ආණ්ඩුවේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවිරෝධී ක්‍රියාවලට එරෙහිව විපක්ෂයේ දේශපාලන පක්ෂ පොදු වේදිකාවකට එක්ව විරෝධය දැක්වීමේ යෝජනාවට ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ එකඟ වී නැතැයි වාර්තා වේ.
ඒකාබද්ධ මාධ්‍ය සාකච්ඡාවක් පැවැත්වීම, පොදු වේදිකාවක සිට විරෝධතා දැක්වීම ආදි යෝජනා ඉදිරිපත්ව තිබුණත් ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ ඒවාට සහභාගි නොවන බව ප්‍රකාශ කර ඇතැයි වාර්තා වේ.
එවැනි පොදු වේදිකාවක අරමුණ එක්සත් ජාතික පක්ෂය සහ සමගි ජන බලවේගය වැනි පක්ෂවලට දේශපාලන බලය ලබාගැනීම පමණක් බවත්, එවැන්නකට සහභාගි වීම ජනතා විමුක්ති පෙරමුණට දේශපාලනිකව අවාසිදායක බවත් අනිද්දා සමඟ අදහස් දැක්වූ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ දේශපාලන මණ්ඩල සභිකයෙක් පැවසීය.
එවැනි පොදු වැඩසටහන්වලට මීට පෙරද ජවිපෙ සහභාගි වූ නමුත්, එයින් වාසි ලැබුවේ එම දේශපාලන පක්ෂ බව ඔහු කීය.
අනිද්දා සමඟ අදහස් දැක් වූ සමගි ජන බලවේගයේ ප්‍රබල මන්ත්‍රීවරයෙකු ප්‍රකාශ කළේ, ඒකාබද්ධ මාධ්‍ය සාකච්ඡාවක් පැවැත්වීමට ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ මුලින් අකැමති වූ බවය. සාධාරණ සමාජයක් සඳහා ජාතික ව්‍යාපාරය සංවිධානය කරනු ලබන පොදු වැඩසටහන්වලට සහභාගි වන බව දැනුම් දී තිබුණත්, දැන් ඒවාටද සහභාගි නොවන බව ඔහු කීය. ■
පොදු වේදිකාවට ජවිපෙ අකමැතියි
බේකරි කරගෙන යන්න බැරි තත්වයක් තියෙන්නේ – සමස්ත ලංකා බේකරි හිමියන්ගේ සංගමයේ සභාපති එන්.කේ. ජයවර්ධන
බේකරි නිෂ්පාදන සඳහා යොදා ගන්නා අමුද්‍රව්‍යවල මිල විශාල ලෙස වැඩි වී තිබේ. අලෙවිය පහත බැස ඇත. ඒ නිසා බේකරි කර්මාන්තය ඇත්තේ පවත්වාගෙන යා නොහැකි තත්වයකය. ඒ පිළිබඳව අපි සමස්ත ලංකා බේකරි හිමියන්ගේ සංගමයේ සභාපතිවරයාගෙන් අදහස් විමසුවෙමු.
බේකරි හිමියන්ගේ සංගම ආරම්භ වුණේ කොයි කාලෙද?
සමස්ත ලංකා බේකරි හිමියන්ගේ සංගමය 1992 ආරම්භ කළ සංවිධානයක්. ආරම්භක සභාපති පෙරේරා ඇන්ඩ් සන්ස් ආයතනයේ පරාක්‍රම දසනායක. 2008 මම සභාපති වුණාට පස්සේ අපි මේ සංවිධානය ශක්තිමත් කරලා සක්‍රීයව වැඩ කරන්න පටන් ගත්තා. දැන් නිලධාරී මණ්ඩලයේ 30 දෙනෙක් ඉන්නවා. ඔවුන් ඉතාමත් කැපවීමෙන් සංගමය පවත්වාගෙන යන්න කටයුතු කරනවා. මේ වෙනකොට ලංකාව පුරා සාමාජිකයෝ 1000 ක් විතර ඉන්නවා. මිලියන 8 ක පමණ අරමුදලක් අපි ගොඩ නගලා තියනවා. සංගමයෙන් සාමාජික බේකරි හිමියන්ට පුද්ගලික වාසි ලැබෙන්නේ නෑ. පොදුවේ කර්මාන්තය මුහුණ දෙන ප්‍රශ්නවලට විසඳුම් සෙවීමයි අපි කරන්නේ.
සංගමය මුහුණ පෑ තීරණාත්මක ගැටළු මොනවාද?
අවුරුදු 10 කට විතර කලින්, පාන් පිටි ත්‍රස්තවාදය කියලා අපට විශාල චෝදනාවක් එල්ල වුණා. පාන් පිටි රටට සාපයක් කියලා රජයේ ඇමතිවරු කිව්වා. පාන්පිටි කෑම කන්න එපා දියවැඩියාව හැදෙනවා කියලා අදහසක් ඔවුන් ප්‍රචලිත කළා. එයින් ලංකාවේ බේකරි කර්මාන්තයට විශාල පහරක් වැදුණා. පාන් පිටි කෑමවල තිබෙන ප්‍රශ්නයක්, නෙමේ අපේ ආහාර පුරුදුවල තියන ප්‍රශ්නයක් නිසා දියවැඩියාව වැනි රෝග වැඩිවුණේ කියලා ඇමතිවරුන්ට අපි පෙන්නා දුන්නා. පස්සේ රජය හාල් පිටි ප්‍රචලිත කරන්න පටන් ගත්තා. ඒ වෙලාවෙත් අපි විශාල කාර්යභාරයක් ඉටු කළා. හාල් පිටිවලින් අපි නිෂ්පාදන කරන්න පටන් ගත්තා. එහෙම කළාට අපේ පාරිභෝගිකයින්ගේ ඉල්ලීම වුණේ මේ සාම්ප්‍රදායික තිරිඟු පිටි පාන් ගෙඩියමයි. එ නිසා ඒ හාල් පිටිවලින් බේකරි නිෂ්පාදන කරන්න තිබූ නැඹුරුව ක්‍රමයෙන් අඩු වුණා. හල් පිටි එක් කළාම පාන්ගෙඩිය හයියයි. අපේ පාරිභෝගිකයා කැමති මෘදු මොලොක් පාන් ගෙඩියට. ඒ නිසා හාල් පිටි පාන් ගෙඩිය වෙළඳපොලෙන් අයින් වෙලා තියනවා.
පාන් පිටි ආහාර අහිතකර නැද්ද?
යුරෝපයේ වෙළෙඳපොලේ තියෙන්නේ දුඹුරු පැහැ පාන්. ලංකාවේ අය කැමති සුදු, මෘදු, මොලොක් පාන් ගෙඩියට. යුරෝපයේ පාන් ගෙඩියේ රස, ගුණ වාගේම පාටත් වෙනස්. අපේ රටේ පාන් පිටිවල තියෙන්නේ තිරිගු ඇටේ මැද හරිය විතරයි. ලෝකයේ වෙනත් රටවල භාවිතා කරන තිරිගු පිටි සම්පූර්ණ තිරිඟු ඇටේ කුඩු කරලා හදන්නේ. අපේ රටේ පිටි නිපදවන සමාගම් දෙකම තිරිගු ඇට ආනයනය කරලා, වටේ තිබෙන ගුණවත් කොටස අයින් කරලා, මැද ටිකෙන් පිටි හදන්නේ. සම්පූර්ණ ඇටේම කුඩු කරලා ගන්න පිටිවලින පාන් හැදුවාට අපේ අය ගන්නේ නෑ. වඩාත් හොඳ ක්‍රමය අපේ පාරිභෝගිකයාට සම්පූර්ණ ඇටේම කුඩු කරලා ගන්න පාන් කන්න පරුදු කිරීමයි.
යුරෝපයේ අය 3/4 ක් පාන් පිටි කනවා කිව්වට, ඒ අය වේලකට කන්නේ පාන් පෙති දෙකයි. ඒකට මස්, මාළු, බිත්තර, එළවළු සියලුම ජාති තියනවා. අපේ රටේ පොල් සම්බෝලයක්, පරිප්පු හොද්දක් හදලා එක පුද්ගලයෙක් පාන් රාත්තලක් කනවා. ඒ කෑම වේලේ 70% කට වඩා තියෙන්නේ පාන් පිටි. බත් කෑවත් මාළු පිනි ටිකක් එක්ක බත් පිඟානක් කනවා. ඒකත් පාන් ගෙඩියක් කනවා වාගේමයි. ලෝකයම කන පාන් පිටි අපට විතරක් අගුණ වෙන්න හේතුවක් නෑ. අපේ ආහාර රටාව වැරදියි. අපේ මිනිස්සු දවසට කිහිප වතාවක් තේවලට සීනි දිය කරලා බොනවා. ඒවායේ හා චර්යාවේ අඩුපාඩු නිසා දිය වැඩියාව වගේ බෝ නොවන රෝග වැලඳෙනවා.
අද බේකරි කර්මාන්තය කොයි වගේ තැනකද තියෙන්නේ?
අපේ රටේ බේකරි 7000 ක් විතර තියනවා. ඒවායෙන් චූන් පාන් සේවය තියෙන්නෙ බේකරි 2000 ක විතර. චූන් පාන් කරන අය අලුතෙන් මේ කර්මාන්තයට ආවේ. කොවිඩ් තත්වයත් එක්ක ඒ අය හොඳින් තමන්ගේ නිෂ්පාදන අලෙවි කර ගත්තා. බේකරිවල තාම 60 යි නිෂ්පාදනය කෙරෙන්නේ. ඉස්කෝල වහලා, අමතර පන්තිවලට දරුවෝ යනවා අඩුයි. සංචාරක කර්මාන්තය කඩාගෙන වැටිලා. සංචාරක කර්මාන්තයට අපි සැන්විච්, පේස්ටි්‍ර කේක් වර්ග බොහෝමයක් වික්කා. ටියුෂන් පන්ති නැති වුණාම ළමයි හෝ දෙමාපියෝ පාරට එන ප්‍රමාණය අඩු වුණා. වෙනදා ඒ අය ඇවිල්ලා ළමයත් එක්ක පේස්ටි්‍ර එකක් කාලා තේ එකක් බීලා යන්නේ. මේ නිසා අපේ බේකරි සේවකයින්ට රස්සා නැතුව ගියා.
ලංකාවේ බේකරි නිෂ්පාදන මිල ඉහළ දාන්නේ පිටි මිල ඉහළ ගියොත් විතරයි. පිටි හැර බේකරි නිෂ්පාදනවල සෙසු අමු ද්‍රව්‍ය මිල මේ වෙනකොට ඉහළ ගිහිල්ලා. අවුරුද්දකට කලින් පාම් ඔයිල් ලීටරේ රුපියල් 200 යි, 250 යි. දැන් ලීටරයක් රුපියල් 550 ක් වෙනවා. ඊස්ට්, මාගරින්, කිරිපිටි හැම දෙයකම මිල වැඩි වෙලා. ඒ මදිවට බිත්තර රුපියල් 20 පැනලා ගණන් යනවා. ලංකාවේ බිත්තර නිෂ්පාදනයෙන් අඩක් පමණ ගන්නේ බේකරිකරුවන්. පාන් හැර, කේක් ඇතුළු සියලුම නිෂ්පදනවලට බිත්තර ගන්නවා. බිත්තර බේකරි කර්මාන්තයේ ප්‍රධාන අමුද්‍රව්‍ය හතරෙන් එකක්. ඩෙලරයේ වැඩි වීමත් අපට බලාපාලා තියනවා. ලොකු ගෑස් සිලින්ඩරයේ මිල රුපියල් 900 කින් විතර පහුගියදා වැඩි වුණා. බේකරි නිෂ්පාදන මිල වැඩි වෙලා, වැඩි වෙලා උපරිමයට ඇවිත් තියෙන්නේ. තවත් වැඩි කළොත් මහජනතාව ඒවා මිලදී ගන්න එකක් නෑ. බේකරි කරගෙන යන්න බැරි තත්වයක් තියෙන්නේ. අපි හරිම අසරණ වෙලා ඉන්නේ. අපට විසඳුමක් දෙන්න කියලා ජනාධිපති, අගමැති, වෙළඳ ඇමති ඇතුළු සියලු දෙනාට ලිඛිතව දැනුම් දීලා තියනවා.■
ජීවිත තුන් හාරසීයක් දේශපාලන නායකයන්ට ලොකු නෑ – පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී ජනාධිපති නීතිඥ විජයදාස රාජපක්ෂ
- ඔය පක්ෂ නායකයන්ට වඩා දේවල් මම කරලා තියෙනවා. සීටීබී එක විකුණපු වෙලාවේ මහින්ද රාජපක්ෂලා ගෙදර නිදාගෙන හිටියේ. මම තනියෙන් උසාවි ගිහින් බේරාගත්තා. මහින්ද රාජපක්ෂ ආණ්ඩුව කාලයේ ඇපලෝ රෝහල, රක්ෂණ සංස්ථාව එපා කියද්දී කෝප් කමිටුවේ ඉඳලා ගත්තානේ.
පාස්කු ඉරිදා ජනාධිපති කොමිසම තමන්ගේ සීමාවේ කළ හැකි උපරිමය කළ බව හිතනවාද?
කොමිසමේ පරමාර්ථය වුණේ පාස්කු ඉරිදා ප්‍රහාරය පිළිබඳ සොයා බැලීම සහ අනාගතයේදී අපරාධ සිදු නොවීම සඳහා ආණ්ඩුව කළ යුතු දේවල් පිළිබඳ නිර්දේශ ඉදිරිපත් කිරීම. අනාගතයේදී ප්‍රහාරයක් එල්ල නොවීම පිළිබඳ පිළිගත හැකි නිර්දේශ තියෙනවා. නීති රීති සකස් කිරීම, ආගමික කටයුතු, කැබිනට් මණ්ඩලයේ සහ ජනාධිපතිවරයාගේ ක්‍රියා පිළිබඳ නිර්දේශ තියෙනවා. අධ්‍යාපනය පිළිබඳ නිර්දේශ සහ සංහිඳියාව පිළිබඳ නිර්දේශත් තියෙනවා. ඒ නිර්දේශවලට ආගමික භේදයක් නැහැ.
ප්‍රහාරය පසුපස සිටි අය ගැන..
ප්‍රහාරය සිද්ධ කරපු අය පිළිබඳ පැහැදිලි විස්තර තියෙනවා. ප්‍රහාරයට ඍජු ලෙස දායක වූ, ජීවතුන් අතර ඉන්න අය සොයා ගෙන තියෙනවා. මොහොමඩ් නවුෆර් සහ සාදික් අබ්දුල්ලා තමයි ප්‍රහාරය මෙහෙයවූ අය අතරින් ජීවතුන් අතර ඉන්නේ. තව මිනිහෙක් තමයි පහසුකම් සැපයූ අහමඩ් මිල්හාන්. ඔහුත් කටාර්වල පොලිස් අත්අඩංගුවේ ඉන්නවා. මේකේදී ලංකාවට නිතර ඇවිත්, පිටරට ගිහින් පුහුණුව දෙන්න කටයුතු කළේ අබු අබ්දුල්ලා. ඔහු ගැන කිසි පියවරක් අරන් නැහැ. ඔහු ඕස්ටේ්‍රලියාවේ ඉන්නේ. ඔහුගේ තාත්තා තමයි ලංකාවේ 1980 දී තවුහිද් ජමාත් පටන්ගත්තේ. ඒ අබු අබ්දුල්ලා ගැන නීතිමය පියවර අරන් නෑ. සාරා කියලා කාන්තාවක් සම්බන්ධයි. ඇගෙනුත් සාක්ෂි අරන් නෑ. ඉන්දියාවට ගිහිල්ලා. ඒ ගැන සමාජයේ ලොකු සැකයක් තියෙනවා. මේ කණ්ඩායමට ආරක්ෂාව සපයපු බවට සැකි දේශපාලනඥයන් හිටියා. එම්.එල්.ඒ. හිස්බුල්ලා සහ රිෂාද් බදියුදීන් ඒ. සමාජය ඒ දෙන්නාගේ සම්බන්ධයන් තිබුණ බව සැකයි. පොලීසියට බලපෑම් කරපු අය හිටියා. අසාත් සාලි වගේ. ඒ අය ගැන සැකයක්, බියක් තියෙනවා. මම පාර්ලිමේන්තුවේ මේවා ගැන කතා කරනකෙට මුජිබුර් රහුමාන් වගේ අය චෝදනා එල්ල කළා. ඒ වගේ අය රටේ ජනතාවට වැරදි සහතිකයක් දුන්නා. අන්තවාදයක් නෑ කියලා. ඒ පිරිස ගැන මේ වාර්තාවේ නෑ. නිගමනවල සඳහනක් නෑ. රිෂාද් බදියුදීන්ට එරෙහි චෝදනා අල්ලස් හෝ දූෂණ විමර්ශන කොමිසමට දාන්න කියලා තියෙනවා. ඒත්, ඒකෙන් වැඩක් නෑ. ඔවුන් අපරාධවලට සම්බන්ධයිද කියන එක ගැන නිගමනයක් නෑ.
කොමිසමට ඔවුන් ගැන සෙවීමට හැකියාවක් තිබුණාද?
කොමිසම කරන්නේ සාක්ෂ්‍ය විමසීම සහ තියෙන තොරතුරු ගැන සොයා බැලීම. විමර්ශන කරලා තොරතුරු සපයන්න ඕනෑ පොලීසිය. මෙම වාර්තාවේ කියනවා ඉතිරි අය ගැනත් සීඅයිඩීයට පරීක්ෂණ කරන්න කියලා. ඒ ටික නොකර අවසන් නිගමනයකට එන්න බෑ.
ජනාධිපති කොමිසම කළේ කරුණු විමසීමක්. වෙනම පොලිස් සහ මහේස්ත්‍රාත් විමර්ශනයක් යන්න තිබුණා..
මේක කරුණු සෙවීමේ මෙහෙයුමක්. තොරතුරු එකතු කරලා නිර්දේශ කිරීමයි මේකෙන් වෙන්නේ. ඉතිරිය කළ යුතු වුණේ පොලීසිය. මේක මෑත ඉතිහාසයේ රටේ වුණ දරුණුම අපරාධය. පොලීසිය පැය විසිහතරෙන් කරුණු ඉදිරිපත් කරන්න තිබුණා. ඒත් දවස් හතක් ගිහිල්ලා වාර්තා කළේ නෑ. මමයි ඊට පස්සේ ඒ ගැන ලිව්වේ. ඒ පැමිණිල්ල උඩ තමයි හෙව්වේ. මේකට දේශපාලන අනුග්‍රහයකුත් තිබුණා. පාර්ලිමේන්තුවේ තේරීම් කාරක සභාව දැම්මේත් ඒක වහන්න.
ඒ කිව්වේ..
ඒ කමිටුව පත් කරමින් ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කළා. මෙය ප්‍රහාරය පිළිබඳ විමර්ශනයට බාධාවක් වුණා. මම ඒක පත් කළ මොහොතේම කථානායකවරයාට කිව්වා, මේ වගේ නීති විරෝධී වැඩ කරන්න එපා කියලා.
ඒ කමිටුව නීතිවිරෝධී බව කියන්නේ ඇයි?
ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ තියෙනවා පාර්ලිමේන්තු තේරීම් කාරක සභාවක් දාන්න පුලුවන් හේතු. ස්ථාවර නියෝගවල තියෙනවා අධිකරණයේ තියෙන නඩුවක් පිළිබඳ ප්‍රශ්න කිරීම, යෝජනා ඉදිරිපත් කිරීම සහ අදහස් ඉදිරිපත් කිරීම සපුරා තහනම්. එහෙම මැදිහත් වුණොත් අධිකරණයට බලපෑමක් වෙනවා. විනිසුරුවරුන්ට ස්වාධීනව තීන්දු ගන්න බැරි වෙනවා. එවැනි පසුබිමක තේරීම් කාරක සභාවක් දාපු එකෙන් ප්‍රතිඵලයක් වුණේ නෑ. සමාජයේ සැකය එල්ල වූ අය ඒ කමිටුවේ සාමාජිකයන් වුණා. ඒ නිසා එක් පැත්තකින් පොලිස් පරීක්ෂණ අඩාල වුණා. අපි තමයි ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේනට කොමිසමක් දාන්න කියලා යෝජනා කළේ. ඒ කොමිසම පුළුවන් දුර ගියා. දැන් ඉතිරිය පොලීසියට කරන්න කියලා ඔවුන් කියනවා. කාදිනල්තුමාගේ පැත්තෙන් ඉල්ලන්නෙත් ඉතිරි ටික කරන්න කියලයි.
ප්‍රහාරය පසුපස හිටපු බවට හැම පැත්තේම දේශපාලනඥයන්ට විවිධ අය චෝදනා එල්ල කරනවා..
මේක දේශපාලන අනුග්‍රහයක් නැතිව කරන්න බැහැනේ. ඇයි දේශපාලනඥයන් ත්‍රස්තවාදීන් වෙනුවෙන් පෙනී හිටියේ. මට සාක්ෂි නෑ. ඒත්, සමාජයේ ලොකු සැකයක් තියෙනවා. ඇත්තටම මේ ත්‍රස්තවාදයට අනුග්‍රහය දුන් දේශපාලන නායකයන් ඒ පැත්තටත් ඕනෑ, මේ පැත්තටත් ඕනෑ බව. ආණ්ඩුවට බහුතරය තියාගන්න ඔවුන් ඕනෑ. ඊළඟ ආණ්ඩුවටත් ඕනෑ. ඒ නිසා රැකවරණය ලැබෙනවා. ඕවා කතා කළාම මාත් ජාතිවාදියෙක් විදියට ලේබල් කළා. මිනිස් ජීවිත තුන් හාරසීයක් කියන එක දේශපාලන නායකයන්ට ලොකු දෙයක් නෙවෙයි. ප්‍රහාරයෙන් පසු අරලියගහ මන්දිරයේ තිබුණු මාධ්‍ය සාකච්ඡාව දැක්කානේ. සැහැල්ලුවෙන් කතා කරපු හැටි. මම ඒ ගැන මතු කළාම රාජිත සේනාරත්න මාධ්‍ය සාකච්ඡාවක් දීලා සහතිකයක් දුන්නා ලංකාවේ වහාබ්වාදීන් නැති බවට.
ජනාධිපති කොමිෂන් වාර්තාවේ බොදු බල සේනා සංවිධානය ගැනත් තියෙනවා..
ඒකේ පොඩි ගැටළුවක් තියෙනවා. ඒ වාර්තාවේ කරුණු හතරක් තියෙනවා. සහරාන්ලා ගහන්න එක් හේතුවක් තමයි සිරියාවේ නගරයකට එල්ල කරපු ප්‍රහාරය. අනෙක නවසීලන්තයේ ක්‍රයිස්ට්චර්ච් ප්‍රහාරය. මේ සිදුවීම් ලංකාවේ ඒවා නෙවෙයි. බොදු බල සේනා නිසා පීඩාවට ලක් වෙලා ත්‍රස්තවාදී ප්‍රහාරයක් එල්ල කළා නම්, බෞද්ධ සිද්ධස්ථානවලට ගහන්න එපැයි. පල්ලියට ගහන්න හේතුවක් නෑනේ.
පල්ලියට ගැහුවේ ඇයිද කියන ප්‍රශ්නයටත් වාර්තාවේ පිළිතුරු හොයලා නෑ..
ඒක ගැනත් හොයලා නෑ. එතැන එකම දේ තමයි ක්‍රයිස්ට්චර්ච් බෝම්බ ප්‍රහාරය. ඒක පමණක් හේතුව වෙන්න බෑනේ.
කොහොමහරි වාර්තාව ගැන හැම පාර්ශ්වයටම සෑහීමක් නෑ..
අපිත් අතෘප්තියට පත් වෙලා ඉන්නේ. ඇත්තටම මරාගෙන මැරෙන ගෙම්බන් ගැන නෙවෙයි දැනගන්න ඕනෑ. ඒ ගෙම්බන් යෙදෙව්වේ කවුද කියලයි. හෙට දවසේ මේක නොවෙනවා කියලා සහතිකයන් නෑ. ඔය පිරිස ඉන්නවානේ.
වෙන ප්‍රශ්නත් තියෙනවා. දැන් ආණ්ඩුවේ අය සම්බන්ධයිද? බුද්ධි අංශවල සම්බන්ධයක් තිබුණාද?
ඒවායේ ගැටළු තියෙනවා. සාරාගේ ප්‍රශ්නය විසඳිලා නෑ. ඒත් කොමිසමට සාරා ගෙන්වන්න බලයක් නෑ. රාජ්‍යතාන්ත්‍රිකව ආණ්ඩුව තමයි සාරා ගෙන්වන්න ඕනෑ. ඔබ මතු කළා බුද්ධි අංශ ගැන. හමුදාවේ ඔත්තුකරුවන් විදියට සමහර අයට පඩි ගෙවලා තියෙනවානේ. අපට එහෙම ගත්ත එක ගැන චෝදනා කරන්න බෑ. ඕනෑ කෙනෙකුගෙන් තොරතුරු ගන්නයි බලන්නේ. ඒත් ප්‍රශ්නය තමයි හමුදාවේ සම්බන්ධය නතර වුණ මොහොතේ ඉඳලා ඒ මිනිසුන් ත්‍රස්තවාදී ක්‍රියාවල යෙදෙනවානම් අධීක්ෂණයක් තියන්න තිබුණා. සැකයක් නොතිබුණත් හමුදාව ඒ ගැන හොයනවානේ. ඒක හමුදාවේ මූලධර්මයක්. ඒ කාරණා ගැන කොමිෂන් වාර්තාවෙන් කිසිම හොයා බැලීමක් නෑ.
හැම පැත්තකම මුල් තියෙනවා කියන මහජන සැකය තවත් වැඩිවෙනවා..
මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මහතාට එරෙහි නිර්දේශ තියෙන නිසා ශ්‍රීලනිපය අතෘප්තියට පත්වෙලා ඉන්නවා. සජිත් ප්‍රේමදාස පාර්ශ්වය මේක රනිල් පාර්ශ්වයේ පිටට දානවා. අනෙක් පැත්තෙන් සජිත්ලාගේ පක්ෂයෙන් මතු කරනවා, පාස්කු ප්‍රහාරය පිටිපස්සේ පිරිසක් හිටපු බව. මේ වගේ විවිධාකාර සැකයන් මිනිසුන්ගේ මනසට ගිහිල්ලා තියෙනවා. ඒවාට පිළිතුරු ලැබෙන්න ඕනෑ.
ඔබ දේශපාලන පළිගැනීම් කොමිසම ගැනත් කතා කළා..
ඒක නම් විකාරරූපීයි. කොමිසම පළිගන්න ගිහින් තියෙන බවයි මට නම් හිතුණේ. ඒකෙන් කොමිෂන් සභාවලට තියෙන වටිනාකමත් බාල්දු වුණා. ඒකෙන් පස්සේ පාස්කු ඉරිදා කොමිසම ආපු නිසා, අර බාල්දු වුණ කොමිසමේ බාස්කට් එකට පාස්කු කොමිසමත් වැටුණා. මොකද මහජනතාව නීති මූලධර්ම දන්නේ නෑනේ. අර වාර්තාව කුණු ගොඩක් බව හඳුන්වනකොට මිනිසුන් මේකත් කුණුගොඩක් බව හිතුවා.
ඒ ආණ්ඩුව කාලයේ සිදු කළ විවිධ විමර්ශණවලට චෝදනා කරපු ඔබම, දේශපාලන පළිගැනීම් කොමිසමේ වාර්තාවට විරුද්ධ වීම ගැන ලොකු කුතුහලයක් ඇති වුණා..
දේශපාලන පළිගැනීම් කොමිසමේ මම සාක්ෂිකාරයෙක්. මම පැහැදිලිව කීවා. අපි විපක්ෂයේ හිටපු කාලයේ දූෂණ විරෝධී කමිටුවක් හැදුවා. ඒක ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී රටක දියුණු ලක්ෂණයක්. දූෂණය තියෙන ලංකාව වගේ රටක එහෙම එකක් හදන්නම එපැයි. අපි ඒක හදලා එකතු කළ තොරතුරු ගැන පරීක්ෂණ කරන්නට සීඅයිඩීය ඇතුළේම මූල්‍ය විමර්ශන අංශයක් හදලා බාර දෙමු කියලා මම යෝජනා කළා. මගේ නීති උපදේශය පැත්තකට දාලා රනිල් වික්‍රමසිංහ මහත්තයා වෙනම කොට්ඨාශයක් හදන බව කීවා. මම කැබිනට් එකේදී පවා කීවා මේකට අනිවාර්යයෙන්ම නීති ප්‍රශ්නයක් එන බව. ඒත්, රනිල් වික්‍රමසිංහ මහත්තයට විරුද්ධව කවුරුවත් කතා කළේ නෑ. එයාට ඕනෑ දේ කළා. දැන් ඒක නීති විරෝධී බව කියනවා. අනෙක මම කීවා, ආණ්ඩු පිහිටෙව්වාම අපි මේ විමර්ශනවලින් ඈත් වෙන්න ඕනෑ. නැත්නම් අපටත් චෝදනා ආවොත් ඒවා විභාග වෙන්නේ නෑ. ඒ නිසා අධිකරණ ඇමති විදියට මගේ නම දූෂණ විරෝධී කමිටුවට තිබුණත් මම වාඩි වුණේ නෑ.
ඒ කොමිසමේ ප්‍රශ්නය මොකක්ද?
බොහෝ අය දන්නැති කතාවක් තියෙනවා. යුක්තිය පසිඳලීමේ ක්‍රියාවලිය සම්බන්ධ අයුතු දෙයක් යමෙක් කළොත් ඒක විමර්ශනය කරන්න පුළුවන් විශේෂ ජනාධිපති පරීක්ෂණ කොමිෂන් සභාවකට විතරයි. ජනාධිපති පරීක්ෂණ කොමිෂන් සභාවක අරමුණු තුනක් තියෙනවා. මා දැන් කී විශේෂ අරමුණ නෑ. හතරවැනි විශේෂ අරමුණ ජේ.ආර්. ජයවර්ධන ජනාධිපතිවරයාගේ කාලේ දැම්මේ සිරිමා බණ්ඩාරණායක මැතිණිගේ ප්‍රජා අයිතිය අහෝසි කරන්න. ඒක අවුරුදු 43ක් තිස්සේ ක්‍රියාත්මක නොවූ එකක්. උපාලි අබේරත්න කොමිසම දැනගෙන හිටියා තමන්ට බලයක් නැති බව. ඒ නිසා ඔවුන් නිර්දේශ කළා විශේෂ ජනාධිපති කොමිසමක් දාලා මේක කරන්න කියලා. එහෙම කරන්න සාමාන්‍ය ජනාධිපති කොමිසමකට බෑ. මහාධිකරණ නඩුකාරයෙක් මෙහෙම කිව්වොත්. අහවල් නඩුවේ චූදිතයා එල්ලලා මරන්න මට බලයක් නෑ, වෙනම අධිකරණයක් දාලා නීතියක් දාලා එල්ලන්න කිව්වොත්.
ආණ්ඩුවේ දැන් විවිධ බෙදීම් විමල් වීරවංශ කණ්ඩායමේ ඔබ ඉන්නවාද?
මම නැහැ. මම පොහොට්ටුවේ සාමාජිකත්වය අරගෙනයි ඡන්දය ඉල්ලුවේ. ඒත් මම ඉන්නේ මගේ මතයේ. වැඩිම වුණොත් මන්ත්‍රීකම නැති කරයි. ඇමතිකමක් නොදී ඉඳීවි. ඒත් මම රට වෙනුවෙන් පෙනී ඉන්නවා. ආණ්ඩුවේ විවිධ කණ්ඩායම් ඉන්නවා. අනන්‍යතා තියෙනවා. මට තියෙන්නේ විජයදාස රාජපක්ෂ අනන්‍යතාව විතරයි. මට තනතුරු අවශ්‍ය නෑ. ඔය පක්ෂ නායකයන්ට වඩා දේවල් මම කරලා තියෙනවා. සීටීබී එක විකුණපු වෙලාවේ මහින්ද රාජපක්ෂලා ගෙදර නිදාගෙන හිටියේ. මම තනියෙන් උසාවි ගිහින් බේරාගත්තා. මහින්ද රාජපක්ෂ ආණ්ඩුව කාලයේ ඇපලෝ රෝහල, රක්ෂණ සංස්ථාව එපා කියද්දී කෝප් කමිටුවේ ඉඳලා ගත්තානේ. මම කරපු දේවල් ඔය එක රාජ්‍ය නායකයෙක්වත් කරලා නෑ. මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාට ගරු කරන්නේ යුද්ධය ඉවර කරපු නිසා.
ඒ හැරුණාම වෙන..
වෙන කරන්න දෙයක් නෑ. රට ණය කරලා, දැන් හිරවෙලා ඉන්නේ වැඩකට නැති ප්‍රොජෙක්ට්වලට ණය අරගෙනනේ.
දැන් රට තියෙන්නේ ජාත්‍යන්තර සබඳතා අවුල් වූ තත්වයක..
හම්බන්තොටට චීනය ආවාම අපට ඔළුව උස්සන්න ඉඩ දේවි කියලා හිතන්නේ නෑ. කොළඹ වරාය නගරය බටහිර රටවල්වලින් දුර්වල කරනවා. එයාලා තමයි ඒ ප්‍රශ්න නිර්මාණය කළේ. අපේ නොබැඳි ප්‍රතිපත්තිය මේ අය විනාශ කළා. දැන් කවුරු කීවත් වැඩක් නෑ. ශ්‍රීලනිප ආණ්ඩුවක් ආවත් හරි විදේශ ප්‍රතිපත්තියක් නැත්නම් ගොඩ එන්න බෑ.■
2019 අල්ලස් පැමිණිලි 3305ක් ලැබිලා
■ ඉඳාුවර බණ්ඩාර
2019 වර්ෂය තුළ අල්ල්ස් හෝ දූෂණ චොද්නා විමර්ශන කොමිෂන් සභාව වෙත ලැබී ඇති මුළු පැමිණිලි සංඛ්‍යාව 3305කි. ඉන් පැමිණිලි 2095ක් වැඩිදුර විමර්ශනය කිරීමට කොමිෂන් සභාව තීරණය කර ඇත. ඒ අතර අල්ලස් පැමිණිලි 443ක්, දූෂණ පැමිණිලි 1452ක්, අයුතු වත්කම් ඉපැයීම් පිළිබඳ පැමිණිලි 125ක් හා වැටලීම් පැමිණිලි 75ක් තිබී ඇත.. වැඩිදුර විමර්ශනය නොකරන පැමිණිලි සංඛ්‍යාවෙන් 264ක් සම්බන්ධයෙන් වෙනත් ආයතන වලින් හා නීති අංශයෙන් වාර්තා කැඳවීමටද ඉතිරි පැමිණිලි 946 විමර්ශනය නොකිරීමටද තීරණය කර ඇත.
එම වර්ෂය තුළ අල්ලස් වැටලීම් 39ක් සිදුකර ඇති අතර 45 දෙනෙකු අත්අඩංගුවට ගෙන ඇත.එසේ අත්අඩංගුවට ගන්නා ලද පිරිස ශ්‍රී ලංකා පොලීසිය, අධ්‍යාපන දෙපාර්තමේන්තුව, ප්‍රාදේශීය ලේකම් කාර්යාල, ප්‍රාදේශීය සභා, මහවැලි අධිකාරිය, භූ විද්‍යා හා පතල් කැණීම් කාර්යංශය, ගොවිජන සංවර්ධන දෙපාර්තමේන්තුව, මාර්ගස්ථ මගී ප්‍රවාහන අධිකාරිය, සමෘද්ධි සංවර්ධන දෙපාර්තමේන්තුව, ශ්‍රී ලංකා ගමනා ගමන මණ්ඩලය, මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණය, සුරා බදු දෙපාර්තමේන්තුව හා ලංකා විදුලි බල මණ්ඩලය යන රාජ්‍ය ආයතන සේවකයින්ගෙන් සමන්විතය.
ඉන් ශ්‍රී ලංකා පොලීසියෙන් අත්අඩංගුවට ගත් පිරිස 11ක් වන අතර සහකාර පොලිස් අධිකාරිවරයෙක්, පොලිස් පරීක්ෂක වරයෙක්, පොලිස් සැරයන්වරු දෙදෙනෙක් හා පොලිස් කොස්තාපල්වරු 07 දෙනෙක් ඒ අතර වේ. අධ්‍යාපන දෙපාර්තමේන්තුවෙන් අත්අඩංගුවට ගත් පිරිස අතර විදුහල්පතිවරු 04ක්, පාසල් මුරකරුවෙක් හා පාසල් කාර්ය සහයකයකු වේ. ප්‍රාදේශීය ලේකම් කාර්යාලවලින් අත්අඩංගුවට ගත් පිරිස අතර පරිපාලන ග්‍රාම නිලධාරිවරයෙක්, ග්‍රාම නිලධාරිවරයෙක්, ආර්ථික සංවර්ධන නිලධාරියෙක් හා ඉඩම් නිලධාරියෙක් වේ.
එම වසරේ විමර්ශන කටයුතු අවසන් කළ ගොනු සංඛ්‍යාව 4352ක් වන අතර ඉන් නඩු පැවරූ සංඛ්‍යාව 46කි. ඒ මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණයේ නඩු 09ක්, මහාධිකරණයේ නඩු 34ක් හා ත්‍රිපුද්ගල විශේෂ මහාධිකරණයේ නඩු 03ක් වශයෙනි.
මහාධිකරණයේ නඩු පවරා ඇත්තේ සහකාර පොලිස් අධිකාරි, උප පොලිස් පරීක්ෂක, දුම්රිය සාමාන්‍යාධිකාරි, හිටපු නගරාධිපති, ජේෂ්ඨ තක්සේරුකරු, ජනපද නිලධාරි, අඩවි වන නිලධාරි, බීට්ටු වන නිලධාරි, හිටපු දුම්රිය සාමාන්‍යාධිකාරි, විශ්‍රාමික අතිරේක දුම්රිය සාමාන්‍යාධිකාරි, ග්‍රාම නිලධාරි, හිටපු ගුවන් සේවා අමාත්‍ය, කාර්යාල කාර්ය සහායක , පොලිස් කොස්තාපල්, පොලිස් සැරයන්, විදුහල්පති, නියෝජ්‍ය විදුහල්පති, වන ක්ෂේත්‍ර සහකාර, හිමිකම් විමර්ශන නිලධාරි, සූත්‍ර කමිටු සාමාජික, ඉඩම් නිලධාරි හා පොලිස් පරීක්ෂක යන නිලධාරින්ට එරෙහිවය.
එම වර්ෂයේ නඩු 95ක් අවසන් කර ඇති අතර ඒ මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණයේ නඩු 20ක් හා මහාධිකරණයේ නඩු 75ක් ලෙසය. මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණයේ නඩුවලින් 13ක් නිවැරදිකරුවන් ලෙස අවසන් වී ඇති අතර වරදකරුවන් ලෙස අවසන් වී ඇත්තේ නඩු 06ක් පමණය. මහාධිකරණයේ නඩුවලින් 32ක් නිවැරදිකරුවන් ලෙස අවසන් වී ඇති අතර වරදකරුවන් ලෙස අවසන් වී ඇත්තේ නඩු 40ක් පමණය. අවසන් වූ මෙම නඩුවලින් වරදකරුවන් වී ඇත්තේ පුද්ගලයින් 54 දෙනෙකු පමණය.
( අල්ලස් හෝ දූෂණ චෝදනා විමර්ශන කොමිෂන් සභාවේ 2019 වාර්ෂික කාර්ය සාධන වාර්තාව ඇසුරිනි)■
මිලිටරිවාදී, වාමාංශික, ජාතිකවාදී උතුරු කොරියාවේ ආර්ථිකය දුවන හැටි
චීන සහයෝගය සහ කළු ආර්ථිකය උතුරු කොරියාවේ ආර්ථිකය දුවවන ඉන්ධන වේ. විමසිල්ලෙන් බැලුවොත් ශ්‍රී ලංකාව ඇතුළේත් සැඟවුණු උතුරු කොරියාවක් සිටී.
■ අනුරංග ජයසිංහ
ලෝක දේශපාලනය තුළ හිතුවක්කාර දරුවෙකු ලෙස උතුරු කොරියාව හැඳින්විය හැකියි. තමන්ට ඕනෑ රසකැවිල්ල ලැබෙනතුරු කෑගසමින් දඟකරන දරුවෙකු වාගේ එක් කාලෙකට උතුරු කොරියානු නායකයා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී රටවල් බය ගන්වනවා. ඒ අනුව බලවත් රටවල්වලට උතුරු කොරියාව කෙරෙහි තිබෙන ආර්ථික සම්බාධක මඳක් ලිහිල් කරන්නට සිද්ධ වෙනවා.
එයින් පසු ආර්ථික සහනයක් ලැබෙනවා. රසකැවිල්ල කා නින්දට යන දඟ දරුවා මෙන් උතුරු කොරියාව නිහඬ වෙනවා. ඒත්, මාස කිහිපයකට පසු නැවතත් පරණ කටයුතු සියල්ල සුපුරුදු විදියට සිද්ධ වෙනවා. උතුරු කොරියාව නම් දඟ දරුවා තමන්ගේ සෙල්ලම් බඩු වැනි මිසයිල එළියට පෙන්වමින් දඟ කරන්න ගන්නවා.
උතුරු කොරියාවේ ආර්ථික සැලසුම බව බැලූ බැල්මට පෙනෙන්නේ ලෝකය බය කිරීමේ සෙල්ලම. ඒත්, ඔවුන්ගේ ආර්ථික ක්‍රියාවලිය ඊට වඩා සංකීර්ණයි.
පණපිටින් සිටීම
ඕනෑ රටක දැඩි නායකයෙක් කැමතියි තමන්ගේ හිතුමතේට වැඩ කරන්නට. ප්‍රතිවාදීන් මර්දනය කරන්නට. දිවි ඇති තෙක් පාලනය කරන්නට. ඒත්, ඔවුන් එතැනට නොගොස් නවතින්නේ ජාත්‍යන්තර සබඳතා නම් දම්වැල නිසයි.
උතුරු කොරියාව ඒ දම්වැලට හසු නොවූ ප්‍රජාතන්ත්‍රවිරෝධී, ඒකාධිපති රටවල් අතරින්, දරුණුම කෙළවරේ තියෙන රටක්. ආනයන, අපනයන ආර්ථිකය අතින් අන්තයට ගිය රටක්. ජාත්‍යන්තර සබඳතා අතින් අන්තයට පිරිහුණු රටක්. වෙනත් රටවල් එක්ක මූල්‍ය ගනුදෙනු නැති නිසා එරට මුදල් ඒකකවලට වටිනාකමක් නෑ. ඒ ආර්ථිකය කඩා නොවැටී පවතින හැටි පුදුමයි.
උතුරු කොරියාවේ ආර්ථිකයට තිබෙන ලොකුම අභියෝගය තමයි පණ පිටින් සිටීම. ආර්ථිකය වැටුණොත් ජනතාව පාලනය කරන්නට පාලකයන්ට නොහැකියි. කඩා නොවැටී පණ පිටීමේ ඉඳීමේ කලාව මෑතකාලීන උතුරු කොරියාවේ හැම පාලකයෙක්ම ප්‍රගුණ කළ කලාවක්.
අප තේරුම් නොගත් දෙයක් තියෙනවා. බොහෝ මිනිසුන්ගේ ඇතුළේ මිනීමරුවෙක් ඉන්නවා යන්න ප්‍රකට කතාවක්නේ. ඒ වාගේ තමයි. අපේ රටවල් ඇතුළේත් අඩු වැඩි වශයෙන් උතුරු කොරියාවක් ඉන්නවා. අන්තයට නොගියත්, උතුරු කොරියාවේ ඇතැම් ලක්ෂණ අපටත් තියෙනවා. එහෙම පිටින්ම උතුරු කොරියාවක් බවට පත් වීමේ හැකියාවත් අපට තියෙනවා.
ජාත්‍යන්තර සමාජය නොතකමින්, තව තවත් කොණ්වෙමින්, චීනයට ළං වෙමින් අපටත් උතුරු කොරියාවක් බවට පත් වීමේ ‘මහඟු අවස්ථාව’ තියෙනවා. ‘එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයට අපව ප්‍රශ්න කරන්න බැහැ’ වාගේ සාම්ප්‍රදායික තර්ක නගමින් හිටියොත් අප යන්නේත් ඒ පාරේ.
ප්‍රශ්නය, පුරවැසි අප ඒ මාවතේ තවත් දුර ගමන් කරන්නට සූදානම්ද කියන එක.
උතුරු කොරියාව ඇතුළේ ජීවිතය කොහොමද කියලා හරියටම දන්නේ නෑ. අපි දන්නවා එය පාලනය කරන්නේ අමුතු කොණ්ඩා විලාසිතාවක් තිබෙන, තරුණ කිම් ජොන් උන් බව. ඔහු ගැන විවිධ කතාන්දර, මාධ්‍ය වාර්තා අප දන්නවා.
කෙසේ වෙතත් මේ රටේ ආර්ථිකය පවතින හැටි බොහෝ දෙනෙකුගේ කුතුහලයට හේතු වූවක්. ඒ ගැන අධ්‍යන බොහොමයි. මූලික වශයෙන් උතුරු කොරියාවේ ආර්ථිකය කාරණා දෙකක් මත රඳා පවතිනවාලු. එකක් කළු ආර්ථිකය. අනෙක චීන සහයෝගය.
කළු ආර්ථිකය
උතුරු කොරියානු ආර්ථිකය හොර බඩු ජාවාරම් සහ කළු කඩ වෙළෙන්දන් මත රඳා පවතිනවා. වාමාංශික ලේබලයක් සහිත උතුරු කොරියාවේ ආර්ථිකයේ බහුතරය දුවවන්නේ ආණ්ඩුව. වෙළඳාම් නීතිවිරෝධීයි. ඒත්, පෞද්ගලික වෙළඳාම එරට තහනම්. පෞද්ගලික දේපළ පවා තහනම්.
උතුරු කොරියාවේ ආර්ථිකය කලින් තිබුණේ සොවියට් දේශය සහ චීනය අතර සම්බන්ධතාවල සමබරතාවයක් එක්ක. ඒ රටවල් දෙකම උතුරු කොරියාවේ හිත සතුටු කරන්නට සම්බන්ධතා පැවැත්වුවා. එහෙත් 1991 දී සෝවියට් දේශය කඩා වැටුණා.
එයින් පසු උතුරු කොරියවේ දැවැන්ත සාගතයක් ආවා. එයින් ලක්ෂ දෙකක් සහ මිලියන තුනක් අතර පිරිසක් මියගිය බව අනුමාන කරනවා.
පෞද්ගලික දේපළ තහනම් වූ උතුරු කොරියාවේ ආර්ථිකය කලින් දිව්වේ කොමියුනිස්ට්වාදී පොදු දේපළ ක්‍රමයක් මත. සියළු අස්වැන්න රජය පවරාගන්නවා. එයින් පසු අස්වැන්න ජනතාව අතර බෙදා හරිනවා. මේ ක්‍රමය හැට ගණන්වල හා හැත්තෑ ගණන්වල සාර්ථක වුණා. එහෙත් අසූ ගණන්වල එය අසාර්ථක වීම පටන් ගත්තා. අනූ ගණන්වල දරුණු වුණා. සාගතයක් ආවේ ඒ නිසයි. එක් කෙනෙකුට ලැබුණු ආහාර ප්‍රමාණය අඩු වුණා. ඒ කාලය අවසන් වන විට උතුරු කොරියාවේ පෞද්ගලික දේපළ තහනම් වූ ආර්ථිකයට පැවතීම අසීරු වුණා. සාගතයෙන් ඔවුන් නැවත ගොඩ ආවේ නෑ. එහෙත් කොමියුනිස්ට්වාදය අසාර්ථක බව පිළිගන්නට උතුරු කොරියානු පාලකයන් කැමති වුණේ නෑ. ඒ වෙනුවට ඔවුන් කළේ ලිබරල් ආර්ථිකයත් සමඟ හොරෙන් නිදි වැදීම.
එරට පෞද්ගලික දේපළ තහනම් වුණත්, ටිකෙන් ටික පෞද්ගලික දේපළ සහ ගනුදෙනු වැඩි වෙන්නට පටන් ගත්තා. එරට සියළු දෙනා කළ යුත්තේ රජයේ රැකියා. එහෙත් ටිකෙන් ටික රජයේ රැකියා කරන පිරිස සීයට හැටක් පමණ වුණා. ඒ අයත්, රජයේ රැකියාව කරන අතරතුරේ අමතර පෞද්ගලික රැකියා කළා.
ඉතිරි අය පූර්ණකාලීනව කළු වෙළඳපොළ් භාණ්ඩ විකිණීම, බෙදාහැරීම, මිලට ගැනීම ආදී රැකියා කරන්නට පටන්ගත්තා. කළු වෙළඳපළේ විවිධාකාර රැකියා සහ ව්‍යාපාර බිහි වුණා. හොර බඩු ලෙස රටට ගෙන ආ රුසියානු සිගරැට් සහ චීන බියර් ඇතුළු නොයෙක් භාණ්ඩ, ඇඳුම් පැළඳුම් විකුණන්නට පටන් ගත්තා.
කාන්තාවන් බොහොමයක් නිල වශයෙන් රජයේ රැකියාවක් නොකර ‘පුර්ණකාලීන ගෘහණියන්’ ලෙස රෙජිස්ටර් වුණා. ඔවුන් අර කළු වෙළඳපළේ රැකියා ලැබුවා. කළු වෙළඳපොළක බදු නැහැ. රජයේ සංගණන නැහැ. භාණ්ඩවල ප්‍රමිතිය මනින්නේ නැහැ. කම්කරු අයිතීන් නැහැ.
එරට නීතියට අනුව නීතිවිරෝධී ආර්ථිකය, රජය හොඳින්ම දුටුවා. මේ පෞද්ගලික දේපළ සහිත ආර්ථිකය හොරෙන් හොරෙන් කළ එකක් නෙවෙයි. නීතිය ක්‍රියාත්මක කරමින්, එය නැවැත්වීමේ හැකියාව රජයට හොඳින්ම තිබුණා.
එහෙත්, කළු ආර්ථිකය කඩා දැම්මොත් රජයට පුරවැසියන් වෙත ආහාර සපයන්නට සිදු වෙනවා. අර කොමියුනිස්ට් ක්‍රමයට. එය කරන්නට රජය අසමත් නිසා, හොරෙන්ම ලිබරල් වෙළඳපොළක් පවත්වාගෙන යන්නට වුණා.
මේ ලිබරල් ආර්ථිකය තමන්ගේ පැවැත්මට හානියක් නොවන සීමාවේ නතර කරගැනීම උතුරු කොරියානු රජයේ වුවමනාව. ඒ නිසා ඇතැම් විට නීතිරීති පනවා ඒ වෙළඳපොළ දිරිමත් කරන එම රජය, තවත් මොහොතක නීති ක්‍රියාත්මක කරමින් සීමා දානවා. ආර්ථික හෝ සමාජයීය ‘නිදහසට’ ඒ රජය බයයි. ඒත්, වෙන කරන්නට දෙයක් නැති නිසා ආර්ථික නිදහසට ඉඩ දෙනවා.
දුප්පත් අයට ඒ කළු වෙළඳපොළෙන් කෑම වේල සොයාගන්නටත්, යම් ආදායමක් තිබෙන අයට ආර්ථික ඉණිමඟේ ඉහළ නගින්නටත් අවසර තියෙනවා. එහෙත් රජය පෙරළීම තහනම්. ඇතැම් විට එරට රජයේ සමාගම් අර්ධ පෞද්ගලික තැනට පත්ව තිබුණා.
උතුරු කොරියානු රජය එක් මොහොතක, අනිවාර්යයෙන්ම කරන්නට ඕනෑ රජයේ රැකියාවෙන් මුදල් ගෙවා නිදහස් වීමේ හැකියාව පුරවැසියන්ට දුන්නා.
අපේ රටේත් ආර්ථිකයේ වැඩි කොටසක් දුවන්නේ බදුවලට හසු නොවෙන කළු ආර්ථිකයක් ලෙස. සාමාන්‍ය බෝඩිම් කාමර, ස්පා, රජයේ රැකියා කරන අය අතයටින් කරන ව්‍යාපාර, මාධ්‍යවේදීන් වැනි නොයෙකුත් රැකියා කරන අයගේ ව්‍යාපාර බදුවලට හසු නොවෙන කළු ආර්ථිකයක කොටස්. බොහෝ පිරිසකගේ මාසික ආදායම සම්පූර්ණ වෙන්නේ නිල වශයෙන් ඔහු ලබන වැටුපෙන් විතරක් නෙවෙයි. ඒ නිසා උතුරු කොරියානු කළු ආර්ථිකයේ ලක්ෂණ අපටත් තියෙනවා.
2009 දී උතුරු කොරියාවේ සියළු පුරවැසියන් එරට මුදල් ඒකකය වන වොං ලක්ෂයකට නොවැඩි මුදල් නෝට්ටු සියල්ල බැංකුවලින් හුවමාරු කිරීමේ නීතියක් දැම්මා. ඒ නිසා කළු ආර්ථිකයෙන් උපයා, සඟවාගෙන සිටි විශාල මුදල් ප්‍රමාණයක් ඇතැම් අයට අහිමි වුණා. එහි ප්‍රතිඵලය වුණේ වොං නම් මුදල් ඒකකය උතුරු කොරියානුවන් අවිශ්වාස කිරීම.
එයින් පසු බොහෝ උතුරු කොරියානුවන් චීනයේ යුවාන්වලින් ගනුදෙනු කරන්න පටන්ගත්තා. එරට කළු ආර්ථිකය චීන මුදලින් ගනුදෙනු කරනවා.
චීනය
ආර්ථික වශයෙන් බැලූ කල උතුරු කොරියාවේ එකම හිතවතා චීනය. එහෙත් යථාර්තවාදීව උතුරු කොරියාව සැබෑ ලෙස චීනයේ රූකඩයක් නෙවෙයි. චීනය පැත්තෙන් උතුරු කොරියාව එක්ක තිබෙන සම්බන්ධය සැබෑ බැඳීමකට වඩා අවස්ථාවාදී බැඳීමක්. චීනය කිසිම රටකට සැබෑ යහපත වෙනුවෙන් අවංකව කටයුතු කරන්නේ නෑ.
චීනයේ පැවැත්මට උතුරු කොරියාව ආර්ථික වශයෙන් සාර්ථක, දියුණු රටක් වීම වැදගත් නෑ. චීනයට ඕනෑ උතුරු කොරියාවේ වත්මන් පැවැත්ම කඩා නොවැටී ඉදිරියට යෑම විතරයි. උතුරු කොරියාව බංකොළොත් වුණොත් චීනයට ප්‍රශ්නයක්. චීන දේශ සීමාවේ සිටින උතුරු කොරියානුවන් සරණාගතයන් ලෙස චීනයට පැමිණීමේ ඉඩක් තියෙනවා. ඒ චීනයෙහි ආර්ථික වශයෙන් දුර්වල ප්‍රදේශයකට.
ඊටත් වඩා භයානක විය හැකියි ඇමෙරිකානු හමුදා උතුරු කොරියාවට ගියොත්. එසේ වුණොත් චීනයේ දොරකඩට ඇමෙරිකානු හමුදා එනවා. ඒ නිසා, උතුරු කොරියානු ආර්ථිකයට මැරෙන්නට නොදී පණ පිටින් තබාගැනීම චීනයේ කැමැත්ත.
උතුරු කොරියාවේ ආර්ථික ගනුදෙනුවලින් අතිශය වැඩි ප්‍රමාණයක් චීනය සමඟ. අනෙක් රටවල් සමඟ ආර්ථික සම්බන්ධතා ඇත්තේම නැති තරම්.
චීනය හොඳින්ම දන්නවා, උතුරු කොරියාව කෙරෙහි තමන්ගේ බලපෑම සීමා සහිත බව. විශේෂයෙන් රටේ අභ්‍යන්තර කටයුතුවලට. උතුරු කොරියාවේ මිසයිල අත්හදාබැලීවලට එරෙහිව එක්සත් ජාතීන්ගේ තීන්දුවලට පවා චීනය පක්ෂව ඡන්දය ප්‍රකාශ කර තිබෙනවා.
මේ චීන හිතවාදීකමත් අපේ රටේ තිබෙන ලක්ෂණයක්. වෙනත් රටවල් සමඟ සම්බන්ධතා දුර්වල කරගැනීමත්, අන්තිමේ සම්බාධක පනවන තැනට පත්වීමත්, චීනය මත බලපොරොත්තු තැබීමත් අපේ රටත් යා හැකි අඳුරු කලාපයක්. එසේ නම් මතක තියාගන්න ඕනෑ, චීනය යම් රටක් දියුණු වෙන්නට තරම් සහයෝගය නොදෙන බව. ඔවුන් සහයෝගය දෙන්නේ නොවැටී පණ අදින්නට පමණයි.
උතුරු කොරියාව එක්කම ආර්ථිකය පටන්ගත් සහෝදර රට තමයි දකුණු කොරියාව. උතුරු කොරියාවට තරම් සම්පත් දකුණු කොරියාවට තිබුණේ නෑ. චීනය සහ සෝවියට් දේශය අසල්වැසි බලවතුන් ලෙස සිටින, භූ දේශපාලන වටිනාකමක් තිබුණේත් නෑ. එහෙත්, විවෘත ආර්ථිකයක් සහ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයක් සමඟ දකුණු කොරියාව අද උතුරු කොරියාව මෙන් 60 ගුණයක ආර්ථිකයකට හිමිකම් කියනවා.
උතුරු කොරියාව කියන්නේ අසීරුවෙන් වැඩ කරන කබල් වාහන එන්ජිමක් වාගෙයි. තවමත් එහි දැති රෝද කැරකෙනවා. මඟ නතර නොවී. එහෙත්, මේ දැති රෝද කුමන මොහොතේ හෝ නැවතිය හැකියි. ආර්ථික විද්‍යාඥයන්ට අනුව සැබෑ ප්‍රශ්නය එය නවතීවිද නැද්ද යන්න නෙවෙයි. නවතින්නේ කවදාද යන්න.■
මුස්ලිමුන්ගේ මාළු දමිළයන් පිට තබා කැපීම
ජිනීවාහි එක්සත් ජාතීන්ගේ මානව හිමිකම් කවුන්සිලයේ දී ලංකාව සම්බන්ධයෙන් යෝජනාවක් සම්මත වීමට තිබෙන අවස්ථාව දුර්වල කර ගනු සඳහා ආණ්ඩුව ලහි ලහියේ ම කෝවිඩ් 19 ආසාදිතව මියයන මුසල්මානුවන්ගේ මෘතදේහ භූමදානයට අවසර දීමට තීරණය කෙළේ ය. මානව හිමිකම් කවුන්සිලයේ දී ලංකාව වෙනුවෙන් පෙනී සිටින්නට පාකිස්තානය ඇතුළු අරාබි රටවල් පොළඹවා ගැනීමේ උපක්‍රමයක් වශයෙන් ද, අගමැති වසීම් අක්‍රම් ලංකාවට පැමිණි අවස්ථාවේ දී මළසිරුරු භූමදාන කිරීමට අවසර ලබා දෙන බවට ලංකාව පොරොන්දු වුණේ ය.
මෙයින් පැහැදිලි වන්නේ, අවුරුද්දකට වැඩි කාලයක් අවුරාගෙන සිටි මුසල්මානුවන්ගේ භූමදාන අයිතිය, හදිසියේ ම මෙන් ලබා දෙන්නට ලංකාණ්ඩුව තීන්දු කෙළේ, ඔවුන්ගේ ආගමික අයිතියට ගරු කිරීමක් ලෙස නොව, ජිනීවාහි දී යෝජනාවක් සම්මත කර ගැනීමෙන් වැළකීමට බව ය. සිංහල බහුතර ඡන්දයෙන් බලයට පත් වූ ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ, තවමත් රටේ සුළුතර ජාතීන් දෙස බලන, උපයෝගිතාවාදී දෘෂ්ටි කෝණය ඉන් පෙනේ.
ජිනීවාවලට බය වීම නිසා, භූමදාන අයිතිය දුන්නා යැයි සිතමු. එහෙත්, මළසිරුරු භූමදානය සඳහා උතුරේ කිලිනොච්චි දිස්ත්‍රික්කයේ පිහිටි ඉරණතිවු දූපතට යා යුතු යැයි නියම කිරීමෙන් ආණ්ඩුව නැවතත් කරන්නේ, පාච්චල් කර ලබා දුන් අයිතිය පවා, බරපතළ ලෙස හෑල්ලුවට ලක් කිරීමක් නොවේ ද? මුස්ලිමුන් ඉල්ලා සිටියේ කොළඹ කුප්පියාවත්තේ භූමදානයට අවසර දෙන ලෙස ය.
අනෙක් පැත්තෙන්, ඉරණතිව් යනු, සම්පූර්ණයෙන් ම දෙමළ ජනතාව වසන දූපතකි. උතුරේ යුද ගැටුම් කාලයේ, එහි වාසය කළ ජනතාව පලවා හැර සන්නද්ධ හමුදා දූපතේ බලය අල්ලා ගත්තේ ය. යුද ගැටුම් අවසන් වූ පසුව ද, දූපතේ නියම අයිතිකාරයන් වූ ජනතාවට දූපත නැවත ලබා දුන්නේ නැත. එහි ඇති තම ඉඩම්වල අයිතිය නැවත ලබා ගැනීමට, ඉරණතිව් ජනතාව සාමූහික ව සංවිධානය වී දූපතට ඇතුළු වී බලහත්කාර වාඩි ලා ගැනීමක නිරත වූහ. ඒ සටනේ ප්‍රතිඵලයක් ලෙස අද ඉරණතිව් ජනතාවට, තම භූමිය භුක්ති විඳින්නට අවස්ථාව ලැබී තිබේ. එනයින් බලන කල ඉරණතිව් යනු, දමිළයන් පළවා හරිනු ලැබූ, සටන් කොට ඔවුන් විසින් යළිත් අත්පත් කර ගනු ලැබූ, එක්තරා ආකාරයක සටන් බිමකි.
දැන් ආණ්ඩුව, මුස්ලිමුන්ගේ මෘතදේහ වළ දැමීමට ගෙන යන්නේ එහෙව් ඉරණතිව්වලට ය. එය, මුසල්මානුවන්ගේ මාළු, දමිළයන්ගේ පිට තබා කැපීමකි. හෙවත්, එක් සුළුතර ජාතියකට අයිතිවාසිකම් දීමේ දී එම ජාතිය පමණක් නොව, තවත් එවැනි ම සුළුතර ජාතියක් ද අපහසුවට පත් කිරීමකි. ව්‍යාජ විශේෂඥ මත ඉදිරියට දමා ගත් ආණ්ඩුවේ මේ අත්තනෝමතික තීරණයට එරෙහි ව දැනටමත් ඉරණතිව්හි දමිළ ජනතාව පාරට බැස සිටිති. ඔවුන් දකින්නේ එකුදු කෝවිඩ් ආසාදිතයකු වත් හමු වී නැති තම දූපතේ මළසිරුරු වළ දැමීමෙන් තමන්ගේ සෞඛ්‍යයට අවදානමක් ඇති විය හැකි ලෙස ය.
මුසල්මානුවන්ට මළසිරුරු භූමදාන කිරීමට අවසරය දිය යුතු ම ය. ඒ තීරණය ගත යුතු ව තිබුණේ, වසංගතයේ මුල් මරණ වාර්තා වුණු අවස්ථාවේදී ම ය. මුස්ලිමුන් සමග රාජපක්‍ෂවරුන්ට තිබුණු වෛරය නිසා, එම මළසිරුරු වළ දමන්නට අවසර නොදී, ඒ බව ආවරණයට තාක්‍ෂණ කමිටු, විශේෂඥ කමිටු ආදි ව්‍යාජ අටමගල අටවමින් සිටි ආණ්ඩුව, ජිනීවා බිය නිසා, ඒ සකලවිධ ව්‍යාජ තාක්‍ෂණ කමිටු, විශේෂඥ කමිටු, ඒවායේ සිටි ඊනියා විශේෂඥයන් සියල්ලන් කුණු කූඩයට දමා, භූමදානය සඳහා අවසර දීමට දේශපාලන තීන්දුවක් ගත්තේ ය.
මෙතෙක් කල්, මළසිරුරු භූමදාන නොකර සිටීමට, ආණ්ඩුව ඇටවූයේ ම බොරුවකි. එනම්, කුමනාකාරයෙන් හෝ භූමදානය කිරීමෙන්, ජල මූලාශ්‍රවලට විසබීජ එකතු වීමත්, රෝගය පැතිරීමත් සිදුවිය හැකි ය යන්නයි. දැන් ආණ්ඩුවේ අත්තනෝමතික භූමදාන තීරණයට එරෙහි ව ඉරණතිව් දමිළ වැසියන් ඉදිරියට දමන්නේ ද ආණ්ඩුව විසින් මීට පෙර පැළ කරන ලද වැරදි මතය ම ය.
දැන්, පෙනෙන්නේ මුසල්මානුවන්ගේ භුමදාන අයිතියට එරෙහි ව දමිළයන් ඉදිරියට පැමිණ ඇතිවා ලෙස ය. එය එසේ නොවන නමුත්, පිටතට පෙනෙන්නේ එවැනි චිත්‍රයකි.
අදූරදර්ශී වර්ගවාදී ආණ්ඩුවක් නිසා, ජනවර්ග අතර ගැටුම් ඇති වන හැටි තේරුම් ගැනීමට, මේ සිදුවීම ද හොඳ නිදර්ශනයකි.■
අක්කර දසදහස් ගණන් කැලෑ කැපීම් හුදෙකලා සිදුවීම් නෙවෙයි
මාර්ග සහ ගොඩනැගිලි ඉදිකිරීම් ආදියෙහි උප කොන්ත්‍රාත්තු ලබාගත් ඇතැම් ප්‍රාදේශීය ව්‍යාපාරිකයන් පවා දැන් උත්සාහ කරන්නේ වන ඉඩමක බඩඉරිඟු වැවීමේ කොන්ත්‍රාත්තුවක් ගන්නටය. මහා පරිමාණයෙන් වැවීම ආණ්ඩුවේ ප්‍රතිපත්තියක් වී තිබේ.
ඇවන්ගාඩ් සමාගමට වගා කිරීම සඳහා අක්කර 40,000ක් ඉඩම් ලබා දීමට සූදානම්ය. ඇවන්ගාඩ් සමාගමට මෙවැනි කටයුත්තකට සුදුසුකම් ලැබුණේ කෙලෙසද යන්න අමුතුවෙන් විමසිය යුතු පැනයක් නොවේ. ඒ සුදුසුකම අප සැම දන්නෙමු. පසුගිය කාලයේ කොවිඩ්-19 රෝගීන් නිරෝධායනයට යොමු කිරීමේ සිට බොහෝ දේවල් ඇවන්ගාඩ් සමාගමේ යහපත වෙනුවෙන් ක්‍රියාත්මක වූ රජයේ ප්‍රතිපත්ති වේ.
2020 දී ගත් අමාත්‍ය මණ්ඩල තීන්දුවක් අනුව ‘මත්ද්‍රව්‍ය උවදුරින් ජනතාව මුදවා ගැනීම සඳහා එයට ඇබ්බැහි වූ සහ සිර ගත වී ඇති සිරකරුවන් කෘෂිකර්මය සඳහා යොමු කර පුනරුත්ථාපනය කිරීම’ සඳහා රජය ව්‍යාපෘතියක් අරඹා ඇත. ඒ වෙනුවෙන්ද රජය සතු ඉඩම් හෙළිපෙහෙළි කර වගා කිරීමට තීන්දු කර ඇත.
කෘෂිකර්ම අමාත්‍යාංශයේ හිටපු ලේකම් මේජර් ජෙනරාල් සුමේධ පෙරේරා ඔක්තෝබර් 16 වැනිදා ඇවන්ගාඩ් සමාගමට නිකුත් කරන ලද ලිපියක් අනුව අක්කර 40,000ක් වගා කිරීමට ඇවන්ගාඩ් සමාගමට ලබා දීමට තීන්දු කර ඇත. එම ලිපියේ සඳහන් අන්දමට වගා කිරීම සඳහා දැනටමත් ඇවන් ඇග්‍රො නමින් සමාගමක්ද ස්ථාපිත කර ඇත.
පසුගිය සතියේ ඉඩම් හා කෘෂිකර්ම ප්‍රතිසංස්කරණ ව්‍යාපාරයේ සජීව චාමිකර අප සමඟ කීවේ වත්මන් ආණ්ඩුවේ අනුමැතිය යටතේ මහා පරිමාණ ව්‍යාපෘති ලෙස හෙළි කරන බවට, තම සංවිධානය හඳුනාගෙන ඇති වනාන්තර ඉඩම් ප්‍රමාණය අක්කර ලක්ෂ දෙකක් ඉක්මවන බවය. මේ බොහෝ ව්‍යාපෘති දැවැන්ත වගා කිරීමේ ව්‍යාපෘතිය. උදාහරණයක් ලෙස ඇවන්ගාඩ් සමාගමට අක්කර 40,000ක බඩඉරිඟු වගා කරන්නට දෙන්නේ විදෙස් රටවලින් බඩඉරිඟු ආනයනය අවම කිරීමේ වුවමනාවත් ඇතිවය. ආණ්ඩුවේ සැලසුම සමස්තයක් ලෙස අක්කර 80,000ක පමණ බඩඉරිඟු සමාගම් ලවා වගා කරවීමය. ඒ වෙනුවෙන් ඉඩම් අවැසි වෙයි. ඇතැම් ඉඩම් වනාන්තර ලෙස පැවති ඉඩම්ය. තවත් ඒවා වන සංරක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව යටතේ පාලනය වූ රක්ෂිත වේ. තවත් ඒවා වනාන්තර වැවී ඇති නමුත්, මහවැලිය හෝ වෙනත් අමාත්‍යාංශයකට අයත් වූ ඉඩම්ය.
මෑත කාලයේ වගා කිරීම් වෙනුවෙන් ඉඩම් ලබා දීමේ සිදුවීම් ගණනාවක් තිබේ. මෙවැනි වගාවලට ඉඩම් ලබා දීමේ වරදක් නැතැයි කෙනෙකුට තර්ක කළ හැක. අප මේ සටහනේදී මෙම ව්‍යාපෘතිවල යහපත් හෝ අයහපත්කම ගැන කතා නොකරන්නෙමු. හැඟීම්බර පරිසර කතා මෙහි නොලියන්නෙමු. මේ ගැන එකිනෙකට වෙනස් මතවාද ඇත. ඒ වෙනුවට මෙවැනි ප්‍රවණතාවක් තිබෙන බව තහවුරු කිරීමට පමණක් උත්සාහ කරන්නෙමු. මේ ප්‍රවණතාවයේ යහපත් හා අයහපත් පැති ඉදිරියේදී සාකච්ඡා කළ හැක.
ආණ්ඩුව ප්‍රතිපත්තියක් වශයෙන්ම පාරිසරික සම්පත් උපරිම පාවිච්චියට ගැනීමට පටන්ගෙන ඇත. ආණ්ඩුවට දැන් මහා පරිමාණ ඉදිකිරීම් ව්‍යාපෘති ආදිය කළ නොහැක. ඒ නිසා ආණ්ඩුවට හිතවත් මහා පරිමාණ ව්‍යාපාරිකයන් මෙන්ම ප්‍රාදේශීය මට්ටමේ පවා මෙවැනි වගා කටයුතු ආදී ව්‍යාපෘතිවලට යොමු වීමේ ප්‍රවණතාවක් ඇත. මහා මාර්ග ඉදිකිරීමක උප කොන්ත්‍රාත්තුවක් ගැනීම වෙනුවට බඩඉරිඟු හෝ වෙනත් බෝගයක් වගා කිරීම වෙනුවෙන් ආණ්ඩුවේ කොන්ත්‍රාත්තුවක් ගැනීමට ඇතැම් ප්‍රාදේශීය බලවතුන් දැන් උනන්දුවක් දක්වයි.
කැබිනට් මණ්ඩල සාමාජිකයන් මෙන්ම, ආණ්ඩුවේ සාකච්ඡාවලට සහභාගී වූ ඉහළ නිලධාරීන්ගෙන්ද ඇසෙන්නේ මෙවැනි ඉඩම්වල මහා පරිමාණ වගා කටයුතු ආදිය සිදු කිරීම කෙරෙහි ආණ්ඩුව විශාල අවධානයක් යොමු කර තිබෙන බවය.
නීතිය
ඒ ප්‍රතිපත්තියේ හොඳ නරක කෙසේ වෙතත් පහත දැක්වෙන නීතිමය පසුබිම අප සඳහන් කරන බොහෝ හෙළි පෙහෙළි කිරීම්වලදී උල්ලංඝනය කර ඇති බව කිව හැක.
සංශෝධිත 1980 අංක 47 දරන ජාතික පාරිසරික පනතේ 23බ වගන්තියට අනුව ප්‍රකාශිත 1993 ජුනි 24 දින අංක 772/22 දරන ගැසට් නිවේදනයට අනුව හෙක්ටයාර එකකට වැඩි වනාන්තර ප්‍රදේශයක් එළි කර වනාන්තර නොවන භාවිතාවක් සඳහා යොදා ගැනීමේ ව්‍යාපෘති ක්‍රියාත්මක කිරීමට පෙර පරිසර බලපෑම් ඇගයීම් ක්‍රියාවලියට අනුව අනුමැතිය ලබා ගත යුතු ය.
එම ගැසට් නිවේදනයේ ම දැක්වෙන ලෙස ජාතික උරුම වන භූමියක් ලෙස ප්‍රකාශිත ප්‍රදේශයක මායිමේ සිට මීටර 100 ක් ඇතුළත සහ වන රක්ෂිතයක් ලෙස ප්‍රකාශිත භූමියක මායිමේ සිට මීටර 100 ක් ඇතුළත සංවර්ධන ව්‍යාපෘතියක් ක්‍රියාත්මක කිරීමට පෙර ද පරිසර බලපෑම් ඇගයීම් ක්‍රියාවලියට අනුව අනුමැතිය ලබා ගත යුතු ය.
අනුමැතියකින් තොරව නීති විරෝධීව සිදු කරන ක්‍රියා වලට එරෙහි ව නීතිමය ක්‍රියාමාර්ග ගැනීමේ බලය මධ්‍යම පරිසර අධිකාරියට ඇත. ජාතික පාරිසරික පනතේ 23අඅ උප වගන්තියට අනුව නිවැරදි පරිසර බලපෑම් තක්සේරු ක්‍රියාවලියට යටත් ව අනුමැතිය ලබා ගැනීමකින් තොර ව නීති විරෝධීව ව්‍යාපෘතියක් ක්‍රියාත්මක කරන අවස්ථාවක දී පනතේ 31 වගන්තියට අනුව මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණයක් ඉදිරියේ වරදකරුවෙකු කළ හැක. එවිට රුපියල් 15,000 ක් නොඉක්මවන දඩයකට හෝ වසර 2 ක් දක්වා බන්ධනාගාරගත කිරීමකට හෝ දඬුවම් දෙකටම යටත් කළ හැකි ය.
දෙල්ගොඩ
සිංහරාජ පද්ධතියට අයත් දෙල්ගොඩ රක්ෂිතයේ හෙළිපෙහෙළි කරන්නේ අක්කර 143 ක ප්‍රදේශයකි. දැනටමත් අක්කර 10ක් පමණ හෙළි කර ඇත. එය අයත් වන්නේ කලවාන ප්‍රාදේශීය ලේකම් කොට්ඨාශයේ, වැවගම ග්‍රාම නිලධාරී කොට්ඨාශයේ, සුදුවැලිපතන ගමටය.
මේ හෙලිපෙහෙලි කළ කොටස කුකුළේගඟ හා සම්බන්ධ කුඩව ගගේ ප්‍රධාන අතු ගංගා වල ජලපෝෂක වනාන්තර පද්ධතිය වේ. සිංහරාජයට අදාල වනාන්තර පද්ධතියම රැකෙන්නේ එකම නීතියකින් නොවේ.
1988 අංක 3 දරණ ජාතික උරුම වන භූමි පනතේ 2 වන වගන්තියට අනුව 1988 ඔක්තෝම්බර් 21 වන දින අංක 528/14 දරණ ගැසට් නිවේදනය මඟින් හෙක්ටයාර 11,187 ක වනාන්තර ප්‍රදේශයක් සිංහරාජ ජාතික උරුම වන භූමිය ලෙස ප්‍රකාශයට පත් කර තිබේ. ලෝක උරුමයක් යැයි කියන්නේ එම ජාතික උරුම වන භූමියය.
2009 අංක 65 දරණ පනතින් අවසන් වරට සංශෝධිත වන සංරක්ෂණ ආඥා පනතේ 3 වන වගන්තියට අනුව ප්‍රකාශිත 2019 නොවැම්බර් 20 දින අංක 2150/31 දරණ ගැසට් නිවේදනය මඟින් සිංහරාජ ජාතික උරුම වන භූමිය හා ඒ වටා පිහිටි වනාන්තර හෙක්ටයාර 36,475 ක් සිංහරාජ වන රක්ෂිතය ලෙස ප්‍රකාශයට පත් කර ඇත.
මීට අමතර ව මෙම රක්ෂිත ප්‍රදේශ ආවරණය වන භූමි ප්‍රදේශ හා ඒ වටා කලාපය 1951 අංක 25 දරන පස සංරක්ෂණ පනතේ 3 වන වගන්තියට අනුව 2008 මැයි 22 වන දින අංක 1550/9 දරන ගැසට් නිවේදනය මඟින් පස සංරක්ෂණ කලාපයක් ලෙස ප්‍රකාශයට පත් කර තිබේ. ඊට හේතු ව මේ කලාපය කඳුවැටි සහිත නායයාමේ අවධානමක් පවතින කලාපයක් වීමය.
මේ කලාපයේ ඕනෑම සංවර්ධන ක්‍රියාවලියක් ජාතික පාරිසරික පනතට අනුව පාලනය කර ඇත. මේ සියල්ල උල්ලංඝනය කරමින් ව්‍යාපාරිකයන් පිරිසක් දෙල්ගොඩ තේ වවමින් සිටී.
හම්බන්තොට
මහවැලි, කෘෂිකර්ම, වාරිමාර්ග හා මහවැලි සංවර්ධන හිටපු අමාත්‍ය චමල් රාජපක්ෂ මහවැලි අධිකාරියේ නිලධාරීන්ට දී තිබුණු උපදෙස් අනුව හම්බන්තොට අලි කළමනාකරණ රක්ෂිතයට අයත් ඉඩම් විවිධ සංවර්ධන ව්‍යාපෘති හා මහ පරිමාණ ඒක භෝග වාණිජ්‍ය වගාවන් සඳහා ලබා දීමට කටයුතු කිරීමට තීන්දු කර තිබුණි. ගල්වැව, වැලිවැව, කුරුදාන, කැටැන්වැව, ගලහිටිය වැවට ඉහලින් පිහිටි අන්දර වැව දක්වා ප්‍රදේශය ගොන්නෝරුව හා බුරුතන්කන්ද අතර ප්‍රදේශ වල අක්කර 2000 කට වැඩි ප්‍රදේශයක් ඩෝසර් යන්ත්‍ර භාවිතා කරමින් හෙළිපෙහෙළි කරමින් සිටියේ, පෙර කී රජයේ ප්‍රතිපත්තියේ දිගුවක් ලෙසය.
හම්බන්තොට ගොවීන් නොනවතින සටනකට එක්ව සිටින්නේ එයට එරෙහිවය. මාරාන්තික උපවාසයක් සහ අඛණ්ඩ සත්‍යග්‍රහයකින් ගොවීන් ඉල්ලුවේ හම්බන්තොට අලි කළමණාකරණ රක්ෂිතයේ සීමා ගැසට් කර, එහි කිසිදු හෙළි කිරීමක් නොකරන ලෙසය. මහජන සටන් නොනවතින තැන, රක්ෂිතය ගැසට් කිරීමට කැබිනට් තීන්දුවක් පවා ගෙන තිබුණි. එහෙත් තවමත් එම තීන්දුව ක්‍රියාත්මක වී නැත.
යෝජිත අලි කළමනාකරණ රක්ෂිතයේ සිට මදුනාගල අභය භූමිය දක්වා අලි ගමන් කිරීම සිදු වන බුරුතන්කන්ද අලිමංකඬේ ඉඩම් සියල්ලම මහවැලි අධිකාරිය මඟින් ජනතාවට බෙදා දීමේ ප්‍රතිඵලයක් ලෙස මදුනාගල අභය භූමිය තුළ අලි – ඇතුන් 18 ත් 20 ත් අතර ප්‍රමාණයක් කොටු වී සිටී. මේ සතුන් ඒ අවට ගම්මාන වලට පිවිසීම හා වගා බිම්වලට පැමිණ වගා හානි කිරීම නිරන්තරයෙන් සිදු වේ. ජනතාව නැගී සිටියේ ඒ ඍජු බලපෑම නිසාය.
බඩඉරිඟු වගාව
බඩඉරිඟු වගාව වෙනුවෙන් වනාන්තර ඉඩම් පරිහරණය කිරීම ගැන අපි මුලින් කීවෙමු. කෘෂිකර්ම දෙපාර්තමේන්තුවේ කෘෂිකර්ම අධ්‍යක්ෂ ජෙනරාල්වරයා වෙත ‘බඩඉරිඟු හා අනෙකුත් අතිරේක ආහාර බෝග වගාව 2020/21 මහ අමතර ඉඩම් හඳුනා ගැනීම’ යනුවෙන් ලිපියක් යොමු කර තිබේ. ඒ වන සංරක්ෂක දෙපාර්තමේන්තුවය.
එම ලිපියෙහි තිබෙන්නේ ‘ආර්ථික පුනර්ජීව හා දිළිඳුකම පිටුදැකීම සඳහා වන ජනාධිපති කාර්ය සාධක බලකායේ හා ජනාධිපති ලේකම් විසින් ලබා දුන් උපදෙස් අනුව බඩ ඉරිඟු වගාව සඳශා අවිධිමත් ලෙස යොාදා ගෙන ඇති වන සංරක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව කළමණාකරීත්වයේ පවතින ඉඩම් ක්ෂේත්‍රයේ පරීක්ෂා කර මාස් කන්නය සඳහා යොදා ගැනීමට ගොවීන්ට ප්‍රවිශ්ඨ වීමේ අවසරය ලබා දීම’ පිළිබඳය.
එම ලිපියේ වැඩිදුරටත් සඳහන් වන්නේ අදාල ඉඩම් වන සංරක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ ක්ෂේත්‍ර නිලධාරීන් වෙත පෙන්වන ලෙසය.
අම්පාර, හම්බන්තොට, අනුරාධපුර හා මොණරාගල දිස්ත්‍රික්වල ඉඩම් බඩ ඉරිඟු වගාවට යොදා ගැනීමට අවසර දීම ගැන එහි සඳහන්ය.
ඊට පසු කෘෂිකර්ම අධ්‍යක්ෂ ජෙනරාල් ඩබ්ලිව්.එම්.ඩබ්ලිව්. වීරකෝන් මහවැලි, වාර්මාර්ග සහ ග්‍රාමීය සංවර්ධන අමාත්‍යාංශයට යොමු කරන ලද ලිපියක මෙම ඉඩම් වගා කිරීම පිළිබඳ සඳහන් කර තිබේ. එම ඉඩම්වල වගා කිරීමට වගා සහතික පත්‍ර නිකුත් කිරීමට යෝජනා කර ඇත. එහි සඳහන් වන ආකාරයට මෙම ඉඩම්වල ප්‍රමාණය හෙක්ටෙයාර් 32,000ක් පමණය.
පොල්ලබැද්ද-රඹකැන්ඔය
ගම්වාසීන්ගේ මෙන්ම ආදිවාසීන්ගේද නැගී සිටීම නිසා කතාබහට ලක් වූ තවත් සිදුවීමක් වන්නේ පොල්ලබැද්ද-රඹකැන්ඔය හෙළිපෙහෙලි කිරීමය.
2020 ඔක්තෝබර් 15 දිනැති ලිපිය ශ්‍රී ලංකා මහවැලි අධිකාරියේ අධ්‍යක්ෂ ජෙනරාල් වෙත මධ්‍යම පරිසර අධිකාරියෙන් ලියූවකි. එහි සඳහන් කරුණු අනුව මෙහි සඳහන් ඉඩම්වල මීට පෙර ද වගා කර ඇත. හෙළිපෙහෙළි කිරීම් කර ඇත. එම ප්‍රදේශවල වගා කටයුතු කිරීම සඳහා අවසර ඉල්ලා ඇත.
මේ ඉඩම් අයත් වන්නේ ශ්‍රී ලංකා මහවැලි අධිකාරියටය. එහෙත්, සාමාන්‍යයෙන් මහවැලි අධිකාරියට අයත් ඉඩම්වල වනාන්තර තිබේ නම්, ඒවායේ වගා කිරීමට මධ්‍යම පරිසර අධිකාරියේ අනුමැතිය අවශ්‍ය නොවේ. එහෙත්, හෙළි පෙහෙලි නොකරන ලද වනාන්තර හෙළි කිරීමට නම් මධ්‍යම පරිසර අධිකාරියේ නිර්දේශ අවශ්‍ය වන බව අප මේ සටහනේ මුලින්ම පෙන්වා දුන්නෙමු.
මධ්‍යම පරිසර අධිකාරිය දැනුම් දී ඇත්තේ දැනටමත් හෙළිපෙහෙළි කර ඇති ප්‍රදේශවල වගා කිරීමට නම් මධ්‍යම පරිසර අධිකාරියේ අනුමැතියක් අවශ්‍ය නොවන බවය.
එහෙත්, අන්තිමේ මාධ්‍යවලින් සහ ප්‍රදේශවාසීන් හෙළිදරව් කළේ පොල්ලබැද්ද-රඹකැන්ඔය වනාන්තර ඉඩම් පවා හෙළිපෙහෙළි කර ඇති බවය.
කන්තලේ
2020 නොවැම්බර් 02 වැනිදා කේඑස්ටී එවර්ග්‍රීන් ප්ලාන්ටේෂන් ලිමිටඩ් ආයතනයේ හෙවත් කන්තලේ සීනි සමාගමේ කළමණාකාර අධ්‍යක්ෂ කේ.එස්.ටී. පෙරේරා ඉඩම් අමාත්‍ය එස්.එම්. චන්ද්‍රසේන වෙත ලිපියක් යොමු කර තිබුණි. ඒ කන්තලේ සීනි සමාගම මැන සංවර්ධනය කරන ලද ඉඩම් ප්‍රාදේශීය ලේකම්ගේ මැදිහත්වීමෙන් ගොවීන්ට ලබා දෙන බව කියමිනි.
එම ඉඩමේ සඳහන් වන්නේ වල් බිහි වූ ගොවි බිම් සංවර්ධනය කිරීම අරඹා, මේ වන විට අක්කර 2000ක පමණ ප්‍රමාණයක් සුද්ධ කර සිටින බවය. එම ඉඩම සංවර්ධනය කරන ලද්දේ ජනාධිපති විශේෂ කාර්ය බලකායේ සභාපති බැසිල් රාජපක්ෂ එම ඉඩම් ලබා දීමට එකඟ වීමෙන් පසුව බව ද ලිපියේ සඳහන්ය. බැසිල් රාජපක්ෂ එලෙස ඉඩම් ලබා දෙන්නට එකඟ වන්නේ කෙලෙසදැයි වෙනම විමසිය යුත්තකි. කෙසේ වෙතත්, කැබිනට් පත්‍රිකාවකින් ඉඩම ලබා දීම සඳහා බැසිල් රාජපක්ෂ දූරකථනයෙන් ඉඩම් අමාත්‍ය එස්.එම්. චන්ද්‍රසේන අමතා උපදෙස් ලබා දුන් බව එහි සඳහන්ය. ඉඩම් අමාත්‍යාංශ ලේකම් ඒ.කේ.ඒ. රණවකට දූරකථනයෙන් අමතා ඉඩම් පිළිබඳ කතා කළ බවත් සඳහන්ය.
කන්තලේ සීනි සමාගමට ප්‍රශ්නය වී ඇත්තේ එම ඉඩම් පිළිබඳ යොමු කරන ලද කැබිනට් පත්‍රිකාව අනුව, ඉඩම් ගොවීන්ට ලබා දීමට තීන්දු කිරීමය. එම සමාගම ලිපියෙන් ඉල්ලීම් කර ඇත්තේ ඉඩම් තම සමාගමට ලබා දෙන ලෙසය.
මේ සිදුවීම් පෙනෙන්නේ ආණ්ඩුව වනාන්තර ඉඩම් පාවිච්චි කරමින්, මහා පරිමාණ වගා කටයුතු කිරීම සඳහා පුළුල් සැලසුමක් ක්‍රියාත්මක කරමින් සිටින බවය. එහි පාරිසරික බලපෑම කුමක්ද, එයින් රටට යහපතක් හෝ අයහපතක් සිදු වේද යන්න පුළුල්ව සාකච්ඡා කළ යුත්තකි.■
එන්නත දෙන්නෙත් ‘ධම්මික පැණිය’ දුන් විදිහටමයි
ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ආණ්ඩුව ‘වියත්’ ආණ්ඩුවකි. ජනාධිපතිවරයාගේ පටන් එම පාර්ශ්වයේ අවසාන මන්ත්‍රීවරයා දක්වා ‘වැඩකාරයන්’ සහ ‘වියතුන්’ වන බවට හැඟීමක්, බලය ලබාගැනීම සඳහා රාජපක්ෂ කඳවුර මගින් සමාජගත කොට තිබුණි. වැඩකාරයන් හෙවත් දක්ෂයන් සමාජ පරීක්ෂාවට ලක්වන්නේ, අභියෝග යහමින් ඇති විටකදී පමණි. මේ ආණ්ඩුව බලයට පත්වූ ගමන්ම, ඒ පරීක්ෂාවට ඉඳුරා ගැළපෙන යෝධ අභියෝගයක් ඊට අභිමුඛ විය. ඒ, කෝවිඩ් වසංගතයයි.
එය, පෙර නොවූ විරූ අභියෝගයක් බව ඇත්ත. යුද්ධය සම්බන්ධයෙන් ලෝකයා සතුව තිබූ යාවත්කාලීන දැනුම, කෝවිඩ් වසංගතය ගැන තිබුණේ නැත. එහෙත්, ඒ ඒ රටවල ප්‍රමාණය, ජනගහන ඝනත්වය සහ, ලෝකයා සමග එකිනෙක රටවල් දක්වන සහසම්බන්ධතාව මත, සෑම රටකම සාර්ථක/අසාර්ථකභාවය පිළිබඳ සාපේක්ෂ ඇගැයීමක් කළ හැකිය. උදාහරණයක් වශයෙන්, දූපත් රටවල් අනිත් රටවලට වඩා මේ වසංගතයට මුහුණදීමේදී සාර්ථකත්වයක් පෙන්වා ඇති බව පෙනී යයි. ලංකාවත් දූපතක් වන නිසා, අපේ සාර්ථකත්වය හෝ අසාර්ථකත්වය පිළිබඳ දළ අදහසක් ඇති කරගත හැක්කේ, එවැනිම වෙනත් දූපත් රටවල් සමග සන්සන්දනය කිරීමෙනි. මීට පෙර අවස්ථාවක මේ කොලමේ ඒ ගැන සාකච්ඡා කොට තිබේ.
ලංකාව යනු, මුල සිටම මේ තරගයේදී වෙනත් රටවල්වලට වඩා වාසිදායක තත්වයක සිටි රටකි. එහෙත්, ඒ වාසිදායක තත්වය එක දිගටම අපේ නායකයන් නාස්ති කරගත්තා මිස, ඒ වාසිය රුකුලක් කරගනිමින් කෝවිඩ් සතුරා සමග සාර්ථකව පොරබැදීමට කටයුතු කළේ නැත. එහිදී මිථ්‍යාව සහ බොරුව මතම බලධාරීන් විශ්වාසය තබා සිටි බවට ඕනෑ තරම් සාක්ෂි තිබේ. ‘ධම්මික පැණිය’ සහ ‘වතුර කළගෙඩි ගඟේ දැමීම’ ඒ අතරින් කැපීපෙනුණු අවස්ථා දෙකක් පමණි.
තවමත් පාලකයෝ මේ සම්බන්ධයෙන් බොරු කියති. බොරු කරති. පසුගිය දින කිහිපයේ දිනකට සොයාගන්නා රෝගීන් සංඛ්‍යාවේ සෑහෙන අඩුවක් පෙන්නුම් කෙරේ. එම අඩු සංඛ්‍යාලේඛන ලැබෙන්නේ, පී.සී.ආර්. පරීක්ෂණ සහ ඇන්ටිජෙන් පරීක්ෂණ අඩුවෙන් කරන නිසා ය. දවසකට කරන පරීක්ෂණ ප්‍රමාණය අඩු වන තරමට, එදාට සොයාගැනෙන රෝගීන් සංඛ්‍යාවත් අඩු වන්නේය. පසුගිය 25 වැනිදා සිට 28 වැනිදා දක්වා කොළඹ සිට අනුරාධපුරය දක්වාත්, එතැන් සිට එම දිස්ත්‍රික්කයේ තවත් බොහෝ තැන්වලත්, ආපසු කොළඹ දක්වාත් ගමන් ගත් මට, ඒ කිසි තැනක අහඹු පරීක්ෂණ සිදු කරන බවට හෝඩුවාවක්වත් දැකගැනීමට නොලැබුණි.
එන්නත පිළිබඳ නොයෙක් ආරංචි තිබේ. ඒ ආරංචි කිසිවක්, එන්නත ලබාදීමේ සාර්ථකත්වය පිළිබඳ ආරංචි නොවේ. ‘ධම්මික පැණිය’ ලබා ගැනීමට මිනිසුන් පොරකෑ අයුරින්ම එන්නත ලබා ගැනීමටත් මිනිස්සු පොරකති. මීටරයක පරතරය තබා නොගනිති. වරු ගණන් රස්තියාදු වෙති. සමහර තැන්වල, ‘ධම්මික පැණිය’ අවස්ථාවේදී මෙන්ම කලහකාරී වූ බවටත් ආරංචි තිබේ. ඒ සියල්ල, ජනතාවගේ වරදින් නොව, බලධාරීන්ගේ වරදින් සහ අකාර්යක්ෂමතාව හේතුවෙනි.
එන්නත යනු ප්‍රතිකර්මයක් නොව, රෝගය පාලනය කිරීමේ ක්‍රමයක් පමණි. එහිදී විශේෂයෙන් සැලකිල්ලට ගැනෙන්නේ, එසේ රෝගය පාලනය කරන අතරේම, සිදුවිය හැකි මරණ සංඛ්‍යාව හැකිතාක් වළක්වා ගැනීමයි. දැනට සොයාගෙන ඇති එන්නත් වර්ග සියල්ලම පාහේ, රෝගය වැළැක්වීමේ ක්‍රමයක් වශයෙන් සාර්ථකත්වයක් පෙන්නුම් කරන්නේ සියයට 75 සිට සියයට 95 දක්වා වන අගයකිනි. එහෙත් ඒ සෑම එන්නත් වර්ගයක්ම පාහේ මරණය වැළැක්වීම සම්බන්ධයෙන් සියයට 100 කට ආසන්න සාර්ථකත්වයක් පෙන්නුම් කරන බව වාර්තා වෙයි.
දියුණු රටවල එන්නත ලබා දෙන්නේ එකී මරණ සාධකය ප්‍රමුඛත්වයේ ලා සලකමිනි. ඒ අනුව, මුල් වටයේදී වෛද්‍ය අංශයේ සේවකයන්ට ප්‍රමුඛ ස්ථානය ලැබෙන අතර, සාමාන්‍ය සමාජයට එය ලබා දීම පටන් ගැනෙන්නේ මුලින්ම වයස අවුරුදු 70 ට වැඩි ජනතාවගෙනි. සමහර රටක, වෛද්‍ය අංශයේ සේවකයන්ටත් කලින් වයස අවුරුදු 70 ඉක්මවූ ජනතාවට එන්නත දෙනු ලැබේ. ඊශ්‍රායලය එවැනි රටකි. කෙසේ වෙතත්, ඊශ්‍රායලයේ රෝහල් පද්ධතිය තුළ තිබෙන දියුණුව මත එරට සෞඛ්‍ය සේවකයන් දෙවැනි ස්ථානයට දැමීම ප්‍රශ්නයක් නැති වුවත්, සෞඛ්‍ය සේවකයන්ට පවා මනා සෞඛ්‍ය ආවරණ පහසුකම් නැති ලංකාව වැනි රටක, අනුන්ගේ ජීවිත බේරා ගැනීම වෙනුවෙන් අවදානමක් දරන ඒ සෞඛ්‍ය සේවකයන් පළමු කණ්ඩායම වශයෙන් සැලකීමේ වරදක් නැත. එහෙත් ඊට පසුව, මුලින්ම එන්නත ලබා දිය යුතුව තිබුණේ වයස අවුරුදු 60/70 ට වැඩි පුද්ගලයන්ට ය. එවැනි ප්‍රතිපත්තියක් අනුගමනය කරන්නේ, ඉහතින් කී පරිදි, මරණයට පත්වන සංඛ්‍යාව පාලනය කරගැනීමටයි.
එහෙත් ලංකාවේදී එම ප්‍රතිපත්තිය මේ වන විට ඔළුවෙන් සිටුවා තිබේ. වයස අවුරුදු 74ක් වන මගේ මිතුරෙකුට තවම එන්නත ලැබී නැති අතර, වයස අවුරුදු 57ක් වන ඔහුගේ බිරිඳට එන්නත ලැබී තිබේ. එසේ කිරීමට බලධාරීන් යොදාගන්නා තර්කණය කුමක්දැයි පැහැදිලි නැත. ඉතා දුරස්ථ වශයෙන් සිතාගත හැකි හේතු දෙකක් තිබේ. එකක් වන්නේ, රෝගීන්ගේ සංඛ්‍යාවට සමානුපාතිකව, රෝගයෙන් මරණයට පත්වන සංඛ්‍යාව ලංකාවේදී අඩු අගයක් පෙන්නුම් කිරීමයි. ඒ නිසා මරණ සංඛ්‍යාව අඩු කරගන්නවාට වඩා, රෝගීන් සංඛ්‍යාව අඩු කරගැනීම වැඩි වැදගත්කමක් ඇති දෙයක් වශයෙන් බලධාරීන් සලකනවා විය හැකිය. අප කලින් කී පරිදි, පී.සී.ආර්. පරීක්ෂණ අඩුවෙන් කිරීම මගින් සැබෑ රෝගීන් සංඛ්‍යාවත් අඩු කොට පෙන්වීමට බලධාරීන් තුළ ඇති නැමියාව සමග ඒ තර්කය ගැළපෙයි. දෙවැන්න වන්නේ, ලංකාව වැනි රටක සමාජ සංසරණය අඩුවෙන්ම සිදුවන්නේ වැඩිම වයස් කාණ්ඩයට අයත් පුද්ගලයන් වීම නිසා විය හැකිය. ඒ නිසා, ලැබී තිබෙන සීමිත එන්නත් ප්‍රමාණය, වැඩිම සමාජ සංසරණයක (රස්තියාදුවක) නියැලෙතැයි සිතන, ඒ නිසාම, රෝගය පැතිරවීමට වැඩිම ඉඩක් ඇතැයි සිතන, මහලු වියට පා තබා නැති පිරිස් සඳහා ලබාදීම වඩාත් වැඩදායක වේ යැයි බලධාරීන් සිතනවා විය හැකිය. ඒ කුමක් වුවත්, වයස් කාණ්ඩ ප්‍රමුඛත්වය පිළිබඳ තමන්ගේ ප්‍රතිපත්තිය පසුපස ඇති විද්‍යාත්මක හේතු ජනතාවට දන්වා සිටීමේ වගකීමක් පාලකයන්ට තිබේ.
මෙය ලියන මොහොත වන විට (4) ලංකාවේ කෝවිඩ් මරණ සංඛ්‍යාව 483 කි. ඊළඟ සතිය අවසන් වන විට එය 500 ඉක්මවා යාමට හොඳටම ඉඩ තිබේ. වෙනත් බොහෝ රටවල් සමග සසඳද්දී එය අඩු සංඛ්‍යාවක් වූවත්, අපේ සෞඛ්‍ය ඇමතිවරිය වතුර කළගෙඩි ගඟට දැමූ දා සිට ඇති වී තිබෙන මරණ සංඛ්‍යාවේ වර්ධන වේගයේ අනුපාතිකය ඉතා ඉහළ ය. ඒ නිසා, මුළු මරණ ප්‍රමාණය තවම දහස් ගණනක් නොවෙතැයි කියා උදම්ඇනීමේ හැකියාවක් අපට නැත.
පාලකයන්ගේ ‘වියත් මග’ සහ ‘වැඩකාරයන්’ පිළිබඳ ප්‍රබන්ධය මොන තරම් පුස්සක්ද යන්න, කෝවිඩ් වසංගතය පාලනය කරගැනීමේදී දක්වා ඇති අසාර්ථකත්වයත්, අවසානයේ එන්නත ලැබී තිබියදී එය පවා ක්‍රමවත් ආකාරයකින් ජනතාවට ලබා දීමට දක්වා ඇති අසාර්ථකත්වයත් හැරුණු විට, ඒ සමස්ත අසාර්ථකත්වයේ ප්‍රතිඵලයක් වශයෙන් මරණයට පත්වන එක් විශේෂිත ජන කොටසකගේ මෘතදේහ සම්බන්ධයෙන් අනුගමනය කළ යුතු විද්‍යාත්මක ප්‍රතිපත්තිය සම්බන්ධයෙන්ද මොනවට පෙන්නුම් කොට තිබේ.
කෝවිඩ් වසංගතය ලංකාවට පැමිණි දා පටන් ලංකාවේ සෞඛ්‍ය අංශය අනුගමනය කෙළේ ‘ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානය’ නිකුත් කොට තිබූ නිර්දේශයන් ය. මීටරයක දුරක් පවත්වා ගැනීම, මුඛ ආවරණ පැලඳීම සහ නිරන්තරයෙන් අත් සේදීම වැනි සෞඛ්‍ය කමටහන් සියල්ල, ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානයෙන් දෙන ලද නිර්දේශයන් ය.
එහෙත් එක කාරණයක් පමණක් ලංකාවේ ආණ්ඩුව භාරගත්තේ නැත. එනම් කෝවිඩ් මළ සිරුරු ඉවත් කරන ආකාරයයි. පසුගිය වසරේ මාර්තු මාසය වන විට ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානය ඒ පිළිබඳ පැහැදිලි මඟපෙන්වීමක් කර තිබුණි. එනම්, අවශ්‍ය සෞඛ්‍ය පියවර ගැනීමෙන් පසුව, භූමදානය කිරීම හෝ ආදාහනය කිරීම කළ හැකි බව ය. ඉන්පසු පසුගිය වසරේ සැප්තැම්බරයේදී ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානය තමන්ගේ නිර්දේශ නැවත වරක් ඉදිරිපත් කරමින්, කෝවිඩ් මළසිරුරු භූමදානය කළ හැකි බව පැහැදිලිව කියා සිටියේය.
‘රෝග මර්දනය සහ වැළැක්වීම පිළිබඳ ජාත්‍යන්තර මධ්‍යස්ථානය’, මේ වසංගතය ඇති වූ දා පටන්ම, මෘතදේහ භූමදානය කිරීම අනුමත කෙළේය. සෞඛ්‍ය කාරණා සම්බන්ධයෙන් කටයුතු කරන මේ ලෝක සංවිධාන දෙකම කියා සිටියේ, කෝවිඩ් මළසිරුරු භූමදානය කිරීමෙන් මොන ආකාරයකින් හෝ කෝවිඩ් වයිරසය බෝ වීමේ ඉඩක් කොහෙත්ම නැති බවයි. එපමණක් නොව, මේ විෂයට වඩාත් අදාල ප්‍රබුද්ධ ක්ෂේත්‍රය වන, ක්ෂුද්‍ර ජීවවිද්‍යාව පිළිබඳ කීර්තිමත් මහාචාර්යවරියක වන ජෙනිෆර් පෙරේරාගේ සභාපතිත්වයෙන් යුතුව, සෞඛ්‍ය ඇමති පවිත්‍රා වන්නිආරච්චි විසින් මේ සම්බන්ධයෙන් පිහිටුවන ලද විශේෂඥ අනු-කමිටුවත් ගිය වසරේ දෙසැම්බර් මාසයේ ඉදිරිපත් කළ වාර්තාවෙන් කියා සිටියේද, මළසිරුරු භූමදානය වැළැක්වීමට නිර්දේශ කිරීමට තරම් කිසිදු විද්‍යාත්මක සාක්ෂියක් නැති බවයි. එහෙත් සෞඛ්‍ය ඇමතිවරිය විසින් පිහිටුවන ලද තවත් කෝවිඩ් කමිටුවක් තම නිර්දේශය තුළ, මේ ගැන අවදානමක ඉඩක් ඇති බව සඳහන් කර තිබුණි. ඒ කමිටුව සමන්විත වුණේ, අධිකරණ වෛද්‍ය නිලධාරීන්ගෙනි. අධිකරණ වෛද්‍ය නිලධාරියෙකු යනු, වසංගත රෝග පිළිබඳව හෝ වෛරසවේදය පිළිබඳව හෝ විශේෂඥයෙක් නොවේ. එහෙත් ආණ්ඩුව තවමත් කටයුතු කරන්නේ ඒ කමිටුවේ නිර්දේශ මත බව පෙනේ. එම මතය සමාන වන්නේ, ලෝකයේ තවත් එක රටකට පමණි. ඒ චීනයයි.
ලංකාවේ ආර්ථික සංවර්ධනය සහ ණය සම්බන්ධයෙන් චීනය පස්සෙන්ම යන ලංකාවේ ආණ්ඩුව මේ කාරණයේදීත්, ලෝක මතය නොව, චීනයේ මතය භාරගත්තේය. චීනයේ මතය අපට ගැළපුණේ, එය පැහැදිලිවම, මුස්ලිම්-විරෝධී ජාතිවාදී බලවේග විසින් මේ රට තුළ ඇති කරන ලද අවිද්‍යාත්මක සහ මිථ්‍යාමය කරුණු සමගත් එය සමපාත වීම නිසා ය. මේ රටේ මුස්ලිම් ප්‍රජාව, කෝවිඩ් වසංගතයෙන් සමාජයට අනතුරක් විය හැකි, තමන්ගේ ආගමික හෝ සංස්කෘතික අයිතියක් වෙනුවෙන් පෙනී සිටියේ නැත. වසංගත තත්වයකදී ආගමික විශ්වාස පසෙකින් තබා, විද්‍යාත්මක චින්තනයට මුල් තැන දිය යුතුය. ඒ ගැන මුස්ලිම් ප්‍රජාවගේ ආරෝවක් නැත. ඔවුන්ට ඇති ප්‍රශ්නය වන්නේ, මළ සිරුරක් භූමදානය කිරීමෙන් කෝවිඩ් වයිරසය පැතිරෙතැයි යන මිථ්‍යාව මුළු ලෝකයාම ප්‍රතික්ෂේප කරද්දී, ලංකාවේ පාලකයන් ඒ මිථ්‍යාව පිළිගන්නේ කුමන විද්‍යාත්මක පදනමක් මතද යන්නයි. එය පැහැදිලිවම ආගමික ජන කොට්ඨාසයක් වශයෙන් ඔවුන් ඉලක්ක කරගත් වර්ගවාදී ආකල්පයක් බව ඔවුන්ගෙන් වසං කිරීමට පුළුවන්කමක් ඇත්තෙන්ම කෙනෙකුට නැත.
කෝවිඩ් වසංගතය සම්බන්ධයෙන් (පැණි-කළගෙඩි) මිථ්‍යාව පස්සෙන් ගිය ආකාරයටම, මේ අවස්ථාවේදී පාලකයන් ජාතිවාදය පස්සෙනුත් යන බව පෙනෙන්ට තිබේ. ලෝක මතය ඉදිරියේත්, විශේෂයෙන්, මෑතකදී ලංකාවට පැමිණි පාකිස්තානු අගමැතිවරයාගේ බලපෑමත් නිසා, අඩියක් පස්සට තබන සේයාවක් මවා පෙන්වීමට දැන් පාලකයෝ පියවර ගෙන සිටිත්. ඒ අනුව, ඉරණතිව් නමැති දූපතේ මුස්ලිම් ජාතික කෝවිඩ් මළසිරුරු භූමදානය කිරීමට සැරසෙති.
දැන් මතුවන ප්‍රශ්නය මෙයයි. ආණ්ඩුව විශ්වාස කරන විදිහට, මිනී වැළලීමේදී භූගත ජලය මාර්ගයෙන් කෝවිඩ් වයිරසය පැතිරෙයි නම්, ඉරණතිව් දූපතේ මිනී වැළලීමේදී එය සිදු නොවන්නේද? ඒ දූපතේද වෙසෙන්නේද මෙරට වැසියන් ය. එහෙත් එක වෙනසක් තිබේ. ඒ වැසියෝ දෙමළ ජාතිකයෝ ය.
දැන් ඔබට පැහැදිලිද? එක සුළුජන වර්ගයකගේ මළමිනියකින් බෝ විය හැකි යැයි විශ්වාස කරන වසංගතයක්, තව සුළුජන වර්ගයක් වෙත ප්‍රවාහනය කෙරේ. කුමක් සඳහාද? මහ-ජන වර්ගයේ හිසින් ගත් එක් මිථ්‍යාවක් නඩත්තු කරනු පිණිස ය. එය, ‘ධම්මික පැණිය’ සහ ‘වතුර කළගෙඩි’ සෙල්ලමට වඩා මුග්ධ ය. අමානුෂික ය.■
හම්බන්තොට චීනයට දී ත්‍රිකුණාමලය ඉන්දියාවට දෙයි වැඩ කරන විරුවා ස්වෛරීත්වය රැකගන්නේ එහෙමයි
- නමුදු ඉන්දියාවට මෙම තෙල් ටැංකි අවශ්‍ය වන්නේ ආර්ථික කාරණයකට වඩා භූ දේශපාලනික කාරණයකට බව මෙම ඉහළ කොටසේ තෙල් ටැංකි අත්හැර දමා තිබීමෙන් පෙනී යයි.
ත්‍රිකුණාමල වරාය තුළ ඉන්දියාවේ මැදිහත්වීම ඉදිරියේදී කෙසේ සටහන් වනු ඇතිද?
ත්‍රි කුණාමලයේ තෙල් ටැංකි පිළිබඳ කතාව තවදුරටත් අලුත් වී තිබේ. ඒ ඛනිජ තෙල් නීතිගත සංස්ථාවේ සභාපති සුමිත් විජේසිංහ මාධ්‍යයට කර ඇති ප්‍රකාශයක් සමඟින්ය. ඔහු කියා ඇත්තේ ඉන්දියානු ඔයිල් සමාගම හෙවත් අයිඕසීයත් සමඟ ඒකාබද්ධව ත්‍රිකුණාමල වරාය පරිශ්‍රය තුළ ඛනිජ තෙල් ගබඩා පහසුකම් ඇතිකරන බවය. ඒ සඳහා ශ්‍රී ලංකා වරාය අධිකාරිය සතු ත්‍රිකුණාමල වරායේ අක්කර 100ක භූමි භාගයක් ඉල්ලා ඇති බවද එයට අදාළව අවබෝධතා ගිවිසුමක් අත්සන් කරන බවද විජේසිංහ මහතා කියා තිබුණි. එය දකුණු ආසියානු ඛනිජ තෙල් කේන්ද්‍රයක් වශයෙන්ද ඔහු හඳුන්වා තිබුණි. මෙම අක්කර 100 ව්‍යාපෘතිය තවදුරටත් අක්කර 500ක් දක්වා පුළුල් විය හැකි බවද ඔහු අදහස් දක්වා තිබුණි.
මෙම ප්‍රකාශයත් සමඟ තවදුරටත් නිෂේධනය වී තිබුණේ අමාත්‍ය උදය ගම්මන්පිල ත්‍රිකුණාමලය තෙල් ටැංකි සංකීර්ණය ගැන මීට පෙර කියූ කතාවය. ඉන්දියානු ඔයිල් සමාගමට බදු පදනම යටතේ ලබාදී ඇති එය නැවත ශ්‍රී ලංකාවට ලබාගෙන ඛනිජ තෙල් ගබඩා පහසුකම් ඇතිකරන බවට උදය ගම්මන්පිල මහා වීර ක්‍රියාවක් ලෙස රටට කීවේය. එම ප්‍රකාශය එක් දිනක කාල පරාසයක් තුළ බොරුවක් බවට පත්වූයේ එම තෙල් ටැංකි නැවත ලබාදීමට කිසිදු අදහසක් නැති බව ඉන්දියානු මහා කොමසාරිස් කාර්යාලය නිවේදනය කිරීමත් සමඟය.
ඊට අමතරව සුමිත් විජේසිංහ මුලින් කී ප්‍රකාශයත් සමඟ කියා තිබුණේ හම්බන්තොට වරාය අසල මහවැලි අධිකාරියට අයත් අක්කර 100ක ඉඩමක් ඛනිජ තෙල් ව්‍යාපෘතියක් සඳහා ඉල්ලා ඇති බවය. එම ව්‍යාපෘතියත් ඉන්දියාව සමඟ සිදුකරන්නේද යන්න කියා නැති නමුත් චීනය සමඟ සිදුකරන්නක් නොවන බව පැහැදිලිය. මන්ද දැනටමත් හම්බන්තොට වරායේ චීනය සිදුකරන එක් ප්‍රධාන කාර්යයක් වන්නේ ශ්‍රී ලංකාව හා අවට සැපයුම් වෙනුවෙන් තෙල් නැව්වලට ඉන්ධන සැපයීම නිසාය.
ඉහත ප්‍රකාශ අනුව පෙනී යන්නේ මේ නව තෙල් ගබඩා පහසුකම ඇති කරන්නේ ඉන්දියානු ඔයිල් සමාගමට බදු පදනම මත ලබාදී ඇති තෙල් ටැංකි සංකීර්ණයේ නොවන බවය. ශ්‍රී ලංකා වරාය අධිකාරිය සතු ඉඩමක අලුතින් ඉදිකරන තෙල් ටැංකි සංකීර්ණයක බවය. ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය ආයතනයක හෝ විදේශ රටක ණය ආධාරයක් නොලැබුණහොත් ශ්‍රී ලංකාවට අලුතින් තෙල් ටැංකි ඉදිකිරීමට ආර්ථික හැකියාවක් නැති බව පැහැදිලිය. ලංකා ඛනිජ තෙල් නීතිගත සංස්ථාවටත් එවැනි හැකියාවක් නැත. ඒ අනුව මෙම තෙල් ටැංකි සංකීර්ණය ඉදිකිරීම සඳහා ඉන්දියානු ඔයිල් සමාගම ආයෝජනය කරන බවට කිසිදු සැකයක් නැත. හරියටම කොළඹ වරායේ නැගෙනහිර පර්යන්තයෙන් ආරම්භ වී දැන් බටහිර පර්යන්තයට මාරු වී ඇති ඉන්දියානු ආයෝජනය වාගේය. ත්‍රිකුණාමල වරායේ ඉන්දියානු වපසරිය කුඩා වීම වෙනුවට මේ මඟින් සිදුවන්නේ පුළුල් වීමය.
මේ තත්වය සමහර විට චීනය මෙහෙයවන ඉන්දියානු විරෝධීන්ට කාලයක් ජීවත් වීම සඳහා සටන් පාඨයක් වීමට ඉඩ ඇත. කොහොමත් ඉන්දු ලංකා ගිවිසුම අනුව ඉන්දියාවේ අනුදැනුමකින් තොරව ත්‍රිකුණාමල තෙල් ටැංකි කිසිවකුට ලබාදිය නොහැකිය. නමුත් මේ අලුත් ව්‍යාපෘතියෙන් ඉන්දියාව සිදුකිරීමට යන්නේ චීනයේ හම්බන්තොට තෙල් මෙහෙයුම් මෙන් ඔවුන්ටත් අඩුම තරමින් කලාපයට හෝ තෙල් මෙහෙයුම් ත්‍රිකුණාමලයේ සිට ලබා ගැනීමටය. දැනට ත්‍රිකුණාමලයේ සිට අයිඕසීය සිදුකරන්නේ ශ්‍රී ලංකාව තුළට තෙල් මෙහෙයුම් සිදුකිරීමය.
ත්‍රිකුණාමල තෙල් ටැංකි බදු ගිවිසුමක් යටතේ ඉන්දියානු අයිඕසී සමාගමට ලබාදුන්නේ 2003 වසරේදීය. ඒ වසර 35ක කාලයකටය. එය නැවත ලබා ගැනීම සඳහා ශ්‍රී ලංකාව 2038 දක්වා තවත් අවුරුදු 17ක් බලා සිටිය යුතුය. එසේ වුවද ඉන්දීය අයිඕසී සමාගමද එම තෙල් ටැංකිවලින් සම්පූර්ණ ප්‍රයෝජනයක් දැනට ලබා ගන්නේද නැත. ඉහළ හා පහළ ලෙස බෙදී ඇති එම තෙල් ටැංකි සංකීර්ණයෙන් අයිඕසීය දැනට භාවිත කරන්නේ පහළ තෙල් ටැංකි ලෙස හඳුන්වන චීන වරාය තුළ ඇති තෙල් ටැංකි පමණය. එහි තිබූ තෙල් ටැංකි දෙකක් ඉවත් කර අයිඕසී ලිහිසි තෙල් සඳහා යොදා ගැනීමට ඉදිකර ඇති ටැංකි දෙකත් සමඟ ටැංකි 15ක් දැන් භාවිතයේ පවතී.
ටැංකි 84කින් සමන්විත ඉහළ ටැංකි සංකීර්ණය යනු කැළෑවෙන් වැසී ඇති භූමියකි. එහි ඇති තෙල් ටැංකි අලුත්වැඩියාවකින් තොරව භාවිත කළ නොහැකි බව ඒවා නැරඹීමට ගිය අයෙකුට පෙනෙන ප්‍රධානම කාරණයය. එසේම අලුත්වැඩියා කිරීමකින් හෝ භාවිත කළ හැකිද යන්න පැන නඟින තවත් ප්‍රශ්නයකි. මේ ටැංකිවලට ඉන්ධන රැගෙන ආ භූගත නල මාර්ගවල තත්වය කෙසේදැයි කිව නොහැකිය. මෙම තෙල් ටැංකි හා ඒවාට සම්බන්ධ භූගත නල මාර්ගවල තත්වය කෙසේදැයි ඒවා පරික්ෂාවට ලක්කර සුදුසුකම් ලත් පිරිසක් මෙතෙක් කියා නැත. අපට අසන්නට ලැබෙන්නේ මෙම තෙල් ටැංකි ගැන සටන් පාඨ කියන දේශපාලනඥයන් හා වෘත්තීය සමිති නායකයන් පමණය. සමහර විට අලුතින් ටැංකි ඉදිකිරීම මේ ටැංකි මත මරාගෙන මැරෙනවාට වඩා වාසිදායක විය හැකිය.
මේ ආකාරයට කෑ ගසන දේශපාලනඥයන් හා වෘත්තීය සමිති නායකයන් මෙම තෙල් ටැංකි ගැන කතා කරන්නේ නොදන්නා ආර්ථික වාසියකට වඩා භූ දේශපාලනික අර්ථයකින් නම් එය වෙනම සාකච්ඡා කළ යුතු කරුණකි. නමුදු ඉන්දියාවට මෙම තෙල් ටැංකි අවශ්‍ය වන්නේ ආර්ථික කාරණයකට වඩා භූ දේශපාලනික කාරණයකට බව මෙම ඉහළ කොටසේ තෙල් ටැංකි අත්හැර දමා තිබීමෙන් පෙනී යයි. මන්ද මේ එක් තෙල් ටැංකියක් වෙනුවෙන් අයිඕසී සමාගම අවුරුද්දකට ඩොලර් 1000ක මුදලක් ශ්‍රී ලංකාවට ගෙවමින් තිබෙන නිසාය. ශ්‍රී ලංකා බලධාරින් ඉල්ලුවා යැයි කියන මේ ආකාරයට භාවිත නොකරන තෙල් ටැංකි පවා මුදල් ගෙවමින් පවත්වාගෙන යමින් ඉන්දියාව ගිවිසුම් කාලයට මෙහා නොදෙන්නේ එම දේශපාලන හේතුව නිසා විය යුතුය.
අවුරුදු 35ක බදු කාලයෙන් පසු එම තෙල් ටැංකි ඉන්දියාවට අහිමි වීම සඳහා ගිවිසුම අලුත් නොවුණත්, දැනට චීන වරාය භූමියේ ඇති මෙහෙයුම් සිදුකරන තෙල් ටැංකි රැක ගැනීම සඳහාත්, එහි සිට ශ්‍රී ලංකාව තුළ සිදුකරන මෙහෙයුම් තවදුරටත් සිදුකිරීම සඳහාත් අයිඕසීය උත්සාහ ගනු ඇත යන්න බැහැර කළ නොහැකි තර්කයකි.
ඛනිජ තෙල් සංස්ථාවේ සභාපතිවරයා කියා ඇති ඉන්දීය අයිඕසීයත් සමඟ සිදුකරන අලුත් ව්‍යාපෘතියේ ආයෝජනය ඉන්දියාවේ නිසා අවුරුදු 35ක් හෝ ඊට වඩා ඈතට දිවෙන ව්‍යාපෘතියක් වීමට ඇති ඉඩකඩ බොහෝය. අක්කර 100කින් පටන් ගන්නා එය අක්කර 500ක් දක්වා පුළුල් වනවිට ත්‍රිකුණාමල වරායේ ඉන්දීය බලාපොරොත්තුව ඉටුවනු ඇත. වත්මන් සංදර්භය තුළ එය නැවැත්වීමේ හැකියාවක් චීන හිතැති ඉන්දීය විරෝධීන්ට නොහැකිවනු ඇත. මන්ද කොළඹ වරායේ නැගෙනහිර පර්යන්තය මෙන් ත්‍රිකුණාමල වරාය රැකගැනීමට වරාය වෘත්තීය සමිති අරගලයක් ආරම්භ වේයැයි සිතිය නොහැකි නිසාය. ඒ නිසා චීනයට ශ්‍රී ලංකාවෙන් ලබාදෙන්නේ මොනවාද ඊට අනුරූපව ඉන්දියාවටද ශ්‍රී ලංකාවෙන් ලබාදෙන දේවල් දැක බලා ගනිමින් ඉන්නට ඉදිරියේදී කාට කාටත් සිදුවනු ඇත.■
භූමදානයට වෙන තැනක් ජනපතිගෙන් පොරොන්දුවක්
■ අනුරංග ජයසිංහ
ඉරණතිව් දූපත වෙනුවට කොවිඩ්-19 ආසාදිතයන්ගේ සිරුරු භූමදානයට වෙනත් තැනක් යොදා ගන්නා බව ධීවර අමාත්‍ය ඩග්ලස් දේවානන්දා වෙත ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ සහ අග්‍රාමාත්‍ය මහින්ද රාජපක්ෂ පොරොන්දු වූ බව ධීවර අමාත්‍ය ධීවර අමාත්‍යාංශයේ මාධ්‍ය අංශය නිවේදනයක් නිකුත් කරමින් ප්‍රකාශ කර ඇත.
මාර්තු 03 දිනැති එම මාධ්‍ය නිවේදනයේ සඳහන් වන්නේ ධීවර අමාත්‍ය ඩග්ලස් දේවානන්දා මේ පිළිබඳ කළ පැහැදිලි කිරීමකට ජනාධිපතිවරයා සහ අගමැතිවරයා උනන්දුවෙන් සවන් දුන් බවය.
ඉරණතිව්හි මුහුදු කූඩැල්ලක් අපනයන ගම්මානයක් සඳහා ඇමෙරිකන් ඩොලර් මිලියන 25කට අධික මුදලක් ආධාර ලෙස ලබාගැනීමට නියමිත බවත්, භූමදානය සඳහා දූපත යොදා ගැනීමෙන් එම ව්‍යාපෘති අඩාල වනු ඇති බවත් ජනාධිපතිවරයා හා අගමැතිවරයා වෙත ධීවර අමාත්‍යවරයා දැනුම් දී ඇතැයි එම නිවේදනයේ සඳහන්ය.
සුළුතර ජනතාවගේ හැඟීම්වලට හානි නොවන ආකාරයට අවසන් තීන්දුවක් රජය ගනු ඇතැයි ධීවර අමාත්‍යවරයා විශ්වාසය පළ කළ බවද එම නිවේදනයේ සඳහන්ය.■