No menu items!
23.8 C
Sri Lanka
13 May,2025
Home Blog Page 396

රාජපක්ෂලා කූට ලේඛන හැදීම ගැන ‘අනිද්දා’ කොමිසමට පැමිණිලි කරයි


අනිද්දා නියෝජ්‍ය කර්තෘ ලසන්ත රුහුණගේ මැතිවරණ කොමිෂන් සභාවේ සභාපතිවරයා වෙත පැමිණිල්ලක් කළේය. රාජපක්ෂ පවුලේ සාමාජිකයන් පිරිසකගේ නම් ශ‍්‍රී ලාංකික පුරවැසිභාවය නොමැතිව 2005 ජනාධිපතිවරණයේදී ඡුන්ද හිමි නාමලේඛනයට ඇතුළත් කිරීම පිළිබඳව පරීක්ෂණයක් කරන ලෙස එම පැමිණිල්ලෙන් ඉල්ලා ඇත.


පැමිණිල්ල කළේ අගෝස්තු 13 වැනිදාය. මැතිවරණ කොමිෂන් සභාවේ සභාපති මහින්ද දේශප‍්‍රියට එම පැමිණිල්ල කර ඇත. පැමිණිල්ලෙහි පිටපත් මැතිවරණ කොමිසමේ අනෙක් සාමාජිකයන් දෙදෙනා වන මහාචාර්ය එස්. රත්නජීවන් හූල්, ජනාධිපති නීතිඥ එන්.ජේ. අබේසේකර මහත්වරුන්ටද යොමුකර ඇත.


මැතිවරණ දෙපාර්තමේන්තුව ප‍්‍රකාශයට පත්කර ඇති 2005 වර්ෂයට අදාල ඡුන්ද හිමි නාමලේඛනයේ මුල්කිරිගල මැතිවරණ කොට්ඨාසයේ වීරකැටිය මැදමුලන ප‍්‍රදේශයේ අංක 114 ලිපිනය යටතේ ශ‍්‍රී ලංකා පුරවැසියන් නොවන පිරිසක් ඡුන්ද හිමියන් වශයෙන් ලියාපදිංචි වී ඇති බව එම පැමිණිල්ලෙන් පෙන්වාදී ඇත.


පි130 අංකය යටතේ රාජපක්ෂ නන්දසේන ගෝඨාභය, ගැ 131 අංකයෙන් රාජපක්ෂ අයෝමි, ගැ132න් රාජපක්ෂ පුෂ්පා, පි133න් රාජපක්ෂ ඩඞ්ලි පියසිරි, පි139න් රාජපක්ෂ බැසිල් රෝහණ යන ශ‍්‍රී ලංකාවේ පුරවැසියන් නොවන පිරිසකගේ නම් ඡුන්දහිමි නාමලේඛනයට ඇතුළත් කර තිබෙන බව එම පැමිණිල්ලෙන් පෙන්වාදී ඇත.


මේ ආකාරයට ශ‍්‍රී ලංකා පුරවැසියන් නොවන පිරිසක් සාවද්‍ය ලෙස ඡුන්දහිමි නාමලේඛනයේ ලියාපදිංචි වී සිටීම පිළිබඳ පරීක්ෂණයක් කර එම වැරදි ලියාපදිංචි කිරීම් කළ ගෘහමූලිකයාට එරෙහිව අවශ්‍ය පියවර ගන්නා ලෙස එම පැමිණිල්ලෙන් අනිද්දා නියෝජ්‍ය කර්තෘවරයා ඉල්ලා ඇත. 2005 ජනාධිපතිවරණයේදී එම නම් සඳහන් ශ‍්‍රී ලංකා පුරවැසියන් නොවන පිරිස ඡුන්දය භාවිත කළාද නැද්ද යන්න පිළිබඳ පරීක්ෂණයක් කරන ලෙසත්, හිමිකමක් නොමැති ඡුන්ද භාවිත කිරීමක් කර ඇත්නම් එම අයට විරුද්ධව ගත හැකි පියවර ගන්නා ලෙසත් එම පැමිණිල්ලෙන් ඉල්ලා ඇත.


මෙලෙස ඡුන්දහිමි නාමලේඛනයට නම් ඇතුළත් කරන්නේ නිවෙසක ගෘහමූලිකයා සම්පූර්ණ කොට ග‍්‍රාම නිලධාරී වෙත බාරදෙන තොරතුරු අනුවය. එම තොරතුරු ඇතුළත් කර, එම තොරතුරු සත්‍ය බවට අත්සන් තබන්නේ නිවෙසක ගෘහමූලිකයායි. මෙම ලිපිනයෙහි ඡුන්දහිමි නාමලේඛනයේ ඉහළින් තිබෙන නම චමල් රාජපක්ෂගේය. ගෘහමූලිකයා විය යුත්තේ ඔහුය. ජනාධිපතිවරණ අපේක්ෂකයෙකු වූ පර්සි මහේන්ද්‍ර රාජපක්ෂගේ නමත් එම ඡුන්දහිමි නාමලේඛනයේම ඇත.


ඉරිදා පුවත්පතක නියෝජ්‍ය කර්තෘවරයෙකු මෙවැනි පැමිණිල්ලක් කිරීමට හේතුව කුමක්දැයි කෙනෙකු විමසන්නට ඉඩ තිබේ. හේතුව සරලය. එවැනි පැමිණිලි සිදු නොකොට ක‍්‍රියාකාරී වීමේ නොහැකියාවක් මැතිවරණ කොමිෂන් සභාව වැනි ආයතනවලට ඇත. එය මැතිවරණ කොමිෂන් සභාවට කරන චෝදනාවක් නොවේ. ලංකාවේ බොහෝ ආයතනවල ක‍්‍රියාකාරීත්වය එබඳුය. මාධ්‍යවලින් හෙළිදරව් කොට සමාජයේ දැවැන්ත සාකච්ඡුාවට ලක්වන මාතෘකාවක් ගැන වුව පියවර ගන්නේදැයි විමසද්දී අපට ‘පැමිණිල්ලක්‘ ලැබී නැති බව එවැනි ආයතනවලින් පිළිතුරු ලෙස ලැබෙයි. ඒ නිසා මෙම සිදුවීම ගැන වාර්තා කිරීමෙන් එහාට ගොස් පැමිණිලි කිරීමට සිදුවිය. අපට අවශ්‍ය වන්නේ රටේ බලවත් පවුලක් ඡුන්ද හිමි නාමලේඛනයට අදාලව කූට ලේඛන සැකසීම වැනි බරපතළ සිදුවීමක් පිළිබඳව මැතිවරණ කොමිසම ගන්නා පියවර කුමක්දැයි නිරීක්ෂණය කිරීමටය.


අවුරුදු 14කට පෙර ඡුන්දයකදී වූ ‘සුළු‘ සිදුවීමක් ගැන අප මේ තරම් කෑගසන්නේ මන්දැයි කෙනෙකු විමසන්නට ඉඩ ඇත. එහෙත් මැතිවරණයකදී ඡුන්ද හිමි නාමලේඛනයට අදාලව වංචා කිරීම යනු ලෙහෙසි පහසු අපරාධයක් නොවේ. කූට ලේඛන සැකසීම අපරාධයකි. විශේෂයෙන්ම රටේ අනන්‍යතාවන්ට අදාළ ලිපිලේඛනවලදී කූට ලෙස ක‍්‍රියාකිරීම බරපතළය. තවත් බොහෝ අපරාධවල ආරම්භය වන්නේ රජයේ විවිධාකාර ලේඛන කූට ලෙස සකස් කිරීමයි. විවිධාකාර අනන්‍යතාවලින් කූට ලෙස පෙනී සිටීමයි.


අනෙක් අතට රටේ ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත් වූ අපේක්ෂකයෙකුගේ හා එවකට රටේ අගමැතිවරයාගේ නිවසේදීම ඡුන්ද හිමි නාමලේඛනයට ව්‍යාජ තොරතුරු ඇතුළත් කිරීම ඉතා භයානක තත්වයකි. ඒ නිසා එය ඉතා බරපතළ ලෙස සැලකිය යුතු තත්වයකි. මැතිවරණයකදී එකම එක ඡුන්දයක් වුව අවභාවිත කර ඇත්නම් එය ගැටලූවක් බව තේරුම්ගත යුතුය. එම අවභාවිත කර ඇත්තේ ජනාධිපතිවරණ අපේක්ෂකයෙකුගේ නිවසේදී නම් එය තවත් බරපතළය. මෙවැනි සිදුවීමක් ගැන පියවර නොගතහොත්, එය ඉදිරියේදී මෙවැනි වංචාවල දහස් ගණනකට පූර්වාදර්ශයක් විය හැකිය.


මැතිවරණ කොමිෂන් සභාව මෙම පැමිණිල්ලට අදාලව කුමන පියවරක් ගනු ඇතිදැයි අපි බලා සිටින්නෙමු. රටේ හිටපු ජනාධිපතිවරයෙකු, කථානායකවරයෙකු, ප‍්‍රබල අමාත්‍යවරයෙකු, ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරයෙකුව සිට ඉදිරි ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත් වීමට බලාපොරොත්තු වන බව කියන පුද්ගලයෙකු පදිංචිව සිටි පවුලක් වන නිසා එම පුද්ගලයන් නීතිය කැඞීම ගැන පියවර නොගනීවිදැයි අප දන්නේ නැත. ලංකාවේ ප‍්‍රධාන පෙළේ ආයතන බොහොමයක්, රටේ අනෙකුත් පුරවැසියන්ට වඩා වෙනස් ලෙස රාජපක්ෂ පවුලට සලකන ආකාරය අපි දැක ඇත්තෙමු. මැතිවරණ කොමිසමේ ප‍්‍රතිපත්තියත් එයමදැයි අපට නිරීක්ෂණය කළ හැකිය. ස්වාධීන ආයතනයක් වන මැතිවරණ කොමිෂන් සභාව රාජපක්ෂ පවුල නම් ලංකාවේ බලවත්ම පවුල ඉදිරියේ නිහඬව සිටිනු ඇතිදැයි අප දන්නේ නැත. කෙසේවෙතත් මැතිවරණ කොමිෂන් සභාවේ ක‍්‍රියාකාරීත්වය මැනගැනීමට අවස්ථාවක් අප ඉදිරියේදී ඇත.


මැතිවරණ කොමිසම මේ සම්බන්ධයෙන් කුමන හෝ පියවරක් ගෙන කුමක් හෝ පිළිතුරක් ලබාදුනහොත්, ඒ ගැන ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය ගැන පතන පුද්ගලයන්ට සෑහීමට පත්විය නොහැක. මේ අපරාධයේ බරපතළකම ගැන කොමිසම තේරුම්ගත යුතුය. ඔවුන් අලස හා මන්දගාමී ලෙස ක‍්‍රියාකරනු ඇතිද, වේගවත්ව ක‍්‍රියාකරනු ඇතිද යන්න නිරීක්ෂණය කිරීම වැදගත්ය. නොකෙරෙන වෙදකමට කෝඳුරු තෙල් හත් පට්ටයක් ඉල්ලනු ඇතිද කියාත් නිරීක්ෂණය කිරීම වැදගත්ය.


ඇතැම්විට මෙයට පිළිතුරු ලෙස රාජපක්ෂ පවුල කිව හැකි එක් කාරණයක් ඇත. ලංකාවේ ජීවත්වෙන උදවිය විදේශගත වෙන අවස්ථා ඇතත්, ඔවුන්ගේ නම් මැතිවරණ නාමලේඛනයට ඇතුළත් කිරීම සාමාන්‍යයෙන් සිදුවන බව ඔවුන් කියනු ඇත. විදේශ රැුකියා සඳහා මැද පෙරදිග, දකුණු කොරියාව වැනි විවිධාකාර රටවලට යන ශ‍්‍රී ලාංකිකයන්ගේ නම් ඡුන්ද හිමි නාමලේඛනයට ඇතුළත් කිරීම සිදුවේ. මැතිවරණයේදී එම විදේශ රැුකියා නියුක්තිකයා ලංකාවට ආවොත්, ඡුන්දය පාවිච්චි කරයි. එසේ නැතිවුණොත් ඡුන්දය පාවිච්චි කරන්නට ක‍්‍රමයක් නැත. එය සම්පූර්ණයෙන්ම නීත්‍යනුකූලය. (එවැනි අය විදේශගතව සිටියදීම තානාපති කාර්යාලවලදී ඡුන්දය පාවිච්චි කරන්නට ක‍්‍රමයක් සැකසීම වටී. ඡුන්දය ඔවුන්ගේ අයිතියකි.* ඒ අනුව ගෝඨාභය රාජපක්ෂලාගේ නම් ඡුන්ද හිමි නාමලේඛනයට ඇතුළත් කිරීම සාමාන්‍ය තත්වයක් බව රාජපක්ෂ පවුලේ උදවිය හඟවනු ඇත. එහෙත් එය එසේ නොවේ. ගෝඨාභය රාජපක්ෂ රැුකියාවකට විදේශගත වී සිටින ලාංකිකයෙකු පමණක් නොවේ. ඔහු ඇමෙරිකන් පුරවැසිභාවය ලැබූ, ලාංකික පුරවැසිභාවය අත්හරින ලද ඇමෙරිකානුවෙකි. ඔහු ශ‍්‍රී ලංකාවේ උපත ලද්දෙක් වුව ශ‍්‍රී ලාංකිකයෙක් නොවේ.


මෙම පැමිණිල්ල සම්බන්ධයෙන් ගන්නා පියවර කුමක්දැයි අප කළ විමසීමකදී මැතිවරණ කොමිෂන් සභාවේ සභාපති මහින්ද දේශප‍්‍රිය පැවසුවේ එම පැමිණිල්ල අදාල අංශවලින් තමන්ගේ අතට ලැබුණේ අගෝස්තු 14 වැනිදා බවයි. එය මේ වෙද්දී නීති අංශයට යොමු කර ඇති බවද ඔහු කීය. ඉන්පසුව එය කොමිෂන් සභා සාමාජිකයන් අතර සාකච්ඡුාවට ලක්කොට ගන්නා පියවර ගැන සාකච්ඡුා කරන බව ඔහු කීය. බෝලය ඇත්තේ කොමිසම අතේය. එයට කෙලෙස ප‍්‍රතිප‍්‍රහාර දෙනු ඇතිදැයි අපි බලා සිටින්නෙමු.

ජනපතිවරණ සංශෝධන රනිල් හංගලා

Sri Lankan Prime Minister Ranil Wickramasinghe visits a temple at Colombo, Sri Lanka on Thursday 15 February 2018. The United National Party (UNP) led by Prime Minister Ranil Wickramasinghe was defeated comprehensively during the recently concluded Local Government election by the newly formed political party, Sri Lanka Podujana Peramuna, led by former president Mahinda Rajapakse. Despite Rajapaksa calling for a snap general election claiming that the current government has lost people's mandate to rule the country, the UNP decided last Tuesday (13) to continue the unity government for the remainder of its term without any changes and the ministers of its coalition partner, Sri Lanka Freedom party (SLFP), led by President Maithripala Sirisena can decide on their own whether to stay with the government or not. (Photo by Tharaka Basnayaka/NurPhoto via Getty Images)

ද්විත්ව පුරවැසියෙකුට ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත් විය නොහැකි බවට 19 වැනි සංශෝධනයෙන් සම්මත කරගත්” ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථා ප‍්‍රතිපාදනයට අදාල විධිවිධාන ජනාධිපති මැතිවරණ පනතට එකතු කිරීම සඳහා කෙටුම්පත් කර ඇති සංශෝධන අගමැති රනිල් වික‍්‍රමසිංහගේ බලපෑම නිසා දීර්ඝ කාලයක් තිස්සේ කැබිනට් මණ්ඩලයට ඉදිරිපත් කර නොමැති බව වාර්තා වෙයි’

වසරකට පමණ පෙර එම කෙටුම්පත සම්පූර්ණයෙන්ම සකස් කොට” එයට නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවේ නිරීක්ෂණද ලබාගෙන ඇත’ ඒ ගැන ආණ්ඩුවේ ප‍්‍රබලයන් අගමැතිවරයාගෙන් විමසන අවස්ථාවලදී ජනාධිපතිවරයා සමඟ සාකච්ඡුා කොට එකඟතාවක් ඇති කරගත් පසුව එය කැබිනට් මණ්ඩලයට ඉදිරිපත් කළ යුතු බව ප‍්‍රකාශ කර ඇත’

ජනාධිපතිවරණය පැවැත්විය යුතු ආකාරය පිළිබඳ මූලික රාමුව ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ සඳහන් වෙයි’ ජනාධිපතිවරණය පැවැත්විය යුතු  කාලය” තිබිය යුතු සුදුසුකම් ආදිය එහි සඳහන්ය’ ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ ඇති කරුණු ක‍්‍රියාත්මක කරන්නේ කෙසේදැයි විස්තර කරන ප‍්‍රකාශිත විධිවිධාන සඳහන් වන්නේ ජනාධිපති මැතිවරණ පනතේය’ ඒ අනුව                      

ජනාධිපතිවරණය පැවැත්වීමට අදාලව නව ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයක් කළ පසුව” එම සංශෝධනයට අනුව මැතිවරණ කොමිෂන් සභාව කටයුතු කළ යුතු ආකාරය ඇතුළත් කරමින් ජනාධිපති මැතිවරණ පනත සංශෝධනය කළ යුතුය’

යම් පුරවැසියෙකු ද්විත්ව පුරවැසියෙක්ද නැද්ද යන්න පිළිබඳ තොරතුරු මැතිවරණ කොමිෂන් සභාවේ නොමැති අතර ද්විත්ව පුරවැසිභාවය පිළිබඳව කටයුතු කරන්නේ ආගමන විගමන දෙපාර්තමේන්තුවයි’ ඒ නිසා ද්විත්ව පුරවැසියෙකු පිළිබඳ තොරතුරු තහවුරු කරගැනීම ආදි කටයුතු පිළිබඳව ජනාධිපති මැතිවරණ පනතෙන් නිසි උපදෙස් නැති පසුබිමක ද්විත්ව පුරවැසියෙකුට ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත් විය නොහැකිය යන ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථා ප‍්‍රතිපාදනය නිසි පරිදි ක‍්‍රියාත්මක නොවීමේ අවදානමක් ඇතැයි මේ පිළිබඳ තතු දන්නෝ පවසති’

අගමැතිවරයා අදාල පනත් සංශෝධනය ඉදිරිපත් නොකර සිටීම ගැන අදහස් දක්වමින් ආණ්ඩු පක්ෂයේ ප‍්‍රබලයෙකු කීවේ ද්විත්ව පුරවැසියෙකු වන ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත් වුවහොත් තමාට ජනාධිපතිවරණය ජයගැනීමට වැඩි අවස්ථාවක් ඇතැයි අගමැති රනිල් වික‍්‍රමසිංහ විශ්වාස කළ නිසා එලෙස කටයුතු කර ඇති බවය’x

ගර්බන්ගුලි බර්ඩිඅහමඩව්

0


ගර්බන්ගුලි බර්ඩිඅහමඩව්. ඔහු ලොව ජීවත්වන දරුණුම ඒකාධිපතියෙක්. ඔහු ටර්ක්මෙනිස්ථානයේ ජනාධිපතිවරයායි. අද ලෝක මට්ටමෙන් විශාල කතාබහකට ලක්වෙන්නට ඔහුට අවස්ථාව ලැබී තියෙනවා. ඔහු මියගොස් ඇතැයි ආරංචියක් පැතිරීම ඒ කතාබහට දෙවැනි හේතුවයි.
පළවැනි හේතුව ජෝන් ඔලිවර් ඔහු ගැන වැඩසටහනක් කරමින් මේ අමුතු ඒකාධිපතිවරයා උපහාසයට ලක්කිරීමයි. සතියකට වතාවක් ලෝක මට්ටමේ සංවාදයක් ඇවිස්සීමේ විශේෂ හැකියාවක් තිබෙන ‘ලාස්ට් වීක් ටුනයිට්‘ වැඩසටහන ඉදිරිපත් කරන්නා වන ජෝන් ඔලිවර් අගෝස්තු 11 වැනිදා වැඩසටහනේදී බර්ඩිඅහමඩව් ගැන කතාකළා.

විහිළුවක්


බර්ඩිඅහමඩව් ගැන ජෝන් ඔලිවර් කතාකළේ හාස්‍යමය ස්වරයකිනුයි. ඒ ඔහුගේ රාජකාරිය නිසා එහි ගැටලූවක් නැහැ. එහෙත් ඇත්තෙන්ම බර්ඩිඅහමඩව් යනු හාස්‍යයට ලක්කොට සිනාවී අමතක කළ හැකි පාලකයෙක් නොවෙයි. ඔහුගේ ඒකාධිපති භාවිතාව ලොවට විහිළුවක් වුව ටර්ක්මෙනිස්ථානයේ වෙසෙන්නන්ට භයානක අත්දැකීමක්.


ඕනෑම ඒකාධිපතියෙකුගේ පාලන භාවිතාවෙහි ප‍්‍රධාන ලක්ෂණ තුනක් තියෙනවා. පළමුවැන්න ස්වකීය ශාරීරික ශක්තිය හා රාජ්‍ය පාලනයේ ශක්තිය පෙන්වන්නට උත්සාහ කිරීමයි. තමන්ගේ ශාරීරික ශක්තිය හා යෝග්‍යතාව පෙන්වන වීඩියෝ, ඡුායාරූප ආදිය මෙවැනි පාලකයන් නිතර ප‍්‍රදර්ශනය කරනවා. ඊට අමතරව රටේ යුදමය ශක්තිය පෙන්වන්නට දැවැන්ත ආයුධ සන්නද්ධ සංදර්ශන ප‍්‍රදර්ශනය කරනවා. රටේ ආර්ථික ශක්තිය පෙන්වන්නට ඇස් නිලංකාර කරවන අන්දමේ තේරුමක් නැති දැවැන්ත ඉදිකිරීම් කරනවා.
ඒකාධිපතියන්ගේ දෙවැනි ලක්ෂණය ජාතියේ හතුරෙකු නම්කර, ඒ හතුරාගෙන් රට බේරාගත හැකි එකම පුද්ගලයා තමා බව කීමයි. ඒ හතුරා බටහිර රාජ්‍යයන් විය හැකියි. නැතිනම් පෙරදිග රාජ්‍යයන් විය හැකියි. සුළුතර ජනවර්ගයක් විය හැකියි. අසල්වැසි රාජ්‍යයක් විය හැකියි. ආගමක් විය හැකියි. හැම ඒකාධිපතියෙකුටම කුමන හෝ හතුරෙක් ඉන්නවා.


තෙවැනි ලක්ෂණය විධිමත් ආයතන පද්ධතිය කඩා බිඳදැමීමයි. රාජ්‍ය පාලනය විවේචනයට ලක් කිරීමේ අවස්ථාව තිබෙන මාධ්‍ය සම්පූර්ණයෙන්ම බිඳවැට්ටීමට මෙවැනි ඒකාධිපතියන් කටයුතු කරනවා. අධිකරණය හා පොලීසිය වැනි ආයතන මෙවැනි පාලකයන්ගේ මුල් ඉලක්ක. පාර්ලිමේන්තුව වැනි මහජන නියෝජන ආයතනත්, ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාත් විනාශ කරන්නට ඔවුන් කටයුතු කරනවා. අප දෙවැනියට කී හතුරාගෙන් රට ගලවාගන්නට ඒ ආයතන බිඳදැමීම අත්‍යවශ්‍ය බව ඔවුන් කියනවා. ඒ ආයතන පෙර කී හතුරාට උදව්කරන ද්‍රෝහී ආයතන ලෙස නම් කරනවා.


ඉහත කී ලක්ෂණ තුන අතරින් බර්ඩිඅහමඩව් ප‍්‍රසිද්ධව සිටින්නේ පළවැනිම ලක්ෂණය නිසායි. ඉහත කී ලක්ෂණ තුනම සහිත ඒකාධිපතියෙකු වුව, ඔහු තම ශක්තිය පෙන්වන්නට ගන්නා උත්සාහයන් යථාවේ සීමාව ඉක්මවූ විහිළුසහගත උත්සාහයන් ලෙස සැලකිය හැකියි. ඔහු සිය ශක්තිය පෙන්වන්නට පාවිච්චි කරන උපක‍්‍රම ලොව අනෙකුත් රටවල්වල සිටින ඒකාධිපති පාලකයන් උපහාසයට ලක් කරන ‘පැරඩි‘ ලෙස විශ්වාස කළ හැකි තරම්ම විහිළු සහගතයි.

ටර්ක්මෙනිස්ථාන්


කියන්නට අසීරු තරම් දිග නමක් ඇති මේ ඒකාධිපතියා ගැන කතාකරන්නට පෙර ටර්ක්මෙනිස්ථානය කෙබඳු රටක්දැයි තේරුම්ගත යුතුයි.
කසක්ස්ථානය, උස්බෙකිස්ථානය හා ඇෆ්ගනිස්ථානය අසල ටර්ක්මෙනිස්ථානය පිහිටා තිබෙනවා. එය මිලියන 5.6ක ජනගහනයක් වෙසෙන කුඩා රටක්. ටර්ක්මෙනිස්ථාන් ජාතිකයන් ඒ රටේ ජනතාව අතරින් බහුතරය. ඉතිහාසයේ සේද මාවතේ වැදගත් නැවතුමක් ලෙස එය පැවතුණා. ඉන්පසුව සෝවියට් දේශයේ කොටසක්ව පැවතුණා. සෝවියට් දේශයෙන් වෙන්වූ පසුව ස්වාධීන රාජ්‍යයක් බවට පත්වුණා.


අද ටර්ක්මෙනිස්ථානය පවතින්නේ බර්ඩිඅහමඩව්ගේ පාලනය යටතේයි. ඔහුගේ පාලනයට වසර 13ක් පමණ.
ඒ පාලනය යටතේ රටවැසියන්ගේ අදහස් සම්පූර්ණයෙන්ම මර්දනය කර තිබෙනවා. පාලනය කරන ලද රාජ්‍ය මාධ්‍ය ආයතන පමණක් එරටේ පවතිනවා. කිසිම විපක්ෂ බලවේගයකට ඉඩ නැහැ. රාජ්‍ය මාධ්‍ය ඉතා භයානක මෙන්ම විහිළුසහගත ලෙස රටේ නායකයාගේ ප‍්‍රවර්ධන කටයුතු වෙනුවෙන් පාවිච්චි වෙනවා.


හියුමන් රයිට්ස් වොච් වාර්තාවලට අනුව එය ලෝකයට අඩුවෙන්ම විවෘත වූ රටක්. ඇතැම් ක‍්‍රියාකාරිකයන් කියන්නේ ලොව ජීවත්වීමට නුසුදුසුම රටක් බවයි. වහල් උපක‍්‍රම පාවිච්චි කිරීම ආදි දරුණු ක‍්‍රියාවලට පවා මේ රට ප‍්‍රසිද්ධ වී සිටිනවා.


බර්ඩිඅහමඩව් රාජ්‍ය මාධ්‍යවලින් පෙන්වන්නේ සෑම ක්ෂේත‍්‍රයකම දක්ෂතාව දක්වන විශිෂ්ටයකු ලෙසයි. ඔහුගේත් ඔහුගේ දරුමුණුපුරන් ඇතුළු පවුලේ උදවියගේත් ගායන හැකියාවේ සිට ඉලක්කයට වෙඩි තැබීමේ හැකියාව දක්වා සියලූ හැකියාවන් උත්කර්ෂයට නැංවීම රාජ්‍ය මාධ්‍යවල කාර්යභාරය වී තියෙනවා. මුළු රටේම ජනතාව තමන්ට නමස්කාර කරන සංස්කෘතියක් ඇති කරන්නට මාධ්‍ය පාවිච්චි කරනවා.


ගෙවුණු සතිවල බර්ඩිඅහමඩව් මියගිය බවට අන්තර්ජාතික වශයෙන් ප‍්‍රවෘත්ති පැතිර ගොස් තිබුණා. එයට හේතුව වුණේ 62 හැවිරිදි ඔහු සැලකිය යුතු කාලයක් තිස්සේ ප‍්‍රසිද්ධියේ සජීවීව දකින්නට නොලැබීමයි. හොඳින් සිහිතබාගත යුතුයි. ඔහු මියගිය බව පැතිරුණේ ‘ප‍්‍රසිද්ධියේ‘ හා ‘සජීවීව’ ඔහුව නොදුටු නිසායි. ඒ හැරුණාම ඔහු පෙනීසිටින වීඩියෝ දර්ශන සුපුරුදු ලෙසම රාජ්‍ය මාධ්‍යවලින් ප‍්‍රචාරය කරමින් තිබුණා.


විහිළුසහගතම කාරණය ඔහු මියගිය බව පැතිර ගිය ප‍්‍රචාරයටත් වඩා ඔහු මියගොස් නැතැයි ඔප්පු කිරීම පිණිස ටර්ක්මෙනිස්ථානයේ රාජ්‍ය මාධ්‍යවලින් ප‍්‍රචාරය කළ දීර්ඝ වීඩියෝ මාලාවයි. රටේ නායකයා මියගොස් නැති බවත්, ඔහු නිවාඩුවක් ගතකරමින් සිටින බවත් රාජ්‍ය මාධ්‍යවලින් ප‍්‍රවෘත්ති පළකළා. ඔහු නිවාඩුව ගතකරන ආකාරය යැයි කියමින් කලින් පටිගත කොට සංස්කරණය කරන ලද වීඩියෝද ප‍්‍රසිද්ධ කර තිබුණා.


බර්ඩිඅහමඩව් බෝලින් ක‍්‍රීඩා කරන අන්දම, ව්‍යායාම කරන අන්දම, ක‍්‍රීඩා කරන අන්දම, ගීතයක් ගයන අන්දම හා අමුතු පෙනුමක් ඇති ගිනිකන්දක ආවාටයක් වටා මෝටර් රිය පදින අන්දම ඒ වීඩියෝවල තිබුණා. ඔහු විශිෂ්ට හැකියා ඇත්තෙකු බව පෙන්වනු පිණිස ඒවා සංස්කරණය කර තිබුණා.
උදාහරණයක් ලෙස ඔහු බෝලින් ක‍්‍රීඩා කරන අන්දම ඇතුළත් වීඩියෝවක ඔහුගේ අතින් බෝලය නිදහස්වන අන්දම දුරරූපයක් සහිත දර්ශනයකින් පෙන්වනවා. මඳ දුරක් බෝලය යද්දී ඒ දර්ශනය සමීප දර්ශනයකට මාරුවෙනවා. ඉන්පසුව පෙන්වන දර්ශනයේදී බෝලය ගොස් ඉතා පරිණත ක‍්‍රීඩකයෙකුගේ පහරක් ලෙස ඉලක්කයෙහි වදිනවා.


සංස්කරණය කෙතරම් දුර්වලදැයි කීවොත් බෝලය අතින් නිදහස් වන අන්දම පෙන්වන දුර දර්ශනයේ තිබෙන බෝලින් පථය (ට‍්‍රැක් එක* හා දෙවැනි දර්ශනයේ තිබෙන පථය එකක් නොවෙයි. බෝලය අතින් නිදහස් වෙන දර්ශනයේදී එය ඉලක්කයට ඈතින් වදින අසාර්ථක බෝලය එල්ලකිරීමක් බව බැලූබැල්මටම පේනවා. බර්ඩිඅහමඩව් කියන තරමට බෝලින් ශූරයෙකු නම් ඔහු බෝලය අතින් නිදහස් කරන අන්දමත් ඉන්පසුව බෝලය ගොස් ඉලක්කයේ වදින අන්දමත් එකම එක දුර දර්ශනයකින් පෙන්විය හැකිව තිබුණා.


ගිනි කන්දක ආවාටයක් වටේ වාහනය පදින දර්ශනත් එබඳු ඒවාමයි. ඒ දර්ශනවලත් මෝටර් රිය ගුවනේ සිට වීඩියෝ කර තිබුණා. වාහනය පදින්නේ කවුදැයි ඒ වීඩියෝවල පෙනෙන්නේ නැහැ. වාහනය ඉතා විශිෂ්ට ලෙස ආවාටය වටා ගමන්කරන අන්දම ඉහළ සිට පෙන්වනවා.


ඒ සංස්කරණ උපක‍්‍රම අඩු වියදම් චිත‍්‍රපටියක බාල සහ මෝඩ සටන් දර්ශන බඳුයි. නූතන සිනමාවේ අඩු වියදම් චිත‍්‍රපටි පවා, මීට වඩා ඒත්තු යන අන්දමෙන් සිනමා වීරයන්ගේ හැකියාවන් මවා පෙන්වනවා.
රටේ නායකයා මියගොස් නැති බවත්, තවමත් ඔහුගේ විශේෂ හැකියාවන් හා ශාරීරික යෝග්‍යතාව එලෙසම පවතින බවත් මහජනතාවට පෙන්වන්නට උත්සාහ කරන අඩු ආදායම්ලාභී රාජ්‍යයකට පවා මේ බාල සංස්කරණයක් ඇති වීඩියෝ ගැළපෙන්නේ නැහැ.


ඔහු ගිටාර්, ඞීජේ, කීබෝඞ් වයන අන්දමත් ගීත ගායනා කරන අන්දමත් ඒ වීඩියෝ අතර තියෙනවා. වයන හඬ ඇසුණත්, ඔහු සංගීත භාණ්ඩය වයන අන්දම ඇඟිලිවලින් පෙන්වන්නේ නැහැ. සුන්දර කටහඬකින් ගීත ගායනා කරන රූපවල හඬ හා ඔහුගේ දෙතොල් චලනය ගැළපෙන්නේත් නැහැ.
ඔහු පණපිටින් සිටින බව කියන්නට ප‍්‍රසිද්ධ කළ වීඩියෝ ටර්ක්මෙනිස්ථානයේ පොදුජනතාව ඉදිරියේ මොනතරම් සාර්ථක වුණාදැයි සිතාගත නොහැකියි. ජනතාව ඒවා දැක විශ්වාස කළාදැයි අවබෝධ කරගැනීම අසීරුයි. ටර්ක්මෙනිස්ථාන නායකයා නිරෝග සම්පන්නව සිටිනවාද, නැද්ද යන්න මේ සටහන ලියැවෙන මොහොත වෙද්දීත් විශ්වාස කළ හැකි අන්දමට තහවුරු කර නැහැ. ඔහු මියගොස්ද, නැතිනම් ඔහු අසාධ්‍ය රෝගී තත්වයක සිටිනවාදැයි සටහන ලියද්දීත් හරියටම දැනගන්නට ලැබී නැහැ.


ඔහු ආරෝග්‍ය සම්පන්නව සිටිනවා නම් තමා පණපිටින් බව පෙන්වන්නට හොඳම ක‍්‍රමය සජීවීව ජනතාව ඉදිරියට පැමිණීමයි.
ඒකාධිපති පාලකයන්ගේ බාල උපක‍්‍රම ගැන තේරුම් ගන්නට බර්ඩිඅහමඩව් ගැන නිරීක්ෂණය කිරීම වැදගත්. අපේ රටටත් එවැනි ඒකාධිපතියෙක් බිහිවේයැයි අපට දැඩි බියක් තියෙනවා. ලොව ඒකාධිපතියන් ගැන දැනගන්නා තරමට, ලංකාවේ සිටින එවැන්නන්ව හඳුනාගැනීම පහසු වේවි. x

x අනුරංග ජයසිංහ

කාත්තන්කුඩිත් අපේය

0


නැගෙනහිර වෙරළ වාටිය දිගේ අනන්තවත් එහා මෙහා ගිහිල්ලා තිබ්බට තහනම් රාජධානියකට යන ගමනක ගැඹුරු පරිකල්පන මගේ හිතේ වෙලිලා තිබ්බා. ඒ ගමනාන්තය කාත්තන්කුඩිය හින්දා. ලංකාවෙ නැගෙනහිර වෙරළ දකුණෙ යාල ඉසව්වෙන් ඇරඹිලා යාපනය අරධද්වීපයේ ඉහ පිටුපස මුණ ගැහෙනකම්ම විචිත‍්‍ර කඩතොලූ එක්ක පුදුමාකාර සෞන්දර්යයක් උපද්දනවා. මුහුදු බොකු, කලපු, දෙමළ, මරක්කල මිනිස්සු, කන්න ආස මාලූ, කරිජ්ජෙ ගිලිලා නාන්න මේ හැමදේකම තියෙන්නෙ ජීවයක්.

ඒත් එක දිගට හැතැප්ම කීපයක් දුවන මහ වීදියක් දෙපැත්තෙන් තදබද වෙලා ඇහිරිච්ච කාත්තන්කුඩිය එහෙමට නතර වුණු තැනක් නෙවෙයි. එහෙම නතර වෙන්න තරම් වුවමනාවක් තිබ්බෙත් නෑ. හැබැයි සැරයක් දෙසැරයක් මෝරු, සරුවත් බොන්න එහෙම නැත්නම් හරක් මස් සමෝසා කන්න නැවතිච්ච තිප්පලක් කිව්වට වරදකුත් නෑ.


ඒ වාගේ සමෝසා තිප්පලක් තිබ්බ තවත් තැනක් මඩකලපුවෙ ඔට්ටමාවඩිය. ආයෙමත් කාලෙකින් කාත්තන්කුඩිය මැදින් යද්දි මහ වීදිය මැද්දෙ එක දිගට රටඉඳි ගස් වවලා තිබ්බා. සමහරු කුතුහලෙන් ඒවා දිහා බලද්දි තව සමහරු සැකෙන් බැලූවා. කාත්තන්කුඩි මුස්ලිම් මිනිස්සු අතරෙ රස්සාව කරපු දකුණෙ යාලූවො ඇවිදිල්ලා කියාපු කතාත් සැකය කුතුහලය එක්ක ගළපගන්න පුළුවන් වුණා. සමහරු කිව්වෙ කාත්තන්කුඩිය හොර ජාවාරම්කාරයන්ගෙ තිප්පලක් කියලා. කොකාකෝලා බෝතලය, ඩයලොග් ¥රකථන කාඞ්පත පවා කාත්තන්තුඩියෙදි ඩුප්ලිකේට් වෙනවා කිව්වට මට නම් කවදාවත් එහෙම ඩුප්ලිකේට් හමුවෙලා නැහැ. හැබැයි කොළඹටත් වඩා අඩු මිලට සපත්තු, රෙදි, විදුලි භාණ්ඩ ගන්න පුළුවන් කඩ කාත්තන්කුඩියෙ තිබ්බා.


මට තවත් රසකාමී මතකයක් කාත්තන්කුඩියෙ ලියවිලා තිබ්බා. ඒ අපේ තාත්තා කියපු පුරාණෝක්ති එක්ක මුහු වෙලා. ‘ගල් කෝපියි, මල් සරුවතුයි බොන්න වාලච්චේන නැත්නම් කාත්තන්කුඩි යන්න ඕන’ කියන කතාව ඒ. ගල් කෝපි කොහොම වුණත් කාත්තන්කුඩි පැත්ත පළාතක මීවිතක් නම් හොයාගන්න නෑ. අන්තිමේදි බැලූවම ඒක එකම වෙළඳ අධිරාජ්‍යයක්, අපි වගේ මිනිස්සු හොයන සමහර දේවල් මොනතරම් මිලක් ගෙවලවත් ගන්න බැරි.

පණ ගහන මිනිස් පොදි


කාත්තන්කුඩිය එකම මිනිස් පොදියක්. ජන ඝනත්වයෙන් දෙහිවලත් පරද්දලා ඉස්සරහට එන්න කාත්තන්කුඩියට පුළුවන් වෙන්නේ ඒ වාගේ දෙගුණයක අගයක් ලියාගෙන ලංකාවේ මුල්තැනට පත්වෙමින්. කාත්තන්කුඩි පොළවෙ එක හතරැුස් කිලෝමීටරයක් ඇතුළෙ මිනිස්සු 7000ක් ස්ථීර පදිංචිකරුවො හැටියට ජීවත් වෙනවා.

ඒ විදිහෙ වර්ග කිලෝමීටර් හතරහමාරක බිම් අල්ලියකට තමයි අපි කාත්තන්කුඩි කියන්නෙ. මේ බිමේ මිනිස් කූඹි ගුලට දවස්පතා වැඩපලවලට ඇදෙන සිංහල, දෙමළ කූඹිත් එකතු වුණාම තදබදය තවත් වැඩියි. මිනිස්සු පොදිගැහුණු මේ ජනාවාසය පහුගිය දවස්වල දකුණෙ මාධ්‍ය ඇස්වලට පෙනුණෙත් එයාලා මිනිස්සුන්ට පෙන්නුවෙත් ත‍්‍රස්තවාදයේ උල්පත වුණු තහනම් අඩවියක් විදිහට. මිනිස්සු හිතුවා පාරවල් මැද්දෙ රටඉඳි ගස් වවාපු අතුරු පාරවල යද්දි ඔටුවො පිටේ යන නගරයක, පාකිස්ථානෙ ගම්බද වගේ ගෘහ කර්මාන්තයක් හැටියට ඒකේ 47 රයිෆල් හදන මිනිස්සු එහේ ඉන්නවා කියලා. මං කාත්තන්කුඩියෙදි දැක්ක වෙනස් සිත්තම ගැන කියන්න ඉස්සරවෙලා පටන් ගන්න වෙන්නෙ දැවැන්ත මනුස්ස ප‍්‍රශ්න ගොඩකින්. මොකද ඒ ප‍්‍රශ්නවලට වාර්ගිකත්වයක් නැති හින්දා.


කාත්තන්කුඩි ඉස්පිරිතාලේ වෛද්‍ය අධිකාරි දොස්තර ජබීර් මහත්තයා ප‍්‍රශ්න දිහා මැද තැනක ඉඳලා බලන හිත හොඳ මනුස්සයෙක්. දොස්තර ජබීර් කියන්නෙ කාත්තන්කුඩියට තියෙන ලොකුම ප‍්‍රශ්නය මේ මිනිස් පොදිය කියලා. ඒ තදබදය අස්සෙ තමයි සහරාන්ලා වගේ නයි බිම්මල් පිපෙන්නෙත්. ජබීර් මහත්තයා කියන විදියට කාත්තන්කුඩි කියන්නෙ ගෙටෝවක්. මධ්‍යම පංතික මිනිස්සු බලාපොරොත්තු වෙනවා අඩුම තරමේ පර්චස් හතරක ඉඩක් ඇතුළෙ ගෙයක්. ඒත් ඒක හීනයක් වෙද්දි හැමතැනම අවිධිමත් ඉදිකිරීමක් දකින්න ලැබෙනවා.


අනිත් කාරණෙ තමයි තවම ලංකාවෙ නැගෙනහිර මුස්ලිමුන් අතරෙ දුවලා වෙනුවෙන් දෑවැද්ද දෙන සිරිත තිබීම. දුවෙක් වෙනුවෙන් දෑවැද්දට ගෙයක් දුන්නොත් තමයි හොඳ මනාලයෙක් හොයාගන්න පුළුවන් වෙන්නෙ. ඉතිං පොළවෙ හැමතැනම ගෙවල් කෝම්පිට්ටු හදාගන්න සිද්ධ වුණාම මතුවුණු තවත් ප‍්‍රශ්නයක් පොළව හාරලා වතුර ටිකක් ගන්න එක. වතුර තිබ්බට පිරිසිදු නෑ. හරියට පිටකොටුවෙ වගේ. ඒ හින්දා බට එලලා උන්නච්චිය වැවෙන් වතුර ගේන්න වෙලා තියෙනවා. පායන කාලෙට උන්නච්චියෙත් වතුර හිඟයි. ලංකාවෙ කොයි පළාතකත් තියෙන මේ පොදු ප‍්‍රශ්නත් එක්ක කාත්තන්කුඩිය තේරුම් ගන්න උත්සාහ කළාම මේ මිනිස් පොදිය ඇතුළෙ සිද්ධ වෙන අකටයුතුකම් ගැනත් කතා කරන දොස්තර ජබීර් මහත්තයා වගේ අය මුණගැහෙනවා. එයා තමයි ඒ පළාත්වල ළමා අපයෝජන වගේ දේවලට විරුද්ධව මුලින්ම හඬක් මතු කළේ.


‘දකුණ අමතක කළාට සහරාන්ලගෙ ත‍්‍රස්තවාදය එක්කත් අපි හැප්පුණා. කාත්තන්කුඩියෙ ඉන්න හැමෝම ත‍්‍රස්තවාදියො නෙවෙයි. සහරාන් එක්ක හිටපු අයට යන්න වුණා. කාත්තන්කුඩියෙ තියෙන අනෙක් ප‍්‍රශ්නෙ තමයි සමහර මිනිස්සු තමන්ගෙ ප‍්‍රශ්නවලට උත්තර හොයන්න උගත් බුද්ධිමත් අය ළඟට යන්නෙ නැතිව හරිහමන් නූතන අධ්‍යාපනයක් නැති සහරාන්ලා වගේ පූජකයො ළඟට යන එක.’ දොස්තර ජබීර් එහෙම කියද්දි මං ඒ තත්ත්වය දකුණට ආදේශ කරන්න උත්සාහ ගත්තා. දකුණෙ මිනිස්සුත් ඒ වගේ කියලා උදේට රූපවාහිනී නාලිකා අරක් ගත්ත ජ්‍යොතිෂ්‍ය බහිරවයන්ට ලැබෙන ප‍්‍රතිචාරවලින් පේනවා.

භීතියෙන් වැසුණු මිතුරුකම


දකුණ කාත්තන්කුඩිය දිහා බයෙන් බැලූවාට බිය මී දුමාරය තුනී වෙද්දි හදවතට දැනෙන යාලූකම් දිස්වෙන්න පටන් ගන්නවා. ගෙටෝවක් තරමෙ ඉඩක වුණත් සෞන්දර්යය හොයාගන්න පුළුවන් කියලා මොනවට අවබෝධ වෙනවා. කාත්තන්කුඩිය සාප්පු සවාරි යන්න කදිම තැනක්. වෙළඳාමටම උපන්න කාත්තන්කුඩියො බලාගෙන ඉන්නෙත් ඔබ පැමිණෙන තුරු. කලිං යුද හමුදා බුද්ධි නිලධාරියෙක් වුණු මොහොමඞ් අස්ෆාර් කාත්තන්කුඩි නගර සභාවෙ සභාපතිවරයා කියන්නෙ යාලූකමේ වුවමනාව තදින්ම දැනෙනවා කියලා. කාත්තන්කුඩියෙන් පිටතත් එහේ මිනිස්සු දෙදහසක්වත් විවිධ ව්‍යාපාර කරනවා කියලයි ඔහු කියන්නෙ. සමහරු ලංකාවෙ නම ගිය ව්‍යාපාරවල අයිතිකරුවො. කොළඹ ලොකු ඉස්පිරිතාල ඉස්සරහ මිනිස්සුන්ට නොමිලේ කන්න දුන්නෙත් කාත්තන්කුඩි මිනිස්සු.


”හිතට හරි දුකයි වෙච්ච දේවල් ගැන. අපි සහරාන්ලා නෙවෙයි. ඒත් දකුණෙ මාධ්‍ය මොකද කළේ අපි හැමෝම ත‍්‍රස්තවාදි කළා. සමහර රිපෝටර්ස්ලා ආම්ඞ් කාර්වල නැගලා චැනල්වලට විස්තර යැව්වා. හරියට පහුගිය යුද්ධ කාලෙ වගේ. අපි ලැජ්ජවෙනවා මිනිස්සුන්ට මුහුණ දෙන්න. හැබැයි එහෙම තත්ත්වයක් ඇති කරන්න මීඩියාත් දායක වුණා. කවුරුවත් තේරුම් ගන්නෙ නෑ අපි උදව් නොකළා නම් සති දෙකක් ඇතුළෙ වැඩිදෙනෙක් මරලා දාන්න හරි අල්ලගන්න හරි පුළුවන් වෙන්නෙ නැහැ කියලා. විශ්වාස කරන්න මං ඇතුළු වැඩිදෙනෙක් හමුදා බුද්ධි අංශවලට වැඩකරපු අය. අපි යුද්ධෙන් බැට කෑවා. අවුරුදු විසිනමයකට කලිං කොටි අපේ පල්ලිවලට ගැහුවා. අපිට ආයෙම ලේ දකින්න වුවමනා නෑ” එහෙම කියන්නෙ කාත්තන්කුඩි නගර සභාවෙ සභාපති.


දැන් ඔවුන් මිත‍්‍රත්ව වැඩසටහන් සූදානම් කරලා දකුණෙ මිනිස්සුත් කාත්තන්කුඩි එනතුරු බලාගෙන ඉන්නවා. හැම සෙනසුරාදාම සියලූ ජාතීන්ට අයිති මහජන පොළක් විවෘත කරලා තියෙන්නෙත් ඒකයි. රටේ ඕනම පළාතක කාට වුණත් ඒ පොළට ඇවිත් බඩු විකුණන්න පුළුවන්. නගර සභාව බදු අය කරන්නෙ නෑ. හැබැයි කාත්තන්කුඩි ගමනෙදි මට හමුවුණු බිලාල් හාජියාර් වගේ ව්‍යාපාරිකයො කිව්වෙ දකුණෙ වගේම මඩකලපුව පැත්තෙ දෙමළ අයත් සුනීලගේ කඩවලට යන්න එපා කියලා ප‍්‍රචාරණයක් දියත් කරපු බව. දැන් නම් ඒ තත්ත්වය ටිකෙන් ටික වෙනස් වෙමින් තියෙනවා කියලා අහන්න ලැබුණා. දකුණෙදි වගේම.

ටවුම වටේ හතර අතේ


කාත්තන්කුඩියෙ තියෙන්නෙ අරාබියෙන් ආනයනය කරලා හිටවපු රට ඉඳි ගස් නෙවෙයි. රටේ වෙන පළාත්වල තිබ්බ ගස් සල්ලි දීලා ගෙනැල්ල හිටවලා. වැලිමඩින් ගෙනාපු ගසුත් තියෙනවා. ගෙඩි පල නොගත්තට රට ඉඳි කොයි පොළවෙත් පැල වෙලා ගහ වැඩෙනවා. කාත්තන්කුඩි රට ඉඳි ගස්වල නම් පොකුරු පිරුණු වලූ බර වෙලා. ඒවා රන්වන් කහ පාටයි. මං පුළුවන් හැටියට ගෙඩියක් දෙකක් කඩාගෙන කෑවා. අරාබියෙන් ගෙනාපුව තරම් සරු මදයක් නැතත් රහයි. කවුරු මොනව කිව්වත් මේ ජනාකීර්ණ වීදි මැද්දෑවට ඔබින්නෙත් අතු ගැලවිලා වැටෙන්නෙ නැති නඩත්තුව පහසු රට ඉඳි ගස් තමයි.


ටවුම මැද්දෑවෙ ඉඳි ගස් අතරින් ඇවිදිද්දි කන්න මොනවහරි වුවමනා වුණොත් යන්න කියාපු තැන ගඩාපි හෝටලය. එතැන පිරිසිදුයි. ගොඩක් කෑම ජාති හරිම ලාබෙට තියෙනවා. මට අමතක වෙන්නෙ නැත්තෙ උණු සමෝසා, බුරියානි එක්ක මස් කොත්තු. ෆලූඩා බීලා වර්ග තුනක අයිස්ක‍්‍රීම් දාපු පළතුරු සලාදත් කෑවට දරාගන්න බැරි බිලක් ලැබෙන්නෙ නැහැ. තවත් අමතක කරන්න බැරි දෙයක් තියෙනවා කාත්තන්කුඩියෙ තරම් රහ ස්පයිස් ටී කොහේවත් බොන්න ලැබෙන්නෙ නැහැ. කඬේකට ගියත් ගෙදරකට ගියත් දෙන කිරි දාපු තේ කෝප්පෙට කරදමුංගු හරි කුරුඳු හරි දාලා රස ගන්වලා දෙනවා. ඒක කාත්තන්කුඩියෙ පුරුද්දක්. අනික වැඩිපුර හරක් මස් කැවෙද්දි කුළුබඩු පාවිච්චි කරන එක ශරීරයට ගුණයි.


අමතක නොකර කියන්න ඕන දෙයක් තියෙනවා. ඒ තමයි මං ගිය දවසෙ ජුම්මා පල්ලියෙ ඉවුව මහ බුරියානි බත. බාස්මතී කිලෝ නමසීයයි, හරක් මස් කිලෝ දෙසිය පනහයි. අපිට දීපු පංගුව දහ දෙනෙක් භුක්ති වින්දා.


අන්තිමට වෙරළට යන පාර වැටිලා තිබ්බෙ සහරාන්ගෙ පල්ලිය අසබඩින්. තවදුරටත් කාටවත් ඒක සුරුවමක් නෙවෙයි. අවතාර ගැවසෙන තිප්පලක් මිස. ආරක්ෂක අංශ රැුඳිලා ඉන්න ඒ ඉසව්ව දිහා මිනිස්සු බලන්නවත් කැමති නැහැ.
මීටර් සීයක් ඔබ්බෙන් මාලූ වාඩි කීපයක් සිය ගණනක් බෝට්ටු එක්ක මිනිස්සු දහස් ගාණක් හැන්දෑවට විවේක සුවය ලබමින් ඉන්නවා. ආපහු හැමෝගෙම හිත්වල සතුට මෝදු වෙලා. කොහොමත් කාන්තාවන්ට නිදහස අඩු සංස්කෘතියක් ඇතුළෙ වෙරළ මව්වරුන්ට දරුවන්ට හා සියලූ ඉතිරින්ට පාරාදීසයක් වෙලා. මට ආයෙ පොඩි බඩගින්නක් ඇවිත් කුකුළු මස් කැඳ කෝප්පයක් ඇරගෙන පැත්තකට වුණාම හිතුණා රාමලාන් හඳ පායනවා වගේම විශ්වාස කරන්න පුළුවන් දෙයක් තියෙන බව. ඒ තමයි මනුස්සකම ඉස්සරහ හැමදේම වෙනස් වෙන්න පුළුවන් බව.x

x ලසන්ත ද සිල්වා

මං ඇය වෙනුවෙන් චිත‍්‍ර අඳිනවා

0


ඇමරිකා එක්සත් ජනපදයේ තිස්පස් වැනි ජනාධිපතිවරයා වූ ජෝන් එෆ්. කෙනඩිගේ ප‍්‍රකාශයක් සිංහල අකුරින් ලියමි.
”අතීතයේදී හෝ වර්තමානයේදී වේවා, අනාගතයේදී වේවා මිනිසාගේ ශ්‍රේෂ්ඨතම විප්ලවය වනුයේ නිදහස ලබා ගැනීමේ අධිෂ්ඨානයෙන් කෙරෙන විප්ලවයයි”


‘නිදහස’ යනු එහි අර්ථය බඳු ම සීමා මායිම් නැති මාතෘකාවකි. පුළුල් අදහසින් නිදහස යනු සාමාජීය ජීවිතය, හැසිරීම් සහ ආකල්ප කෙරෙහි වන බලපෑම්වලින් වියුක්තව තම අභිප‍්‍රාය පරිදි ශිෂ්ට ජීවිතයක් ගතකිරීමට ඇති ඉඩහසරයි. එහෙත් එය සැම විට ම එසේ කැටි කර දැක්විය හැකි සරල තත්ත්වයක් නොවේ; විවිධ භෞතික හා මානසික පසුබිම් අනුව එකිනෙකා අපේක්ෂා කරන නිදහස වෙනස් වන බැවිනි. ස්වභාව යුක්තියට සහ මානව ගරුත්වයට පටහැනි සීමාකිරීමක් නිදහස අහිමිකිරීමක් වන්නා සේ ම වර්තමානයේදී ආර්ථික, සන්නිවේදන, දේශපාලන මේ ඈ ක්ෂේත‍්‍රවල සුලබව සිදු වන නිදහස් චින්තනය වල්මත් කිරීමේ හෝ මානසික වහල්භාවයට පත්කිරීමේ ක‍්‍රියාකාරකම් ද නිදහස සම්බන්ධ විග‍්‍රහයන්ට අදාළ කර ගත යුතුව පවතී.


ඇමරිකානු ලේඛක ජේම්ස් බෝල්ඞ්වින් වරෙක මෙසේ ලියයි. ”නිදහස යනු යමෙකු විසින් ලබා දිය හැකි දෙයක් නොවේ. එය මිනිසුන් විසින් අත් කර ගත යුතු දෙයක් වන අතර ඔවුන්ට නිදහස අත්විඳිය හැකි වන්නේ එකිනෙකාට එය අවශ්‍ය වන ප‍්‍රමාණයන්ගෙනි.”


ප‍්‍රකට ලේඛිකා එමා ගෝල්ඞ්මන්ගේ අදහසක් ද මෙහි ලා ඈඳිය හැකි ය. ”ජනතාවක් ලබන නිදහස කෙතරම් ද යන්න තීරණය වනුයේ එය අවශ්‍ය මන්ද යන්න වටහා ගැනීමට ඔවුන්ට ඇති බුද්ධියත්, එය ලබා ගැනීමට ඔවුන්ට ඇති ධෛර්යයත් මත ය.”


යටත් විජිත ආධිපත්‍යයට එරෙහිව නිදහසේ අභිප‍්‍රායන් ජනිත කිරීමට කවි ලියූ සිකීම් මහින්ද හිමිගේ ”නිදහසේ දැහැන” නම් නිර්මාණයේ අඩංගු කවියක් මෙසේ ය.


බලව් පොළොන්නරු අනුරාපුර පෙදෙස සිතව් පැවැති නිදහස මෙහි පෙර දවස නගව් තව තවත් තරසර තරුණ ගොස වරෙව් යමව් නැගිටිව් නොපියව් දෙඇස


නිදහස පතා සටන් කිරීමට ලාංකිකයන් එසේ පොළඹවාලූ මහින්ද හිමි පවා නිදහසේ විවිධ ප‍්‍රභේදයන් ඇති බව අදහස් කළ සෙයකි. අතීතයේ පවා සමාජයට පිටතින් පමණක් නොව සමාජය තුළින් ද ලබා ගත යුතු නිදහසක් තිබිණි. ”නිදහසේ මන්ත‍්‍රය” නම් නිර්මාණයේ මහින්ද හිමි ලියන පහත දැක්වෙන කවිය එය තහවුරු කරයි. එවැනි නිදහසක් කරා යාම ඇරඹිය යුත්තේ තමා තුළින් ම ලබා ගත යුතු නිදහසකින් ඉක්බිතිව යැයි ඒ හා ම අපට සිතේ.


ලොක්කන් යැයි කියන මේ කාමුක හැත්ත දුක් මිස අපට සැප නොයොදන බව ඇත්ත නැත්තට නැති වුවත් නොබලා ඒ පැත්ත එක්වව් අප අප ම කරනට කළ යුත්ත


නිදහස පිළිබඳ ඉහත අදහස් අහඹු ලෙස ගෙන ඇමිණීමට හේතු පාදක වූයේ නිදහස තේමා කර ගත් සිතුවමකි. ඒ වූ කලී ඉයුජින් ඩිලක්‍රොයික්ස් නම් ප‍්‍රංශ ජාතික චිත‍්‍රශිල්පියා විසින් 1830දී නිර්මාණය කරන ලද ”ඛසඉැරඑහ ඛැ්ාසබට එයැ ඡුැදචකැ” නම් ලෝක පූජිත සිත්තමයි. අද වන විට ප‍්‍රංශයේ ලූව්ර් කෞතුකාගාරයේ තබා තිබෙන ඩිලක්‍රොයික්ස්ගේ සිත්තම් අතර මේ සිතුවම කැපී පෙනෙන්නේ ඓතිහාසික වශයෙන් මෙන් ම කලාත්මක වශයෙන් ද එහි ඇති සුවිශේෂයත්ව හේතුවෙනි.


එහි නිරූපණය වනුයේ ප‍්‍රංශ ඉතිහාසයේ සන්ධිස්ථානයක් වන 1830 වසරේ ජූලි විප්ලවයයි. ප‍්‍රංශයේ 10 වැනි චාල්ස් රජු බලයෙන් පහකිරීම සඳහා ඇරඹුණු ජනතා අරගලය සංකේතවත් කරමින් ඩිලක්‍රොයික්ස් විසින් ඒ වසරේදී ම මේ සිතුවම අඳින ලද්දේ තත්කාලීන චාල්ස් රජුගේ අත්තනෝමතික පාලනය පිළිබඳ දැඩි කම්පාවකින් පසුවෙමින් බව කියැවේ. රොමාන්තිකවාදී සිත්කරෙකු අතින් නිමැවුණු පැරණි සිතුවමක් ලෙස මෙය කිහිප ආකාරයකින් ම වැදගත් වන බව චිත‍්‍රකලා විචාරකයෝ පවසති. වර්ණවත් පින්සල් පහරවලින් ද, රූපමය රූපක භාවිතයෙන් ද එය සිත්තම් සමාජය වෙත නවමු ප‍්‍රවේශයක් හඳුන්වා දිණි. පසුකලෙක ගුස්ටාව් කෝබට් වැනි සිත්තරුන් අනුදුටු යථාර්ථවාදී සිතුවම් කලාවට ද, ගුස්ටාව් මොරෙයු වැනි ශිල්පීන් ඇති කළ සංකේතාර්ථවත් චිත‍්‍ර මාර්ගයට ද ඩිලක්‍රොයික්ස්ගේ ”ඛසඉැරඑහ” සිතුවමෙන් අභාසය ලැබුණු බව පිළිගැනේ.


සිතුවමෙහි දැක්වෙන්නේ එක් අතක ප‍්‍රංශ විප්ලවයේ ත්‍රෛවර්ණ ධජයත්, අනෙක් අතෙහි තුවක්කුවකුත් ගත් කාන්තාවක් ඇදවැටුණු සිරුරු මතින් බාධක බිඳ දමන්නට සෙනඟ මෙහෙයවන ආකාරයකි. මේ කාන්තාව සංකේතවත් කරනුයේ නිදහසයි. මේ රුව ප‍්‍රංශ ඉතිහාසයේ නිදහස නිරූපණය කරන රූපකාය ලෙසත්, ප‍්‍රංශයේ රාජ්‍ය සංකේතය ලෙසත් සැලකෙන ‘මේරියන්’ගේ බව පැහැදිලි ය. සිතුවමෙහි පෙනී සිටින පිරිස එකිනෙකා විප්ලවයට උර දුන් විවිධ පිරිස් නිරූපණය කරයි. නිදසුන් ලෙස අසිපත දරන්නා කම්හල් සේවකයෙකු ලෙසත්, තුවක්කුවක් රැුගෙන සිටින්නා විද්‍යර්ථියෙකු ලෙසත්, දණින් වැටී සිටින්නා දුර බැහැර ප‍්‍රාන්තවාසියෙකු ලෙසත් හඳුනා ගැනේ. පසුබිමින් දැක්වෙන ගොඩනැගිල්ල ”නොත‍්‍රඩෑම්” දේවස්ථානයයි. ”නිදහසේ කාන්තාව” පැළඳ සිටින ”ෆ‍්‍රිජියන්” නමින් හැඳින්වෙන වක් හිස්වැස්ම යුරෝපීය උරුමය සංකේතවත් කරන පැරණි පොදු ජන ආම්පන්නයකි. මේ ආකාරයෙන් සිතුවම පුරා ම විසිරුණු සංකේත ඔස්සේ සිත්තරා පවසන නිහඬ කතාව කෙතරම් පුළුල් වූවක් ද යන්න අපට වැටහේ.


මේ සිත්තමෙන් උත්තේජනය ලත් නිර්මාණ බොහොමයකි. ප‍්‍රංශ විප්ලවයෙන් පනස් වසරක් ගෙවෙද්දී ප‍්‍රංශයෙන් ඇමෙරිකාවට තිළිණ කරන ලද නිදහසේ ප‍්‍රතිමාවට යොදාගෙන ඇත්තේ එම සිත්තමේ කාන්තා ඉරියව්වයි. ඔගස්ටේ බතෝල්ඩිගේ නිර්මාණයක් වූ අඩි 151ක් උස එම ප‍්‍රතිමාව අද නිව්යෝර්ක් නගරයේ වැජඹෙන්නේ නිදහසේ සංකේතය බවට පත්වෙමිනි.


කලාකරුවෙකුට ඇති අවංක කැක්කුමක් ගැන කතාවක් ද අපගේ විස්තරයට අදාළ ය. ලිපිය නොදිගු විය යුතු බැවින් සැම දෙය කෙටියෙන් කිව යුතුව තිබේ. පාලන තන්ත‍්‍රය පිළිබඳ විරෝධය සායම්වල මුසු කර සිය පණිවුඩය ”නිදහසේ සිත්තම” තුළ තැන්පත් කළ ඩිලක්‍රොයික්ස් වහාම සිය සොයුරාට ලිපියක් යවයි. එහි ඇතුළත් වූ කදිම කියමන ගැඹුරින් කියවා ගනු පිණිස ඔබ වෙත පවරමි.
”මේ වෙහෙසකර කාර්යයෙන් මගේ කලකිරීම පහව ගියා. නූතන සටන් පෙරමුණ මා විසින් සිත්තම් කර තිබෙනවා. ප‍්‍රංශ මාතාව වෙනුවෙන් මට සටනට යන්නට බැරි වුණත්, අඩු තරමින් මං ඇය වෙනුවෙන් චිත‍්‍ර අඳිනවා.”

ලක්ෂාන්ත අතුකෝරල

ගෝඨාභය, රනිල්, සජිත්, අනුර සහ ජනාධිපතිවරණය

ශ‍්‍රීලංකා පොදුජන පෙරමුණ තම ජනාධිපතිවරණ ව්‍යාපාරය නිල වශයෙන් දියත්කොට ඇත. එහි ජනාධිපති අපේක්‍ෂකයා ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂය. ශ‍්‍රීලනිප සහ පොදු ජන එක්සත් පෙරමුණු මන්ත‍්‍රීවරයකු ලෙස මෙතෙක් නාමිකව පෙනීසිටි මහින්ද රාජපක්‍ෂ, පොදු ජන පෙරමුණේ නායකයා ලෙසද දැන් ප‍්‍රසිද්ධියේ ප‍්‍රකාශයට පත්කොට තිබේ. ජනාධිපති සිරිසේන නායකත්වය දෙන ශ‍්‍රීලනිපය දේශපාලන වශයෙන් දියවී යෑමේ තවත් තීරණාත්මක අවස්ථාවක්ද ඒ සමගම ආරම්භ වී තිබේ.


ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂගේ ජනාධිපති අපේක්‍ෂකත්වය ප‍්‍රකාශ කිරීමෙන් ඔහුගේ ආධාරකරුවන් හෝ පොහොට්ටු පක්‍ෂය අපේක්‍ෂා කළ තරම් උද්යෝගයක් හෝ කලබලයක් රටේ ඇතිකෙළේ නැත. එය තවත් දේශපාලන සිදුවීමක් පමණක් වී ඇති බව පෙනේ. කිහිප දෙනකු සමග කතා කිරීමෙන් මට පෙනුණ දෙයක් නම් ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂට ඇති මහජන ප‍්‍රතිචාරය උද්යෝගයෙන් තොර, ප‍්‍රවේශම්කාරී එකක්ය යන්නයි. පසුගිය අවුරුද්දක පමණ කාලය තුළ ඔහු ගැන ගොඩනගා තිබුණු මාධ්‍ය ප‍්‍රචාරය නිසාම, මහජනයා ඔහු ගැන දක්වන්නේ සංශයවාදී ප‍්‍රතිචාරයක් වීමට හොඳටම ඉඩ තිබේ.

රනිල්ගේ උපහාස රසය


මේ අතර, ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂගේ ජනාධිපති අපේක්‍ෂකත්වය, තමන් වෙත පෙර නොතිබුණු දේශපාලන උපහාසයක් නිර්මාණය කරගැනීමට අගමැති රනිල්ටද අවස්ථාව ලබාදී ඇත. තම සහෝදරයා ටර්මිනේටර් කෙනකුයැයි බැසිල් රාජපක්‍ෂ කළ හැඳින්වීමට උපහාසාත්මක ලෙස ප‍්‍රතිචාර දක්වමින් ‘ලංකාවේ ජනතාවට කම්මුතුකාරයකු අවශ්‍ය නැතැ’යි අගමැතිවරයා කියා ඇත. ‘කම්මුතුකාරයා’ යනු ගෝඨාභයගේ දේශපාලන චරිතය හැඳින්වීමට ඇති වඩාත් ගැළපෙන වචනයකි. ඔහු ලංකාවේ අමාරුවෙන් හෝ දිගටම පවතින ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය, මානව අයිතිවාසිකම්, සුළු ජන අයිතිවාසිකම්, පුරවැසි නිදහස යන බොහොමයක කම්මුතුකාරයකු වන බවට පොරොන්දු වී සිටින්නෙකි. නිරායුධ, අහිංසක පුරවැසියන් ඉදිරියේ ඔහුට දේශීය ආර්නෝල්ඞ් ශ්වාසිනෙගර් කෙනකු වීමද දුෂ්කර නොවනු ඇත.


‘කිරෙන් බැද්දත් තෙලෙන් බැද්දත් කොබෙයියා කොබෙයියාමය’ යන ගැමි පිරුළද රනිල් මේ දිනවල ගෝඨාභය ගැන පාවිච්චි කරයි. එය වනාහි රාජපක්‍ෂ පවුලේ දේශපාලන වශයෙන් වැරදි හදාගැනීමට ඇති නොහැකියාව සහ නොසූදානම ගැන එජාපය පැත්තෙන් මෙතෙක් ආ හොඳම අලංකාරෝක්ති ප‍්‍රකාශයයි.


ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ගැන දේශපාලන වශයෙන් මතවාදී ප‍්‍රහාරයක් දියත් කිරීමට එජාපයේ රනිල් පාර්ශ්වය මෙන්ම සජිත් පාර්ශ්වයද ඉදිරිපත් වී තිබේ. සජිත් පාර්ශ්වයේ ප‍්‍රධානියකු වන මුදල් ඇමති මංගල සමරවීර නිකුත්කර ඇති ප‍්‍රකාශය, ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ව්‍යාපෘතිය ගැන මෙතෙක් කර ඇති ඉතාම ප‍්‍රබල සහ කර්කශ විවේචනයද වෙයි.

එජාපයේ ප‍්‍රශ්න


මේ අතර එජාපය පිළිබඳව ප‍්‍රධාන ප‍්‍රශ්න දෙකක් දැනට මතු වී තිබේ. පළමුවැන්න, එජාපය ගෝඨාභය සහ රාජපක්‍ෂ කඳවුර සමග පවත්වාගෙන යන ඇත්ත සම්බන්ධය කුමක්ද යන්නයි. දෙවැන්න, දැනට පවතින ජනාධිපති අපේක්‍ෂක පොරය, රාජපක්‍ෂ කඳවුරට වාසි නොවන පරිදි සාමකාමී ලෙස විසඳාගැනීමට, රනිල් සහ සජිත් පාර්ශ්ව දෙකට හැකිවනු ඇද්ද යන්නයි. මේ ප‍්‍රශ්න දෙකටම ලැබෙන පිළිතුරු ළඟ එන ජනාධිපතිවරණය වටා හැඩ ගැසෙන ලංකාවේ දේශපාලන අනාගතයේ ගමන්මග තීරණය කිරීමට බෙහෙවින් හේතුවනු ඇති බවද පෙනේ.


පළමුවැනි ප‍්‍රශ්නය ගැන සිතීමේදී, එජාපයේ රනිල් පාර්ශ්වය ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මෙන්ම රාජපක්‍ෂ කඳවුරද සමග ගෙනගිය සහ ගෙනයන මිත‍්‍ර සම්බන්ධතා පිළිබඳ පසුගිය කාලයේ ආ මාධ්‍ය වාර්තාවලින් යෝජනා වන දේ අමතක කළ නොහැකිය. ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂට අලූත් ශ‍්‍රී ලංකා පාස්පෝට් බලපත‍්‍රයක් ලබාදීමට වජිර් අබේවර්ධන සහ සාගල රත්නායක යන ඇමතිවරුන් කර ඇති අසාමාන්‍ය උදව් ගැන ඇති මාධ්‍ය වාර්තා ඇත්ත නම්, තම ද්විත්ව පුරවැසිභාවයේ රහස සහ ව්‍යාජ කතාන්දරය ආරක්‍ෂා කරගැනීමට ගෝඨාභයට, රනිල් පාර්ශ්වය දක්වා ඇත්තේ ඍජු උදව්වකි. එය වනාහි ගෝඨාභයගේ ද්විත්ව-පුරවැසිභාවය අතහැරීමේ උපක‍්‍රමික ආඛ්‍යානයේම කොටසක් වන්නට හොඳටම ඉඩ තිබේ. දැනට තිබෙන තත්ත්වය නිරීක්‍ෂණය කරන කෙනකුට අනුමාන කළ හැකි දෙයක් නම් තම අමෙරිකානු පුරවැසිභාවය පිළිබඳ කරුණ ගුප්ත රහසක් ලෙස පවත්වාගැනීම ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂගේ උපායික සැලැස්මේ කොටසක්ය යන්නයි. ඔහුගේ ජනාධිපති අපේක්‍ෂක ඉල්ලූම් පත‍්‍රයට නීතිමය අභියෝගයක් ඇති නොකරන දේශපාලන වාතාවරණයක්ද, භීතියක්ද රටේ ඇති කිරීම, ගෝඨාභයගේ මෙම උපායික ක‍්‍රියාමාර්ගයේ කොටසක්ද වන බව පෙනේ. එජාපයේ රනිල් පාර්ශ්වය මෙම ක‍්‍රියාවලියේම හවුල්කාරයන් නොවන බව ඔප්පු වන තුරු, අගමැති රනිල් අලූතෙන් ලබාගෙන තිබෙන, දේශපාලන උපහාසයට ඇති සමත්කමේ ඒ තරම් දේශපාලන අර්ථයක් නොතිබෙනු ඇත.


දෙවැනි ප‍්‍රශ්නය වන, එජාපයේ ජනාධිපති අපේක්‍ෂකයා කව්ද යන්න සාමකාමීව විසඳාගැනීමට රනිල් සහ සජිත් පාර්ශ්ව දෙකට හැකිවන්නේද නැද්ද යන්නට පැහැදිලි පිළිතුරක් තවමත් නැත. තමන්ගේ දේශපාලන පසමිතුරුතා මහජනතාව ඉදිරියේ වසාගැනීමට අප රටේ දේශපාලනඥයන් සතු අසාමාන්‍ය හැකියාව ප‍්‍රදර්ශනය කරමින් රනිල් සහ සජිත්, සජිත්ගේ නිවාස විවෘත කිරීමේ උත්සව සභාවල එකට සිනාසෙමින් සිටියත්, එම දෙදෙනා දැනට පැටලී සිටින්නේ, දේශපාලන පක්‍ෂයක් හැටියට එජාපයේ අනාගතය මෙන්ම ඊළඟ ජනාධිපතිවරණයේ ප‍්‍රතිඵලයද නිර්ණය කිරීමට හේතුවන මහා බල අරගලයකය. දැනට පෙනෙන හැටියට නම් එජාපයේ අභ්‍යන්තර බලතුලනය සජිත්ට වාසි වන පරිදි තීරණාත්මක ලෙස වෙනස්වී තිබේ. ඒ බව පිළිගැනීමට රනිල් පාර්ශ්වය සූදානම්ද නැද්ද යන්න තවමත් පැහැදිලි නැත.


රනිල් සහ සජිත් අතර ඇති අභ්‍යන්තර බල අරගලය අද ඊයේ ඇතිවූවක් නොවේ. එය අවුරුදු ගණනාවක් තිස්සේ පවතින්නකි. එම බල අරගලය තියුණු වූ සෑම අවස්ථාවකම, සජිත් කොන්කර දමා තම නායකත්වය ආරක්‍ෂා කර ගැනීමට රනිල් සමත්විය. එහෙත් මෙවර, එජාපයේ නායකත්වය සජිත් අතට මාරුවුවහොත්, ජනාධිපතිවරණයේදී එජාපයේ ඉරණම වනු ඇත්තේ කුමක්ද? ගෝඨාභය සහ රනිල් ප‍්‍රධාන අපේක්‍ෂකයන් වන ජනාධිපතිවරණයකදී, ගෝඨාභයට පහසු ජයක් ලැබෙනු ඇත යන්න දැනට බොහෝ දෙනා දරන අනුමානයයි. එජාපය දෙකඩ වීමට ඉඩ ඇතැ’යි සමහරු කියති. දෙකඩ නොවුණත් සජිත් පාර්ශ්වය, රනිල් වෙනුවෙන් මහන්සිවී ඡුන්ද ව්‍යාපාරයට සහභාගි නොවීමට බොහෝ විට ඉඩ තිබේ.

සුළු ජන ඡන්ද


මේ අතර එජාපයේ ජනාදිපති අපේක්‍ෂකයා ලෙස රනිල් හෝ සජිත් හෝ ඉදිරියට පැමිණියත්, ඒ කවුරුන් හෝ මුහුණ දෙන අභියෝගයක් වන්නේ, ගෝඨාභය පරාජය කිරීමේ පොදු පෙරමුණක් ගොඩනැගීමට හැකිවන්නේද යන්නයි. දැනට රටේ තිබෙන තත්ත්වය අනුව, ජනාධිපතිවරණයේදී ඡුන්දදායක චර්යාවේ ප‍්‍රධාන ප‍්‍රවණතාව වන්නට ඉඩ තිබෙන්නේ, සිංහල සමාජයේ බහුතර සහාය ගෝඨාභයට ලැබීමත්, දෙමළ හා මුස්ලිම් සමාජවල අතීරණාත්මක තත්ත්වයක් ඇතිවීමත්ය. සිංහල සමාජයේ බහුතර ඡුන්දයෙන් පමණක් ජනාධිපතිවරණය ජය ගැනීම පහසු කාර්යයක් නොවන බව රාජපක්‍ෂ කඳවුරද දනියි. එහෙත්, රාජපක්‍ෂ කඳවුරේ අපේක්‍ෂකයකුට සුළු ජන ප‍්‍රජාවගේ බහුතර සහායක් ලැබීමේ සහතිකයක් දැනට නැත. එම සහතිකය අලූතෙන් ලබාගැනීමට ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂටද හැකිකමක් නැත. එහෙත්, සුළුජන බහුතරයේ සහාය කිසිදු එජාප අපේක්‍ෂකයකුට ලැබෙන බවටද සහතිකයක් දැනට නැත. එජාපය ඇතුළේ ඇති නායකත්ව බල අරගලයට සහභාගිවීමට සුළුජන ප‍්‍රජාව නියෝජනය කරන පක්‍ෂද පැහැදිලිව ප‍්‍රතික්‍ෂෙප කර ඇත.

රාජපක්‍ෂට විකල්පයක්?


මේ පසුබිම තුළ, ජනාධිපති අපේක්‍ෂක සටනින් ජය ගැනීමට සජිත් සමත් වුවත්, ඔහු ඉදිරියේ ඇති අභියෝගය සුළුපටු එකක් නොවේ. ජනාධිපතිවරණයෙන් ජයගන්නට නම්, ඔහු කළ යුත්තේ, ගෝඨාභයට රාජපක්‍ෂවාදී විකල්පයක්, එනම් ‘බලගතු පාලකයා’ යන විකල්පය වීම නොවේ. රාජපක්‍ෂ ව්‍යාපෘතියටම කොළ පාට කමිසයක් හැඳගෙන ඉරිරිපත්වීම නොවේ. මංගල සමරවීර ගෝඨාභයගේ ව්‍යාපෘතිය ගැන ඊයේ පෙරේදා ඉදිරිපත් කළ දැඩි විවේචනය පදනම් කොටගත්, ලිබරල්වාදී සහ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍ර‍්‍රවාදී විකල්පයක් ලෙස ඉදිරිපත් වීමය. ඒ සඳහා පුළුල් බහුවාර්ගික සහ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී පෙරමුණක් අලූතෙන් ගොඩනැගීමය.


එවැනි පුළුල් සහ ගැඹුරු දේශපාලන දැක්මක් තමන්ට තිබෙන බවක් සජිත් පේ‍්‍රමදාස මහතා තවමත් ප‍්‍රදර්ශනය කර නැත. එබැවින් ඉදිරි මාස දෙක තුන තුළ මංගල සමරවීර වැනි සජිත් සමග සිටින දේශපාලන වශයෙන් ප‍්‍රබුද්ධ කොටස්වලට සිදුවනු ඇත්තේ සජිත් පේ‍්‍රමදාස ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදියකු සහ ලිබරල් ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදියකු ලෙස නැවත නිර්මාණය කිරීමයි. ඔහු වටා අලූත් ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී රැුල්ලක් නිර්මාණය කිරීමයි. මෙහිදී ඇති දේශපාලන සරදම නම් මෙම ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී රැුල්ල ගොඩනැගිය යුතුව තිබෙන්නේ පවතින ආණ්ඩුවට විරුද්ධව නොව, විරුද්ධ පක්‍ෂ අපේක්‍ෂකයාට විරුද්ධව යන්නයි.


මේ අතර ජවිපෙ අපේක්‍ෂකයා අනුර කුමාර මහතා වීමට බොහෝ විට ඉඩ තිබෙන බව පෙනේ. මෙවර ජනාධිපතිවරණ සටනේදී ජවිපෙහි මූලික මූලෝපායික ඉලක්කය වී තිබෙන්නේ, පක්‍ෂය ගොඩනැගීම සහ පක්‍ෂයේ ඡුන්ද පදනම ශක්තිමත් කරගැනීම බව පෙනේ. ඒ මගින් පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයේදී වඩා යහපත් ප‍්‍රතිඵල ඇතිකර ගැනීමට හැකිවනු ඇත යන කරුණ ජවිපෙහි මූලෝපායික ගණන් බැලීම තුළ තිබෙන බව පෙනේ. ජවිපෙ අපේක්‍ෂා කරන බව පෙනෙන්නේ, තම ඡුන්ද ප‍්‍රමාණය මිලියනයක් ඉක්මවා යා හැකි බවයි. ජවිපෙ නොවන අයගේ අදහස එය ලක්‍ෂ 7ක් පමණ විය හැකි බවයි. ප‍්‍රධාන පක්‍ෂ සහ අපේක්‍ෂකයන් ගැන ජනතාව කලකිරී සිටින පසුබිමක, අනුරට ලැබෙන මධ්‍යම පන්තික සහ සුළු ජන ප‍්‍රජා ඡුන්දය වැඩිවීමේ ප‍්‍රවණතාවක් දැනට තිබේ. විද්‍යාත්මක මහජන මත සමීක්‍ෂණ සිදු නොකරන අප රටේ, මැතිවරණයේ සංඛ්‍යාලේඛනමය ප‍්‍රවණතා ගැන අනාවැකි කීම දුෂ්කරය. ඒ හැරත්, තමන් ඡුන්දය දෙන්නේ කාටද යන්න නාඳුනන අයට ප‍්‍රකාශ කිරීමට ඡුන්දදායකයන් අකැමැති සහ භීතිය දක්වන ලංකාව සහ ඉන්දියාව වැනි රටවල පූර්ව-මැතිවරණ ජනමත විමසීම් යනු විශ්වාසය තැබිය නොහැකි ව්‍යායාමයන්ය. එබැවින් පූර්ව මැතිවරණ මහජන මත විමසීම් සිදුකිරීම, අප රටේ විශ්වවිද්‍යාලවල සිටින ප්‍රෝඩාකාර පර්යේෂණ ප‍්‍රජාවගේ වෘත්තියක්ද වී තිබේ. එය වෙනම කතාකළ යුතු තේමාවකි.

ප‍්‍රහේලිකාව


ජවිපෙ අනුර කුමාර මහතා ලක්‍ෂ 7ක් ඡුන්ද ලබාගන්නේ නම් ඒවා අතිබහුතරය රාජපක්‍ෂ විරෝධී ඡුන්ද වීමට බොහෝ විට ඉඩ තිබේ. එයින් ඇතිවිය හැකි දේහපාලන පලවිපාක ගැන නොසලකා හැරීමට ජවිපෙ නායනකත්වය මෙවර තිරීණය කර ඇති බවද පෙනේ. රාජපක්‍ෂ සහෝදරවරුන්ගේ මර්දනකාරී පාලන තන්ත‍්‍රයක් යටතේ තමන්ට වඩා වාසිදායක දේශපාලන මාවතක් විවෘත වනු ඇතැයි ජවිපෙ නායකත්වය මූලෝපායික වශයෙන් සිතන්නේද යන්න ගැනද තවමත් පැහැදිලි නැත. ජවිපෙ ඉදිරියේ තිබෙන්නේද විසඳීමට පහසු නැති ප‍්‍රහේලිකාවකි. මෙය වනාහි දුර්වල වෙමින් සිටින ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී බලවේග ලෝකය මට්ටමෙන් මුහුණ දෙන ප‍්‍රහේලිකාවක්ද වෙයි. ප‍්‍රහේලිකාවේ ගොදුරක් වීම හැර එයින් එළියට එන්නේ කෙසේදැයි සිතීමට මෙම බලවේගවලට දේශපාලන සහ බුද්ධිමය වශයෙන් නොහැකි වීමද, වර්තමාන ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී ප‍්‍රහේලිකාව එනම් ාැපදජර්ජහ ච්ර්ාදං එක, පුනර්-නිර්මාණය කිරීමේ සාධකයකි. x

සම්මාන ගැන කතාකරන්න මම කැමති නෑ.

0


කැත්ලීන් ජයවර්ධන


සාහිත්‍යකරණයට පිවිසෙන්න ඔබට බලපෑ හේතුකාරණා මොනවාද?


අපි හැදුණේ මාතර. තාත්තා පෝස්ට්මාස්ටර් කෙනෙක්. ඒ කාලේ පෝස්ට්මාස්ටර් කෙනෙක් කියන්නේ හැමෝම සලකනවා. තාත්තා ඉංගීසියෙන්මයි වැඩ කළේ. සුද්දා වගේ හොදට කනවා බොනවා. අපි චිත‍්‍රපටි, නාට්‍ය බැලූවා. කලා, සාහිත්‍ය සගරා, පොත පත අපේ ගෙදරට ගේනවා. ඬේලි නිව්ස් හා දිණමිණ පත්තර දිනපතා ගත්තා.


අම්ම සිංහල විතරයි දන්නේ. කුඩාම කාලේ අම්මා මට කෑම කවනකොට කතාන්දර කියනවා. මද්දුම බණ්ඩාරගේ කතාව, වෙස්සන්තර ජාතකේ, උම්මග්ග ජාතක කතාව අම්මා වැඩියෙනුත් එක්ක දාලා කියනවා. ඒ කතන්දර අහපු නිසා මට පොත් කියවන්න පුදුම ආසාවක් ඇති වුණා.


අවුරුදු අටේ නමයේ කාලේ මම කවි ලියලා අම්මාට තාත්තාට බලන්න දුන්නා. ඒ අය ඒවා අගේ කළා. ගුවන් විදුලි නාට්‍යවලට සවන් දුන්නා. උත්තර භාරතීය සාස්ත‍්‍රීය සංගීතයට මම ගොඩාක් කැමතියි.


මම තාත්තාගේ දෙවන විවාහයේ එකම දරුවා. කලින් සහෝදරයන්ගේ අම්මා මැරණාම තමයි තාත්තා අපේ අම්මා බැන්දේ. අම්මායි තාත්තායි ඉන්නකොට මට සැප සම්පත්වලින් අඩුවක් තිබුණේ නෑ. අම්මායි තාත්තායි දෙන්නාම නැති වෙනකොට මට අවුරුදු 20ක් විතර ඇති. නෑදෑයන්ගේ ගෙවල්වල තමයි හැදුණේ.


පළමු පොත පළවෙන්නේ කොයි වගේ කාලෙකද? ඒ අත්දැකීම කොහොමද?


සාමාන්‍යපෙළ කරලා ටිකක් කල් ගෙදර හිටියා. ඒ අතරතුරදි තමයි ”බලන් කඩතුරා හැර දෑසේ” කියන නවකතාව ලීවේ. නමුත් 77 තමයි ඒ පොත මුද්‍රණය කළේ.


පොත මුද්‍රණය කරන්න ගිහින් තමයි මගේ සැමියා මුණගැහුණේ. ග්ලෝබ් කියන මුද්‍රණාලයේ කළමනාකරු විදිහට හිටියේ එයා. එතැනින් පසුසේ ජීවිතේ වෙනස් වුනා. හිතේ තිබුණු බය අඩු වුණා.


පළමු පොත මාස හයක් තුළ විකුණුණා. පොතක් පළකරලා පත්තරවලට දෙන්න ඕනෑ කියලා මම දැනගෙන හිටියේ නෑ. එතකොට මගේ වීරයා කරුණාසේන ජයලත්, මම එයාට පොතක් ගිහින් දුන්නා. එයා කිව්වා සුමාන දෙකකින් එන්න කියලා. එයා ලියලා දුන්නා ”මෙම කෘතිය ලියූ කතුවරියට ජීවිතය විනිවිද දැකිය හැකි ඇසක් ඇත. ඇගේ අනාගතය සාර්ථක බව සහතිකවම කිව හැකිය” කියලා. කරුණාසේන ”ජයලත්ගේ කතාවට විරුද්ද වන්නට බැරිය” කියලා ඇල්බට් වැලිවිට ‘ජනතා’ පත්තරේට ලියලා තිබුණා.
බොහෝ අය කියනවා පත්තරවලට නිර්මාණ දැම්මාට ලේසියකට පළ වෙන්නේ නෑ කියලා. නමුත් මම ‘සිළුමිණ’ට ලියූ පළමු කෙටිකතාව සිළුමිණේ පළවුණා. එතකොට දයාසේන ගුණසිංහ හිටියේ. ඒවායෙන් පොඩි ආත්ම විස්වාසයක් ඇති වුණා.


පාඨකයෝ මට නොලියා ඉන්න ඉඩ දුන්නේ නෑ. මම අවුරුදු දෙකෙන් දෙකට වගේ නවකතා ලියුවා. දනට මම නවකතා දාහතක් විතර ලියලා තියෙනවා.

පොත් සියල්ල හොදින් අලෙවි වුණා. පොත් දාහතක් පමණ ලියා පළකළ ඔබට අපේ රටේ සම්මාන උළෙල හා සම්මාන පිළිබද තිබෙන්නේ කොයි වගේ අත්දැකීමක්ද?
සම්මාන ගැන කතා කරන්න මම කැමති නෑ. අවුරුදු දහයක සිට මම සමීක්ෂණ මණ්ඩලවලට කියලා තියෙන්නේ මගේ පොත් සමීක්ෂණය කරන්න එපා කියලා. මගේ පොත්වල මුද්‍රණය කරලාම තියෙනවා එහෙම. ඒකට හේතුව 2009 වෙච්ච සිද්ධියක්. ඒ නිසා අවුරුදු දහයකින් මගේ පොත් සමීක්ෂණයට භාජනය වෙලා නෑ.


මගේ ‘සත්‍යකාම’ පොත රාජ්‍ය සම්මාන උළෙලේ අවසාන වටයට තේරුණා. ස්වර්ණ පුස්තක සම්මාන උළෙලේ අවසාන වටයට තේරුණා. එතැනදී විනිශ්චය මණ්ඩලයේ ඇතිවූ කතාබහක් නොනිල විදිහට මට දැනගන්න ලැබුණා. එතැනින් පස්සේ මට තේරුණා සම්මාන කියන්නේ සම්පූර්ණ බොරුවක් කියලා.


සත්‍යකාම පොතේ ශංකර් කියලා චරිතයක් තියෙනවා. ඒ පොත පසුබිම් වෙන්නේ බුද්ධ කාලයට. රාජ්‍ය සම්මානවලට පොත් තෝරන්න හිටිය මහාචාර්යවරයෙක් කියනවා ශංකරාචාර්ය වුණේ බුද්ධ වර්ෂයෙන් අවුරුදු 700කට පස්සේ කියලා. මේකේ කාල විරෝධයක් තියෙනවා කියලා පොත පැත්තකට දානවා. එතැන මණ්ඩලේ ඉන්න කවුරුවත්, ශංකර් දන්නෙත් නෑ, ශංකරාචාර්ය දන්නෙත් නෑ. ඇයි අපි අපේ නිර්මාණ එහෙම බාල්දු වෙන්න ඉඩ හරින්නේ.


සත්‍යකාම කියන්නේ මගේ දහවෙනි පොත. ඒ පොතට මට දෙස්විදෙස් පාඨකයන්ගෙන් විශාල ප‍්‍රතිචාර ලැබුණා. ඒ ඇති මට.
හැබෑ නිර්මාණකරුවෙක් ලොකු අවාසනාවකට තමයි ලංකාවේ උපදින්නේ. ලංකාව තරම් සම්පත් අපතේ යවපු රටක් මම හිතන්නේ නෑ මේ ලෝකේ ඇති කියලා. ගාර්ෂියා මාර්කේස්, ඉසබෙල් අයියන්දේ, හරුකි මුරකාමි වගේ අය ලංකාවේ ඉපදුණා නම්. ඒ අයගේ නිර්මාණ සම්මාන උත්සව සදහා නිර්දේශ වෙන්නේවත් නෑ. මොනවද මේ ලියලා තියෙන්නේ කියලා අහයි.

නවගත්තේගමත් අගයන්න ඔහු මැරෙනකම්ම හිටියා. විෂය නිර්දේශයට ගන්න ලේඛකයෝ මැරෙන්න ඕනෑ. මේ මර්මස්ථානවල ඉන්න පුද්ගලයෝ තමයි මේවාට වග කියන්න ඕනෑ. කේ ජයතිලක කියන්නේ ලංකාව සම්පූර්ණයෙන් අපතේ හැරි චිනතකයෙක්. ‘අත්පසුර’ වගේ ඔහු ලියපු රචනා අඩංගු පොත් දහයක් විතර තියෙනවා. ඒවා කියෙව්වාම අපි ඇයි මේ ෂෝපන්හවර් ගැන කතා කරන්නේ කියලා හිතෙනවා. ඒ තරම් ප‍්‍රබල චින්තනයක් තිබුණු කෙනෙක් ඔහු. ජීවිතේ අවසාන කාලේ ජයතිලක මහත්තයා මට දවසක් කිව්වා, ”ඒ දවස්වල අපි ලියන ඒවා සමහර අය දැක්කේ නෑ වගේ හිටියා” කියලා. බුද්ධ වග්ගයේ ගාථාවක් තියෙනවා, ඒකෙන් කියන්නේ ”සුනිල් දිය පිරි විලක් දැක දැක කිලිටි ශරීරයක් ඇත්තෙක් විල දිහා නොබලා යනවා නම් එය විලේ වරදක් නොවෙයි” කියලා. 2003 රාජ්‍ය සාහිත්‍ය විනිශ්චය මණ්ඩලයේ මම හිටියා. අවුරුදු තුනකට ඔය පත්වීම දෙන්නේ. නමුත් 2003 හිටිය අය තාමත් ඉන්නවා. විසි එක් වෙනි සියවසේ විසි වන අවුරුද්ද වෙලත් තාමත් අපි ‘විරාගය’ තියන තැන ඉදලා හරි යන්නේ නෑනේ.


සිංහල භාෂාවෙන් ලියැවුණු විශිෂ්ට සාහිත්‍ය කෘතීන් විශ්ව සාහිත්‍ය තලයට එක් නොවන්නේ ඒවා වෙනත් භාෂාවන්ට පරිවර්තනය නොවන නිසා. ඒ අතින් බැලූවාම දැනටමත් අපි ප‍්‍රමාදයි නේද?


ජී.බී. සේනානායකගේ වරදත්ත, මේධා වගේ කෘතීන්වල තියෙන මනෝවිශ්ලේෂණය කොයි තරම් වැදගත් ද බලන්න. ලෝකයේ කොහේ වුණත් එදා හිටිය මිනිසාගෙයි දැන් සිටින මිනිසාගෙයි ඊර්ෂ්‍යාව ක්‍රෝධය, වෛරය, ආදරය එකයි. මානව ස්වභාවයන් වෙනස් වෙන්නේ නෑ. සිංහල සාහිත්‍යයේ තෝරාගත් හොද පොත් ලෝකයට ගෙනියන්න පරිවර්තක මඬුල්ලක් සංස්කෘතික දෙපාර්තමේන්තුවේ ඉන්න අවශ්‍යයි. ඔබ ලියන නවකතා අතර බොහෝමයක් ඓතිහාසික කතා හමුවෙනවා? මහසෙන් රජතුමා කරවපු වැව් ටික දැක්කාම ඉතිහාසයේ විශාල පරිච්ඡේද ගණනක් එතුමා වෙනුවෙන් ලියවෙන්න ඕනෑ කියලා හිතෙනවා. ඒ වගේ ඇත්තටම පොළොවේ වැඩ කළ මිනිස්සුන්ගේ බඩගින්න වෙනුවෙන් වැඩ කළ කෙනෙක් වෙනුවෙන් සාධාරණයක් කළ යුතුයි කියලා මම හිතුවා. ඒකයි මම ”මහසෙන්” පොත ලිව්වේ. දැන් තියෙන දේශපාලනය වගේම සුදු ඇදගෙන පන්සල් ලොකු කළොත් තමයි එදත් ඉතිහාසයේ ලියැවෙන්නේ.

දුටුගැමුණු රජතුමා ගැන කොයි තරම් ලියැවිලා තියෙනවාද?


අවුරුදු තිස්පහක් වගේ කාලයක් තිස්සේ දුක් විදිමින් තමන් පේ‍්‍රම කළ තරුණියක් හොයමින් අද කාලේ තරුණයෙක් යන්නේ නෑ. උපරිම වුණොත් මාස කිහිපයක් හොයයි. එයා වෙන කෙනෙක් පස්සේ යනවා. ඒ නිසා කතාවේ තර්කානුකූල බව රැුකගන්නයි මම ”සත්‍යකාම” බුද්ධකාලයට ගෙනිච්චේ. ඒ හැරෙන්න අනෙක් පොත්වලට පාදක වෙන්නේ ඓතිහාසික තේමාවන් නෙමෙයි. ඔබ දක්ෂ ගුවන්විදුලි නාට්‍ය රචකාවක්.. අවුරුදු විස්සක ඉදන් ස්වදේශීය සේවයේ පෝය නාට්‍ය ලියන්නේ මම. හොදම ගුවන්විදුලි නාට්‍යයට මට ඕ.සී.අයි.සී. සම්මානය පවා හම්බවුණා.

සංස්කෘතික දෙපාර්තමේන්තුවෙන් ගුවන් විදුලි නාට්‍ය සම්මාන උළෙලක් පවත්වනවා. පිළිගත් ක‍්‍රමවේදය අනුව නාට්‍ය නිෂ්පාදක තමයි ඒකට ඇප්ලයි කරන්න ඕනෑ. නමුත් මේ නාට්‍ය උළෙලේ නාට්‍යයට අදාළ අය වෙන වෙනම ඇප්ලිකේෂන් දාන්න ඕනෑ. මම දාන්නේ නෑ. මුල්ම උත්සවේ හොදම ගුවන් විදුලි නාට්‍යය, හොදම නිෂ්පාදක සම්මානයත් ගත්තේ මම ලියපු ‘අමර වරම’ නාට්‍යය. හැබැයි පිටපතට සම්මාන ලැබුණේ නෑ. ලැජ්ජ නැද්ද මෙයා තමන් කරපු නිර්මාණයක් වෙනුවෙන් ඇප්ලිකේෂන් දාන්න. නවකතාවක් ලියන්න ඔබ වස්තු බීජ සපයාගන්නේ කොහොමද? පත්තර වාර්තාවකින් වුණත් සමහර විට ඒ උත්තේජනය එන්න පුළුවන්. ළමයෙක් ගගට විසි කරපු ගෑනු කෙනාට හැමෝම බනිනවා. ඒ ගෑනු කෙනා අවුරුදු අටේදී ¥ෂණය වෙලා. කාත් කවුරුවත් නැතිව ගෙවී ගිය ජීවිතේ දරුවෙක් ලැබුණාම, කොහොමද මාතෘ සෙනෙහසක් ඇතිවෙන්නේ? ඇයි අපි අපේ අත්දැකීමෙන් අනික් අය දිහා බලන්නේ. අපි ඒ ගෑනුකෙනා වෙලා හිටියා නම් අපි කරන්නෙත් ඒ වැඬේම තමයි.


කේ. ජයතිලක මහත්තයා කිව්වා ලංකාවේ සමාජ විද්‍යාඥයන්ගේ කාර්යභාරය කරන්න වෙලා තියෙන්නේ සාහිත්‍යකාරයන්ට කියලා. සමාජයේ බිදවැටීම ගැන පර්යේෂණ කරන්න කෙනෙක්, විෂයානුකූලව අදහසක් කියන්න කෙනෙක් නෑ. මගේ දෙවෙනි පොතේ මම කුඩම්මා කෙනෙක් ගැන ලියනවා. අපි දන්න කුඩම්මලා නපුරු අය. නමුත් විවාහ වෙලා තවත් කාන්තාවකගෙන් දරුවෝ සිටින පිරිමියෙක් එක්ක දීග කන ගැහැනියක් කුඩම්මා කියන්නේ. ඒ ගැහැනියගේ පැත්තෙන් ඒක සංකීර්ණ මානසික තත්ත්වයක්. ඒ වගේ අනික් අයට මගහැරුණු විෂයක් තමයි මම ගන්නේ.


එදා මෙදාතුර දේශීය සාහිත්‍ය කෘතීන් දෙස බැලූ විට විශ්ව සාහිත්‍ය කෘතීන් පමණට උසස් ඒවා අපේ සාහිත්‍ය තුළ ඔබට මුණගැසී තියෙනවාද?


මම අවුරුදු එකොළහ තරම් කාලේ ‘මනුතාපය’ කියෙව්වේ. ඒක මගේ ජීවිතේ වෙනස් කළ පොතක්. වික්ටර් හියුගෝ, ටොල්ස්ටෝයි කියන්නේ මහා ලේඛකයෝ.


විශ්ව සාහිත්‍යයට අපට කිට්ටු වෙන්නවත් බෑ. අපි ලියන්නේ එකම දෙයක් ගැන. එකම ලේඛකයෙක්ගේ පොත් දහයක් අරන් බැලූවොත් ඒ පොත් දහයෙම තේමාවේ ලොකු වෙනසක් නෑ. 2018 හොදම පරිවර්තනයට රාජ්‍ය සම්මාන ලැබුණු ”මුහුද යට දිවයින” කියන පොත කියෙව්වාම මට හිතුණා අපි ඉතිහාසය කියලා මොනවාද දන්නේ කියලා. සාහිත්‍යයෙන් හැර අපි කියවන ඉතිහාසයෙන් ඒ වහල්බව ගැන ඉගෙන ගන්න බෑ. එදා හා අද සංසන්දනාත්මකව ගත්තාම අපේ සාහිත්‍යයේ සාධනීය තත්ත්වයක් ඔබ දකිනවාද? කලාතුරකින් තමයි අද හොද පොතක් දකින්න ලැබෙන්නේ. අද ලියන්න බැරි අයත් ලියන්න පෙළඹිලා තියෙනවා. ලියන බොහෝ දෙනෙක් ලේඛකයෝ නෙමෙයි. ලේඛකයෙක් වෙන්න ලියන අයයි. ලේඛකයොයි වෙනස්. නිකන් ගලක් කොහොම මැද්දත් වැඩක් නෑ. කළු මදින්නත් මැණික් ගලක් වෙන්න එපැයි නේද? ලිවීම සදහා දැඩි උනන්දුව කැපවීම ඇතිවන්නේ සැබෑ ලේඛකයාටයි. ඒක බොරුවට කරන්න බෑ. බොරුවට ලියන එක අහුවෙනවා. ඔබේ අලූත් නවකතාව ”ඉවුරු ගග සිදී ගිය දා” ඒ තුළත් ස්තී‍්‍රවාදී බවක් පෙනෙන්න තියෙනවා.. මගේ පොත්වල බොහෝමයක් ස්ත‍්‍රිය පිළිබදව කතා කරනවා තමයි. නමුත් මම ස්ත‍්‍රීවාදීවම ලිව්වා නෙමෙයි. ගැහැනියට වෙන පොදු අසාධාරණය මම ලියලා තියෙනවා.


කොළඹ කාක්කෙකුගේ පර්යේෂණ වාර්තාවක් මේක. මෙහෙණියක් හා කන්‍යා සහොදරියක් ඉන්නවා මේ කතාවේ. කතෝලික පල්ලියේ කන්‍යා සහෝදරියට පූජකවරය නෑ. ථෙරවාද බුදුදහමේ මෙහෙණියට උපසම්පදාව නෑ. අධ්‍යාත්ම ගවේෂණයට ස්ත‍්‍රී පුරුෂභාවයේ ප‍්‍රශ්නයක් තියෙන්න බෑ. ඒකට බලපාන්නේ බුද්ධිය.


මේ ලෝකේ ජීවත් වෙන්න ඕනෑ මිනිසා විතරක් නෙමෙයිනේ. අපිට කලින් අපේ මුතුන්මිත්තෝ සත්තුනේ. ඒ නිසා අවම වශයෙන් අපි මුතුන්මිත්තන්ට සලකන අදහසින්වත් සත්තුන්ට සලකන්න අවශ්‍යයි. දඩයම් යුගයේ සිට ඇවිත් දියුණු වුණාට අපිට අත්හරින්න බැරි වූ කොටසක් තමයි මාංශ භක්ෂණය. ඇත්තටම සතෙක් මරන්න හැකි කෙනෙකුට මිනිහෙක් මරන්න බැරි වෙන්න බෑ. ත‍්‍රස්තවාදී සංවිධානවල මුලින්ම මරන්න දෙන්නේ කුකුලෙකුව.


ඇත්තටම බුදුන් වහන්සේ අලූත් දෙයක් කීවා නෙමෙයි. අපි හිතමු උදේට මලක් පිපෙනවා හවසට පර වෙනවා. උදේට ඉර නැගෙනවා හවසට ඉර බහිනවා කියලා. මේ අනවරත වෙනස් වීම ගැන පැහැදිලි කිරීමක් තමයි බුදුදහම කියන්නේ. බුදුදහම අමතක කරලා ස්වභාවධර්මය හා වෙසෙන කෙනෙක් දන්නෙම නැතුව බුදුන් වහන්සේ කියන තැනට එනවා.


අනිත්‍යය නරක එකක් නම්, කළලයක් ඇති වුණාම ඒ කළලය විදිහටම නතර වෙන්නේ නෑ. එක මනුස්සයෙක් විදිහට වර්ධනය වෙලා ලෝකයට බිහිවෙනවා. අනිත්‍ය අසුභවාදී ලෙස අපි දකින්නේ. අපි හැම තිස්සේම හිතන්නේ අනිත්‍යය කරුමේ කියන පැත්තට දාලා. ලෝකයට එදත් අදත් අවශ්‍ය වන්නේ කරුණාව, මෛත‍්‍රිය කියන එකයි මේකේ අවසාන හරය වෙන්නේ.


ප‍්‍රියන්ජිත් ආලෝකබණ්ඩාර

භයානක අනාගතය පෙන්වන


ලේලා



ඉන්දියාවට නිදහස ලබා වසර සියයක් පිරෙන 2047 වර්ෂය. අනාගතය. සතුටින් පිරි ආරක්ෂිත නිවෙසක අභ්‍යන්තරයේ පිහිටි නාන තටාකයක දර්ශනයක් මුලින්ම දකින්න ලැබෙනවා.


ශාලිනී හා රිස්වාන් නම් යුවළ සිය දියණියට පිහිනීම පුරුදු කරනවා. ශාලිනී යන නම හින්දු නමක්. රිස්වාන් මුස්ලිම් නමක්. ධනවත් යුවළක්, සිය සුඛෝපභෝගී දිවිය ගතකරමින් ඉන්නවා. දියුණු ස්මාර්ට්ෆෝන් එකකින් ශාලිනී රිස්වාන්ගේ බාල සොහොයුරා සමඟ කතාකරමින් ඉන්නවා. අනාගත ඉන්දියාව ඉතා සුන්දර ලෙස මැවෙනවා. ආරක්ෂිත හැඟීමක්.


එහෙත් ඒ ආරක්ෂාව මොහොතින් බිඳවැටෙනවා. එතැනට එක්වරම පිරිසක් කඩාවදිනවා. ‘මම වතුරවලට ගෙවලා තියෙන්නේ.’ ශාලිනී කෑගසනවා. ‘මිනිස්සු බොන්න වතුර උගුරක් නැතිව දුක්විඳිනවා’ එතැනට කඩාවදින එක් මැරයෙක් කියනවා. ශාලිනී වාහනයකට දමාගෙන ඒ මැරයන් යන අන්දම පෙන්වනවා. එතැන් සිට අප නරඹන්නේ රාජ්‍යයේ අවසරය ලත් මැරයන් පිරිසකගේ පැහැරගැනීමට ලක්වෙන ශාලිනී සිය දියණිය වන ‘ලේලා’ සොයායන ගමනයි.


අප ටිකෙන් ටික ශාලිනීට ජීවත්වෙන්නට සිදුව තිබෙන ලෝකය දකින්නට ලැබෙනවා. මුලින්ම දැනගන්නේ ඒ යුගය වෙද්දී ඉන්දියාව නම් රට නැතිව ගොස්, ‘ආර්යවර්තා’ නම් රටක් බිහිව ඇති බව. ආර්යවර්තා යනු සංස්කෘත සාහිත්‍යයෙහි එන නමක්. ශුද්ධ ආර්ය ජාතියක් ජීවත්වන රාජ්‍යයක් වෙනුවෙන් ඒ නම යොදනවා.


අප කතාකරන්නේ ‘ලේලා’ නම් වෙබ් ටෙලිනාටකය ගැනයි. 2019 ජුනි මාසයේ සිට ලේලා නෙට්ෆ්ලික්ස් අඩවියෙන් නැරඹිය හැකියි. ඉන්දියාවේ මාධ්‍යවේදියෙකු වන ප‍්‍රායාග් අක්බාර් ලියූ ලේලා නවකථාව ඇසුරෙන් උර්මි ජවේකාර් රචනා කළ තිරපිටපත, කොටස් හයකින් යුත් ‘ලේලා’ ටෙලිනාටකයට ජීවය දුන්නා. එහි සමනිෂ්පාදිකාවක ලෙස දීපා මෙහ්තා කටයුතු ක්‍ළා. කතා මාලාවේ පළවැනි කොටස් දෙක අධ්‍යක්ෂණය කළේ දීපා මෙහ්තා. අනෙක් කොටස් ශන්කර් රමාන් හා පවන් කුමාර් අධ්‍යක්ෂණය කළා.
රංගන ශිල්පිනී හමා කුරේෂි මෙහි ශාලිනීගේ චරිතය රඟපානවා. දකුණු ඉන්දීය නළු සිද්ධාර්ත් ශාලිනීට මුණගැසෙන උපප‍්‍රධාන චරිතය වන භානු නම් නිලධාරියාගේ චරිතය රඟපානවා.


ලේලා නවකතාව ලියූ ප‍්‍රායාග් අක්බාර් කුලවාදය, ජාතිවාදය, ආගම්වාදය ආදි ඉන්දියානු සමාජයේ තුවාල ගැනත් ඒවායින් පීඩාවට පත්වෙන ජනතාව ගැනත් දීර්ඝ කාලයක් තිස්සේ වාර්තා කළ මාධ්‍යවේදියෙක්. ක‍්‍රම ක‍්‍රමයෙන් පරාජය කළ යුතු තුවාල තව තවත් පාරමින් භාරතීය ජනතා පක්ෂයේ හින්දු ස්වෝත්තමවාදී (අනෙකුත් ජාතීන්ට වඩා හින්දු ජාතිය උතුම් යැයි සැලකීමේ* දේශපාලනය උපරිමයට යද්දී ප‍්‍රායාග් ‘ලේලා’ නවකථාව ලීවා. දේශපාලන විද්‍යාවේදී පිළිගත් මූලික සංකල්පයක් වන රාජ්‍යය ආගමෙන් වෙන්විය යුතුය යන අදහස වෙනුවට හින්දු ආගම මුල් කරගත් රාජ්‍යයක් නිර්මාණය කරන්නට උත්සාහ කිරීමෙහි ප‍්‍රතිඵලයක් ලෙස අනාගතයේදී ඇතිවිය හැකි තත්වය ගැන කියන්නට මේ නවකතාවෙන් උත්සාහ කර තිබුණා. මුස්ලිම්වරුන් ඇතුළු අනෙකුත් ජනවර්ග පහත් ලෙස සැලකීමෙහි ප‍්‍රතිඵල ගැන එහිදී අවධානයට ලක් කළා.


ස්වෝත්තමවාදයෙන් මත්ව, අද පවතින සැබෑ ප‍්‍රශ්න අමතක කිරීමෙහි ප‍්‍රතිඵල ගැන ඒ නවකතාවේදී කතාකරනවා. ගෝලීය උෂ්ණත්වය, ජල අර්බුදය, කාබන් විමෝචනය, දේශගුණික විපර්යාසය වැනි අද පවතින සමාජ ප‍්‍රශ්නවලට විසඳුම් නොසොයා ජාතීන් ලෙස බෙදී ගහමරා ගැනීමෙන් කුමක් විය හැකිද? එවැනි තත්වයක ක‍්‍රම ක‍්‍රමයෙන් පරිසරය විනාශ වෙමින්, ජල හිඟයකට හා දේශගුණික අර්බුදයකට ලෝකය මුහුණදේවි. ජනවර්ග අතර ගැටුම් වැඩිවෙද්දී, ස්වාභාවික සම්පත් අවම වුණොත් වඩා බලවත් ජාතීන් අනෙක් ජාතීන් යටපත් කරගනිමින් අවම ස්වාභාවික සම්පත් පාවිච්චි කරන්නට පටන්ගනීවි. පහත් ලෙස කොන්කරන ලද ජාතීන්ට ජලය පානය කිරීමේ අයිතිය අහිමිවේවි.

(ලංකාව වැනි රටවල නම් ජල හිඟය ආදි පරිසර ප‍්‍රශ්නවලට වගකිව යුත්තේ සුළුතර ජාතීන් බවට චෝදනා කරන්නටත් පටන්ගනීවි. දැනටමත් ලංකාවේ දේශගුණික විපර්යාසවලට වගකිව යුත්තේ ‘විල්පත්තු කැපූ මුස්ලිම් ජාතිය’ යැයි මහා බොරුවක් සමාජගත වී හමාරයි. ඉන්දියාවේත් මෙවැනි තත්වයක් ඇතිවේවි. *


මහ වැස්සෙන් කළුපැහැ තාර වැටෙන ලෝකයක, වතුර උගුරකට මහා මිලක් ගෙවන යුගයක තමන් ලොව ශ්‍රේෂ්ඨතම ජාතිය යැයි කියමින් ස්වෝත්තමවාදයෙන් ජීවත්වෙන මිනිසුන් පිරිසක් ගැන ලේලා නවකතාවෙන් කතාකරනවා. ‘ලේලා’ ටෙලිනාටකයෙන්ද කර ඇත්තේ ඒ නවකතාව රූපයට නැඟීමයි. ‘ආර්ය ජාතිය’ යැයි කියන පුරවැසියන් ජීවත්වන දැවැන්ත නගරයක් ගෝලීය උෂ්ණත්වයෙන් මිදෙනු පිණිස දැවැන්ත ආවරණයකින් වසා වායුසමීකරණය කරන්නට දැවැන්ත ව්‍යාපෘතියක් ලේලාහි පෙන්වන ආර්යවර්තා රාජ්‍යයේ නායකයා හදනවා. ඒ ව්‍යාපෘතිය නිසා නගරයෙන් පිට සිටින ‘ආර්ය නොවන’ ලෙස හඳුන්වා කොන්කරන ලද මිනිසුන් සම්පූර්ණයෙන්ම විනාශ වීමේ අවදානමක් තියෙනවා. තමන්ගේ දියණිය සොයායන ශාලිනී අහම්බෙන් මේ දැවැන්ත ව්‍යාපෘතිය හා එය නැවැත්වීමට උත්සාහ කරන කැරලිකරුවන් කණ්ඩායමකට මැදිවෙනවා.


අප කලින් කී, පැහැරගැනීමට ලක්වූ මොහොතේ ශාලිනී රැුගෙන යන්නේ ආර්යවර්තා රාජ්‍යයට අනුව ඇය ‘අපිරිසිදු’ නිසා ‘පිරිසිදු’ කිරීමට මධ්‍යස්ථානයකටයි. වෙනත් ජනවර්ග සමඟ විවාහ වෙන හින්දු කාන්තාවන් පුනරුත්ථාපනය කිරීමට යැයි කියමින් එම මධ්‍යස්ථාන නිර්මාණය කර තිබෙනවා.


ඒ මධ්‍යස්ථානයෙහි ශාලිනී ගතකරන කාලය ඇතුළත් පළවැනි කොටස් දෙක අධ්‍යක්ෂණය කර ඇත්තේ දීපා මෙහ්තා. කතාමාලාවෙහි තියුණුම කොටස් දෙක වන්නේ ඒ මුල් කොටස් දෙක. ශතවර්ෂ ගණන් පැරණි ආගම් හා සංස්කෘතීන් හිස මත තබාගත් රාජ්‍යයක් බිහිකළොත්, ඒවායින් වඩාත්ම පීඩනයට පත්වෙන්නේ කාන්තාවන් බව පෙන්වන්නට ඒ කොටස් දෙක උපරිමයෙන්ම සමත් වෙනවා.


ශාලිනී පසුව දැනගන්නේ ‘මිශ‍්‍ර ලේ’ ඇති දැරියක ලෙස ලේබල් කොට සිය දියණිය පැහැරගෙන ගොස් ඇති බවයි. ශාලිනී ඉන්පසුව සිය දියණිය සොයායන අන්දම කතාවෙහි එනවා.


කතා කීමේ කලාව අතින් ලේලා තැන් කිහිපයකදීම යම් දුර්වලතාවක් පෙන්වනවා. සිදුවීමක් දෙකක් සත්‍ය ලෙස පේ‍්‍රක්ෂකයාට ඒත්තු යන්නේ නැහැ.
එහෙත් ඒ දුර්වලතාව ‘ලේලා’හි විශිෂ්ටත්වය දුර්වල කරන්නට තරම් බලවත් දුර්වලතාවක් නොවෙයි. අනෙක එය විශිෂ්ට වන්නේ ලේලාහි කතා ශරීරය හෙවත් ප්ලොට් එක නිසා නොවෙයි. ලේලා මගින් කියන්නට යන කතාව හෙවත් ස්ටෝරි එක නිසායි. ඉන්දියාවේ අනාගතය ගැන කියන දේශපාලන යටිපෙළ නිසායි.


කතාවක කතා ශරීරය හෙවත් ප්ලොට් එක කරන්නේ චරිත, සිදුවීම්, ගැටුම් උපයෝගී කරගෙන යම් කතාවක් පිළිවෙළට කීමයි. කතාව හෙවත් ස්ටෝරි එක යනු ඒ නිර්මාණයෙන් කියන්නට උත්සාහ කරන යටිපෙළයි. අප යම් නිර්මාණයක් නරඹන අතරතුරේදී නිර්මාණයට අප අල්ලා තබාගන්නට හොඳ ප්ලොට් එකක් සමත් වෙනවා. ඒ නිර්මාණය නරඹා අවසන් වුණාට පසුව සැබෑ ලෝකයේදී අපේ ජීවිතයට බලපෑම් කරන්නට හොඳ ස්ටෝරි එකක් සමත් වෙනවා. හොඳ ස්ටෝරි එකක්, නිර්මාණය රසවින්දාට පසුවත් ඔලූවට වධදෙනවා. අප නැවත නැවතත් ඒ ස්ටෝරි එක ගැන කතාකරනවා.


ලේලා කතාමාලාවෙහි ප්ලොට් එකෙහි යම් දුර්වලතා තියෙන බව ඇත්ත. එහෙත් එහි ස්ටෝරි එක නිසා අප ලේලා බලා අවසන් වූ පසුවද අපේ සිත් තුළ ලේලා ටෙලිනාටකයෙන් මැවූ සංත‍්‍රාසය ඉතිරි වෙනවා. ලේලා පෙන්වන්නේ වත්මන් ඉන්දීය සමාජයේ අනාගතයයි. එහෙත් ඉන්දියාවේ හින්දු ස්වෝත්තමවාදී දේශපාලනය මෙන්ම ලංකාවේ සිංහල බෞද්ධ ස්වෝත්තමවාදී දේශපාලනයද එක සේ වැඩුණු භයානක යක්ෂයන් මෙන් සැලකිය හැකියි. ඒ යක්ෂයන් අපේ රටවල් කෙතරම් අගාධයකට ඇදගෙන යා හැකිදැයි ‘ලේලා’ පෙන්වනවා.


ජාතියෙහි පිරිසිදුබව රැුකගැනීමේ වුවමනාව නිසා රාජ්‍යයෙන් බැහැර කිරීමට ලක්වෙන මිනිසුන් අමානුෂික පීඩාවන්ට මුහුණදෙනවා. දැවැන්ත මුඩුක්කුවල ඔවුන් දුක්බර ජීවිත ගෙවනවා. ධනවතුන් වීම නිසා පිරිසිදු ආර්ය ජාතිය ලෙස පිළිනොගැනෙන ඇතැම් අයටත් ආර්යවර්තා රාජ්‍යයෙහි ජීවත්වෙන්නට අයිතිය ලැබෙනවා. එහෙත් දිනෙන් දින පනවන අලූත් නීති නිසා ඔවුන්ට හැමවිටම ජීවත්වෙන්නට වන්නේ කුමන මොහොතේදී හෝ ආර්යවර්තා රාජ්‍යයෙහි යකඩ සපත්තුවට පෑගීමේ අවදානම සමඟයි.


ඇතැම් අය යම් චිත‍්‍රපටියක් හෝ මාලා නාටකයක් නරඹන්නට පෙර අයි.එම්.ඞී.බී. දර්ශකයෙහි ඇති ලකුණු කෙතරම්දැයි බලන නිසා එක් කාරණයක් කිව යුතුයි. ( අයි.එම්.ඞී.බී. යනු සිනමා හා රූපවාහිනී නිර්මාණවලට පේ‍්‍රක්ෂකයන්ගේ ඇගයීම් ලබාදිය හැකි වෙබ් අඩවියක්.* ලේලා නිර්මාණයට ‘අයි.එම්.ඞී.බී.’ දර්ශකයෙහි අඩු ලකුණු ප‍්‍රමාණයක් ඇති බව දැකගත හැකියි. එහෙත් සාමාන්‍ය ඉන්දීය පේ‍්‍රක්ෂක ප‍්‍රජාව මේ නිර්මාණයට අඩු ලකුණු ලබාදී ඇත්තේ ‘හින්දුපෝබියාවෙන්’ යුත් ජාතිද්‍රෝහීන් පිරිසක් කළ නිර්මාණයක් බව චෝදනා කරමිනුයි. ඉන්දීය පේ‍්‍රක්ෂකයන් ‘ලේලා’ නිර්මාණයට අඩු ලකුණු ප‍්‍රමාණයක් දුන්නේ නරේන්ද්‍ර මෝඩි ඉන්දීය අගමැතිධූරයට පත් කොට මාස කිහිපයක් ගතවූ කාලසීමාවක් ඇතුළත බව සිහිතබාගත යුතුයි. ‘ලේලා’ පෙන්වන කටුක දේශපාලන යථාර්ථයෙන් බියට පත්වූ පේ‍්‍රක්ෂකයන් එයට අඩු ලකුණු දීම පුදුමයක් නොවෙයි.

පෘථිවියේ ලොකු අයියා බෘහස්පති

0

සෞරග‍්‍රහ මණ්ඩලයේ රජු කවුදැයි ඇහුවොත් විවිධ අය විවිධ පිළිතුරු දෙනු ඇති. අතිබහුතරය හිරුට රාජකීයත්වය ලබාදේවි. සියල්ලන් කැරකෙන්නේ හිරු වටායි. තවෙකෙක් පෘථිවිය රජු බව කියාවි. විශ්වයේ ඉතා දුර්ලභ හා විස්මයජනකම සංසිද්ධියක් වන ජීවය බිහිවීම සිද්ධවුණේ පෘථිවියේයි.
වෙනත් කෙනෙකු සෙනසුරුට රාජකීයත්වය ලබාදේවි. සෙනසුරු හැඩකාර රැුජිණක් වගෙයි. සුන්දර වළලූ නිසා සෙනසුරු ඔටුන්නක් පැළඳ සිටින ග‍්‍රහලොවක් වගෙයි.


එහෙත් අප මෙතැනදී කතාකරන්නේ සෞරග‍්‍රහයේ රජකමට සුදුසු අනෙක් ප‍්‍රධාන ග‍්‍රහලොව ගැනයි. ඓතිහාසිකව සෞරග‍්‍රහයේ රාජකීයත්වය උරුම වූ, ග‍්‍රහ මණ්ඩලයේ අනෙකුත් ග‍්‍රහයන්ව ආරක්ෂා කරන ආරක්ෂකයෙකු වූ සෞරග‍්‍රහ මණ්ඩලයේ දැවැන්තයා ගැනයි. බෘහස්පති ගැනයි.


බෘහස්පති යන නමෙන් පවා රාජකීයත්වය හැඟවෙනවා. බෘහස්පතිට හිමි ඉංග‍්‍රීසි නම ජුපිටර්. අපේ සෞරග‍්‍රහමණ්ඩලයේ මුල් ග‍්‍රහලෝක නම් කර ඇත්තේ පැරණි රෝම දෙවිවරුන්ගේ නම්වලින්. ඒ රෝම දෙවිවරුන්ගේ රජු වන්නේ ජුපිටර්. ඒ අනුව බෘහස්පති අපේ සහෝදර ග‍්‍රහලෝක අතරින් රාජකීයත්වයට යෝජනා කර ඇත්තේ බොහෝ කාලයකට කලිනුයි.

ග‍්‍රහලෝක


විශ්වයේ විවිධාකාර ලෝක වර්ග තියෙනවා. පෘථිවිය වැනි ලෝක ඒ අතරින් එක් ලෝක වර්ගයක් පමණයි. ජලය දියරමය වශයෙන් පැවතීම, ඝන වායුගෝලයක් පැවතීම හා ඇතැම්විට ජීවය පැවතීම එවැනි ලෝකවල ලක්ෂණයයි.


පෘථිවිය වැනි ලෝකවල පවා විවිධාකාර වෙනස්කම් තියෙනවා. ඇතැම් ලෝකවල ඇත්තේ දැවැන්ත සාගර පමණයි. ඒ සාගර ලෝක අතර දැවැන්ත විශාලත්වයකින් යුත් ලෝක තියෙනවා. දැවැන්ත බරකින් යුත් ග‍්‍රහලෝක වන නිසා ඒ සාගරවල ගුරුත්වයත් වැඩියි. ඒ නිසා ඒවායේ පිහිනීමත් කළ නොහැකියි. එවැනි ඇතැම් ග‍්‍රහලෝකවල ජලය ඕනෑවට වැඩි නිසා ජීවය ඇතැයි විශ්වාස කිරීමත් අපහසුයි.


පෘථිවියේ අනෙක් සහෝදර ග‍්‍රහලෝක වර්ගය වන්නේ අඟහරු වැනි වියලි භූමියක් ඇති ග‍්‍රහලෝක. එවැනි ග‍්‍රහලෝකවල මතුපිට පෘෂ්ඨයක් තියෙනවා. ඇතැම්විට ගල්ගැසුණු ජලයත් තියෙනවා. ඒත් වායුගෝලයේ ඝනකම ප‍්‍රමාණවත් නැති නිසා ඒවායේ පෘථිවියට සමාන ලක්ෂණ නැහැ.


රතු ග‍්‍රහයන් යනු නිතර හමුවෙන ග‍්‍රහලෝක වර්ගයක්. ඒ ග‍්‍රහලෝක තමන් අයත් වන තරුවට ඉතා සමීපයෙන් පිහිටා තියෙනවා. ඒ නිසා ඒවා ජීවත්විය නොහැකි තරම් උණුසුමකින් යුක්තයි. ඇතැම් ග‍්‍රහලෝක තමන්ගේ සූර්යයාට මොනතරම් ළඟින් පිහිටා තියෙනවාදැයි කීවොත්, ඒ ග‍්‍රහලෝකවල තිබෙන සියලූ මූලද්‍රව්‍ය හෙමි හෙමින් සූර්යයාට උරාගනිමින් තියෙනවා. බොහෝවිට ලාවා හෝ උණුසුම් වායූන්ගෙන් රතු ග‍්‍රහලෝක පිරී තියෙනවා.


වායු යෝධයන් හෙවත් ගෑස් ජයන්ට්ලා යනු නිතරම හමුවෙන තවත් ග‍්‍රහලෝක වර්ගයක්. අප ජීවත්වන ග‍්‍රහ මණ්ඩලයේද දැනට පිළිගත් ග‍්‍රහලෝක අටෙන් හතරක් වායු යෝධයන්. සෙනසුරු, බෘහස්පති, යුරේනස් හා නෙප්චූන් නම් ඒ වායු යෝධයන් අතරින් දැවැන්තම යෝධයා වන්නේ අපේ කතානායක බෘහස්පති.


වායු යෝධයෙකුගේ විශේෂම ලක්ෂණය වන්නේ මතුපිට පෘෂ්ඨයක් නැති වීමයි. එවැනි ග‍්‍රහලොවක් මත අඩිය තබන්නට බැහැ. ඒ වෙනුවට විවිධ මූලද්‍රව්‍යවලින් හැදුණු වායූන්ගෙන් එවැනි ග‍්‍රහලොවක පෘෂ්ඨය සමන්විතයි.


බෘහස්පති


බෘහස්පතිවල සැබෑ ඡුායාරූප දකිද්දී සිහිවෙන්නේ දියසායම් චිත‍්‍ර. වර්ණ කිහිපයක් මිශ‍්‍ර කරමින් අඳින ලද චිත‍්‍රයක් මෙන් බෘහස්පති පෙනෙන්නට තියෙනවා.


විශ්වය බිහිවූ යුගයේ තිබී විනාශ වූ තරුවල සංඝටකවලින් බෘහස්පති ඉපැදුණු බව විශ්වාස කරනවා. ඒ වසර බිලියන 4.5කට කලින්. අපේ ග‍්‍රහ මණ්ඩලයේ මුල්ම ග‍්‍රහයා වන්නේත් බෘහස්පති. පෘථිවියෙහි වට ප‍්‍රමාණය මෙන් 11 ගුණයක් පමණ බෘහස්පති විශාලයි. එහෙත් බෘහස්පති සතු සම්පූර්ණ වටප‍්‍රමාණය ආවරණය කරන්නට පෘථිවි දහසක් පමණ අවශ්‍ය වේවි.


අනෙක් ග‍්‍රහලෝක හතේ ස්කන්ධය පෘථිවිය මෙන් 129 ගුණයක් විශාලයි. බෘහස්පතිගේ ස්කන්ධය පෘථිවි ස්කන්ධ 318ක් විශාලයි. ඒ අනුව අනෙක් ග‍්‍රහලෝක හතේ ස්කන්ධයන්හි එකතුව මෙන් දෙගුණයක් බෘහස්පති විශාලයි.
බෘහස්පති පවතින්නේ සූර්යයාගේ සිට පිළිවෙලට බැලූවොත් ග‍්‍රහමණ්ඩලයේ පස්වැනියාටයි. ඊට පෙර ග‍්‍රහලෝක හතරටම ගණ මතුපිටක් තියෙනවා. ඒ අනුව ග‍්‍රහ මණ්ඩලයේදී හමුවන ගණ මතුපිටක් නැති පළමු ග‍්‍රහලෝකය වන්නේ බෘහස්පති.


බෘහස්පති ග‍්‍රහලොවේ මධ්‍යයෙහි තියෙන්නේ පෘථිවියෙහි මෙන් ලෝහමය ලාවා මදයක් නොවෙයි. ඒ වෙනුවට දියරමය මදයක් බෘහස්පතිට තියෙනවා. ඒ දියරමය මදයෙන් පසුව තියෙන්නේ මුහුදක්. හයිඩ‍්‍රජන් හා හීලියම්වලින් ඒ මුහුද පිරී තියෙනවා. ඊට අමතරව ඇමෝනියා, මෙතේන් හා ජලය ඉතා සුළු ප‍්‍රමාණයක් එහි තිනෙවා. එතැනින් පසුව දියරමය හයිඩ‍්‍රජන් තට්ටුවක් තියෙනවා. ඊට මතුපිටින් වායූමය හයිඩ‍්‍රජන් තට්ටුවක්ද, ඊට එහායින් වළාකුළුද තියෙනවා. ග‍්‍රහලොවේ මතුපිටින් පෙනෙන්නේ වළාකුළු තට්ටුවයි.
වළාකුළු තට්ටුවෙහි උස කිලෝමීටර් 71ක් පමණ වෙනවා. මෙය දියසායම් චිත‍්‍රයේ කැන්වසය ලෙස සැලකිය හැකියි. සුදු, කහ, දුඹුරු ආදී ලා පැහැයන්ගෙන් එය සමන්විත වෙනවා.


බෘහස්පති ග‍්‍රහයාව නිරීක්ෂණය කරන උදවියට දැවැන්ත රතුපැහැ රවුමක් පේන්නට තියෙනවා. බෘහස්පතිගේ විශේෂම ලක්ෂණය එයයි. රතු හා දුඹුරු මිශ‍්‍ර පැහැයකින් යුත් මේ දැවැන්ත රතු රවුම පෘථිවිය තරම් විශාලයි. එය කුණාටුවක්. වසර සිය ගණනක් තිස්සේ එය පවතිනවා. අඟහරු ලොවේ මුල්ම කාලයේ රූපවල පවා ඒ දැවැන්ත රතු ඇස පවතිනවා. එය පෘථිවියේදී අප දකින කුණාටු වගේ නොවෙයි. පැයට කිලෝමීටර් 600කට වැඩි වේගයකින් යුතුයි. පෘථිවියේ දැක ඇති වේගවත්ම කුණාටුවක් මෙන් 2.5 ගුණයක් එය වේගවත්.

චන්ද්‍රයන්


බෘහස්පතිගේ අනෙක් අපූරුම ලක්ෂණය වන්නේ එය වටා කැරකෙන චන්ද්‍රයන් ප‍්‍රමාණයයි. ඒ චන්ද්‍රයන් නිසා බෘහස්පති යනු කුඩා ග‍්‍රහමණ්ඩලයක් ලෙසත් හැඳින්විය හැකියි. චන්ද්‍රයන් 79ක් බෘහස්පති වටා කැරකෙනවා. මඳකට සිතන්න, දැවැන්ත ග‍්‍රහවස්තු 79ක් එකිනෙකා නොගැටී දැවැන්ත බෘහස්පති වටා කරකැවෙන ආකාරය. ඒ සියලූ ග‍්‍රහවස්තු බෘහස්පතිගේ අතිප‍්‍රබල ගුරුත්ව බලයෙන් නැටවෙන්නේ විවිධ හැඩතල රැුගත් විවිධාකාර කක්ෂ දිගේයි. මේ සියලූ ග‍්‍රහලෝක සිම්ෆනියක සංගීත භාණ්ඩ හසුරුවනවා සේ හසුරුවන්නේ බෘහස්පතිගේ ගුරුත්වයයි.


මේ අතර විශාල ප‍්‍රමාණයේ චන්ද්‍රයන් හතරදෙනෙකු සිටිනවා. මේ හතරම මුලින්ම නිරීක්ෂණය කළේ ශේෂ්ඨ ගැලීලියෝ ගැලිලි වන නිසා ඒවා ගැලීලියානු චන්ද්‍රයන් ලෙස හඳුන්වනවා.


පළමුවැන්නා ආයෝ. අපේ ග‍්‍රහමණ්ඩලයේ දැනට හමුවී ඇති සියලූ ග‍්‍රහවස්තු අතරින් වඩාත්ම ක‍්‍රියාකාරී ග‍්‍රහවස්තුවයි. ගැනිමීඞ් දෙවැන්නායි. ගැනිමීඞ් ග‍්‍රහමණ්ඩලයේ ඇති දැවැන්තම චන්ද්‍රයායි. ගැනිමීඞ් සිකුරු ග‍්‍රහයාටත් වඩා විශාලයි. අනෙක් ග‍්‍රහයා කැලිස්ටෝ. සිව්වැන්නා යුරෝපා. ගැනිමීඞ්, කැලිස්ටෝ හා යුරෝපා යන ග‍්‍රහලෝකවල මතුපිට කබොල්ලට යටින් දියරමය ජලය සහිත මුහුදු පැවතිය හැකියි.


අප ආදරය කරන විද්‍යා ප‍්‍රබන්ධ ලේඛකයා වන ආතර් සී. ක්ලාක්ගේ 2010 කෘතියේ කේන්ද්‍රය වන්නේ යුරෝපා ග‍්‍රහලොවයි.
‘මේ සියලූ ග‍්‍රහලෝක සියල්ල ඔබලාටයි. එහෙත් යුරෝපා හැර. යුරෝපා ග‍්‍රහලොවට පා තබන්නට උත්සාහ
කරන්න එපා.’ 2010 කෘතියේ එන හැල් නම් කෘත‍්‍රිම බුද්ධියෙන් පෘථිවියට එන පණිවුඩය එයයි. ආතර් සී. ක්ලාක්ගේ ප‍්‍රබන්ධවල මෙන්ම තවත් බොහෝ ප‍්‍රබන්ධවල යුරෝපාහි ජීවය ඇතැයි අනුමාන කර තිබෙනවා. හේතුව එහි ජලය ඇතැයි අනුමාන කිරීමයි.

ගුරුත්වය


බෘහස්පති වටා මේ තරම් චන්ද්‍රයන් කැරකෙන්නට හේතුව එම ග‍්‍රහලොව සතු දැවැන්ත ගුරුත්ව බලය බව අප මීට පෙර කීවා. සෞරග‍්‍රහ මණ්ඩලයේ වැඩිම ගුරුත්ව බලයක් තිබෙන ග‍්‍රහලොව බෘහස්පතියි. ඒ ගුරුත්ව බලය කෙතරම්දැයි කිවහොත්, අප ජීවත්වන ග‍්‍රහලොවට පවා බෘහස්පතිගේ ගුරුත්ව බලය බලපානවා. මුලූ සෞරග‍්‍රහ මණ්ඩලය පුරා ඒ බලය පැතිර ගොස් තියෙනවා.


මුල්ම ග‍්‍රහයා වන බෘහස්පති මුල් කාලයේදී සෞරග‍්‍රහ මණ්ඩලයේ තිබුණු කුඩා ග‍්‍රහවස්තු තමන් වෙත ඇදගනිමින් අනෙකුත් ග‍්‍රහයන්ට විශාල ලෙස වැඞීමටත් උදව් වූ බව කියනවා. සෞරග‍්‍රහ මණ්ඩලය තුළට පිටින් එන ග‍්‍රහවස්තු පවා ඇදගැනීමේ හැකියාවක් බෘහස්පතිගේ ගුරුත්වයට තියෙනවා. ඒ නිසා පෘථිවිය වැනි ග‍්‍රහලෝකවල එම ග‍්‍රහවස්තු ගැටීමට ඉඩ නොදෙන ආරක්ෂකයෙකු ලෙසත් බෘහස්පති ක‍්‍රියා කරනවා. බෘහස්පතිගේ ඒ ආරක්ෂක කාර්යභාරය 1994දී සජීවීව දැකගන්නට ලැබුණා. ග‍්‍රහමණ්ඩලය තුලට ආ දැවැන්ත උල්කාවක් තමන් වෙත ඇදගන්නට බෘහස්පතිගේ ගුරුත්වය කටයුතු කළා. එවැනි උල්කාවක් පෘථිවියේ ගැටුණානම් ඒ කම්පනයෙන් සම්පූර්ණ පෘථිවිය විනාශ වෙන්නට ඉඩ තිබුණා. එහෙත් බෘහස්පති වෙත ඇදී ගිය උල්කාව බෘහස්පතිගේ මතුපිට වළාකුළු මත ගැටෙන්නටත් පෙර බෘහස්පතිගේ වටා ඇති අතිප‍්‍රබල කිරණවල වැදී විනාශ වී තිබුණා. මෙලෙස මුල් යුගයේ අපේ ග‍්‍රහලෝකවල වදින්නට තිබූ උල්කා ගණනාවක් බෘහස්පති විනාශ කර ඇති. ඒ නිසාම පෘථිවිය නම් පුංචි ග‍්‍රහලොවෙහි ජීවය බිහිවෙන්නට විශාල වශයෙන් උදව් කළ ‘පෘථිවියේ වායූමය ලොකු අයියා‘ කෙනෙකු ලෙස බෘහස්පති හැඳින්විය හැකියි.x

දූපත් යෞවන සාහිත්‍යයට කාලෝචිත මැදිහත්වීමක්

0

ලංකාවේ අද්‍යතන සිංහල යොවුන් සාහිත්‍ය ක්ෂේත‍්‍රය පවතින්නේ සෙසු සාහිත්‍යාංගයන්ට සාපේක්ෂාව දිළිදු මට්ටමකය. එය තරමක් අත්තනෝමතික, ඇතැම් විට නිසි පර්යේෂණාත්මක එළඹුමකින් තොරව කියන සාහසික ප‍්‍රකාශයකැයි කෙනෙකුට කිව හැකිය. එහෙත් කෙටිකතාව, නවකතාව, කවිය වැනි සාහිත්‍යාංගයන් පිළිබද පවත්නා සංවාදශීලි කතිකාව, ඇගැයුම්, විචාරාත්මක මැදිහත්වීම් යොවුන් සාහිත්‍ය ක්ෂේත‍්‍රයට අදාළව සිදු නොවන තරම්ය. සම්මාන උළෙලක වුවද, වසරේ සම්මාදම් වූ ලේඛකයන් හැරෙන්නට ඒ කෙරෙහි උනන්දුවක් දක්වන කිසිවෙකු සොයා ගැනීම උගහටය. කොටින්ම ‘යෞවනයා යනු කවරෙක්ද?’, ‘යෞවන සාහිත්‍ය යනු කුමක්ද?’ යන මූලික කොන්දේසි පවා තෝරාබේරා ගත් බවක් පෙනෙන්නට නැත්තේ පුංචි දරුවන් රහස් පරීක්ෂකයන් හෝ වීරයන් කිරීම, දග ළමයින් හොද ළමයින් බවට පත්වී වැඩිහිටියන්ගේ ගෞරවාදරයට පාත‍්‍රවීම, ගම්මැද හෑල්ලකින් ඔබ්බට ගිය යොවුන් සාහිත්‍ය කෘතියක් සොයා ගැනීම කළුනික සෙවීමටත් වඩා ආයාසකාරිවී ඇති නිසාය.

මෙවන් පසුබිමක ¥පතින් එහා ලියැවෙන, ප‍්‍රකාශිත යොවුන් සාහිත්‍ය කෘතියක සිංහල අනුවර්තනයක් හෝ පරිවර්තනයක් ප‍්‍රකාශයට පත්වීම අතිශය වැදගත් බැව් අමුතුවෙන් කිව යුතු නොවේ. ඍයස්බ ඔර්ජැහ ගේ ෂික් ්බා ඛමනැ කතාව චතුපමා අබේවික‍්‍රම ‘අප හමුවුණු වෙලාව’ සහ ‘ආදරේ හිතමු හෙමින්’ යන්නෙන් සිංහලට නැගීම කෙරෙහි අපගේ අවධානය යොමුවන්නේ ඒ නිසාය. චතුපමා මෙම කුඩා කෘති දෙක පිළිගන්වන්නේ ‘ලොකුත් නැති පොඩිත් නැති අයට’ය. ළමා කතාවන්හිම දිගුවක් ලෙස නිරන්තරයෙන් ‘යොවුන් සාහිත්‍යය’ වරදවා වටහා ගත් බොහෝ දෙනෙකුට ළමාවිය හා වැඩිහිටිවිය අතර දෝලනය වන ‘යොවුන්විය’ ස්පර්ශ කිරීම අසීරුය.

සාහිත්‍ය සම්මාන උළෙලවල ජූරි සභිකයන් පවා ‘ඒ වුණාට ඒක ඒ වයසෙ ළමයින්ට එච්චරම ගැළපෙන්නේ නෑ නේද?’ වැනි ප‍්‍රශ්න අසන්නේ ඒ නිසාය. වෙනත් අයුරකින් කිවහොත්් සියලූම යොවුන් වයසේ පිරිස් මෙකී හැට පැන ඇති ඒ ඒ අයගේ යොවුන්වියේ අත්දැකීම්වලම දිගුවක් ලෙස එකී සියල්ල පැවතීමේ අනිවාර්යතාව අවධාරණය කිරීම කෙතරම් ඛේදවාචකයක්ද? ”ලූක්’? ඔයා හුග වෙලාවකින් මොකුත් කීවෙ නෑ. අවුලක්ද? මාව ගෙදරට ඇරලවනවා නේද?


‘‘ඔව්.. නැතුව..’’
මං හිතෙන් පැටලිලා නෙවෙයි ඉන්නෙ කියලා පෙන්නන්න තව මොනා හරි කියන්න හොදටම ඕනකම තිබ්බත් වෙන මොකුත් කටට ආවෙ නෑ. සාමාන්‍යයෙන් අපි දෙන්නා, අපේ අදහස් ඉදිරිපත් කරන්න අනිත් කෙනා එක්ක මරා ගන්නවනෙ. ඒත් දැන් හදිස්සියෙම කියන්න කිසි දෙයක් නැතිව ගිහින්’’ ‘‘අයිලා, මං මේ කියන්නෙ මං කිස් කරපු එක ඔයාට අවුල්ද? අන්තිමේදි මං ඇහුවෙ එහෙම. මට දැනගන්න ඕනෑ වුණේ ප‍්‍රශ්නයක් නැද්ද කියන එක විතරයි. ‘‘ලූක්’ මොකක්ද ඔයා කියන්නෙ. ඒක කිස් එකක් විතරයිනෙ. අපි ඊට වැඩිය මොකුත් කළේ නෑනෙ’’ (අපි හමුවුණු වෙලාවේ, පිටුව 74* දිනකට වරක් බැගින් වසරේ දින 364ක් එකිනෙක පෙම්වතියන්ගෙන් ‘ආදරේදැයි’ විමසා අත්දැකීම් පවත්නා අයෙකුට වුවද, 365 වැනි පෙම්වතිය හා කතා කළ යුතු පළමු වැකිය තෝරාබේරා ගැනීමට දැවැන්ත අසීරුතාවකට මුහුණදෙන්නට සිදුවනු නොඅනුමානය.

පළමු හාදුවද, පළමු ලිංගික අත්දැකීමද එවැනිමය. වචනයට නැගිය නොහැකි තරමේ අපූර්වත්වයකින් හා ආහ්ලාදයකින් යුතුය. ලූක්ගේ සහ අයිලාගේ පළමු හාදුමය අත්දැකීම පරිවර්තිකාව අත්‍යවශයෙන්ම තෝරාබේරාගත් ස්වල්ප වචන කිහිපයකින් ප‍්‍රතිඅත්දැකීමක් බවට පත්කර ඇති අයුරු ප‍්‍රශංසනීයය. අපගේ යොවුන් නවකතාකරුවන් යොවුන් වියේ ආදරයක් ගැන අංශුමාත‍්‍රයක හෝ අත්දැකීම් නැති ශාන්තුවරයන් විශේෂයක් වන නිසාම ඔවුන්ට මෙවන් කෘති ‘යොවුන්’ නොවීම වෙනම කාරණයකි.


ලූයිලා කොබී සහ නෙල්සන් හෝල්ගේ විග‍්‍රහයට අනුව අවුරුදු 14-15 (ගැහැනු, අවුරුදු 14-15 (පිරිමි මධ්‍යතන යෞවන අවධියටද, අවුරුදු 15-17 (ගැහැනු, අවුරුදු 16-18 (පිරිමි පශ්චාත් යෞවන අවධියටද අයිති වෙති. ඒ අනුව අවැසිනම් මෙම කෘති ද්විත්වය මධ්‍යතන යෞවන අවධියේ සිට පශ්චාත් යෞවන අවධිය දක්වා දිවෙන බැව් පෙන්වාදිය හැක්කේ ලූක් හා අයිලාගේ 17 වන උපන්දිනය සැමරීමද, ඒ සියලූ සංසිද්ධි මධ්‍යයේ සිදුවන බැවිනි.


අප රටේ අධ්‍යාපන ක්ෂේත‍්‍රය තුළත්, යොවුන් සාහිත්‍ය කලා ඇතුළු සංස්කෘතික භාවිතාවන් තුළත් ‘ලිංගිකත්වය’ තේමාවක් නොවුණද, බටහිර අධ්‍යාපනයට එය එසේ නොවේ. ඒ නිසාම අගතියට ඇද නොවැටී ආශාවන් සංතර්පණය කර ගැනීමට ¥පතෙන් එහා යෞවන යෞවනියෝ බොහෝ දෙනා මැලි නොවෙති. අනාරක්ෂිත ගැබ් ගැනීම්, අනාරක්ෂිත ලිංගික ගනුදෙනු වෙනුවට අධ්‍යාපන ආයතන තුළින් පවා ලබන දැනුම හා අවබෝධය එදිනෙදා ජීවිතය තුළ අභ්‍යාසවීම කෙරෙහි ‘ආදරේ හිතමු හෙමින්’ කෘතියේ මැනවින් සාකච්ඡුාවට ලක්කෙරෙයි. එහිදී සංස්කෘතික සීමාවන්, දේශීය අනන්‍යතාවන්ට නැඹූරුවෙමින් කෙරෙන වචන සීරුමාරුව පරිවර්තන කාර්යයේ ප‍්‍රවීණයන්ගෙන් පවා පහසුවෙන් අත්විදිය නොහැකි අභ්‍යාසයක් බැව් සිහිපත් කරනු වටියි. ‘‘අපි හෙමීට පටන් ගත්තා. මුලින් චුට්ටක් රිදුණා.

සමහර වෙලාවට හිනා ගියා. මොකුත් අවුලක් වත්, මාරාන්තික අමාරුවක් වත් තිබුණෙ නෑ. එයා කොණ්ඩම් එක දාන ගමන් කලින් දවසක කිව්වා ඒක එයාට මදිවෙයි කියලා. මං කීවා ඕක අනිත් පැත්ත දාන්න කියලා. ඒකෙ හොදපිට කණපිට ගැන මං දැනගත්තෙ කොහොමද කියලවත් මං දන්නෙ නෑ. සමහරවිට ඉස්කෝලෙදි මාව පන්තියෙන් එළියට නොදාපු සයන්ස් පාඩමකින් දැනගත්තු එකක් වෙන්න ඇති. දෙයියනේ එයා දීපු උපදෙස් අපි ඒ විදිහටම පිළිපදිනවා දැක්කා නම් එහෙම මිස් හෝල්, සුදුමැලි වෙයි. මට හිතෙන විදිහට, කොණ්ඩම් එකක් හරියට දාගන්න හැටි, ඉස්කෝලෙදි අපට කියලා දුන්නාට එයාලා දැඩි ලෙස විශ්වාස කරනවා අපි හොද ළමයි නම් අපට එව්ව ඕනැ වෙන එකක් නෑ කියලා’’ (ආදරේ හිතමු හෙමින්, පිටු 84-85*. එහේ යෞවනයන්ට කොණ්ඩම් එකක් වඩාත් නිවරදිව භාවිත කිරීම පිළිබද පංතියේ විද්‍යා පාඩමේ කොටසක් ලෙස ඉගැන්නුවද, මෙහේ යෞවනයන්ට එවැන්නක් සාක්කුවේ දමාගෙන සිටීම පවා අට පාස් පොලිස් නිලධාරියෙකුගේ අත්අඩංගුවට පත්වීමට හේතුවකි. ඒ නිසාම එහේ ළමුන් නිසි ලෙස අධ්‍යාපන කටයුතු හමාර කරමින් වැඩිහිටියන් බවට පත්වෙද්දී මෙහේ ළමෝ පරිවාස බාරයේ සිරකරුවන් බවට පත්වෙති.

සමාජගතවීම යනුද, ඊනියා සංස්කෘතික පොලීසියක සිරගතවීමකි. මෙවන් වටපිටාවක චතුපමා අෙබිවික‍්‍රමගේ වෑයම හුදු යොවුන් සාහිත්‍යයක් සිංහල පාඨක ප‍්‍රජාවට හදුන්වාදීම පමණක් නොව අන්තර් සංස්කෘතික සහසම්බන්ධයක් ස්පර්ශ කිරීමට කැදවීමකි. නවක පරිවර්තිකාවක වුවද, කොදෙව්වේ ¥පත් මානසිකත්වයේ සිරකාරියක නොවී රිසි සේ පෑන හැසිරවීමට ඇය පසුබට නොවීම අගය කළ යුතුමය.

ප‍්‍රියාන් ආර් විජේබණ්ඩාර