No menu items!
22.7 C
Sri Lanka
4 May,2025
Home Blog Page 472

දකුණු ආණ්ඩුකාරවරයාගේ ක්‍රියාව හෙළා දකිනවා

 ලංකා ගුරු සංගමය

දකුණු පළාතේ ආණ්ඩුකාර රජිත් කීර්ති තෙන්නකෝන්  තම රියදුරුගේ දරුවා ගාල්ල ප්‍රදේශයේ ජනප්‍රිය පාසලක් වන අනුලා විද්‍යාලයට ඇතුළත් කර ගන්නට යැයි ගාල්ල කලාප අධ්‍යාපන අධ්‍යක්ෂිකාවට බල කිරීම හෙළා දකින බව ලංකා ගුරු සංගමයේ ලේකම් ජෝසප් ස්ටාලින් අනිද්දාට පැවසීය.

පන්ති කාමරයක සිටිය යුතු උපරිම සිසුන් සංඛ්‍යාව 32ක් බවද, ඒ සඳහා  ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ නියෝගයක් 2016 වසරේ ලැබී ඇති නමුත් අධ්‍යාපන අමාත්‍යංශය අදාළ නියෝගය කඩ කරමින් 2011 සිට වසරින් වසර පංති කාමරවල සිසුන්ගේ ඉහළ දමා ඇති බවත් ඔහු පැවසීය.

ඒ මහතා පවසන්නේ මෙවැනි ආකාරයේ බලපෑම් කිරිම් දකුණු පලාත් ආණ්ඩුකාරවරයා පමණක් නොව තවත් රජයේ ඉහල තනතුරු දරන නිලධාරින් විසින්ද කරන බවයි.

ව්‍යවස්ථා සභාවට තියෙන විවේචනය ඔක්තෝබර් 26 ට කලින් තිබුණේ නැහැ.

පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රී බිමල් රත්නායක

මේ වෙද්දී ප‍්‍රධාන ධාරාවේ මාධ්‍යවලින් පවා ලියනවා ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථා සභාවට ජනාධිපතිවරයා කියන දේවල් අහන්න බැරි මොකද කියලා. මේ සංවාදය ගැන ව්‍යවස්ථා සභාවේ සාමාජිකයෙකු ලෙස ඔබේ අදහස මොකක්ද?

ව්‍යවස්ථා සභාවට බලය ලැබිලා තියෙන්නෙ ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙන්. ජනතා පරමාධිපත්‍යයේම කොටසක් තමයි ව්‍යවස්ථා සභාව ඉටු කරන්නෙ. මේක ජනාධිපතිගෙ කොන්ත‍්‍රාත් ක‍්‍රියාත්මක කරන තැනක් නෙවෙයි. මේ රාජ්‍ය බලය නියෝජනය කරන ආයතන වන පාර්ලිමේන්තුව, ජනාධිපතිධූරය, අධිකරණය ආදී ආයතන යම් එකඟතාවයකින් වැඩ කරන්න ඕනෑය කියන දේශපාලන සම්මුතිය තමයි පිළිගන්නෙ. ජනාධිපති කියන ඒවා අහන්න ඕනෑ කියලා එකක් නැහැ. ප‍්‍රධාන ධාරාවේයැයි කියන මාධ්‍ය දේශපාලන පක්ෂගත මාධ්‍ය. ඒවා ප‍්‍රධාන ධාරාවේ කියලා කියන්න බැරි තරම්. මම රූපවාහිනී නාළිකා බලන්නෙ නැහැ. මොකද රාජපක්ෂලාගේ කතාවක් ඇහුවොත් ඒ චැනල්වල තියෙන ඒවා දැනගන්න පුළුවන්. ඒ නිසා ඔවුන් කියන දේවල් ගැන කල්පනා කළ යුතු නැහැ. රාජපක්ෂලාගේ වුවමනාවට වැඩ කරන කළු මාධ්‍ය ජාලයක් තියෙනවා. ඒ කළු මාධ්‍ය ජාලය විසින් තමයි ඔයවගේ අර්බුදයක් මවා පෙන්වලා තියෙන්නෙ. නැත්නම් මීට කලින් ව්‍යවස්ථා සභාව ගැන අර්බුදයක් තිබුණෙ නැහැ.


ව්‍යවස්ථා සභාව ජනාධිපතිවරයා කියන දේවල් අහන්න ඕනෑද?
ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයේ මූලධර්මයක් තමයි ජනතා පරමාධිපත්‍යය අධිකරණය, ව්‍යවස්ථාදායකය, විධායකය විසින් සමබර කරන්න ඕනෑ බව. මේ සමබරතාවය විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය විසින් අමු අමුවේ උල්ලංඝනය කරලා. ඒ නිසා තමයි නිදහස ලැබීමෙන් පස්සේ 1978 දක්වා කාලයට සාපේක්ෂව 1978 ඉඳන් මේ දක්වා ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයේ කඩාවැටීමත්, සමාජ ආර්ථිකයට සිද්ධවෙච්ච තුවාලයත් අතිවිශාල වෙන්නෙ. මේවාට පළවැනි හේතුව වෙන්න පුළුවන් විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය. ඒ නිසා තමයි ජනාධිපතිවරයාගේ බලතල අයින් කරලා ව්‍යවස්ථා සභාව කියන ආයතනයට බාරදීලා තියෙන්නෙ. ව්‍යවස්ථා ආයතනයේ විවිධ දේශපාලන බලවේගවල බල තුලනයක් තියෙන්නෙ.


අනෙක් කාරණය තමයි ව්‍යවස්ථා සභාවට තියෙන විවේචනය ඔක්තෝබර් 26 ට කලින් තිබුණේ නැහැ. මේ තියෙන්නෙ මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන හා මහින්ද රාජපක්ෂගේ ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථා විරෝධී කුමන්ත‍්‍රණය පරාජයට පත් කිරීමේදී අධිකරණය යම්කිසි කාර්යභාරයක් කරපු නිසා, ඇතිවුණ තත්වයක්. අධිකරණය ඒ මොහොතේ විධායකයේ වුවමනාවට යටත්වුණේ නැහැ. පැහැදිළිව ගත්තොත් අධිකරණය ඒ වෙලාවේ කළේ විශේෂ කාර්යභාරයකට වඩා ඔවුන්ට පැවරිලා තිබුණු කාර්යභාරය. මොකද ඒ මොහොතේ අධිකරණය ඊට වඩා වෙනස් තීන්දුවක් දුන්නානම් එතැනින් එහාට අධිකරණයට තියෙන වටිනාකම නැතිවෙලා යනවා. ඒ නිසා දැන් රාජපක්ෂලාට හා මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේනලාට ඕනෑ වෙලා තියෙනවා තමන්ගෙ හෙංචයියන්ගෙන් අධිකරණය පුරාවගන්න. තමන්ගෙ ඉදිරි කටයුතුවලට අධිකරණයෙන් තියෙන බාධා නවත්වාගන්න. ඒ නිසයි තමන්ගෙ කළු මාධ්‍ය ජාලය පාවිච්චි කරලා ව්‍යවස්ථා සභාවට පහරදෙන්නෙ.


උසස්වීම් ලබාදීමේදී ජ්‍යෙෂ්ඨත්වය නොසලකා තනතුරු ලබාදෙන බවට ජනාධිපතිවරයා ව්‍යවස්ථා සභාවට චෝදනා කරනවා නේද?
මේවා අතිශය පසුගාමී හා නූගත් තර්ක. ලෝකය ඔය තර්කවලට වඩා අවුරුදු 50ක් විතර ඉස්සරහට ඇවිත් තියෙන්නෙ. ජ්‍යෙෂ්ඨත්වය බලනවානම් ව්‍යවස්ථා සභාවක් ඕනෑ නැහැනේ. ජනාධිපති ඕනෑත් නැහැ. පරිගණක මෘදුකාංගයක් හැදුවානම් හරි. නඩුකාරයන්ගෙ සේවා කාලය අවසන් වුණාට පස්සෙ ඉබේම ලියුමක් යැවෙන විදියට. ඉන්පස්සෙ, ඊළඟට ජ්‍යෙෂ්ඨ නඩුකාරයාට පත්වීමේ ලිපිය යැවෙන විදියට. එතකොට සෑහෙන කාලයක්, ධනයක් හා ශ‍්‍රමයක් ඉතිරියි. ලෝකයේ තියා ලංකාවේදීවත් පහුගිය අවුරුදු විස්සක විතර කාලයේදී අපි කවුරුවත් ඔය ජ්‍යෙෂ්ඨත්වය කියන එක පත්වීම් හා උසස්වීම් සඳහා පාවිච්චි කරලා නැහැ. රාජ්‍ය නිලධාරීන්ට තනතුරු ලබාදීමේදී, අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරු පත්කිරීමේදී, ඇමතිවරු පත් කිරීමේදී, ක‍්‍රිකට් නායකයන් පත් කිරීමේදී ජ්‍යෙෂ්ඨත්වය එකම සාධකය විදියට සලකලා බැලූවෙ නැහැ. අපි කියන්නෙ නැහැ ජ්‍යෙෂ්ඨත්වය නොසලකා හරින්න ඕනෑ කියලා. ජ්‍යෙෂ්ඨත්වය කියන්නෙ එක සුදුසුකමක්. ඒත් ඊට අමතරව පුද්ගලයෙකුගෙ කාර්යශූරභාවය, දක්ෂතාවය ආදී කරුණු රැුසක් සලකා බලනවා. ලංකාවෙ රාජ්‍ය ආයතන හෝ පෞද්ගලික ආයතන කිසිවක් ජ්‍යෙෂ්ඨත්වය විතරක් සලකා බලන්නෙ නැහැ. කොහෙවත් නැහැ. මම හිතන්නෙ වත්මන් ලංකාවෙ ජ්‍යෙෂ්ඨත්වය විතරක් සලකා බලන්නෙ මහානායක හිමිවරුන්ව පත් කිරිමේදී විතරයි.


ලෝකයෙ මේ වෙද්දී යම් නඩුකාරවරුන් ලබාදුන් නඩු තීන්දුවල නිරවද්‍යභාවය සලකා බලමින්, ඒ මත ලකුණු දෙනවා. යම් නඩුකාරයෙකුගේ තීන්දු කීයක් ඉහළ අධිකරණයකින් ආපස්සට හරවලා තියෙනවාද කියලා බලනවා. ඒ වගේම මේ වෙද්දී සලකා බලන ප‍්‍රධාන සාධකයක් තමයි ඉන්ටග‍්‍රිටි හෙවත් සුපිළිපන්භාවය කියන්නෙ. මාධ්‍ය ආයතනයකට හෝ සමාගමකට හෝ වෙනත් ඕනෑ තැනක පත්කිරීම් කරද්දී ඒක සලකා බලනවා. මේ වෙද්දී ලෝකයේ සුපිළිපන්භාවය මනින දර්ශකයක් තියෙනවා. නිලධාරියෙකුගේ සුපිළිපන්භාවය මනින්න පුළුවන්. මම ව්‍යවස්ථා සභාවට යෝජනා කළා මේ වගේ මෝඩම මෝඩ අදහස් ගැන කතාකරන්න වැය කරන වෙලාව පාවිච්චි කරලා සුපිළිපන්භාවය සලකා බැලීම දක්වා යන්න ඕනෑ බව. ලෝකය සුපිළිපන්භාවය මනින කාලයක මේ පසුගාමී දේශපාලඥයෝ අවුරුදු 500කට විතර කලින් තිබුණු ජ්‍යෙෂ්ඨත්වය, ස්ත‍්‍රී පුරුෂභාවය මත පත්වීම් දෙන්න කතාකරනවා.


මමනම් හිතන්නෙ ඔයවගේ පසුගාමී කතා කියමින් ඉන්නවාට වඩා මම කැමති හෙංචයියෙක්ව පත් කරගන්න මට ඉඩ දෙන්න කියලා කිව්වානම් ඒකට තර්කයක් තියෙනවා. මොකද ඔය පරණ දර්ශක පිළිගන්න කියලා අපට බලපෑම් කරනවාට වඩා ඇත්ත කියලා තමන්ට ඕනෑ කෙනාව පත් කරන්න උත්සාහ කරන එක ටිකක් හරි හොඳයි. අඩු තරමෙ ජ්‍යෙෂ්ඨත්වය ගැන කතාවට වඩා ඒක අවංක ඉල්ලීමක් විදියට සලකා බලන්න පුළුවන්.


කෙසේ වෙතත් මේ අර්බුදය අවසන් කරන්නට නම් එකම පුද්ගලයෙක්ව අභියාචනාධිකරණයේ සභාපතිධූරයට නම් කිරීමට ජනාධිපතිවරයා සහ ව්‍යවස්ථා සභාව එකඟ විය යුතුයි. ව්‍යවස්ථා සභාව ජනාධිපතිවරයා යෝජනා කරන නමට එකඟ වෙනවාද?


දැන් ජනාධිපතිවරයා අමු අමුවේ ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කරලා තියෙනවා. අභියාචනාධිකරණයට සභාපතිවරයෙක්ව නම් නොකරන එක තමයි ප‍්‍රශ්ණය. ඔහු එක් පුද්ගලයෙක්ව නම් කරලා එව්වා. ඒක ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථා සභාව විසින් ප‍්‍රතික්ෂේප කළා. ඒ වගේම ඒ පුද්ගලයා මේ තනතුරට නුසුදුසු බව අගවිනිසුරුවරයා ව්‍යවස්ථාවෙන් ඔහුට තිබෙන බලතල අනුව දන්වා එව්වා. ඒ අනුව ජනාධිපතිවරයා සුදුසු පුද්ගලයෙක්ව නම් කළ යුතුයි. ඒ වෙනුවට ජනාධිපතිවරයා දැන් කරලා තියෙන්නෙ අභියාචනාධිකරණයට වැඩබලන සභාපතිවරයෙක්ව පත්කිරීම. එහෙත් වැඩබලන විනිසුරුවරයෙක්ව පත් කරන්නට ජනාධිපතිවරයාට ව්‍යවස්ථාවෙන්ම බලයක් නැහැ. ව්‍යවස්ථාවේ පැහැදිළිව තියෙනවා වැඩබලන විනිසුරුවරයෙක්ව පත් කරන්න පුළුවන් වෙන්නෙ ඒ තනතුරෙහි නිල බලයෙන් කෙනෙක් ඉන්නවානම් විතරයි. උදාහරණයකට කිව්වොත්, නිල බලයෙන් ඉන්න අභියාචනාධිකරණ සභාපතිවරයා අසනීප වුණොත් හෝ විදේශගත වුණොත් ඒ සභාපතිවරයා නැවත එනතුරු වැඩබලන කෙනෙක්ව පත් කරන්න පුලූවන්. දැන් අභියාචනාධිකරණයට ස්ථීර සභාපතිවරයෙක් නැහැ. ඉතින්, දැන් තාවකාලික කෙනෙක්ව පත් කරන්නත් බැහැ. ඒ නිසා පැහැදිළිවම ජනාධිපතිවරයා ව්‍යස්ථාව අමු අමුවේ උල්ලංඝනය කරලා තියෙනවා.


මේ තත්වය මේ විදියට ඉදිරියට ගියොත් මොනවා වේවිද?


විශ‍්‍රාමික විනිසුරුවරුන් දෙදෙනෙක්ම මා සමඟ කීවා, දැන් අභියාචනාධිකරණයේ තීන්දු වලංගු නොවන බවට තර්ක කිරීමේ හැකියාවක් පවා තිබෙන බව. මොකද නිත්‍යානුකූලව පත්වුණ සභාපතිවරයෙක් නෙවෙයි අභියාචනාධිකරණයේ සභාපතිත්වය දරන්නෙ. ඒ නිසා අභියාචනාධිකරණයට වලංගුතාවයක් තියෙනවාද කියලා ප‍්‍රශ්ණයක් තියෙනවා. ඒ නිසා මේක විසඳාගන්න තියෙන්නෙ ව්‍යවස්ථානුකූල ක‍්‍රමවේදයට අනුව. ජනාධිපතිවරයා ව්‍යවස්ථාව පිළිගන්නේ නැත්නම්, ඒකට පියවරක් ගන්න වෙනවා. මීට කලින් ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහතා පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරියා. ඊට පස්සෙ තර්කයක් ආවා දැන් ඉතින් කරන්න දෙයක් නැහැ, ඒකත් එක්ක සම්මුතියකට එන්න කියලා. ඡුන්දයට ලෑස්තිවෙන්න කියලා. ඒත් ඒක වුණේ නැහැ. දැනුත් මෛත‍්‍රී පිස්සු කෙළිනවා, ඊට පස්සෙ කියනවා කරන්න දෙයක් නැහැ එයා එහෙම තමයි සම්මුතියකට එන්න කියලා. ඒක වෙන්නෙත් නැහැ. අපිනම් කිසිසේත්ම මේකට එකඟ වෙන්නෙ නැහැ. කරන්න පුළුවන් එකම දේ මෛත‍්‍රීපාල සිරිසෙන ව්‍යස්ථාවට අනුව කටයුතු කරන එක. සමහරවිට රනිල් වික‍්‍රමසිංහ ඞීල් එකක් දාන්න උත්සාහ කරයි. ඒක වෙන්න පුළුවන්. දැනුත් අපට පේනවා සමහර නොවැදගත් තනතුරුවලදී ව්‍යවස්ථා සභාවේ ඇතැම් සාමාජිකයන් මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේනට ඕනෑ කෙනාව පත් කරලා එයාටත් පොඩි පගාවක් දෙන්න ඕනෑ වගේ අදහසක ඉඳන් කටයුතු කරන්න ඉඩ තියෙන බව. දැනට එහෙම වෙලා නැහැ. ඒත් මේ සිදුවීමේදී නම් ෂෝට් කට් නැහැ. ඞීල් නැහැ.


20 වන සංශෝධනය ගැන ආණ්ඩුවේ නිරීක්ෂණ ඉදිරිපත් කළේ නැහැ. ඒ සඳහා වෙන්කරපු කාලසීමාවත් ඉවරයි. ඒ කියන්නෙ ආණ්ඩුව තමන්ගේ යෝජනාවක් විදියට 20 වන සංශෝධනය ඉදිරිපත් කරන්නේ නැහැ. 20 සංශෝධනයට ඉදිරියේදී මොනවා වේවිද?
20 සංශෝධනය පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කළේ සැප්තැම්බර් 05 වැනිදා. මාර්තු 05 වැනිදා වෙද්දී මේ පනත ගැන ආණ්ඩුවේ නිරීක්ෂණ ලබාදීමට ලබාදී තිබුණු මාස හයක කාලසීමාව අවසන් වෙනවා. මාස හයක් ඇතුලත පෞද්ගලික මන්ත‍්‍රී යෝජනාවකට අදාල අමාත්‍යාංශය විසින් වාර්තාවක් ඉදිරිපත් කරන්න ඕනෑ. මේක ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයක් නිසා අගමැතිවරයා විසින් මාස හයක් තුළ වාර්තාව ඉදිරිපත් කරන්න ඕනෑ. අපි හිතන්නෙ නැහැ ඉදිරියේදී ආණ්ඩුව වාර්තාව ගෙනෙයි කියලා. මාර්තු 05 වැනිදායින් පස්සෙ 20 සංශෝධනය න්‍යායපත‍්‍රයට ඇතුළුවෙනවා.


දේශපාලනිකව 20 සංශෝධනය සම්මත වීමට ඉඩකඩක් තියෙන බව විශ්වාස කරනවාද?
පැහැදිළි දේශපාලන වටපිටාවක් නිර්මාණය වෙලා තියෙනවා. ජනාධිපතිවරණයක් පැවැත්වුවොත් කිසිම අපේක්ෂකයෙක්ට පාවිච්චි කරන ඡුන්ද සංඛ්‍යාවෙන් 50ක් ගන්න බැහැ. රාජපක්ෂ වගේ කෙනෙක්ට ඉදිරිපත් වෙන්න බැහැ. ඒ නිසා දැනට අපට පේන්න තියෙනවා විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි කිරීමට පැහැදිළි දේශපාලන තත්වයක් ගොඩනැගෙමින් තියෙන බව. විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි කිරීම පිළිබඳ දේශපාලන ඉඩකඩ පසුගිය සති දෙක ඇතුලේදී පුළුල්වෙලා තියෙනවා. ඒ නිසා විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි කිරීම සම්බන්ධයෙන් වැඩි මැදිහත්වීමක් කරන්නත් ජවිපෙ මධ්‍යම කාරක සභාව විසින් තීන්දු කරලා තියෙනවා.


පහුගිය සතියේදී ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන හා මහින්ද රාජපක්ෂ අතර විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි කිරීමට අදාලව සාකච්ඡුාවක් සිද්ධවෙලා තිබුණු බවට ආරංචිමාර්ග වලින් වාර්තා වෙනවා..
අපි හිතනවා ඒ කතාවේ යම් පදනමක් තියෙන බව. අපටත් තොරතුරු ලැබුණා එහෙම සාකච්ඡුාවක් වුණ බවට. ඒක තේරුම් ගන්න අමාරු දෙයක් නෙවෙයි. ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේනට ජනාධිපතිවරණයක් ජයගන්න බැහැ. අනෙක් පැත්තෙන් මහින්ද රාජපපක්ෂට ඉල්ලන්නත් බැහැ. මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා පැහැදිළි ස්ථාවරයක ඉන්නවා ගෝඨාභය රාජපක්ෂට හෝ වෙන කෙනෙක්ට මේක දෙන්නෙ නැති බව. අනෙක් පැත්තෙන් රනිල් වික‍්‍රමසිංහටත් ජයගන්න බෑ. අපි පුද්ගලබද්ධ ප‍්‍රශ්ණ දිහා බලන්නෙ නැහැ. අපි බලන්නෙ මේ තනතුර දිහා. විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි වෙලා පාර්ලිමේන්තු ක‍්‍රමයක් හැදෙනවානම් මේ ප‍්‍රශ්ණ සුබදායී විදියට අපි දකිනවා. මේක දීර්ඝකාලීන අරගලයක ප‍්‍රථිපලයක් ලෙසත්, මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා විසින් පසුගිය කාලයේදී නටපු දේශපාලන විගඩම නිසාත් මේ වෙද්දී විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි කරන්නට පොදු මතයක් තියෙනවා.

ව්‍යවස්ථා සභාවට තියෙන විවේචනය ඔක්තෝබර් 26 ට කලින් තිබුණේ නැහැ.

පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රී බිමල් රත්නායක

මේ වෙද්දී ප‍්‍රධාන ධාරාවේ මාධ්‍යවලින් පවා ලියනවා ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථා සභාවට ජනාධිපතිවරයා කියන දේවල් අහන්න බැරි මොකද කියලා. මේ සංවාදය ගැන ව්‍යවස්ථා සභාවේ සාමාජිකයෙකු ලෙස ඔබේ අදහස මොකක්ද?

ව්‍යවස්ථා සභාවට බලය ලැබිලා තියෙන්නෙ ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙන්. ජනතා පරමාධිපත්‍යයේම කොටසක් තමයි ව්‍යවස්ථා සභාව ඉටු කරන්නෙ. මේක ජනාධිපතිගෙ කොන්ත‍්‍රාත් ක‍්‍රියාත්මක කරන තැනක් නෙවෙයි. මේ රාජ්‍ය බලය නියෝජනය කරන ආයතන වන පාර්ලිමේන්තුව, ජනාධිපතිධූරය, අධිකරණය ආදී ආයතන යම් එකඟතාවයකින් වැඩ කරන්න ඕනෑය කියන දේශපාලන සම්මුතිය තමයි පිළිගන්නෙ. ජනාධිපති කියන ඒවා අහන්න ඕනෑ කියලා එකක් නැහැ. ප‍්‍රධාන ධාරාවේයැයි කියන මාධ්‍ය දේශපාලන පක්ෂගත මාධ්‍ය. ඒවා ප‍්‍රධාන ධාරාවේ කියලා කියන්න බැරි තරම්. මම රූපවාහිනී නාළිකා බලන්නෙ නැහැ. මොකද රාජපක්ෂලාගේ කතාවක් ඇහුවොත් ඒ චැනල්වල තියෙන ඒවා දැනගන්න පුළුවන්. ඒ නිසා ඔවුන් කියන දේවල් ගැන කල්පනා කළ යුතු නැහැ. රාජපක්ෂලාගේ වුවමනාවට වැඩ කරන කළු මාධ්‍ය ජාලයක් තියෙනවා. ඒ කළු මාධ්‍ය ජාලය විසින් තමයි ඔයවගේ අර්බුදයක් මවා පෙන්වලා තියෙන්නෙ. නැත්නම් මීට කලින් ව්‍යවස්ථා සභාව ගැන අර්බුදයක් තිබුණෙ නැහැ.


ව්‍යවස්ථා සභාව ජනාධිපතිවරයා කියන දේවල් අහන්න ඕනෑද?
ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයේ මූලධර්මයක් තමයි ජනතා පරමාධිපත්‍යය අධිකරණය, ව්‍යවස්ථාදායකය, විධායකය විසින් සමබර කරන්න ඕනෑ බව. මේ සමබරතාවය විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය විසින් අමු අමුවේ උල්ලංඝනය කරලා. ඒ නිසා තමයි නිදහස ලැබීමෙන් පස්සේ 1978 දක්වා කාලයට සාපේක්ෂව 1978 ඉඳන් මේ දක්වා ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයේ කඩාවැටීමත්, සමාජ ආර්ථිකයට සිද්ධවෙච්ච තුවාලයත් අතිවිශාල වෙන්නෙ. මේවාට පළවැනි හේතුව වෙන්න පුළුවන් විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය. ඒ නිසා තමයි ජනාධිපතිවරයාගේ බලතල අයින් කරලා ව්‍යවස්ථා සභාව කියන ආයතනයට බාරදීලා තියෙන්නෙ. ව්‍යවස්ථා ආයතනයේ විවිධ දේශපාලන බලවේගවල බල තුලනයක් තියෙන්නෙ.


අනෙක් කාරණය තමයි ව්‍යවස්ථා සභාවට තියෙන විවේචනය ඔක්තෝබර් 26 ට කලින් තිබුණේ නැහැ. මේ තියෙන්නෙ මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන හා මහින්ද රාජපක්ෂගේ ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථා විරෝධී කුමන්ත‍්‍රණය පරාජයට පත් කිරීමේදී අධිකරණය යම්කිසි කාර්යභාරයක් කරපු නිසා, ඇතිවුණ තත්වයක්. අධිකරණය ඒ මොහොතේ විධායකයේ වුවමනාවට යටත්වුණේ නැහැ. පැහැදිළිව ගත්තොත් අධිකරණය ඒ වෙලාවේ කළේ විශේෂ කාර්යභාරයකට වඩා ඔවුන්ට පැවරිලා තිබුණු කාර්යභාරය. මොකද ඒ මොහොතේ අධිකරණය ඊට වඩා වෙනස් තීන්දුවක් දුන්නානම් එතැනින් එහාට අධිකරණයට තියෙන වටිනාකම නැතිවෙලා යනවා. ඒ නිසා දැන් රාජපක්ෂලාට හා මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේනලාට ඕනෑ වෙලා තියෙනවා තමන්ගෙ හෙංචයියන්ගෙන් අධිකරණය පුරාවගන්න. තමන්ගෙ ඉදිරි කටයුතුවලට අධිකරණයෙන් තියෙන බාධා නවත්වාගන්න. ඒ නිසයි තමන්ගෙ කළු මාධ්‍ය ජාලය පාවිච්චි කරලා ව්‍යවස්ථා සභාවට පහරදෙන්නෙ.


උසස්වීම් ලබාදීමේදී ජ්‍යෙෂ්ඨත්වය නොසලකා තනතුරු ලබාදෙන බවට ජනාධිපතිවරයා ව්‍යවස්ථා සභාවට චෝදනා කරනවා නේද?
මේවා අතිශය පසුගාමී හා නූගත් තර්ක. ලෝකය ඔය තර්කවලට වඩා අවුරුදු 50ක් විතර ඉස්සරහට ඇවිත් තියෙන්නෙ. ජ්‍යෙෂ්ඨත්වය බලනවානම් ව්‍යවස්ථා සභාවක් ඕනෑ නැහැනේ. ජනාධිපති ඕනෑත් නැහැ. පරිගණක මෘදුකාංගයක් හැදුවානම් හරි. නඩුකාරයන්ගෙ සේවා කාලය අවසන් වුණාට පස්සෙ ඉබේම ලියුමක් යැවෙන විදියට. ඉන්පස්සෙ, ඊළඟට ජ්‍යෙෂ්ඨ නඩුකාරයාට පත්වීමේ ලිපිය යැවෙන විදියට. එතකොට සෑහෙන කාලයක්, ධනයක් හා ශ‍්‍රමයක් ඉතිරියි. ලෝකයේ තියා ලංකාවේදීවත් පහුගිය අවුරුදු විස්සක විතර කාලයේදී අපි කවුරුවත් ඔය ජ්‍යෙෂ්ඨත්වය කියන එක පත්වීම් හා උසස්වීම් සඳහා පාවිච්චි කරලා නැහැ. රාජ්‍ය නිලධාරීන්ට තනතුරු ලබාදීමේදී, අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරු පත්කිරීමේදී, ඇමතිවරු පත් කිරීමේදී, ක‍්‍රිකට් නායකයන් පත් කිරීමේදී ජ්‍යෙෂ්ඨත්වය එකම සාධකය විදියට සලකලා බැලූවෙ නැහැ. අපි කියන්නෙ නැහැ ජ්‍යෙෂ්ඨත්වය නොසලකා හරින්න ඕනෑ කියලා. ජ්‍යෙෂ්ඨත්වය කියන්නෙ එක සුදුසුකමක්. ඒත් ඊට අමතරව පුද්ගලයෙකුගෙ කාර්යශූරභාවය, දක්ෂතාවය ආදී කරුණු රැුසක් සලකා බලනවා. ලංකාවෙ රාජ්‍ය ආයතන හෝ පෞද්ගලික ආයතන කිසිවක් ජ්‍යෙෂ්ඨත්වය විතරක් සලකා බලන්නෙ නැහැ. කොහෙවත් නැහැ. මම හිතන්නෙ වත්මන් ලංකාවෙ ජ්‍යෙෂ්ඨත්වය විතරක් සලකා බලන්නෙ මහානායක හිමිවරුන්ව පත් කිරිමේදී විතරයි.


ලෝකයෙ මේ වෙද්දී යම් නඩුකාරවරුන් ලබාදුන් නඩු තීන්දුවල නිරවද්‍යභාවය සලකා බලමින්, ඒ මත ලකුණු දෙනවා. යම් නඩුකාරයෙකුගේ තීන්දු කීයක් ඉහළ අධිකරණයකින් ආපස්සට හරවලා තියෙනවාද කියලා බලනවා. ඒ වගේම මේ වෙද්දී සලකා බලන ප‍්‍රධාන සාධකයක් තමයි ඉන්ටග‍්‍රිටි හෙවත් සුපිළිපන්භාවය කියන්නෙ. මාධ්‍ය ආයතනයකට හෝ සමාගමකට හෝ වෙනත් ඕනෑ තැනක පත්කිරීම් කරද්දී ඒක සලකා බලනවා. මේ වෙද්දී ලෝකයේ සුපිළිපන්භාවය මනින දර්ශකයක් තියෙනවා. නිලධාරියෙකුගේ සුපිළිපන්භාවය මනින්න පුළුවන්. මම ව්‍යවස්ථා සභාවට යෝජනා කළා මේ වගේ මෝඩම මෝඩ අදහස් ගැන කතාකරන්න වැය කරන වෙලාව පාවිච්චි කරලා සුපිළිපන්භාවය සලකා බැලීම දක්වා යන්න ඕනෑ බව. ලෝකය සුපිළිපන්භාවය මනින කාලයක මේ පසුගාමී දේශපාලඥයෝ අවුරුදු 500කට විතර කලින් තිබුණු ජ්‍යෙෂ්ඨත්වය, ස්ත‍්‍රී පුරුෂභාවය මත පත්වීම් දෙන්න කතාකරනවා.


මමනම් හිතන්නෙ ඔයවගේ පසුගාමී කතා කියමින් ඉන්නවාට වඩා මම කැමති හෙංචයියෙක්ව පත් කරගන්න මට ඉඩ දෙන්න කියලා කිව්වානම් ඒකට තර්කයක් තියෙනවා. මොකද ඔය පරණ දර්ශක පිළිගන්න කියලා අපට බලපෑම් කරනවාට වඩා ඇත්ත කියලා තමන්ට ඕනෑ කෙනාව පත් කරන්න උත්සාහ කරන එක ටිකක් හරි හොඳයි. අඩු තරමෙ ජ්‍යෙෂ්ඨත්වය ගැන කතාවට වඩා ඒක අවංක ඉල්ලීමක් විදියට සලකා බලන්න පුළුවන්.


කෙසේ වෙතත් මේ අර්බුදය අවසන් කරන්නට නම් එකම පුද්ගලයෙක්ව අභියාචනාධිකරණයේ සභාපතිධූරයට නම් කිරීමට ජනාධිපතිවරයා සහ ව්‍යවස්ථා සභාව එකඟ විය යුතුයි. ව්‍යවස්ථා සභාව ජනාධිපතිවරයා යෝජනා කරන නමට එකඟ වෙනවාද?


දැන් ජනාධිපතිවරයා අමු අමුවේ ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කරලා තියෙනවා. අභියාචනාධිකරණයට සභාපතිවරයෙක්ව නම් නොකරන එක තමයි ප‍්‍රශ්ණය. ඔහු එක් පුද්ගලයෙක්ව නම් කරලා එව්වා. ඒක ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථා සභාව විසින් ප‍්‍රතික්ෂේප කළා. ඒ වගේම ඒ පුද්ගලයා මේ තනතුරට නුසුදුසු බව අගවිනිසුරුවරයා ව්‍යවස්ථාවෙන් ඔහුට තිබෙන බලතල අනුව දන්වා එව්වා. ඒ අනුව ජනාධිපතිවරයා සුදුසු පුද්ගලයෙක්ව නම් කළ යුතුයි. ඒ වෙනුවට ජනාධිපතිවරයා දැන් කරලා තියෙන්නෙ අභියාචනාධිකරණයට වැඩබලන සභාපතිවරයෙක්ව පත්කිරීම. එහෙත් වැඩබලන විනිසුරුවරයෙක්ව පත් කරන්නට ජනාධිපතිවරයාට ව්‍යවස්ථාවෙන්ම බලයක් නැහැ. ව්‍යවස්ථාවේ පැහැදිළිව තියෙනවා වැඩබලන විනිසුරුවරයෙක්ව පත් කරන්න පුළුවන් වෙන්නෙ ඒ තනතුරෙහි නිල බලයෙන් කෙනෙක් ඉන්නවානම් විතරයි. උදාහරණයකට කිව්වොත්, නිල බලයෙන් ඉන්න අභියාචනාධිකරණ සභාපතිවරයා අසනීප වුණොත් හෝ විදේශගත වුණොත් ඒ සභාපතිවරයා නැවත එනතුරු වැඩබලන කෙනෙක්ව පත් කරන්න පුලූවන්. දැන් අභියාචනාධිකරණයට ස්ථීර සභාපතිවරයෙක් නැහැ. ඉතින්, දැන් තාවකාලික කෙනෙක්ව පත් කරන්නත් බැහැ. ඒ නිසා පැහැදිළිවම ජනාධිපතිවරයා ව්‍යස්ථාව අමු අමුවේ උල්ලංඝනය කරලා තියෙනවා.


මේ තත්වය මේ විදියට ඉදිරියට ගියොත් මොනවා වේවිද?


විශ‍්‍රාමික විනිසුරුවරුන් දෙදෙනෙක්ම මා සමඟ කීවා, දැන් අභියාචනාධිකරණයේ තීන්දු වලංගු නොවන බවට තර්ක කිරීමේ හැකියාවක් පවා තිබෙන බව. මොකද නිත්‍යානුකූලව පත්වුණ සභාපතිවරයෙක් නෙවෙයි අභියාචනාධිකරණයේ සභාපතිත්වය දරන්නෙ. ඒ නිසා අභියාචනාධිකරණයට වලංගුතාවයක් තියෙනවාද කියලා ප‍්‍රශ්ණයක් තියෙනවා. ඒ නිසා මේක විසඳාගන්න තියෙන්නෙ ව්‍යවස්ථානුකූල ක‍්‍රමවේදයට අනුව. ජනාධිපතිවරයා ව්‍යවස්ථාව පිළිගන්නේ නැත්නම්, ඒකට පියවරක් ගන්න වෙනවා. මීට කලින් ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහතා පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරියා. ඊට පස්සෙ තර්කයක් ආවා දැන් ඉතින් කරන්න දෙයක් නැහැ, ඒකත් එක්ක සම්මුතියකට එන්න කියලා. ඡුන්දයට ලෑස්තිවෙන්න කියලා. ඒත් ඒක වුණේ නැහැ. දැනුත් මෛත‍්‍රී පිස්සු කෙළිනවා, ඊට පස්සෙ කියනවා කරන්න දෙයක් නැහැ එයා එහෙම තමයි සම්මුතියකට එන්න කියලා. ඒක වෙන්නෙත් නැහැ. අපිනම් කිසිසේත්ම මේකට එකඟ වෙන්නෙ නැහැ. කරන්න පුළුවන් එකම දේ මෛත‍්‍රීපාල සිරිසෙන ව්‍යස්ථාවට අනුව කටයුතු කරන එක. සමහරවිට රනිල් වික‍්‍රමසිංහ ඞීල් එකක් දාන්න උත්සාහ කරයි. ඒක වෙන්න පුළුවන්. දැනුත් අපට පේනවා සමහර නොවැදගත් තනතුරුවලදී ව්‍යවස්ථා සභාවේ ඇතැම් සාමාජිකයන් මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේනට ඕනෑ කෙනාව පත් කරලා එයාටත් පොඩි පගාවක් දෙන්න ඕනෑ වගේ අදහසක ඉඳන් කටයුතු කරන්න ඉඩ තියෙන බව. දැනට එහෙම වෙලා නැහැ. ඒත් මේ සිදුවීමේදී නම් ෂෝට් කට් නැහැ. ඞීල් නැහැ.


20 වන සංශෝධනය ගැන ආණ්ඩුවේ නිරීක්ෂණ ඉදිරිපත් කළේ නැහැ. ඒ සඳහා වෙන්කරපු කාලසීමාවත් ඉවරයි. ඒ කියන්නෙ ආණ්ඩුව තමන්ගේ යෝජනාවක් විදියට 20 වන සංශෝධනය ඉදිරිපත් කරන්නේ නැහැ. 20 සංශෝධනයට ඉදිරියේදී මොනවා වේවිද?
20 සංශෝධනය පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කළේ සැප්තැම්බර් 05 වැනිදා. මාර්තු 05 වැනිදා වෙද්දී මේ පනත ගැන ආණ්ඩුවේ නිරීක්ෂණ ලබාදීමට ලබාදී තිබුණු මාස හයක කාලසීමාව අවසන් වෙනවා. මාස හයක් ඇතුලත පෞද්ගලික මන්ත‍්‍රී යෝජනාවකට අදාල අමාත්‍යාංශය විසින් වාර්තාවක් ඉදිරිපත් කරන්න ඕනෑ. මේක ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයක් නිසා අගමැතිවරයා විසින් මාස හයක් තුළ වාර්තාව ඉදිරිපත් කරන්න ඕනෑ. අපි හිතන්නෙ නැහැ ඉදිරියේදී ආණ්ඩුව වාර්තාව ගෙනෙයි කියලා. මාර්තු 05 වැනිදායින් පස්සෙ 20 සංශෝධනය න්‍යායපත‍්‍රයට ඇතුළුවෙනවා.


දේශපාලනිකව 20 සංශෝධනය සම්මත වීමට ඉඩකඩක් තියෙන බව විශ්වාස කරනවාද?
පැහැදිළි දේශපාලන වටපිටාවක් නිර්මාණය වෙලා තියෙනවා. ජනාධිපතිවරණයක් පැවැත්වුවොත් කිසිම අපේක්ෂකයෙක්ට පාවිච්චි කරන ඡුන්ද සංඛ්‍යාවෙන් 50ක් ගන්න බැහැ. රාජපක්ෂ වගේ කෙනෙක්ට ඉදිරිපත් වෙන්න බැහැ. ඒ නිසා දැනට අපට පේන්න තියෙනවා විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි කිරීමට පැහැදිළි දේශපාලන තත්වයක් ගොඩනැගෙමින් තියෙන බව. විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි කිරීම පිළිබඳ දේශපාලන ඉඩකඩ පසුගිය සති දෙක ඇතුලේදී පුළුල්වෙලා තියෙනවා. ඒ නිසා විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි කිරීම සම්බන්ධයෙන් වැඩි මැදිහත්වීමක් කරන්නත් ජවිපෙ මධ්‍යම කාරක සභාව විසින් තීන්දු කරලා තියෙනවා.


පහුගිය සතියේදී ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන හා මහින්ද රාජපක්ෂ අතර විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි කිරීමට අදාලව සාකච්ඡුාවක් සිද්ධවෙලා තිබුණු බවට ආරංචිමාර්ග වලින් වාර්තා වෙනවා..
අපි හිතනවා ඒ කතාවේ යම් පදනමක් තියෙන බව. අපටත් තොරතුරු ලැබුණා එහෙම සාකච්ඡුාවක් වුණ බවට. ඒක තේරුම් ගන්න අමාරු දෙයක් නෙවෙයි. ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේනට ජනාධිපතිවරණයක් ජයගන්න බැහැ. අනෙක් පැත්තෙන් මහින්ද රාජපපක්ෂට ඉල්ලන්නත් බැහැ. මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා පැහැදිළි ස්ථාවරයක ඉන්නවා ගෝඨාභය රාජපක්ෂට හෝ වෙන කෙනෙක්ට මේක දෙන්නෙ නැති බව. අනෙක් පැත්තෙන් රනිල් වික‍්‍රමසිංහටත් ජයගන්න බෑ. අපි පුද්ගලබද්ධ ප‍්‍රශ්ණ දිහා බලන්නෙ නැහැ. අපි බලන්නෙ මේ තනතුර දිහා. විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි වෙලා පාර්ලිමේන්තු ක‍්‍රමයක් හැදෙනවානම් මේ ප‍්‍රශ්ණ සුබදායී විදියට අපි දකිනවා. මේක දීර්ඝකාලීන අරගලයක ප‍්‍රථිපලයක් ලෙසත්, මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා විසින් පසුගිය කාලයේදී නටපු දේශපාලන විගඩම නිසාත් මේ වෙද්දී විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි කරන්නට පොදු මතයක් තියෙනවා.

භාර නොගත් මුදල් රුපියල් මිලියන හතක් විදේශ සේවා නියුක්ති කාර්යාංශයේ

0

වරුණ සුරියආරච්චි

දායකයන් විසින් මේ වන තුරුත් භාර නොගත් රුපියල් මිලියන හතක මුදලක් ශ‍්‍රී ලංකා විදේශ සේවා නියුක්ති කාර්යාංශය සතුව ඇති බව එහි නියෝජ්‍ය සාමාන්‍ය අධිකාරී අනුර ලියන්වල මහතාිඅනිද්දා’ කළ විමසීමකදී පැවසීය.

මෙලෙස ඉතිරිව ඇත්තේ 1988 සිට1996 දක්වා කාලය තුළ විදේශ සේවා නියුක්ති කාර්යාංශය සහ සේවා නියුක්තිකයන්ගේ භාර අරමුදල එක්ව ක‍්‍රියාත්මක කළ විගමනික ශ‍්‍රමික දායක අරමුදල සතු වූ මුදලකි. දායකයන් 3500කට අධික සංඛ්‍යාවක් සිටි මෙම අරමුදලින් මේ වන විට මුදල් ලබාගෙන ඇත්තේ දායකයන් 2000කට ආසන්න සංඛ්‍යාවක් පමණක් බවත් එම අරමුදලේ කටයුතු ඇණහිට වසර ගණනාවක් ගත වුවත් තවමත් ඇතැමුන් එම මුදල් ලබා ගැනීමට ඉදිරිපත් වී නැති බව ඒ මහතා පැවසීය.  

‘දැකලා පුරුදු කෙනෙක්’

ගැහැනිය කටවහගෙන ඉන්නේම නෑ
බූපති නලින් වික‍්‍රමගේ


ලස්සන ෆේ‍්‍රම්වලට අත්දැකීම යටවෙන්න දුන්නේ නැහැ
මලිත් හෑගොඩ


‘දැකලා පුරුදු කෙනෙක්’ චිත‍්‍රපටිය මාර්තු 8 වැනිදා සිට සිනමාහල්වල තිරගතවීමට නියමිතය. මෙය ‘දැකලා පුරුදු කෙනෙක්’ චිත‍්‍රපටියේ අධ්‍යක්ෂ මලිත් හෑගොඩ සහ චිත‍්‍රපටියේ තිරරචකයා වන බූපති නලින් වික‍්‍රමගේ සමඟ කළ සංවාදයකි.



ශුෂ්ක පළාත්වල පීඩිතයන්ගේ කතා රැුගත් සිංහල කලාත්මක සිනමාවට තරුණ යුවලක් පවුල පවත්වාගෙන යන්නට ගන්න උත්සාහය ගැන චිත‍්‍රපටියක් කිරීම අලූත් වැඩක් නේද?
බූපති: අපි අලූත් වැඩක් කරන්න ඕනෑ කියලා හිතුවේ නැහැ. ඒත් කරගෙන යද්දී අපටත් පොඩි ඩවුට් එකක් ආවා. ඇත්තටම මම තිරරචනය ලියලා පෙන්වුවාම ලාල් හෑගොඩ පවා කීවේ මේක නිකන් රේඩියෝ නාට්‍යයක් වගේ කියලා. මොකද සිනමාත්මක ගොඩනැංවීම අපි තිරරචනයේදී ලිව්වෙ නැහැ. පහුගිය කාලයේදී වසන්ත ඔබේසේකර, එච්.ඞී. පේ‍්‍රමරත්න වගේ සිනමාකරුවන්ගෙන් පස්සේ සිනමාවෙන් මධ්‍යම පන්තික පවුල ඉලක්ක කළේ අඩුවෙන්. හඳගමගේ චන්ද්‍ර කින්නරී වගේ චිත‍්‍රපටිවල පවා කතාකළේ අපි කතාකරන මධ්‍යම පන්තික පවුල ගැන නෙවෙයි. රජයේ සේවය කරන, ඊට වඩා පහළ මධ්‍යම පන්තික පවුලක් ගැන. අනෙක් පැත්තෙන් යුද්ධය හා දේශපාලනික කාරණා මත තමයි සිනමාව තිබුණේ. ජාත්‍යන්තර වශයෙන් පවා, ලන්ඩන් සිනමා උළෙලේ හිටපු සම්බන්ධීකාරකවරයෙක් කීවා, එයා හින්දා තමයි මේ චිත‍්‍රපටිය තෝරාගත්තේ කියලා. ඔහු ඉන්දීය ජාතිකයෙක්. ඔහු තමයි මේ චිත‍්‍රපටිය ගන්න ඕනෑ කියලා ඒ වෙනුවෙන් කතාකරලා තිබුණේ. මොකද සිනමා උළෙලවලදී දකුණු ආසියාවේ මධ්‍යම පන්තික පවුල යනු එතරම් උනන්දු සහගත නෙවෙයි. අපේ චිත‍්‍රපටියට පස්සේ නිර්මාණය කළ ‘ඇගේ ඇස අග’ චිත‍්‍රපටියෙන්, මේ වෙනස වෙනත් පරම්පරාවකට බලපෑ ආකාරය සාකච්ඡුා කරනවා. අපි කතාකරන්නේ ඒ පරම්පරාවට වඩා තරුණ පරම්පරාවකට මේ කාරණාව බලපෑ ආකාරය.
ලංකාවෙ මධ්‍යම පන්තික පවුල පහුගිය කාලයක් තිස්සේ වෙනස් වුණා. පාරේ වාහන ප‍්‍රමාණයත්, ඉදිවෙන ගෙවල් ප‍්‍රමාණයත් දැක්කාම ඒ වෙනස හඳුනාගන්න පුළුවන්. ඉදිවෙන නිවාසවල හැඩය පවා වෙනස් වුණා. යටත්විජිතවාදයෙන් අපට ආ, උඩට උල්වෙලා තියෙන වහල වෙනුවට දැන් පැතලි වහලය තියෙන්නේ. මේ කියන්නේ බාහිර වෙනසක්. අභ්‍යන්තරික වශයෙනුත් පවුලේ වෙනස්කම් සිද්දවුණා. උදාහරණයක් විදියට සමාජ මාධ්‍යවල ආගමනය සිද්ධවුණා. අපේ චිත‍්‍රපටියේ යම් තරමකට සමාජ මාධ්‍ය ගැන කතාකරනවා. ඒත් අපේ චිත‍්‍රපටිය කළේ අවුරුදු හතරකට කලින්. මේ අවුරුදු හතර ඇතුළේ සමාජ මාධ්‍ය සෑහෙන වෙනස් වෙලා තියෙනවා. ඒ වෙනස අපේ චිත‍්‍රපටියේ නැහැ.
අපි දෙන්නාට බලපෑ සිනමාකරුවෝත් ඉන්නවා. එක්කෙනෙක් තමයි එංගලන්තයේ කෙන් ලෝච්. එයාගේ සිනමා භාවිතාවට අපි ඉතාම කැමතියි. ඔහුගේ තිරකතා රචකයා පෝල් ලැවර්ටි. මේ දෙදෙනාගේ ආභාසය අපට තිබුණා. අපි මේ චිත‍්‍රපටිය ලියලා ඉවරවුණාට පස්සේ තමයි අස්ගාර් ෆර්හාදි කියන අධ්‍යක්ෂවරයාගේ ‘සෙපරේෂන්’ කියන ඉරාන චිත‍්‍රපටිය දැක්කේ. අපට ඒ චිත‍්‍රපටිවලට ළං වෙන්නවත් බෑ. ඒත් අපට ඒවායේ ආභාසය ලැබුණා. කොහොම වුණත් අපි උත්සාහ කරන්නේ, අපි බලාපොරොත්තුවෙන කතාවට අදාලව මිසක්, අපි කැමති චිත‍්‍රපටිවල තිබුණ දේවල් ආපහු නොකර ඉන්නයි.
පවුල ඇතුළේ විශ්වාසය සහ ආදරය කියන එක තමයි චිත‍්‍රපටියෙ මාතෘකාව වෙලා තිබුණේ. තනිකඩයො දෙන්නෙක් විදියට මේක ආකර්ෂණීය සිනමා කෘතියක් බවට පත්කිරීම අසීරු දෙයක් වුණේ නැද්ද?
මලිත් : සම්බන්ධතා ගැන තේරුම් ගන්නට විවාහ වෙන්න ඕනෑම නැහැ. මොකද සැමියා සහ බිරිඳ අතර විතරක් නෙවෙයි, අනෙකුත් සම්බන්ධතා ඇතුළේදීත් අනෙකාගේ ලෝකය ආක‍්‍රමණය කරන්න අපි උත්සාහ කරනවා. මේක දෛනික ජීවිතයේ හැම සම්බන්ධයක් ඇතුළේම අපි කරන හා විඳින දෙයක්. අනෙකාව පාලනය කිරීම විතරක් නෙවෙයි, අනෙකාව මොන තරම් අපි මඟහරිනවාද, රිද්දනවාද. පුංචි දේවල් නිසා අනෙක් පුද්ගලයාට මොන තරම් රිදිලා තියෙනවාද. මොන තරම් ඒ රිදීම් දුරදිග ගිහිල්ලා තියෙනවාද. සමහර විට කතාකරන්නට කොච්චර උත්සාහ කළත් ඒවා හරිගස්සා ගන්න බැහැ. ඒ ව්‍යාකූලත්වය තමයි චිත‍්‍රපටියේ චරිත හරහා මම ගන්න උත්සාහ කළේ.
බූපති කීව විදියට ලංකාවෙ මධ්‍යම පන්තිය විශාල වෙනසකට ලක්වෙලා තියෙනවා. එහෙත් සමහර ආකල්ප තවමත් වෙනස් වෙලා නොතිබීමේ අවුලත් දැකලා පුරුදු කෙනෙක් චිත‍්‍රපටියෙන් මතුවෙනවා. බටහිර සමාජයේදී නම් සැමියා සහ බිරිඳ අතරේ අවිශ්වාසය වර්ධනය වෙද්දී, දෙදෙනා වෙන්වීම කියන්නේ විසඳුමක්. ඒත් අපේ සමාජයේ තවමත් වික්ටෝරියානු සදාචාරවාදී ආකල්ප නිසා, පවුලෙන් වෙන්වෙන්නත් බැහැ..
බූපති: ඔයා කියන එක හරියටම හරි. දීප්ති ඉස්සර කියන කතාවක් තිබුණා. ‘කඳ පැජරෝ ඔළුව මනමේ’ කියලා. ඒක තවමත් සමාජයේ තදබල විදියට තියෙනවා. ගැහැනු දිහා බලන ඉතාම වික්ටෝරියානු ආකල්ප පද්ධතියක්ම තියෙනවා. මම කියන්නේ වික්ටෝරියානු සදාචාරවාදය විතරක්ම නෙවෙයි. පිරිමියාට කාන්තාව ‘පිට ගියා’ කියලා හැඟීමක් ආවොත්, ඒක ලිංගික බෙලහීනතාවක් හෝ තමන්ගේ ආත්මයම කඩා වැටෙන දෙයක් විදියට පිරිමියා සලකනවා. පිරිමියා එහෙම සිද්ධියකට ප‍්‍රතිචාර දක්වනකොට දැනට තියෙන පුරුෂ මූලික බල පද්ධතිය උපරිම ලෙස පාවිච්චි කරනවා.

‘දැකලා පුරුදු කෙනෙක්’


අනෙක් අතට කාන්තාවට කොච්චර කළත් පිරිමියාගේ ලෝකය ඇතුළේ හිරවෙන්නට සිද්ධවෙනවා නේද?
බූපති: හැබැයි අපි මේ චිත‍්‍රපටියේදී සැලකිලිමත් වුණ තවත් කාරණයක් තියෙනවා. දැන් වෙනකොට නාගරිකව පිරිමියාට වගේම අවකාශයක් ගැහැනුන්ට තියෙනවා. ධනවාදයේ අපි දැන් ඉන්න අවධිය හින්දා, වෙළඳපොළ විසින් ගැහැනුන්ටත් වෙනස් ආකාරයක බල පද්ධතියක් හදලා දීලා තියෙනවා. ලාංකික නාගරික මධ්‍ය පන්තිය අත්විඳින අලූත් තත්වයක් මේක. වික්ටෝරියානු ආකල්ප පද්ධතිය තියෙන අතරෙම, ගැහැනුන්ට කරන්න පුළුවන් දේවල් ටිකකුත් තියෙනවා. මේක විරුද්ධාභාසයක් විදියට දෙපැත්තට ඇදෙනවා. එයා එකක් කළොත් මෙයා තව එකක් කරනවා. ඒ නිසා තාර්කික අවසානයකට යන්නේ නෑ. ඒත් මේ දෙපැත්තම කසාදයෙන් මිදෙන්නට ලොකු බියක් තියෙනවා.
ඉස්සර වගේ පිරිමියා කටවහගන්නැයි නියෝග කළාට, ගැහැනිය කටවහගෙන ඉන්නේම නෑ. ඒත් පවුල කඩාගෙන යන්න බයකුත් ගැහැනියට තියෙනවා. ඒ නිසා, දැන් ඉන්නේ පරණ සාම්ප‍්‍රදායික ගැහැනියක් නෙවෙයි. ඒත් 1960න් පස්සේ ආ යුරෝපීය කාන්තාවගේ ගුණාංග තවමත් මේ කාන්තාවට ඇවිල්ලා නැහැ. මම දැකලා තියෙනවා, ඔය හොඳට ඇඳගෙන යන ගැහැනු අය අතරින් ගොඩක් අය, සෑහෙන කාලයක් යන තුරු හරි ලිංගික සම්බන්ධයක් නැති ගැහැනු. බැලූබැල්මට අපි හිතන්නේ මේ ගැහැනුන් පුදුමාකාර නිදහසකින් ලිංගික සම්බන්ධතා පවත්වාගෙන යනවා ඇති කියලා. එයාලාට වඩා, සිල් අම්මලා වගේ කියලා එදිනෙදා වචනෙන් හඳුන්වන කාන්තාවන්ට සංකීර්ණ ලිංගික අත්දැකීම් තියෙන්න පුළුවන්. කොහොම වුණත් මේ වගේ තත්වයන් විශ්ලේෂණය කරනවාට වඩා, චිත‍්‍රපටියකදී කරන්න ඕනෑ මේවායේ සංකීර්ණත්වය ඉතිරි කරන එක. තිරපිටපත ලියනකොට මම හිතුවේ ඇත්තටම අපි නොදන්න කොටසක් තියෙනවා. ඉතින්, ඒ දන්නේ නැති කොටස අපි දන්නෙ නැති විදියට තියන්න ඕනෑ කියලායි. ඒක සිනමාවට ගෙනෙනකොට, සිනමාත්මක කුතුහලයක් බවට ඒක පත්වෙනවා.
සමාධි ලක්සිරි මේ ප‍්‍රධාන කාන්තා චරිතයට ගැළපෙනම රංගන ශිල්පිනියක්. ඇය ඇතුළු නළුනිළියන් තෝරාගැනීම සිද්දවුණේ කොහොමද?
මලිත්: මම ඇය එක්ක වැඩ කරලා තියෙනවා ‘බර්නාඩෝගේ සිපිරිගෙය’ වේදිකා නාට්‍යයේදී. මම ඒ නාට්‍යයේ ප‍්‍රචාරක කටයුතුවලට සම්බන්ධවෙලා හිටියා. බූපති ඒ නාට්‍යය බලන්න ඇවිත් හිටියා. අපි අලූත් අවුරුද්දට එම්ඞී මහින්දපාල මහත්තයාගේ ගෙදර යන වෙලාවක, බූපති මාත් එක්ක චිත‍්‍රපටියෙ කතාව විස්තර කර කර හිටියා. ඒත් ඒ වෙලාවෙම සමාධිගෙ නම මම යෝජනා කළා. බූපති එකඟ වුණා. එතකොට කතාව ලියලා තිබුණේත් නැහැ. ඒත් බිමල් ජයකොඩි සහ ලක්ෂ්මන් මෙන්ඩිස් රඟපෑ චරිත දෙකට කිහිපදෙනෙකුම යෝජනා වෙලා තිබුණ නිසා අපි සුදුසුම කෙනාව තෝරාගන්නට මහන්සි වුණා. අපි ගොඩක්ම සැලකිලිමත් වුණා මේ අයගේ බොඩි ලැන්ග්වේජ් එක වැඩ කරන්නේ කොහොමද කියලා.
මේ වෙද්දී ලෝකයේ කලාත්මක සහ බ්ලොක්බස්ටර් සිනමා ධාරාවන් දෙක අතරේ වෙනසක් හොයන්න බැරි තරම්. ජනප‍්‍රිය චිත‍්‍රපටි ඇතුළේ ගැඹුරු යටිපෙළක් තියෙනවා. කලාත්මක චිත‍්‍රපටි ගොඩක් ජනප‍්‍රිය වෙනවා. එහෙම පසුබිමක, දැකලා පුරුදු කෙනෙක් චිත‍්‍රපටිය නිර්මාණය කළේ මොන වගේ පේ‍්‍රක්ෂාගාරයකටද?
මලිත්: අපි පේ‍්‍රක්ෂාගාරය කොහොම වේවිද කියලා හිතුවේ නැහැ. අපි හිතුවේ අපේ කතාව කියන්නේ කොහොමද කියලායි. එතැනින් එහාට අනෙක් කාරණා මොකක්වත් සැලකුවේ නැහැ. අපි බැලූවේ සම්බන්ධතාවල තියෙන තීව‍්‍රතාව ගැන. මුලින්ම එක දෙයක් හිතුවා. අපි මීට කලින් චිත‍්‍රපටියක් කරන්න හිටියා. මුදල් ප‍්‍රශ්න නිසායි ඒක කරන්න බැරිවුණේ. ඉතින්, හිතුවා අඩු පිරිවැයකින් කරන්න පුළුවන් නම් හොඳයි කියලා. ඒත් චිත‍්‍රපටිය කරද්දී ඒ ප්ලෑන් එකෙනුත් සම්පූර්ණයෙන්ම පීලි පැන්නා. විවිධ ලොකේෂන්වලට යන්න සිද්ධවුණා. විවිධ චරිත ඕනෑ වුණා. කොච්චර දුර ගියාද කිව්වොත් සාප්පු සංකීර්ණයකට පවා රූගතකිරීම් ගියා.
ශබ්ද සිනමාවේදී වැදගත්ම කාරණයක්. දැකලා පුරුදු කෙනෙක් චිත‍්‍රපටියේදී ශබ්ද පාවිච්චි කළේ කොහොමද?
මලිත්: මේ චිත‍්‍රපටියේ සංගීතය තියෙන්නේ තත්පර කිහිපයකට විතරයි. මම හිතපු මූලිකම දේ තමයි අපි මේ වගේ තීව‍්‍ර අවස්ථාවකට මුහුණ දුන්නාම අවට වටපිටාවේ ශබ්ද දැනෙන්නේ කොහොමද කියලා. අපි නගරයක හිටියත්, ඒත් අපේ මානසිකත්වය නිසා නගරයේ අනෙකුත් ශබ්ද ඇහෙන්නේ නැතිවෙන්න පුළුවන්. තවත් වෙලාවක අපි නිස්කලංක පරිසරයක හිටියත්, පුංචි ශබ්දයකින් පවා ලොකු කරදරයක් දැනෙන්න පුළුවන්. ඒකට බලපාන්නේ ඒ වෙලාවෙ මානසික තත්වය. මේ චිත‍්‍රපටියේ වැඩි කොටසක් තියෙන්නේ නිස්කලංක පරිසරයක. ඒත් විවිධ ශබ්ද ඒ ඒ මානසිකත්වයත් එක්ක ගැළපෙන්නෙ කොහොමද කියන එක ගැන අපි කල්පනා කළා.
දැකලා පුරුදු කෙනෙක් චිත‍්‍රපටියේ, සිනමාව ඉගෙනගත්ත අයගේ ඇගයීමට ලක්වෙන විදියේ ලස්සන රූපරාමු, දර්ශන තල හා පසුබිම් නැහැ වාගේ..
මලිත්: අපේ අරමුණ වුණේ අපි කියන කතාවට හා ඒකේ සිද්ධිවලට ඉඩ දීම. අනෙක් අංශවලට අඩුවෙන් අවධානය දෙන්න බලාපොරොත්තු වුණා. උදාහරණයක් විදියට ලස්සන ෆේ‍්‍රම් එකක් දැක්කොත් ඒකේ ලස්සනට අවධානය යොමුවෙනවානේ. එහෙම වුණාම කතාවට තියෙන අවධානය අඩුවේවි කියලා අපි හිතුවා. ලස්සන ෆේ‍්‍රම්වලට අත්දැකීම යටවෙන්න දුන්නේ නැහැ. සම්බන්ධකම් ව්‍යාකූල වෙලා, දෙදරා යන්නේ කොහොමද කියන එකට අපේ වැඩි අවධානයක් යොමුවුණා.
බූපති කියන්නේ වාමාංශික දේශපාලන අදහස් එක්ක ඍජුව දේශපාලනය කරන කෙනෙක්. ඒත් මලිත් දේශපාලන ක‍්‍රියාකාරකම්වල නැහැ. චිත‍්‍රපටිය නිර්මාණය කරද්දී දේශපාලන අදහස් බලපෑවේ කොහොමද?
බූපති: මලිත් ක‍්‍රියාකාරී දේශපාලනය ගැන වැඩි උනන්දුවක් දක්වන්නේ නැහැ. ඒත් බොහෝ අය දන්නේ නැතිවුණාට, අපි දෙන්නා පාසලෙන් ඉවත්වුණාට පස්සේ එකට චිත‍්‍රපටි බැලූවා. ඒ විතරක් නෙවෙයි. අපි දෙන්නාම එකට තමයි එක්ස් කණ්ඩායමට බැඳුණේ. මලිත් කාලයක් යන තුරු එක්ස් කණ්ඩායමේ දේශපාලන වැඩවලට සම්බන්ධ වුණා. මම කියන්නේ නැහැ මලිත්ට දේශපාලනය ගැන ලොකු උනන්දුවක් තියෙන බව. ඒත් දේශපාලනික වශයෙන් අපි දෙන්නා අතර තේරුම් ගන්න තරම් බැරි පරතරයක් තිබුණේ නැහැ. අපි දෙන්නාගේ දේශපාලනික හා කලාත්මක අදහස් වෙන්වෙලා තිබුණේ නැහැ. නිරායාසයෙන්ම, චිත‍්‍රපටියක් බැලූවාට පස්සේ මලිත්ගෙ අදහස අහන්න මට ඕනෑ නැහැ. මගේ අදහස අහන්න මලිත්ට ඕනෑ නැහැ. අපි දෙන්නා එකඟ නොවෙන තැන් ගොඩක් තියෙනවා. ඒත් දෘෂ්ටිවාදීව අපි අතර ගැටුම් තිබුණේ අවම වශයෙන්.


එම්.ඞී. මහින්දපාල


එම්.ඞී. මහින්දපාල ලංකාවෙ ඉන්න ප‍්‍රවීණතම කැමරා අධ්‍යක්ෂවරයා. දැකලා පුරුදු කෙනෙක් චිත‍්‍රපටියට මහින්දපාල මහත්තයා කැමරා අධ්‍යක්ෂවරයා වීම මොනවගේ අත්දැකීමක්ද?
මලිත්: මහින්දපාල මහත්තයාව අපි ගොඩක් පුංචි කාලයේ ඉඳන් ආශ‍්‍රය කළා. ඒ ඔස්සේ ඔහු එක්ක හැදුණ කතාබහක් තිබුණා. ඒත් ඔහුත් අපත් සිනමාව ගැන දැරූ අදහස් අහසට පොළොව වගේ වෙනස්. ඒත් ඔහුවත් අපවත් සම්බන්ධ කළ යම් අතාර්කික හුයක් තිබුණා. මීට කලිනුත් අපි චිත‍්‍රපටියක් ලියලා තිබුණා. ඒ පිටපත දැක්කාමත් ඔහු කිව්වේ මේක හරියන්නේ නැහැ කියලායි. ඒත් අපි ඒකේ එක දර්ශනයක් රූගත කළාට පස්සේ, ඒ දර්ශනය දැකලා ඔහු ඒ වැඬේ කරන්න එකඟ වුණා. කොහොම වුණත් ඒක සිද්ධවුණේ නැහැ. දැකලා පුරුදු කෙනෙක් චිත‍්‍රපටියේ තේමාවට ඔහු හරිම කැමති වුණා. ඔහු චිත‍්‍රපටියට ඉතාම වැදගත් වෙනසකුත් යෝජනා කළා.
බූපති: මම හිතන්නේ අපි දෙන්නාගේ පිටපතේ වෙනසක් වුණා නම්, ඒ එකම වෙනස තමයි මහින්දපාල මහත්තයා කියූ වැදගත් වෙනස. බිමල් ජයකොඩි රඟපාන ප‍්‍රධාන පිරිමි චරිතයේ වෙනසක් තමයි ඔහු යෝජනා කළේ. අපි දෙන්නා හරිම ආධානග‍්‍රාහි දෙන්නෙක්. තව අයගේ අදහස් පිළිගන්නේ අඩුවෙන්. ඒත් ඔහු කී වෙනස අපි හිස් මුදුනෙන්ම පිළිගත්තා. ඒ වෙනුවෙන් එක දර්ශනයක් අලූතෙන්ම ලිව්වා.
මලිත්: අපි වැඩ කරද්දී ආකෘතියේ සහ වයස් පරතරයේ වෙනසක් තිබුණා. ඒත් ඒ වෙනස ධනාත්මකව වැඬේට බලපෑවා. මහින්දපාල මහත්තයා කළ පළවැනි ඩිජිටල් ෆිල්ම් එක මේක. ඉතින්, මේ කරන දේ මොන තරම් පෙනේවිද කියන ප‍්‍රශ්නය ඔහුට තිබුණා. විශේෂයෙන්ම අඳුරේ කළ දර්ශන. සමහර දර්ශන අපට අඳුරේ කරන්න ඕනෑ වුණා. එහෙත් ඔහු කිව්වේ, සිනමාව කියන්නෙ නිමේෂයකට කරන රැුවටීමක්ය කියන අදහස. ඒ නිසා අඳුරේ සිද්ධවෙන සිදුවීමක්, පේ‍්‍රක්ෂකයාට පෙනෙන්න ඕනෑ නිසා යම් ආලෝකයක් එක්ක කළාට ගැටලූවක් නැති බව ඔහුගේ අදහස වුණා. ඒත් මම ඉතාම මුග්ධ ලෙස කීවා, අඳුරේම කරන්න ඕනෑ බව. ඒ වගේ මතගැටුම් තිබුණත්, ඔහුගේ වෘත්තීයභාවය සහ පරිණතභාවයට අපි ඉහළින්ම ගරු කරනවා. එකඟ නොවුණත්, ඔහුගේ දරුවන්ට වඩා බාල අපි දෙන්නාගේ අදහස්වලට අනුව වැඩ කරන්න තරම් ඔහු පරිණත වුණා.

https://www.youtube.com/watch?v=zBmrKtCSdf8

ගුවන් හමුදාවේ නීතී විරෝධි මුදල් අය කීරිම් ගැන පැමිණිල්ලක්

ත‍්‍රිකුණාමලය මාබල් බීච්  පොදු වෙරළ තීරයට ප‍්‍රවේශ වීම සදහා ගුවන් හමුදාව විසින් නීතී විරෝධි ලෙස  මුදල් අය කීරීම සම්බන්ධයෙන් විකල්ප වෙබ් අඩවියෙහි සංස්කාරවරයා ලෙස කටයුතු කරන  සම්පත් සමරකෝන් මහතා විසින් පෙබරවාරි 19 වන දින  ත‍්‍රිකුණාමලය චයිනා බේ  පොලිසිය වෙත පැමිණිල්ලක් කර  ඇත.

මේ පිලිබදව අනිද්දා කල විමසුමකදී සම්පත් සමරකෝන් මහතා ප‍්‍රකාශ කලේ මාබල් බීච් වෙරළ තීරයට ඇතුල් වීමට මීටර් 200ක් පමණ ආසන්නයේ සිටි  සිවිල් ඇදුමින් සැරසී සිටින පුද්ගලයන් පිරිසක්  විසින් එම ස්ථානයට ඇතුල් වන අයට ටිකට්පත් විකුණන බවත් අදාල ටිකට්පත් වල කිසිදු නිල මුද්‍රවක් හෝ ආයතනයක් සදහන් කර නොමැති බවත්ය.

තවද ඔහු පවසා සිටියේ මාබල් බීච් වෙරළ තීරය ආසන්නයේ ශ‍්‍රි ලංකා ගුවන් හමුදාවේ නිවාඩු නිකේතනයක් පිහිටා ඇති බවත් එම නිවාඩු නිකේතනය  ආසන්න වෙරළ තීරයේ වැටක් ගසා ඇති බවත් ඒ අසලට සාමාන්‍ය පුරවැසියන්ට යෑම තහනම් බවද පවසන බවත්ය.

මේ පිළිබදව විමසුමකදී වෙරළ සංරක්ෂණ හා වෙරළ සම්පත් කලමණාකරණ දෙපාර්තුමේන්තුවේ ඉහළ නිලධාරියෙකු ප‍්‍රකාශ කලේ ශ‍්‍රි ලංකාව අවට ඇති වෙරළ තීරය කිසිදු පුද්ගලයෙකුට දීර්ඝ කාලීනව බද්දට හෝ කුලියට පවරා දී නැති බවත් වෙරළ තීරය රජයට අයත් පොදු දේපලක් බවත්ය.

අදාල අය කර ගැනීම් පිලිබදව කිසිදු අවස්ථාවක හමුදාව විසින් වෙරළ සංරක්ෂණ හා වෙරළ සම්පත් කලමණාකරණ දෙපාර්තමේන්තුව වෙත කිසිදු දැනුම් දීමක් කර නොමැති බවත්ය.

අපට යුක්තිය අවශ්‍යයි

ආර්. සම්බන්ධන්

ආග‍්‍රාමාත්‍ය රනිල් වික‍්‍රමසිංහ විසින් යුධ සමයේ සිදු වු දේවල් අමතක කර ඒවාට සමාව දෙන මෙන් පසුගිය සතියේ ඉල්ලීමක් කළ ද දෙමළ ජාතික සන්ධානයේ නායක ආර් සම්බන්ධන් මහතා විසින්  යාපනය උදයන් පුවත්පත සමග  කළ සම්මුඛ සාකච්ඡුාවකදී පවසා ඇත්තේ දෙමළ ජනතාවට අවශ්‍ය කරන්නේ සමාව දීමවත්, අතීතය අමතක කර දැමීමවත් නොව යුක්තිය බවත්ය.

රනිල් වික‍්‍රමසිංහ මහතා විසින් යුධ අපරාධ සිදු වී ඇති බව පිළිගැනීම අගය කරන බවත් අතීතය අමතක කර දමමින් සමාව දීම සම්පූර්ණයෙන්ම ප‍්‍රතික්ෂේප කරන බවත් ඒ මහතා අදාල සම්මුඛ සාච්ඡුාවේදී පවසා ඇත.

යුධ අපරාධ වලට මුහුණ දුන් පුද්ගලයන් තවමත් වන්නි ප‍්‍රදේශයේ ජීවත් වන බවත් අවතැන් වු, අබාධිත වු හා අතුරුදහන් වු  අයට යුක්තියක් අවශ්‍ය බවත් අදාල අපරාධ වලට දඩුවම් ලබා දිය යුතු බවත් ඒ මහතා පවසා ඇත. තවද ඒ මහතා ප‍්‍රකාශ කර ඇත්තේ අවසන් යුධ සමයේදී දෙපාර්ශවයෙන්ම යුධ අපරාධ  සිදු වී ඇති බවත් ඒ සදහා සාක්ෂි ඇති බවත්ය.

සුළු පක්ෂවලට පොහොට්ටුවෙන් තර්ජන

බැසිල් රාජපක්ෂට හා ශ‍්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණට එරෙහිව අදහස් දැක්වූ ඒකාබද්ධ විපක්ෂයේ සුළු පක්ෂ නායකයන් කිහිපදෙනෙක්ට නාමයෝජනා ලබානොදෙන බවට පොදුජන පෙරමුණේ ප‍්‍රබලයන් විසින් තර්ජනය කර ඇතැයි වාර්තා වේ.

විමල් වීරවංශ, උදය ගම්මන්පිළ හා වාසුදේව නානායක්කාර අතුළු මන්ත‍්‍රීවරුන් පිරිසක් විසින් පසුගිය සතියේදී බැසිල් රාජපක්ෂ ඇතුළු පොදුජන පෙරමුණේ නියෝජිතයන්ට එරෙහිව අදහස් දක්වා තිබුණි.

ශ‍්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණේ සාමාජිකත්වය ගෙන සිටින මන්ත‍්‍රීවරුන් විසින් අභ්‍යන්තර සාකච්ඡුාවලදී මේ ප‍්‍රකාශයට විරෝධය පළ කරමින්, මෙලෙස බැසිල් රාජපක්ෂට විරුද්ධව අදහස් පළ කරන පක්ෂ නායකයන්ගේ පක්ෂවලට නාමයෝජනා ලබා නොදෙන බව පවසා තිබේ.

මොරටුව නගරාධිපති සමන්ලාල් ප‍්‍රනාන්දු  හා කොළඹ නාගරික මන්ත‍්‍රී දයාකාන්ත පෙරේරා ඇතුළු පිරිසක් පෙබරවාරි 20 වැනිදා මාධ්‍ය සාකච්ඡුාවක් කැඳවා පොහොට්ටුව විවේචනය කොට පොහොට්ටුවෙන් ඡුන්දය බලාපොරොත්තු නොවෙන ලෙසද අනතුරු හඟවා තිබුණි.

ශ‍්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණේ නිල නොවන නායකයා වන බැසිල් රාජපක්ෂ අනිද්දා සමඟ සම්මුඛ සාකච්ඡුාවකදී ප‍්‍රකාශ කළේ උදය ගම්මන්පිළ ඇතුළු මන්ත‍්‍රීවරුන්ගේ ප‍්‍රකාශවලට තමන් පිළිතුරු නොදෙන බවයි. එසේ වුව පොදුජන පෙරමුණ විවේචනය කොට පොදුජන පෙරමුණේ ඡුන්දදායකයන්ගේ ඡුන්ද බලාපොරොත්තු නොවිය යුතු බවද ඔහු ප‍්‍රකාශ කළේය.

ජවිපෙ දේශපාලන හුදෙකලාවේද?

0


නීතිඥ චන්ද්‍රසිරි සෙනෙවිරත්න


ගිය සතියේ ලිපියේ එක් තැනක මෙසේ සඳහන් විය.


‘‘සිරිසේන, රනිල් මහින්ද තිදෙනාම මතවාදීව ප‍්‍රතික්‍ෂේප වී සිටිති. ඒ රික්තය හිදැස පිරවීමට ජවිපෙය කන් හැන්දක්වත් තරම් හෝ ප‍්‍රමාණවත් නැත. ගෙයින් ගෙට බෙදා හැරිය, ජාතික විද්වත් පෙළගැස්ම පිළිබඳ ප‍්‍රකාශනයේ පිටපතක් මහනුවර නීතිඥ පුස්තකාලයේ පුවත්පත් අතර තිබිණ. කවුදෝ එහි ප‍්‍රතිපත්ති සම්පාදන කමිටු ලේඛනයේ නාමල් කරුණාරත්න වැනි ‘සමහර’ ජවිපෙ කි‍්‍රයාකාරීන්ගේ නම් ඉදිරියේ ප‍්‍රශ්නාර්ථ ඇඳ තිබිණ. ජවිපෙය ඉබිකට්ටක් මෙන් ශක්තිමත්ය. එහි විවාදයක් නැත. ජවිපෙ කි‍්‍රයාකාරීන් ඉබි මස් කෑ එවුන් මෙන් දේශපාලනිකව ශක්තිමත්ය. එහෙත් අර මතවාදී ඉබිකට්ට නිසා රටේ ගතික තත්වයෙන් ජවිපෙය පෝෂණය ලබන්නේ නැත.’’
එය විග‍්‍රහය ගැන කිහිප දෙනෙක් විමසා සිටියහ. එහි යටි අදහස ජවිපෙය ගැන කළ විග‍්‍රහය විය හැකිය. එකී ලිපියෙන් මා උත්සාහ කළේ 1956 පෙරළිය ගැන මාර්ටින් වික‍්‍රමසිංහ කළ විග‍්‍රහය වර්තමාන තත්වය සමග ගළපා සාකච්ඡුා කිරීමකි. එහිදී කිසිදු පක්‍ෂයක් උස්සා තබා නැත.
අදටත් රටේ 2015 ජනවාරි ජවය එසේම පවතී. මුදල් සහ ආමිසලාභී ගිහි පැවිදි බලවේග තවමත් රාජපක්‍ෂලාට කඬේ යති. සමහර මාධ්‍ය ව්‍යාපාර නිර්ලජ්ජී ලෙස උඩගෙඩි දෙමින් සිටියි. මල්වාන නඩුවේ විත්තිකාර බැසිල් රාජපක්‍ෂ උසාවියෙන් එළියට එද්දී මාධ්‍යවේදීන් හැසිරුණ ආකාරය උදාහරණයකි. අපේ මාධ්‍ය එදා සර් යනුවෙන් බැසිල් අමතා ඇසුවේ නඩුවේ තත්වය නොවේ. පන්සලේදී මහින්දගෙන් අසන්නේ සස ජාතකය ගැන නොවේ. ලසන්ත මැරූ අය ගැන දන්නා ගෝඨාභය පොලිසියට නොයන්නේ ඇයිදැයි කිසිවෙකු අසන්නේ නැත. මේ බොරුව නිහඬ සමාජය දැඩි සේ නිරීක්‍ෂණය කරමින් සිටියි. මේ රංගනය නිසාම ජනවාරි බලවේග වඩාත් සන්නද්ධ වෙමින් සිටියි.


2015 ජනවාරියේදී පොදු එකඟතාවකින් එජාපය සහ ජවිපෙ කි‍්‍රයාකළහ. ආපස්සට නොයන ජනවාරිය සමග පෙළ නොගැසුණොත් මේ පක්‍ෂ දෙකම ඉතිහාසයේ කුණු බක්කියට තල්ලූ වෙනවාමය. එහි දෙකක් නැත. මේ පක්‍ෂ දෙකම ඓතිහාසිකව පැවරුණ ජනවාරි වගකීම් කරට ගත යුතු වේ.


ජනවාරියේ පරාජයවූ රාජපක්‍ෂලා ඇදුම රෝගීන් මෙන් හුස්ම ගනිමින් සිටිති. සිරිසේන ආපසු හැරී ගොස් රාජපක්‍ෂ ඇදුම වාට්ටුවේ වැතිර පිස්සුවෙන් නන් දොඩවයි. එක මිනිහෙකු සිරකරගෙන සිටි රට 19 වෙනි සංශෝධනයෙන් නිදහස් කර හමාරය. තමන් නම් කළ අධිකරණ විනිසුරුවන් ව්‍යවස්ථා සභාව අනුමත කර නැතැ’යි සිරිසේන දොස් කියයි. 19 අහෝසි කර රට රාජපක්‍ෂලාට පාවාදී ගෙදර යාමට සිරිසේන තැත් කරයි. සෙලින්කෝ මන්දිරය ඉදිරිපිට සුරක්‍ෂිතව ඇති ශී‍්‍ර වික‍්‍රම රාජසිංහ සිරකළ කුටිය සිරිසේනට සිහිපත් වෙනවා විය හැකිය.
එජාපය හෝ ජවිපෙ තම දේශපාලනයෙන් පිට සිටින, ජනතාවගේ අරමුණු තේරුම් ගෙන නැත. 2010න් පසුව, එජාපයට ජාතික දේශපාලන භූමිකාවක් නොවීය. සරත් පොන්සේකා ආවේ ඒ හිල්කාවෙන් රිංගලාය. එදා ජවිපෙ පොන්සේකා සමග සිටගත් විට, රනිල් වික‍්‍රමසිංහ 1994දී ගාමිණි දිසානායකට කළා මෙන් පොන්සේකාගේ කකුලෙන් ඇද්දේය. රනිල් 2015දී සත්‍ය ලෙසම දායක විය. 2015දී ජවිපෙය රඟපෑවේ ඇඟ බේරාගන්නා චරිතයකි. සිරිසේන ජයගත්තේ එජාප ශක්තියෙනි. තීරණාත්මක සටනකදී මගහැරීමේ තුච්ඡුභාවය මේ පක්‍ෂ දෙකම ඔප්පු කර හමාරය. බලලෝභයෙන් හැසිරෙන මොවුහු 2019 මැතිවරණ වර්ෂය ඉදිරියේ පිස්සන් මෙන් හැසිරෙති. ජනතාව තුළ පවත්නා දේශපාලන අවබෝධය මොවුහු නොතකා හරිමින් සිටිත්.
ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ ගැන ඉහත විග‍්‍රහය කළේ එකී අවබෝධයෙනි.


ජවිපෙ කළමනාකාරිත්වයෙහි මෙන්ම මතවාදීවද බෙහෙවින් ශක්තිමත්ය. එහෙත් ඡුන්ද පදනමක් නැත. මේ ගැන ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ දැනුවත්ද? 1982 ජනාධිපති මැතිවරණයේදී ඡුන්ද 273428ක් ලැබූ ජවිපෙ 2010දී ඡුන්ද 441251ක් ලැබීය. 2015දී එය 543944කි. 2018දී පළාත් පාලන ඡුන්දයේදී ජවිපෙ සිය වැඩිම ඡුන්ද ප‍්‍රමාණය එනම් 710932ක් ලැබිය. ජවිපෙ 2015ට පසුව ව්‍යාප්ත වෙමින් සිටියි. 1982 සිට 2018 තෙක් ගෙවුණ වසර 36ක ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී පැවැත්ම තුළ ජවිපෙ ලංකා දේශපාලනයෙහි ලත් සංඛ්‍යාත්මක වර්ධනය 437516කි. ඔවුන් තවමත් රටක් වෙනස් කිරිමට අපොහොසත් සුළු පක්‍ෂයකි. මේ අනුව 2019දී තනිව මුහුණ දීමට ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ අමතර ඡුන්ද 6789068ක් සොයා ගත හැකිද? ඔවුන් සිය ක‍්‍රමෝපායන් වෙනස් කළ යුතු වේ. ගෙයින් ගෙට බෙදාහැරිය, ජාතික විද්වත් පෙළගැස්ම පිළිබඳ ප‍්‍රකාශනයේ හැම ප‍්‍රතිපත්ති සම්පාදන කමිටුවකටම නාමල් කරුණාරත්න වැනි ‘සමහර’ ජවිපේ කි‍්‍රයාකාරීන් ඇතුල් කර තිබිණ. ඔවුන් මාදැළ එළා එහි කඹය අල්ලා ගෙන සිටිනු පෙනේ. 1970දී විජේවීර පේරාදෙණි සරසවි සිසුන්ට දුන් හැම උත්තරයක්ම අවසන් කළේ අපේ පන්ති පහට එන්න කියාය. තිස් නව වසරකට පසුව ඒ විජේවීර ක‍්‍රමය ජාතික විද්වත් පෙළගැස්ම තුළටද රිංගවා ඇත. කාටත් විවෘත ජාතික දේශපාලන භූමිය රතු කොඩිවලින් වට නොකළ යුතු වේ.


ගමේ කඩමංඩියකට ගොස් ජවිපෙ ගැන අසන්න. වැඩිහිටි ජනතාව තුළ ඇත්තේ කලකිරීමකි. සමහරු කතා කරන්න කැමති නැත. ජවිපෙ සංඛ්‍යාත්මකව වර්ධනය නොවන රහස එය විය හැකිය. වසර තිස් ගණනාවක් පුරා ඡුන්ද හත්ලක්‍ෂ දස දහසක් සමග තම මතවාදය තුළ ගුලි වී සිටීම වෙනසක් ඉල්ලන මිනිසුන්ගේ අපේක්‍ෂාවලට කරන හානියකි. අදටත් ප‍්‍රහාරක න්‍යෂ්ටිය එජාපය වේ. (අගෝස්තුවේ එජාපය ලත් පනස් ලක්‍ෂය ජනවාරියේ හැට දෙලක්‍ෂයේ බෙදීම විය හැකිය.* එජාපයේ ඉරණම එජාප අනුගාමිකයන් මත රඳා පවතී. 2013 විසි ලක්‍ෂ ගණනකට බැස්ස එජාපය 2015 පනස් ලක්‍ෂයක් වී පෙබරවාරියේ තිස් හය ලක්‍ෂයක් වුණේ රනිල් වික‍්‍රමසිංහ නිසාය. පෙබරවාරියේ ගිළිහුණ දාහතර ලක්‍ෂය එක්කෝ ඡුන්ද පොළට ගියේ නැත. එක්කෝ සිරිසේන වෙත ඇදී ගියා විය හැකිය. ඒ දාහතර ලක්‍ෂය වෙනසක් අපේක්‍ෂා කරන එජාප බලවේගයෙන් කොටසකි. රටේ විශාල පිරිසක් එජාපයට ළෙන්ගතුය. ඔවුහු ඡුන්ද පොළට නොයනු මිස ඊට වඩා යමක් නොකරති.


1994ට පසුව, එජාපය වෙත බුද්ධිමතුන් පැමිණෙන්නේ නැත. මේ කුඩා ¥පතට අවශ්‍ය මහල් නිවාස මිස කුකුල් කූඩු සහිත උදාගම් නොවන බව අනාගත නායක සජිත්ට නොවැටහෙයි. ඔහු අලෙවි කරන තාත්තා මැරුණ බව ඇසූ මිනිස්සු රතිඤ්ඤා පත්තු කර කිිරිබත් කෑහ. එජාපය යනු එජාපයම මිස පේ‍්‍රමදාස නොවේ. සජිත්ට ඇති එකම වාසිය රනිල් හැර ඕනෑ එකෙක් යන එජාප කල්පනාව පමණකි. රනිල් දෙවන පෙළක්, නව මිනිසෙක් තනා නැත. කරුලා හර්ෂලා එරාන්ලා ගැන කතා නොකරති. මේ පක්‍ෂ දෙක ජනවාරි පෙරළිය හොඳින් අධ්‍යයනය කළ යුතු වේ. ජනවාරි 8 වෙනිදා හැට දෙලක්‍ෂයක් ජනතාව එක මතයකින් ඡුන්ද පොළට ගියේ සෝභිත හාමුදුරුවන්ට අවනතව මිස, එජාප ජවිපෙ සටන් පාඨ නිසා නොවේ. සෝභිත හාමුදුරුවන් ඉල්ලා සිටි කරු ජයසුරිය නොදීමෙන් එජාපයද, පොදු වේදිකාවට නොනැගීමෙන් ජවිපෙද කළේ ද්‍රෝහිකම්ය. සිරිසේන පරිප්පු බෙදන්නේ ඒ ඓතිහාසික වරද මතට නැගිලාය. ජනවාරි ජයග‍්‍රහණය සහතික කළේ නිර්පාක්‍ෂික නව පෙරමුණක අවශ්‍යතාවයි.


ජවිපෙය සිය 36 අවුරුදු ඉතිහාසයෙහි ප‍්‍රගමනය අනුව, සිය ජාතික අරමුණ වෙත ළගා වීමට කොපමණ කාලයක් ගත යුතුද? එය සමහර විට අනුර කුමාරගේ මුණුපුරන්ට පැවරෙනු ඇත. එහෙත් ජනවාරි ගැම්ම සිරිසේන සමග මහින්ද රාජපක්‍ෂ වෙත ආපසු ගමන් නොකරති යන ප‍්‍රගතිශීලි සිතිවිල්ල හමුවේ ජවිපෙ සිටින්නේ කොතැනද? සිරිසේන, මහින්ද, රනිල් නැති හෙටක් ගැන හිතන රටේ ජනතාවට අනුර කුමාර දිසානායකගේ කතාවලින් පමණක් පලක් වේද? 2019 යනු මැතිවරණ වසරකි. රනිල් වික‍්‍රමසිංහලා, සිරිසේනලා රාජපක්‍ෂලාට එරෙහි වංචා ¥ෂණ නඩු යටගැස්වූ බව කියති. ජනවාරියේ හොරුන්් ලෙස නම් කළ කිසිවෙකුට හෝ් මේ දක්වා දඬුවම් ලබාදී නැත. ජනාධිපති වෙන්න බලා සිටින ගෝඨාභයට පමණක් නඩු ගණනාවකි. මහින්ද රාජපක්‍ෂ ජනවාරියේ ලබාගත් ඡුන්ද පනස් අට ලක්‍ෂයෙන් පෙබරවාරියේදී ලැබුණේ හතලිස් නව ලක්‍ෂයක් පමණකි. එජාපය සිටින්නේ ඡුන්ද තිස් හය පක්‍ෂයක් සමගය. සියල්ලන් සිටින්නේ ජය කණුවට බොහෝ ඈතිනි. ජනවාරියේ මෙන්ම සකල ශක්තීන් සිවිල් කි‍්‍රයාකාරීන් වෙත ගොනුව පවතී. රනිල් වික‍්‍රමසිංහට ඡුන්ද දිනන්න බැරිය. ඔහුට ඇත්තේ දිනා දුන් ආණ්ඩු විනාස කළ ඉතිහාසයකි. ක‍්‍රමෝ්පායන් යොදා බලය අල්ලා ගැනීමට ඔහු අසමත්ය. මාකඳුරේ මදුෂ් ඇල්ලීමේ සැලැස්ම අපේ යයි සාගල රත්නායක කියන විට, අර්ජුන් මහේන්ද්‍රන් ලංකාවට ගෙනෙන්නේ කවදාද කියා රටම අසයි. අවාසනාවට එජාපයට ඇති මිනිස් බලය වෙනත් කිසිදු පක්‍ෂයකට නැත. ඒ ශක්තිය මාර්ටින් වික‍්‍රමසිංහ කී ආකාරයෙන් සංස්කෘතික බැම්මක් හෝ ආකර්ෂණයකි. මේ තත්වය තුළ පවත්නා අස්්ථාවර තත්වය මත ජනාධිපති මැතිවරණයට අලූත් පෙළගැස්මක් අවශ්‍ය වේ. මාදුළුවාවේ හාමුදුරුවන් අප අතර නැත. වර්තමාන ලංකාව පවතින්නේ නව දැක්මක පුරෝගාමීත්වයක් අපේක්‍ෂාවෙනි. එහෙත් ඉහතින් විස්තර කළ සියලූ කරුණු ගොනුකළ විට මාදුළුවාවේ සෝභිත හිමියන් අතින් ගිළිහුණ ඒ නිර්දේශපාලනික ධජය, සාධාරණ සමාජයක් කරා ව්‍යාපාරයට පමණක් තනිව එසවිය නොහැකිය. සියලූ අරමුණු අවසානයේ ජනාධිපති මැතිවරණයක් වෙත තල්ලූ වේ. අවශ්‍ය වන්නේ උන්නතිකාමී පුද්ගලයෙකු රටේ නායකත්වයට පත්කොට රට අලූත් මගකට යොමු කිරීමය. ජනවාරියේ වැරදි මිනිසෙකු තෝරාගැනීමේ වරද රටම භුක්ති විඳිමින් සිටියි. විධායක ක‍්‍රමය අහෝසි කිරීමට දිවුරා පැමිණි මිනිසා දැන් නුහුරට ගමන් කරමින් සිටියි. ඔහු දකින්නේ තමා නම් කරන විනිසුරුවන් පත් නොකිරීම වරදක් බවය. ඒ කතාවට අපි ඒ ගොනා වික්කා නොකියා කරු ජයසූරිය කතානායක ලෙස ප‍්‍රශස්ත පිළිතුරක් දී තිබිණ. ශී‍්‍ර ලංකා මානව හිමිකම් කොමිසමද තම ස්ථාවරය දැක්විය. නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුව තම යටතට ගෙන අගවිනිසුරුවරිය නෙරපා යකා නැටූ මහින්ද රාජපක්‍ෂගේ සුරතලියන් විනිසුරුවන් ලෙස පත්කිරීමට සිරිසේනට අවශ්‍ය විය හැකිය. එහෙත් ජනවාරි තේමාව ඊට වෙනස්ය. ඊවා වනසුන්දර වැනි ජ්‍යෙෂ්ඨ විනිසුරුවන් සිටියදී නලින් පෙරේරා පමණක් අගවිනිසුරුකමට නම් කළ සිරිසේනට හදිසියේ දිපාලි විජේසුන්දරලා සිහිපත්වූ කාරණය රටට රහසක් නොවේ. පැරණි සම්භාව්‍ය සිංහල සාහිත්‍ය ග‍්‍රන්ථ භාෂාවට අනුව නන්දොඩවමින් සිටින මේ පණ්ඩිතයා එළු බෙටි නැලියක්ම වළඳන දවස අත ළගය. සිරිසේන මේ කතා කරන්නේ මොනවාද? ජනවාරි පෙරළියට අවශ්‍ය වුණේ තනි මිනිසෙකුගේ පාලනයෙන් රට ගලවා ගැනීමටය. ජවිපෙයද අපද එක්ව එය ඉතා සාර්ථකව සිදු කර ඇත්තෙමු. 19 වෙනි ව්‍යවස්ථා උගුලෙහි සිරිසේන සිරවී සිටියි. මේ රටේ කිසිවෙකු යළි ඒ තත්වයට රට ගමන් කරනවාට කැමති නැත.


2010 ජනාධිපතිවරණයේදී රනිල් සටන මගහැරියාට යුඇන්පීකාරයන් කිසිවෙකු මගහැරියේ නැත. 2015දී ජවිපෙය වෙනම සිටගත්තාට ජවිපෙ ඡුන්ද ටික නොමසුරුව පාවිච්චි විය. මේ කියන්නේ දේශපාලන පක්‍ෂ නොතකා රටේ මිනිස්සු අරමුණ වෙත ළඟා වෙන බවය. මේ ක‍්‍රමය වෙනස් කරනු හැර වෙන විසඳුමක් නොමැති බව ලංකාව තේරුම් ගෙන සිටියි. මේ තත්වය තුළ එකිනෙකාගේ පිට කසාගන්නා රනිල් සිරිසේන මහින්දලාගේ දේශපාලනය අවසන් කිරීමට අවශ්‍ය නව ජවයක් උත්පාදනය විය යුතුය. ඒ සඳහා ජවිපෙය ඉබිකට්ටෙන් පිටතට ආ යුතුය. විජේවීරගේ දැක්මෙන් බැහැරව අලූතෙන් කල්පනා කළ යුතු වේ. බොහෝ කැපකිරිම් කළ යුතුව ඇත. රටේ වේදිකාව ඔවුන් සතුය. විශිෂ්ට ප‍්‍රකාශකයන්, විශ්වසනීය චරිත ඔවුන් සතුය. එහෙත් 1982 සිට 2018 තෙක් ගෙතුණ ඉතිහාසයෙන් මිදිය යුතු වේ. ඔවුන් එක්රැුස් කළ ඡුන්ද ප‍්‍රමාණය සහ ගෙවුණ කාලය සසඳන විට තමන් රටට අවශ්‍ය වේගයෙන් යාමට ජවිපෙය අසමත්ය. ජවිපෙ දැක්ම පුළුල්ය. එහෙත් පරාසය පටුය. පොල්පිතිගම ප‍්‍රාදේශීය ලේකම් කාර්යාලයට ගිය නාමල් කරුණාරත්න අත නොතිබුණේ ගල්කටස් එක පමණකිි. ආයතන වටලා රෙගුලාසි අනුව කි‍්‍රයා කරන නිලධාරීන් කොටු කිරීම තුළ කලකිරීමට වැඩි යමක් ඉතිරි නොවේ. වට්ටක්කා ගොවීන් සමග පාර අවහිර කිරීම….? සාම්ප‍්‍ර‍්‍රදායික කෘෂිකර්මය යනු හිතුවක්කාරකමකි. නිලධාරීන් වගා කළ යුතු දේ ගැන අපේ් ගොවීන්ට කියා දී ඇත. එහෙත් තවමත් කන්නයක් අවසානයේ බොහෝ අස්වැන්න විසි කරන්නේ සැලැස්මක් දැක්මක් අපේ ගොවීන්ට නැති බැවිනි. රටේ ප‍්‍රශ්නය නිලධාරීහුම නොවෙති. මේ රික්තය පිරවිය හැකි ගොවීන් දැනුවත් කළ හැකි එකම ව්‍යාපාරය සමහර විට ජවිපෙ විය හැකිය. එහෙත් රතු කමිසය ඇඳ සීනුව අතට ගත් විට ඒ වැඬේ කළ නොහැකිය. එක් වසරකට ජවිපෙ අලූත් ඡුන්ද 19750ක් උපයන ක‍්‍රමය පලදායී නැත. ලංකාවේ සාම්ප‍්‍රදායික වමේ කාර්යභාරය ජැක් ගැසීම පමණක් විය. ජවිපෙද චන්ද්‍රිකාට මහින්දට පොන්සේකාට ජැක් ගසා අද හුදෙකලාවී සිටී. අත්දැකීම් කියන්නේ ඒවාටය. ලංකාවේ වමේ ව්‍යාපාරය හේනක බැන්ද කටයකට එහා යමක් කර තිබේදැයි යමෙකු ඇසුවොත් කිසිවෙකු ඊට උරණ විය යුතු නැත. යථාර්ථය එයයි.


රට අපේක්‍ෂා කරන්නේ ජනවාරියේ මෙන් සහභාගිත්ව කි‍්‍රයාකාරිත්වයකි. නායකත්වයක් නොවේ. ඒ බව ජවිපෙය තේරුම් නොගන්නේ ඇයි? 2005දී පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රීන් තිස් ගණනක් හිමිව සිටි ජවිපෙය සුනාමි සහන මණ්ඩලය නිසා එළියට බැසීම ප‍්‍රඥාගෝචරද? එවැනි ආවේගශීලි හැසිරිම්වලින් සාම්ප‍්‍රදායික තක්කඩි දේශපාලනඥයන් ලබන වාසි අනන්තය. ලැබුණු අවස්ථාව ප‍්‍රවේශමෙන් කළමනාකරණය නොකර ඉතිහාසය හැඩකරන ආකර්ෂණීය ඩිංගි නැටිලි නතර කළ යුතු වේ. ධනවාදී එජාපය දිය කිරීමට ඔවුන් කී වරක් වැරදි මිනිසුන්ට බලය ලබා ගැනීමට කඬේ ගොස් ඇත්ද? එහෙත් ඔක්තෝබරයේ මැදිහත්වීම විශිෂ්ට බවද කිව යුතු වේ. රනිල් මහින්ද ගජමිතුරන් පසුපස යන්නේ පීඩිතයන් බව ජවිපෙ තේරුම් ගත යුතුවේ. එසේම එකී පිරිස් කිසිවිට සීනුවට රතු කමිසයට වශී වන්නේ නැත. හේතුව මෝඩකම හෝ වහල්කම නොවේ. 1971 සිට ජවිපෙය පිළිබඳ අත්දැකීම්ය. ඒ පලූදු වූ විශ්වාසය 48 වසරකට පසුවත් වෙනස්ව නැත. ගෙවුණ පෙබරවාරි ප‍්‍රතිඵලය ගෙන බලන්න. සිරිසේන මහින්ද ඇතුළු නඩය 58.07%කි. ඔවුන්ට එරෙහි සකල ලංකාවටම 41.93%කි. එය මේ වසරේ අභියෝගය වේ. ඊට මුහුණ දීමට අලූතින් සිතිය යුතුව ඇත. මේ සාකච්ඡුාවක් මිස ජවිපෙයට එරෙහි එකක් නොවේ. ලංකාවේ අධ්‍යාපනය ගැන ජවිපෙ මතය රටේ බහුතරය ප‍්‍රතික්‍ෂේප කරති. ඔවුන් මුදලට අධ්‍යාපනය ලබාදීම වෛද්‍ය අධ්‍යාපනයට ලඝු කිරීම තාර්කික නැත. කුරුණෑගල ගුරුවරිය දරුවෙකුට පහර දී හිරේ ගිය හේතුන් අතර අමතර ටියුෂන් කතා ද වේ. ජවිපෙය මෙය නොදන්නවා නොවේ. එහෙත්….?
සිරිසේනට මහින්දට මුහුණ දිය හැකි ශක්තියක් තමන් සතු බව ගෝල්පේස් පැමිණි එජාප හිතවතුන් සහතික කළහ. එදා රැුස්වීමේදී සජිත් පේ‍්‍රමදාස, සිරිසේනට අතිගරු කීමෙන්ද රනිල් වික‍්‍රමසිංහ සිය රටාව වෙනස් නොකිරීමෙන්ද ඒ ප‍්‍රවණතාව බිඳවැටිණ. එදා ආ ජනතාව රටට අවශ්‍ය දේ කිරීමට සූදානම්ය. පොදු සටනකදී එජාප බහුතරය යකා සමග හෝ එක් වෙනවාමය. මධ්‍යම පන්තික පාවෙන ඡුන්ද සූදානම්ය. සාම්ප‍්‍රදායික මිනිස්සු ජවිපෙ වෙන්න කැමති නොවෙති. ජවිපෙය සිය ඉතිහාසයේ ලබාගත් උපරිමය 710932කි. ඒ සමග මේ වර්ෂයේ තමන් රට තුළ හුදෙකලා වෙනවාද යන්න අප බලාසිටිමු. විසිනි.

පළාත් සභා කල්දාන්න සාකච්ඡා මාලාවක්

0

නීතිපතිවරයාව සහ මැතිවරණ කොමිෂන් සභාවේ සභාපතිවරයාව පාර්ලිමේන්තුවේ පක්ෂ නායක රැුස්වීමකට කැඳවා පළාත් සභා මැතිවරණය පැවැත්වීම පිළිබඳව අදහස් විමසීමේ යෝජනාව මීළඟ පාර්ලිමේන්තු සතිය දක්වා පළාත් සභා මැතිවරණය පිළිබඳව සාකච්ඡුාව කල්දැමීමේ උත්සාහයක් බව මැතිවරණ කොමිෂන් සභාවේ සාමාජිකයන්ගේ මතය වී තිබේ.

මැතිවරණ කොමිෂන් සභාවේ සභාපතිවරයාව පාර්ලිමේන්තුවට කැඳවන බවට වාර්තා වුවද පෙබරවාරි 21 බ‍්‍රහස්පතින්දා වනවිටද නිල වශයෙන් පාර්ලිමේන්තුවට පැමිණෙන ලෙස ලිඛිත දැනුම්දීමක් ඔහුට සිදුකර නැතැයිද මැතිවරණ කොමිෂන් සභාවේ ආරංචිමාර්ග පවසයි. ඒ අනුව පෙබරවාරි 22න් අවසන් වන පාර්ලිමේන්තු සතිය තුළ එම කැඳවීම සිදුකිරීමේ බලාපොරොත්තුවක් නොමැති බවද කොමිෂන් සභාවේ අදහස වී තිබේ.

මැතිවරණ කොමිෂන් සභාවේ ආරංචිමාර්ග පවසන ආකාරයට මැතිවරණය පැවැත්වීම සම්බන්ධයෙන් මැතිවරණ කොමිෂන් සභාවේ ස්ථාවරය දැනටමත් ප‍්‍රකාශ කර ඇති නිසා මැතිවරණ කොමිෂන් සභාව සමඟ සාකච්ඡුාවකින් කිසිදු ප‍්‍රයෝජනයක් නොමැත. නීතිපතිවරයාද තම ස්ථාවරය මැතිවරණ කොමිෂන් සභාවට ප‍්‍රකාශ කර තිබෙන බවත් ඒ අනුව පාර්ලිමේන්තුව විසින් පැරණි ක‍්‍රමයට මැතිවරණය පැවැත්වීම සඳහා පනතක් සම්මත කිරීම හෝ ජනාධීපතිවරයා විසින් නව පනතට අදාලව සීමා නීර්ණය වාර්තාව ගැසට් කිරීම හැර නීතිපතිවරයාව පාර්ලිමේන්තුව කැඳවීමෙන්ද ගතහැකි වෙනත් පියවරක් නොමැති බවත් මැතිවරණ කොමිෂන් සභාවේ මතය වී තිබේ.

අනුරංග ජයසිංහ