මහින්ද ප‍්‍රසාද් මස්ඉඹුල
සාහිත්‍යයට අඩිය තැබුවේ කොහොමද?
මේ හිටපු පුංචි කාලයේදී සාහිත්‍යකරුවෙක් වෙනවාය කියලා අදහසක් තිබුණේ නැහැ. ආකර්ෂණය තිබුණේ සිනමාවට. ඒ කාලයේ මට ලියන්නත් බැහැ, සිංහල ව්‍යාකරණත් බැහැ, දක්ෂත් නැහැ. කොහොම වුණත් අවුරුදු 15 ඉඳන් සඟරාවලට සිව්පද කවි ලියලා තියෙනවා.
ඒ කාලයේ සිනමාවට සම්බන්ධ දේවල් දැනගන්න තිබුණු ප‍්‍රධාන මාධ්‍යය සරසවිය පත්තරය පමණයි. මම සිනමා හීනය එක්ක සරසවිය කියවලා විශාල සිනමා දැනුමක් ලැබුවා. සරසවියෙන් කලාකරුවන්ගේ ලිපින බලලා මම ලිපි යැව්වා. 1999දී සනත් අබේසේකර මහතා මට ලියුමක් ලියලා තිබුණා ටෙලිනාට්‍යයක වැඩ කරන්න කොළඹ එන්න කියලා. මම කලා ක්ෂේත‍්‍රයට ආවෙ ‘දිළිසෙන සල්ලි’ කියන නාට්‍යයේ ටීබෝයි විදියට.
මට හරිම සතුටුයි. මම එතෙක් ටීවී එකේ දැකපු නළුනිළියන් හැබැහින් දකිනවා. එතැනින් පටන්ගෙන 2012 විතර වෙද්දී කාර්යබහුල වෘත්තිකයෙක් බවට පත්වෙනවා. කලා අධ්‍යක්ෂ, නිෂ්පාදන කළමනාකරණ, දෙවන හා තුන්වැනි සහාය අධ්‍යක්ෂ වගේ තනතුරුවලින් ප‍්‍රධාන සහාය අධ්‍යක්ෂ දක්වා ආවා.
කොළඹදී මම කවිය ගැන වෙනම කියැවීමක් හදාගත්තා. යොවුන් පුවත්පත්, කාන්තා පුවත්පත්වලට ලියූ මම රාවය වගේ පුවත්පත්වලට ලියන්න පටන්ගත්තා. ඒ කාලයේ ‘මකරන්ද’ සහ ‘කවි සියපත’ කියන පොත් දෙකට මගේ කවි තෝරාගත්තා. අනෙක් පැත්තෙන් ටෙලිනාට්‍ය එක්ක විවිධ තැන්වල ඇවිදින්න ලැබුණා. මම ලියූ කවි එකතු කොට කවි පොතක් පළකිරීමේ හැකියාවකුත් ඇතිවුණා.
සන්ථව ප‍්‍රකාශන ආයතනය ආරම්භ වුණේ කොහොමද?
කවි පොතක් ලියාගත්තාට කිසිම අදහසක් නැහැ පළකිරීම ගැන. පොත් කර්මාන්තය ගැන දන්නේ නැහැ. මට ඒ වෙද්දීත් කවිවලට හොඳ ප‍්‍රතිචාර තිබුණා. ඒ නිසා මේ කවි එකතු කරගෙන ෆයිල් එකක දාගෙන ප‍්‍රධාන පෙළේ ප‍්‍රකාශකයන් හැමෝම ළඟට අරගෙන ගියා. මම ඔවුන්ට වරදක් කියන්නේ නැහැ. මම ආධුනිකයෙක්. උස්සගෙන ආවේ කවි පොතක්. ඉතින් ලෝකයෙ ලොකුම තරහකාරයෙක් විදියටයි මාව දැක්කේ. පොත් අතටවත් ගත්තේ නැහැ. අන්තිමේ මම සල්ලි ටිකක් එකතු කරගෙන කර්තෘ ප‍්‍රකාශනයක් හැටියට පොත මුද්‍රණය කළා.
පොත කඩවලට දැම්මෙ මම. පුස්තකාලවලට දැම්මෙ මම. හැබැයි ලාභයක් තැකුවෙ නැහැ. මම කල්පනා කළේ මේ පොත මිනිස්සු අතරට ගෙනියන්නයි. ඒ පොත සෑහෙන පිරිසක් කියෙව්වා. ඒකෙන් මම අත්දැකීමක් ලැබුවා පොතක් මුද්‍රණය කිරීම, වට්ටම් ලබාදීම, බෙදාහැරීම, මුදල් එකතුකිරීම ගැන. මම ‘සෙංකොට්ටං’ ලියද්දී දැනගෙන හිටියා ඒකට ඉල්ලූ‍මක් ඇතිවෙන බව. යම් අය මට කතාකරලා පොත මුද්‍රණයට ඉල්ලලාත් තිබුණා. ඒත් මම ඒ වෙලාවෙ කල්පනා කළා මේ පොතත් මම මුද්‍රණය කරනවා කියලා. ඒ වෙලාවෙ තමයි මගේම මුද්‍රණ ආයතනයක් විදියට පොත මුද්‍රණය කරන්න හිතුවේ. ඒ පොතට ලොකු ඉල්ලූ‍මක් හැදුණා. එතැනින් හැදුණු ආදායමෙන් තමයි මට පොත් මුද්‍රණය කරන්න තරම් ආර්ථික හයියක් හැදුණේ.
වෙනත් ලේඛකයන්ගේ පොත් මුද්‍රණය ආරම්භ වුණේ කොහොමද?
සෙංකොට්ටන්ට පස්සෙ මම ක්ෂේත‍්‍රය ගැන අවබෝධයෙන් හිටියා. අජන්තා හපුආරච්චිගේ කවි පොතක් කළා ඒ කාලයේදී. ඉන්පසුව පොත් කරන්න පටන්ගත්තා. මේ වෙද්දී මම කවි පොත් සීයක් විතර මුද්‍රණය කරලා තියෙනවා. මම නවකථා වගේ පොත් මුද්‍රණය කරලා තියෙන්නේ තුනක් විතර. කිසි කෙනෙක් කවි පොත් බාරනොගන්න කාලයේදි මම කවි පොත් කළා.
කවි පොත් ප‍්‍රකාශනය ලාභ ලැබෙන වැඩක්ද?
නැහැ. ළහිරු කිතලගමගේ පොතෙන් සහ රත්න ශ‍්‍රී මහත්තයාගේ පොත් දෙකෙන් පමණක් පාඩුවක් නොලබා ඉන්න හැකිවුණා. දැන් අපි කවි පොත් 500ක් මුද්‍රණය කරන්නේ. කතුවරයාට කර්තෘ භාගයත් දුන්නාට පස්සේ ලාභයක් නැහැ. ප‍්‍රකාශකයෙක් වුණාට මට වෙළෙන්දෙක් වෙන්න අදහසක් නැහැ. මගෙන් ගන්න අයට පුළුවන් තරම් සහනයක් විදියට පොත් දෙනවා. බොහෝ විට 50% වට්ටමට පොත් දෙනවා. ඒක කරන්නේ කවි පොත් ප‍්‍රචලිත කරන්න. මේ හැමදේම කරන්න මට ශක්තිය ලැබිලා තියෙන්නෙ විශේෂයෙන් සෙංකොට්ටං සහ යම් ප‍්‍රමාණයක් මාණික්කාවත අලෙවි වීමෙන් ලැබුණු ආදායම නිසා. හෙට වුණත් මට ඒ ආදායම නැතිවුණොත් මට පොත් ප‍්‍රකාශනය නවත්වන්න වෙනවා. හැබැයි මම දන්නවා මම පොතක් ලිව්වොත් ඉල්ලූ‍මක් තිබෙන බව.
ඔබ කලාකරුවෙක්. පොත් ප‍්‍රකාශකයා කියන අසීරු කටයුත්ත කරද්දී මුද්‍රණය කරන පොත් ප‍්‍රමාණය ගැන ලේඛකයන් රවටලා ලාභ ලැබීම ගැන චෝදනා එල්ලවෙනවා නේද?
මම විනිවිදභාවයෙන් යුතුව කටයුතු කරනවා. මම බොහෝ වෙලාවට පොත්වලින් සහ මුදලින් තමයි පියෙව්වෙ. කවුරුවත් නිල වශයෙන් චෝදනා කරලා නැහැ. හැබැයි කවුරුහරි කියනවා නම් මම වැඩිපුර පොත් මුද්‍රණය කරලා අඩුවෙන් සල්ලි ගෙව්වා කියලා, මම ඒ අදහස ගැන සතුටු වෙනවා. ඔවුන්ගෙ අහිංසක අදහසක් විදියටයි මම ඒක සලකන්නේ.
ඉදිරියේදී සන්ථව ප‍්‍රකාශන නවතීවිද?
ම්…. ඇත්තටම මෙහෙම දෙයක් තියෙනවා. කවියන් කියන්නෙ සංවේදී පිරිසක්. ඔවුන් එක්ක මේ වගේ ගනුදෙනුවක් කරන්න අමාරුයි. හැඟීම් ගනුදෙනුවක් කරන්න පුළුවන්. මූල්‍යමය වශයෙන් ගනුදෙනු කිරීම අපහසු බව මට හැඟිලා තියෙනවා. එතැනදී ඔවුන් සීයට සීයක් අවංක නැහැ කියලාත් හිතනවා. මම මේ හැම දෙයක්ම කරන්නේ අත්දැකීම් විෂයෙහි පෝෂණය වෙන්න. ඒ නිසා මේක නතර වෙන්න පුළුවන්. මම මේ දේවල්වලින් යැපිලා නැහැ.
මුද්‍රණය කරන්න පොත් තෝරාගන්නේ කොහොමද?
මූලිකව කවි ටික බලනවා. හැබැයි ඒකත් ප‍්‍රායෝගික තලයේදී අමාරුයි. මොකද දවසකට දහයක් පහළොවක් කතාකරනවා කවිපොත් කරන්න කියලා. ඉතින් කියවන්න අමාරුයි. මේ වෙද්දි මම මේ අවුරුද්දෙ කරන කවි පොත් ටික තීරණය කරලා ඉවරයි. මම හඳුනාගෙන තිබුණොත් මේ කවියා පොතක් දුන්නොත් ඒක මුද්‍රණය කරනවා කියලා, මම ඒවාට ප‍්‍රමුඛතාව දෙනවා.
ඔබ නිර්මාණයක් කරන්න විශාල කාලයක් ගන්නා නිසා ඒ නිර්මාණවලට වෙළෙඳපොළේදී සාපේක්ෂව ඉහළ ඉල්ලූ‍මක් තියෙනවා නේද?
වෙන්න පුළුවන්. මට හරියටම ගණනක් කියන්න බැහැ. ඒත් සෙංකොට්ටං කොච්චර ගහලා තියෙනවාද කියලා ඇහුවොත් 50,000ට වැඩි ලක්ෂයට අඩු සංඛ්‍යාවක් මුද්‍රණය කරලා තියෙන බව කියනවා. ඒත් මම අද ? පොතක් ලියලා හෙට දැම්මත් ඒක මිලදී ගන්න දහස් ගණනක් ඉන්න බව රහසක් නෙවෙයි. මම හිතන්නේ නැහැ මගේ නිර්මාණ පරිපූර්ණයි කියලා. ඒත් මම දන්නවා මට ආදරය කරන පාඨකයන්ගේ විශ්වාසය ආරක්ෂා කළ යුතුයි කියලා.
ලොකු ලාභයක් නැති සාහිත්‍ය වැඩවලට කාලය වැයකරන ඔබ ඔබේ පෞද්ගලික, ආර්ථික ජීවිතයට යොමුකරන අවධානය මොන වගේද?
ඒ පැත්ත ගැන හිතුවා අඩුයි. තවමත් මට කියලා ගෙයක් නැහැ. කවුරුවත් ඒ අවශ්‍යතාව පෙන්වලා මට කරදර කරලාත් නැහැ. ඒත් ඉදිරියේදී ඒක කරගන්න අවශ්‍යයි. මට තියෙන ලොකුම අවශ්‍යතාවක් තමයි මගේ දුව මේ අධ්‍යාපන රටාවෙ ගොදුරක් නොකර ඉන්න එක. දරුවන් මුහුණදෙන පීඩනයට මගේ දරුවා මුහුණ නොදී ඉන්නේ කොහොමද කියන එක ගැන මම හොයනවා. මගේ ගමන් බිමන් වගේ වැඩවලට පොඩි කාර් එකක් තියෙනවා. ඒක කාලය කළමණාකරණයට අත්‍යවශ්‍ය නිසා. ඒ හැරුණාම මට කිසිම ආර්ථික සම්පතක් නැහැ.
