No menu items!
29.5 C
Sri Lanka
6 June,2025
Home Blog Page 195

විල්පත්තුව රකින්න ආ ආණ්ඩුව දැන් ඉන්නේ වන සංහාරයක – සමගි ජන බලවේගයේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී කාවින්ද ජයවර්ධන

0

■ පවිත්‍රා රූපසිංහ

කොවිඩ් ව්‍යාප්තියේ දෙවන රැල්ල ආරම්භ වන්නේ ගම්පහ දිස්ත්‍රික්කයෙන්. දැන් කොවිඩ් රටේ සමාජ ව්‍යාප්තියක් දක්වා ප්‍රසාරණය වෙලා තිබෙන බව කියනවා. ඒ පිළිබඳව ඔබගේ අදහස කුමක්ද?
කොවිඩ් වෛරසය පැතිරෙන්නේ කෙනෙකුගෙන්, තවත් කෙනෙකුට. එය පුද්ගලානුබද්ධව ව්‍යාප්ත වන වෛරස් රෝගයක් කියල හඳුනාගන්න පුළුවන්. පවතින රජය අපොහොසත් වෙලා තිබෙනවා මෙම වෛරසයේ ව්‍යාප්තිය වළක්වා ගන්න. විදෙස් රටවල්වලින් පැමිණෙන පුද්ගලයින් තෝරා බේරා ගෙන විධිමත් නිරෝධායන ක්‍රමයකට යොමු කිරීමට නොහැකි වීම තුළ, පළමුවෙන් නොසැලිකිලිමත්කම නිසාම මෙම වෛරසය රට තුළ කිසියම් අවස්ථාවකදී ඇතුළු වුණා. වෛරසය පැතිරීයාම වැළැක්වීමට පළමුව ආසාදිතයින් හඳුනාගත යුතු වෙනවා. ඔවුන් හඳුනා ගැනීමටනම් පීසීආර් පරීක්ෂණ අඛණ්ඩවම සිදු කළ යුතුයි. වෛරසය ව්‍යාප්තිය ආරම්භ වෙද්දී අපි ආණ්ඩුවට දිගින් දිගටම කිව්වා රැන්ඩම් පීසීආර් පරීක්ෂණ සිදු කරන්න කියලා. මිනුවන්ගොඩ, පෑළියගොඩ ආශ්‍රිතව කොවිඩ් පොකුරු නිර්මාණය වෙද්දී අප කිව්වා ආණ්ඩුවට පීසීආර් පරීක්ෂණ සිදු කිරීම වැඩි කරන්න කියලා. ඊළඟට අපි ඉල්ලීම් කළා, සිදු කරන පීසීආර් පරීක්ෂණවල ප්‍රථිඵල හැකි ඉක්මනින් පුද්ගලයින්ට ලබාදෙන්න කියලා. ඒත් අදත් සෞඛ්‍ය ක්ෂේත්‍රයේ සමහරුන් කියමින් තියෙන්නේ, මේ වන විටත් පීසීආර් සාම්පල රසායනාගාරවල ගොඩගැහිලා කියලයි. සමහර සාම්පල කල් ඉකුත්වෙලා කියලා කියනවා. මේ තත්ත්වය තුළ ආසාදිතයකු සිටී නම් ඔහු හෝ ඇය රෝග වාහකයෙක් හැටියට මේ කාලය තුළ රෝගය බොහෝ පිරිසකට බෝ කරනවා. මේ තත්ත්වය දිගින් දිගටම පැවතීම නිසා දැන් වෛරසයේ සමාජ ව්‍යාප්තියක් දක්වා ගමන් කර තිබෙනවා.
ඊළඟට පසුගිය කාලයේ අපගේ ඉල්ලීම වුණේ හැකි ඉක්මනින් එන්නතක් පිළිබඳ අවධානය යොමු කරන ලෙසයි. ආණ්ඩුව කළේ කුමක්ද? එන්නතක් සඳහා කැපවිය යුතු කාලය වෙනත් රටවලින් ණය ඉල්ලමින් සල්ලි හොයමින් ගෙවා දැමුවා. පසුගිය වකවානුවේ රටේ සිදු වුණු සීනි වංචාවෙන් ඒ ගසා කෑමෙන් රුපියල් බිලියන 10ක් රටට පාඩු වුණා. ඒ මුදල්වලින් රටේ ජනතාවට එන්නත ලබා දෙන්න තිබුණා. අනෙක් අතට මහ බැංකු බැඳුම්කර වංචාව පිළිබඳ අවධානය යොමු කරනවා කිව්වා. එහෙම කළාද? ඒ හරහාත් රුපියල් බිලියන 10ක් පිළිබඳ සාකච්ඡා වුණා. ඒ මුදල් එන්නතක් වෙනුවෙන් යොදවන්න තිබුණා. ඒත් අවසානයේ ආණ්ඩුව කරපු දෙයක් නැහැ. ඉන්දියාවෙන් එන්නත් ලක්ෂ පහක් පරිත්‍යාගයක් විදියට රටට ලැබුණා. පුද්ගලයින් දෙලක්ෂ පනස්දහසකට එන්නත් කිරීමෙන් වසංගතය පළවා හරින්න බැහැ. මම කියන්නේ අද ආණ්ඩුව රටේ කොවිඩ් මර්දනය අසමත් වෙලා තියෙනවා කියලයි. දැන් කොවිඩ් සමාජ ව්‍යාප්තියක් සිදුවනවා. මහජන සෞඛ්‍ය පරීක්ෂකවරු ඇතුළු තවත් ක්ෂේත්‍රයේ නිලධාරීන් කියනවා රටේ වෛරසයේ සමාජ ව්‍යාප්තියක් සිදු වන බව. ඔවුන් කියන දේ අප පිළිගත යුතුයි.

ස්වභාවික පරිසරයත් තර්ජනයකට හසුවෙලාද?
මේ රජය බලයට ඇවිත් පළමුවෙන්ම පරිසරය වෙනුවෙන් එක දෙයක් කළා. ඒ තමයි වැලි පර්මිට් සහ පස් පර්මිට් ලබා දීම අහෝසි කිරීම. සාමාන්‍යයෙන් වැලි සහ පස් කියන පරිසර සංවේදී දේවල් කැණීම්වලදී පළමුව ඒ පිළිබඳ වගකිව යුත්තත්ගෙන් අවසර ලබාගත යුතුයි. ඒත් මේ ආණ්ඩුව පළමුවෙන්ම එය අහෝසි කරලා හිතුමතේ වැලි, පස් කපන්න පිළිවන් බවට සහතිකය දුන්නා. අපේ රටේ ඉතිහාසයේ කවදාකවත් ආණ්ඩුවක් මේ විදියට කටයුතු කළේ නැහැ. පුත්තලමේ තිබෙන ලෝකයම පිළිගත් තෙත් බිම් කලාපවල, රජයේ සිටින ඇමතිවරයකුගේ සොහොයුරෙක් මැදිහත්වීමෙන් විශාල විනාශයක් කළා. ඒ ප්‍රදේශයේ ඔහු හිතුමතේට ශාක, කඩොලාන විනාශ කරමින් කටයුතු කරද්දී, ආණ්ඩුව කළේ කුමක්ද? ඒ ඇමතිවරයාගේ සොයුරාට එරෙහිව නීතිය ක්‍රියාත්මක කරනවා කිව්වාට අත්අඩංගුවට පත් කරනවා කිව්වාට, සිදු වුණු හානිය පිළිබඳ තක්සේරුවක් තවමත් නැහැ, හානිපූර්ණයක් නැහැ.
අනෙක් අතට සිංහරාජය ආශ්‍රිතව සිදුවුණු සංහාරය අපි මෙහිදී මතක් කළ යුතුයි. අනෙක් ආසන්නතම සිද්ධිය තමයි ගම්පහ අධිවේගී මාර්ගය අසබඩ තිබෙන ලෝකයේ දුර්ලභම ශාකයක් වශයෙන් හඳුනාගෙන ඇති කෘඩියා සිලනිකා ශාකය ඉවත් කරන්නට කටයුතු කිරීම. දේවානි කියන රාජ්‍ය නිලධාරිනිය මැදිහත්වෙලා එය බේරා ගන්නට උත්සාහ කරනවා. තවත් පරිසරය ගැන කතා කරද්දී වැදගත්ම දේ තමයි මේ ආණ්ඩුව ඌරුවලිගේ ඇත්තන්ටත් තමන්ගේ ගම්බිම් බේරගන්න උසාවි යන තැනට පත් කර තිබෙනවා කියන කාරණය. මේ ආණ්ඩුව බලයට අවේ විල්පත්තු වනාන්තරය බේරා ගන්නවා කියලයි. නැත්නම් විල්පත්තු කැළෑ පාළුවන්ට දඬුවම් දෙනවා කියලයි. ඒ විදියට කැළෑ බේරගන්න කියල ආපු අය දැන් තරගෙට කැළෑ කපන්න පටන් අරන් තියෙනවා. සිංහරාජය, යාල වගේ ඉතාමත් වටිනා වනාන්නතර ඇශ්‍රිත සම්පත් විනාශ කරමින් ආණ්ඩුව ඉදිරිට යන බවක් පේනවා. මේ ළඟදී දැව සංස්ථාවේ ඉහළ නිළධාරියෙක් කියනවා ලංකාවට ලී ආනයනය කිරීමට කෝටි ගණනක් වැය කිරීමට අවශ්‍යය බව. ඊට ප්‍රතිචාරය කුමක් විය හැකිද? ලංකාවේ මෙච්චර ගස් තිබියදී එපමණ මුදලක් වැය කරන්නේ කුමකටද කියා විමසාවි. රටේ ගස් භාවිත කර ලී සපයාගත හැකි බව ඔවුන් ඊළඟට කියන්නට නියමිතයි. ඉදිරියේදී ගස් කොළන් කැපීමට ඉඩහසර ආණ්ඩුව හදා ගන්නවා. ඒ විදියට නුදුරු අනාගතයේදී අපේ රටේ මිනිස්සුන්ට ජීවත්වීමේ අයිතිය උදුරලා දාන්න මේ ආණ්ඩුවට සැලැස්මක් තියෙනවා.

ගම සමඟ පිළිසඳර ගැන අදහස මොකක්ද?
ගම සමඟ පිළිසඳර කියන ජනාධිපතිගේ සංකල්පය අප විවේචනය කරන්නේ නැහැ. ගමේ මිනිස්සු සමඟ පිළිසඳරේ කිසිම ගැටළුවක් නැහැ. නමුත් මෙහිදී සිදුවන්නේ කුමක්ද කියා විධිමත්ව සොයාබැලිය යුතුයි. මේ ක්‍රියාවලිය සිදු වන්නේ ඉතාමත් ප්‍රාථමික විදියටයි. ආණ්ඩුව අද කොටස් දෙකකට බෙදිලායි තියෙන්නේ. රජය ඇතුළේ තීන්දු තීරණ ගන්න බැහැ. ගැසට් තමයි ඊට හොදම උදාහරණය වෙන්නේ. අද ගැසට් ගහනවා, හෙට අකුළා ගන්නවා. ටයිල් ආනයනය සම්බන්ධයෙන් පසුගිය සතියේ දවල් ගැසට්එකක් නිකුත් කරලා රාත්‍රියේ අහෝසි කළා. ඒ තත්ත්වයට අද ආණ්ඩුව පත්වෙලා තිබෙනවා. රට මෙවැනි තත්ත්වයකට පත්වෙලා තිබියදී ජනාධිපති ගම හෝ නගරය හෝ රට හෝ ජාත්‍යන්තරය සමග පිළිසරේ යෙදුණාට වැඩක් වෙන්නේ නැහැ. රාජ්‍ය යාන්ත්‍රණය බෙදිලා දුර්වල වෙලා තිබෙද්දී ගම සමඟ පිළිසඳරෙන් පමණක් රට හදන්න බැහැ.

දැන් රටේ මිනිස්සු ජීවන බරින් මිරිකිලා ඉන්නේ. ඒ ගැන ඔබ සංවේදීද?
ඇත්ත වශයෙන්ම ඔව්. මගේ දිස්ත්‍රික්කයේ පමණක් නොවෙයි මගේ රටේ ජනතාව දැන් අන්ත දුක් විඳිනවා. ඒත් පවතින ආණ්ඩුවට රටේ මිනිස්සු විදින වේදනාව තේරෙන බවක් පේන්න නැහැ. මුලින්ම හාල්වලට රුපියල් 90 ක් කියලා ආණ්ඩුව මිලක් නියම කළා. හාල් කඩවල්වලට ගිහින්, හාල් පරීක්ෂා කරලා, කාල බලලා එහෙම තමයි ඒ තීන්දුව ගත්තේ. ඒත් අද හාල් කිලෝවක මිල කීයද? රුපියල් 120යි හෝ 130යි. පොල් පිළිබදව ඇමතිවරයෙක් ඉන්නවා. ඔහු පොල් ගහට නැගලා පොල් කඩාගෙන ඇවිත් පොල් ගෙඩිය මැනලා බලලා ගැසට් ගැහුවා. දැන් පොල් ගෙඩියක් රුපියල් 100 යි. අනෙක තමයි, සැමන් රුපියල් 100යි කියලා ගැසට් ගැහුවා. දැන් සැමන් ටින් එකක් රුපියල් 250යි, 300යි. ගැසට්වල වටිනාකම මේ ආණ්ඩුව නැතිකරලා දැම්මා.
ඇත්තවශයෙන්ම ජනතාව අද දුක්ඛිත තත්ත්වයකට පත්වෙලා තිබෙනවා. පොදු ජනතාවගේ බඩගින්නට විසඳුමක් දෙන්න මේ ආණ්ඩුවට බැරිවෙලා තිබෙනවා. මේ අදූරදර්ශී පාලකයින්ට රටේ ණය ගෙවාගන්න බැරිව ඉන්නවා. නීතිය, සාමය සහ සාධාරණය කියන දේ සමාජයෙන් ඈත්වෙලා ගිහින් තියෙනවා. මේ හැම දෙයක් තුළම ආණ්ඩුව දෙකට බෙදීම බලපාලා තියෙනවා කියලා කියන්න කැමතියි. විමල් වීරවංශ , පොහොට්ටුව සහ බැසිල් පිල අතර තිබෙන අවුල දැන් එළිපිට පේන්න අරන් තිබෙනවා. විමල් වීරවංශ නැගෙනහිර පර්යන්තය ඉන්දියාවට ලබාදෙනවාට විරුද්ධ වුණා. විමල් අද කුණු බක්කියට වීසි වන්නේ ඒ නිසාද කියලා අපට හිතෙනවා.

කොවිඩ් වසංගතය පැතිරීම හමුවේ ගම්පහ දිස්ත්‍රික්කයේ තත්ත්වය බරපතලයි නේද? දිස්ත්‍රික්කය කෙරෙහි ප්‍රමාණවත් අවධානයක් ආණ්ඩුවට තිබෙනවාද?
ගම්පහ දිස්ත්‍රික්කයේ ආණ්ඩුවේ ප්‍රබල ඇමතිවරුන් දැන් සිටිනවා. ඒත් අද දිස්ත්‍රික්කයට කුමක්ද වෙලා තිබෙන්නේ. අද මීගමුවේ ධීවර ජනතාව ඉතාමත් අසීරු තත්ත්වයකට පත්වෙලා ජීවිත කඩා වැටිලා තිබෙනවා. අනෙක් පැත්තෙන් මීගමුව ආශ්‍රිතව සංචාරක කර්මාන්තය බිද වැටීම නිසා ජනතාවට එදිනෙදා රක්ෂා නැතිවෙලා අන්ත අසරණ තත්ත්වයකට ඇද වැටිලා තිබෙනවා. අනෙක් පැත්තෙන් කොවිඩ් ව්‍යාප්තිය නිසා දිස්ත්‍රික්කයේ ජනතාව ජීවත් වෙන්නේ හෙම්බත් වෙලා. දිස්ත්‍රික්කයේ විදෙස්ගත ශ්‍රමිකයින් ඇතුළු විදේශවල හිරවෙලා සිටින බොහෝ පිරිසක් සිටින බව මා හදුනාගෙන තිබෙනවා. ඒ අය මව්රටට ගෙන්වා ගැනීමේ බරපතල ප්‍රශ්නයක හිරවෙලා සිටිනවා. ආණ්ඩුව ඒ රටවල සිට පැමිණෙන ශ්‍රමිකයින්ගේ ගුවන් ටිකට් එකෙන් පවා ගසා කනවා. හෝටල්වල නිරෝධායනය කරලා ඒවායින් ගසාකනවා. තවත් අය පිරිසක් රටට එන්න විදියක් නැතිව ඒ රටවල හිරවෙලා පීඩා විදිනවා. කොවිඩ් අරමුදලක් කියල තිබුණත් ඒ මිනිස්සු වෙනුවෙන් සතයක් වියදම් කරන්න මේ ආණ්ඩුව කැප වෙන්නේ නැහැ. ඇත්තවශයෙන්ම ගම්පහ දිස්ත්‍රික්කය ඇතුළු රටේම ජනතාව අනතුරක හෙළන්න මිසක් ගොඩගන්න ආණ්ුඩවේ වැඩ පිළිවෙලක් ඇත්තේ නැහැ. මේ වගේ ආණ්ඩුවක් අපේ රටේ ඉතිහාසයේ කවදාවත් තිබුණේ නැති බව අවසාන වශයෙන් කිව යුතුයි.■

ගෝත්‍රිකවාදී නම් පොහොට්ටුව එක්ක ඉන්න බෑ – ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණේ ලේකම් නීතිඥ සාගර කාරියවසම්

විමල් වීරවංශ කීවේ ගෝඨාභය රාජපක්ෂට පක්ෂ සභාපතිත්වය දෙන්න ඕනෑ කියලයි. ඒ අදහසට පොහොට්ටුවේ අය විරුද්ධයිද?
ඕක වුණේ මෙහෙමයි. අපි මාධ්‍ය සාකච්ඡාවක කියපු දෙයකින් කෑලි ටිකක් කපලා මාධ්‍යවල දාන්නේ. විනාඩි 15ක් විතර කාරණයක් විස්තර කළාම ඒකෙන් විනාඩියක් විතර දාන්නේ. එතකොට අපේ අදහස සම්පූර්ණයෙන් එන්නේ නෑ. මම චමුදිත සමරවික්‍රමගේ ව්ලොග් එකටත් ඔය කතාවම කීවානේ. ඒක බැලූ කෙනෙක් ඔය වැරදි වැටහීම ඇති කරගත්තේ නෑ.

මොකක්ද හරි කතාව..
ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතාට පක්ෂ නායකත්වය දීම සම්බන්ධයෙන් අපට ප්‍රශ්නයක් නෑ. ඔහුට ඒකට සුදුසුකම් තියෙනවා. ඒ සම්බන්ධයෙන් අපේ කැමැත්තත් තියෙනවා. ඒක නෙවෙයි මෙතැන ප්‍රශ්නය. අපි මේ පක්ෂය ගොඩනැගුවේ මහින්ද රාජපක්ෂ කියන ප්‍රතාපවත් නායකයාගේ ජන ආකර්ශනය, එතුමා කෙරෙහි පවතින ජන කැමැත්ත පදනම් කරගෙන. අපි එතුමාගෙන් පක්ෂයක් හදලා එතුමා ඉවත් කරන්න තරම් ගුණමකු තැනට වැටෙන පක්ෂයක් නෙවෙයි. පටු දේශපාලන වාසියක් වෙනුවෙන් එහෙම වෙන්න ඕනෑ නැහැ.

ඒ කියන්නේ ගෝඨාභයට නායකත්වය දෙන විට, මහින්ද රාජපක්ෂ ඉවත් කරන්න සිදු වෙන බව විමල් වීරවංශ හංගනවා..
විමල් වීරවංශ මහත්තයා ඒ පැත්ත ගැන කියන්නේ නෑනේ. මහින්ද රාජපක්ෂ මැතිතුමා අදටත් දේශපාලනයේ ඉන්නවා. රටේ අගමැතිවරයා. ඒ නායකත්වය ගලවලා අරගෙන ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහත්තයාට දෙනවානම් එතැන සදාචාරාත්මක ප්‍රශ්නයක් තියෙනවා. අපි කතා කළේ ඒක ගැන.

ඔබ පෙන්වන්නේ මහින්ද රාජපක්ෂම වර්ණනා කරපු විමල් වීරවංශට දැන් මහින්ද හොඳ මදි බව..
ඒක තමයි. විමල් වීරවංශ මහත්තයා මොන අරුතින් ඒක කීවාද කියන එක අපටත් ප්‍රශ්නයක්. සමහර මාධ්‍යවේදීන් මගෙන් ඇහුවා මෙහෙම දෙයක් කියන එකේ යටි අරමුණ රාජපක්ෂ සහෝදරයන් අතරේ යම්කිසි ආරවුලක් ඇති කිරීමද කියලා. මම හැමෝටම දීපු උත්තරය තමයි ඔහුගේ අරමුණ මොකක්ද කියලා අපි නොදන්න බව. ඒ නිසා තමයි අපි ඉල්ලුවේ මේකේ අරමුණ රටේ ජනතාවට පැහැදිලි කරන්න ඕනෑ බව. අපි පක්ෂයක් විදියට එතැන නෑ. ආත්මාර්ථකාමී තැනකට අපි යන්නේ නෑ.

ඔහු කියා තිබුණා ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ජනාධිපති ලේකම් කාර්යාලයේ තනි වූ කතාවක්..
ඒ අදහස මොන පදනමකින් කීවාද කියා දන්නේ නෑ. අපට නම් තනිවීමක් පේන්න නෑ. ජනාධිතිවරයා ඉතා හොඳින් තමන්ගේ දේශපාලන කටයුතු කරගෙන යනවා. එතුමා ගම සමඟ පිළිසඳර වැඩසටහනෙන් මෙතෙක් ජනාධිපතිවරුන් නොගිය ආකාරයට ඈත පිටිසර ගම්දනව්වලට යනවා. එතුමා කාර්යාලයක සිරවෙලා, තනිවෙලා කියලා අර්ථකතනයක් දෙන්න යනවා නම් ඒකට පදනමක් තියෙන්න එපැයි. ඔහු දැන් ඒ කතාව පැහැදිලි කරන්න ඕනෑ. ජනාධිපතිවරයා තනි වුණා නම්, ඒක වුණේ කොහොමද කියලා.

විමල් වීරවංශ පොදුජන පෙරමුණ හදන්නට පසුබිම සැකසීමට ලොකු මහන්සියක් ගත් බව සමහරුන් කියනවා නේද?
මම ඉතා පැහැදිලිව සහ වගකීමෙන් කියනවා. විමල් වීරවංශ මහතා කිසිදු කැපකිරීමක් හෝ නායකත්වයක් පොදුජන පෙරමුණ බිහි කරන්නට දැක්වුවේ නෑ. පොදුජන පෙරමුණ හැදුවේ බැසිල් රාජපක්ෂ මහත්තයා. එතැනදී සමහර කට්ටිය උත්සාහ දැරුවා අලුත් පක්ෂයක් බිහිවීම වළක්වන්න. ඒකාබද්ධ විපක්ෂය හැටියටම ගෙනියමු කියලා කිව්වා. ඒත්, පක්ෂයක් බිහි කළ යුතු බව දැඩිව කීවේ බැසිල් රාජපක්ෂ මහතා. ඒ නිසා පොදුජන පෙරමුණ බිහිවීම ගැන කිසිම ගෞරවයක් විමල් වීරවංශ මහතාට දෙන්න ලෑස්ති නෑ.

ඒත්..
2015 ජනාධිපතිවරණය මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා පරාජය වුණාට පස්සේ ඇති වූ ජන බලවේගය වෙනුවෙන් යම්කිසි සාධනීය කාරණයක් එතුමා ඉටු කළ බව පිළිගන්නවා. අපි එහෙම කුහක නෑ. විමල් වීරවංශ කරපු කාර්යභාරය නෑ කියන්න තරම් අපි කුහක නෑ. ඒත් එතුමාට අයිති නොවන දෙයක් ලබා දෙන්නේත් නෑ.

ජාතික නිදහස් පෙරමුණ ඇතුළු අය තමන්ට නිසිපරිදි නාමයෝජනා නොලැබුණු බව කේන්තියෙන් හිටියා නේද?
එහෙම කියන්නේ කොහොමද. විමල් වීරවංශ මහත්මයාගේ පක්ෂයේ මන්ත්‍රීවරුන් කීදෙනෙක් පාර්ලිමේන්තුවේ ඉන්නවාද.

හයදෙනෙක්..
ඒ අය අතරේ ඡන්දයෙන් තේරී පත් වූ අයට අමතරව ජාතික ලැයිස්තු මන්ත්‍රීවරයෙකුත් ඉන්නවා. අපි ඒකත් දුන්නා. විමල් වීරවංශ මහතා එහෙම චෝදනාවක් කරනවානම් පුදුමයක්. දේශපාලනය ගැන දන්න කෙනෙක් එහෙම චෝදනාවක් කරන්නේ නෑ. දේශපාලනය නොතේරෙන අන්ධ භක්තියෙන් ඔහු අදහන කෙනෙක් ඔය වගේ කතාවක් විශ්වාස කරයි. ඒත්, මහපොළොවේ දේශපාලනය දන්න කිසිදෙනෙක් ඔවුන්ට අසාධාරණයක් වූ බව කියන එකක් නෑ.

ප්‍රශ්නය තිබුණේ නාමයෝජනා ලැයිස්තු දානකොට කඩුවෙල ආසනේට පොහොට්ටුවේ කිහිපදෙනෙක් දාලා, කොළඹින් අංක එකට විමල් වීරවංශ එන එක වැළැක්වුවා කියා..
ඕක පුහු තර්කයක්නේ. කොළඹ අංක එක වුණේ සරත් වීරසේකර මහතා. ඔහුට ආසනයක්වත් තිබුණේ නෑ. ඔහු අම්පාරේ ඉඳලා ඡන්දෙට මාසෙකට කලිනුයි කොළඹට දැම්මේ. ඔතැන වෙන ප්‍රශ්නයක් තිබුණා. අපි කොළඹ ආසන විදියට සලකන්නේ හෝමාගම, කැස්බෑව, මහරගම, කඩුවෙල කියන ආසන. පක්ෂයක් හැටියට සමීක්ෂණ වාර්තා කැඳෙව්වාම පෙනී ගියා කඩුවෙල දේශපාලනයේ බිඳවැටීමක් තියෙන බව. අපි අපේක්ෂකයන් කිහිපදෙනෙක් දාපු හින්දයි කඩුවෙල මේ තරමින් හරි බේරගත්තේ. නැත්නම් ඊට වඩා තත්වය නරක් වෙන්න තිබුණා.

විමල් වීරවංශ ඊළඟ ජනාධිපතිවරණ අපේක්ෂකයෙකු වෙන්නට හීන දකින බව ඇතැම් මාධ්‍යවල ලියා තියෙන බව දැක්කා..
මම නම් ඕවා දන්නේ නෑ. ඉතිං එහෙම අදහසක් තියෙනවානම් විමල් වීරවංශ මහත්තයාම තමයි ඇවිත් ජනතාවට කියන්න ඕනෑ. අපේ ආණ්ඩුවේ කැබිනට් මණ්ඩල සාමාජිකයෙක් විදියට ඉන්නවා. දැන් අපි පත් කරගත් ජනාධිපතිවරයෙක් හා අගමැතිවරයෙක් ඉන්නවා. ඒ අයත්, කැබිනට් මණ්ඩලයත් ගන්න තීන්දු තීරණ වෙනුවෙන් විමල් වීරවංශ මහත්තයාට සාමූහික වගකීමක් තියෙනවා. ඒක ඉටු කරන්න එතුමා බැඳී ඉන්නවා. ඊට පරිබාහිර බලාපොරොත්තු එතුමාට තියෙනවානම්, කළ යුත්තේ කැබිනට් මණ්ඩලයෙන් ඉවත් වෙලා අවශ්‍ය බලාපොරොත්තු පසුපස හඹා යෑම. කැබිනට් මණ්ඩලයේ ඉඳන් ආණ්ඩුවට පහරදෙමින් ඒ අරමුණු පස්සේ ගියොත්, ඒකෙන් එතුමාටත් හානියක් වෙනවා. ආණ්ඩුවටත් හානියක් වෙනවා. වඩාත් විශාල හානිය වෙන්නේ රටේ මහජනතාවට.

ආණ්ඩුවේ බලතල හා වරප්‍රසාද ලබමින් ආණ්ඩුවේ නෙවෙයි වගේ විවේචනය කරන්න සමහර අය කැමතියි..
ඒක පාර්ලිමේන්තු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට ගැලපෙන්නේ නෑ. සම්ප්‍රදාය අනුව කැබිනට් මණ්ඩලයේ හැම සාමාජිකයෙක්ම තීන්දු ආරක්ෂා කරන්න ඕනෑ. විරුද්ධ නම් සාමාජිකත්වයෙන් ඉවත් වෙන්න ඕනෑ. ඒ තුළ තමයි ආණ්ඩුවක් ශක්තිමත්ව ගෙනියන්නේ. නැත්නම් අරාජික වෙනවා. ඔබ කියන ආකාරයේ යටි අරමුණු තියෙනවාද කියා මා දන්නේ නෑ. ඒක අපට වැදගත් වෙන්නේත් නෑ. ඒත්, හැටනවලක්ෂයක් ජනතාව දුන් ජනවරමට හානියක් වෙනවා. ඒකට ඉඩ දෙන්න බෑ.

අන්තිමේ විශාල ගැටුමක් ඇතිවෙලා..
අපට කිසිම ගැටුමක් ඇති කරගන්න ඕනෑ නෑ. ඒ නිසා තමයි කලින්ම මේ ගැන ප්‍රකාශයක් කරලා එතුමාගේ තැන මොකක්ද කියලා පෙන්නලා දුන්නේ. ගැටුමකට යන්න ඉඩ තිබුණ නිසයි. අපට කිසිම ඕනෑකමක් නෑ තුනෙන් දෙකක බලයක් සහිතව පිහිටුවාගත් රජයක් අපහසුතාවට පත් කරන්නට. ඒත්, මීට කලින් අවස්ථාවල සිදුවීම් දැකලා තමයි අපි දැන් කතා කරන්නේ.

විසිවන සංශෝධනය වෙලාවේත් මෙහෙම කතා කළානේ..
ඒක තමයි. හැම දේටම සීමාවක් තියෙනවානේ. දිනෙන් දින මේ හානිය කරන්නේ පොදුජන පෙරමුණට නෙවෙයි. පොදුජන පෙරමුණ කියන දැවැන්ත වෘක්ෂය වටේ පස් බුරුල් කරලා, විමල් වීරවංශ මහත්තයාට හානියක් කරන්න බෑ. පොදුජන පෙරමුණ විශ්වාස කරලා එයින් මේ රට සංවර්ධනය කරන්නට බලාපොරොත්තුවෙන් ඡන්දය දුන් ජනතාවටයි පාඩුව.

පොදුජන පෙරමුණ සන්ධාන දේශපාලනය කරන්න දන්නේ නෑ බව ශ්‍රීලනිපයත් ඇතුළු ආණ්ඩුවේ සන්ධානගත පක්ෂ කියනවා..
ඒ චෝදනා නගන්න ඕනෑ තැන් තියෙනවා. ඕවා කතා කරන්න පක්ෂ නායක රැස්වීම් තියෙනවා. ඒවාට මමත් සහභාගී වුණානේ. ඒ තැන්වලදී ඔයවගේ විරෝධතාවක් ආවේ නෑ. කිසිම පක්ෂයක් බලෙන් අරගෙන ඇවිල්ලා අපේ ලකුණෙන් තරග කරවන්න බෑ.

බෑ කියද්දී, බලෙන් තරග කෙරෙව්වේ නෑ..
එහෙම වුණේ නැහැනේ. කැමැත්තෙන් තමයි තරග කළේ. ඒ පක්ෂවලට ලැබිය යුතු සියළු ගෞරවය සහ අවස්ථා අපි දුන්නා. සුරක්ෂිතභාවය අපි සැපයුවා. ඔවුන්ට ජයග්‍රහණය දුන්නා. දැනටත් ඔවුන්ට ලැබෙන්න ඕනෑ වරප්‍රසාද කිසිම අඩුවකින් තොරව ලබාදෙනවා. තවම අපට එහෙම පැමිණිල්ලක් කරලා නෑ.

විමල් වීරවංශලා එක්ක ප්‍රතිපත්තිමය භේදයක් තියෙනවාද? උදාහරණයක් ලෙස විමල් වීරවංශ වැනි නායකයන් සිංහල ජාතිකවාදය සහ ඉන්දියන් විරෝධය මත දේශපාලනය කරනවා..
පොහොට්ටුව කියන්නේ ජාතිවාදී පක්ෂයක් නෙවෙයි. ජාතිකවාදී පක්ෂයක්. අපි ශ්‍රී ලාංකීය ජාතිකවාදය පදනම් කරගත්ත පක්ෂයක්. අපට ජාතිවාදයක්, ආගම්වාදයක් නෑ. අපි තේරුම්ගන්න ඕනෑ දේ තමයි, අපි එක්ක ශ්‍රී ලංකාවේ කොමියුනිස්ට් පක්ෂයත් වැඩ කරන බව. ඊට අමතරව ලංකා සමසමාජ පක්ෂය, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී වාමාංශික පෙරමුණ ආදී වාමාංශික පක්ෂ තියෙනවා. අපි එක්ක මුල් අවස්ථාවේදී ෆෙඩරල් තත්වය දක්වා යා යුතු බව කී ශ්‍රී ලංකා මහජන පක්ෂය. මේ වෙනකොට පිල්ලෙයාන් මැතිතුමාගේ පක්ෂය ඉන්නවා. ඒ හැමෝම එක්තරා පොදු කාරණයකදී එකට එකඟ වෙනවා. ඒ තමයි අපේ පක්ෂයේ තියෙන මූලධර්ම. අපි ශ්‍රී ලාංකික ජාතිය වෙනුවෙන් පෙනී සිටින පක්ෂයක් බව. එහෙම නැතිව අපි මුස්ලිම් පක්ෂයක්, දෙමළ පක්ෂයක් හෝ යම් ආගමකට අයිති පක්ෂයක් කීවොත් හැමෝටම එකතු වෙන්න බෑ. ශ්‍රී ලංකාව දියුණු කරන්න ඕනෑ, ශ්‍රී ලංකාවේ ස්වෛරීත්වය රකින්න ඕනෑ කියන ඕනෑම පක්ෂයක් වෙනත් ප්‍රතිපත්ති මොනවා වුණත් පොදුවේ වැඩ කරනවා.

ඒ අනුව තමන්ගේ පක්ෂයේ ප්‍රතිපත්ති පසෙක තබා පොදු අරමුණ වෙනුවෙන් සම්මුතියකට එනවා..
අරමුණු පසෙක තබනවා නෙවෙයි. අපේ පක්ෂයේ තියෙන්නේ රටේ හැමෝටම පිළිගන්න පුළුවන් ප්‍රතිපත්ති. සිංහලයාට, දමිළයාට, මුසල්මානුවාට කියා වෙන්කරපු ප්‍රතිපත්ති නෑ. ශ්‍රී ලාංකිකත්වයට ගරු කරන හැමෝටම එකතු වෙන්න පුළුවන්. අනෙක් කාටවත් අවුලක් නෑ. ම්ලේච්ඡ, ගෝත්‍රිකවාදී තැනක ඉන්නවා නම් පොහොට්ටුව එක්ක ඉන්න බෑ. එහෙම නැති ඕනෑ කෙනෙක්ට අපිත් එක්ක එකතු වෙන්න පුළුවන්.■

එන්නත (දුර්)කළමනාකරණය

0

කෝවිඩ් වසංගතය පාලනය කිරීමේ දී මුලින් කරගෙන ආ පුරසාරම් දෙඩිල්ල පවා අතහැර දමන්නට සිදුවන තරම් අසමත්කමක් ප්‍රදර්ශනය කරන ආණ්ඩුව, කෝවිඩ් ප්‍රතිශක්තිකරණ එන්නත සම්බන්ධයෙන් ද දක්වන්නේ එවැනි ම අසමත්කමකි.

දැනට ලංකාවට ලැබී තිබෙන්නේ ඉන්දියාවේ පරිත්‍යාගයක් ලෙස ලැබුණු, කොවිෂිල්ඩ් එන්නතෙන් මාත්‍රා ලක්‍ෂ පහක් පමණ ය. එක පුද්ගලයකුට මාත්‍රා දෙකක් බැගින් එන්නත් කළ යුතු යැයි සැලකුවහොත්, එය ප්‍රමාණවත් වන්නේ පුද්ගලයන් ලක්‍ෂ දෙකහමාරකට පමණ ය. රටේ සෞඛ්‍ය ක්‍ෂෙත්‍රයේ, හමුදාවල වැනි කෝවිඩ් මර්දනයට පෙරමුණෙහි කටයුතු කරන අයට එන්නත දුන් පසු, වැඩිහිටි, රෝගී, ළමා වැනි අවදානම් ස්තරවල ජනතාවට දෙන්නට ඉතිරි වන එන්නතක් නැති තරම් ය.

ලංකාවේ ජනගහනය ආසන්න වශයෙන් ලක්‍ෂ දෙසිය විස්සකි. කෝවිඩ් සඳහා සමාජමය ප්‍රතිශක්තිකරණයක් ඇති කර ගැනීමට නම්, එම මුළු ජනගහනයෙන් සියයට අසූවකට වත් එන්නත ලබා දිය යුතු ය. ඒ කියන්නේ ලක්‍ෂ එකසිය හැත්තෑ හයකටවත් එන්නත ලබා දිය යුතු ය. මාත්‍රා දෙකක් ලබා දීම සඳහා මාත්‍රා ලක්‍ෂ තුන්සිය පනස් දෙකක් ලැබිය යුතු ය. ඒ තරම් ඉහළ අවශ්‍යතාවක් තිබියදී, අප උදම් අනන්නේ ඉන්දියාවෙන් අපට ආධාරයක් සේ ලැබුණු එන්නත් ලක්‍ෂ පහක් ගැන ය. ඒ අතර, ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානයේ ආධාරයක් හැටියට තවත් එන්නත් ලක්‍ෂ දහසයක් තව දින 18කින් ලංකාවට ලැබෙන බව මාධ්‍ය වාර්තා කර තිබේ. එය ද සෑහෙන්නේ පුද්ගලයන් ලක්‍ෂ නවයකට පමණි.

මේ සරල සංඛ්‍යා ලේඛන දෙස බැලූ විට වුව ද, ලංකාව කෝවිඩ් ප්‍රතිශක්තිකරණයට අදාළ ව වුව ද සිටින්නේ කවරාකාර ප්‍රාථමික අවස්ථාවක දැ’යි පැහැදිලි ව පෙනෙනු ඇත. අපට විශ්වාසය තබන්නට සිදු වී තිබෙන්නේ ලංකාවට අනුකම්පාවෙන් කෝවිඩ් ප්‍රතිශක්තිකරණ දානයක් කවුරුන් හෝ කරන තුරු ය. ලෝකයෙන් උතුම් ම රට හදන්නට මීට වසරකට හමාරකට පෙර නායකයකු හොයා ගත් ලංකාවට, එවැනි දානයක් ලැබෙන තුරු බලා සිටින්නට සිදුවීම කෙතරම් ශෝචනීය ද? (ගම සමග පිළිසඳරක් යන මැයෙන් වරින්වර මහජන මුදල් මිලියන ගණනින් වැය කරමින් පැවැත්වෙන මාධ්‍ය සංදර්ශනයට වැය කෙරෙන මහජන මුදල්වලින් කොයි තරම් ප්‍රමාණයක් ප්‍රතිශක්තිකරණ එන්නත් මිල දී ගත හැකි දැයි ගණන් බැලීමට කලබල නොවන්න.)

දැනට රජයේ මැදිහත් වීමෙන් කෝවිඩ් ප්‍රතිශක්තිකරණ එන්නත දෙන්නේ රජයේ ප්‍රමුඛතාව අනුව මුල් පෙළේ සිටින සමාජ ස්තරවලට ය. අපි උදාහරණයකට සෞඛ්‍ය ක්‍ෂෙත්‍රය ගනිමු. ලංකාවේ සෞඛ්‍ය ක්‍ෂෙත්‍රය සමන්විත වන්නේ රජයේ සොඛ්‍ය අංශවලින් පමණක් නොවේ. රජයේ සෞඛ්‍ය සේවය එම ක්‍ෂෙත්‍රයෙන් සියයට හැටක් පමණ නියෝජනය කරන විට, පෞද්ගලික අංශයේ සෞඛ්‍ය ආයතන සියයට හතළිහක පමණ කොටසක් ආවරණය කරයි. මේවායේ සිටින්නෝ ද රෝගීහු, වෛද්‍යවරු, හෙද හෙදියෝ හා අනෙකුත් අදාළ සෞඛ්‍ය සේවකයෝ ය. ව්‍යුහය අතින් ඒවා රජයේ සෞඛ්‍ය ක්‍ෂෙත්‍රයට වෙනසක් නැත. ඒ අතරින් සමහර පෞද්ගලික රෝහල්වල කෝවිඩ් වාට්ටු පවත්වා ගෙන යෑමට ද රජය අවසර දී තිබේ. ඒ අනුව, කෝවිඩ් රෝගීන් සමග ඍජුව ගැටෙන පිරිසක් පෞද්ගලික සෞඛ්‍ය ක්‍ෂෙත්‍රයේ සිටිති.

ප්‍රතිශක්තිකරණ ප්‍රමුඛතා ලැයිස්තුවේ මේ පිරිස සිටින්නේ මුල් අංකවල නම් නොවේ. එහෙත්, කෝවිඩ් වාට්ටුවලදී මෙන් ම සාමාන්‍ය චැනලින් හා බාහිර රෝගී අංශවලදී මේ අය, ඍජුව ම මහජනතාව සමග සම්බන්ධ වෙති. ඒ අවදානම ගන්නට ඔවුන්ට සිදු වී තිබෙන්නේ එන්නත නොලබා පමණක් නොව, කවදාක ලැබේවි දැ’යි කිසිම අනුමානයක් ද නැතිව ය. මෙහි කිසියම් අවුලක් තිබෙන බව කිසිවකුට පෙනේ ද?

කෝවිඩ් ප්‍රතිශක්තිකරණ එන්නත, ලංකාවට ගෙන්වන්නට පෞද්ගලික රෝහල්වලට අවසර නොදෙන්නේ ඇයි? ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානය පිළිගත් හෝ ලංකා ආණ්ඩුව පිළිගත් එන්නත් විශේෂ ලංකාවට නිශ්චිත නියාමන ක්‍රමවේද යටතේ ලංකාවට ගෙන්වීමටත්, මුදල් ගෙවා ඒවා ලබා ගැනීමට අවශ්‍ය අයට ලබාගැනීමට අවකාශය සැලසීමටත් තීරණයක් ගතහොත්, එකක්, ආණ්ඩුව සැලකිය යුතු බරකින් නිදහස් වෙයි. දෙක, සමාජ ප්‍රතිශක්තිකරණය වැඩිවන්නට එය හේතු වෙයි. තුන, දැනට ආණ්ඩුවේ ප්‍රමුඛතා ලැයිස්තුවල නැති, විවිධ වෘත්තීන්වල යෙදෙන මහජනයා සමග නිතර ගැවසෙන බොහෝ පිරිස්වලට, ඉන් මහත් සේවයක් සැලසෙයි. ආණ්ඩුවේ අද්විතීය වියතුන්ට, මේ ගැන අදහසක් තිබේ ද?■

2019 දී රුපියල් මිලියන 1491ක බීජ ආනයනය කරලා

0

2021 පෙබරවාරි 01 දින දරණ විගණකාධිපතිවරයාගේ එළවළු බීජ දේශීය වශයෙන් නිෂ්පාදනය කිරීමේ ක්‍රියාවලියේ කාර්යසාධනය වාර්තාව අනුව 2015 දී රුපියල් මිලියන 962.7ක් වූ එළවළු බීජ ආනයන වියදම 2019 වර්ෂයේදී රුපියල් මිලියන 1491.6 දක්වා 35% කින් වැඩිවී ඇත.
ඒ අනුව 2015 දී බීජ ක්‍රිලෝ ග්‍රෑම් 226,152ක් ආනයනය කර ඇති අතර එහි වටිනාකම රුපියල් මිලියන 963කි. 2016 දී ක්‍රිලෝ ග්‍රෑම් 312,246ක් ආනයනය කර ඇති අතර එහි වටිනාකම රුපියල් මිලියන 1,400කි. 2017 දී ක්‍රිලෝ ග්‍රෑම් 227,255ක් ආනයනය කර ඇති අතර වටිනාකම රුපියල් මිලියන 1,195කි. 2018 දී ක්‍රිලෝ ග්‍රෑම් 229,559ක් ආනයනය කර ඇති අතර වටිනාකම රුපියල් මිලියන 1,519කි. 2019 දී ක්‍රිලෝ ග්‍රෑම් 198,595ක් ආනයනය කර ඇති අතර වටිනාකම රු මි 1,491කි. එම කාලයේ ආනයනය කර ඇති මුළු ක්‍රිලෝ ග්‍රෑම් ප්‍රමාණය 6,567ක් වන අතර මුලු වියදම රුපියල් මිලියන 1,193,807කි.
ඉහත දත්ත අනුව 2015ට සාපේක්ෂව 2019 වනවිට ආනයනය කළ බීජ ක්‍රිලෝ ග්‍රෑම් ප්‍රමාණය 13% කින් අඩුවී ඇතත් බීජ ආනයන වියදම 55% කින් වැඩිවී ඇත.
එළවළු බීජ ආනයන බලපත්‍ර ලබාදීමේදී උපරිම ආනයන සීමා පැනවීමක් සිදුකර නැති අතර බෝංචි බීජ සඳහා පමණක් ආනයන සීමාවක් පනවා තිබී ඇත.
එසේ වුවද වාර්ෂික පරිභෝජනය සඳහා අවශ්‍ය එළවළු ප්‍රමාණය කොපමණද යන්න ගණනය කිරීමක් සිදුවී නැති අතර එමෙන්ම බීජ අවශ්‍යතාව ගණනය කිරීමක් සිදුකර නැත.
ඒ නිසාම දේශීය බීජ හා රෝපණ ද්‍රවය මධ්‍යස්ථානවල බීජ නිෂ්පාදනය හා මිලදී ගැනීම 2017 දී කිලෝ ග්‍රෑම් 13,865ක් වන විට ආනයනය ක්‍රිලෝ ග්‍රෑම් 227,255ක් වී ඇත. 2018 දී දේශීය නිෂ්පාදන හා මිලදී ගැනීම් ප්‍රමාණය ක්‍රිලෝ ග්‍රෑම් 22,189ක් වනවිට ආනයනය ක්‍රිලෝ ග්‍රෑම් 229.559ක් වී ඇත. 2019 දී දේශීය නිෂ්පාදන හා මිලදී ගැනීම් ප්‍රමාණය ක්‍රිලෝ ග්‍රෑම් 37042ක් වනවිට ආනයනය ක්‍රිලෝ ග්‍රෑම් 19859ක් වී ඇත.
තවද දේශීය බීජ අවශ්‍යතාව හඳුනාගෙන රජයේ බීජ ගොවිපල මඟින් නිෂ්පාදනය කළ නොහැකි ප්‍රමාණය පමණක් කොන්ත්‍රාත් වැඩසටහන යටතේ නිෂ්පාදනය කරගත යුතු වූවත් ඒ අනුව කටයුත කරන්නේද යන්න විගණනයේදී නිරීක්ෂණය වී නැත. ඒ යටතේ ගොවීන්ගෙන් මිලදී ගත් බීජ ප්‍රමාණය 2017 දී ක්‍රිලෝ ග්‍රෑම් 4,496.07ක් වී ඇති අතර වටිනාකම රුපියල් 6,853,549ක් වී ඇත. 2018 දී බීජ ක්‍රිලෝ ග්‍රෑම් 11,745.65ක් මිලදී ගෙන තිබෙන අතර වටිනාකම රුපියල් 16,573,090කි. 2019 දී බීජ ක්‍රිලෝ ග්‍රෑම් 25,654.7ක් මිලදී ගෙන තිබෙන අතර වටිනාකම රුපියල් 39,512,225කි.
දේශීය එළවළු බීජවලට වඩා ආනයනික බීජ වල මිල වැඩි වුවද වැඩි මිලකට ගොවීන් ආනයනික බීජ ලබා ගැනීමට පෙළඹී ඇත්තේ දේශීය බීජ සැපයුම ප්‍රමාණවත් නොවන නිසාය.■

අවම වැටුපේ කතන්දරය වතු කම්කරුවන්ට 1000 වුණත් වෙනත් කම්කරුවන්ට 500යි

වතු කම්කරුවන්ගේ අවම වැටුප රුපියල් 1000ක් කිරීමට කම්කරු දෙපාර්තමේන්තුව මැදිහත් වී තීන්දු ගත් බව පුවත් පළ විය. එහෙත්, තවත් වෘත්තීන් ගණනාවක අවම වැටුප තිබෙන්නේ ඊට වඩා අඩුය.
කම්කරු දෙපාර්තමේන්තුව ඒවා ගැනත් පියවර ගනීවිද?

වතු කම්කරුවෙකුගේ දිනෙක අවම මූලික වැටුම රුපියල් 1000ක් කිරීමට ජාතික පඩි පාලක සභාව තීන්දු කළ බවට පුවත් පළ වුණා. ඒක දිනක වැටුප දාහක් ඉල්ලා කරන ලද අරගලයේ විශාල ජයග්‍රහණයක්. ඒත් සමහර ජයග්‍රහණ විනිවිද දකින්නට අපට හැකි වුණොත්, නොසිතූ කරුණු මතු කරගන්න පුළුවන්.
දිනෙක වැටුප රුපියල් 1000ක් වුණොත්, මාසයකට දින 20ක් වැඩ කළොත් වැටුප 20,000ක්. ඒ කියන්නේ වතු කම්කරුවන් මසකට රුපියල් 20,000ක අවම වැටුපක් දිනාගෙන. ඒත්, ජාතික අවම වේතන පනත සහ ඊට අදාල අනෙකුත් පනත් අනුව කම්කරුවෙක් ලබන අවම දිනෙක වැටුප රුපියල් 500ක්. මාසික අවම වැටුප රුපියල් 13,500ක්.
පඩි පාලක සභාවක් කියන්නේ යම් වෘත්තියක වැටුප් තීන්දු කරන ආයතනයක් නෙවෙයි. එය තීන්දු කරන්නේ කම්කරු අයිතීන් රැකගැනීමට අදාල අවම වැටුපක්. රසවත්ම කරුණ මේකයි.
ලංකාවේ අවම වැටුප් තීන්දු කරන්නට නීති ගණනාවක් තියෙනවා. පඩි පාලක සභා ඉන් එකක්. ඊට අමතරව 2016 අංක 3 දරණ ජාතික අවම වේතන පනත, 2005 අංක 36 දරන ජාතික අයවැය සහන දීමනා පනත සහ 2016 අංක 4 දරන ජාතික අයවැය සහන දීමනා පනත කියන පනත්වල අවම වැටුපක් ගැන සඳහන්. ඒ පනත්වලින් ලංකාවේ හැම වෘත්තියක්ම ආවරණය වෙන්නේ නැහැ. එහෙත් ක්ෂේත්‍ර ගණනාවක් එයට අයත්.
වෙරිටේ රිසර්ච් ආයතනයේ සහකාර නීති විශ්ලේෂකවරයෙකු වන නීතිඥ සුපුන් ජයසේකර අධ්‍යනයකින් පසු පල කරන ලද වාර්තාවක මෙම පනත් සහ ඒවායේ අවම වැටුප් ගැන විස්තර කරනවා. ඒ අනුව කම්කරුවෙකු ලැබිය යුතු අවම වැටුප රුපියල් 13,500ක්. දිනෙක වැටුප 500ක් පමණයි.
මේ අවම වැටුප් කතාව ගැන අත්දැකීම් බහුල වෘත්තිය සමිති ක්‍රියාකාරිකයෙකු වන ඩී. මලවිසූරිය මහතා අප සමඟ විස්තරයක් කළා.
‘අවම වැටුප් කියන එක ක්‍රියාත්මක වෙන්නේ නැහැ. දැනට තියෙන ක්‍රමය යටතේ බලය තියෙන මිනිසුන් ඒක ඉල්ලන්නේ නෑ. අනෙක අවම වැටුපට කවුරුත් වැඩ කරන්නේත් නෑ. වතු කම්කරුවන්ට කරන්න දෙයක් නැතිකමට, ඇත්තටම ඉතා අඩු වැටුපක් ලැබෙන නිසා ඒක මත බලාපොරොත්තු තබනවා. ඒත් අනෙක් අය ඒ ක්‍රමය මත විශ්වාසය තබන්නේ නෑ. මොකද ප්‍රායෝගිකව ඔවුන්ට ඊට වඩා වැටුපක් ලැබෙනවා. උදාහරණයක් විදියට ඉදිකිරීම් අංශයේ අවම වැටුප ඉතා අඩුයි. ඒත් රුපියල් දෙදාහක්වත් නැතිව ඔවුන් අත් උදව් දෙන්න එන්නේත් නෑ.
අනෙක දැන් ලංකාවේ ප්‍රශ්නයක් තමයි ශ්‍රමයට වටිනාකමක් නැතිකම සහ මිනිසුන් කුණු කොල්ලයට ශ්‍රමය ලබා නොදීම. ගොඩක් අය ඉන්නවා ත්‍රීවීල් එකක් එළවලා කීයක් හරි හොයාගෙන අඩියක් ගහලා ගෙදර යන. ඔවුන්ට එච්චර සාරවත්භාවයකුත් නෑ.
කම්කරු දෙපාර්තමේන්තුව අමූලික බොරුවක් කරන්නේ. හිටපු කම්කරු කොමසාරිස් කෙනෙක් කොම්පැණිකාරයන්ගේ ගැත්තෙක්. දැන් ඉන්න කම්කරු කොමසාරිස්වරයා උඩින් ගෙනැත් දාපු කෙනෙක් මිසක් කම්කරු දෙපාර්තමේන්තුවේ අත්දැකීම් තියෙන කෙනෙක් නෙවෙයි. ඉස්සර සමහර නිලධාරීන් පිළිවෙලකට වැඩ කළා. දැන් එහෙම එකක් නෑ. කම්කරු දෙපාර්තමේන්තුව කිසි වැඩක් නැති ආයතනයක්.
ටයි ගහගෙන නිලධාරීන් හිටියාට, ශ්‍රමය ලබාගැනීම සඳහා විධිමත් වැඩපිළිවෙලක් ක්‍රියාත්මක කරන්නේ නෑ. වෙන රටවල සමහර අංශවල වැඩ කරන පැය ගණන අඩු කරනවා. ඒකට ගැලපෙන්න වැටුප් හදනවා. ඔය වගේ විවිධ නියාමන ක්‍රම පාවිච්චි කරනවා. එතකොට ඒ ඒ ක්ෂේත්‍රවල වැඩ කරන්නට මිනිසුන් ඇදිලා එනවා.’
ප්‍රශ්නය තියෙන්නේ අවම වැටුප ගණනය කරන ක්‍රමයේයි. විවිධ වෘත්තීන්ට අදාලව පඩි පාලක සභා තියෙනවා. ඒවා පවතින්නේ පඩි පාලක සභා පනත අනුව. ඒ ඒ වෘත්තීන්ට අදාල අවම වැටුප තීන්දු කරන්නේ වෘත්තිය සමිතිවලින් නියෝජිතයන් 8 දෙනෙක්, හාම්පුතුන්ගේ නියෝජිතයන් 8 දෙනෙක් හා කම්කරු දෙපාර්තමේන්තුවේ නියෝජිතයන්ගෙන් පඩි පාලක සභාව සමන්විතයි. බහුතරයේ එකඟතාව අනුව අවසන් තීන්දුව ගන්නවා.
එහෙත් ලංකාවේ වැටුප් කතාන්දරය පවතින්නේ ඔය වේදිකාවලට පිටින්. විවිධ වෘත්තීන්ට අයත් වෘත්තිය සමිති සහ හාම්පුතුන් අතර කතාන්දරය තියෙන්නේ. අරගල කර තමන්ගේ ඉල්ලීම් දිනාගන්නට හයිය තිබෙන වෘත්තිය සමිති අනෙක් පාර්ශ්ව නම්මාගෙන තමන්ගේ වැටුප වැඩි කරගන්නවා. නැත්නම් හාම්පුතුන් හා රජය පැත්තට බර වැඩි වී, අවම වැටුප ඉහළ නොයා පවතිනවා. බොහෝ අය දැන් පඩි පාලක සභා ගණන් ගන්නේත් නෑ.
‘හෝටල් ක්ෂේත්‍රයේ අවම වැටුප 10,600යි. ඒකෙන් මිනිහෙක් ජීවත්වෙන්නේ කොහොමද. ඉස්සර නම් අවුරුද්දකට සැරයක් සාකච්ඡා කරලා වැඩි කරනවා. ඒත් දැන් එහෙම කරන්නේ නෑ. කාටවත් දහදාහක මූලික වැටුපකින් ජීවත්රවෙන්න බෑ.’
ලංකාවේ හැම වෘත්තියටම පඩි පාලක සභා නැති වීම තවත් කාරණයක්. ජාතික අවම වේතන පනතෙන් තවත් පාර්ශ්වවලට අවම මූලික වැටුපක් නියම කරලා තියෙනවා.
නීතිඥ සුපුන් ජයවර්ධනගේ වාර්තාවේ අවම වැටුප ගණනය කරන විදිය ගැන මෙලෙස විස්තර කරනවා.
‘ඉතිහාසයේ පළමු වරට ජාතික අවම වේතන පනත මඟින් කර්මාන්ත සහ සේවා අංශයන්හී රැකියාවේ නියුතු සෑම සේවකයෙකු හටම රුපියල් 10,000ක අවම මාසික වැටුපක් සහතිකකරන ලදී. ඊට අමතරව, රුපියල් 40,000ට අඩු මාසික වැටුපක් ලබන සෑම සේවකයෙක් සඳහා ම 2016 අංක 4 දරන ජාතික අයවැය සහන දීමනා පනත මඟින් මාසිකව සේවය කල දින ගනනට සමානුපාතිකව හිමිවන රුපියල් 2,500ක උපරිම දීමනාවක් නියම කරනු ලැබිණි. මෙහි දී සැලකිය යුතු වැදගත් කරුණක් වන්නේ, මෙකී සියලු වැටුප් සහ දීමනාවන්ට 2005 අංක 36 දරන ජාතික අයවැය සහන දීමනා පනත මඟින් රුපියල් 20,000ට අඩු මාසික වැටුපක් ලබන සෑම සේවකයෙක් සඳහාම මාසිකව සේවය කල දින ගණනට සමානුපාතිකව හිමිකර දී තිබූ රුපියල් 1,000ක මාසික දීමනාව ද ඇතුලත්වීමයි. ඒ අනුව ඉහත කී අංශයන්හි සේවකයෙකුට හිමි විය හැකි මාසික අවම වැටුප රුපියල් 13,500 දක්වා වර්ධනය විය.’
ඒත් හැබෑ ප්‍රශ්නය මේකයි. ලංකාවේ කාටවත් මේ අවම මූලික වැටුප ප්‍රමාණවත් නෑ. රටේ ජීවන වියදම සහ අනෙකුත් ආර්ථික කාරණාවලට මේක ගැලපෙන්නේ නෑ. ඒ නිසා වෘත්තිකයන්ට මේ අවම වැටුප්වලින් ආවරණයක් සැපයෙන්නේ නෑ. ඒ ඒ වෘත්තිකයන් ඔය අවම වැටුප් ගැන දන්නේත් නෑ.
අනෙක් ප්‍රශ්නය තමයි උද්ධමනය. ඉතිහාසයේ යම් අවුරුද්දක අවම වැටුප මේකයි කියා තීන්දු කොට පනතක් සම්මත කළත්, අවුරුද්දෙන් අවුරුද්ද ඒ වැටුපේ වටිනාකම අඩු වෙනවා. ඒ අනුව පනතකින් සම්මත කරන්න ඕනෑ අවම වැටුපක් නෙවෙයි. අවම වැටුප් තීන්දු කරන්නට සුදුසු සූත්‍රයක්. අනෙකුත් ඉහළ යෑම් අනුව අවම වැටුප තීන්දු වෙන ක්‍රමයක් ඕනෑ.
නීතිඥ සුපුන් ජයවර්ධන පෙන්වාදෙන්නේ ලංකාවේ අවම වැටුප 1975 මාර්තු 17 වන දින ශ්‍රී ලංකාව අත්සන්කළ 1970 අංක 131 දරන වේතන සකස් කිරීම පිලිබඳ ජාත්‍යන්තර සම්මුතියෙහි විදිවිධාන නිසිපරිදි ක්‍රියාත්මක කරන්නට බැරි බව.
දැන් තියෙන ක්‍රමයේ හැටියට ජාතික මට්ටමෙන් වැටුප් ප්‍රතිපත්ති නෑ. තමන් අයිති ක්ෂේත්‍රය ඇපයට තියලා, වැඩ වර්ජනවලින් වැටුප් දිනාගන්න පුළුවන් වෘත්තිය ක්ෂේත්‍රවල අයට තමන්ගේ වැටුප් වැඩි කරගන්න පුළුවන්. නිසි වෘත්තිය සංවිධානයක් නැති, වැඩ වර්ජන කළ නොහැකි, ආරක්ෂාවක් නැති ක්ෂේත්‍රවල අයට ඒ වාසිය නැහැ. ලියුම්කරුත් අයත් වන ජනමාධ්‍ය ක්ෂේත්‍රය හොඳම උදාහරණයක්. සිතාගන්නටත් බැරි තරම් අඩු වැටුප්වලට මාධ්‍ය කම්කරුවන් හාම්පුතුන්ට කඹුරනවා. එහෙත්, අවම වැටුපෙන් කිසිම ආවරණයක් නෑ. මාධ්‍යවේදීන් ඉතා අඩු වැටුපක් ලැබුවත්, ඔවුන්ට නියම කර ඇති අවම වැටුප වගේ දෙගුණයක් විතර අතට ලැබෙනවා. ප්‍රශ්නය ඒ මුදලත් ජීවත්වෙන්නට ප්‍රමාණවත් නොවීම.
වැටුප් තීන්දු කිරීමේ හොඳ යාන්ත්‍රණයක් හදාගැනීම පහසු කටයුත්තකුත් නෙවෙයි. හාම්පුතුන්ගේ පැත්තේ කතාන්දරයත් අහන්න එපායෑ. වැටුප් ගෙවීමෙන් කර්මාන්තය පාඩු ලබන්නත් බෑ. ඒ අනුව කම්කරු අයිතිවාසිකම් සහ අවම වැටුප් පිළිබඳ සාකච්ඡා ඒ ඒ ක්ෂේත්‍රවල පැවැත්ම ගැනත් සලකා බලමින් කරන්න ඕනෑ.
අනෙක් පැත්තෙන් සේවකයන් සහ ඔවුන්ගේ පවුල්වල අවශ්‍යතාවයන් සලකන්න ඕනෑ. ඒ කියන්නේ රටේ සාමාන්‍ය වැටුප් තත්වය, ජීවන වියදම, සමාජ ආරක්ෂණ ප්‍රතිලාභවල ස්වභාවය සහ සාපේක්ෂව අනෙකුත් සමාජ කණ්ඩායම්වල ජීවන මට්ටම් ගැන සලකන්න වෙනවා.
ඊට අමතරව ආර්ථික සාධක සලකන්න ඕනෑ. ආර්ථික සංවර්ධනයේ අවශ්‍යතාවන්, නිෂ්පාදන මට්ටම්, සහ රැකියාවක් සිදු කිරීමට ඇති ඉහල ආර්ථික අවශ්‍යතාවය ඒකට ඇතුළත්.
ඒවා පමණක් ප්‍රමාණවත් නෑ. එම කොන්දේසි උල්ලංඝනය කරන අයට එරෙහිව නීතිමය ක්‍රියාමාර්ග ගැනීමට ප්‍රතිපාදන තියෙන්නත් ඕනෑ. මේ සියල්ලට අදාල නීති රීති වෙනස් විය යුතුයි. ඒ පිළිබඳ වගකීම තියෙන්නේ කම්කරු දෙපාර්තමේන්තුවට, කම්කරු අමාත්‍යවරයාට සහ රජයට. අනෙක් පැත්තෙන් රටේ පුරවැසියන්, වෘත්තිය සමිති, සිවිල් සංවිධාන වැනි පාර්ශ්වවලින් එයට අදාල ඉල්ලීම් කරන්නත් ඕනෑ.■

ටීවී ඩිජිටල් කරන්න ආණ්ඩුව ලෑස්තියි ඔබ ලෑස්තිද?

ශ්‍රී ලංකාවේ රූපවාහිනී තාක්ෂණය ඇනලොග් සිට ඩිජිටල් දක්වා මාරු කිරීම සඳහා ජනමාධ්‍ය අමාත්‍යාංශය වේගවත් වැඩසටහනක් ක්‍රියාත්මක කරමින් සිටී.

රූපවාහිනී ඩිජිටල්කරණය ඉදිරි කාලසීමාවේ ක්‍රියාත්මක විය හැකි ලොකුම යුද්ධයකි. ශ්‍රී ලංකාවේ නිවැසියන් රැසකට එය බලපානු ඇත. එක්කෝ ඩිජිටල් පහසුකම් ඇති රූපවාහිනියකට මාරු වෙන්නට, නැත්නම් විකේතක හෙවත් ඩෙකෝඩර්ස් සවි කරගන්නට එම රූපවාහිනී නැති උදවියට සිදු වනු ඇත.
ලංකාවේ ඩිජිටල් පහසුකම් නැති ඇනලොග් රූපවාහිනී පාවිච්චි කරන බහුතරයක් දෙනා ග්‍රාමීය සහ අඩු ආදායම්ලාභී අය වෙයි. ඒ නිසා ඒ අය වෙනුවෙන් රජයට විශේෂ ණය හා සහනදායී ක්‍රම අනුගමනය කරන්නට සිදුවනු ඇත. නැත්නම් නොමිලයේ උපකරණ සපයන්නට සිදු වනු ඇත. කරුණු කෙසේ වෙතත් එය දැවැන්ත ගනුදෙනුවකි.
හිටපු ප්‍රවෘත්ති අධ්‍යක්ෂ ජෙනරාල්වරයෙකු අප සමඟ කී ආකාරයට රූපවාහිනී ඩිජිටල්කරණය සිදු කළ රටවල්වල එය විශාල දේශපාලන මාතෘකාවක්ද වී ඇත. ග්‍රාමීය නිවාස රැසක තවමත් ඇනලොග් රූපවාහිනී යන්ත්‍ර ලක්ෂ ගණනක් පාවිච්චි කෙරෙන ශ්‍රී ලංකාවේ ඩිජිටල්වලට රූපවාහිනී මාරු කිරීම යනු නිවාස ගණනාවක රූපවාහිනී වෙනස් කිරීමට සිදු වන කටයුත්තකි.
රූපවාහිනි ඩිජිටල්කරණය කළ යුතු දෙයකි. එහෙත්, නිවැරදිව කළ යුතු දෙයකි. අප මෙහි කතා කරන්නේ ඒ පසුබිම් කතාවය.
ශ්‍රී ලංකාවේ රූපවාහිනී ඩිජිටල් කිරීමේ කටයුතු 2011 දී පමණ සැලසුම් කර තිබුණි. ලෝකයේ බොහෝ රටවල් 2010-20 දශකයේදී තමන්ගේ රටවල රූපවාහිනී ඩිජිටල්කරණය ඇරඹීය. 2014 වන විට මහින්ද රාජපක්ෂ රජය, එදා (සහ වත්මන්) ජනමාධ්‍ය ඇමති කෙහෙළිය රඹුක්වැල්ලගේ ප්‍රධානත්වයෙන් එයට අදාල කටයුතු සිදු විය.
ඩිජිටල්කරණය සඳහා ලෝකයේ විවිධ තාක්ෂණයන් පාවිච්චි කෙරෙයි. ඒවායේ පාවිච්චි කෙරෙන ඩිජිටල් ක්‍රමවේදය අනුව විවිධ සංකේත නාමයන්ගෙන් හඳුන්වයි. අපගේ සරල අවබෝධය සඳහා ඇමෙරිකානු ක්‍රමය, යුරෝපීය ක්‍රමය, චීන ක්‍රමය, ජපන් ක්‍රමය, ඕස්ටේ්‍රලියානු ක්‍රමය ආදී වශයෙන් සරලව හැඳින්විය හැක.
මුලින්ම කෙරුණේ ලංකාවට ගැලපෙන තාක්ෂණය හඳුනාගැනීමේ ක්‍රියාවලියය. ඒ සඳහා සිනමා සහ රූපවාහිනී ක්ෂේත්‍රයේ ප්‍රවීණයෙකු වන ඩී.බී. නිහාල්සිංහ සහ ඉංජිනේරු උපාලි අරඹේවෙල ඇතුළු පිරිසකගෙන් සමන්විත විශේෂඥ කමිටුවක් පත් කර තිබුණි. එම කමිටුවේ නිර්දේශය වුණේ යුරෝපීය තාක්ෂණයක් වන ඩීවීබී-ටී2 යන තාක්ෂණය ශ්‍රී ලංකාවට ගැලපෙන බවය.
එහෙත් පුදුම හිතෙන ආකාරයට එම විශේෂඥ උපදෙස් නොතකා රජය කටයුතු කළේය. ජපානයේ ජයිකා ආයතනයෙන් රුපියල් බිලියන 2.5 ක ණය මුදලක් ලබාගෙන ජපානයේ අයිඑස්ඩීබී-ටී තාක්ෂණයට මාරු වීමට සැලසුම් සකස් කෙරුණි. මේ සඳහා එවකට ජපාන අගමැති ෂින්සෝ අබේගේ ඍජු මැදිහත්වීම් තිබුණි. 2014 දී ඔහු ශ්‍රී ලංකාවට පැමිණි අවස්ථාවේ මූලික එකඟතා ඇති කරගෙන තිබුණි. ඉන්පසු 2014 දී එයට අදාල කැබිනට් තීන්දුවක් ගත්තේය.
ඒ අනුව එවක රජය 2014 සැප්තැම්බර් මාසයේදී ජපානය හා ණය ගිවිසුමක් ඇති කරගත්තේය. එය 2021 දක්වා බල පැවැත්වෙන ගිවිසුමකි.

යහපාලන සැකය
කතාවේ ඊළඟ පෙරළිය සිදු වුණේ යහපාලන රජය බලයට පත් වූ පසුය. ජනමාධ්‍ය අමාත්‍යවරයා ලෙස ගයන්ත කරුණාතිලක අමාත්‍යවරයා පත් වූ අතර, අග්‍රාමාත්‍ය රනිල් වික්‍රමසිංහද රූපවාහිනී ඩිජිටල්කරණ ව්‍යාපෘතිය ගැන මැදිහත් වුණේය.
එවකට අගමැති රනිල් වික්‍රමසිංහට සමීප, රූපවාහිනී ඩිජිටල්කරණයට අදාල ව්‍යාපෘතිය සමීපව නිරීක්ෂණය කළ අයෙකු අප සමඟ කීවේ අගමැති රනිල් වික්‍රමසිංහ එකල කළ ජපාන සංචාරයකදී එරට අගමැති ෂින්සෝ අබේ කිහිප වතාවක්ම රූපවාහිනී ඩිජිටල්කරණ ව්‍යාපෘතිය ක්‍රියාත්මක කරන ලෙස ඉල්ලා තිබුණු බවය. ජපාන අගමැතිවරයාගේ ඉහළ උනන්දුවක් ඒ ව්‍යාපෘතිය ගැන තිබුණු බවය.
එහෙත්, යහපාලන රජය තාවකාලිකව එම ව්‍යාපෘතිය නැවැත්වීය. එකල ජනමාධ්‍ය අමාත්‍යාංශයේ ඉහළ තනතුරු දැරූ කිහිපදෙනෙකු කීවේ එය නැවැත්වීමට හේතු වුණේ විශේෂඥ කමිටුවේ උපදෙස්වලට පිටින් ගොස් ජපාන සමාගම තෝරාගැනීමේදී යම් කිසි කොමිස් මුදලක් මත ගනුදෙනුවක් සිදු වී ඇතිදැයි සැකයක් තිබීම බවය. ඒ වෙනුවට යුරෝපීය තාක්ෂණය නැවත සලකා බැලීමට එම ආණ්ඩුව තීරණය කළේය.
අප මුලින්ම සඳහන් කළ ආකාරයට රූපවාහිනී තාක්ෂණය ඩිජිටල් කිරීමේදී විශාල ආර්ථික ගනුදෙනු කිරීමටත් සිදු වෙයි. නව තාක්ෂණයට ගැලපෙන විදියේ රූපවාහිනී යන්ත්‍ර සහ ඩිකෝටර් යන්ත්‍ර විශාල ප්‍රමාණයක් මිලදී ගැනීමටත් සිදු වෙයි. ඒවා සඳහා සමාගම් සමඟ විශාල මුදල් ගනුදෙනුවලට අත්සන් කිරීමට සිදු වෙයි. දූෂණයක් පිළිබඳ සැකයක් ඇතිව තිබුණේ ඒ ගනුදෙනු නිසාය.
යහපාලන රජය ඩිජිටල්කරණය කල් දැමීමේ කතාව ඒකය.

නැවත ඇරඹීම
වත්මන් ආණ්ඩුව බලයට පත් වී ඉතා කෙටි කාලසීමාවත් ඇතුළත නැවත ජපානයේ තාක්ෂණය ගෙන්වාගැනීමේ කටයුතු ආරම්භ කෙරුණි. 2020 ජනවාරි මාසය වන විට එවකට ජනමාධ්‍ය ඇමති බන්ධුල ගුණවර්ධන ඒ බව ප්‍රකාශ කළේය. 2020 ජනවාරි මාසයේදී ජපානයේ නියෝජිතයන් සමඟ ඒ පිළිබඳ සාකච්ඡාවක්ද පවත්වා තිබුණි. 2014 සැප්තැම්බරයේ ඇති කරගත් ගිවිසුම ඒ වන විටත් බල පැවැත්වුණු නිසා, සාකච්ඡාවේ අරමුණ වුණේ එය නැවත ක්‍රියාත්මක කිරීම ගැන එකඟතා ඇති කරගැනීමය.
ඊට පසු 2021 ජනවාරි මාසයේදී ජපන් තානාපති අකිරා සුගියාමා සමඟ ජනමාධ්‍ය අමාත්‍යාංශ ලේකම් කෙහෙළිය රඹුක්වැල්ල ජනමාධ්‍ය අමාත්‍යාංශයේදී සාකච්ඡාවක් පැවැත්වීය. ඒ ව්‍යාපෘතියේ ප්‍රගතිය ගැන කතා කිරීමටය.
එම සාකච්ඡාවේදී අමාත්‍යවරයා කියා තිබුණේ වැඩපිළිවෙලේ කටයුතු සියයට 90 ක් මේ වනවිට අවසන්ව ඇති බවය. සියයට 0.025 සහන පදනමක් යටතේ ඩොලර් මිලියන 162 ක මුදලක් මේ සදහා ජපන් රජයෙන් හිමිවීමට නියමිත බව එම සාකච්ඡාවට අදාල මාධ්‍ය නිවේදනයේ සඳහන් කර තිබුණි.
ඒ කරුණු අනුව පෙනෙන්නේ ගිවිසුමේ කාලය දීර්ඝ කරගැනීම හෝ නැවත සලකා බැලීම් නැතිව ව්‍යාපෘතිය ක්‍රියාත්මක කිරීමට ආණ්ඩුවට හදිසියක් තිබෙන බවය. නැවත හැරීමක් නැති බවය. හෙට අනිද්දා වන විට අපේ රූපවාහිනී තාක්ෂණය ඩිජිටල් වන බවය.

ඩිජිටල්කරණයේ වැදගත්කම
රූපවාහිනී තාක්ෂණය ඩිජිටල් ක්‍රමය වෙත මාරු වීම අවශ්‍යතාවක් බව අවිවාදිතය. ඩිජිටල් එපා යැයි කියන්නට තරම් අප මෝඩ විය යුතු නැත. ආර්ථික අපහසුතා තිබෙන පුද්ගලයන්ට යම් පීඩා විඳීමට සිදු වන බව ඇත්තකි. එහෙත්, එය කෙටිකාලීන පීඩාවකි. සැටලයිට් නැති, කේබල් ටීවී නැති සුවහසක් ප්‍රේක්ෂකයන්ට ඩිජිටල් වීමෙන් දීර්ඝකාලීනව ලැබෙන්නේ සහනයකි.
ශ්‍රී ලංකාවේ රූපවාහිනී නාළිකා පවා ඇනලොග් වෙතින් ඩිජිටල් වෙත මාරු වීමට පුල පුලා බලා සිටී. බොහෝ අයගේ සැලසුම අලුත් නාළිකා ආරම්භ කිරීමටය.
ඩිජිටල් වෙත මාරු වූ පසු එක් පැත්තකින් රූපමය ප්‍රමිතිය වැඩි වෙයි. ඊට අමතරව දැනට ඇති සංඛ්‍යාත ප්‍රමාණයත්, තවත් කුඩා කොටස්වලට කඩා දැනට තියෙනවාට වඩා වැඩි රූපවාහිනී නාලිකා ගණනාවක් විකාශය කිරීමට හැකි වෙයි.
සරල උදාහරණය දෙකක් කීවොත් දැන් සැටලයිට් හා කේබල් ටීවී ඔස්සේ පමණක් විකාශය වන ‘අද දෙරණ 24’ ප්‍රවෘත්ති නාලිකාව ඩිජිටල්කරණයෙන් පසු සුවහසක් ප්‍රේක්ෂකයන්ට නැරඹීමට හැකි වනු ඇත. චැනල් අයි සහ නේත්‍රා යන රූපවාහිනී සංස්ථාවට අයත් නාලිකා වෙන වෙනම විකාශය වනු ඇත. ඒ අනුව දෙමළ ප්‍රේක්ෂකයන්ට ක්‍රීඩා තරග පවතින දවස්වල පවා නේත්‍රා ටීවීහි වැඩසටහන් නරඹන්නට හැකි වනු ඇත.
තවත් කාරණයක් වන්නේ රූපවාහිනී සමඟ අන්තර් සම්බන්ධතා පැවැත්වීමට ඩිජිටල් ක්‍රමවේදය අනුව හැකි වීමයි. ප්‍රේක්ෂකයාගේ විධානයන් නැවත රූපවාහිනී නාලිකාව වෙත යැවිය හැක.
මේවා ප්‍රායෝගිකව ක්‍රියාත්මක වෙන්නේ කෙලෙසදැයි අප අත්දැකීමෙන්ම බලාගත යුතුය. එහෙත්, මේ වෙනස යහපත් එකක් බව අපේක්ෂා කළ හැක.
කෙසේවෙතත් ආණ්ඩුවට ඇති හදිසිය සමඟ අමතක නොකළ යුතු තවත් කාරණා ඇත. අප ඉන්නේ සියල්ල සාමාන්‍ය වූ කාලසීමාවක නොවේ.
සාමාන්‍ය ජනතාව ආර්ථික පීඩාවලින් පෙලෙන මෙම කාලසීමාවේ ඇනලොග් රූපවාහිනී අත්හැර දැමීම ලෙහෙසි කටයුත්තක් වනු ඇතිද යන්න පළමුවැනි පැනය වේ. එය සිදු කරන්නේ නොමිලයේ ඩෙකෝඩර් යන්ත්‍ර ලබාදෙමින්ද, නැතහොත් ඒවා සහන ක්‍රම යටතේ හෝ මිලදී ගන්නට නියම කරමින්ද. එසේ නම්, ඒ යන්ත්‍ර මිලදී ගැනීමේ හැකියාවක් පීඩිත ජනකොටස්වලට පවතීවිද.
ශ්‍රී ලංකාවට ගැලපෙන්නේ ජපාන තාක්ෂණය නොව යුරෝපීය තාක්ෂණය බව කීවේ කුමන පදනමින්ද, එයට වෙනස් තීන්දුවක් ආණ්ඩුව ගත්තේ ඇයිද යන්න තවත් පැනයකි. මේවා තාක්ෂණය ගැන විද්වතුන්ට ගෝචර වන, සාමාන්‍ය ජනතාවට ගෝචර නොවන කරුණු වුණත්, නිවැරදිම තීන්දුව ගැනීම වැදගත්ය.
කෙසේ වෙතත් දැන් කතාබහ කරන්නට ප්‍රමාද වැඩිය. ආණ්ඩුව අධිවේගයෙන් වැඩ කරමින් සිටී. හෙට අනිද්දා වන විට ඩිජිටල් තාක්ෂණය දොරකඩට පැමිණෙනු ඇත. ජනතාව සූදානම් වීම වටී.■

පාස්කු ඉරිදා ප්‍රහාරය, සහන ණය ආපසු ඉල්ලීම හා ඉන්දියාව

0

■ අරුණ ජයවර්ධන

2019 අප්‍රේල් 21වැනිදා, පාස්කු ඉරිදා එල්ල වුණු බෝම්බ ප්‍රහාරය සම්බන්ධයෙන් ඉන්දියාව ඈඳාගනිමින් ගෙන යන ප්‍රචාරයක් නැවතත් හිස ඔසොවා තිබේ. විශේෂයෙන්, කොළඹ වරායේ නැගෙනහිර ජැටිය ඉන්දියාවේ අදානි සමාගම සමග හවුලේ කරන්නට තිබුණු සූදානම බලවත් විරෝධය නිසා අතහැර දමන්නට ආණ්ඩුවට සිදුවීමත් සමග, මේ ප්‍රචාරය හිස එසවීම සැලකිය යුත්තකි.
එසේ වුවත්, වරායේ නැගෙනහිර ජැටිය, හවුල් ව්‍යාපාරයක් ලෙස පවත්වාගෙන යෑමට ඉන්දීය ආණ්ඩුව දක්වන කැමැත්ත තවමත් අතහැර දමා නැත. ඉන්දියාව මැදිහත් වී තිබෙන්නේ එය කුප්‍රකට අදානි සමාගමට ලබාදීමටය. අදානි, අගමැති මෝඩිගේ සමීපතම ව්‍යාපාරිකයෙකි. මැතිවරණ කටයුතුවලදී යහමින් මෝඩි වෙනුවෙන් වියහියදම් කරන්නෙකි. ඒ වියදම්වලට කළගුණ සැලකීම සඳහා මෝඩි අගමැතිවරයා, ලංකාවේ වරායේ ජැටිය අදානි වෙත ලබාදීමට වෙහෙසෙන බව කියනු ලැබේ. නැගෙනහිර ජැටිය දෙන්නට බැරි නිසා, එය වෙනුවට බටහිර ජැටිය සම්පූර්ණයෙන්ම ගොඩනගා (දැන් එහි භෞතිකව ජැටියක් නැත.) ව්‍යාපාරය කරගෙන යන ලෙස ලංකාව යෝජනා කළ බව පැවසුණත්, ඉන්දියානු න්‍යාය පත්‍රයේ බටහිර ජැටියක් ගැන අංකයක් සඳහන්ව නැත. ඔවුන්ගේ එකම කැමැත්ත නැගෙනහිර ජැටිය බව පැහැදිලිව පෙනෙන්නට තිබේ.
නැගෙනහිර ජැටිය වරාය අධිකාරියට දෙන්නට ආණ්ඩුව තීරණය කිරීමෙන් පසු ලංකාවේ ඉන්දීය මහකොමසාරිස් ගෝපාල් බාග්ලේ ජනාධිපතිවරයා හමුවිය. ඔහුගේ අවධාරණය වූයේ, 2019 යහපාලන ආණ්ඩු සමයේදී එළැඹුණු ත්‍රෛපාර්ශ්වික සහයෝගිතා ගිවිසුමට තවදුරටත් ගරු කරන ලෙසය. ජපානය, අනෙක් හවුල්කරුවාය. ඒ අතර, ලංකාවේ ජපාන තානාපතිවරයාද ජනාධිපති ගෝඨාභය හමුවුණු බව පුවත්පත් වාර්තා කළේය. ඉන්දියාව ආපස්සට පියවරක් තබන්නට අකමැති බවක් එයින් දිස් වෙයි.
ජනාධිපතිවරයා මුලින් සිටියේ මේ එකඟතාව පිළිගෙන ත්‍රෛපාර්ශ්වික ගිවිසුම අනුව කටයුතු කළ යුතුයැයි කියන ස්ථාවරයේය. නැගෙනහිර ජැටිය ඉන්දියාවට දෙන්නට යෝජනා කළේද තමා බව ඔහු කිව්වේය. මේ ගැන ප්‍රසිද්ධියේ අදහස් දක්වමින් වරෙක ඔහු කිව්වේ, ‘රජය ගිවිසුම් අත්සන් කළාම අත්තනෝමතික ලෙස එකපාරටම නවත්තන්න බැහැ. සමහර ඒවා ප්‍රයෝජනවත් නම් අවශ්‍ය වෙනස්කම් කරලා පවත්වාගෙන යන්න ඕනෑ. හැම ගිවිසුමක්ම මම ඇවිල්ලා මේක කරන්නෙ නෑ කිව්වාම වැරදි මතයක් යනවා රටවල්වල රාජපක්‍ෂලා ආවාම ඔක්කොම චීනයට දෙන්න යනවා කියලා. ඒක හොඳ නැහැ.’ යනාදි ලෙසය.
2019 වසරේ අත්සන් තැබුණු සහයෝගිතා ගිවිසුමට අනුව නැගෙනහිර ජැටියේ 100%ක හිමිකාරිත්වය වරාය අධිකාරිය සතුව පවතින බව එම අධිකාරිය පවසයි. ජැටියේ මෙහෙයුම් සඳහා ලංකාව, ජපානය සහ ඉන්දියාව ඒකාබද්ධව හිමිකාරීත්වය දරන සමාගමක් පිහිටුවීමට නියමිතව තිබිණි. ලංකාව එම සමාගමේ 51%ක කොටස් ප්‍රමාණයක හිමිකාරීත්වය දැරීම හා ජපානය සහ ඉන්දියාවට 49%ක කොටස් ප්‍රමාණයක් හිමිවීම මුල් සැලසුම විය. ඒ යටතේ, ජැටිය සංවර්ධනය සඳහා ජපානය ඩොලර් මිලියන 500-800ක් අතර මුදලක් මෘදු ණයක් ලෙස ලබා දීමටද නියමිතව තිබිණි. ඒ, 0.1%ක පොලී අනුපාතයක් හා වසර 10ක සහන කාලයක් සමඟ වසර 40කින් ගෙවීමේ එකඟතාවකට අනුවය.
කෙසේ වෙතත්, ආණ්ඩුව තවමත් ඉන්දියාවේ දැඩි අවධාරණය කෙරෙහි ප්‍රතිචාරයක් දක්වා නැත. එහි තේරුම ගැලවීම පහසු නැති උගුලක ආණ්ඩුවද සිරවී සිටින බවය. එක පැත්තකින් වරාය සේවකයන් හා ආණ්ඩුවේම සුළුතර පක්‍ෂ කිහිපයක සහායෙන් පවතින විරෝධයයි. අනෙක් පැත්තෙන් ඉන්දියාවේ බලපෑමයි.
ඒ අතර, ඉන්දියාවේ තමිල්නාඩු වෙරළ සීමාවට කිලෝමීටර් 50ක පමණ ආසන්නයේ පිහිටි ඩෙල්ෆ්ට්, නයිනතිව් හා අනලතිව් යන දූපත් තුනෙහි විදුලි ජනන ව්‍යාපෘති ඉදිකිරීමට අවසර දීමට, රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩුවේ ඇමති මණ්ඩලය ජනවාරි 18 වැනිදා තීරණය කළේය. ඉන්දියාවේ ‘හින්දු’ පුවත්පත පෙබරවාරි 10වැනිදා ඒ ගැන වාර්තා කරමින් කිව්වේ, කොළඹ වරායේ නැගෙනහිර ජැටියේ ගනුදෙනුවෙන් ඉන්දියාව සහ ජපානය අතහැර දැමීමට ලංකාව ගත් තීරණය නවදිල්ලි අවශ්‍යතාවන්ට මතුවන එකම අභියෝගය නොවන බවයි.
‘ඉන්දියාව සහ ජපානය සමඟ ඇතිකරගත් නැගෙනහිර බහාලුම් පර්යන්තය ගනුදෙනුවෙන් ඉවත් වීමට ශ්‍රී ලංකාව මෑතකදී ගත් තීරණය මේ වසරේදී ඉන්දියාවේ අරමුණුවලට එල්ලවූ එකම අභියෝගය නොවේ. 2019 දී ඇතිකරගත් කොළඹ වරාය පර්යන්ත ගිවිසුම ආපසු හැරවීමට සතියකට පෙර, ශ්‍රී ලංකාව, තමිල්නාඩු වෙරළට කිලෝමීටර 50ක් පමණ දුරින් පිහිටි යාපනය අර්ධද්වීපයට ඔබ්බෙන් වූ දූපත් තුනක බලශක්ති ව්‍යාපෘතියක් ඉදිකිරීමට චීනයට අවසර දුන්නේය.’ යනුවෙන් ‘ද හින්දු’ පුවත්පතේ කොළඹ වාර්තාකාරිනී මීරා ශ්‍රීනිවාසන් වාර්තා කර ඇතැයි, බීබීසි සිංහල වෙබ් අඩවිය කියයි.
සිය ට්විටර් ගිණුමේ සටහනක් තබමින් ‘උපායමාර්ගිකව වැදගත් පර්යන්ත ව්‍යාපෘතියකින් ඉන්දියාව (සහ ජපානය) ශ්‍රී ලංකාව විසින් බැහැර කර ඇත. නමුත් ඉන්දියානු වෙරළට කිලෝමීටර 50 ක් ඈතින් ප්‍රධාන බලශක්ති ව්‍යාපෘතියක් ඉදිකිරීමට චීන සමාගමකට අවසර දී ඇත. (පකිස්ථානයේ අගමැති) ඉම්රාන් ඛාන් මේ මස අගදී ශ්‍රී ලංකා පාර්ලිමේන්තුව අමතනු ඇත.’ යනුවෙන් ‘හින්දු‘ පුවත්පතේ විදේශ කර්තෘ ස්ටැන්ලි ජොනී දක්වා ඇතැ’යිද බීබීසී සිංහල වෙබ් අඩවිය වාර්තා කර තිබේ.

ඉන්දීය සහන ණය
ඒ අතර, ආණ්ඩුවද සම්බන්ධ මාධ්‍ය ප්‍රචාරය කළේ, නැගෙනහිර ජැටිය තමන්ට නොදීම නිසා කෝපයට පත්වී ඇති ඉන්දියාව, එකට එක කිරීමක් හැටියට පසුගිය කෝවිඩ් වසංගතය ආරම්භ වුණු කාලයේ ලංකාවට ලබාදුන් සහන ණය මුදලද නැවත ඉල්ලා ඇති බවයි. එහෙත්, ඉන්දීය මහකොමසාරිස් කාර්යාලයීය ආරංචි මාර්ග පවසන්නේ, ඉන්දියාව කිසිසේත් එම හුවමාරු ණය හදිසියේ ඉල්ලා නොසිටි බවයි. ලංකාව සිය කැමැත්තෙන්ම ඒ මුදල ඉන්දියාවට නැවත දුන් බවයි. ඒ, ජැටිය වරාය අධිකාරියටම පවරන්නට තීරණය කිරීමෙන් පසුවය. ඒ අනුව තේරුම් ගත හැක්කේ, ලංකාව තමන් ගැනම ඇතිවූ වරදකාරී හැඟීමකින්, තමන් ඉල්ලා ගත් දේ ඉන්දියාවට නැවත දෙන්නට ඇති බවයි. ඒ මුදල ලංකාව එකතුකර ගත්තේ රටේ විදේශ සංචිත අරමුදලෙන් බවද දැනගන්නට තිබේ. එය එසේ නම්, මේ වන විට අපේ විදේශ සංචිත අරමුදලද ඇත්තේ පතුල පෙනෙන මානයේ විය යුතුය.
තත්වය එසේ තිබියදී ඉන්දියාව ණය මුදල ඉල්ලා සිටි බවට ආණ්ඩුවට හිතවත් මාධ්‍ය හරහාම ප්‍රචාරය කිරීමේ අරමුණ කුමක්දැයි පැහැදිලි නැත. ඉන්දියාවට එරෙහි මතයක් ගොඩනැගීමට ලංකාවේ ආණ්ඩුවට වුවමනාවක් තිබේද? නැතිනම් මේවා ආණ්ඩුවේ පාලනයෙන් තොරව සිදුවන දේද?

ජවිපෙ උපකල්පනය
ඊළඟට ඉන්දියාව ඈඳාගැනෙන්නේ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ විසිනි. එහි හිටපු පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී නලින්ද ජයතිස්ස, පාස්කු ප්‍රහාරයට ඉන්දියාවේ සම්බන්ධයක් ඇතැයි යෝජනා කළේ පසුගිය සතියේ බීබීසී සම්මුඛ සාකච්ඡාවකට එක් වෙමිනි. ‘මගේ විශ්වාසයේ හැටියට මේක පිටිපස්සේ ඉන්නේ ඉන්දියාව’ යැයි නලින්ද ජයතිස්ස මහතා බීබීසී සිංහල සේවයට කියා තිබේ.
ශ්‍රී ලංකාවේ පාර්ලිමේන්තුව විසින් පත්කරන ලද, පාස්කු ප්‍රහාරය පිළිබඳ සෙවීම සඳහා වූ පාර්ලිමේන්තු තේරීම් කාරක සභාවේද උද්යෝගිමත් සාමාජිකයකු වූ නලින්ද ජයතිස්ස, පාස්කු ප්‍රහාරයට ඉන්දියාව සම්බන්ධ බව කියන මේ උපමානය එම කාරක සභාවේදී සාක්‍ෂිකරුවන්ට ඉදිරිපත් කළ බවක්, ඒ ගැන ඔවුන්ගෙන් ප්‍රශ්න කළ බවක් පෙනෙන්නට නැත. හිටපු ආරක්‍ෂක ලේකම්, පොලිස්පති, සීඅයිඩී ප්‍රධානි හා අධ්‍යක්‍ෂ වැනි ඉහළ පෙළේ අය එහිදී සාක්‍ෂි දුන් නමුත්, ජයතිස්ස මහතාගෙන් ඉන්දියාවේ සම්බන්ධයක් මත පිහිටා ප්‍රශ්න කිරීමක් ඔවුන් වෙත බරපතළ එල්ල නොවුණේය.
කොහොම වුණත්, දැන් ඔහු ඉන්දියාවේ සම්බන්ධයක් ගැන පෙන්වන්නට ඉදිරිපත් කරන තර්ක නම් තරමක් දුඹුළුය.

සාරා ඉන්දියාවට ‘පැනගැනීම’
එක් තර්කයක් නම්, මීගමුවේ කටුවාපිටිය කතෝලික දේවස්ථානයට බෝම්බ ප්‍රහාරය එල්ල කළ පුද්ගලයාගේ බිරිඳ ‘සාරා ජෙස්මින්’ හෙවත් පුලස්තිනී රාජේන්ද්‍රන් පාස්කු ඉරිදා ප්‍රහාරයෙන් පසු මුහුදු මාර්ගයෙන් ඉන්දියාවට ගෙනගිය බවයි. පාස්කු ප්‍රහාරය පිළිබඳ විභාග කරන්නට පත්කළ ජනාධිපති කොමිසමට මෙන්ම ප්‍රහාරය පිළිබඳ ලංකාවේ විමර්ශනවලට ඇය ගෙන්වීම කළ යුතුව තිබුණු බවත්, ලංකාවේ ආණ්ඩුව ඒ සඳහා ඉල්ලීමක් නොකළ බවත්, ඉන්දියාවද ඇය එවීමට වුවමනාවක් නොදැක්වූ බවත් තවත් තර්කයකි.
ඇත්ත වශයෙන්ම සාරා, ප්‍රහාරයෙන් පසු ඉන්දියාවට පැනගත්තාදැයි අප දන්නේ නැත. එහෙත්, පැනගත්තායැයි කියන කිසිවකුත් ඒ ගැන නිශ්චිත තොරතුරක් පෙන්වාදීද නැත. එය හුදෙක්, ‘ඉන්දියාව තමයි කළේ. සාරා තමයි ඒජන්ට්. ප්‍රහාරයෙන් පසු ඉන්දියාව ඇය පන්නාගෙන ගෙනගියා.’ වැනි පරණ රහස් පරීක්‍ෂක චිත්‍රපටියක කතාවක් වැනිය. පාස්කු ප්‍රහාරය පිළිබඳ කොමිසමේදී එක් සීඅයිඩී නිලධාරියකු, සාරා මන්නාරම හරහා ඉන්දියාවට 2019 සැප්තැම්බර් මාසයේ පැන ගිය බවට කළ ප්‍රකාශය හැරුණු විට එවැන්නක් සිදුවූ බවට බලවත් සාක්‍ෂියක් හමුවන්නේ නැත.
පාස්කු ඉරිදා ප්‍රහාරයෙන් පසු වහාම ක්‍රියාත්මක වූ අපරාධ පරක්‍ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව, ප්‍රහාරයට සම්බන්ධ පුද්ගලයන් සොයාගත් බව නොරහසකි. දෙමටගොඩ මහවිල නිවාසය පැයක් දෙකක් ඇතුළත වැටලීමේ සිට, සයින්දමරුදු ආරක්‍ෂක නිවාසය සොයාගැනීම දක්වා එම විමර්ශන ව්‍යාප්ත විය. සති කිහිපයක් ඇතුළත ප්‍රහාරයට සම්බන්ධ සියලුම පුද්ගලයන් අත්අඩංගුවට ගැනීිමට සීඅයිඩීය සමත්විය. ප්‍රහාරකයන් අතර පැවැති සියලුම සම්බන්ධතා පැහැදිලි කරගැනීමට හැකි විය. වර්තමාන ආණ්ඩුව බලයට ආ පසු, නැවතත් විමර්ශන පටන්ගත් බව පෙන්වන්නට නීතිඥ හෙජාස් හිස්බුල්ලා වැනි අය අත්අඩංගුවේ තබාගෙන සිටින නමුත්, අලුතෙන් සොයාගත් කිසිම තොරතුරක් නැත.
සයින්දමරුදු නිවාසය, ප්‍රදේශවාසියකුගෙන් ලද තොරතුරු අනුව ආරක්‍ෂක අංශ විසින් වටලන ලද අවස්ථාවේ එහි සැඟවී සිටි අය බෝම්බ පුපුරුවා ගැනීමෙන් දිවි හානිකරගත්හ. එතැනින් ගැලවුණේ, සහරාන් හෂීම්ගේ බිරිඳත් ඇගේ දරුවාත් පමණය. ආරක්‍ෂක අංශ වටලෑම නිසා සියල්ලන් දිවි නසා ගන්නට සූදානම් වන බව තේරුම් ගත් වහාම දැරියද සමග නිවසේ වෙනත් කොටසකට යෑම නිසා, දිවි බේරාගන්නට ඇයට හැකිවිය.
අපරාධ පරීක්‍ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ ඉහළ නිලධාරීන්ගේ දැඩි මතය වන්නේ, එහිදී දිවි නසාගත් අය අතර, සාරාද නිශ්චිතවම සිටි බවයි. එයින් ඇය පිටවුණු බවට කිසිම තොරතුරක් නැති බවයි. ආරක්‍ෂක අංශ මෙන්ම ගම්වාසීන්ද නිවස දැඩි ලෙස වටලාගෙන තිබු පසුබිමක එයින් පැනයෑම පහසු කටයුත්තක් නොවේ. ඊටත් වඩා ඒ වසරේ සැප්තැම්බර් වෙන තුරු ලංකාවේ ඇය සිටි බවද විස්මිත කාරණයකි.
කෙසේ වෙතත්, සාරා ඉන්දියාවට පැන ගිය බවට ජනප්‍රිය මතයක් ප්‍රබල ලෙස පැතිර තිබේ. ඒ මතය දරන කිසිවකු, නලින්ද ජයතිස්ස මහතා මෙන්ම ඒ ගැන උපකල්පනය කරනවා මිස, කරුණු සහිතව සාරා පැනගියේ කෙසේදැයි පැහැදිලි කරන්නේ නැත. එනිසා පළපුරුදු අපරාධ විමර්ශන නිලධාරීන්ගේ මතය, එනම් සාරා සයින්දමරුදු නිවසේදී දිවි නසාගත් බව පිළිගන්නට සිදුවෙයි. ඒ අනුව, ඉන්දියාව සාරා තබාගෙන සිටින්නේයැයි කියන මතය දුර්වල වෙයි.
ඉන්දියාවෙන් ලැබුණු තොරතුරුවලට අනුව, ලංකාවේ ඉන්දිය මහකොමසාරිස් කාර්යාලයද ප්‍රහාරයේ ඉලක්කයක් වූ නමුත්, ඉන්දියාව සිය දූත කාර්යාලයට ආරක්‍ෂාව ඉල්ලා සිටියේ නැතැයිද, ලංකාවේ ආණ්ඩුව ආරක්‍ෂාව දුන්නේ නැතැයිද තවත් චෝදනාවකි.
එහෙත්, පොලිස් විශේෂ කාර්ය බලකායේ හිටපු අණදෙන නිලධාරී ජ්‍යේෂ්ඨ පොලිස් අධිකාරී එම්ආර් ලතීෆ් පාස්කු ප්‍රහාර විමර්ශන කොමිසමේ සාක්‍ෂි දෙමින් කීවේ, එය ඉලක්කයක් ලෙස නිශ්චිතව සඳහන්ව තිබූ නිසා ඉන්දීය මහ කොමසාරිස් කාර්යාලයට විශේෂ ආරක්ෂාවක් ලබා දුන් බවයි. එම ආරක්ෂාව සැලසීම නිසා විශේෂ කාර්ය බලකායට ඉන්දීය මහ කොමසාරිස් කාර්යාලය ස්තුති කළ බවද කොමිසමේ ප්‍රශ්නවලට පිළිතුරු දෙමින් ඔහු ප්‍රකාශ කළේය.
කාරක සභාවේ සාමාජික රාජිත සේනාරත්න මහතාද කියා ඇත්තේ ඉන්දීය මහ කොමසාරිස් කාර්යාලය ආරක්ෂා වූයේ ආණ්ඩුව ආරක්ෂක පියවර ගත් නිසා බවයි. එහි පියවරක් ලෙස මහ කොමසාරිස්වරයා හෝටලයක නතර කරන ලද බවද ඔහු කී බව කොමිසමේ වාර්තාවල සඳහන් වෙයි.

තොරතුරු දුන්නා
පාස්කු ප්‍රහාරය පිළිබඳව ලංකාවට සියලු තොරතුරු ලබාදුන්නේ ඉන්දියාව බව රහසක් නොවේ. එම තොරතුරු දුන්නේ එක් වතාවක් පමණක් නොවන බවත්, ප්‍රහාරයට ඉතා ආසන්නයේත් එම තොරතුරු ලැබුණ බවත් දැන් ප්‍රසිද්ධ කාරණයකි. ඉන්දියාව මේ ප්‍රහාරය පිටුපස සිටියා නම්, ලංකාවට එලෙස තොරතුරු ලබාදුන්නේ ඇයිද යන්න සරල ප්‍රශ්නයකි. ප්‍රහාරය සිදුවුණේ, හිටපු ආරක්‍ෂක ලේකම් හේමසිරි ප්‍රනාන්දුම වරෙක පිළිගත් ලෙස, ‘ප්‍රහාරයක් එල්ල වේයැයි සිතුවත්, මේ තරම් ලොකු එකක් වේයැයි ලංකාවේ ආරක්‍ෂක අංශ නොසිතූ නිසා’ය.
පාස්කු ප්‍රහාරය පිටුපස ඉන්දියාව සිටියාද නොසිටියාදැයි කවුරුත් හරියට කියන්නට දන්නේ නැත. එහෙත්, ඉන්දියාව සිටියායැයි කියන්නට, ඒ මතය ගෙනෙනවුන් දක්වන තර්ක නම් ඉතා දුර්වලය. ඒවා සාමාන්‍ය කෙනකුගේ හිතලුවලට එහා යන්නේ නැත. එහෙත්, දේශපාලන පක්‍ෂ හෝ ඒවායේ නායකයන් එවැනි මත ඉදිරිපත් කරන විට ඒවාට කිසියම් බරක් තිබේ. ඒ නිසා පිළිගත හැකි කරුණු සහිතව ඒ මත ඉදිරිපත් කිරීම අවශ්‍යය. නැතිනම් සිදුවන්නේ, හුදු ඉන්දියානු විරෝධයක් මැවීමට ගන්නා ප්‍රයත්නයක් ලෙස ඒවා හඳුනාගත හැකිවීමය.
මේ මොහොතේ ලංකාව තුළ ඉන්දීය විරෝධයක් ඇතිකිරීමටට, ආණ්ඩුවට කෙසේ වෙතත් චීනයට දැඩි වුවමනාවක් තිබෙනවා ඇත. වරායේ නැගෙනහිර ජැටිය ඉන්දියාවට නොදීම සඳහා චීනයට වුවමනාවක් තිබෙන බව අලුතෙන් කිවයුතු නැත. ඒ සඳහා යහමින් මුදල් වියදම් කිරීමටද, තමන් සමග සහයෝගයෙන් සිටින මාධ්‍යවේදීන් ඇතුළු විවිධ පුද්ගලයන් මෙහෙයවීමටද චීනයට හැකිය. චිනයට එරෙහි කිසිවක් මාධ්‍යයකින් ප්‍රකාශ වූ විට, වහාම ඒ ගැන ප්‍රතිචාර දක්වන්නට මැදිහත් වන මාධ්‍යකරුවෝ පිරිසක් චීනයට, ලංකාවේ සිටිති. වරින් වර චීන සංචාර ලබාදෙමින් හා චීන සහයෝගිතා මාධ්‍යවේදී සංගම් පිහිටුවමින් මේ පිරිස නඩත්තු කෙරේ.
ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ ඉන්දීය විරෝධයද, එහි දිගුවක් හැටියට කිසිවකු විශ්වාස කරන්නට පිළිවන. විශේෂයෙන්, කොළඹ වරායේ එක් පර්යන්තයක් චීනයට දුන් අවස්ථාවේදී ජවිපෙන් විරෝධයක් පැන නොනැගීමත්, නැගෙනහිර පර්යන්තය ඉන්දියාවට දීමට එරෙහිව ඔවුන් විශාල මැදිහත්වීමක් කිරීමත් සංසන්දනය කරන්නෝ ඒ මතයේ එල්බ සිටිති. ■

මුස්ලිම් ජනතාව පීඩාවට පත්කළ ආණ්ඩුවේ විශේෂඥ කමිටු ප්‍රෝඩාව

  • මේ අවලස්සන සෙල්ලම රටේ මුස්ලිම් ජනතාවට එරෙහිව චේතනාන්විතවම කළ දෙයක් හැටියට පිළිගන්නට අපට සිදුවෙයි

■ කේ. ඩබිලිව්. ජනරංජන

ආණ්ඩුව හදිසියේම කෝවිඩ් වැළඳී මියයන මුස්ලිමුන්ගේ දේහ භූමදානය සඳහා අවසර දෙන්නට යයි. බදාදා පාර්ලිමේන්තුවේදී, එස්එම් මරික්කාර් පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරයා නැගූ ප්‍රශ්නයකට කෙටි පිළිතුරක් දුන් අගමැති මහින්ද රාජපක්‍ෂ, සිරුරු භුමදාන කරන බව කිව්වේය.
මේ ප්‍රකාශය නිසා බලවත් ලෙස පමාවී හෝ මුස්ලිම් ජනතාවට, සිය මළසිරුරු භූමදානය කිරීමට අවසර ලැබීම ගැන අපට සතුටු විය හැකිය. එහෙත්, ඒ අවසරය ඉස්මත්තට ගෙන එම ප්‍රකාශය නිසාම පැනනගින බලවත් ප්‍රශ්න ගණනාවක් නොඅසා සිටිය නොහැකිය.
එක ප්‍රශ්නයක් නම්, ආණ්ඩුව මේ තීරණයට එළැඹියේ වසංගත පිළිබඳ කුමන විශේෂඥ කමිටුවේ නිර්දේශයට අනුවද යන්නය. සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශය යටතේ එවැනි එක් විශේෂඥ කමිටුවක් පිහිටුවා තිබුණු අතර, එම කමිටුව දිගින් දිගටම කියා සිටියේ කෝවිඩ් මළසිරුරු භූමදානයෙන් පස සහ ජලය දූෂණය වන බවයි. අගමැතිවරයා පාර්ලිමේන්තුවේදී මේ ප්‍රකාශය කරන විටදීත් ඒ දැඩි මතයෙන් වෙනස් මතයක් එම විශේෂඥ කමිටුවෙන් ඉදිරිපත් වී තිබුණේ නැත. මහාචාර්ය ජෙනිෆර් පෙරේරාගේ නායකත්වයෙන් යුක්ත, මහාචාර්ය නිලීකා මද්දුමගේද ඇතුළත්, තවත් විශේෂඥ කමිටුවක් තිබුණු අතර, මළසිරුරු භූමදාන හෝ ආදාහනය කළ හැකි බව එම කමිටුවෙන් නිර්දේශ කළේය. එහෙත්, ආණ්ඩුව කීවේ එම කමිටුවට කිසිම බලයක් නැති බවයි. එනිසා එහි නිර්දේශ පිළිගන්නට තමන් බැඳී නැති බවයි. ඉන් පසුව, ආණ්ඩුවට හිතවත් විද්‍යුත් මාධ්‍යද මේ කමිටුවට පන්න පන්නා පහර දුන්නේය.
මුල් විශේෂඥ කමිටුව භූමදානයට නිර්දේශයක් කර නැති පසුබිමක, රාජපක්‍ෂ අගමැතිවරයා කී තීරණය ගත්තේ කාගේ නිර්දේශය පිටද? එය වෛද්‍ය විශේෂඥ කමිටුවක තීරණයක් නොවන දේශපාලන තිරණයක්ද? එම දේශපාලන තීරණය ගත්තේ කවුද? එම තීරණය ගන්නට බලපෑ හේතු මොනවාද? බදාදා ගත්තේ දේශපාලන තීරණයක් නම්, එය මීට පෙර ගන්නට නොහැකි වුණේ ඇයි? එවැනි තීරණයක් නොගෙන, මුස්ලිම් ජනතාව මහත් පීඩනයකට ලක්කළේ ඇයි? ඒ පීඩාව වෙනුවෙන් ආණ්ඩුව මුස්ලිම් ජනතාවගෙන් සමාව ගත යුතු නොවේද?
මහින්ද රාජපක්‍ෂ මහතා පාර්ලිමේන්තුවේදී දැනුම් දුන් තීරණය ගත්තේ දේශපාලන තීන්දුවක් හැටියට නම්, ආණ්ඩුවේ මේ අවලස්සන සෙල්ලම රටේ මුස්ලිම් ජනතාවට එරෙහිව චේතනාන්විතවම කළ දෙයක් හැටියට පිළිගන්නට අපට සිදුවෙයි. එය, පසුගිය නිදහස් දිනයේද ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ජනාධිපතිවරයා අවධාරණය කළ පරිදි, සිංහල බෞද්ධ ජනාධිපති කෙනකු සිටින සිංහල බෞද්ධ ආණ්ඩුවක්, රටේ සුළුතර ජනතාවට එරෙහිව කරන ලද පළිගැනීමක් හැටියට සැලකිය හැකිය. පළිගැනීම, 2019 නොවැම්බරයේදී ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මහතා දිනවන්නට ඡන්දය පාවිච්චි නොකිරීමය.
ආණ්ඩුවට මේ තීරණය ගන්නට සිදුවන්නේ කුමන තත්වයක් යටතේද? එකක් නම්, මළසිරුරු අනිවාර්ය ආදාහනය සඳහා ආණ්ඩුවේ තීරණයට එරෙහිව සිංහල, දෙමළ, මුස්ලිම් සියලු ප්‍රගතිශීලී ජනයා අතරින් වර්ධනය වන විරෝධයක් දකින්නට තිබීමය. මුලින් මුලින් නිශ්ශබ්දව සිටි මුස්ලිම් ජනතාව පසුව වීදි බසින්නට පටන්ගත්හ. අනතුරුව මේ සතියේ උතුරේ පැවැත්වුණු පීඇන්ඩ්පී නමින් හැඳින්වුණු දැවැන්ත ජනතා පෙළපාලිය, ආණ්ඩුවට එරෙහි බලවේග එකතුවන අයුරු පෙන්වන කැඩපතක් බඳු විය. මුස්ලිම් භූමදාන අයිතිය වෙනුවෙන්, දෙමළ, හින්දු, කතෝලික සුළුතර ජනතාව මහත් උද්යෝගයෙන් වීදියට බැස තිබුණි. ආණ්ඩුවේ තීරණය, විවිධ වෙනස්කම් ඇති මහජනතාවක් එකට එකතු කරන්නට සමත් වී තිබිණ. මේ ප්‍රවණතාව රටේ අනෙක් ප්‍රදේශ කරාද පැතිර යන්නට ඉඩ ඇති බවට සාධාරණ බියක් ආණ්ඩුවට තිබෙන්නට ඇත.
අනෙක් අතින්, පෙබරවාරි 22වැනිදා ජිනීවාහි එක්සත් ජාතීන්ගේ මානව හිමිකම් කවුන්සිලයේ 46වැනි සැසිවාරය ඇරඹෙයි. එහිදී ලංකාව සිටින්නේ බලවත් අවදානම් සහිත තැනකය. ලංකාව සම්බන්ධයෙන් කවුන්සිලයට යෝජනාවක් ඉදිරිපත් වන බවද, එය මිෂෙල් බැෂලේ මහකොමසාරිස්වරියගේ වාර්තාව මත පදනම් වන බවද, ලංකාව සම්බන්ධ ‘කෝ ගෲප්’ එක වෙනුවෙන් දැනටමත් කවුන්සිලයට නිල වශයෙන් දන්වා තිබේ. ලංකාවේ මුස්ලිම් මළසිරුරු භූමදානයට අවසර නොදීම, මිෂෙල් බැෂලේගේ වාර්තාවේ විශේෂයෙන්ම සඳහන් කර තිබිණ. ඒ නිසා ආණ්ඩුව ජිනීවාහිදී ඇඟේ සුදුහුණු ගාගන්නට කළ දෙයක් හැටියටද මෙය හඳුන්වන්නට පිළිවන. කෙසේ වෙතත්, මතක තබාගත යුත්තේ, ආණ්ඩුවේ තීරණය සිය ඉරණම හැටියට බාරනොගෙන, මුස්ලිමුන් ප්‍රමුඛව රටේ සියලු ජනවාර්ගික ප්‍රගතිශීලී ජනතාව දැක්වූ විරෝධයේ ප්‍රතිඵලයක් හැටියට භූමදාන අයිතිය ප්‍රමාදවී හෝ දෙන්නට ආණ්ඩුව පරාජිත තත්වයට වැටුණු බවය. ■

 

මුස්ලිම් විරෝධීන්ට මොකක් වෙයිද?

තමන් වෙත ඇති ඉස්ලාමොෆෝබියාව හෙවත් නිදන්ගත ඉස්ලාම් භීතිකාව නිසා, මුස්ලිමුන් පීඩනයට පත්කිරීමේ මාර්ගයක් වශයෙන්, ආණ්ඩුවේ විශේෂඥ කමිටුවේ මතය නම් ලජ්ජාසහගත ප්‍රෝඩාව උපුටා දැක්වූ විශාල පිරිසක් පසුගිය කාලයේ වූහ. සියලුම නිකායයන්වල පාහේ නායක, අනුනායක භික්‍ෂූන්, දේශපාලකයන්, වෛද්‍යවරුන්ද ඇතුළත් විවිධ තරාතිරම්වල ජාතිකවාදීහුද අතිවිශාල සංඛ්‍යාවක් මුස්ලිමුනට එරෙහිව කර තියාගෙන ගියේ, ‘විශේෂඥයො කියන විදියට තමයි අපි වැඩ’ කියන පාඨයයි.
දැන් විශේෂඥ කමිටු බොරුවේ හුළං බස්සවනු ලැබ ඇත්තේ රාජපක්‍ෂවරුන්ම විසිනි. ඉතින්, මෙතෙක් කල් එය කර තබාගෙන ගිය පිරිසගේ ඉරණම කුමක් වේද? විශේෂයෙන් අස්ගිරි පාර්ශ්වයේ මුල් පුටු හොබවන භික්‍ෂූන්, මල්වතු පාර්ශ්වයේ ද්වීතිය පෙළට අදාළ භික්‍ෂූන් ඇතුළු, ‘රටට තිබිය යුත්තේ එක නීතියයි. එය විශේෂඥයන් කරන නිර්දේශ මත පදනම් විය යුතුමයි’ කියන ව්‍යාජය කර තබාගෙන ගියවුන් සියල්ලන්ම, රාජපක්‍ෂවරුන් විසින් පොළවට සමතලා කර තිබේ. පත්කළ ආණ්ඩුවේ නායකයන්, ඔවුන් මතුර මතුරා සිටි මන්ත්‍රය එක මොහොතකින් පාවාදී තිබේ. රාජපක්‍ෂවරුන් වැනි දේශපාලකයන්ට, මේ මොහොතේ එකක්, ඊළඟ මොහොතේ තව එකක් යනාදි මතවාදී රූපාන්තරණයන් හුරුපුරුදු නමුත්, ජාතිකවාදය නිසා හෝ එක මතයක සිටි හැට නව ලක්‍ෂයක ජනතාවට නම් එවැනි කටුසු හැසිරීම් පුරුදු නැති බව පැහැදිලිය. එහෙත්, ආණ්ඩුව සහ එහි නායකයන් මේ ස්ථිර මතයක් දරන පොහොට්ටු පාක්‍ෂික ජන තීරුව බලවත් අවුලකට ඇද දා තිබේ.
කෙටියෙන් කිවහොත්, ආණ්ඩුව පත්වී තිබෙන්නේ. තමන්ගේ ස්ථාවර වෙනස්වීම ගැන තමන්ට ඡන්දය දුන් හැට නව ලක්‍ෂය ඉදිරියේවත් සාධාරණය කරන්නට නොහැකි තත්වයකටය. ආණ්ඩුව බලය සඳහා ඕනෑ ද්‍රෝහිකමක් කරන්නකු හැටියට ඔවුන් අඳුනගනීවිද?■

පෞද්ගලික අංශයට එන්නත් දෙමු

කොවිඩ්-19 පරාජය කිරීමට නම් සියල්ල රජයෙන් කර පලක් නැත. පෞද්ගලික අංශයේ දායකත්වය හැකි තරම් ලබාගත යුතුය. මේ ඒ ගැන සටහනකි.

ශ්‍රී ලංකාවට ලැබුණු එන්නත් ලක්ෂ පහ, මාත්‍රා දෙක බැගින් පුද්ගලයන් දෙලක්ෂ පණස්දහසක් වෙත ලබාදීමේදී ප්‍රමුඛතාව ලැබුණේ සෞඛ්‍ය සේවකයන්ටය. සෞඛ්‍ය සේවකයන් එක්ලක්ෂ පණස්දහසකට එන්නත ලබා දුන් බව ආණ්ඩුව කීවේය. එහෙත් ඒ එන්නත ලැබුණු සෞඛ්‍ය සේවකයන් අතර පෞද්ගලික රෝහල්වල සේවකයන් නැත.
දැනට රජයෙන් පෞද්ගලික අංශයේ රෝහල් කිහිපයක්ම කොවිඩ්-19 ප්‍රතිකාර සඳහා වෙන් කර ඇත. ඒ කියන්නේ කොවිඩ්-19 රෝගීන් එම රෝහල්වල සිටී. ඒ රෝගීන්ට ප්‍රතිකාර කරන පුද්ගලයන් පෞද්ගලික අංශයේ වූ පළියට කොවිඩ්-19 වසංගතයට ඔරොත්තු දෙන්නේ නැත. එන්නත් ලබා නොදීමෙන් පෞද්ගලික අංශයේ සෞඛ්‍ය සේවකයන් කොන් කර ඇත.
කොවිෆීල්ඩ් ඇස්ට්‍රාසෙනෙකා එන්නතේ කාර්යක්ෂමතාව සීයට හැත්තෑවකි. ශ්‍රී ලංකාවේ තිබෙන වෛරස් ප්‍රභේදවලට එහි බලපෑම සීයට හැත්තෑවක් බව උපකල්පනය කළොත් එන්නතේ උපරිම කාර්යක්ෂමතාව සඳහා ජනගහනයෙන් සීයට හැත්තෑවකට එන්නත ලබාදෙනවායැයි සිතමු. බොහෝ එන්නත් වර්ග තවම අනුමත කර තිබෙන්නේ වයස අවුරුදු 18ට වැඩි පුද්ගලයන්ට වන නිසා ශ්‍රී ලංකාවේ වැඩිහිටියන් මිලියන 15කට ආසන්න පිරිසකට එන්නත් ලබාදීම සුදුසු බව ආසන්න වශයෙන් කිව හැක.
එහෙත් පෙබරවාරි මාසයේ මැද වන විටත් අපට ලැබී ඇත්තේ එන්නත් ලක්ෂ පහක් පමණි. තවත් ලක්ෂ තිස්පහක් හෙට අනිද්දා එන බව කියමින් සිටී. ඒ එන්නත් අපට ප්‍රමාණවත් නැත. එන්නත් ගෙන ඒම ගැන කතා කරන්නට කියා දෙසැම්බර් මාසයේදීම ලලිත් වීරතුංග පත් කළේය. ඔහුගේ සමත්කම මාස දෙකකට ආසන්න කාලයක් ගත වෙද්දී පෙනෙයි.
ලෝකයේ වෙනත් රටවල් මිලියන ගණනින් එන්නත් ලබාදෙන විට අප ලක්ෂ දෙකහමාරක් දී හති දමමින් සිටී.
අප මුලින්ම සඳහන් කළ කොවිඩ්-19 ප්‍රතිකාරවලට වෙන්කරන ලද පෞද්ගලික රෝහල්වලට අමතරව ලංකාවේ අනෙකුත් සුවහසක් පෞද්ගලික රෝහල් හා ප්‍රතිකාර මධ්‍යස්ථානවලට කොවිඩ්-19 රෝගීන් පැමිණීමේ ඉඩක් ඇත. ඒ, රෝගීන් සමාජයේ කොහේ සිටිනවාදැයි අප දැන් නොදන්නා බැවිනි. ශ්‍රී ලංකාවේ සෞඛ්‍ය සේවාවලින් සැලකිය යුතු ප්‍රමාණයක් සලසන්නේ සෞඛ්‍ය සේවකයන්ය. කොවිඩ්-19 අවදානම වැඩිපුර තිබෙන්නේ සෞඛ්‍ය ප්‍රශ්න තිබෙන අයටය. එම නිසා සෞඛ්‍ය ක්ෂේත්‍රයට හැකි තරම් එන්නත් ලබාදීම වටී.
එහි පිරිවැය රජය දරන්නට ඕනෑ නැත. පෞද්ගලික අංශයට එන්නත් ගෙන්වීමට අවසර ලබාදීම හෝ පෞද්ගලික අංශයට එන්නත් අලෙවි කිරීම රජයට කළ හැක. එසේ වුණොත් එන්නත්වල පිරිවැයත් අඩු වෙයි.
පෞද්ගලික අංශයේ රෝහල් හරහා තවත් සේවාවක් ලබාදිය හැක. ඒ, ඉක්මනින් එන්නත් ලබාගැනීමට අවශ්‍ය, ඒ සඳහා අතේ මුදල් තිබෙන පුද්ගලයන්ට එන්නත් ලබාගැනීමේ සේවාවය. සියල්ල මහජන බදු මුදලින් කළ යුතු නොවේ. වියදම දරාගත හැකි අයට පෞද්ගලික රෝහල් හරහා එන්නත මිලදී ගැනීමට පහසුකම් දිය හැක.
උදාහරණයක් ලෙස කොවිඩ්-19 ආසාදනය වීමේ අවදානම වැඩි මාධ්‍යවේදීන් සඳහා එන්නත් ලබාදීමට ප්‍රධාන මාධ්‍ය ආයතනවලට තම වියදමෙන් කළ හැක. ඇඟලුම් කර්මාන්තශාලාවල සේවකයන්ට එන්නත් ලබාදීම එම සමාගම් හිමියන්ට කළ හැක. බාහිර සමාජයේ නිතර ගමන් කරන ව්‍යාපාරිකයන් ආදී නොයෙකුත් පුද්ගලයන්ට කැමති නම් එන්නත් මිලදී ගත හැක.
මේ යෝජනාව, නොමිලේ එන්නත් ලබාදීම නැවැත්වීමට නොවේ. එන්නත් විකුණා ව්‍යාපාර කරන්නට උපදෙස් දීමක්ද නොවේ. රජය නොමිලේ එන්නත් ලබාදීමේ ක්‍රියාවලිය හැකිතරම් වේගයෙන් කරගෙන යා යුතුය. එහෙත් පෞද්ගලික අංශයට නිසිපරිදි අවස්ථාව ලබාදීමෙන් සම්පූර්ණ ක්‍රියාවලියේ වේගය වැඩි කරගත හැක.
වාමාංශික අර්ථයෙන් මෙවැනි ක්‍රියාදාමයට විරුද්ධ වෙන පිරිස්ද සිටින බව සැබෑවකි. එහෙත්, යම් සේවාවක් සඳහා මුදලක් දැරීමට හැකි අයට ඒ සඳහා අවස්ථාව ලබා දීම එන්නත ලබාදීමේ වේගය වැඩි කරන්නටත්, පිරිවැය සම්බන්ධ ප්‍රශ්න අඩු කරන්නටත් හේතු වන නිසා ආණ්ඩුව ඒ ගැන කල්පනා කිරීම සුදුසුය. නැත්නම් රජයේ ලැයිස්තුවලින් හැලෙන පෞද්ගලික රෝහල්වල සේවකයන් ඇතුළු බොහෝ දෙනෙකුට එන්නත ලැබීම ප්‍රමාද වනු ඇත.■

කැබිනට් පත්‍රිකාවෙන් හෙළිවන අදානි ගනුදෙනුව

0

කොළඹ වරායේ නැගෙනහිර පර්යන්තය වරාය අධිකාරිය මඟින් ක්‍රියාත්මක කිරීම සඳහා ඉදිරිපත් කරන ලද කැබිනට් පත්‍රිකාවේ කරුණු මේ මඟින් සාකච්ඡා කෙරේ.

කොළඹ වරායේ නැගෙනහිර පර්යන්තයේ ඉදිරි සංවර්ධන කටයුතු සම්බන්ධයෙන් කරුණු පැහැදිලි කිරීම සඳහා විෂය භාර අමාත්‍ය රෝහිත අබේගුණවර්ධන පෙබරවාරි 10 දින කැඳවූ සූම් තාක්ෂණ ප්‍රවෘත්ති සාකච්ඡාව හේතු දැක්වීමකින් තොරව අවලංගු කර තිබේ. වරාය වෘත්තීය සමිතිවල සහ අනිකුත් වෘත්තීය සමිති හා සංවිධානවල බලපෑම මත නැගෙනහිර පර්යන්තය ශ්‍රී ලංකා වරාය අධිකාරිය මඟින් ක්‍රියාත්මක කිරීමට ලබාගත් කැබිනට් තීන්දුවෙන් පසු ඉන්දියාව කළා යැයි කියන බලපෑම් ඒ සඳහා හේතු වූවා විය හැකිය.
නැගෙනහිර පර්යන්තය පිළිබඳ තීන්දුව විෂය භාර අමාත්‍ය රෝහිත අබේගුණවර්ධන ප්‍රකාශයට පත්කළේ ජාතික සම්පත් අන්සතු නොකිරීමේ ජනාධිපතිවරයාගේ සෞභාග්‍යයේ දැක්ම ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශනය අනුව එම තීන්දුව ගත් බවයි. මෙම තීන්දුවට අදාල 2021.01.31 දින සහිත කැබිනට් පත්‍රිකාව ඉදිරිපත් කර ඇත්තේ ‘කොළඹ දකුණු වරාය ව්‍යාපෘතිය- නැගෙනහිර බහළු පර්යන්තය හා බටහිර පර්යන්තය සංවර්ධනය කිරීම හා මෙහෙයුම් කිරීම’ යනුවෙන්ය.
මෙම කැබිනට් පත්‍රිකාවේ සඳහන් කරුනු දෙස බැලීමේදී මෙතෙක් මේ සම්බන්ධයෙන් ආණ්ඩුව සමාජගත කරන ලද බොරු කිහිපයක්ද හෙළිදරව් කර ගැනීමේ හැකියාව ඇත. ඉන් එකක් වන්නේ පසුගිය යහපාලන ආණ්ඩුව නැගෙනහිර පර්යන්තය සම්බන්ධයෙන් අත්සන් කරන ලද සහයෝගිතා ගිවිසුම සම්බන්ධයෙන් මේ ආණ්ඩුව කියන ලද බොරුය. තවත් එකක් වන්නේ ඉන්දියාවේ අදානි යෝජනාව සම්බන්ධයෙන් කියා ඇති බොරුවය. අනෙක වන්නේ කොළඹ දකුණු වරායේ දකුණු වරාය චීන සමාගමට ලබාදී ඇති ක්‍රමයේ ඇති අවාසිසහගත තත්වයය.

යහපාලන සහයෝගිතා ගිවිසුම
ඒ ගැන රෝහිත අබේගුණවර්ධනගේ කැබිනට් පත්‍රිකාවේ සඳහන් වන්නේ මේ ආකාරයටය. ‘(අ) ජේදයේ සඳහන් අමාත්‍ය මණ්ඩල අනුමැතිය ප්‍රකාරව 2019 මැයි 28 දින ශ්‍රී ලංකා රජය විසින් ඉන්දියානු සහ ජපාන රජයන් සමඟ සහයෝගිතා ගිවිසුමක් අත්සන් කරන ලදී.සහයෝගිතා ගිවිසුමට අනුව ඉන්දියානු සහ ජපාන කොටස් හිමියන් සඳහා 49%ක් සහ ශ්‍රී ලංකා රජය විසින් ශ්‍රී ලංකා වරාය අධිකාරිය යටතේ 51%ක කොටස් හිමිකමක් සමඟ ඒකාබද්ධව පර්යන්ත මෙහෙයුම් සමාගමක් (ටීඕසී) පිහිටුවිය යුතුය.’
‘සහයෝගිතා ගිවිසුමේ සඳහන් වන ජපන් රජය විසින් හ්‍රී ලංකා වරාය අධිකාරියට ලබාදෙන ණය මුදලක් මඟින් නැගෙනහිර බහළු පර්යන්තය සංවර්ධනය කිරීමට නියමිතව තිබුනද, වත්මන් රජය විසින් බහළු පර්යන්ත සංවර්ධන කාර්යයන් ණය ලබා ගැනීමකින් තොරව ආයෝජන ව්‍යාපෘති ලෙස ක්‍රියාත්මක කිරීමට තීරණය කොට ඇත.’
මේ අනුව නැවත නැවතත් පැහැදිලි කාරණය වන්නේ නැගෙනහිර පර්යන්තය ඉන්දියාවේ අදානි සමාගමට හෝ වෙනත් සමාගමකට ලබාදීමේ අවසන් ගිවිසුමක් යහපාලන ආණ්ඩු සමයේදී අත්සන් කර නැති බවය. සහයෝගිතා ගිවිසුම තුළ ඇත්තේ අදානි මෙන් විදේශ සමාගමකට නැගෙනහිර පර්යන්තයේ පාලනය බාරදීම නොව පර්යන්තයේ මෙහෙයුම් කටයුතු සඳහා රටවල් තුනම අයත් සමාගමක් පිහිටුවීමය. එහි පාලනය ශ්‍රී ලංකා වරාය අධිකාරියට බව පැහැදිලිය. මන්ද එය සංවර්ධනය කිරීමට නියමිතව තිබී ඇත්තේ ශ්‍රී ලංකා වරාය අධිකාරිය ජපානයෙන් ලබාගන්නා ණය මුදලකින් වීම නිසාය. ඉන්දියාවේ අදානි ගෙනෙන්නට මේ ආණ්ඩුව කටයුතු කළ ආකාරයට ආයෝජනයකින් නොවන නිසාය.
එම යෝජනාව ක්‍රියාත්මක වූවානම් සමහර විට එය වත්මන් ඛනිජ තෙල් තොග පර්යන්ත සමාගම වාගේ ආකෘතියක් වන්නටද ඉඩ තිබුන බව පෙනේ. ඛනිජ තෙල් තොග පර්යන්ත සමාගමේ තුනෙන් එකක අයිතිය ඇත්තේ ඉන්දීය අයිඕසී සමාගමටය. තුනෙන් එකක් ලංකා ඛනිජ තෙල් සංස්ථාවටය. තවත් පාර්ශවයකට දීමට නියමිතව තිබූ ඉතිරි තුනෙන් එකක කොටස ඇත්තේ භාණ්ඩාගාරය සතුවය. මෙසේ වූවා යැයි කියා හම සමාගම තවම පාලනය කරන්නේ ආණ්ඩුවය.

අදානි යෝජනා බොරුව
මෙම කැබිනට් පත්‍රිකාවේ සඳහන් කරන්නේ, යහපාලන සමයේ සහයෝගිතා ගිවිසුම් කැබිනට් පත්‍රිකාව ඇගැයීම සඳහා සාකච්ඡා කමිටුවක් හා ව්‍යාපෘති කමිටුවක් තමා (රෝහිත අබේගුණවර්ධන) පත් කළ බවත්, එම ව්‍යාපෘති කමිටුව ලබාදුන් බීඕටී හෙවත් ඉදිකර ක්‍රියාත්මක කර පවරා දීමේ ගිවිසුම හා සංකල්ප පත්‍රිකාව සාකච්ඡා කමිටුව අනුමත කළ බවත්, ජපන් හා ඉන්දියා රජයන් විසින් නම්කරනු ලබන ආයෝජකයින් වෙතින් සවිස්තරාත්මක යෝජනා ලබා ගැනීම සඳහා ඉන්දියානු හා ජපන් තානාපති කාර්යාල වෙත යොමු කළ බවත්ය. නීතිපති මතය විමසීම සඳහාද එය ඉදිරිපත් කළ බවය. ඒ අනුව අදානි පෝර්ට්ස් ඇන්ඩ් ඉකොනොමික් සෝන් ලිමිටඩ් වෙතින් යෝජනාවක් ලැබුන බවය. එම යෝජනාව සාකච්ඡා කමිටුව සාකච්ඡා කිරීමට තීරණය කළ බවය. ආයෝජන පක්ෂය පක්ෂය හෙවත් අදානි නියෝජනය සහිතව 2021.01.27හා 28 ඒ ගැන සාකච්ඡා කළ බවය.
කැබිනට් පත්‍රිකාවේ ඇති මෙහි මුල් කතා බොරුය. රෝහිත අබේගුණවර්ධනගේ කැබිනට් පත්‍රිකාව ඉදිරිපත් කර තිබුනේ යහපාලන යෝජනාව ඇගැයීම සඳහා නොවේ. අදානි යෝජනාව ඇගැයීම සඳහාය. එම කැබිනට් පත්‍රිකාවේ අදානි ගැන ඇතුලත්ව තිබුණි. සාකච්ඡා කමිටුව පත්කෙරුනේ එම යෝජනාව ඇගැයීමටය. ව්‍යාපෘති කමිටුව පත්කරන්නට අනුමැතිය ඉල්ලා තිබුනේ එහි සහායටය. භාණ්ඩාගාර ලේකම් පත්කරනවා යැයි කියූ ව්‍යාපෘති කමිටුවේ සිටියේ කවුරුන්ද යන්න ඇමතිවරයාවත් දන්නේදැයි සැකයකි.
ඉන්දීය අගමැති මෝදිගේ හිතවතා වන අදානි ගැන ඉන්දීය මහා කොමසාරිස් කාර්යාලය දැනුම් දී ඇති බවට සැක නැත. පෙර කී සහයෝගිතා ගිවිසුම අනුව නම් වැඩකටයුතු සිදුවූයේ ජපාන තානාපති කාර්යාලය කිසිවක්ම කීවේ නැත්ද? එයත් පැත්තකට දැමූ විට තීරණයක් ගෙන නැතැයි කී නැගෙනහිර පර්යන්තය ගැන අදානි නියෝජිතයින් සමඟ සාකච්ඡා කමිටුව දින දෙකක්ම සාකච්ඡා කර ඇත. විරෝධතා මේ ආකාරයට නාවේනම් අදානිට දෙන්නට ගිය නැගෙනහිර පර්යන්තය ගැන ඉන්දියාව කෝප වී සිටින්නේ ඒ නිසාය.

චීන දකුණු පර්යන්තය
අදානි නියෝජිතයින් සමඟ සාකච්ඡාවේදී කොළඹ බහළුම් පර්යන්තය(සීඅයිසීටී) සඳහා අදාල වන නියමයන්, කොන්දේසී සහ ශ්‍රී ලංකා වරාය අධිකාරියට ගෙවිය යුතු ගෙවීම් නැගෙනහිර පර්යන්තය සඳහාද අදාල කරගත යුතු බව ආයෝජක සමාගම විසින් අවධාරණය කරන ලද බව කැබිනට් පත්‍රිකාවේ සඳහන්වේ. දකුණු පර්යන්තය චීන සමාගමට ලබාදුන්නේ 2009 ආර්ථික අවපාතයක් පැවති සමයේ බවත් දැන් එසේ නොවන නිසා දකුණු පර්යන්තයෙන් වරාය අධිකාරියට ලැබෙන මුල්‍යමය ප්‍රතිලාභයන්ට වැඩි ප්‍රතිලාභයක් නැගෙනහිර පර්යන්තයෙන් අපේකෂා කරන බවත් කැබිනට් පත්‍රිකාවේ සඳහන්ය.
පුස්කාර, මුලික ගෙවීම්, වාර්ෂික බිම් කුලිය සහ සුවිශේෂි වගන්ති සම්බන්ධයෙන් එකඟතාවකට නොපැමිණ පළමු වටයේ සාකච්ඡා සම්මුතිය අවසන් වූ බවත්, සාකච්ඡා සම්මුති රැස්වීමේ සටහන් අනුව ප්‍රධාන මුල්‍යමය වගන්ති පිළිබඳව නම්‍යශීලී නොවීම හේතුවෙන් අදානි විසින් ඉදිරිපත් කරන යෝජනා පිළිබඳ තවදුරටත් සාකච්ඡා ඉදිරියට ගෙනයෑම ඵලදායි නොවන බව සාකච්ඡා කමිටුව නිරීක්ෂණය කළ බවත් එහි සඳහන්ය.
මේ අනුව පෙනී යන්නේ දකුණු පර්යන්තය සම්බන්ධයෙන් චීන සමාගමට රාජපක්ෂ ආණ්ඩුව ඒ සමයේ විශේෂයෙන් සලකා ඇති බවය. ඉන්දියාවද එම සැලකීමම බලාපොරොත්තු වී ඇති බවය.
බහළු මිලියන 2.6ක් වාර්ෂිකව මෙහෙයවිය හැකි, මීටර් 1400ක් දිග ජැටි බැම්මක්, මීටර් 20ක් ගැඹුරු නැංගුරම් පොලක් හා හෙක්ටයාර 64ක බහලු අංගනයකින් සමන්විත බටහිර බහලු පර්යන්තය රාජ්‍ය හා පෞද්ගලික ව්‍යාපාරයක් ලෙස සංවර්ධනය කළ යුතු බව ජනාධිපතිවරයාගේ සෞභාග්‍යයේ දැක්ම ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශනයේ ඇති හෙයින් එය ඒ ආකාරයෙන් ක්‍රියාත්මක කිරීමට තීරණය කර ඇත.
‘ඉහත 2.12 අනුව බටහිර බහළු පර්යන්තය, ඉන්දීය රජය සහ ජපන් රජය විසින් නම්කරනු ලබන පාර්ශවයන් සහ ශ්‍රී ලංකා වරාය අධිකාරිය එක්ව රාජ්‍ය පෞද්ගලික ව්‍යාපාරයක් ලෙස වසර 35ක කාලයක් සඳහා සංවර්ධනය කොට ක්‍රියාත්මක කර ආපසු භාරදීමේ පදනම යටතේ, සීඅයිසීටී ආකෘතිය පදනම් කරගෙන නැගෙනහිර බහළු පර්යන්තය සමඟ සමගාමීව සංවර්ධනය කිරීමට මා විසින් යෝජනා කොට අමාත්‍ය මණ්ඩලයේ අනුමැතිය අපේක්ෂා කෙරේ.’
ඒ සඳහා අනුමැතිය ඉහත ආකාරයෙන් කැබිනට් මණ්ඩලයෙන් ඉල්ලා ඇති අතර ජාතික සම්පත් අන්සතු නොකිරීමේ දේශමාමක ජනාධිපතිවරයා ඇතුළු කැබිනටි මණ්ඩලයද එය අනුමත කර තිබේ. එම කැබිනට් පත්‍රිකාවේ ඇති උත්ප්‍රාසය වන්නේ විසි හතර පැයේම ජාත්‍යන්තර ගිවිසුම් සම්බන්ධයෙන් රට වැසියන්ට වහසි බස් දොඩවන ආණ්ඩුව ඒ ගැන කැබිනට් පත්‍රිකාවේ සඳහන් කර ඇති පහත සඳහන් දෙයය.
‘කලාපීය භූ දේශපාලන තත්වයන් මනා ලෙස අධ්‍යයනය කිරීමෙන් සහ ජනතාව තුළ පවතින බලාපොරොත්තුකාරි තත්වයද නිසි ලෙස කළමනාකරණය කිරීමද කොළඹ වරාය මෙම කලාපයේ තරඟකාරි වරායක් ලෙස කඩිනමින් සංවර්ධනය කොට පවත්වාගෙන යෑමේ අවශ්‍යතාවය ශ්‍රී ලංකා රජය විසින් හඳුනාගෙන ඇත. එබැවින් රටවල් අතර ඇතිකර ගත් ජාත්‍යන්තර ගිවිසුම්වලට ගරුකරන වගකිවයුතු රජයක් ලෙස එවැනි ජාත්‍යාන්තර ගිවිසුම්වලට ගරු කිරීම සඳහා ශ්‍රී ලංකා රජය වගකිවයුතු යැයි අපේක්ෂා කෙරේ.’■