No menu items!
22.9 C
Sri Lanka
2 September,2025
Home Blog Page 434

විධායක ජනාධිපතිවරයෙකු නැති අලූත් දේශපාලන ක‍්‍රමවේදයක්: ෆ‍්‍රයිඬේ ෆෝරම්

0

Grieve for Our Country in Crisis: Prevent a Descent to “Yamapalanaya මැයෙන් නිකුත්කරන ලද නිවේදනයෙන් උපුටාගත් කොටස්

මේ වසර අවසන් වන විට අලූත් ජනාධිපතිවරයෙකු පත්කර ගැනීමට නියමිත ය. තමන් සතු අධිකතර බලතල තමන්ගේ වාසියට අවභාවිත කරන, ජනතාවගේ අයිතීන් උල්ලංඝණය කරන, සර්ව බලධාරී රාජ්‍ය නායකයෙකු නැවත වරක් බලයේ පිහිටුවන තවත් ජනාධිපතිවරණයක් අපට ඔරොත්තු දෙයි ද? ජනතාවට වග නොවෙන හිට්ලර් පන්නයේ නායකයෙකු අපට අවශ්‍ය නැත. මෙය, ‘සොඳුරු ආඥාදායකයන්’ තෝරා ගැනීමට කාලයක් නොවේ. අපට තදින්ම අවශ්‍ය කරන්නේ, තුවාල සුව කරන, ජාතිවාදී වෛරය පතුරුවන්නන් ප‍්‍රතික්ෂේප කරන, සාමයේ සහ ප‍්‍රගතියේ අනාගතයකට පිය මනින නායකයෙකි.


රටේ සුභ සිද්ධිය පසෙකලා පුද්ගල දේශපාලනික උන්නතිකාමයට යට වෙමින්, නැවත නැවතත් ජනතාවට ද්‍රෝහී වූ ජනාධිපති අපේක්ෂකයන් අතරින් කෙනෙකු තෝරා පත්කර ගැනීමට තල්ලූ වීමේ අවාසනාවන්ත තත්වයට පුරවැසියන් වශයෙන් අප පත්ව සිටිමු. එබැවින්, ඉදිරි මාස කිහිපය තුළ, අවශ්‍ය වෙතොත්, ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ ඉදිරිපත් කොට ඇති 20 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයට අදාළ වෙනස්කම් ද එක් කොට ඊට සහයෝගය දෙමින්, විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි කිරීම සඳහා වන සර්ව පාක්ෂික එකඟත්වයක් වහා ඇති කර ගන්නා ලෙස ඉල්ලා සිටීමට කාලයයි, මේ.
ශ‍්‍රී ලංකාව අසමත් රාජ්‍යයක මාවතේ යමින් සිටින්නේ ද?


ජනාධිපතිවරයා සහ අගමැතිවරයා, තමන්ගේ පෞද්ගලික දේශපාලනික න්‍යාය පත‍්‍ර මත පිහිටා, එකිනෙකා කෙරෙහි වන ගැටුම්කාරී මාවතකට මේ වන විට පිවිස සිටිති. එය, රටේ ආරක්ෂාවත්, ස්ථාවරත්වයත් සම්බන්ධයෙන් ඇති කරන්නේ බරපතල ගැටළුකාරී තත්වයකි.


මේ අර්බුදකාරී ජාතික වාතාවරණය තුළ, ජනාධිපතිවරයා සහ අගමැතිවරයා සහයෝගයෙන් රාජ්‍ය පාලනය කිරීම ප‍්‍රතික්ෂේප කරන තත්වයක අපේ රට අසමත් රාජ්‍යයක් වෙත පල්ලම් බැසීමේ බරපතල අවදානමක පවතින බව පුරවැසියන් වශයෙන් අප වටහා ගත යුතුව තිබේ. ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝණය කිරීමේ වාර්තාවක් ජනාධිපතිවරයාට තිබේ. මේ වසර ආරම්භයේ පටන් ජනාධිපතිවරයා පෙන්නුම් කොට ඇත්තේ තමන්ගේ වගකීම් ඉෂ්ට කිරීමේ නොහැකියාවකි.


අගමැතිවරයා ද ඔහුව ඒ තනතුරට පත්කළ බලවේගවල අපේක්ෂා සුන් කොට තිබේ. ආණ්ඩුකරණයේ හවුල්කාරීත්වය නුහුරු ‘සහවාසයකට’ පිරිහී යාම හේතුවෙන් දුෂ්කර තත්වයක් නිර්මාණය විය හැකි බව අපි දනිමු. එහෙත් දෙන ලද ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රීය ප‍්‍රමිතීන් ප‍්‍රකාරව වැඩ කිරීමේ දෙවැනි අවස්ථාවක් මේ වසර මුලදී නැවත වරක් ඔහුට ලැබුණි. එසේ වෙතත්, ඔහු ඉන් පසුව, බරපතල චෝදනා ඇති පුද්ගලයෙකු නැවත ඇමති මණ්ඩලයට ගත්තේය. අඩු වශයෙන් කුප‍්‍රකට සිදුවීම් සම්බන්ධයෙන්වත් වන පරීක්ෂණ සහ නඩු කටයුතු ඉටු වන බවට වගබලා ගැනීමට ඔහු අසමත් විය. බැඳුම්කර කොමිෂන් වාර්තාවේ නිර්දේශ ක‍්‍රියාත්මක කිරීමට ඔහු අසමත් විය. ජාතික ආරක්ෂාව පිළිබඳ අත්‍යාවශ්‍ය කරුණු සම්බන්ධයෙන් ඔහුගේ කල්ක‍්‍රියාවත්, ජනාධිපතිවරයාට හෝ පාර්ලිමේන්තුවට නොදන්වා ආරක්ෂක කටයුතු පිළිබඳව ඇමරිකාව සමග ද්වි-පාර්ශ්වීය සාකච්ඡුා පැවැත්වීමත්, බරපතල විවේචනයට ලක්ව තිබෙන අතර ඔහු මේ වන විට මහජන විශ්වාසය බිඳගෙන සිටී.


ජනාධිපතිවරයා සහ අගමැතිවරයා අතර පවතින මේ වගකීම් විරහිත, එදිරිවාදී අන්තර්-පුද්ගල කෝන්තරය, ජාතික උන්නතිය සඳහා, තවදුරටත් රටට ඉවසිය නොහැක.


එබැවින්, ජාතියේ උන්නතිය තකා, ජනාධිපතිවරයාට සහ අගමැතිවරයාට ඉල්ලා අස්වීමට බල කරන්නැයි පුරවැසියන්ගෙන්, සිවිල් සමාජ සංවිධානවලින් සහ දේශපාලන පක්ෂවලින් ‘ෆ‍්‍රයිඬේ ෆෝරම්’ ඉල්ලා සිටී. ඒ මගින්, කතානායකවරයාගේ නායකත්වයෙන් යුත්, අලූත් අගමැතිවරයෙකු සහිත අන්තර්වාර ආණ්ඩුවක් යටතේ 2020 මහ මැතිවරණය සඳහා අපට ඉදිරියට යා හැකිය. ඊට පෙරාතුව, 2019 ඔක්තෝබර් මාසයට කලින්, 20 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය හරහා විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අවසන් කර ගත යුතුව තිබේ. එවැනි ක‍්‍රියාමාර්ගයක් සඳහා අවශ්‍ය කරන නෛතික අවකාශය ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙ 40 වැනි ව්‍යවස්ථාවෙන් සපයා ගත හැකිය. දේශපාලනය තුළ අනාගතයක් අපේක්ෂා කරන, ජනාධිපතිවරයා සහ අගමැතිවරයා ඇතුළු ඕනෑම කෙනෙකුට, තම පුද්ගලවාදී ජනාධිපති අපේක්ෂාවන් වෙනුවෙන් රටේ අනාගතය පරදුවට නොතබා, පාර්ලිමේන්තු මහ මැතිවරණයකදී එකී දේශපාලනික මනදොළ වෙනුවෙන් කටයුතු කිරීමේ හැකියාව තිබේ. විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමයක් නැති අනාගත පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයකදී ජාතියේ අනාගතයට මග පෙන්වන අලූත් සහ තරුණ නායකත්වයක් ඇති වෙතැයි අපි අපේක්ෂා කරමු.x

(2019 ජුනි 8 වැනි දා ‘‘ෆ‍්‍රයිඬේ ෆෝරම්’ වෙතින් ප‍්‍රකාශයට පත් ප‍්‍රසිද්ධ නිවේදනයේ පරිවර්තනය, ‘යහපාලනය ලංකා’ අනුග‍්‍රහයෙනි.*

x මහාචාර්ය සාවිත‍්‍රී ගුණසේකර සහ චන්ද්‍රා ජයරත්න

ජඩමාධ්‍යකරුවන් කැඳවාගත් මර්දනය

0

ජනමාධ්‍ය මර්දනය කිරීම සඳහා අලූත් නීති සංශෝධනයක් ගෙනඒමට කැබිනට් මණ්ඩලය අනුමැතිය දී තිබෙන බව වාර්තා වෙයි. තවමත් ඒ සංශෝධනයේ ඇති නිශ්චිත ප‍්‍රතිපාදන මොනවාදැයි දැනගන්නට නැතත්, වෛරී ප‍්‍රකාශ හා අසත්‍ය ප‍්‍රවෘත්ති පළකිරීමට එරෙහිව රුපියල් දසලක්‍ෂයක දඩයක් හා අවුරුදු පහක සිරදඬුවමක් නියම කළ හැකි විධිවිධාන දණ්ඩ නීති සංග‍්‍රහයට ඇතුළු කරන්නට හදන බව දැනගන්නට තිබේ. මේ නම්, මාධ්‍ය මර්දනය සඳහා ආණ්ඩුව ගෙනඑන ව්‍යාපෘතියක් බව පැහැදිලිව කිවයුතුය. එහි උත්ප‍්‍රාසය වන්නේ, 2001දී සාපරාධී අපහාසය නමැති අපරාධ වරද දණ්ඩ නීති සංග‍්‍රහයෙන් ඉවත්කොට, ජනමාධ්‍යවේදීන් ආණ්ඩුවේ ලොක්කන්ගේ වුවමනාව මත නඩු පවරා හිරේට යැවීමේ මර්දන නීතිය ඉවත් කළ ආණ්ඩුවේ නායකයන්ම මේ මර්දන නීතිය ගෙනඒමට මූලිකත්වය ගැනීමයි. ලිබරල් මතවාද දරන රනිල් වික‍්‍රමසිංහ, අගමැතිවරයා වශයෙන් 2001දී ඒ ඉදිරිගාමී නීති සංශෝධනය ගෙන ආ අතර, දැන් ඔහුගේ ආණ්ඩුවම වෙනත් විදියකින් ඒ තත්ත්වය යළි ආපස්සට හැරවීමට වෙහෙසෙන බව පෙනේ.
තවත් විශේෂත්වයක් තිබේ. රාජ්‍ය නොවන සංවිධානයක මැදිහත්වීමෙන් පසුගිය කාලයේ ලංකාවේ මාධ්‍ය නියාමනය කිරීම සඳහා ස්වාධීන අධිකාරයක් පිහිටුවීමේ පනත් කෙටුම්පතක් ගැන සාකච්ඡුාවක් ඇතිවිය. ඒ පිළිබඳ නිසි සංවාදයක් ඇතිකරගැනීමට එහි පුරෝගාමීන්ම අසමත්වීමට අමතරව, වික‍්‍රමසිංහ මහතාගේ ආණ්ඩුව ඒ පනත් කෙටුම්පත කෙරෙහි දැක්වූ ඇල්මැරුණු බව නැතහොත් විරෝධයද නිසා මාධ්‍ය නියාමනය කිරීම සඳහා ගෙන ආ ඒ පනත් කෙටුම්පත නිසි සංවාදයකින් තොරවම අකර්මණ්‍ය විය. කාරණය වැරදි තැනින් අල්ලා ගත් සිරස වැනි ජඩමාධ්‍ය ආයතන මෙය ‘මාධ්‍ය මර්දනයට ගෙන ආ පනතක්යැ’යි සම්පූර්ණයෙන්ම වැරදි ප‍්‍රවාදයක් සමාජගත කළ අතර, පැය විසිහතරේම ගෙනගිය ඒ ප‍්‍රචාරයට බය වුණු වික‍්‍රමසිංහ ආණ්ඩුව, මාධ්‍ය මර්දනයකට තමන්ගේ නම ගෑවෙති’යි බියෙන් ඒ සම්බන්ධයෙන් මැදිහත් වුණේ නැත. යම් හෙයකින්, ඒ අවස්ථාවේදී දේශපාලන වුවමනාවකින් යුතුව ඊට මැදිහත්වන්නට ආණ්ඩුවට කොන්ද පණ තිබුණා නම්, මෙවැනි ඉතා මර්දනකාරී නීතියක් ගෙනඒමේ පවට කරගහන්නට අද ආණ්ඩුවට සිදුවන්නේ නැත. 17 වැනි ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයේ මුල් කෙටුම්පතේද අනෙකුත් ස්වාධීන කොමිෂන් සභා මෙන්ම, ස්වාධීන මාධ්‍ය කොමිසමක්ද තිබුණු බව ඒ අතරම යළි මතක් කළ යුතුය. කුමන කරුණක් නිසා හෝ 17 සම්මත කැරුණේ ඒ කොටස හළා දමාය.
දැන් යෝජිත නීති සංශෝධනයෙන් සිදුවිය හැකි මාධ්‍ය මර්දනයක් වේ නම් ඊට සම්පූර්ණයෙන්ම වගකිව යුතු වන්නේ, පසුගිය කාලයේ ජාතිවාදයේ කරවටක් ගිලී, තමන්ගේ දේශපාලන හාම්පුතාලාගේ වුවමනා එපාකම් වෙනුවෙන් අසත්‍ය, වර්ගවාදී, වෛරී හා වුවමනාවෙන්ම, මහජනතාව නොමග යවනසුලූ හා එකිනෙකා මරාගන්නාසුලූ, ප‍්‍රවෘත්ති හා වෙනත් විශේෂාංග පළකළ පුවත්පත් හා විද්‍යුත් නාලිකා කිහිපයයි. මේ මර්දනය එන්නේ ඔවුන්ගේ ජඩමාධ්‍ය භාවිතාවට එරෙහි ආණ්ඩුවේ පිළිතුර හැටියටය. දැන් ඒ සියලූ ජඩමාධ්‍යකරුවන්ට ජනමාධ්‍ය නිදහසේ අගය වැටහී තිබේ. මහත් ආවේගයෙන් ඒ ගැන කතුවැකිද, ලිපිද ලියති. කතාකරති. අනෙක් අය ඒ ගැන කතා නොකරන්නේ ඇයිදැයි විමසති. එහෙත්, ඒ මර්දනය කැඳවාගත්තේ ජනමාධ්‍යකරුවන් වශයෙන් පෙනීසිටින තමන් විසින්ම බව මේ ජඩමාධ්‍යකරුවන් දැනගත යුතුය. ආණ්ඩුවට බනින්නට පෙර දෝෂාරෝපණය ලැබීමට හැම අතින්ම සුදුස්සෝ ඔවුහුය. මේ ජඩමාධ්‍යකරුවන්ගේ අධම භාවිතය නිසා පසුගිය කාලයේ සිදුවූ විනාශය අත්දුටු රටේ මිනිසුන් පවා, මෙවැනි මර්දන නීතිවලට එක සිතින් අත උස්සා කැමැත්ත දුන්නත් එය පුදුමයක් නොවේ.
තවමත් මේ සංශෝධනයේ තිබෙන වචන ගැන අප දන්නේ නැත. එහෙත් ‘වෛරී ප‍්‍රකාශන’, ‘අසත්‍ය ප‍්‍රවෘත්ති’ වැනි යෙදුම්වල ඇති විනාශකාරී පුළුල් බව හා ඒ හරහා තමන්ගේ කැමැත්ත භාවිත කිරීමට සමහරුන්ට ලැබෙන භයානක ඉඩ සලකා බැලූ විට, දැනුදු පවතින නීතියකින් හොඳ උදාහරණ දිය හැකිය. ඒ, සිවිල් හා දේශපාලන අයිතිවාසිකම් පිළිබඳ ජාත්‍යන්තර සම්මුතිය (අයිසීසීපීආර්* පනතයි. එම පනත යටතේ සිදුවිය හැකි වරද, එහි 3(1* වගන්තියේ සඳහන් වන අන්දමට මෙසේය. ‘කිසිම තැනැත්තකු විසින් යුද්ධය පැතිරවීම හෝ වෙනස් ලෙස සැලකීමට, එදිරිවාදිකම්වලට හෝ ප‍්‍රචණ්ඩ ක‍්‍රියාවලට යොමු කිරීම සංයුක්ත වන ජාතික, වාර්ගික හෝ ආගමික වෛරය සඳහා පෙළඹවීම් නොකළ යුතුය.’ පනත යටතේ වරද කරන්නකු බවට සැකකරන්නකු අත්අඩංගුවට ගත්විට ඇප ලබා ගත හැක්කේ මහාධිකරණයකින් පමණි. මහේස්ත‍්‍රාත් අධිකරණයට ඇප දිය නොහැකිය.
ජාතික, වාර්ගික හෝ ආගමික වෛරය ඇවිලවීමට එරෙහිව ගෙනා මෙම පනත අද පාවිච්චි වන්නේ කුමටද? තමන්ට වුවමනා වුවමනා මිනිසුන් ඇප නැතිව රිමාන්ඞ්බාරයේ තබාගැනීමටය.
හොඳම සමකාලීන උදාහරණය ශක්තික සත්කුමාර නමැති කෙටිකතාකරුවාය. තම පොලිසියට පැමිණ භික්‍ෂූන් පිරිසක් කළ බලපෑමට යටත්වූ පොල්ගහවෙල පොලිස් ස්ථානාධිපතිවරයා, ශක්තික සත්කුමාර අත්අඩංගුවට ගෙන ඔහුට එරෙහිව අයිසීසීපීආර් පනත යටතේ චෝදනා ගොනුකළේ ඒ පනත යටතේ චෝදනා ගොනුකළ නොහැකි බව හොඳින්ම දැන දැන භික්‍ෂූන්ගේ හා වෙනත් අයගේ බලපෑම නිසාය. පොලිසිය වැරදියට චෝදනා කළත්, එය වැරදි බව පෙන්වා දෙන්නට මහේස්ත‍්‍රාත්වරියට හැකිව තිබුණු නමුත් එයද සිදු නොවීය. එහි ප‍්‍රතිඵලය කුමක්ද? අපේ‍්‍රල් මාසයේ මුලදී අත්අඩංගුවට ගැනුණු සත්කුමාර තවමත් මාස කිහිපයක් ඇප නොලැබ රිමාන්ඞ්භාරයේ සිටීමය. එකම හේතුව පොල්ගහවෙල පොලිස් ස්ථානාධිපතිවරයා අයිසීසීපීආර් පනත කාගේ හෝ ඉගැන්නුම් බහකට අවභාවිතයේ යෙදවීමය. (දැන් ඔහුට විරුද්ධව මූලික අයිතිවාසිකම් නඩුවක් පවරා තිබේ.*
එක දෙයක් සඳහා ගන ආ පනතක් ඊට හාත්පසින්ම විරුද්ධ වෙනත් දෙයකට යොදාගැනීමට ලංකාවේ අවසරය ඇත්තේ මේ විදියට නීතියේ වුවමනාවන් මත නොව, පුද්ගලික වුවමනාවන් මත කටයුතු කරන්නට යෑම නිසාය. සාපරාධී අපහාසය ලංකාවේ නීතියේ තිබුණු කාලයේද එයම සිදුවිය. ඒ වරද සම්බන්ධයෙන් නඩු පැවරීමේ බලධාරියා වුණේ නීතිපතිවරයාය. ආණ්ඩුවල දේශපාලකයන්ගේ හා උසස් නිලධාරීන්ගේ වුවමනා එපාකම්වලට අනුව නීතිපතිවරයා පක්‍ෂපාතීව නඩු පැවරීමත්, පවරන ලද නඩු ඉවත්කර ගැනීමත්, එකල සුලබ දෙයක් විය. සාපරාධී අපහාසය වරද දණ්ඩ නීති සංග‍්‍රහයෙන් ඉවත්කිරීමට හඬක් නැගුණේද නීතිපතිවරයා මේ නීතිය අවභාවිතයේ යෙදවීම නිසාය. නීතිපතිවරයා ආණ්ඩුවේ වුවමනාවන්ට අනුව හැසිරීම ලංකාවට අලූත් දෙයක් නොවේ. රාජපක්‍ෂ අන්තේවාසිකයකු වු මොහාන් පීරිස් නීතිපතිවරයාව සිටි කාලයේ, සාපරාධී අපහාසය පිළිබඳ වරද පැවතුණේ නම්, ලංකාවේ පුවත්පත් කර්තෘවරුන් කී දෙනකුට හිරේ ළගින්නට සිදුවන්නට ඉඩ තිබුණිදැයි කල්පනා කළ යුතුය. නීතිපතිවරයාම එසේ කරන විට පොලිස් නිලධාරීන් ගැන කවර කතාද?
ශක්තික සත්කුමාරගේ සිද්ධියට අමතරව, අපේ‍්‍රල් 21 වැනිදාට පසු අත්අඩංගුවට ගත් කී දෙනකුට, අයිසීසීපීආර් යටතේ චෝදනා ඉදිරිපත් කළ යුතු අවස්ථාවල එසේ කර නැතිද? චෝදනා ඉදිරිපත් නොකළ යුතු අවස්ථා කීයක එසේ කර ඇද්ද? ඊයේ පෙරේදා රූපවාහිනී සංවාදයකට සහභාගිවුණු මුජිබර් රහුමන් පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රීවරයා ප‍්‍රශ්න කළේ, අයිසීසීපීආර් යටතේ නඩු දමන්නේ මුස්ලිම් ජාතිකයන් වරදක් කළ විට පමණක්ද කියාය. ලක්‍ෂ්මන් කිරිඇල්ල ඇමතිවරයාගේ නිලධාරීන් තිදෙනකු අයිසීසීපීආර් යටතේ දැන් මාස දෙකකට අධික කාලයක් රිමාන්ඞ් බන්ධනාගාරගත කර තිබෙන්නේය. ඒ ජනාධිපතිවරයා විවේචනය කරමින් ලියූ ලිපියක් තැපැල් කළේය යන චෝදනාවටය. ඒ ලිපිය දුටු අංශුමාත‍්‍ර සිහිබුද්ධියක් ඇති කෙනකුට අයිසීසීපීආර් තියා සාමාන්‍ය නීතිය යටතේවත් කළ වරදක් එහි නැති බව පැහැදිලිව පෙනේ. එහෙත්, ඔවුන් රඳවා තබාගෙන ඇත්තේ ජනාධිපතිවරයාගේ වුවමනාවටය. නැතහොත්, ඔවුන් මුදාහැරියහොත් ජනාධිපති උදහස්වෙතැයි පොලිසියට ඇති බය නිසාය.
මේ විදියට අලූත් සංශෝධනයද, පොලිසියේ වුවමනාව මත, අවභාවිතයේ යොදවන්නට ඇති ඉඩකඩ ගැන සැකයක් තබා ගත යුතු නැත. අත්අඩංගුවට ගත යුතු තරමේ ‘අසත්‍ය ප‍්‍රවෘත්ති’ යන්න තීරණය කරන්නේ පොලිසිය හා නීතිපති නම්, ‘වෛරී ප‍්‍රකාශන’ යන්න තීරණය කරන්නේ පොලිසිය හා නීතිපති නම්, ජනමාධ්‍යවේදීන්ට අවුරුදු පහක සිරදඬුවම් හා ලක්‍ෂ 10ක දඩ නියම කිරීම කෙසේ වෙතත්, අන්තිමට සිදුවන්නේ බලවතුන්ට ඕනෑ ඕනෑ විදියට හැකි තරම් කාලයක් ජනමාධ්‍යවේදීන් රිමාන්ඞ් බන්ධනාගාරගත කිරීමේ හැකියාව ඒ අයට නිරායාසයෙන්ම ලැබීමය. මේ විදියට මර්දනය තමා ළඟටම කැඳවාගත්, ජාතිවාදී හා ආචාර ධර්ම විරහිත සියලූ මුද්‍රිත හා විද්යුත් ජඩමාධ්‍යවේදීන්ට දොස් කියන අතරේ, ආණ්ඩුවේ මේ මර්දනීය නීතිවලට එරෙහිව කටයුතු කිරීම අවශ්‍යය.
මන්ද යත්, මෙවැනි මර්දන නීතිවල සැබෑ අවදානම ඇත්තේ, ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍ර විරෝධී හා වර්ගවාදී දේශපාලකයන් සමග එකට කන බොන, ඔවුන්ගේ වුවමනා එපාකම්වලට අනුව සිය මාධ්‍ය හසුරුවන්නට දිවිහිමියෙන් කැපවී සිටින ජඩමාධ්‍යකරුවන්ට නොව, ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී හා ආචාරධාර්මික මූලධර්ම මත සිට හැම පැත්තකම දේශපාලකයන් හා අන්තවාදීන් විවේචනය කරන ජනමාධ්‍යවේදීන්ට නිසාය.
අනෙක් අතට, ජාතික ආරක්‍ෂාව, සාමය ආරක්‍ෂා කිරීම හෝ වෙනත් කාරණා ඉදිරියට දමමින්, මෙවැනි කැළඹිලි සහිත අවස්ථා ප‍්‍රායෝජනයට ගනිමින්, හැම කල්හිම ආණ්ඩු, මහජනතාවගේ අදහස් ප‍්‍රකාශ කිරීමේ හා වෙනත් අයිතිවාසිකම් මර්දනයට අවශ්‍ය නීති සම්පාදනය කරගන්නා බවද අලූත් අත්දැකීමක් නොවේ. x

ජඩමාධ්‍යකරුවන් කැඳවාගත් මර්දනය

0

ජනමාධ්‍ය මර්දනය කිරීම සඳහා අලූත් නීති සංශෝධනයක් ගෙනඒමට කැබිනට් මණ්ඩලය අනුමැතිය දී තිබෙන බව වාර්තා වෙයි. තවමත් ඒ සංශෝධනයේ ඇති නිශ්චිත ප‍්‍රතිපාදන මොනවාදැයි දැනගන්නට නැතත්, වෛරී ප‍්‍රකාශ හා අසත්‍ය ප‍්‍රවෘත්ති පළකිරීමට එරෙහිව රුපියල් දසලක්‍ෂයක දඩයක් හා අවුරුදු පහක සිරදඬුවමක් නියම කළ හැකි විධිවිධාන දණ්ඩ නීති සංග‍්‍රහයට ඇතුළු කරන්නට හදන බව දැනගන්නට තිබේ. මේ නම්, මාධ්‍ය මර්දනය සඳහා ආණ්ඩුව ගෙනඑන ව්‍යාපෘතියක් බව පැහැදිලිව කිවයුතුය. එහි උත්ප‍්‍රාසය වන්නේ, 2001දී සාපරාධී අපහාසය නමැති අපරාධ වරද දණ්ඩ නීති සංග‍්‍රහයෙන් ඉවත්කොට, ජනමාධ්‍යවේදීන් ආණ්ඩුවේ ලොක්කන්ගේ වුවමනාව මත නඩු පවරා හිරේට යැවීමේ මර්දන නීතිය ඉවත් කළ ආණ්ඩුවේ නායකයන්ම මේ මර්දන නීතිය ගෙනඒමට මූලිකත්වය ගැනීමයි. ලිබරල් මතවාද දරන රනිල් වික‍්‍රමසිංහ, අගමැතිවරයා වශයෙන් 2001දී ඒ ඉදිරිගාමී නීති සංශෝධනය ගෙන ආ අතර, දැන් ඔහුගේ ආණ්ඩුවම වෙනත් විදියකින් ඒ තත්ත්වය යළි ආපස්සට හැරවීමට වෙහෙසෙන බව පෙනේ.
තවත් විශේෂත්වයක් තිබේ. රාජ්‍ය නොවන සංවිධානයක මැදිහත්වීමෙන් පසුගිය කාලයේ ලංකාවේ මාධ්‍ය නියාමනය කිරීම සඳහා ස්වාධීන අධිකාරයක් පිහිටුවීමේ පනත් කෙටුම්පතක් ගැන සාකච්ඡුාවක් ඇතිවිය. ඒ පිළිබඳ නිසි සංවාදයක් ඇතිකරගැනීමට එහි පුරෝගාමීන්ම අසමත්වීමට අමතරව, වික‍්‍රමසිංහ මහතාගේ ආණ්ඩුව ඒ පනත් කෙටුම්පත කෙරෙහි දැක්වූ ඇල්මැරුණු බව නැතහොත් විරෝධයද නිසා මාධ්‍ය නියාමනය කිරීම සඳහා ගෙන ආ ඒ පනත් කෙටුම්පත නිසි සංවාදයකින් තොරවම අකර්මණ්‍ය විය. කාරණය වැරදි තැනින් අල්ලා ගත් සිරස වැනි ජඩමාධ්‍ය ආයතන මෙය ‘මාධ්‍ය මර්දනයට ගෙන ආ පනතක්යැ’යි සම්පූර්ණයෙන්ම වැරදි ප‍්‍රවාදයක් සමාජගත කළ අතර, පැය විසිහතරේම ගෙනගිය ඒ ප‍්‍රචාරයට බය වුණු වික‍්‍රමසිංහ ආණ්ඩුව, මාධ්‍ය මර්දනයකට තමන්ගේ නම ගෑවෙති’යි බියෙන් ඒ සම්බන්ධයෙන් මැදිහත් වුණේ නැත. යම් හෙයකින්, ඒ අවස්ථාවේදී දේශපාලන වුවමනාවකින් යුතුව ඊට මැදිහත්වන්නට ආණ්ඩුවට කොන්ද පණ තිබුණා නම්, මෙවැනි ඉතා මර්දනකාරී නීතියක් ගෙනඒමේ පවට කරගහන්නට අද ආණ්ඩුවට සිදුවන්නේ නැත. 17 වැනි ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයේ මුල් කෙටුම්පතේද අනෙකුත් ස්වාධීන කොමිෂන් සභා මෙන්ම, ස්වාධීන මාධ්‍ය කොමිසමක්ද තිබුණු බව ඒ අතරම යළි මතක් කළ යුතුය. කුමන කරුණක් නිසා හෝ 17 සම්මත කැරුණේ ඒ කොටස හළා දමාය.
දැන් යෝජිත නීති සංශෝධනයෙන් සිදුවිය හැකි මාධ්‍ය මර්දනයක් වේ නම් ඊට සම්පූර්ණයෙන්ම වගකිව යුතු වන්නේ, පසුගිය කාලයේ ජාතිවාදයේ කරවටක් ගිලී, තමන්ගේ දේශපාලන හාම්පුතාලාගේ වුවමනා එපාකම් වෙනුවෙන් අසත්‍ය, වර්ගවාදී, වෛරී හා වුවමනාවෙන්ම, මහජනතාව නොමග යවනසුලූ හා එකිනෙකා මරාගන්නාසුලූ, ප‍්‍රවෘත්ති හා වෙනත් විශේෂාංග පළකළ පුවත්පත් හා විද්‍යුත් නාලිකා කිහිපයයි. මේ මර්දනය එන්නේ ඔවුන්ගේ ජඩමාධ්‍ය භාවිතාවට එරෙහි ආණ්ඩුවේ පිළිතුර හැටියටය. දැන් ඒ සියලූ ජඩමාධ්‍යකරුවන්ට ජනමාධ්‍ය නිදහසේ අගය වැටහී තිබේ. මහත් ආවේගයෙන් ඒ ගැන කතුවැකිද, ලිපිද ලියති. කතාකරති. අනෙක් අය ඒ ගැන කතා නොකරන්නේ ඇයිදැයි විමසති. එහෙත්, ඒ මර්දනය කැඳවාගත්තේ ජනමාධ්‍යකරුවන් වශයෙන් පෙනීසිටින තමන් විසින්ම බව මේ ජඩමාධ්‍යකරුවන් දැනගත යුතුය. ආණ්ඩුවට බනින්නට පෙර දෝෂාරෝපණය ලැබීමට හැම අතින්ම සුදුස්සෝ ඔවුහුය. මේ ජඩමාධ්‍යකරුවන්ගේ අධම භාවිතය නිසා පසුගිය කාලයේ සිදුවූ විනාශය අත්දුටු රටේ මිනිසුන් පවා, මෙවැනි මර්දන නීතිවලට එක සිතින් අත උස්සා කැමැත්ත දුන්නත් එය පුදුමයක් නොවේ.
තවමත් මේ සංශෝධනයේ තිබෙන වචන ගැන අප දන්නේ නැත. එහෙත් ‘වෛරී ප‍්‍රකාශන’, ‘අසත්‍ය ප‍්‍රවෘත්ති’ වැනි යෙදුම්වල ඇති විනාශකාරී පුළුල් බව හා ඒ හරහා තමන්ගේ කැමැත්ත භාවිත කිරීමට සමහරුන්ට ලැබෙන භයානක ඉඩ සලකා බැලූ විට, දැනුදු පවතින නීතියකින් හොඳ උදාහරණ දිය හැකිය. ඒ, සිවිල් හා දේශපාලන අයිතිවාසිකම් පිළිබඳ ජාත්‍යන්තර සම්මුතිය (අයිසීසීපීආර්* පනතයි. එම පනත යටතේ සිදුවිය හැකි වරද, එහි 3(1* වගන්තියේ සඳහන් වන අන්දමට මෙසේය. ‘කිසිම තැනැත්තකු විසින් යුද්ධය පැතිරවීම හෝ වෙනස් ලෙස සැලකීමට, එදිරිවාදිකම්වලට හෝ ප‍්‍රචණ්ඩ ක‍්‍රියාවලට යොමු කිරීම සංයුක්ත වන ජාතික, වාර්ගික හෝ ආගමික වෛරය සඳහා පෙළඹවීම් නොකළ යුතුය.’ පනත යටතේ වරද කරන්නකු බවට සැකකරන්නකු අත්අඩංගුවට ගත්විට ඇප ලබා ගත හැක්කේ මහාධිකරණයකින් පමණි. මහේස්ත‍්‍රාත් අධිකරණයට ඇප දිය නොහැකිය.
ජාතික, වාර්ගික හෝ ආගමික වෛරය ඇවිලවීමට එරෙහිව ගෙනා මෙම පනත අද පාවිච්චි වන්නේ කුමටද? තමන්ට වුවමනා වුවමනා මිනිසුන් ඇප නැතිව රිමාන්ඞ්බාරයේ තබාගැනීමටය.
හොඳම සමකාලීන උදාහරණය ශක්තික සත්කුමාර නමැති කෙටිකතාකරුවාය. තම පොලිසියට පැමිණ භික්‍ෂූන් පිරිසක් කළ බලපෑමට යටත්වූ පොල්ගහවෙල පොලිස් ස්ථානාධිපතිවරයා, ශක්තික සත්කුමාර අත්අඩංගුවට ගෙන ඔහුට එරෙහිව අයිසීසීපීආර් පනත යටතේ චෝදනා ගොනුකළේ ඒ පනත යටතේ චෝදනා ගොනුකළ නොහැකි බව හොඳින්ම දැන දැන භික්‍ෂූන්ගේ හා වෙනත් අයගේ බලපෑම නිසාය. පොලිසිය වැරදියට චෝදනා කළත්, එය වැරදි බව පෙන්වා දෙන්නට මහේස්ත‍්‍රාත්වරියට හැකිව තිබුණු නමුත් එයද සිදු නොවීය. එහි ප‍්‍රතිඵලය කුමක්ද? අපේ‍්‍රල් මාසයේ මුලදී අත්අඩංගුවට ගැනුණු සත්කුමාර තවමත් මාස කිහිපයක් ඇප නොලැබ රිමාන්ඞ්භාරයේ සිටීමය. එකම හේතුව පොල්ගහවෙල පොලිස් ස්ථානාධිපතිවරයා අයිසීසීපීආර් පනත කාගේ හෝ ඉගැන්නුම් බහකට අවභාවිතයේ යෙදවීමය. (දැන් ඔහුට විරුද්ධව මූලික අයිතිවාසිකම් නඩුවක් පවරා තිබේ.*
එක දෙයක් සඳහා ගන ආ පනතක් ඊට හාත්පසින්ම විරුද්ධ වෙනත් දෙයකට යොදාගැනීමට ලංකාවේ අවසරය ඇත්තේ මේ විදියට නීතියේ වුවමනාවන් මත නොව, පුද්ගලික වුවමනාවන් මත කටයුතු කරන්නට යෑම නිසාය. සාපරාධී අපහාසය ලංකාවේ නීතියේ තිබුණු කාලයේද එයම සිදුවිය. ඒ වරද සම්බන්ධයෙන් නඩු පැවරීමේ බලධාරියා වුණේ නීතිපතිවරයාය. ආණ්ඩුවල දේශපාලකයන්ගේ හා උසස් නිලධාරීන්ගේ වුවමනා එපාකම්වලට අනුව නීතිපතිවරයා පක්‍ෂපාතීව නඩු පැවරීමත්, පවරන ලද නඩු ඉවත්කර ගැනීමත්, එකල සුලබ දෙයක් විය. සාපරාධී අපහාසය වරද දණ්ඩ නීති සංග‍්‍රහයෙන් ඉවත්කිරීමට හඬක් නැගුණේද නීතිපතිවරයා මේ නීතිය අවභාවිතයේ යෙදවීම නිසාය. නීතිපතිවරයා ආණ්ඩුවේ වුවමනාවන්ට අනුව හැසිරීම ලංකාවට අලූත් දෙයක් නොවේ. රාජපක්‍ෂ අන්තේවාසිකයකු වු මොහාන් පීරිස් නීතිපතිවරයාව සිටි කාලයේ, සාපරාධී අපහාසය පිළිබඳ වරද පැවතුණේ නම්, ලංකාවේ පුවත්පත් කර්තෘවරුන් කී දෙනකුට හිරේ ළගින්නට සිදුවන්නට ඉඩ තිබුණිදැයි කල්පනා කළ යුතුය. නීතිපතිවරයාම එසේ කරන විට පොලිස් නිලධාරීන් ගැන කවර කතාද?
ශක්තික සත්කුමාරගේ සිද්ධියට අමතරව, අපේ‍්‍රල් 21 වැනිදාට පසු අත්අඩංගුවට ගත් කී දෙනකුට, අයිසීසීපීආර් යටතේ චෝදනා ඉදිරිපත් කළ යුතු අවස්ථාවල එසේ කර නැතිද? චෝදනා ඉදිරිපත් නොකළ යුතු අවස්ථා කීයක එසේ කර ඇද්ද? ඊයේ පෙරේදා රූපවාහිනී සංවාදයකට සහභාගිවුණු මුජිබර් රහුමන් පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රීවරයා ප‍්‍රශ්න කළේ, අයිසීසීපීආර් යටතේ නඩු දමන්නේ මුස්ලිම් ජාතිකයන් වරදක් කළ විට පමණක්ද කියාය. ලක්‍ෂ්මන් කිරිඇල්ල ඇමතිවරයාගේ නිලධාරීන් තිදෙනකු අයිසීසීපීආර් යටතේ දැන් මාස දෙකකට අධික කාලයක් රිමාන්ඞ් බන්ධනාගාරගත කර තිබෙන්නේය. ඒ ජනාධිපතිවරයා විවේචනය කරමින් ලියූ ලිපියක් තැපැල් කළේය යන චෝදනාවටය. ඒ ලිපිය දුටු අංශුමාත‍්‍ර සිහිබුද්ධියක් ඇති කෙනකුට අයිසීසීපීආර් තියා සාමාන්‍ය නීතිය යටතේවත් කළ වරදක් එහි නැති බව පැහැදිලිව පෙනේ. එහෙත්, ඔවුන් රඳවා තබාගෙන ඇත්තේ ජනාධිපතිවරයාගේ වුවමනාවටය. නැතහොත්, ඔවුන් මුදාහැරියහොත් ජනාධිපති උදහස්වෙතැයි පොලිසියට ඇති බය නිසාය.
මේ විදියට අලූත් සංශෝධනයද, පොලිසියේ වුවමනාව මත, අවභාවිතයේ යොදවන්නට ඇති ඉඩකඩ ගැන සැකයක් තබා ගත යුතු නැත. අත්අඩංගුවට ගත යුතු තරමේ ‘අසත්‍ය ප‍්‍රවෘත්ති’ යන්න තීරණය කරන්නේ පොලිසිය හා නීතිපති නම්, ‘වෛරී ප‍්‍රකාශන’ යන්න තීරණය කරන්නේ පොලිසිය හා නීතිපති නම්, ජනමාධ්‍යවේදීන්ට අවුරුදු පහක සිරදඬුවම් හා ලක්‍ෂ 10ක දඩ නියම කිරීම කෙසේ වෙතත්, අන්තිමට සිදුවන්නේ බලවතුන්ට ඕනෑ ඕනෑ විදියට හැකි තරම් කාලයක් ජනමාධ්‍යවේදීන් රිමාන්ඞ් බන්ධනාගාරගත කිරීමේ හැකියාව ඒ අයට නිරායාසයෙන්ම ලැබීමය. මේ විදියට මර්දනය තමා ළඟටම කැඳවාගත්, ජාතිවාදී හා ආචාර ධර්ම විරහිත සියලූ මුද්‍රිත හා විද්යුත් ජඩමාධ්‍යවේදීන්ට දොස් කියන අතරේ, ආණ්ඩුවේ මේ මර්දනීය නීතිවලට එරෙහිව කටයුතු කිරීම අවශ්‍යය.
මන්ද යත්, මෙවැනි මර්දන නීතිවල සැබෑ අවදානම ඇත්තේ, ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍ර විරෝධී හා වර්ගවාදී දේශපාලකයන් සමග එකට කන බොන, ඔවුන්ගේ වුවමනා එපාකම්වලට අනුව සිය මාධ්‍ය හසුරුවන්නට දිවිහිමියෙන් කැපවී සිටින ජඩමාධ්‍යකරුවන්ට නොව, ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී හා ආචාරධාර්මික මූලධර්ම මත සිට හැම පැත්තකම දේශපාලකයන් හා අන්තවාදීන් විවේචනය කරන ජනමාධ්‍යවේදීන්ට නිසාය.
අනෙක් අතට, ජාතික ආරක්‍ෂාව, සාමය ආරක්‍ෂා කිරීම හෝ වෙනත් කාරණා ඉදිරියට දමමින්, මෙවැනි කැළඹිලි සහිත අවස්ථා ප‍්‍රායෝජනයට ගනිමින්, හැම කල්හිම ආණ්ඩු, මහජනතාවගේ අදහස් ප‍්‍රකාශ කිරීමේ හා වෙනත් අයිතිවාසිකම් මර්දනයට අවශ්‍ය නීති සම්පාදනය කරගන්නා බවද අලූත් අත්දැකීමක් නොවේ. x

පාස්කු බෝම්බකරුවන්ගේ තිඹිරිගෙය ආගමය 5

යම්ආගමකින් උගන්වන දෙයක් නොතකා කෙනෙකු අපරාධ කිරීම එකකි. ආගමකින් උගන්වන දෙයක් නිසා කෙනෙකු අපරාධ කිරීම තවත් එකකි. බුද්ධ ධර්මයේ කිසි තැනක ව්‍යංගයෙන් හෝ අන්‍යාර්ථයෙන් හිංසාවට ඉඩක් ඉතිරි කොට නැත. එහෙත්, පසුකාලීනව මහාවංශයේ ඇතැම් ප‍්‍රබන්ධ මත බුද්ධ ධර්මය සංශෝධනය කර ගත් දා පටන්, එනම් බුද්ධ ධර්මය සිංහල බුද්ධාගම වීමට පටන් ගත් දා පටන්, එකී සිංහල බුද්ධාගමේ නාමයෙන් විවිධ අවස්ථාවල හිංසාව පාවිච්චියට ගෙන තිබේ. ඊට ආසන්නතම උදාහරණය සැපයුණේ පසුගිය සතියේ රතන හිමියන්ගේ උපවාසයෙනි. බුදුන් වහන්සේගේ ධර්මය වෙනුවෙන් හෝ ඒ ධර්මයේ නාමයෙන් රට වෙනුවෙන් හෝ වෙනකෙකු ඝාතනය කිරීම පමණක් නොව, තමන්වම ඝාතනය කර ගැනීමත් පාපයකි.

එය, බුදුන් අනුදැන වදාරා ඇති ධර්මය අනුව අපරාධයකි. පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රී රතන හිමියන් බොරුවට හෝ කිරීමට ගියේ එයයි. මේ බොරුවෙන් ඔහුගේ ජීවිතයට කිසි තර්ජනයක් ඇති නොවන බව ඔහු සහතික වශයෙන්ම දැන සිටියේය. (මීට පෙර ‘ලෙමන් පෆ්’ කමින් උපවාස කළ ඉතිහාසයක් අපට තිබේ. එහෙත් ඒ බොරුව නිසා අහිංසක ඉස්ලාම් ආගමිකයන්ගේ ජීවිත සහ දේපළ පරදුවට වැටෙන බවත් ඔහු සහතික වශයෙන්ම දැන සිටිය යුතුව තිබුණි. මෙය, ආගමෙන් උගන්වන දෙයකට පිටුපා කටයුතු කිරීමකි. එසේ තිබියදී, ආගමික ඉගැන්වීමක් නිසාම අපරාධ කරන තත්වයක් ද අපි දකිමු. මීට පෙර ලිපිවලින්, යුදෙව් සහ ක‍්‍රිස්තියානි ආගම්වල සඳහන් එවැනි කරුණු ගෙනහැර දක්වා තිබේ. මීළඟට අපේ සැලකිල්ල යොමු වන්නේ, හින්දු සහ ඉස්ලාම් ආගම් තුළ තිබෙන එවැනි දේශනාවන් ගැන ය. ලෝකයේ පැරණිම ආගම වශයෙන් සැලකෙන්නේ හින්දු ආගමයි. ලෝකයේ හින්දු ජනගහනය බිලියනය ඉක්මවයි.

අනිත් දේවවාදී ආගම්වලට වෙනස්ව, හින්දු ආගමේ දෙවිදේවතාවුන් දහස් ගණනක් සිටිති. එසේම, එක් මූල ග‍්‍රන්ථයක් වෙනුවට, හින්දු ආගමේ ඉතිහාස කතා රාශියක් ආගමික මූලාශ‍්‍ර වශයෙන් පවතී. මහා භාරතය, රාමායනය සහ භගවත් ගීතා ඉන් ප‍්‍රධානයි. හින්දු ආගමේ අවසාන නිෂ්ඨාව වශයෙන් ගැනෙන්නේ, ‘මහා බ‍්‍රහ්මන්’ සමග ඒකාත්මික වීම ය. එය මුළුමණින් අවිහිංසාවාදී ය. ආධ්‍යාත්මික ය. මේ ‘මහා බ‍්‍රහ්මන්’ යනු ලෝකයේ මැවුම්කරු ය. එම ලෝකය ආරක්ෂා කරන දෙවියන් වන්නේ විෂ්ණු ය. එසේම, එම ලෝකය විනාශ කරන දෙවියෙක් ද සිටී. (විනාශය සහ දෙවියන් යනු අනිවාර්ය විරුද්ධාර්ථයන් නොවන බව මෙයින් පෙනී යයි. ඒ ශිව දෙවියන් ය. විෂ්ණුගේ අවතාර වශයෙන් මෙලොවට පැමිණෙන දෙවිවරුන් 10 දෙනෙකු හඳුනා ගැනේ

. බුදුන් වහන්සේ ඉන් එක් අයෙකි. එහෙත්, ඔහුට මුළුමණින් වෙනස් තවත් දෙවි කෙනෙකු ද එහිදී හඳුනා ගැනේ. ඒ, ක‍්‍රිෂ්ණා ය. හින්දු ආගමේ හිංසාව පිළිබඳ ඉගැන්වීම් බොහොමයක් අපට හමුවන්නේ ඔහු හරහා ය. අර්ජුන නැමැති යුද්ධයේ සුරුවිරු රණකාමියා පවා යුද්ධය ප‍්‍රතික්ෂේප කරන එක් අවස්ථාවක, යුද්ධයේ හරවත් භාවය පිළිබඳ දේශනා කොට අර්ජුනව යුද්ධයට පොළඹවන්නේ ක‍්‍රිෂ්ණා නැමැති දෙවියන් විසිනි. යුක්ති ධර්මයේ ආරක්ෂාව සඳහා යුද්ධය අත්‍යාවශ්‍ය වෙනවා පමණක් නොව, එය ආධ්‍යාත්මික ආධ්‍යාශයට පටහැනි වන්නක් නොවන බවත් ක‍්‍රිෂ්ණා ඔහුට පෙන්වා දෙයි. වර්තමාන ඉන්දියානු හමුදාව පවා මුලින් කී විනාශකාරී ශිව දෙවියන්ගෙන් ආධ්‍යාත්මික ශක්තිය පතයි.


හින්දු ආගමේ හිංසනය ව්‍යුත්පන්න වන වෙනත් මූලයක් ද තිබේ. ඒ, සමස්ත සමාජය කුලවලට වෙන් කොට දක්වන ආකාරයයි. බ‍්‍රාහ්මණ, ක්ෂත‍්‍රිය, වෛශ්‍ය සහ ශුද්‍ර යනුවෙන් ඒවා හැඳින්වෙයි. මේ කුල උත්පත්තියේදීම කෙනෙකුට හිමිවන අතර කිසි දවසක මේ ආත්මයේදී එය වෙනස් කර ගැනීමේ ක‍්‍රමයක් මිනිසාට නැත. වර්තමාන ඉන්දියානු ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ නියමුවා වන අම්බෙඞ්කාර් හින්දු ආගම අතහැර බුද්ධාගම වැළඳගත්තේ ඒ කුල ක‍්‍රමයට විරෝධය පාමිනි. ඔහුගේ මූලිකත්වයන් ලියැවුණු ඉන්දියානු ව්‍යවස්ථාව තුළ, කුලය පදනම් කර ගත් අනිසි සැලකීම් නීතියෙන් තහනම් කොට ඇතත්, අද දක්වාමත් හින්දු සමාජය තුළ අතිශය හිංසාකාරී සංස්ථාවක් වශයෙන් එම කුලය, හින්දු ආගමෙන් ලැබුණු දායාදයක් වශයෙන් තවමත් නොමැකී ඉතිරිව තිබේ.


ලංකාවේ මෑත ඉතිහාසයේ මහා විනාශකාරී සංසිද්ධිය වශයෙන් සැලකිය හැකි බෙදුම්වාදී යුද්ධයේ එක පාර්ශ්වයක බහුතරය සමන්විත වුණේ හින්දු ආගමිකයන්ගෙනි. එහෙත් ඔවුන්ගේ බෙදුම්වාදී නැගිටීම තුළ හින්දු ආගම කිසි කාර්ය භාරයක් ඉටු කෙළේ නැත. ඇත්ත වශයෙන්ම, හින්දු ආගමේ කුලවාදය කැරලිකාරී කණ්ඩායම් දැඩිව ප‍්‍රතික්ෂේප කළහ. එම හිංසනයට පිටුදුන්නේ, ආගම නොව, ජාතියයි.


ඊට සපුරා වෙනස්ව, පාස්කු ඉරිදා ත‍්‍රස්තවාදී ප‍්‍රහාරය පසුපස අප දකින්නේ ආගම ය. නූතන මිනිසාගේ පුද්ගල අවකාශය මුළුමණින් තම ග‍්‍රහණයට ගනු ලබන යම් ආගමක් වර්තමානයේ වෙතොත් ඒ ඉස්ලාම් ආගමයි. වෙනත් ආගමිකයන්ගේ මෙන් නොව, මුස්ලිම් ආගමිකයන්ගේ සමස්ත ජීවිතයම පාලනය කරන්නේ ආගම විසිනි. මෙය බොහෝ දුරට සමාන වන්නේ, 10 වැනි සියවසේ සිට 18 වැනි සියවස දක්වා යුරෝපා සමාජය තුළ ක‍්‍රිස්තියානිය හිමිකරගෙන සිටි තත්වයටයි.


පාස්කු ඉරිදා ත‍්‍රස්තවාදී ප‍්‍රහාරකයන් සම්බන්ධයෙන් ප‍්‍රධාන කාරණා කිහිපයක් අපට නිරීක්ෂණය කළ හැකිය. ඉන් ප‍්‍රධාන වන්නේ, මරාගෙන මැරෙන බෝම්බ ප‍්‍රහාරකයන් සියලූ දෙනා, එකී ව්‍යාපාරයේ මුල් පෙළේ නායකයන් වූ බවයි. සාමාන්‍යයෙන් කිසි ත‍්‍රස්තවාදී හෝ කැරලිකාරී ව්‍යාපාරයක නායක පැලැන්තියේ කිසිවෙකු, අරගලයක් ආරම්භයේදී උවමනාවෙන් තම ජීවිත නැති කරගන්නේ නැත. උදාහරණයක් වශයෙන් එල්.ටී.ටී.ඊ. සංවිධානයේ කිසි නායකයෙකු මරාගෙන මැරෙන බෝම්බකරුවකු වශයෙන් ඉදිරිපත් වීමක් කිසි ලෙසකින්වත් අපේක්ෂා කළ හැක්කක් නොවේ. ඒ, ඔවුන්ගේ බියගුළු කමක් නිසා නොව. සටනක් තුළ පවතින ප‍්‍රායෝගික අවශ්‍යතා නිසා ය. ප‍්‍රභාකරන් මරාගෙන මැරෙන බෝම්බකරුවෙකු විණි නම්, 70 දශකයේ සිට 2009 දක්වා දිග් ගැස්සුණු ඔවුන්ගේ අරගලයට කුමන තත්වයක් අත්විය හැකිව තිබිණි ද? ඒ නිසා, හැම විටකම, ඕනෑම කැරලිකාරී සංවිධානයක දිවි පුදන්නන් වශයෙන් යොදා ගැනෙන්නේ සාමාන්‍ය පෙළේ කාඩර්වරුන් ය. පාස්කු බෝම්බකරුවන් සම්බන්ධයෙන් අපට එවැනි තත්වයක් දැක ගැනීමට නොලැබේ.


දෙවැන්න වන්නේ, ප‍්‍රචණ්ඩත්වය යොදා ගන්නා ඕනෑම ව්‍යාපාරයක්, තමන්ගේ ක‍්‍රියාකාරිකයන් පැත්තෙන් නැති කර ගන්නා ජීවිතවල වටිනාකම හැම විටකම අපේක්ෂිත පොදු විමුක්තියක ඉලක්කය සමග සසඳනු ලැබේ. ඒ සැසඳීමේ ගණන්හිලව් සහ තර්කණයන් වැරදි විය හැකි වෙතත්, සැසඳීමක් කිරීම හැම විටකම අත්‍යාවශ්‍ය කාරණයක් වශයෙන් සැලකෙයි. ඊට වෙනස්ව, පාස්කු ඉරිදා බෝම්බකරුවන් තුළ අප දකින්නේ, පොදු විමුක්තියක් වෙනුවට හුදෙක් තමන්ගේ විමුක්තියක්, එනම් පුද්ගල විමුක්තියක් ඔවුන් අපේක්ෂා කළ බවයි.

එය ආගමික අවශ්‍යතාවකි. උදාහරණයක් වශයෙන් ගතහොත්, ඉස්ලාම් ආගමේ කුරාණය පිළිබඳ අට්ටකතා වශයෙන් ගැනෙන සූරා දේශනාවන් තුළ කියැවෙන පරිදි, ආගම වෙනුවෙන් දිවි පුදන්නෙකුට, ජීවිතය විනාශ වන මොහොතේ පටන් ආරම්භ කෙරෙන පාරාදීසයේ ජීවිතය තුළ කන්‍යාවන් විශාල සංඛ්‍යාවක් ලැබෙතැයි සැබවින්ම විශ්වාස කළොත්, ඒ ‘භාග්‍යය’ වෙනත් කෙනෙකුට දීමට වඩා තමන්ම එය හිමි කර ගැනීමට සිතීම අතාර්කික නැති බව පෙනේ. එක පැත්තකින් පාස්කු ඉරිදා ත‍්‍රස්තවාදීන්ගේ ව්‍යාපාරය තුළ සංඛ්‍යාත්මක වශයෙන් විශාල පිරිසක් සිටියේ නැත. එකම පවුලේ කිහිප දෙනෙකුට මරාගෙන මැරෙන කාර්යයට යොමු වීමට එයත් හේතු වන්නට ඇති. එහෙත් ඊට අමතරව හෝ ඊට ගැළපෙන පරිදිම, මෙකී ‘ආශාවත්’ එකී ප‍්‍රහාරය සඳහා තමන්ම ඉදිරිපත් වීමට එම පුද්ගලයන්ට හේතු වුණාට සැක නැත.
ඒ ‘ආශාව’ සමග, ආගමික පිස්සුව එකට වැඩ කරයි. ඒ පිස්සුව බෝ කරන්නේ ආගමික ශික්ෂාවන්ගෙන් ය.


‘‘මාගේ නාමයෙන් දුක් පීඩා විඳින, මාගේ නාමයෙන් සටන් කරන, මාගේ නාමයෙන් ජීවිතක්ෂයට පත්වන සියල්ලන්ගේ පව් මම සමා කරමි. ගලා බසින දිය ඇලි සහිත උද්‍යානවලට, දෙවියන්ගෙන් පිරිනැමෙන ත්‍යාගයක් වශයෙන්, ඔවුන්ව මම ඇතුළත් කර ගමි. නොඅදහන්නන් සතුව ඇති සැප සම්පත්වලට නොරැුවටෙන්න. ඔවුන්ගේ සමෘද්ධිය කෙටි කාලීන ය. ඔවුන්ගේ සදාතන නිවහන වනු ඇත්තේ නිරයයි’’ (කුරාණය- 3:195-196. ‘‘දෙවියන් වෙනුවෙන් නැසුණු කිසිවෙකු මියගියේ යැයි නොසිතන්න. ඔවුන් ජීවමාන ය. දෙවියන් වහන්සේ ඔවුන්ව බලාකියා ගනු ඇත’’ (කුරාණය- (3:169.


දැන් ටිකක් නතර වී සිතන්න. ආගමම ජීවිතය බවට පත්කර ගත් තැනැත්තෙකු ඉහත ශික්ෂා පද දෙක හිසට ගැනීම තුළින්, දෙවියන් වෙනුවෙන් මේ ජීවිතය නැති කර ගැනීම ඔහුට/ඇයට පහසු කරවයි. යම් පුද්ගලයෙකු දෙවියන් වහන්සේ වෙනුවෙන් තමන්ගේ ගෙදර සිට, වෙනකෙකුගේ ජීවිතයට හානියක් නොවන පරිද්දෙන් තමන්ගේ ජීවිතය නැති කර ගන්නේ නම්, මෙම භාග්‍යය ඔහුට අත්නොවනු ඇත. මන්ද යත් කුරාණයේ මෙසේ ද සඳහන් වන බැවිනි.


‘‘දෙවියන් වහන්සේ මට විකල්පයක් ඉතිරි කොට නැත. මා උන්වහන්සේව පිළිනොගන්නේ නම්, උන්වහන්සේ මගේ හතුරා වන බවට උන්වහන්සේ මට තර්ජනය කරයි.. හමුවන ඕනෑම තැනකදී උන්ව නසා දමන්න’’ (කුරාණය- 2:190. ‘‘දෙවියන් වහන්සේ යනු නොඅදහන්නන්ගේ සතුරා ය.’’ (කුරාණය- 2:98.
‘‘ප‍්‍රතිමා වන්දනාකරුවන් හමුවන ඕනෑම තැනක ඔවුන්ව ඝාතනය කරන්න. අල්ලා ගන්න. වට කරන්න. හැකි හැම තැනකම ඔවුන් එන මග රැුක සිටින්න.’’ (සූරා 9.5*


ඊළඟට, ඉහත කී කැප කිරීම වෙනුවෙන් පොළඹවා ගැනීම සඳහා මේ ජීවිතයේ ඇති නිසරු භාවය ඔබට පෙන්වා දීමටත්, කුරාණය අර්ථ කථනය කළ සූරා පාඨ ගණනාවක් තිබේ. ඉන් එකක් මෙසේ ය:


‘‘ඔබ ඊළඟ ලෝකයට වඩා මේ ලෝකයට කැමැත්තක් දක්වන්නේද? ඊළඟ ලෝකයේ ජීවිතය සමග සසඳද්දී, මේ ලෝකයේ සැපත මොන තරම් සොච්චමක් ද/ ඔබ ගොස් සටන් නොකළොත් දෙවියන් වහන්සේ ඉතා තදින් ඔබට දඬුවම් කරනු ඇත.’’ (සූරා 9.38-39* x
(ඉතිරිය ඊළඟ සතියට*

කොමන්වෙල්ත් නාටකයෙන් ලක්ෂ 6899ක් වැනසූ හැටි

0

2018 පොදුරාජ්‍ය මණ්ඩල උළෙල පැවැත්වුණේ ඕස්ට‍්‍රේලියාවේ ගෝල්ඞ්කෝස්ට් නුවරය. එහෙත් කලෙක එය ශ‍්‍රී ලංකාවේ හම්බන්තොට පවත්වන බව කියමින් කයිවාරු ගැසූ ආණ්ඩුවක් තිබුණු බව කෙනෙකුගේ මතකයේ ඇතිවාට සැක නැත. දැන් ඒ ආණ්ඩුව නැවත පත්කළ යුතු බව ඇතැමුන් කියන නිසා ඒවා මතකයට නඟාගැනීම වටී.


පොදුරාජ්‍ය මණ්ඩල උළෙල ශ‍්‍රී ලංකාවට ලබාගැනීමේ උත්සාහය ගැන කතාව මඳක් පරණ වුණත් මාස දෙකකට පෙර නිකුත්වූ විගණකාධිපති වාර්තාවකින් ඒ ගැන කරුණු සහිතව හෙළිකර ඇත. පසුකාලීනව මුළු රටේම හාස්‍යයට ලක්වූ හම්බන්තොට කොමන්වේල්ත් තරඟාවලිය පැවැත්වීමේ නාටකය ගැන එම වාර්තාවෙන් වැදගත් කරුණු රැුසක් හෙළිවී ඇත. මේ සටහන ඒ ඇසුරෙනි.
2018 පොදුරාජ්‍ය මණ්ඩල ක‍්‍රීඩා උළෙල ශ‍්‍රී ලංකාවේ පැවැත්වීම ගැන කියමින්, ඒ සඳහා අවස්ථථාව ලබාගැනීම පිළිබඳ වැඩකටයුතු මුලින්ම ආරම්භ වී තිබුණේ 2010 දී පමණය. 2010 දෙසැම්බර් 16 දිනැතිව එවකට ක‍්‍රීඩා අමාත්‍ය මහින්දානන්ද අලූත්ගමගේ කැබිනට් සංදේශයක් ඉදිරිපත් කර තිබුණි. ඒ හම්බන්තොටදී පැවැත්වීමට යෝජිත 2018 පොදුරාජ්‍ය මණ්ඩලීය ක‍්‍රීඩා උළෙලේ සත්කාරකත්වය ලබාගැනීම යනුවෙනි. ශ‍්‍රී ලංකාවේ ක‍්‍රීඩා ක්ෂේත‍්‍රය තුළින් ජාත්‍යන්තර කීර්තියට පත් කිරීම හා එමගින් ශ‍්‍රී ලංකාවේ ආර්ථික අභිවෘද්ධියට ක‍්‍රීඩාව දායක කරගැනීම සඳහා ක‍්‍රමවත් වැඩපිළිවෙලක් සකස් කළ යුතු බව එහි සඳහන්ව තිබුණි.

කමිටුවක්


මෙම ක‍්‍රීඩා උළෙල ලබාගන්නට නම් ලංසු 2011 මැයි මාසය වනවිට ඉදිරිපත් කළ යුතුවිය. තිබුණේ සුළු කාලයකි. ඒ නිසා අවශ්‍ය තීරණ ගැනීම වෙනුවෙන් කමිටුවත් පත්කර තිබුණි. එවකට ක‍්‍රීඩා ඇමති මහින්දානන්ද අලූත්ගමගේ හා එවකට මහබැංකු අධිපති අජිත් නිවාඞ් කබ්රාල් එහි සම සභාපතීත්වයට පත්කර තිබුණි. ඊට අමතරව එම කමිටුවට හිටපු අමාත්‍ය ඩිලාන් පෙරේරාවත්, පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රී නාමල් රාජපක්ෂවත් පත් කර තිබුණි. මේ කමිටුවේ සැබෑ නායකයා කවුදැයි අමුතුවෙන් කිව යුතු නැතැයි සිතමු.


මේ අයට රාජපක්ෂ රෙජීමයේ කුප‍්‍රකට සගයන් වූ ශ‍්‍රී ලංකන් සභාපති නිශාන්ත වික‍්‍රමසිංහත්, මිහින් ලංකා ප‍්‍රධාන විධායක නිලධාරී කපිල චන්ද්‍රසේනත්, ශ‍්‍රී ලංකා සංචාරක මණ්ඩලයේ සභාපති ආචාර්ය නාලක ගොඩහේවාත්, එවකට ශ‍්‍රී ලංකන් ප‍්‍රධාන විධායක නිලධාරී මනෝජ් වාස් ගුණවර්ධනත් ඇතුලූ 34ක රාජ්‍ය ආයතන ප‍්‍රධානීන් පිරිසක් මේ කමිටුවෙහි සිටියේය. කමිටුවට තිබුණු වැඩකටයුතු බොහෝය.


2010 නොවැම්බර් මස 29 සිට දෙසැම්බර් 24 අතර එක්සත් රාජධානියේ ග්ලාස්ගෝ නුවරදී මෙම කොමන්වෙල්ත් තරඟාවලිය පිළිබඳව පැවත්වා තිබුණු සමාලෝචන රැුස්වීමට සහභාගී වීම ඉන් ප‍්‍රධානය. ඊට අමතරව ලංසු ඉදිරිපත් කිරීම සඳහා උපදේශන සමාගමක් තෝරාගැනීමත්, ඒ සමාගම සමඟ ගණුදෙනු කිරීමත්, ලංසු ඉදිරිපත් කොට ලංසු ප‍්‍රවර්ධනයත් කළ යුතුව තිබුණි. එනම් ශ‍්‍රී ලංකාවට තරඟාවලිය ලබාගැනීම සඳහා තීරණ ගන්නා පුද්ගලයන් ඉදිරියේ ප‍්‍රවර්ධන කටයුතු සිදුකළ යුතුව තිබුණි. විශාල මුදලක් වියදම් වෙන්නේ එම තීරණාත්මක කටයුත්තටය.

සමාගම


ලංසු ප‍්‍රවර්ධන කටයුතු ඇතුලූ ක‍්‍රීඩා උළෙල ලබාගැනීමේ මෙහෙයුම් සඳහා ‘සීඩබ්ලිව්ජී හම්බන්තොට 2018 ප‍්‍රයිවෙට් ලිමිටඞ්‘ නමින් රජය සතු පෞද්ගලික සමාගමක් අරඹා තිබුණි. මේ සමාගමේ කොටස් ප‍්‍රාග්ධනයෙන් සීයට 51ක් රජයද, සීයට 49ක් රාජ්‍ය ආයතනවලින්ද දැරීමට අපේක්ෂා කර තිබුණි. කොමන්වෙල්ත් නාටකය හුදු විහිළුවක් නොවී දැවැන්ත නාස්තියක් හා වංචාවක් වන්නේ මේ සමාගමට ලැබුණු කෝටි ගණනක මුදල් නිසාය.


මේ සමාගම පිහිටුවීම, අරමුදල් සැපයීම හා සමාගම අත්හිටුවීම යන සියලූ කටයුතු සිදුවී ඇත්තේ නීති නවමින්ය. සමාගම පිහිටුවන්නට කලින් කැබිනට් අනුමැතිය ලබා තිබුණේ නැත. පිහිටුවීමට අදාල අමාත්‍ය මණ්ඩල සංදේශය ඉදිරිපත් කරන්නටත් පෙරම ක‍්‍රීඩා අමාත්‍යාංශයේ එවකට හිටපු ලේකම්වරයා මෙම සමාගම සඳහා රුපියල් මිලියන 10ක මුදලක් නිදහස් කර තිබී ඇත. ඒ ජාතික ක‍්‍රීඩා අරමුදලෙහි රටේ ක‍්‍රීඩාවෙහි යෙදෙන දිළිඳු ක‍්‍රීඩකයන්ගේ අභිවෘද්ධිය වෙනුවෙන් තිබුණු මුදල් වලින්ය. එහෙත් ඒ මුදල වෙනුවෙන් සමාගමෙන් ලදුපතක්වත් නිකුත් කර තිබුණේ නැත. එපමණක් නොව එම මුදල ක‍්‍රීඩා අරමුදලෙහි ආයෝජනයක් ලෙස නොව වියදමක් ලෙස ගිණුම්ගත කර තිබුණි. එමෙන්ම ජාතික ක‍්‍රීඩා අරමුදල සතුව මෙම සමාගමේ කොටස් තිබෙන බවත් වාර්ෂික මූල්‍ය ප‍්‍රකාශනවලින් හෙළිදරව් කර තිබුණේ නැත.


ජාතික ක‍්‍රීඩා අරමුදලට අමතරව ක‍්‍රීඩා අමාත්‍යාංශය හා මහා භාණ්ඩාගාරයෙන් මෙම සමාගමට විශාලම මුදල් යෙදවීම කර තිබුණි. ඒ රුපියල් මිලියන 110කි. ඊට අමතරව රාජ්‍ය ආයතන ගණනාවකින් මෙම සමාගමට මුදල් යොදා තිබේ. මුදල් ආයෝජනය කළ එක් ආයතනයක් වූ අපනයන සංවර්ධන මණ්ඩලයට හැර මේ සමාගමේ මුදල් ආයෝජනය කළ අනෙකුත් රජයේ ආයතනවලට සමාගමේ කොටස් සහතිකපත් නිකුත් කර තිබුණේද නැත.


රජයේ මුදල්වලින් මේ කටයුත්ත නැවතී තිබුණේ නැත. පෞද්ගලික ආයතනවලින් හා පුද්ගලයන්ගෙන්ද මේ සීඩබ්ලිව්ජී සමාගමට පරිත්‍යාග ලෙස මුදල් කෝටි ගණනින් ලබාගෙන තිබුණි. ඒ අතිශයින්ම ආචාරධර්ම විරෝධී ක‍්‍රියාවකිනි. එවකට මහබැංකු අධිපතිවරයා වූ අජිත් නිවාඞ් කබ්රාල් හා එවකට ක‍්‍රීඩා ඇමති මහින්දානන්ද අලූත්ගමගේ සිය නිල තනතුරු නාම පාවිච්චි කොට, අත්සන් කරමින් පෞද්ගලික ආයතන ගණනාවකට ලිපියක් යවමින් මේ සමාගමට පරිත්‍යාග ලෙස මුදල් ඉල්ලා තිබේ.


පරිත්‍යාග සඳහා සකස් කළ රිසිට්පත් අනුව පෞද්ගලික ආයතන හා පුද්ගලයන් 85 දෙනෙකුගෙන් රුපියල් මිලියන 570ක මුදලක් සීඩබ්ලිව්ජී සමාගම ලබාගෙන තිබුණි. ඉන් වැඩි ප‍්‍රමාණයක් මහබැංකුවේ ලියාපදිංචි බැංකු හා මූල්‍ය සමාගම්වලින් ලැබී තිබුණි. මේ ආයතන නියාමනය කරන නිලධාරියා වන මහබැංකු අධිපතිවරයා නිල අත්සන ඇතිව ලිඛිතව මුදල් ඉල්ලා සිටි විටෙක මුදල් ලබා නොදී සිටීම කළ නොහැක්කකි. ඒ නිසාම තමන් යටතේ නියාමනය වන ආයතනවලින් මුදල් ඉල්ලා නොසිටීම මහබැංකු අධිපතිවරයාට තිබිය යුතු ආචාරධාර්මික වගකීමකි. එහෙත් ඔහු එය කඩකරමින් විශාල මුදලක් සීඩබ්ලිව්ජී සමාගමට ලබාගෙන තිබුණි.


මෙසේ මුදල් ලබාදුන් ආයතන 21කින් ලද පිළිතුරු අනුව විගණකාධිපති දෙපාර්තමේන්තුව පවසන්නේ පෞද්ගලික සමාගම්වලින් ලබාගත් මුදල් වෙනුවෙන් සීඩබ්ලිව්ජී සමාගම ලදුපතක්වත් නිකුත් කර නැති බවය. කෝටි ගණන්වලින් මුදල් ලබාගෙන රිසිට්පත් නිකුත් නොකිරීම බරපතල වරදක් බව අමුතුවෙන් කිව යුතු නැත. අනෙක මෙසේ ලබාගත් මුදල්වලින් රුපියල් මිලියන 120ක් පමණ ඍජුවම මුදලින් ලබාගෙන තිබුණි. ඒ අතරින් මිලියන 25ක මුදලක් බැංකුගත කිරීමකින් තොරව වියදම් කිරීමටත් කටයුතු කර තිබුණි. එයද රාජ්‍ය මූල්‍ය පරිහරණයේදී බරපතල වරදකි.


අනෙක් අතට නීතිවිරෝධීව රජයේ ආයතනවල මුදල් මේ සමාගමට ආයෝජනය කළ අවස්ථාද කිහිපයකි. අපනයන සංවර්ධන මණ්ඩලය මුදල් යොදවා ආයෝජනය කර තිබුණේ 1979 අංක 40 දරණ එම මණ්ඩලයේ අරමුණුවලට පිටින්ය. අනෙක් අතට රාජ්‍ය සංස්ථාවක් මුදල් ආයෝජනය කරද්දී 1971 අංක 38 දරන මුදල් පනතේ විධිවිධාන අදාල වෙයි. ඒ අනුව එවැනි සංස්ථාවක් මුදල් ආයෝජනය කරද්දී මුදල් අමාත්‍යවරයාගේ අනුමැතිය ලැබිය යුතුය. මෙතැනදී එවැනි අනුමැතියක් ලබා තිබුණේත් නැත.


මෙලෙස විනිවිදභාවයකින් තොර, නීතිවිරෝධී ක‍්‍රමවලින් ප‍්‍රාග්ධනය සපයාගත් මෙම සමාගම නිත්‍යානුකූලව ගිණුම් මෙහයවා තිබුණේද නැත. ආදායම් බදු සඳහා 2010 දෙසැම්බර් 01 වැනිදා දේශීය ආදායම් දෙපාර්තමේන්තුවේ ලියාපදිංචි වී තිබේ. ඒ අනුව ඔවුන් වාර්ෂිකව ගිණුම් වාර්තා සමඟ වාර්ෂික වාර්තාවක් ඉදිරිපත් කළ යුතුව තිබුණි. එසේ නොවුණහොත් 2006 අංක 10 දරණ දේශීය ආදායම් පනත අනුව දඬුවමක් නියම කළ හැකිය. එහෙත් මෙම සමාගමට ඒ නීතිය අදාල වී තිබුණේ නැත. 2013 දෙසැම්බර් 31 දක්වා ලැබීම් හා ගෙවීම් ගිණුමක් පමණක් තිබී ඇත. ඕනෑ සමාගමක් 2007 අංක 07 දරණ සමාගම් පනතේ 131 වැනි වගන්තිය අනුව වසරකට වතාවක්වත් වාර්ෂික වාර්තාවක් සකස් කොට සමාගම් රෙජිස්ටාර්වරයා වෙත ඉදිරිපත් කළ යුතුය. එය පැහැරහරින අවස්ථාවක දණ්ඩනයකට යටත් විය යුතුය. මේ සමාගම එයද පැහැරහැර ඇත. ඒ අනුව මේ සමාගම මුදල් කෙසේ වියදම් කළාදැයි කිසිවෙක් දන්නේ නැත. ඇතැම්විට ඒ මුදල් කුප‍්‍රකට ඬේසි ආච්චිට ලැබුණා විය හැකිය. ඬේසි ආච්චි මැණික් මල්ල ගැනීමට යෙදවූ මුදල් අතර ඒ මුදල්ද තිබුණා විය හැකිය.


මේ සමාගමේ කටයුතු නතර කර තිබුණේද නීතිවිරෝධීවය. සමාගමේ අරමුණ වූ 2018 පොදුරාජ්‍ය මණ්ඩල ක‍්‍රීඩා උළෙල සඳහා ශ‍්‍රී ලංකාව ඉදිරිපත් කළ ලංසුව තෝරා නොගැනීම නිසා ඉහත කී සමාගමේ කටයුතු නතර කර ඉහත නිකුත් කළ කොටස් ප‍්‍රාග්ධනය අවලංගු කරන ලෙස 2014 දෙසැම්බර් 22 දින සමාගමේ අධ්‍යක්ෂ මණ්ඩලය සමාගම් රෙජිස්ට‍්‍රාර්වරයාට ලිපියකින් දන්වා තිබුණි. එයට අදාල අමාත්‍ය මණ්ඩල තීරණයක් 2014 දෙසැම්බරයේ ජනාධිපතිවරණය අභියසදී දන්වා තිබුණි. එහෙත් මෙවැනි සමාගමක කොටස් ප‍්‍රාග්ධනයෙහි ආයෝජනය කළ මුදල් ආපසු නොගෙවා කොටස් ප‍්‍රාග්ධනය අවලංගු කිරීමේ බලයක් සමාගම් පනතෙන් අධ්‍යක්ෂ මණ්ඩලයකට නැත. එහෙත් ජනාධිපතිවරණය පරාජය වී, සමාගමේ කටයුතු හෙළිදරව් වීමේ අවදානම නිසාදෝ නීතිරීති නොතකා හදිසියේ සමාගමේ කටයුතු නතර කර තිබුණි.

ලංසු ප‍්‍රවර්ධනය


අප පෙර කී පරිදි ලංසු ප‍්‍රවර්ධනය මෙම ව්‍යාපෘතියේ වැදගත්ම කටයුත්තක් විය. වැඩිපුරම මුදල් වියදම් වූ කටයුත්තක් වුණේ එයයි. ඒ අනුව ලංසු ප‍්‍රවර්ධන නිලධාරීන්ව ගුවනින් රැුගෙන යෑමට ශ‍්‍රී ලංකන් ගුවන් සමාගමේ ගුවන් යානා යොදවා තිබුණි. රුපියල් මිලියන 89ක වටිනාකමකින් යුත් ගුවන් ග මන් සේවා ශ‍්‍රීලංකන් සමාගමෙන් ලබාගෙන තිබුණි. එහෙත් ඒ වෙනුවෙන් ගෙවා තිබුණේ මිලියන 57ක මුදලකි.


එයට අමතරව ලංසු ප‍්‍රවර්ධනය වෙනුවෙන් රුපියල් මිලියන 110ක් වියදම් කර තිබුණි. නවාතැන් හා ආහාර වෙනුවෙන් මිලියන 25ක්, ලංසු ප‍්‍රවර්ධන කටයුතු සංවිධානය කළ නිලධාරිනියට රුපියල් මිලියන 22ක්, සිලෝන් සොෆ්ට් ආයතනයට රුපියල් මිලියන 4ක් හා අනෙකුත් සම්බන්ධතා වියදම් ලෙස රුපියල් මිලියන 58ක් එලෙස වියදම් කර තිබුණි.


ගුවන් ගමන් සඳහා 245 දෙනෙකුට ගමන් ගත හැකි ගුවන් යානයක් ශ‍්‍රී ලංකන් එයාලයින්ස් සමාගමෙන් කුලී පදනමට ලබාගෙන තිබුණි. එහෙත් එහි ගමන්ගෙන තිබුණේ 120ක් පමණි. මෙය රජයේ මුදල් අරිපිරිමැස්මකින් තොරව වියදම් කිරීමක් බව විගණකාධිපති දෙපාර්තමේන්තුව පෙන්වයි. එසේ වෙනම ගුවන් යානයක් වෙන්කර තිබියදී ක‍්‍රීඩා අමාත්‍යවරයාව සිටි මහින්දානන්ද අලූත්ගමගේ වෙනුවෙන් ගුවන් ගමන් සඳහා යැයි කියමින් වෙනම රුපියල් ලක්ෂ 9ක් ගෙවා තිබුණි. ඒ අතර ගුවන් ගමන් වෙනුවෙන් රුපියල් මිලියන 32ක වට්ටමක් ලබාදී තිබුණි. එය මහජන බදු මුදලින් දුවන ශ‍්‍රී ලංකන් එයාලයින්ස් සමාගමට පාඩුවක් වී තිබුණි.

නිගමන


විගණකාධිපති දෙපාර්තමේන්තුව නිගමනයක් ලෙස සඳහන් කර තිබුණේ රුපියල් මිලියන 698ක් නිශ්කාර්ය වියදම් ලෙස වියදම් කර තිබෙන බවය. ඊට අමතරව පෞද්ගලික සමාගම්වලින් විනිවිදභාවයකින් තොරව රුපියල් මිලියන 570ක් ලබාගෙන ඒ මුදල් රජයේ නීතිරීති හා ප‍්‍රසම්පාදන මාර්ගෝපදේශ සංග‍්‍රහයට පටහැනි ලෙස වියදම් කිරීම පිළිබඳව විශේෂ පරීක්ෂණයක් පැවැත්විය යුතු බව විගණකාධිපති දෙපාර්තමේන්තුව නිර්දේශ කර තිබේ. හිටපු මහබැංකු අධිපති අජිත් නිවාඞ් කබ්රාල් හා ක‍්‍රීඩා අමාත්‍ය මහින්දානන්ද අලූත්ගමගේ සිය නිල තනතුරු නාම යොදාගනිමින් තමන් යටතේ නියාමනය වන ආයතනවලින් අරමුදල් රැුස්කිරීම ආචාරධර්මවලට පටහැනි බවත් නිගමනය කර තිබේ.

උන්මත්තක ක‍්‍රියා


ඇත්තෙන්ම පොදුරාජ්‍ය මණ්ඩල ක‍්‍රීඩා උළෙල පැවැත්වීමට 2010 දී කල්පනා කිරීමම ශ‍්‍රී ලංකාව පැත්තෙන් උන්මත්තක ක‍්‍රියාවකි. ලංකාවේ ක‍්‍රීඩාව නඟා සිටුවන්නට ඇත්තම වුවමනාවක් තිබුණානම් අන්තර්ජාතික ක‍්‍රීඩා උළෙලවල් සංවිධානය කරන්නට පෙර කළයුතු බොහෝ දේ තිබුණි. අන්තර්ජාතික ක‍්‍රීඩා උළෙලක් සංවිධානය කරන්නට ඕනෑම නම් දෙවැනි ඔලිම්පික් ලෙස හඳුන්වන පොදුරාජ්‍ය මණ්ඩලීය ක‍්‍රීඩා උළෙලට පෙර සංවිධානය කළ හැකි ක‍්‍රීඩා උළෙලවල් බොහෝ තිබුණි. 2010 දී රාජපක්ෂ රෙජීමය පොදුරාජ්‍ය මණ්ඩල තරඟාවලියක් පවත්වන බව කියද්දී ඉන්දියාවවත් පොදුරාජ්‍ය මණ්ඩල උළෙලක් පවත්වා තිබුණේ නැත.

තම රටේ තරම ඉක්මවූ ක‍්‍රීඩා උළෙලවල් පවත්වන්නට ගොස් සම්පූර්ණ ආර්ථිකයක්ම විනාශ කරගත් කුඩා රටවල් ගැන ලෝකයේ ඕනෑ තරම් අත්දැකීම් ඇත. ශ‍්‍රී ලංකාව උන්මත්තක රාජ්‍යයක් ලෙස 2018 ක‍්‍රීඩා උළෙල වෙනුවෙන් ලංසු ඉදිරිපත් කළත්, ලංකාවට මෙම උළෙල නොලැබෙන බව සියල්ලෝ දැන සිටියහ. එදා වැරදිලාවත් උළෙල ලංකාවට ලැබුණානම් අද වෙද්දී ලංකාව බංකොළොත් රාජ්‍යයකි.


මේ නාටකයෙහි කොටස්කරුවන්ව සිටි අජිත් නිවාඞ් කබ්රාල්, නාලක ගොඩහේවා වැනි අය දැන් ප‍්‍රබුද්ධ මුහුණු මවාගෙන ආර්ථික විශ්ලේෂණ කරන අන්දම පෙනේ. අද මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයාගේ ක‍්‍රියා උන්මත්තක ක‍්‍රියා යැයි හඳුන්වන්නෝ රාජපක්ෂ කඳවුරේද සිටිති. ඇත්තෙන්ම වත්මන් ජනාධිපතිවරයාගේ ක‍්‍රියා උන්මත්තක ක‍්‍රියා ලෙස හැඳින්වීම පුදුමයක් නොවේ. එහෙත් මේ නාටකය වැනි නාස්තිකාර උන්මත්තක ක‍්‍රියා සිදුකළ රාජපක්ෂලාව එයට විකල්පයක් නොවන බව නම් පැහැදළිය. x

x අනුරංග ජයසිංහ

හමුදාපති ධුරයට සීතල යුද්ධයක් ජය ශවේන්ද්‍රටද? සත්‍යප‍්‍රියටද?

ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන යනු කවුදැයි ජනතාව දැන් හොඳින්ම හඳුනති. ඔහු කියූ දේවලූත් කරන දේවලූත් අතර ඇති පරස්පරය එම හඳුනාගැනීමට හොඳටම ප‍්‍රමාණවත්ය. දිනෙන් දින සිදුවීම් සිදුවන්නේද ඔහුව හඳුනාගන්නට ජනතාවට ඉඩකඩ සලසමින්ය. පාස්කු ඉරිදා ප‍්‍රහාරය සම්බන්ධයෙන් කරුණු සොයාබලන පාර්ලිමේන්තු තේරීම් කාරක සභාවට නොයන ලෙස රාජ්‍ය සේවකයන්ට තර්ජනය කරමින් කැබිනට් මණ්ඩලය පවා නොපවත්වා ජනාධිපතිවරයා පෙන්වා ඇති විරෝධය ඒ සඳහා ඇති ආසන්නතම උදාහරණයය.


එළැඹෙන සතියේදී ජනාධිපතිවරයා හඳුනාගැනීමට ජනතාවට කරුණු ලබාදෙන තවත් සිදුවීමක් සිදුවීමට නියමිතය. ඒ මීළඟ යුධ හමුදාපතිධූරය සම්බන්ධයෙන්ය. වත්මන් යුධ හමුදාපති ලූතිනන් ජෙනරල් මහේෂ් සේනානායකට ලබාදී ඇති සේවා දිගුව අවසන් වන්නේ අගෝස්තු 18 දාය. ජනාධිපතිවරයා තවත් සේවා දිගුවක් නොදුනහොත් යුධ හමුදාපතිවරයා එදිනට විශ‍්‍රාම යා යුතුය.


ප‍්‍රශ්නය පැන නැඟී ඇත්තේ ඊළඟ උසස්වීම හෙවත් යුධහමුදාපති ධුරය නොලබා වයස අවුරුදු 55 පිරීම නිමිත්තෙන් දැනට යුධ හමුදාවේ දෙවැනියා හෙවත් මාණ්ඩලික ප‍්‍රධානී ලෙස කටයුතු කරන මේජර් ජෙනරාල් ශවේන්ද්‍ර සිල්වා ජුනි 21 වැනිදා විශ‍්‍රාම ගැනීමට නියමිත හෙයිනි.


අපරාධකරුවන් රණවිරුවන් ලෙස භෞතීස්ම කරමින් ඔවුන්ට දණ්ඩ මුක්තිය ඉල්ලා සිටින ‘දිවයින’ පුවත්පත සුපුරුදු පරිදි යුධහමුදාපති සීතල සටන ගැන ලිපියක් පළකර ඇත. මේජර් ජෙනරාල් ශවේන්ද්‍ර සිල්වාට විශ‍්‍රාම යෑමට පෙර යුධහමුදාපති ධුරය දෙන්නැයි වක‍්‍රාකාරව එයින් ඉල්ලා තිබේ. දැන් ඇති, ඔබ ගෙදර යන්නයැයි යුධ හමුදාපති මහේෂ් සේනානායකට හා ආරක්ෂක මාණ්ඩලික ප‍්‍රධානී රවීන්ද්‍ර විජේගුණරත්නට කියන්නට බයකමක්ද, ඒ තුළ දිස්වේ. ‘දිවයින’ කියන්නේ ශවේන්ද්‍ර සිල්වාට යුධ හමුදාපතිකම දී, මහේෂ් සේනානායක ආරක්ෂක මාණ්ඩලික ප‍්‍රධානී ධුරයට පත්කර, රවීන්ද්‍ර විජේගුණරත්නට තානාපතිකමක් වැනි තනතුරක් ලබාදී ඔවුන් සිතන ආකාරයට යුධ හමුදාපතිධුරය සඳහා විසඳුමක් දිය හැකි බවය. අවසන් යුද්ධයේ පෙරමුණේ සිටි නායකයන් අතර දැන් ඉතිරි වී සිටින්නේ ශවේන්ද්‍ර සිල්වා බවත්, විශ‍්‍රාම ගිය යුධ පෙරමුණේ නායකයන්ට පසගිය කාලයේදී නොසැලකූ බවත්, යුධ හමුදාවේ දෙවන ප‍්‍රමුඛ ධුරය හෙවත් මාණ්ඩලික ප‍්‍රධානී ධුරය හෝ ලැබුණේ මේජර් ජෙනරාල් ජගත් ඩයස්ට පමණක් බවත්ය.


එහෙත් එම ‘දිවයින’ ලිපියේ විශ‍්‍රාම ගිය ජගත් ඩයස්, කමල් ගුණරත්න, චාගි ගාල්ලගේ ආදී මේජර් ජෙනරාල්වරුන්ගේ ඡුායාරූප යටින් දමා ඇති තනතුරු නම් වැරදිය. මේ අයව දිවයින ලිපිය නම්කර ඇත්තේ ජෙනරාල්වරුන් වශයෙන්ය. ශ‍්‍රී ලංකාවේ වත්මන් යුධ හමුදා ධුරාවලිය අනුව ජෙනරාල් ධුරයක් ලැබෙන්නේ යුධ හමුදාපතිධුරයෙන් විශ‍්‍රාම ලබා ආරක්ෂක මාණ්ඩලික ප‍්‍රධානී ධුරයට පත්වීමත් සමඟය. යුධ හමුදාපතිවරයා යනු ජෙනරාල් ධුරයට යටින් ඇති ලූතිනන් ජෙනරාල් තනතුරය. ඒ අනුව යුධ හමුදාපති ධුරය නොලබා විශ‍්‍රාම ගිය එම පිරිස මේජර් ජෙනරාල්වරු මිස ජෙනරාල්වරු නොවේ.


ඉහත සඳහන් කළ දිවයින ලිපියෙන් යෝජනා කළ ආකාරයට ජනාධිපතිවරයා කටයුතු කළහොත් ඊළඟ හමුදාපති මේජර් ජෙනරාල් ශවේන්ද්‍ර සිල්වාය. එසේ නොවුණහොත් ඔහුට ජුනි 21 වැනිදා ගෙදර යන්නට සිදුවන්නේය. නැත්නම් යුධ හමුදාවේ මීට පෙර දෙවන ප‍්‍රමුඛ ධූරය හෙබවූ මේජර් ජෙනරාල් දම්පත් ප‍්‍රනාන්දුට කළ ආකාරයෙන්ම ශවේන්ද්‍ර සිල්වාට සේවා දිගුවක් ලබාදිමේ හැකියාව ජනාධිපතිවරයාට ඇත. එසේ සේවා දිගුවක් ලැබුණත් යුධ හමදාපති ධුරය ශවේන්ද්‍ර සිල්වාට ලබාදේද යන්න කිව නොහැකිය. මන්ද දම්පත් ප‍්‍රනාන්දුටත් සේවා දිගුව ලබාදීත් යුධ හමුදාපති ධුරය ලබා නොදුන් නිසාය.

සමහර විට මහේෂ් සේනානායකටම තව සේවා දිගුවක් ලබාදිය හැක. එසේ වුවහොත් යුධ හමුදාපති සටනේ ඊළඟ සුදුස්සා ව සිටින මේජර් ජෙනරාල් සත්‍යප‍්‍රිය ලියනගේටද ගෙදර යන්නට සිදුවන්නේය. සත්‍යප‍්‍රිය ලියනගේට වයස අවුරුදු 55 සැපිරෙන්නේ නොවැම්බර් 14 වැනිදා හෙයින්ය. සමහරවිට ඔහුටද ඉන්පසු සේවා දිගුවක් ලබාදිය හැකිය. ජනාධිපතිවරයා කරන කියන දේ පෙර අනුමාන කළ නොහැකි හෙයිනි.


මහේෂ් සේනානායකට පෙර යුධ හමුදාපති ධුරයේ සිටි ක‍්‍රිෂාන්ත ද සිල්වාට ජනාධිපතිවරයා සේවා දිගු තුනක්ම ලබාදුන්නේය. ඊට බලපා තිබුණේ ජනාධිපති පුත් දහම් සිරිසේනත් ක‍්‍රිෂාන්ත ද සිල්වාගේ පුතාත් අතර තිබූ කොළඹ රාජකීය විදුහල් මිත‍්‍රත්වයය. දරුවන්ට සැළකීම හොඳ පියෙකුගේ ලක්ෂණයක් බව ජනාධිපතිවරයා එහිදී පෙන්නුවේය.


එහෙත් ජනාධිපතිවරයා නාවික හමුදාපති ධුරයට පත් ට‍්‍රැවිස් සින්නයියාට නම් මාස තුනෙන් ගෙදර යන්නට සැලැස්වුයේ ඊළඟ සුදුස්සාට ඉඩ සැලැස්වීම තමාගේ ප‍්‍රතිපත්තියක් බව ප‍්‍රචාරය කරමින්ය. උතුරුමැද පළාතින් බිහිවන පළමු නාවික හමුදාපතිවරයා ලෙස සඳහන් කරමින් සිරිමෙවන් රණසිංහව පත්කළේය. ඒ ජනාධිපතිවරයාගේ ප‍්‍රාදේශියවාදය ප‍්‍රදර්ශනය කරමින්ය. කොහොම වුවත් එම සිදුවීමෙන් අඩුම කාලයක් තනතුර දැරූ නාවික හමුදාපතිවරයා ලෙස වාර්තා තබන්නට ට‍්‍රැවිස් සින්නයියාට හැකි විය. එහිදී නාවික හමුදාපතිට හිමි නිල නිවෙස නොලැබූ නාවික හමුදාපතිවරයා බවටද ට‍්‍රැවිස් සින්නයියා පත්විය. පෙර නාවික හමුදාපති රවීන්ද්‍ර විජේගුණරත්න නිල නිවෙස ලබා නොදී එහි අරක්ගෙන සිටියේය. අමතරව නාවික හමුදා මූලස්ථානයේ නිවස්නයක්ද විජේගුණරත්න අරක් ගෙන සිටියේය.


රණවිරුවකු අපරාධකරුවකු නොවන බවත් අපරාධකරුවකු රණවිරුවකු නොවන බවත් නාවික හමුදාපති ධුරයේ වැඩ බාරගනිමින් කීවේ ට‍්‍රැවිස් සින්නයියාය. ඔහුව අනුගමනය කරමින් යුධ හමුදාපති ධුරයේ වැඩ බාරගනිමින් මහේෂ් සේනානායකද එම දෙබස් පුනරුච්චාරණය කළේය. ඔහු ජනාධිපතිවරයාගේ ලය අනුව පසුව වෙනස් වෙමින් හමුදා අපරාධකරුවන්ට අදාළ සාක්ෂි අධිකරණයට ලබා නොදෙමින් කටයුතු කරන පිළිවෙතකට මාරුවෙමින් සේවා දිගු ලබාගත්තේය. එහෙයින් ඔහුට ට‍්‍රැවිස් සින්නයියාගේ ඉරණම අත්වූයේ නැත. එහෙත් ට‍්‍රැවිස් සින්නයියා තරුණයන් 5 දෙනෙකු ඇතුළු පුද්ගලයන් 11 දෙනෙකු කප්පම් ලබාගැනීම සඳහා පැහැරගෙන ගොස් මරා දැමීමේ පරීක්ෂණය සඳහා අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව වෙත ගොස් කටඋත්තරයක් ලබාදුන්නේය. මහේෂ් සේනානායක අධිකරණ නියෝග තුට්ටුවකට නොතකමින් ජනාධිපතිවරයාගේ නියෝග අනුව හමුදා අපරාධකරුවන් පිළිබඳ යුධ හමුදාව සතු තොරතුරු නොදෙමින් කටයුතු කරයි. සේවා දිගු ලැබීමේ හා නොලැබීම සිදුවන්නේ ජනාධිපතිවරයාගේ ලය හඳුනාගෙන කටයුතු කිරීමේ සමත්කම මත බව ඉන් පැහැදිළිය.


අධිකාරී ලත් සියලූ නිලධාරීන් හෙවත් තරු නිලධාරීන්ගේ විශ‍්‍රාම යෑම අනුමත කරගත යුත්තේ ජනාධිපතිවරයාගෙන්ය. ඒ ඔහු සේනාධිනායකයා වන නිසාය. අධිකාරී නිලයන්ට පත්කිරීම් කරන්නේද, උසස්වීම් ලබාදෙන්නේද ජනාධිපතිවරයාය. පසුගිය කාලයේ අපරාධ සම්බන්ධයෙන් රිමාන්ඞ් බන්ධනාගාර ගතවූ හමුදා සාමාජිකයන්ව වැඩ තහනමට ලක් කළේත්, වැඩතහනමට ලක්කළ අයව චෝදනාවෙන් නිදහස්වීමට පෙර නැවත සක‍්‍රීය සේවයට ගත්තේත් ජනාධිපතිවරයා විසින්ය.


සාමාන්‍ය ක‍්‍රමවේදය අනුව විශ‍්‍රාමයට මාස දෙකකට පෙර විශ‍්‍රාම යන නිලධාරීන්ගේ ලිපිගොනු අනුමැතිය සඳහා ජනාධිපතිවරයාට යැවිය යුතුය. ඒ අනුව තවත් මාස දෙකකට පසු විශ‍්‍රාම යන නිලධාරීන්ගේ ලිපිගොනු ජනාධිපතිවරයාට යුධ හමුදාපතිවරයා විසින් යවා තිබිය යුතුය. ඒ අතර ශවේන්ද්‍ර සිල්වාගේ ලිපිගොනුව ඇත්ද නැද්ද යන්න අපි නොදනිමු.
එහෙත් මීලඟ හමුදාපතිධුර සීතල සටනේ මේජර් ජෙනරාල් ශවේන්ද්‍ර සිල්වාත්, මේජර් ජෙනරාල් සත්‍යප‍්‍රිය ලියනගේත් සිටින බව අපි දනිමු.
සත්‍යප‍්‍රිය ලියනගේට සහාය දෙන්නට ඔහුගේ සොහොයුරා වන විශ‍්‍රාමික මේජර් ජෙනරාල් ධම්මික ලියනගේ සිටී. ඔහු ජනාධිපතිවරයා ළඟින්ම සිටින ජනාධිපතිවරයාගේ ව්‍යාපෘතියක ප‍්‍රධානියෙකි.


එහෙත් ශවේන්ද්‍ර සිල්වාද එසේ මෙසේ නැත. පසුගිය කාලයේ පොළොන්නරුවට නෑකම් කියා ප‍්‍රාදේශීයවාදය ඔස්සේ දැන් ජනාධිපති දියණි චතුරිකා සිරිසේන සමඟ සබඳතා ගොඩනඟාගෙන තිබේ.
යුධහමුදාපති ධුරය සම්බන්ධයෙන් දැන් ජනාධිපතිවරයාට ඉතිරිවී ඇති තීරණය වන්නේ සිය නිලධාරියා වෙනුවෙන් සැලකීම හෝ සිය දියණිය වෙනුවෙන් සැලකීම පමණය. මින් ජනාධිපතිවරයා කරන්නේ කුමක්දැයි අපි බලා සිටිමු. x

වඩුමඩු තහනම පරිසර ද්‍රෝහී ක‍්‍රියාවක

වඩු මඩු මෙන්ම පිටරටින් අනායනය කරන ගස් කැපීම සඳහා භාවිත කරන යන්ත‍්‍ර සූත‍්‍ර තහනම් කරන බව ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහතා ජූනි 06 වන දින කොළඹ පැවති ජගත් පරිසර දින සැමරුම් උත්සවය අමතමින් පැවසීය.


‘පරිසර අධිකාරියේ ප‍්‍රගති සමාලෝචන රැුස්වීමේදී මම කිවුවා වහාම කැබිනට් අමාත්‍ය මණ්ඩල සංදේශයක් ගේන්න ලංකාවට පිටරටින් ගේන ගස් කපන මැෂින් ගෙන ඒම තහනම් කරන්න. ලෝකයේ පරිසර සංරක්ෂණය පිළිබඳව තද නීති රීති තියෙන රටවල්වල ගස් කපන මැෂින් සම්පූර්ණයෙන් තහනම්. ලංකාවේ ලොකු සල්ලිකාරයෝ ලොකු ලී මෝල් දාලා තියෙනවා. එසේ නැති අය අතේ ගෙනියන මැෂින් පාවිච්චි කරනවා. දුප්පත් අය වඩු මඩු ගහනවා. මම වඩු මඩුවත් තහනම් කරනවා. පිටරටින් ගේන ගස් කපන මැෂිනුත් තහනම් කරනවා. ලී මෝල්වලටත් අවුරුදු 5ක කාලයක් දෙනවා ව්‍යාපාරිකයින්ට වෙනත් ජොබ් එකක් හොයාගන්න.’ ජනාධිපතිවරයාගේ මේ කතාව බොහෝ අයට විහිළුවට කාරණයක් විය. ජනාධිපතිවරයා තවත් වසර පහක් බලයේ සිටිනු ඇතැයි බලාපොරොත්තුවෙන් කළ මේ කතාව ගණන් නොගත් අය බොහෝ විය. ඇත්තෙන්ම ජනාධිපතිවරයා එතරම් කාලයක් බලයේ සිටිනු ඇතැයි අපටද බලාපොරොත්තුවක් නැත. එහෙත් මෙය රටේ ජනාධිපතිවරයා කළ කතාවක් නිසා මේ කතාවේ අඩුවැඩිය විමසීම වටී.


කෙසේ වෙතත් ජනාධිපතිවරයාගේ කතාවේ පසුව සංශෝධනය වී තිබුණි. ඒ මහවැලි සංවර්ධන හා පරිසර අමාත්‍යාංශය නිකුත් කළ නිවේදනයකින්ය. ඒ නිවේදනයේ වඩු මඩු තහනමක් ගැන තිබුණේ නැත. ජුනි 07 දින නිකුත් කළ එම නිවේදනයෙහි සඳහන් වුණේ 1891 26 සී අංකය දරණ දැව මඩු ලියාපදිංචිය සහ දේපළ සලකුණ පිළිබඳ අතිවිශේෂ ගැසට් පත‍්‍රය සංශෝධනය කොට ජංගම වඩු මඩු තහනම් කිරීමට බලාපොරොත්තු වන බවය. එම සංශෝධනය තුළින් සාම්ප‍්‍රදායික වඩුමඩු තහනම් නොවන නමුත් 2022 දෙසැම්බර් 31 වැනිදායින් පසු ජංගම ලීමෝල් පවත්වාගෙන යෑම තහනම් වන බව එහි සඳහන්ව තිබුණි. දිවයින පුරා ජංගම ලීමෝල් 300ක් පමණ ලියාපදිංචි කර තිබෙන බවත්, 2022 දෙසැම්බර් 31 වැනිදායින් පසු තහනම් වන්නේ මෙම ලීමෝල් පමණක් බවත් අදාළ නිවේදනය මගින් කියා තිබුණි. නීත්‍යනුකූල ක‍්‍රමවේදය යටතේ ලී ලබාගන්නා අයට සාම්ප‍්‍රදායික වඩු කර්මාන්තයේ යෙදීමට බාධාවක් නොවන බවත්, නීත්‍යනුකූලව පවත්වාගෙන යන දැව මඩුවල දෛනික ගනුදෙනු පිළිබඳ වාර්තා පවත්වාගෙන යායුතු අතර, එක් එක් මාසය අවසානයේ සහතික කළ පිටපතක් අදාළ ප‍්‍රදේශයේ වන අඩවි නිලධාරීවරයා වෙත ලියාපදිංචි තැපෑලෙන් යැවිය යුතු බවත් එම නිවේදනයේ සඳහන් විය.

ඒ අනුව ජනාධිපතිවරයාගේ මුල් ප‍්‍රකාශයෙහි සැර දෙවැනි ප‍්‍රකාශය වෙද්දී මාරු වී ඇති බව පැහැදිළිය. අද කියන කතාව හෙට වෙද්දී වෙනස් කිරීම ජනාධිපතිවරයාගේ දෛනික පුරුද්දක්ව තිබෙන නිසා මේ කතාවද එහිම දිගුවක් ලෙස ජනතාව බාරගෙන ඇත. මීට පෙර ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන යාන්ත‍්‍රික කියත් ලියාපදිංචිය අනාවාර්ය කළේය. දැන් යාන්ත‍්‍රික කියත් ආනයනය තහනම් කිරීමටත් උත්සාහ ගනිමින් සිටියි. මේ සියලූ ක‍්‍රියාවල මූලික අරමුණ දැව ආශ‍්‍රිත නිෂ්පාදන අධෛර්යමත් කිරීම බව පෙනෙයි.

ජනාධිපතිවරයා කියන විදියට එය ඔහුගේ අසීමිත පරිසර පේ‍්‍රමයේ දිගුවකි.
ජනාධිපතිවරයාගේ මෙවැනි තීන්දු දිර්ඝකාලීනව සිතාබලා ගනු ලැබූ ප‍්‍රබුද්ධ තීන්දු නොවන බව ඕනෑ අයෙකු දන්නා කාරණයකි. එහෙත් ඒවා ප‍්‍රබුද්ධ තීන්දු ලෙස උපකල්පනය කරමින්, එය ඵලදායී තීන්දුවක්දැයි විමසා බලන්නට අපි උත්සාහ කරන්නෙමු.

ආරම්භය


මේ තීන්දුවට පසුබිම වැටී තිබුණේ වන සංරක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ රැුස්වීමකදීය. මැයි 29 වැනිදා පෙරවරුවේ ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන වන සංරක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවට ගොස් තිබුණේ ප‍්‍රගති සමාලෝචන රැුස්වීමකටය. එම රැුස්වීමට රාජ්‍ය අමාත්‍ය අජිත් මාන්නප්පෙරුම, මහවැලි සංවර්ධන හා පරිසර අමාත්‍යාංශයේ ලේකම් අනුර දිසානායක, වන සංරක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ අධ්‍යක්ෂ ජනරාල් ඇතුලූ නිලධාරීන් පිරිසක් සහභාගී වී තිබුණි. එහිදී ජනාධිපතිවරයා මීට පෙර චේන්සෝ හෙවත් යාන්ත‍්‍රික කියත් ලියාපදිංචි කිරීමට ගත් තීන්දුවේ ප‍්‍රගතිය විමසා බලා තිබුණි. මේ අතර යාන්ත‍්‍රික කියත් ලංකාවට ගෙන්වීම නැවැත්වීම ගැනත් කතාකර ඇති අතර ඒ වෙනුවෙන් කැබිනට් පත‍්‍රිකාවක් සකස් කරන ලෙස පරිසර හා මහවැලි සංවර්ධන අමාත්‍යාංශයේ ලේකම්වරයාට කියා තිබුණි. එම රැුස්වීමේදීම ජනාධිපතිවරයා කියා තිබුණු තවත් කතාවක් වුණේ සියලූම ලී මෝල් හිමියන්ගේ බලපත‍්‍ර වහාම අහෝසි කිරීමේ තීන්දුවක් ඉදිරියේදී ගන්නා බවයි. එහිදී ලබාදී තිබුණු තවත් උපදෙසක් වන්නේ අලූතින් වඩු මඩු ලියාපදිංචි කිරීම නැවැත්වීමට පියවර ගන්නා ලෙසය.


එතැන සිටි නිලධාරීන් ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහතාට පවසා ඇත්තේ ලී මෝල් හිමියන්ගේ බලපත‍්‍ර වහාම අහෝසි කිරීම ප‍්‍රායෝගික තීන්දුවක් නොවන බවය. අනෙක් අතට වන සංරක්ෂණ දෙපාර්තුමේන්තුවට ලැබෙන ප‍්‍රධාන අදායම් මාර්ගයක් එයින් නැති වී යන බවත් නිලධාරීන් උපදෙස් ලබා දී ඇත. වඩු මඩු, ජංගම ලීමෝල් සඳහා බලපත‍්‍ර ලබාදීමෙන්ද, වන වගාවලින්ද වන සංරක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවට ආදායම් ලැබෙයි. එහෙත් එම උපදෙස් වලට උරණ වු ජනාධිපතිවරයා පවසා ඇත්තේ තමන්ට කිසිවෙකුගෙන් උපදෙස් අවශ්‍ය නොමැති බවත් තමන් පැවසු ආකාරයට උපදෙස් ක‍්‍රියාත්මක කරන ලෙසත්ය. ‘මම වැඩකරන්නේ මට ඕනෑ විදියට’ යැයි ජනාධිපතිවරයා එහිදී කියා තිබුණි.

වන ප‍්‍රතිපත්තිය


ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මෙම තීන්දුව ගැනීමට හේතුව වශයෙන් පෙන්වා තිබුණේ ගස් කැපීම නැවැත්වීමේ පරිසර හිතකාමී අරමුණය. අප පැහැදිළිව එක් කාරණයක් පිළිගත යුතුය. මේ වෙද්දී ලෝකයම පිළිගන්නා කාරණයක් වන්නේ ඉදිරි දශකයේ ලෝකය මුහුණදෙන දැවැන්තම ප‍්‍රශ්නය ගෝලීය උණුසුම පිළිබඳ ප‍්‍රශ්නය වනු ඇති බවය. ගෝලීය වශයෙන් කාබන්ඩයොක්සයිඞ් අධික වශයෙන් පවතින බවත්, එයට විකල්ප ලෙස ගස් වැඩිපුර වැවිය යුතු බවත් ලොවම පිළිගනී. එහෙත් ජනාධිපතිවරයා ඒ ප‍්‍රශ්නයට විසඳුම් ලෙස දී ඇත්තේ කැකිල්ලේ තීන්දුවකි. ඇත්තෙන්ම ජනාධිපතිවරයා සිතන්නට ඇත්තේ මේ තීන්දුවට ජනප‍්‍රිය තීන්දුවක් ලෙස සාමාන්‍ය ජනතාවගේ අනුමැතිය ලැබෙනු ඇති බවය.


එහෙත් මේ වෙද්දී මේ කතා සියල්ල කතා පමණක් බවත්, මේවාට අදාලව කැබිනට් තීන්දු හෝ ගැසට් පත‍්‍ර සටහන ලියැවෙන මොහොත තෙක් නිකුත් වී නැති බවත් කිව යුතුය. වන සංරක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ ආරංචිමාර්ග පවසන්නේ මෙයට අදාලව ගැසට් පත‍්‍රයක් හෝ තවම සකසා නැති බවය. කෙසේවෙතත් වන සංරක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ උපදෙස් මත නැතිව ජනාධිපතිවරයාගේ හිතුමතේට ගැසට් පත‍්‍රයක් හදිසියේ නිකුත් වීමේ ඉඩක්ද ඇති බව එම ආරංචිමාර්ග පවසයි. වන සංරක්ෂන දෙපාර්තමේන්තුවේ නිලධාරීන්ටද ජනාධිපතිවරයාගේ මේ ප‍්‍රතිපත්ති විහිළුවකි.

වන වගාව


වන සංරක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ දත්ත අනුව ශ‍්‍රී ලංකාවේ අවශ්‍යතා සඳහා දැව ලැබෙන ආකාර ගණනාවකි. ඒ දැව පාවිච්චිකොට ගෘහභාණ්ඩ තැනීම, පරාල, උළුවහු ආදී උපකරණ තැනීම ආදී කටයුතු රැුසක් සිදුකරනු ලබයි. ඒ අනුව ලංකාවේ දැව ප‍්‍රමාණයෙන් සීයට 42ක් ගෙවතුවල ඇති ගස් කැපීමෙන් ලැබෙයි. වන වගාවලින් සීයට 11ක්ද, රබර් දැව සීයට 18ක්ද, පොල් දැව සීයට 11ක්ද, වෙනත් ක‍්‍රමවලින් සීයට 8ක්ද දැව ලැබෙයි. වැදගත්ම කාරණය වන්නේ ලංකාවේ දැව අවශ්‍යතාවයෙන් සීයට 10ක් ආනයනය කරන බවය. බොහෝවිට ගෘහභාණ්ඩ තැනීමට ආනයනික දැව පාවිච්චි කරයි. වඩු මඩු රැුසක ආනයනික දැවත් ඇත.


වන වගාවලින් දැව ලබාගැනීම සඳහා වාර්ෂිකව හෙක්ටයාර් 800ක පමණ වන වගා රාජ්‍ය දැව සංස්ථාව වෙත නිදහස් කරනු ලබයි. කෙසේ වෙතත් ඊට සමාන ඉඩක වන වගා කටයුතු වාර්ෂිකව වන සංරක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව සිදුකරයි. වන සංරක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව වාර්ෂිකව තේක්ක හෙක්ටෙයාර් 24,678ක්, ඉයුකුලිප්ටස් හෙක්ටෙයාර් 22,313, පයිනස් හෙක්ටෙයාර් 15,947, ඇකේසියා හෙක්ටෙයාර් 3,803, හොර හෙක්ටෙයාර් 280, කායා හෙක්ටෙයාර් 768, මහෝගනී හෙක්ටෙයාර් 4982 යනාදී වශයෙන් වන වගා කරනු ලබයි. මේ වන වගා පවතින්නේ අම්පාර, අනුරාධපුර, ගම්පහ, කළුතර, රත්නපුර, මහනුවර යන දිස්ත‍්‍රික්කවලය. දැව අවශ්‍යතාවයන් සඳහා මෙවැනි වන වගා සිදුකිරීමෙන් වන සංරක්ෂන දෙපාර්තමේන්තුවට ආදායම් හිමිවෙයි.

දැව ප‍්‍රවර්ධනය


මෙසේ වන වගා සිදුකරන වන සංරක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවට වන වගා ප‍්‍රවර්ධනය කිරීමේ ප‍්‍රතිපත්තියක් ඇත. 1995 වර්ෂයේ ජුලි මාසයේදී ජාතික වන ක්ෂේත‍්‍ර ප‍්‍රතිපත්තිය නමින් ප‍්‍රතිපත්ති මාලාවක් වන සංරක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව සකසාගෙන තිබේ. එහිදී ලංකාවේ වන ක්ෂේත‍්‍ර පිළිබඳව ප‍්‍රතිපත්ති සකසා ඇත. වනයෙන් උපත ලද හෙවත් වනජ නිෂ්පාදන හා සේවාවන් සඳහා වත්මන් හා අනාගත පරම්පරාවේ අවශ්‍යතාවයන් ජාතික මට්ටමෙන් සපුරාලීම එම ප‍්‍රතිපත්තියෙහි එක් මාතෘකාවකි. වනජ නිෂ්පාදන යන්නෙන් මූලික වශයෙන් හඳුන්වන්නේ දැව ගැනය.


වනජ නිෂ්පාදන පිළිබඳ ප‍්‍රතිපත්ති මාලාවක්ද ඔවුන් සකසාගෙන සිටියි. කාර්යක්ෂම ලෙස වනජ නිෂ්පාදන භාවිතයට ගැනීම ගැනත්, තරඟකාරී ලෙස වනජ කර්මාන්ත සංවර්ධනය කිරීම හා වැඩි වටිනාකමක් සහිත වනජ නිෂ්පාදන බිහිකිරීම ප‍්‍රවර්ධනය කිරීම එහි එක් ප‍්‍රතිපත්තියකි. පෞද්ගලික ඉඩම්වල වවනු ලබන ගස්වලින් වනජ නිෂ්පාදන නෙලා ගැනීමට හා ප‍්‍රවාහනය කිරීමට රජයට ඉඩ සලසන බව එහි සඳහන්ය.


මේ ප‍්‍රතිපත්තිවල ඇත්තේ දැව ඇතුලූ වනජ නිෂ්පාදන ප‍්‍රවර්ධනය කිරීමේ ප‍්‍රතිපත්තියකි. ඇත්තෙන්ම ලොව පරිසර හිතකාමීන්ද දැව නිෂ්පාදනවලට වැට බැඳීමේ ප‍්‍රතිපත්තියක් නොව, දැව නිෂ්පාදනය ප‍්‍රවර්ධනය කිරීමේ ප‍්‍රතිපත්තියක් අනුගමනය කරයි. දැව නිෂ්පාදනය ප‍්‍රවර්ධනය කිරීම පරිසර හිතකාමී වන්නේ කෙසේදැයි ජනාධිපතිවරයාගේ මොළයට නොවැටහෙනවා විය හැකිය. ඔහු තේරුම් නොගත්තද ප්ලාස්ටික් හා ලෝහ ගෘහභාණ්ඩ වෙනුවට ලී ගෘහ භාණ්ඩ වැඩිපුර පාවිච්චියට ගැනීම පරිසර හිතකාමී කටයුත්තකි. ඇත්තෙන්ම ජනාධිපතිවරයා කළයුතුව තිබුණේ වන සංරක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ වන වගා වැඩි කොට ලී මෝල් ප‍්‍රමාණයත් වැඩි කිරීමය. ඒ අනුව ජනාධිපතිවරයා කර ඇත්තේ පරිසර පේ‍්‍රමී ක‍්‍රියාවක් නොව පරිසර ද්‍රෝහී ක‍්‍රියාවකි.

වන විනාශය


ජනාධිපතිවරයාට සැබැවින්ම ගෝලීය උෂ්ණත්වය පිළිබඳ ජාත්‍යන්තර ප‍්‍රශ්නයට අදාලව ශ‍්‍රීලංකාව පැත්තෙන් පියවර ගැනීමේ වුවමනාවක් තිබෙනවානම් කළ යුතු දේ බොහෝය. අද අප කල්පනා කරන්නේ පරිසර හිතකාමී වීම යනු රටේ තැන් කිහිපයක තිබෙන වනාන්තර කිහිපයක් ආරක්ෂා කිරීම පමණක්ය. ගෙමිදුලේ ඇති ගස කපා තවත් ගසක් සිටුවන්නේ නැති උදවිය විල්පත්තුව ගැන කඳුළු සැලීම ලංකාවේ පරිසර පේ‍්‍රමයේ ව්‍යාජ ස්වරූපයයි. ඇත්තෙන්ම දැන් නවීන ලෝකය පරිසර හිතකාමී පියවර ලෙස දකින්නේ හරිත නගර ඉදිකිරීමයි. ඒවා ගැන විධිමත් සැලසුම් ශ‍්‍රී ලංකාවට නැත.


අනෙක් පැත්තෙන් දැනට පවතින රක්ෂිත වනාන්තරවලින් මෑත කාලයේදී ව්‍යාපෘතිවලට වැඩිම ඉඩම් ප‍්‍රමාණයක් නිදහස් කරගෙන තිබුණේත් ජනාධිපතිවරයා යටතේ ඇති මහවැලි සංවර්ධන හා පරිසර අමාත්‍යාංශයයි.
අනිද්දා වෙත වන සංරක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ වගකිවයුතු නිලධාරියෙකු විසින් ලබාදුන් තොරතුරු අනුව 2012 – 2019 කාලසීමාවේදී වන සංරක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව විවිධ කටයුතු සඳහා නිදහස් කර ඇති සම්පූර්ණ රක්ෂිත ඉඩම් ප‍්‍රමාණය හෙක්ටෙයාර් 30 627කි. ඒ අතර මොරගහකන්ද ජලාශ ව්‍යාපෘතිය වෙනුවෙන් හෙක්ටෙයාර 2,092ක් නිදහස් කර තිබෙන්නේය. කළු ගඟ ජලාශය වෙනුවෙන් හෙක්ටෙයාර 1,779ක් නිදහස් කර තිබෙන්නේය. මාදුරුඔය දකුණු සංවර්ධන ව්‍යාපෘතිය වෙනුවෙන් හෙක්ටෙයාර් 17,400ක් නිදහස් කර තිබෙන්නේය. මෑතකදී ලග්ගල ඉදිවූ නව නගරයට ගිය අපට දැකගන්නට ලැබුණේ මහා වනාන්තරය කපා ඉදිකිරීම් කර ඇති අන්දමය. මෙවැනි ව්‍යාපෘති වෙනුවෙන් ඉඩම් නිදහස් කිරීම ගැන ඇත්තටම අපට ප‍්‍රශ්නයක් නැත. මන්ද ගෝලීය උෂ්ණත්වයට විසඳුම් සෙවීම යනු සංවර්ධනය නොකර සිටීම නොවේ.


මෑත කාලයේදී නිකුත් කරන ලද මහවැලි ජල ආරක්ෂක ව්‍යාපෘතියට අදාල විගණකාධිපති දෙපාර්තමේන්තුවේ වාර්තාවකද සඳහන් වී තිබුණේ ඇලහැර ඇල ව්‍යාපෘතියේ සංවර්ධන වැඩකටයුතු හේතුවෙන් සිදුවන පාරිසර හානිය නිසා එයට විකල්ප ලෙස පරිසර පද්ධති සකස් කිරීමේ වැඩසටහන් වෙනුවෙන් රුපියල් මිලියන 94ක මුදලක් වෙන් කර තිබුණු බවයි. ඇලහැර ඇල දෙපස කිලෝමීටර් 03ක ප‍්‍රදේශයේ දිවෙන ගිරිතලේ රක්ෂිත භූමිය හෙළිකර තිබුණි. මුදල් වෙන්කර තිබුණේ මෙවැනි පරිසර හානි පිළිබඳ පරිසර තක්සේරු වාර්තා අනුවය. එහෙත් ඒ පරිසර හානි වෙනුවෙන් සිදුකර තිබුණේ සංඥා පුවරු 7ක් ඉදිකිරීම පමණි. ඇලහැර ප‍්‍රදේශයේ අක්කර 500ක ගස් සිටුවීමටත් වනාන්තර නඩත්තු කිරීමටත් නියම කර තිබුණත් ඒවා කර තිබුණේ නැත. මිනිපේ වම් ඉවුර ඇලෙහි පුනරුත්ථාපන වැඩ හේතුවෙන් සිදුවූ පරිසර හානි අවම කිරීමටත් රුපියල් මිලියන 12ක් වෙන්කර තිබී ඇතැයි විගණකාධිපති වාර්තාවෙහි සඳහන්ය. එහිදී අක්කර 145ක ගස් සිටුවීමට නියම කර තිබුණි. එයත් මඟහැර තිබුණි.


ජනාධිපතිවරයාගේ වඩුමඩු තහනම පරිසර ද්‍රෝහී ප‍්‍රතිපත්තියක් වනවා මෙන්ම, ජනාධිපතිවරයාගේ පරිසර පේ‍්‍රමයද ව්‍යාජ එකක් බව පෙනෙන්නේ ඔහුගේම යටතේ ඇති ව්‍යාපෘතිවලදී සිදුව ඇති වන විනාශය පිලිබඳ ඉහත තොරතුරු දෙස බලද්දීය. x

ජාතිවාදී නැතිනම් උපවාස කළ යුත්තේ දැන්ය

0

ජනාධිපතිවරයා පාර්ලිමේන්තු විශේෂ කාරක සභාව සමග ඇති කේන්තිය නිසා රටම අවුලකට ඇදදමමින් ඇමති මණ්ඩලය රැුස් කිරීම වුවමනාවෙන්ම පැහැර හරිමින් සිටියි. පසුගිය අඟහරුවාදාට නියමිතව තිබුණු සතිපතා ඇමති මණ්ඩල රැුස්වීමද කැඳවුණේ නැත.

තමා පෞද්ගලිකව අකමැති කිසියම් දෙයක් හෝ පුද්ගලයකු නිසා මෙවැනි රාජ්‍ය පාලනයට බලවත් සේ අදාළ වන පියවර නොගැනීම ජනාධිපතිතුමාගේ සාමාන්‍ය පරිචයයි. අපේ‍්‍රල් 21 වැනිදා ප‍්‍රහාරය සිදුවන තුරු ආරක්‍ෂක මණ්ඩලය නොකැඳවීමත්, එහි රැුස්වීම්වලට අගමැතිවරයාත්, පොලිස්පතිවරයාත් නොකැඳවීමත් එවැනි මෑත කාලීන උදාහරණය. එහෙත්, ඇමති මණ්ඩලය නොකැඳවීම ඊට වඩා භයානක ලෙස රටේ පැවැත්මට බලපාන කාරණයකි.
බෞද්ධ මහානායක හා අනෙකුත් නායකකාරකාදි හිමිවරුන්, කාදිනල්වරයා, අතුරලියේ රතන, ගල ගොඩඅත්තේ ඥානසාර වැනි රටේ සිදුවන දේවල් ගැන ‘මහත් අවදියෙන් ඉන්නා’ බව පෙන්වන පිරිස මේ භයානක තත්ත්වය තවමත් තේරුම් ගෙන නැද්ද? මංගල සමරවීරට පන්සල් එන්නට බැරි වන සේ ඊනියා සංඝ ආඥා පනවන භික්‍ෂූන් මේ තත්ත්වය තේරුම් ගෙන නැද්ද?


රට පත්වී ඇති අවුල ගැන අබමල් රේණුවක තරම්වත් කැක්කුමක් ඇත්තේ නම්, මේ සියලූ වර්ගයේ අය හා කණ්ඩායම් කළ යුත්තේ, මේ භයානක වරද නොකරන ලෙස ජනාධිපතිට දන්වා සිටීමය. ප‍්‍රවෘත්ති නිවේදන, ඒකාබද්ධ මාධ්‍ය හමු පවත්වමින් ජනාධිපතිවරයාට බලපෑම් කිරීමය. තමන්ගේ මහානායක පන්සල්වලට ජනාධිපති කැඳවා අවවාද කිරීමය. රතන හිමි, ජනාධිපතිගේ ක‍්‍රියාවට එරෙහිව යළිත් මාරාන්තික උපවාසයක් පටන්ගත හැකිය. ඥානසාර හිමි, ජනාධිපතිට එරෙහිව මහා පාගමනක් පටන්ගත යුතුය. කාදිනල්වරයා මාධ්‍ය හමුවක් තබා නොනැවතී ජනාධිපතිවරයා කැඳවා මේ ගැන බලපෑම් කළ යුතුය.


එසේ වූ විට පමණය, මේ නායකකාරකාදින් ජාතිවාදී ඇසකින් රටේ සිදුවන දේවල් බලන්නන් නොව, ඇත්ත වශයෙන්ම රටට වන විපත් ගැන උනන්දුමත් අය බව ජනතාවට වැටහෙනු ඇත්තේ.x

x අරුණ ජයවර්ධන

කැබිනට් මණ්ඩලය රැුස් නොවීම වැරදියි


ශ‍්‍රීලනිප ජාතික සංවිධායක දුමින්ද දිසානායක

ශ‍්‍රීලනිපය ජනාධිපතිවරණයාගෙන් ඊළඟ ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත් වෙන්නැයි ඉල්ලූවා නේද?
ජනාධිපතිතුමා කැබිනට් මණ්ඩලයේදී කරපු ප‍්‍රකාශයක් පිළිබඳව රටේ විශාල ආන්දෝලනාත්මක ප‍්‍රවෘත්ති පළවුණා. ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන ඊළඟ ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත් නොවී එජාප අපේක්ෂකයාට උදව් කරන බව ඒ කැබිනට් මණ්ඩල රැුස්වීමේදී කී බව තමයි ප‍්‍රසිද්ධ වුණේ. ඒක අපේ පක්ෂය ගත්ත තීන්දුවක් නෙවෙයි. ඒ ගැන අපි හොයාබැලූවා.

එතකොට ජනාධිපතිතුමා අපට කීවා එතුමා කියපු ප‍්‍රකාශය එවැනි එකක් නොවන විත්තිය. එතුමා කී දේ විකෘති කරලා පළකරපු බව තමයි කීවේ. ඒ අනුව ශ‍්‍රීලනිප මන්ත‍්‍රීවරුන් විදියට අපි ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේනගෙන් ඉල්ලූවා මීලඟ ජනාධිපතිවරණයේදී අපේක්ෂකයා විදියට ඉදිරිපත් වෙන්න කියලා. අපේ පැතුම ඔබතුමා තමයි කියලා අපි කිව්වා. ඒ වගේම මැතිවරණය ජයග‍්‍රහණය කිරීම සඳහා ශ‍්‍රීලනිපය ප‍්‍රමුඛ පුළුල් සන්ධානයක් හදන්න ඕනෑය කියන ඉල්ලීම තමයි අපි ජනාධිපතිතුමාට දුන්නේ. ඒ ගැන අපි අවසන් තීරණයකට ඇවිත් නැහැ. ශ‍්‍රීලනිපය විදියට අපේ අනන්‍යතාවය ආරක්ෂා කරගන්න ඕනෑ. නිදහස් පාක්ෂිකයන්ගේ අනන්‍යතාවය ආරක්ෂා විය යුතුයි. අපට නිකන්ම අහවල් කණ්ඩායමට උදව් කරනවාය කියලා එකපාරම කියන්න බැහැ.

එහෙනම් එදා ජනාධිපතිවරයා කීවේ මොකක්ද?
ජනාධිපතිතුමා පැහැදිළිවම ප‍්‍රකාශ කරන දෙයක් තියෙනවා. මේ රටේ හැමෝටම තේරෙන විදියට තමයි ඔහු ඒක කියන්නේ. ආණ්ඩුව අද
තමන්ගේ කාර්යභාරය ඉෂ්ඨ කරනවාද නැද්ද කියන එක ගැන අපි හැමෝටම ප‍්‍රශ්නයක් තියෙනවානේ. අනෙකුත් දේශපාලන පක්ෂ ගත්තත් ඔවුනුත් අද තමන්ගේ වගකීම ඉටු කරනවාද නැද්ද කියන එක ඉතාමත් පැහැදිළියිනේ.

ජනාධිපතිතුමා පැහැදිළිව කියලා තියෙන්නේ අද ආණ්ඩුවේත් ප‍්‍රශ්න තියෙනවා, අනෙකුත් පක්ෂවලත් ප‍්‍රශ්න තියෙනවා කියලයි. ඒත් අනෙක් අයට බැන බැන ඉන්නේ නැතිව ආණ්ඩුව හරියට ආණ්ඩු කළානම් මේ ප‍්‍රශ්න බොහොමයක් සිද්ධ නොවෙන බව ඔහු කියලා තිබුණා. ඒකනේ ඇත්තටම අද දකින්න තියෙන කාරණය. පාස්කු ඉරිදා ප‍්‍රහාරයේ ඉඳන්ම මේ රටට හරි නායකත්වයක් තියෙනවාද නැද්ද කියන ප‍්‍රශ්නෙට උත්තර නොදී එකිනෙකාට ඇඟිල්ල දිගුකරගන්න බව පේනවානේ. එකතුවෙලා මේ ප‍්‍රශ්නය ඉවරයක් කරන්න ඕනෑය කියන පණිවුඩය ජනතාවට ආවේ නැහැනේ. දැන් ජනතාව අතර අවිශ්වාසය පැතිරෙන්න හේතුව ඒකයි. උදාහරණයක් විදියට තමන්ගේ දරුවාව ඉස්කෝලේ නොයවා ඉන්න තරම් බියක් ඇතිවුණේ මේ දෙපැත්ත අතර ප‍්‍රශ්නය නිසානේ. මීට කලින් යුද්ධය පැවති කාලයේත් ළමයි ඉස්කෝලේ ගියා. ඒත් මෙවර ඉස්කෝලේ යන්න බයවුණා. හැමෝමට තම තමන්ගේ මට්ටමෙන් සැක ඇතිවුණා මේ කරන්නේ මොකක්ද කියන එක ගැන. මේක රටේ ජනතාව අතර මතවාදයක් විදියට අද තියෙනවා. ජනාධිපතිතුමා එතැනදී ඒක තමයි පැහැදිළි කරන්න උත්සාහ කරලා තිබුණේ.

ජනාධිපතිවරයා එතැනදී විපක්ෂයත් විවේචනය කළාලූ?
ජනාධිපතිතුමා එතැනදී සියලූදෙනාවම විවේචනය කරලා තිබුණා. කාටවත් වැඩපිළිවෙලක් නැති බවට. අද කාට වුණත් තියෙන්න ඕනෑ රට ගොඩගැනීම ගැන වැඩපිළිවෙලක්නේ. ඒත් දැන් සිටින පාර්ශ්ව තුන හතරටම රට ගැන වැඩපිළිවෙලක් තියෙන බවක් පෙනෙන්නේ නැහැනේ.

ඔක්තෝබර් 26 එකතුවුණාට පොහොට්ටුවයි ශ‍්‍රීලනිපයයි අතරේ එකතුවක් නැහැ නේද?
එහෙම එකතුවක් පෙනෙන්නේ නැහැ නේද. මම දන්නෙ නැහැ. අපිත් ඔවුන් එක්ක සාකච්ඡුා කරගෙන ගියත් එහෙම එකඟතාවයක් හෝ වෙනත් සුභවාදී පැත්තක් ගැන පෙනෙන්නේ නැහැ. පසුගිය කාලයේ තිබුණු දේශපාලන සාකච්ඡුා හා නායකයන් ප‍්‍රශ්නවලට දුන්න විග‍්‍රහයන් දැක්කාම මොළයක් තියෙන මිනිස්සුන්ට මේ දෙපැත්තේ එකඟතාවයක් තියෙන බවක් පේන්නේ නැහැ.

ඉතින්, ජනාධිපතිවරයාත් එනවානම් ජනාධිපතිවරණයේදී තුන්කොන් සටනක් නේද?
මේ රටේ ප‍්‍රධාන පක්ෂ තුනකින් ජනාධිපතිවරණයට අපේක්ෂකයන් තුන්දෙනෙක් ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත් වෙන තත්වයක් අපි මීට කලින් දැකලා නැහැ. ජවිපෙ මීට කලින් අපේක්ෂකයන් දැම්මාට ජනාධිපතිවරණයේදී ජවිපෙට අභියෝගයක් දෙන්න පුලූවන් බවක් අපි දැකලා නැහැනේ. ඒත් ශ‍්‍රීලනිපය, පොහොට්ටුව හා එජාපය කියන තුනම ආවොත් කාටවත් සීයට 50ක් ගන්න පුලූවන් වේවි කියලා මම හිතන්නෙ නැහැ. එහෙම වුණොත් රුපියල් දහයේ කාසියක් උඩ දාලා තමයි ජනාධිපතිවරයාව තෝරාගන්න වෙන්නේ. මොකද දෙවැනි තුන්වැනි මනාප ගහලා පුරුද්දක් ලංකාවේ ඡුන්දදායකයන්ට නැහැ. මම හිතන්නේ රටේ මේ තියෙන අස්ථාවරභාවය ශක්තිමත්භාවයක් බවට පත්කරන්නට අපේක්ෂකයන් තුන්දෙනෙක් ඉදිරිපත්වීම කාලෝචිතයි කියලා මම හිතන්නේ නැහැ.

එහෙනම් ශ‍්‍රීලනිපය කාත් එක්ක හෝ සන්ධානගත වෙන්න ඕනෑ නේද?
ශ‍්‍රීලනිපය විදියට අපේ මන්ත‍්‍රී කණ්ඩායම සාකච්ඡුා කළේ මුලින්ම රට ගැන හිතන්න ඕනෑ බව. රටේ ප‍්‍රශ්නය විසඳන්නේ කොහොමද කියන එක තමයි ප‍්‍රධානම දේ වෙන්න ඕනෑ. අපි කාත් එක්ක එකතු වුණත් පක්ෂවල අනන්‍යතාවයන් ආරක්ෂා වෙන විදියටයි එකතුවෙන්න ඕනෑ. එකතුවීමේ හුදු වුවමනාවෙන් නොවෙයි, මැතිවරණයක් ජයගන්නටත් රටට යහපත් වැඩපිළිවෙලක් ක‍්‍රියාත්මක කරන්නටත් තමයි අපි එකතුවෙන්න ඕනෑ. රටේ න්‍යායපත‍්‍රයක් තියෙන්න ඕනෑ. ඒ වගේම එකතුවීමෙන් පසුව ඒ දෙගොල්ල එකිනෙකාව පරාද කරමින්, එකිනෙකාව විනාස කරන්නට උත්සාහ කරමින් කටයුතු නොකර ඉන්න ඕනෑ. ශ‍්‍රීලනිපය බොහොම විවෘතයි. ඕනෑ පැත්තක් එක්ක ඒ පදනමින් කතාකරන්න අපි ලෑස්තියි.

ඒ කියන්නේ ශ‍්‍රීලනිපයට ජනාධිපතිවරයාව ඉදිරිපත් කරන්නම ඕනෑ නැද්ද?
අපට ඉන්න නායකයා මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහත්තයානේ. ශ‍්‍රීලනිපය අතීතයේ ඉඳන්ම එහෙමයි. චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරණායක මැතිණිය අම්මා සභාපති විදියට ඉන්නකොට සභාපති නොවී ජනාධිපති බවට පත්වුණා. මහින්ද රාජපක්ෂත් චන්ද්‍රිකා මැතිණිය සභාපති විදියට ඉන්නකොට ජනාධිපති බවට පත්වුණා. ඒ චන්ද්‍රිකා මැතිණියට නැවත ඉදිරිපත් විය නොහැකි හින්දා. එතකොට අපි හැමදාම පක්ෂයේ නායක මට්ටමේ සිටින, බලය තියෙන, වැඩක් කරපු කෙනෙක්ව ඉදිරිපත් කළා. ශ‍්‍රීලනිපයේ පෙර ජනාධිපතිවරුන් දෙදෙනාම නැවතත් ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත් වුණා. ඒ නිසා ජනාධිපතිධූරයේ ඉන්න ශ‍්‍රීලනිප ජනාධිපතිවරයාව නැවත ඉදිරිපත් කිරීම ගැන අප දෙවරක් හිතන්න ඕනෑ නැහැ.

අනෙක් කණ්ඩායම් දෙකේම සාමාජිකයන් ඉල්ලන අපේක්ෂකයන් ඉන්නවා නේද?
මම කියන කාරණා පිළිබඳව අනෙක් පක්ෂ දෙකම වැඩකරනවාය කියන එක පෙනෙන්නේ නැහැ. එහෙම අහද්දී අපේ පක්ෂයත් එහෙම වැඩකරනවාද කියන එක කෙනෙක් අහන්න ඉඩ තියෙනවා. මම අහන්නේ පක්ෂවලින් ඉල්ලන්නේ මොකක්ද කියන එක නෙවෙයි වැදගත් වෙන්නෙ. රට ඉල්ලන්නේ මොකක්ද කියන එකයි. පක්ෂයකට වඩා දැන් රටේ ජනතාවට ඕනෑ රට හදන වැඩපිළිවෙලක්. දේශපාලන පක්ෂ රටේ ජනමතයට විරුද්ධව අපේ ඕනෑ එපාකම් ඉටු කරගන්න සැලසුම් හැදුවොත් එතැනදීම අපි පරාදයි. මම හිතන්නේ රටේ ජනතාව අපව හෝ වෙනත් පක්ෂයක් දිනවන්න ඡුන්දය දාන්නේ නැහැ. දැන් රටේ බුද්ධිමත් ජනතාවක් ඉන්නවා. පසුගිය වසර පහක් ඇතුලේ තරුණ ඡුන්ද විශාල ප‍්‍රමාණයක් එකතු වුණා. පහුගිය කාලයේ සිදුවීම් නිසා දැන් තරුණ ප‍්‍රජාව පක්ෂවලට බැඳෙන්නේ නැහැ. අද විවෘත මනසකින් ඉන්න අය තමයි වැඩිවෙලා ඉන්නේ. කැපුවත් අහවල් පක්ෂයේ කියලා අන්තවාදීව හිතන අය අඩුයි. පණස්ගණන්වල හැදුණු අපේ පක්ෂවල එදා හිටියා වගේ සාමාජිකත්වයක් අද නැහැ. ඒ නිසා මම හිතන්නේ පක්ෂ හෝ පුද්ගලයන් ගැන හිතන්න ගියොත් අපි එතැනදීම පරාදයි.

ජනාධිපතිවරයා කැබිනට් මණ්ඩලය රැුස් නොකරන බව පැවසීම ගැන අදහස මොකක්ද?
මගේ පුද්ගලික මතවාදය තමයි තේරීම් කාරක සභාව මුල් කරගෙන කැබිනට් මණ්ඩලය රැුස් නොවීම ඉතාමත් වැරදියි. රටේ ජනතාවට තේරීම් කාරක සභාවේ මොනවාද වෙන්නේ කියන එකට වඩා කැබිනට් තීරණ වැදගත් විදියට බලපානවා. තේරීම් කාරක සභාවේ අවුලක් තියෙනවානම් ඒක වෘත්තිමය වශයෙන් බේරාගන්න ඕනැ. මේක මොන්ටිසෝරියක් නෙවෙයිනේ.

මොන්ටිසෝරියක නම් එක ළමයෙක් පෑන ගත්තාම අනෙක් ළමයා බෑග් එක ගන්නවා. ඒත් මේක රටක අනාගතයක් ගැන ප‍්‍රශ්නයක්. එක සතියක කැබිනට් මණ්ඩලයක් රැුස්වෙන්නේ නැතැයි කියන එක රටට ආර්ථික වශයෙන් ලොකු පාඩුවක් වෙන්න පුලූවන්. ව්‍යාපෘති පැත්තෙන් පාඩුවක් වෙන්න පුලූවන්. අපි හිතමු පොහොර ටික ගෙන්වන්න ඕනෑ වෙලාවක ඒ ගැන කැබිනට් තීන්දුව ගන්නට කැබිනට් මණ්ඩලය රැුස්වෙන්නේ නැතිනම් ඒකෙන් අපහසුවට පත්වෙන්නේ පොහොර ටික එනතුරු බලාගෙන ඉන්න සාමාන්‍ය ජනතාව.

පොහොර ප‍්‍රමාද වෙලා අපහසු වෙන ගොවි මහතුන්ට වගකියන්නේ කවුද. අපි හිතමු ජනතාව වෙනුවෙන් දැවැන්ත තීන්දු ගන්න තියෙන්න පුලූවන්, රටවල් අතර ගන්න තියෙන තීන්දු තියෙන්න පුලූවන්, ව්‍යාපාර වශයෙන් තීන්දු තියෙන්න පුලූවන්. නායකයන්ගේ වගකීමක් තියෙනවා ඔවුන්ගේ ප‍්‍රශ්න ඔවුන්ගේම මට්ටමෙන් විසඳාගැනීම. නායකයන්ට විසඳාගන්න බැරි ප‍්‍රශ්න ජනතාවගේ කරේ තියන එක වැරදියි. උදාහරණයක් විදියට වෛද්‍ය සේවය වගේ ඇතැම් සේවා වැඩවර්ජන කරන එක ගැන මම විරුද්ධයි. වැඩවර්ජනවලට යන්න ඕනෑ වෙන කරන්නම දෙයක් නැති වුණාමනේ.

ජාතික ආණ්ඩුව තිබුණු තාක්කල් රනිල්-මෛත‍්‍රී නායක දෙපළ අතර අනවබෝධයක් තිබුණා නේද?
ඒක මේ දෙන්නා බේරගන්න ඕනෑ. අපි එකතුවුණේ ජනතාව බලකරපු හින්දා නෙවෙයිනේ. අපි පක්ෂ දෙක අතර කතාබහ කරලයි අපි එකතුවුණේ. අපි එකට වැඩකළේත් ජනතාව බලකරපු හින්දා නෙවෙයි. අපි සාකච්ඡුා කරලයි. ඉතින්, එහෙම එකට වැඩකරපු අපි අතරේ ප‍්‍රශ්නයක් තියෙනවානම් ඒක බේරගන්න ඕනෑ අපිම තමයි. ඒ ප‍්‍රශ්න ජනතාවට බාරදෙන එක වැරදියි. ඒක කවුරු කරත් වැරදියි. අපේ පැත්තෙන් වුණත්, ජනතාවගේ පැත්තෙන් වුණත් ඒක වැරදියි. ජනාධිපතිතුමා යමක් කරන්න සූදානම්ව සිටියදී අගමැතිතුමා ඒකට ලෑස්ති නැත්නම් ඒත් වැරදියි. ඒකේ අනෙක් පැත්ත වුණානම් ඒකත් වැරදියි. අපේ ප‍්‍රශ්න නිසා රටේ ජනතාවට හානියක් වෙනවානම් ඒක අපේ වැරැුද්දක් බව පිළිගන්න එපැයි. අපට මේක හංගන්නත් බෑ, බෝලය පාස් කරන්නත් බෑ. x

අඟහරුට වතුර කොහෙන්ද?

අද අඟහරු ග‍්‍රහලෝකය රතු පැහැයෙන් යුතු දැවැන්ත කාන්තාරයක්. මනුෂ්‍ය වර්ගයා අපේක්ෂිත අරමුණුවලට ළඟා වුණොත් තව වසර පන්සීයකුත් දහසකුත් පමණ කාලයක් ගෙවුණු තැන අඟහරු ලෝකය පෘථිවිය මෙන් දිස්වනු ඇති. නිල් පැහැයෙන් යුත් සාගරය, සුදු පැහැයෙන් යුත් වළාකුළු, ලා කොළ පැහැයෙන් යුත් ගස්වැල් අඟහරු ලොව පෙනෙන්නට තිබේවි. ඒ අඟහරු ලෝකය ටෙරාෆෝම් කරන්නට හෙවත් ජීවත්වීමට ගැලපෙන ලෙස සම්පූර්ණයෙන්ම වෙනස් කරන්නට අවශ්‍ය තාක්ෂණික දැනුමත් වුවමනාවත් දැනටමත් මනුෂ්‍ය වර්ගයා සතුව තිබෙන නිසා.


පසුගිය සතියේ අප අඟහරු ලෝකයට යෑමට අප සතුව තිබෙන තාක්ෂණය ගැනත්, 2024 පමණ වෙද්දී අඟහරු ලෝකයට පළමු කණ්ඩායම යැවීම ගැනත් කතාකළා. අඟහරු ලොවට යන පළමු කණ්ඩායමට නැවත එන්නට නොහැකි බවත් ඔවුන් එහි යන්නේ පදිංචි වෙන්නට බලාගෙන බවත් අප කීවා. මෙවර අප කතාකරන්නේ අඟහරු ලෝකයේ මනුෂ්‍යයන් ජීවත්වෙන්නේ කෙසේද යන්නයි.

අඟහරු මොනවගේද?


අඟහරු කියන්නේ පෘථිවියට වඩා භාගයකටත් වඩා පුංචි ග‍්‍රහලෝකයක්. එහෙත් පෘථිවියේ භූමි තලයෙන් වැඩි කොටසක් සාගරයෙන් වැසී තිබෙන නිසා අඟහරු ලෝකයේ මතුපිට පොළෝතලය හා පෘථිවියේ මතුපිට පොළෝතලය බොහෝදුරට එකිනෙකට සමානයි. අඟහරු ලොව වායුගෝලය පෘථිවියේ වායුගෝලය මෙන් සිය ගුණයක් තුනීයි. අනිවාර්යයෙන්ම අඟහරු වායුගෝලයේදී අපට හුස්මගත නොහැකියි. එහි වායුගෝලයෙන් සීයට 96ක් තිබෙන්නේ කාබන්ඩයොක්සයිඞ් වායුවයි.


එමෙන්ම අඟහරු ලෝකය අධිශිතලකින් යුතුයි. වැඩිපුරම අඟහරු මතුපිට අපට දරාගත නොහැකි තරම් ශීතලයි. එහෙත් නොසිතූ ලෙස අපට දරාගත නොහැකි තරම් උෂ්ණත්වය වැඩි වෙන්නටත් ඉඩ තියෙනවා. එමෙන්ම අඟහරු ලෝකයේ පෘථිවියට මෙන් ඕසෝන් ස්ථරය වැනි ආවරණයක් නැහැ. ඒ නිසා අභ්‍යවකාශයේ තිබෙන භයානක කිරණ වර්ගවලට අඟහරු මතුපිට නිරාවරණය වෙනවා. එවැනි ඇතැම් කිරණ වර්ග රයිෆල් උණ්ඩය තරම් මාරාන්තිකයි. ඒ නිසා අපේ හම අඟහරු මතුපිටට නිරාවරණය කරන්නත් බැහැ.


අඟහරු ලොව දිනයක දිග පෘථිවියේ දිනයක් තරම්ම වෙනවා. විනාඩි නවයක් පමණ දිග වැඩියි. එහෙත් අඟහරු ලොව ඍතු වගේම අවුරුදුත් පෘථිවියේ වගේ දෙගුණයක් දීර්ඝයි. අඟහරු ලොව ගුරුත්වය පෘථිවියට වඩා බොහෝ අඩුයි. ඒ නිසා සැහැල්ලූ අභ්‍යවකාශ ඇඳුමක් හැඳ අඟහරු ලෝකයේ එළියට පහළියට බහින කෙනෙකුට උඩ පනිමින් පියාඹන්නට පුලූවන්. මේ සියලූ කාරණා නිසා අඟහරු ලෝකය අපේ පෘථිවිය වගේ නැහැ.

අලූත් ඉඩමක් අරගෙන නිවෙසක් තනා පදිංචි වෙන තරම් පහසුවෙන් අඟහරු ලොව පදිංචි විය නොහැකියි. එය පැහැදිළියි. එහෙත් අඟහරු ලෝකයේ මිනිසුන්ට අවශ්‍ය වන කාබන්ඩයොක්සයිඞ්, නයිට‍්‍රජන්, ජලය ඇතුලූ මූලික ද්‍රව්‍ය ගණනාවක් තියෙනවා. එය මිනිස් දැනුම, ධනය හා ධෛර්ය, ඉවසීම වැනි සියලූ ලක්ෂණවල උපරිමය අවශ්‍ය වෙන ව්‍යාපෘතියක්. වසර දහස් ගණන් ගතවිය හැකි ව්‍යාපෘතියක්.

කරන්නේ කෙලෙසද?


ඇත්තටම අඟහරු ගමන සාර්ථක වෙන්නට මනුෂ්‍යයන් සතු සොයායෑමේ ගුණය, ධෛර්යය, ශක්තිය, කැපකිරීම් වගේ යහපත් ලක්ෂණ පමණක් හේතුවෙන්නේ නැහැ. මනුෂ්‍යයන් සතු නරක යැයි හඳුන්වන ගතිලක්ෂණ බොහොමයක් අඟහරු ගමන සාර්ථක කරන්නට හේතුවෙනවා. ධනය, බලය, ගෞරවය කෙරෙහි මනුෂ්‍යයන් සතු ආශාරව අඟහරු ගමන සාර්ථක කරනවා. අනෙක් ජාතිය පරයා නැඟීසිටීමේ ජාතිවාදී ගතිලක්ෂණත් අඟහරු ගමන සාර්ථක කරන්නට හේතුවෙනවා.


රාජ්‍යයන් හා සමාගම් අතර ඇතිවුණු තරඟකාරී තත්වය නිසා එකිනෙකා අභිබවමින් තාක්ෂණික ජයග‍්‍රහණ ලැබීමට ඒවාට ඇති වුවමනාව අඟහරු ගමනට අවැසි තාක්ෂණය ලබාදුන්නා.


අඟහරු ලොව ජීවත්වීම ගැන පසුගිය කාලයේ ලොකුම සංවාදයක් ඇතිකළේ ‘මාර්ස් වන්‘ නම් නෙදර්ලන්ත සමාගමක් ගෙනගිය ව්‍යාපෘතියකුයි. එම ව්‍යාපෘතියෙන් කළේ අඟහරු ලොව ජීවත්වෙන්නට කැමති පුද්ගලයන් ලොවපුරා විවිධ තැන්වලින් ගෙන්වාගෙන රියැලිටි තරඟයක් මෙන් විවිධ පරීක්ෂණ කරමින් ඔවුන් අතරින් අඟහරු ලොව ජීවත්වීමට සුදුසුම අය තෝරාගෙන පුහුණු කිරීමයි. ඒත් මාර්ස් වන් සමාගම කළේ බොරුවක්. අඟහරු යන්නට කිසිම ව්‍යාපෘති සැලසුමක් ඔවුන්ට තිබුණේ නැහැ. ඔවුන් අඟහරු තේමා කරගෙන රියැලිටි වැඩසටහනක් කළා වාගෙයි. ඔවුන්ගේ බොරුව හෙළිවෙද්දී 2019 ජනවාරි මාසයේදී එම සමාගම බංකොළොත් වී තිබුණා. එහෙත් එවැනි ව්‍යාජ අරමුණු සහිත සමාගම් ගෙනගිය සමාගම්වලිනුත් සිද්ධවුණේ අඟහරු සංවාදය ගව් ගණන් ඉදිරියට යෑමයි.

කවුද කරන්නේ?


තවදුරටත් අඟහරු ලොව පදිංචි වීමේ සටන රජයන් අතර සටනක් නොවෙයි. නාසා සමාගමටත් තවදුරටත් මෙතරම් දැවැන්ත ව්‍යාපෘති සිදුකරන්නට තරම් මුදල් නැහැ. ඒ නිසා මේ සටන පෞද්ගලික සමාගම් අතර සටනක් බවට පත්වී හමාරයි. අනාගතයේ අඟහරුවල ඉදිවෙන නවීන නගරවලට යෑමට ටිකට්පත් පෞද්ගලික සමාගම්වලින් ඉහළ මිලට අලෙවි කරනු ඇති.


මේ වෙද්දී අඟහරු වෙත ගමන් කරවීමේ මුල් කටයුතු ඊලෝන් මස්ක්ගේ ස්පේස් එක්ස් සමාගම සිදු කරද්දී, අඟහරු ලොව පදිංචිවීම සඳහා අවශ්‍ය වෙනත් පහසුකම් සැලසීමට තවත් පෞද්ගලික සමාගම් ගණනාවක් බලාපොරොත්තුවෙන් සිටිනවා. ස්පේස් එක්ස් සමාගම පළමු රොකට්ටුව යැවූ විගස ඒ ආයෝජකයන් ඉදිරියට පැමිණේවි.

මුලින්ම කරන්නේ මොනවාද?


අප කලින් කීවා 2030ට පෙර අඟහරු වෙත පළමු කණ්ඩායම පිටත් වෙනු ඇති බව. ඉන්පසුව වසර දෙකකට වතාවක් කණ්ඩායම් හා භාණ්ඩ පිටත් කරනු ඇති. අඟහරු ව්‍යාපෘතිය පියවර ගණනාවකින් යුතුයි. පළවැනියටම යන පුංචිම කණ්ඩායම අඟහරු ලොවට පැමිණෙන කාර්මිකයන් ඇතුලූ අයට ජීවත්වීමට අවශ්‍ය පහසුකම් නිර්මාණය කරනු ඇති. දෙවැනි කණ්ඩායම තවත් අයට පැමිණීම සඳහා පහසුකම් නිර්මාණය කරනු ඇති.

පළවැනි දෙවැනි කණ්ඩායම් ග‍්‍රහලෝකය ටෙරාෆෝම් කිරීම හෙවත් අඟහරු ලොව පෘථිවිය වැනි එළිමහනේ ජීවත්වීමට සුදුසු ග‍්‍රහලොවක් බවට පත්කිරීමේ ව්‍යාපෘතියට අත නොතබාවි. ඔවුන් මුලින්ම කරනු ඇත්තේ ආවරණය කරන ලද ඉදිකිරීම්වල ජීවත්වීමට අවශ්‍ය පහසුකම් සැලසීමයි. එහෙත් ඔවුන්ගේ ජනපද සාර්ථක ලෙස ඉදිවූ පසුව ග‍්‍රහලොව ටෙරාෆෝම් කිරීමේ ව්‍යාපෘතිය ඇරඹේවි. ඇතැම්විට 2050න් පමණ පසුව ඒවා ඇරඹේවි.


නාසා සමාගම අඟහරු ලොවට මිනිසුන්ව ගෙනයෑමට සමත් නොවෙන්නට පුලූවන්. එහෙත් ඔවුන්ගේ අධ්‍යනයන් ගණනාවක් අඟහරු ගමන පහසු කරනවා. අප අඟහරු ලොව ජීවත්වෙන්නේ කෙසේද යන ප‍්‍රශ්නවලට උත්තර සොයන්නට නාසා මෙහෙයුම් දැවැන්ත ලෙස වැදගත් වෙනවා.


මනුෂ්‍යයන්ට ජීවත්වෙන්නට අවශ්‍ය වෙන්නේ මොනවද. ආහාර, ජලය, නිවහනක්, ඇඳුම් යන දේවල් ජීවත්වීමට අවශ්‍යයි. වෙනත් ග‍්‍රහලොවකට අදාලව නම් හුස්මගන්නට ඔක්සිජන් වාතයත් අවශ්‍ය බව කියන්න පුලූවන්. මේ අවශ්‍යතා අඟහරු ලෝකයේදී සම්පූර්ණ කරන්නේ කොහොමද. අප මේ එකිනෙක අවශ්‍යතා සම්පූර්ණ කරගත හැකි ආකාරය ගැන කතාකරනවා.

ජලය කොහෙන්ද?


ජලය යනු ජීවයට අත්‍යාවශ්‍යම දෙයක්. ආහාර නිෂ්පාදනයටත් ජලය අවැසියි. පෘථිවියෙන් එහේ ජීවත්වෙන උදවියට ජල බවුසර් රැුගෙන යෑමත් කළ නොහැක්කක්. ටැප් ලයින් ඇදීම විහිළුවක්. අපට අඟහරු ලෝකයේ ජීවත්වෙන්නට නම් ජලය අවශ්‍යයි. ඇත්තටම අඟහරු ලොව ජලය තිබෙන බව දැනටමත් සොයාගෙන හමාරයි. අප සියල්ලෝම එය දන්නවා. අඟහරු වල පසෙහි පමණක් 60%ක් ජලය තිබෙන බව දැනටමත් අඟහරු ලොවට ගොඩබැස තිබෙන රෝවර් යානා සොයාගෙන තිබෙනවා.

ෆීනික්ස් ලෑන්ඩර් යානය 2008 දී අඟහරු ලොව මතුපිට තලයට දශමයක් යටින් ජලය තිබෙන බවත් සොයාගෙන තිබෙනවා. එහෙත් ලොකුම ප‍්‍රශ්නය වන්නේ ජලය දියර ලෙස නොපැවතීමයි. එක්කෝ පස් සමඟ මිශ‍්‍රවී, නැතිනම් අයිස් ලෙස ගල්ගැසී තමයි ජලය තියෙන්නේ. පෘථිවියේ උතුරු හා දකුණු ධ‍්‍රැවයන්හි ග්ලැසියර් මෙන්ම අඟහරු ලොව උතුරු හා දකුණු ධ‍්‍රැවයන්හි අයිස් තියෙනවා. මේ අයිස් පෘථිවියේ ඇති අයිස් මෙන් උෂ්ණත්වයේ මඳක් තැබූ විගස දියවෙන්නේ නැහැ.


අඟහරු ලොව වැසියන් ආවරණ ඇතුලේ ජීවත්වෙන මුල්ම කාලයේදී අඟහරු පසෙහි ඇති ජලවාෂ්ප හා අයිස් තට්ටුවලින් අඟහරු ලොව වාසය කරන සුළු පිරිසට අවැසි ජලය ලබාගත හැකියි. අඟහරු මත ඇති ජලය එවැනි අවශ්‍යතා සඳහා දිය කරගැනීමට අවැසි යන්ත‍්‍රයක් වොෂිංටන් විශ්වවිද්‍යාලයෙහි වසර ගණනාවකට පෙර නිපදවා තිබෙනවා. ඒ නිසා එය අසීරු නැහැ.


එහෙත් අඟහරු ලොව ටෙරාෆෝම් කරද්දී, එහි මතුපිට ගංගා, විල් හා මුහුදු නිර්මාණය කරන්නට සිද්ධවෙනවා. පෘථිවියේ මෙන් ජලය ගලා යා යුතු වෙනවා. එයට අඟහරු මත තිබෙන ජලය සම්පූර්ණයෙන් දිය කළ යුතුයි. ඒ සඳහා පුංචි යන්ත‍්‍ර ගැලපෙන්නේ නැහැ. සමස්ථ ග‍්‍රහලෝකයේම උෂ්ණත්වය වැඩි කරමින් අයිස් දිය කරන්නට සිද්ධවෙනවා. අඟහරු ලොව අධික ශීතලත් ගැටලූවක් බව අප කලින් කීවා. ඒ ගැටලූවට විසඳුම් සෙවීම ජලය නැතිවීමේ ප‍්‍රශ්නයට විසඳුම් සෙවීමක්ද වෙනවා.


ලෝකයක උෂ්ණත්වය වැඩි කරන්නට තරම් ඥාණයක් මනුෂ්‍යයන්ට තියෙනවාද. ඇත්තෙන්ම තියෙනවා පමණක් නොව, අප දැනටමත් එය පෘථිවියට කරමින් සිටිනවා. ශතවර්ශයකට වැඩි කාලයක් තිස්සේ ගෝලීය උෂ්ණත්වය වැඩි කිරීමේ අරමුණක් නැතිව අප පෘථිවියේ උෂ්ණත්වය වැඩි කළ අන්දම දෙස බලද්දී අඟහරු ලොව උෂ්ණත්වය වැඩිකිරීම අපට කජ්ජක් නොවෙයි. එහෙත් ලොකුම අභියෝගය වන්නේ ඒ කටයුත්තට ගැලපෙන යන්ත‍්‍රසූත‍්‍ර අඟහරු ලොවට රැුගෙන යෑමයි.


අඟහරු ලොව උෂ්ණත්වය වැඩි කරන්නට යෝජනා ගණනාවක්ම දැනට ඉදිරිපත් කර තිබෙනවා. එකක් අඟහරු ලෝකයේ උතුරු හා දක්ෂිණ ධ‍්‍රැව දෙකට සූර්ය කිරණ යොමුකොට ඒ ධ‍්‍රැව දෙකෙහි අයිස් දිය කිරීමේ යෝජනාවයි. ඒ සඳහා අඟහරු ලෝකය වටේට හිරුකිරණ පරාවර්තනය කරන චන්ද්‍රිකාවක් කක්ෂගත කළ යුතුයි. එහෙත් මේ චන්ද්‍රිකාව දැවැන්ත එකක් විය යුතු නිසාත්, එය අඟහරු ලෝකයට පෘථිවියෙන් යැවිය යුතු නිසාත්, මඳක් අසීරු කටයුත්තක් ලෙස සලකනවා.


දෙවැනි යෝජනාව මේ වෙද්දී ඊලෝන් මස්ක්ගේ වැඩි කැමැත්තක් තිබෙන න්‍යෂ්ඨික අවි යෝජනාවයි. එනම්, පෘථිවියෙන් න්‍යෂ්ඨික අවි ගෙනගොස් ධ‍්‍රැව දෙකෙහි පුපුරවාහරිමින් උෂ්ණත්වය වැඩි කිරීමයි. න්‍යෂ්ඨික අවි රැුගෙන යෑම චන්ද්‍රිකාවක් රැුගෙන යෑම පහසු වේවි.


තුන්වැනි යෝජනාව අප දැනටමත් පෘථිවියට කරමින් සිටින දේ අඟහරු ලෝකයට කිරීමයි. ගෝලීය උෂ්ණත්වය වැඩිකිරීමේ අරමුණෙන් අඟහරු ලොව දැවැන්ත කර්මාන්තශාලා ඇරඹීමයි. ඒ සඳහා පෘථිවියෙන් කර්මාන්තශාලා රැුගෙන යා යුතු නැහැ. ඒ වෙනුවට අඟහරු ලෝකයේ දැනටමත් තිබෙන මූලද්‍රව්‍ය පාවිච්චි කරමින් කර්මාන්තශාලාවලට අවශ්‍ය කොටස් මුද්‍රණය කළ හැකි ත‍්‍රීඞී ප‍්‍රින්ටර් රැුගෙන යෑමට යෝජනාවක් හා ව්‍යාපෘතියක් දැනට තියෙනවා. ඇතැම්විට ඒ යෝජනාව ක‍්‍රියාත්මක විය හැකියි.


අප මුලින්ම කීවා තව වසර කිහිපයක් තුළ ස්පේස් එක්ස් සමාගමේ ෆැල්කන් හෙවි රොකට් යානාව පළමු මිනිසුන් කණ්ඩායම අඟහරු වෙත රැුගෙන යෑමට සැලසුම් කරන බව. මේ තරම් ඉක්මනින් අඟහරු යෑමට බලාපොරොත්තු වෙන කණ්ඩායම් අඟහරු ලොව අයිස් දිය කරන්නේ කෙසේදැයි තවම නොදන්නේ මන්දැයි විමසිය හැකියි. එහෙත් අප ඉහත කීවාක් මෙන්, මුලින්ම අඟහරු යන කණ්ඩායම්වල මෙහෙයුම වන්නේ අඟහරු ලොව අයිස් ධ‍්‍රැව දියකිරීම නොවෙයි. අනාගතයේදී ඒ මෙහෙයුම් සිදුකිරීම සඳහා අවැසි වන මූලිකම පහසුකම් අඟහරු ලොව ඇති කිරීමයි. එමෙන්ම රෝවර් යානාවලට කළ නොහැකි වූ පරීක්ෂණ සිදු කිරීමයි. අප අඟහරු ලෝකයේම කරන්නට බලාපොරොත්තු වෙන ටෙරාෆෝම් ව්‍යාපෘතිය විද්‍යාගාර මට්ටමෙන් අඟහරු ලෝකයේ සිට සිදුකිරීමයි. ඒ නිසා දැවැන්ත අයිස් තට්ටු දියකරන ආකාරය ගැන කල්පනා කරන්නට අපට කල්වේලා තිබෙනවා. ඇතැම්විට නුදුරේදී වඩා කාර්යක්ෂම හා අඩු වියදම් තාක්ෂණයක් යෝජනා වෙන්නත් ඉඩ තියෙනවා.


ජලය ගැන කතාකිරීමෙන් පසුව අප ඔක්සිජන්, ආහාර, නිවාස හා ඇඳුම් පැළඳුම් ආදී ප‍්‍රශ්න ගැන කතාකළ යුතුයි. අඟහරු ලෝකයට මේවා හොයාගන්නේ කෙසේද. ඇත්තෙන්ම අනෙක් හැමදේම පාහේ කතාකරන්නට අසීරු මාතෘකා නොවෙයි. අප ඉදිරි ලිපියකින් ඒ අවශ්‍යතා සම්පූර්ණ කරන ආකාරය පිළිබඳව කතාකරනවා. x