ආචාර්ය හර්ෂ ද සිල්වා – සමගි ජන බලවේගය

ආණ්ඩුව ඇමෙරිකාවෙන් අවදානම් සහගත ණයක් ලබාගත් බව ඔබ කියා තිබුණා..

අප්‍රේල් මාසයේ 06 වැනිදා ඉඳලා ඔක්තෝබර් 06 වැනිදා දක්වා ඇමෙරිකානු මහබැංකුව තාවකාලික වැඩපිළිවෙළක් ආරම්භ කරලා තියෙනවා. ඒ ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය ආයතනවල හා අනෙකුත් රටවල මහබැංකුවලට කෙටිකාලීන අවශ්‍යතා සඳහා මුදල් ගැටලුවක් තියෙනවා නම්, ඒ කියන්නේ විදේශ විනිමය ඇමෙරිකන් ඩොලර් අඩුවක් තියෙනවා නම් ඔවුන්ට මාස හයක් අතරතුර ඇපයක් තියලා ණය ගන්න පුළුවන්. ඒකට කියන්නේ ටෙම්පරි ෆොරින් ඇන්ඞ් ඉන්ටර්නැෂනල් මොනෙටරි ඔතෝරිටීස් හෙවත් ෆිමා කියලා. ඒ පහසුකම රටක් ගන්න ඕනෑ තත්වය ඉතාමත් බරපතළ නම් පමණයි. අනෙක් පැත්තෙන් මේක කරනකොට අවදානම වැඩියි.

අපේ තත්වය බරපතළද?

අපට මේ අවුරුද්දේ ණය ඩොලර් බිලියන තුනහමාරක් ගෙවන්න ඉතිරිවෙලා තියෙනවා. අපේ අතේ තියෙන සංචිත ඔක්කෝම ඩොලර් බිලියන 6.4යි. ඒ අතර රත්තරන් තියෙනවා ඩොලර් මිලියන 400ක විතර. සංචිතවල තව වෙන වෙනම  තියෙනවා. එහෙත් වැඩිපුරම තියෙන්නේ ඇමෙරිකාවේ භාණ්ඩාගාර බිල්පත්. අපට ඒවා ඩොලර් බිලියන 4.5ක් තියෙනවා. ඒකෙන් ඩොලර් බිලියනයක් ඇපයට තියලා ඩොලර් බිලියනයක ණයක් ගන්නයි එකඟවෙලා තියෙන්නේ. එතකොට අතේ ඉතිරිවෙන්නේ ඩොලර් බිලියන තුනහමාරයි. අනෙක් ඒවා මම කලින් කී වත්කම්. ඒවාත් විකුණන්න පුළුවන්. ඒත් ද්‍රවශීලී වෙන්නේ ඇමෙරිකානු භාණ්ඩාගාර බිල්පත් හා අතේ තියෙන මුදල් විතරයි. මෙතැන ප්‍රශ්නය අවදානම.

අවදානම මොකක්ද?

බැරිවෙලාවත් අපනයනයට වඩා ආනයනය වැඩිවුණොත් අර ණය ගෙවන්න සල්ලි නැති වීම. ඒකට තමයි සම්පූර්ණයෙන්ම ආනයන නවත්වලා තියෙන්නේ. ඒක අපේ රටට හොඳ දෙයක් නෙවෙයි. දැන් ආනයනවලට විරුද්ධව මිනිසුන් කෑගහනවා තමයි. ඒත් ආනයන නොකර මේක අපනයන කේන්ද්‍රස්ථානයක් කරන්න බෑ. ඒක විහිළුවක්. අනෙක් පැත්තෙන් මැදපෙරදිගින් හා විදේශ ශ්‍රමිකයන්ගෙන් ප්‍රේෂණ වන මුදල් හොඳටම අඩුවෙලා. ඒ කියන්නේ විදේශ ශ්‍රමිකයන් කොහේහරි රස්සාවක් කරලා, ලංකාවේ ඉන්න තමන්ගේ ඥාතියෙකු හෝ වෙනත් කෙනෙකු අතට එවන මුදල්. ඒ මුදල් ලංකාවේ ආර්ථිකයට එකතුවෙනවා. සාමාන්‍යයෙන් අපට අවුරුද්දට ඩොලර් බිලියන හතක් අටක් විතර ප්‍රේෂණ එනවා. මේ අවුරුද්දේ ඩොලර් බිලියන පහක්වත් ඒවිද කියලා විශ්වාස කරන්න අමාරුයි.

ණය ගෙවන්නත් තියෙනවා නේද?

ගොඩක් වෙලාවට අපි ණය ගෙවන්න ජාත්‍යන්තරයෙන් ණය ගන්නවා. අපට ඩොලර් බිලියන තුනහමාරක් ණය ගෙවන්න තියෙනවා. සාමාන්‍යයෙන් ඕක අපට ගැටලුවක් වෙන්නේ නැහැ. මොකද අපි ජාත්‍යන්තර වෙළඳපොළට ගිහින්, ඒ ඩොලර් බිලියන තුනහමාර ජාත්‍යන්තර වෙළඳපොලෙන් ගන්නවා. එහෙත් දැන් වෙලා තියෙන්නේ ලොකු අවුලක්. අපේ රටට ණය දීමේදී සලකා බලන අවදානම ශීඝ්‍රයෙන් ඉහළ ගිහින්.

ඒ බව කියන්නේ කුමන සාධක මත පදනම්වද?

ගිය සතියේ අපේ ජාත්‍යන්තර ස්වෛරී බැඳුම්කර විදේශ වෙළඳපළේ විකිණෙන්නේ ඉතාමත් ඉහළ පොළියට. (ස්වෛරී බැඳුම්කර කියන්නේ යම් රජයක් ණය මුදලක් ලබාගැනීම සඳහා නිකුත් කරන බැඳුම්කර විශේෂයක්. යම් කාලසීමාවක් දක්වා බැඳුම්කර ගත් පාර්ශ්වයට පොළියක් ගෙවන්න ඕනෑ. ඒ බැඳුම්කරයේ කල් පිරෙන දිනයට සම්පූර්ණ අගය නැවත ගෙවන්න ඕනෑ. රාජ්‍යයක් ණය ලබාගැනීමට එම ක්‍රමය පාවිච්චි කරනවා.) ඒ පොළියට සාපේක්ෂ ලෙස තමයි ප්‍රාථමික වෙළඳපළේ බැඳුම්කර දෙන්න පුළුවන්. ඒ කියන්නේ දැන් එළියේ තියෙන බැඳුම්කරවල පොළියට සාපේක්ෂව තමයි අලුත් බැඳුම්කර නිකුත් කරන්න පුළුවන්. උදාහරණයක් හැටියට ඔක්තෝබර් මාසයේ කල් පිරිලා, මුදල් ගෙවන්න තියෙන ස්වෛරී බැඳුම්කර අද වෙළඳපළේ විකිණෙන්නේ සීයට 24.7ට. අපට හිතන්නත් බෑ ඒ තරම් පොලියට ජාත්‍යන්තර වෙළඳපළේ ණය ගැනීම ගැන. ඔය කියන්නේ මාස හයේ ණයක් ගත්තොත්. අවුරුදු දෙකෙන් පරිණත වෙන බැඳුම්කර ද්විතීයික වෙළඳපළේ ගන්නේ සීයට 17.5ක ඉහළ පොළියට. අවුරුදු පහේ ණය යන්නේ සීයට 14.5ට. මේක ලොකු ප්‍රශ්නයක්.

සාමාන්‍ය තත්වයට වඩා කොපමණ ඉහළ ගිහින්ද?

අඩුම තරමේ දෙතුන් ගුණයකින්වත් ඉහළ ගිහින් තියෙන්නේ. දැන් කරගන්නම දෙයක් නැති නිසා ආණ්ඩුව උත්සාහ කරන්නේ වෙනත් රාජ්‍යයන් සමඟ ස්වාම්ප්  ගිවිසුම්වලට යන්න. ඒ කෙටි කාලීන ණය. මහලොකු දෙයක් වගේ ඉන්දීය මහකොමසාරිස් කාර්යාලයත් ට්විටර් පණිවුඩයක් නිකුත් කරලා තිබුණා. ඩොලර් මිලියන පොඩි ගාණක් දීම ගැන.

ඩොලර් මිලියන හාරසීයක්…

ඔව්, තව ඩොලර් බිලියන එකයි දශම ගණනක් බලාපොරොත්තු වෙනවා. ස්වාම්ප් කියන ක්‍රමයට තමයි ඒක වෙන්නේ. ඔවුන් අපට සල්ලි දෙන්නේ නැහැ. ඔවුන් හුවමාරුවට තියාගන්නවා. ඔවුන්ට ගෙවිය යුතු ඒවා තියෙනවා නම්, ඒවායින් යම් ප්‍රමාණයක් ඒකෙන් ගෙවනවා. ඒත්, ඒක කෙටිකාලීන ණයක්. මාස කිහිපයකින් නැවත ගෙවන්න ඕනෑ.

ඉතින්, ඔය පසුබිම යටතේ තමයි ලංකා ඉතිහාසයේ පළමු වතාවට ස්වෛරී රටක් හැටියට පිටරටකින් ණය ගන්න ඇපයක් තියන්නේ. ඒ කියන්නේ ඇමෙරිකාවෙන් ගන්න ණය. මීට අමතරව අපට පුළුවන් ශ්‍රී ලංකා සංවර්ධන බැඳුම්කර කියන ඒවා දෙන්න. ඒවා කොන්දේසි සහිත ඒවා. දැන් ඒ ක්‍රමයෙන් ඩොලර් මිලියන හාරපන්සීයක් අරගෙන තියෙන බව දැනගන්න ලැබුණා. මා හිතන විදියට සීයට හතක හතහමාරක වගේ පොළියට. බොහෝවිට ලංකාවේ බැංකුවලින් ඒවායේ තියෙන විදේශ විනිමය හරහා තමයි ඒවා ගන්නේ. ඕක තමයි ලංකාවේ භාණ්ඩාගාරයේ දැන් තියෙන අලුත් ප්‍රවෘත්තිමය තත්වය.

දේශීය වශයෙන් ආණ්ඩුව පාවිච්චි කරන උපක්‍රමයක් තමයි බැංකු අඩු පොළියට ණය ලබාදීම..

ඒක තිරසර වැඩක් නෙවෙයි. බලෙන් ණය පොළිය පහළට දානවා. භාණ්ඩාගාර බිල්පත්වලට ගෙවන්නේ සීයට හයට අඩු ප්‍රමාණයක්. පුළුවන් තරම් සල්ලි අච්චු ගහනවා. සල්ලි අච්චු ගහලා ගහලා මුදල් සැපයුම වැඩිකරනවා. ඊට පස්සේ මුදල් සංසරණය වැඩි කරනවා. සැපයුම තියෙන නිසා, ඉල්ලුමට වඩා සැපයුම වැඩි වෙනවා. එයින් උත්සාහ කරන්නේ පොළිය අඩු කරන්න. ඒවා කෙටිකාලීනව කරන්න පුළුවන්. ඒත් දීර්ඝකාලීනව අසාර්ථකයි.

ඡන්දයෙන් ආණ්ඩුව ජයගත්තොත්, ආර්ථිකයට එල්ලවිය හැකි බලපෑම මොන වගේද?

එහෙම වුණොත් මේක ඉතාමත් භයානක තත්වයකට පරිවර්තනය වෙනවා. මොකද, වැඩපිළිවෙළක් නෑ. මේ අය එදා වේල ක්‍රමයට යන්නේ. ආර්ථික වැඩපිළිවෙළ මොකක්ද කියලා අපි කිසිදෙනෙක් දන්නේ නෑ. සැලසුමක් කියලා නෑ.

එක්සත් ජාතික පක්ෂයට විකල්ප වැඩපිළිවෙළක් තියෙන බව කියනවා. සමගි ජන බලවේගයට තියෙනවාද?

සමගි ජන බලවේගයට තියෙනවා පුළුල් ආර්ථික වැඩපිළිවෙළක්. ඒ ආර්ථික වැඩපිළිවෙළ ක්‍රියාත්මක වීමේ, මූලික පදනම තමයි අපේ රට වටේට තාප්ප බැඳලා රට දියුණු කරන්න බැහැ කියන මූලික අදහස. ඒක හැමදාම කරන්න පුළුවන් දෙයක් නෙවෙයි. අපි කරන්න ඕනෑ තාප්ප බැඳලා රට සීමා කරගන්න එක නෙවෙයි. අපි පාලම් බඳින්න ඕනෑ. ලෝකයට වගේම තනි තනි රටවලට පාලම් බඳින්න ඕනෑ. එතකොට තමයි දීර්ඝකාලීන ගමනක් යන්න පුළුවන්. ඉතින්, සමගි බලවේගය ආවොත් පාලම් බඳිනවා. අපි සරල භාණ්ඩ නිෂ්පාදනය කරන රටක ඉඳලා සංකීර්ණ භාණ්ඩ නිෂ්පාදනය කරන රටක් දක්වා මාරු වෙන්න ඕනෑ. ඒකට අවශ්‍ය දැනුම, හැකියාව, වෘත්තීයමය පසුබිම අපේ රටේ ගොඩනඟන්න ඕනෑ. ඊළඟට විදේශ ආයෝජන හරහා වහාම ක්‍රියාකරන්න ඕනෑ. හතරවැනි ආර්ථික විප්ලවය එක්ක ඊළඟ අවුරුදු පහේ ආර්ථිකයට ගැළපෙන ශ්‍රම බලකාය හදන්න ඕනෑ. ජාත්‍යන්තරය එක්ක එකතුවෙලා මේ රටේ පිහිටීම පාවිච්චි කරලා ඒ හරහා අපේ අපනයන වෙළඳපොළ වැඩිකරලා දේශීය ව්‍යාපාරවලට තියෙන අවකාශය පුළුල් කිරීම හරහා තමයි මේ ගමන සාර්ථකව යන්න පුළුවන්.

මැතිවරණයේ අපේක්ෂකයෙකු ලෙස, තේරී පත්වුණොත් ඔබට තියෙන අපේක්ෂා මොනවාද?

ආණ්ඩුව ගිය පාර කරපු වැඩ අතරින් හොඳම වැඬේ හැටියට මිනිසුන් පිළිගන්නේ 1990 සුවසැරිය ගිලන්රථ සේවය. මම ඒකෙන් පෙන්නලා තියෙන්නේ මට රාමුවෙන් එළියේ හිතන්න පුළුවන් බව. සංකල්ප ගොඩනඟලා ඒවා මහපොළොවේ යථාර්ථයක් කරන්න පුළුවන් බව මම පෙන්නලා තියෙනවා. 1990 කියන්නේ එක උදාහරණයක්. තවත් එකක් තමයි සහල් මාෆියාවට අභියෝගයක් විදියට ගෙනා ශක්ති සහල් ව්‍යාපෘතිය. තවත් ව්‍යාපෘතියක් තමයි ජීව කෘෂි ගබඩා ජාලය. මට ආර්ථික විද්‍යාව ගැන මනා දැනුමක් තියෙනවා. මම රටවල් විස්සක විතර වැඩකරලා තියෙනවා. මට සාර්ථක ව්‍යවසායකයෙක් හැටියට ව්‍යවසායකයන්ගේ ප්‍රශ්න තේරෙනවා. මට පුළුවන් රටේ දැවෙන ආර්ථික ප්‍රශ්නවලට පිළිතුරු හොයන්න වැඩපිළිවෙළක් හදන්න. ඒ විතරක් නෙවෙයි, ඒක මහපොළොවේ ක්‍රියාත්මක කරන්න පුළුවන්. මම අවුරුදු දෙකක් විදේශ නියෝජ්‍ය ඇමති විදියට හිටියා. විදේශ සම්බන්ධතා ගැනත් මට හොඳ අවබෝධයක් තියෙනවා. කොළඹ ජනතාවට වගේම මේ රටේ සමස්ත ජනතාවට අවශ්‍ය ආර්ථික නායකත්වය දෙන්න මම බලාපොරොත්තු වෙනවා. මට පුළුවන් රටේ ආර්ථිකය ගොඩගැනීමේ වැඩපිළිවෙළ ඉදිරිපත් කරන්න. අපේ ආණ්ඩුවක් හැදුවොත් මම ආර්ථිකය ගොඩනඟනවා.■

සී.වී. විග්නේශ්වරන් – දෙමළ ජනතා ජාතික සන්ධානය

ඔබේ පක්ෂයේ  මැතිවරණ ප්‍රතිපත්ති මාලාව මෙම සතියේ එළිදැක්වූ බව වාර්තා වුණා. එහි අඩංගු කරුණු මොනවාද?

අපගේ පක්ෂයෙන් එළිදැක්වූ ප්‍රතිපත්ති මාලාවේ පිටු 41ක විග්‍රහයක් තියෙනවා. එහි අපි අපගේ ඉතිහාසය ගැන සඳහන් කරලා තියෙනවා. වර්තමානයේ ජීවත්වෙන සමහර සිංහල පුද්ගලයන් හිතනවා දෙමළ ජනතාව කියන්නේ මෑත කාලයක පටන් ලංකාවේ ජීවත් වෙන්න පටන්ගත් කොටසක් කියලා. දෙමළ ජනතාව වන අපට ලංකාව තුළ අවුරුදු 3000ක පමණ ඉතිහාසයක් තිබෙනවා. උතුරු නැගෙනහිර පළාත්වල මීට පෙර සිංහල කතාකරන මිනිසුන් සිටියේ නැහැ. උතුරු නැගෙනහිර බහුතරයක් සිටියේ දෙමළ කතා කරන ජනතාව. ඒ නිසා උතුරු නැගෙනහිර පළාත්වලට වැඩි අයිතියක් තියෙන්නේ දෙමළ ජනතාවට. ඒ ගැන අපි අපේ ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශයේ සඳහන් කරලා තියෙනවා. මෑත කාලයේ දෙමළ ජනතාවට අහිමි වූ දේවල් පිළිබඳ, අපේ අයිතීන් පිළිබඳ අපි එයට ඇතුළත් කළා. ප්‍රධාන කාරණයක් ලෙස අපි කතාකළේ, ජාතික ප්‍රශ්නය විසඳගන්නේ කොහොමද කියලා. හොඳම විසඳුම විදියට අපි යෝජනා කලේ බලය බෙදීම. බලය බෙදුවොත් පළාත් සභාවලට බලය ලැබිලා උතුරු නැගෙනහිර ජනතාවගේ ආර්ථිකය ශක්තිමත් කරගැනීමට අපට පුළුවන් වෙනවා. මේ වන විට මධ්‍යම ආණ්ඩුවෙන් පළාත් සභාවලට මුදල් වෙන් කිරීම අඩු නිසා උතුරු නැගෙනහිර පළාත්වලට අවශ්‍ය වැඩ කටයුතු සිදු කරගන්න අපහසු වෙලා තිබෙනවා. ඒ නිසා අපේ ප්‍රතිපත්ති මාලාවේ සඳහන් පරිදි උතුරු නැගෙනහිර ජනතාවගේ ආර්ථික තත්වය දියුණු කරන්න අපි බලාපොරොත්තු වෙනවා.

දෙමළ ජාතික සන්ධානයෙන් ඈත්වීම ගැන කතාකළොත්..

මාව දේශපාලනයට ගෙනාවේ සම්බන්ධන් මහත්මයා, දෙමළ සන්ධානයේ අනෙක් සාමාජිකයන් මාව  දේශපාලනයට ගෙනඑන්න උත්සාහයක් ගත්තා. මම හිතුවේ දෙමළ සන්ධානයේ ප්‍රතිපත්ති අනුව වැඩ කරගෙන, අපේ වැඩ ටික අපිට ඕනෑ විධියට කරගෙන යන්න පුළුවන් කියලා. එහෙත් උතුරේ දේශපාලනය කරන්න ආවාට පස්සේ මම තේරුණා ඔවුන්ගේ ප්‍රතිපත්ති පොරොන්දු පත්‍රිකාවට විතරක් සීමා වුණ දෙයක් කියලා. මට තේරුණේ ඔවුන් ජනතාව ගැන හිතන්නේ නැතිව පෞද්ගලික වුවමනාවලට සීමා වෙලා ඉන්න බවයි. මට ඒ ගැන ලොකු ප්‍රශ්නයක් තිබුණු නිසා කාලයක් තිස්සේ ඔවුන් හා මතවාදී ගැටුම් ඇති වුණා. වෙන්වීමක් දක්වා වර්ධනය වුණේ එය.

මතභේද තිබියදීත් ඔබ දෙමළ ජාතික සන්ධානය ඇතුළේ හිටියා නේද?

මම ඒ වෙලාවේ ඉල්ලා අස්වෙන්න උත්සාහ කළා. මම ඉල්ලා අස්වෙන්න සුදානම් වෙන බව මගේ මිත්‍රයෝ සමඟ කිව් අවස්ථාවේදී ඔවුන් එකඟ වුණේ නෑ. ඔවුන් මට පැහැදිලි කරලා දුන්නා, ගැටුම් ඇති කර නොගෙන දෙමළ ජනතාවට කරන්න පුළුවන් වැඩ කොටස කරන්න ඕනෑ කියලා. ඒ අනුව අවුරුදු 5ක්  මම උතුරු පළාත් මහඇමතිවරයා විදියට රැඳී සිටිමින් ජනතාවට වැඩ කළා. මම උතුරු පළාතේ මහඇමතිවරයා විදියට මධ්‍යම රජයෙන් උතුරු පළාත් සභාවට වෙන්කළ මුදල් සහ ප්‍රතිපාදන උතුරේ මිනිස්සුන්ට සහන ලබාදීමට යොදාගත්තා. අපි ඒ ප්‍රතිපාදනවලින් උතුරේ ජනතාවට නිවාස හදලා දුන්නා, ඒ වගේම ඔවුන්ගේ ආර්ථිකය ශක්තිමත් කිරීමට කටයුතු කළා. මට වැඩක් කිරීමට ඇති දැඩි වුවමනාව නිසා මම මහඇමතිවරයා වූ කාලයේදී දෙමළ සන්ධානයේ සාමාජිකයන් සමඟ වාද කරගන්න ගියේ නැහැ.

දෙමළ සන්ධානයේ ඇතැම් ක්‍රියාවලට විරුද්ධ වූ නිසා මට එරෙහිව විශ්වාසභංගයක් ගෙනැවිත් මාව පළාත් සභාවෙන් ඉවත් කරන්න ඔවුන් උත්සාහ කළා. ඒ විශ්වාසභංගය සාර්ථක වුණේ නැහැ. ඒ වෙලාවේ උතුරේ බහුතරයක් ජනතාව මා වෙනුවෙන් පෙනීසිටියා.

දෙමළ සන්ධානය උතුරේ ජනතාවගේ ප්‍රශ්න විසඳුවේ නැහැ කියලා ඔබ කියනවා, ඒ මොනවාද?

ඔවුන් කාලයක් පුරා පැවති ආණ්ඩු සමග වැඩකළා. එහෙම වැඩකළාට කමක් නෑ. ඒත් තීරණාත්මක මැදිහත්වීම් කරමින්, ජනතාවගේ ප්‍රශ්න විසඳන්න ඕනෑ තරම් අවස්ථා ඔවුන්ට තිබුණා. උදාහරණයක් ලෙස අවුරුදු ගණන් සිරගෙවල්වල සිටින දේශපාලන සිරකරුවන් නිදහස් කරගන්න ඔවුන්ට හැකියාවක් තිබුණා. ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ දේශපාලන සිරකරුවන්ව පවා නිදහස් කිරීමට පැවති  රජයන් එකඟ වුණා. ඇයි ඔවුන්ට බැරි වුණේ  දෙමළ මිනිස්සු වෙනුවෙන් රජය සමඟ සාකච්ඡා කරන්න. ඔවුන් කිසිම දෙයක් සලකා බැලුවේ නැහැ. රජය කියන දේවල් අනුමත කරමින් සිටියා විතරයි. මේ නිසා තමයි මට ඔවුන් ගැන කළකිරීමක් ඇති වුණේ.

දෙමළ ජාතික සන්ධානයට විකල්ප වෙනත් කණ්ඩායමක් හා එක් නොවී අලුත් පක්ෂයක් හැදුවේ ඇයි?

මහඇමති විදියට සේවය අවසන් කළාට පසු මම සැලසුම් කරගෙන සිටියේ මගේ විශ්‍රාම කාලය නිවසේ ගත කරන්න. උතුරේ මිනිස්සු දිගින් දිගටම මගෙන් ඉල්ලීම් කළා නැවත දේශපාලනය කරන්න කියලා. මේ සියලු  සිද්ධීන්වලින් පසු අපි අලුත් පක්ෂයක් හැදුවා. මිනිසුන්ගේ බලය කොතරම් තිබුණත්, ඒවා ක්‍රියාවට යොදවන්න අනිවාර්යයෙන්ම දේශපාලන පක්ෂයක් තිබිය යුතුයි. ඒ නිසා අපි පක්ෂයක් හැදුවා.

දෙමළ සන්ධානය සහ ඔබේ පක්ෂයේ ඇති වෙනස කුමක්ද?

දෙමළ සන්ධානයේ 2013 තිබුණු ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශය සහ අපේ පක්ෂයේ ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශය අතර වැඩි වෙනසක් නැහැ. එහෙත් 2013 දෙමළ සන්ධානයේ ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශයෙන් බොහෝ දේවල් ඉවත් කරලා එහි අත්තිවාරම විතරයි දැන් ඔවුන් ළඟ තියෙන්නේ. ඔවුන්ට බලය ලැබුණ හැම වතාවෙම දෙමළ ජනතාවගේ ප්‍රශ්න පිළිබඳව මතක් වුණේ නැහැ. අපි ඔවුන්ට වඩා වෙනස් විදියට ජනතාවගේ ප්‍රශ්න වෙනුවෙන් පෙනීසිටිමින්  වැඩකරනවා. ඒ හැරුණාම ප්‍රතිපත්තිමය වෙනසක් නැති තරම්. අපේ ප්‍රවේශයේ තමයි වෙනස තියෙන්නේ. දෙමළ ජාතික සන්ධානයට වඩා තීරණාත්මක ලෙස අපි උතුරේ ප්‍රශ්න වෙනුවෙන් පෙනීඉන්නවා.

පසුගිය ආණ්ඩුව කාලයේ උතුරු නැගෙනහිර ප්‍රදේශවලට සිංහල ගම්මාන ඇති කරන බවට ඔබ චෝදනා කළා..

උතුර සහ දකුණ එකතු කිරීම බොහෝම වැදගත් කාරණාවක්. අපි සංහිඳියාවට එරෙහි නැහැ. මිනිසුන් අතර බැඳීම් ඇතිවෙනවාට විරුද්ධ නෑ. එහෙත් මේ වෙනකොට උතුරු නැගෙනහිර පළාත් බලෙන් සිංහලකරණය කරනවා. මේ වෙනකොට 33%ක් සිංහල ජනතාව පදිංචි කරලා. අපි සිංහල මිනිස්සුන්ට විරුද්ධ නැහැ. ඒත් ජනවාර්ගික අනුපාත වෙනස් කිරීම අහිංසක වැඩක් නෙවෙයි. ඒක ලෝකයේ ඕනෑ තැනක දියුණු මිනිසුන් පිළිකුළෙන් ප්‍රතික්ෂේප කරන වැඩක්. දෙමළ ජනතාව ලක්ෂ 10කට අධික ප්‍රමාණයක් රටින් පිටවෙලා වෙනත් රටවලට සංක්‍රමණය වෙලා ඉන්නවා. මෙහෙම ගියොත් උතුරු නැගෙනහිර පළාත්වලත් දෙමළ මිනිස්සු සුළුතරයක් බවට පත්වේවි. ඒ නිසායි අපි අපේ අයිතිය ඉල්ලන්නේ. පසුගිය ආණ්ඩුවෙන් උතුරු පළාතේ සිංහල මිනිස්සු කවුරුත් නැති තැන්වල පවා බුදුපිළිම ස්ථාපිත කළා. මහවැලි අධිකාරියෙන් මුලිතිව්වල සිංහල මිනිසුන්ව පදිංචි කරමින් සිටිනවා. ජාත්‍යන්තර නීතියට අනුව නම් ඒ ඒ ප්‍රදේශවල සිටින මිනිස්සුන්ට තමයි පදිංචි කිරීම්වලදී වැඩි ඉඩක් දෙන්නේ. ලංකාවේ එහෙම කරන්නේ නැහැ. මේවා යහපාලන ආණ්ඩුව කාලයේත් සිද්ධවුණා. එසේ තිබියදී දෙමළ ජාතික සන්ධානය ඒ ආණ්ඩුව එක්ක වැඩකළා. ඒකයි අපේ විරෝධය.

විග්නේශ්වරන් දෙමළ ජාතිවාදයෙක් බව කියද්දී, ඔබට තියෙන පිළිතුර මොකක්ද?

අපේ අයිතිය  පිළිබඳව අපි කතා කරන විට අපි ජාතිවාදියි කියා කවුරුන් හෝ කීවොතින්,  අපි ඔවුන්ට කියන්නේ ඔව්, අපි ජාතිවාදියි කියලා. අපිව ජාතිවාදීන් කියලා හංවඩු ගසන කිසිම දේශපාලනඥයෙක් හෝ පුද්ගලයෙක් අපේ අයිතීන් වෙනුවෙන් කතා කරන්නේ නැහැ. එහෙම කතා කළා නම්, අපි ඕනෑ නැහැ. අන්තිමේ අපේ ප්‍රශ්න වෙනුවෙන් කතා කළ යුත්තේ අපිම තමයි. ඒ විදියට අපේ අයිතීන් ගැන කතා කළොත් ඔවුන් අපිට ජාතිවාදී ලේබල් එක අලවනවා. මම 1950 දී කොළඔ, රාජකීය විද්‍යාලයේ ඉගෙන ගන්න කාලයේ අපි අතර ජාතිවාදී ගැටුම් තිබුණේ නැහැ. ඒකට මූලික කාරණය අපි සියලුදෙනාම ඉගෙන ගත්තේ ඉංශ්‍රීසි භාෂාවෙන් පමණක් වීම. ඒ නිසා අපි අතර භාෂා ගැටලුවක් වුණේ නැහැ. නමුත් දැන් එහෙම නෙවෙයි. අපිට හැමදේම කරන්න වෙන්නේ සිංහලෙන්, සමහර මිනිසුන් සිංහල දන්නේ නැහැ. අපේ මිනිසුන්ට විශාල කරදරවලට මුහුණ දෙන්න වුණා. මේ විදියට බොහෝ අකරතැබ්බවලට මුහුණ දුන් අපිට ජාතිවාදීන් කියා ලේබල් අලවන්න පටන් අරගෙන. ජාතිවාදීන් අපි නෙවෙයි, ඒ චෝදනා කරන මිනිසුන්ම තමයි.

ආණ්ඩුව මේ වෙද්දී තුනෙන් දෙකක බලය දෙන්න කියා ඉල්ලීම් කරනවා, ඒ ගැන මොකක්ද ඔබේ අදහස…

තුනෙන් දෙකක බලයක් ආණ්ඩු පාර්ශ්වයට ලබා දුන්නහොත්, ලංකාවට ලොකුම ප්‍රශ්නයට මුහුණ දෙන්න සිදු වේවි. ඒකට ප්‍රධාන හේතුව තමයි අපේ ජනාධිපතිතුමා හමුදා නිලධාරියෙක් විදියට සේවය කළ පුද්ගලයෙක්. ඔහු බලයට පත්වී කෙටි කාලයක් තුළ, අපි දැක්කා යම් යම් අමාත්‍යාංශ සහ දෙපාර්තමේන්තුවලට හමුදාවේ විශ්‍රාමික නිලධාරීන් පත් කර තිබෙන බව. ඒ නිසා ඔහුට තුනෙන් දෙකක බලයක් ලැබුණහොත් මුලින්ම 19 වන සංශෝධනය ඉවත් කර ජනාධිපතිවරයාට වැඩි බලතල ලැබෙන ආකාරයේ ව්‍යවස්ථාවක් ගෙන ඒමට ලොකු ඉඩක් තිබෙනවා. ඉන්පස්සේ ඇතැම් රටවල් මෙන් හමුදාකරණය වු රටක් ගොඩනැගීමට ඉඩ තිබෙනවා. ඒ නිසා 19 ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය ඉවත් කිරීමට ඉඩ ලබා දිය යුතු නැති බවයි මම හිතන්නේ. අපි 19 රැකගැනීම වෙනුවෙන් පෙනීසිටිනවා.

කොවිඞ්-19 වසංගතයෙන් පසුව උතුරු නැගෙනහිර ජනතාවගේ ජන ජීවිතය කෙසේද?

කොවිඞ්-19 රෝගීන් විශාල ප්‍රමාණයක් උතුරු නැගෙනහිර ප්‍රදේශයෙන් වාර්තා වුණේ නැහැ. එහෙත් ලංකාව පුරාම සිටින කොවිඞ් රෝගීන් බහුතරයක් රැගෙන ඇවිත් හමුදාවෙන් නිරෝධායනය කරන්නේ උතුරු නැගෙනහිර ප්‍රදේශවල. ඒක අහම්බයක් නෙවෙයි. දකුණේ කොහේට හරි අරගෙන ගියොත්, මිනිසුන් ඒකට විරුද්ධ වෙනවා. උතුරට අරගෙන ගියාම විරුද්ධ වුණොත්, අපේ ජාතිය අල්ලලා බනිනවා. දැන් උතුරු නැගෙනහිර පළාත්වල හමුදා මුරපොළවල් විශාල සංඛ්‍යාවක් ඇතිවෙමින් තිබෙනවා. සෙබළුන් තුවක්කු තියාගෙන ඉන්න මේ හමුදා කඳවුරු කොවිඞ් රෝගයට කිසි සම්බන්ධයක් නැහැ. අපිට කොවිඞ්වලින්  කිසිදු ප්‍රශ්නයක් ඇති වුණේ නැහැ. එහෙත් හමුදාව හැමතැනම ඉන්නකොට මිනිස්සුන්ට අපහසුයි. හැම මුරපොළකම පරීක්ෂා කරනවා. ඉදිරියට මැතිවරණය එනවා. හමුදාව හැමතැනම ඉන්නකොට අපිට සැකයක් මතුවෙනවා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදීව මැතිවරණය පවත්වන්න පුළුවන් වේවිද කියලා. 2013 වසරේදී පැවැත්වූ මැතිවරණ සමයේත් මේ ආකාරයෙන් හමුදාව යොදවා තිබුණා. හමුදාවට ඇති බිය නිසා ඡන්දපොළට ගියේ නැති අවස්ථා තිබුණා.■

අගෝස්තු 5 වෙනිදා අලියාට, දූරකථනයට හෝ මාලිමාවට ඡන්දය භාවිත කිරීමෙන් රාජපක්‍ෂවරුන්ගේ ඒ විනාශකාරී අනාගත ගමනට රතු එළියක් දැල්වීමට අපට තවමත් ඉඩ තිබේ.

ඒ 2014 වසරේ අප්‍රේල් මස 14 වැනිදාය. මැති ඇමතිවරුන් හා ශ්‍රීලනිප ආධාරකරුවන් දිවයිනේ නන් දෙසින් මැදමුලනට රොක්වූයේ ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්‍ෂ මහතාට බුලත් හුරුල්ලක් දී වැඳ නමස්කාර කොට සිංහල අලුත් අවුරුද්දට සුබ පැතීමටය.

එදා මැදමුලන රාජපක්‍ෂ මහ ගෙදරට එක්වූ පිරිස අතර සුවිශේෂ අමුත්තෙක්ද විය. එනම්, මොහාන් පීරිස් මහතාය. හෙවත් එවකට රටේ අගවිනිසුරුවරයාය.

මෙරට අගවිනිසුරුවරයකු එලෙස ජනපතිවරයකුට සුබ පැතීමට ඔහුගේ පෞද්ගලික නිවහනට ගිය මුල්ම අවස්ථාව මෙය යැයි කීම නිවැරදිය. රාජපක්‍ෂ පාලනය යටතේ අධිකරණය කෙතරම් නම් හෑල්ලු වූවාද, දේශපාලනීකරණය වූවාද යන්න මෙම සිද්ධියෙන් මූර්තිමත් වේ.

2014 වන විට බින්දුවටම වැටී තිබූ අධිකරණ ස්වාධීනත්වය යළිත් ස්ථාපිත වූයේ 2015 ජනපතිවරණ බල පෙරළියෙන් පසුවය. රටේ ජනපතිවරයාට තම හිතුමනාපයට ඉහළ අධිකරණයේ විනිසුරුවරුන් පත්කිරීමට තිබූ බලය සීමා කෙරුණු 19 වන සංශෝධනය අධිකරණයේ ස්වාධීනත්වය තහවුරු කිරීමට තැබූ තවත් වැදගත් පියවරක් විය.

2019 නොවැම්බරයේ බලයට පත්වූ ගෝඨාභය-මහින්ද පාලනය තුළ අධිකරණයේ ස්වාධීනත්වය යම් පසුබෑමකට ලක්ව තිබෙන බව නොරහසකි. එහෙත් බලයට නොනැමී, නීතියට අනුකූලව තීන්දු ගැනීමේ හැකියාව තවමත් මෙරට අධිකරණ සතුය. මෙය යළිත් වරක් පැහැදිලි වූයේ ගතවූ සතියේ අභියාචනාධිකරණය ලබාදුන් ජාතික හා පාරිසරික වශයෙන් ඉතාමත් වැදගත් තීන්දුවක් තුළිනි.

පස්, වැලි හා ගල් ප්‍රවාහනය සඳහා බලපත්‍රයක් ලබා ගත යුතු වීම මෙරට නීතිමය අවශ්‍යතාවකි. බලපත්‍රයකින් තොරව වැලි, පස් හා ගල් ප්‍රවාහනය කිරීමට අවසර දීමට ගෝඨාභය-මහින්ද පාලනය තීරණය කළේ බලයට පත්ව ඉතාමත් ටික කලකිනි. වැලි, පස් හා ගල් හොර ජාවාරම්කරුවන්ට මෙම කැබිනට් තීරණය ඉමහත් ආශීර්වාදයක් විය. ඔවුහු මහා පරිමාණයෙන් වැඩට බැස්සේ ගංවතුර හා නායයාම් තර්ජනයන් වැඩි කරවමිනි.

පරිසරය වනසා ජනජීවිතය අවදානමට ලක්කරන මෙම කැබිනට් තීරණය අහෝසි කරන්නැයි නව පාලනයෙන් ඉල්ලා සිටියවුන් අතර ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මහතාගේ ජනපතිවරණ ජයග්‍රහණය වෙනුවෙන් වැඩ කළ ගිහි පැවිදි පිරිස්ද වූහ. එහෙත් මෙම ඉල්ලීම් ගෝඨාභය-මහින්ද පාලනය කණකට ගත්තේ නැත.

මේ විනාශය නතර කිරීමට මැදිහත් වෙන්නැයි ඉල්ලමින් පරිසර සංවිධානයක් අධිකරණයට ගියේ මෙම සංදර්භය තුළය. වැලි, ගල් හා පස් ප්‍රවාහනයට බලපත්‍ර අනවශ්‍යයැයි ගත් කැබිනට් තීන්දුව නීත්‍යනුකූල නොවන බව නිගමනය කළ අභියාචනා අධිකරණය එය ක්‍රියාත්මක නොකරන්නැයි වැඩ බලන පොලිස්පතිවරයාට නියෝග කළේය.

මෙම තීන්දුවෙන් පැහැදිලි වනුයේ නැතිවන්නට යමක් හා රැකගන්නට යමක් අපට තවමත් ඇති බවය. ඒ සඳහා වූ එකම මග නම් එළැඹෙන මහ මැතිවරණයේදී විපක්‍ෂ පක්‍ෂයක් වෙනුවෙන් කතිරය ගැසීමයි.

තුනෙන්-දෙක නම් වූ මරඋගුල

පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයෙන් තමන්ට තුනෙන් -දෙකේ බලයක් ලබා දෙන්නැයි ජනපතිවරයා හා අගමැතිවරයා ප්‍රමුඛ පාලක සන්ධානය යළි යළිත් ඉල්ලා සිටී. ඔවුන් තුනෙන් -දෙකක බලය ඉල්ලා සිටීමට ප්‍රධාන හේතුවක් නම් 19 වන ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය අහෝසි කිරීමයි.

19 වන ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය තුළින් පාලකයන් තම හිතුමනාපයට බලය පාවිච්චි කිරීමට එරෙහිව යම් සීමාවන් පැනවිණි. මෙම සීමාවන් රාජපක්‍ෂවරුන්ට ගෝචර නොවේ. උදාහරණයක් ලෙස තමන් ගන්නා නීති විරෝධී තීන්දු බල රහිත කරන අධිකරණයක් රාජපක්‍ෂවරුන්ට අවශ්‍ය නැත. ඔවුන්ට උවමනා වනුයේ තමන්ගේ නීති විරෝධී තීන්දුවලට දණ නමන අධිකරණයකි. තමන්ගේ දෙපා ළඟට එන අගවිනිසුරුවරයෙකි.

ගෝඨාභය-මහින්ද පාලනය තුනෙන් -දෙකේ බලයක් ඉල්ලනුයේ පක්‍ෂ-විපක්‍ෂ ලාංකිකයන්ට ඇති සීමිත අධිකරණ රැකවරණයද අපට අහිමි කිරීමටය.

දශක ගණනාවක් පුරා මෙරට මැතිවරණ නර බිලි ගන්නා පුංචි යුද්ධ විය. මම ඛේදජනක තත්වය වෙනස් වූයේ 19 වන සංශෝධනය හේතුවෙනි.

19 වන සංශෝධනයට පෙර මිනීමැරුම්, ගිනිතැබීම්, පොදු දේපල අවභාවිත කිරීම් මැතිවරණ සමයන් තුළ සාමාන්‍ය සිද්ධීන් විය. 19 වන සංශෝධනය තුළින් ස්වාධීන මැතිවරණ කොමිසමක් පිහිටවුණු අතර, මැතිවරණය පැවැත්වීමේ, ඒවා අධීක්‍ෂණය කිරීමේ බලය එම කොමිසමට පැවරිණි.

2015 මහා මැතිවරණය, 2018 පළාත් පාලන මැතිවරණය හා 2019 ජනපතිවරණය පැවැත්වුයේ මෙම මැතිවරණ කොමිසමේ මෙහෙයවීමෙනි. මෙම මැතිවරණ සමයන් තුළ මිනිස් ජීවිත අහිමි වූයේ නැත. ගෙවල්-දොරවල් කඩ-සාප්පු ගිනිබත් වූයේ නැත. රජයේ දේපල මහා පරිමාණයෙන් අවභාවිත වූයේ නැත. මෙම මැතිවරණ තුනම ප්‍රචණ්ඩ ක්‍රියා ඉතාමත් අඩු, නිදහස් හා සාධාරණ ඒවා විය.

19 වන සංශෝධනයේ වැදගත්ම ප්‍රතිඵලයක් වනුයේ මිනී නොමරන, දේපල ගිනිබත් නොකරන මැතිවරණයන් සඳහා අවශ්‍ය නීතිමය වටාපිටාව නිර්මාණය කිරීමය.

ස්වාධීන අධිකරණයක් මෙන්ම නිදහස් හා සාමකාමී මැතිවරණයන්ද රාජපක්‍ෂවරුන්ට ගෝචර නොවේ. ඔවුන් 19 වන සංශෝධනයට එරෙහි වන හා එය බල රහිත කිරීමට උත්සාහ ගන්නා එක් මූලික හේතුවක් එයයි.

මෙම තත්වය පැහැදිලි කරන සිද්ධියක් ගතවූ සතියේ වාර්තා විය. පුත්තලමේ පොහොට්ටු අපේක්‍ෂකයකු වූ සනත් නිශාන්ත මහතා මැතිවරණ නීති අමුඅමුවේ උල්ලංඝනය කරමින් පැවැත්වූ රථ පෙළපාලියක් පිළිබඳව ගතවූ සතියේ වාර්තා විය. අංක තහඩු නැති යතුරු පැදියක හිස් ආවරණ (හෙල්මට්) නොමැතිව අපේක්‍ෂකයා යන ආකාරයත් පොලිස් නිලධාරියකු මෙම නීති විරෝධී ක්‍රියාකාරිත්වය නොදුටු ලෙස ඉවත බලා ගෙන සිටින ආකාරයත් දැක්වෙන විඩියෝ පට අන්තර්ජාලය පුරා වේගයෙන් සංසරණය විය.

තමන්ගේ ගෝලයකු මෙලෙස මැතිවරණ නීති පමණක් නොව රථවාහන නීතිත් උල්ලංඝනය කරමින් කටයුතු කිරීම ජනපතිවරයා හෝ අගමැතිවරයා ගණනකට ගත්තේ නැත. දේශපාලන නායකත්වයේ නිහැඬියාව නිසා පොලිසියද අකර්මණ්‍ය විය. මෙම නීති විරෝධී ක්‍රියාව පිළිබඳ වහාම පරීක්‍ෂණයක් පවත්වන්නැයි මැතිවරණ කොමිසම නියෝග කරන තෙක්ම පොලිසිය අඳ-ගොලු-බිහිරි පිළිවෙතක් අනුගමනය කළේය.

19 වන සංශෝධනය නොවන්නට පොලිසියට නියෝග දීමේ බලයක් මැතිවරණ කොමිසමට ලැබෙන්නේ නැත. එවිට මැතිවරණ නීති-රීති උල්ලංඝනය කිරීම්, ප්‍රචණ්ඩත්වය හා රජයේ දේපල අවභාවිතය සාමාන්‍ය තත්වයන් බවට යළිත් පත්වනු ඇත.

රාජපක්‍ෂවරුන්ට අවශ්‍ය මෙම අතීතය යළිත් ප්‍රතිනිර්මාණය කිරීමටය. ඔවුන් තුනෙන් -දෙකේ බලයක් ඉල්ලා සිටිනුයේ ඒ වෙනුවෙනි.

විපක්‍ෂ ඡන්දදායකයන් හා කිසිදු පක්‍ෂයකට අයත් නොවන ඡන්දදායකයන් මේ වන විට ඉතාමත් දුර්මුඛ මානසිකත්වයකින් පසුවන බව පැහැදිලිය. රනිල් -සජිත් බෙදීම නිසා විශේෂයෙන්ම එක්සත් ජාතික පාක්‍ෂිකයන් කළකිරීමට පත්ව තිබේ. මෙම තත්වය තුළ ආණ්ඩු-විරෝධී ලාංකිකයන් සෑහෙන ප්‍රතිශතයක් ඡන්දපොළට නොයා සිටීමේ ඉඩකඩ ඇත.

අනුපාත ඡන්ද ක්‍රමය යටතේ එක් පක්‍ෂයකට හෝ සන්ධානයකට තුනෙන් -දෙකක ජයග්‍රහණයක් ලබාගැනීම අසීරු කරුණකි. තුනෙන් දෙකක කඩඉමට ළඟාවීමට ජයග්‍රාහී පක්‍ෂයට හැකිවනුයේ තමන්ට විරුද්ධ ඡන්දදායකයන් විශාල ප්‍රමාණයක් ඡන්දය භාවිත කිරීමෙන් වැළකී සිටින තත්වයක් තුළ පමණි.

2010දී වූයේ එයයි. මහා මැතිවරණයෙන් 60%කට ආසන්න ඡන්ද ප්‍රතිශතයක් ලබාගැනීමට රාජපක්‍ෂවරුන්ට හැකිවූයේ ඔවුන්ගේ ඡන්ද ගොඩ වැඩිවූ නිසා නොව, මිලියනයකට අධික විපක්‍ෂ ඡන්දදායකයන් ප්‍රමාණයක් කළකිරීම හා අපේක්‍ෂා භංගත්වය හේතුවෙන් තම ඡන්දය භාවිත නොකිරීම නිසාය.

අධි-බහුතරයකින් 2010 මහා මැතිවරණය ජයගත් රාජපක්‍ෂවරු තුනෙන්-දෙකේ කඩඉම ඉක්මවීම සඳහා විපක්‍ෂයෙන් මන්ත්‍රීවරුන් බාගත්හ. තුනෙන්-දෙක සම්පූර්ණ වූ වහාම ජනපති ධුරයේ බලතල තවත් වැඩි කරන හා ජනපති ධුර කාල සීමාව ඉවත් කරන 18 වන සංශෝධනය සම්මත කරගැනිණි. ඉන්පසුව රිසි ලෙස තම බල පරාක්‍රමය පතුරුවා හැරීමට රාජපක්‍ෂවරු කටයුතු කළෝය. කටුනායක, මීගමුවේ හා රතුපස්වල නිරායුද උද්ඝෝෂකයන්ට වෙඩි තබා ජීවිත 5ක් බිලිගැනීම, ව්‍යාජ දෝෂාභියෝගයක් තුළින් අගවිනිසුරුවරිය පලවා හැර තමන්ගේ නියෝගවලට මුළුමනින්ම අවනත වන්නකු ඒ තනතුරට පත්කිරීම, තම විරුද්ධවාදීන්ට එරෙහිව මර්දනය ක්‍රියාත්මක කිරීම මේ කාලය තුළ සිදුවූ සිදුවීම් කිහිපයක් පමණි.

මේ සියල්ලටම ඉඩ සැලසුණේ විපක්‍ෂ නායකයන්ගේ බැරිකම්, දුර්වලකම් ගැන කළකිරුණු මිලියනයක් ඉක්මවූ ඡන්දදායකයන් ප්‍රමාණයක් ඡන්දය භාවිත කිරීමෙන් වැළකුණු නිසාය.

අද අප සිටිනුයේද මීට සමාන තෝරාගැනීමක් අබියසය. විපක්‍ෂ නායකයන් අතිබහුතරයකගේ ළාමක හැසිරීම් දකින විට කෝපයක් කළකිරීමක් හට ගැනීම ස්වාභාවිකය. නමුත් මෙම හැඟීම්වලට යට වී ඡන්දය නොදී සිටියහොත්, අප හානි කරගන්නේ අපටමය.

2010 දී තුනෙන් -දෙකක බලයක් ලබාගත් රාජපක්‍ෂවරුන්ගේ අගතිගාමී ක්‍රියාවන් නිසා වැඩිපුරම රිදුණේ විපක්‍ෂයේ දේශපාලන නායකයන්ට නොව පක්‍ෂ-විපක්‍ෂ භේදයකින් තොර සාමාන්‍ය ජනතාවටය. 2020 මහා මැතිවරණයෙන් අධි-බලයක් ලබාගැනීමට ගෝඨාභය-මහින්ද හවුල සමත්වුවහොත් ඉන්ද වැඩිපුරම බැටකනු ඇත්තේ රනිල් හෝ සජිත් හෝ වෙනත් විපක්‍ෂ දේශපාලන ප්‍රබලයකු නොව, පක්‍ෂ -විපක්‍ෂ සාමාන්‍ය ජනතාවය.

මුහුණට පළියට නහය කපාගත්තා යැයි කියමනක් තිබේ. මෙවර මහා මැතිවරණයේදී රාජපක්‍ෂවරුන්ට එරෙහිව ඡන්දය භාවිත නොකිරීම එයට බෙහෙවින් එහා යන මෝඩකමක් වනු ඇත. එය සම කළ හැක්කේ නහයට පළියට බෙල්ල කපා ගැනීමකටය.

ගෝඨාභය-මහින්ද දුර්සංයෝගය මෙරට පාලනය කළ අට මසක කාලය තුළින් අනාගත රාජපක්‍ෂ පාලනයක යථාර්ථය පිළිබඳව ප්‍රමාණවත් ඉඟි දැකිය හැක. මේ කෙටි කාලය තුළ රාජපක්‍ෂවරුන් කළ නොකළ දේ නිසා නීතියේ ආධිපත්‍යයට, ආර්ථිකයට, ජනතාවගේ ජීවන තත්වයට, පරිසරයට වූ හානි අපමණය. මේ අනතුරු හැඟවීම් දැක දැකත් අප ඡන්දය භාවිත කිරීමෙන් වැළකී සිටියහොත් එය අපේම මිනී වල අපම කපා ගැනීමක් නොවන්නේද?

රෑ වැටුණු වලේ දහවල් පනිමුද?

කතාවෙන් නම් රාජපක්‍ෂවරුන් තරම් රටට, ජාතියට, ආගමට, සංස්කෘතියට, සභ්‍යත්වයට, ජාතික උරුමයන්ට ප්‍රේම කරන්නවුන් මේ රටේ තබා ලෝකයේවත් නොමැත. ඔවුන් සුරත හදවතට තබා ‘මාගේ මාතෘ භූමිය’ ගැන කතා කරන විට එය බලා සිටිනවුන්ගේ නෙතට කඳුළක් එනු නොඅනුමානය.

රට ස්වයංපෝෂිත කිරිම පිළිබඳව රාජපක්‍ෂවරු මේ දිනවල නිතරම කතාකරති. අත්‍යවශ්‍ය ආහාර ද්‍රව්‍යයන් මත පවා ආනයන තහනම් පනවා ඇත්තේ මේ වෙනුවෙනි. නමුත් මේ ආර්ථික දේශප්‍රේමිත්වයේ සැබෑව හෙළිදරව් වනුයේ දුම්රිය ටිකට් භාවිතය පරිගණකගත කිරීමේ කොන්ත්‍රාතුව චීන සමාගමකට ලබාදීමට ගත් තීරණය වැනි ක්‍රියාවන් තුළිනි.

තොරතුරු හා සන්නිවේදන තාක්‍ෂණ (ෂක්‍ඔ) සේවාවන් සැපයීම අතින් ලංකාව ලෝකයේ ඉහළම පිළිගැනීමක් දිනා ඇත. දියුණු බටහිර රටවල දැවැන්ත සමාගම් පවා මෙරට අයිසීටී සේවාවන් ලබාගැනීමට ඉදිරිපත් වනුයේ එබැවිනි. අයිසීටී සේවාවන් සැපයීම ලංකාවේ අපනයනයන් අතරින් සිව්වන ස්ථානයට පත්ව ඇත. එවන් දක්‍ෂතා ඇති රටක දුම්රිය ටිකට්පත් නිකුතුව පරිගණකගත කිරීමේ කොන්ත්‍රාතුව චීන සමාගමකට ලබා දෙන්නේ මන්ද?

කොවිඞ්-19 වසංගතය නිසා අපේ අපනයන ක්‍ෂෙත්‍රය විශාල කඩාවැටීමකට ලක්ව ඇත. එවන් තත්වයක් තුළ රජයේ කොන්ත්‍රාතුවක් මෙරට සමාගමකට නොදී චීන සමාගමකට දීම ආර්ථිකමය වශයෙන් කෙතරම් බුද්ධිහීන ක්‍රියාවක්ද?

දේශප්‍රේමය පිළිබඳව රාජපක්‍ෂවරුන්ගේ කථාවන් හා ක්‍රියාවන් අතරැති මහා පරතරය හෙළිදරව් කරන තවත් උදාහරණයක් නම්, කුරුණෑගල පුරාවිද්‍යාත්මක වටිනාකමක් ඇති ගොඩනැගිල්ලක් විනාශ කිරීමේ සිදුවීමයි. මෙම අවක්‍රියාවට වගකිව යුත්තේ කුරුණෑගල පොහොට්ටු පුරපති බව වාර්තා වේ. එබැවින් මෙම නීති විරෝධී, සදාචාර විරෝධී ක්‍රියාව විවේචනය කරනු වෙනුවට එය ආරක්‍ෂා කිරීමට රාජපක්‍ෂවරු එකා වන්ව පෙළගැසී සිටිති.

දෙවන බුවනෙකබා රජුට මුස්ලිම් බිසවක්ද වූ බව කියමින් මෙම පුරාවස්තු විනාශය මුස්ලිම්-විරෝධී කඩතුරාවකින් වසා දැමීමට අගමැති මහින්ද රාජපක්‍ෂ මහතා උත්සාහ කළේය. නැගෙනහිර පළාතේ ජාතික උරුමයන් සුරැකීමට ජනාධිපති කාර්යසාධක බලකායක් පත්කළ ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මහතාගෙන් වයඹ පළාතේ සිදුවූ මෙම ජාතික උරුම විනාශය පිළිබඳව කුරුණෑගල ඡන්දදායකයන් පිරිසක් ප්‍රශ්න කළ විට, ඔහු ප්‍රතිචාර දැක්වූයේ අර්ථාන්විත නොවන වචන කිහිපයකින් හා මහා සිනහවකිනි. තමන් මෙම ක්‍රියාව කළ බව කුරුණෑගල නගරාධිපතිවරයා ප්‍රසිද්ධියේම ප්‍රකාශ කළද ඔහුව අත්අඩංගුවට ගැනීමට පොලිසිය තවමත් අසමත්ව ඇත.

රාජපක්‍ෂ ජාතිකත්වයේ කතාව හා ක්‍රියාව අතර පරතරය එබඳුය.

රාජපක්‍ෂවරුන්ට දේශප්‍රේමය යනු ආයුධයකි. ජනතාවට කුසගින්න අමතක කරවීම සඳහා ජාතිවාදය භාවිත කිරීමට රාජපක්‍ෂවරුන් දක්වනුයේ අපරිමිත දක්‍ෂකමකි. ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මහතාගේ විකාරරූපී තීන්දු තීරණ නිසාත්, කොවිඞ් වසංගතය නිසාත් ලංකාවේ ආර්ථිකයත් ජනජීවිතයත් බරපතළ අවදානමකට ලක්ව ඇත. උදාහරණයක් ලෙස බැංකු තැන්පතු සඳහා මෙන්ම අර්ථසාධක අරමුදලේද පොලිය දැනටමත් පහත වැටී තිබේ. මෙය විශ්‍රාමිකයන්, පෞද්ගලික අංශයේ සේවකයන් ප්‍රමුඛ මධ්‍යම පන්තියට විශේෂයෙන්ම බරපතළ බලපෑමක් සිදුකරනු ඇත. මහා මැතිවරණයෙන් පසු-විශේෂයෙන්ම රාජපක්‍ෂවරුන්ට අධි බහුතරයක් ලැබුණහොත්- මෙම තත්වය තවත් උග්‍ර වනු නොඅනුමානය.

ආදායම් පහත වැටීමෙන්, බඩු මිල ඉහළ යාමෙන් හා රැකියා අහිමි වීමෙන් පීඩාවට පත්වන ජනතාවට- විශේෂයෙන්ම සිංහල ජනතාවට- තම ප්‍රශ්න අමතක කරවීම සඳහා ජාතිවාදය භාවිත කිරීමට පිඹුරුපත් දැනටමත් සැකසෙමින් පවතී.

ජනපතිවරණයේදී ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මහතාගේ ජයග්‍රහණය වෙනුවෙන් කැපවූ ගලගොඩ-අත්තේ ඥානසාර හා අතුරලියේ රතන යන දේශපාලන භික්‍ෂූන් මැතිවරණයෙන් පසු තවත් අඩව්වකට සුදානම් වන බව ඔවුන්ම ප්‍රකාශ කර ඇත. මද්‍රාසා, බුර්කා හා හලාල් තහනම් කරන ලෙස නිවේදනයක් කර ඇති ඔවුන් මේ සඳහා වූ සටන මැතිවරණයෙන් පසු ආරම්භ කරන බවට ප්‍රකාශ කර ඇත.

මද්‍රාසා පෙන්වා බැංකු තැන්පතු පොලි අනුපාතිකය තවත් අඩු කිරීමටත්, බුර්කා පෙන්වා බඩුමිල ඉහළ දැමීමටත්, හලාල් පෙන්වා රැකියා හිමිවීම් යටපත් කිරීමටත්, ගෝඨාභය-මහින්ද පාලනය සැරසෙන බව පැහැදිලිය. ඔවුන්ගේ මේ ක්‍රියා නිසා 1980 දශකයේ අප වැටුණු නරාවළටම අප යළිත් තල්ලු වීමේ අවදානමක් මතු වේ.

1977 ආර්ථිකය විවෘත කිරීම නිසා වෘද්ධි වේගය හා රැකියා නියුක්තිය විශාල වශයෙන් ඉහළ ගියද 1981 වන විට බඩු මිල මෙන්ම ආදායම් විෂමතාවද බරපතළ ලෙස වර්ධනය වී තිබුණි. සිංහල ජනතාවට තමන්ගේ ආර්ථික ප්‍රශ්න අමතක කරවීම සඳහා දෙමළ විරෝධය භාවිත කිරීමට ජේ.ආර්. ජයවර්ධන පාලනය ක්‍රියා කළේය. සිරිල් මැතිව් වැන්නවුන්ගේ කතාවන් හා ක්‍රියාවන් නිසා සිංහල ජනසමාජය තුළ දෙමළ විරෝධය හා දෙමළ භීතිකාව වසංගතයක් මෙන් පැතිර ගියේය. 1983 කළු ජුලියට පාර කැපුණේ එලෙසය.

කළු ජූලිය නිසා හානි වූයේ මෙරට දෙමළ ප්‍රජාවට පමණක් නොවේ. ඒ නිසා බෙදුම්වාදය හා කොටි සංවිධානය සිය දහස් ගුණයකින් ශක්තිමත් විය. සීමිත සන්නද්ධ අරගලයක් මහා යුද්ධයක් දක්වා වර්ධනය විය. කළු ජූලිය දඩමීමා කරගෙන ජවිපෙ තහනම් කිරීම නිසා දෙවන ජවිපෙ කැරැල්ලට පාර කැපුණි. එදා බලයේ සිටි ආණ්ඩුව ජනතා ප්‍රශ්න අමතක කරවීම සඳහා ජාතිවාදය උසිගැන්වීම නිමා වූයේ රටම ලේ විලක නිමග්න වීමෙනි.

අද රාජපක්‍ෂවරුන් හා ඔවුන්ගේ අගතිගාමී ගිහි-පැවිදි අනුගාමිකයන් සිංහල සමාජය තුළ මුස්ලිම් විරෝධය ඇවිළවීම නිමා වනු ඇත්තේ අතීතයට නොදෙවෙනි වූ ඛේදවාචකයකිනි.

මේ එළඹෙන උවදුරු යම් තරමක් හෝ සමනය කිරීමට තවමත් අපට ඉඩක් ඇත. මහා මැතිවරණයෙන් රාජපක්‍ෂවරුන් මහා ජයක් ලදහොත් එය වඳුරාට න්‍යෂ්ටික අවියක් දීමට සමාන වනු ඇත. අවනීතිය, අසාධාරණය හා ජාතිවාදය පැතිරවීමට එය කොළ එළියක් ලෙස ඔවුන් සලකනු ඇත. අගෝස්තු 5 වෙනිදා අලියාට, දූරකථනයට හෝ මාලිමාවට ඡන්දය භාවිත කිරීමෙන් රාජපක්‍ෂවරුන්ගේ ඒ විනාශකාරී අනාගත ගමනට රතු එළියක් දැල්වීමට අපට තවමත් ඉඩ තිබේ. අකමැත්තෙන් හෝ ඡන්දපොළට යා යුත්තේ, නාසය වසාගෙන හෝ විපක්‍ෂයේ පක්‍ෂයකට කතිරය ගැසිය යුත්තේ එබැවිනි. ■