No menu items!
22.1 C
Sri Lanka
10 May,2025
Home Blog Page 418

‘අත්දැකීම් ප‍්‍රකාශ කළ හැකි හොඳම මාර්ගය සාහිත්‍යයි’ – ජෝකා අල්හාති

0


වසර දහයක කාලයක් පුරා ඇගේ හිතේ පැළපදියම් වී තිබුණු නිමිත්ත නවකතාවක් බවට පත්වී ඉතා කෙටිකලකින්ම ලෝක සම්භාවනාවට ලක්වෙනවා. ඒ මෑන් බුකර් සම්මානයෙන් පිදුම් ලැබූ ප‍්‍රථම අරාබි ජාතික ලේඛිකාව බවට පත්වෙමිනුයි. ජෝකා අල්හාති නම් ඇය පසුගිය මැයි 21 වැනිදා පැවති බුකර් සම්මාන උළෙලේදී ක්‍ැකැිඑස්ක ඊදාසැි නවකතාව වෙනුවෙන් ඇගයීමට ලක්වෙනවා. මේ කෘතිය ඉංග‍්‍රීසියට පරිවර්තනය කරන්නේ මැරිලින් බූත් විසිනුයි.


ජෝකා ගේ හිතේ මේ නවකතාව ගැන මූලික අදහස පහළ වෙන්නේ එඩින්බර්ග් සරසවියේ සම්භාව්‍ය අරාබි කාව්‍යයන් ගැන ආචාර්ය උපාධිය හදාරන අතරතුරේදීයි. සොහොයුරියන් තිදෙනෙකු අතර පවතින සමීප සම්බන්ධය මෙන්ම වෙනස් වන ඕමානයේ ජීවිත අළලා නවකතාවක් රචනා කිරීමේ අදහස යථාවක් බවට පත්වෙන්නේ ඉන් වසර දහයකට පසුවයි.
‘මේ නවකතාවේ කතා වස්තුව වගේම චරිත ගැන වුණු මූලික අදහස මගේ හිතේ ගැබ්වී තිබුණා.

නමුත්, ඇත්තටම, මගේ Celestial Bodies නවකතාවේ ආරම්භය සිද්ධ වුණේ ගෙදරට වෙලා ඔහේ කාලය ගතකරන කාලයේදී යි. ඕමානයේ මිනිස්සු ගැන ලෝකයට පැවසීමේ දැඩි කැමැත්තක් තිබුණා. මේ කෘතිය ලොවපුරා ඉන්න පාඨකයෝ කියවාවි යැයි හිතනවා. විශේෂයෙන්ම, අරාබි සාහිත්‍යය පරිශීලනය කරන ගල්ෆ් කලාපයේ ඉන්න ලේඛකයින් ගැන දැනගන්න ඔවුන් උනන්දු වේ යැයි විශ්වාස කරනවා.’ යනුවෙන් ජෝකා සිය කෘතිය ගැන අදහස් පළකරමින් පවසනවා.


ප‍්‍රංශ, ස්පාඤ්ඤ, ජර්මන් හා පෝලන්ත ලේඛකයින් පරදමින් බුකර් සම්මානය දිනාගත් ජෝකා ලද ජයග‍්‍රහණය අරාබි හා ගල්ෆ් සාහිත්‍යයේ පිබිදීමට ද හේතු වනු ඇති බවට විචාරක මත පළවෙනවා.


ඕමානයේ අල් අවාෆි ගමේ ජීවත්වෙන සොහොයුරියන් තිදෙනෙකුව වන මයියා අස්මා හා කෞලා යන චරිත මේ කෘතියේ සිටින ප‍්‍රධාන චරිතයන්ය. මයියා දැඩි කම්පාවට පත්වීමෙන් අනතුරුව අබ්දුල්ලා හා විවාහ වන අතර අස්මා අනිවාර්යයෙන්ම කළයුත්තක් සේ සලකා විවාහ ජීවිතයට ඇතුළත් වන්නීය. මේ අතර තමන් වෙත එන සියළු විවාහ යෝජනා ප‍්‍රතික්ෂේප කරන කෞලා කැනඩාවට සංක‍්‍රමණිකයෙකු ලෙස ගිය තම පෙම්වතා පැමිණෙන තුරු බලා ඉන්නවා. මේ කාන්තාවන් තිදෙනා වහල් හිමි සාම්ප‍්‍රදායික ඕමාන් සමාජය අධිරාජ්‍යවාදී යුගයෙන් පසු ක‍්‍රමයෙන් පරිවර්තනය වන අන්දම දැකගත් සාක්ෂිකරුවන්ය.


ජෝකා මේ සොහොයුරියන් තිදෙනා ගැන සිහිපත් කරමින් පවසන්නේ,ිමයියා, අස්මා හා කෞලා කියන සොහොයුරියන් තුන්දෙනාට දැන් බොහොම සතුටු ඇති. ඒත්, මං මේ ගැන වැඩිදුරටත් හිතන්න වෙනවා. ඔවුන් හැමදෙනාම ආදරයෙන් වෙලෙමින් ආත්මීය වශයෙන් ස්වාධීනව කටයුතු කරනවා. ඒවගේම බොහොම සංකීර්ණ චරිත වන මේ තුන්දෙනා දැඩි ධෛර්යයකින් ජීවිතයට මුහුණදෙනවා. මං හිතන්නේ, ඇත්තටම අද කාලේ ඕමානයේ ජීවත් වෙන කාන්තාවෝ ගෙවන්නෙත් මොවුන් වැනිම වු ජීවිතයක් බවයි’ යන්නයි.


Celestial Bodies කෘතියේ විස්තර කෙරෙන පවුලේ ඉතිහාසය සොයා යනවිට ඕමානය වෙනස්වී තිබෙන අන්දම දැකගත හැකිවේ. ඕමානයේ වහල් මෙහෙය අවසන් කෙරෙන්නේ 1970 වසරේදීය.


‘මේ නවකතාවේදී වහල්භාවය වගේ තහනම් මාතෘකාවක් ගැන ලිවීම පවා ඕමානයේ සමහර පාඨකයින්ට සතුටට හේතුවන කරුණක්. නමුත්, සමහර පාඨකයෝ මේ ගැන ඒ තරම් සතුටට පත්වුණේ නැහැ. මෙමගින් විෂයාත්මක වශයෙන් පිළිගැනීමක් ලැබුණු බව ඇත්ත වුණත් ඉතිහාසයට මුහුණදෙන්නත් අපිට සිද්ධ වෙනවා. මගේ ලේඛනය තුළින් සමහර අත්දැකීම් ගැන හඬ නගන්නට උත්සහ ගැනීමත් අතිශය වැදගත් වුණා. විශිෂ්ඨ කතාවකින් පාඨකයින්ට ඉතිහාසය ගැන දැනගන්න හැකිවෙන නිසා ප‍්‍රබන්ධ කතා වැදගත් වෙනවා. සමහරවිට, ඉතිහාසය නවකතාවත් සමග සන්ධානගත වෙමින් තමන්ටම අනන්‍ය විදියට කටයුතු කරනවා.

අබ්දුල්ලා කියන්නේ අතිසාර්ථක වෙළෙන්දෙකුගේ පුතෙක්, ඒ වගේම මයියාට ගැළපෙන හොඳ අනාගත ස්වාමි පුරුෂයෙක්. නමුත්, අබ්දුල්ලා හැදී වැඩෙන්නේ මේ වෙළෙන්දාගේ නිවසේ ශේෂ වී ගියපු වහල්බවින් නිදහස ලැබූ සරීෆාගේ සෙවණේ. මේ එකිනෙක සබඳතා ගැන පාඨකයින්ට ප‍්‍රසිද්ධියේ පැවසිය යුතු නොවූවද මේ තුළ ගැබ්ව තිබෙන ඉතිහාසය කෘතිය පුරා ඉදිරිපත් කිරීම අතිශය වැදගත් වෙනවා’ වහල් මෙහෙය අවසන් කළ ඕමානය හා සමාජයේ කොන් කිරීමට ලක්වූ වහල්බවින් පීඩා විඳි මිනිසුන් මෙන්ම වහල් බවින් මිදුනු මිනිසුන් ගැන Celestial Bodies කෘතියේ ගැබ්වී තිබෙන තොරතුරු ගැන ජෝකා විස්තර කරන්නේ එලෙසයි.


මේ වනවිට 41 හැවිරිදි වියේ පසුවන ජෝකා, මස්කට් සුල්තාන් සරසවියේ කලා හා සමාජ විද්‍යා අංශයේ සහකාර කථිකාචාර්යවරියක ලෙස සේවයේ යෙදෙනවා. ඇය මීට පෙර 2004 වසරේදී Manamat (Dreams හා 2016 දී Narinjah (Bitter Orange) * නමින් කෘතීන් දෙකක් පළකර තිබෙනවා.
‘මං අරාබි භාෂාවට දැඩිව ඇළුම් කරනවා. ලේඛිකාවක තමන්ගේ භාෂාවට ආදරය කරන අතරතුරදී අරාබි භාෂාව බොහොම නිවැරදිව භාවිත කරන්න උත්සහ ගන්න නිසාම අනෙක් භාෂාවන් අතිදුෂ්කර බව වැටහෙනවා. එක භාෂාවකට දැඩිව ආදරය කරද්දී තවත් භාෂාවක් හැදෑරීම මහත් පීඩාවක් වෙන්න පුළුවන්. මං පාසල් අවදියේදී ඉංග‍්‍රීසි භාෂාව ගැන ලොකු උනන්දුවක් දැක්වූවේ නැතිවුණත් මගේ ආචාර්ය උපාධියේදී ඉංග‍්‍රීසි බසින් ලියන්න සිද්ධ වීමත් අතිශය අසීරු වුණා. මට තවත් භාෂාවකින් ලියන්න සිද්ධ වේවි කියලා කවදාවත් හිතුවේ නැහැ.’ යනුවෙන් අරාබි හා ඉංග‍්‍රීසි භාෂා වලින් කටයුතු කිරීමේදී තමන් අත්විඳි දුෂ්කරතා පෙන්වාදෙමින් ජෝකා පවසන්නීය. ඇගේ විශ්වාසය වී තිබෙන්නේිඅත්දැකීම් ප‍්‍රකාශ කළ හැකි හොඳම මාර්ගය සාහිත්‍යයි’ යන්නයි.

වින්ධ්‍යා ගම්ලත්

මාධ්‍ය දෛවවාදය සහ ‘නයිට් රයිඩර්’

0

දෙරණ සිනමා උලෙළේ ‘හෙට දවසේ සිනමාව’ තරග අංශය නියෝජනය කරමින් තිරගත වුණු ‘නයිට් රයිඩර්’ චිත‍්‍රපටය තුළ කතා කළ යුතු කාරණා තියෙනවා සහ එ්ක අලූත් ප‍්‍රවිශ්ටයක් විධියට විශේෂත්වයක් දරණවා කියල මට හිතෙනවා. කෙටියෙන්ම කියනවා නම් මේක හොඳ අයිරනි එකක් තියෙන ෆිල්ම් එකක් කියලා සහසුද්දෙන් කියන්න පුළුවන්්.


‘නයිට් රයිඩර්’ කසුන් පතිරණගේ කුළුඳුල් චිත‍්‍රපටය. චිත‍්‍රපටයක් කරන්න බලාපොරොත්තු වෙන අලූත් කෙනෙක් එ් ගැන කල්පනා කරන්න නියමිත තරමක මහේක්ෂ තලයක හිටගෙන. සමහර විට එ් සිතුවිල්ල එනකොටම හයිබජට්, ටෙක්නොලොජි වගේ කාරණාත් එක්ක වැඩිදුර හිතන්න, එක්කෝ එ්වා වැඬේ නොකෙරෙන තැනට බැරියර් එකක් කරගන්න බොහෝ අය වග බලා ගන්නවා. එතකොට සිනමා හීනය තවත් දුර යනවා. අනික් පැත්තෙන් මේ බජට් කතාව සහ තාක්ෂණය කියන්නෙ ආකර්ශණීය සිනමාකාරයෙක් වෙන්න තියෙන ප‍්‍රධාන බාධාව නෙවෙයි කියල හිතෙන්නෙ, මේ දෙක යම් පමණකට සාක්ෂාත් කරගෙනත් බල්ලෙකුට කටේ තියන්න බැරි චිත‍්‍රපටි හැදෙන හැටි අපි ඕන තරං දැකල තියෙන හින්දා. නමුත් නිර්මාණශීලි සිතීම අංක එකට තියා ගත්තොත් අනික් කාරණා විසඳා ගන්න විකල්ප හදා ගන්න හැකි බව ඔප්පුකරන සාක්කි කාරයෙක් විධියට ‘නයිට් රයිඩර්ව’ නම් කරන්න පුළුවන් කියලා හිතුණෙ ෆිල්ම් එක අවසානෙ තිබ්බ සාකච්ඡුාවෙදි කසුන් මතු කරපු කාරණා එක්කයි. මේකෙදි ඔවුන් ප‍්‍රධාන වශයෙන් ඔවුන්ට හයියක් වෙලා තියෙන්නෙ මිතුරු කණ්ඩායමක් විධියට ෂෙයාර් කර ගැනීම. කේ කේ ශ‍්‍රීනාත් චතුරංග කසුන් එක්ක එකතු වෙලා ස්ක‍්‍රිප්ට්එක ලියනවා. යාළුවො එකතු වෙලා වැඩ කරනවා. මට හිතෙන විධියට මෙතනදි ගොඩක් පැක්ටි‍්‍රකල් වෙලා තියෙන්නෙ කි‍්‍රයේට් කරගෙන තියෙන විෂුවල් පැටර්න් එක නිසා කියල හිතෙනවා. තාක්ෂණික බොරු ගොඩක් ක්ෂේත‍්‍රය ඇතුළෙ පවත්වගෙන යද්දි කසුන්ලා එ්ක ජය අරගෙන තියෙන විධියෙන් අනාගතයෙ චිත‍්‍රපටි කරන්න බලාපොරොත්තුවෙන් ඉන්න අලූත්ම අයට යම් අදහසක් ගන්න පුළුවන්.


සිනමාමය වර්ගීකරණයක් ඇතුළෙ ගත්තොත් මේක ත‍්‍රිලර්/රෝඞ් මූවි වගේ ෂානරයක් ඇතුළෙ ස්ථාන ගත කරන්න පුළුවන් එකක්. පළවෙනි තත්පරේම ප්‍රෙක්ෂකයාව තිරය විසින් ඇදලා ගන්න ස්වරූපයක් චිත‍්‍රපටය තුළ තියෙනවා එන්ටටේර්නිං ගුණයක් සහ දේශපාලන මානයකුත් සහිතව. යටිපෙළක් හැටියට එන එ් මානය නැතුව වුණත් කෙනෙකුට එ්කෙන් රසවත් වෙන්න බැරිකමක් නෑ. ඇත්තටම එහෙම චිත‍්‍රපටියක් කරනවා කියන එක මම හිතන්නෙ නෑ ලේසි දෙයක් කියලා. එ් අතින් කසුන් තමන්ගෙ පළවෙනි නිර්මාණය තුළින්ම වැඩ පෙන්වල තියෙනවා.


සම්පූර්ණ චිත‍්‍රපටයම ගලායන්නෙ එක් රාත‍්‍රියක් තුළයි. ළඟදී විවිවාහ වන්නට නියමිතව ඉන්න ටැක්සි රියදුරෙක් (කලණ ගුණසේකර* තමාගේ රථයට රාති‍්‍රයේ කඩා වදින තරුණියක් (යුරේනි නොෂිකා* එක්ක යන්න වෙන ලොමුදැහැගැන්වෙන ගමනක් තමයි චිත‍්‍රපටය ඇතුළෙ තියෙන්නෙ. එ් ගමන ඇතුළෙ රෝවර් ජීප් දෙකකින් කෙල්ලව හඹාඑන පිස්තෝල කරුවන් වෙඩි තියද්දි, පාර හරස් කරද්දි ත‍්‍රාසයට පත්වෙන ගමන්, සිනමා පේ‍්‍රක්ෂාවෙදි අනුන්ගෙ ජීවිතවල අනුරාගික මොහොතවල් දකින්න රිසි අපේ දර්ශාස්වාදන මානසිකත්වය, මුන් දෙන්නා අතරෙ කොයි මොහොතක හරි එහෙම දෙයක් වෙයි කියල බලාපොරොත්තු වෙනවා. යුරේනි අපේ ආශාවෙ වස්තුව වෙනවා. එ් එක්කම රියදුරා තරුණියගෙන් අහන්නෙත්, අපිට හිතෙන්නෙත් මේ පස්සෙන් පන්නන එවුන් මොක්කු ද? කියලයි. ඇය මාධ්‍යවේදිනයක් බවත්, රටේ පාලනයට සම්බන්ධ බලවත් පවුලක් නියෝජනය කරන ‘භේරුණ්ඩ කල්ලිය’ නම් සංවිධානයක රහස් සෙවීමට කළ උත්සාහයක් නිසා ඔවුන් ඇය ලූහුබැඳ එන බවත් පසුව දැනගන්න ලැබෙනවා. කොහොම වුණත් ඇය කියන කතාව තුළ අපට මුණගැහෙන්නෙ අපි ගෙවපු පහුගිය කාලය සහ එ් ඔස්සෙ පැණනැගුණ වර්තමානය. කොටින්ම යුද්ධය, අපි ජීවත්වෙන නගර, වර්තමානය සහ මුසල්මානුවන් කෙරෙහි වෛරී මානසිකත්වයක් වැපිරීම වගේ කාරණා පිටිපස්සෙ මේ කල්ලියට තියෙනවාය කියන දායකත්වයක් ගැන ඇය කියනවා. නමුත් අන්තිමට අපිට වැටහෙන්න ගන්නවා ඇය ඔහුගේ අවංක බව, නැත්නම් හෘද සාක්ෂිය වගේ නාස්ති නොවුනු යමක් තමන්ගේ නොවන එක්තරා වුවමනාවක් වෙනුවෙන් පාවිච්චි කළා කියලා. මම හිතන්නෙ මේක තමයි චිත‍්‍රපටය විසින් අපිව ගෙනියන කේන්ද්‍රය. එ්ක අපි මේ ගෙවමින් ඉන්න වර්තමානය හා වඩාත් ගැටගැහෙන තැන.


එ්ක තරමක් දුරට මෙහෙම පැහැදිළි කරගන්න පුළුවන්. මේ වෙලාවෙ අපි ජීවත් වෙන්නෙ ‘මාධ්‍ය දෛවවාදයකට’ :ඵැාස් ත්‍්ඒකසිප* නතුව. සාමාන්‍යයෙන් අපි දෛවය කියන්නෙ අපිට නොපෙනෙන බලවේගයක් කියලා නිර්වචනය කරගත්තු දේකට. අපිව පාලනය කරනවා සහ ජීවිතවල දේවල් තීරණය කරනවා කියල හිතන පාරභෞතිකයකට. එ්ක දෙවියන් හෝ හෝ ලෝකධර්මය වැනි අපි විහිින්ම හදාගත්ත යමක් වෙන්න පුළුවන්. එ්ත් ‘මාධ්‍ය දෛවවාදය’ කියන්නෙ එහෙම එකක් නෙවෙයි. සම්පූර්ණ සැලසුම් සහගතව අපිව ගොදුරු කර ගන්නා දෙයකට. වීරයින් කවුද? ද්‍රෝහීන් කවුද? මේ දෙවර්ගයම මාධ්‍ය ලෝකයේ සර්ව බලධාරීන් විසින් නිෂ්පාදනය කරනු ලබනවා. ජාතිය වඳ කරන ෙදාස්තර සාෆිලා ද, ජාතිය බේරා ගන්නා ධර්මපාල පන්නයේ ඊනියා ජාතික වීරයින් ද ඔවුන් විසින් නිර්මාණය කරනවා. එතැනදී තර්ක බුද්ධිය හෝ විද්‍යාව වලංගු නැහැ. අපිට තියෙන්නෙ විශ්වාස කරන්න විතරයි. සුපිරිතරු බවට පත්වී ජීවිතය ගොඩදා ගැනීමේ වරය ඔවුන් අපවෙත ලබා දෙනවා. ඉතින් අපට තියෙන්නේ මේ හදලා දීලා තියෙන ලෝකය ඇතුලේ ඔවුන්ට ඕන විදියට හැසිරෙන්න. ඔවුන් කියන විධියට කන්න-බොන්න, අඳින්න-පළඳින්න, රමණය කරන්න. චිත‍්‍රපටයෙ තරුණ ටැක්සි රියදුරාටත් වෙන්නෙ එ්කම තමයි. තවත් විධියකට කියනව නම් මෙහෙමයි.


උපාධිලෝගු දාගත්ත කෙල්ලො-කොල්ලොන්ගෙ රූප තියෙන ලස්සන සයින්බෝර්ඞ් එකක් ළඟ මහ? කොම්පැනි ටැක්සියක් තියාගෙන හයර්එකක් එනතුරු බලාගෙන ඉන්න කොල්ලෙක්.., උගේ කාර් එකට හදිස්සියේ කොහෙන්දෝ දුවගෙන ඇවිත් නැගලා, ඉක්මණට යමු කියන පොෂ් කෙල්ලෙක්. කෙල්ල ඌව ඇදලා විසි කරන්නනෙ ප‍්‍රබන්ධ ලෝකෙකට. ඇයට එරෙහිව එන මාරාන්තික අභියෝගයට එරෙහිව සටන් කරලා බේරාගෙන වීරයෙකු වීම හෝ ඊට පිටුපා නිවටයෙකු වීම තමයි කොල්ලට කරන්න තියෙන්නේ. අපිට තියෙන්නෙ නරඹන්න. මේ විධියට මාධ්‍ය නම් දෛවය විසින් අපව, නැතිනම් සමාජ සංස්ථාවේ පවුල කියන එ්කකය ගොදුරු කරගන්නවාය කියන එක තමයි ‘නයිට් රයිඩර්’ සිම්බොලික් තලයකින් අපට කියන්නේ.


මේක ඡුැඑැර උැසරගෙ ඔයැ ඔරමප්බ ීයදඅ ඇසුරින් හදපු ‘නිනෝ ලයිව්’ වගේ චිත‍්‍රපටයකත් හොඳින් දකින්න තිබුණා තමයි. නමුත් ‘නයිට් රයිඩර්’ මේක පවුල පැත්තට ඩඩාත් බරව සංකේතකරණය කරන බවක් පෙනෙනවා. මාධ්‍ය විසින් නිර්මාණය කරපු ප‍්‍රබන්ධයක් ඇතුළේ යන ලාංකේය පවුලේ ගමනාන්තය ඇත්තටම මොකක් වෙන්න පුළුවන්ද? කියන හැඟවුම චිත‍්‍රපටය ඉවර වෙද්දි හොඳින් මතු වෙනවා. කෘතියෙ සමස්ත සාරයම හකුළා පෙන්වීමක් වගේ කියලා හිතෙන එ් අවසන් දර්ශනය මම මෙතන නොලියන්නේ තවම මෙය සිනමා ශාලා කරා මුදා නොහැරපු චිත‍්‍රපටයක් නිසා කුතුහලය ඉතිරි කරන්න.
අජිත් කුමාරසිරිගෙන් ෆිල්ම්එකට ලැබිලා තියෙන දායකත්වයත් මතක් කරන්නම ඕනෙ එකක්. මේකේ වේගවත් ගලා යෑමට අජිත් හොඳ ගැම්මක් දීලා තියෙන නිසාම නෙවෙයි. සංගීත අධ්‍යක්ෂවරයාගේ වගකීම ඊට වඩා පුළුල් තැනකින් දනවමින් ඇතුළෙන් එන වැලපීමක් වගේ හැඟීමක් දෙයක් සියුම්ව දනවනවා.


තව මම ගොඩක් කැමති තැනක් තමයි, මාධ්‍යවේදිනියගේ හැඳුනුම්පත, ඇය හඳුනාගත්තාට පසු කොල්ලා කුණු-මඩවලකට වීසි කරන එක. කුණු වතුර අස්සෙන් ‘මීඩියා’ කියලා පෙනෙද්දි මතු කරන උත්ප‍්‍රාසය අපේ සමාජයේ මේ මොහොත පෙනෙන හොඳ හරස් කැපුමක්.


මේක ප‍්‍රදර්ශණය කළේ ජාතිවාදී මත වපුරන නරක නමක් දරණ නාලිකාවක් සංවිධානය කරන සම්මාන උලෙළක. විදර්ශණ කන්නන්ගරත් එ්ක චිත‍්‍රපටිය ඉවර වෙලා කෙරුණු සාකච්ඡුාවෙදි මතු කළා. කසුන් එ් ගැන කිව්වෙ මෙහෙමයි.


”අපිට ඕන වුණේ ඌරගෙ මාළු – ඌරගෙම ඇෙඟ් තියලා කපන්න.”
සතුටුයි. කොන්දක් තියෙන අධ්‍යක්ෂවරයෙක් විදිහට කසුන් කරපු එ් ප‍්‍රකාශනය ගැන. x


විකුම් ජිතේන්ද්‍ර

ෆේස්බුක් මුදල් ඒකකය ලිබ්රා

0

තීන්දු ගැනීමේ කටයුත්ත සම්පූර්ණයෙන්ම ස්වාධීන ලිබ්රා සංගමයට පැවරෙනවා.

මාස්ටර්කාර්ඞ්, පේපැල් හා වීසා ආදී මුදල් හුවමාරු කරන ආයතන ලිබ්රා සංගමයේ සාමාජිකත්වය ගෙන තියෙනවා

ලෝක ආර්ථික ක‍්‍රමයටම විශාල බලපෑමක් සිදුවේවි


මුලින්ම ඔවුන්ට ඔබේ නම ලැබුණා. ඉන්පසුව ඔබේ ඡුායාරූප. වීඩියෝ. තවත් කල්යද්දී දිනපොත බවට එය පත්වුණා. ඔබේ පෞද්ගලික ජීවිතයේ රහස් රැුසක් ඔවුන් සතුවුණා. පෞද්ගලික සම්බන්ධතා එතැන ගොඩනැඟුණා. ඒ සියල්ලෙන් පසුවත් ෆෙස්බුක් සමාගමට ඔබේ ජීවිතය එක්ක ගැටගැසීමේ ආශාව නතරවී නැහැ. දැන් ඔවුන්ට ඔබේ පොකැට්ටුවට රිංගන්නත් ඕනෑ වෙලා. ෆෙස්බුක් සමාගම විද්‍යුත් මුදල් ඒකකයක් හඳුන්වාදී තියෙනවා. පසුගිය සතියේ එහි ආකෘතිය හඳුන්වා දුන්නා. තවමත් එය නිල වශයෙන් ප‍්‍රකාශයට පත්කොට නැහැ. කෙසේ වෙතත් ආර්ථික ලෝකයේත්, තාක්ෂණික ලෝකයේත් විශාල ප‍්‍රවෘත්තියක් බවට එය පත්වුණා.


බිට්කොයින් ගැන ඔබ අසා ඇති. බිට්කොයින් යනු ලොව විද්‍යුත් මුදල් ඒකකවල ජනප‍්‍රියම මුහුණතයි. විද්‍යුත් මුදල් ඒකක ක‍්‍රිප්ටොකරන්සි යන නමෙන් හඳුන්වනවා. ෆෙස්බුක් ආයතනය හඳුන්වාදෙන ක‍්‍රිප්ටොකරන්සි වර්ගයේ නම ලිබ්රා. විද්‍යුත් මුදල් ඒකක වර්ග දසදහස් ගණනක් ලොවපුරා තියෙනවා. එක් එක් මුදල් ඒකකවලට අගය එකිනෙකට වෙනස්. ඩොලරය, යුරෝ, පවුම්, රුපියල් වගෙයි. එහෙත් අප ඉහතින් කී ඩොලර්, රුපියල් වැනි මුදල් ඒකකවලට වටිනාකමක් ලබාදෙන්නේ රාජ්‍යයන්ගෙන්. ඒ ඒ රාජ්‍යයන් නැතිව ඒ මුදල් ඒකකවලට පවතින්න බැහැ. රාජ්‍යයක් කඩාවැටුණොත් මුදලත් කඩාවැටෙනවා. ලංකාවේ අප එය හොඳින්ම දන්නවානේ. ක‍්‍රිප්ටොකරන්සිවල වටිනාකම ලැබෙන්නේ රාජ්‍යයන්ගෙන් නොවෙයි. එයට පාවිච්චි වෙන්නේ බ්ලොක්චේන් නම් තාක්ෂණය.


වැඩි විස්තර නොතේරෙන කෙනෙකු සිටිනවානම්, මේ ක‍්‍රිප්ටොකරන්සි හා පේපැල් වැනි මුදල් හුවමාරු කරන වේදිකා අතර වෙනසක් තියෙන බව පැහැදිළි කරගන්න ඕනෑ. පේපැල් වගේ වේදිකාවලින් අප මුදල් හුවමාරු කරන්නේ ඩොලර් වැනි දැනට පවතින රාජ්‍ය ආයතනවලින් පිළිගත් මුදල් ඒකක වලිනුයි. වෙනසකට ඇත්තේ මුදල් නෝට්ටු නැතිව විද්‍යුත් මාධ්‍යයෙන් ඒ මුදල් හුවමාරු කිරීමයි. ඒ අනුව පේපැල් වැනි මාධ්‍යවලින් ඔබ මුදල් හුවමාරු කරද්දී මුදල් නෝට්ටුවක් අතට නොලැබුණත්, ඒ මුදල් වටිනාකමෙන් යුත් මුදල් නෝට්ටුවක් රාජ්‍යයකින් මුද්‍රණය කර තිබිය යුතුයි. ගූග්ල් ආයතනය මෙන්ම ෆෙස්බුක් වැනි ආයතනවලින්ද සිය පරිශීලකයන්ගේ දැන්වීම් පළකිරීම් වගේ කටයුතුවලදී කලින් පාවිච්චි කළේ ඩොලර්, යුරෝ වැනි රාජ්‍යයන් වලින් පිළිගත් මුදල් ඒකක. එහෙත් මේ ක‍්‍රිප්ටොකරන්සිය ක‍්‍රියාත්මක වීමෙන් පසුව ෆෙස්බුක්හි දැන්වීමක් පළකරවාගැනීම වැනි කටයුතුවලට ක‍්‍රිප්ටොකරන්සි පාවිච්චි කළ හැකියි.


ෆෙස්බුක් ආයතනය ක‍්‍රිප්ටොකරන්සි වර්ගයක් නිකුත් කිරීමට බලාපොරොත්තු වන බව කාලයක පටන් ආරංචි තිබුණා. ග්ලෝබල්කොයින්, ෆෙස්බුක්කොයින් විවිධ නම් පවා ඒ ක‍්‍රිප්ටොකරන්සිවර්ගයට යෝජනා වී තිබුණා. එහෙත් ෆෙස්බුක් ආයතනය ක‍්‍රිප්ටොකරන්සියක් දියත් කරනු ඇතැයි බොහෝ අය අපේක්ෂා කළේ නැහැ. කේම්බි‍්‍රජ් ඇනලටිකා සිදුවීමේදී ෆෙස්බුක් පරිශීලිකයන්ගේ පෞද්ගලික දත්ත තුන්වැනි පාර්ශ්වයකට ලැබෙන්නට සලස්වා අතටම හසුවී ලැජ්ජාවෙන් මුහුණ වසාගෙන සිටින ෆෙස්බුක් ආයතනය ක‍්‍රිප්ටොකරන්සියක් සමාජගත කරන්නේ කෙලෙසද. මීට පෙර පරිශීලිකයන්ගේ විශ්වාසය කැඩූ ෆෙස්බුක් කටක් ඇර ඔබේ මුදල් ගැන අපේ මත විශ්වාසය තබන්න කියා ඉල්ලන්නේ කෙසේද.


කෙසේවෙතත් මේ වෙද්දී ආරංචි ඇත්ත වී ෆෙස්බුක් සමාගමෙන් ක‍්‍රිප්ටොකරන්සියක් හඳුන්වාදීමට සූදානම් බව නිලවශයෙන් ප‍්‍රසිද්ධ කර තිබෙනවා. ලිබ්රා යන නමෙන් යුතුව වෙබ් අඩවියක්ද, ඒ වෙබ් අඩවියෙහි නව ක‍්‍රිප්ටොකරන්සිය පිළිබඳ දළ සටහනක් හෙවත් ධවල පත‍්‍රිකාවක්ද තියෙනවා. ඒ අනුව ෆෙස්බුක් සමාගමේම කොටසක් ලෙස නැතිව, ස්වාධීන ලිබ්රා සංගමය නම් ලාභ නොලබන සංවිධානයකින් එය ක‍්‍රියාත්මක වන බව ධවල පත‍්‍රිකාවේ සඳහන් වෙනවා. අප පෙර කී පරිදි ක‍්‍රිප්ටොකරන්සියකට රාජ්‍යයක් නැතිව පවතින්නට බ්ලොක්චේන් එකක් අවශ්‍යයි. ලිබ්රා බ්ලොක්චේන් නම් බ්ලොක්චේන් එකක් මත එය ගොඩනැෙÛන බව සඳහන්. එය බිට්කොයින් පාවිච්චි කරන තාක්ෂණයෙන්ම යුක්ත වුණත් හැසිරීම අතින් එය වඩා වෙනස් වේවි. මේ වෙද්දී බිට්කොයින් මුදල් ඒකකය එදිනෙදා මුදල් පාවිච්චි කරන ආකාරයෙන් පාවිච්චි වෙනවාටත් වඩා ව්‍යාපාරයක් ලෙසයි පාවිච්චි වෙන්නේ. ඊට වඩා ලිබ්රා මුදල් ඒකකයක් ලෙස හැසිරෙනු ඇති.


ෆෙස්බුක් ආයතනයෙන් ලිබ්රා බ්ලොක්චේන් එක පිහිටුවීමේ වැඩකටයුතු කිරීමෙන් පසුව, එහි තීන්දු ගැනීමේ කටයුත්ත සම්පූර්ණයෙන්ම ස්වාධීන ලිබ්රා සංගමයට පැවරෙනවා. ඒ සංගමයේ සාමාජිකත්වය ඩොලර් මිලියන 10ක් ගෙවා ලබාගත හැකියි. එසේ සාමාජිකත්වය ලබාගන්නා සමාගම්, ආයතන, සංවිධානවලට තීන්දු ගැනීමේදී එක් ඡුන්දයක් හිමිවෙනවා. ෆෙස්බුක් ආයතනයටද ඒ ආකෘතියෙහි හිමිවන්නේ එක් ඡුන්දයක් පමණයි. ඒ අනුව ඒ සංගමයට පාලන කවුන්සිලයක්ද බිහිවෙනවා. තීන්දු ගැනීම ඒ පාලන කවුන්සිලයෙන් සිදුකරන නිසා අවදානම අඩු වන බව කිව හැකියි.
මේ වෙද්දීත් මාස්ටර්කාර්ඞ්, පේපැල් හා වීසා ආදී මුදල් හුවමාරු කරන ආයතන ලිබ්රා සංගමයේ සාමාජිකත්වය ගෙන තියෙනවා. ඊට අමතරව වොඩාෆෝන් වැනි ආයතන එහි සාමාජිකත්වය ගෙන තියෙනවා. උබර් පවා ලිබ්රා සංගමයට ඇතුලත්. ඉතින්, ලිබ්රා ගැන තීන්දු ගනිද්දී ෆෙස්බුක් ගැන අවිශ්වාසයක් තිබුණත්, ඉහත කී ආයතන සමඟ අඩු වැඩි වශයෙන් ගොඩනඟාගෙන තිබෙන විශ්වාසයන් නිසා ලිබ්රා මුදල් ඒකකයට යම් විශ්වාසයක් හිමිවෙනවා. ඉදිරියේදී ඒ ආයතන සමඟ ගණුදෙනු කරද්දී ලිබ්රා පාවිච්චි කළ හැකියි.


මාර්ක් සකර්බර්ග් ඇතුලූ නඩය කිසිවෙක් විශ්වාස නොකරන පසුබිමක මුදල් ඒකකයක් ප‍්‍රසිද්ධ කිරීමේ අභියෝගය ෆෙස්බුක් ආයතනය බාරගැනීමත් අපූරුයි. තමන්ව අවිශ්වාස බව හොඳින් දන්නා නිසාම, එයට වෙනම ආකෘතියක් නිර්මාණය කිරීමත් ෆෙස්බුක් ආයතනය සිදුකළ බුද්ධිමත් ක‍්‍රියාවක්.


ලිබ්රා 2020 මුල් කාලයේදී එළිදක්වන බව ෆෙස්බුක් ආයතනය කියනවා. එය එළිදැක්වීමෙන් පසුව මුදල් ඒකකයක් ලෙස ලොව අන් කිසිදු මුදල් ඒකකයකට නැති බලයක් ගොඩනගාගැනීමේ හැකියාවකුත් එයට තියෙනවා. ලොව හැම මුදල් ඒකකයක්ම තමන්ගේ රාජ්‍යයෙහි සීමාවල සිරවී සිටිනවා. සාපේක්ෂව වැඩිපුර හුවමාරු වෙන්නේ අන්තර්ජාතික මුදල් ඒකක වශයෙන් නිතර පාවිච්චි වෙන ඩොලර්, යුරෝ, යුවාන් වැනි ඒකක. එහෙත් ඒ මුදල් ඒකකවලට පවා යා හැකි සීමාවක් තියෙනවා.


රාජ්‍යයන්ගේ ඒ සියලූ සීමා කඩා බිඳගෙන ෆෙස්බුක් පාවිච්චිය සිද්ධවෙනවා. බිලියන 2.2කට වැඩි ෆෙස්බුක් ප‍්‍රජාව අතරේ මේ අලූත් මුදල් ඒකකය පැතිරෙද්දී දේශසීමා බිඳවැටෙනවා. ඒ අනුව ලොව වැඩිපුරම පාවිච්චි වෙන මුදල් ඒකකය බවට පත්වීමේ හැකියාවකුත් ලිබ්රාවලට තියෙනවා.


ලිබ්රා වල අනාගතය දැන්ම පුරෝකථනය කළ නොහැකියි. සාමාන්‍ය මිනිසුන් ලිබ්රා කෙලෙස, කෙතරම් වේගයකින් බාරගනු ඇතිදැයි දැන්ම කිව නොහැකියි. කෙසේ වෙතත් ලිබ්රා වලට ලොව සියලූ රාජ්‍ය ක‍්‍රම, බැංකු ක‍්‍රම උඩුයටිකුරු කළ හැකියි. සාමාන්‍ය මුදල් ඒකකයක් ලෙස ලිබ්රා පාවිච්චි වෙන්නට පටන්ගත්තොත් ලොවපුරා රාජ්‍යයන්ගේ මහබැංකු දැවැන්ත අර්බුදවලට මුහුණදෙන්න පවා ඉඩ තියෙනවා. ලෝක ආර්ථික ක‍්‍රමයටම විශාල බලපෑමක් සිදුවේවි. එහෙත් ඒ බලපෑම සාමාන්‍ය ජනතාව වන අපට නරක එකක්ද, හොඳ එකක්ද යන්න තිතටම කිව නොහැකියි.


තවත් පැත්තක් වනුයේ මෙවැනි අලූත් මුදල් ඒකක සාමාන්‍ය රාජ්‍යවලින් පාලනය කරන මුදල් ඒකකවලට වඩා වෙනස් වීමයි. මේ විද්‍යුත් මුදල් ඒකකවලට හරි පාලනයක් නැතිවුණොත් ජාවාරම්වලට, කළුසල්ලි සුදු කිරීමට මේ මුදල් පාවිච්චි කිරීමේ ඉඩක් තියෙනවා. දැනටමත් එවැනි කටයුතුවලට විද්‍යුත් මුදල් අඩු වැඩි වශයෙන් පාවිච්චි වෙනවා.


කෙසේ වෙතත් අප මෙවැනි අලූත් තාක්ෂණික උපාංගවලට බිය විය යුතු නැහැ. ආර්ථිකය කඩාවැටේවි, මහබැංකු කඩාවැටේවි ආදිය කියමින් කලබල විය යුතු නැහැ. අලූත් තත්වයන්ට මුහුණදෙමින් අඩුපාඩු අවම කරගැනීමයි අප කළ යුත්තේ. ලිබ්රා සංගමය ඒ කටයුතුවලදී කෙබඳු විකල්ප හඳුන්වාදෙනු ඇතිදැයි අප විමසිල්ලෙන් බලා සිටිය යුතුයි.

අනුරංග ජයසිංහ

සැඳෑ සමය ගෙවෙද්දී..


ලෝක කුසලාන තරඟාවලියේදී සැඳෑ සමයට අප එළැඹෙමින් සිටිනවා. තීරණාත්මක තරඟ කිහිපයක්ම අවසාන වුණා. ශ‍්‍රී ලාංකික අපට ඒ සතිය සතුටුදායක එකක් වුණා. එහෙත් එංගලන්තයේ හදගැස්ම වැඩිවෙමින් පවතිනවා.


සැබෑ සිංහයා


ඕස්ට‍්‍රේලියාවට එරෙහි තරඟයේදී මන්දෝත්සාහී ලෙස ජයග‍්‍රහණය පුදදුන් ශ‍්‍රී ලංකාව, එංගලන්තයට එරෙහි තරඟයේදී අපේ සලකුණ තැබුවා. ඒ ජයග‍්‍රහණයේ කතාව මේ වෙද්දී මුලූ ලංකාවම දන්නවා. ශ‍්‍රී ලංකාව හා පාකිස්ථානය මෙබඳු විස්මිත ජයග‍්‍රහණ එක බැගින් හෝ වාර්තා නොකරන ලෝක කුසලානයක් රසවිඳින්නේ කොහොමද.


පළවැනිම මැජික් එක වුණේ අවිශ්ක ගුණවර්ධන. අපගේ පසුගිය තරඟ කිහිපයේදීම ලකුණු රැුස්කළ ක‍්‍රීඩකයන් වන දිමුත් හා කුසල් ජනිත් මුලින්ම පිටියෙන් ඉවත්වෙද්දී, අපට ලකුණු 200කටවත් යන්නට හැකිවේයැයි විශ්වාස කරන්නේ කෙසේද. අංක තුන,හතර,පහ පිතිකරුවන් පසුගිය තරඟ ගණනාවකදී ලකුණු රැුස්කළේ නැහැ. එහෙත් මේ තරඟයේදී එය වෙනස්වුණා. තුනහතරපහ නොසිතූ ලෙස වැඩකළා. පටන්ගත්තේ අවිශ්ක ගුණවර්ධන. අහා! අවිශ්ක ගුණවර්ධන.


ඔහු තාක්ෂණයෙන් පිරි පිතිකරුවෙක්. අවශ්‍ය විටෙක වේගය වැඩි කළ හැකි පිතිකරුවෙක්. තමන්ට ලැබුණු පුංචි අවස්ථාවේදී පිටියට ආපු ඔහු, වරින් වර දැවැන්ත පහරවල් එල්ලකරමින් ප‍්‍රතිවාදී පන්දු යවන්නන්ට පීඩනය වැඩිකළා. එහෙත් ඔහු දැවීගියේදී ඒ උපක‍්‍රමය සීමාව ඉක්මවා පාවිච්චි කරන්නට ගිය නිසායි. ලකුණු 49ක් රැුස්කළ ඔහු ඉනිම මන්දගාමී කොට, පිටියට ගැලපෙන ලෙස තනි ලකුණුවලින් ක‍්‍රීඩා කොට කුසල් මෙන්ඩිස් සමඟ සබඳතාවයක් ගොඩනැඟිය යුතුව තිබුණා. එතැන ඔහුට වැරදුණා.


ඉන්පසුව මැතිව්ස් හා කුසල් මෙන්ඩිස් ගොඩනැඟූ ඉනිම ඉතා උපක‍්‍රමශීලී එකක්. අගය කළ යුතු එකක්. එක් මොහොතක ඔවුන් එකදිගට පන්දු 15ක් විතර තනි ලකුණු රැුස්කළ තිබුණා. පිටියේ සිටින පිතිකරුවන් දෙදෙනෙක් එලෙස එකදිගට අන්තය මාරු කිරීම පන්දු යවන පිළට මහා හිසරදයක්. එය ඉනිමක මැද කොටසක් ගොඩනංවන අපූරු උපක‍්‍රමයක්. ඇත්තෙන්ම ශ‍්‍රී ලංකාවට ඉනිමේදී වැරදුණේ අවසාන කොටසයි. වේගයෙන් ලකුණු පුවරුවට ලකුණු එකතු කළ යුතුව තිබුණු තිසර, ධනංජය, ජීවන් හා උදානට එය කරන්නට නොහැකි වුණා. ඒ නිසාම එංගලන්ත පිතිකරු පිලට ලොව කුමන පිටියකදී වුව පහසුවෙන් හඹා යා හැකි ලකුණු 234ක් ලකුණු පුවරුවට වැටුණා.
අප ලෝක කුසලානයට පෙර සියලූ කණ්ඩායම් ගැන ලියූ සටහනේදී ශ‍්‍රී ලංකාවේ කණ්ඩායමට අවස්ථා අඩු බව කීවා. ශ‍්‍රී ලංකාව විශේෂ යමක් කරන්නට නම් ලසිත් මාලිංගගේ බුද්ධිය ගැන උපරිම විශ්වාසය තැබිය යුතු බව අප කීවා. එංගලන්තයට එරෙහි තරඟය ලසිත් මාලිංගගේ බුද්ධියෙහි ප‍්‍රතිඵලයක්. ඇත්තෙන්ම එය එංගලන්ත පිතිකරු බලඇණියට එරෙහිව ලසිත් මාලිංග සීරුවට ක‍්‍රීඩා කළ චෙස් ඉනිමක් බඳුයි. නියමිත වෙලාවට නියමිතම තැනට බෝලය තැන්පත් කරන්නට මාලිංග වරු ගණන් සැලසුම් හදන්නට ඇතිවා නිසැකයි. එංගලන්තයේ පිතිකරු බලඇණියම එක සේ භයානකයි. වැඩියෙන්ම භයානක ජොස් බට්ලර්. ඒ ඔහුගේ මාරාවේශ පිතිහරඹ විලාශය නිසායි. එහෙත් එංගලන්ත පිළේ සිටින විශිෂ්ඨම හා ස්ථාවරම පිතිකරුවා ජෝ රූට්. ආරම්භක පිතිකරු ජොනී බෙයාස්ට්‍රෝද එලෙසම භයානකයි. ඒ තිදෙනාම පිටියෙන් ඉවත් කළේ ලසිත් මාලිංගයි.


ශ‍්‍රී ලංකාවට මාරාන්තික දඟපන්දු යවන්නෙක් නැති බව අප මීට පෙර කීවා. විස්මිත ලෙස දඟකවන පන්දු යවන්නෙක් අපට නැහැ. රංගන හේරත් කෙනෙක් හෝ මුරලිදරන් කෙනෙක් නැහැ. ඒ නිසාම මාලිංග බට්ලර්ගේ කඩුල්ල ගත් පසුව ලියුම්කරු කල්පනා කළේ හේරත් වගේ දඟපන්දු යවන්නෙක් හිටියානම් මාලිංගේ පන්දු සැසිය අවසාන කොට, ඉතිරි කඩුලූ කිහිපය දවාගන්න තිබුණා කියායි. එහෙත් නොසිතූ ලෙස ධනංජය සිල්වාගේ පන්දු සැසියකින් හේරත්ලාට කරන්නට තිබුණු රාජකාරිය ඉටු වුණා. කෙටි පන්දු සැසියකින් ධනංජය කඩුලූ තුනක් බිඳහෙළුවා. ඉදිරියේදී එන්න නියමිත තරඟ අතරින් කොදෙව් හා දකුණු අප‍්‍රිකා තරඟ දෙකේදී ශ‍්‍රී ලංකාව හොඳ දඟපන්දු අභියෝගයක් එල්ල කරන්නට සිදුවේවි. ධනංජයට මේ කටයුත්ත ඒ තරඟවලදීත් කළ හැකිනම් අපූරුයි.


උඩුයටිකුරු


ඉන්දියාව සමඟ තරඟයකට ලොව හොඳම පන්දු යවන පිළ පැමිණියායැයි සිතමු. ඔවුන් ඉන්දියාවට එරෙහිව තරඟය සැලසුම් කළායැයි සිතමු. ලොව හොඳම පන්දු යවන්නන් වුව මුලින් පිතිකරණයේ යෙදෙන ඉන්දියාව ලකුණු 230ට අඩුවෙන් තබාගන්නට සැලසුම් නොකරනු ඇති. වැඩිම වුණොත් ඔවුන් තම උපරිමය පෙන්වා ලකුණු 280ට අඩුවෙන් තබාගන්නට සැලසුම් කරාවි. එහෙත් කිසිවෙක් නොසිතූ අභියෝගයක් ඉන්දීය පිතිකරු බලඇණියට දෙමින් ඉන්දියාව ලකුණු 223කට සීමා කරන්නට ඇෆ්ගන් පන්දු යවන්නන් සමත්වුණා. ඇෆ්ගන් පන්දු යවන්නන් සියලූදෙනාම පාහේ කඩුලූ ලබාගනිමින් ඉන්දියාව සීමා කරන්නට දායක වුණා. එහෙත් වර්ණවත්ම දායකත්වය දුන්නේ අත්දැකීම් බහුල ක‍්‍රීඩක මොහොමඞ් නබී. විරාත් කෝලිව හා ලෝකේෂ් රාහුල්ව දවාගන්නට ඔහු සමත්වුණා.


මුජිබ් උර් රහ්මාන්, ගුලාබ්දීන් නායිබ්, රෂීඞ් ඛාන් ඇතුලූ පන්දු යවන්නන් හයදෙනෙකු ඉතා හොඳින් පන්දු යැව්වේ ඉන්දියාව සීමා කරගත් අන්දම අපූරුයි. ඉන්දීය ඉනිම අවසන් වෙද්දී ක‍්‍රිකට් ලෝක කුසලාන ඉතිහාසයේ අනපේක්ෂිතම ප‍්‍රතිඵලයක් ලැබුණු තරඟය බවට මෙය පත්වේදැයි සියල්ලන්ගේ දෑස් දැල්වුණා. ප‍්‍රබල කණ්ඩායම්වලට දුර්වල කණ්ඩායම් පරාජයට පත්වෙන අයුරු අප දැක තිබෙනවා. එහෙත් කිසිදු ලෝක කුසලාන තරඟාවලියකදී ප‍්‍රබලම කණ්ඩායම හෝ කණ්ඩායම් දෙකෙන් එකක් පරාජය කරන්නට දුර්වලම කණ්ඩායම සමත්වී නැහැ.


සියල්ලට වඩා ඉන්දීය ඇෆ්ගන් තරඟය සුවිශේෂී වුණේ මොහොමඞ් නබීගේ ඉනිම හින්දායි. අන් කිසිවක් නොව, ඔහුගේ පුදුමාකාර සැහැල්ලූවම ඉන්දියානු පේ‍්‍රක්ෂකයන්ව දහස් වරක් හදවතින් මරා දමන්නට ඇති. ඔහු ඉතා සැහැල්ලූවෙන්, සැලසුම් කරමින් ක‍්‍රම ක‍්‍රමයෙන් ලකුණු ගොඩනඟමින් ඉනිම ඉදිරියට ගෙනගියා. එහෙත් අන්තිම පන්දුවාර කිහිපයේදී ඔහුගේ සැලසුම් මඳක් එහේමෙහේ වුණා. ඒත් ලොව හොඳම පන්දු යවන්නාට වුව නබීව සම්පූර්ණයෙන්ම පරාද කරන්නට හැකිවුණේ නැහැ. එක් අන්තයක රැුඳී සිටිමින් ඔහු ක‍්‍රමයෙන් 223 ඉලක්කයට ලඟාවුණා. 166ට කඩුලූ 6ක් ලෙස කඩාවැටී තිබුණු ඇෆ්ගන් ඉනිම ලකුණු 213ක් දක්වාම ඉදිරියට රැුගෙන යන්නට නබී සමත්වුණා. නොසිතූ ලෙස 213 දී නවතින්නට ඔහුට සිද්ධවුණා.
එහෙත් ඇත්තෙන්ම මේ තරඟයේදී ඇෆ්ගන් ඉනිමට සැබෑ අභියෝගයක් එල්ලකළේ ජස්ප‍්‍රිට් බුම්රා. ඔහු හොඳම කඩුලූ දෙකක් දවාගත්තා පමණක් නොවෙයි, අවසන් පන්දුවාරයට පෙර පන්දුවාරයේදී පිටියට පැමිණ නබීගේ සැලසුම අවුල් කරමින් අඩු ලකුණු පන්දුවාරයක් යැව්වා.


කොහොම වුණත් දුෂ්ඨයන්ට එරෙහිව මෙතෙක් ඉහළම අභියෝගයක් එල්ලවූ තරඟය ලෙස මෙය හැඳින්විය හැකියි. දුෂ්ඨයන් තවමත් අපරාජිතයි. එහෙත් ඇෆ්ගන් තරඟය මැද්දේ ඉන්දීය පේ‍්‍රක්ෂිකාවන් බියෙන් හඬාවැටෙන අයුරු දකින්නටත් ලැබුණා.


අවසානයේදී ලකුණු හයක් ලබන්නට තිබියදී නබී එල්ලකළ වේගවත් පහර හතරේ සීමාව අසබඩදී උඩපන්දුවක් ලෙස රැුකගත්තත්, තව ටිකක් එහේමෙහේ වුණානම් ඒ පහර හයේ පහරක්ව ඇෆ්ගනිස්ථානය ජයගන්නත් ඉඩ තිබුණා.


ඒ පාකිස්ථාන්


මේ සටහන ලියද්දී පාකිස්ථානය හා නවසීලන්තය අතර තරඟය අවසාන වී නැහැ. කොදෙව්වන්ට පරාද වුණත්, එංගලන්තය දණගස්වමින් ලෝක කුසලාන තරඟාවලියට පිවිස් පාකිස්ථානය දකුණු අප‍්‍රිකාවට එරෙහිව ජයක් වාර්තා කළා. දැන් ඔවුන් ඉන්නේ අවසන් පූර්ව තරඟය ගැන බලාපොරොත්තු තැබිය හැකි මට්ටමක. කොහොම වුණත් ඔවුන්ගේ ඉරණම ගැන නිවැරදිවම කිව හැකි වන්නේ පුවත්පත පිටවෙද්දී අවසන්ව තිබෙන නවසීලන්ත තරඟයේදී ඔවුන් දක්වන දක්ෂතා අනුවයි. පාකිස්ථානය නවසීලන්තයෙන් පසුව මුහුණදිය යුත්තේ බංග්ලාදේශයට හා ඇෆ්ගනිස්ථානයටයි. මේ තරඟ තුනේදී පාකිස්ථානයට ලෝක කුසලාන තරඟාවලියේ අවසන් පූර්ව තරඟවලට යා හැකිදැයි තීරණයක් ලැබේවි.


දකුණු අප‍්‍රිකාවට එරෙහි තරඟයේදී පාකිස්ථානය දකුණු අප‍්‍රිකාවට නැවතත් පරාජයක අමිහිරි රසය ලබාදුන්නා. දකුණු අප‍්‍රිකාව මේ වෙද්දී එකදිගට තරඟ පරාජය වීමෙන් දුර්වල මානසික තත්වයක ඉන්නවා. පාකිස්ථානය කාටත් හොරෙන්ම ලකුණු සටහනේ තැනක් වෙන්කරගනිමින් සිටින බවත් පෙනෙනවා.


ඒ තරඟයේදී පාකිස්ථානය පෙන්නුවේ තමන් පාකිස්ථානය බවයි. පාකිස්ථානු ක‍්‍රිකට්වලින් අප නිතර දකින දේවල් බොහොමයක් ඒ තරඟයේදී දකින්න ලැබුණා. හොඳට පන්දුවට පහරදෙමින් සිටි පිතිකරුවෙක් අන්තිම දුර්වල පහරකට ගොස් දැවීයෑම පළවැන්නයි. ෆකර් සමාන් සවල් පහරක් බඳු ඩිල්ස්කූප් පහරක් එල්ල කරන්නට ගොස් උඩපන්දුවක් දී දැවී ගියේ ලකුණු 44ක් ලබා තිබියදීයි. ඉන්පසුව සාර්ථකත්වයේ රසය නොවිඳි ක‍්‍රීඩකයෙක් එකවර සාර්ථක වුණා. හැරිස් සොහේල් හයේ පහරවල් 3ක් සමඟ ලකුණු 89ක් රැුස්කළා. එක් විශිෂ්ඨ පිතිකරුවෙක් තමන්ගේ කටයුත්ත කළා. ඒ රාජකාරිය කළේ බාබර් අසාම්.


සුපුරුදු පාකිස්ථානය හොඳින්ම දකින්න ලැබුණේ පන්දු යවද්දීයි. උඩපන්දු හතක්ම අත්හරිමින් තමන් පාකිස්ථානය බව ඔවුන් පෙන්නුවා. එහෙත් වමත් වේගපන්දු යවන්නන් රොත්තක් පැමිණ කඩුලූ බිඳහෙළමින් උඩපන්දු අත්හැර කඩුලූ ලබාගත්තා. පාකිස්ථානය පන්දු යවද්දී තුන්හතර වතාවක් කඩුල්ල බිඳ නොවැටී කොහොමද. වහබ් රියාස් පැමිණ රිවර්ස්වින්ග් පන්දු යෝකර් අඩවියට යොමු කරමින්, පන්දුව රූං පෙත්තක් බවට හැරෙව්වා. සමහර විචාරකයන් කීවේ වසීම් අක‍්‍රම්ගේ පන්දු තරම්ම ඒ ස්වින්ග් පන්දු විශිෂ්ඨ බවයි. මේ වෙද්දී වහබ් රියාස් අභ්‍යාස කරමින් සිටින දකුණත් පන්දු යවන්නන්ට ඕවර් ද විකට් ආකාරයෙන් පන්දු යැවීමේ උපක‍්‍රමය අපූරුවට වැඩ කළ බව පෙනෙන්නට තිබුණා. සියල්ල අවසාන වුණේ දකුණු අප‍්‍රිකාව ලකුණු 259කට සීමා කරමින්. ඒ පාකිස්ථානය. උඩපන්දු අත්හැරියා. ඒත් තරඟය දින්නා.



ඇත්තෙන්ම ලියුම්කරුට මෙවර ලෝක කුසලානය ඇරඹෙද්දී දැවැන්ත බලාපොරොත්තුවක් තිබුණා. ඒ බංග්ලාදේශය අඩුම තරමේ අවසන් පූර්ව තරඟය දක්වා එනු දැකීමයි. ඔවුන්ට ඒ සඳහා සුදුසුකම් රැුසක් තිබුණා. විශිෂ්ඨ පිතිකරු බලඇණිය. දඟපන්දු යවන්නන්. ලොව අංක එකේ තුන් ඉරියව් ක‍්‍රීඩකයා. දශකයක් පිටියේ සිටි විශිෂ්ඨ ක‍්‍රීඩකයන් පස්දෙනා. සියල්ල රැුගෙන බංග්ලාදේශය ආවා. ඔවුන් මේ තරඟාවලියේදී යමක් ඔප්පු කළ යුතුව තිබුණා. ඇත්තෙන්ම මේ වෙද්දීත් දකුණු අප‍්‍රිකාව, ඇෆ්ගනිස්ථානය හා බටහිර ඉන්දීය කොදෙව් කණ්ඩායම්වලට එරෙහිව ජය ලබමින් බංග්ලාදේශය තමන්ට යමක් කළ හැකි බව පෙන්නුවා. එහෙත් ඔවුන් තරඟ කිහිපයක්ම පරාජය වුණා.
ඕස්ට‍්‍රේලියානු තරඟය බංග්ලාදේශයට කණගාටුදායක අවස්ථාවක්. එහෙත් ඒ දිනය සම්පූර්ණයෙන්ම ඕස්ට‍්‍රේලියානු පිතිකරුවන්ට අයිති දිනයක් වුණා.

ඬේවිඞ් වෝනර් හා ඒරන් ෆින්ච් පළමු කඩුල්ලට ලකුණු 121ක සම්බන්ධයක් ගොඩනඟමින් තරඟයේ බලාපොරොත්තු මුලින්ම බංග්ලාදේශයෙන් ඈත් කළා. ඉන්පසුව දෙවැනි කඩුල්ල ලබාගන්නට ලකුණු 313ක් වෙනතුරු බලා ඉන්නට බංග්ලාදේශයට සිද්ධවුණා. ඬේවිඞ් වෝනර් පන්දුවාර 44ක්ම පිටියේ හිටියා. ලකුණු 169ක් ඔහු ලැබුවා. කවාජා, මැක්ස්වෙල් යන දෙදෙනාම පිටියේ රැුඳී ඉඳමින් වෝනර්ගේ ඉනිමට සහාය දැක්වුවා. ඉතින්, අවසානයේදී ලකුණු 381ක් ඕස්ට‍්‍රේලියාව ලැබුවා. ඒ ලකුණු පසු කරන්නට පහසු නෑ. බංග්ලාදේශ පන්දු යවන්නන් හොඳ පන්දු යවන අවස්ථා දකින්නට ලැබුණත්, ඔවුන් පන්දුවෙන් අභියෝගයක් එල්ල කළේම නැහැ.


එහෙත් වැදගත් කාරණය පිතිකරණයට පිවිස් බංග්ලාදේශයත් හැකි තරමින් අභියෝග කිරීමයි. ලකුණු දෙසිය ගණන්වලදී කඩා වැටෙන්නට ඔවුන් සූදානම් වුණේ නැහැ. ලකුණු 333ක්ම ඔවුන් ලබාගන්න සමත්වුණා. තමීම්, ශකිබ්, රහීම්, මහමදුල්ලා යන පිතිකරු ඇණියේ ශක්තිවන්තයන් සිව්දෙනාම සැලකිය යුතු ලකුණු ප‍්‍රමාණයක් ලැබුවා. එහෙත් ඒ මදි. ඕස්ට‍්‍රේලියාව ඉදිරියේ ඔවුන්ට පරාජය හිමිවුණා.


ඒත් ඇෆ්ගනිස්ථානයට එරෙහිව විශිෂ්ඨ ලෙස ක‍්‍රීඩා කොට ජය ලබන්නට බංග්ලාදේශය සමත්වුණා. ඉන්දියාව ලකුණු 223කට සීමා කරන්නට සමත්වූ ඇෆ්ගන් පන්දු යවන්නන් ඉදිරියේ ලකුණු 263ක් ලබන්නට බංග්ලාදේශයට හැකිවුණා. ඇෆ්ගන් තරඟයේදී අප දුටුවේ එකම එක දැවැන්තයෙක්. ශකිබ් අල් හසන්. ඔහු පහුගිය කාලයක් තිස්සේ ලොව හොඳම තුන් ඉරියව් ක‍්‍රීඩකයන් තුන්දෙනා අතර සිටිනවා. බොහෝවිට ඔහු පළවැනියා. මේ තරඟයේදී පිත්තෙන් ලකුණු 51ක් ලැබූ ඔහු පන්දුවෙන් කඩුලූ 5ක් ලැබුවා. නිකන්ම කඩුලූ 5ක් නොවෙයි. ඇෆ්ගන් පිළේ පළමු කඩුලූ පහෙන් හතරක්ම බිඳහෙලූවේ ශකිබ්. මෙය මේ කුසලානයේ හොඳම තුන් ඉරියව් දස්කම.


ඇත්තෙන්ම ඇෆ්ගන් පිළ පළමු පන්දුවාර 10 අවසන් වනතුරුම කඩුල්ලක් නොදී සම්බන්ධතාවයක් ගොඩනඟමින් සිටියේ තරඟය ක‍්‍රමයෙන් තමන්ගේ අතට ගනිමින්. එහෙත් 11 වැනි පන්දුවාරයේදී ශකිබ් පැමිණ කඩුල්ල දවාගත්තා. ඇෆ්ගන් පිතිකරුවන්ට දිගු ඉනිම් ගොඩනැඟීමට අත්දැකීම් නැති බව මේ තරඟයේදීත් පැහැදිළි වුණා. ඔවුන් පළමු පන්දුවාර 20 අවසන් වෙද්දීත් ලබාදී තිබුණේ එක් කඩුල්ලක් පමණයි. මුල්පෙළ පිතිකරුවන් පිටියේ සිටියා. එහෙත් ලකුණු තිබුණේ 79යි. පන්දුවාර 10 සිට විස්ස දක්වා ඔවුන් කඩුල්ල රැුක්කත් ලකුණු රැුස්කළේ 30කට ආසන්න ලකුණු ප‍්‍රමාණයක් පමණයි. මේ දුර්වල මන්දගාමීත්වය ඔවුන්ගේ ඉනිම දුර්වල කළා.

ශේක්ෂ්පියර්ගෙන් ‘කෑල්ලක්‘ වෙනුවට…

0


අද සටහනට මත්තෙන් නුදුරු දිනක මා වෙත හදිසියේ ලැබුණු දුරකථන ඇමතුමක සංක්ෂිප්තයක් ඔබ වෙත තැබීම සාකච්ඡුාවට කැඳවීමට අදහස් කරන මාතෘකාවට අවශ්‍ය පසුබිම තනා දෙන බැව් විශ්වාස කරමි. එය පහත පරිදි ය.
”සර්… සර්ට මතකද මාව? මං කතා කරන්නෙ සර්ගෙන් ඉගෙන ගත්ත අහවලා…”
”මොකද මතක නැත්තෙ? ඉතින්? මොකද හදිසියෙම?”
”අනේ සර්… මේ මං වැඩ කරන ඉස්කෝලෙ ඩ‍්‍රාමා මිස්ට පොඩි උදව්වකට… ශේක්ෂ්පියර් නාට්‍ය පිටපතක් හොයාගන්න බැරි වෙයි ද?”
”මොකක්ද පිටපත? මගෙ ළඟත් එකක් දෙකක් ඇති… යුනිවසිටි ලයිබ‍්‍රරි එකෙත් ඇතිනෙ…”
”ඔය රජ කතා කීපයක්ම එයා ලිව්වනෙ නේද? මොකක් හරි එව්වැයින් හොඳ එකක්… මේ පාර පාසැල් නාට්‍යවලට අපි කරන්න යන්නෙ ශේක්ෂ්පියර් නාට්‍ය… ඒකයි…!”
”හරියටම පිටපත කිව්වනං මට ලේසියි හොයල දෙන්න. සේරම පරිවර්තනය වෙලත් නෑනෙ…”
”සර් ඔය හොඳ මොකක් හරි එකක් තෝරල දෙන්න… ”
මේ මෙවැනි ඉල්ලීම් සහිතව මා වෙත ලැබුණු එකම ඇමතුම නොවේ. පේරාදෙණියේ සේවයට යළි එක්වී ගෙවුණු පසුගිය වසරකට මඳක් වැඩි කාල සීමාව තුළ පාසැල් නාට්‍ය තරග මුල් කරගනිමින්, පිටපත් සොයාගැනීමට, හොඳ ‘ප්ලොට්‘එකක් සොයා ගැනීමට, තරග සඳහා ඉදිරිපත් කරන නාට්‍යවල ‘හොඳ නරක‘ හදා ගැනීමට යනාදී වශයෙන් විවිධ ඇමතුම් කිහිපයක්ම මවෙත ලැබිණි. ඒ බොහෝ ඇමතුම් ‘හදිසි‘ ඇමතුම් වූ අතර, දිනයකින් දෙකකින්, ඉක්මන් පිළිතුරු අපේක්ෂිත ස්වරූපයේ ඇමතුම් විය.


නාට්‍ය ඉතිහාසයේ සශ‍්‍රීකම සමයක් ලෙස ගැනෙන ග‍්‍රීක නාට්‍ය සමය පිළිබඳ කතාබහෙහි මූලිකව ගැනෙන්නේ ද ‘ඇතැන්ස්‘ නාට්‍ය උළෙල ප‍්‍රමුඛ නාට්‍ය තරගයන් ය. යුරිපිඞීස් සහ ඇරිස්ටොෆනීස් ඇතුළු, වසර දෙදහසකට ද ඔබ්බෙන් ජීවත් වූ නාට්‍යකරුවන්ගේ නාට්‍ය උත්සවවලින් ජය හිමිකරගත් නාට්‍ය අතුරින්, පිටපත් ලෙස ආරක්ෂාව ලැබ, දිගු අඳුරු මධ්‍යකාලය ඔස්සේ වත්මන තෙක් සුරක්ෂිත වූ පිටපත් අපි අද සම්භාව්‍ය ග‍්‍රීක සාහිත්‍යය වෙත තබමින් හදාරමින් ද, අපගේ වේදිකා මත ප‍්‍රතිනිර්මාණය කොට රස විඳිමින් ද සේවනය කරමු. ගැමි නාටක හෝ සමකාලීන අභිචාර හා බැඳුණු නාටක තරග කොට ජය ලැබ ඇති බවක් නොපෙනෙතත්, ග‍්‍රීක හා රෝම නාට්‍ය සමයන්හි සිට විවිධ අවස්ථාවල මුණගැසෙන නෙක් ස්වභාවයේ නාට්‍ය උළෙල හා තරග රංග වේදිකා මත සිදු කළ ප‍්‍රකාශනයන් තවෙකක් පරයා යන්නට තරම් ඉහළින් නිර්මාණය කර ඇති ද යන විනිශ්චයට ද ලක් වෙමින් අද වන තෙක් පැමිණ ඇති බවට සාක්ෂි බොහොමයක් වෙයි.


ලාංකික නූතන නාට්‍ය ඉතිහාසයේ නාට්‍ය බොහොමයක් ද 60-70 දශකවල පටන් වැඞී නැගුණු නාට්‍ය උත්සවවල දී ඇගයුමට පාත‍්‍ර වූ, තරග කොට ජය ලැබූ, නාට්‍ය බව ඒ නාට්‍යවල වටපිට විමසන විට හඳුනාගන්නට ලැබේ. රාජ්‍ය නාට්‍ය උළෙල හා යෞවන සම්මාන උළෙල වැනි ජාතික මට්ටමෙන් ක‍්‍රියාත්මක වන රාජ්‍ය අනුග‍්‍රහය ලැබෙන නාට්‍ය උළෙලවල සිට ‘දහදිය සිත්තම‘, ‘වේදිකාවෙන් මහ පොළවට‘ වැනි විවිධ සංගම්, වෘත්තීය සංවිධාන, විශ්වවිද්‍යාල යනාදී ආයතන මෙහෙයවන නාට්‍ය උළෙල ද විවිධ ‘සශ‍්‍රීක මට්ටම්වලින්‘ මෙරට නාට්‍ය බිම වෙත දොර විවර කර ඇති බැව් පෙනේ. රාජ්‍යයේ සෘජු අනුග‍්‍රහය ලැබෙන නාට්‍ය උළෙල වෙත වැඩි වශයෙන් නාට්‍ය නිෂ්පාදකයින්ගේ ආකර්ෂණයක් ඇති බැව් හඳුනාගැනීම අපහසු නොවන අතරම බොහෝ විට, උළෙල කෙළවර, විනිශ්චයන්හි ගුණදොස් පිළිබඳව වාර්ෂිකව කෙරෙන පසු-විවාද ද හමු නොවන්නේ නොවේ.


ඒ සියල්ල එසේ වුව, පාසැල් සෞන්දර්ය අධ්‍යාපනය තුළ ඉහළ අංකයක් ලැබ ගන්නා නාට්‍ය හා රංග කලාවෙහි ප‍්‍රමුඛ විමසුම නාට්‍ය තරග විය යුතු ද?
නර්තනය, සංගීතය, චිත‍්‍ර කලාව යනාදී සෙසු සෞන්දර්ය කලාප වෙත ද මේ පැනයම අදාල වන අතර, මගේ ප‍්‍රමුඛ අධ්‍යයන ක්ෂේත‍්‍රයක් වෙත තබා මම මේ සාකච්ඡුාව ආරම්භ කරන්නට කැමැත්තෙමි. සෙසු කලාප වෙත සාකච්ඡුාව දිගු කිරීම අපට දෙවනුව කළ හැකි ය.


වර්තමානය වන විට නාට්‍ය හා රංග කලාව, වසර කිහිපයකට පෙර පැවති ආකාරය බිඳ හෙළමින්, පාසැල් අධ්‍යාපන ක්ෂේත‍්‍රයෙහි ඉම් රේඛා පුළුල් කොටගෙන ඇත. එය දැන් අපට හමුවන්නේ පාසැලෙහි හත්වැනි වසරේ සිට අධ්‍යයනය කළ හැකි විෂයයක් ලෙසිනි. එනිසාම නාට්‍ය හා රංගකලාව පිළිබඳ ඇති උනන්දුව අතීතයට සාපේක්ෂව අධ්‍යාපන ලෝකය තුළ ඉහළ ය. නමුත් ඒ කෙලෙසකින් ද?


එක් අතෙකින් එය පාසැල්වල පෙර සිට පැවති සෞන්දර්ය විෂයය ඒකක අතරට පැමිණි අලූත් සාමාජිකයෙකි! දැන් දරුවන්ට නටන්නටත්, ගයන්නටත් නොඑසේනම් අඳින්නටත් ‘බැරි‘ නම් නාට්‍ය විෂයය තෝරාගන්නට පුළුවන. ”මම නාට්‍ය කරන්න පන්තියෙ ඉතුරු වුණේ ඉතිරි දේවල්වලට තෝරගත්තෙ නැති නිසා” යැයි ‘පේ‍්‍රමී කවි නළුව‘ නමැති විශිෂ්ට කෙටි නාට්‍යයේ ප‍්‍රධාන චරිතය වේදිකාවක් මත සිටම කියන්නේ මේ සත්‍යයයි. දෙවනුව එය නව ටියුෂන් දොරකි. මෙම විෂයය න්‍යායාත්මක පිළිතුරුවලට අමතරව ප‍්‍රායෝගික ක‍්‍රියාකාරකම් ද ඉල්ලා සිටින්නක් වන බැවින් නාට්‍ය රංගනය ආදියට හැකියාවක් ඇති නාට්‍ය ගුරුවරුන්ට දැන් හොඳ ඉල්ලූමක් ඇත. එමෙන්ම විෂයය නිර්දේශවල හමුවන නිර්දේශ නාට්‍ය නිෂ්පාදනය කිරීම හා පාසැල් දර්ශන සංවිධානය කරමින් ඒ දරුවන් වෙත අලෙවි කිරීම මෙහිලා හමුවන තවත් නව කලාපයකි. ඒ හා සමගාමීව නැගී ඇති සිවුවැනි අංකය ඉහළ තරගකාරීත්වයක් ඇති පාසැල් නාට්‍ය තරග උණුසුමයි!


අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයේ වෙබ් අඩවියට අනුව 2019 වසරේ පාසැල් නාට්‍ය තරග ළමා තේමාත්මක නාට්‍ය, කෙටි කතා පාදක, විශ්ව සාහිත්‍ය පාදක, ඒක-පාත‍්‍ර නාට්‍ය, ග‍්‍රීක හා රෝම ප‍්‍රහසන නාට්‍ය, නූතන නාට්‍යකරුවන්ගේ නාට්‍ය, ෂේක්ස්පියර් නාට්‍ය, සංස්කෘත නාට්‍ය, කතා පුවතක් ඉදිරිපත් කිරීම, ඒකල භාෂණ, යුගල භාෂණ, ගැමි නාටක, අභිරූපණ ලෙස ඉසව් ගණනාවක් ඔස්සේ දිවෙන්නකි. මෙම වසරේ පටන් ඒ සඳහා වන නවතම හඳුන්වා දීම ‘සංසද රංගය‘ නමින් සිංහල යෙදුමෙන් හඳුන්වා දී ඇති ත්‍දරමප ඔයැ්එරු තරග ඉසව්වයි. පළාත් මට්ටමෙන් ඇරඹ, විද්‍යාලයේ වන ශිෂ්‍ය සංඛ්‍යාව මත පදනම්ව හෝ වෙනයම් කාණ්ඩකරණයන් යටතේ වේදිකාගතව විහිදෙන මෙම නාට්‍ය තරග විශාල කාලයක්, ශ‍්‍රමයක් හා කැපකිරීමක් සමග නැගී ජාතික මට්ටමේ ජයග‍්‍රාහකයින්ගේ ජයපැන් බීම ඔස්සේ කෙළවර වෙයි.


ශිෂ්‍ය අවදියේ ලැබුණු පාසැල් තරගවලින් ලද පැසසුම් හා ඇගයුම් වින්දෙකු ලෙස පාසැල් නාට්‍ය විෂයයෙහි තරග ස්වරූප අහෝසි විය යුතු යැයි යන සාහසික යෝජනාවක් වෙත යොමුවීම හෝ ඒ තරගාවලි සංවිධානය කරමින් හා මෙහෙයවමින් අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශය හා සෞන්දර්ය නිලධාරීන් සිදු කරන කැපකිරීම් අවතක්සේරු කිරීම වැනි ඉමකට තල්ලූ වීම අසාධාරණ බව දන්නා නමුත් ඒ සියල්ල හමුවේ වුව මේ තරගවල වත්මන් ස්වරූපයන්හි ඇති ගැටළු සාකච්ඡුාවකට කැඳවීම සෞන්දර්ය අධ්‍යාපනයේ මූලික හැඩරුව තීරණය කරගැනීම සඳහා අත්‍යාවශ්‍ය බැව් හඟිමි.


අසීමිත තරග උණුසුම හා අපේක්ෂා නාට්‍ය හා රංගකලාව පිළිබඳ ද්විතීයික අධ්‍යාපන සමයෙහි ස්ථාපිත කළ හැකි සහ කළ යුතු අදහස වෙනත් මානයක් ඔස්සේ විහිදුවමින් රටෙහි අනාගත පරපුර හමුවේ සෞන්දර්යය යන්න ද තවත් තරග කලාපයක් ලෙස ධාරණය කිරීම මෙම වත්මන් තත්වයෙහි මා දකින බිහිසුණුම අනතුරයි. සෞන්දර්ය කලා සේවනය හා වින්දනය පැවතිය යුත්තේ අධි-තරගකාරීව නැගෙන, එකිනෙකා පරයා යෑම සඳහාම වලිකන සමාජයක් නිවා දැමීම පිණිස වුවත් ඒ කලාපය තුළත් යළි තරගය අධි නිශ්චය වීම නාට්‍යයේ මූලික අපේක්ෂා නසා දමන්නකි. ග‍්‍රීක-රෝම ප‍්‍රහසනයක හෝ ශේක්ෂ්පියර් නාට්‍යයක තෝරාගත් කොටසක් ‘අනෙකාට වඩා කදිමෙට‘ රඟ පා දක්වමින් පළමුවැනියා වී තුටු වීම හෝ පරාජය වී දුක්වීමට වඩා ඉහළ වටිනාකමක් ලැබෙන්නේ අදාල කලා ස්වරූප හා චරිත වඩා සියුම් හා තීව‍්‍ර කියවීමක් හරහා බිහිකර ගැනීමට ඉඩ සොයාගත යුතු සංවේදී සමාජය වෙත ය. සීසර්ගේ නසා දැමීම අභියස මාක් ඇන්ටනිගේ විශ්වය දිනූ ඒකල භාෂණය ‘ටක්කෙටම කියා‘ පළමුවැනියා වීමට වඩා අනගි ජයග‍්‍රහණය වන්නේ ශේක්ෂිපියරියානු කෘතිය මතු නොව සැබෑ සීසරියානු අතීතය තුළ ද මුණගැසෙන බෲටස්ලා හඳුනාගැනීමට තරම් අනාගත පරපුර සවිඥාණික කරවීම ය.


ඒ සඳහා අවශ්‍ය ‘මොකක් හෝ නාට්‍ය කෑල්ලක්‘ නොවේ. ඉතා පිරිපහදු කොට තෝරාගත් පෙළ කියැවීම්, මනා හැදෑරීම් සහිත මාර්ගෝපදේශන සහ දියුණු අනාගත දැක්මකි; සෞන්දර්ය අධ්‍යාපනයේ නිසි යෙදවුම පිළිබඳ පැහැදිලි අදහසකි.


-ප‍්‍රියන්ත ෆොන්සේකා –

කොච්චර සුන්දර වුණත් ඒ දේවල් මඟ හැරුණා.

0

පාඨලී චම්පික රණවක

ඔෆිස් ඇරුණු සැන්දෑවරුවක බත්තරමුල්ල කොස්වත්තේ ඉඳලා කොළඹ විජේරාම පාරට යනවා කියන්නේ ලේසි නෑ. ට‍්‍රැෆික් එක කාලය පැය ගණනින් කාදමනවා. අපි කාබන්ඩයොක්සයිඞ් රුධිරයට මුසුකරගන්නවා. මට බත්තරමුල්ලේ ඉඳලා නිර්මානය වෙනවායි කියන සැහැල්ලූ දුම් රිය ගැන මතක් වෙනවා. කොහොමහරි බොහෝම අමාරුවෙන් ට‍්‍රැෆික් එක පරදවලා බි‍්‍රතාන්‍ය මහකොමසාරිස් කාර්‍යාලය ළඟින් ත‍්‍රීවිලරය හිටපු ජනාධිපතිවරයාගේ නිවස දෙසට හැරෙව්වා. පහුගිය කාලයේ තිබුණ හමුදා බාදකය දැන් පෙනෙන්නට නැහැ. මගේ ගමනාන්ත බලාපොරොත්තුව වේලාසන අවදිවූ මිනිසෙක්, අදහස් මතින් දේශපාලනය කරන දේශපාලකයෙක් මුණ ගැසීම. ඔහු පාඨලී චම්පික රණවක. සිහින් උස් මේ මිනිසා මාව පිළිගත්තේ සිනහවකින්. ඔබතුමාටත් රාජ යෝගයක් තියෙනවා කියලා ආරංචියි!! ඔහුගේ සිනහවට මගේ ප‍්‍රතිචාරය..
‘ නැහැ නැහැ වෙන්න බැහැ. මම ඕවා පිළිගන්නේ නැහැ. මම බවුද්ධයෙක් විදිහට මිනිහෙක්ගේ දයිවය වෙනස්කරන්න පුලූවන් කියන එක තමයි විශ්වාස කරන්නේ‘ ඔන්න ඔහොමයි මේ කතාබහ ආරම්භ වුණේ. දේශපාලකයෙක් හමුවුණාම අපි කතාකරන්නේ එදිනෙදා දේශපාලනය ගැන. ඒත් මම පාඨලී චම්පික රණවක ඇමතිතුමා එක්ක ජීවිතය ගැන එහි සවුන්දර්‍ය ගැන කතාවට වැටුණා… මේ ඒ කතාබහ…

අපි කළුගඟ නිම්නයෙන් කතාව පටන්ගත්තා..

අපේ තාත්තා දේශිය ආදායම් දෙපාර්තමේන්තුවේ ලිපිකරුවෙක්. අම්මා රජයේ සාත්තු සේවිකාවක්. අපි ළමයි හයදෙනයි පවුලේ. මම තමයි බාලයා. කොල්ලෝ තුනයි. කෙල්ලෝ තුනයි. අම්මයි තාත්තයි රජයේ සේවකයෝ නිසා මුලින් තිබුණේ සංක‍්‍රමණික ජීවිතයක්. මම පුංචිම කාලේ ඉංගිරියේ සුමනජෝති ඉස්කෝලෙට තමයි ගියේ. ඊළඟට අපි පවුලම තාත්තගෙ ගම වුණ බුලත්සිංහල බෝතලය කියන ගමට ආවා ස්ථිර පදිංචියට. ඊට පස්සේ බෝතලේ කණිෂ්ඨ විද්‍යාලයට ගියා ශිෂ්‍යත්වය වෙනකම්. එතකොට ශිෂ්‍යත්ව විභාග දෙකක් තිබුණා. ඒ විභාග දෙකෙන් පූර්ව විභාගය තියන්නේ කොට්ඨාශ මට්ටමින්. මට තාම මතකයි වනිගතුංග කියන ඒ කොට්ඨාශය භාර ප‍්‍රධාන විදුහල්පතිවරයා මගේ උත්තර පත‍්‍රයත් අරගෙන අපේ පාසලට ආවා. ඔහුට හිතාගන්න බැරිවෙලා තිබුණා මම ගිය පාසලේ කෙනෙක් එහෙම ප‍්‍රශ්න සියල්ලටම හරියට උත්තර ලියයි කියලා. සර් මා එක්ක කතාකරලා මේක තහවුරු කරගන්න ඒවෙලාවෙම මගෙන් ප‍්‍රශ්න වගයක් ඇහුවා. මම ඒවටත් සාර්ථකව උත්තර දුන්නා. ඊට පස්සේ මම ශිෂ්‍යත්වය පාස්වෙලා හොරණ තක්ෂිලාවට ගියා. ඒත් අපේ තාත්තගේ අදහස වුණේ මාව කොළඹ ආනන්දෙට දාන්න ඕනී කියලා. අපි බලන්න ගියා. මට මරදාන පැත්තෙ පරිසරය දැක්කම එපා වුණා. මම විරුද්ධ වුණා. අන්තිමට තාත්තා මාව හොරණ තක්ෂිලාවට දැම්මා.

අපොස සාපෙළ කරන්න ඔන්න මෙන්න තියෙද්දි 1980 වැඩවර්ජනය එනවා. ගෙදර ජීවිතය දුෂ්කර වෙනවා..

ඔව්.. අපි පවුලේ හය දෙනෙක් නේහ්. තාත්තා සමසමාජ කාරයා. අම්මනම් ඉතිං සිරිමාවෝට තමයි කැමති. ඒකාලේ අපේ ආසනයේ හිටියේ මංගල මුණසිංහ මහත්තයා. මිනිහා සමසමාජෙ ඉඳලා පස්සේ ශ‍්‍රීලනීපයට ගියා. අල්ලපු අගලවත්ත ආසනයෙ හිටියේ කොල්වින් ආර් ද සිල්වා. ඒ කාලේ තාත්තා ගෙදරට ගේන්නේ ඇත්ත පත්තරය. අපි ගෙදර හැවෝම ඒක තමයි කියවන්නේ. ඉතිං කොහොම හරි සාපෙළ ලියන්න ඉන්නකොට වැඩවර්ජනේට අහුවෙලා තාත්තට රස්සාව නැතිවුණා. අපිට ජීවත්වෙන්න අමාරු කාලයක් ආවා. පවුලම අකර්මන්‍ය වුණා. පාසල් යෑමත් අතපසු වුණා. ඉතිං ආණ්ඩුව ගැන තරහක් තමයි හිතේ වගා වුණේ. ඒ දවස්වල සමාජ අධ්‍යනය ප‍්‍රශ්න පත‍්‍රයට නිදහස් වෙළඳ කලාපයේ ගුණ ලියන්න කිව්වම මම ලියන්නේ අඟුණ. දෝෂ. මෙහෙම ක‍්‍රම විරෝධීව ලියනකොට මට ගුරුවරු කතාකරලා උපදෙස් දෙනවා ඔයා ලියන ඕවා ලියලනම් විභාග පාස්වෙන්න බැහැ කියලා. කොහොමහරි දිස්ත‍්‍රික්කයෙන්ම හොඳටම මම සාපෙළ පාස් වුණා. උසස් පෙළට මම ගණිතය තෝරගත්තා..

ඒ කියන්නේ මුල සිටම ඔබ ගණන්කාරයෙක්…

මම මුල සිටම විශ්වාස කරපු දෙයක් තමයි ගණිතය පුළුවන් මිනිහට විශ්ලේෂනීය බුද්ධිය තිබෙනවා කියලා අනික් අයට වඩා. ගණිතය කියන්නේ නිරපේක්ෂ දැනුමක්. මම ගණිතයට වගේම පොඩි කාලේ ඉඳලා පොතපත කියවන්න උනන්දුයි. 6 වසර වෙනකොට මම වරදත්ත, ගම්පෙරළිය, යුගාන්තය වගේ ගොඩාක් පොත් කියවලා ඉවරයි. මට තවමත් මතකයි මම ශිෂ්‍යත්වය පාස්වුණාම තාත්තා මට ගෙනත් දුන්නේ ලෙනින්ගේ ආලෝකය කියන පොත. වරකාගොඩ පන්සලේ හාමුදුරුවෝ දවසක් මට කියනවා ඉස්සර පුංචි කාලේ පන්සලට ආවහම අකුරු කියවන්න හාමුදුරුවෝ අයන්න කිව්වම මම මුළු හෝඩියම කටපාඩමින් කියවනවා කියලා. ඒකේ අරුමයක් නෑ. ගෙදර අනික් 5 දෙනාම පාඩම් කරනකොට මම අහගෙන ඉන්නවනේ.

මට උසස් පෙළදි හොඳ ගණිත ගුරුවරයෙක් හම්බ වුණා. සෙන්දනායක කියලා. මිනිහා ගණිත මූලදර්ම පිළිබඳව හොඳ විග‍්‍රහයක් තිබුණා. ඉතිං එයා අපිට මූලදර්ම හොඳටම ඉගැන්නුවා. මෙහෙම උසස් පෙළ පන්තියේ හොඳට ඉගන ගත්තා.

ඒත් 1981 දවල පත‍්‍රිකාව ගෙන ඒමත් සමගම උසස් පෙළ අධ්‍යපානයට අවිනිශ්චිත කාලයක් තමයි උදා වුණේ..

ඔව් මේ සිදුවීමත් එක්ක මම ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ එක්ක එකතුවෙනවා. ඒ තක්ෂිලාවෙ සිසුවෙක් විදිහටම. ඊට පස්සේ 1982 ජනාධිපතිවරණයේදි ඡුන්දය නොතිබුණත් මම විජේවීරට වැඩ කළා. ඒ විජේවීරට වැඩකරපු ප‍්‍රියන්ත වගේ පූර්ණකාලිකයෝ කැපවීමෙන් වැඩකරනවා දැකලා හිතට ආපු ආශ්වාදය නිසා. ඒකත් එක්ක විජේවීරගේ කාඞ් බෙදාහැරියා කියලා මට ඉස්කෝලේ තහනම් කළා. ඒ එක්කම 1983 කළු ජූලිය කලබල ආවා. වෙලාවට උසස් පෙළ විභාගය ටිකක් කල්ගියා. වෝල්ටර් සිල්වා අපේ විදුහල්පතිතුමා අපේ අම්මා ඉස්කෝලෙට ගෙන්නලා කිව්වා මේ ළමයා දක්ෂයෙක් ළමයා විභාගයට වාඩිකරවනවා කියලා. නැත්තං අර පන්ති තහනම නිසා ලොකු අවුලක් වෙන්න තිබුණා. කොහොම හරි 1983 උසස් පෙළ විභාගය ලිව්වා. දිස්ත‍්‍රික්කයෙන් ගණිත අංශයෙන් ප‍්‍රථමයා වුණා.

1983 උසස් පෙළ ලියලා මොරටුව විශ්ව විද්‍යාලයට ඇතුල් වෙන්නේ 1985 අවුරුද්දේ. ගෙදරට වෙලා පොත් කියවමින් ඉන්න මේ කාලේ ජීවිතය වෙනස් කරන්න පුලූවන් විදිහේ පොතක් අතට එනවා. ඇත්තටම ඒ පොත ඔහුගේ දේශපාලන ජීවිතය උඩුයටිකුරු කරනවා.

මේ කාලේ වෙනකොට ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ අස්සෙත් ලොකු ප‍්‍රශ්න තිබුණා. පක්ෂයේ ඉහළ සාමාජිකයෝ අතර ලොකු වාදවිවාද මතුවෙලා තමයි තිබුණේ. සමහරු පක්ෂයෙන් කැඩිලා වෙන්වෙලා හිටියා. ඒ කාලේ තමයි මට මාටින් වික‍්‍රමසිංහගේ සෝවියට් දේශයේ නැගීම කියන පොත කියවන්න ලැබෙන්නේ. මේක මට මාර ආශ්වාදයක් අරගෙන ආවා. මා අස්සේ මතවාදි කංඩණයක් කලේ මේ පොත කිව්වොත් ඒක හරි. වික‍්‍රමසිංහ මේ පොතේ කියනවා ලංකාවේ මාක්ස්වාදීන්ට කරන්න තියෙන්නේ පූර්ණකාලීන පක්ෂ හදන එක නෙවෙයි, එහෙම සාමූහිකව කැපවෙන පිරිසක් ඉන්නවා. ඒතමයි සංඝයා ඔවුන් හරියට හදාගත්තනම් හරි කියලා. ඒ එක්කම මම කියෙව්වා ෆ‍්‍රාන්ස් පැනන් ගේ මිහිතලයේ අසරණයෝ කියන පොත.

මාව තවත් සෙලවුණා. එකේ තියෙන්නේ ඇල්ජීරියාවෙ ඇතිවුණ සටන් ගැන. ගැමි ගොවියන් කම්කරු පන්තියට වඩා විප්ලවයට දායකත්වය දෙනවා කියන එක තමයි ඒ පොතේ විග‍්‍රහය. ඉතිං මේ විදිහට ඇතිවුණ මතවාදී කණ්ඩනය සමන් ප‍්‍රියසිරි ප‍්‍රනාන්දු වගේ අය තවත් පළල් කළා. මිනිහා ඉස්සර ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ අපේ පැත්තේ හිටපු නායකයෙක්. පස්සේ මිනිහා පක්ෂයේ නායකයා මට්ටමටම ගියා. හරිම ප‍්‍රයෝගික අදහස් මිනිහට තිබුණේ. ජේ ආර්ට විරුද්ධව නැගිට්ට සන්නද්ධ කැරැුල්ල මිනිහා හරි සරළව පැහැදිලි කළා. මිනිහා කිව්වේ ‘නාකියා අපිට ගහනවා අපි නාකියාට ගහන්න ඕනී‘ කියලා. මිනිහා තමයි පස්සේ කීර්ති විජයබාහු වෙන්නේ. ඉතිං මේ සංකූලතා එක්ක තමයි මම මොරටුව කැම්පස් එකට යන්නේ.

කළු ජූලිය ඉවර වෙනවා, ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ තහනම් වෙනවා, ඉන්දු ලංකා ගිවිසුම එනවා, පළාත් සභා එනවා, භීෂණය එනවා, මේ හැමදෙයක්ම එක්ක තමයි මොරටුව විශ්ව විද්‍යාලයේ දොර ඇරෙන්නේ.. අධ්‍යාපනයද ජීවිතයද කියන ප‍්‍රශ්නය හැවෝම ළඟ තිබුණ මොහොතක් ඒක..

ඔව් මම 1985 තමයි මොරටුව ඉංජිනේරු පීඨයට යන්නේ. ලංකාවේ සමාජයම පැරඞීම් සිප්ට් එකක් වෙලා තිබුණේ. මම කැම්පස් එකට ඇතුල් වෙනකොට අර මුලින් කියපු කියවීම් නිසා ජනතා විමුක්ති පෙරමුණෙන් ඉවත්වෙන්න තීරණය කරලා ඒ ගැන ලියුමක් ආනන්ද ඉඩමේ ගමට යැව්වා. ඒත් මම කැම්පස් එකට ආවට පස්සේ අන්තරේ වැඩවලට සක‍්‍රීයව දායක වුණා. මොකද කැම්පස් එක අස්සට එනකොටම තිබුණේ ලොකු මර්ධනයක්. ඒ එක්කම 1985 පාර්ලිමේන්තුවට ගෙනාපු අධ්‍යපන නව පනතට විරුද්ධ ව්‍යාපාරයට මම ඇතුල් වුණ ගමන්ම බැඳුණා. ඒකාලේ මට හොඳටම චිත‍්‍ර අඳින්න පුළුවන්. සතුට සිත්තර වගේ පත්තර බලලාම තමයි අඳින්න ඉගනගත්තේ. මම ඒකාලේ චිත‍්‍ර කතා පත්තර පිස්සෙක්. ඉතිං කැම්පස් එක අස්සේ ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරයේ වැඩවල හැම චිත‍්‍ර වැඩක්ම කළේ මම. කාටූන්, බැනර්, පෝස්ටර් වගේ. ‘සඳා සමරමු සොහොයුරෝ‘ කියන එකත් මම තමයි හැදුවේ. ඒක ඊට පස්සේ රටපුරා අරං ගියා.

ඒකාලේ අපි කාලෝ ෆොන්සෙකා මහත්තයායි නලීන් ද සිල්වා මහත්තයායි අතර ලොකු වාදයක් සංවිධාන කළා. මම තමයි දෙන්නම හමුවෙලා ආරාධනා කළේ. මේ වාදය හවස 5 ඉඳලා පසුදා උදේ 5 වෙනකම් ගියා. මේ වාදයේදී නලීන් ද සිල්වා මාක්ස්වාදී කඳවුරේ හිටපු බොහෝ දෙනෙක්ගේ මතවාද බිඳලා දැම්මා. මේ වාදයේදී නලීන් ද සිල්වා කාල් පොපර් ගේ ‘අසත්‍යකර්ණය‘ කියන සිද්ධාන්තය මතුකරනවා. මේක මට නැගලා ගියා. ඊට පස්සේ ඉග්නීෂියෝ සිලෝනේ කියන ඉතාලි කොමිනිෂ්ට් පක්ෂයේ ලේකම්ගේ පාපෝච්චාරණය කියන පොත කියෙව්වට මම තවත් මාක්ස්වාදී කඳවුරෙන් පල්ලට වැටුණා. ඒකේ මෙහෙම තිබුණා ‘ සමාජවාදීන්ට අවසන් සටන තිබෙන්නේ ධනවාදීන් සමග නොවෙයි. ඔවුන්ට අවසන් සටන තිබෙන්නේ හිටපු සමාජවාදීන් නැතිනම් මාක්ස්වාදීන් සමගයි‘ ඕක ඒකාලේ ප‍්‍රායෝගිකව හැමතැනම අත්දකින්න තිබුණා. 1988/89 වෙනකොට ඒක මහා පාවාදීම් මරාදැමීම් පාපොච්චාරණයන් විදිහට හැමතැනම තිබුණා.

1987 වෙනකොට කැම්පස් වැහෙනවා. මර්ධනය වීදිවල සංචාරය කරනවා මාරයා එක්කම. රටම ගිනිගන්නවා. මේකාලේ ශිෂ්‍ය ක‍්‍රියාකාරිකයෙකුගේ ජීවිතය කෙබඳු වෙන්න පුළුවන්ද?..

1987 ඉන්දු ලංකා ගිවිසුම එනවා. ඊට කලින් මැයි පළවෙනිදා අබයාරාමයේ වෙඩි තැබීමක් වෙනවා. අපි මොරටුව කැම්පස් එකේ ශිෂ්‍ය ක‍්‍රියාකාරිකයින් මේ ගිවිසුමට තදින්ම විරුද්ධ වෙනවා. ඒ එක්කම අපේ කැම්පස් එකේ අපේ සටන් සගයෝ දෙන්නෙක් වුණ නිමල් සහ ක්ලිෆඞ් පෙරෙරා ඝාතනය වෙනවා.

මේ ඝාතනයන් එක්ක කැම්පස් එක ලොකු ජවයකින් නැගිටිනවා. ඊට කලින් අපි කැම්පස් එක ඇතුළේ සුළු කණ්ඩායමක් තමයි හිටියේ. ඊට පස්සේ පළාත් සභා ආපු වෙලාවෙ අපි උපවාසයක් කළා. 1987 මාර්තුවල මට මතක විදිහට විශ්ව විද්‍යාල වැහෙනවා. විවුර්ත වුණේ 1989 මැයිවල වගේ. මේ කාලේ ළමයි අතුරුදන් වෙනවා. විලී මෙන්ඩිස් උපකුලපතිතුමා සෑහෙන්න මහංසි වුණා ළමයින්ව බෙරා ගන්න. අපි සාකච්ඡුාවලට ගියා. මම ඒ සාකච්ඡුාවලට ශිෂ්‍ය සංගම් පැත්තෙන් නායකත්වය දුන්නා. මේ සාකච්ඡුාවලට ජේ ආර් ගේ නියෝජිතයා විදිහට සහභාගී වුණේ ඒ සී එස් හමීඞ් මහත්තයා. අන්තිමට අපි ශිෂ්‍යයෝ තීරණය කළා මේ ප‍්‍රශ්නය විසඳගන්නනම් ආණ්ඩුව පෙරළන්න ඕනී කියලා. අපි කිව්වා ඒක කරන්න ජවිපේ සන්නද්ධ අරගලයට බැහැ අපි සිරිමාවෝ එක්ක එකතු වෙන්න ඕනී කියලා. ඊට පස්සේ මම ජවිපේ ඉහළ සමාජිකයෝ දෙන්නෙක් එක්ක ගියා අනුර බණ්ඩාරනායක හමුවෙන්න. මට ඕනී වුණේ ශ‍්‍රීලනීපයයි ජවිපෙයි අතර එකඟතාවයක් හදන්න. ඒත් 1988 ජූනි මාසේ වෙනකොට ඒක අසාර්ථක වුණා.

ඊට පස්සේ අපි පක්ෂ 8 හමුව කියලා එකක් සංවිධානය කළා. ඒකට මුල් වුණේ දිනේෂ් ගුණවර්ධන. මුල්ම සාකච්ඡුාව අපි තිබ්බේ රුක්මන් සේනානායක මහත්තයාගෙ ගෙදර. ශිෂ්‍යයෝ අත්අඩංගුවට ගැනීම වළක්වාගැනීම තමයි මේ හමුවේ මූලිකම අරමුණ වුණේ. ඒත් අන්තිමට 1988 සිරිමාවෝ ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත් කළෙත් මේ සන්ධානයෙන්. අපි අන්තර් විශ්ව විද්‍යාල ශිෂ්‍ය බලමණ්ඩලය විදිහට මේ සන්ධනයට යෝජනා වැඩපිළිවෙලක් ඉදිරිපත් කළා. අන්තිමේ වැඬේ නැගලා යනකොට ජවිපෙත් මේකට එකතුවුණා. සෝමවංශ අමරසිංහයි ඞී එම් ආනන්දයි තමයි සාකච්ඡුවකට ආවේ. කොහොම හරි සාකච්ඡුා බිඳවැටුණා. ජවිපේ ඡුන්දය වර්ජනය කළා. සිරිමාවෝ ඡුන්දය පැරදුණා පේ‍්‍රමදාස ඡුන්දය දිනුවා. රටම භීෂණයක ගිලිලා ගියා.

ඒ භීෂණය අස්සේ වදකාගාරයක මරණය පෙනිපෙනී ඉඳලා අවසන් මොහොතේ ජීවිතය ගලවා ගන්නවා..

ඔව් ජවිපේ ස්වාධීන ශිෂ්‍ය සංගමය ආණ්ඩුව මේ හැවෝම ඝාතනය අවියක් කරගෙන තමයි හිටියේ. අපි හිටියේ ශිෂ්‍යන්ගේ නිදහස පැත්තේ. ඒනිසා මේ හැවෝගෙම වයිරයට පාත‍්‍රවුණා අපිව. මේ වෙලාවෙ තමයි හේමන්ත චන්ද්‍රසිරි පැහැරගෙන යන්නේ. පැහැරගෙන ගියේ ස්වාධීනෙන්. මම ගියා මොහුව බේරගෙන සාකච්ඡුා මාර්ගයෙන් මේක විසඳගන්න. අන්තිමට මාව පැහැරගත්තා. ඒ 1989 ඔක්තෝම්බර් 12. මාව කොළඹ නීති පීඨයෝ වඳකාගාරයේ මාස 4ක් විතර රඳවලා හිටියා. විජේවීර ඇතුළු ජවිපේ නායකයෝ සේරම වගේ ඝාතනය කලාට පස්සේ අපි නිදහස් කළා. අපිව ? ගෙනත් දැම්මා බම්බලපිටිය හන්දියට. දැන් මොක්ද කරන්නේ දන්නේ රාවය විතරයි. එතකොට රාවය කාර්‍යාලය තිබුණේ ගල්කිස්සේ. එතනට පයින්ම ආවා. එනකොට අසෝක අයියා එතන හිටියා. ඊට පස්සේ ගෙවල්වලට ගියා.

මේ හැලහැප්පීම් කුණාටු සියල්ල ඉවර වුණාට පස්සෙ එන නිහැඬියාව තමයි බොහෝම බයානක. අපි කතාවට කියන්නේ එහෙමයි…

අධ්‍යපානය කරන්න අදහසක් රස්සාවක් කරන්න අදහසක් තිබුණේ නෑ. විශාල පිරිසක් ඝාතනය වෙලා සෝවියට් දේශය බිඳ වැටිලා. අපි හැවෝටම දැන් මොකද කරන්නේ කියන දේ තමයි තිබුණේ. මම 1991 උපාධිය සම්පූර්ණ කළා. ඒත් සහතිකය ගන්න ගියේ අවුරුදු 10කට විතර පස්සේ. පරම්පරාවක් ඝාතනය කිරීම ගැන වේදනාව, පේ‍්‍රමදාස පාලනය ගැන පිළිකුල හිතේ තිබුණා.

මේ ජීවිතය බලූබැල්මට හරිම කර්කෂයි. දුෂ්කරයි. මෙවැනි දුෂ්කර ජීවිත තත්ත්වයක් අස්සෙ වුණත් ආදරය තියෙන්න බැරිද?.. කලා වින්දනය මෙවැනි ජීවන මගකදී අතහැරෙන්න පුළුවන්ද?..

මේ ජීවිත කලබැගෑනි අස්සේ කොච්චර සුන්දර වුණත් ඒ දේවල් මගහැරුණා. අනික් පැත්තෙන් අස්ථාවර ජීවිතය අස්සේ තව කෙනෙකුගේ ජීවිතය ගැන වඟකීමක් ගන්න පුලූවන්ද කියලා බයක් හිතේ තිබුණා. ඒ කොහොම වුණත් මේ කලබැගෑනි ටිකක් සංසිඳුනහම මම 1993 විවාහ වුණා. 1996 තමයි පළමු දුව ලැබෙන්නේ. එයා දැන් මොරටුව කැම්පස් එකේ ඉන්ජිනේරු පීඨයේ ඉගනගන්නවා. චූටි දුව ඉපදුනේ 2001. එයා දැන් කොළඹ විශාකා විද්‍යාලයේ ඉගන ගන්නවා. කොහොම වුණත් මේ දේශපාලන කලබල අස්සේ මට මගේ පවුල් ජීවිතය සමබර කරගන්න බැරිවුණා.

සාහිත්‍ය කලාව ගත්තොත් මම මුලින් කිව්වනේ මම හොඳටම චිත‍්‍ර ඇන්ඳා කියලා. මගේ චිත‍්‍ර ගුරුවරයාටත් ඒක හිතාගන්න බැරිවුණා. මම සංගීතය සිනමාව රස විඳින කෙනෙක්. කපුගේට අමරදේවට කැමතියි. ඒත් මම පිළිගන්න සාර්ථකම ගායකයා වික්ටර් රත්නායක. මම ඉස්සර මොරටුව කැම්පස් එකේ ඉන්න කාලේ ජයන්තගේ අත්, හඳගමගේ මාඝාත අපි කැම්පස් එකට ගෙනල්ලා පෙන්නුවා. දැන්නම් නාට්‍යයක් බලන්න සිනමාහලකට ගිහිං චිත‍්‍රපටයක් බලන්න කාලය හරිම අඩුයි. ඒත් වර්ඞ් සිනමා කියන චැනල් එකෙන් හොඳ චිත‍්‍රපටි බලනවා විවේකයක් ලැබුණ ගමන් ම.

මගේ ලොකුම විනෝදය තමයි වනජීවී ඡුායාරූපකරණය. බිලාල පවුලේ අයගේ පොටෝ ගන්න තමයි වැඩිපුරම කැමති. ලංකාවට අමතරව ඉන්දියාව, අප‍්‍රිකාව, කෙන් යාව, වගේ රටවල්වල ගිහිං පොටෝ ගන්නවා. විල්පත්තුවේදි සුදු මොනරා පොටෝ ගත්තෙත් මම තමයි.

කෙනෙකුට දේශපාලනයට ගුරුවරයෙක් ඉන්න පුලූවන්. පරමාදර්ශී චරිතයක් ඉන්න පුළුවන්. පුළුල් වපසරියක සිතන දේශපාලකයෙක් වුණාම මේ තත්ත්වය තවත් වෙනස් වෙනවා..

Võ Nguyên Giáp කියන වියට්නාම් ජනරාල්වරයාට මම සෑහෙන්න ගවුරව කරනවා. යුරෝපය ආසියාව ගැන හැම වෙලාවෙම හිතුවේ උද්දච්ච විදිහට. බලය හමුවේ විතරයි ඔවුන් නැමුණේ. යුරෝපයට විතරක් නෙවෙයි අපිටත් යුද්ධ හොඳට පුලූවන් කියලා පෙන්නපු කෙනෙක් තමයි මේ ජෙනරාල්වරයා. නැපෝලියන් නූතන ලෝකයේ යුද්ධ වීරයා නම් පස්චාත් නූතන ලෝකයේ යුධ වීරයා වෙන්නේ


Võ Nguyên Giáp . ඊළඟට සිංගපූරුවේ ලී ක්වාන් යූ. කියුබාවට වඩා මට සිංගප්පූරුව ක්ෂේඨයි. 1800 ගනන්වල ජපානයේ නැගීටීමත් එහෙමයි. ඔය කවුරු කොහොම කිව්වත් ජපානය පැසිපික් සාගරයේ බි‍්‍රතාන්‍ය සුනුවිසුණු කළේ නැත්තං අපිටවත් ඉන්දියාවටවත් නිදහසක් ලැබෙන්නේ නෑ.

ජේ ආර් මට වීරයෙක් නෙවෙයි. ඒත් ජේ ආර් කියන්නේ අනික් අයට කලින් අවදි වුණ මිනිහෙක්. ජේ. ආර් ට ඉස්සරහට යන්න ඉන්දියාව ඉඩ දුන්නේ නෑ. ඒ වගේම ජේ ආර් ගේ විදේස ප‍්‍රතිපත්තිය ඔහුව පරාජය කළා. ඒත් දැනගෙන යමක් කොරපු දේශපාලකයෙක් ඉන්නවනම් ඒ ජේ. ආර්. පේ‍්‍රමදාස ගැන කතාකළොත් අගමැති පේ‍්‍රමදාස ජනප‍්‍රිය සාර්ථක පුද්ගලයෙක්. ඒත් ජනාධිපති පේ‍්‍රමදාස ඉතාමත් අසාර්ථක පුද්ගලයෙක්. ඔහු චන්ද්‍රිකා කුමාරතුංගට වඩා අසාර්ථකයි. ඔහු එජාපය තුළ ඉහළට පැමිණීම ලොකු දෙයක් තමයි, ඒත් ඔහු එජාපයට තිබුණු මැදපාන්තික බුද්ධිමත් ජන පදනම දියකරලා දැම්මා.

බුදු දහම දේශනා කරන්නේ අතහැරීම ගැන. ඒත් දේශපාලනයේ හමුවෙන්නේ බඳා ගැනීම්. අල්ලා ගැනීම්..

වදකඳවුරෙන් නිදහස් වෙලා ආයි අල්ලගෙන ගිහිං මරයි කියලා හිතහිතා ඉන්නකොට තමයි මට බුදු දහම අහුවෙන්නේ. ඒ ආර්. ජී. එස්. වෙත්තමුණි ලියපු පොතක් කියවීම නිසා. ඊළඟට කටුකුරුන්දේ ඥාණානන්ද හාමුදුරුවෝ තමයි මගේ ගුරුවරයා. ඔහු තරම් මේ ගැන දැනුම තිබෙන කෙනෙක් මට මුණගැසී නැහැ. දැන් මම හැමදාම උදේට භාවනා කරනවා. ඒක ජීවිතයට ගොඩාක් දේවල් දෙනවා. බුදු දහමට ආයතන වියුහයක් නැහැ. ඒක ආයතන හදනවා වෙනුවට ආයතන කඩාබිඳ දමනවා. ඒක තමයි ස්භාවය. තරගකාරී ප‍්‍රචණ්ඩ කැලබිලිකාරී ලෝකයක බුදුදහමට පැවැත්මක් නැහැ. බුදු දහම මතුවෙන්නනම් බුද්ධිමය වටපිටාවක් තියෙන්න ඕනී. දැන් යුරෝපයේ බුදු දහමට ලොකු පිබිඳීමක් තිබෙන්නේ ඒකයි. බුදු දහමට රාජ්‍ය ශක්තිමත් කරන්න බැහැ. පුද්ගලයා දියකර හැරීම තමයි එහි අරමුණ.

ශක්තිකගේ නඩුවේදී උසාවිය දෙක කරන්න පුලූවන්


සුනිල් විජේසිරිවර්ධන


ශක්තික සත්කුමාරව අත්අඩංගුවට ගැනීමේ සිදුවීමත් සමඟ භාෂණයේ හා ප‍්‍රකාශණයේ නිදහස ගැන සාකච්ඡුා නැවත මතුවෙලා තියෙනවා. මේ සාකච්ඡුා මතුවීම හා යටපත්වීම ගැන ඔබට හැෙÛන්නේ මොකක්ද?
අපි ප‍්‍රකාශනයේ හා භාෂණයේ නිදහස ගැන ගැඹුරෙන් කල්පනා කරන්න ඕනෑ. අපි මීට වඩා දියුණු ශීලාචාර සමාජයක් පිළිබඳ අදහස ඇතුලට ප‍්‍රකාශණයේ හා භාෂණයේ නිදහස දාන්න ඕනෑ. දියුණු ශීෂ්ඨාචාරයක් ඇතුලෙ තමයි ප‍්‍රකාශනයේ හා භාෂණයේ නිදහස වැදගත් වෙන්නේ. හුදෙක් ප‍්‍රකාශණයේ නිදහසක් සඳහා ප‍්‍රකාශණයේ නිදහසක් නෙවෙයි. මීට වඩා යහපත් මානව සම්බන්ධතා ඇතිවෙන්න ඕනෑ. ආකාර තුනකින්. තමන් එක්ක, අනුන් එක්ක හා පරිසරය එක්ක යහපත් හා දියුණූ සම්බන්ධතා තියෙන සමාජයක් ඕනෑ. ඒ සම්බන්ධතා දියුණු නම් දියුණු සමාජයක් කියලා කියන්න පුලූවන්. මොනතරම් ධනයක්, බඩුභාණ්ඩ, තාක්ෂණය තිබුණත් අර කීව සම්බන්ධතා අවුල් නම් අපි දුප්පත්. ඒ සමාජයක් සඳහා විපර්යකාරක අරගලයේ එක වැදගත් දෙයක් තමයි ප‍්‍රකාශනයේ හා භාෂණයේ නිදහස. දියුණු හා මහජනතාව වෙනුවෙන් ක‍්‍රියාත්මක වෙන ජනමාධ්‍යවල අවශ්‍යතාවයත් ඒකේ කොටසක්.


ශක්තිතව අත්අඩංගුවට ගත් මොහොතේ ඇතිවූ විරෝධතා වගේ විරෝධතාවලින් සමාජය විපර්යාසයක් දක්වා ගෙනයා හැකිද?
තනි තනි විරෝධතාවලින් එතැනට යන්න බැහැ. ඒ වගේ සමාජයක් ඇතිකරගන්න නොදී අපව නවත්වාගෙන ඉන්න බලවේග තියෙනවා. ඒ අතර එක් වැදගත් කොටසක් රජයට අයිතියි. රජයේ පඩිලබන විශාල පිරිසක් වෘත්තිමය වශයෙන් එහෙම සමාජයක් ඇතිවෙන්න නොදී අල්ලාගෙන ඉන්නවා. එයාලාගේ රැුකියාවම සමාජය ඉදිරියට යන්න නොදී පස්සට ඇදගෙන යන එක. මර්ධන යන්ත‍්‍රය විදියටත් රජය හඳුන්වනවානේ. අපි අද ක‍්‍රමය මාරුකරමු කියලා කියනවා. ඒත් රජය කියන්නේ සමාජයෙන් වියුක්තව තියෙන, සමාජයේ අදහස්වලට එරෙහිව ක‍්‍රියාත්මක වෙන ආයතනයක් නෙවෙයිනේ. රජය කියන්නේත් අපිම තමයි. රජය කියන්නේ රටේ පුරවැසියන් හැසිරෙන විදියේ පිළිබිඹුවක්. අපේ අවුල තමයි අපි රජයෙන් දකින්නේ. අන්න ඒ රජය තමයි සමාජය ආපස්සට ඇදගෙන යන්නේ. රජයේ මර්ධනය අනුමත කරන සමාජයක් තියෙනවා. රජයට අමතරව තවත් ආයතන හා පුද්ගලයන් ගණනාවක් වැටුප් ලබමින් සමාජය ආපස්සට ඇදගෙන යනවා.

ඉතාම පසුගාමී චින්තනයක් සහිතව විවිධ මතවාද නිෂ්පාදනය කරන ආයතන, පුද්ගලයන් ඉන්නනවා. එතකොට අපි නියෝජනය කරන්නේ ඒ සමාජය පසුපසට ඇදගෙන යන කණ්ඩායම කඩාගෙන ගිහින් සමාජය ඉදිරියට අරගෙන යන කණ්ඩායමට නම්, අපි ඒ කටයුත්ත ගැන ගැඹුරින් හිතන්න ඕනෑ. අපි මර්ධනය අනුමත කරන සමාජය වෙනස් කරන්න ඕනෑ. එහෙම කරන්න නම් වැටුප් ලබන වෘත්තිකයන්ට එරෙහිව අපි කටයුතු කරනවානම් අපෙත් වෘත්තිකභාවයක් තියෙන්න ඕනෑ. සාමාන්‍ය කෑගැසීම්වලින් ඒක කරන්න බැහැ. විවිධ පුද්ගලයන්ට විවිධ වැඩකටයුතු පැවරෙනවා. ඒවා පුළුල් අරමුණක් සමඟ වඩා සැලසුම්සහගතව කරන්න ඕනෑ. ප‍්‍රචණ්ඩත්වය, අශීලාචාරකම අපේ සමාජයේ ව්‍යුහාත්මකව තියෙනවා. අපට ඒවා පේන්නේ නැහැ. අපි ඉන්නේම ඒවා අස්සේ. අපේ සම්බන්ධතා අවුල්. ඒවා හරියට හඳුනාගෙන පෙරළියක් සඳහා යන ආකාරය ගැන තමයි අපි කතාකරන්න ඕනෑ. අපේ පුරවැසියන්ගේ මහජන සම්භාෂණ ගෝලය අපි දියුණු කරගත යුතුයි.


මහජන සම්භාෂණ ගෝලය කියන්නේ මොකක්ද?
ඇත්තටම අද බොහෝ අය සම්භාෂණ ගෝලය කියන්නේ ෆෙස්බුක් ඇතුලූ සමාජ මාධ්‍ය විතරක් කියලා හිතනවා. සමාජ මාධ්‍යය නෙවෙයි සම්භාෂණ ගෝලය කියන්නේ. ඉලෙක්ට්‍රොනික් මාධ්‍ය, පත්තර තියෙනවා. ඒ වගේම සජීවීව අපි කරන දේවල් ගොඩක් තියෙනවා. මුණගැහිලා කතාබහ කරනවා, සාකච්ඡුා හා සම්භාෂණ තියෙනවා. ඒ සියල්ලම තමයි සම්භාෂණ ගෝලය කියන්නෙ. ඒත් අද ක‍්‍රියාකාරීව ඉන්න බොහෝ පිරිස්වලට මේ පුළුල් චිත‍්‍රය ගැන ඒ තරම් දැනුමක් නැහැ. ෆෙස්බුක්වලට පටුවෙලා කල්පනා කරන්න හොඳ නැහැ. අපි සමාජය වෙනස් කරන්න නම් ඒ සම්පූර්ණ සම්භාෂණ ගෝලය වෙනස් කරන්න ඕනෑ. සම්භාෂණ ගෝලය දියුණු නම්, ෆෙස්බුක් එකෙන් ප‍්‍රයෝජනයක් ගන්න පුලූවන්.


ඔබ මීට කලින් කීවා ප‍්‍රකාශනයේ නිදහස වෙනුවෙන් වෘත්තිකභාවයකින් යුතුව වැඩ කරන්න ඕනෑ බව. ඇත්තෙන්ම වෙන්න ඕනෑ මොකක්ද?
අපි ප‍්‍රකාශණයේ හා භාෂණයේ නිදහස පිළිබඳව කරන වැඩවලට පැහැදිළි අරමුණක් තියෙන්න ඕනෑ. එක අතකින් යම් මර්ධනයකට කලාකරුවෙක් හෝ මාධ්‍යකරුවෙක් මුහුණදුන්නාම ඒ කෙනාව එන්න තියෙන අනතුරෙන් බේරාගන්න එක තමයි පළවැනි අරමුණ වෙන්න ඕනෑ. දෙවැනි අරමුණ තමයි ඉදිරියේදී මෙවැනි දේවල් සිදුවීමට අවශ්‍ය යාන්ත‍්‍රණයක් හා වැඩපිළිවෙලක් හදාගන්න එක. තුන්වැනි අරමුණ තමයි සමාජ විඥාණයේ පෙරළියක් කිරීම. මේවා අනුමත කරන සමාජය වෙනස් නොවුණොත් මේවා සම්පූර්ණයෙන්ම නතර වෙන්නේ නැහැ. දිගුකාලීන, මධ්‍යකාලීන හා කෙටිකාලීන අරමුණක් සහිතව වැඩ වෙනුවට ආත්මරාගී සංදර්ශන පැවැත්වුවොත් මේ කිසිදෙයක් වෙනස් වෙන්නේ නැහැ. අපි සංවිධානය වෙන්න ඕනෑ.


සංවිධානය වෙන්නේ කොහොමද?
අපට එක එක විදියට සංවිධානය වෙන්න පුලූවන්. අපි අවංකව වැඩ කරනවානම් අපේ හැකියාව අනුව සංවිධානය වෙන්න පුලූවන්. මම කියන්නෙ යම් යම් සංවිධාන හදාගැනීම ගැන විතරක්ම නෙවෙයි. අපි වැඩකරන මිනිස්සු මොකක්හරි වැඩකනේ ඉන්නේ. අපටත් විවිධ වැඩ තියෙනවා තම තමන්ගේ ක්ෂේත‍්‍රවල. කවුරුහරි සංවිධානයක් හදාගෙන ඒ වැඬේට අහවලාගේ සහයෝගය දෙන්නේ නැති බව කියන්න අමාරුයි. මොකද හැමෝටම වැඩ තියෙනවා. ඒ ඒ අය තමන්ගේ ක්ෂේත‍්‍රවල වැඩ කරනවා. ඒත් කවුරුහරි වැඩක් මෙහෙයවනවානම් අර විවිධ ක්ෂේත‍්‍රවල ඉන්න අය ලවා යම් වැඩක් කරවාගත හැකියි. කුසල් පෙරේරාගේ ලිපියක් සම්බන්ධයෙන් ඔහුව අත්අඩංගුවට ගැනීමේ උත්සාහයක් මතුවෙලා තිබුණානේ. ඒ ප‍්‍රශ්නයේදී මම පෞද්ගලිකවම දන්නවා කිහිපදෙනෙක් වැඩකළා. එතකොට මටත් මහ? නිවේදනයක් එව්වා කියවලා බලන්න පුලූවන්ද කියලා. මම ඒක බලලා යැව්වා. අර වැඩකරපු කණ්ඩායමේ නොසිටියත්, මගෙන් යම් සේවයක් ලැබුණා. අන්න ඒ වගේ එකිනෙකාගේ සහයෝගය ලැබේවි වැඩක් සංවිධානය වුණොත්. එසේ නොවී, අරමුණක් නැතිව බෝඞ් ඔසවාගෙන ඉඳීමෙන් පළක් වෙන්නේ නැහැ. ඒ බෝඞ් ඔසවාගෙන සිටින අවස්ථාවට ආවේ නැති බව කියලා චෝදනා කරලා වැඩක් නැහැ. දැන් අපේ ප‍්‍රබුද්ධ ජනතාව පවා ෆෙස්බුක් එකේ බැණවදිමින් ඉන්නවා වැඩවලට කවුරුත් එන්නේ නැහැ කියලා.


සංයුක්තව ශක්තික සත්කුමාරගේ සිද්ධිය ගැන ඉතාම ප‍්‍රාථමික මට්ටමේ කතිකාවක් තමයි දැන් ෆෙස්බුක් වල තියෙන්නේ. ගොඩක් වැඩකරනවා කියලා ෆෙස්බුක් එකේ ක‍්‍රියාකාරීව ඉන්න අය ෆෙස්බුක් එකේ බණින ස්වභාවයක් තියෙනවා. එයාලා බොහෝවිට කරන්නේ තව කෙනෙකුට, පුද්ගලයෙකුට හෝ යම් දෙයකට තදින් බැණඅඬගැසීම. ප‍්‍රශ්නය හරියට තේරුම් නොගෙන කාව හෝ අල්ලාගන්න පුලූවන් කෙනෙක්ව අල්ලාගෙන බණිනවා. ෆෙස්බුක් එක ඇතුලේ වෙන්නේ ඒක. එසේ නොවී සංවිධිත විදියට වැඩකටයුතු සිදුවුණානම් ශක්තිකව අත්අඩංගුවට නොගන්න පවා ඉඩ තිබුණා.මම කැමතියි මේ වගේ අත්දැකීමක් ගැන මගේ මතකයක් බෙදාගන්න.


ඒ මොකක්ද?
මහාචාර්ය ඒවී සුරවීර සංස්කෘතික ඇමතිවරයාව සිටියදී මට එරෙහිව අපහාස නඩුවක් දැම්මා. ඒක හරිම මෝඩ නඩුවක්. මම එක් වෙලාවක සුරවීර මහාචාර්යවරයාට අපහාසවෙන දෙයක් ප‍්‍රකාශ කළ බව බන්දුල පද්මකුමාර පත්තරේට ලියලා තිබුණා. ඒත් මහාචාර්යවරයා බන්දුල හා පත්තරය වෙනුවට මාව අල්ලාගත්තා. ඒත් ඇත්තටම කිව්වොත් මම පෙනී ඉන්නත් කැමති වුණා මම එහෙම ප‍්‍රකාශයක් කළ බව කියමින්. මොකද සංස්කෘතික ඇමතිවරයා කරමින් සිටින දේ ගැනයි අපි කතාකළේ. ඒ පණිවුඩය සමාජගත කරන්න මේ නඩුව හොඳ අවස්ථාවක් වෙන්න තිබුණා. ඒ වෙලාවේ මම විභවි සංස්කෘතික මධ්‍යස්ථානයේ වැඩ කරමින් හිටියේ. ඒ වෙලවේ ඒ නඩුව මට පුද්ගලිකව වැටුණත්, විභවි ආයතනයේ ජයතිලක කම්මැල්ලවීර ඇතුලූ පිරිසක් වහාම සංවිධානය වුණා. කමිටුවක් හැදුවා. ඒකෙදී කතාකළේ මේකට මුහුණදෙන්නේ කොහොමද කියලා.

අපි දැකපු දේ තමයි මේ නඩුව දැම්මාට මේ ගැන මිනිස්සු දන්නේත් නැති බව. ඒ වගේම මහජනයාට මේ දේවල් ගැන දැනුමක් නැහැ. පුරවැසියා හා දේශපාලඥයා අතර තියෙන සම්බන්ධය ගැනවත් දැනුමක් නැහැ. ඉතින් අපි හිතුවා ඒ සංවාදය මහජන සම්භාෂණ ගෝලයට ගේන්න මේක හොඳ අවස්ථාවක් කියලා. ඒ කාලයෙ මානව හිමිකම් නීතීඥවරු එතරම් හිටියේත් නැහැ. අපි නීතිඥ ආර්.බී. සෙනෙවිරත්න ( රන්බණ්ඩා සෙනෙවිරත්න * මහත්තයා එක්ක කතාකළා. ඔහු වැඬේට සම්බන්ධ වෙන්න කැමති වුණා. අපි මේ නඩුවට අවශ්‍ය සියලූ දේ එකතු කරගත්තා. නඩුවට මුහුණදීම සඳහා කරුණු එකතුකළා. ආර්.බී. මහත්තයා කිව්වේ තමන් උසාවිය දෙක කරන්න ලෑස්තියි කියලා. නඩුවට හොඳට මුහුණදෙන්නත්, මේ වැඬේ මහජන ගෝලය ඇතුලට ගෙනියන්නත් අපි ලෑස්තිවුණා. පසුව සිද්ධවුණේ අපේ සූදානම ගැන මහාචාර්ය සුරවීර ආරංචිවෙලා ඔහු නඩුව ඉල්ලා අස්කරගැනීමයි. ඒත් අපි ඉතාම සතුටින් හිටියා ඒ නඩුව ගන්නට.


මේ වගේ සිදුවීම්වලට අපි සංවිධිතව, නිර්මාණශීලීව හා උපක‍්‍රමශීලීව මුහුණදෙන්න ඕනෑ බව තමයි මම සමස්ථයක් විදියට කියන්න උත්සාහ කරන්නේ. මෑතකදී මාලක දේවප‍්‍රියට එරෙහිවත් ශක්තිකට වගේම අයිසීසීපීආර් පනත යටතේමයි පැමිණිලි කරලා තිබුණේ. ඇත්තටම කීවොත් ඕමල්පේ සෝභිත හිමියන් තමයි පැමිණිලි කරලා තිබුණේ. ප‍්‍රසිද්ධම හිමිනමක්. ඒත් මාලක දේවප‍්‍රිය වහාම ක‍්‍රියාත්මක වුණා. ඔහු තරුණ සංවිධිත කණ්ඩායමක් එකතු කරගත්තා. මාව මුණගැහෙන්නත් ආවා. මමත් මගේ අදහස් හා යෝජනා ඉදිරිපත් කළා. ඊට පස්සේ මමත් මැදිහත්වුණා. අපරාධ විමර්ශණ කොට්ඨාශයේ අදාල නිලධාරියාට මම ලියුමක් ලීවා. ඒකෙන් අභීයෝග කළා සෝභිත හිමියන්ගේ පැමිණිල්ල ගත් පමණින් සාහිත්‍යකරුවාට අත තියන්න ඔබට බැහැ, ඔබ විමර්ශනයක් කරන්න ඕනෑ කියලා මම ලිව්වා. ගල්කන්දේ ධම්මානන්ද හිමියන් හා මම රූපවාහිනී සාකච්ඡුාවකදී මේ ගැන කතාකළා. අයිටීඑන් එෆ් එම් එකේ ගුවන්විදුලි වැඩසටහනකදීත් මම කතාකළා. ඒ මගේ පැත්තෙන් වුණ දායකත්වය. තව ගොඩක් අය මේකට සම්බන්ධ වෙලා විවිධ මට්ටමෙන් වැඩ කළා. ඒකට හේතුව තමයි මාලක ප‍්‍රමුඛ කමිටුවක් මේ ප‍්‍රශ්නය මෙහෙයවූවා. ඒක තමයි සංවිධිතභාවය කියන්නෙ. ඒක තමයි වෘත්තිකභාවය කියන්නේ. සැලසුම් කරලා වෙන්න ඕනෑ දේවල් ටික කරන්න ඕනෑ. ඒ ක‍්‍රියාකාරීත්වය නිසා මාලකට අත නොතබාම අනතුර පහව ගියා.


එහෙත් ශක්තිකගේ සිදුවීමේදී ඒ සංවිධිත බව තිබුණේ නැති බව ඔබ නිරීක්ෂණය කරනවාද?
ඔව්. මුලින්ම ශක්තික මේක පුද්ගලික වැඩක් විදියට තේරුම් අරගෙන තිබුණා. ඔහු නීතිඥයෙක්ව අල්ලාගෙන පුද්ගලිකව තමයි මේකට මුහුණදී තිබුණේ. ඒ නිසා බොහෝ අය මේ සිදුවීම ගැන දැනගත්තේ ශක්තිතව අත්අඩංගුවට ගත්තාට පස්සේ. මේකෙදී අත්අඩංගුවට ගත්තාම උසාවියට දාන්නවත් බැහැ. ඒ නිසා තත්වය අමාරු වෙනවා. කෙසේ වෙතත් දැන් ඒවා වෙලා ඉවරයි. දැන්වත් කණ්ඩායමක් නඩුවට මුහුණදෙන හැටි සැලසුම් කරන්න පටන්ගන්න ඕනෑ. මේක මහජන සම්භාෂණ ගෝලයට ගේන්න පුලූවන් ඉතා වැදගත් සිද්ධියක්. සාහිත්‍යමය පැත්තෙන් ගත්තොත් ශක්තික කරලා තියෙන්නේ චරිතයක් නිර්මාණය කිරීම. බුදුන් ගැන කතාකරලා තියෙන්නේ ඒ නිර්මාණය කරපු චරිතය. එහෙම කතාකරන චරිත ඕනෑ තරම් සමාජයේ ඉන්න පුලූවන්. ඒ චරිත කරන වැඩවල ඍජු වගකීමක් ලේඛකයා ගන්න ඕනෑ නැහැ. මොකද මේක ශක්තික කියන දෙයක් නෙවෙයි. ශක්තික කියන්නේ අපේ රටේ මෙහෙම හිතන මිනිස්සු ඉන්නවා කියලා. මීට කලින් මාටින් වික‍්‍රමසිංහ මහතා බවතරණය ලීවා. ඒකෙදී සාම්ප‍්‍රදායික බෞද්ධ සමාජයේ ආකල්ප හා අදහස්වලට සම්පූර්ණයෙන්ම පිටින් සිද්ධාර්ථ, යශෝධරා වැනි චරිත ප‍්‍රතිනිර්මාණය කළා. ඒකට බෞද්ධ හිමිවරු විවේචනය කරමින් පොත්පත් ලීවා. බැන්නා. සම්මන්ත‍්‍රණ තැබුවා. ඒ කොලේ අයිසීසීපීආර් තිබුණේත් නැහැ. වෙන ක‍්‍රමයක් පාවිච්චි කරලා හරි මාටින් වික‍්‍රමසිංහ මහත්තයාට එරෙහිව හිංසනය ක‍්‍රියාත්මක කරන්න උත්සාහ කළේ නැහැ. ඒ වෙනුවට කළේ වාදවිවාද කිරීම. සංවාද කිරීම. ඒක ශිෂ්ඨ ක‍්‍රමයක් කියලා අපට කියන්න පුලූවන්. ඇත්තටම කීවොත් ඒක බුදුන්ගේ ක‍්‍රමය කියලා කියන්න පුලූවන්. අපට ඒ වගේ සිදුවීම් මේ නඩුවේදී ඉදිරියට ගන්න පුලූවන්. ආර්.බී. සෙනෙවිරත්න එදා කරන්න පුලූවන් බව කී දේ මේ සිදුවීමේදීත් කරන්න පුලූවන්. හරියට කරුණු එක්රැුස් කරගෙන, සාහිත්‍ය හා ආගම ගැන කතාකළොත් ශක්තිකගේ නඩුවේදී උසාවිය දෙක කරන්න පුලූවන්. මේ සිද්ධිය බෞද්ධයෙකු විදියට මටත් ලැජ්ජාවක්. මට හැකියාවක් තිබුණානම් මේක බෞද්ධ ක‍්‍රමය නොවෙයි කියලා මමත් උසාවියේදී කතාකරනවා.

19 සංශෝධනය යනු කුමක්ද?


ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන ජුනි 26 වැනිදා ජනාධිපති මන්දිරයේදී මාධ්‍ය ආයතන ප‍්‍රධානීන් හමුවූ අවස්ථාවේදී රටේ දැන් පවතින අස්ථාවරත්වයට හේතුව 19 වැනි සංශෝධනය බව ප‍්‍රකාශ කර තිබුණි. 19 වැනි සංශෝධනය නිසා රටේ නායකයන් දෙදෙනෙකු බිහිවූ බවත්, මීළඟට පත්වෙන ජනාධිපතිවරයා 19 වැනි සංශෝධනය අහෝසි කළ යුතු බවත් ජනාධිපතිවරයා ප‍්‍රකාශ කර තිබුණි.


මෙහි සඳහන් වෙන්නේ එම සංශෝධනය සම්මත කරගැනීම වෙනුවෙන් වෙහෙස වූ නීති විශාරදයන් දෙදෙනෙකු වන ආචාර්ය ජයම්පති වික‍්‍රමරත්න හා ලාල් විජේනායක දෙපළ අනිද්දා වෙත ජනාධිපතිවරයාගේ විවේචනය පිලිබඳව දැක්වූ අදහස් හා ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේනම 2015 අපේ‍්‍රල් 27 වැනිදා 19 වැනි සංශෝධනය පිලිබඳව පැවති පාර්ලිමේන්තු විවාදයට සහභාගී වෙමින් දැක්වූ අදහස්ය. 19 වැනි සංශෝධනය පාර්ලිමේන්තුවේදී සම්මත කරනු ලැබුවේ ඉන් පසු දිනයේ, එනම් අපේ‍්‍රල් 28 වැනිදාය.

එය මහා පුණ්‍ය කර්මයක් .


ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන ( 2015 දී *
2015 ජනවාරි 08 වන දා පැවති ජනාධිපතිවරණයෙන් මේ රටේ ජනතාව මා ජනාධිපතිවරයා වශයෙන් තෝරා පත්කර ගත්තා. ඒ තෝරා පත්කර ගැනීමේ ප‍්‍රතිඵලයක් විදියටයි අද දහනවවන ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය පනත් කෙටුම්පත පාර්ලිමේන්තුවේ දෙවැනි වර කියවීම සඳහා ඉදිරිපත් කිරීමට ඉඩ ලැබී තිබෙන්නේ.


මගේ මතකයේ හැටියට 1999 වර්ෂයේදී එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ වාර්ෂික සමුළුවේදී විධායක ජනාධිපති ධුරයේ බලතල ඉවත් කිරීම සම්බන්ධයෙන් එක්සත් ජාතික පක්ෂය පළමුවන වරට යෝජනාවක් සම්මත කරනු ලැබුවා. මේ රටේ අනෙකුත් දේශපාලන පක්ෂ, රට පිළිබඳව ආදරයක් ගෞරවයක් තිබෙන, රටේ නිදහස හා ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය ආරක්ෂා කිරීමට කැපවී සිටින ඒ සෑම කෙනෙකුම ඒ පිළිබඳව එක මතයකට ආවා. මේ රටේ උගතුන්, බුද්ධිමතුන්, සමාජය පිළිබඳව විවිධ විශ්ලේෂණයන් විචාරයන් කරන සියලූ අංශ දේශපාලන වේදිකාවේ පමණක් නොව ජනමාධ්‍ය, මාධ්‍යවේදීන් ඒ ආදී සියල්ලෝම විධායක ජනාධිපති ධූරයේ තිබෙන අසීමිත බලතල ඉවත් කිරීම හෝ, එසේ නැත්නම් මේ ධූරය සම්පූර්ණයෙන්ම ඉවත් කිරීම සම්බන්ධයෙන් එක ස්ථානයකට පැමිණියා. ඒ පොරොන්දුව පිට මා පසුගිය ජනාධිපතිවරණයේදී පොදු අපේක්ෂකයා වශයෙන් ඉදිරිපත් වුණා.


දහනවවන ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයෙන් අප බලාපොරොත්තු වන කාර්යය මොකක්ද? මට මතකයි, 1994 වර්ෂයේදී පොදුජන එක්සත් පෙරමුණ යටතේ ජනාධිපතිවරණයට චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරණායක කුමාරතුංග මැතිණිය ඉදිරිපත් වුණු වෙලාවේ එතුමියගේ මැතිවරණ ප‍්‍රකාශනයේ විධායක ජනාධිපති ධුරයේ බලතල අහෝසි කිරීම පිළිබඳව ඉතා පැහැදිළිව සඳහන් කළා. ඒ වාගේම 1999 චන්ද්‍රිකා බණ්ටඩාරණායක මැතිනිය දෙවැනිවර ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත් වූ අවස්ථාවේදීත්, අද අපි ඉදිරිපත් කරන සංශෝධන ක‍්‍රියාත්මක කිරීම සම්බන්ධයෙන් එතුමියගේ මැතිවරණ ප‍්‍රකාශනයේ කරුණු ඉදිරිපත් කළා. මහින්ද රාජපක්ෂ මහත්මයා ජනාධිපති අපේක්ෂකයා වශයෙන් ඉදිරිපත් වුණු 2005, 2010, 2015 මැතිවරණ ප‍්‍රකාශන තුනෙන්ම ඉතා පැහැදිළිව සඳහන් කළා, විධායක ජනාධිපති ධුරයේ බලතල අහෝසි කිරීම සම්බන්ධයෙන්. ඒ නිසා අපි සෑම කෙනෙක්ම අද එක් මතයකට පැමිණ සිටිනවා.


විධායක ජනාධිපති ධූරයේ තිබෙන අසීමිත බලතල සම්බන්ධයෙන් අද මේ රටේ පොදු මහජනතාවට ඉතා හොඳ දැනුමක් තියෙනවා. පාසැල්වල ඉගෙනගන්නා දරුවන්ට මේ පිළිබඳව ඉතා හොඳ දැනුමක් තිබෙනවා. ස්වාධීන කොමිෂන් සභාවල වටිනාකම් සහ අගයන් පිළිබඳව පාසැල් දරුවාගේ සිට සාමාන්‍ය පොදු මහජනතාවට පුලූල් අවබෝධයක් තිබෙනවා. මේ ගරු සභාව නියෝජනය කරන සෑම දේශපාලන පක්ෂයක්ම බලාපොරොත්තු වන රටේ ජනතාවගේ නිදහස සහ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය තහවුරු කිරීමේ ඉතාම උතුම් වූ කාර්යකටයි අප කැපවී සිටින්නේ.


මගේ මැතිවරණ ප‍්‍රකාශනයේ තිබුණා, මේ බලතල ඉවත් කිරීම සම්බන්ධව. බලතල ඉවත් කිරීම සම්බන්ධයෙන් මේ ගරු සභාව නියෝජනය කරන දේශපාලන පක්ෂත්, නීති ක්ෂේත‍්‍රයේ අයත් ඒ හැම අංශයක්ම කටයුතු කළා. ඒ කාර්යට අදාලව ව්‍යවස්ථානුකූලව හා නිත්‍යානුකූලව අවශ්‍ය ක‍්‍රියාමාර්ග ගැනීම සිදු කර තිබෙනවා. ගරු ශේෂ්ඨාධිකරණයේ පෙනී සිටි රජයේ නීතිපතිතුමා අප වෙනුවෙන් පැහැදිළි කළා, මේ බලතල ඉවත් කිරීම සම්බන්ධයෙන්. ඒ වාගේම මාගේ ව්‍යවස්ථා උපදේශකවරයා ගරු ශේෂ්ඨාධිකරණයට කරුණු ඉදිරිපත් කලා, මේ බලතල ඉවත් කිරීම සම්බන්ධයෙන්.


ඕනෑම රටක බලයට පත්වූ රාජ්‍ය නායකයෙක් මේ වාගේ බලතල තිබෙන තනතුරක බලතල ඉවත් කිරීම සම්බන්ධයෙන් මම තරම් නම්‍යශීලී වුණාය කියා මා හිතන්නේ නැහැ. ඒ සම්බන්ධයෙන් කළ හැකි හැම පරිත්‍යාගයක්ම මම කළා. බලතල ඉවත් කිරීමේ කාර්ය ව්‍යවස්ථානුකූලව, නිත්‍යානුකූලව, ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවට එකඟව, ගරු ශේෂ්ඨාධිකරණයේ තීන්දුවලට එකඟව කිරීම සම්බන්ධයෙන් සියලූ අංශවලට අවශ්‍ය සහයෝගය මා ලබාදුන්නා.


පසුගිය මාස තුනක කාලය තුළ කථා කළ සැම උත්සවයකදීම, රැුස්වීමකදීම සැම තැනකදීම මම කිව්වා දහනවවන ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය සම්මත කරගැනීමේ වැදගත්කම සම්බන්ධව. මම ඒ තරම් නමන්‍යශීලී වුණේ, මේ බලතල ඉවත් කිරීම සම්බන්ධයෙන් පැහැදිලිවම එකඟතාවයක් ඇති කරගත්තේ මේ රටේ අනාගතයට ඇතිවන වැදගත්කම නිසයි.
ශීලාචාර සමාජයක් හදන්න, විනයගරුක සමාජයක් හදන්න, නිදහස හා ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය අගය කරන්න, පාර්ලිමේන්තුවට හිස නමන්න, තමන්ගේ ආණ්ඩු පක්ෂ්‍ය නිකුත් කරන දේවලට ඇහුම්කන් දෙන්න, තමන්ගේ කැබිනට් මණ්ඩලයට සවන් දෙන්න, තමන් නියෝජනය කරන දේශපාලන පක්ෂයේ මතයන්ට පොදුවන යෝජනාවන්ට එකඟ වෙන්න තමයි මේ සංශෝධන ගෙනෙන්නේ. එවැනි දේශපාලන ක‍්‍රමයක තිබෙන වැදගත්කම අපි තමුන්නාන්සේලා දන්නවා.


මේ අවස්ථාවේදී ප‍්‍රධාන වශයෙන්ම මම සඳහන් කරන්නට ඕනෑ, පසුගිය මැතිවරණ ප‍්‍රතිඵල ගත්තාම අප දෙදෙනාගේම මැතිවරණ ප‍්‍රකාශන දෙකේම ඉතාම පැහැදිළිව තිබෙනවා, විධායක ජනාධිපති ධූරයේ බලතල අහෝසි කිරීම පිළිබඳව. ප‍්‍රධාන අපේක්ෂකයන් දෙදෙනාට පාවිච්චි කළ සම්පූර්ණ ඡුන්දවල මේ දහනවවන ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව සම්බන්ධයෙන් එකඟතාව තිබෙනවා. ඒ නිසා මෙය රටේ පොදු මහජනතාවගේ ඉතාම විශිෂ්ඨ වූ ජයග‍්‍රහණයක් ලෙසයි මම දකින්නේ.


අද අපට ලැබිලා තියෙන්නේ ඉතාම වැදගත් අවස්ථාවක්. රටේ නිදහස, ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය, මානව හිමිකම්, මූලික අයිතිවාසිකම්, යහපාලනය සම්බන්ධයෙන් මේ රටේ අද ජීවත්වන ජනතාවට සහ හෙට උපදින දරුවන් සඳහා ජාතික වශයෙන් වැදගත් වන්නා වූ දහනවවන ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයයි මේ ඓතිහාසික අවස්ථාවේදී සම්මත කරගනු ලබන්නේ. දහනවවන ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය පනත් කෙටුම්පත සම්මත කිරීම තුළින් එහි ඓතිහාසික ගෞරවය මේ ගරු සභාව අද නියෝජනය කරන මන්ත‍්‍රීවරුන් 225 දෙනාටම ලැබෙන බව මා විශ්වාසයෙන් සඳහන් කරන්නට ඕනෑ. ඒ වාගේම මුළුමහත් ශ‍්‍රී ලාංකික ජනතාවට මේ මහා උතුම් දායාදය වන නිදහස හා ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය භුක්ති විඳමේ අවස්ථාව සලසන්නට එය ප‍්‍රදානය කරන්නට අද මේ ගරු සභාව නියෝජනය කරන සියලූ දෙනාට අවස්ථාව ලැබීම මහා භාග්‍යයක්, පුණ්‍ය කර්මයක්, පින්වන්ත දෙයක්.

19 සම්මත වුණේ
දීර්ඝ සාකච්ඡුාවලින් පසුවයි


ආචාර්ය ජයම්පති වික‍්‍රමරත්න


ජනාධිතුමා ඡුන්දයේදී පොරොන්දු වුණ ආකාරයට හා ජනතාව බලාපොරොත්තු වුණ ආකාරයට තමයි 19 වැනි සංශෝධනය සම්මත කරගන්න නියමිතව තිබුණේ. එදා ඔහු ඒ වෙනුවෙන් පෙනී සිටියා. දැන් එතුමා අදහස් වෙනස් කිරීම ගැන අපට කරන්න දෙයක් නැහැ.


19 වැනි සංශෝධණය කෙටුම්පත් කරන කමිටුවක් හිටියා. ඒකට කිට්ටුවෙන් වැඩකළා කැබිනට් මණ්ඩලයේ අනුකමිටුවක්. අගමැතිවරයාගේ ප‍්‍රධානත්වයෙන් යුතුව. එතැන හැම පක්ෂයකම නියෝජිතයෝ හිටියා. අපේ දායකත්වයක් තිබුණු බව ඇත්ත. එහෙත් 19 සංශෝධනය කැබිනට් මණ්ඩලයේ දීර්ඝ වශයෙන් සාකච්ඡුා කලා.


ඊට අමතරව 2015 මාර්තු මාසයේදී ජනාධිපතිවරයා ජනාධිපති ලේකම් කාර්යාලයේදී දේශපාලන පක්ෂවල සාකච්ඡුාවක් කැෙක්‍ෂව්වා. ඒක මට හොඳට මතකයි. එතැනට එජනිස කණ්ඩායමත් ආවා. විමල් වීරවංශ, වාසුදේව නානායක්කාර වගේ ගොඩක් අය ආවා. ඒ ඔක්කෝම ඒ වෙනකොට තිබුණු කෙටුම්පත හොඳටම අධ්‍යනය කරලයි තිබුණේ. එතැනදී වගන්තියෙන් වගන්තිය සාකච්ඡුා කළා. නොයෙකුත් දේවල් වෙනස් කරන්න කියලා එතැනදී යෝජනා කළා. ඒවා පිළිගන්න සිද්ධවුණා. මොකද ආණ්ඩුවට බොහොම සුළු ආසන ප‍්‍රමාණයක් තමයි පාර්ලිමේන්තුවේ හිටියේ.


අද එක්සත් ජාතික පෙරමුණේ ඉන්න සමහරුත් එදා මේක දුර්වල කරන්න දායක වුණා. ඔවුන් සමහර තැන් දැක්කේ පාර්ලිමේන්තුව ශක්තිමත් කරන ප‍්‍රතිපාදන හැටියට නෙවෙයි, රනිල් වික‍්‍රමසිංහ කියන පුද්ගලයාව ශක්තිමත් කරන ප‍්‍රතිපාදන හැටියටයි. රනිල්ට බලය දෙන්න බැහැ කියලයි කිව්වේ. ඊට පස්සේ ජනාධිපතිවරයාගේ ශ‍්‍රීලනිපයෙන් ආපු අය පවා 19 වැනි සංශෝධනයේ සැර බාල කරන්නැයි කිව්වා. ඒ විදියට ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන පොරොන්දු වූ හා ජනතාව බලාපොරොත්තු වූ සංශෝධනය මුල් අදියරේදීම තනුක වුණා.


ඉන්පසුව ශේෂ්ඨාධිකරණයෙනුත් යම් දේවල් වෙනස් නොකළොත් ජනමතවිචාරණයකට යා යුතු බව කීවා. ඒ ගැන නම් අපේ පැමිණිල්ලක් නැහැ. මොකද ජනමතවිචාරණයකට නොගොස් සංශෝධනය කරන්න අපි එකඟ වුණානේ. ඊට පස්සේ පාර්ලිමේන්තුවේදී නැවතත් එජනිසය සංශෝධන යෝජනා ඉදිරිපත් කළා. ඒවාටත් එකඟ වෙන්න ආණ්ඩුවට සිද්ධවුණේ තුනෙන් දෙකක් නැති නිසා.


19 වැනි සංශෝධනයේ ගැටලූ තියෙන බව මම හැමදාම කිව්වා. අදත් කියනවා. රාජ්‍යයේ ශීර්ෂයේ එකිනෙකා තරඟ කරන බල කේන්ද්‍ර දෙකක් තියෙනවා. ජනාධිපතිවරයා හා අගමැතිවරයා කියන දෙපාර්ශ්වය අතර තරඟයක් තියෙනවා. කොල්වින් ආර් ද සිල්වා මහත්තයා විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය හදනකොට කීවෙත් ඔය විදියට රාජ්‍ය ශීර්ෂයේ එකිනෙකා තරඟ කරන බල කේන්ද්‍ර දෙකක් හදන්න එපා කියලයි.


කෙසේ වෙතත් අස්ථාවරත්වයට සැබෑම හේතුව තමයි ජනාධිපතිවරයා සහ අගමැතිවරයා එකට වැඩ කරන්න එකඟ වී බලයට පත්වුණත්, දැන් ඒ දෙදෙනා එකට වැඩ නොකරන තත්වයක් පැවතීම.


19 වැනි සංශෝධනයේ යම් දුර්වලතා තියෙන බව ඇත්ත. ඒත් කරන්න ඕනෑ ආපස්සට යෑම නෙවෙයි. ජනාධිපතිවරයා කියන්නේ 19 වැනි සංශෝධනය අහෝසි කරලා 18 වැනි සංශෝධනයත් අහෝසි කරන්න කියලයි. එහෙත් 18 වැනි සංශෝධනය දැනටමත් අහෝසි කරලා අවසන්. එහෙත් 19 වැනි සංශෝධනය අහෝසි කිරීම සුදුසු දෙයක් නොවෙයි. අපි දැන් කරන්න ඕනෑ 19න් කරගන්න බැරිවුණ දෙවල් කිරීමයි.


19 වැනි සංශෝධනයේ දුර්වලතා තිබෙන බව අපිත් කියනවා. ඒත් ඒකෙන් ලැබුණු ජයග‍්‍රහණ වැඩියි. අද ඒකේ හොඳ දේවල් ඔක්කෝම අමතක කරලා. 18 වැනි සංශෝධනය අහෝසි කිරීම, ස්වාධීන කොමිෂන් සභා ශක්තිමත් කිරීම, පාර්ලිමේන්තුව ශක්තිමත් කිරීම, තොරතුරු ලබාගැනීමේ අයිතිය මූලික අයිතිවාසිකම්වලට ඇතුලත් කිරීම, ජනාධිපතිවරයාට තිබුණු මුක්තිය සීමා කිරීම, අධිකරණය සාපේක්ෂව ස්වාධීන කිරීම, නීතිපතිවරයාගේ ධුරකාලය සම්බන්ධයෙන් නිසි පියවරක් ගැනීම වගේ හොඳ දේවල් ගොඩක් තියෙනවා. මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා ජනතාවට හා සෝභිත හිමියන්ගේ අවමංගල්‍ය උත්සවයේදී පැවසූ පරිදි විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි කිරීම තමයි හොඳම දේ.

මේ පැමිණිලි
සාර්ථකත්වයෙහි ප‍්‍රතිඵලයි


නීතිඥ ලාල් විජේනායක


ඇත්තටම 19 වැනි ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය කියන්නේ 2015 ජනවාරි 08 වැනිදා ජනාධිපතිවරණය වෙනුවෙන් ජනතාවට දුන්න පොරොන්දු වලින් කොටසක් හරි ඉටු කරපු අවස්ථාවක්. ඒ ඡුන්දයට ජනාධිපතිවරයා ඉදිරිපත් වුණේ මේවා කරන බව පොරොන්දු වෙලායි. ඒ ජනාධිපතිවරණය දේශපාලන පක්ෂවලින් මෙහෙයවූ එකක් නොවෙයි. ජනතාව මෙහෙයවූ එකක්. මුලින්ම ජනාධිපති තනතුරේ බලතල අඩු කරන්න හා ඉන්පසුව සම්පූර්ණයෙන්ම විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි කරන්න ඔහු පොරොන්දු වුණේ නැත්නම් ඔහුව අපේක්ෂකයා විදියට තෝරාගන්නේත් නැහැ.


පාර්ලිමේන්තුවට බලතල පැවරීමෙන් ජනාධිපතිවරයාගේ බලතල සීමා වුණා. ඒකෙන් ජනතාව ශක්තිමත් වුණා. අද ජනාධිපතිවරයා පාර්ලිමේන්තුවට වගකියන්න ඕනෑ. ඒකම තමයි අද ජනාධිපතිවරයාගේ ප‍්‍රශ්නය වෙලා තියෙන්නේ. තමන්ගේ බලතල අඩු වුණ එක. ඒක තමයි ජනාධිපතිවරයාගේ පැමිණිල්ලට ඇත්තම හේතුව. මට ඕනෑ විදියට සමහර දේවල් කරන්න බැහැ කියලා ජනාධිපතිවරයා හිතනවා ඇති. ඒ නිසා ජනාධිපතිවරයාගේ මේ පැමිණිලි කිරීම් 19 වැනි සංශෝධනයේ සාර්ථකත්වයෙහි ප‍්‍රතිඵල විදියට තමයි සලකන්න ඕනෑ.


දැන් ජනාධිපතිවරයාට ඕනෑ විදියට අධිකරණය, පොලීසිය, රාජ්‍ය සේවය පාලනය කරන්න අමාරු වෙලා ඉන්නවා. ඔහුට ඕනෑ වෙලාවට අත්අඩංගුවට ගැනීම් හා ඇප ලබාදීම් කරන්න බැරිවෙලා තියෙනවා. මානව හිමිකම් කොමිෂම ස්වාධීන හා ශක්තිමත් එකක් වෙනකොට මිනිස්සුන්ගෙ අයිතිවාසිකම් ශක්තිමත් වෙලා තියෙනවා. ඒ නිසා ඕනෑ විදියට මිනිස්සුන්ව මරලා පාරේ දාලා යන්න බෑ. පොලිස් නිලධාරීන්ව හෝ රාජ්‍ය නිලධාරීන්ව ජනාධිපතිවරයාට ඕනෑ විදියට මාරු කරන්න බෑ. මෑතකදී පොලිස්පතිවරයාව අස් කරන්නට ජනාධිපතිවරයා උත්සාහ කරද්දීත් පෙනෙන්න තිබුණේ ඒක. ඔක්තෝබර් 26 වැනිදා ජනාධිපතිවරයාගේ කුමන්ත‍්‍රණය නතර වුණේ අධිකරණය ස්වාධීණව කටයුතු කරපු හින්දා. අන්න ඒ සිදුවීම් නිසා තමයි ජනාධිපතිවරයා මේ පැමිණිලි කරන්නේ.


ඇත්තටම දැන් පවතින අස්ථාවරත්වයට හේතුව 19 වැනි සංශෝධනයෙන් බලතල අඩු කිරීම නෙවෙයි. තවත් බලතල අඩු නොවීම අද පවතින අස්ථාවරභාවයට එක් ප‍්‍රධාන හේතුවක්. අනෙක් පැත්තෙන් ජනාධිපතිවරයා ව්‍යවස්ථානුකූලව කටයුතු කරන්නේ නැහැ. ඒ නිසා ජනාධිපතිවරයාගේ බලතල තවත් අඩු කරන්න ඉදිරියේදී පියවර ගන්න ඕනෑ.

ජනවාරිවරුන්ගේ සටන විය යුත්තේ පොදු වේදිකාවක් තනාගැනීමය

0


2015 ජනවාරි 8 වැනිදා දේශපාලන වෙනස කිරීමට දායකවුණු පිරිස හඳුන්වනු පිණිස, ආචාර්ය චරිත හේරත් නිරන්තරයෙන් පාවිච්චි කරන වචනය ජනවාරිවරුන්ය. ඔහුම කියන විදියට එය ධම්ම දිසානායක හඳුන්වා දුන් වචනයකි. ධම්ම දිසානායක එය හැම තිස්සේම පාවිච්චි කරන්නේ නැති නිසා, මොන අර්ථයෙන් ඔහු එය හඳුන්වාදුන්නාදැයි දැනගන්නට ඉඩක් නැතත්, ධම්මටත් වඩා, ජනවාරි 8 වෙනස කිරිමට දායකවුණු පිරිස උපහාසයෙන් හඳුන්වන්නට චරිත හේරත් ‘ජනවාරිවරුන්’ යන්න පාවිච්චි කරයි.


කුමක් අරබයා නිර්මාණය වුණත්, ජනවාරිවරුන් යන්න, ‘2015 ජනවාරි 8 වෙනස කළවුන්’ වැනි දීර්ඝ හැඳින්වීමකට වඩා, ඒ පිරිස හඳුන්වන්නට නම් ඉතාම සුදුසු, කෙටි යෙදුමකි. එවැනි යෙදුමක් ජනගත කිරීම ගැන ආචාර්ය චරිතට ස්තුතිය පළකළ යුතු වන්නේ, ඉදිරි කාලයේදී ජනවාරිවරුන්ට ඇති, අතහැර දැමිය නොහැකි, පුළුල් කාර්යභාරය හා වගකීම ගැන ඇතිවන සංවාදවලදී එය පහසුවක් ඇති කරන නිසාය.


ආචාර්ය හේරත්, (හා ඔහු වැනි තවත් අය* ජනවාරිවරුන් ගැන ඉන්නේ ද්වේෂයෙනි. ක්‍රෝධයෙනි. තමන් වැන්නන්ට නොසිතූ නොපැතූ විරූ සම්පත්, ගෞරවය, වරදාන, තනතුරු, සමාජ පිළිගැනීම ඇතිකර දෙමින් පවත්වාගෙන ගිය, කිසිදා පෙරළන්නට හැකියැයි ඔවුන් කිසිවකුත් නොසිතූ, රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩුව පෙරළන්නට මැදිහත්වුණු ජනවාරිවරුන් ගැන එවැනි සමාජ තීරුවල සිතේ තිබෙන තරහත් ද්වේෂයත් (එය හුදු පෞද්ගලික සිතුවිල්ලක් නොවේ. කිසියම් සමාජ තීරුවක ප‍්‍රකාශනයකි.* තේරුම් ගත හැකිය.


එය තවදුරටත් පවතින ද්වේෂයක්, තරහක් වන්නේ ජනවාරිවරුන් තවමත් සිය වගකීම අතහැර නැති බව පැහැදිලිව පෙනෙන නිසාය. උදාහරණයක් හැටියට, මහින්ද රාජපක්‍ෂ හා මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන දෙදෙනා එක්ව 2018 ඔක්තෝබර් 26 වැනිදා කළ ව්‍යවස්ථා කුමන්ත‍්‍රණයට එරෙහිව පාරට බැස්සෝ ඒ ජනවාරිවරුය. ජනවාරිවරුන්ට උපහාසයෙන් කතාකරන කිසිවකුත්, 2018 ඔක්තෝබර් 26 වැනිදායින් ඇරඹුණු දින 52ක කාලය තුළ ඉහළට ආ ජනවාරිවරුන්ගේ ක‍්‍රියාකාරිත්වයක් සිහිනෙනුදු බලාපොරාත්තු නොවුණා සහතිකය. ඔවුන් සියලූ දෙනාම සිතුවේ, ජනවාරිවරුන් බලයට පත්කළ මෛත‍්‍රී-රනිල් ආණ්ඩුව මේ තරම් අපකීර්තියට පත්වන විට, ඊට සමගාමීව ජනවාරිවරුන්ද සැඟවී මුලූගැන්වී ‘වැඬේ අතහැර දමා’ ඇතිය යන්නයි. එහෙත්, කිසිවෙකු නොසිතූ විදියට ඔවුහු යළි ක‍්‍රියාත්මක වූහ. රටේ ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කරමින් මෛත‍්‍රීපාල මහින්ද දුස්සන්ධානය ක‍්‍රියාත්මක කළ ඔක්තෝබර් 26 කුමන්ත‍්‍රණය පරාජය වුණේ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ඉදිරියේ නෛතික වශයෙන් පමණක් නොවේ, මහජන මතයක් හැටියට මහපාරේද එය පරාජය වුණේය. ඒ පරාජය ඊට අත්කර දුන්නෝ ජනවාරිවරුය.


2018 පෙබරවාරි 10 වැනිදා පළාත් පාලන ඡුන්දයෙන් ඒකාබද්ධ විපක්‍ෂය විශාල ජයක් වාර්තා කළ විට, සරල ගණන් හැදීම්වලින් උපුටා පෙන්වනු ලැබුවේ, ජනවාරිවරුන් ඉවරයි කියාය. ඒ වන විට ඔක්තෝබර් 26ක් එළැඹී නොතිබුණ නිසා, ඒ සතුට ස්වාභාවිකය. එහෙත්, ජනවාරිවරුන් යනු, පළාත් පාලන ඡුන්ද වැනි චාරිත‍්‍රානුකූල ඡුන්ද විමසීම්වලට වඩා රටේ අනාගතය වෙනස්කරන මැතිවරණවලදී තීරණාත්මක කාර්යභාරයක් ඉටුකරන පිරිසක් බව, දින 52 කාලය තුළ ඔවුන්ගේ ක‍්‍රියාකාරිත්වය පැහැදිලි කරදෙයි. මේ අවුරුද්දේ අවසානයේ එන්නේ එවැනි තීරණාත්මක මැතිවරණයකි. ඒ මැතිවරණයේදී ජනවාරිවරුන් කෙසේ ක‍්‍රියාකරනු ඇද්දැයි ඉදිරියේදී බලාගන්නට පිළිවන.
2015දී ඉටුකරගන්නට බලාපොරොත්තු වුණු දේවලින් සෑහෙන ප‍්‍රමාණයක්, ඒ සඳහා නායකත්වය ගත් පුද්ගලයන්ගේ දේශපාලන අධිෂ්ඨානයේ දුර්වලකම් නිසා ඉටුකරගන්නට නොහැකිවුණත්, ගතවුණු අවුරුදු හතරහමාරක කාලය තුළ ලංකාවේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය, මානව අයිතිවාසිකම් හා නිදහස, ජනවාර්ගික සාමය, අධිකරණයේ ස්වාධීනත්වය, නීතියේ පාලනය යනාදි පැතිවලින් ලබාගත් ජයග‍්‍රහණ සරල කොට තැකිය නොහැකිය. ඒවා ජනවාරිවරුන්ගේ මැදිහත්වීම නිසා ලබාගත් ජයග‍්‍රහණය. ගෙඟන් එගොඩ වෙන්නට නොහැකි වුණත්, සැලකිය යුතු දුරක් ජනවාරිවරු පිහිනා පැමිණ ඇත්තෝය. වෙන විදියකට කිව්වොත්, මේ ජයග‍්‍රහණ රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩුවක් මේ කාලයේ තිබුණා නම් කිසිසේත් අත්පත්කරගත නොහැකිවන ආකාරයේ ජයග‍්‍රහණ වේ.
මේ දිනවල ජනාධිපතිවරයාගේ එදිනෙදා ‘බයිට්’ එක බවට පත්කර ගෙන ඇති 19 වැනි ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය ඒ ජයග‍්‍රහණවලින් ප‍්‍රමුඛතම එකයි. එයින්, රාජපක්‍ෂ පන්නයේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍ර විරෝධී ආඥාදායක පාලනය ආපස්සට හරවන වැදගත් තිරිංග රැුසක් ඇතිකරවන ලදි. විධායක ජනාධිපතිධුරයේ අත්තනෝමතික බලතල සීමාකිරීම, රාජ්‍යයේ විනිවිදභාවය හා වගවීම වර්ධනය කිරීම හා පුරවැසියන් සවිබල ගැන්වීම යටතේ ඒ ජයග‍්‍රහණ පැහැදිලි කළ හැකිය.


මේ අවුරුද්දේ ජනවාරිවරුන් ඉදිරියේ වැදගත් ප‍්‍රශ්නයක් තිබේ. එනම්, ඒ අත්පත්කරගත් ජයග‍්‍රහණ ආපස්සට හරවා ගෙඟ් ආපස්සට නැවතත් පිහිනනවාද, නැතිනම් ඉදිරියටම පිහිනා ගෙඟන් එතෙර වනවාද යන්නයි. ජනවාරිවරුන්ට ඉදිරියට පිහිනනවා හැරෙන්නට විකල්පයක් නැත. විශේෂයෙන්, ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ වැනි පරණ ජරාජීර්ණ, රෙජිමයේම ඊළඟ අධිකාරවාදී අනුප‍්‍රාප්තිකයා, ජනාධිපතිවරණයට සැරසෙන බව කියැවෙන මේ කාලයේ, ගෙඟ්් ඉදිරියට පිහිනනවා හැරෙන්නට ආපස්සට පිහිනීම විසින් ඇතිකරනු ලබන්නේ තමන්ටත්, රටටත් අයහපතක් බව තේරුම් ගන්නට තරම් ජනවාරිවරුන් ප‍්‍රඥාසම්පන්නය. එනිසා, 2015 හැසිරීමට ප‍්‍රතිවිරුද්ධ හැසිරීමක් 2019 දී ජනවාරිවරුන්ගෙන් කිසිවකු බලාපොරොත්තු වෙනවා නම් එය අතාර්කිකය.


ජනවාරිවරුන්ට ඇති අභියෝගය දෙයාකාරය. එක පැත්තකින් ලබාගත් ජයග‍්‍රහණ ඉදිරියට ගෙනයෑමය. එහිදී ඔවුන් දේශපාලන වශයෙන් කේවෙල් කළ යුත්තේ, 2015 මුල් දේශපාලන න්‍යාය පත‍්‍රයට ආපසු යන හැටියටය. නායකයන් විසින් පාවාදෙනු ලැබුවා මිසෙක, ඒ න්‍යාය පත‍්‍රය කිසිසේත් අවලංගු වී නැත.


පාර්ලිමේන්තුවාදී ආණ්ඩු ක‍්‍රමයක්, සාධාරණ මැතිවරණ ක‍්‍රමයක්, නිර්දේශපාලනික රාජ්‍ය යන්ත‍්‍රණයක්, නව ලෝක තත්ත්වයන්ට ගැළපෙන දියුණු ආර්ථිකයක්, මානව ගරුත්වය හා අයිතිවාසිකම් ආරක්‍ෂාවන පාලනයක්, සියලූ ජනවාර්ගිකයන්ට සමාන ලෙස දිවි ගෙවිය හැකි යුක්තිසහගත සමාජයක්, නීතිය අනුව පාලනයක් වැනි ඒ අරමුණු කිසිසේත් යල් පැනගොස් නැත. අදටත් වඩා හෙටට අවශ්‍යය.


2019 අපේ‍්‍රල් 21 වැනිදායින් පසු ඉස්මත්තට ආ ජාතික ආරක්‍ෂාව පිළිබඳ අවශ්‍යතාවද දැන් ඒ න්‍යාය පත‍්‍රයට අලූතෙන් එකතු විය යුතුය. විශේෂයෙන්, විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසිවන තත්ත්වයක් යටතේ, ජාතික ආරක්‍ෂාව සම්බන්ධයෙන් විවිධ අන්තවාදීන් මහජනතාව තුළ වපුරන ආරක්‍ෂාව පිළිබඳ සැකසංකාවන්ට පිළිතුරු දිය හැකි න්‍යාය පත‍්‍රයක් ජනවාරිවරුන්ට තිබිය යුතුය. එනම්, පාර්ලිමේන්තු ක‍්‍රමය තුළ ජාතික ආරක්‍ෂාව සහතික කරන්නේ කෙසේද යන්න ඒ න්‍යාය පත‍්‍රය වෙතින් පැහැදිලි විය යුතුය. එවැනි අවස්ථාවක, ඉන්දියාව වැනි සම්පූර්ණයෙන්ම පාර්ලිමේන්තුවාදී ආණ්ඩුක‍්‍රමයක් තුළ, ලෝකයේ අංක එකේ ජාතික ආරක්‍ෂක පද්ධතියක් පවත්වාගෙන යන්නේ කෙසේද යන්න, ලංකාවටද වැදගත් විය හැකිය.


2019දීද ජනවාරිවරුන්ට ඇත්තේ න්‍යාය පත‍්‍රයක් විතරය. පුද්ගලයන් කවුරුදු යන්න ඔවුන්ට වැදගත් නොවේ. 2014 නොවැම්බරයේදී සිදුවුණේද එයයි. සකස් කරන ලද න්‍යාය පත‍්‍රයක් දිනවා, ක‍්‍රියාවට නංවන්නට ගැළපෙන පුද්ගලයකු සොයාගන්නට ඔවුන්ට සිදුවිය. ඒ සම්බන්ධයෙන් විශ්වාසය තැබූ මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන හා රනිල් වික‍්‍රමසිංහ දෙදෙනා න්‍යාය පත‍්‍රය දිනවන්නට සමත්වූ නමුත්, ක‍්‍රියාවට නංවන්නට අවශ්‍ය අඛ්ණ්ඩ දේශපාලන අධිෂ්ඨානයෙන් යුක්ත නොවූහ. පුද්ගලයන්ගේ සීමාකම් නිසා ඒ මහජන න්‍යාය පත‍්‍රයට වුණුු බරපතළ හානිය ගැන ජනවාරිවරුනට ඉහටත් වඩා අත්දැකීම් ඇත. ඒ නිසා, ඒ දේශපාලන පාවාදීම කළ මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන හා රනිල් වික‍්‍රමසිංහ සමග ජනවාරිවරුන්ට තවදුරටත් ගමනක් ඇති බවක් පෙනෙන්නට නැත.
ඒ අනුව, දැන් යළිත් මුලටම පැමිණ තිබේ. අඩක් නිමවූ න්‍යාය පත‍්‍රයක් තිබේ. එය එතැනින් එහා ගෙනයන්නට සුදුසු දේශපාලන නායකත්වයක් අවශ්‍ය වී තිබේ. මේ අවුරුද්දේ දෙසැම්බරය වන විට ඒ අවශ්‍යතාව සම්පූර්ණ කරගත යුතු වන්නේය.


ජනවාරිවරුන් කළ යුත්තේ. තම න්‍යාය පත‍්‍රය ඉදිරියට ගෙන ඒ හා එකඟවන දේශපාලන නායකත්වයක් සොයායෑමය. ඒ ගමනේදී ‘තවත් පොදු අපේක්‍ෂකයකු’ යන්න මහජනතාව අහන්නටවත් කැමති නැති යෙදුමකි. ඒ වචන ඒ සා වෛරක්කාර තත්ත්වයට පත්කෙළේ ජනාධිපති සිරිසේනය.
එහෙත්, යථාර්ථය නම්, ජනවාරිවරුන් අතර සිටින විවිධ දේශපාලන පක්‍ෂ, සංවිධාන, පුරවැසි සංවිදාන හා හුදෙකලා ඡුන්දදායකයන් ඇතුළු සියලූ දෙනාටම එකට ගොඩවිය හැකි වේදිකාවක් තැනිය හැකි දේශපාලන චරිතයක් ජනවාරිවරුන්ට යළිත් අවශ්‍ය වී තිබෙන බවය. එවැනි පුද්ගලයකු ගැන පවා විශ්වාසය තැබිය හැකිද? මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන හා රනිල් වික‍්‍රමසිංහ සේම ඔහුත් ඒ න්‍යාය පත‍්‍රය පාවාදුන්නොත්? කියන වැදගත් ප‍්‍රශ්නවලට වාචික පිළිතුරක් දිය නොහැකිය. පිළිතුර ගොඩනැගෙනු ඇත්තේ දේශපාලන ක‍්‍රියාවලියක් හරහාය. ඒ ක‍්‍රියාවලිය සඳහා වැඩපිළිවෙළක් හා ක‍්‍රියාකාරිත්වයක් ඉදිරියට ගැනීමට ජනවාරිවරුන්ට හැකියාවත් ශක්තියත් තිබේ.


ජනවාරිවරුන්ගේ පිලට ප‍්‍රතිපක්‍ෂ පිලට ඒ ජයග‍්‍රහණ කිසිවක් රටට අත්කරදෙන්නට හැකියාවක් නැත. ඒ පිලෙන් එන්නේ ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ වුණත්, මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන වුණත්, චමල් රාජපක්‍ෂ හෝ මහින්ද රාජපක්‍ෂ හෝ වුණත්, රට මෙතැනින් දශමයක්වත්් ඉදිරියට ගෙනයන්නට ඔවුන්ට නොහැකිය. ආර්ථික සමෘද්ධිය, ජාතික ආරක්‍ෂාව, බටහිර විරෝධය, ආගම හා සදාචාරය, දේශීය සංස්කෘතිය වැනි වාගාලංකාරයන් කොයිතරම් දෙසාබෑවත්, 2015 ජනවාරියේ නැවතුණු තැන් පටන්, අංශුමාත‍්‍රයකින්වත්, ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයේ දිසාවට ගොස් පෙන්වන්නට ඔවුන්ට හැකිවී නැත. ඇත්ත වශයෙන්ම, පසුගිය අවුරුදු හතරහමාර තුළ, සමාජයක් ලෙස අප අත්විඳි විවිධාකාර උපද්‍රවයන්ගේ නිමැවුම්කරුවා රාජපක්‍ෂ පාලනයයි. මේ ආණ්ඩුවට අස්වැන්න නෙළන්නට වුණේ රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩුව සිටවූ ගස්වලය. සරල උදාහරණයටක් හැටියට, දෙමළ හා මුස්ලිම් ජනවර්ගයන්ගේ අනන්‍යතාවට, ගෞරවයට ඉහළින් සිංහල බෞද්ධ මතවාද තබන්නට දැනුවත්ව කටයුතු කළේ රාජපක්‍ෂ රෙජිමයයි.

පන්සලට, භික්‍ෂුවට මෙන්ම කතෝලික රදගුරුවරුන්ට, හමුදා සාමාජිකයන්ට ‘නොතිබිය යුතු’ දේශපාලන හයියක් ආරෝපණය කරන ලද්දේ රාජපක්‍ෂ පාලනය විසිනි. ඒ උසිගැන්වීම හරහා තමන්ගේ ඡුන්ද පදනම වැඩිකර ගැනීම රාජපක්‍ෂවරුන්ගේ එකම අභිප‍්‍රාය විය. අද එහි කූටප‍්‍රාප්තිය සිදුවී ඇත්තේ, නිකායක මහානායක භික්‍ෂුවක, මිනිසුන් පෙති කපා, ගල් ලසා මරා දමන්නට සිය අනුමැතිය දීම වැනි තත්ත්වයක් ඇතිවීමෙනි. මේ ප‍්‍රවණතා ආපස්සට හරවන්නටද හයියක් ඇති දේශපාලන නායකත්වයක් ජනවාරිවරුන්ට අවශ්‍යය.

මිනිසුන් මැරීම ආඩම්බරයක් කර ගත් ජනාධිපතිවරයෙක්

0

මිනිසුන් හතර දෙනකු ඝාතනය කිරීම සඳහා තමා අවසර දී ඇතැ’යි වහසි බස් දොඩන ජනාධිපතිවරයකු සිටින රටක ජීවත් වීමට සිදු වීම අභිමානයක් ද? පිළිකුලක් ද? අපට නම් එය පිළිකුලකි. වහ වහා මිදිය යුතු බියජනක අත්දැකීමකි.

පසුගිය බදාදා, මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා රටේ මාධ්‍ය ප‍්‍රධානීන් ඉදිරියේ, තමා මිනිසුන් සිව් දෙනකු ‘ඉතා ඉක්මනින්’ එල්ලා මැරීමට සියලූ කටයුතු සූදානම් කර ඇතැ’යි කීවේ මහත් ආඩම්බරයකිනි. ‘අද ලෝක මත්ද්‍රව්‍ය දිනය. මම මරණීය දණ්ඩනයට අත්සන් කරලා ඉවරයි. හතර දෙනකුට. ළඟදීම ක‍්‍රියාත්මක වෙයි. දිනෙත් තීන්දු කරලා දන්වලාත් ඉවරයි.’ යනුවෙන් ජනාධිපතිවරයා කියද්දී ඔහුගේ මුහුණේ තිබුණු ජයග‍්‍රාහී පෙනුම සංකේතවත් කෙළේ, කිසිවකු ඝාතනය කර තමන්ගේ බල පරාක‍්‍රමය ප‍්‍රදර්ශනය කරන ම්ලේච්ඡු, ගෝත‍්‍රික නායකයකුගේ ස්වභාවයයි. ඊටත් අමතර ව, යන යකා කොරහත් බිඳගෙන යන්නා සේ, තමාගෙන් පසු රට කරවන්නට එන කිසිවකුට මේ රට කරන්නට නොහැකි වන සේ, ජාත්‍යන්තරවත් දේශීයවත් ශ‍්‍රී ලංකාවේ කීර්තිය, ගෞරවය කාබාසිනියා කර දමන කුහක දේශපාලනයක පිළිබිඹුවයි.

මේ වන විටත්, ජනාධිපතිවරයාගේ තීරණය ජාත්‍යන්තර වශයෙන් බරපතළ විවේචනයන්ට හේතු වී තිබේ. ඔහුගේ ප‍්‍රකාශය කළ දින ම එක්සත් රාජධානියේ විදේශ ලේකම් කාර්යලය පවසා තිබුණේ, මරණ දඬුවම සම්බන්ධයෙන් ලංකාව පවත්වා ගෙන ආ දීර්ඝකාලීන තහනම ඉවත් කිරීම ගැන තමන් බලවත් අවධානය යොමුකරන බවයි. කවර තත්ත්වයන් යටතේ වුව මරණ දණ්ඩනය පැනවීමට තමන් විරුද්ධ බවයි. ‘මරණ දඬුවම යළි ක‍්‍රියාත්මක කිරීම, ලංකාවේ නීතිය ක‍්‍රියාත්මක කිරීමේ ආයතන සමග එකට වැඩ කිරීම තමන්ට අසීරු කරවන බවත්, විශේෂයෙන් ත‍්‍රස්තවාදය මර්දනය කිරීමේ කටයුතුවලදී තාක්‍ෂණ සහාය ලබා දීම සම්බන්ධයෙන් නැවතත් සලකා බැලීමට ඒ අනුව සිදු වන බවත්’ එක්සත් රාජධානිය පවසා තිබිණ.

නිවේදනයක් නිකුත් කළ ඇම්නෙස්ටි ජාත්‍යන්තරය, අවුරුදු 43කට පසු ජනාධිපතිවරයා මරණ දඬුවම ක‍්‍රියාත්මක කිරීමට අත්සන් කිරීම ගැන තමන් බලවත් කම්පනයට පත්වන බව කීවේය. අත්‍යන්තයෙන් ක‍්‍රෑර, අමානුෂික හා අවමන් සහගත දඬුවමක් නවතා දැමීමෙන් ශ‍්‍රී ලංකාව අත් කර ගෙන සිටි සියලූ ප‍්‍රගතීන් ජනාධිපතිවරයා එක පහරින් ම, අවලංගු කර ඇතැ’යි ඇම්නෙස්ටි ජාත්‍යන්තරය කියයි.

මේ දවසක් ඇතුළත, ජනාධිපති සිරිසේනගේ අමනෝඥ ක‍්‍රියාවට ලැබුණු ප‍්‍රතිචාර ය. අනාගතයේ දී ලැබෙන තවත් එවැනි ප‍්‍රතිචාර විසින් ලංකාව නැවතත් රටවල් අතර, ම්ලේච්ඡුයන්ගේ රටක තත්ත්වයට පත් කෙරෙනු ඇති බවට සැකයක් නැත.

මේ අපකීර්තිමත් පියවර ගැනීමට පෙර, එයින් වළකින ලෙස ලංකාවේ මානව හිමිකම් කොමිසම ඇතුළු ලෝකයේ මානව හිමිකම් ආයතන, විවිධ රටවල් හා පුද්ගලයන් ජනාධිපතිවරයාගෙන් ඉල්ලා සිටි අවස්ථා ගණන සුළුපටු නොවේ. එළඹ සිටි සිහියකින් යුක්ත මිනිසකු නම්, ඒ අවධාරණයන් ගැන විචාරාත්මක ව සලකා බලා, මරණ දඬුවම යළිත් ක‍්‍රියාත්මක කිරීමෙන් වළකින්නට තදින් අධිෂ්ඨාන කර ගන්නවා සිකුරු ය. එහෙත්, සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා දැන් සිටින්නේ එවැනි සන්සුන් මනසකින් නොවේ. තවත් මාස හතරකින් ඔහුගේ දේශපාලන ජීවිතය අවසන් වීමට නියමිත ය. ඉතාම කෙටි මගකින් ලංකාවේ දේශපාලන ධුරාවලියේ හිණිපෙත්තටම නැග, ඉතා ම කෙටි කලකින් මහත් අපකීර්තියකට බඳුන් ව එතැනින් බැස යන දේශපාලන නායකයා ඔහු ය. පසුගිය අවුරුදු හතරහමාර තුළ ඔහු කළ කී දේ සලකා බලන විට ඒ බව මැනැවින් පෙනෙයි. දැන් ඔහු කල්පනා කරන බව පෙනෙන්නේ, තමාගෙන් පසු බලයට එන කිසිවකුට මේ රට සන්සුන් ව පාලනය කරන්නට නොහැකි තත්ත්වයට පත් කර නික්ම යා යුතු යැයි කියා ය. අනෙකුත් දේ අතර, 19 වැනි ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය ගැන ඔහු මේ දිනවල කියන දේත්, මරණ දඬුවම නැවත ක‍්‍රියාත්මක කිරීමේත් අරමුණ ලෙස පෙනෙන්නේ එයයි.

ලංකාව අවුරුදු 43ක් තිස්සේ මරණ දඬුවම ක‍්‍රියාත්මක නොකිරීමෙන් ලත් කීර්තිය, පිළිගැනීම නොමඳ ය. ලද ආර්ථික හා වෙනත් ප‍්‍රතිලාභ ද නොඅඩු ය. මරණ දඬුවම අත්හැර දැමූ දකුණු ආසියාවේ පළමු රට වූයේ ද ලංකාවයි. එහෙත්, ඒ සියලූ බහුමානයන් ආපස්සට හැරවීමට මේ එක් දුරදිග නොබලන මිනිසකුට හැකියාව ලැබී තිබේ.

තෝරා ගත් සිව්දෙනකු වෙනුවෙන් පමණක් මරණ දඬුවම ක‍්‍රියාත්මක කිරීමට ජනාධිපතිවරයා ගත් පියවර නීතිමය වශයෙන් ද වැරදි ය. බන්ධනාගාරය තුළ දී මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරම් කරනවා ය කියන පදනමෙන් එය කළේ නම්, ඒ අලූත් වරදක් බවත්, ඒ සම්බන්ධයෙන් නැවතත් සාධාරණ නඩු විභාගයක් පැවැත්විය යුතු බවත් නීතිය පිළිබඳ මූලික මූලධර්මයකි. එහෙත්, ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව රිසි සේ කඩ කර වාර්තා පිහිටුවා ඇති ජනාධිපතිවරයාට, මෙවැනි නීති විරෝධී වැඩ අරුමයක් ද නොවේ.

මරණ දඬුවම ක‍්‍රියාත්මක කිරීමෙන් රටක අපරාධ අඩු නොවන බව යළි යළිත් තහවුරු කරන ලද සත්‍යයකි. ජනාධිපති ධුරයේ කලබලයෙන්් මිදී සිය ජීවිතයේ ඉදිරි කාලය ගෙවන මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහතාට, පුද්ගලයන් එල්ලා මැරීමෙන් රටේ මත්ද්‍රව්‍ය මර්දනය නොවන බව, තම ඇස් පනා පිට ම අවබෝධ කර ගන්නට හැකි වන බව නම් සිකුරු ය. x