ලලිත් ධර්මවර්ධන
ලංකාවේ සිටින ජ්‍යෙෂ්ඨතම සිනමා
කේශාලංකාර ශිල්පියා ඔහුද කියලාත් මට වෙලාවකට හිතෙනවා. මියගිය දෙස් විදෙස් සිනමාපට 250කට වැඩිය කේශාලංකාර ශිල්පියා ඔහුයි.
පුංචි සන්දියේ වැල්ලවත්තේ ගෙදර,
අක්කලා නංගිලාගේ කොණ්ඩ රටා අතීතයෙන්
පටන් ගනිමු.
මම ඉගෙනගත්තේ වැල්ලවත්තේ අර්තුසා
ඉස්කෝලේ. මම ඉස්කෝලේ යන කාලේ අපේ ගමේ කොණ්ඩා සැකසීම කළේ බර්ගර් කට්ටිය. අපේ ගෙවල්
ළඟ හිටියා ලන්සි පවුලක්. වැන්හවුටර් තමයි මහත්තයාගේ නම. ඔහු මනාලියන්ට අන්දවනවා.
මම පුරුද්දක් විදියට ඉස්කෝලේ ගිහිං ඇවිත් මේ ගෙදර ඉන්නවා. ඔහු කොණ්ඩා දානවා පේනවා.
ඒවා බලාගෙන ඉඳලා ගෙදර ඇවිත් නංගිලාට නැන්දලාට කොණ්ඩා දාලා ආපහු ගිහිං පෙන්නනවා.
එයා වැරදි හදනවා. එතැන තමයි ආරම්භය. අවුරුදු 12දී වගේ තමයි මේ විදියට කොණ්ඩා දාන්න පටන් ගත්තේ.
අවුරුදු 12 පුංචි එකාගේ කාලේ ඉඳලා කොණ්ඩා එක්ක හැප්පෙන
ඔබට කොණ්ඩය ගැන වෙනස් අදහසක් ඇති..
කොණ්ඩය මනුෂ්‍යයාට තිබෙන එක වැදගත්
ශරීරාංගයක්. පංච කල්‍යාණයෙන් කේශ කල්‍යාණය තමයි ඉහළම තැන. කොණ්ඩය කියන්නේ මිනිසාට
ඔහු කවුද කියලා අර්ථකථනය කරලා දෙන දෙයක්. කොණ්ඩය තිබිලා ගියාම මොකද වෙන්නේ?
ඔහු වෙනස් පුද්ගලයෙක් වෙනවා. ලංකාවේ
කාන්තාවන්ට තියෙන්නේ මිඞ් වේව් එකක් තියෙන බ්ලැක් කොණ්ඩ. මම මුල ඉඳලාම හිතපු දෙයක්
තමයි ගැහැනියකට කොණ්ඩය අවශ්‍යමයි කියලා. ඒ නිසා ඒක ලස්සන කරන්න ඕනෑ කියලා.
කොණ්ඩා සැකසුම් කලාව සඳහා ඔබට මුලින්
කියූ බර්ගර් ජාතිකයාට අමතරව ගුරුවරුන් හිටියේ නැහැ නේද?
නැහැ. මට මේකප් සඳහා නම් ගුරුවරයෙක්
හිටියා. ඔහු රෙජී ද සිල්වා. 1971
විතර මම රෙජී එක්ක මේකප් වැඩවලට ගියා, මේකප් ඇසිස්ටන්ට් හැටියට. ඔහු ඉහළින්ම හිටපු මේකප් ආටිස්ට් කෙනෙක්.
රෙජී මේකප්වලට අමතරව කොණ්ඩාත් කරපු නිසා මම රෙජීගෙනුත් කොණ්ඩා සැකසුම් ගැන
ඉගෙනගත්තා.
මේ කාල අවකාශයේම නේද විජය-මාලනී
නාරාහේන්පිට පාර්ක් රෝඞ් එකේ එකට ජීවත්වෙන්නේ.
මාලනී අක්කා (මාලනී ෆොන්සේකා* හිටියේ
පාර්ක් රෝඞ් එකේ. මම මාලනී අක්කාගේ බොහොම දරුණු රසිකයෙක්!. මම ඉතිං වැඩක් නැති
වෙලාවට මාලනී අක්කාගේ ගෙදරට යනවා. එතකොට මට අවුරුදු 22ක් ඇති. දවසක් මාලනී අක්කා මට කිව්වා ෂූටින්වලට
නුවරඑළියට යන්න ලෑස්තිවෙන්න කියලා. මම උඩබිම බැලූවා. බය නැතුව යමු, මම හැමදෙයක්ම බලාගන්නම් කියලා මාලනී අක්කා
කිව්වා. අපේ ගෙදරින් අහපුවාම ගෙදර අයත් කැමති වුණා. ඒ ෆිල්ම් එක තමයි ‘ඉන්දුට මල් මිටක්‘. ඒක තමයි මගේ කොණ්ඩා දාන්න පටන්ගත්ත පළවෙනි
ෆිල්ම් එක. මාලනී අක්කාට තමයි මම ඉස්සෙල්ලම කොණ්ඬේ දැම්මේ.
මම හිතුවේ ඔබ මාලනිය එක්ක නුවරඑළියට
ගියේ ඇගේ තනිනොතනියට කියලා..
ඒකත් එකක්. හැබැයි ඒ වෙනකොට මාලනී
අක්කා දන්නවා මම ඔය කොණ්ඩා සැකසුම් වැඩ යන්තම් යන්තම් කරනවා කියලා. ඉතිං ඒ වැඩ
දෙකටම තමයි මට කතාකරලා තිබුණේ. ඒ විදියට ‘ඉන්දුට මල් මිටක්‘ ෆිල්ම්
එකේ හැමෝටම කොණ්ඩා දැම්මා, ප‍්‍රධාන
කොණ්ඩා සැකසුම් ශිල්පියා නැතිනම් ප‍්‍රධාන කේශාලංකාර ශිල්පියා විදියට. ‘ඉන්දුට මල් මිටක්‘, යසපාලිත නානායක්කාරගේ ‘ගීතිකා’ එක්ක ෆිල්ම් තුනක් කරලා තමයි අපි කොළඹට
ආවේ. මේ ෆිල්ම් තුනම බොක්සොෆිස් ෆිල්ම් තුනක්. ඊට පස්සේ මම අවුරුදු 5ක් එක දිගට මාලනී අක්කාගේ හෙයාර් ඩේරසර්
විදියට වැඩ කළා. ඒ කාලේ මාලනීගේ කොණ්ඬේ එක්ක විතරයි මම වැඩ කළේ.
මාලනියට වගේම මාලනියගේ කොණ්ඩෙටත් ඔබ
බොහෝම ප‍්‍රියයි වගේ..
ඬේසි අක්කාගේ (රුක්මණී දේවි* කොණ්ඩෙට
පස්සේ මට වැදුණ හොඳම කොණ්ඬේ තිබුණේ මාලනී අක්කාට. මම ඬේසි අක්කා එක්ක ෆිල්ම්ස්
දෙකක වැඩ කළා. කොණ්ඩයේ දිග, කෙස්
ගස්වල ස්වභාවය වගේ ගොඩාක් හේතු නිසා තමයි අපි කොණ්ඩයක් හොඳයි කියන්නේ. ඒක අතට
ඇල්ලූවාම ඇඟිලිවලට දැනෙනවා. මාලනී අක්කාට තිබුණේ කර්ලි කොණ්ඩයක්. ඒක තද කර්ලි
එකකුත් නෙවෙයි. හැබැයි හොඳ ගැමි කොණ්ඩයක්.
දැන් අපි සිනමාවේ කේශාලංකාරය ගැන ටිකක්
කතාකරමු සොල්දාදු උන්නැහේ ළඟට කැන්දාගෙන..
චිත‍්‍රපටියක වැඩ කරන්න ලැබුණාම
මුලින්ම කරන්නේ ස්ක‍්‍රිප්ට් එක අතට අරගෙන කියෝලා කැරැුක්ටර් ස්ටඞී එකක්. ඊට පස්සේ
තමයි අධ්‍යක්ෂවරයා සහ නළුනිළියන් එක්ක කතාකරන්නේ. මේ ෆිල්ම් එකේ නම් මාලනී අක්කා
කළේ වෛශ්‍යාවකගේ චරිතයක්. ඒ වගේ ගෑනියක් කොහොමද කොණ්ඬේ බඳින්නේ කියලා කලින් බලලා
තියෙන්න ඕනෑ. මාලනී අක්කාත් කියනවා මෙහෙම
කරමු කියලා. අධ්‍යක්ෂවරයාත් යෝජනා කරනවා, යම් යම් දේවල්. ඒ සේරම සලකලා තමයි කොණ්ඩය දාන්නේ. ඒක මගේ නිර්මාණයක්.
ඉස්සර අද වගේ සිනමා තාක්ෂණය දියුණු
නැහැනේ. එතකොට කන්ටිනියුටි නැතිනම් අඛණ්ඩතාව නොනසා, නැතිනම් ජම්ප් නොඑන්න කොහොමද මතකයේ තියාගත්තේ..
නිශ්චල ඡුායාරූප අරගෙන තියාගත්තා. ඒවා
බලලා තමයි අලූතින් කොණ්ඬේ දාන්නේ. එහෙම තමයි ඒ කාලේ කන්ටිනියුටි රැුක්කේ. ඒ කාලේ
අද වගේ අධ්‍යක්ෂවරයා මොනිටර් එක ඉස්සරහ ඉඳගෙන බලාගෙන ෂොට් එක ඕකේ කළේ නෑ. එක දර්ශනයක තියෙනවා මාලනියගේ දකුණු
කනේ මලක් ගහලා. ඒ සීන් එකේම තව කෑලි ටිකක් දවස් දෙක තුනකට පස්සේ ගන්නකොට වම් කනේ
මලක් ගහන්න බෑ. ඒක තමයි වගකීම.
කලාත්මක සිනමාව සහ වාණිජ සිනමාව
කිව්වාම කොණ්ඩා සැකසුම් කලාවත් වෙනස් වෙනවා නේද?
කලාත්මක ෆිල්ම් කරනකොට වගේ නෙවෙයි
කොමර්ෂල් කරනකොට. එතකොට හෙයාර්ඩේරසින් සෑහෙන්න වෙනස් වෙනවා. ආර්ට් ෆිල්ම් එකක කොණ්ඩයක් ගොතලා කැරැුක්ටර් එකක්
එස්ටැබ්ලිෂ් කළා නම් ඒක දිගටම යන්නේ එහෙම තමයි. සමහර වෙලාවට සිංදුවකට, මතකයකට යනවා නම් කොස්ටියුම් එකත් එක්ක කොණ්ඬේ
වෙනස් වෙනවා. කැරැුක්ටර් එකට හානි වෙන විදියට කොණ්ඩය පාවිච්චි කරන්නේ නෑ කොයිම
වෙලාවකවත්. නමුත් කොමර්ෂල් ෆිල්ම් එකක් ගත්තොත් සිංදු තියෙනවා, නැටුම් තියෙනවා, ෆයිට් තියෙනවා, එතකොට ඒ සීන් එකට අදාළව ඇඳුම වගේම කොණ්ඩයත්
වෙනස් වෙනවා. සෑඞ් මූඞ් හැපි මූඞ්වලටත් කොණ්ඬේ වෙනස් වෙනවා.
විජය කුමාරතුංග විග් එකක් නිතරම භාවිත
කළා. රවීන්ද්‍ර රණ්දෙණියත් එහෙමයි. මෑතකම උදාහරණය රංජන් රාමනායක. මේ විග් දැමිල්ල
ගැනත් අපි ටිකක් කතාකරමු.
සිනමාවේ දිගටම විග්ස් පාවිච්චි කළා. ඒක
සින්තටික් විග් එකක්. ඒක දැම්මාට පස්සේ අඳුනාගන්න පුළුවන් විග් එකක් දාලා කියලා. 1978
ෂිවාජි ගනේෂන්ගේ ‘පයිලට් පේ‍්‍රම්නාත්’ කරන්න ඉන්දියාවේ ෆිල්ම් ක‍්‍රෑ එක ලංකාවට එනකොට
ඉන්දියාවේ හෙයාර්ඩේරසර් කෙනෙක් ආවා, ෂිවාජිගේ වැඩකරන්න. මේක ශ‍්‍රීදේවිගේ පළවෙනි ෆිල්ම් එක. මම මේ ෆිල්ම්
එකට සම්බන්ධ වුණේ මාලනී අක්කාගේ වැඩ කරන්න. ඒ පාර ඔවුන් මාලනී අක්කාට විග්ස් වගයක්
හඳුන්වා දුන්නා, ඒක නෙට් ෆිනිෂින් එකක්. ඒක අලවන්න
තියෙන්නේ. සින්තටික් නෙවෙයි, මිනිස්
කෙස්. ඇලෙව්වාට පස්සේ විග් එකක් දාලාද නැද්ද කියලා හොයන්න බෑ. එතැනින් තමයි ලංකාවේ
නැචුරල් හෙයාස්ටයිල් එක පටන්ගත්තේ. මේ ෆිල්ම් එකෙන් පස්සේ මම ඉන්දියාවට ගියා. මේ
හෙයාර්ඩේරසර්ගේ නම රවී. විග් මේකර් කෙනෙක්. මම ඔහුගේ ගෙදර ඉඳගෙන මට ඕනෑ විග්ස් හදවාගෙන, විග්ස් හදන හැටි ඉගෙනගෙන තමයි ලංකාවට ආවේ. එහෙම
තමයි නැචුරල් විග්ස් පැත්තට ගියේ. රවීන්ද්‍ර රන්දෙණිය රඟපෑ ‘සත්වෙනි දවස‘ ෆිල්ම් එකට පාවිච්චි කළ විග් එක, ඉන්දියාවෙන් ගෙනා විග් එකක්. රවීන්ද්‍ර රන්දෙණිය සාමාන්‍යයෙන් විග්ස්
පාවිච්චි කරන කෙනෙක්. විජය කුමාරතුංගත් එහෙමයි. විජය අයියාට මමත් විග්ස් දෙක තුනක්
හදලා දීලා තියෙනවා.
මාලනී ෆොන්සේකාගේ ෆිල්ම්ස්වල ඇගේ
හෙයාර්ඩේරසර් විදිහට විතරක් අවුරුදු පහක් වැඩකළා කිව්වා. ජීවත් වෙන්න ඒ ලැබෙන
මුදල් ප‍්‍රමාණවත් වුණාද?
‘ඉන්දුට මල් මිටක්‘ ෆිල්ම් එකට මම ඇග‍්‍රීමන්ට් අත්සන් කළේ රුපියල්
2500කට. ඒ කාලේ හැටියට ලොකු ගානක්. ඉස්සර
ෆිල්ම් පෙන්නන මණ්ඩල හතරක්ද කොහේද තිබුණානේ. සමහර මාසවලට ඒ සර්කිට් හතරෙම දිව්වේ
මම වැඩකළ ෆිල්ම්ස්. ඉතිං හිතාගන්නකෝ මගේ ඩිමාන්ඞ් එක ගැන.
ඔබ මෙහෙම වැඩ කරන්නේ සිනමාවේ හොඳම
යුගයේ. මේ යුගයේ සිනමානන්දය මතකයක් විදියට තියෙන්නේ කොහොමද?
මම එක සිද්ධියක් කියන්නම්. හර්බට්
රංජිත් පීරිස්ගේ ‘එක්ටැම් ගේ’ ෆිල්ම් එක ෂූට් කළේ වැලිමඩ. මාලනී අක්කා තමයි ප‍්‍රධාන
නිළිය. නළුවා රවී අයියා. මේ ෆිල්ම් එකේ ෂූටින් බලන්න අහල ගම්වල මිනිස්සු කොච්චර
එකතුවුණාද කිව්වොත් දවසක් දෙකක් යනකොට මිනිස්සු ලොකේෂන් එක ළඟින් කඩ දාගත්තා. ඒ
දවස්වල මාලනී අක්කා එක්ක වාහනේ ගිහිං බැහැලා සෙට් එකට යනවා කියන එකත් මාර
අභිමානයක්. අද කාලේ වගේ ජනේලෙන් එබිලා බලලා අහක බලාගත්තේ නෑ පේ‍්‍රක්ෂකයෝ. ඒ
දවස්වල මාලනී අක්කා එක්ක ප‍්‍රිමියර් ෂෝ එකකට ගියත් රසිකයෝ 200ක් 300ක් වටවෙනවා. මේ තරු ගුණය කියන එක නඩත්තු කරන්න ඕනෑ එකක්. අද කාලේ නළුනිළියෝ හැමතැනම පෙනී ඉඳලා
ඒක නැතිකරගත්තා. සබීතා පෙරේරා තමයි මට හිතෙන විදියට තරු ගුණය තිබුණ අවසන් නිළිය. 1983 වෙනකම් මොන ෆිල්ම් එක ආවත් පේ‍්‍රක්ෂකයෝ
බැලූවා. 1983 සිංහල දෙමළ කෝලාහලයෙන් පස්සෙ සිංහල
සිනමාව කඩාගෙන වැටුණා.
මාලනී ෆොන්සේකා ඇගේ කොණ්ඩා සැකසුම් ශිල්පියා
විදියට ඔබ සෙට් එකට අරගෙන යනවා. ඊට අමතරව ෆිල්ම් එකට මේන් හෙයාර්ඩේරසර්
කෙනෙකුත් ඉන්නවා. මේක මාලනියගේ එදා තිබුණ නිළි ආධිපත්‍යයද?
මට හිතෙන්නේ මේ බලය සිනමාව ඇතුළේ
ඉස්සෙල්ලාම ගොඩනගා ගත්තේ මාලනී අක්කා. ඇයට
ඕනෑ වුණා ඇගේ තරු ගුණය පවත්වාගෙන යන්න. ඒකට බොහෝ අධ්‍යක්ෂවරු එකඟවුණා.
ලෙස්ටර් මහත්තයාගේ ‘බැද්දේගම’ ෆිල්ම් එකේ මම මාලනී අක්කාගේ කොණ්ඩා සැකසුම්
ශිල්පියා වෙනකොට ෆිල්ම් එකේ මේන් හෙයාර්ඩේරසර් වුණේ සෑම් මහත්තයා. අපි අතර එහෙම
ගැටුමක් නෑ. මොකද මම වැඩ කරන්නේ කෙළින්ම ඩිරෙක්ටර් එක්ක.
අද තියෙන කොණ්ඩා කලර් කරලා ස්ටේ‍්‍රට්
කරලා නොයෙක් දේවල් කරලා තියෙන්නේ. එහෙම කොණ්ඩා එක්ක කොහොමද වැඩ කරන්නේ?
ගාඩි ෆිල්ම් ඒකේ මම වැඩකරන්න හිටියේ.
මම හැම මීටිං එකකටම ගියා. මම ප‍්‍රසන්න විතානගේ මහත්තයාට කිව්වේ එකම දෙයයි.
රීබොන්ඞ් කළ, ස්ටේ‍්‍රට් කළ කොණ්ඩ ගන්න එපා. මොකද මේ
ෆිල්ම් එකේ අපි බලන්න ඕනෑ හිස්ටොරිකල්
පැත්ත. ෆිල්ම් එකේ ස්ටෑන්ඩඞ් එක. මම මාස දෙකක් විතර ගාඩි ෆිල්ම් එකේ ප‍්‍රි-ප්‍රොඩක්ෂන්
කළා. නමුත් අවසානයේ මම අයින් වුණා. ප‍්‍රසන්නට ඩිරෙක්ටර් කෙනෙක් විදියට මම සෑහෙන්න
ගරු කරනවා. ඒ වගේම මම කිව්වොත් ප‍්‍රසන්න මේක මෙහෙම හරියන්නේ නෑ කියලා ඔහු
ඇහුම්කන් දෙනවා. ‘ආකාස කුසුම්’, ‘සිසිල ගිනිගනී’ ෆිල්ම්වල මම ප‍්‍රසන්න එක්ක වැඩ කළා.
හිස්ටොරිකල් ෆිල්ම්ස්වලට එනකොට මේ
කොණ්ඩ සැකසුම් කලාව කොහොමද වෙනස් වෙන්නේ?
ජයන්ත චන්ද්‍රසිරි එක්ක ‘දුටුගැමුණු’ ෆිල්ම් එකේ වැඩ කරනකොට, කොස්ටියුම් කරන්න ඇවිත් හිටිය ගෑනු ළමයෙක්, දවසක් මා ළඟට කොණ්ඩයක් අරං ආවා. මහගමරාළගේ
කුඹුරේ ගොයම් කපන දවස. දූවරු දෙන්නා කොණ්ඬේ ගොතලා රෙදි පටියකින් ගැට ගහන්න තමයි මේ අරගෙන ආවේ.
ගැමුණු කුමාරයා ආදරේ කරපු අර කොත්මලේ ගමේ කළු මැණිකා, සුදු මැණිකා කියන චරිත දෙකනේ මේ. ඊළඟට දර්ති,
එළාර රජ්ජුරුවන්ගේ බිසව. මෙයාට තිබුණේ
ග‍්‍රීක සම්භවයක්. කොණ්ඬේ ගොතන එක ආවේ ග‍්‍රීසියෙන්. එතකොට එළාරගේ බිරිඳ කොණ්ඬේ
ගොතලා බඳින්න පුළුවන්. හැබැයි අර කොත්මලේ රට මැද හිටපු ගෑනු ළමයි දෙන්නා කවදාවත්
කොණ්ඬේ ගොතලා බඳින්න විදියක් නෑ. ඉතිං මම ඒ හෙයාර් ස්ටයිල් එක දාන්න දුන්නේ නෑ. මම
ඒ ගෑනු දරුවාගෙන් ඇහුවා, අද අපි මේ හෙයාර් ස්ටයිල් එක දැම්මොත්,
දර්තිට මොකද කරන්නේ කියලා. අන්තිමට
ලොකු ආගියුමන්ට් එකක් ආවා.
හෙයාර් ස්ටයිල්ස් කියන්නේ සුළඟක් වගේ,
ඒක පැතිරෙනවා. කොණ්ඩ මෝස්තරයට
ඉතිහාසයක් තියෙනවා. කොණ්ඩයක් ගොතනවා නම් ඒක ආවේ මොන ශතවර්ෂයේද? මොන ජාතියක් එක්කද ආවේ? මේවා හොයන්න
ඕනෑ. මෑත ඉතිහාසයේ කතාවක් නම් නිශ්චල ඡුායාරූප තියෙනවා, අපිට රෙෆරන්ස් විදිහට. ඊටත් එහාට චිත‍්‍ර
තිබෙනවා. අපේ ගැහැනුන්ගේ ඈතම කොණ්ඩය ගැන තියෙන රෙෆරන්ස් එක තමයි සීගිරි ලලනා චිත‍්‍ර.
කුසුමාසන දේවිය හැදෙන්නේ පෘතුගාලයේ. එයා ලංකාවට එනකොට එන්නේ එයාගේ බියුටීෂියන්ලා
එක්ක. එතකොට එයාගේ හෙයාර්ඩේරසර්, එයා එක්ක ඇවිත් තියෙනවා. ඊට පස්සේ එයාව අනුකරණය කරන්නේ නැද්ද මෙහේ
අය. බි‍්‍රතාන්‍යයේ වික්ටෝරියා මහරාජිනියගේ වික්ටෝරියා කට් එක අපි පිළිගත්තේ නැද්ද?
මේක මහා සාගරය වගේ පුළුල්. නිතරම අපි
අධ්‍යයනය කරන්න ඕනෑ.
ලංකාවෙ කුල කීයක් තියෙනවාද, ඒ හැම කුලයේම අය කොණ්ඬේ බඳින විදිය වෙනස්. ඒක
ඔවුන්ගේ අනන්‍යතාව. රොඞී කුලයේ මිනිස්සු, රදා මිනිස්සු කොණ්ඬේ බැන්ද විදියට නෙවෙයි කුලවතියන් කොණ්ඬේ බැන්දේ.
උඩරට පහත රට සපරගමුව වන්නිය යාපනය කොණ්ඩය දාන විදිය එකිනෙකට වෙනස්.
කොණ්ඬේ බඳින තැන තීරණය කරන්නේ
සංස්කෘතිය. මොහෙන්දජාරෝ හරප්පා ශිෂ්ටාචාරයේ ඉඳලා ඒක එහෙමයි. නුවර ඔසරි අඳින වයසක
අම්මලා කොණ්ඬේ කොතැනින්ද බඳින්නේ, බෙල්ල හරියෙන් නේද? කොණ්ඬේ බඳින තැන අනුව සෑහෙන්න කතාවක් කියනවා. ස්ත‍්‍රියකට සාමාන්‍යයෙන්
නළල වැහෙන්න ඕනෑ, එතකොට තමයි ලස්සන. හැබැයි ගොඩාක් වැහුණත්
අවුල්. පිරිමියෙකුගේ නළල ගොඩාක් වැහුණාම ඔහුගෙන් පෞරුෂය පේන්නේ නෑ. ස්ත‍්‍රී ලක්ෂණ
තමයි මතුවෙන්නේ. දන්ත ධාතුව රැුගෙන පැමිණි හේමමාලා කුමරියගේ චිත‍්‍රය බලන්න. ඇය
කොණ්ඩය කොතනින්ද ගැටගහලා තියෙන්නේ. ඒ ගැටගැහීමත් සමග එන පෙනුම කොහොමද? පිරිමියෙක් හොඳට නළල පේන්න පිටිපස්සට කරලා
කොණ්ඬේ පීරුවාම නැති පෞරුෂයක් පේන්න ගන්නවා.
දැන් හෙයාර්ඩේරසින්වල තත්ත්වය
කොහොමද?
ප‍්‍රසන්න විතානගේ, අසෝක හඳගම, ජයන්ත චන්ද්‍රසිරි, ජැක්සන් ඇන්තනි වගේ කිහිප දෙනෙක් විතරයි අද තමන්ගේ ෆිල්ම්ස්වල
හෙයාර්ඩේරසින් හරියට භාවිත කරන්නේ. අනික දැන් මොන නිළියකගේද නැචුරල් කොණ්ඩයක්
තියෙන්නේ. කාගේවත් නැහැ. කොණ්ඬේ පාට කරලා රීබොන්ඞ් කර්ලා. සමහර ඇක්ට‍්‍රස්ලා මම
ළඟට ආවාම රීබොන්ඞ් කරන්න, මම
එපා කියනවා. හැබැයි ඉතිං මම බියුටීෂියන් කෙනෙක් විදියට හැමෝටම ඕක කියන්න ගියොත් මගේ බිස්නස් එක ඉවර වෙනවා. නමුත්
නිළියක් කියන්නේ සුවිශේෂ චරිතයක්. එතකොට ඇය පාලනය වෙන්න ඕනෑ.
අපි අවසන් වශයෙන් විදෙස් රටවල නිර්මාණ
සමග හෙයාර්ඩේරසර් කෙනෙක් විදියට ඔබ වැඩකළ විදිය ගැන ටිකක් කතාකරමු.
මෑතකම මම දීපා මේතාගේ ‘ෆනී බෝයි’ ෆිල්ම් එක කළා. ඒකේ මම කී හෙයාර්ඩේරසර්. දීපා මම එක්ක ‘වෝටර්, මිඞ් නයිට් චිල්ඞ්රන්’ වැඩකළා. මම වැඩිය වැඩ කරලා තියෙන්නේ ඉටැලියන්, බි‍්‍රටිෂ්, ඇමරිකන් ෆිල්ම්වල. x
