‘ජනවාරිවරුන්’ විසින් ආරම්භ කළ සිවිල් ව්‍යාපාරය යනු කුමක්ද? එහි පරමාර්ථ කවරේද? එය චරිත හේරත් මහතා කියන්නාවූ ‘අපේ ආණ්ඩුවක්’ බලයට පත්කර ගැනීමේ වැනි ව්‍යාපාරයක්ද? නොඑසේ නම් එය රජයේ තනතුරු හා තානාන්තර ලබාගැනීම උදෙසා කලඑළියට පැමිණි ව්‍යාපාරයක්ද?
පසුගියදා ‘අනිද්දා’ පුවත්පතේ පළවූ ලිපියක ආචාර්ය චරිත හේරත් මහතා පළකළ අදහසක් වූයේ ‘අපේ ආණ්ඩුවක් තිබුණා නම් අප‍්‍රියෙල් 21 දා වැනි ප‍්‍රහාරයක් සිදුනොවනු ඇතැයි’ යන්නයි. ඒ මහතාගේ එකී අදහස මෙන්ම 2015 ජනවාරි 08 දා මහින්ද රාජපක්ෂ හිටපු ජනාධිපතිවරයා පරාජයකොට ‘යහපාලන රජය’ බලයට පත්කිරීම අරබයා දෝෂාරෝපණ හා අවලාද ස්වරයෙන් ලියනු ලැබූ ලිපි මාලාවක් පසු ගිය කාලය පුරා ‘අනිද්දා’ පුවත්පතේ පළවිය. පුදුමයකට මෙන් ‘අනිද්දා’ පුවත්පතේ අනෙකුත් ලිපි අතර ජනවාරි 08 ව්‍යාපාරය හෙළාදකින ලිපියක් පළ නොවන පසුබිමක චරිත හේරත් මහතාගේ ප‍්‍රහාරාත්මක ලිපි පළවන්නේ ඇතැම් විට අප රටේ බුද්ධිමතුන්ගේ විකල්ප මතවාදවලට ද ඉඩකඩ සලසා දීමේ පරමාර්ථයකින් වීමට ඉඩ ඇත. අප දන්නා අන්දමට ඒ මහතා පසුගිය රාජපක්ෂ රජයේ උසස් රාජ්‍ය නිලධාරියෙකු සේ කටයුතු කළ විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරයෙක්ද වේ. එබැවින් එවැනි අයෙකුගේ අදහස් දැක්වීමකට ‘අනිද්දා’ පුවත්පතේ ඉඩකඩ වෙන්කිරීම සාධනීය කරුණකි.
කෙසේ වෙතත් හේරත් මහතාගේ මතයට අනුව 2015 ජනවාරි 08 දා මෙරට හැට දෙලක්ෂයක් ජනතාව මහින්ද රාජපක්ෂ රජය පෙරලා දමා ඊනියා ‘යහපාලන රජය’ බලයට ගෙන ඒම යනු මහා ජාතික අපරාධයකි. එකී අපරාධය සිදු නොවූයේ නම් කිසිවිටෙකත් අපි‍්‍රයෙල් 21 ත‍්‍රස්ත ප‍්‍රහාරය සිදු නොවනු ඇත. රටේ ජාතික ආරක්ෂාව ඉතාමත් ඉහළ තත්වයකට පත්වනු ඇත. එසේම ආර්ථික වශයෙන් ද අප රට ඉතාමත් සෞභාග්‍ය සම්පන්න තත්වයකට යොමුවනු ඇත. මන්ද යත් රාජපක්ෂ රජයේ දැඩි හස්තය විසින් සියල්ල හොදින් කළමනාකරණය කරමින් රට අද මෙන් අකර්මණ්‍ය තත්වයකට නොවැටී වඩාත් උද්යෝගයකින් හා ජවයකින් කටයුතු කරනු ඇති නිසායි. මේ අනුව 2015 ජනවාරි 08 දින යහපාලන රජය බලයට පත්කිරීමට මුල් වූ මාදුළුවාවේ සෝභිත හිමියන්ගේ ප‍්‍රධානත්වයෙන් ආරම්භ කළ සිවිල් සංවිධාන ව්‍යාපාරය විසින් දැන හෝ නොදැන කර ඇත්තේ බලවත් විනාශයක්ය යන්න ඒ මහතා ගෙන එන තර්කයයි. මෙය ඒ මහතා පමණක් දරන අදහසක් නොවේ. මන්ද යත් එය මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා ප‍්‍රමුඛ විපක්ෂයේ දේශපාලනඥයන්, පාක්ෂිකයන්, හිතවතුන් මෙන්ම ඔවුනට පක්ෂග‍්‍රාහීව කටයුතු කරන මාධ්‍ය ව්‍යාපාරයේද මතවාදය වන නිසායි. මෙම ව්‍යාපාරය නියෝජනය කරන චරිත හේරත් මහතා වැනි උදවිය එකී සිවිල් ව්‍යාපාරය හෙළා දැකීම සදහා යොදාගන්නා යෙදුමක් වන්නේ යට කී සිවිල් ක‍්‍රියාකාරීන් ‘ජනවාරිවරුන්’ යනුවෙන් හැදින්වීමයි. ඒ මහතාගේම වචනවලින් කියන්නේ නම් මෙකී ජනවාරිවරුන් විසින් ආරම්භ කළ නොහොබිනා ව්‍යාපාරය හේතුකොට ගෙන ඉතා මැනැවින් කරගෙන ගිය ‘අපේ ආණ්ඩුවේ’ සාර්ථක රාජ්‍ය පාලනය බිදවැටී මෙරට දිනෙන් දින ආර්ථික, සමාජීය හා දේශපාලන අගාධයකට යමින් සිටී. අප‍්‍රිලේ 21 ප‍්‍රහාරය ද එහි ප‍්‍රතිඵලයකි.
ඇත්ත වශයෙන්ම මෙකී ‘ජනවාරිවරුන්’ විසින් ආරම්භ කළ සිවිල් ව්‍යාපාරය යනු කුමක්ද? එහි පරමාර්ථ කවරේද? එය චරිත හේරත් මහතා කියන්නාවූ ‘අපේ ආණ්ඩුවක්’ බලයට පත්කර ගැනීමේ වැනි ව්‍යාපාරයක්ද? නොඑසේ නම් එය රජයේ තනතුරු හා තානාන්තර ලබාගැනීම උදෙසා කලඑළියට පැමිණි ව්‍යාපාරයක්ද? මෙහිදී එකී ව්‍යාපාරයේ අරමුණු හා අපේක්ෂාවන් අමතක කොට එය අවමානයට ලක්කිරීමට චරිත හේරත් මහතා වැනි උගතුන් කටයුතු කිරීම කෙතරම් අවාසනාවක්ද?
ඇත්ත වශයෙන්ම මාදුළුවාවේ සෝභිත හිමියන්ගේ ප‍්‍රධානත්වයෙන් ඇරඹි සාධාරණ සමාජයක් සදහාවූ ජාතික ව්‍යාපාරය ඇතුළු සිවිල් සංවිධාන එකමුතුවේ අරමුණු නැවත නැවතත් චරිත හේරත් මහතාට පැහැදිලි කළ යුතුද? එකී ව්‍යාපාරය ගොඩනැගුණේ අප රටේ ක‍්‍රියාත්මක වෙමින් පැවැති ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍ර විරෝධී ඒකාධිපති ස්වරූපයේ පාලන තන්ත‍්‍රය පරාජය කිරීමේ ඒකායන අභිප‍්‍රාය මුල්කොට ගෙනය යන්න අමතක කළ යුතු නොවේ. හේරත් මහතා සදහන් කරන අන්දමට මහින්ද රාජපක්ෂ රජය ගෙනගිය ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍ර විරෝධී ඒකාධිපති පාලනය තවදුරටත් එසේම ගෙනගියේ නම් අප‍්‍රියෙල් 21 දා ප‍්‍රහාරය නිසා රට මුහුණ පෑ ව්‍යසනයට වඩා බලවත් ව්‍යසනයකට රට ඇදවැටීමට ඉඩ තිබුණේය යන්න පැහැදිලි සත්‍යයකි.
එහෙත් හේරත් මහතා සදහන් කරන පරිදි එකී පාලනය තවදුරටත් පැවතියේ නම් අප‍්‍රිලේ 21 දා ප‍්‍රහාරය වළක්වා ගැනීමට හැකිවෙන බවත්, ශී‍්‍ර ලංකාව දැනට වඩා ඉහළ සංවර්ධන ඉලක්කයන් කරා යොමුවනු ඇති බවත් සත්‍යයක් යැයි මොහොතකට අපි සිතමු. ඇත්ත වශයෙන්ම එයාකාරයේ ඒකාධිපති පාලකයෙකුගේ දැඩි අවශ්‍යතාව මේ වන විටත් අප රටේ ඇතැම් සංඝයා වහන්සේලා ඇතුළු පිරිස්වල ඉල්ලීම වී ඇති බැව් පැහැදිලි කරුණකි. මේ රට සංවර්ධන කළ හැකිවන්නේත්, බහුතර සිංහල, බෞද්ධ මතවාදය රට තුළ ස්ථාපිත කළ හැක්කේත් එයාකාරයෙන්ය යන්න ඔවුනගේ පිළිගැනීමයි. එහිදී ‘හිට්ලර්’ පන්නයේ පාලන ක‍්‍රමයක් පිළිබදව අදහසක් ද කරළියට පැමිණියේය. පසුගිය දශක කිහිපය තුළ ලොව පුරා බිහිවූ එවන් ඒකාධිපතීන් කිහිප දෙනෙකු පිළිබද මතකයන්ද තවමත් අප සිත් තුළ පැළපදියම් වී ඇත. ඉරාකයේ සදාම් හුසේන් හා ලිබියාවේ කර්නල් මුවම්මර් ගඩාෆි වැන්නෝද ද ඒ අතර වෙති. ඔවුනගේ දැඩි පාලන තන්ත‍්‍රයන් යටතේ එකී රටවල් ලෝකයේ බලවත් මෙන්ම ආර්ථික අතින් සෞභාග්‍යමත් වූ රාජ්‍යයන් බවට පත්වී තිබූ අයුරු ද අපි දනිමු. එහෙත් එකී රටවල පොදු ජනයා ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය ඉල්ලා හඩනැගූ අතර, ඒ හේතුව නිසා ලොව බලවත් රාජ්‍යයන්ගේ ඇගිලිගැසීම්වලට ලක්වූ බවද, අවසානයේ එකී රටවල් ඉතාමත් අභාග්‍යසම්පන්න තත්වයකට ඇදවැටුණු අයුරුද අපි හොදින් දනිමු. ඒ සියල්ල එසේ සිදුවූයේ එම රටවල් අපට වඩා බලසම්පන්න, අවි බලයෙන් හා ඉන්ධන සම්පත්වලින් ආඪ්‍යව තිබුණු පසුබිමකයි. මිනිසාට වඩාත් අවශ්‍ය වන්නේ ආර්ථික සෞභාග්‍යයද ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයද යන්න පිළිබදව මත විමසුමක් කරන්නේ නම් ඉන් ජයග‍්‍රහණය කරන්නේ කවර පාර්ශ්වයද යන්න කිවයුතු නොවේ. එය මනුෂ්‍ය ස්වභාවය නිසා සිදුවන්නක් බැව් පැහැදිලි කරුණකි. එහෙත් පුදුමයකට මෙන් අප රටේ ඇතැම් සංඝයා වහන්සේලා ප‍්‍රමුඛ පිරිස් ඉල්ලා සිටින්නේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී පාලන ක‍්‍රමයක් නොව ඒකාධිපතියෙකි. ඇතැම් ඊනියා උගතුන් ලෝක ඉතිහාසය කෙසේ වෙතත් නිර්මල බුදුදහම පවා වටහාගෙන ඇති බවක් අප වැනි හුදී ජනයාට නම් නොවැටහේ. 2015 ජනවාරි මස 08 වන දින වනවිට ශ‍්‍රී ලංකාව ආර්ථික, සමාජීය හා දේශපාලනික වශයෙන් පැවැති තත්වය මදක් විමසා බැලිය යුතුවේ.
රටේ ප‍්‍රමුඛතම විදේශ විනිමය ආදායම් මාර්ගය වූයේ මැද පෙරදිග රටවල ගෘහසේවය සදහා දහදුක් විදිමින් වහල් සේවයේ යෙදෙන අහිංසක කාන්තාවන් උපයාගන්නා මුදලයි. සංවර්ධනයේ නාමයෙන් ශ‍්‍රී ලංකාව මුළු ලෝකයටම, විශේෂයෙන්ම චීනයට බරපතළ ලෙස ණය වී සිටි බැව් සත්‍යයකි. අද දින පවා මෙම තත්වයේ වෙනසක් නැත. දේශපාලනය පවුල් ව්‍යාපාරයක් බවට පත්වී තිබූ අතර අධිකරණය, පොලීසිය පාලකයාගේ බලවත් තනි හස්තයට හසුවී තිබූ බැව් පෙනී ගියේය.
ජනවාරි 08 ව්‍යාපාරයට හවුල්වූ සිවිල් ක‍්‍රියාකාරීන්ගේ ප‍්‍රධානතම අරමුණ වූයේ විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසිකොට මෙරට ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී පාලන ක‍්‍රමයක් ස්ථාපිත කරගැනීම බව චරිත හේරත් මහතා අමතක කරන්නේ ඇයි? එය යහපත් අරමුණක් පෙරදැරිව ආරම්භ කළ ව්‍යාපාරයක්ය යන්න පිළිගැනීමට ඔහු අකමැත්තේ කවර නම් අභාග්‍යයක් නිසාද?
2009 යුද්ධය ජයග‍්‍රහණයෙන් පසු සිදුවූ සිදුවීම් කිහිපයක් මෙහිදී අපගේ මතකයට නැෙගයි. එවැනි ඇතැම් සිදුවීම් අතිශයින් ක‍්‍රෑර, කිසියම් ආකාරයකින් අභව්‍ය, විකෘති ස්වරූපයක් ගත් බවක් අප වැනි මධ්‍යස්ථ පුරවැසියනට හැගී ගියේ ඇයි?
‘කොළඹ කෞතුකාගාරයේදී වටිනා කෞතුක භාණ්ඩ කිහිපයක් සොරාගැනීම, කෝට්ටේ රජමහා විහාරයේදී ස්වාමීන් වහන්සේ නමක් ඝාතනය කොට වටිනා කෞතුක භාණ්ඩ කිහිපයක් සොරා ගැනීම හා එකී සොරකම්වලට සැකකළ පුද්ගලයන් කිහිපදෙනෙකු වැලිකඩ බන්ධනාගාරයේ සිදුවූ සමූහ මිනිස් ඝාතනයේ දී මියයාම ඉන් එක් සිදුවීමකි. තංගල්ලේ රාජපක්ෂවාදී ප‍්‍රාදේශීය දේශපාලනඥයෙකු ඇතුළු මැර කල්ලියක් විසින් රුසියානු ජාතික තරුණියක ¥ෂණය කොට ඇගේ බි‍්‍රතාන්‍ය ජාතික පෙම්වතා මරා දැමීමත්, චූදිතයාට රජයේ රැුකවරණ සැලසීමත් තවත් සිදුවීමකි. එසේම දුමින්ද සිල්වා ඇතුළු මැර කල්ලියක් විසින් ශ‍්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයේම ක‍්‍රියාකාරී දේශපාලනඥයෙකුට වෙඩි තබා ඝාතනය කිරීම හා චුදිතයා හොර රහසේ ප‍්‍රතිකාර සදහා සිංගප්පූරු රෝහලකට රැුගෙනයාම තවත් එවැනිම සිදුවීමකි. මෙවැනි සිදුවීම්වල ලැයිස්තුවක් මෙහි ඉදිරිපත්කිරීම අපගේ අරමුණ නොවේ. මෙම සිදුවීම්වලට මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරයා සෘජුවම සම්බන්ධවූ බවක්ද අපි නොකියමු.
එහෙත් ඒ සියල්ල සිදුවූයේ එකී දුර්දාන්ත පාලනයේ ප‍්‍රතිඵලයක් ලෙසය යන්න මධ්‍යස්ථ පුරවැසියන්ගේ සිත් තුළින් මකාදැමිය නොහැකි විය. 2009 දී කුරිරු ත‍්‍රස්තවාදී යුද්ධය ජයගත් ප‍්‍රතාපවත්, ජයග‍්‍රාහී මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරයා පලවාහැරීමට මෙරට සිවිල් ව්‍යාපාරය පෙරමුණ ගත්තේ කවර අරමුණක් වෙනුවෙන්ද? හුදෙක් ඔහුගේ රජය පරාජය කොට ‘අපේ ආණ්ඩුවක්’ පත්කර ගැනීමට තිබූ ලාලසාව නිසාද? යුද ජයග‍්‍රහණය ලබාදුන් රාජ්‍ය නායකයා වශයෙන් මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා එකල පසුවූයේ අපරාජිත ප‍්‍රබල ස්ථානයකයි. මෙරට කිසියම් දේශපාලන නායකයෙකුට යුද්ධය ජයග‍්‍රහණය කළ හැකි නම් ඔහු හෝ ඇය කිසිදා පැරදවිය නොහැකි දේශපාලන බලවේගයක් බවට පත්වනු ඇති බව මෙරට පොදු මතය වී තිබිණ. කෙසේ වෙතත් යුද්ධය අවසන්වීමෙන් අනතුරුව එකී මතවාදී ස්ථාවරය පුරවැසියන්ගේ සිත්සතන් තුළින් ක‍්‍රම ක‍්‍රමයෙන් ගිලිහී ගියේ ඇයි? එයට හේතුව වුයේ කලින් සඳහන් කළ අන්දමේ අසාමාන්‍ය සිදුවීම් හා අපරාධ රැුල්ලක් පෙරට පැමිණ කිසියම් ඒකාධිපති පාලනයක් පිළිබදවූ භීතියක් ඇතිවීමයි.
මේ බොහෝ සිදුවීම් පිළිබද කරුණු කාරණා හා විනිශ්චයන් කවරක් වුවද ඒවා සාමාන්‍ය පුරවැසියන්වූ අපගේ බලවත් කම්පාවට හේතුවූ බැව් කිව යුතුවේ. ඒ සියල්ල අතරින් මා හද කම්පාකළ ප‍්‍රධානතම සිදුවීමක් වනනේ අහිංසක සිසුන් 5 දෙනෙකු ඇතුළු 11 දෙනකු නීති විරෝධී ලෙස පැහැරගෙනගොස් කප්පම් ඉල්ලා අතුරුදන් කිරීමේ සිදුවීමයි. එකී පිරිස පැහැරගෙන ගොස් තිබූයේ ඔවුන් ත‍්‍රස්ත කල්ලියක සාමාජිකයන් බැව් කියමිනි.
එහෙත් මේ සිසුන් අතර සිංහල සිසුවකුද සිටීමත්, මෙම පැහැරගැනීම හුදෙක් කප්පම් ගැනීමේ අරමුණින් කළ කටයුත්තක් බවත් හෙළිවීමෙන් හා එකී ක‍්‍රියාවලිය සදහා ආරක්ෂක හමුදාවන්ගේ සහභාගිත්වය සනාථවී තිබීම, අපගේ භීතිය හා කම්පාව දෙතුණ තෙගුණ කළේය. එපමණක් ද නොව එකී චුදිතයන් ආරක්ෂා කරගැනීමට සංඝයා වහන්සේලා මෙන්ම රජයේ හා විපක්ෂයේ ප‍්‍රබල දේශපාලනඥයන් ගෙනයන මරාගෙන මැරෙන සටන අප වැනි සිවිල් පුරවැසියන්ගේ බලවත් කණස්සල්ලට හේතුවිය. මෙකී සිසුන් අතර උසස් අධ්‍යාපනය වෙනුවෙන් ඉක්මනින්ම විදෙස්ගත වීමට සූදානම්ව සිටි සිසුන් කිහිපදෙනෙකු ද වූ බැව් ඇසීමෙන් අපි බලවත් සේ කම්පාවට පත්වීමු. මෙම සිසුන් ඝාතනය කොට තිබූ ආකාරය (සාක්ෂි අනුව* මසිතෙහි බලවත් සේ තැතිගැන්මක් ඇතිකළේය. ඒ කලකට ඉහත මගේ පුත‍්‍රයාද එයාකාරයෙන් ම විදෙස් අධ්‍යාපනය ලැබීමට පිටව ගිය බැවිනි. චරිත හේරත් මහතාගේ දරුවෙකු මෙවැනි අවාසනාවන්ත තත්වයකට මුහුණ දුන්නේ නම් ඔහු කෙසේ හැසිරෙනු ඇතිදැයි මම නොදනිමි. මගේ මතයේ හැටියට යට කී සිසුන් 5 දෙනා ඇතුළු 11 දෙනා කුරිරු ලෙස ඝාතනය කළ සිදුවීම, පසුගිය අප‍්‍රියෙල් 21 දා සිදුවූ මහා මිනිස් ඝාතනය තරමටම සාහසික අපරාධයකි. මෙරට සංඝයා වහන්සේලා හා විපක්ෂ නායක ඇතුළු පිරිස රණවිරුවන් ලෙස හදුන්වමින් රැුකගැනීමට උත්සාහ කරන්නේ මහපොළොව නුහුලන එවන් අපරාධයක් කළ පිරිසක්දැයි චරිත හේරත් මහතා මැදහත් සිතින් සිිතා බැලිය යුතු වේ. හේරත් මහතා උපහාසයෙන් සදහන් කරන ජනවාරිවරුන්ගේ කලඑළි බැස්මට මුල්වූ තවත් ප‍්‍රබලතම කාරණාවක් වූයේ නීතියේ ආධිපත්‍යය තනි පාලකයෙකුගේ ග‍්‍රහණයට හසුවී තිබීමයි. විශේෂයෙන්ම ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය තමාගේ තනි අභිමතයට හසුරුවා ගැනීමට මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා කී‍්‍රයාකළ ආකාරය සාමාන්‍ය සිවිල් පුරවැසියන්ගේ බලවත් කණස්සල්ලට හේතුවිය. අගවිනිසුරු ශිරාණි බණ්ඩාරනායක මහත්මිය ධුරයෙන් පහකිරීම, හමුදාපති සරත් ෆොන්සේකා මහතා සිරගත කිරීම, තමන්ගේ හිතවතුන්ට හා පවුලේ උදවියට මෙන්ම සංඝයා වහන්සේලා ඇතුළු සමාජයේ බලවත් පුද්ගලයන්ට සුපිරි නීති රීති ක‍්‍රීයාත්මක කිරීම හා විශේෂ වරප‍්‍රසාද ලබාදීමද මෙම යුගයේ කිසිදු හිරිකිතයකින් තොරව සිදුවූ ආකාරයක් පෙනීයාම සිවිල් සමාජයේ පිළිකුලට ලක්විය. මේ සියලු කාරණා පිළිබදව දැනටමත් ඇති පදම් විමර්ශන හා විශ්ලේෂණ සිදුවී ඇති බැවින් ඒ පිළිබද වැඩිදුරටත් යමක් සදහන් කළ යුතු නොවේ. මේ අනුව 2015 ජනවාරි 08 දා සිදුවූ පෙරළිය, ‘ජනවාරිවරුන්’ කළා යැයි අපහාස මුඛයෙන් පෙන්වාදෙන ආකාරයේ නොහොබිනා ක‍්‍රියාවක් නොවන බව චරිත හේරත් මහතා ඇතුළු එකී මතවාදී කණ්ඩායම වටහාගත යුතුවේ. එය හුදෙක් මෙරට අහිංසක, අදේශපාලනික බහුතර පුරවැසියන්ගේ අපේක්ෂාවක් වෙනුවෙන් ගනු ලැබූ එක් පියවරක් පමණි. එහෙත් ඉන් අනතුරුව සිදුවූයේ කුමක්ද? එකී අහිංසක අපේක්ෂාවන් සියල්ල සුණු විසුණු කරමින් බලයට පත්වූ මෛතී‍්‍රපාල සිරිසේන හා රනිල් වික‍්‍රමසිංහ නම් නායකයන් දෙපල ඒ සියල්ල අමතක කරමින් උද්දච්ච හා අමනෝඥ පාලනයක් ගෙනයාමත්, එකී අපේක්ෂාවන් තුට්ටුවකවටත් මායිම් නොකොට අලූයම ලූ කෙළපිඩක් සේ ඉවත දැමීමත්ය.
මේ අනුව පසුගිය අප‍්‍රියෙල් මස 21 දා සිදුවීම ඇතුළු බොහෝ සිදුවීම්වලට මුල්වූ කරුණු කාරණාවල වගකීම සිවිල් සංවිධාන ව්‍යාපාරයට පැවරීම යුක්ති යුක්ත නොවන බව හේරත් මහතා ඇතුළු පිරිස වටහාගත යුතු වේ. එසේම 2015 ජනවාරි 08, මෙරට සාමාන්‍ය සිවිල් පුරවැසියනට (දේශපාලන භක්තිවන්තභාවයකින් තොර* වෙනත් විකල්පයක් තිබුණේ වී නම් ඒ කුමක්දැයි පහදා දෙන ලෙසත් අපි හේරත් මහතාගෙන් ගෞරවයෙන් යුතුව ඉල්ලා සිටිමු.
කෙසේ වෙතත් ‘ජනවාරිවරුන් ’ වන අපට නම් අඩුම තරමින් සෑහීමකට පත්විය හැකි යමක් ඉටුකරගත හැකිවූ බැව් ස`දහන් කළ යුතුවේ. දියාරු කරනු ලැබූ 19වන ව්‍යවස්ථා සංශේධනය, තොරතුරු දැනගැනීමේ පනත හා ස්වාධීන කොමිෂන් සභා පත්කරගැනීම පමණක් වුවද එකී සිවිල් බලවේගයේ ජයග‍්‍රහණයක් සේ සැලකිය හැක. අඩුම තරමින් පසුගියදා සිදුවූ ව්‍යවස්ථා විරෝධී කුමන්ත‍්‍රණය පරාජය කරමින් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ඒකමතික තීරණයකට පැමිණියේ ද එහි ප‍්‍රතිඵලයක් ලෙසය යන්න අපගේ පිළිගැනීමයි. එකී ව්‍යවස්ථා විරෝධී කුමන්ත‍්‍රණයට හවුල්වූ ප‍්‍රධාන පාර්ශ්වකරුවකු වන්නේ චරිත හේරත් මහතා උත්කර්ෂයට නංවන ‘අපේ ආණ්ඩුව’ පිහිටුවීමට අපේක්ෂාවෙන් සිටින මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා නොවේද? උමතුවූවෙකු සේ ක‍්‍රියාකරන වත්මන් ජනාධිපතිවරයා යම් තාක් දුරකට හෝ පාලනය කරගනිමින් රට තවදුරටත් අගාධයට නොයවා රැුකී ඇත්තේද ‘ජනවාරිවරුන්’ගේ ක‍්‍රියාන්විතයේ ආනුභාවයෙන් බැව් තවදුරටත් අවධාරණය කළ යුතුවේ. x
x එම්.ඞී. මහින්දපාල
