No menu items!
22 C
Sri Lanka
25 May,2025
Home Blog Page 24

ටිරාන් අලස් ගේ වීසා ගනුදෙනු හුටපටය..!

0

අපිට දැන් සිටින්නේ හරි අපූරු මහජන ආරක්ෂක ඇමතිවරයෙක් ය. ඔහු ටිරාන් අලස් නම් වෙයි. ටිරාන් අලස් මහතාගේ කුප්‍රකට ඉතිහාස කතාව කියවන ඕනෑම අයෙක් ‘ඇයි ඔහුට මහජන ආරක්ෂක අමාත්‍ය ධුරය දුන්නේ’ කියා අස්සන්නට පුලුවන් ය. සුප්‍රකට රාඩා ගනුදෙනුවල සිට බොහෝමයක් ගනුදෙනු ගැන මෙන්ම දේශපාලන ඩීල් ගැනද ඔහුට චෝදනා එල්ලවෙයි. එවැනි පුද්ගලයෙක්ට මෙවැනි ඇමති ධුරයක් පිරිනැමීම හරියට දේශබන්දු තෙන්නකෝන් මහතාට පොලිස්පති ධුරය දුන්නා වගේ ය.

දැන් ටිරාන් අලස් මහතා පිළිබඳව අපිට ආයෙත් හඬ නඟන්න මාතෘකාවක් ලැබී ඇත. ටෙන්ඩර් නැතිව හොර රහසේ වගේ වීසා නිකුත් කිරීමේ සේවාවන් පිටරටක සමාගමකට ලබාදී ඇති බව අපි පසුගිය දා දැනගත්තේ සඳරු කුමාරසිංහ නම් තරුණයෙක් කටුනායක ගුවන්තොටුපළ තුළ තමන්ට සිදුවූ අසාධාරණයක් පිළිබඳව හඬ නැඟීම නිසා ය. එම හඬ නැඟීම කවුරුන් හෝ වීඩියෝ කර සමාජ මාධ්‍යයට එක්කර තිබුණ අතර එයින් ටිරාන් අලස් මහතාගේ මේ අලුත් සෙල්ලම එළියට පැමිණියේ ය.

පසුගිය මැයි 01 වෙනිදා කටුනායක ගුවන්තොටුපළ පරිශ්‍රයේ සිදුවුණ එම සිදුවීම පිළිබඳව ‘සටහන් රේඩියෝ’ යූ නලයට සඳරු කුමාරසිංහ මහතා දීර්ඝ විස්තරයක් කර තිබුණ අතර එහි තැනක මෙසේ සඳහන් විය.

‘පසුගිය මැයි 01 මමයි මගේ පෙම්වතියයි බැංකොක් ඉදලා ලංකාවට ආවා. ඒක පැය තුනක ගුවන් ගමනක්. අපි එනකොට වීසා කටයුතු සිද්ධවෙන තැන පොලිම් 5ක් තිබුණා. විදේශිකයෝ 200ක් 300ක් අතර ප්‍රමානයක් හිටියා. මගේ පෙම්වතියට සංචාරක වීසා බලපත්‍රයක් තිබුණා. ඒත් කවුන්ටර් එකට ගියාම කිව්වා මේ වීසා එක වැලිඩ් නෑ කියලා. ඉතිං අපි වීසා එක ගන්න පෝලිමට ගියා. පෝලිම ඉස්සරහට යන්නේ නෑ. එතන ආගමන විගමන නිලධාරීන් 12ක් 15ක් කම්පියුටර් එක දිහා බලාගෙන ඉන්නවා. මම ඇහුවා ඇයි වීසා දෙන්න පරක්කු කියලා. එතකොට ඉමිග්‍රේෂන් ඔෆිසර් කෙනෙක් කිව්වා, ඒකේ වගකීම අපිට ගන්න බෑ වීසා දෙන එක සමාගමකට දීලා තියෙන්නේ කියලා. මම නිතරම රට යන එන කෙනෙක්. ඉතිං මම හොඳටම දන්නවා මෙතන වෙනදට කිසිම පෝලිමක් නෑ. ඊටපස්සේ මම එතන හිටපු ඉන්දීය ජාතිකයෙක් ළඟට ගිහිං මේක ගැන ඇහුවාම ඔහු රළු විදිහට කතාකරලා කිව්වා අපි වීඑෆ්එක්ස් එකෙන්, අපි තමයි මේක කරන්නේ, ගාස්තුව විදිහට ඩොලර් සීයක් ගන්නවා කියලා. ඒ ගානින් ඩොලර් 18.5ක් ඔවුන්ට කෙලින්ම යනවා සේවාව වෙනුවෙන්. එතකොට මම ඩොලර් 18.5ක් ගෙවලා පෝලිමේ ඉන්නත් ඕනෑ. ඔන්න ඔතනදී තමයි මම කෑගැහුවේ’

දැන් ප්‍රශ්නයේ මුලට යමු

අපි කවුරුත් දන්නා පරිදි යම් රටකට ඇතුල් වීමේදී ඒ සඳහා වීසා ලබාගත යුතුය. මෙහිදී වීසා ලබාදෙන ආකාරයන් කිහිපයක් පවතී. ලංකාව කුඩා රටක් වුණත්, ආර්ථිකව කඩාගෙන වැටුණ රටක් වුණත්, යම් පුද්ගලයෙක් විදෙස් රටක සිට ලංකාවට පැමිණෙන්නේ නම් ඔහු මේ රටට ඇතුල්වීම සඳහා වීසා ලබාගත යුතුය. ඒ සඳහා 1847 අවුරුද්ද තරම් ඈතක සිට නීති සකස් වී ඇත. ලංකාවට ඇතුල් වෙන්නන් සඳහා වීසා ලබා දීමේ ක්‍රමවේදයන් කාර්‍යක්ෂම සහ නවීන කළ යුතු බවට බොහෝ කලක සිට පවතින සංවාදයක් ය. එහි තර්කයක් නැත. අනෙක් පැත්තෙන් ඒ සඳහා නොයේක් ආණ්ඩු බොහෝ අවස්ථාවන් වලදී ඉතාමත් වැදගත් පියවරයන් ගෙන ඇත.

මෙම සංවාදයන් තිබියදී වුණත් ආගමන විගමන දෙපාර්තමේන්තුව 2012 අවුරුද්දේ සිට මෙම වීසා නිකුත් කිරීමේ ක්‍රියාවලිය ක්‍රමානුකූලව සිදුකරගෙන ගියේය. ඒ අනුව ඕනෑම අයෙක්ට http://www.eta.gov.lk වෙබ් අඩවිය ඔස්සේ ගොස් ඔන්ලයින් වීසා අයදුම් කිරීමට පහසුකම් රජය හඳුන්වා දී තිබුණි. මෙම ක්‍රමය සාර්ථකව ක්‍රියාත්මක වුණ අතර විදෙස් සංචාරකයන් හට අයදුම් කර කෙටි කාලයක් තුළ වීසා ලබාගන්නට හැකිවිය.

මෙහිදී සිදුවුණේ දින දෙකක් වැනි කාලයක් තුළ රටට ඇතුල් වීම සඳහා වීසා අනුමැතිය ලබාදීමය. එම අනුමැතිය ලබාදීම තහවුරු කළ පසුව ගුවන්තොටුපළ පරිශ්‍රයේදී එම විදේශිකයාට වීසාවන් නිකුත් කරනු ලැබීය. මෙම ක්‍රමවේදයේ අවුලක් තිබුණේ නැත. ප්‍රමාදයක් තිබුණේද නැත. මේ වෙනුවෙන් වූ තාක්ෂණික සහාය ශ්‍රී ලංකා ටෙලිකෝම් සමාගමට අනුබද්ධ මොබිටෙල් ආයතනය විසින් සිදු කළ අතර එය රජය යටතේ පවතින සමාගමක් නිසා ඒ හරහා තවත් ප්‍රථිලාභ රටට ලැබුණි. සංචරකයින් බහුල වශයෙන් පැමිණි පසුගිය කාලයේද මෙය කිසිම ප්‍රශ්නයකින් තොරව සිද්ධවිය. ඊට අමතරව ගුවන්තොටුපොළට පැමිණි පසු පැමිණීමේ පර්යන්තයෙන් ලබාගන්නට හැකි ඔන් අරයිවල් වීසා ක්‍රියාවලියද ප්‍රමාදයකින් තොරව පසුගිය කාලයේ හොඳට ක්‍රියාත්මක විය.

මේ සියල්ල මෙසේ සිදුවන අතර වාරයේ, IVS-GBS Global Services යන ඉන්දියානු සමාගම ආගමන විගමන විෂය අයිති මහජන ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශයට 2023 ජුනි මාසයේ ඉදිරිපත් කර ඇති ව්‍යාපෘති යෝජනාවකට තටු ලැබී ඇත. ‘E-Visa, Consular Services, Visa Services, Bio Metric Services and Tourism Promotion’ යන සිරස යටතේ අමාත්‍යාංශයට ආ එම යෝජනාව අවසානයේ කැබිනට් පත්‍රිකාවක් ලෙස අමාත්‍ය ටිරාන් අලස් මහතාගේ අත්සනින් කැබිනට් මණ්ඩලයට ගොස් ඇත. 23/1692/626/018 යන අංකයෙන් යුතු එම කැබිනට් පත්‍රිකාව 2023 සැප්තැම්බර් මාසයේ 11 වැනි දින අමාත්‍ය මණ්ඩලය වෙත ටිරාන් අලස් අමාත්‍යවරයා විසින් ඉදිරිපත් කර ඇති අතර එයට එදිනම කැබිනට් අනුමැතිය හිමිව ඇත.

ඒ අනුව මෙම ව්‍යාපෘති යෝජනාව ඇගයීම සඳහා අමාත්‍ය මණ්ඩල අනුමැතිය ලැබුණු දිනයට දින දෙකකට පසු මහජන ආරක්ෂක අමාත්‍යංශයේ ලේකම් පී.වී ගුණතිලක විසින් ඇගයීම් කමිටුවක් පත් කරනු ලැබූ අතර එහි සාමාජිකයින් ලෙස මහජන ආරක්ෂක අමාත්‍යංශයේ අතිරේක ලේකම් ටී.වී.ඩී දමයන්ති, එස්. කරුණාරත්න, ආගමන විගමන පාලන ජනරාල් අයි.එස්.එච්.ජේ ඉලුක්පිටිය, රාජ්‍ය පරිපාන අමාත්‍යංශයේ ජ්‍යෙෂ්ඨ සහකාර ලේකම් චම්පික රාමවික්‍රම, මහජන ආරක්ෂක අමාත්‍යංශයේ ප්‍රධාන මූල්‍ය නිලධාරී එම්.පී.ඩී.පී පතිරණ සහ මූල්‍ය ප්‍රතිපත්ති දෙපාර්තමේන්තුවේ අතිරේක අධ්‍යක්ෂ ජනරාල් එම් ආර් ජී ඒ මුතුකුඩ (භාණ්ඩාගාරයේ නියෝජිත) යන අය පත්වීම් ලැබීය.

මෙම කමිටුවේ නිර්දේශයන් දෙස බැලීමේදී පෙනෙන්නේ මෙම කමිටුව ටෙන්ඩර් ක්‍රියාවලියෙන් බැහැරව කටයුතු කිරීම වෙනුවෙන්ම පත් කළ එකක් කියා ය. එයට ආවරණයක් ලබාගැනීමේ අරමුණෙන් කළ දෙයක් කියා ය. ඉහත ආයතනය සමග අත්සන් කිරීමට යන ගිවිසුම වෙනුවෙන් නීතිපතිගේ නිෂ්කාශන වාර්තාවක් ලබා ගැනීමට කැබිනට් අනුමැතිය ලබාගැනීම ද මෙහි දී විශේෂයෙන් සඳහන් කළ යුතුය. මේ සියල්ලෙන් පෙනෙන්නේ ටෙන්ඩර් පටිපාටියෙන් බැහැරව කටයුතු කිරීම සඳහා අමාත්‍යවරයා තීන්දු තීරණ ගෙන ඇති බවයි.

යම් සමාගමක් ව්‍යාපෘති යෝජනාවක් ඉදිරිපත් කළ පසුව එයට කැබිනට් මණ්ඩලයේ අනුමැතිය ලැබීම යනු ටෙන්ඩර් පටිපාටියෙන් බැහැරව කටයුතු කිරීමට අවස්ථාවක් නොවන බව ප්‍රකාශ කළ යුතුය. හරිනම් අමාත්‍යවරයා සහ රජය කළ යුතුව තිබුණේ මෙම ව්‍යාපෘතිය සාර්ථකව කරන්නට හැකි තවත් සමාගම් සිටීනම් ඒ සඳහා අවස්ථාව සලසමින් ටෙන්ඩර් කැඳවීමය. මෙම ටෙන්ඩර් ප්‍රශ්නය පිළිබඳව මහජන ආරක්ෂක අමාත්‍ය ටිරාන් අලස් මහතාගෙන් කරුණු විමසීමේදී ඔහු ප්‍රකාශ කරන්නේ මෙවැනි අදහසක් ය.

‘රට යන ලංකාවේ අය පවා දන්නවා VFS කියන්නේ මොකක්ද කියලා. මේ ආයතනය රජයන් 67ක, රටවල් 151ක මධ්‍යස්ථාන තුන්දහසකට අධික සංඛ්‍යාවක් පවත්වාගෙන යන සමාගමක්. ඒ සේවාවට ඒගොල්ලෝ එක්ක තරග කරන්න කවුරුත් නැහැ. යුරෝපය ඇතුළු ලෝකයේ බොහෝ රටවල් භාවිත කරන්නේ VFS සේවාවයි’ – බීබීසී සිංහල

අමාත්‍යවරයා මෙසේ කීවත් මේ සිදුවීම ඇවිලී ගිය සැනෙකින් ආණ්ඩුව කීවේ මෙය ටෙන්ඩර් පටිපාටිය හරහා ක්‍රියාත්මක වූ ගනුදෙනුවක් කියාය. ඉන්පසුව දැන් ඔවුන් වීඑෆ්එස් සරණ යමින් අනෙක් ප්‍රධාන ආයතනය ගැන නොකර කතා ය.

ඇයි මේ VFS ගැටගහන්නේ?

මේ ගනුදෙනුව පිළිබඳව ඇවිලී යන සංවාදයේ කියවෙන සමාගම් නාමය වන්නේ VFS ය. එහෙත් මේ ව්‍යාපෘති යෝජනාව ආණ්ඩුවට ඉදිරිපත් කරන්නේ IVS-GBS Global Services යන සමාගමයි. ඔවුන් ඉදිරිපත් කළ ව්‍යාපෘති යෝජනාව වාර්තාවට අනුවම එය මුම්බායි සිට ක්‍රියාත්මක වෙන සමාගමක් ය. මෙම යෝජනාවේ Presented by IVS GBS Global Services powered by with VFS Global as a Technical Partner යන්න පැහැදිලිව සටහන්ව තිබියදීත් ආණ්ඩුව VFS මතුකරමින් මෙම ගනුදෙනුවට ඉන්දීය සමාගමක් සම්බන්ධ නැති බව කියන්නේ ඇයි? ඉන්දීය තානාපති කාර්‍යාලය හදිස්සියෙන් වාගේ නිවේදන නිකුත් කරමින් ප්‍රතිචාර දක්වන්නේ ඇයි? රට යන අය වීඑෆ්එස් ගැන හොඳ කියන නිසා අමාත්‍යවරයා ආරක්ෂිත පියවරක් ලෙස මේ නම භාවිතා කරනවාද?

මෙම කරුණ පිළිබඳව අදහස් දක්වමින් පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂයේ අධ්‍යාපන ලේකම් පුබුදු ජයගොඩ මහතා ප්‍රකාශ කරන්නේ ‘VFS ග්ලෝබල් සමාගම මේකට සම්බන්ධ වෙන්නේ තාක්ෂණ සහකරු ලෙසයි. මේක භාර දීලා තියෙන්නේ IVS GBS කියන සමාගමට. ටිරාන් නම කියන්න බය සමාගමට තමයි භාර දීලා තියෙන්නේ. මැයි මස 06 වෙනිදා දිනය යටතේ VFS සමාගම මාධ්‍ය නිවේදනයක් යොමු කරලා තියෙනවා. ඒ මාධ්‍ය නිවේදනයේ දෙවන පිටුවේ පැහැදිලිව කියලා තියෙනවා IVS GBS කියන සමාගම තමයි මුලික කොන්ත්‍රාත්කරු මේ ව්‍යාපෘතියේ, VFS සමාගම තාක්ෂණික සහයකයා කියලා. අපි බලමු IVS GBS කියන සමාගම මොකක්ද කියලා. ඒ සමාගම කාගේද කියලා? IVS කියන නම කියන්න ටිරාන් අලස් ගේ දිව පැටලෙන්නේ ඇයි ? මොකක්ද ඒ රහස. IVS කියන සමාගම අයිති කවීරාජ් බන්ධාරි කියන ඉන්දියාවේ කෝටිපති ව්‍යාපාරිකයාට. කවීරාජ් බන්ධාරි කියන්නේ හිටපු ඉන්දීය විදේශ ලේකම් රොමේෂ් බන්ධාරි ගේ පුතාට’

පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂය හෙළිකරන මෙම කරුණු සමග අමාත්‍යවරයාගේ මෙම ගනුදෙනුවේ තවත් අන්තයක් පෙනෙනු වළකනු බැරිය. ටෙන්ඩර් පටිපාටියක් නැතිව අදානිගේ සුළං මෝල් ලංකාවේ කැරකෙන්නට නියමිතය. මෙයත් එවැනිම දෙයක් ද?.

VFS ආයතනය යනු ලොව පිළිගත් ආයතනයක් ය. එය ඇත්තක් ය. ඔවුන් කරන්නේ රට යන්න බලාපොරොත්තුවෙන් සිටින පුද්ගලයාගේ වීසා අයදුම්පත රැගෙන එය තානාපති කාර්යාලයට ගෙනගොස් භාරදී ආපසු වීසා ලැබීම හෝ නොලැබීම දැනුවත් කර වීසා ලබා ඇත්තම් එය ගෙනත් දීමේ ක්‍රියාන්වියයි. එහෙත් ඔන් අරයිවල් වීසා නිකුත් කිරීමේ රාජකාරිය සඳහා ගුවන්තොටුපළ පරීශ්‍රයන් තුළ වැඩ කරන VFS ආයතනයක් පිළිබඳව මේ ලියුම්කරු නම් දැනුවත් නැත.

ඒ මන්ද ඕනෑම රටකට යම් පුද්ගලයෙක් ඇතුල් කරගන්නවාද නැද්ද යන්න තීරණය කරන්නේ එම රටේ ආගමන විගමන පාලකවරයා නිසා ය. අනෙක් පැත්තෙන් තාක්ෂණික සහකරු කවුන්ටරයට පැමිණ වීසා නිකුත් කරන්නේ කෙසේද? මේ ප්‍රශ්නවලින් පෙනෙන්නේ මේ ගනුදෙනුවේ අඳුරු අහුමුළු ඕනෑ තරම් තිබෙන බවය.

තිබුණ අනුමැතියට මොකද වුණේ?

විදේශිකයන් සඳහා මෙරටට පැමිණි පසුව වීසා නිකුත් කිරීම, කෙටිකාලීන හා වාස වීසා සඳහා මාර්ග ගතව අයදුම්පත් යොමුකිරීම සහ එම අයදුම්පත් යොමුකිරීමේදී ඔවුන්ගේ නිලධාරීන් මගින් (backend QC checking ) තත්ත්ව පරීක්ෂාවට ලක්කර මෙම දෙපාර්තමේන්තුවට ඉදිරිපත් කිරීම, මාර්ගගත වීසා ඉල්ලුම් කිරීමට අදාළ අතුරු මුහුණත (fronted interface ) හා වීසා සැකසීමේ හා අනුමත කිරීමේ පද්ධතිය යන පද්ධති මෘදුකාංගය නොමිලේ ලබාදීම, විදෙස්ගත ශ්‍රී ලාංකිකයන් හට විදෙස් ගමන් බලපත්‍ර ලබාගැනීම සඳහා වන ඉල්ලුම්පත්‍ර එකතු කිරීම, ජෛවමිතික දත්ත ලබාගැනීම හා එම තොරතුරු විදෙස් ගමන් බලපත්‍ර සෑදීම සඳහා දෙපාර්තමේන්තුව වෙත යොමු කිරීම සහ ඊට අදාළ මෘදුකාංග සැපයීම, ශ්‍රී ලංකාව වෙනුවෙන් විදේශයන් හි ශ්‍රී ලංකාවේ සංචාරක කටයුතු ප්‍රවර්ධනය කිරීම, විදේශිකයන් සඳහා මෙරට පැමිණි පසු සංචාරක රක්ෂණාවරණයක් ලබාදීම, උක්ත සේවාවන් සැපයීම සඳහා මූලිකව වසර 12ක් සඳහා ගිවිසුමකට එළඹීම සහ ඉන්පසුව එය තවත් වසර 6ක් දක්වා දීර්ඝ කිරීම, වීසා ලබාදීමේ සේවා ගාස්තුව ලෙස රක්ෂණාවරණයද ඇතුලත්ව ඩොලර් 25ක් හෝ රක්ෂණාවරණය රහිතව ඩොලර් 18.5ක් අය කිරීම, අමතර සේවා ගාස්තුවකට යටත්ව ආගමන හා විගමන දෙපාර්තමේන්තුව වෙනුවෙන් ජෛවමිතික දත්ත රැස් කිරීම සඳහා ඒකක 50ක උපරීමයකට යටත්ව සැපයීම, විවිධ භාෂා ගණනාවකින් සේවාවන් සැපයීම, යන කරුණු මෙම සමාගම ආගමන සහ විගමන දෙපාර්තමේන්තුවට ඉටුකර දෙන්නට යෝජනා කරන යෝජනාවන් ය. කැබිනට් මණ්ඩලය මෙම කරුණුවලට එකඟවී ඇත. පත් කරනු ලැබූ ඇගයුම් කමිටුවත් නිර්දේශ ඉදිරිපත් කරමින් මෙම යෝජනා පිළිගැනීම වෙනුවෙන් වෙනත් නීතිමය ආවරණයක් සකසා ඇති බව පෙනෙයි.

මෙහි සමහර කරුණු හොඳ ඒවාය. මේවා ක්‍රියාත්මක කළ යුතු දේවල් ය. එහි ගැටලුවක් නැත. එහෙත් කිසිඳු ප්‍රශ්නයක් නැතිව දුවපු සේවාවන් කඩිමුඩියේ දෙන්නේ ඇයි? අනෙක් පැත්තෙන් විදේශිකයන් සඳහා මෙරටට පැමිණි පසුව වීසා නිකුත් කිරීම වැනි කාර්‍යයක් මෙවැනි සමාගමක භාරයට පත් කරන්නේ කෙසේද? ඉහත යෝජනාවලිය දෙස බලන විට පුද්ගලයන්ගේ ජෛවමිතික දත්තයන් විදෙස් සමාගමක් අතට පත්වීමේ අනතුරක් ද ඇත. ඒ සම්බන්ධයෙන් ආණ්ඩුවේ අදහස කුමක්ද?

‘මෙම ආයතනය‘ ලොව පුරා රටවල් 145ක වීසා ලබාදීමේ සේවා සපයන ආයතනයක් ලෙස ජාත්‍යන්තර වශයෙන් කීර්තියට ලක්ව ඇති ආයතනයක් බව ඇගයුම් කමිටු වාර්තාවේ සඳහන්ව ඇත. මෙයත් ඔවුන්ගේ අරුම නිරීක්ෂණයන් අතරින් එකක් ය. මෙම යෝජනාව ඉදිරිපත් කරන විට එම යෝජනාවේම එක් තැනක මෙම ගිවිසුමට මැදිහත්වෙන ආයතන තුන ලෝකයේ රටවල් තුළ කටයුතු කරන ආකාරය පිළිබඳව දළ සටහනක් ඉදිරිපත් කර ඇත. එහි වීඑෆ්එස් ආයතනය රටවල් 145කට සේවාවන් සපයන බව සඳහන් වෙයි. එම සඳහන මේ සමාගම් තුනටම අදාළ වන්නේ කෙසේද? අනික ඔවුන් පැමිණෙන්නේ තාක්ෂණික සහායටය. මෙහි සඳහන් ප්‍රධාන සමාගම GBS Technology Services සමාගමයි. එහි ඔවුන්ම සඳහන් කරන ආකාරයට ඔවුන් කටයුතු කරන්නේ රටවල් 10ක පමණක් ය. මෙයින් පෙනෙන්නේ වීඑෆ්එස් පෙන්වා වෙන වැඩක් සිද්ධ වෙන බවය.

අක්කා පෙන්වා නංගී දෙනවා වගේ මේ සියල්ල මෙසේ සිද්ධ වනවිට ඉලෙට්‍රෝනික ගමන් අවසර පත්‍ර පද්ධතිය දියුණු කිරීම සහ ආරක්ෂණ පද්ධතියක් සකස් කිරීම වෙනුවෙන් ශ්‍රී ලංකා මොබිටෙල් ආයතනය වෙත භාරදීමට දීමට 2021 ජූලි 29 වැනිදා කැබිනට් මණ්ඩලයට ඉදිරිප් කරනු ලැබූ කැබිනට් පත්‍රිකාවට 2021 අගෝස්තු 17 වැනිදා අනුමැතිය (CP/21/1477/303/117) ලැබී ඇත. එම අනුමැති අනුව මොබිටෙල් ආයතනය අදාළ පද්ධතිය සකස් කර අවසන් කර තිබියදීත් ටිරාන් අලස් අමාත්‍යවරයා මෙසේ ක්‍රියාත්මක වුණේ ඇයි? එයත් සොයා බැලිය යුතු‍ය.

අනෙක් පැත්තෙන් සංචාරක අමාත්‍යාංශය කරන්න ඕනෑ කටයුත්තක් ද මෙහිදී ටිරාන් අලස් අමාත්‍යවරයා තමන් වෙත පවරා ගත්තේ ඇයි? ශ්‍රී ලංකාව වෙනුවෙන් විදේශයන්හි ශ්‍රී ලංකාවේ සංචාරක කටයුතු ප්‍රවර්ධනය කිරීම සංචරක අමාත්‍යාංශයේ වැඩක් ය. එයත් මෙම යෝජනාවලිය ඇතුලට දමාගෙන මේ කරන්නේ කුමක්ද? අපිනම් දන්නේ නැත.

සේවා ගාස්තුව සාධාරණ ද?

ගිවිසුමට අනුව මෙම සේවාවන් වෙනුවෙන් මෙම ආයතනය ඩොලර් 18.50ක් අයකරයි. ඕනෑම සේවාවක් සඳහා මිලක් තිබෙයි. එම තත්ත්වය තුළ මේ මිල ගැන අපට වරදක් ප්‍රකාශ කළ නොහැකිය. එහෙත් අපට අසන්නට තිබෙන ප්‍රශ්නය එය නොවෙයි. ආගමන විගමන දෙපාර්තමේන්තුවේ රාජ්‍ය නිලධාරින් මෙතෙක් සාර්ථකව ප්‍රශ්නයකින් තොරව කරගෙන ආ සේවාවක් මෙසේ විදෙස් රටක සමාගමකට ලබාදීම මගින් විශාල විදේශ විනිමය ප්‍රමානයක් පිටරටට ගලාගෙන යෑමට ඉඩ සෑදීම අවුලක් නැද්ද යන්නයි. රට බංකොලොත්වී කබලෙන් ළිපට වැටී සිටින පසුබිමක මේ කරණ වැඩේ හරිද? අප අහන්නේ එයයි.

මහජන ආරක්ෂක අමාත්‍යංශයේම ඇගයුම් කමිටුව කියන ආකාරයට 2035 වන විට ශ්‍රී ලංකාවට පැමිණෙන සංචාරකයන් ගණන මිලියන 5.4ක් ය. දැන් ඔබට ලංකාවෙන් පිටතට ඇදී යන ඩොලර් ප්‍රමානය පිළිබඳව වැටහෙනවා ඇත. whatnews.lk වෙබ් අඩවිය සඳහන් කරන ආකාරයට 2035 වසරේ දී එම ප්‍රමානයට සංචාරකයන් ලංකාවට පැමිණියහොත් ඔවුන් වෙත 2035 දී ලැබෙන ආදායම (වීසා නිකුත් කිරීමේ සේවය වෙනුවෙන් අය කරන ඩොලර් 18.50ට අදාලව පමණක්) ඩොලර් මිලියන 100කි. ඔවුන් අපේක්ෂා කරන සංචාරකයන් ප්‍රමාණය ඉදිරි දස වසර තුළ ශ්‍රී ලංකාවට පැමිණියහොත් කොන්ත්‍රාත්තුව අවසන් වෙද්දී එම සමාගම වීසා නිකුත් කිරීමට අය කරන සේවවට පමණක් ලබාගන්නා ආදායම ඇමෙරිකා ඩොලර් මිලියන 841ක් බව එම වෙබ් අඩවිය සඳහන් කරයි.

මේ අනුව ඩීල් එකේ තරම සිතාගන්නට අමාරු නැත. සේවා දහයක් සැපයීම වෙනුවෙන් මෙම සමාගම ලංකා රජය සමග ගිවිසුම් ගතවී ඇති අතර ඒ අනුව ඔවුන් උපයන ඩොලර් ප්‍රමානය මීට බොහෝ සෙයින් විශාල වන්නට පුලුවන් ය. යකඩ මල්ලට ගුල්ලෝ ගැහුවානම් හාල් මල්ල ගැන කවර කතාද කියා කියමනක් ඇත. මේ කියමන අනුව යමින් ටිරාන් අලස් අමාත්‍යවරයා ප්‍රමුඛ රජය හාල් මල්ල පරීක්ෂා නොකරම වීසිකර දමා ඇත. ඒ ඇයි?

ලාල් කාන්ත හරි

0

මහජනතාවට බලය බෙදාහැරීම පිළිබඳව පසුගිය මැයි දින වේදිකාවේදී ජාතික ජන බලවේගයේ ජාතික විධායක සභික ලාල් කාන්ත කී දේ නිවැරදිය. සහ එය විය යුත්තකි. ඔහු කළ කතාවේ කැබලි ටිකක් එකට පූට්ටු කරමින් සහ පසුගිය කාලයේ අඛණ්ඩවම ඔහු මේ ගැන දැක්වූ අදහස් ගැන සැලකිල්ලකින් තොරව, ඔන්න ජවිපෙ පරණ පුරුදු විදියට නඩු විසඳන්න තමන්ගේ පාක්‍ෂිකයන්ට බලය දෙන්න යනවාය යන බොරුවක් නිර්මාණය කරන්නට හදමින් සමගි ජන බලවේගයේද, පොහොට්ටුවේද විජේදාස රාජපක්‍ෂ ඇතුළු මහා ප්‍රාඥයන් මෙන්ම අනෙකුත් ලොකු පොඩි දේශපාලකයන්, බුද්ධිමතුන් දක්වන අදහස් දකින අහන විට සිතෙන්නේ, මේ අයගේ හොඳ සිහිය අහිමි වී ඇති තරම ගැනය.

ඔවුන්ගේ හොඳ සිහිය අහිමි වී තිබෙන්නේ, ජාජබ තමන්ගේ පොදු සතුරා ලෙස සැලකීමට පටන්ගෙන ඇති හෙයිනි. ඔවුන් සිතන්නේ ජාජබ නායකයන් හෝ අනුගාමිකයන් හෝ කියන කුමක් හෝ කතාවක් වැරදි පැත්තට අර්ථ දැක්වීමෙන් ජාජබ දුර්වල කළ හැකි බවයි. ඇත්ත, ජාජබ නායකයන් කියන වැරදි කතාද එමට තිබේ. පසුගිය සතියක එහි ජාතික විධායක සභික නලින් හේවගේ කීවේ එවැනි කතාවකි. එහෙත්, ඒ විදියටම ජාජබ උදවිය කියන හැම දෙයක් ගැනම බලන්නට බැරිය. ලාල් කාන්ත කී දෙය ගැනද සජබ හා පොහොට්ටුව පොට වරද්දා ගත්තේ අර විදියටම බලන්නට යාමෙනි.

ලාල් කාන්ත කීවේ ජනතාවට බලය බෙදීම ගැන දියුණු අදහසකි. ඒ ගැන මෙවර අනිද්දා පුවත්පතේ මහාචාර්ය ජයදේව උයන්ගොඩ ප්‍රමාණවත් පැහැදිලි කිරීමක් කර තිබේ. මේ ආකාරයේ අදහස් ලාල් කාන්ත කියන්නේ අද ඊයේක සිට නොවේ. ජාජබයේ බොහෝ දෙනකු නොකියන මෙන්ම නොදන්නා සමහර දියුණු අදහස් ලාල් කාන්ත කියන බව රහසක් නොවේ. ඒ ඔහු බොහෝ විට විවෘත මනසකින් ලෝකය දකින්නට පුරුදු වී සිටින නිසාවෙනුත්, අලුත් දැනුම හා විචාර ගැන කියවීමට, සාකච්ඡා කිරීමට, සංවාද කිරීමට ඔහු දක්වන උනන්දුව නිසාවෙනුත් සහ ජාජබ බොහෝ නායකයන් හා අනුගාමිකයන් මුහුණ බලන්නටවත් බිය හා අකමැති වන සමාජයේ විවිධ තීරු සමග ඔහු නොබියව දක්වන පයුරුපාසානකම් නිසාවෙනුත්ය. මේ විවෘත ලක්‍ෂණය, ජාජබ බොහෝ නායකයන්ගේ මෙන්ම අනුගාමිකයන්ගේද නැති දෙයකි. පසුගිය කාලයේ එවැනි විවෘත භාවයක් පවත්වාගෙන ගිය සමාජයේ විවිධාකාර සිවිල් චරිතද, ජාජබට එකතු වීමෙන් පසු ජවිපෙටත් එහා ගුහාවල් තුළට ගාල්වී දත කට පූට්ටුකරගෙන සිටින තත්වයක, ලාල්ගේ මේ විවෘත වීම වැදගත්ය.

ලාල් කාන්ත ප්‍රමුඛ ජාජබය, බලය විමධ්‍යගත කිරීම ගැන දක්වන්නේ සංවෘත අදහසකි. පළාත් සභා පදනම් කරගත් බලය විමධ්‍යගත කිරීම, නැතිනම් ජනවාර්ගික ප්‍රශ්නයට විසඳුමක් ලෙස බලය බෙදා හදාගැනීම ගැන ජාජබ දක්වන්නේ ඉතාමත් නිෂේධනීය අදහසකි. හැකි නම් ඔවුන් පළාත් සභා නැතිකරනවා සිකුරුය. ජාජබ නායක අනුර කුමාර දිසානායක පසුගිය දිනෙක කියා ඇති පරිදි, ඔවුන් පළාත් සභා තවදුරටත් තබාගන්නේ, දෙමළ ජනතාව තමන්ගේ වාර්ගික ගැටලුවට විසඳුමක් ලෙස පළාත් සභා දකින නිසාවෙන් පමණකි. නැතිනම් පළාත් සභා වැනි බලය බෙදා හදාගැනීමේ ආයතනයක් ඔවුන්ට අවශ්‍ය නැත.

ඔවුන් කියන්නේ රටේ සියලුම දෙනා එකම මට්ටමේ බවට නීති සම්පාදනයෙන් හෝ රාජ්‍ය ප්‍රතිපත්තියෙන් තහවුරු කළ විට ජනවාර්ගික පදනම මත පසුගිය කාලයේ ඇතිවී තිබෙන සියලු දෝස නිවාරණය වනවාය කියන වැරදි අදහසයි. අපේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 12 වැනි ව්‍යවස්ථාවේ දක්වන්නේ, රටේ සියලුම පුරවැසියන් සමාන තත්වයේ ලා සැලකිය යුතු බවයි. ‘නීතිය පසිඳලීම සහ ක්‍රියාත්මක කිරීමද නීතියේ රැකවරණයද සර්ව සාධාරණ විය යුතුයැ’යි එහි කියයි. කිසිම පුරවැසියකු වර්ගය, ආගම භාෂාව කුලය ස්ත්‍රීපුරුෂ භේදය දේශපාලන මතය හෝ උපන් ස්ථානය යන හේතු මත හෝ ඉන් කවර හේතුවක් මත හෝ වෙනස්කමකට හෝ විශේෂයකට හෝ භාජනය නොවිය යුත්තේය’ යැයි එහි කියයි. එහෙත් 12(4) ව්‍යවස්ථාවේ මෙසේ කියැවෙයි. ‘කාන්තාවන්ගේ ළමයින්ගේ අබල තැනැත්තන්ගේ ප්‍රගතිය සඳහා නීතිය මගින්, අනුනීතිවලින් හෝ විධායක ක්‍රියාමාර්ගයෙන් විශේෂ සහන සැලැස්වීම මේ ව්‍යවස්ථාවෙන් කිසිසේත් අවහිර නොවන්නේය.’

නීතිය ඉදිරියේ සියල්ලන් සර්ව සාධාරණ යැයි කීමෙන් හා කිසිවකුට වෙනස්කම් නොකළ යුතුයැයි කීමෙන් පමණක් ප්‍රශ්නය විසඳේ නම්, එය සිදුවෙයි නම්, 12(4) වගන්තියක් අවශ්‍ය වන්නේ නැත. 12(4)ක් එකතු කිරීමෙන් පෙනෙන්නේ නීතිය ඉදිරියේ සියල්ලන්ම සමානයැයි කීමෙන් සියල්ලන් සමාන නොවන බවයි. විශේෂයෙන් ජනවාර්ගික ප්‍රශ්නය වැනි ශ්‍රී ලාංකික සමාජයේ ගැඹුරටම කිඳා බැස තිබෙන ප්‍රශ්නයකට මෙවැනි හුදු සමානත්වය හඟවන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාමය හෝ විධායක ප්‍රතිපාදනවලින් පිළිතුරු සොයාගත නොහැකි බව අලුතෙන් කිව යුතු නැත. ලාල් කාන්ත ඇතුළු ජවිපෙ/ජාජබ සියල්ලෝ මේ කාරණය මගහැර යති. ඔවුන්ට අනුව, එවැනි මට්ටමේ බලය බෙදීමක් අවශ්‍ය නැත.

එසේ නම් ලාල් කාන්ත කීවේ කුමක්ද? ඔහු කීවේ, පහළ මට්ටමට බොහෝ දුරට විධයක හා පරිපාලනමය බලය බෙදීමේ ආකාරයකි. ප්‍රාදේශීය සභාවලට, ඊට පහළ ආයතන මට්ටමකට එම ආයතනයට අයත් වන ප්‍රාදේශීය ජනතාව පිළිබඳ තීන්දු තීරණ ගැනීමේ බලයත්, ඒවා ක්‍රියාත්මක කිරීමේ බලයත් බෙදීමයි. ඒ නිශ්චිත කුඩා මහජනතාව අතර ආරාවුල් ඇතිවූ විට ඒවා විසඳාගැනීමේ බලයත් ඔවුන්ටම දීමේ ක්‍රමයයි. එය අද ලෝකයේ පිළිගත් ප්‍රශස්ත ක්‍රමයකි. අධිකරණ ක්‍ෂෙත්‍රයේ විවෘත මනසකින් සිටින අධිකරණ නිලධාරීන් පවා සිතන්නේ වර්තමානයේ අධිකරණවලට සීමා කර ඇති සමහර බලතල, තවදුරටත් පහළට බෙදාහැරීමේ ක්‍රම ගැන අප සිතිය යුතු බවයි.

මීට කෙලින්ම අදාළ නොවන නමුත්, පසුගිය කාලය පුරා, සමහර වැරදි සම්බන්ධයෙන් ඇප දීමේ බලය මහාධිකරණවලට පැවරීමෙන් සිදුවූ විශාල අවුලක් වුණේ, මහාධිකරණයේ ඇප ඉල්ලුම්පත් පමණක් විශාල වශයෙන් ගොඩගැසීමයි. පසුගිය කාලයේ ‘යුක්තිය’ නමැති අත්තනෝමතික මෙහෙයුම නිසා කොළඹ මහාධිකරණයේ ඇප නියම කරන උසාවි ඉදිරියේ පමණක් ගොඩගැසුණු ඇප ඉල්ලුම්පත් ගණන 2000ක් පමණ වන බව දැනගන්නට තිබේ. මීට කාලයකට පෙර, මිනිමැරුම් චෝදනා සම්බන්ධයෙන් වුණත්, දින 90ක් තුළ චෝදනා පත්‍ර ගොනු නොකෙරෙන්නේ නම්, ඇප දීමේ බලය මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණයට පවරා තිබිණ. එහෙත් දැන් ඒ බලයද මහාධිකරණයට පවරා තිබේ.

තවත් එවැනි කාරණාවක් දක්වතොත්, ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට පමණක් තවමත් සීමා කොට තිබෙන මූලික අයිතිවාසිකම් පිළිබඳ අධිකරණ බලය දැක්විය හැකිය. අද කහටගස්දිගිලියේ හෝ වවුනතිව්වල හෝ මූලික අයිතිවාසිකම් කඩවීමක් වුණත් ආ යුත්තේ කොළඹ පමණක් පිහිටා ඇති ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයටය. ඒ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයටම පනත් කෙටුම්පතක ව්‍යවස්ථානුකූලභාවය විමසීම පිළිබඳ පෙත්සම් පැමිණි විට, මූලික අයිතිවාසිකම් නඩු පසෙකට දා දින දෙක තුනක් එක දිගට එම පෙත්සම් විභාග කිරීමට සිදුවෙයි. ප්‍රතිඵලය පැැදිලිය. ඒ නිසා මූලික අයිතිවාසිකම් කඩවීම් පිළිබඳ විමසීමේ බලයද ඉන් පහළට යා යුතුය යන්න ප්‍රචලිත අදහසකි.

මෙවැනි කාරණාවලින් පෙනෙන්නේ, අපේ අධිකරණ බලතල පහළට යැවීම ගැන තියුණු සාකච්ඡාවක් ඇතිවිය යුතු බවයි. මේ වන විට අඩුපාඩු මධ්‍යයේ වුණත් හොඳින් ක්‍රියාත්මක වන සමථමූල මණ්ඩල ක්‍රමය නිසා, සහ ණය සහන මණ්ඩල, ගෙවල් කුලී මණ්ඩල, කම්කරු විනිශ්චය සභා, ක්වාසි අධිකරණ වැනි වෙනත් ආරාවුල් නිරාකරණය කරන ආයතන නිසා, ඉහළ අධිකරණ පද්ධතියට වැටෙන්නට නියමිත කොපමණ බරක් නිදහස් වී තිබේද යන්න අමුතුවෙන් කිව යුතු නැත. ඒ නිසා අනාගතයේදී හැකි තරම් පහළ මට්ටමට අධිකරණ බලතල අදාළ වන සීමිත තත්වයන්ගෙන් පැවරීම අත්‍යවශ්‍යය. එය ලාල් කාන්ත ඒ ගැන කීවද නොකීවද බලයට පත්වන ඕනෑම ආණ්ඩුවක් විසින් කළ යුතු දෙයකි. එවැනි පහළ මට්ටමේ යුක්තිය පසිඳලන ආයතනවලට මිනීමැරුම් ස්ත්‍රීදූෂණ හෝ වෙනත් බරපතළ අපරාධ පිළිබඳ අධිකරණ බලය දිය යුතුයැයි කිසිවකු කියන්නේ නැත.

ලාල් කාන්තගේ කතාව ගැන පාර්ලිමේන්තුව නමැති අද්විතිීය සංවාද භූමියේදී සජබ හා පොහොට්ටු මන්ත්‍රීනුත්, ඔවුන්ට එදිරිව හරිනි අමරසූරිය මන්ත්‍රීවරියත් කළ අදහස් දැක්වීම් අසන විට, මනා සිහිය අහිමිවී තිබෙන්නේ සජබටත් පොහොට්ටුවටත් බව මැනැවින් පැහැදිලි වෙයි. එකක් නම්, ඔවුන් අදහස්වලට මුල් කර ගත්තේ යම් රූපවාහිනි නාලිකාවක් විසින් අතිශය කපටි ලෙස සංස්කරණය කරන ලද ලාල්ගේ කතාවේ කොටස් වීමයි. දෙවැන්න, ඒ පදනම් කරගෙන මේ මන්ත්‍රීවරුන් දැක්වූ අතිශය ප්‍රාථමික අදහස්ය. මන්ත්‍රීවරුන් නම් කමක් නැත, මහා ප්‍රාඥයකු හැටියට තමන්ම හඳුන්වා ගන්නා විජේදාස රාජපක්‍ෂ ඇමතිවරයාද, ඒ ගැන දැක්වූ අදහස් විකාරසහගතය. ඔහු කිව්වේ, ඕන ඕන විදියට අධිකරන පිහිටුවන්නට බැරි බවත්, අධිකරණ පිහිටුවීමට බලය ඇත්තේ පාර්ලිමේන්තුවට බවත්ය. ඇත්තය.

අධිකරණ බලය දැනට තිබෙනවාට වඩා පහළට ගෙනයන්නට වුවමනා නම් එය අනුමත කළ යුත්තේ පාර්ලිමේන්තුවයි. ඒ අනුමත කරන පාර්ලිමේන්තුව දැන් පවතින පාර්ල්ිමේන්තුව නොවේ. විජේදාස රාජපක්‍ෂ අධිකරණ ඇමතිකම හොබවන ආණ්ඩුවක්ද නොවේ. එවැනි ආණ්ඩුවකින් යථා පරිදි, ඉතාමත් සෞඛ්‍යවත් සාකච්ඡා සංවාදවලින් පසු මෙවැනි ප්‍රතිසංස්කරණ ගෙනා හැකිදැයි සලකා බැලිය හැකිය. සබජ හා පොහොට්ටු මන්ත්‍රීවරුන්ට පෙන්වන්නට වුවමනා වී තිබුණේ. ලාල් කාන්ත තම පාක්‍ෂිකයන් ඉදිරියේ මේ කතාව කියූ නිසා, අනාගතයේදී ගමේ නඩු ඇසීමේ බලය ජවිපෙ/ජාජබ පාක්‍ෂිකයන්ට ලැබීමේ ‘භයානක අනතුරක්’ තිබෙන බවයි.

1987-89 කාලයේ ජවිපෙ/දේශප්‍රේමී ජනතා ව්‍යාපාරය මිනිසුන් ගැන තමාම විනිශ්චය කොට මරාදැමූ බව කවුරුත් දන්නා ඇත්තකි. එහෙත් දැන් තිබෙන්නේ ඒ කාලය නොවේ. පහළට මට්ටමට අධිකරණ බලය ලැබෙනවා නම්, ඒ ලැබෙන්නේද ජවිපෙ/ජාජබ පාක්‍ෂිකයන්ට පමණක් නොවේ. විධිමත් ක්‍රමයක්, විධිමත් අධිකරණ බලය බෙදාහැරීමක් යටතේ සියලුම මහජනතාවටය. සජබ හා පොහොට්ටු ජනතාවටත් ඒ බලය ලැබේ. එසේ බලය ලැබෙනවාය කියන්නේ මහජනතාව නඩු විසඳන කැලෑ උසාවි ක්‍රමයක් නොවන බවද සියල්ලෝ දනිති. ඒ නිසා, ලාල් කාන්ත කී දේහි කිසිදු විනාශකාරී අදහසක් ඇත්තේ නැත. තිබෙන්නේ දියණනු අදහසකි. අවශ්‍ය වන්නේ එවැනි අදහස් ප්‍රමාණවත් උද්යෝගිමත් සාකච්ඡා සංවාදවලට භාජනය කොට වැඩි දියුණු කර ගැනීමයි. එවිට අනාගතයේදී ජාජබ වෙනුවට සජබ හෝ පොහොට්ටු ආණ්ඩුවක් ආවත් ඒ දියුණු අදහස් අවශ්‍ය නම් ක්‍රියාත්මක කළ හැකිය.

ඒ වෙනුවට, ජාජබට විරුද්ධව තේ කෝප්පවල බිල්ලන් මවන්නට යෑමෙන් දැනුම් තේරුම් ඇති මිනිසුන් අතර විහිළුවට පත්වන්නේ සජබ හා පොහොට්ටු උදවියයි. රටේ නායකයාට වෙනත් රටවල නායකයන් සමග කතා කරන්නට (තමාට වැනි) හොඳ ඉංග්‍රීසි දැනුමක් අත්‍යවශ්‍යයැ යි කියන ආකාරයේ පටු අදහස් ඇති නායකයකු සිටින සජබේ සමහරුන් මේ තත්වයෙන් සිටීම ගැන පුදුම වන්නටද දෙයක් නැත.

ජනාධිපති, ආරක්‍ෂක ලේකම්, ආගමන විගමන පාලක යන සියල්ලන් දැන සිටි ඩයනාගේ බොරුව

ඩයනා බි්‍රතාන්‍ය පුරවැසියෙකු බව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය තීරණය කරයි
අභියාචනාධිකරණයේ බහුතර තීන්දුව වැරදි බව ඔප්පු වේ
මන්ත්‍රී ධුරය අහෝසියි
ඩයනා අත්අඩංගුවට ගන්න සීඅයිඩීයට පුළුවන්

‘ඩයනා බි්‍රටිෂ්’ යනුවෙන් අනිද්දා පුවත්පත හෙළිදරව් කළේ 2020 දෙසැම්බර් 27 දිනය. මෙම සටහන ලියන 2024 මැයි 8 වැනිදා රාජ්‍ය ඇමතිවරියක ලෙස කටයුතු කළ ඩයනා ගමගේ බි්‍රතාන්‍ය පුරවැසියෙකු බව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය තීරණය කර තිබේ. ඒ අනුව ඇයට පාර්ලිමේන්තුව නියෝජනය කිරීමට නොහැකි වන අතර ඇයගේ මන්ත්‍රී ධුරය අහෝසි වේ. එදා ඩයනා බි්‍රටිෂ් යනුවෙන් අපගේ හෙළිදරව්වට නිමිත්ත වූයේ ශ්‍රී ලංකා පුරවැසියෙකු නොවන ඇය ශ්‍රී ලංකා ගමන් බලපත්‍රයක් ලබාගෙන ඇති බවට ඕෂල හේරත් විසින් පොලිසියට කරන ලද පැමිණිල්ලක් නිමිති කර ගනිමින් ඇයගෙන් අප කරන ලද ප්‍රශ්න කිරීමේදී ඇය ඇගේ බි්‍රතාන්‍ය පුරවැසිභාවය පිළිගැනීමයි.

ඒ අනුව ඕෂල හේරත්ගේ පැමිණිල්ලෙන් ආරම්භ වූ ඇයගේ පුරවැසිභාවය පිළිබඳ ප්‍රශ්නය නිරාකරණය සඳහා අවුරුදු 3කුත් මාස 4කට වඩා කාලයක් මේ වන විට ගතවී තිබේ. වඩා වැදගත් වන්නේ එම කාලය තුළ සිදුවූ සිදුවීම් හා හෙළිදරව් වූ කරුණුය.

ඕෂල හේරත්ගේ පැමිණිල්ල අනුව කළ විමර්ශනයේ කරුණු අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව කොළඹ ප්‍රධාන මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණයට ඉදිරිපත් කළේය. එහිදී අගාමික හා විගාමික පනත යටතේ ඩයනා ගමගේ හිටපු මන්ත්‍රීවරිය වරදක් කර ඇති බවට ඕෂල හේරත් විසින් කරන ලද පැමිණිල්ල අනුව විමර්ශනයක් කළ බවත්, ඒ අනුව ඇය එම පනත යටතේ වන වරදවල් සිදුකර ඇති බවට නිරීක්ෂණය වන බවටත් කරුණු වාර්තා කරනු ලැබීය. නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවේ සහාය ලබා ගැනීමට අවසර ඉල්ලූ අතර විමර්ශනයට අදාළව ලබාගත් ප්‍රකාශවල සියලු උද්ධෘත අධිකරණයට ඉදිරිපත් කිරීමද සිදුකරනු ලැබීය.

අධිකරණයට වාර්තා කළ කරුණු අනුව නියෝජ්‍ය ආගමන විගමන පාලක හංසිකා මිහිරි කුමාරසිංහ ප්‍රකාශ කර ඇත්තේ ඩයනා ගමගේ 094425352 හා 521398876 දරන බි්‍රතාන්‍ය ගමන් බලපත්‍ර භාවිත කරමින් 2014.10.05 වන දින දක්වා මෙරටට වරින් වර පැමිණ ඇති බවත් 2015.07.16 වන දින දක්වා ශ්‍රී ලාංකික වීසාවක් ලබාගෙන තිබෙන බවත්ය.

එයට අමතරව නියෝජ්‍ය ආගමන විගමන පාලක දිනූෂාන් රාමවික්‍රමගේ ප්‍රකාශය අනුව ඩයනා ගමගේ භ5091386 සහ ධඛ5654794 දරන මෙරට විදේශ ගමන් බලපත්‍ර දෙක අවස්ථා දෙකකදී ලබාගෙන ඇති බව හා ඇය බි්‍රතාන්‍ය විදේශ ගමන් බලපත්‍ර භාවිත කරන අවස්ථාවේදී මෙරට විදේශ ගමන් බලපත්‍ර ලබාගෙන ඇති බවයි. එසේම 1948 අංක 18 දරන පුරවැසි පනත අනුව විදේශ රටක පුරවැසිභාවය ලබා ගන්නා ශ්‍රී ලාංකිකයකුට මෙරට පුරවැසිභාවය අහෝසි වන බව ඔහු ප්‍රකාශ කර ඇත.

එමෙන්ම නියෝජ්‍ය ආගමන විගමන පාලක ඉවන හැන්නදිගේ ගයානාත් ප්‍රසංගගේ ප්‍රකාශය අනුව ඩයනා ගමගේ 2023.03.30 වන දින දක්වා ශ්‍රී ලංකාවේ පුරවැසිභාවයට ඉල්ලුම් කිරීමක් හෝ ඇයට ශ්‍රී ලංකාවේ පුරවැසිභාවය ප්‍රදානය කිරීමක් සිදුකර නැත. ආගාමික හා විගාමික පනත යටතේ වරෙන්තුවක් නොමැතිව අත්අඩංගුවට ගත හැකි එතරම් කරුණු ප්‍රමාණයක් තිබියදීත් ඇය අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව හෙවත් සීඅයිඩීය අත්අඩංගුවට නොගැනීම සම්බන්ධයෙන් පැමිණිලිකාර ඕෂල හේරත් වෙනුවෙන් පෙනී සිටි නීතිඥයින් අධිකරණයේ අවධානය යොමු කර තිබූ අතර එතරම් සාක්ෂි තිබියදීත් අපරාධ නඩු විධාන සංග්‍රහය යටතේ නඩු කටයුතු ආරම්භ නොකිරීමට හේතු වශයෙන් අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව කියා තිබුණේ බි්‍රතාන්‍ය මහ කොමසාරිස් කාර්යාලයෙන් කැඳවා ඇති වාර්තා එන තෙක් ඔවුන් සිටින බවය.

එසේ වුවද කොළඹ ප්‍රධාන මහේස්ත්‍රාත්වරයාගේ මතය වී තිබුණේ නඩු කටයුත්තක් ආරම්භ කිරීම සඳහා ආගමන හා විගමන නිලධාරීන්ගෙන් ලැබී තිබුණු එම සාක්ෂි ප්‍රමාණවත් බවයි.
එමෙන්ම අත්අඩංගුවට ගැනීම සම්බන්ධයෙන් අධිකරණයේ කරුණු දක්වමින් නීතිපතිවරයා වෙනුවෙන් පෙනී සිටි රජයේ නීතිඥවරයා කියා තිබුණේද අත්අඩංගුවට ගැනීම හෝ නොගැනීම පොලිසියේ අභිමතය අනුව සිදුකළ හැකි බවයි. එහෙත් මහේස්ත්‍රාත්වරයාගේ මතය වී තිබුණේ අපරාධ නඩු විධාන සංග්‍රහය අනුව පොලිස් නිලධාරීන්ට එවැනි අත්තනෝමතික අභිමතයක් නොමැති බවයි. ඇය වරෙන්තුවක් නොමැතිව අත්අඩංගුවට ගත හැකි බවත්, ඒ නිසාම ඒ සම්බන්ධයෙන් නියෝග නිකුත් කිරීමේ අවශ්‍යතාවක් මහේස්ත්‍රාත්වරයාට නැති බවත්, ඇය අත්අඩංගුවට ගැනීම පොලිසියේ වගකීමක් බවත්ය.

කෙසේ හෝ මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණයේ බී වාර්තාව අනුව ඇය අත්අඩංගුවට ගැනීමක් සිදු නොවුණි. ඇයට එරෙහිව නඩු පැවරීමක්ද සිදු නොවුණි. ඒ අතර පැමිණිලිකාර ඕෂල හේරත් අභියාචනාධිකරණයට පෙත්සමක් ගොනු කරමින් ඉල්ලා සිටියේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී ධුරයක් දැරීම සඳහා ඇය සුදුසු නොවන බැවින් ඒ පිළිබඳ නියෝගයක් නිකුත් කරන ලෙසයි. මේ නිසාම මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණයේ බී වාර්තාව පිළිබඳ කැඳවීම් අභියාචනාධිකරණයේ තීන්දුව ලැබෙන තෙක් බහා තැබුණි.

මේ කරුණු මෙසේ තිබියදී ආගමන හා විගමන දෙපාර්තමේන්තුවේ හිටපු ආගමන හා විගමන පාලක ජනරාල් යූ වී සරත් රූපසිරි 2021.12.15 දින ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශයේ ලේකම් විශ්‍රාමික හමුදා ජෙනරාල් කමල් ගුණරත්නට ලිපියක් යොමු කරමින් විශේෂ කරුණක් දැනුම් දී තිබෙන බව අනාවරණය විය. ඒ රාජ්‍ය ඇමති ඩයනා ගමගේ මන්ත්‍රීවරියට රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික ගමන් බලපත්‍රයක් නිකුත් කිරීම සම්බන්ධයෙනි.

එම ලිපිය ආරම්භ කරමින් ආගමන හා විගමන පාලක ජනරාල්වරයා සඳහන් කරන්නේ, පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී ඩයනා ගමගේ විසින් පාර්ලිමේන්තු මහ ලේකම්වරයාගේ 2021.09.21 දිනැති ලිපියක් සමඟින් 2021.12.15 දින රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික ගමන් බලපත්‍රයක් ලබාගැනීම සඳහා සිය උප්පැන්න සහතිකය, ජාතික හැඳුනුම්පත සහ මින් පෙර ලබාගත් රාජකාරි ගුවන් ගමන් බලපත්‍රය සහිතව අයැදුම්පතක් ඉදිරිපත් කර ඇති බවයි.

එසේ නමුත් ඩයනා ගමගේ මන්ත්‍රීවරියගේ පුරවැසිභාවය පිළිබඳ එම වසරේ මුල් භාගයේදී අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව විසින් පරීක්ෂණයක් පැවැත්වූ බවත්, ආගමන හා විගමන දෙපාර්තමේන්තුවේ පරිගණක දත්ත පද්ධතිය අනුව අනාවරණය වූ කරුණු කිහිපයක් අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවට ලබාදුන් බවත්ය.

ආගමන විගමන පාලක ජනරාල්වරයා සඳහන් කරන එම කරුණු වන්නේ, ඩයනා ගමගේ මන්ත්‍රීවරිය 2004 වර්ෂයේ සිට බි්‍රතාන්‍ය පුරවැසිභාවය ලබාගෙන අංක 521398876 දරන බි්‍රතාන්‍ය ගුවන් ගමන් බලපත්‍රය භාවිත කරන බව, ඒ අනුව, එම කාලසීමාව තුළ ආගාමික හා විගාමික පනතේ ප්‍රතිපාදන අනුව ඩයනා ගමගේ මන්ත්‍රීවරියගේ ශ්‍රී ලාංකීය පුරවැසිභාවය අහෝසි වී ඇති බව, නමුත්, ඩයනා ගමගේ මන්ත්‍රීවරිය විසින් ඇයගේ විදේශීය පුරවැසිභාවය පිළිබඳ තොරතුරු හෙළි නොකොට 2014.01.24 දින නැවත අංක භ 5091386 දරන ශ්‍රී ලාංකීය ගුවන් ගමන් බලපත්‍රය ලබාගෙන ඇති බව, ඉන්පසු 2018.11.05 දින මුදල් අමාත්‍යාංශයේ නිර්දේශය මත නැවතත් සිය විදේශ පුරවැසිභාවය හෙළි නොකොට ධඛ 5654794 දරන රාජකාරි ගුවන් බලපත්‍රය ලබාගෙන ඇති බව, එමෙන්ම ඩයනා ගමගේ මන්ත්‍රීවරිය විසින් නැවතත් ගුවන් බලපත්‍රයක් අයැදුම් කිරීමේදී සිය විදේශීය පුරවැසිභාවය හෝ එම පුරවැසිභාවය ඉවත් කරගත් බවට ලේඛනයක් ඉදිරිපත් කර නොමැති බව, ඒ අනුව ආගමන විගණන පාලකවරයා ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරයාට දැනුම් දී තිබුණේ ඩයනා ගමගේ මන්ත්‍රීවරියට ශ්‍රී ලාංකීය ගුවන් බලපත්‍රයක් ලබාදිය නොහැකි බව නිරීක්ෂණය කරන බවයි.

ඩයනා ගමගේ මන්ත්‍රීවරිය විසින් බි්‍රතාන්‍ය ගුවන් බලපත්‍රය භාවිත කරමින් ලබාගෙන ඇති වීසා පිළිබඳ ලේඛනය සහ එම ගමන් බලපත්‍රය භාවිත කරන ලද විස්තර ඒ සමඟ අමුණා එවන බවත්, තවද ඒ සම්බන්ධයෙන් උපදෙස් ලබාදෙන ලෙසත් ආගමන හා විගමන පාලක ජනරාල්වරයා ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශ ලේකම් විශ්‍රාමික ජෙනරාල් කමල් ගුණරත්නගෙන් ඉල්ලා තිබේ. එහෙත් කසාය බිව් ගොළුවකු ලෙස, ඒ පිළිබඳ කිසිදු උපදෙසක් නම් ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශ ලේකම් කමල් ගුණරත්න ලබා දී තිබුණු බවට නම් වාර්තා වූයේ නැත. ආගමන විගමන පාලක සරත් රූපසිංහගේ තීරණය එසේ වුවද ඉන්පසු එම තනතුරට පත් හර්ෂ ඉලුක්පිටිය මහතා ඩයනා ගමගේ මන්ත්‍රීවරියට රාජ්‍යතාන්ත්‍රික ගුවන් ගමන් බලපත්‍රයක් ලබාදී තිබේ. එහි අංකය ෘ 5659363ය. 2022 සැප්තැම්බර් 12 වැනිදා ඉදිරිපත් කරන අයැදුම් පත්‍රයක් අනුව එම දිනයේම ‘හදිසි’ වර්ගීකරණය යටතේ එම ගමන් බලපත්‍රය නිකුත් කර ඇති ඒ සඳහා ඇය රාජ්‍ය ඇමතිවරියක වශයෙන් දිව්රුම් දීමෙන් පසු ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහ නිකුත් කළ 2022 සැප්තැම්බර් 08 දින දරන අක්ත පත්‍රයද ඉදිරිපත් කර තිබේ.

මේ පිළිබඳ කළ විමර්ශනයේදී තවත් කරුණක්ද හෙළිදරව් වී තිබුණි. ඒ ඇය විසින් පළමු ශ්‍රී ලංකා ගුවන් ගමන් බලපත්‍රය ලබා ගැනීම සඳහා ඉදිරිපත් කර ඇති අංක 6553 දරන උප්පැන්න සහතිකය පරිගණක දත්ත පද්ධතියේ නැති බවත්, එය ව්‍යාජ උප්පැන්න සහතිකයක් බවත්, එම උප්පැන්න සහතිකයේ කොට්ඨාසය දකුණු කොළඹ ලෙස සටහන්ව ඇති බවත්, එවැනි කොට්ඨාසයක් කොළඹ දිස්ත්‍රික්කයේ නොමැති බවත්ය.

අභියාචනාධිකරණයේ මුල් අවස්ථාවේදී මේ නඩුව විභාග කරන ලද්දේ, එහි සභාපති නිශ්ශංක බන්දුල කරුණාරත්න හා එම්ඒආර් මරික්කාර් විනිසුරු විසිනි. තීන්දුව නිකුත් කරන්නට නියමිත දිනයේ දැනගන්නට ලැබුණේ විනිසුරුවරුන් දෙදෙනා එකිනෙකට වෙනස් ස්ථාවර දෙකක් දරන බවයි. ඒ අනුව, තවත් විනිසුරුවරයකු පත්කිරීමට තීරණය කරන ලද අතර, එම විනිසුරුවරයා නම් කරන ලද්දේ සභාපති විනිසුරු නිශ්ශංක බන්දුල කරුණාරත්න විසිනි. නඩුවේ එතෙක් ඉදිරිපත් කළ කරුණු නව විනිසුරු ඉදිරියේදීද පිළිගැනීමට පාර්ශ්ව එකඟ විය. ඒ අනුව, අලුතෙන් පත්කරන ලද්දේ අභියාචනාධිකරණ විනිසුරු ඛේමා ස්වර්ණාධිපතිය. තීන්දුව 2:1 ලෙස බෙදුණු එකක් විය.

2023 ඔක්තෝබර් 31 දා දුන් අභියාචනාධිකරණ නඩුවේ බහුතර විනිසුරු තීන්දුව වූයේ ඇගේ මන්ත්‍රීධුරයට එරෙහි පෙත්සම ගාස්තුවට යටත්ව නිෂ්ප්‍රභ කළ යුතු බවයි. එම බහුතර තීන්දුව ලබා දුන්නේ අභියාචනාධිකරණ සභාපති විනිසුරු නිශ්ශංක බන්දුල කරුණාරත්න, විනිසුරු ඛේමා ස්වර්ණාධිපති යන දෙදෙනා විසිනි. ඔවුන්ගේ තීරණය වුණේ, ඩයනා ගමගේ මන්ත්‍රීවරියට අදාළ චෝදනා සාධාරණ සැකයෙන් ඔබ්බට ඔප්පු කිරීමට පෙත්සම්කරු වන ඕෂල හේරත් මහතා අසමත්වීම නිසා පෙත්සම නිෂ්ප්‍රභ කරන බවයි.

බහුතර විනිසුරු තීන්දුව ප්‍රකාශයට පත් කළ (එම තීන්දුව ලියූ) අභියාචනාධිකරණ සභාපති විනිසුරුවරයාගේ ප්‍රකාශය මෙසේය: ‘මෙවැනි ඉල්ලීමක් ඉදිරිපත් කර අධිකරණයෙන් සහන පැතීම සඳහා ප්‍රමාණවත් සාක්ෂි අධිකරණයට ඉදිරිපත් කර තිබිය යුතුයි. එහෙත් පෙත්සම්කරු අධිකරණයට පැමිණ තිබෙන්නේ ප්‍රමාණවත් සාක්ෂි නොමැතිව යි. පෙත්සම්කරු සාක්ෂි වශයෙන් අධිකරණයට ඉදිරිපත් කර තිබෙන්නේ වගඋත්තරකාරියට තිබෙන අපරාධ නඩුව පමණකි. ඒ වගේම පෙත්සම්කරු නියෝජ්‍ය ආගමන හා විගමන පාලකවරයා පොලිසියට ලබාදුන් ප්‍රකාශ කීපයක් මත විශ්වාසය තබා අධිකරණයට පැමිණ තිබේ. සාක්ෂි ආඥා පනත ප්‍රකාරව මෙම සාක්ෂි පිළිගන්න පුළුවන් ද කියන ගැටලුව අධිකරණයටත් මතුවෙයි. ඒ නිසා පෙත්සම්කරු ඉදිරිපත් කර තිබෙන සාක්ෂි ඔහු විසින් අධිකරණයෙන් ඉල්ලා සිටින ඉල්ලීම තහවුරු කිරීමට ප්‍රමාණවත් නැත. ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ රීතීන්ට අනුව පෙත්සම්කරු අධිකරණයට පැමිණ තිබෙන්නේ ඔප්පු කිරීමට ප්‍රමාණවත් තරම් සාක්ෂි නොමැතිවය.” (පරිවර්තනය, බීබීසී සිංහල වෙතිනි.)

එයින් නොනැවතුණු සභාපති විනිසුරුවරයා මෙවැනි නඩුවක් ගෙනඒම සම්බන්ධයෙන් පෙත්සම්කාර ඕෂල හේරත් දෝෂදර්ශනයට ලක්කළේය. ‘මහජන සුභසාධන නඩුකරයක් වශයෙන් මෙම පෙත්සම ඉදිරිපත් කළ බව පෙත්සම්කරු පවසයි. මහජන සුභසාධනය සඳහා නඩු ඉදිරිපත් කිරීමේ දී ඒ පිටුපස සැඟවුණු දේශපාලන න්‍යායවලින් තොරව එය ඉදිරිපත් කළ යුතුය. එවැනි නඩුකරවලින් සදාචාර විරෝධී ලෙස ලාභ ප්‍රයෝජන අපේක්ෂා නොකළ යුතුය. එසේම සද්භාවයකින් යුතුව ඉදිරිපත් කළ යුතුය. වගඋත්තරකාර ඩයනා ගමගේ මන්ත්‍රීවරිය අපකීර්තියට පත් කිරීම සහ ද්වේෂසහගත ලෙස ඇයගේ හොඳ නම පළුදු කිරීමේ අරමුණින් සිය පෞද්ගලික න්‍යායපත්‍රය ක්‍රියාත්මක කිරීමේ අරමුණින් පෙත්සම්කරු මෙය ඉදිරිපත් කර තිබේ. එය අධිකරණයෙන් සහනයක් ලබාගැනීමට සුදුසුකමක් නොවේ.” (පරිවර්තනය, බීබීසී සිංහල වෙතිනි.)

එහෙත් එම නඩුවේ සුළුතර තීන්දුව ලබා දෙමින් විනිසුරු එම්ඒආර් මරික්කාර් කියා තිබුණේ, මෙය අපරාධ නඩුවක් නොවන බවත්, අපරාධ නඩුවකදී නම් සාධාරණ සැකයෙන් ඔබ්බට පැමිණිල්ල විසින් චෝදනා ඔප්පු කළ යුතුයැයි නියමයක් තිබෙන නමුත්, මෙවැනි ක්වෝ වොරන්ටෝ රිට් පෙත්සමකදී, අදාළ තනතුර දැරීමට තමා සුදුසු බව ඔප්පු කර පෙන්විය යුත්තේ වගඋත්තරකරු (මේ නඩුවේදී ඩයනා ගමගේ සිය ලාංකික පුරවැසිභාවය තහවුරු කිරීම) බවත්ය. තමා ලාංකික පුරවැසියකු බව නඩු විභාගයේදී ඔප්පු කර පෙන්වීමට ඇය අපොහොසත් වීමෙන් මන්ත්‍රීධුරය දැරීමට ඇය නුසුදුසු වන බව බැලු බැල්මටම පෙනී යන බවද මරික්කාර් විනිසුරුවරයා සිය තීන්දුවෙන් කියා තිබුණි. ඇයගේ සුපිළිපන්බව, අවංකභාවය, විනිවිදභාවය සහ වගවීම ප්‍රශ්න සහගත බවද විනිසුරුවරයා වැඩිදුරටත් කියා තිබුණි. වගඋත්තරකාරිය පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරියක වශයෙන් මහජනතාවට වගවීමට හා විනිවිදභාවයකින් යුතුව කටයුතු කිරීමට බැඳී සිටින බවද ඔහු සඳහන් කර තිබේ.

වගඋත්තරකාරිය සිය ශ්‍රී ලාංකික පුරවැසිභාවය පිළිබඳව කරුණු තහවුරු කිරීමට අසමත් වී ඇති බැවින් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා ප්‍රකාරව පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී ධුරයක් දැරීමට ඇයට සුදුසුකමක් නොමැති බවත්, ඒ අනුව යමින් රිට් ආඥාවක් නිකුත් කරන බවත් ඇය විසින් පෙත්සම්කරුට නඩු ගාස්තු ගෙවිය යුතු බවත් මරික්කාර් විනිසුරුවරයා නිකුත් කළ සුළුතර තීන්දුවේ වැඩිදුරටත් සඳහන් වෙයි.

මැයි 08 දින දරන ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ තීන්දුවට නිමිත්ත වූයේ පැමිණිලිකාර ඕෂල හේරත් මහතා අභියාචනාධිකරණයේ එම බහුතර තීන්දුවට එරෙහිව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට කළ අභියාචනයයි.
ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ තීන්දුව ලියන ලද්දේ විනිසුරු ජනක් ද සිල්වා විසිනි. ගාමිණී අමරසේකර සහ කුමුදුනී වික්‍රමසිංහ යන ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ විනිසුරුවරුන්ගේ එකඟත්වය ඇතිවය. තමාගේ ශ්‍රී ලාංකික පුරවැසිභාවය අධිකරණය හමුවේ ඔප්පු කිරීමට ඩයනා ගමගේ අසමත් වී ඇති බව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ විනිසුරුවරයා තීන්දුව ප්‍රකාශයට පත් කරමින් සඳහන් කළේය. ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 89 ව්‍යවස්ථාව යටතේ ශ්‍රී ලංකික පුරවැසිභාවය අහිමි අයෙකුට මෙරට පාර්ලිමේන්තුවේ අසුන් ගැනීමට නොහැකි බව තීන්දුවේ සඳහන් වෙයි.

තවදුරටත් තීන්දුවේ මෙසේ සඳහන් වෙයි. ‘වගඋත්තරකාර ඩයනා ගමගේ මහත්මිය බි්‍රතාන්‍ය විදේශ ගමන් පත්‍රයක් හිමි තැනැත්තියක් බව ඇය විසින් නඩු විභාගයේදී පිළිගෙන තිබුණි. බි්‍රතාන්‍ය ගුවන් ගමන් බලපත්‍රයකින් 2014 ඔක්තෝබර් 05දා ඇය දිවයිනට පැමිණි බව නඩු විභාගයේදී අනාවරණය විය. ඉන් අනතුරුව ඇය රාජතාන්ත්‍රික විදේශ ගමන් බලපත්‍රයක් සහ රාජකාරී ගමන් බලපත්‍රයක් ලබාගත් බවත් නඩු විභාගයේදී සඳහන් විය. පුරවැසි පනත අනුව යම් ලාංකිකයෙකු විදේශයක පුරවැසිභාවය ලබාගත් විගස ඔහුගේ හෝ ඇගේ හෝ මෙරට පුරවැසිභාවය ඉබේම අහෝසි වෙයි. ඒ අනුව වගඋත්තරකාර ඩයනා ගමගේ බි්‍රතාන්‍ය පුරවැසිභාවය ලබාගත් විගස ඇගේ ශ්‍රී ලාංකික පුරවැසිභාවය අහෝසි වී යාම පැහැදිලි කරුණකි. එසේ තිබියදී වගඋත්තරකාරිය මෙරට විදේශ ගමන් බලපත්‍ර ලබාගෙන තිබෙන්නේ බලය අයුතු ලෙස පරිහරණය කරමිනි.’ (පරිවර්තනය, බීබීසී සිංහල වෙතිනි.)

ඩයනා ගමගේ අත්අඩංගුවට ගැනීමට අවශ්‍ය නම්, ඊට තමාගේ විශේෂ නියෝගයක් අවශ්‍ය නොවන බවත්, සීඅයිඩීයට එය කළ හැකි බවත් කොළඹ ප්‍රධාන මහේස්ත්‍රාත්වරයා මීට පෙර කියා තිබිණි. එහෙත් ඇය අත්අඩංගුවට ගැනීමට සීඅයිඩීය කටයුතු නොකළේය. ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ තීන්දුවේ එම කාරණය මෙසේ නිරීක්‍ෂණය කරයි. ‘වගඋත්තරකාර ඩයනා ගමගේ මහත්මියට එරෙහිව ආගමන හා විගමන පනත යටතේ අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව විසින් කොළඹ මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණය හමුවේ කරුණු වාර්තා කර තිබුණි. එම විමර්ශනයට අදාළව ආගමන හා විගමන පාලකවරයා විසින්ද පොලිසියට ප්‍රකාශයක් ලබා දී තිබේ. එම ප්‍රකාශය විශ්ලේෂණය කිරීමේදී පෙනීයන්නේ ඩයනා ගමගේ බි්‍රතාන්‍ය පුරවැසිභාවය හිමි තැනැත්තියක බවයි. එවැනි වාතාවරණයක් මත වගඋත්තරකාරියට එරෙහිව ආගමන හා විගමන පනත යටතේ චෝදනා ඉදිරිපත් කිරීමට ප්‍රමාණවත් කරුණු තිබෙන බව මහේස්ත්‍රාත්වරයා විසින් ද නිගමනය කර තිබුණි. අධිකරණය විසින් නියෝගයක් නිකුත් නොකළත් වග උත්තරකාරිය අත්අඩංගුවට ගෙන ඉදිරිපත් කිරීමට පොලිසියට බලය තිබෙන බව මහේස්ත්‍රාත්වරයා සඳහන් කර තිබුණි.

එහෙත් අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව ඒ අනුව කටයුතු කළේ නැත. එසේ කටයුතු නොකිරීමට අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවට ඕනෑ තරම් හේතු තිබෙන්න පුළුවන්. නමුත් නීතියේ දෙවඟනගේ ඇස් බැඳ තිබෙන්නේ නිලය, බලය, ධනය වැනි කරුණු ඉදිරියේ වෙනස්කම් නොවීමට වග බලාගැනීමටය. ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 12(1) වගන්තිය යටතේ නීතිය ඉදිරියේ සෑම පුරවැසියෙකුම සමාන සැලකිලි ලැබිය යුතු බවත් අවධාරණය කර තිබේ.” (පරිවර්තනය, බීබීසී සිංහල වෙතිනි.) ඩයනා ගමගේගේ නඩුව ඇසූ අභියාචනාධිකරණය දුන් තීන්දුව ගැන ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ තීන්දුවේ මෙසේ කියයි.

‘අභියාචනාධිකරණය ඉදිරියේ පැවතුණු නඩු විභාගයේ දී එම නඩුකරයට අදාළව ඉදිරිපත් කෙරුණු ලේඛනවල මුල් පිටපත් ඉදිරිපත් නොකිරීම නිසා එය ප්‍රතික්ෂේප කරන බව එම අධිකරණය සඳහන් කර තිබූ එක් කරුණකි. එහෙත් එම ස්ථාවරය පිළිගත නොහැකිය. අපරාධ නඩු විධාන සංග්‍රහයට අදාළ කාරණා රිට් පෙත්සම්වලදී අදාළ කරගත නොහැකිය.

අභියාචනාධිකරණයේ බහුතර විනිසුරුවරුන්ගේ නඩු තීන්දුව පිරික්සීමේදී පෙනීයන්නේ එම අධිකරණයට වගඋත්තරකාර ඩයනා ගමගේ ඉදිරිපත් කළ ලිඛිත දේශනයේ බොහොමයක් කොටස් පිටපත් කර (ජදචහ ච්ිඑැ) ඒවා ඒ ආකාරයෙන්ම තීන්දුවේ අලවා තිබෙන බවයි. එවැනි ස්ථාන 80ක් පමණ නඩු තීන්දුවේ ඇතුළත්ව තිබේ. අලුතින් ඇතුළත් කර තිබෙන්නේ ඡේද සුළු සංඛ්‍යාවක් පමණි. ඒවාද වැරදි සහගතය.’ (පරිවර්තනය, බීබීසී සිංහල වෙතිනි.)
‘මෙරට ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 89 වන ව්‍යවස්ථාවට අනුව පාර්ලිමේන්තුවට තේරී පත්වීම, අසුන් ගැනීම සහ ඡන්දය ප්‍රකාශ කිරීම සඳහා ශ්‍රී ලාංකික පුරවැසිභාවය අත්‍යවශ්‍ය සුදුසුකමක් බව දක්වා තිබේ. එහෙත් ඩයනා ගමගේ මහත්මිය සිය බි්‍රතාන්‍ය පුරවැසිභාවය අත් හළ බවක් කිසිදු අවස්ථාවක සඳහන් කර නැත. එසේම ඇය ශ්‍රී ලාංකික පුරවැසිභාවය විෂය භාර අමාත්‍යවරයාගෙන් ලබාගත් බවක්ද කිසිදු අවස්ථාවක ප්‍රකාශ කර නැත. ඒ අනුව ඇයට මෙරට පාර්ලිමේන්තුව සඳහා තේරී පත්වීමට, අසුන් ගැනීමට සහ ඡන්දය ප්‍රකාශ කිරීමට නීත්‍යානුකූල සුදුසුකමක් නොමැති බව පැහැදිලි වෙයි. ඒ අනුව ඩයනා ගමගේගේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී ධුරය බලශුන්‍ය කරන ලෙස ඉල්ලා ගොනු කර තිබූ පෙත්සම නිෂ්ප්‍රභ කරමින් අභියාචනාධිකරණය විසින් ප්‍රකාශ කර තිබු පෙර තීන්දු සියල්ල ඉවත දමනු ලැබේ.’ (පරිවර්තනය, බීබීසී සිංහල වෙතිනි.)

ඒ අනුව ඇයට පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී ධුරය දැරීමට සුදුසුකමක් නොමැති බව තහවුරු කරමින් ‘ක්වෝ වොරන්ටෝ’ රිට් ආඥාවක් නිකුත් කරන බවත් විනිසුරුවරයා සිය තීන්දුව ප්‍රකාශය කරමින් වැඩිදුරටත් සඳහන් කර සිටියේය.

මෙම සමස්ත සිදුවීම් දාමය තුළ පෙනෙන්නට තිබුණු කරුණු වූයේ වරෙන්තුවක් නොමැතිව අත්අඩංගුවට ගත හැකිව තිබියදී සීඅයිඩීය ඩයනා ගමගේ හිටපු රාජ්‍ය ඇමතිවරිය අත්අඩංගුවට ගත්තේ නැති බව, ඇය ශ්‍රී ලංකා පුරවැසිභාවය අහිමි බි්‍රතාන්‍ය පුරවැසියෙකු බව, එම තොරතුරු වසන් කරමින් ඇය ශ්‍රී ලංකා ගුවන් ගමන් බලපත් ලබාගෙන ඇති බව, එම ගමන් බලපත් ලබා ගැනීම සඳහා ව්‍යාජ උප්පැන්න සහතිකයක් ලබාදී ඇති බව, මේ පිළිබඳ ලිඛිතව සැලකළ කරුණු ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශයේ ලේකම් විශ්‍රාමික මේජර් ජෙනරාල් කමල් ගුණරත්න පවා දැන සිට ඇති බව, මේ පිළිබඳව ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහ පවා දැනසිට ඇති බව (ඩයනා ගමගේ පාස්පෝර්ට් සිදුවීම පිළිබඳ මුජිබර් රහුමාන් මන්ත්‍රීවරයා පාර්ලිමේන්තුවේ ප්‍රකාශයක් සිදුකරන අවස්ථාවේදී ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහ මන්ත්‍රීවරයාගෙන් පෙරළා අසන්නේ, මුජිබර් රහුමාන් මන්ත්‍රීවරයාට පාර්ලිමේන්තුවට ඒමට පක්ෂයක් ලබාදුන් ඇයට රතු පාස්පෝට් එකක් ලබාදීම -රාජ්‍යතාන්ත්‍රික ගමන් බලපත්‍රයක්- වරදක්ද යන්නයි) හා එම තොරතුරු ආගමන විගමන දෙපාර්තමේන්තුවද දැන සිට ඇති බවයි.

එහෙත් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ තීන්දුව එනතෙක් ඇයට නිරුපද්‍රැතව සිටින්නට ලැබෙන්නේ දේශපාලන බලපුළුවන්කාරකම නිසා බව පැහැදිලිය. ඒ අනුව ඩයනා ගමගේ හිටපු රාජ්‍ය ඇමතිවරිය පාර්ලිමේන්තුවට පිවිස ඇත්තේ ඇය පිළිබඳ ඇත්ත තොරතුරු වසන් කරමින් ව්‍යාජ තොරතුරු ඉදිරිපත් කරමින්ය. ඒ මගින් ඇය පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරියක ලෙසත්, රාජ්‍ය ඇමතිවරියක ලෙසත් ලබාගත් වැටුප්, දීමනා, වාහන පහසුකම් ඇතුළු අනෙකුත් පහසුකම් අවභාවිත කර තිබේ. මේවා මේ රටේ ජනතාවට අයිති ඒවා මිස ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහටවත් ඔහුගේ ආණ්ඩුවටවත් අයිති ඒවා නොවේ. එම නිසා දැන් සිදුවිය යුත්තේ ඇය විසින් භාවිතයට ගත් එම රාජ්‍ය මුදල් හා සම්පත් නැවත අයකර ගැනීම සඳහා කටයුතු කිරීමය.

එසේම ව්‍යාජ තොරතුරු ඉදිරිපත් කරමින් ගුවන් ගමන් බලපත් ලබා ගැනීම සම්බන්ධයෙන් ඇයට එරෙහිව කටයුතු කිරීමේ හැකියාව හා ඒ සඳහා ඇයට ආධාර අනුබල දුන් අයට එරෙහිව කටයුතු කිරීමේ හැකියාවද දැන් සීඅයිඩීයට ලැබී තිබේ.

දැන් රටේ පව – පින තීරණය කරන්නේ සර්වබලධාරී ටිරාන් අලස්ද?

අලස් ඇමතිකමෙන් ඉවත් කරන ලෙස නීතිඥ සංගමය කියයි.
රාඩා නඩුවේදී ටිරාන් නීතිඥවරුන්ට කීයක් ගෙව්වාද?

අප්‍රේල් 27 වැනිදා පැවැති ශ්‍රී ලංකා නීතිඥ සංගමයේ විධායක සභා රැස්වීමේදී, මහජන ආරක්‍ෂක ඇමති ටිරාන් අලස්, එම ඇමති ධුරයෙන් ඉල්ලා අස්විය යුතුයැයි යෝජනාවක් ඒකමතිකව සම්මත කර ගන්නා ලදි. ඔහු ඉල්ලා අස්වෙන්නේ නැතිනම්, ජනාධිපතිවරයා ඔහු එම තනතුරෙන් ඉවත් කළ යුතුයැයි ජනාධිපතිවරයාගෙන් ඉල්ලා සිටීමටද නීතිඥ සංගමයේ විධායක සභාව ඒකමතිකව තීරණය කළේය. ඊට පසු එම තීරණය සම්බන්ධ මාධ්‍ය ප්‍රකාශයක් සංගමය විසින් මාධ්‍ය වෙත නිකුත් කරන ලදි.

ශ්‍රී ලංකා නීතිඥ සංගමය මේ තීරණය ගත්තේ අප්‍රේල් 25 වැනිදා කළුතර කටුකුරුන්ද විශේෂ කාර්ය බළකායේ ක්ෂණික විහිදුම් යතුරුපැදි පාඨමාලාව හැදෑරූ පොලිස් නිලධාරීන්ගේ විසිරයෑමේ උත්සවයේදී ඇමති ටිරාන් අලස් කළ භයානක ප්‍රකාශයකට දැඩි සේ විරෝධය පාන්නටය. ඇමතිවරයා එම විසිරයාමේ උත්සවයේදී කතාකරමින් මෙසේ කීවේය. ‘අපරාධකරුවන් මේ රටින් තුරන් කිරීම පවක් නොවෙයි. අතේ තිබෙන වෙපන් එක පාවිච්චි කරන්න බය වෙන්න එපා.’

‘මම අමාත්‍යාංශය භාර ගන්නකොට ඔබ සියලු දෙනාම දන්නවා ශ්‍රී ලංකා පොලිසිය වැටිලා තිබුණු තත්ත්වය. අරගලය කාලෙ පොලිස් නිලධාරීන්ට මුහුණ දෙන්න සිදුවී තිබුණු දේවල්. අපි රූපවාහිනියේ දැක්කා. මගේ වගකීම තිබුණේ ඒ වෙලාවේ ශ්‍රී ලංකා පොලිසිය නඟා සිටුවන්න. මම ඒ වෙලාවේ විශ්වාස කෙරුවා ඔබලා වෙනුවෙන් අපි කෙළින් පෙනී සිටිනවා නම් ඔබ සියලු දෙනාට විශාල වැඩ කොටසක් මේ රටේ කරන්න පුළුවන් කියලා. ඉතින් මම ඒ වෙලාවේ තීරණය කළේ මගේ පැත්තෙන් කළ යුතු දේ ශ්‍රී ලංකා පොලිසියට කරනවා කියලා. දෙන්න තිබෙන දේවල් දෙන්න. අපි එකපාරක් බටා වැඩි කෙරුවා. ආහාර හා නවාතැන් දීමනාවක් දුන්නා. වාහන දුන්නා.

ඒ සියලු දේ දෙනකොට මට විශ්වාසයක් තිබුණා ශ්‍රී ලංකා පොලිසිය දැන් තිබෙන තත්ත්වයට නඟා සිටුවන්න පුළුවන් වෙයි කියලා. යුක්තිය මෙහෙයුම පටන් ගන්න හේතුව අපේ රට කුඩුවලින් හා පාතාලයෙන් බේරගන්න. අපේ දරු පරපුර බේරගන්න. යුක්තිය මෙහෙයුම පටන් ගන්න කලින් අපි මේක අධ්‍යයනය කළා. වැඩ බලන පොලිස්පති පොලිස්පති කරන්න යම් වෙහෙසක් ගන්න සිදුවුණා. මා දැනගෙන සිටියා එතුමාට කරන්න පුළුවන් මොකක්ද කියලා. ඒ අනුව අපි මෙහෙයුම පටන් ගත්තා.’

‘අපි ඔබලා වෙනුවෙන් හරි දේට පෙනී සිටිනවා. මම මෙතැන වැඩිය කතා කරන්න ඕනෑ නැහැ. මෙතැන ඉන්න අය මොකක්ද කරන්න ඕනෑ කියා දන්නවා. ඔබ සැම දන්නවා මේ මෝටර් සයිකල් කණ්ඩායමේ අවශ්‍යතාව මොකක්ද කියලා. මේ කණ්ඩායම මදි වුණොත් තව පොලිස් යතුරුපැදි කණ්ඩායමක් පිහිටුවනවා. අපට ඉලක්කයක් තිබෙනවා. ඒ ඉලක්කය මොකක්ද කියා සියලු පොලිස් නිලධාරීන් දන්නවා. මට අවශ්‍ය ඒ ඉලක්කයට යන්න පමණයි. ඔබලා සියලු දෙනාටම පඩි වැඩි කිරීම් ඇතුළු හැමදෙයක්ම කළා. මම ඔබගෙන් බලාපොරොත්තු වෙන්නේ ඉලක්කයට යෑම පමණයි.

මං අද මේ මෝටර් සයිකල් කණ්ඩායමේ සියලු දෙනාගෙන් ඉල්ලා සිටින්නේ කරුණා කරලා බය නැතිව අපට යා යුතු ඉලක්කයට යන්න. ඕනෑම හදිස්සි වෙලාවක තමන් අතේ තිබෙන වෙපන් එක පාවිච්චි කරන්න වෙනවා නම් හරිදේට පාවිච්චි කරන්න. අපි ඔබලා වෙනුවෙන් හරි දේට පෙනී සිටිනවා. ඒ වගේම වැරදි දේවල් කරන අයට විරුද්ධව තදින් ක්‍රියාත්මක වෙනවා.

මේ මෝටර් සයිකල් කණ්ඩායමට තෝරගත් මේ කණ්ඩායම මදි වුණොත් අපි තවත් මෝටර් සයිකල් කණ්ඩායමක් පිහිටුවනවා. අපේ එක ඉලක්කයක් තිබෙනවා. ඒ ඉලක්කය මේ වන විට සියලු පොලිස් නිලධාරීන් දන්නවා. මට අවශ්‍ය ඒ ඉලක්කයට යෑම පමණයි. දෙපාරක් හිතන්න ඕනෑ නෑ මේ රටට කුඩු ගේන, කුඩු විකුණන, පාතාල ක්‍රියාකාරකම් කරන පුද්ගලයන් මේ රටෙන් තුරන් කිරීම පවක් නෙමෙයි. ඒක හොඳට හිතට අරගෙන අද ඉඳන් පොලිස්පතිගේ නායකත්වයෙන් එතුමා දෙන උපදෙස් පරිදි වැඩ කරගෙන ගිහින් අපේ මේ රට හොඳ තැනකට ගෙනයමු.’

ඇමතිවරයාගේ මේ ප්‍රකාශය, නීතියේ පාලනයට දැඩි ලෙස එරෙහිව යන්නක් බව ශ්‍රී ලංකා නීතිඥ සංගමය සිය නිවේදනයෙන් කියයි. නිවේදනයෙහි අත්සන් කළ නීතිඥ සංගමයේ සභාපති ජනාධිපති නීතිඥ කෞශල්‍ය නවරත්න හා ලේකම් චරිත් ගල්හේන කියන්නේ, අමාත්‍යවරයා විසින් කරන ලද මිනීමැරුම්, මත්ද්‍රව්‍ය අලෙවිය සහ මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරම්වලට සම්බන්ධ අය තුරන් කිරීම ‘පාපයක් නොවේ’ යන ප්‍රකාශය තරයේ හෙළා දකින බවයි.
ශ්‍රී ලංකා නීතිඥ සංගමයේ මාධ්‍ය නිවේදනය මෙසේය.

‘මෑතදී කළ ප්‍රකාශය ඉල්ලා අස්කර ගන්නා ලෙස මහජන ආරක්ෂක අමාත්‍යවරයාගෙන් සහ මහජන ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශය ඔහුගෙන් ඉවත් කරන ලෙස අතිගරු ජනාධිපතිතුමාගෙන් ඉල්ලා නීතිඥ සංගමය විසින් සම්මත කරන ලද යෝජනාව. 2024 අප්‍රේල් 27 වැනි දින පැවති එහි විධායක සභා රැස්වීමේදී, විවිධ මාධ්‍ය වේදිකා හරහා පුළුල් අවධානය ලැබ ඇති කටුකුරුන්ද එස්ටීඑෆ් පුහුණු කඳවුරේ විසිරයාමේ පෙළපාලියේදී මහජන ආරක්ෂාව පිළිබඳ අමාත්‍යවරයා විසින් කරන ලද ප්‍රකාශය ශ්‍රී ලංකා නීතිඥ සංගමයේ විධායක සභාව විසින් හෙළා දකින ලදි.

මාධ්‍ය වාර්තාවලට අනුව අමාත්‍යවරයා මෙසේ ප්‍රකාශ කර තිබේ. ‘අපරාධකරුවන් රටින් තුරන් කිරීම පාපයක් නොවෙයි. ඔබේ අතේ ඇති ආයුධය නිවැරදි දේ සඳහා භාවිත කිරීමට බිය නොවන්න, අපි ඔබ සමඟ සිටිමු.’ ඉහත ප්‍රකාශය සම්බන්ධයෙන් ශ්‍රී ලංකා නීතිඥ සංගමය දැඩි කනස්සල්ල පළ කරන අතර, එය මෙරට ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ දක්වා ඇති මූලික මූලධර්මවලට සහ අපරාධ යුක්ති විනිශ්චය පද්ධතිය පාලනය කරන ස්ථාපිත ක්‍රියා පටිපාටිවලට සෘජුවම පටහැනි බව සලකමු. වැරදි කරන්නන්ට දඬුවම් පැනවීම ඇතුළු යුක්තිය පසිඳලීම ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙන් නියම කර ඇති අධිකරණවල බල සීමාව තුළ පමණක් සිදු විය යුතුය. එවැනි ක්‍රියා නීතියට අනුකූලව පවත්වනු ලබන පරිපූර්ණ විමර්ශන සහ සාධාරණ නඩු විභාග ඇතුළුව නියමිත ක්‍රියාවලියට දැඩි ලෙස අනුගත විය යුතුය.

මෑත කාලයේ නීතිය ක්‍රියාත්මක කරන නිලධාරීන් විසින් කරන ලද නීති විරෝධී ඝාතන, අත්අඩංගුවේ සිටියදී මරණ සහ වධහිංසා පැමිණවීම්වල භයානක වැඩිවීම සැලකිල්ලට ගත් කල, අමාත්‍යවරයාගේ ප්‍රකාශය යුක්තිය, දඬුවම් සහ දඬුවම් නියම කිරීම, අධිකරණයේ විෂය පථයෙන් ඔබ්බට ගෙන යන අතර, නියමිත ක්‍රියාවලියට අනුගත නොවී, අත්තනෝමතික ලෙස දඬුවම් පැමිණවීම කළ හැකි බවට භයානක වැරදි වැටහීමක් ඇතිකරයි.

අමාත්‍යවරයා විසින් කරන වගකීම් විරහිත, අත්තනෝමතික සහ නොමග යවනසුලු ප්‍රකාශවල නැවත නැවත සිදුවීමේ රටාව, ප්‍රතිශෝධන ක්‍රියාමාර්ගයක හදිසි අවශ්‍යතාව අවධාරණය කරයි. මහජන ආරක්ෂාවේ භාරකරුවෙකු ලෙස අමාත්‍යවරයා මහජනතාවගේ අවශ්‍යතා ඉටුකිරීමට බැඳී සිටී. කෙසේ වෙතත්, මෙවැනි නොමඟ යවනසුලු පණිවිඩ පුන පුනා ප්‍රචාරය කිරීමෙන් මහජන විශ්වාසය පළුදු වනවා පමණක් නොව, නීතිය ක්‍රියාත්මක කරන්නෝද නොමඟ යැවෙති.

එබැවින් අමාත්‍යවරයාගේ ප්‍රකාශය වහාම ඉල්ලා අස්කර ගන්නා ලෙස ශ්‍රී ලංකා නීතිඥ සංගමය දැඩිව ඉල්ලා සිටී. ටිරාන් අලස් අමාත්‍යවරයා දණ්ඩමුක්තිය දිරිමත් කරමින් සහ නීතියේ ආධිපත්‍යය ගැන නොසැලකිල්ලෙන් පුන පුනා කරන ප්‍රකාශ මගින් ඔහු තවදුරටත් එම ධුරය දැරීමට සුදුසු නැති බව පෙන්නුම් කරන බැවින් ඔහු වහාම මහජන ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශයෙන් ඉවත් කරන ලෙස ශ්‍රී ලංකා නීතිඥ සංගමය අතිගරු ජනාධිපතිතුමාගෙන් ඉල්ලා සිටී. තවද, ස්ථාපිත නෛතික ක්‍රියා පටිපාටිවල සීමාවන් තුළ ක්‍රියාත්මක වන දඬුවම් නියම කිරීමේ බලය තනිකරම අධිකරණය වෙත පැවරිය යුතුය යන පරිශුද්ධ මූලධර්මය ශ්‍රී ලංකා නීතිඥ සංගමය නැවත තහවුරු කරයි.

මීට අමතරව, ශිෂ්ට නීති පද්ධති විසින් පිළිපැදිය යුතු නීතිය සහ ජාත්‍යන්තර සම්මුතීන් විසින් සහතික කර ඇති පරිදි, සාධාරණ හා ඉක්මන් විමර්ශනයකට භාජනය වීමට සහ සාධාරණ නඩු විභාගයක් ලබාගැනීමට වරදක් සම්බන්ධයෙන් චෝදනා ලැබ සිටින සෑම පුද්ගලයෙකුටම ඇති මූලික අයිතිය ශ්‍රී ලංකා නීතිඥ සංගමය නැවත අවධාරණය කරයි.’ (දළ සිංහලානුවාදය, ශ්‍රී ලංකා බී්‍රෆ් වෙබ් අඩවිය වෙතිනි) ශ්‍රී ලංකා නීතිඥ සංගමයේ ඉහත මාධ්‍ය නිවේදනය ඉතා බලවත් එකක් වනවා පමණක් නොව, මේ මොහොතේ අත්‍යවශ්‍යම එකක්ද වෙයි.

මහජන ආරක්‍ෂක ඇමති ටිරාන් අලස්, පසුගිය කාලය පුරාම පොලිස්පති දේශබන්දු තෙන්නකෝන් සමග හවුලේ ක්‍රියාත්මක කළ විවිධාකාර පියවර විසින් ලංකාවේ නීතියේ පාලනය තදබල ලෙස බිඳ වැටී ඇති බව සාධාරණ මනස් ඇති සියල්ලෝම දනිති. රටේ සාධාරණ වුවමනාවක් වී තිබෙන මත්ද්‍රව්‍ය මැඬලීම සඳහා ඔවුන් දෙදෙනා විසින් ක්‍රියාත්මක කරන ලද ‘යුක්තිය’ මෙහෙයුම මගින් මත්ද්‍රව්‍ය මැඬලීම කෙසේ වෙතත්, ඉතා දරුණු පීඩාකාරී පොලිස් රාජ්‍යයක් ලංකාව තුළ බිහිකර තිබේ.

නීති විරෝධී අත්අඩංගුවට ගැනීම්, අත්අඩංගුවට ගැනීමේදී නීතියෙන් නියම කරන ලද ක්‍රියා පටිපාටිය නොසලකා හැරීම්, මානව හිමිකම් හා මූලික අයිතිවාසිකම් උල්ලංඝනය කිරීම්, නීති විරෝධී ලෙස පුද්ගලයන් ඝාතනය කිරීම්, පොලිස් අත්අඩංගුවේ සිටින සැකකරුවන් ඝාතනය කිරීම්, අත්තනෝමතික ලෙස පුනරුත්ථාපනයට යොමුකිරීම්, අදාළ නොවන චෝදනා යටතේ පුද්ගලයන් අධිකරණ වෙත ඉදිරිපත් කිරීම් ඇතුළු නීතියේ පාලනය බිඳ වට්ටන විවිධාකාර අපචාර, යුක්තිය මෙහෙයුම තුළ සිදුවන බව පැහැදිලිව පෙනෙයි.

අමාත්‍යවරයා කරන්නේ, මේ පොලිස් රාජ්‍යයට අවශ්‍ය රාජ්‍ය රැකවරණය වරින් වර ප්‍රසිද්ධියේ කරන සිය ප්‍රකාශ හා ක්‍රියාකාරිත්වය තුළින් සලසා දීමයි. ඒ ඒ අවස්ථාවලදී ඔහුගේ එම ප්‍රකාශ, රටේ යුක්තිය හා නීතියේ පාලනය ගැන සලකන්නන්ගේ, විශේෂයෙන් නීතිඥ සංගමය ඇතුළු නීතිඥ ප්‍රජාවගේ විවේචනයට හා විරෝධයට ලක්වීම සිදුවිය. එහෙත් ඇමතිවරයා තවමත් නිරුපද්‍රැතය. ඇමති හා පොලිස්පති ඇතුළු පිරිසකගේ මෙහෙයවීමෙන් සැලසුම් සහගතව රටේ සිදුවන නීතියේ පාලනයේ නායයෑම ගැන ජනාධිපතිවරයාටද වගේ වගක් නැත.

ඇමතිවරයා පෙන්වා දෙන්නට හදන්නේ, නීතිඥවරුන් තමන්ගේ වැඩපිළිවෙළට විරුද්ධ වන්නේ, මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරම්කාරයන්ගෙන් විශාල මුදලක් අය කරගෙන, ඔවුන් ආරක්‍ෂා කිරීමට බවයි. මේ සතියේ මාධ්‍යවල සමාන වචන හා වාක්‍යවලින් පළවුණු (අතේ පැළ කරන ලද) ප්‍රවෘත්තියකට අනුව, මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරම්කාරයන්ගෙන් විශාල මුදලක් ගෙන ඔවුන් වෙනුවෙන් පෙනීසිටින නීතිඥවරුන්ගේ නම්ගම් හා අය කළ මුදල හෙළිකිරීමට අලස් ඇමතිවරයා සූදානමින් පසුවන බව ඔහුගේ අමාත්‍යාංශයේ (නම නොදන්නා) ‘උසස් නිලධාරියකු’ මාධ්‍යවලට කියා ඇත. ඔහුගේ මේ විකාර කතා, රටේ නීතියේ පාලනය යනු කුමක්දැයි නොදන්නා සමහර මිනිසුන් විශ්වාස කරන බවද පෙනේ. එහෙත්, නීතියේ පාලනය පවතින රටක, නීතිඥයන් ඕනෑම වරදකට චෝදනා ලැබුවන් වෙනුවෙන් පෙනීසිටිය යුතුය. එය ඔවුන්ගේ වෘත්තීය නියමයකි. ඒ වෙනුවෙන් අයකර ගන්නා මුදල් කොපමණදැයි තීරණය වන්නේ ඒ ඒ නීතිඥවරයාගේ වෘත්තීය තත්වය අනුවය. එහි සීමාවක් පනවා නැත.

ඉදිරියේදී කරන ඔය කියන හෙළිදරව්වට පසුව, ටිරාන් අලස් මහතා පළමුවැනි විත්තිකරු වී සිටි කුප්‍රකට ‘රාඩා’ නඩුවේදී ඔහු වෙනුවෙන් පෙනීසිටි නීතිඥවරුන්ට කොපමණ මුදලක් ගෙව්වාදැයි යන්නද හෙළිදරව් කිරීමට ටිරාන් අලස් මහතා සූදානම්ද? රාඩා නමැති රාජ්‍ය සමාගම හරහා උතුරේ සුනාමියෙන් අවතැන්වූ ජනතාවට නිවාස සාදාදීමට යැයි කියා රුපියල් මිලියන 124ක් සාපරාධි සාවද්‍ය පරිහරණය කළායැයි ටිරාන් අලස් මහතා පළමු විත්තිකරු කරමින් නීතිපතිවරයා විසින් නඩු පැවරුණේ යහපාලන ආණ්ඩුව කාලයේදීය. එහි දෙවැනි විත්තිකරු වුයේ රාඩා ප්‍රධාන මෙහෙයුම් නිලධාරී සාලිය වික්‍රමසූරියයි.

තුන්වැන්නා හිටපු කුප්‍රකට එල්ටීටීඊ ක්‍රියාධරයකු වු එමිල් කාන්තන්ය. හතරවැන්නා ජයන්ත ඩයස් සමරසිංහය. මේ නඩුවෙන් ටිරාන් අලස් ඇතුළු විත්තිකරුවන් 2020දී නිදහස් කරන ලද්දේ, පැමිණිල්ලේ ප්‍රධාන සාක්‍ෂිකාරියක, තමා පොලිසියට මුලින් දුන් ප්‍රකාශයට සපුරා විරුද්ධ සාක්‍ෂියක් නඩු විභාගයේදී මහාධිකරණය ඉදිරියේ දීම නිසාය. 2019දී ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ජනාධිපති වීමෙන් පසු යහපාලන කාලයේදී පවරන ලද බොහෝ නඩුවලදී, සාක්‍ෂිකරුවන් මුලින් පොලිසියට දුන් ප්‍රකාශයට පරස්පර සාක්‍ෂි අධිකරනයේදී දීම නිතර අසන්නට ලැබුණු දෙයකි. එයින් විත්තිකරුවන්ට විරුද්ධව නඩු තවදුරටත් පවත්වාගෙන යන්නට නීතිපතිවරයාට දුෂ්කර විය.

නිදහස් වන විට, ටිරාන් අලස් මහතා පොහොට්ටු පක්‍ෂයේ ජාතික ලැයිස්තු අපේක්‍ෂකයෙකි. මේ නඩුව පවරා තිබුණේ බොරු චෝදනා පදනම් කරගෙන නම්, එයින් නිදහස් වීමට ටිරාන් අලස් මහතාට නීතිඥ සහාය ලැබීම අත්‍යවශ්‍ය කාරණයකි. ටිරාන් අලස් යනු නීතිය ගැන කිසිවක් නොදන්නා පුද්ගලයකු බැවිනි. ඒ නඩුවෙන් නිදහස් වන්නට සිය නීතිඥයා වූ ජනාධිපති නීතිඥ නලින් ලද්දුවෙහට්ටි ඇතුළු නීතිඥ කණ්ඩායමට අලස් මහතා කීයක් ගාස්තු ගෙව්වාදැයි කියා ඔහු දැන් හෙළිදරව් කරනවාද? අනෙක් අතට, දැන් මහජන ආරක්‍ෂක ඇමති ටිරාන් අලස්ගේ වර්තමාන ම්ලේච්ඡ සිතුවිලිවලට අනුව නම්, රජයේ හා මහජනතාවගේ මුදල් ‘රුපියල් මිලියන 124ක් සාවද්‍ය පරිහරණය නමැති සහගහන අපරාධය’ කළ බවට චෝදනා ලැබූ ටිරාන් අලස් ඇතුළු හතර දෙනාට, නඩු නොඅසාම පොලිසිය විසින් වෙඩි තබා ඝාතනය කළ යුතු නොවේද?

මෑතදී ප්‍රශ්නයට තුඩු දුන් ඇමතිගේ කටුකුරුන්ද ප්‍රකාශයෙන් ඔහු, රටේ පව හා පින තීරණය කරන සර්ව බලධාරියා බවට තමාම පත්කර ගනියි. ඔහු කියන්නේ අපරාධකාරයන් රටෙන් තුරන් කිරීම පවක් නොවන බවයි. අපරාධකාරයන් රටින් තුරන් කිරීම යනු කුමක්ද? ඔවුන් රටින් පිටුවහල් කර වෙනත් රටකට යැවීම නොවේ. ජීවිතයෙන් ඉවත් කිරීමයි. එනම් මරා දැමීමයි. ඒ කියන්නේ පොලිසිය අපරාධකරුවන් මරාදැමිය යුතු බවයි.

එහෙත් ලංකාව නීතියේ පාලනය තිබෙන රටක් නම්, දඬුවමක් ලෙස මරණීය දණ්ඩනය පවතින්නේ ඉතාම බරපතළ අපරාධ කිහිපයකට පමණි. මිනීමැරීම, මිනීමැරීමට තැත්කිරීම වැනි අපරාධ කිහිපයකට පමණි. මත්ද්‍රව්‍ය ග්‍රෑම් 2කට වඩා සන්තකයේ තබාගැනීම පවා ලංකාවේ නීතිය අනුව ජීවිතාන්තය දක්වා සිරදඬුවමක් පමණක් ලැබෙන වරදකි. අලස් ඇමතිවරයාට මත්ද්‍රව්‍ය සම්බන්ධයෙන් තිබෙන මෙම දඬුවම් වුවමනාවට වඩා ලිහිල් බවක් පෙනේ නම් ඔහු කළ යුත්තේ එම දඬුවම් වැඩි කිරීමට අවශ්‍ය නීති සංශෝධන පාර්ලිමේන්තුවෙන් සම්මත කර ගැනීමයි. එතෙක් පොලිසියත්, අධිකරණයත් ක්‍රියා කළ යුත්තේ පවතින නීතිවලට අනුව හා පවතින දඬුවම් නියමයන්ට අනුවය.

තමන් තීරණය කරන අය මරාදැමීම ම්ලේච්ඡයන්ගේ නැතහොත් ගෝත්‍රිකයන්ගේ පුරුද්දයි. ටිරාන් අලස් මහතා කියන්නේ අපරාධකාරයන් එසේ මරාදැමිය යුතු බවයි. රටෙන් ඉවත් කළ යුතු බවයි. ඒ සඳහා තම අතේ ඇති තුවක්කු බය නැතිව පාවිච්චි කරන ලෙස ඔහු පොලිස් නිලධාරීන්ට කියයි. එවැනි නිලධාරීන් ආරක්‍ෂා කරන බවද ඔහු කියයි. ඒ අර්ථයෙන් බලන කල ටිරාන් අලස් යනු, ලංකාවේ මේ මොහොතේ සිටින ම්ලේච්ඡ හා ගෝත්‍රික මනසක් ඇත්තෙකි. භයානක කාරණය නම්, ඇමතිවරයකු හැටියට ඔහුට, 80,000ක් පමණ වන පොලිස් නිලධාරීන් පිරිසක්, ගිනිඅවි ඇතුළු මර්දන උපකරණ සමග භාර දී තිබීමයි. ශ්‍රී ලංකා නීතිඥ සංගමය කියන්නේ මේ ම්ලේච්ඡ හා ගෝත්‍රික මනසක් ඇති පුද්ගලයා වෙතින් රටේ මහජන ආරක්‍ෂාව බාර ඇමතිධුරය ඉවත් කළ යුතු බවයි.

ඒ සඳහා සියලු බලය ඇත්තේ ජනාධිපතිවරයා අතය. ලංකාව තුළත්, ජාත්‍යන්තරවත්, විශේෂයෙන් එක්සත් ජාතීන්ගේ මානව හිමිකම් ෆෝරම තුළත් පුළුල් ලෙස අවමානයට හා විරෝධයට පාත්‍ර වී ඇති ටිරාන් අලස් මහතාගේ ම්ලේච්ඡ ප්‍රකාශ නිසා, ඔහු කිසිසේත් මහජන ආරක්‍ෂාව වැනි වගකිව යුතු ඇමතිධුරයක් දැරීමට සුදුස්සෙකු වන්නේ නැත. එහෙත්, රටේ ජනාධිපති, මානව හිමිකම් වෙනුවෙන් කැපවී සිටිනවායැයි කියන රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතාට මේ නීතියේ පාලනයේ බිඳවැටීම ගැන සැලකිල්ලක් නැත. ඊට හේතුව වන්නේ, ඉදිරි ජනාධිපතිවරණ තරගයේදී ටිරාන් අලස් ඔහු සමග සිටගෙන සිටීමත්, අලස්ගේ මුදල්වලින් එම මැතිවරණ ප්‍රචාරයට සෑහෙන සහායක් ලබාගත හැකිවීමත්ය. මේ වන විට ටිරාන් අලස් යනු ජනාධිපති වික්‍රමසිංහගේ කුස්සි කැබිනෙට්ටුවේ සාමාජිකයෙකුද බව පෙනෙයි.

නීති විරෝධී ලෙස ගිනි අවි පත්තු කර පුද්ගලයන් මරාදමන පොලිස් නිලධාරීන් ආරක්‍ෂා කිරීම ටිරාන් අලස් පමණක් නොව, පසුගිය කාලය පුරා සියලු නීතිය ක්‍රියාත්මක කරන ආයතනවලින් සිදුවුණු දෙයකි. පොලිස් අත්අඩංගුවේ සිටින සැකකාරයකු මරාදැමීමට පොලිසියට අවශ්‍ය විට, ඔවුන් ආයුධ පෙන්වන්නට රැගෙන ගොස් කිසිදු පිටස්තර සාක්‍ෂියක් නැති තැනකදී ඔහු මරාදැමීම පොලිසිය පුරුද්දක් ලෙස පසුගිය කාලයේ කරගෙන ආවේය. පොලිසියේ රඳවාගෙන සිටි මාකඳුරේ මධුෂ් වැනි ඉතාම ප්‍රකට මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරම්කාර සැකකරුවකු හා අපරාධ සැකකරුවකු (ඔහු ඩුබායි සිට ලංකාවට ගෙන්වා ගත්තේ මහත් අසීරු පරිශ්‍රමයකින් පසුවය.) පවා මේ ක්‍රමයට මරාදැමීමට පොලිසිය පසුබට වුණේ නැත. මේ නිසා, පොලිස් අත්අඩංගුවේ සිටින සැකකරුවන්, ආයුධ පෙන්වීම සඳහා පිටතට ගෙන නොයන ලෙස නියෝගයන් කරන්නැයි ඉල්ලමින් එවැනි සැකකරුවන්ගේ සමීපතමයන්ට ඉහළ උසාවිවලට පවා යන්නට සිදුවන තත්වයක් රටේ ඇතිවිණි. පොලිසියෙන් ඝාතනය කරන ලද සැකකරුවන්ගේ මරණ, ‘ආත්මාරක්‍ෂාව සඳහා පොලිසිය විසින් කරන ලද වෙඩිතැබීමකදී සිදුවුණු නීත්‍යනුකූල ඝාතන’ බවට මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණයෙන්ද නිගමනය ලැබීම දිගටම සිදුවෙයි. මහජන ආරක්‍ෂක ඇමතිවරයා කියන පරිදි ‘අපි ඔබව ආරක්‍ෂා කරනවා’ යන්නෙහි තේරුම මේ මුළු ක්‍රියාදාමය සිදුවීමයි.

පුද්ගලයන් හිතුමතේ වෙඩි තබා මරාදැමීම පවක්දැයි පිනක්දැයි තීරණය කරන්නට ව්‍යාපාරිකයකු වන ටිරාන් අලස්ට අධිකාරි බලයක් නැත. එවැනි නීති විරෝධී දේ කරන්නට පොලිසිය පෙළඹවීමත්, එවැනි දේ කරන පොලිස් නිලධාරීන් ආරක්‍ෂා කරන බව කීමත්, රටේ නීතියේ පාලනයට මහත් විනය කැටීමකි. නීතිඥ සංගමය පෙන්වා දෙන්නේ එවැනි දේ ශිෂ්ට රටක නොසිදුවිය යුතුය කියාය. නීතිඥ සංගමය ආරම්භයේ සිටම පෙනීසිටියේ අපරාධකරුවන් ආරක්‍ෂා කරගන්නට නොව, රටේ යුක්තිය, සාධාරණය හා නීතියේ පාලනය ආරක්‍ෂා කරගන්නටය. ටිරාන් අලස් යනු මේ මොහොතේ රටේ නීතියේ පාලනය කාදමන ම්ලේච්ඡ මනසක් ඇත්තෙකි. ඔහු වැනි පුද්ගලයකුට රටේ මහජන ආරක්‍ෂාව 2020දී බාරදීමෙන් එවකට ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ හා අගමැති රනිල් වික්‍රමසිංහ බලාපොරොත්තු වන්නට ඇත්තේද මෙවැනි හැසිරීමකි. අද රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා ජනාධිපති ලෙස ටිරාන් අලස් සුරතල් කරමින් සිටින්නේද ඒ අවශ්‍යතාව ඔහුට තිබෙන නිසාය.

ජනාධිපතිවරණයේ නියත පරාජිතයා පොහොට්ටුව සහාය දෙන අපේක්‍ෂකයායි

0

මෙවර මැයි දිනයේදී ශ්‍රී ලංකා පොදු ජන පෙරමුණ සිය රැස්වීම පැවැත්වූයේ කොළඹ බොරැල්ලේ කැම්බල් පිටියේදීය. 2019දී ලක්‍ෂ 69ක් ජනතාව ඡන්දය පාවිච්චි කළ, 2020දී පාර්ලිමේන්තුවේ තුනෙන් දෙකක බලයක් අත්පත් කරගන්නට තරම් ඡන්ද ප්‍රතිශතයක් ලැබූ ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණ හෙවත් පොහොටේටු පක්‍ෂය, කැම්බල් පිටියේ ටකරන් ආවරණයක් තුළට දැමීමට තරම් වන සේ හැකිළී යාම, ලංකාවේ දේශපාලනයේ තීරණාත්මක මංසන්ධියක් සටහන් කරයි. එනම්, රාජපක්‍ෂ පවුල් දේශපාලනයේ අභාවයයි. අද වන විට තමන්ගේ මැයි රැලියට පිට්ටනියක් පුරවා ගන්නටවත් සෙනඟක් අද්දවා ගන්නට පොහොට්ටුවට නොහැකිය. එය රටම ඉල්ලා සිටින නියතයකි. අවශ්‍යතාවකි.

එම රැස්වීමේදී පොහොට්ටුවේ යාවජීව නායක (ඔහු දැන් රැස්වීමකට පැමිණෙන්නටවත් බැරි තරමට ශාරීරික හා මානසික වශයෙන් අබල දුබල තත්වයක සිටියි.) මහින්ද රාජපක්‍ෂ කීවේ, ඉදිරි ජනාධිපතිවරණයේදී ජයග්‍රාහකයා කවුරු වුණත්, ඒ පොහොට්ටුව සහාය දෙන අපේක්‍ෂකයා බවයි. මෙය, තමන් ඉදිරියේ සිටින ජනතාව ගොනාට ඇන්දවීමට මහින්ද රාජපක්‍ෂ මහතා කියූවක් බව පැහැදිලිය. ඇත්ත කුමක්ද? ඊළඟ ජනාධිපතිවරණයේදී නියත පරාජිතයා වන්නේ පොහොට්ටුවේ සහාය ලැබෙන අපේක්‍ෂකයා බවයි.

මෙය දළ ලෙස පවතින දත්තවලින් පැහැදිලි කරගනිමු. සෞඛ්‍ය ප්‍රතිපත්ති ආයතනය හෙවත් අයිඑච්පී 2024 මාර්තුවේ පවත්වන ලද ඡන්දදායක සමීක්‍ෂණයේ ප්‍රතිඵල අනුව, පොහොට්ටුවට ඡන්දදායකයා තුළ ඇති මනාපය, ජනාධිපතිවරණයකදී නම්, සියයට 7කි. ඒ අනුර කුමාර දිසානායක 44%ක්ද, සජිත් ප්‍රේමදාස 41%ක්ද, රනිල් වික්‍රමසිංහ 8%ක්ද ලබාගෙන තිබියදීය. 2022 ජනවාරිය වයන විට පොහොට්ටුවේ ජනාධිපති ආපේක්‍ෂකයකු ලැබිය හැකියැයි පෙනෙන ප්‍රතිශතය වුණේ 40%කි. 2023 ඔක්තෝබර් මාසය වන විට, එය 7%කි. නොවැම්බර්, දෙසැම්බර්, 2024 ජනවාරි හා පෙබරවාරි මාසවල 6%ක් වූ එය මාර්තු මාසය වන විට 7%කි. මේ දත්තවලින් ලංකාවේ මැතිවරණ සිතියම සියයට සියයක්ම නිරූපණය නොවන නමුත්, දළ අදහසක් ගත හැකිය. ඒ අනුව පොදු ජන පෙරමුණු අපේක්‍ෂකයකු තනිව ආවත්, මේ මොහොතේ පවත්වන ජනාධිපතිවරණයකින් ඔහුට හෝ ඇයට ලබාගත හැකි ඡන්ද ප්‍රතිශතය 7%කි.

මහින්ද රාජපක්‍ෂ මහතා කියන විදියට, පොදු ජන පෙරමුණ සහාය දෙන අපේක්‍ෂකයා දිනනවාද? තනිව අපේක්‍ෂකයකු ඉදිරිපත් කරන්නට නොහැකි වුණොත්, පොදු ජන පෙරමුණ සහාය දීමට ඉඩ ඇති එකම අපේක්‍ෂකයා රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතාය. ඔහු ගැන ඡන්දදායක කැමැත්ත කුමක්ද? මාර්තු මාසයේ ඔහුට ඇති කැමැත්ත 8%කි. 2022 ඔක්තෝබර් මාසයේ 14% තත්වයේ සිටි වික්‍රමසිංහ මහතා නොවැම්බර් 11%, දෙසැම්බර් 10%, 2024 ජනවාරි 10%, පෙබරවාරි 8 ලෙස පැවතී මාර්තුවේදී 8%ක් විය. මේ දත්තවලින් දළ වශයෙන් පෙනෙන්නේ වික්‍රමසිංහ මහතා මහත් පාරට්ටු කරන ආර්ථික සංවර්ධනය හා රටේ දියුණුව ඡන්දදායකයන් අතර කිසිසේත් ඇගැයීමට ලක්වී නැති බවයි.

ඊට හේතු ලෙස පැහැදිලිව දැක්විය හැක්කේ, ඔහුගේ ආර්ථික පියවරවලින් දිගින් දිගටම මහජනතාව දැඩි පීඩනයට ලක්වීමත්, ඔහුගේ රාජ්‍ය පාලන ක්‍රමය ගැන පවතින දැඩි මහජන විරෝධයත් පමණක් නොව, පොහොට්ටු පක්‍ෂය හා එක්ව ඔවුන් ආරක්‍ෂා කරගනිමින් වික්‍රමසිංහ මහතා පවත්වාගෙන යන ආණ්ඩුව ගැන මහජනතාව අතර ඇති දැඩි පිළිකුලත්ය. සංඛ්‍යා අනුව ගත්තත්, මේ මොහොතේ පවත්වන ජනාධිපතිවරණයකදී වික්‍රමසිංහ මහතාගේ 8%ත් පොහොට්ටුවේ 8%ත් එකතු කළ විට ‘පොදු ජන පෙරමුණේ සහාය ලබන අපේක්‍ෂකයාට ලැබිය හැකි උපරිම ඡන්ද ප්‍රතිශතය 16%කි. ඒ මුල් අපේක්‍ෂකයන් දෙදෙනා 44% හා 41% ලෙස ලබමින් සිටිද්දීය.

අයිඑච්පී සමීක්‍ෂණයට අනුව, මහහමැතිවරණයක් මේ මොහොතේ පැවැත්වෙන්නේ නම්, වැඩිම ප්‍රතිශතය වන 38%ක් හිමි වන්නේ සජබයටය. ජාජබට හිමිවන්නේ 35%කි. පොහොට්ටු පක්‍ෂයට හිමිවනු ඇත්තේ 8%කි. එජාපයට 5%කි. මේ අනුවද පෙනෙන්නේ කුමක්ද? පොහොට්ටුව හා එජාපය එක්වී ඉල්ලුවත් 13%ක් පමණ ප්‍රමාණයකින් සෑහීමට පත්වන්නට ඔවුන්ට සිදුවන බවයි.

මේ මත විමසුම් ගැන විවිධාකාර විවේචන තිබුණත්, ඒවායේ සමස්ත ප්‍රතිඵලයෙන් වුවද පෙනෙන්නේ, පොහොට්ටු පක්‍ෂය ඊළඟ ජනාධිපතිවරණයේදී හා මහ මැතිවරණයේදී අන්ත පරාජයට පත්වන බවයි. එම මැතිවරණවලින් ජයගන්නේ කවරෙක්දැයි විවිධ මත හා පූර්ව නිගමන තිබිය හැකි වුණත්, ඒවායින් නියත වශයෙන් පරාජය වන්නේ නම්, පොහොට්ටුව බව ඒ අනුව පැහැදිලිය. එය මේ මොහොත් ලංකාවේ ජන මනසේ පවතින තත්වයන් සමග අයිඑච්පී මත විමසුම් දත්ත සමපාත වීමකි.

ඉදිරි මැතිවරණවලදී ලංකාවේ පුරවැසියන් කළ යුත්තේ, කැම්බල් පිටියේ ටකරන් ශාලාවක් තුළටවත් පොහොට්ටු පාක්‍ෂිකයන් ගෙන්වා ගත නොහැකි වන අන්දමේ දේශපාලන පරිහානියකට පොහොට්ටුව පක්‍ෂය පත්කිරීමයි. එයින් රාජපක්‍ෂ දේශපාලනයට අන්තිම ඇණයත් ගැසීමයි.

රාජපක්‍ෂවරුන් ලංකාවේ දේශපාලනයට හා සමාජ, ආර්ථික දේහයට කර ඇති අතිමහත් විනාශය දෙස බලන විට, ඔවුන් දේශපාලන වශයෙන් විනාශ නොකර රටට ඉදිරියක් නැත. අද ඔවුන්ගේ ඉතුරු බිතුරු ටික තිබෙන්නේ පොහොට්ටුව වටා ය. 2019දී හා 2020දී ඔවුන් සමග සිටින ලක්‍ෂ 69 ජනතාවගෙන් විශාල පිරිසක් දැන් සිටින්නේ ජාතික ජන බලවේගය සමගය. 2019දී, පොහොට්ටු වේදිකාවෙන් අසුණු ‘රජෙක් ලැබුණෝතින් කැවුම් කිරිබත් උයඤ්ඤං, පෙරහැර කරඤ්ඤං, සාදුකාරයෙන් ගිගුම් දෙඤ්ඤං’ වැනි කතා දැන් ජාජබ වේදිකාවේ ඇසන්නේ ඒ යථාර්ථය ජාජබ නායකයන් හා මුල් පෙළේ අනුගාමිකයන් තේරුම් අරගෙන ඇති නිසාය. 2019දී ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ නමැති රජා පස්සේ ගිය, ඊට පෙර මහින්ද රාජපක්‍ෂ රජා පස්සේ ගිය ඒ ජනතාව දැන් අනුර කුමාර දිසානායකගෙන් බලාපොරොත්තු වන්නේද රජ චරිතයකි.

මීට පෙරත් මනුවර්ණ වරින් වර ලියා ඇති පරිදි, පොහොට්ටුවට පරාජය නියතය. දැන් ප්‍රශ්නය තිබෙන්නේ රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතාගේ දේශපාලන උපාය මාර්ගය කුමක්ද යන්න ගැනය. තවත් අවුරුදු 12කට රනිල් වික්‍රමසිංහ රටේ ජනාධිපති කරමු, රනිල්ට ඉඩ දෙමු යැයි කවරාකාරයේ උද්යෝග පාඨ හැදුවත් රනිල් වික්‍රමසිංහ ජනාධිපතිවරයාට ඉදිරි ජනාධිපතිවරණය ජය ගත නොහැකිය. ඔහුට තනිව ලැබෙන ඡන්ද ප්‍රතිශතය අයිඑච්පී අනුව නම් මේ මොහොතේ 8%කි. ඒ පරාජිතභාවය නිසා, ඔහුට ගත හැකි පියවර කිහිපයක් පවතියි. එකක්, ජනාධිපතිවරණයක් නොපවත්වා සිටීමයි.

එය කිසිසේත් කළ නොහැකි දෙයකි. අනිවාර්යයෙන්ම මේ වසරේ සැප්තැම්බර් හා ඔක්තෝබර් අතර ජනාධිපතිවරණය පැවැත්විය යුතු අතර, එසේ නොවුණහොත්, මේ වසරේ නොවැම්බර් 18න් පසු ලංකාවට ජනාධිපතිවරයකු නොසිටින තත්වයක් උද්ගත වෙයි. අනුප්‍රාප්තික ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහට, ජනාධිපතිවරණයකදී දිනුවොත් මිසක තවදුරටත් ජනාධිපතිධුරයේ කිසි ලෙසකින්වත් පැවතිය නොහැකිය. අනෙක් අතට, ජනාධිපතිවරණය නොපැවැත්වීම යනු ලංකාවේ මහජනතාව මහපාරට කැඳවීමකි. සිය ඡන්ද අයිතිය වෙනුවෙන්, රටේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය වෙනුවෙන් මහජනතාව එවැනි විටකදී පාරට බසින බව නිසැකය. එවැනි විටකදී සාමකාමීව පාරට බසින්නේ නැතිනම්, රටේ පුරවැසියන්ගේ පුරවැසි අගයක් පවතින්නේද නැත. එවැනි අරාජක තත්වයකට රට නොවැටෙන්නේ, ඊළඟ මාස දෙක තුනේදී මැතිවරණ කොමිසම ජනාධිපතිවරණය ප්‍රකාශයට පත්කර නිසාත්, අනිවාර්යයෙන් එය පැවැත්වෙන නිසාත්ය.
දෙවැන්න, තමන්ගේ අඩු ඡන්ද ප්‍රතිශතය එකතු කර ගැනීම සඳහා වෙනත් පක්‍ෂයක් සමග සන්ධානගත වීමයි.

රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා සමග සන්ධානගත වීමට කැමති වෙනත් පක්‍ෂයක්, පොහොට්ටුව හැර මේ මොහොතේ නොපවතියි. ලංකා කම්කරු නොන්ග්‍රසය මේ මොහොතේ රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා සමග එකට සිටියද, ඉදිරි ජනාධිපතිවරණයක මුවවිට දේශපාලන වශයෙන් ජයගත හැක්කේ කුමන අපේක්‍ෂකයාටද යන්න සලකා බලා ඔහු හෝ ඇය සමග ඔවුන් එකතුවීම නියතයකි. මහින්ද රාජපක්‍ෂ මහතා කැම්බල් පිටියේදී කීවේ තමන් සහාය දෙන අපේක්‍ෂකයා ගැනය. එය තේරුම් ගත යුත්තේ පොදු පෙරමුණෙන් ස්වකීය අපේක්‍ෂකයකු ඉදිරිපත් නොකරන හැටියටය. ඔවුන්ට සහාය දිය හැකි ළඟම අපේක්‍ෂකයා වික්‍රමසිංහ මහතාය. මැයි රැලියේදී කතා කළ කංචන විජේසේකර වැනි දේශපාලකයන් දැනටත් රනිල් වික්‍රමසිංහ සමග ගමන යාමට සැදී පැහැදී සිටිති. ප්‍රසන්න රණතුංග, නිමල් ලාන්සා වැනි අයද එසේය.

පොහොට්ටුව තීරණාත්මක ලෙස පිටතට පෙනෙන පරිදි කෑලි කෑලිවලට කැඩී නොයෑමට නම්, අනිවාර්යයෙන්ම පක්‍ෂය හැටියට වික්‍රමසිංහ මහතාට සහාය දීමට එය තීරණය කළ යුත්තේය. පොහොට්ටුවෙන් වෙනම අපේක්‍ෂකයකු ඉදිරිපත් කළ යුතුයැයි හීන් හඬක් නගන නාමල් රාජපක්‍ෂ ඇතුළු කණ්ඩායමටද, එම තීරණයට පිටුපා යා හැකි නොවේ. නාමල් රාජපක්‍ෂගේ දේශපාලන අනාගතය ඇත්තේද පොහොට්ටුව තුළ නිසාය. පොහොට්ටුවේ රාජපක්‍ෂ වහලුන්ගේ සහාය මත නිසාය. ඒ නිසා සිදුවිය හැකි එකම දේ වන්නේ, නාමල්ගේ කණ්ඩායමට ඉදිරි ජනාධිපතිවරණයකදී රාජපක්‍ෂ පවුලේ අපේක්‍ෂකයා හැටියට නාමල් ඉදිරිපත් කරන පොරොන්දුව ලබාදී, මෙවර රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතාට සහාය දෙන තත්වයකට ගෙනඒමයි.

හැබැයි, එය රනිල් වික්‍රමසිංහගේ දේශපාලන අවසානයද තීරණාත්මකව සටහන් කරන අවස්ථාවක් වනු ඇත. මේ වන විට පොහොට්ටුවේ සොරුන් වංචාකාරයන් දූෂිතයන් හා අපරාධකාරයන් සමග එක්ව වසන රනිල් වික්‍රමසිංහ, එහි විපාක ලෙස රටේ දේහපාලන චිත්‍රයේ දුර්වර්ණ චරිතයකට උරුමකම් කියන්නේය. ඉදිරි ජනාධිපතිවරණ වේදිකාවේ රනිල් වෙනුවෙන් මහින්ද රාජපක්‍ෂ, බැසිල් රාජපක්‍ෂ, නාමල් රාජපක්‍ෂ, ජොන්ස්ටන් ප්‍රනාන්දු, රෝහිත අබේගුණවර්ධන වැනි අන්ත දූෂිතයන් වාඩිගන්නා විට, දැන් රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා ලබාගෙන ඇති 8% ක ඡන්දදායක කැමැත්ත පවා කොහි නවතීදැයි සිතාගන්නටවත් බැරිය.
හැබැයි, ජනතාව ඒ තත්වයට ඔවුන් පත්කළ යුතුය. පොහොට්ටුව නියත වශයෙන්ම දේශපාලන වශයෙන් අතුගා දැමිය යුතු අතර, ඔවුන් සමග එකතු වන වික්‍රමසිංහගේ දේශපාලනයද ඒ සමගාමීව අවසන් කරන්නට ජනතාව පියවර ගත යුතුය.

මෙවර මැයි දිනයේ අනෙක් විකාර සහගත සිදුවීම වන්නේ ගම්පහදී පවත්වන ලද ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්‍ෂ සිරිසේන පාර්ශ්වයේ මැයි රැස්වීමට විජේදාස රාජපක්‍ෂ ඇමතිවරයා, ශ්‍රීලනිප (සිරිසේන පිළ) ජනාධිපති අපේක්‍ෂකයා හැටියට සහභාගි වීමයි. ඒ බව මාධ්‍යවලට ප්‍රකාශ කළේ ශ්‍රීලනිප සභාපතිකම අහිමිවී සිටින මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මහතාය. සාමාන්‍යයෙන් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පක්‍ෂයක, ජනාධිපති අපේක්‍ෂකයා පක්‍ෂයේ විවිධ මට්ටමේ පාලක සභාවල අනුමැතියෙන් සිය අපේක්‍ෂකයා බවට සම්මත කරගෙන පොදු එකඟතාවක් සහිතව මාධ්‍යවලට ප්‍රකාශ කිරීම පුරුද්දක් වන නමුත්, විජේදාස රාජපක්‍ෂ ජනාධිපති අපේක්‍ෂක ලෙස ප්‍රකාශ කරන්නේ සිරිසේන මහතා තනි කැමැත්තට බව පෙනේ.

පසුගිය අර්බුද කාලයේ, ශ්‍රීලනිපයට පිටතින් විජේදාස රාජපක්‍ෂ කැඳවාගෙන ආවේ මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මහතාය. විජේදාස රාජපක්‍ෂ කිව්වේ, තමා ශ්‍රීලනිප ජනාධිපති අපේක්‍ෂකයා වන්නට බලාපොරොත්තු වන බවයි. සිරිසේන මහතාගේ ප්‍රකාශය අනුව දැන් එය ඇත්තකි. එහෙත්, සිරිසේන පාර්ශ්වයත්, විජේදාස රාජපක්‍ෂ මහතාත්, ඒ තත්වය සමග දරුණු දේශපාලන අර්බුදයකට මුහුණ දෙනු ඇත.

මේ වන විට සිරිසේන මහතා සිටින්නේ පක්‍ෂ සභාපතිකම තහනම් කරන ලද කෙනකු හැටියටය. ඔහුගේ පිළෙන් වැඩ බලන සභාපති හැටියට විජේදාස රාජපක්‍ෂ මහතා පත්කර තිබේ. සිරිසේන මහතාගේ සභාපතිධුරය අත්හිටුවා තිබෙන්නේ, ඒ පිළිබඳව 2020දී මොන්ටේගු සරච්චන්ද්‍ර මහතා පැවරූ නඩුවක හා ඊයේ පෙරේදා චන්ද්‍රිකා කුමාරතුංග මහත්මිය පැවරූ නඩුවක අතුරු නියෝග හැටියටය. සරච්චන්ද්‍ර මහතාගේ නඩුව අසා අවසන් වන තුරු ඒ තහනම ක්‍රියාත්මක වෙයි. ඒ නිසා නුදුරු කාලයේදී සිරිසේන මහතාට සභාපතිකම යළි ලැබේයැයි විශ්වාසයක් නැත. අනෙක් අතට ශ්‍රීලනිප ව්‍යවස්ථාවට අනුව, පක්‍ෂයේ සාමාජිකයකු ජනාධිපති වූ විට, ඔහුට සභාපතිකම නිතැතින්ම හිමිවන නමුත්, ජනාධිපතිකම නැතිවූ විට, ඔහු හෝ ඇය අනුශාසක බවට පත්වෙයි. බැලු බැල්මට මේ නියමය කඩ කරමින්, 2019න් පසු සිරිසේන මහතා පක්‍ෂයේ සභාපතිකම හොබවයි. කොහොම වුණත් ඒ පිළිබඳ, නීතිමය කාරණා විසඳීම අධිකරණයේ වගකීමකි.

මේ තත්වය නිසා හිස්වූ සභාපතිකමට විජේදාස රාජපක්‍ෂ ගෙනඒමෙන් දෙකක් කඩතොලු හදාගත් ආචාරියා බවට සිරිසේන මහතා නිතැතින්ම පත්වෙයි. විජේදාස රාජපක්‍ෂ මහතාට පක්‍ෂයේ වැඩ බලන සභාපතිකමට හෝ වෙනත් නිලයකට පත්විය හැක්කේ එහි සාමාජිකත්වය තිබුණොත් පමණකි. එහෙත්, ශ්‍රීලනිප ව්‍යවස්ථාව පරීක්‍ෂාවෙන් කියවන්නකුට රාජපක්‍ෂ මහතාට නීත්‍යනුකූල සාමාජිකත්වයක් නැති බව පැහැදිලි වෙයි. ඔහු සභාපතිවරයාගෙන් ඊයේ පෙරේදා හදිසියේම ලබාගෙන ඇති සාමාජිකත්වය, ස්ථිර සාමාජිකත්වයක් වීමට මාස 6ක කාලයක් ගත විය යුතුය. ඒ නිසා රාජපක්‍ෂ මහතා දැන් තනතුරු ලබාගත හැකි සාමාජිකයෙක් නොවේ. පරිවාස සාමාජිකයෙකි. අනෙක් අතට, වෙනත් පක්‍ෂයක සාමාජිකයකුට ශ්‍රීලනිපයේ තනතුරු දැරිය නොහැක. සාමාජිකත්වයද හිමි නොවේ.

විජේදාස රාජපක්‍ෂ පොහොට්ටු පක්‍ෂයේ සාමාජිකයෙකි. එම පක්‍ෂයේ ලැයිස්තුවෙන් ඡන්දය ඉල්ලූ අයෙකි. මේ නිසා, විජේදාස රාජපක්‍ෂ ශ්‍රීලනිප සාමාජිකයකු නොවනවා පමණක් නොව, පක්‍ෂ දෙකක සාමාජිකයකු වීමෙන් පොහොට්ටු පක්‍ෂ සාමාජිකත්වයද අහිමි කරගන්නකු බවට පත්වෙයි. එහි ප්‍රතිඵලය ඔහු පොහොට්ටුවෙන් නෙරපීමත්, අධිකරණ ඇමතිකම අහිමි වීමත් විය හැකිය. විජේදාස රාජපක්‍ෂ පොහොට්ටුවෙන් ඉවත් කිරීමට විනය පරීක්‍ෂණයක් පැවැත්විය යුතු වුවත්, එහිදි සලකා බැලිය යුතු වැදගත්ම වැරදි ඔහු ප්‍රසිද්ධියේම කර ඇත.

එනම් පොහොට්ටුවේ සාමාජිකයකු හැටියට සිටියදී වෙනත් පක්‍ෂයක වැඩ බලන සභාපතිත්වටයට පත්වීමයි. මේ තත්වය මත පොහොට්ටුවේ විනය කමිටුවේ කාර්යභාරය ඉතා පහසු එකක් වනවා ඇත. එක පැත්තකින්, පොහොට්ටුව හා එජාපය ලංකාවේ දේශපාලන මරණ අත්පත් කරගනිමින් සිටියි. ශ්‍රීලනිපය දැන් සිටින්නේද ඊට ආසන්න තත්වයකය. අයිඑච්පී මත විමසුම අනුව, මේ මොහොතේ මහ මැතිවරණයක් පැවැත්වුවහොත් ශ්‍රීලනිපය ලබාගනු ඇති ඡන්ද ප්‍රතිශතය 1%කි. ඒ සියයට එක ලබාගන්නේ සිරිසේන පාර්ශ්වයද, සිරිපාල පාර්ශ්වයද යන්න පැහැදිලි නැත. බොහෝ විට සිදුවිය හැක්කේ ඒ පාර්ශ්ව දෙකම එකතු කළද සියයට එකක් පමණක් ලබාගැනීමය.

මහජනයා පීඩාවට පත්කරමින් පාරවල් වසා මැයි දින සංදර්ශන පැවැත්වීම

දිනය අප්‍රේල් 25 බ්‍රහස්පතින්දාය. ස්ථානය කොළඹ මාලිගාවත්ත ප්‍රදීපා මාවතේ පීඩී සිරිසේන ක්‍රීඩාංගණය ඉදිරිපිටයි. එහි මාර්ගය දෙපසට බෙදා ඇති මැද බැමි තීරුවේ ඇති විදුලි පහන් කණුවල විදුලි බුබුළු ගැලවීම, විදුලි බුබුළු සවිකර ඇති මාර්ගය දෙපසට විහිදා ඇති කොටස් ගැලවීම, විදුලි පහන් කණු පොළවට සවිකර ඇති බිම වලක් ලෙස හාරා පාදා ගැනීම ආදිය සිදුවෙමින් පැවතුණි. අප්‍රේල් 26 සිකුරාදා වනවිට මේ ක්‍රියාදාමය අවසන් වූ අතර එම ස්ථානයේ පාර මැද තිබුණ විදුලි පහන් කණු තුනක් හෝ හතරක් ගලවා අවසන් කර තිබුණි.

මෙසේ ප්‍රධාන මාර්ගයක තිබූ විදුලි පහන් කණු කිහිපයක් ගලවා දැමුවේ ඇයි? එය ඔබට සිතාගත හැකිද? සිතාගැනීමට බැරි වනවාට සැකයක් නැත. එසේ මෙම විදුලි පහන් ගලවනු ලැබුයේ කොළඹ සිට කටුනායක අධිවේගී මාර්ගය, ඒ ඔස්සේ මීගමු පාර, කොළඹ නුවර මාර්ගය හා ලෝලෙවල් හෙවත් රත්නපුර යන ප්‍රධාන මාර්ගවලට වාහන ධාවනය කරන හා එම මාර්ගවල සිට කොළඹට වාහන ධාවනය කරන ප්‍රධාන මාර්ගයේයි. ඒ වෙන කිසිවක් නිසා නොව එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ මැයි රැලිය පැවැත්වීම සඳහා එම ප්‍රධාන මාර්ගය වසා දමමින් වේදිකාව ඉදිකිරීම සඳහාය.

එම විදුලි පහන් කණු ගැලවීමෙන් පසු අප්‍රේල් 28 ඉරිදා සිට සිදුවූයේ කුමක්ද? ප්‍රදීපා මාවත දෙසට කොළඹ පංචිකාවත්තේ සිට වාහනවලට ඇතුල්වීම නවතා දැමීමය. එය අප්‍රේල් 29 වැනිදාද, අප්‍රේල් 30 වැනිදා පෙරවරුවේ ද එසේම විය. එම තත්වය අප්‍රේල් 30 වැනිදා සවස් වරුව වනවිට එම මාර්ගය සම්පූර්ණයෙන්ම වසා දැමූ තත්වයට පත්විය.

තවදුරටත් අප්‍රේල් 30 වැනිදා දක්නට ලැබුණේ, විශේෂයෙන්ම පංචිකාවත්ත පාරේ කිසිදු වාහනයක් නොවත්වන ලෙස පොලිසියෙන් දැන්වීම් පුවරු ප්‍රදර්ශනයට තබා තිබීමය. මේ එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ මැයි දිනය පවත්වන පාර නොවේ. එසේම මැයි දිනය පවත්වන දිනයද නොවේ.

එසේම මැයි දිනය දා මාලිගාවත්ත ප්‍රදීපා පාරේ අයිඕසී ඉන්ධන පිරවුම් හල, කාර්ගිල්ස් වෙළඳ සැල ඇතුළු ආයතන වසා දමන ලෙස පොලිසිය දැනුම් දී තිබුණු අතර ඒවායේ රැඳී සිටින සේවකයින්ට මැයි දිනය දා එම ස්ථානවලින් එළියට නොඑන ලෙස දැනුම් දී තිබුණි. එම දිනයේ කෑමට අවශ්‍ය කළමනා ඊට පෙර සපයා ගන්නා ලෙස වැඩිදුරටත් දැනුම් දී තිබුණි. එම ප්‍රදීපා මාවතෙන් පිවිසුම ඇති නාගරික සංවර්ධන අධිකාරිය ඉදිකර ඇති මහල් නිවාස වැසියන්ට හා පීඩී සිරිසේන ක්‍රීඩාංගණය පසුකර යන විට හමුවන පාර වසා දැමූ ප්‍රදීපා මාවත සද්ධර්ම මාවතට වැටෙන මංසන්දිය දක්වා පදංචිව සිටින වැසියන්ට පොලිසිය ලබාදී ඇති උපදෙස් කුමක්ද යන්න වාර්තා වූයේ නැත.

මේ අතර අප්‍රේල් 30 වැනිදා පෙරවරුවේ සිට කොළඹ කොටුවේ පහළ චැතැම් වීදිය වසා තිබුණි. ඒ සමගි ජන බලවේගයේ මැයි දිනය වෙනුවෙන් වේදිකාව ඉදිකිරීම සඳහාය. එත්සත් ජාතික පක්ෂයට අප්‍රේල් 28 ඉරිදා සිට පාර වසා දෙන අතරේ සමගි ජන බලවේගයට පාර ලබාදෙන්නේ අප්‍රේල් 30 දිනය. රාජ්‍ය බලය අවභාවිත කිරීමේ වෙනස ඉන් පැහැදිලිවේ.
ජාතික ජන බලවේගයට ලබාදී ඇත්තේ කොළඹ ටවුන්හෝල්හි සී ඩබ්ලිව් ඩබ්ලිව් කන්නන්ගර මාවතය. අප්‍රේල් 30 දින පෙරවරුවේ එම පාර වසා දමා තිබුණේ නැති අතර පාර දෙපස විදුලි ආලෝක සවි කිරීම වැනි කටයුතු සිදුකරමින් පැවතුණි.

කොළඹ නගරයේ වාහන ගමන් ගන්නා ප්‍රධාන මාර්ග වසා මැයි දිනයක් පැවැත්වූ පළමු අවස්ථාව මෙය විය යුතුය. ලියුම්කරුට මතක ඇති කාලයේ එවැන්නක් සිදුවී තිබුණේ නැත. මැයි රැලි පැවැත්වූයේ කොළඹ නගරයේ පැවති ක්‍රීඩාංගණවලය. මැයි පෙළපාලි පමණක් පාරේ ගමන් කළ අතර ඒද බොහෝවිට දෙපසට බෙදී ඇති මාර්ගයක තනි තීරුවේය.

එහෙත් මෙවර එය වෙනස් කරමින් කොළඹ නගරයට ඇතුල්වන හා කොළඹ නගරයෙන් වාහන පිටත්වන ප්‍රධාන මාර්ග වසා දමමින් මැයි දින පැවැත්වීම සඳහා අවසර ලබාදීම් සිදුකර ඇත්තේ පොලිසිය සහ කොළඹ මහ නගර සභාව විසින්ය. ඒ ඒ පිළිබඳව පැවැත්වෙන රැස්වීම්වලදී ගත් තීරණයන් අනුවය. නමුත් එහිදී කොළඹ නගරයේ පාරවල් වැසීම මගින් එම මාර්ගවල ගමන් ගන්නා රථවාහන සහ මහජනයාට සිදුවන අපහසුතා ගැන රජයේ නිලධාරින් කිසිදු අවධානයක් සිදුකර නැත. ඊට සරිලන ලෙසම මැයි දින පැවැත්වීම සඳහා ප්‍රධාන මාර්ග ඉල්ලුම් කළ දේශපාලන පක්ෂ හා ඒවාහි නියෝජිතයින්ද මහජනයාට සිදුවන පීඩාව ගැන කිසිදු තැකීමක් සිදුකර නැත.

මේ චෝදනාවට පිළිතුරු වශයෙන් අවශ්‍ය නම් එම බලධාරින්ට හා දේශපාලන පක්ෂවලට කිව හැක්කේ මැයි දිනය නම් නිවාඩු දිනයේදී එසේ පාරවල් වැසීම මගින් මහජනයාට සිදුවන පීඩාව අවම වන බවය. එහෙත් එහි ඇති ඇත්ත තත්වය වන්නේ මැයි දිනයට දින කිහිපයකට කලින්ම වේදිකා ඉදිකිරීම සඳහා කොළඹ නගරයේ ප්‍රධාන පාරවල් වැසීම මගින් මහජනයා පීඩාවට පත්වූ බවයි. ඒ සඳහා හොඳම උදාහරණය සැපයූවේ අප්‍රේල් 29 දින සවස කොළඹ නගරයට ඇද හැලුණු ධාරානිපාත වර්ෂාවයි. කටුනායක අධිවේගී මාර්ගයට හා නුවර පාරට පිවිසෙන ප්‍රධාන මාර්ගය වූ මාලිගාවත්ත ප්‍රදීපා ශාලාව එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ මැයි දින වේදිකාව ඉදි කිරීම සඳහා වසා දැමීම මගින් එම මාර්ගවලට පිවිසෙන සියලු වාහනවලට ගමන් කිරීමට සිදුවූයේ ආමර්වීදිය ඔස්සේ ඉගුරුකඩේ හන්දිය ඔස්සේය.

ඒ නිසා එදින ඇතිවූ වාහන තදබදය ගැන දන්නේ එහි ගමන් කළ පිරිස පමණය. බොහෝ පිරිස් පංචිකාවත්ත දෙස සිට ආමර් වීදිය දෙසට ගමන් කළේ පා ගමනින්ය. ඒ වාහනයක යනවාට වඩා ඉක්මණින් යා හැකි වූ නිසාය. වාහන ඉදිරියට ගමන් කරනවාට වඩා තිබුනේ එකතැන හිරවීය.

මෙම මැයි දින රැලි තුන සඳහා ලබාදී තිබූ ස්ථාන තුනෙන් නේවාසික නොවන ස්ථානයකට තිබුණේ සමගි ජන බලවේගය මැයි දිනය පැවැත්වූ කොළඹ කොටුව පහළ චැතැම් වීදිය පමණය. ජාතික ජන බලවේගය මැයි රැලිය පැවැත්වූ සී ඩබ්ලිව් ඩබ්ලිව් කන්නන්ගර මාවත සම්පූර්ණ නේවාසික ප්‍රදේශයක් නොවුණත් එයට සම්බන්ධ වන බාන්ස් පෙදෙස හා රොස්මිඩ් ප්‍රදේශය නේවාසිකයින් සිටින ස්ථාන වේ. එහෙත් ඔවුන්ට කන්නන්ගර මාවත නැතත්, අනෙක් පසින් ඇති මාර්ගවලින් ගමන් පහසුකම් ලබාගත හැකිය. එහෙත් එක්සත් ජාතික පක්ෂය මැයි දිනය පැවැත්වූ පංචිකාවත්තේ ප්‍රදීපා මාවත යනු තනිකරම නේවාසික ප්‍රදේශයකි. ඉහත සඳහන් කළ මහල් නිවාසවාසීන්ට හා වතුවල ජීවත්වන ජනතාවට ප්‍රදීපා මාවතට පිවිසීම හැර මාර්ග පහසුකම් නැත. ඉල්ලීම් කළ දේශපාලන පක්ෂවල මහදැනමුත්තන් හා ඒ සඳහා අවසර ලබාදී ඇති රාජ්‍ය නිලධාරීන් එම කරුණු පිළිබඳව කිසිදු සැලකිල්ලක් දක්වා නැත.

එසේම මැයි දිනය අවසන් වී මැයි 02 වැනිදාද කොළඹ මාලිගාවත්තේ ප්‍රදීපා මාවත වසා දමා තිබුණි. ඒ එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ මැයි දිනයට ඉදිකළ වේදිකාව ගලවා අවසන් නොකිරීම නිසාය. ඒ නිසා පංචිකාවත්ත හා මරදාන ප්‍රදේශයේ සිදුවූ වාහන තදබදය සුළු පටු නොවීය. සමගි ජන බලවේගයේ මැයි දින වේදිකාවද මැයි 02 දින ගලවමින් පැවති නිසා ලේකහවුස් වටරවුමේ සිට කොළඹ කොටුව ප්‍රදේශයේ ඇති වූ රථ වාහන තදබදය විකල්ප මාර්ග නිසියාකාරව පොලිසිය තීන්දු කර නොතිබීම නිසා ඇතිවූ ප්‍රමාදය සුළු පටු නොවීය. ජාතික ජන බලවේගය නම් මැයි 02 වැනිදා උදෑසන වනවිට ඔවුන්ගේ මැයි දින වේදිකාව ගලවා තිබුණි. ඒ නිසා සී ඩබ්ලිව් ඩබ්ලිව් කන්නන්ගර මාවතේ වාහන ගමනා ගමනයට බාධා ඇතිවූයේ නැත.

සමගි ජන බලවේගය කොළඹ කොටුවේ චැතැම් වීදියේ පවත්වන මැයි දිනය වෙනුවෙන් ඉදිකරන වේදිකාව නිර්මාණය කිරීම සඳහා එම මාර්ගයේ කිසිදු වෙනසක් සිදුකළේ නැත. ජාතික ජන බලවේගය කොළඹ ටවුන්හෝල්හි සී ඩබ්ලිව් ඩබ්ලිව් කන්නන්ගර මාවතේ පවත්වන මැයි දිනය වෙනුවෙන් ඉදිකරන වේදිකාව සඳහා මාර්ගයේ වෙනසක් සිදුකළේ නැත. එහෙත් එක්සත් ජාතික පක්ෂය ඉදිකරන වේදිකාව සඳහා මාර්ගය මැද ඇති විදුලි පහන් කණු ගලවා තිබුණි. ඒ සඳහා අනිවාර්යයෙන්ම ලංකා විදුලි බල මණ්ඩලයෙන්ද අවසර ලබාගත යුතුය. නිල වශයෙන් අවසර ලබා ගත්තාද නැද්ද යන්න පැහැදිලි නැතත්, ඒ ආකාරයට වේදිකා ඉදිකිරීම සඳහා විදුලි පහන් කණු ඉවත් කිරීමට අවසර ලබාදෙන්නේ කිනම් පදනමකින්ද යන්න පිළිබඳව විමසීමට අප ලංවිම වැඩබලන සභාපති නරේන්ද්‍ර සිල්වා ඇමතුවත් ඔහු දුරකතනයට සම්බන්ධ වූයේ නැත.

මෙම විදුලි පහන් කණු ගැලවීමේ ගාස්තුවත්, ඒවා නැවත සවි කිරීමේ ගාස්තුවත් ගෙවිය යුත්තේ මේ රටේ මහජනතාවය. ලංවිම සභාපතිවරයා හෝ එහි වගකිව යුත්තෙකු මේ සටහන පලවීමෙන් පසු හෝ රටට කිව යුත්තේ විදුලි පහන් කණු ගැලවීම සඳහා අවසර ලබාදීමේ පදනම කුමක්ද?, ඒ සඳහා යන වියදම් එක්සත් ජාතික පක්ෂය ගෙව්වාද හෝ ගෙවනවාද යන්නය.
එසේම මාලිගාවත්ත ප්‍රදීපා මාවත දෙපසට බෙදා තිබූ ගල් යෙදූ බැමිද විදුලි පහන් කණු ගැලවීම නිසා විනාශ වී ඇති අතර එය යළි පිළිසකර කළ යුත්තේ කොළඹ මහ නගර සභාවයි. ඒ සඳහා එම නගර සභාවෙන් අවසර ලබා ගත්තාද, ඊට වැයවන මුදල් එක්සත් ජාතික පක්ෂය ගෙවනවාද, නැත්නම් මේ රටේ ජනතාවගේ මුදල් වන නගර සභාවේ මුදල්වලින් පිළිසකර කරනවාද යන්න ගැන එහි කොමසාරිස් භද්‍රානි ජයවර්ධන මෙම සටහන පළවීමෙන් පසු හෝ පිළිතුරු දිය යුතුය. මන්ද ඒ පිළිබඳව විමසීම සඳහා උත්සාහ කිරීමේදී ඇයද අපගේ දුරකතන ඇමතුමට සම්බන්ධ නොවූ බැවිනි.

පාරවල් වැසීම ගැන එක්සත් ජාතික පක්ෂයට අදාළ වන තවත් උදාහරණයක්ද පසුගිය සතියේ සිදුවිය. ඒ එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ හිටපු නාගරික මන්ත්‍රී කිත්සිරි රාජපක්ෂ ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහගේ ප්‍රධානත්වයෙන් පැවැත්වූ අලුත් අවුරුදු උත්සවය හා සංගීත සංදර්ශනයයි. එයට ජනාධිපතිවරයාට අමතරව ඔහුගේ කාර්ය මණ්ඩල ප්‍රධානි හා ජ්‍යෙෂ්ඨ උපදේශක සාගල රත්නායක, ආරක්ෂක මාණ්ඩලික ප්‍රධානි ජනරාල් ශවේන්ද්‍ර සිල්වාද සහභාගි විය.
එය පැවැත්වුණේ අප්‍රේල් 27 වැනි සෙනසුරාදා දිනදීය. ඒ ක්‍රීඩා පිටියක නොවේ. කොළඹ මරදානේ පොලිසිය ඉදිරිපිටින් ඇස්වාට්ටුව දෙසට දිවෙන ප්‍රධාන වාහන ගමන් ගන්නා මාර්ගය වන සීමන්ඩ්ස් පාර හා ඩීන්ස් පාර වසා දමා මුළු පාරම වැසෙන පරිදි දැවැන්ත වේදිකා, දැවැන්ත හට් හා අනෙකුත් ඉදි කිරීම් සිදුකරමින්ය.

අප්‍රේල් 27 දින එම අවුරුදු උත්සවය පැවැත්වුවද එම දැවැන්ත ඉදිකිරීම් සඳහා ඊට පෙර දිනම පාර වසනු ලැබීය. එපමණක් නොව දැඩි වාහන තදබදයක් ඇති කොළඹ මරදානේ බොරැල්ල පාර, ටීබී ජයා මාවත (ඩාර්ලි පාර) ඇස් වටරවුම හරහා දිවෙන වටරවුම් පාපැදි තරගයක්ද එදින පැවැත්වීමට ඉඩ දී තිබුණි. එතරම් වාහන තදබදයක් නැති ඉරිදා දිනයක නම් එම අවසර ලබාදී තිබුනේ එය අපට යම් සාධාරණීකරණයකට ලක් කිරීමට තිබුණි. එහෙත් ප්‍රධාන පාරක් වසා කොට්ට පොර ක්‍රීඩාව වැනි තරග සඳහා පාරේ වළවල් හාරා පමණක් නොව පාර දෙපසට බෙදා ඇති ආරක්ෂක වැටවල් පවා ඉවත් කර එවැන්නක් කිරීමට ඉඩදීම කිසිසේත්ම සාධාරරණීකරණය කළ හැකි කරුණක් නොවේ.

මෙහිදීත් අවසර ලබා ගැනීම සම්බන්ධයෙන් අපට හමුවන්නේ කොළඹ මහ නගර සභාව සහ පොලිසියයි. ඔවුන් කාටත් නොදෙන ආකාරයේ අවසරයක් මේ සඳහා ලබාදී ඇත. පොලිස් මාධ්‍ය ප්‍රකාශක නියෝජ්‍ය පොලිස්පති නිහාල් තල්දූවගෙන් මේ පිළිබඳ විමසීමට උත්සාහ කළද ඔහුද දුරකතන ඇමතුමට සම්බන්ධ වූයේ නැත. ඔහුද කළ යුත්තේ මැයි දින අවසරයන් මෙන්ම මෙම අවුරුදු උත්සව අවසරය ලබාදුන් හේතු අපට කෙසේ වෙතත් රටට කීමය. අවසර ලබාදීම් පැත්තකින් තිබූ විට එම පාපැදි ධාවන තරගයේදී වාහන තදබදයක් ඇති එම මාර්ගවල හන්දියෙන් හන්දියට පොලිසිය යොදවමින් අනතුරක් වළක්වා ගැනීමට පොලිසිය ගත් උත්සාහය අපට පෙන්නුම් කරන්නේ පාපැදි තරගයකට අවසර ලබාදිය යුතු නැති මාර්ගයක එවැන්නක් පැවැත්වීම සඳහා ඔවුන් ගත් උත්සාහයයි.

මැයි දින වේවා, අවුරුදු උත්සව වේවා ඒවා පැවැත්වීම සඳහා ක්‍රීඩාංගණ නැත්නම් ලබාදිය යුත්තේ වාහන ගමනා ගමනයට යොදා ගන්නා ප්‍රධාන මාර්ග නොව අතුරු මාර්ගය. එහෙත් ඉහතින් සඳහන් කරන ලද තොරතුරු අනුව සිදුවී ඇත්තේ එහි අනෙක් පැත්තය.
පැහැදිලිවම මේවා දේශපාලන බලය මත සිදුවන ඒවාය. ජනාධිපතිවරයාගේ පක්ෂයට වුවමනා ලෙස මැයි දිනයට ප්‍රධාන මාර්ගයක් ලබාදීම සිදුවී තිබේ. ඊට සමගාමීව සමගි ජන බලවේගයටත්, ජාතික ජන බලවේගයටත් ඔවුන් ඉල්ලූ හෝ නොඉල්ලූ ප්‍රධාන පාරවල් ලබාදී තිබේ. ඉනුත් එහාට යමින් ජනාධිපතිවරයා සමග සමීපව කටයුතු කරන හා වත්මන් පොලිස්පතිවරයා සමග සමීපව කටයුතු කරන හිටපු නාගරික මන්ත්‍රීවරයෙකුටත් සලකා තිබේ.
ස්වාධීන නොවූ පොලිසියක, ස්වාධීන නොවූ රාජ්‍ය සේවයක සහ වත්මනේ රට කරවන හා අනාගතයේ රට හැදීමට බලය ඉල්ලන දේශපාලන පක්ෂවල කෙරුවාව එසේය.

තවමත් රඟදෙන පාස්කු නාටකය..!

0

ඇත්ත චුදිතයන් කවුද සොයාගැනීමට අවශ්‍ය නම්,
අබුහින්ද් ගැන හොයන්න
සාරා ජස්මීන් ගැන හොයන්න
සොනික් සොනික් ගැන හොයන්න
ජමීල්ට පැමිණි ඇමතුම ගැන හොයන්න

විපක්ෂය විසින් ගෙන ආ යෝජනාවකට අනුව, පාස්කු ඉරුදින බෝම්බ ප්‍රහාරය පිළිබඳ කල් තැබීමේ විවාදයේදී පිළිතුරු කතාව කරමින් මහජන ආරක්ෂක අමාත්‍ය ටිරාන් අලස් මෙසේ ප්‍රකාශ කළේය.

‘දෙහිවල ට්‍රොපිකල් නමැති ආපන ශාලාවේදී පුපුරුවාගෙන මියගිය අබ්දුල් ලතීෆ් ජමීල් නමැත්තා පුපුරුවා ගැනීමට පෙර ටාජ් සමුද්‍රා හෝටලයේ භෝජනාගාරය තුළදී මරාගෙන මැරීමට සූදානම් වෙද්දී ඔහුගේ ජංගම දූරකථනයට ඇමතුමක් එනවා. සී.සී.ටී.වී. කැමරාවල ඉතාම පැහැදිලිව සඳහන් වෙලා තියෙනවා. ඒ කෝල් එක ආවට පස්සේ තමයි ඔහු පුපුරුවා ගන් නැතුව ටාජ් සමුද්‍රා හෝටලයෙන් පිටවෙලා යන්නේ. ඒ දුරකථන ඇමතුම ලැබුණේ කාගෙන්ද? ටාජ් සමුද්‍රා හෝටලයේ පුපුරුවා නොගෙන පිටව යෑමට දූරකථන පණිවුඩයෙන් උපදෙස් ලැබුණාද?

සමහර යූටියුබ් වැඩසටහන්වලදී කියනවා මෙම දූරකථන ඇමතුම දීලා තියෙන්නේ යුද හමුදා බුද්ධි අංශයේ කර්නල් අන්සාර් නමැති පුද්ගලයකු කියලා. මේ අන්සාර් කියන්නේ කවුද?

පාස්කු ඉරුදින ප්‍රහාරයට පැය කිහිපයකට ප්‍රථම ජමීල් නමැත්තා විසින් ඔහුගේ බිරියට වොයිස් පණිවුඩයක් යොමු කරමින් මොහුගේ ජීවිතයේ අවසන් කැමැත්ත පිළිබඳව හා ඔහු දෙවියන් වහන්සේ ළඟට යන බවට ඇය වෙත දැනුම්දී ඇයට යම් ගැටලුවක් ඇති වුවහොත් මේ හඬපටය පොලිසියට ඉදිරිපත් කරන ලෙස ඉල්ලීම් කර ඔහුට නැවත ඇමැතුම් ලබා නොගන්නා ලෙස දන්වා ඇත. එම පණිවුඩය ඔහුගේ බිරිය අසා ඇත්තේ උදෑසන කාලයේ වන අතර එය ඇසූ සැණින් ඇය ජමීල් සමග දූරකථනයෙන් සම්බන්ධ වීමට කිහිපවතාවක්ම උත්සාහ දරා ඇති බව ඇය විසින් අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව වෙත ලබා දුන් ප්‍රකාශයේ සඳහන් කර තිබෙනවා. මෙම දූරකථන ඇමතුම් ලබා ගැනීමට උත්සාහ කළ කාලය හා සී.සී.ටී.වී. දර්ශන අතර සංසන්ඳනය කිරීමේදී බොහෝදුරට මෙම ප්‍රශ්නගත ඇමතුම බිරිය විසින් ලබා ගන්නා ලද ඇමතුම් බවට සැක කරනු ලබනවා.’

මහජන ආරක්ෂාව පිළිබඳ අමාත්‍ය ටිරාන් අලස් පසුගිය දා පැවති පාස්කු ප්‍රහාරය පිළිබඳ විවාදයේදී මෙසේ ප්‍රකාශ කරනු ලැබූ බව පසුගිය අප්‍රේල් 29 වෙනිදා මව්බිම වෙබ් අඩවිය වාර්තා කර ඇත.

පාර්ලිමේන්තු වරප්‍රසාදවලට මුවා වෙමින් පාස්කු ප්‍රහාර පරීක්ෂණ පිළිබඳව මතභේදාත්මක කරුණු රැසක් මෙහිදී අමාත්‍යවරයා ප්‍රකාශ කළ අතර ඒ ප්‍රකාශ බොහෝ ප්‍රමාණයක් දැනටමත් චැනල් ෆෝ නාලිකාව විකාශය කළ වාර්තා චිත්‍රපටය තුළින් මෙන්ම නොයෙක් යූටියුබ් වැඩසටහන් තුළින් ද අභියෝගයට ලක්වී ඇත. එනිසා හරි නම් රජය දැන් කළ යුතුව ඇත්තේ පාර්ලිමේන්තු වරප්‍රසාදවලට මුවා නොවී අනාවරණය වී ඇති නව කරුණු හරහා පරීක්ෂණ තවදුරටත් සක්‍රිය කිරීමය.

ඉහත කරුණ පිළිබඳව ඇත්ත තත්ත්වය කුමක්ද යන්න සොයාබැලීමේදී අනාවරණය වුණේ අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව පාස්කු ප්‍රහාරයට අදාළව සිදුකළ පරීක්ෂණයේදී මෙහි සඳහන් අබ්දුල් ලතීෆ් ජමීල් නැමැත්තාගේ බිරිඳගෙන් ප්‍රශ්නකර ප්‍රකාශ සටහන් කරගත්තත් අමාත්‍යවරයා කියන ආකාරයේ දෙයක් එහිදී වාර්තා නොවුණ බවය. මෙම ත්‍රස්ත කණ්ඩායම තම ජාලය ඇතුළත ඇමතුම් ත්‍රීමා නම් ඇප් එකක් භාවිත කරමින් ලබාගෙන තිබුණ බැවින් එම දූරකථන ඇමතුම දුන් පුද්ගලයා සොයාගැනීමට නොහැකිවී ඇත. එහෙත් අමාත්‍යවරයා මෙම කතාවේදී සීසීටීවී දර්ශන පිළිබඳව සඳහන් කරමින් අපූර්ව සන්සන්දනයක් ද කරමින් මෙම කරුණ ප්‍රකාශ කරයි.

එහෙත් මෙතන තිබෙන හෙළිකරගත යුතු වටිනාම කතාව වන්නේ සීඅයිඩීය විමර්ශන ආරම්භ කරන විටත් ජමීල්ගේ බිරිඳගේ සහ ඔහුගේ මවගේ ගෙදරට ගිය බුද්ධි නිලධාරීන් කවුද යන්නයි. එසේ ගියේ ඇයි සහ එසේ යන්නට ඔවුන් දැනුවත් වුණේ කෙසේද යන්නයි. ඒ දැනුවත් වීම පිළිබඳව ද අමාත්‍යවරයා හරි අපූර්ව විස්තරයක් සිදුකරන අතර එම ප්‍රකාශයන් තුළින්ද සිදුවන්නේ සැකය තීව්‍ර වීමය. දැන් මෙම සම්බන්ධතාව පිළිබඳව නව තොරතුරු රැසක් අනාවරණය වී ඇත. හරි නම් රජය කළ යුත්තේ මේ එළියට ඇවිත් තිබෙන තොරතුරු පිළිබඳව නිසි පරීක්ෂණයක් සිදුකිරීමය.

යුද්ධ හමුදා බුද්ධි අංශයේ නිලධාරීන් කීපදෙනෙකු සහ ත්‍රස්ත විමර්ශන කොට්ඨාසයේ නිලධාරීන් දෙදෙනෙක් මෙම නිවෙස්වලට ගොස් ඇති අතර එය අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවට අනාවරණය වන්නේ පරීක්ෂණ ආරම්භ කර දින 10ක් පමණ ගිය පසුවය. ඒ ත්‍රස්ත විමර්ශන කොට්ඨාසයේ එවක ප්‍රධානියා මාරුවී ගොස් සීඅයිඩීයේ සිටි නිලධාරියෙකු එම තනතුරට පත්වූ පසුවය. එම අනාවරණයෙන් පසුව එවක සීඅයිඩීයේ ප්‍රධානියා සේ කටයුතු කළ ජේ්‍යෂ්ඨ නියෝජ්‍ය පොලිස්පති රවී සෙනෙවිරත්න ත්‍රස්ත විමර්ශන කොට්ඨාසයේ නව අධ්‍යක්ෂට ඒ පිළිබඳව වෙනමම විමර්ශනයක් කරන්නට උපදෙස් ලබාදී ඇත.

ඒ අනුව එසේ ගිය බුද්ධි නිලධාරීන් ගෙන්වාගෙන ප්‍රශ්නකර ප්‍රකාශ සටහන් කරගෙන ඇත. එහිදී ඔවුන් ප්‍රකාශ කර ඇත්තේ තම බුද්ධි කණ්ඩායම ජමීල් නම් පුද්ගලයා කාලයක් තිස්සේ අවේක්‍ෂණය කරමින් සිටි බවය. මෙසේ ආවේක්‍ෂණය කරමින් සිටියා නම් අප්‍රේල් 21 දවසේ ඔහු රැඳී සිටින්නේ කොහේද යන්න, ඔහු කරන්නට සැලසුම්කර තිබෙන්නේ කුමක්ද යන්න එම නිලධාරීන්ට අනාවරණය නොවුණේ ඇයි? එසේ නොදැන සිටියා නම් ජමීල්ගේ පිටුපස සිටිමින් ඔහුව ආවේක්‍ෂණය කළේ කුමක් වෙනුවෙන්ද? මේවා බරපතළ ප්‍රශ්නයන් ය. අනෙක් පැත්තෙන් ජමීල්ගේ සමීපතමයින්ට යුද්ධ හමුදා බුද්ධි අංශය සමග තිබුණ බැඳීම කුමක්ද?

වව්නතිව් සිදුවීම

2018 නොවැම්බර් මස 29 වැනි දින වව්නතිව් පොලිස් මුරපොළ තුළදී පොලිස් කොස්තාපල්වරුන් දෙදෙනෙකු ඝාතනය කරනු ලැබූ අතර එම සිදුවීම පිළිබඳ පරීක්ෂණයේදී බුද්ධි අංශ විසින් අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව නොමඟ යවනු ලැබූ බව අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ හිටපු ප්‍රධානියා වන විශ්‍රාමික ජේෂ්ඨ නියෝජ්‍ය පොලිස්පති රවී සෙනෙවිරත්න සිය මූලික අයිතිවාසිකම් පෙත්සමක් මගින් ප්‍රකාශ කරනු ලැබුවේ කාලයකට කලින් ය. පසුව ඔහු එය ජනප්‍රිය රූපවාහිනී නාලිකාවක විකාශය වූ වැඩසටහනකදී ද ප්‍රකාශ කරනු ලැබීය.

එම කතාවට ද ටිරාන් අලස් අමාත්‍යවරයා මෙම පාර්ලිමේන්තු කතාවෙන් උත්තර ලබාදෙයි. ඔහු එහිදී ප්‍රකාශ කරන්නේ ‘යුද හමුදා බුද්ධි අංශය විසින් 2018.12.05 දින සිට 2019.04.12 දක්වා අවස්ථා 05කදී අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව භාර ජේ්‍යෂ්ඨ නියෝජ්‍ය පොලිස්පතිවරයා (රවි සෙනෙවිරත්න) වෙත වාර්තා 05ක් ඉදිරිපත් කර තිබෙනවා. මෙම වාර්තාවලින් ලබාදී ඇති තොරතුරු, තොරතුරුකරුවන් මාර්ගයෙන් ලබා ගන්නා ලද තොරතුරු බැවින් එහි සඳහන් සැක කටයුතු පුද්ගලයන් ගණනාවක් පිළිබඳව විවෘත විමර්ශනයක් කරන ලෙසට මෙම වාර්තාවල පැහැදිලිව සඳහන් කර තිබෙනවා.

යුද හමුදා බුද්ධි අංශය මඟින් 2019.04.12 දින අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව භාර ජේ්‍යෂ්ඨ නියෝජ්‍ය පොලිස්පතිවරයා අමතමින් යොමු කරන ලද 05 වැනි සහ අවසන් වාර්තාවේදී වවුනතිව් නිලධාරීන් දෙදෙනා ඝාතනය, සහරාන්ගේ අනුගාමිකයන් වන රිල්වාන් නමැත්තා හා මොහොමඩ් මොහිදීන් ආමි මොහිදීන් විසින් සිදුකර ඇති බැවින් අදාළ පුද්ගලයන් අත්අඩංගුවට ගෙන ප්‍රශ්න කර ඝාතනය පිළිබඳව තොරතුරු අනාවරණය කරගන්නා ලෙස ඉල්ලා තිබෙනවා‘

මව්බිම වාර්තා කරන මෙම වාර්තාවට අනුව අමාත්‍යවරයා මේ කරන ප්‍රකාශයට අනුව නම් අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව හරි හැටි පරීක්ෂණ සිදුකර නැත. එහෙත් අමාත්‍යවරයා ප්‍රකාශ කරන මේ කතාව ඇත්තම ඇත්ත කතාවද? විමසා බැලිය යුතුය.

අපට දැනගන්නට තිබෙන ආකාරයට වව්නතිව් සිදුවීම සිදුවුණ දවසේම එවක පොලිස්පති පූජිත් ජයසුන්දර, ජේ්‍යෂ්ඨ නියෝජ්‍ය පොලිස්පති රවී සෙනෙවිරත්න, නියෝජ්‍ය පොලිස්පති සරත් පීරිස්, පොලිස් පරීක්ෂක විජේතුංග, ගුවන් හමුදාවට අයත් ගුවන් යානයකින් මඩකලපුවට ගොස් ඇති අතර එහිදී එම අපරාධ ස්ථානයට පැමිණ සිටි රාජ්‍ය බුද්ධි අංශය, යුද්ධ හමුදා බුද්ධි අංශය, ගුවන් හමුදා බුද්ධි අංශය වැනි බුද්ධි අංශයන් ප්‍රකාශ කර ඇත්තේ මෙම ප්‍රහාරය හිටපු එල්ටීටීඊ සාමාජිකයන්ගේ වැඩක් බවය. එයට හේතුව ලෙස ඔවුන් ප්‍රකාශ කර ඇත්තේ ඊට ආසන්න දිනයක හිටපු එල්ටීටීඊ සංවිධාන සාමාජිකයන් පිරිසක් මහවිරු සැමරුමක් තියෙන්නට උත්සාහ කිරීම සහ එම උත්සාහය පොලීසිය විසින් ව්‍යර්ථ කිරීමය.

ඒ අනුව අජන්තන් හෙවත් කදිරගාමර්තම්බි රාසකුමාරන් මෙයට සැක බවත් ප්‍රකාශ කර ඇත. ඒ අනුව අජන්තන් හෙවත් කදිරගාමර්තම්බි රාසකුමාරන් අත්අඩංගුවට ගන්නට ද අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව කටයුතු කර ඇත. වව්නතිව් සිදුවීම සිදුවී මාස 5ක් හෝ 6ක් යන තෙක් බුද්ධි අංශයන්ගේ ස්ථාවරය වී ඇත්තේ ද මෙම ඝාතන හිටපු එල්ටීටීඊ සාමාජිකයන් විසින් සිදුකර ඇති බවය.

මේ පිළිබඳව යුද්ධ හමුදා බුද්ධි අංශයේ බි්‍රගේඩියර් චුලා කොඩිතුවක්කු සහ රාජ්‍ය බුද්ධි අංශයේ ප්‍රධානියා වන ජේෂ්ඨ නියෝජ්‍ය පොලිස්පති නිලන්ත ජයවර්ධන විසින් එවක අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ ප්‍රධානියා දැනුවත් කර ඇත. යුද්ධ හමුදා බුද්ධි අංශය අවසන් වරට එවනු ලැබූ ලිපිය තුළද මුස්ලිම් අන්තවාදී කණ්ඩායමක් මෙම සිද්ධිය පිටුපස සිටින බවට සැක කර ඇතිවා පමණක් බවත් ඔවුන් නිශ්චිතව කවුරුන්ද යන වග ප්‍රකාශ කර නැති බවත් දැනගන්නට ලැබෙයි. දැන් හරි නම් ටිරාන් අලස් ඇමතිවරයා ප්‍රමුඛ ආණ්ඩුව කළ යුතු වන්නේ මේ නොමඟ යවනසුලු පණිවිඩ එවනු ලැබූ බුද්ධි නිලධාරීන් පිළිබඳව පරීක්ෂණයන් සිදු කිරීමය.

21 ප්‍රහාරය ගැන අනතුරු ඇඟවීම

හිටපු රාජ්‍ය බුද්ධි ප්‍රධානී ජේ්‍යෂ්ඨ නියෝජ්‍ය පොලිස්පති නිලන්ත ජයවර්ධන විදෙස් බුද්ධි අංශ වාර්තාවක් උපුටා දක්වමින් 2019 අප්‍රේල් 09 වෙනිදා එවක ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන දැනුවත් කරන්නට ලිපියක් යවන අතර එහි පිටපතක් අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ හිටපු ප්‍රධානියාටද එවා ඇත. පොලිස්පතිවරයාට යවනු ලැබූ ලිපියක් අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවට කොපිකළ පමණින් ඒ පිළිබඳව අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව ක්‍රියාමාර්ග ගන්නේ කෙසේද? අනෙක් පැත්තෙන් අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව යනු ප්‍රහාර මැඬ පවත්වන බලගණයක් නොවෙන බව කවුරුත් දනියි.

එය පොලිස්පතිවරයා වඩාත් හොඳින් දන්නා බැවින් එවක පොලිස්පති පූජිත් ජයසුන්දර මහතා ක්‍රියාමාර්ග ගන්න යැයි දැනුවත් කිරීමක් සිදුකර නැත. ඒ වෙනුවට ඔහු බස්නාහිර පළාත භාර ජේ්‍යෂ්ඨ නියෝජ්‍ය පොලිස්පති, විශේෂ කාර්ය බලකාය භාර ජේ්‍යෂ්ඨ නියෝජ්‍ය පොලිස්පති, ප්‍රභූ ආරක්ෂක අංශයේ ජේ්‍යෂ්ඨ නියෝජ්‍ය පොලිස්පති යන අය වෙත සහ ත්‍රස්ත විමර්ශන කොට්ඨාසයේ අධ්‍යක්ෂවරයා වෙත ක්‍රියාත්මක වෙන්නට දැනුම්දීම් සිදුකර ඇත. ඒ අනුව මේ පිළිබඳව ද ප්‍රකාශ කරමින් අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවට පහර ගැසීම මුවහමට තඩිබානවා වැනි වැඩක් ය.

වනාතවිල්ලුව

පාස්කු ප්‍රහාරය පිළිබඳ පරීක්ෂණ සිදුකළ අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ එම විමර්ශන ක්‍රියාවලිය විවේචනය කරන ටිරාන් අලස් ප්‍රමුඛ ආණ්ඩුවේ බොහෝ පිරිස් චෝදනා කරන තවත් දෙයක් වන්නේ වනාතවිල්ලුව ප්‍රදේශයෙන් සහරාන්ගේ පුහුණු කඳවුරක් සොයාගැනීමෙන් පසුව ඔහු අත්අඩංගුවට ගන්නට අපොහොසත් වීම හරහා ප්‍රහාරය වළක්වා ගන්නට තිබූ අවස්ථාව අහිමි වූ බවය. එහෙත් ඇත්ත ඒකද?

2018 නොවැම්බර් 29 – වවනතිව් පොලිස් නිළධාරීන් දෙදෙනෙකු ඝාතනය කිරීම, 2018 දෙසැම්බර් 23 – 25 – මාවනැල්ල ආගමික ප්‍රතිමා හානි කිරීම, 2019 ජනවාරි 16 – වනාතවිල්ලුව පුපුරන ද්‍රව්‍යය අත්හදා බැලීම, 2019 මාර්තු 08 – තල්සීම්ට වෙඩි තැබීම, 2019- අප්‍රේල් 16 – කාත්තන්කුඩි තාලංකුඩාහිදී යතුරුපැදියක් පුපුරුවා හැරීම වැනි සිදුවීම් බුද්ධි අංශයන් වෙත දැනගන්නට නොලැබුණේ කෙසේද යන ප්‍රශ්නය අප මුලින්ම ඇසිය යුතුය. මේ කිසි දෙයක් නොදැනගත්තත් ඔවුන් අප්‍රේල් 21 ප්‍රහාරය පිළිබඳව පමණක් තොරතුරු දැන ගැනීම සැක සහිතය. අනෙක් පැත්තෙන් එයත් දෙගෙඩියාවටය. වනාතවිල්ලුවේ සහරාන්ගේ පුහුණු කඳවුර පිළිබඳව තොරතුරු අනාවරණය කරගත් අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව එම ස්ථානයට ගොස් එම ස්ථානය වටලන විටම එම ස්ථානයට යුද්ධ හමුදා බුද්ධි අංශය පැමිණියේ කෙසේද යන්නත් මෙහි ප්‍රධාන ප්‍රශ්නයක් ය.

ඊට කලින් නොදැන සිටි තැනක් පිළිබඳව සීඅයිඩීය සොයාගත් පසුව යුද්ධ හමුදා බුද්ධි අංශය දැනගත්තේ කෙසේද? ජමීල්ගේ ගෙදරට යාම තරම්ම මෙයත් සැක සහිතය. වනාතවිල්ලුවෙන් සැකකරුවන් හතර දෙනෙක් අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව අත්අඩංගුවට ගන්නා විට සොනික් සොනික් හිටියේ කොහේද? ප්‍රශ්න මේවාය. ඒ අනුව වනාතවිල්ලුව පිළිබඳව බුද්ධි අංශයන් නොදැන සිටියා යැයි සිතිය හැකිද?

වනාතවිල්ලුවෙන් හෙළිවෙන තොරතුරු සමග අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව සහරාන් අත්අඩංගුවට ගැනීම සඳහා මන්නාරම ප්‍රදේශයට, වැලිකන්ද ප්‍රදේශයට, කාතන්කුඩියට යන අතර ඒ අතරේ බුද්ධි අංශයන් අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව දැනුවත් කරන්නේ සහරාන් සිටින්නේ අක්කරෙයිපත්තුවේ කියා ය. පසුව අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව අනාවරණය කරගන්නේ සහරාන් සිට ඇත්තේ වත්තල ප්‍රදේශයේ බවය. මෙසේ වැරදි තොරතුරු ලබාදීම මගින් බුද්ධි අංශ බලාපොරොත්තු වන්නට ඇත්තේ කුමක්ද?

2019 ජනවරි 16න් පසුව අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව සහරාන් අත්අඩංගුවට ගැනීම වෙනුවෙන් පරීක්ෂණ මෙහෙයවන අතරේ යුද්ධ හමුදා බුද්ධි අංශය සහ ත්‍රස්ත විමර්ශන කොට්ඨාසය සහරාන් පිළිබඳව විමර්ශනය කරමින් සිට ඇත්තේ 2013 වසරේ සිටය. දැන් අසන්නට සිදුවන්නේ 2013 සිට 2019 ජනවාරි වෙනකම් ඉහත අංශයන් සිදුකළේ කුමක්ද යන්නයි. අවශ්‍ය නම් පොලීසිය භාර ඇමතිවරයාට මේ පිළිබඳවද විමර්ශනයක් සිදු කළ හැකිය.

ඇමතිවරයා පාස්කු ප්‍රහාරය පිළිබඳ විවාදයේ පිළිතුරු කතාව සිද්ධ කරමින් සහරාන් සමඟ සමීප සබඳතාවක් පවත්වාගෙන ගොස් ඇති බවට විදේශ බුද්ධි අංශයක් මඟින් අනාවරණය කරගන්නා ලද අයිපී ලිපිනය භාවිත කරන ලද්දේ කවුරුන් විසින්ද? යන්න සහ අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව විසින් එම පුද්ගලයාව අත්අඩංගුවට ගැනීමට උත්සාහ කළ අවස්ථාවේ එයට බාධා කරමින් අත්අඩංගුවට ගැනීම වැළැක්වූයේ කවුරුන් විසින්ද? යන කරුණ පිළිබඳව ද අදහස් දක්වා ඇත.

පස්රුල් රහුමාන් මොහොමඩ් සහරාන් හෙවත් පොඩි සහරාන් නමැති මෙම පුද්ගලයා අත්අඩංගුවට ගැනීමට අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව ක්‍රියාත්මක වෙනවිට යුද හමුදා බුද්ධි ප්‍රධානී බි්‍රගේඩියර් චූලා කොඩිතුවක්කු අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ දර්ෂිකා කුමාරිට කතා කරමින් කීවේ කුමක්ද? පොලීසිය භාර අමාත්‍යවරයා මේ පිළිබඳවත් සොයා බලනවා නම් හොඳය. ඉහතින් අප නම් සඳහන් කළ සොනික් සොනික් නම් බුද්ධි නිලධාරියා ද සීඅයිඩීයට පැමිණ ජාතික ආරක්ෂාව නාමයෙන් කෙටි ප්‍රකාශකයක් කර පිටව ගොස් ඇත. අවශ්‍ය නම් අමාත්‍යවරයාට ඒ පිළිබඳව ද සොයා බැලිය හැකිය. ඊටත් අමතරව අවශ්‍ය නම් වව්නතිව් පොලිස් මුරපොළ අසලින් සොයාගත් ජැකැට්ටුව පිළිබඳව අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව සිදුකළ විමර්ශනය පිළිබඳව ද කරුණු සොයා ගත හැකිය. මෙවැනි ප්‍රකාශ කරන්නට කලින් මේවා පිළිබඳව සොයාබැලුවා නම් කතාව තවත් සාරගර්භ වනු ඇත.

ගෝඨාභයගේ කෙරුවාව නිසා නැවතුණ පරීක්ෂණ

2019 දෙසැම්බර් 31 දා එවක අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ ප්‍රධානියා ලෙස කටයුතු කළ රවී සෙනෙවිරත්න මහතා විශ්‍රාම යනවිටත් පාස්කු ප්‍රහාරය පිළිබඳ පරීක්ෂණ අවසන් වී තිබුණේ නැත. ඒ වෙනකොට සිදුවී තිබුණේ මෙම ප්‍රහාරය සඳහා සහරාන් වෙත ආධාර සහ අනුබල දුන් පුද්ගලයින් සොයා ඔවුන්ට විරුද්ධව නීතිමය ක්‍රියාමාර්ග ආරම්භ කිරීම පමණි. ඊට එහාට තවත් බොහෝදුරකට මේ පරීක්ෂණ යා යුතුව තිබුණි.

සහරාන්ට ඉහළින් සිට මෙම දැවැන්ත ප්‍රහාරය මෙහෙයවූවෝ කවුරුන්ද? එය සොයා ගතයුතුව තිබුණි. එහෙත් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ජනාධිපති වූ සැණින් ඒ සියල්ල වෙනස් විය. ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරයා සිය ධුරයේ වැඩ භාරගත් සැණකින් කළේ පාස්කු ප්‍රහාරය පිළිබඳ පරීක්ෂණ මෙහෙයවූ එවක සීඅයිඩීයේ අධ්‍යක්ෂ ශානි අබේසේකර එම ධුරයෙන් ඉවත් කර ඔහු මාරුකර යැවීමය. එතනිනුත් නොනැවතුණු ඔහු මෙම පරීක්ෂණයන් භාරව සිටි ප්‍රධාන පොලිස් නිලධාරීන් වහාම අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවෙන් මාරුකර හැරීම සිදුකළේය.

ඒ අනුව ෂැංග්‍රීලා බෝම්බය ගැන පරීක්ෂණ මෙහෙයවූ නියෝජ්‍ය පොලිස්පති පී අම්පාවිල මහතා, මහවිල ගාර්ඩ්න් පරීක්ෂණ මෙහෙයවූ එස් එස් පී ලොකුහෙට්ටි මහතා, කිංස්බරි බෝම්බය ගැන පරීක්ෂණ මෙහෙයවූ එස් පී කලණසිරි මහතා, කොච්චිකඩේ දේවස්ථාන බෝම්බය පිළිබඳ පරීක්ෂණ මෙහෙයවූ එස් එස් පී බී එස් තිසේරා මහතා, කටුවාපිටිය දේවස්ථාන බෝම්බය පිළිබඳ පරීක්ෂණ මෙහෙයවූ නියෝජ්‍ය පොලිස්පති ජේපීඩී ජයසිංහ මහතා, සියොන් දේවස්ථාන බෝම්බය සහ සයින්දමරුදු පුපුරුවා ගැනීම පිළිබඳව පරීක්ෂණ මෙහෙයවනු ලැබූ එස් එස් පී සිරිවර්ධන මහතා ප්‍රමුඛව මෙම පරීක්ෂණ මෙහෙයවමින් සිටි දක්ෂ නිලධාරීන් සියල්ල මාරුකර හරින්නට කටයුතු කළේය.

ටිරාන් අලස් ඇමතිට අවශ්‍ය නම් හිටපු ජනාධිපතිවරයාගෙන් ඒ පිළිබඳව ද ප්‍රශ්න කළ හැකිය. මේ අනුව මෙම පරීක්ෂණ මෙහෙයවූ සීඅයිඩීයේ කටයුතු කළ දක්ෂයන් 36 දෙනෙක් වහාම මාරු කර යවන්නට තරම් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ හිටපු ජනාධිපතිවරයාට තිබුණ හේතුව කුමක්ද? එය සොයනවා නම් පාස්කු ප්‍රහාරය පිළිබඳව බොහෝ දේවල් අනාවරණය වෙනු ඇත.

දැන් රජයට පාස්කු ප්‍රහාරය ඇත්ත චූදිතයන් කවුද යන්න සොයාගැනීමට අවශ්‍ය නම් කළ යුතු වන්නේ අබුහින්ද් පිළිබඳව, සරා ජස්මීන් පිළිබඳව, සොනික් සොනික් පිළිබඳ, ජමීල්ට පැමිණි ඇමතුම පිළිබඳ, කරළියට පැමිණ තිබෙන නව තොරතුරු පිළිබඳව පරීක්ෂණ සිදු කිරීමය. හාදියා ලබාදුන් දීර්ඝ ප්‍රකාශය හරහා තවතවත් විමර්ශනයන් සිදුකිරීමය. චැනල් ෆෝ නාලිකාව විකාශය කළ වාර්තා චිත්‍රපටයේ අන්තර්ගත තොරතුරු ද මෙහිදී අපට බැහැර කළ නොහැකිය. ඒ අනුව පිල්ලෙයාන් කල්ලිය පිළිබඳ මෙන්ම පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී ජෝෂෆ් පරරාජසිංහම් ඝාතනය පිටුපස සිටි පිරිස් පිළිබඳව ද පරීක්ෂණ සිදු කළ හැකිය. මෙම පරීක්ෂණ එසේ පුළුල් නොවෙන තාක් සත්‍ය තව තවත් අඳුරට වැටෙනු ඇත.

මැතිවරණ සමයේ අවිනිශ්චිතතා සහ ආචාර්ය ඒ ටී ආරියරත්නගේ අභාවය

දැනට පෙනෙන දේශපාලන සංඥාවලට අනුව ජනාධිපතිවරණය සැප්තැම්බර් මස අගදී පමණ පවත්වන්නට ඉඩ තිබේ. ඒ සඳහා තවත් තිබෙන්නේ මාස පහක් වැනි කෙටි කාලයකි. ඒ නිසාම ජනාධිපතිවරණ තරගයේ උණුසුම ක්‍රම ක්‍රමයෙන් වැඩි වෙමින් පවතී. මෙම පසුබිම තුළ අප රටේ දේශපාලනය ගැන මතුවන ප්‍රශ්නද වැඩිවෙමින් පවතී. එයින් කිහිපයක් ගැන සාකච්ඡා කිරීම මෙම ලිපියේ අරමුණයි. ඒ අතර ළඟදී අභාවයට පත්වූ ආචාර්ය ඒ ටී ආරියරත්න මහතා ගැන කෙටි ඇගැයීමක්ද මේ ලිපියට ඇතුළත් කරමි.

තීරණයක් ගෙන නැති ඡන්දදායකයෝ

ඊළඟ ජනාධිපතිවරණයේදී සිදුවිය හැකි ඡන්දදායක තෝරාගැනීම් පිළිබඳ ජනමත සමීක්‍ෂණ පසුගිය මාස හය පමණ කාලය තිස්සේ එළිදකිමින් තිබේ. මෙම සමීක්‍ෂණ ප්‍රතිඵල ලෙස විශේෂයෙන් සමාජ මාධ්‍යවල පළ කෙරෙන වාර්තාවලට අනුව, එම සමීක්‍ෂණවලින් ප්‍රකාශ වන පුරෝකථනවල ප්‍රධාන ප්‍රවණතා දෙකක් තිබේ. පළමුවැන්න, මුල් කාලයේ ප්‍රකාශ වූ ප්‍රවණතාවකි. එයට අනුව ඉදිරියෙන් සිටින්නේ ජාතික ජන බලවේගයේ අනුර කුමාර දිසානායක මහතා සහ සමගි ජන බලවේගයේ සජිත් ප්‍රේමදාස මහතාය. ජනාධිපතිවරණයෙන් ජය ගැනීමට දිසානායක මහතාට වඩාත් අවකාශය තිබෙන බවද එම සමීක්‍ෂණවලින් අනාවරණය විය. ඒ සමගම දෙවැනි ස්ථානයේ සිටිතැයි අනාවරණය කරනු ලැබූ ප්‍රේමදාස මහතාද ඉහළ ඡන්ද ප්‍රතිශතයක් ගනු ඇතැයි වාර්තා විය. සාම්ප්‍රදායික පක්‍ෂවල අපේක්‍ෂකයන් විය හැකියැයි අනුමාන කළ හැකි රනිල් වික්‍රමසිංහ, මෛත්‍රීපාල සිරිසේන හා නාමල් රාජපක්‍ෂ මහත්වරුන්ට තනි අංකයේ ප්‍රතිශතයන් ලැබෙනු ඇත යන්නද එම පුරෝකථනවල තිබිණ.

එම පුරෝකථනවලට අනුව, ලංකාවේ පාර්ලිමේන්තු දේශපාලනයේ ප්‍රධාන පක්‍ෂ දෙක බවට ජාතික ජන බලවේගය සහ සමගි ජන බලවේගය ස්ථාපිත වීමේ හැකියාවද තිබිණ. සමගි ජන බලවේගය දැනටමත් පාර්ලිමේන්තුවේ ප්‍රධාන විරුද්ධ පක්‍ෂය සහ පොහොට්ටුව පක්‍ෂය ළඟට සිටින ප්‍රධාන පක්‍ෂය වන නිසා, අලුත්ම දේශපාලන ප්‍රවෘත්තියක් විය හැකි වන්නේ, දැනට මන්ත්‍රීවරුන් කිහිප දෙනකුගෙන් සමන්විත ජාතික ජන බලවේගය එක්කෝ පාලක පක්‍ෂය හෝ ප්‍රධාන විපක්‍ෂය බවට පත්වීමයි. ජාජබය ලංකාවේ ප්‍රධාන දේශපාලන පක්‍ෂය බවටත්, එහි අපේක්‍ෂකයා ජනාධිපතිවරයා ලෙස බහුතර ජනතාව විසින් තෝරා ගනු ලැබීමත් සිදුවන්නේ නම් එය ලංකාවේ පමණක් නොව දකුණු ආසියාවේද ඉතා වැදගත් දේශපාලන සිදුවීමක් විය හැකිය. කොළඹ සිටින විදේශ තානාපතිවරුන් ගණනාවක්ද, ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලේ නියෝජිතවරුන්ද ජාජබ පක්‍ෂ කාර්යාලයට ගොස් දිසානායක මහතා හමුවී දැන හඳුනාගැනීමෙහි පසුබිමද මෙය විය.

ජනාධිපතිවරණ ප්‍රතිඵල පිළිබඳ දෙවැනි පුරෝකථනය, පසුගිය සති දෙක තුන තුළ එළියට පැමිණ තිබෙන්නකි. එයට අනුව සමීක්‍ෂණයට භාජනය වූ ඡන්දදායකයන්ගෙන් අඩකට ආසන්න ප්‍රමාණයක් තවම සිටින්නේ තමන් ඡන්දය දෙන පක්‍ෂය හෝ අපේක්‍ෂකයා කවුදැයි තවමත් තීරණයක් නොගෙනය. මෙය ඡන්ද ගැන ඡන්දදායකයන් අතර ඉතා ඉහළ උනන්දුවක් තිබෙන ලංකාව සම්බන්ධව විමතිය දනවන ප්‍රවෘත්තියකි. ඒ නිසාම ඒ ගැන මඳක් විමර්ශනය කිරීම අවශ්‍ය දෙයකි.

අපගේ විමසුමට භාජනය කළ යුතු කාරණා දෙක් මෙහිදී මතුවේ. පළමුවැන්න ඡන්දය දීමේ ප්‍රවණතා පිළිබඳ ජනමත සමීක්‍ෂණ ප්‍රතිඵලවල ඇති විශ්වසනීයත්වය පිළිබඳ කරුණයි. දෙවැන්න, ලංකාවේ ඡන්දදායකයන් අඩක් පමණ කවර ජනාධිපති අපේක්‍ෂකයාට ඡන්දය දෙන්නේදැයි තීරණයක් නැත යන්න විශ්වසනීය ප්‍රවෘත්තියක් ලෙස පිළිගතහොත් එම සංසිද්ධියේ ගැබ්වී ඇති දේශපාලන ඇඟවීම් මොනවාද යන්නයි.

මැතිවරණ මත විමසීම්

ශ්‍රී ලංකාවේ මැතිවරණවලදී ඡන්දදායකයාගේ තීරණ ගැනීම සමීක්‍ෂණය කිරීමේ භාවිතය සහ විධික්‍රමය ඒ තරම් දියුණු එකක් නොවන බව පළමුවෙන් පිළිගත යුතුව තිබේ. බොහෝ විට මෙම සමීක්‍ෂණ සිදු කරන්නේ දේශපාලන පක්‍ෂවලට හෝ අපේක්‍ෂකයන්ට සම්බන්ධ පුද්ගලයන් හෝ ආයතන විසින් බව පෙනේ. ඒ නිසාම ප්‍රසිද්ධියට පත්කරන සහ ජනමාධ්‍යවලට ලබාදෙන සමීක්‍ෂණ ප්‍රතිඵලවල විශ්වසනීයත්වය සහ අපක්‍ෂපාතිත්වය පිළිබඳ ප්‍රශ්න මතුවීම වැළැක්විය නොහැකිය.

මැතිවරණ පිළිබඳ මහජන මත සමීක්‍ෂණවලදී, ඡන්දය දෙන්නේ කවර පක්‍ෂයටද, කවර අපේක්‍ෂකයාටද වැනි ප්‍රශ්න අතිශයින්ම සංවේදී ඒවාය. එම නිසාම ‘ඡන්ද අධ්‍යයන විද්‍යාව’ නොහොත් ‘සෙෆොලොජි’ යන විෂය ක්‍ෂෙත්‍රයක් සහ විධික්‍රමද දියුණු කර තිබේ. ලෝකයේ අන් රටවල ඡන්ද මත සමීක්‍ෂණ ආයතන ඡන්ද චර්යා විද්‍යාවට අනුව තම සමීක්‍ෂණ කර ඇති බව, ප්‍රසිද්ධ කරන සමීක්‍ෂණ වාර්තාවත් සමග පළ කර එළි කිරීම සාමාන්‍ය විද්‍යාත්මක භාවිතයයි. ලංකාවේ දැනට පළකර ඇති ඡන්ද මත සමීක්‍ෂණ ප්‍රතිඵල සමග, තමන් යොදාගත් විධික්‍රමය, සාම්පලයේ ප්‍රමාණය, සමීක්‍ෂකයන්ට ලබාදුන් පුහුණුව යනාදි මූලික තොරතුරු ප්‍රකාශ කෙරෙන්නේද යන්න පැහැදිලි නැත. ලංකාවේ ඇත්තටම සිදුවන බව පෙනෙන්නේ, මැතිවරණ දෙපාර්තමේන්තුව ඡන්ද ප්‍රතිඵල නිකුත් කරන ආකාරයටම ඡන්දදායක සමීක්‍ෂණයේ ප්‍රතිඵලද එක් වගුවකින් ප්‍රකාශයට පත්කිරීමයි.

තමන් සිදුකළ සමීක්‍ෂණයේ විධික්‍රමය, එය සිදු කළ කාලය, ස්ථාන, සාම්පලයේ ප්‍රමාණය ආදි විධික්‍රමික තොරතුරු නොසපයන සමීක්‍ෂණ වාර්තාවල විශ්වසනීයත්වය මෙන්ම අව්‍යාජත්වයද පිළිබඳ ප්‍රශ්න මතු කරමින් සාකච්ඡාවක් ඇතිකිරීම දැන් අත්‍යවශ්‍ය වී තිබේ. එසේ නොවුවහොත් වන්නේ, ඡන්දදායක මත විමසීමේ ප්‍රතිඵලයැයි මාධ්‍යයට මුදා හැරෙන වාර්තා මැතිවරණ ප්‍රචාරක ව්‍යාපාරයේම අංගයක් වීමයි.

මැතිවරණ ඡන්දදායක තීරණ අධ්‍යයනය ලංකාවේ ඉතා නොදියුණු ක්‍ෂෙත්‍රයක් නිසාම එම කරුණ දේශපාලන පක්‍ෂවලත්, එවැනි සමීක්‍ෂණ කරන ආයතනවලත් පුද්ගලයන්ගේත් අවධානයට දැන්වත් යොමුවිය යුතුව තිබේ. මැතිවරණ මත නිරීක්‍ෂණය අප සාමාන්‍යයෙන් සිතනවාට වඩා බැරෑරුම් දෙයක් බව දැක්වෙන එක් නිදසුනක් දක්වන්නේ නම් මෙසේය. එවැනි සමීක්‍ෂණවලදී ‘ඔබ ඡන්දය දෙන්නේ කාටද?’ යන ප්‍රශ්නය ඡන්දදායකයන්ගෙන් ඍජුවම ඇසූ විට, සැබෑ පිළිතුරක් නොලැබීමට ඇති ඉඩකඩ වැඩිය.

ඍජු පිළිතුරක් දීමට එම මැලිකමට සංස්කෘතික හා දේශපාලන හේතු තිබේ. ලංකාවේ දේශපාලන සංස්කෘතිය තුළ ඍජු පිළිතුරක් නොදෙන සහ වැරදි පිළිතුරක් දෙන තරමක් විශාල ප්‍රතිශතයක් ඡන්දදායක සාම්පලයක සිටිය හැකිය. ලංකාවේ බොහෝ දෙනා, මේ ලියන මා පවා, ඡන්දය දෙන්නේ කාටදැයි තවත් කෙනකුට එළිදරව් කිරීමට අකමැතිය. ඡන්දය දීමේ තීරණයේ රහස්‍යභාවය රැක්ම අප රටේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී දේශපාලන සංස්කෘතියේම කොටසකි. එමෙන්ම, මැතිවරණ ප්‍රචණ්ඩත්වය පිළිබඳ බිය නිසාද තම ඡන්ද අනන්‍යතාව නාඳුනන සමීක්‍ෂකයන්ට හෙළි කිරීමට අකමැති ඡන්දදායකයෝද සිටිති. මැතිවරණ සමීක්‍ෂණයේදී මෙම බාධකය ජය ගන්නේ කෙසේද යන්න සමීක්‍ෂණ ආයතන සහ වෘත්තිකයන් අතර සාකච්ඡා විය යුතු තවත් ගැටලුවකි.

තීරණයක් ගෙන නැති ඡන්දදායකයෝ

ජනාධිපතිවරණයේදී ඡන්දය දෙන්නේ කාටදැයි තවමත් තීරණයක් ගෙන නැති ඡන්දදායක ප්‍රතිශතය ගැන දැනට පළවී ඇති සමීක්‍ෂණ වාර්තාවලින් කියවෙන දේ ඇත්ත නම්, එයින් ඇත්තටම කියැවෙන්නේ කුමක්ද? එකිනෙකට තරමක් සම්බන්ධ කාරණා තුනක් අපට මෙහිදී හඳුනාගත හැකිය.

පළමුවැන්න, තම තේරීම තමන් නොහඳුනන, ආගන්තුක සමීක්‍ෂකයන් සමග මුහුණට මුහුණ ලා හෝ දූරකථනය මාධ්‍යයෙන් අනාවරණය කිරීමට අකැමැති ඡන්දදායක සංඛ්‍යාවක් සිටින බවයි. එම ඇකැමැති බව පළකිරීමේ පහසුම මාර්ගය නම්, ‘තවම තීරණය කරලා නෑ’ , ‘තව කල් තියෙනවා’ යන පිළිතුරු දීමයි. මෙවැනි අතීරණාත්මක ප්‍රතිචාරවලට හේතුවක් වන්නේ, ලංකාවේ දැනට තිබෙන බරපතළ දේශපාලන අවිනිශ්චිතතාවයි. කිසිදු පක්‍ෂයක් හෝ අපේක්‍ෂකයකු සමග දේශපාලන වශයෙන් අනන්‍ය වී නොසිටීම, රටේ පවතින දේශපාලන ව්‍යාකුලත්වය සහ අවිනිශ්චිතතාව පිළිබඳ පසුබිම තුළ ‘බුද්ධිමත් ඡන්දදායකයන්’ දැනට ප්‍රවේශම්කාරී පිළිතුරු දීමේ විකල්පය තෝරාගෙන ඇත්නම් එය අපේ සැලකිල්ල යොමු කළ යුතු ප්‍රවණතාවකි. ‘කුණාටුවට පෙර ඇතිවන්නේ නිහඬතාවකි.’ යයි ඉංග්‍රීසි කියමනක් තිබේ. මේ වසරේ අප රටේ සිදුවිය හැකි බරපතළ දේශපාලන වෙනසක් පිළිබඳව මහජනතාවට අවිඥානිකව ඉව වැටී තිබෙන බවක් ඒ වෙතින් ප්‍රකාශ වන්නේදැයි දැන්ම කිව නොහැකිය. ඔක්තෝබර් මාසය තෙක් ඒ සඳහා ඉවසීමෙන් බලා සිටිය යුතුව තිබේ.

දෙවැන්න නම්, විශාල ඡන්දදායක පිරිසක් තම තෝරා ගැනීම තවමත් නොකිරීම, ලංකාවේ දේශපාලන පක්‍ෂ ක්‍රමය හා දේශපාලන නායකත්වය පිළිබඳ ඇති මහජන විශ්වාසය බිඳ වැටීමේ තවත් ප්‍රකාශනයක් වීමයි. එය 2022 වසරේ පුරවැසි අරගලය තුළින්ද ප්‍රකාශයට පත්වූවකි. කිසිම දේශපාලන පක්‍ෂයක් හෝ අපේක්‍ෂකයකු ජනාධිපතිවරණයෙන් ජය ගැනීම සැහැල්ලුවෙන් නොසිතිය යුතු බව එයින් ප්‍රකාශ වන එක් කරුණකි. අනෙක් කරුණ නම්, පුරවැසියන් සතු දේශපාලන කළකිරීම සහ අපේක්‍ෂා භංගත්වය ඒ වෙතින් තීරණාත්මක ලෙස ප්‍රකාශ වන බවය. ඒ වෙතින් ව්‍යංග්‍යයෙන් ප්‍රකාශ වන තවත් වැදගත් කරුණක් තිබේ. එය නම්, මහජනතාවගෙන් අඩක් පමණ අව්‍යාජ වශයෙන් සිස්ටම් චේන්ජ් එකකට කැපවුණු දේශපාලන නායකත්වයක් එන තුරු බලා සිටින බවයි. එය එසේ නම් දැනට තිබෙන තත්වය ගැන සැහැල්ලුවෙන් ඇස්තමේන්තු කිරීමට ජාජබය සහ සජබය යන ප්‍රධාන විරුද්ධ පක්‍ෂ දෙකටම නොහැකිය.

සර්වෝදය සහ ආරියරත්න මහතා

ගිය සතියේ අභාවප්‍රාප්ත වූ සර්වෝදය ව්‍යාපාරයේ නිර්මාතෘවරයා වූ ඒ ටී ආරියරත්න, ලංකාවේ බිහිවූ විශිෂ්ට ගණයේ පුරවැසියෙක්ද, පොදු ජන නායකයෙක්ද විය. ලංකාවේ සමාජවාදී ව්‍යාපාරයේත්, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේත් දේශපාලන පක්‍ෂ ක්‍රමයේත් තිබුණු එක් බරපතළ හිස් අවකාශයක්පිරවීමට එතුමා ඉදිරියට පැමිණියේය. ‘සිවිල් සමාජ දේශපාලනය’ යන්නට පුරවැසි ක්‍රියාකාරිත්වවාදී අර්ථයක් සැපයීමද එතුමාගේ සාපේක්‍ෂ වශයෙන් නිවුණු ජීවිතයේ එක් දායකත්වයක් විය.

එතුමා පිරවූ හිස් අවකාශය නම්, රටේ ප්‍රධාන ප්‍රවාහයේ දේශපාලන බලවේග විසින් ආමන්ත්‍රණය නොකෙරුණ, දුගී පීඩිත කොන්කරන ලද සහ ප්‍රතිපත්ති සම්පාදකයන්ද, දේශපාලන පක්‍ෂ විසින්ද නොසලකා හරිනු ලැබූ ජනයාට තමන්ගේම ස්ව-ශක්තිය මත ගොඩ නැගුණු සමාජ කර්තෘකත්වයක් ලබාදීමයි. එය එක් අර්ථයකින් බලන විට 1930 ගණන්වල මුල සහ මැද වසරවල ලංකා සමසමාජ පක්‍ෂය ගොඩනැගූ පිරිස් විසින් ආරම්භ කරන ලද, ‘පහළ සිට සිදුකරන සමාජ විමුක්තිවාදී’ දැක්මම සහ භාවිතයම වෙනත් ආකාරයකින් ඉදිරියට ගෙනයාමකි. බුදුන් වහන්සේගේ ඉගැන්වීම්වල ඇති සමානාත්මතා හා සමාජ විමුක්තිවාදී ධර්මයත්, මහත්මා ගාන්ධි සහ විනෝබා භාවේ යන ඉන්දියානු නූතන ඍෂිවරුන් යයි කිව හැකි ජනනායකයන්ගේ ඉගැන්වීම් සහ භාවිතද සංයෝග කිරීමෙන්, ලංකාවට අලුත් සමාජ දේශපාලන චින්තනයක් ගොඩනැගීමටද එතුමා සමත් විය. මෙය වනාහි දීර්ඝ ලිපියකින් විස්තර කළ යුතු සහ සමාජ විද්‍යාත්මක අධ්‍යයනයක් සඳහා ආරාධනා කරන මාතෘකාවකි.

පසුගිය 2022 වසරේ පුරවැසි අරගලයේදීද අවධාරණය වූ කරුණකට, ආචාර්ය ආරියරත්න මහතා සර්වෝදය ව්‍යාපාරය ආරම්භයේදීම සිය කල්පනාව යෙදවූ බව පෙනේ. එනම් දැනට තිබෙන නියෝජිත ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ක්‍රමය සහ එය මත ගොඩනැගුණු දේශපාලන පක්‍ෂ ක්‍රමයත්, වෘත්තිය දේශපාලනඥ ක්‍රමයත් තුළ ඇති බරපතළම අඩුවකට ආමන්ත්‍රණය කිරීමයි. එය නම් ඡන්දය ප්‍රකාශ කිරීම හැර, ආණ්ඩුකරණ, ප්‍රතිපත්ති සම්පාදන හා ක්‍රියාත්මක කරන ක්‍රියාවලීන්ගෙන් පුරවැසියන් බැහැර කරනු ලැබීමයි. ලිබරල්, නියෝජන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ඇත්තටම බිහිකරන්නේ, හුදෙකලා සහ නිෂ්ක්‍රිය පුරවැසියන්ය.

මැතිවරණවලින් පසුව දේශපාලන පක්‍ෂවලට සහ නායකයන්ට පුරවැසියන් අවුරුදු පහක් හයක්ම වන තුරු අමතක වන්නේ ඒ නිසාය. පුරවැසියන් ආණ්ඩුවලට සහ නිලධාරීන්ට මතක් වන්නේ ඔවුන් මත අසාධාරණ බදු පනවන විටය. නිෂ්ක්‍රිය පුරවැසියන් සක්‍රිය පුරවැසියන් කිරීම, ඒ සඳහා ඔවුන්ගේ සමාජ හා සාමූහික විඥානය ගොඩනැගීම සහ පහළ තෘණභූමි මට්ටමේ ස්වේච්ඡා ‘ආණ්ඩුකරණ’ ක්‍රියාවලියකට පුරවැසියන් සහභාගි කරවීම සහ පුද්ගලික ආත්මාර්ථය පමණක් නොව තමන්ද අයිති ප්‍රජාවේ පොදු යහපත සඳහා පුරවැසියන් කැපවීම, ආරියරත්න මහතා සර්වෝදය ව්‍යාපාරය මගින් ලංකාවට හඳුන්වා දුන් ‘ඍජු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී’ විකල්පයයි. එය ඉහළ සිට පහළට නොව පහළ සිට ඉහළට ගොඩනැගෙන පුරවැසිවාදී සහ සහභාගිත්වවාදී ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී මාදිලියක්ද විය.

මගේ පුද්ගලික මතය නම්, 20 වැනි සියවසේ ලංකාවේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී න්‍යායේ සහ භාවිතයේ නව දේශීය නිපැයුම් ගැන කරන විචාරාත්මක අධ්‍යයනයකදී ආචාර්ය ආරියරත්න මහතාගේ දායකත්වය කිසිසේත් අමතක නොකළ හැකි බවයි.

කයිවාරු කන්දක් විලිලා මී පැටියෙකු බිහි කිරීම හෙවත් ලංවිම සමාගම්වලට කැඩීම

ලංකා විදුලි බල මණ්ඩලය ප්‍රතිව්‍යුහගතකරණය කිරීම හෙවත් එහි කටයුතු සමාගම් කිහිපයක් යටතට පත්කර ඒවායේ කොටස් අයිතිය පෞද්ගලික අංශයට ලබාදීම සඳහා ඉදිරිපත් කර ඇති ශ්‍රී ලංකා විදුලි බල පනත් කෙටුම්පත සම්බන්ධයෙන් ලංවිම ඉංජිනේරු සංගමය මේ වන විටත් සිය විරෝධය පළකර ඇත. එමෙන්ම ලංවිම අනෙකුත් වෘත්තීය සමිතිද විරෝධය පළකර ඇත. මෙම පනත් කෙටුම්පතට එරෙහිව ලංකා විදුලි පොදු සේවක සංගමය පාර්ලිමේන්තු වටරවුම අසල අප්‍රේල් 24 දින පැවැත්වීමට නියමිතව තිබූ විරෝධතාවකට එරෙහිව පොලිසිය තහනම් නියෝගයක් ලබාගෙන ද තිබුණි.

මෙම විරෝධයන්ට ප්‍රතිචාර දක්වමින් විදුලි බල ඇමති කංචන විජේසේකර මාධ්‍යයට පවසා තිබුණේ පනත් කෙටුම්පතේ වැරැද්දක් ඇත්නම් ඊට එරෙහිව ඕනෑම අයෙකුට අධිකරණයට යා හැකි බවත්, ඒ මගින් ලබාදෙන තීරණ ඔහු පිළිගන්නට සූදානම් බවත්ය.

ඇමතිවරයාගේ එම ප්‍රකාශය නම් නරියෙකුගේ කපටිකම අපට ප්‍රදර්ශනය කරයි. ඒ පනත් කෙටුම්පතක් සම්බන්ධයෙන් අධිකරණයට කළ හැකි කාර්යය සීමාසහිත වන බැවිනි. යම් පනත් කෙටුම්පතක් අභියෝගයට ලක් කිරීමේදී ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය සලකා බලන්නේ එහි ව්‍යවස්ථානුකූලභාවය පමණය. සරලව කිවහොත් එම පනත් කෙටුම්පතේ ඇති වගන්ති ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවට පටහැනිද නැද්ද යන්න පිළිබඳවය. එසේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවට පටහැනි යැයි කී වගන්ති පවා සංශෝධනය නොකර පාර්ලිමේන්තුවේ සම්මත කර ගැනීමේ අවස්ථාවක් අප අත්දුටුවේ මාර්ගගත ක්‍රමවල සුරක්ෂිතභාවය පිළිබඳ පනත් කෙටුම්පත සම්මත කරගත් අවස්ථාවේය. ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ නිර්දේශවලට පිටින් එම පනත් කෙටුම්පත සම්මත කර ගැනීමෙන් පසු නැවත ඒ ගැන සඳහන් කරමින් අධිකරණයට යෑමේ ප්‍රතිපාදන නැති තත්වය තුළ නිතරග ජය අත්වන්නේ පාර්ලිමේන්තුවටය.

ඒ නිසා පනත් කෙටුම්පතක් සම්බන්ධයෙන් අධිකරණ අභියෝගය යනු සීමිත අවස්ථාවක් පමණය. විශේෂයෙන්ම මෙය ඉදිරිපත් කර ඇති ශ්‍රී ලංකා විදුලි බල පනත වැනි පනත් කෙටුම්පත් සම්බන්ධයෙන් අදාළ වේ. ඉන් යෝජනා කර ඇත්තේ ලංකා විදුලි බල මණ්ඩලය අහෝසි කර එහි කාර්යයන් සමාගම් පනත යටතේ පිහිටුවන සමාගම් කිහිපයකට වෙන් කිරීම සහ එම සමාගම්වල කොටස් අයිතිය ආයෝජනයේ නාමයෙන් පෞද්ගලික අංශයට විවෘත කිරීමය. මෙවැනි විධායක තීරණ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙන් සහතික කර ඇති විශේෂයෙන්ම පුරවැසියන්ගේ මූලික අයිතිවාසිකම්වලට පටහැනි වන අවස්ථා විරලය.

ලංකා විදුලි බල මණ්ඩලය අහෝසි කර එහි කාර්යයන් සමාගම් කිහිපයක් යටතට පත් කිරීම ආණ්ඩුවේ පාර්ශ්වයෙන් අර්ථ දක්වන්නේ එම මණ්ඩලයේ පාඩුව අහෝසි කර, එහි කටයුතු කාර්යක්ෂම කර දේශපාලන ඇඟිලි ගැසීම්වලින් තොරව එය ස්වාධීන කරන්නක් ලෙසය.
එහෙත් ලංකා විදුලි බල මණ්ඩලයේ ඉංජිනේරු සංගමය එම පනත් කෙටුම්පත සම්බන්ධයෙන් අප්‍රේල් 18 දින මාධ්‍ය හමුවක් පවත්වමින් විරෝධය පළ කරමින් එම විරෝධයට පදනම් වන කරුණු කිහිපයක් ඉදිරිපත් කළේය. ඉන් කිහිපයක් විදුලි පාරිභෝගිකයින් වන මේ රටේ ජනතාවට අදාළ වන ඒවාය.

එම කරුණු වන්නේ, ජාතික විදුලි ප්‍රතිපත්තියක් ගැන පනත් කෙටුම්පතේ සඳහන් වුවද ස්ථාවර විදුලිය සැපයීමක් පිළිබඳව පැහැදිලි අර්ථකථනයක් හෝ විදුලිය නිෂ්පාදනයේ අවම පිරිවැය සහතික කිරීම අරමුණක් ලෙස දක්වා නොතිබීම, පිහිටුවන සමාගම් තුනක හැර අනෙකුත් සමාගම්වල කොටස් අයිතිය පෞද්ගලික අංශයට ලබා ගැනීමට හැකිවීම තුළ අනතුරක් පැවතීම, විදුලි බල ක්ෂේත්‍රයේ නියාමකයා වන මහජන උපයෝගිතා කොමිසමේ බලතල කප්පාදු කිරීම හා විසි අවුරුදු ජනන සැලැස්ම අනුමත කිරීමේ බලය අමාත්‍යවරයා හා කැබිනට් මණ්ඩලය වෙත පවරා ගැනීම, තරගකාරි මිල ගණන් යටතේ විදුලිය මිලදී ගැනීම මගහැර යෑම සඳහා වගන්ති ඇතුළත් කිරීම, ජාතික පද්ධතිය හා සම්බන්ධ වන කිලෝවොට් 11 හෝ 33 බලාගාර නියාමනය කිරීමේ බලය මහජන උපයෝගිතා කොමිසමෙන් ඉවත් කර තිබීම, ජාතික පද්ධති පාලන අංශ සමාගමේ අධ්‍යක්ෂ මණ්ඩලය හා සාමාන්‍යාධිකාරිවරයා පත් කිරීමේ බලය අමාත්‍යවරයා සතුකර ගැනීම, ජාති බලශක්ති ප්‍රතිපත්තිය සකස් කිරීමේදී දේශපාලන සහ ව්‍යාපාරික අවශ්‍යතා සපුරා ගැනීම සඳහා අමාත්‍යවරයාට උපදෙස් ලබාදීම වෙනුවෙන් ජාතික විදුලි උපදේශන සභාවක් පිහිටුවීම, ඕනෑම පුද්ගලයෙකුට හෝ ආයතනයකට අමතර සම්ප්‍රේෂණ බලපත්‍ර ලබාදීමේ හැකියාව සම්ප්‍රේෂණ ජාල සමාගමට ලබාදීම, යම් සමාගමක සියයට 50ට අඩුවෙන් කොටස් ලබාගෙන ඇති සමාගමකට සමාගම් ගණනාවක එම ප්‍රමාණයට අඩුවෙන් කොටස් ලබා ගැනීමට හැකිවීම තුළින් එක් පුද්ගලයෙකුට හෝ සමාගමකට විදුලි බල කර්මාන්තය පාලනය කිරීමේ හැකියාව ලබාදී තිබීම, ගාස්තු අය කිරීමේදී සාධාරණ ලාභයක් ලබාදිය යුතු බවට කර ඇති සඳහන අනුව විදුලි ගාස්තු වැඩිවිය හැකි බව ආදියයි.

එසේ සඳහන් කරන ලද කරුණුවලට අදාළ කරුණු පනත් කෙටුම්පතේ ඊට අදාළ පූර්විකාවේ මෙසේ සඳහන් වේ. ‘ විදුලි බලය උත්පාදනය කිරීම, සම්ප්‍රේෂණය කිරීම, බෙදා හැරීම, වෙළඳාම් කිරීම, සැපයීම සහ ප්‍රසම්පාදනය කිරීම සම්බන්ධ සියලු කටයුතු පැවරී ඇති සහ මෙම කටයුතු කාර්යක්ෂම ලෙස කළමනාකරණය කිරීම සඳහා සහ මෙම කටයුතු සම්බන්ධයෙන් වෙළඳපොළ තරගකාරිත්වය නිර්මාණය කිරීම සඳහා වගකිව යුතු වන ස්වාධීන සංස්ථාමය අස්ථිත්ව සංස්ථාගත කිරීම මගින් වර්තමානයේ දී රජයට හිමි තනි අස්ථිත්වයක් වෙත පැවරී ඇති විදුලිබල කර්මාන්තයේ කටයුතු වෙන්කර තැබීම සහ වෙන් කිරීම මගින් තහවුරු කරනු ලබන විදුලිබල කර්මාන්තයට අලුත් ආයෝජන ආකර්ෂණය කර ගැනීම සඳහා වන අවශ්‍යතාව යථා පරිදි හඳුනාගනු ලබන සහ ඒ සඳහා සැලසුම් කරනු ලබන, විදුලි බල කර්මාන්තයේ පවත්නා ආයතනික ව්‍යුහය සඳහා ප්‍රතිසංස්කරණ අවශ්‍ය හෙයින්ද, විදුලිබල කර්මාන්තයේ සංකාන්ත්‍රිය සහ ප්‍රතිසංවිධානය කිරීම සඳහා යෝජනා ක්‍රමයක් සකස් කිරීම සහ කාලීන සහ අත්‍යවශ්‍ය නෛතික, ව්‍යුහාත්මක, අධීක්ෂණ සහ වෙළෙඳපොළ පදනම් කරගත් වෙනස් වීම් මත පදනම් වූ හඳුනාගත් ප්‍රතිසංස්කරණ ක්‍රියාත්මක කිරීම සමග ආරම්භ වන ක්‍රියාවලියකි.

කොටස් වෙළඳපොළ ලැයිස්තුගත කිරීම සහ රාජ්‍ය පෞද්ගලික අංශ හවුල් ව්‍යාපාර පිළිවෙත් භාවිත කර විදුලිබල කර්මාන්තයේ සෑම කටයුත්තකදීම පෞද්ගලික අංශයේ ආයෝජන සඳහා පහසුකම් සැලැස්වීම සඳහා විනිවිදභාවයෙන් යුත් අයක්‍රමයන් හරහා, විනිවිදභාවයෙන් යුත් මූල්‍ය, ආයෝජන සහ සම්පත් කළමනාකරණය සහ වැඩි දියුණු කරන ලද වගවීමේ සහ අධීක්ෂණ පියවර හරහා මේ පනත යටතේ පිහිටුවනු ලබන සංස්ථාමය අස්ථිත්වවල මූල්‍ය ස්වයං පූර්ණතාව සහතික කිරීමට ප්‍රතිසංස්කරණ මගින් අපේක්ෂා කරන හෙයින්ද,’ යනුවෙන්ය.
පනත් කෙටුම්පත අනුව, ජාතික විදුලිබල ප්‍රතිපත්තිය සහ ප්‍රතිපත්ති මාර්ගෝපදේශ නිකුත් කිරීම සඳහා ජාතික විදුලි බල උපදේශක සභාව යනුවෙන් සභාවක් පිහිටුවනු ලබන අතර එම සභාව අමාත්‍යවරයාට ලබාදෙන උපදෙස් අතරින් එකක් වන්නේ, ‘පාරිභෝගිකයින් වෙත විදුලිබලය ලබා ගැනීමේ හැකියාව නියාමනය කරන ලද අස්ථිත්වවල මූල්‍ය ස්ථාවරභාවය සහ ආයෝජන සඳහා සාධාරණ ප්‍රතිලාභ සහතික කිරීම පිණිස, මුදල් අමාත්‍යාංශය සහ නියාමක විමසා, ජාතික අයක්‍රම ප්‍රතිපත්තිය සකස් කිරීමට අදාළ කාරණා’ ඉටුකළ යුතුය යනුවෙන්ය.

එම සභාව අමාත්‍යවරයා විසින් අමාත්‍ය මණ්ඩලයේ අනුමැතිය ඇතිව පත්කරනු ලබන සාමාජිකයන් හත් දෙනෙකුගෙන් සමන්විත වන අතර එහි සභාපතිවරයා පත්කරනු ලබන්නේද අමාත්‍යවරයා විසිනි. දැනට ඇති විදුලිබල මණ්ඩල පත් කිරීම් සහ මේ අතර වෙනසක් අපට දැකගත හැකිද? ලංවිමට දැනට ඇති දේශපාලනයෙන් මෙය වෙනස් වන්නේ කෙසේද?
තවදුරටත් අයක්‍රම සම්බන්ධයෙන් එහි සඳහන් වන්නේ, අයක්‍රම පැනවීමේදී නියාමක විසින් යොදාගනු ලැබිය යුතු මූලධර්ම ජාතික අයක්‍රම ප්‍රතිපත්තියේ අන්තර්ගත විය යුතු බවත් එය අනුමත කිරීම සඳහා අමාත්‍ය මණ්ඩලය වෙත ඉදිරිපත් කළ යුතු බවත්ය. ඒ අනුව මෙතෙක් මහජන උපයෝගිතා කොමිසම සතු වූ බලතල අමාත්‍ය මණ්ඩලය පවරාගෙන ඇති බව පෙනේ.
එමෙන්ම එහි වැඩිදුරටත් සඳහන් කර ඇත්තේ ‘අයක්‍රම පැනවීමේදී, නියාමනය කරන ලද අස්ථිත්වයන්හි ආයෝජනය මත වූ සාධාරණ ලාභයක් ඇතුළත් කරමින් නියාමක විසින් මූල්‍ය අඛණ්ඩත්වය තහවුරු කරනු ලැබිය යුතුය යන්නය.

දැනටමත් ලංවිම අකාර්යක්ෂමතාව, නාස්තිය, ඉහළ වැටුප් හා දීමනා, අධික මිල විදුලිය මිලදී ගැනීම් නිසා වැඩි විදුලි බිලක් ගෙවීමට සිදුවී ඇතැයි චෝදනා කරන තත්වය තුළ ආයෝජන සඳහා සාධාරණ ප්‍රතිලාභ සහතික කිරීම වෙනුවෙන් විදුලි ගාස්තු තීරණය කිරීම තුළින් තවදුරටත්අ ඩු විදුලි බිලක් බලාපොරොත්තු වීම සිහිනයක් පමණක් වන්නටද පුළුවන.
විදුලිබල කර්මාන්තයේ නියාමකයා ලෙස තවදුරටත් ශ්‍රී ලංකා මහජන උපයෝගිතා කොමිසම කටයුතු කරන බව පනත් කෙටුම්පතේ දක්වා ඇතත්, එහිදී නියාමකට තරවටුවක්ද කර ඇත. ඒ මෙසේය. ‘විදුලිබල කර්මාන්තයට අදාළව නියාමකගේ බලතල, කාර්ය සහ කර්තව්‍ය ක්‍රියාත්මක කිරීමේදී, කිරීමේදී සහ ඉටු කිරීමේදී, නියාමක විසින් සියලු අවස්ථාවලදී, යුක්ති සහගතව, සාධාරණ ලෙස, අපක්ෂපාතීව ලෙස සහ ස්වාධීනව මෙන්ම කාලානුරූපිව, විනිවිදභාවයෙන් යුතුව, වාස්තවිකව සහ මේ පනතේ මූලධර්ම සහ විධිවිධානවලට අනුකූලව ක්‍රියා කරනු ලැබිය යුතුය.’

එය තවදුරටත් විස්තර කරමින් සඳහන් කර ඇත්තේ විදුලිබල කර්මාන්තයට අදාළ වන මෙම පනතේ විධිවිධාන සහ ශ්‍රී ලංකා මහජන උපයෝගිතා කොමිෂන් සභාව පනතේ විධිවිධාන අතර යම් ගැටුමක් ඇති වන අවස්ථාවකදී මේ පනතේ විධිවිධාන බලාත්මක විය යුතුය යන්නයි. ගාස්තු පිළිබඳ, දේශපාලනීකරණය පිළිබඳ හා මෙම කරුණේදීද නගා ඇති චෝදනාවලට පදනමක් ඇති බව පෙනී යයි.

මේ යටතේ ඇතිකරන ප්‍රධානම සමාගම ජාතික පද්ධති ක්‍රියාකරු සමාගම වන අතර එහි සියයට සියයක කොටස් අයිතිය රජය සතුවේ. එහෙත් එහි අධ්‍යක්ෂ මණ්ඩලය පත් කරන්නේද අමාත්‍යවරයා වන අතර සභාපතිවරයා පත් කරන්නේද අමාත්‍යවරයාය. එමෙන්ම එම සමාගමේ ප්‍රධාන විධායක නිලධාරියාද ඇමතිවරයාගේ අනුමැතිය ඇතිව ඇමති මණ්ඩලය විසින් පත් කරයි. මෙයද ලංවිම දේශපාලනීකරණයෙන් මුදවා ගැනීම වෙනුවට සමාගම් ලෙස යළි දේශපාලනීකරණය වීම පිළිබඳ නිදර්ශනයකි.

ජාතික සම්ප්‍රේෂණ ජාල සේවා සැපයුම්කරු සමාගම පොදු සමාගමක් විය යුතු අතර එහි කොටස් අයිතියෙන් සියයට 50කට වඩා රජය සතු විය යුතුය. එම සමාගමට අතිරේක සම්ප්‍රේෂණ බලපත්‍ර නිකුත් කළ හැකිය. ඒ අනුව සම්ප්‍රේෂණ ජාලයේ රජය සතු වැඩි කොටස් අයිතියද අතිරේක බලපත් ලබාදීම මගින් පෞද්ගලික අංශයේ වැඩි කොටස් අයිතියක් බවට පත්වීමේ අවදානමක් පවතී. කොටස් අයිතිය පෞද්ගලික අංශයට නොයන අනෙක් ප්‍රධානම ක්ෂේත්‍රය වන්නේ, ජල විදුලි උත්පාදන වත්කම් සඳහා වූ සමාගම පමණි. එහි සියයට සියයක කොටස් අයිතිය රජය සතුවිය යුතුය යන්නෙන් සඳහන් කර ඇත.

පනත් කෙටුම්පතේ ඇති මෙම කරුණු අනුව ලංකා විදුලි බල මණ්ඩලයේ කටයුතු සමාගම් කිහිපයක් වෙත පැවරුවද, එය නිර්දේශපාලනීකරණය වන බවක් පෙනෙන්නට නැත. ඇමතිවරයාගේ බලය බොහෝ තැන්වල තීරණාත්මකය. එමෙන්ම ආයෝජන ප්‍රතිලාභ සහතික කිරීම මගින් අඩු විදුලි ගාස්තුවක්ද පාරිභෝගිකයන් වශයෙන් අපට බලාපොරොත්තු විය නොහැකිය. අනෙක් අතට නියාමකයාද දුර්වල කර ඇත.

ජාතික අධ්‍යාපන ප්‍රතිපත්ති රාමුව ඉල්ලකය වරදවාගත්, අදමිටු , අසම්පුර්ණ ලියවිල්ල – දෙවැනි කොටස

0

‘හොඳම පාසල ළඟම පාසල’ යැයි දේශපාලන සටන් පාඨයක් පසුගිය කලක පැවතියේය. එසේ වුවත් මේ සටන් පාඨය පැවසුවන් තමන්ගේ හා තම හිතවතුන්ගේ දරුවන් යැව්වේ හොඳම පාසලට මිස ළඟම පාසලට නොවේ. ජාතික අධ්‍යාපන ප්‍රතිපත්ති මාලාව කියවන්නෙකුට වැටහෙන්නේ එහි ඇති සරසවි සංකල්පය ‘හොඳම සරසවිය, ළඟම සරසවිය’ බවට පත්කිරීම බවයි. සරසවි පිළිබඳව එහි ගොඩනගන තර්කයේ සාරාංශය මෙසේය. ‘අද රටේ සංවර්ධන පසුගාමිත්වයට හේතුව සරසවි අධ්‍යාපනය ලද ප්‍රතිශතය මඳවීමයි. එය විසඳීමට රජය මැදිහත් වී සරසවි අධ්‍යාපනයට මුදල් වියදම් කරන නිසා සාමාන්‍ය අධ්‍යාපනයට (පාසල් අධ්‍යාපනයට) රජය යොදන මුදල අඩුවී තිබේ. මෙයට විසඳුම රජයේ මුදල් වැය නොකර ශිෂ්‍යයන්ගෙන් මුදල් අයකර පවත්වා ගෙන යනු ලබන විශ්වවිද්‍යාල ඇති කිරීමයි. මෙයට ඇති බාධාව රජය විසින් මෙවැනි විශ්වවිද්‍යාල ඇති කිරීමට විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිසම වැනි ආයතන හරහා පනවා ඇති බාධාවන්ය. වහාම මේ බාධාව ඉවත්කොට වැඩි වැඩියෙන් විශ්වවිද්‍යාල ඇති කළහොත් වැඩියෙන් උපාධිධරයන් ඇතිවී රට සංවර්ධනය වනු ඇත.’

එපමණක් නොව මෙවන් ආයතන සඳහා අනුමැතිය ලබාදීම පළාත් සභාවලටද ලබාදිය යුතුයැයි මේ ලියවිල්ලේ පැවසේ. මේ වනවිට මේ රටේ පළාත් සභා ක්‍රියාත්මක නොවුණත් මේ ක්‍රියාව විශ්වවිද්‍යාල පද්ධතියේ බරපතළ අවුලක් ඇති කරනු ඇත. මේ ක්‍රියාවලිය යටතේ වඩ වඩා සරසවි ඇති කළහොත් වැඩිකල් නොගොස් අප රටේ වැසියන්ට ‘හොඳම සරසවිය ළඟම සරසවිය’ යැයි සාඩම්බරයෙන් පවසා, ළඟම ඇති කඩමණ්ඩියේ සරසවියෙන් වැඩි කරදරයකින් තොරව උපාධියක් ලැබිය හැකිවෙනු ඇත.

මේ විමධ්‍යගත කිරීමේ අදහසට හාත්පසින්ම වෙනස් මතයක් වන උසස් අධ්‍යාපන කොමිසමේ අධීක්ෂණය යටතට පුද්ගලික විශ්වවිද්‍යාල ගත යුතුය යන සාධනීය මතයද මේ ලියවිල්ලේ අඩංගුවේ. එකම ලියවිල්ලේ මත දෙකක් තිබෙන්නේ මේ ලියවිල්ල විවිධ අය විසින් ලියූවත්, සෝදුපත් බැලීමකට ලක් නොවුණු නිසා විය හැකිය. එසේ නම් මේ ලියවිල්ල සෝදුපත් බලා නැවත ඉදිරිපත් කිරීම වඩා සුදුසුවේ. සියලු උසස් අධ්‍යාපන ආයතන උසස් අධ්‍යාපන කොමිසමේ අධීක්ෂණය යටතට ගන්නේ නම් මේ ආයතනවලට සිසුන් බඳවා ගැනීමේ ක්‍රියා පටිපාටිය, විෂයමාලා අධීක්ෂණය, ගුරුවරුන්ගේ ප්‍රමිතිය, සිසුන්ගෙන් අයකර ගනු ලබන ගාස්තු පිළිබඳ විමර්ශනය කිරීමද රජයේ ආයතනයක් වන උසස් අධ්‍යාපන කොමිසම සිදුකළ යුතුය.

රට සංවර්ධනයේ මාවත කරා ගෙනයාමට අවශ්‍ය වනුයේ ශාස්ත්‍රීය දැනුම ලබාදෙන විශ්වවිද්‍යාල වැඩියෙන් ඇරඹීම නොව රටේ සංවර්ධනයට දායක විය හැකි කාර්මික, කෘෂිකාර්මික, තාක්ෂණික හා විද්‍යාත්මක දැනුම ලබාදෙන විශ්වවිද්‍යාල මට්ටමේ ආයතන රට පුරා සුලබ කිරීමය. මේ බව වටහාගෙන රට තුළ ඇතිකළ යුතු උසස් අධ්‍යාපන ආයතන මොනවාදැයි හඳුනාගැනීම කළ යුත්තේ වගකීමකින් යුතුව වැඩකරන රජයකිනි. මේ ක්‍රියාවලිය සඳහා රජය නායකත්වය ගෙන මැදිහත්විය යුතුය. ඒ වෙනුවට මේ ලියවිල්ල පවසන්නේ පුද්ගලික ව්‍යවසායකයන්ට තමන්ට රිසි පරිදි උසස් අධ්‍යාපන ආයතන බිහිකිරීමේ අයිතිය ලබාදෙන ලෙසටය. මේ කරුණ පිළිබඳව රජය මැදිහත් නොවන්නේ නම් මේ පුද්ගලික ව්‍යවසායකයන් විසින් ඇති කරනු ලබන්නේ රටේ සංවර්ධනය සඳහා වැඩිපුරම දායකත්වයක් ඇතිකළ හැකි විෂයයන් හදාරා රටේ ශ්‍රම බලකායට වැඩිහිටියන් එක්කරන උසස් අධ්‍යාපන ආයතන නොවේ. පුද්ගලික ව්‍යවසායකයන් පිහිටුවන්නේ ශ්‍රී ලංකාවේ දෙමවුපියන්ගෙන් වැඩිම ඉල්ලුමක් ඇති උසස් අධ්‍යාපන විෂයයන් උගන්වන ආයතනයි. ඒ, වෙළඳපොළ පාලනය වන්නේ ඉල්ලුම හා සැපයුම න්‍යාය මත නිසාය.

වෙනත් රටවල අධ්‍යාපන ක්‍රම උඩින් පල්ලෙන් අතගා, ධනවාදයෙන් පරලවී, ධනවාදී දේවතාවා ආරූඪවී, ධනවාදයේ යාතිකා කටපාඩමින් මතුරන ධනවාදී දේවතාවාගේ කට්ටඩියන් නොදන්නා කරුණක් තිබේ. එනම් ධනවාදී රටවල පවා සති අග පොළේ කරවල විකුණන ලෙස උසස් අධ්‍යාපන ආයතන විවෘත කළ නොහැකි බවයි. ලෝකයේ දියුණු ධනවාදී රටවල උසස් අධ්‍යාපනය රජයන් විසින් බරපතළ ලෙස නියාමනය කෙරෙයි. ලෝකයේ දියුණු ධනවාදී රටවල යම් උසස් අධ්‍යාපන ආයතනයක් ආරම්භ කිරීමට ප්‍රථම එහි ඉගැන්වෙන විෂයයන් රටට වැදගත්ද, එයට ශිෂ්‍යයන් ඇතුළු කරගැනීමේ ක්‍රියා පටිපාටිය කුමක්ද?, එහි විෂය නිර්දේශයන් මොනවාද?, ගුරුවරුන්ගේ සුදුසුකම් මොනවාද?, සිසුන් පුහුණුකිරීමේ පහසුකම් ඒවාට තිබේද? යන කරුණු සම්බන්ධයෙන් ගැඹුරු කරුණු විමසීමක් දිගින් දිගටම එම රජයන් විසින් සිදුකරයි.

මේ ධනවාදී කට්ටඩියන්ගේ යාතිකා කීම නිසා අප රටේ අධ්‍යාපනය ගැන යම් ලියවිල්ලක් එළිදැක්වූ විට සිදුවන අවාසනාවන්ත සිදුවීමක් ඇත. එනම් ඒ ලියවිල්ලේ ඇති සියලු කරුණු පසෙක දමා උසස් අධ්‍යාපනය පුද්ගලීකරණය කළ යුතුද නැත්ද යන කෙටි මාතෘකාවට සියලු දෙනා ලඝුවීමයි. මේ ගැන විවාදය අතිශයින් වැදගත්වන නමුත් පාසල් අධ්‍යාපනය ගැන විවාදය ඉස්මතුකොට රටේ අධ්‍යාපනය නවීකරණය කිරීම රටේ යහපත පතන සියලුදෙනා කළ යුතු වැදගත්ම කාර්යය වේ.

ප්‍රෞඪ ඉතිහාසය

මේ ලියවිල්ලේ එක් තැනක මෙසේ සඳහන් වේ. ‘අපගේ ප්‍රෞඪ ඉතිහාසය, සංස්කෘතිය, සාරධර්ම, ජනවාර්ගික හා ආගමික විවිධත්වය පිළිබඳව ශිෂ්‍ය ප්‍රජාව වෙත විෂය මාලාව හරහා අධ්‍යයනය කිරීමට කඩිනමින් අවස්ථාව සලස්වා දිය යුතු අතර එමගින් ශ්‍රී ලාංකික අනන්‍යතාව සහ අභිමානවත් පුරවැසියන් ලෙස ලෝකයේ ශ්‍රී ලාංකිකයන්ට හිමි ස්ථානය පිළිබඳ හැඟීමක් ඇති කිරීමට කටයුතු කළ යුතුය’. මේ සඳහන ගැන කිසිවෙකුටත් විරුද්ධ විය නොහැක. ලොව සියලු රටවල පාසල තුළ මේ විෂයයන් ඉගැන්වීම අනිවාර්ය කර තිබේ. එනමුත් අද ලංකාවේ සෑම තැනක පිහිටුවා ඇති බොහෝ ජාත්‍යන්තර පාසල්වල මේ අනන්‍යතාව ඇති කරන විෂයයන් වන මවුබස හා ඉතිහාසය ඉගැන්වීම සිදු නොවේ. මේ ජාත්‍යන්තර පාසල් යම් අධිකාරියක අධීක්ෂණයට ගෙන මේ විෂයයන් ඉගැන්වීමට අවශ්‍ය අවම විෂය නිර්දේශ හෝ සකසා මේ විෂයයන් සමත්වීම නියම කරන ක්‍රමවේදයක් සැකසීම කාලින අවශ්‍යතාවක්ව පවතී.

ඉගෙනගන්නා බස

ලංකාවේ දරුවන්ට අධ්‍යාපනය ලබාදිය යුත්තේ කුමන බසකින් දැයි යන්න ඉතා වැදගත් ගැඹුරින් සාකච්ඡා කළ යුතු කරුණකි. මෙවැනි ලිපියක් ඒ සඳහා ඉඩ නොසලසයි. ලංකාවේ බහුතර මධ්‍යම පංතික දෙමවුපියෝ බහුතරයක් තම දරුවන් හොඳින් ඉංග්‍රීසි බස කතාකිරීමට, ලිවීමට හා කියවීමට හැකි අය බවට පත්කිරීමේ නොනිත් අසාවෙන් පෙළෙති. ඉංග්‍රීසි බස ලොවෙහි ඇති අපරිමිත දැනුම අත්පත් කරගැනීමටද, ලොව සමඟ සබඳතාවන් ඇති කරගැනීමටද අතිශයින්ම ඉවහල් වන බවට මොවුන් තුළ ඇති අදහස සැබෑවකි. මේ ආශාව සංසිඳුවීමටදෝ වමේ සිට දකුණට විශාල මතවාදී පරාසයක සිටින ඇතැම් දේශපාලන පක්ෂ දරුවන්ට හෝඩියේ සිට ඉංග්‍රීසි බසින් අධ්‍යාපනය ලබාදිය යුතුයැයි යෝජනා කරයි. ඉංග්‍රීසි බස ඉගැනීම හා ඉංග්‍රීසියෙන් ඉගැනීම අතර ඇති වෙනස හඳුනානොගැනීම මෙයට හේතුවයි.

මවුබසින් පවා අධ්‍යාපනය ලබාදීමට අවශ්‍ය මුදල්, ගුරුවරුන් හා සම්පත් නොමැති රටක ඉංග්‍රීසියෙන් අධ්‍යාපනය ලබාදීමට යෝජනා කිරීම විහිළුවකි. මෙවැනි යෝජනාවකින් සිදුවනුයේ රාජ්‍ය අධ්‍යාපන ක්‍රමය තුළ දැනට පාසල් අතර ඇති අසමතුලිතතාව තවත් වැඩිවී ළඟම පාසල තවත් පහළට වැටීමයි. එසේම මවුබස යනු ජාතියක අනන්‍යතාව රැකෙන මූලික ලක්ෂණයයි. මවුබසින් වියුක්තවූ මිනිසා ඉතා ඉක්මනින් තම ජාතික අනන්‍යතාව නැතිකර ගනියි. එම නිසා අවම වශයෙන් දරුවා මුහුකුරා යන තෙක් හෝ මවුබසින් ඉගැන්වීම වැදගත් වේ. දරුවන්ට වෙනත් බසකින් ඉගැන්වීම ආරම්භ කළ යුත්තේ කුමන වයසේද, එසේ නම් ඒ කවර විෂයයන්ද, එසේ වෙනත් බසකින් ඉගැන්වීමට අවශ්‍ය සම්පත් රටට තිබේද යන්න කරුණු හරිහැටි විමසා බලා සිදු කළ යුතු කරුණකි.

ඉංග්‍රීසියෙන් ඉගැන්වීම කෙසේ වෙතත් ලංකාවේ ඉංග්‍රීසි බස ඉගැන්වීම නම් අතිශයින්ම අසාර්ථකය. දැනට ලංකාවේ පාසල් තුළ වසර නවයක් පමණ ඉංග්‍රීසි බස ඉගැන්වුවත් පාසලින් නික්ම යන අපේ ශිෂ්‍යයන්ගෙන් බහුතරයකට වචන කිහිපයක හෝ ඉංග්‍රීසි වාක්‍යයක් නිවැරදිව ලිවීමට, කියවීමට හෝ කතාකිරීමට හැකියාව නැත. වහාම කළ යුත්තේ ඉංග්‍රීසි විෂය නිර්දේශය වෙනස්කොට, දෙවන බස ඉගැන්වීමේ නවීන ක්‍රම භාවිත කර වයසේ එක් එක් අවස්ථාවේදී දරුවා ලබාගත යුතු දැනුම් මට්ටම් නිර්ණය කොට ඉංග්‍රීසි භාෂාව ඉගැන්වීමේ ක්‍රමය වෙනස් කිරීමයි. දෙවැනි බස සාර්ථක ලෙස උගන්වන රටවලින් මේ සඳහා උදවු ලබාගත හැකිවනු අතර, මේ කරුණ සම්බන්ධයෙන් නම් ජාතික අධ්‍යාපන ආයතනයෙන් කිසිත් වැදගත් මෙහෙයක් සිදුවේ යැයි විශ්වාස කළ නොහැක.

ආගම හා සාරධර්ම

මේ ලියවිල්ලේ ඇති වැදගත් සාධනීය කරුණක් නම් ආගම් අධ්‍යාපනය තුළට සාරධර්ම අධ්‍යාපනය (ඩ්කමැ ැාමජ්එසදබ) ඇතුළු කළ යුතු බවට ඇති යෝජනාවයි. අද ලංකාවේ සමාජයේ පවතින දුර්වලතාවක් නම් ආගම් අධ්‍යාපනය තුළින් සියලු සමාජ සාරධර්මයන් උගන්වන්නේය යන දුර්මතයයි. සමාජ සාරධර්ම කලින් කලට වෙනස්වන, සමාජය තුළ මිනිසුන් හැසිරෙන අයුරු නිර්වචනය කරන ඉගැන්වීම් වේ. යහපත් ලෙස මිනිසුන් හැසිරෙන රටවල මේ සාරධර්ම පාසල් තුළ විශේෂයෙන්ම ප්‍රාථමික ශ්‍රේණිවලදී ඉගැන්වේ. හොඳ සෞඛ්‍ය පුරුදු, සමාජ හැසිරීම්, සාමූහික ක්‍රියා, රටට ආදරය කිරීම, ජාතීන් ආගම් අතර සමගිය වැනි දේ මේ සාරධර්ම අධ්‍යාපනයට ඇතුළු වේ. විශේෂයෙන්ම සාරධර්ම නොමැති වැඩිහිටියන් බහුතරයක් සිටින ශ්‍රී ලංකාව වැනි රටක සාරධර්ම ඉගැන්වීම පාසල් තුළ සිදුකළ යුතුමය. මේ පිළිබඳව ජාතික අධ්‍යාපන කොමිෂන් සභා කමිටුවක සාකච්ඡාවක් ඇතිවූ විට ඇතැම් කමිටු සාමාජිකයන්ගේ මතය වුයේ ආගම් මගින් සියලු සාරධර්ම ඉගැන්වෙන බවයි. එවිට මේ ලියුම්කරු අසා සිටියේ, දෙපස බලා කහ ඉර මතුපිටින් පාර පැනීමට ඇති ගාථාව කුමක්ද? කියාය.

පාසල් තුළ දහම් අධ්‍යාපනය ලබාදිය යුත්තේ කෙසේද යන කරුණ ගැන මුලින්ම විමසු ශ්‍රී ලාංකික දාර්ශනිකයා මාර්ටින් වික්‍රමසිංහ මැතිතුමාය. එතුමා 1950 දශකයේදී පළ කළ වැදගත් අදහසක් නම් ආගම් දහම් ඉගැන්විය යුත්තේ ආගමික පරිසරයක් තුළ බවය. මේ කරුණ පිළිබඳව එතුමා ලියු ලිපි රැසක් ඇත. ආගමික අන්තවාදයට නැඹුරු නොවී මේ කරුණ සිදුකළ හැකිදැයි නැවත විමසීමක් කළ යුතුය.

ටියුෂන් විරෝධය

අධ්‍යාපනයේ විවිධ අංශ පුද්ගලික අංශයට භාරදීමට විවිධ තැන්වල යෝජනා කරමින්, ඒවා අධීක්ෂණය කිරීමට නොසිතන මේ ලියවිල්ලේ ඇති අනෙක් ලක්ෂණය නම් ටියුෂන් විරෝධයයි. මුදල් ගෙවා උසස් අධ්‍යාපනය ලබා ගැනීමට ඇති අයිතිය මානව අයිතිවාසිකමක් යැයි දිගින් දිගටම තර්ක කරන්නෝ ටියුෂන් විරෝධයේදී ඒ තර්කය අමතක කරති. මුදල් ගෙවා ලබාගන්නා ටියුෂන් අහෝසි කිරීමට යෝජනා කරන්නන් පුද්ගලික අධ්‍යාපන ආයතන හා විශ්වවිද්‍යාල ඇති කිරීමට යෝජනා කිරීම විමතියකි. මේ තර්කය ඇතිවන්නේ බටහිර රටවල ඇති අධ්‍යාපන ක්‍රමය ලොවෙහි ඇති හොඳම අධ්‍යාපන ක්‍රමය යැයි මේ ලියවිල්ලේ නියමුවන් සිතන නිසා විය හැකිය. ඒ රටවල ටියුෂන් නැති නිසා අපේ රටේ ටියුෂන් තිබීම වැරදි බව මොවුන්ගේ සිත් තුළ ඇති අදහස විය හැක.

රටක අධ්‍යාපන ක්‍රමය ගොඩනැගෙන්නේ ඒ රටට ආවේණික සමාජමය, දේශපාලන, ඓතිහාසික ආකල්ප මතය. ටියුෂන් ඇතිවූයේ අප රටේ විෂය නිර්දේශයේ අවුලක් නිසා හෝ ඉගැන්වීමේ හෝ ඇතිවූ ගැටලුවක් පමණක් නිසා නොවේ. මෙය දෙමවුපියන් තුළ තම දරුවන්ට ඉගැන්වීම හැකි තරම් කළ යුතු යැයි ඇති හැඟීම නිසා ඇති වූවකි. ලංකාවේ මධ්‍යම පන්තියේ විස්තාරණයද ටියුෂන් පන්ති පුළුල් වීමට හේතුවකි. මේ ටියුෂන් ලබාදීම ආසියානු සංස්කෘතියේ කොටසක් ලෙසද හඳුනාගත හැකිය. ලංකාවේ පමණක් නොව ඉන්දියාව, චීනය, ජපානය, දකුණු කොරියාව වැනි රටවල පවා දරුවන්ට ටියුෂන් දීමේ සංස්කෘතිය ඇත. බටහිර සංස්කෘතියක් ඇති එක්සත් රාජධානිය, එක්සත් ජනපදය හා ඕස්ටේ්‍රලියාව වැනි රටවලට සංක්‍රමණය වූ ශ්‍රී ලාංකිකයන් ඇතුළු ආසියාතිකයන් තම ළමයින්ට බරපතළ ලෙස ටියුෂන් ලබාදීම කරගෙන යයි.

මෙයින් අදහස් වන්නේ අප රටේ විෂය මාලාවේ හෝ ඉගැන්වීම් කලාවේ ගැටලු නැති බව නොවේ. විෂය මාලාවේ හෝ ඉගැන්වීම් කලාව වෙනස් කළත් ටියුෂන් ලබාදීම ඉදිරියටත් පැවතිය හැකිය. සිදුකළ හැක්කේ මහා පරිමාණ ටියුෂන් ගුරුවරුන් හා ආයතන ලියාපදිංචි කොට ගාස්තු පාලනය කිරීමේ ක්‍රමවේදයක් ඇති කිරීමයි. මේ කුමක් කළත් පුද්ගලික මට්ටමේ ටියුෂන් ලබාදීම වැඩිදුරටත් පවතිනු ඇත. ටියුෂන් නැති කිරීමට කාලය මිඩංගු කිරීම දැළකින් සුළං බදනවාක් මෙන් නොකෙරන දෙයකට කාලය කා දැමීමකි.

නුපුහුණු ශ්‍රමිකයන්ගේ ගැටලුව

ශ්‍රී ලංකාවේ නුපුහුණු ශ්‍රමිකයන් 10%ක ප්‍රමාණයකට අඩුකළ යුතු බව මේ ලියවිල්ලේ සඳහන් වේ. එහි සඳහන් නොවෙන වැදගත් කරුණක් නම් දත්තවලට අනුව අවුරුදු 25ට වැඩි ශ්‍රී ලංකාවේ පුරවැසියන්ගෙන් උපාධියක් ලබා ඇත්තේ 4.05%ක් පමණක් වන බවය. පාසලින් නික්ම ගිය පසු යම් වෘත්තියක් සම්බන්ධව කෙටි කාලීන හෝ ඉගැනීමක් ලබා ඇති පිරිස වයස අවුරුදු 25ට වැඩි අයගෙන් 14.06%ක් පමණක් බවය. මිලියන 22ක් වන ශ්‍රී ලාංකික ජනතාවෙන් 2023 දත්ත අනුව ශ්‍රම දායකත්වයක් ලබා දෙන්නේ මිලියන 8.4ක් පමණි. මේ අයගෙනුත් පහෙන් හතරක් (80%) කිසිදු වෘත්තීය පුහුණුවක් නොමැති අය නම් අප රටේ මුළු ජනගහනයෙන් තමන් සිදුකරන රැකියාව ගැන නිසි පුහුණුවක් ලැබුවන් ලක්ෂ 16ක් පමණකි. එසේම සිදුකර ඇති සංගණන අනුව අප රටේ මුළු ශ්‍රම බලකායෙන් 25%ක් වන කෘෂිකර්මිකයන්ගෙන් අවම වශයෙන් මාසයක හෝ පුහුණුවක් ලබා තිබෙන්නේ 1%ක් පමණි. එසේම අපේ උපාධිධරයෝ බොහොමයක් තමන් උගත් විෂයයන් නොව වෙනත් විෂයක රැකියාව කරන්නෝ වෙති.

මේ දත්තවලින් පෙනීයන්නේ ජනගහනයෙන් අතිවිශාල ප්‍රමාණයක් පාසලෙන් නික්ම ගිය පසු කිසිදු දෙයක් ඉගැනීමට සූදානම් නැති නිකම්ම නිකම් නිකමුන් පිරිසක් බවට පත්කොට ඇති බවයි. එසේ නැත්නම් ඉගැනීමට අවශ්‍යතාව තිබුණත් එයට අවස්ථාවක් සලසා නොදෙන රටක මොවුහු ජීවත් වෙති. මේ කරුණු සියල්ල නිසා අප රටේ ශ්‍රමිකයන් වැඩකරන පැය ගණනට කෙරෙන වැඩ ප්‍රමාණය හා ඵලදයිතාව ලෝකයේ අනෙක් රටවලට වඩා ඉතා පහළ මට්ටමක තිබේ. ඒ අතින් අප සිටින්නේ චීනය හා ඉන්දියාව වැනි රටවලට වඩා ගව් ගණනක් පහළිනි. අනෙක් අතින් එවන් රටවල විශාල ශ්‍රම බලකායක් සිටින නිසා එයින් පුහුණු ශ්‍රමිකයන්ගේ ප්‍රතිශතය අඩුවුවත් එය සමස්ත ශ්‍රම ඵලදායිතාවට බලපෑමක් නොකරයි. ලංකාව වැනි කුඩා රටක 80%කටත් වැඩි ප්‍රමාණයක් නුපුහුණු ශ්‍රමිකයන් වූ විට රට සංවර්ධනය කරා ගෙනයාම සිහිනයකි. මෙය 10% දක්වා අඩු කරන්නේ කුමන කාලයක් ඇතුළතද, කුමන අයුරින්ද යන්න මේ ලියවිල්ලේ සඳහන් නොවේ.

අද අප සිටින තත්ත්වයෙන් වහා අප මුදවා ගැනීමට අධ්‍යාපනය යොදාගැනීමට ජාතික අධ්‍යාපන ප්‍රතිපත්තියක් තුළින් වහාම ඉටුකළ යුතු කරුණ නම්, මේ දැවැන්ත නුපුහුණු ශ්‍රම බලකායෙන් සැලකිය යුතු පිරිසක් කෙටි කලක් තුළ පුහුණු ශ්‍රම බලකායක් බවට පත්කිරීමයි. මේ ප්‍රශ්නය හඳුනාගත් බව හෝ ඒ ගැන නිසි විසඳුමක් හෝ මේ ලියවිල්ලේ නොතිබෙන්නේ වැඩිහිටියන්ට ලබාදෙන අධ්‍යාපනය, අධ්‍යාපනයක් නොවේයැයි මෙහි රචකයන් සිතන නිසාද? මේ පිළිබඳ සඳහන් වන්නේ ජාතික නිපුණතා කොමිෂන් සභාවක් පිහිටුවන්නේ යැයි යන හිස් වාක්‍යය පමණි. එනම් දැනට ලක්ෂ 16ක්ව සිටින පුහුණු ශ්‍රම බලකාය ලක්ෂ 72ක් දක්වා වැඩිකර ගැනීමට ලක්ෂ 56ක පිරිසක් පුහුණුව සඳහා අනුගමනය කල යුතු දැවැන්ත ක්‍රියාමාර්ගය මෙහි සඳහන් නොවන්නේ තමන් පවසන දෙයේ බැරෑරුම්කම වටහානොගත් නිසා හෝ එසේ වටහාගත්තත් එයට විසඳුමක් නොදී නොතේරෙන වචන රැසකින් කියවන්නන් රැවටීමට විය යුතුය. එසේත් නැතිනම් යථාර්ථය නොහඳුනන දේශපාලනඥයන් පවසන පරිදි රට සංවර්ධනය කිරීම 2048 දක්වා කල් දා ගැනීමට අවශ්‍ය නිසා විය යුතුය.

ඉලක්කය වරදවා ගත් ලියවිල්ල

මේ ලියවිල්ල ලියූ අය සඳහන්කර ඇති පරිදි එහි මූලික පරමාර්ථය 2048දී ලංකාව පූර්ණ සංවර්ධිත රටක් බවට පත්කිරීමට ශ්‍රී ලංකාවේ අධ්‍යාපන ක්‍රමයේ ප්‍රතිසංස්කරණ ඇති කිරීමයි. ඒ සඳහා 2023 සිට 2033 දශකය සඳහා අධ්‍යාපන ක්ෂේත්‍රය සකස් කිරීමයි. ලංකාවේ සංවර්ධනය හැසිරවූ පුද්ගලයන් ලංකාව සංවර්ධිත රටක් බවට පත්කිරීමට තවත් අවුරුදු 24ක් ඉල්ලා සිටීමම විහිළුවකි. මේ ඉල්ලීම වෙනකක් නොව මේ පල්වී ගඳ ගසන, දූෂිත, අසංවේදී සමාජ දේශපාලන ව්‍යුහයට, පාලක පැලැන්තියට හා පාලන ක්‍රමයට තවත් අවුරුදු 24ක් මේ රට හැසිරවීමට අවසර ගැනීමටය. මේ අශෝබන, අශිෂ්ට ඉල්ලීම ඉෂ්ට කිරීමේ දුෂ්ට චේතනාවෙන් රචිත ජාතික අධ්‍යාපන ප්‍රතිපත්ති රාමුව උපන් ගෙහිම විකෘතිව පහළ වූ දරුවෙකි. ඒ කෙසේ වෙතත් මේ ලියවිල්ල ලංකාවේ අධ්‍යාපන ක්‍රමය ගත යුතු මඟ පිළිබඳව සාකච්ඡාවකට මඟ පාදන නිසා මේ ලියවිල්ල මේ එළඹෙන මැතිවරණ වර්ෂයේ මැතිවරණ වේදිකාවල සාකච්ඡාවට, විවාද කළ යුතු ලියවිල්ලකි.

නිදහස් අධ්‍යාපනය දුර්වල කිරීමේ අදහසින්, නිදහස් අධ්‍යාපන විරෝධීන් පිරිසක් විසින් සැඟවී සිටි එල්ල කළ ත්‍රස්ත ප්‍රහාරයක් බඳු මේ ලියවිල්ලේ ඇති යම් යම් සාධනීය ලක්ෂණ පවා මූලික පරමාර්ථයේ ඇති අසෝබන බව නිසාම නැතිවී යයි. මේ මැතිවරණ වර්ෂයේදී, මේ රටේ දේශපාලන පක්ෂ, මේ ලියවිල්ල හදාරා මෙයට තමන්ගේ පක්ෂපාතීත්වය හෝ විරෝධතාව ප්‍රසිද්ධියේ පළකළ යුතුය. ඒ බව ඔවුන්ගේ මැතිවරණ ප්‍රකාශනවල සඳහන් විය යුතුය. පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන් මේ ලියවිල්ල පාර්ලිමේන්තුවේ විවාදයට එන තෙක් නොසිට, කුම්බකර්ණ නින්දෙන් අවදිවී, දැන්ම ඉදිරියට පැමිණ මේ ලියවිල්ලට තමන් එකඟද නැත්ද යන්න ජනතාවට පැවසිය යුතුය. එවිට මේ ලියවිල්ල පිළිගත යුතුද නැත්ද යන්න කරුණ ගැන තම සුජාතභාවය නැතිකරගත් පාර්ලිමේන්තුව නොව, මේ රටේ ජනතාව තීරණය කරනු ඇත.

විශේෂඥ වෛද්‍ය අජිත් අමරසිංහ