No menu items!
30.2 C
Sri Lanka
28 July,2025
Home Blog Page 292

5000 බෙදන්නෙපා කියා කොමිසම කියා නෑ

ආණ්ඩුව ලබාදෙන රුපියල් 5000 දීමනාව ජුනි මාසයේදී නොගෙවන ලෙස මැතිවරණ කොමිෂන් සභාව ආණ්ඩුවට දැනුම්දී නැතැයි කොමිසමේ සාමාජිකයෙක් අනිද්දා සමඟ අදහස් දැක්වමින් පැවසීය.

ඒ වෙනුවට කොමිසම මැයි 17 වැනිදා ජනාධිපති ලේකම් පී.බී. ජයසුන්දරට ලිපියක් මගින් දැනුම් දී තිබුණේ මෙම ආධාර බෙදීමට දේශපාලනඥයන් මැදිහත්වීම පිළිබඳව සලකා බලන ලෙස පමණක් බව එම සාමාජිකයා කීය. ආධාර බෙදීම ගැටලුවක් නොවන බවත්, එය ප්‍රාදේශීය ලේකම්වරුන්, ග්‍රාම නිලධාරීවරුන් ආදි රජයේ නිලධාරීන්ගේ මැදිහත්වීමෙන් කළ හැකි බවත් එම සාමාජිකයා කීය.

කොවිඩ් 19  වසංගතය පැතිරයෑම නිසා  දෛනිකව ආදායම් අහිමි වු පවුල්වලට ගෙවනු ලබන රුපියල් 5000 දීමනාව ජුනි මාසයේ  නොගෙවීමට කැබිනට් මණ්ඩලය තීරණය කර ඇති බව  කැබිනට් සමප්‍රකාශක  බන්දුල ගුණවර්ධන මැයි 21 වන දින පැවති කැබිනට් තීරණ දැනුම්දීමේ මාධ්‍ය හමුවේදී ප්‍රකාශ කර තිබුණි.

ජනතාව බෙදලා වසංගතයකට මුහුණදෙන්න බෑ

නලින්ද ජයතිස්ස – ජවිපෙ හිටපු පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී

කොවිඩ්-19 රෝගය පැතිරීම පාලනය කරන්නට ගත් ක්‍රියාමාර්ග ගැන ඔබේ අදහස මොකක්ද?

දැනට රෝගීන් වාර්තාවුණ රෝගීන් ප්‍රමාණය 1000 ඉක්මවලා තිබුණා. එක වෙලාවක කළුතර, බේරුවල ප්‍රදේශය ආශ්‍රිතව රෝගීන් වාර්තා වුණා. මේ වන විට සමාජයට රෝගය පැතිරීම සෑහෙන දුරට පාලනය කරලා තියෙනවා. රෝගය ඇතැයි වාර්තාවෙන රෝගීන් 1000 ඉක්මවුවාට ඒ හැමෝටම රෝගය වැළඳුණේ කොහෙන්දැයි හඳුනාගන්න සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශය සමත්. ඇත්තටම 1000ක සංඛ්‍යාවට වඩා වැදගත් වෙන්නේ ඒ සියලුදෙනාට රෝගය ආවේ කොතැනින්දැයි අපි දන්නවා කියන එක. ඒ නිසා සැලකිය යුතු තරම් රෝගය පාලනය කරලා තියෙනවා. සමාජ පැතිරීමක් දක්වා තවම ගිහින් නෑ. දැනට වාර්තා වූ රෝගීන්ගෙන් වැඩි පිරිසක් හමුවුණේ වැලිසර කඳවුරෙන්. තවමත් ඒ අය අතරේ රෝගය පාලනය කරගන්න බැරිවෙලා තියෙනවා. මේ සෙබළුන්ට රෝගය වැළඳුණේ ක්‍රියාන්විතයේදී. දැන් කඳවුර තුළ රෝගය පාලනය කරගන්න මැදිහත් වෙන්න ඕනෑ. සාමාන්‍ය පටිපාටියෙන් එහා ගිහින් වසංගත විශේෂඥයන්ගෙන් සමන්විත කමිටුවක් මැදිහත් වෙන්න ඕනෑ. පළවැනි රෝගියා වාර්තා වෙලා අද වනවිට සති 10ක් ගතවෙලා. අපි වරද්දාගත්ත තැන් කිහිපයක් තිබුණා. පසුකාලීනව සෞඛ්‍ය අංශයේ උපදෙස් අනුව සෞඛ්‍ය අංශ මෙහෙවන්න සමත් වුණා. ඒත් සමහර තැන්වලදී සෞඛ්‍ය උපදෙස් නොතකා කටයුතු කළා. ඉන්පස්සේ ජනතාවට දෝෂාරෝපණය කරන්නත් උත්සාහ කළා.

උදාහරණයක් කීවොත්..

සුරාසැල් විවෘත කරලා, ජනතාව පොරකනකොට ජනතාවට දෝෂාරෝපණය කරලා වැඩක් නැහැ. ජනතාවට නින්දා කරලා තේරුමක් නෑ. සුරාසැල් විවෘත කළේ කවර සෞඛ්‍ය උපදෙස් අනුවද කියලා අපි දන්නේ නැහැ. ඒ වගේම තමයි සෞඛ්‍ය සේවා අධ්‍යක්ෂ ජෙනරාල්වරයා පොදු ප්‍රවාහනය නතර කරන්න කියලා නිවේදනයක් දාලා සතියක් යනකොට, පොදු ප්‍රවාහනයේදී සීට් ගණනට මගීන් ගෙන යෑමට අවසර දීම සඳහා තීන්දුවක් ගත්තා. ඒ නිසා සෞඛ්‍ය උපදෙස් නොතකා කටයුතු කළ අවස්ථා තියෙනවා. ඒවායේ ප්‍රතිඵල බලන්න සති දෙකක් විතර යාවි. කෙසේ වෙතත් රෝගය පාලනය කරන්න නම් වසංගත රෝග විශේෂඥයන්ගේ උපදෙස් අනුව රාජ්‍ය යාන්ත්‍රණය සකස් කරගන්න ඕනෑ.

දින 28කට පසුවත් වැලිසර කඳවුරෙන් රෝගීන් වාර්තා වෙන නිසා, එම සෙබළුන්ව නිරෝධායනයට යොමුකළ පසුව ඇතුළේදීත් රෝගය බෝ වුණ බව පෙනෙනවාද?

සුදුවැල්ලේදී හෝ වෙන තැනකදී නිරාවරණය වුණ අය සියලුදෙනාම වගේ කඳවුර ඇතුළට ගෙනාවා. ආසාදනය වීම ඇතුළේදී වුණා වෙන්න පුළුවන්. එහෙම නම් කඳවුර ඇතුළේ ස්ථානගතවීම් ගැන සැලකිලිමත් වෙන්න ඕනෑ.

කොවිඩ්-19 වසංගතය එනකොට හිටපු ආණ්ඩුව බලයේ හිටියා නම් මොනවා වේවිද?

පහුගිය ආණ්ඩුවේ ජනාධිපතිවරයා හා අගමැතිවරයා අතර තිබුණු කඹ ඇදිල්ල, වගකීම් විරහිතභාවය අනුව මෙවැනි ප්‍රශ්නයක් ආවා නම් හත්පොලේ ගාගන්නවා. මේ ආණ්ඩුවේ අය විපක්ෂයේ හිටියා නම් වසංගතය මර්දනය කරන්න දෙන්නේම නැහැ. ඒ නිසා ජනතාවගේ පැත්තෙන් සාපේක්ෂව හිතුවොත් රාජපක්ෂ ආණ්ඩුව බලයේ ඉන්න එක මේ වෙලාවේ හැටියට ටිකක් හොඳයි.

සහන සැලසීම අතින් ආණ්ඩුව සාර්ථකද?

මාස දෙකක් රට වහලා තිබුණේ. ස්වයං රැකියා, ව්‍යාපාර ආදි සියල්ල නතර වුණා. ජනතාව අතිශය පීඩාවට පත්වෙලා ඉන්නේ. රුපියල් 5000 ලබාගැනීම සඳහා ජනතාව ඇදී එන ආකාරයෙන් ඒක පේනවා. තමන්ට වසංගතය බෝවීමේ අවදානමත් නොතකා ජනතාව ආධාර ගන්න පොරකන්නේ ජීවත්වීම අසීරු නිසා. භාණ්ඩාගාරයේ තියෙන මුදල් බදු ගෙවන ජනතාවගේ යහපතට කළ යුතුයි. එහෙත් ප්‍රාදේශීය දේශපාලනඥයන්ගේ වුවමනාවට සහනාධාර බෙදීම් සිද්ධ වුණා. ප්‍රාදේශීය ලේකම් හා ග්‍රාම නිලධාරී හරහා ගියා නම් ජනතාවට සහන ලැබෙන්න තිබුණා. එහෙත් පොහොට්ටුවේ මැතිවරණ ව්‍යාපාරය වෙනුවෙන් සහනාධාර බෙදීම නිසා සංකූලතා ඇතිවුණා. දැනටත් සහනාධාර බෙදීම හරියට ක්‍රියාත්මක වෙන්නේ නැහැ. ඒ දේශපාලන බලපෑම නිසා තමයි පහළම ඉන්න නිලධාරීන් වන ග්‍රාම නිලධාරීන් ආධාර බෙදීමෙන් ඉවත් වුණේ.

ලෝකයේම ආර්ථිකය පහළ වැටෙනවා. මෙවැනි මොහොතක තමයි භාණ්ඩාගාරයේ සහ රාජ්‍ය බැංකුවල තියෙන මුදල් කෘෂි, ධීවර, පශු සම්පත් හා සුළු, මධ්‍ය පරිමාණ ක්ෂේත්‍රවල ආයෝජනය කරන්න ඕනෑ. මේ වෙලාවේ ආයෝජනය කරන්න බැරි හින්දා සහන දීලා ඔවුන්ව නඟා සිටුවන්න ඕනෑ. එහෙත් ඒකට සැලැස්මක් ඇතිව භාණ්ඩාගාරයේ මුදල් වියදම් කරනවාද කියන ප්‍රශ්නය තියෙනවා. සෞඛ්‍ය අංශ, ආරක්ෂක අංශ තමන්ගේ ඩියුටිය නිවැරදිව කරගෙන ආවාට සහනාධාර බෙදීමේ ක්‍රියාවලිය තනිකර ක්‍රියාත්මක වුණේ බැසිල් රාජපක්ෂගේ මූලිකත්වයෙන්. ඔහු පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රිවරයෙක් නෙවෙයි. ඔහු දේශපාලන පක්ෂයක ප්‍රධානියෙක්. ඒ නිසා අඩුපාඩු ගණනාවක් තියෙනවා. සෞඛ්‍ය අංශ සහ ආරක්ෂක අංශ රට යම් යථාවත් කිරීමකට ලක් කළාට ආර්ථිකය පැත්තෙන් ආණ්ඩුව අසමත්භාවයක් පෙන්වලා තියෙනවා.

මේ දවස්වල බස්නාහිර හිරවෙලා සිටි අයව ගෙවල්වලට යැවීම සිද්ධවෙනවා. මාස දෙකක් තිස්සේ ඔවුන්ට කිසිම සහනයක් නැතිව සිරකරගෙන සිටීම හොඳ වැඩක්ද?

මුලින්ම බස්නාහිර පළාත කේන්ද්‍ර කරගෙන රෝගය පැතිරුණු හින්දා පිටට පුද්ගලයන් යෑම නතර කරගන්න සිද්ධවුණා. ඒක අසීරුවෙන් හෝ අනුගමනය කළ යුතු දෙයක්. මොකද ඔවුන්ව ගෙවල්වලට යවලා සාර්ථකව නිරෝධායනය කරන්න බැරිවුණොත් ප්‍රශ්නයක් වෙනවා. ඒ නිසා ඔවුන්ව නිවෙස්වලට නොයැවීම සිතාගත හැකි තත්වයක්. එහෙත් ආණ්ඩුව කළයුතු වන්නේ පුළුවන් තරම් සහන ලබාදීම. ඒක තමයි සිද්ධවුණේ නැත්තේ. ඔවුන් බෝඩිම්වල හිරවෙලා හිටියා. ග්‍රාම නිලධාරීන් හරහා කොළඹ සිටි අයව හඳුනාගත්තා නම් සහන දෙන්න තිබුණා.

විදේශගත ශ්‍රමිකයන්ව ගෙන්වාගැනීම ගැන සෑහීමට පත්වෙනවාද?

විදේශවලින් හැකි සියල්ලන්වම ගෙන්වන්න ඕනෑ. ගෙන්වුවේ නැති විශාල පිරිසක් ඉන්නවා. මොනවා හරි ක්‍රමයකට රටට එන්න කැමැත්තෙන් ඉන්න අයව ගෙන්වාගන්නම ඕනෑ. ඒ අයව නිරෝධායනයට ලක් කරන්න ඕනෑ. මීට කලින් එසේ කිරීමේදී සිද්ධවුණ අක්‍රමිකතා ගැන තැනින් තැන කතාබහට ලක්වෙලා තියෙනවා.

ඇතැම් විදේශ ශ්‍රමිකයන්ට අපහාස කිරීමත් සිද්ධවුණා නේද?

දශක ගාණක් තිස්සේ ලංකාවේ ආර්ථිකය නඟා සිටුවන්න දුක්විඳපු අය තමයි විදේශ ශ්‍රමිකයන්. ඔවුන් බොහොම දුක් වින්දා. ඒ නිසා ඔවුන්ව ගෙන්වලා, නිරෝධායනය කරල සමාජගත කරන්න ඕනෑ. කොහොම වුණත් මුලින්ම ඉතාලියෙන් ගෙන්වපු අයට අදාළව අනුගමනය කරපු ක්‍රියාමාර්ග සාධාරණ නෑ. ඉතාලියෙන් ඇවිත් හිතාමතා රෝගය බෝ කළා වගේ අදහසක් පැතිරෙන්න ආණ්ඩුව ඉඩහැරියා. ඒක ඉතාම අසාධාරණයි.

මුස්ලිම් ජනතාවට එරෙහි ජාතිවාදය ගැන අදහස මොකක්ද?

පහුගිය සති තුනකට ආසන්න කාලයේදී ආණ්ඩුව ප්‍රවෘත්ති හැදුවේ මැතිවරණය ඉලක්ක කරගෙන. මුල්ම උත්සාහය තිබුණේ අප්‍රේල් අග මහමැතිවරණය පවත්වන්න. ඒ වෙනුවෙන් අප්‍රේල් අග මැතිවරණය විවෘත කිරීමට උපරිම උත්සාහය ගත්තා.

මෑත කාලයේ ප්‍රවෘත්ති බැලුවාම පේනවා ඔවුන් මේ ප්‍රවෘත්ති නිර්මාණය කරන්නේත් මහමැතිවරණය ඉලක්ක කරගෙන කියලා. උදාහරණයක් විදියට මුහුදු මහා විහාරයේ ප්‍රශ්නය. කාලයක් තිස්සේ මුහුදු මහා විහාරයට අයිති ඉඩම් වෙනුවෙන් හාමුදුරුවෝ සටනක් කරමින් ඉන්නවා. දැන් ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශයේ ලේකම් ආදි අය ගිහින් කරලා තියෙන්නේ හාමුදුරුවෝ කාලයක් තිස්සේ සටන් කරපු අක්කර 30 සනාථ කිරීම විතරයි. අමතර අඟලක්වත් දීලා නෑ. ඒත් කළ යුතු වුණේ 1951 පුරාවිද්‍යා පනතෙන් සනාථ කළ ආකාරයට ඉඩම් ප්‍රමාණය වැඩි කරලා දෙන එක. මේ විදියට ගෝලීය වසංගතයක් එක්ක තමන්ගේ මැතිවරණ දේශපාලනය කලවම් කරගත්තාට පස්සේ රටක් හැටියට වසංගතයට මුහුණදීමේ ශක්තිය තමයි දුබල වෙන්නේ. ජනාධිපතිවරයාගේ ඉඳන් සාමාන්‍ය පුරවැසියා දක්වා සියලුදෙනාවම එක යාන්ත්‍රණයකින් මෙහෙයවිය යුතුයි. මේක ගංවතුරක්, සුනාමියක්, නායයෑමක් වගේ නෙවෙයි. මැතිවරණයක් ඉලක්ක කළාම වෙන්නේ ජනතාව බෙදෙන එක. ජනතාව බෙදලා වසංගතයකට මුහුණදෙන්න බෑ.

සෞඛ්‍ය සේවා අධ්‍යක්ෂ ජෙනරාල්වරයා පළමු රෝගියා වාර්තා කළ හැටියේම මාධ්‍යවලට නිර්දේශ ඉදිරිපත් කළා. ඒවා මාධ්‍යවලින් රැකියා යුතු ආචාරධර්ම. ඒවා කඩ වුණා. මුලින්ම ඉතාලියෙන් ආපු අය බෝ කරනවා කිව්වා. ඊට පස්සේ මුස්ලිම් අය බෝ කරනවා කිව්වා. නාවික හමුදාවෙන් බෝ කරනවා කිව්වා. මේවා නිර්මාණය වුණේ ආසාදිතයන් ගැන ප්‍රවෘත්ති පළ කරපු ආකාරය අනුව. එක වෙලාවක ආසාදිතයන්ව මරාගෙන මැරෙන බෝම්බකරුවන් මට්ටමට දාලා මතයක් හැදුවා. සෞඛ්‍ය ඇමතිවරිය පවා ඒ මතවාද දිරිමත් කළා. කවුරුත් කැමැත්තෙන් ආසාදිතයන් වෙන්නේ නැහැ. වගකීමක් නැතිව රූපවාහිනී මාධ්‍ය කරපු වැඩ නිසා සමහර අය රෝගය තිබේදැයි සැකයක් තිබුණත් හැංගෙන්න උත්සාහ කළා. රෝගය පැතිර ගියාම තමයි මාධ්‍ය යම් පමණකට හෝ පාලනය වුණේ.

ජාත්‍යන්තර නිර්දේශවලට අනුකූලව කොවිඩ්-19රෝගයෙන් මියයන අයව භූමිදානය කරන්න අවසර දෙන්නැයි ඉල්ලීම් ඉදිරිපත් වෙනවා. ඒ ගැන අදහස මොකක්ද?

මේක ලෝකෙට අලුත් වසංගතයක්. මෙතරම් වේගයෙන් ලෝකයේ සියලු රටවල පැතිරුණු වසංගතයක් ගැන අපි අහලා නැහැ. මේකට අදාළ නිශ්චිත ප්‍රතිකාරයක් හොයාගෙනත් නෑ. මෙවැනි මොහොතක සෞඛ්‍ය අංශවල නිර්දේශ අනුව කටයුතු කළ යුතුයි. අපි ජීවිත ආරක්ෂා කරගෙන හිටියොත් ජාතිය, ආගම, භාෂාව ආරක්ෂා කරගන්න පුළුවන්. ජීවිත ආරක්ෂා කරගැනීමට හොඳම ක්‍රමවේද තීරණය කරන්නේ සෞඛ්‍ය විශේෂඥයන්. අපි හිතූ හිතූ විදියට වැඩ කරන්න ගියොත් තත්වය පාලනය කරගන්න බැරිවෙනවා.

පාර්ලිමේන්තුව කැඳවන්නේ නැතිව මඟහරින්න ආණ්ඩුව ගන්න උත්සාහය ගැන අදහස මොකක්ද?

අපේ රටේ ව්‍යවස්ථාව සකස්වෙලා තිබෙන්නේ විධායකය, ව්‍යවස්ථාදායකය හා අධිකරණය අතර බලය තුලනය වන ආකාරයට. ඒ අනුව සාමාන්‍යයෙන් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ හා අභියාචනාධිකරණ විනිසුරුවරුන් පත් කරන්නේ ජනාධිපතිවරයා වුණාට ඒක ව්‍යවස්ථාදායකයට යටත් වෙලා තිබෙන්නේ. විනිශ්චයකාරයෙක්ව අයින් කරන්න නම් පාර්ලිමේන්තුවේ කැමැත්ත ඕනෑ. රටේ විධායක ජනාධිපතිධුරය හිස්වෙලා මාසයකට වැඩි කාලයක් තියෙන්න බෑ. ඒ වගේම තමයි රටේ පාර්ලිමේන්තුව නැතිව මාස තුනකට වඩා යන්න බෑ. ව්‍යවස්ථාව කියවන ඕනෑ කෙනෙකුට එන හැඟීම තමයි ජනාධිපතිවරයා පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවලා මාස තුනක් ඇතුළත කැඳවන්න පුළුවන් බව. ඒක සලකන්නේ නැත්නම්, ඒකේ තේරුම තමයි පාර්ලිමේන්තුව නැතිව ඕනෑ තරම් කාලයක් ඉන්න පුළුවන් බව. මාස තුනක පැහැදිලි සීමාවක් තියෙද්දී, ඒක කඩන්න දුන්නොත් නහයට උඩින් අඩියක් ගියත් එකයි, අඟලක් ගියත් එකයි කියන තැනට පත්වෙනවා. මාස හයක් කැඳවන්නේ නැතිව හිටියොත් අවුරුදු දහයක් වුණත් අනාගතයේ කල් දාන්න ඉඩ තියෙනවා. ජනාධිපතිවරයාට කාලසීමාවක් දීලා නැති බව කවුරුහරි කියනවා නම් ජනාධිපතිවරයාට පුළුවන් ඒක හේතුවක් කරගනිමින් තමන්ට තිබෙන අපැහැදිලිතාව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයෙන් විමසන්නට. මහමැතිවරණය පවත්වලා පාර්ලිමේන්තුව කොපමණ කාලයකින් කැඳවන්න ඕනෑද කියලා ව්‍යවස්ථාවේ නැහැ. ඒ නිසා ඒක ප්‍රයෝජනයට අරගෙන කාට හරි කියන්න පුළුවන් ඡන්දය තිබ්බත්, පාර්ලිමේන්තුව කැඳවන්න දවසක් නැහැනේ කියලා. මේ වගේ මුග්ධ තර්ක පාවිච්චි කළොත් හැමදාටම පාර්ලිමේන්තුව වහන්න ඉඩ තියෙනවා. පාර්ලිමේන්තුව කැඳවලා වසංගතයට බෙහෙත් හොයන්නද කියලා අහන අයට දෙන්න තියෙන උත්තරේ තමයි පාර්ලිමේන්තුව ඕනෑ රටේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය තියාගන්නට බව.

එක්සත් ජාතීන්ගෙන් ඉවත්වෙන්න සිතීමම විකාරයක් -තමාරා කුනනායගම්

0

මැයි 19 වැනිදා පැවැති රණවිරු සමරු උත්සවයේදී ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරයා කළ කතාව, ලංකාවේ මෙන්ම විදේශවල බොහෝ දෙනාගේ අවධානයට ලක්වී තිබේ. ‘රටට අසාධාරණයක් වෙන ආකාරයට කිසියම් ජාත්‍යන්තර ආයතනයක් හෝ සංවිධානයක් දිගින් දිගටම කටයුතු කරන්නේ නම්, ඒවායේ සාමාජිකත්වයෙන් ශ්‍රී ලංකාව ඉවත් කර ගැනීමට තමා කිසිවිටෙක පසුබට වන්නේ නැතැ’යි ජනාදිපතිවරයා එහිදී කීවේය.

‘ලෝකයේ බලවත්යැයි හඳුන්වන රටවල නායකයන් පවා පැහැදිලිවම තමන්ගේ රටේ රණවිරුවන්ට විරුද්ධව කිසිදු ක්‍රියාමාර්ගයක් ගැනීමට ඉඩ ලබා නොදෙන බව ප්‍රකාශ කර තිබෙන අවස්ථාවක ශ්‍රී ලංකාව වැනි කුඩා රටක මේ තරම් කැපවීමක් කළ රණවිරුවන් අනවශ්‍ය පරිදි පීඩනයට පත්කිරීමට තමා ඉඩ දෙන්නේ නැතැ’යිද එහිදී ඔහු කීය.

ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මහතා ජනාධිපති වීමෙන් පසු ආනන්දයට පත්ව සිටින ස්වෝත්තමවාදී යුදකාමීන්ගේ ආහ්ලාදයට ජනාධිපතිවරයා කළ ඒ කතාව හේතුවක් විය හැකි නමුත්, රාජ්‍යතාන්ත්‍රික වශයෙන් එය කෙතරම් දුර්වල හා අදූරදර්ශී කතාවක්දැයි දැනටමත් බොහෝ දෙනෙක් කතා කරති. එක පැත්තකින් එම කතාවේදී ජනාධිපතිවරයා අමෙරිකාව හා ලංකාව සමාන තත්ත්වයේ තබයි. මන්ද යත්, පසුගිය කාලයේ එක්සත් ජාතීන්ගේ මානව හිමිකම් කවුන්සිලයෙන් ඉවත් වුණේ අමෙරිකාව පමණක් නිසාය. ඩොනල්ඞ් ට්‍රම්ප් මානව හිමිකම් කවුන්සිලය හැඳින්වූයේ වැසිකිළි වළක් ලෙසය. ඒ විවිධ රටවල ආක්‍රමණශීලීව රැඳී සිටින තම හමුදා ගැන පියවර ගැනීමට මානව හිමිකම් කවුන්සිලය තුළ බලපෑමක් එද්දීය. අමෙරිකාව කළ දේ, තවත් එවැනි ලෝක ත්‍රස්තවාදීන් ලෙස හැසිරෙන රටක්ම මිස අන් කවුරුවත් අගය කරන්නේ නැත. බොහෝවිට ලබන නොවැම්බරයේදී ජනතාව විසින් පලවා හැරෙන ට්‍රම්ප්ගෙන් පසු ජනාධිපති වන ඕනෑම කෙනකු වහාම මානව හිමිකම් කවුන්සිලයට ඇතුළු වන හැටි නැවත සලකා බලනවා ඇත.

එහෙත්, ඒ අර්ථයෙන් ලංකාව සිටින්නේ අමෙරිකාවට සමාන තැනකද? අමෙරිකාව ඉවත්වීම නිසා ඔවුන්ට ඇතිවන ප්‍රතිඵලත්, ලංකාව ඉවත් වුවහොත් ලංකාවට ඇතිවන ප්‍රතිඵලත් සමානද? ලංකාව ඇමරිකාව තරම් ලොකුද? බලවත්ද? ශක්තිමත්ද?

ජනාධිපතිවරයා බොහෝ දුරට එසේ කියන්නට ඇත්තේ එක්සත් ජාතීන්ගේ මානව හිමිකම් කවුන්සිලය ගැනය. මන්ද යත්, යුද්ධයේ අවසාන කාලය තුළ සිදුවුණු මානව අයිතිවාසිකම් උල්ලංඝනයන් ගැනත්, ජාත්‍යන්තර මානුෂීය නීති කඩකිරීම ගැනත් ලංකාවට එරෙහිව දිගින් දිගටම විමසිල්ලෙන් සිටියේත්, ලංකාවේ වගවීම සහතික කර ගැනීම සඳහා විවිධ යෝජනා සම්මත කරගත්තේත් මානව හිමිකම් කවුන්සිලයේදී වන නිසාය. ලංකාවේ සන්නද්ධ හමුදා අතින් සිදුවූ මානව හිමිකම් කඩවීම් ගැන පසුගිය කාලයේ විශේෂයෙන් කතා කළ ලංකාවද කොටස්කාරයකු වන වෙනත් ජාත්‍යන්තර සංවිධානයක් ඊට අමතරව නැත.

දැන් ජනාධිපතිවරයාගේ මේ ප්‍රකාශය විකාරයකැයි කියන්නී වෙන කවුරුත් නොවේ, තමාරා කුනනායගම්ය. මහින්ද රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩුව කාලයේ ජිනීවාහි එක්සත් ජාතීන්ගේ මානව හිමිකම් කවුන්සිලයේ ලංකාවේ නියෝජිතව සිටි ඇය රාජපක්‍ෂවරුන්ගේ සමීපතම හිතවතියකි. thuppahi.wordpress.com නමින් යුත් සුප්‍රකට සමාජ විද්‍යාඥ මයිකල් රොබර්ට්ස්ගේ බ්ලොග් අඩවියේ, මැයි 20වැනිදා සඳහන් වන ඇගේ ප්‍රතිචාරයේ සරල අනුවාදයක් මෙසේය.

‘ජනාධිපතිවරයා බොහෝදුරට කියනවා ඇත්තේ එක්සත් ජාතීන්ගේ මානව හිමිකම් කවුන්සිලය සහ එක්සත් ජාතීන්ගේ මානව හිමිකම් මහකොමසාරිස් කාර්යාලය ගැනයි. ජනාධිපතිවරයාගේ ප්‍රකාශයෙන් පෙනෙන්නේ එක්කෝ ඔහුට එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය ගැන වැරදි උපදෙසක් ලැබී ඇති බවයි. මේ ප්‍රකාශයේ තිබෙන වරද කුමක්ද?

ලංකාව එක්සත් ජාතීන්ගේ මානව හිමිකම් කවුන්සිලයේ සාමාජිකයෙක් නොවෙයි. එය හුදෙක් එහි නිරීක්‍ෂක රාජ්‍යයක් පමණයි. ඒ නිසා ‘සාමාජිකත්වයෙන් ඉවත් වීම’ කියන එකක් පැනනගින්නේ නැහැ. අනෙක් අතට, මානව හිමිකම් කවුන්සිලය එක්සත් ජාතීන්ගේ සහසම්බන්ධ ඓන්ද්‍රීය අංගයක්. ඒ වගේම එක්සත් ජාතීන්ගේ මහා මණ්ඩලය යටතේ පවතින අනු ආයතනයක්. මානව හිමිකම් කවුන්සිලයේ සාමාජිකයන් (47ක්) වරින් වර තෝරා ගැනෙන්නේ එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයේ සාමාජික රාජ්‍යයන් අතරින්. මානව හිමිකම් කවුන්සිලයෙන් සම්පූර්ණයෙන්ම ඉවත් වීමේ එකම මාර්ගය නම්, එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයේ සාමාජිකත්වයෙන් ඉවත් වීමයි.

මානව හිමිකම් මහ කොමසාරිස් කාර්යාලයේ සම්බන්ධතාවලින් ඉවත් වෙන්නටත්, එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයෙන් ඉවත් වෙන්නට ඕනෑ. මහකොමසාරිස් කාර්යාලයත් එක්සත් ජාතින්ගේ සංවිධානයේම කොටසක්. වෙනම ආයතනයක් නොවෙයි.

එක්සත් ජාතීන්ගේ ප්‍රඥප්තිය අනුව ලෝකයේ බහුපාර්ශ්විකතාව ආරක්‍ෂා කිරීමට හැකියාව තිබෙන, අප වැනි බලයක් නැති රටවල අවශ්‍යතාවන් ආරක්‍ෂා කිරීමට පවතින එකම ජාත්‍යන්තර බහුපාර්ශ්වීය සංවිධානය වන එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයෙන් ඉවත් වන්නට සිතීම පවා විකාරයක්.   

කවර අඩුපාඩුකම් තිබුණත් -සහ බොහෝ අඩුපාඩුකම් තිබෙනවා- අප වැනි බලය රහිත හා කලක් යටත්විජිතයන්ව පැවති රාජ්‍යයන්ගේ ස්වෛරීභාවය, බාහිර බලපෑම්වලින්, මැදිහත්වීම්වලින්, ආක්‍රමණයන්ගෙන් සය යුද්ධවලින් ආරක්‍ෂා කිරීමට තිබෙන එකම බලය ඇත්තේද ඊටයි.

එක්සත් ජාතීන්ගේ ක්‍රමය තවදුරටත් ශක්තිමත් විය යුතුයි. දුර්වල නොවිය යුතුයි. විශේෂයෙන් අමෙරිකා එක්සත් ජනපදය, ඒක පාර්ශ්විකව, සම්බාධක, තර්ජන හෝ සම්බාධක ගැන තර්ජන, තහනම් කිරීම්, බාධක, කොන්දේසි දැමීම් හරහා සිය ප්‍රතිපත්ති වෙනස් කිරීම සඳහා ස්වෛරී රාජ්‍යයන්ට කරන බලහත්කාරකම්වලින් ආරක්‍ෂා කළ හැක්කේද එයටයි. එක්සත් ජාතීන්ගෙන් ඉවත් වෙනවා යනු, ලෝකය පිළිබඳ අමෙරිකාවේ අධිපතිවාදී, ඒකපාර්ශ්වික දැක්ම ශක්තිමත් කිරීමක්  පමණයි.

අරුණ ජයවර්ධන

”ඕනෑ මනුස්සයෙකුට මගේ දුක තේරෙන්න ඕනෑ” නවවැනි කොරෝනා මරණයේ අබිරහස

– මියගිය කාන්තාවට රෝගය ආවේ කොතැනින්ද?

– තිබුණේ කොරෝනා නම් ලංකාව සමාජගත රෝග ව්‍යාප්තියට මාරු වෙලාද?

– ඇගෙන් කාටවත් බෝ නොවුණේ කොහොමද?

– මෙත්සඳ සෙවණ නිරෝධායන කඳවුරකට යැව්වේ නැත්තේ ඇයි?

– ඇගේ දෙවැනි වාර්තාවේ ප්‍රතිඵලය මොකක්ද?

ශ්‍රී ලංකාවේ කොවිඩ්-19 රෝගයෙන් මියගිය බව ආණ්ඩුව නිල වශයෙන් කී නවවැනි රෝගියා කාන්තාවකි. ඇය මෝදර මෙත්සඳ සෙවණ නිවාස සංකීර්ණයේ සිටි මුස්ලිම් කාන්තාවක බව දැන් රටට රහසක් නොවේ.

රෝගීන්ගේ අනන්‍යතාව හෙළි නොකර සිටීම, විශේෂයෙන්ම ජනවාර්ගික අනන්‍යතාව හෙළි නොකර සිටීම මේ මොහොතේ මාධ්‍ය ආචාරධර්මවලට අනුව කළ යුතුය. එහෙත් මේ කාන්තාවගේ පවුලේ උදවියට සිදුව ඇති අසාධාරණය කතා කරන්නට නම්, ඔවුන්ගේ අනන්‍යතාව හා ජනවර්ගය කතාකළ යුතු තීරණාත්මකම කාරණාව වෙයි.

මියගිය කාන්තාවගේ සැමියාගේ නම මොහොමඞ් මිෂාක් මොහොමඞ් ෂෆික්ය. අපි ඔහුට කතාකළෙමු.

බණ්ඩාරනායක මාවතේ මුල්ම වරට රෝගී බවට පත්වූ කාන්තාව දූරකථනයෙන් සම්බන්ධ කරගනිමින් හිරු ටීවී ආයතනය ප්‍රවෘත්ති පළ කළේය. තමන්ට රෝගය ආවේ අසල්වැසි නිවෙසකින් බව ඇය කීවාය. ඒ නිවසේ සිටියේ මුස්ලිම් ජාතිකයන් බව හැඟවෙන පරිදි ප්‍රවෘත්ති වාර්තාවක් ඇගේ එම ප්‍රකාශයත් උපුටා දක්වමින් පළ විය.

මිෂාක් මොහොමඞ් ෂෆික් කොවිඩ්-19 වසංගතය ගැනවත්, ඇගේ බිරිඳට සිදුවූ අත්දැකීම ගැනවත් කිසිදු විශේෂඥ මතයක් බෙදාගැනීමට සමත් කෙනෙක් නොවේ. ඔහු සාමාන්‍ය  දැනුමක් ඇති පුරවැසියෙකු බව සියල්ලට පෙර අප සිහිපත් කළ යුතුය. ඒ නිසා ඔහුගේ හැඟීම්බර වචන අතරින්, ඔහුට ඇත්තෙන්ම අසාධාරණයක් වී ඇතිදැයි විචාරශීලීව තේරුම් ගැනීමට උත්සාහ කළ යුතුය.

ජාතිවාදය අවුස්සන්නට රෝගය ගැන විශේෂඥ දැනුමක් නැති රෝගී පුද්ගලයන්ගේ අත්දැකීම් බෙදාගන්නා පසුබිමක අප මිෂාක් මොහොමඞ් ෂෆික්ගේ අත්දැකීමට ඉඩ විවර කරන්නෙමු. රෝගීන් හෝ රෝගයට මුහුණදෙන පුද්ගලයන් විශේෂඥයන් නොවන බව ඇත්තය. එහෙත් තමන්ගේ පවුලට සිදුවූ අත්දැකීම බෙදාගැනීමේ හැකියාව ඔහුට ඇත.

මෙය කියවන ජාතිවාදියෙකු සිටී නම් තවත් විශේෂ කාරණාවක් කියා සිටිය යුතුය. මේ තවත් මනුෂ්‍යයෙකු බව සලකන්න. ඕනෑම කෙනෙකුට දැනෙන හැඟීම් මේ මනුෂ්‍යයාටත් දැනෙන බව සලකන්න.

ආදරණීයයන්ගෙන් සමුගැනීම යනු මනුෂ්‍ය ජීවිතයෙහි වචනවලින් විස්තර කළ නොහැකි තරම් සංවේදීම සිදුවීම් අතරින් එකක් බව සලකන්න.

අනෙකුත් ජනවර්ගවලට අයත් මිනිසුන් තමන්ට සමාන මනුෂ්‍යත්වයෙන් සලකනවා වෙනුවට මනුෂ්‍යත්වයට වඩා පහත් පිරිසක් ලෙස සැලකීම ජාතිවාදීන්ගේ පුරුද්දය. තමන්ට සමාන මිනිසුන් විදියට නොසලකා අනෙකුත් ජනවර්ගවල ගැටලු හා ඉල්ලීම් කුණුබක්කියට දැමීම මේ මානුෂීය අර්බුදය මොහොතේ පවා ඇතැම්මු කරමින් සිටිති.

මේ මොහොමඞ් ෂෆික්ගේ කතාවය.

‘මගේ බිරිඳගේ නම ෆාතිමා රිනෝසා. එයා 1976 ඉපදුණේ. මිය යන මොහොත වෙනකම් එයා කිසිම ලෙඩකට රෝහල්වල නතර වුණේ නැහැ. බෙහෙත් ගත්තේ එයාට සෙම නිසා. සෙම හිරවෙලා හුස්ම ගන්න දිගටම අමාරුයි කියපු නිසා මම එයාව එක්කගෙන ගිහින් ප්‍රයිවට් ඉස්පිරිතාලෙකිනුත් බෙහෙත් අරගෙන දුන්නා. බැරිම තැන අපි එයාට  ජාතික රෝහලේ බාහිර රෝගී අංශයෙන් බෙහෙත් ගත්තා. මැයි 02 වෙනි දා අපි එයාව ආපහු එක්කගෙන ගිහින් ජාතික රෝහලේ නැවැත්තුවා. එයාව හදිසි ප්‍රතිකාර ඒකකයේ පැය දෙකක් විතර තිබ්බා. හදිසි ප්‍රතිකාර ඒකකයේ ඉන්නකොටත් මෙයා තනියම ඇඳෙන් බැහැලා වැසිකිළි පවා ගිහින් තිබුණා.

ඉන්පස්සේ මගේ බිරිඳ 07 වෙනි හදිසි අනතුරු ඒකකයේ හදිසි ප්‍රතිකාර ඒකකයට දාලා තිබුණා. එතන රෝගීන් දෙන්නෙක් ඉදලා තිබුණේ. ඉන්පස්සේ  හදිසි අනතුරු ඒකකයේ ඔක්සිජන් එක පවර් මදි කියලා මගේ බිරිඳව ආපහු කොරෝනා හදිසි ප්‍රතිකාර ඒකකයට මාරු කරලා තිබුණා. ඔය දේවල් තේරුම් ගන්න අපි ඉංග්‍රීසි දන්නේ නැහැ. අපි ඒ වාට්ටුව මොකක්ද කියලා අහන කොට වැඩ කරන කෙනෙක් තමයි  අපිට කිව්වේ මේක කොරෝනා අයිසීයු එක කියලා. මගේ බිරිඳට තිබුණේ සෙමයි, පපුවේ අමාරුවයි. මැයි 04 වෙනිදා තමයි මාරු කරලා තිබුණේ. එදා හවස අපි ජාතික රෝහලට ගියාම අපිට කිව්වේ එයාව කොරෝනා අංශයට මාරු කළා කියලා.

ජාතික රෝහලෙන්  අයිඩීඑච් රෝහලට මැයි 04 රාත්‍රියේ මගේ බිරිඳව මාරු කරලා යවලා. එයාව මාරු කරන කොටත් එයා මිය ගිහින්. ජාතික රෝහලෙන් අයිඩීඑච් එකට රිපෝට් එකක් යවලා තියෙන්නේ මගේ නෝනාට කොරෝනා කියලා. අයිඩීඑච් එකේ ලොකු දොස්තර මහත්තයා නම් කියලා තියෙන්නේ මගේ නෝනාට තියෙන ලෙඩේ මොකක්ද කියලා ඒ අයට හොයා ගන්න බැහැ කියලා.

මගේ නෝනා එදා රෑ මියගිහින් තිබුණා. අපි ඒ ගැන දැනගෙන හිටියේ නැහැ. අපිට පහුවෙනිදා උදේ පාන්දර 5.30 විතර පණිවිඩයක් ආවා අයිඩීඑච් රෝහලෙන්  නෝනාට කොරෝනා හැදිලා තියෙන්නේ, ඒ නිසා ඔයාලා කවුරුවත් ගෙදරින් එළියට බහින්න එපා කියලා. මගේ බිරිඳව ජාතික රෝහල ඇතුල් කළේ මගේ දෙවැනි පුතා බඳින්න හිටපු ගැහැනු ළමයාගේ අම්මා ෆාතිමා රිනෝසා. පණිවිඩය දීලා තිබුණේ රිනෝසාට. එයා තමයි අපිට පණිවිඩය කිව්වේ. පීඑච්අයි මහත්වරු කට්ටියකුයි තවත් මහත්වරු ටිකකුයි අපේ ගෙදර ආවා.

ජනාධිපති කෙනෙක් ගෙනියන්න වගේ තමයි අපිව එක්කගෙන යන්න ආවේ. ලොකු ආරක්ෂාවක් එක්ක අපව අරගෙන ගියා.

ඉන්පස්සේ අපේ ගෙදරට ආපු අය පීඑච්අයි මහත්වරු අපිව ගෙදරින් එළියට අරගෙන මොනවාද වතුර වගයකින්  අපිව නාවන්න වගේ ස්ප්‍රේ කළා, අපේ මුළු ගෙදරටම ඒ වතුරත් ස්ප්‍රේ කළා, අපේ බෑග්වලටත් ඒ වතුර ස්ප්‍රේ කළා. අපිව පිස්සෝ ටිකක් වගේ ගේ ඇතුළේ දාලා කොටු කළා. ආපු කිසිම කෙනෙක් කිව්වේ නැහැ මගේ බිරිඳ මියගිහින් කියන කාරණයවත්. හවස 3.30ට විතර මහල් නිවාසේ පහළ අඩි  දෙකක් විතර ඈතින් පුටු තියලා අපි සේරමල්ලාට ඉඳගන්න කිව්වා. ඉන්පස්සේ නහයට කටු දාලා කටටත් කටු දාලා මොනවා හරි කළා.

මගේ ළමයි හයදෙනාටයි මටයි කිසිම කොරෝනාවක් නැහැ. මගේ පුතාව බදින්න හිටපු ගැහැනු ළමයාගේ පවුලේ අයවත්  චෙක් කළා. අපි සේරම 15ක් හිටියා. අපි සේරම අයව පටවාගෙන කන්දකාඩු නිරෝධායන මධ්‍යස්ථානයට අරගෙන ගියා. අපි කන්දකාඩු යනකොට රාත්‍රි 10.30 වුණා. අපිට කාටවත් දූරකථන ඇමතුමක් ගන්නවත් ක්‍රමයක් තිබුණේ නැහැ. අපේ අතේ සල්ලි තිබුණෙත් නැහැ. වෙන්නේ මොනවාද කියලා අපට කීවෙත් නෑ.

හමුදාවේ අය අපිට හොඳට සැලකුවා. අපිට කන්න දුන්නා. ඒත් අපව තියාගත්තේ නැහැ. මැයි 07 වෙනිදා දවල් කිව්වා අපිට යන්න පිටත් වෙන්න කියලා. දවල් කෑම කාලා අපි බස් එකට නැග්ගා. ඒ අය අපිව ගෙනල්ලා මෝදර පොලිසියට භාර දුන්නා. ඉන්පස්සේ එතනින් අපිට ගෙවල්වලට යන්න පොලිස් රාළහාමිලා දෙන්නෙක් පොලිසියෙන් දුන්නා. ඒ අය අපිව ගෙවල්වලට ගෙනත් දැම්මා. අපි දැන් දවස් 14 ක් ගෙදරට වෙලා ඉන්නවා.

මැයි 20 වෙනිදා අපි හැමෝම බොරැල්ලේ එම්ආර්අයි එකට එක්කගෙන ගියා. එතැනින් අපේ සෙම චෙක් කළා. අපිව එක්ස්රේ කළා. එතන ලොකු දොස්තර මහත්තයා අපේ ප්‍රතිඵල බලලා කිව්වා අපේ පවුලේ හයදෙනාටම කිසි දෙයක් නැහැ කියලා. මගේ බිරිඳටත් කිසි දෙයක් නැහැ කියලා තමයි කීවේ. අපිට ආපහු තව දවස් 7 කින් එන්න කිව්වා.

අනුරාධපුරේ ගිහින් ආපු දවසේ ඉදලා අපි අමාරුවෙන් ජීවත් වෙනවා.

මගේ බිරිඳගේ අවසන් කටයුතු කළේ මගේ දෙවැනි පුතා. එයා කසාද බැඳලා වෙනම ගෙදරක ඉන්නේ. දෙවනි පුතා තමයි ඉස්පිරිතාලේ වැඩයි, මෝචරියේ වැඩයි, කනත්තේ වැඩ ටිකයි කරලා තිබුණේ. මගේ බිරිද මිය ගියා කියලා අපි දැනගෙන හිටියේ නැහැ. කොරෝනා කියලා තමයි අපිව උස්සගෙන ගියේ.

මගේ බිරිඳට කොරෝනා තිබුණා නම් සීල් කරන්න ඕනෑනේ. මරණය පෙන්වන්න බැහැනේ. මම පහුගිය දවස්වල අහලා තිබුණු විදියට නම් එහෙමයි.

ඒත් අපේ පුතාට ඇගේ මිනිය පෙන්වලා තියෙනවා. මුස්ලිම් ආගමේ විදියට  ආගම කියන්නත් දීලා තියෙනවා. පුතාව මෝචරියට පවා අරගෙන තියෙනවා.  අපි දෙන්නා කසාද බැඳලා අවුරුදු 28 ක් එකට ජීවත් වුණා.

අවුරුදු 28 ක් එකට හිටපු මගේ බිරිඳගේ මුහුණ අන්තිම මොහොතේ මට බලාගන්න ලැබුණේ නැහැ.

මගේ දරුවන්ට ලැබුණේත් නැහැ. මගේ බිරිඳගේ සිරුර පුච්චලා තිබුණා. ඒකත් කමක් නැහැ. මගේ හිතට වේදනාව තියෙන්නේ මගේ  නෝනාගේ මුහුණ බලාගන්න බැරි වුණ එක ගැන. මට මේ ගැන නොකීව එක ගැන.

ඕනෑ මනුස්සයෙක්ට මගේ දුක තේරෙන්න ඕනෑ. ඔබේ බිරිඳගේ හෝ සැමියා මියගිහින්, ඒ බව ආදාහනයෙනුත් පස්සේ දැනගන්න ලැබුණා නම් ඔබට හිතෙන්නේ මොකක්ද? මැරෙන තුරු මට මතකයේ තියාගන්න විදියක් නැහැ. ඇගෙන් සමුගන්න බව දැනගෙන, ඇගේ මුහුණ බලාගන්න මට බැරිවුණා.

මට හරියට එයාගෙන් සමුගන්න බැරිවුණා. මගේ හිතේ වචනවලින් කියන්න බැරි තරම් බරක් තියෙනවා.

මගේ නෝනාට කොරෝනා තිබුණේ නැහැ. මම ඕනෑම කෙනෙක්ගේ කකුල් අල්ලලා වැඳලා කියන්න ලෑස්තියි මේ බොරුව වෙනස් කරලා ඇත්ත මිනිස්සුන්ට කියන්න කියලා. වඳින්නම් මට ඇත්ත කියන්න.

දැන් මීඩියාවලින් බොරු චෝදනා කරන්නේ. මීඩියාවලින් මම චූන්පාන්කාරයෙක් කියලා නිව්ස් පළකළා. මම චූන් පාන් විකුණන කෙනෙක් නෙවෙයි. මගේ පවුලේ අයට සිද්ධ වුණ මේ අපරාදේ කාටවත් වෙන්න එපා එයලා මම දෙවියන්ගෙන් ඉල්ලන්නේ. ඒ තරමට අපි අසරණ වෙලා තියෙන්නේ.

අපිව කන්දකාඩු අරගෙන ගිහින් අපි එහේ ඉන්නකොටවත් අපිට කිව්වේ නැහැ මගේ බිරිඳ මියගිහින් කියලා. අපි ආණ්ඩුව කියන දේ අහගෙන එළියට බහින්නේ නැතිව ගේ ඇතුළටම වෙලා ඉන්නවා. අපේ අතේ සල්ලි නැහැ. අපිට දෙන දේ කාලා අපි ඉන්නවා.

මගේ බිරිඳ මියගියේ මොන හේතුවකටද කියලා අපිට තවම කිසි සහතිකයක් දීලා නැහැ. අපේ ගාව තියෙන්නේ ජාතික රෝහලෙන් දුන්න තුණ්ඩුවකුයි, අයිඩීඑච් එකෙන් දුන්න පොඩි තුණ්ඩු කෑල්ලකුයි විතරයි. අපේ පුතාව බය ගන්වලා තමයි ඇගේ මරණයෙන් පස්සේ මිනිය නිදහස් කරපු ලේඛනයකට අත්සන් අරගෙන තිබුණේ. ඔයා මේ මරණය භාර ගන්න අත්සන් කරන්නේ නැත්නම් අපි කවුරුත් නැති කෙනෙක් විදියට අවසන් කටයුතු කරනවා කියලා පුතාව භය කරලා. පුතා භය වෙලා අපි කවුරුත් නැති නිසා. ඉන්පස්සේ තමයි එයා අත්සන් කරලා තියෙන්නේ. මරණය පුච්චලා තියෙන්නෙත් පුතාව භය කරලා. පුතා දැන් භයෙන් ඉන්නේ.

මට දැන් ප්‍රශ්න ගොඩක් තියෙනවා. ලොකුම ප්‍රශ්නය තමයි එයාට තිබුණේ කොරෝනා නම් අපට බෝ වුණේ නැත්තේ ඇයිද කියන එක. එයාව රෝහලට එක්කගෙන යනකල් අපි හැමෝම කොරෝනා ගැන දන්නෙ නැහැ. සාමාන්‍ය විදියට එකට හිටියේ. එක ගෙදර කෑම පිඟන් බෙදාගත්තා. අපි ළංවුණා. එකිනෙකාව ඇල්ලුවා.

අපි ඉන්නෙ මහල් නිවාස සංකීර්ණයකනේ. මොන තරම් ලොක්ඩවුන් කළත් මිනිස්සු මුණගැහෙනවා. ඒක ඇතුළේ රෝගය පැතිරුණේ නැත්තෙ ඇයි?

ඇය එක්කම කොරෝනා තියෙනවා කියලා මාධ්‍යවලින් කියපු කිහිපදෙනෙක් හිටියා. තුන්දෙනෙක්වම දෙවැනි වතාවට වෙන තැනකින් චෙක් කරලා. දෙවැනි වතාවේ ඒ තුන්දෙනාටම කොරෝනා නැහැ කිව්වා. මගේ බිරිඳටත් දෙවැනි වතාවේ කොරෝනා නැති බව හෙළිවුණා කියලා මහත්තයෙක් ටීවී එකේ කිව්වා.

ඇයට කොරෝනා තියෙනවද කියලා දෙවැනි වතාවේ චෙක් කළාද? ඒකෙ රිසල්ට් එක මොකක්ද? නැත්නම් දෙවැනි වතාවේ චෙක් කළේ නැද්ද? එහෙමනම් අනෙක් අයගෙත් රිසල්ට් එක වැරදියි කියල දැනගන්න ලැබුණාම ඇයව චෙක් කළේ නැත්තෙ ඇයි?

තවම ඇයගෙ මරණය ගැන හරි සහතිකයක් ලැබුණෙ නැත්තෙ ඇයි? ආණ්ඩුව පැහැදිලි වචනයක් කියන්නෙ නැත්තෙ ඇයි?

මම හිටියා නම් මේ මරණය පුච්චන්න දෙන්නේ නැහැ. ක්ෂය රෝගය කියලා හරි අපිට රිපෝට්  එක දෙන්න තිබ්බා ඒ අයට. එහෙනම් අපි හැමෝටම අවසන් වතාවට මගේ බිරිඳගේ මුහුණ බලන්න තිබුණා. අපි දැන් පිස්සෝ වගේ. මිනිස්සුත් අපිව දැන් කොන් කරනවා.’

ඔහු මතු කළ ඉහත සඳහන් ප්‍රශ්නවලට වඩා තවත් ප්‍රශ්න රැසක් මේ වන විට ඇත. ලොකුම ප්‍රශ්නය වන්නේ මේ කාන්තාව මියගියේ කොවිඩ්-19 රෝගයෙන් නම්, ඇයට වෛරසය ආවේ කොතැනින්ද යන්නය. අප මහජන සෞඛ්‍ය පරීක්ෂකවරුන් හරහා කළ සොයාබැලීම්වලදී නිශ්චිතව දැනගන්නට ලැබුණේ ඇය දැනට හඳුනාගෙන ඇති රෝගී වළලු සමඟ සම්බන්ධ වී නැති බවය. ඇයට කොරෝනා තිබුණා නම්, මෙය ශ්‍රී ලංකාව සමාජ හුවමාරු තත්වයට පත්වීමකි.

අනෙක් ප්‍රශ්නය වන්නේ පුදුමාකාර ලෙස තවත් කිසිවෙකුට රෝගය සම්ප්‍රේෂණය වී නොතිබීමය. කොවිඩ්-19 අප දන්නා නූතන ඉතිහාසයේ වේගයෙන්ම පැතිර යන වෛරස් රෝගයයි. ක්ෂණිකව තවත් කෙනෙකුට හුවමාරු වෙයි. එහෙත් ඇය සිටි මෙත්සඳ සෙවණ නිවාස සංකීර්ණයේ කිසිවෙකුට රෝගය නැත. මෙත්සඳ සෙවණේ සියයකට වැඩි පිරිසක් පරීක්ෂාවට ලක් කර තිබුණත් රෝගය වාර්තා වුණේ නැත.

අනෙක ඇයට මේ අධිවේගයෙන් හුවමාරු වන රෝගය තිබුණු බව ප්‍රකාශයට පත්කරන ආණ්ඩුවටද, මෙත්සඳ සෙවණේ තවත් කෙනෙකුට රෝගය ගොස් ඇතිදැයි බියක් නැති බව පෙනේ. මෙත්සඳ සෙවණේ තවත් කාට හෝ කෙලෙසක හෝ වෛරසය සම්ප්‍රේෂණය වී තිබුණොත් තත්වය බරපතළය. ඒ නිසා සැකය මත සියලුදෙනාම නිරෝධායනයකට යැවීම මීට පෙර සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශය වැඩ කළ රටාව අනුව අනුමාන කළ හැකි තත්වයකි.

එහෙත් පුදුමයකි. මෙත්සඳ සෙවණේ අයට මෙත්සඳ සෙවණේම ඉන්නට ඉඩ හැර ඇත. පසුගිය සතියේ අප වාර්තා කළ පරිදි, එම නිවාස සංකීර්ණයේ අයට සාමාන්‍ය නිරෝධායන ක්‍රියාවලිය වෙනුවට ‘සෙමි ලොක්ඩවුන්’ නම් ලිහිල් තත්වයක් ක්‍රියාත්මක කරමින් පවතී. ඒ අනුව එතැන සිටින කෙනෙකුට භාණ්ඩ ලබාගැනීමට අවශ්‍ය නම් එක් අයෙකු පිටට ගොස් පැමිණිය හැකිය. මේ ‘සෙමි ලොක්ඩවුන්’ තත්වයත් අඩු වැඩි වශයෙන් දැන් කොළඹ හා ගම්පහ පවතින විහිළුකාර ‘ජනාකීර්ණ ඇඳිරි නීතිය’ වැනි අපබ්‍රංස තත්වයකි.

පිටට යන පුද්ගලයෙකුගෙන් රෝගය පිටට යා නොහැකිදැයි කිසිවෙකුට බියක් පහළ වී නැත.

ඇයට කොවිඩ්-19 තිබුණාද, නැද්ද යන පැනය තවමත් විවෘතව ඇත. ඇගේ සැමියා තමන්ගේ බිරිඳට කොවිඩ්-19 නැති බව කීම සාමාන්‍ය කරුණකි. ඔහුට සැක කරන්නට අතිශය සාධාරණ හේතු ඇති බවත් පැහැදිලිය.

කරුණු සිදුවී ඇති ආකාරය නිසා පුරවැසියන් ලෙස අපටත් මේ තත්වය ගැන ඇත්තේ සම්පූර්ණ සැකයකි. ඒ සැකයට හේතුව ආණ්ඩුවේ විනිවිදභාවයක් නැතිකමය. අර සැමියාගේ සැකය, හිතේ බර ගැන කිසිම සංවේදීතාවක් ආණ්ඩුවට නැත.

අනෙක් අතට මේ ගැටලුවේ වැඩි කොටසක් ඇයට කොවිඩ්-19 තිබුණත් නැතත් විසඳිය හැකිව තිබුණි. කාන්තාව මියගිය බව මියගිය මොහොතේ දැනුම්දීම ආණ්ඩුවේ වගකීමක් නොවේද? ඇගේ මරණයට අදාළ සැකයක් මතුවුණත් ප්‍රශ්න කරන්නට ඉඩ නොතබා සිරුර අළු කර දමා, ඉන්පසුව ඇගේ මරණය ගැන සැමියාට දැනුම්දීම කෙතරම් අමානුෂික තීන්දුවක්ද?

අනෙක ඇගේ ආගමික විශ්වාසයන්ට පිටින් ගොස්, සිරුර අළු කර දැමීම පවා ආණ්ඩුවේ අමනෝඥ තීන්දු නිසා ඇතිවූ තත්වයකි. ඇගේ අවසන් කටයුතු නිසි ලෙස සිදුකළාය යන සැහැල්ලුවවත් අන්තිමේ ඔහුගේ සිතට නැත. ඒ මේ වසංගතයේ වරදක් නිසා නොවේ. ලෝකයේ රටවල් 180ක්ම විද්‍යානුකූලව, නිසි නිර්දේශවලට අනුව කොවිඩ්-19 රෝගියෙකුගේ දේහයක් වළදැමීමට ඉඩ දුන්නාට කිසිදු විද්‍යානුකූල පදනමක් නොමැතිව සිරුරු ආදාහනයට පමණක් ලංකාවේ ආණ්ඩුව තීරණය කිරීම නිසාය.

කාල්ටන් පෙර පාසලේ දෙමාපිය රැස්වීම්

0

 

අධ්‍යාපන ආයතන විවෘත කිරීම පිළිබඳව රජය තවම කිසිදු දැනුම්දීමක් කර නොතිබියදී කොළඹ මාලිගාවත්තේ කාල්ටන් පෙර පාසල එහි දෙමාපියන් කැඳවා මැයි 13 දින රැස්වීමක් පවත්වා ඇත.

එම පෙර පාසල බාරව කටයුතු කරන අගමැති මහින්ද රාජපක්ෂගේ ලේලියක එම රැස්වීම මෙහෙයවා ඇත.

එම රැස්වීමේදී දෙමාපියන්ට දන්වා ඇත්තේ පෙර පාසල් දරුවන්ගේ මාසික ගාස්තු ගෙවන ලෙසය. එමෙන්ම 18 වැනි සඳුදා දින පැවැත්වෙන රැස්වීමට පැමිණෙන ලෙසය. කාල්ටන් පෙර පාසල් පවත්වාගෙන යනු ලන්නේ අගමැති බිරිඳ ශිරන්ති රාජපක්ෂ විසිනි. පෙර පාසලේ ඉගෙනුම ලබන ළමයින්ට ජාතික පාසල්වල පළමු ශ්‍රේණියට ඇතුළත් වීමේ අවස්ථාව මහින්ද රාජපක්‍ෂ පාලන කාලයේදී ලැබී තිබුණි.x

ඉඳුවර බණ්ඩාර

මේ වගේ වෙලාවක මැදිහත් නොවෙන රජයක් මොන මඟුලකටද?

හිටපු පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රී හර්ෂ ද සිල්වා

ආණ්ඩුව ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයට පිටින් කටයුතු කරන බව චෝදනා එල්ලවෙනවා නේද?

මම හිතන්නෙ බුද්ධිමත්ව බලන  ඕනෑ කෙනෙක්ට ඒක පේනවා. ජනාධිපතිවරයාට  ඕනෑ නම් මේ වෙලාවේ ව්‍යවස්ථාව කඩන්නේ නැතිව වැඩ කරන්න පුළුවන්. කවුරු මොනවා කිව්වත් ව්‍යවස්ථාවේ බලය තුලනය කරන ක‍්‍රමවේදයක් තියෙනවා. ව්‍යවස්ථාදායකය, විධායකය හා අධිකරණය අතර. ඒ අනුව ව්‍යවස්ථාදායකයට මාස තුනකට වඩා රැස් නොවී ඉන්න බෑ කියලා ව්‍යවස්ථාවේ තැන් කිහිපයකම තියෙනවා.

මේ ප‍්‍රශ්න ගැන හඩ නැඟීම හා අධිකරණය ඉදිරියට යෑම ආණ්ඩුවට කරන බාධාවක් යැයි විපක්ෂයට චෝදනා එල්ල කරනවා නේද?

අපි බාධා කළේ නැහැ. ඇත්තටම අපි අවස්ථා ගණනාවකදීම සහයෝගය දුන්නා. හොඳම උදාහරණය තමයි ඇඳිරි නීතිය. ඒ වෙලාවේ අපි ඇඳිරි නීතිය පැනවීම වලංගු නොවන බව කියමින් බාධා කළේ නෑ. ආණ්ඩුවට සහයෝගය දුන්නා. ඒත් ව්‍යවස්ථාදායකය සම්පුරණයෙන් පයින් ගහලා පාගලා, දිගින් දිගටම ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කරනවා නම් අපි නිහ`ඩව ඉන්න  ඕනෑද? විපක්ෂය ඒවා ගැන කතා නොකරනවා නම් තමයි අපි වගකීම ඉටු නොකරන බව චෝදනා එල්ල කරන්න  ඕනෑ. අපි සහයෝගය දෙන්න කතාකරනකොට ඒක විහිළුවකට ගන්නවා. දැන් අපේ සහයෝගය ලබාගන්න නම් පාර්ලිමේන්තුව කියන ආයතනය ශක්තිමත් වෙන්න එපැයි. මීට කලින් සුනාමිය තිබුණු කාලයේදී  චන්දිකා මැතිනිය දාපු කමිටුවල ආණ්ඩු පක්ෂයේ සහ විපක්ෂයේ හැමෝම හිටියා. ජාතික ව්‍යසනයකදී රට මුහුණදුන්නේ පක්ෂ විපක්ෂ භේදයකින් තොරව. දැන් චෝදනා කළාට ඔවුන් විපක්ෂයේ හිටපු කාලයේ කිසිම දේකට සහයෝගයක් දුන්නේ නැහැනේ. රට ආපදාවලට සහ ත‍්‍රස්ත ප‍්‍රහාරවලට ලක්වෙනකොට ඔවුන් හැමදේම කඩාකප්පල් කරන්න උත්සාහ කළානේ.

සහන ලබාදීමට පත්කරපු ජනාධිපති කාර්ය සාධක බලකායට බැසිල් රාජපක්ෂ මහතා පත්කිරීම විවේචනයට ලක්වුණා. ඒ වගේම ඒ කාර්යසාධක බලකාය සාර්ථකද කියන ප‍්‍රශ්නයත් අහනවා..

ඇත්ත, ඒ වැඬේ සම්පූර්ණයෙන්ම අසාර්ථකයි. බැසිල් රාජපක්ෂ එහි ප‍්‍රධානියා විදියට පත්කළේ ඔවුන්ගේ මැතිවරණ මෙහෙයුම ක‍්‍රියාත්මක කරන්න බව රහසක් නෙවෙයි. ඔවුන්ගේ බිම් මට්ටමේ ඉන්න පළාත් පාලන මන්ත‍්‍රීවරුන් එක්ක තමයි බැසිල් රාජපක්ෂ මහතා පළාත් පාලන ඡුන්දයත් කළේ. ඇත්තටම බැසිල් රාජපක්ෂ කියන්නේ කවුද? ඔවුන්ගේ පක්ෂයේ ජාතික සංවිධායකව පත්කළාම රටේ මිනිසුන්ගේ ජීවන තත්වය ඉහළ යනවාද? අඩු තරමේ මාස ගාණක් ගියාට පස්සේ කිසිම සැලසුමක් ඉදිරිපත් කරලා නෑනේ. ආර්ථික කළමනාකරණය පිළිබඳව මොකක් හරි සැලැස්මක් තියෙන්න එපැයි. දැන් කොහෙද මේ වියත් මඟ? කොහෙද ඔවුන්ගේ විජ්ජාකාරී සැලසුම්?

රුපියල් පන්දාහ බෙදීම පවා අසාර්ථක බව කියනවා..

ඒගොල්ලෝ කියනවා පවුල් ලක්ෂ 78කට මේක දුන්නා කියලා. ජන හා සංඛ්‍යාලේඛන දෙපාර්තමේන්තුවේ දත්ත අනුව කියනවා ලංකාවේ පවුල් ඉන්නේ ලක්ෂ පනස් දෙකහමාරයි කියලා. අපි හිතමු ඔය සංඛ්‍යාවෙන් සීයට 50ක් අනුපවුල් හිටියා කියලා. එහෙම ගත්තත් අනුපවුල් එක්ක මුළු ලංකාවේ ඉන්න පුළුවන් සම්පූර්ණ පවුල් ප‍්‍රමාණය ලක්ෂ 75ක්නේ. රුපියල් 5000 හැමෝටම දුන්නේ නැහැනේ. එහෙනම් කාටද දුන්නේ. තමන්ගේ හිතවතුන්ට අසාධාරණ විදියට දීපු බව තමයි අපට නම් තේරෙන්නේ.

ලංකාවට විදේශ ආධාර නොලැබුණ බව කියනවා නේද?

ඔවුන් කියන්නේ ලැබුණේ නැහැ කියලා. ඒත් රටවලින් බොහෝ දේවල් ලැබිලා තියෙන බව අපි හැමෝම දන්නවා. නොයෙකුත් තැන්වලට ඒවා බෙදලාත් ඇති. ඒගොල්ලෝ මේ වැඩපිළිවෙළ සම්පූර්ණයෙන්ම දේශපාලනීකරණය කළ බව දැන් නම් නැහැයි කියන්න බෑ. ඔවුන්ට ලැබුණ දේවල් අරගෙන තමන්ට  ඕනෑ විදියට බෙදුවා. ඒගොල්ලොන්ගේ ඡන්ද ව්‍යාපාරය විදියට මේ ආපදාව සැලකුවා. 

අවුරුද්දට කලින් රුපියල් පන්දාහ දෙනවා කියලයි කිව්වේ. ඒත් තවම අපේ‍්‍රල් මාසයේ සල්ලි බෙදනවා. බඩු බෙදන එකේ යම්කිසි සීමාවක් තියෙනවා. බොහෝ අය නොදන්නවා ඇති, රුපියල් 5000 කතාව මුලින්ම කීවේ මම. මාර්තු මාසයේදීමයි ලිපියකින් මම ඒ ගැන කතාකළේ. ඒත් මම රුපියල් 5000 ගණන් හැදුවේ අත්‍යවශ්‍ය ද්‍රව්‍ය අරගෙන සතියක් ජීවත්වෙන්න යන වියදම විදියට. රැකියා නැවතුණාම මාසික ආදායම් අඩු වුණා. වැඩි ආදායම් ලබපු අයට වියදම් අඩු කරගෙන ඒ කාලසීමාව ගත කරන්න පුළුවන්. ඒත් ආදායම අඩු අයට වියදම් සීමා කරන්න බෑ. මොකද ඔවුන් කලින් වියදම් කළේත් අත්‍යවශ්‍ය දේවල්වලට විතරයි. ඒ අනුව අත්‍යවශ්‍ය දේවල් සඳහා වියදම අනුව මාසෙකට අඩුම තරමේ රුපියල් 17,500ක පමණ හිඟයක් තියෙන බව මම කීවේ. ඒ මුදල කොහොමද හොයාගන්නේ කියන වගකීම රජයට තියෙනවා. එතකොට ඒ අයට තමයි සහනය ලබාදෙන්න  ඕනෑ.

ඇත්තටම මම කීවේ පන්දාහේ ඒවා ලක්ෂ හැත්තෑඅටක් දෙන්න කියලා නෙවෙයි. මම කළා නම්, පවුල් ලක්ෂ 25කට විතර දෙනවා. එක පවුලකට 15,000 ගාණේ දෙන්න පුළුවන් එහෙම වුණොත්. අවශ්‍ය අයට 15,000ක් දෙනවා වෙනුවට අනවශ්‍ය කට්ටියට තමයි මේ සල්ලි දුන්නේ.

රුපියල් පන්දාහ බෙදනවාට අමතරව සහන වැඩසටහන් ගොඩක් කරන්න තිබුණා නේද?

පෞද්ගලික ආයතනවල රැකියා කරන අයට වැටුප් ගෙවීම සඳහා සීයට 4ක පොලිය සඳහා ණයක් දෙන්න ආණ්ඩුවට කටයුතු කරන්න තිබුණා. අපේ ආණ්ඩුවක් හිටියා නම් ඒක කරන්න තිබුණා. දැන් සමහර සමාගම්වල පඩි ගෙවන්න බැරිව ඉන්නවා. සේවකයන් පඩි නැතිව උද්ඝෝෂණ කරනවා. ඒත් බහුතරයක් පෞද්ගලික ආයතන බැංකුවලින් ණය ඉල්ලූවාම ණය ප‍්‍රතික්ෂේප කළා. මම හිටියා නම් බැංකුවට කියනවා, සහනදායී ක‍්‍රමයකට ඔවුන්ට ණයක් දෙන්න කියලා, ඒකට ආණ්ඩුවෙන් ගැරන්ටි එකක් දෙන්න කියලා. බැංකුව පැත්තෙන් ප‍්‍රශ්නයක් තියෙනවානේ. බැංකුවේ තියෙන්නේ තැන්පත්කරුවන්ගේ සල්ලි. බැංකුව ඒ සල්ලි ගැන වගකියන්න  ඕනෑ. කාට හරි ඒ සල්ලි වලින් ණය දුන්නාම ණය ගෙවාගන්න බැරි වුණොත්, තැන්පත්කරුවා අමාරුවේ වැටෙනවා. මේ වගේ අවස්ථාවලදී තමයි රජයක මැදිහත්වීම අතිවිශේෂ වෙන්නේ. මේ වගේ වෙලාවක මැදිහත් වෙන්නෙ නැති රජයක් මොන මඟුලකටද? ඉන්දියාව ඉදිරිපත් කරලා තියෙන සහන පැකේජය ඔවුන්ගේ දළ දේශීය නිෂ්පාදනයෙන් සීයට 10ක්. ගොඩක් රටවල් තමන්ගේ දළ දේශීය නිෂ්පාදනයෙන් ලොකු ප‍්‍රතිශතයක් එවැනි කටයුතු සඳහා වෙන් කරනවා. ප‍්‍රශ්නය ඒ තරම් ලොකුයි. ඒත් මේ ආණ්ඩුව සේවකයන්ව බේරාගැනීම වෙනුවෙන් ඒ කැපකිරීම් කළේ නෑ. පී.බී. ජයසුන්දර මහත්තයාගේ ලියුමේ තිබුණේ රාජ්‍ය අංශය පුරෝගාමී බව. එතකොට පුද්ගලික අංශය පසුගාමීයි. ඒ තමයි රජයේ නායකයන් හිතන හැටි. දැන් පෞද්ගලික අංශයේ සේවකයාට වැටුප් ගෙවීම සඳහා සහනයක් නොදෙන්නේ පුද්ගලික අංශය පසුගාමී නිසාද?

මාසික වැටුප් කපාගැනීමත් සිද්ධවෙනවා..

මම හොයලා බැලූවා මුදල් අමාත්‍යාංශයේ වාර්ෂික වාර්තාව. ඒ අනුව මාසිකව පඩි,  ඕටී, නිවාඩු දිමනා ආදි ඔක්කෝම බැලූවොත් ආණ්ඩුව වියදම් කරන්නේ බිලියන 465යි. ඒ 2019 වර්ෂයේ වියදම්. ඊළඟට බිලියන 120ක් පළාත් සභාවලට වියදම් කරනවා. කලින් කීව බිලියන 465න් බිලියන 240ක් විතර වියදම් කරන්නේ ත‍්‍රිවිධ හමුදාව හා පොලීසිය වෙනුවෙන්. ඉතිරි මුදල් තමයි අනෙකුත් රජයේ සේවකයන් වෙනුවෙන් වියදම් කරන්නේ. එතකොට රජයේ සේවකයන්ගේ වැටුපෙන් කොටසක් පරිත්‍යාග කරන්න කියන්නේ ත‍්‍රිවිධ හමුදාව, පොලීසිය හා ගුරුවරුන්ගෙන්. මේ දවස්වල ගුරුවරුන්ට පවා ටියුෂන් එකක්වත් කරගන්න නැතිව අතේ සතේ නෑ. ඒ නිසා මම පෙන්නලා දුන්නා හැමෝම යම්කිසි විදියක පරිත්‍යාගයක් කළත් බිලියන 20ක් වගේ තමයි උපරිම ඉතුරු කරගන්න පුළුවන් වෙන්නේ.

අනෙක් පැත්තෙන් මධ්‍යම පන්තිකයන්ගේ අවශ්‍යතා ගැන කිසිම සැලකිල්ලක් දැක්වූ බව පෙනෙන්නේ නැහැ නේද?

මිනිසුන්ට කිව්වා ගෙදර ඉඳන් වැඩ කරන්න කියලා. ගෙදර ඉන්නකොට මිනිස්සු ලයිට් දානවා, ෆෑන් දානවා. එහෙම නැතිව වැඩ කරන්න බෑ. උෂ්ණත්වය අංශක 30ට වැඩියි. දැන් මාස දෙකක ලයිට් බිල එකතු කරලා යුනිට් එකක මිල ඉහළ දාපු එක අන්තිම පහත් වැඩක්. ඒක පැත්තකින් තිබ්බත් දැන් මිනිසුන්ගේ පාවිච්චිය වැඩිවුණා. ගෙදර ඉඳලා වැඩ කරන්න කියලා ආණ්ඩුව කීවාම අර බිල් මිනිස්සු ගෙවන්න  ඕනෑනේ. යුනිට් ගාණ වැඩිවුණ ගමන් යුනිට් එකක මිල ශීඝ‍්‍රයෙන් ඉහළ යනවා. අන්තිමේ දරාගන්න බැරි මිලක් වැටෙනවා. අනෙක් පැත්තෙන් විදුලියට අදාළ ආණ්ඩුවේ වියදම හොඳටම පහළ යනවා. තෙල් මිල අඩු වෙලා, ගල් අඟුරු මිල අඩු වෙලා. එයට අදාළ ගණන් හිලව් ඉදිරියේදී ඉදිරිපත් කරන්න මම බලාපොරොත්තු වෙනවා. සමස්තයක් විදියට පිරිවැය අඩු වුණාම, වියදම අඩු වෙනවා. ඒත් ඒකේ සහනය මිනිස්සුන්ට නැහැ.

මහ බැංකු වාර්තාවේ තියෙනවා පළවැනි මාස හයට ආණ්ඩුව රුපියල් බිලියන 200ක් තෙල් මිල පහත වැටීමෙන් ඉතුරු කරගන්න පුළුවන් කියලා. මම නෙවෙයි, මහබැංකු වාර්තාව තමයි කියන්නේ. ඉල්ලූමේ අඩුවක් තියෙන නිසා යම්කිසි ප‍්‍රමාණයකින් ඔය ඉතිරිය අඩු වුණා කියලා හිතමු. ඒත් ලොකු ඉතිරියක් තියෙනවා. ආණ්ඩුවේ වැඩකරන මිනිසුන්ට පඩිය කපන්න කියනවා. තෙල් මිලෙන් ඉතිරිවුණ සත පහක්වත් වියදම් කරන්නේ නැතිවයි ඒක කරන්නේ.

බොහෝ අය දැන් ආණ්ඩුව හා හිටපු ආණ්ඩුව සංසන්දනය කරනවා. ඒත් ඇත්තටම අපි සංසන්දනය කරන්න  ඕනෑ හිටපු ආණ්ඩුව හා වත්මන් ආණ්ඩුව නෙවෙයි, සජිත් පේ‍්‍රමදාස හා ගෝඨාභය රාජපක්ෂ යන 2019 ජනාධිපතිවරණයේ ප‍්‍රධාන අපේක්ෂකයන් දෙන්නාවයි. සජිත් පිළේ ප‍්‍රබලයෙක් විදියට, එදා ජනාධිපතිවරණය සජිත් පේ‍්‍රමදාස ජයගත්තා නම් අද කොවිඞ්-19 වසංගතය පාලනය කරන ආකාරය මීට වඩා සාර්ථක විය හැකි බව හිතනවාද?

ආණ්ඩුව කොවිඞ්-19 වසංගතය පාලනය සම්බන්ධයෙන් කරපු දේවල්වල ලොකු වැරැද්දක් තියෙනවා කියලා කියන්න මට නම් බෑ. යම් යම් වැරදි කළ බව ඇත්ත. උදාහරණයක් විදියට පරීක්ෂණ සංඛ්‍යාව වැඩි කරන්න  ඕනෑ දිගින් දිගටම කීවත් ඒක කළේ නැහැ. අනෙක ඉදිරිපෙළ සේවකයන්ගේ ආරක්ෂාව තහවුරු කළේ නැහැ. නාවික හමුදා සෙබළුන් ආරක්ෂා කිරීමේ වගකීම තිබුණේ ආණ්ඩුවට. ඒ සෙබළුන්ට රෝගය වැළඳීම ඔවුන්ගේ වැරැද්දක් නෙවෙයි. ආරක්ෂිත උපකරණ සහිතව ඔවුන් සේවයේ යොදවන්න තිබුණා. එවැනි වැරදි තිබුණත්, සෞඛ්‍ය හා ආරක්ෂක සේවාවන් විශාල කාර්යභාරයක් කරමින් වසංගතය පාලනය කළ බව මම විශ්වාස කරනවා. ඒ ගැන මම කෘතඥතාව පළකරනවා. ඒත් ආර්ථිකය පැත්තෙන් සම්පූර්ණයෙන්ම අනාථයි.

අපි හිටියා නම් සෞඛ්‍යාරක්ෂාව ගැන ඒ අංශවලට වැඩකිරීමේ ඉඩ පහසුකම් හදනවා. එහෙත් ආර්ථිකය පැත්තෙන් අපි විශාල කළමනාකරණයක් කරනවා. මිනිසුන්ගේ ජීවත්වීමේ ප‍්‍රශ්නය ගැන බලනවා. මම කලින් කීව කෙටිකාලීන සහන සැලසුම් ක‍්‍රියාත්මක කරනවා. ඊට අමතරව මධ්‍යකාලීනව කළ යුතු දේවල් ගොඩක් තියෙනවා. ඒත් ඒ වෙනුවෙන් අලූත් අදහස්  ඕනෑ. මම අලූතින් හිතන මිනිහෙක්. මගේ එක අලූත් අදහසක් තමයි 1990 සුවසැරිය කියන්නේ. මගේ තවත් අලූත් අදහසක් තමයි ලංකාවේ පළවැනි වතාවට තෙතමනයයි, උෂ්ණත්වයයි පාලනය කරපු කෘෂි ගබඩාව. අපි ඒක දඹුල්ලේ පටන්ගත්තා. ඒත් මේ අය ඒක අත්හැරියා.

අද කරන්න  ඕනෑ අලූත් අදහස්වලට ඉඩ ලබාදීම. වළස්මුල්ලේ පාරක් හදන්න බිලියන 15ක් මේ ආණ්ඩුව ණය ගත්තා. මම යෝජනා කරන්නේ ඒ වියදමෙන් ලංකාවේ හැම තැනම තෙතමනය සහ උෂ්ණත්වය පාලනය කරපු කෘෂි ගබඩා ජාලයක් හැදීමට වියදම් කරන්න තිබුණා. අන්තර්ජාලය හරහා වේදිකාවක් නිර්මාණය කරලා ගොවියා සහ වෙළෙන්දා සම්බන්ධ කිරීමේ වැඩපිළිවෙළක් හදන්න පුළුවන්. රට ඉදිරියට ගෙනයන්නට මොළේ කල්පනා කරලා අලූතින් හිතන්න  ඕනෑ.

දැන් ඔවුන් සංවෘත ආර්ථිකයක් ගැන කතාකරනවා. රටේ හැමදේම වවන්නට කතාකරනවා. ඒවා කරන්න ගියොත් අපි කබලෙන් ළිපට වැටෙනවා. අපි කරන්න  ඕනෑ දේශීය ආර්ථිකය ශක්තිමත් කිරීම. ඒකට තියෙන එකම ක‍්‍රමය තමයි දේශීය ආර්ථිකය ලෝක ආර්ථිකයට එකතු කිරීම. එහෙම නැතිව දේශීය ආර්ථිකය ශක්තිමත් කරන්න බෑ. ලංකාව ඉතිහාසය පුරාම වෙළඳ මධ්‍යස්ථානයක් විදියට ලෝකය එක්ක සම්බන්ධ වෙලයි හිටියේ. අපි ඉදිරියට යන්න  ඕනෑ ඒ මාර්ගයේයි.

තනි මිනිසුන්ගේ ආණ්ඩු කොවිඩ් හමුවේ අසාර්ථක වූ හැටි

0

හරියටම සැලකුවොත් කොවිඩ්-19 කියන්නේ ගෝලීය පරීක්ෂණයක්. මේ පරීක්ෂණයෙන් ලෝකය පුරා රටවල් පරීක්ෂාවට ලක්වෙනවා. ආර්ථික ක‍්‍රම පරීක්ෂාවට ලක්වෙනවා. ඒ විතරක් නෙවෙයි, ලෝකයේ හැම රටකම දේශපාලන ක‍්‍රමයත් පරීක්ෂාවට ලක්වෙනවා.

ලංකාවේ සැලකිය යුතු පිරිසක් කැමැත්තක් දක්වන්නේ එක් නායකයෙකු වන්දනාමාන කරන, එක් නායකයෙකුගේ විශිෂ්ටත්වය ගැන විශ්වාසය තබන දේශපාලන සංස්කෘතියකට. එවැනි අයට වීරයෙක්  ඕනෑ. දියසෙන් කුමාරයෙක්  ඕනෑ.

මෙවැනි තනි පුද්ගලයන්ගේ පෞරුෂයට මුල් තැන දුන් ලෝකයේ හැම රටක්ම පාහේ මේ වන විට කොවිඩ්-19 වසංගතය හමුවේ අසාර්ථක වී තිබෙනවා.

එවැනි නායකයන් සිටින රටවල් අතරින් යම් සාර්ථකත්වයක් ඇති බව කියන්නේ චීනය, ඊශ‍්‍රායලය වැනි රටවල් කිහිපයක් පමණයි. එහෙත් චීනය වසංගතය ලෝකයටම පැතිරෙන තුරු තොරතුරු සැඟවූ බවට චෝදනාවට ලක්වෙනවා. ඊශ‍්‍රායලයේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය පැත්තෙන් විශාල චෝදනාවලට ලක්ව තිබෙනවා.

කොවිඩ්-19 වසංගතය මැද නායකයන් ගණනාවක් ඒකාධිපති ක‍්‍රියාමාර්ග ගෙන ඇති අන්දම ගැන අපේ‍්‍රල් 03 වැනිදා හියුමන් රයිට්ස් වොච් සංවිධානයේ විධායක අධ්‍යක්ෂ කෙනත් රොත් ලිපියක් ලියා තිබුණා. ඔහු පෙන්වාදෙන්නේ විවේචකයන් අත්අඩංගුවට ගැනීම, තොරතුරු සැඟවීම ආදි ක‍්‍රියාමාර්ග බොහෝ නායකයන් ගෙන ඇති බව.

මෙවැනි වංසගතයකදී නිවැරදි තොරතුරු දැනගැනීමට හා අදහස් ප‍්‍රකාශනයට පුරවැසියන්ට ඇති අයිතිය අතිශයින්ම වැදගත් බව ඔහු ලියා තිබෙනවා.

එමෙන්ම දැඩි පාලනයක් ගෙනයන නායකයන් රටේ ජනතාවගේ සෞඛ්‍යයට වඩා තමන්ගේ වෙනත් ඉලක්ක ඉදිරියට දමාගෙන කටයුතු කරන බවත කෙනත් රොත් පෙන්වනවා. උදාහරණයක් ලෙස චීනය තවමත් තමන්ගේ ආර්ථික ප‍්‍රතිපත්ති ඉදිරියෙන් තබාගෙන සිටිනවා. වසංගතයේ උපරිම මට්ටමේදී ‘ලොක්ඩවුන්’ තත්වය ඉවත් කිරීමට රුසියාව තීන්දු කරන්නේත් පුරවැසියන්ගේ සෞඛ්‍යාරක්ෂාවට වඩා තමන්ගේ වෙනත් ඉලක්ක ඉදිරියෙන් තබාගත් නිසායි.

තායිලන්තය, කාම්බෝජය, වෙනිසුවේලා, බංග්ලාදේශය, තුර්කිය ආදි රටවල මාධ්‍යවේදීන් මර්දනය කිරීමේ සිදුවීම් දකින්නට ලැබී ඇතැයි කෙනත් රොත් පවසනවා. එලෙස නිදහස් මාධ්‍ය මර්දනය කිරීමෙන් පසු නායකයන් තමන් කැමති කරුණු පමණක් ප‍්‍රචාරය කරනවා.

එක් පැත්තකින් තමන්ගේ අඩුපාඩු වසාගන්නට කුමන්ත‍්‍රණ න්‍යායන්, විවිධ අයට චෝදනා කිරීම් ආදිය මෙවැනි පාලකයන් කැමැත්ත දක්වන ප‍්‍රවණතාවක්. කාට හෝ වරද පටවන්නට එවැනි නායකයන් උත්සාහ කරනවා.

අනෙක් පැත්තෙන් නායකයන්ගේ පෞද්ගලික විශ්වාස මාධ්‍ය වාර්තා බවට හැරෙනවා. උදාහරණයක් ලෙස ඊජිප්තුවේ ජනාධිපති අබ්දෙල් ෆටාහ් එල්- සිසිගේ පෞද්ගලික විශ්වාස මත දිගින් දිගටම කොවිඩ්-19 වසංගතයෙහි භයානකකම හෑල්ලූ කරමින් මාධ්‍ය වාර්තා පළ වී තිබුණා.

තුර්කියේ ජනාධිපති රෙකෙප් ටායිප් එර්දෙගොන් දිගින් දිගටම එරට සිරගෙවල සිටි රෝගීන් ගැන තොරතුරු යටපත් කළා. සිරගෙවල රෝගය ඇතැයි කී අයට එරෙහිව පරීක්ෂණ දියත් කළා. එමෙන්ම තායිලන්තයේ අගමැති ජනරල් ප‍්‍රායුත් චාන්- ඕචා මාධ්‍යවේදීන්ට තර්ජනය කර තිබුණේ රජයේ මධ්‍ය සාකච්ඡුාවලදී කියන කරුණු වාර්තා කිරීමෙන් එහාට සෞඛ්‍ය නිලධාරීන් සම්මුඛ සාකච්ඡුා පවත්වමින් තොරතුරු වාර්තා කරන පුද්ගලයන්ට තර්ජනය කර තිබුණා.

රොත් පෙන්වාදෙන්නේ මෙවැනි මොහොතක ආණ්ඩුව බලය දැඩිව ග‍්‍රහණය කරගැනීමත්, පුරවැසියන් මත බලහත්කාරය පැතිරවීමත් වසංගතය මැ`ඩලීමට අවශ්‍ය දේවල් ලෙස පුරවැසියන් විශ්වාස කරන බව. මේ තත්වය නිසා, ඒකාධිපති ආණ්ඩු තව තවත් ශක්තිමත් වීමට උත්සාහ කරන බව ඔහු පෙන්වනවා.

උදාහරණයක් ලෙස හංගේරියාවේ ඒකාධිපති පාලකයා වන වික්ටර්  ඕබාන් රෝගීන් සිය ගණනක් පමණක් සිටියදී තම බලය පාවිච්චි කරමින් හදිසි තත්වයක් ප‍්‍රකාශයට පත්කොට දැඩිව පාලනය සිදුකර තිබුණා. ඔහුද මාධ්‍යවේදීන් අවුරුදු පහක් දක්වා සිරගත කිරීමේ සැලසුම් සකස් කර තිබුණා.

ඊශ‍්‍රායලයේ බෙන්ජමින් නෙතන්යාහුට විරුද්ධව ¥ෂණ වංචා චෝදනා එල්ලවී තිබුණා. ඔහු එයට අදාල නඩු විභාග සිදුවන අධිකරණ වසංගතය පිට දමමින් වසා දැමීමට කටයුතු කර තිබුණා.

ඇමෙරිකාව

මෑත කාලයේදී තනි නායකයෙක් මත යැපුණු, ජනාධිපති තනතුරට විශාල බලයක් ගොනු කර තිබුණු අමෙරිකා එක්සත් ජනපදය කොවිඩ්-19 හමුවේ ලෝකයේ අසාර්ථකම රට බවට පත්ව තිබෙනවා. ඩොනල්ඩ් ට‍්‍රම්ප් ජනාධිපතිවරයා තරම් කයිවාරුකාර ජනාධිපතිවරයෙක් ලෝකයේම නැහැ. එහෙත් දැන් ඩොනල්ඩ් ට‍්‍රම්ප් තරම් විහිළුවක් ලෝකයේම නැහැ. බ්ලීච් පානය කිරීමට නිර්දේශ කිරිම, වැරදි බෙහෙත් වර්ග පානය කිරීමට උපදෙස් දීමේ සිට කොවිඩ්-19 හමුවේ ලෝකයේ අසාර්ථකම රට බවට පත්වීම දක්වා ට‍්‍රම්ප්ගේ අසාර්ථකත්වය දිවෙනවා. නිව්යෝර්ක් ප‍්‍රාන්තයේ ආණ්ඩුකාරවරයා වැනි කාර්යක්ෂම ආණ්ඩුකාරවරුන් සිටියත්, බලය ජනාධිපතිවරයාට කේන්ද්‍රගත වී තිබෙන නිසා නිව්යෝක් පවා ඉතා දුර්වල වී තිබෙනවා.

ඉන්දියාව

නරේන්ද්‍ර මෝඩි නම් වීරයා වන්දනාමාන කරන පුරවැසියන් පිරිසක් සිටින ඉන්දියාවද අසාර්ථක රටවල් අතරින් එකක්. සටහන ලියන මොහොත වන විට ඉන්දියාවේ රෝගීන් 70,000 ඉක්මවා තිබෙනවා. මරණ සංඛ්‍යාව 2000 ඉක්මවා තිබෙනවා. ඉන්දියාවේ පරීක්ෂණ සංඛ්‍යාව මිලියනයට 1500ටත් වඩා අඩුයි. ඒ අනුව ඉන්දියාවේ සැබෑ රෝගීන් සංඛ්‍යාව මීට වඩා විශාල විය හැකියි.

පුටින්ගේ වැටීම

මැයි 12 වැනිදා වනවිට රුසියාවේ තහවුරු වී ඇති රෝගීන් සංඛ්‍යාව 221,000 ඉක්මවා තිබෙනවා. ලොව තෙවැනියට වැඩිම රෝගීන් සංඛ්‍යාව දක්වා රුසියාව ඉහළ යමින් සිටිනවා.

ඒ අතරතුරේ දින කිහිපයක් වසා තිබුණු රට විවෘත කරන්නට රුසියානු ජනාධිපති ව්ලැඩ්මීර් පුටින් තීරණය කර තිබෙනවා. මැයි 10 වැනිදා එම තීන්දුව ගන්නා විට, එදින වැඩිම කොවිඩ්-19 රෝගීන් සංඛ්‍යාවක් වාර්තා වූ දවසක් වී තිබුණා. රෝගීන් 11,000ක් පමණ එදින වාර්තා වී තිබුණා. රුසියාවේ ජනාධිපතිවරයාට රටේ ජනතාවගේ සෞඛ්‍යාරක්ෂාවට වඩා රටේ ආර්ථිකය වැදගත් බව පෙනෙන්නට තිබෙනවා.

කෙසේ වෙතත් කොවිඩ්-19 හමුවේ පුටින් කඩාවැටී ඇති බව විචාරකයන් කියනවා. ප‍්‍රසිද්ධියේ පෙනී සිටින අවස්ථාවලදී පෙනෙන්නේ රුසියානු ජනාධිපතිවරයා දැඩි පීඩනයකින් සහ තීරණ ගැනීමේ අසීරුවකින් සිටින බව.

බලය බෙදීම දුර්වල කොට, ශක්තිමත් තනි ජනාධිපතිවරයෙකු වටා දේශපාලන බලය ගොනු කරගෙන, රටම ගලවාගත හැකි මහා වීරයෙකු ලෙස පෙනී සිටි පුටින් දැන් කොවිඩ්-19 වසංගතයට මුහුණදීමේ වගකීම ප‍්‍රාන්තවලට පවරමින් සිටින බව ජාත්‍යන්තර මාධ්‍ය වාර්තා කර තිබුණා. දශක දෙකකට වැඩි කාලයක් තිස්සේ ජනාධිපති ධුරය වටේට බලය ගොනු කරගැනීමට ව්ලැඩ්මීර් පුටින් කටයුතු කර තිබුණා. එහෙත් දැන් ඔහු කියන්නේ පුටින් එනතුරු නොසිට ප‍්‍රාදේශීය මට්ටමේ පාලන ආයතන වසංගතය මර්දනය කළ යුතු බව.

‘මෙය තමන්ගේ වගකීම් පැහැරහැරීමක්. රුසියාවේ අධිබලැති ජනාධිපති ක‍්‍රමයෙහි නිර්මාණකරුවාට දැන් එකවරම ප‍්‍රාදේශීය දේශපාලන ආයතන පෙනෙන්නට පටන් අරන්.’ රුසියාවේ දේශපාලන විශ්ලේෂකයෙකු කියා තිබුණා. ‘පුටින් ප‍්‍රාදේශීය නායකයන්ට වගකීම පැවරුවාට අරමුදල් සහ බලය ඔවුන්ට නැහැ.’ එම විශ්ලේෂකයා වැඩිදුරටත් කියා තිබුණේ එලෙස.

පිලිපීනයේ ඝාතන

මත්ද්‍රව්‍යවලට එරෙහි සටනක් යැයි කියමින් පිලිපීනයේ 2016 සිට මේ දක්වා ඝාතන 20,000ට වඩා සිදුව තිබෙනවා. පිලිපීනයෙහි කොවිඩ්-19 වසංගතය පැතිරෙන්නේ ඒ තත්වය අතරමැද. මේ වන විට පිලිපීනයේ කොවිඩ්-19 ‘ලොක්ඩවුන්’ තත්වය ක‍්‍රියාත්මක වෙනවා. ඒ අතරේම පිලිපීනයේ ජනාධිපති රොඩ්රිගෝ දුතාර්තේගේ ඝාතන සංස්කෘතියත් නොනවත්වා ක‍්‍රියාත්මක කරමින් තිබෙනවා.

ආණ්ඩුව ලොක්ඩවුන් තත්වය ආරම්භ කරන විට ආහාර ආදි අත්‍යවශ්‍ය පහසුකම් ලබාදෙන බව පොරොන්දු වී තිබුණු බවත්, එම පොරොන්දු ඉටු නොකරන විට පුරවැසියන් උද්ඝෝෂණය කරමින් සිටින බවත් එම උද්ඝෝෂණවලට වෙඩි තබන බවට ජනාධිපති දුතාර්තේ තර්ජනය කර තිබෙන බවත් ඩිමොක‍්‍රසි නව් නම් මාධ්‍ය ආයතනය වාර්තා කර තිබෙනවා.

පිලිපීනයේ මෙතෙක් තහවුරු වී ඇති කොවිඩ්-19 රෝගීන් සංඛ්‍යාව 11,000 ඉක්මවනවා. එහෙත් මරණ සංඛ්‍යාව 700ට වැඩියි. ඇතැම්විට බොහෝ රෝගීන් හා මරණ පිළිබඳව තොරතුරු සැඟවීමක් සිදුවිය හැකියි.

මෙලෙස මියගිය පුද්ගලයන් අතර පීපීඊ සහ මුහුණු ආවරණ ඇතුළු උපකරණ හා සෞඛ්‍ය සේවකයන්ගේ ආරක්ෂාව සඳහා සිදුකරන පීසීආර් පරීක්ෂණ නොමැතිකමින් මියගිය සෞඛ්‍ය සේවකයන්ද සිටිනවා.

‘පිලිපීනයෙහි වෛරසය පැතිරෙන්නේ කෙතරම් වේගයෙන්ද, එතරම් වේගයෙන් ඒකාධිපතිවාදය ශක්තිමත් වෙනවා.’ ඩිමොක‍්‍රසි නව් මාධ්‍ය ආයතනයේ යූටියුබ් නාලිකාවෙහි අපේ‍්‍රල් 03 වැනිදා පළවූ වීඩියෝවක සඳහන් කර තිබුණා.

මේ සියලූ සිදුවීම් හමුවේ, තනි පුද්ගලයන් රජකරන දේශපාලන සංස්කෘතියක් වෙනුවට යහපත් ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයක වැදගත්කම පැහැදිලිව දැකගත හැකි වුණා.

අනුරංග ජයසිංහ

පිළිකා බේත් හිඟයි

මහරගම පිළිකා රෝහලෙන් ප‍්‍රතිකාර ලබාගන්නා රෝගීන්ට අවශ්‍ය බෙහෙත් වර්ගවල හිඟයක් පවතින බව පිළිකා රෝහලේ අධ්‍යක්ෂ වසන්ත දිසානායක අනිද්දාට පැවසීය.

අදාල ඖෂධ වර්ග එක් එක් රෝගීන්ගේ පිළිකා රෝගී තත්වය අනුව ලබා දෙන බවත් ඇතැම් රෝගීන්ට විශේෂිත වන ඖෂධ වර්ගවල හිඟයක් පවතින බවත් ඊට හේතුව ආනයනය කිරීම සීමා සහිත වී ඇති බවත් ඒ මහතා පැවසීය.

අනිද්දා සමඟ අදහස් දැක්වූ රෝගීන් කිහිපදෙනෙකු පැවසුවේ පිළිකා රෝහලෙන් නොමිලේ ලබාදුන් එම ඖෂධ වෙළඳපොළෙන් මිලදී ගැනීමේදී අධික මිලක් වියදම් කිරීමට සිදුව ඇති බවය.

එක් රෝගියෙකු පැවසුවේ තමන්ට මිලදී ගැනීමට ඇති එක් ඖෂධයක් සඳහා පමණක් මසකට රුපියල් 30,000ක මුදල් මේ තත්වය මත වැය කිරීමට සිදුවී ඇති බවයි.x

නාමයෝජනා අහෝසි වුණොත් එජාපය එකට ඒමේ සූදානමක

0

දැනට ප‍්‍රකාශයට පත්කර ඇති මහමැතිවරණය නීතියට පටහැණි බවට ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය තීන්දුවක් ලබාදුනහොත් දැනට බෙදී සිටින එක්සත් ජාතික පක්ෂය එක්ව තරඟ කිරීමට කැමැත්තෙන් සිටින බව වාර්තා වේ.

මහමැතිවරණය සඳහා එක්සත් ජාතික පක්ෂය හා සමගි ජන බලවේගය ලෙස බෙදී නාමයෝජනා බාරදුන් හිටපු එජාප පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රීවරුන් මෙසේ එක්ව කටයුතු කිරීම ගැන අදහසක් හුවමාරු කරගෙන ඇත.

මෙම දෙපාර්ශ්වයේ පිරිස් මේ වන විටත් පොදු කාරණාවලදී එක්ව කටයුතු කරන ආකාරයක් පෙන්නුම් කරමින් ඇත. රාජිත සේනාරත්න මහතා රිමාන්ඞ් බන්ධනාගාරයට පත්කිරීමේ සිදුවීමේදීද දෙපාර්ශ්වය වෙනුවෙන් නාමයෝජනා ලබාදුන් පිරිසක් එක්ව කටයුතු කර ඇත. ඊට අමතරව ඇඳිරි නීති සමය තුළ සිදුවූ විවිධ පුද්ගලයන්ගේ මානව හිමිකම් කඩවීම් ඇතුළු සිද්ධි කිහිපයක් පිළිබඳව දෙපාර්ශ්වයේ නියෝජිතයන් එක්ව සාකච්ඡා කර ඇත.

මහමැතිවරණය අභියෝගයට ලක් කිරීමේ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ පෙත්සම් මැයි 18 වැනිදා සලකා බැලීමට නියමිත අතර ඒ සම්බන්ධයෙන් වූ තීන්දුද හදිසි කටයුත්තක් ලෙස සලකා ඉක්මනින් ලබාදෙනු ඇතැයි කියැවේ.x

ඉඳුවර බණ්ඩාර