තරුණ අමරසේකරගේ සිහිනය සැබෑවූ බව දකින වියපත් අමරසේකර – ඊ එම් තිස්ස කුමාර

ජාතික ජන බලවේග ආණ්ඩුව ප්‍රමුඛව ලංකාවේ දේශපාලන තත්ත්වය ගැන නිතිපතා විග්‍රහාත්මක රචනයේ යෙදෙන මහාචාර්ය ජයදේව උයන්ගොඩ පිළිවෙළින් සැප්තැම්බර් 12, 19 හා 26 දිනැතිව ලිපි තුනක් අනිද්දා පුවත්පතට ලියුවේය. පළමු ලිපියට පාදක කරගත් උද්ධෘත පාඨ තුනෙන් එකක් වූයේ ගුණදාස අමරසේකරගේ සුප්‍රකට ලිපියක මාතෘකාව වන “මෙරට අනාගතය බාරගන්නේ උගත් ගැමි පරපුරයි”‍ යන්නය. අමරසේකර ලියූ එම ලිපිය 1962 වසරේදී සංස්කෘති සඟරාවේ දසවස් පූර්ණ සමරු කලාපයේ පළවිය.

2024 වසරේදී ජාතික ජන බලවේගය ආණ්ඩුව පිහිටුවීමත් සමඟම, අමරසේකර 1962 වසරේදී ලියූ ලිපිය මගින් කළ අනාවැකිය සත්‍ය වූ බවට උයන්ගොඩ, ඔහුගේම වචනවලින් “ගුණදාස අමරසේකරගේ අනාවැකිය, ඔහු කැමති වුවත් නැතත් දැන් ලංකාවේ සත්‍ය වී තිබේ. උගත් ගැමි පරපුර ආණ්ඩු බලය ලබාගෙන ආර්ථික, සමාජ හා දේශපාලන පදනම් වෙනස් කිරීමටද පටන්ගෙන ඇත”‍ යනුවෙන් සඳහන් කරයි. (2025.09.12 ලිපිය). අමරසේකරගේ දේශපාලන චින්තනය කෙරෙහි තියුණු විවේචනයක් ඉදිරිපත් කරන්නෙකු වන උයන්ගොඩ මෙකී දේශපාලන වෙනස ගැන අමරසේකර සමග එකඟ වෙන මොහොතක් මෙය වන්නේය.

“මෙරට අනාගතය බාරගන්නේ උගත් ගැමි පරපුරයි”‍ යන ලිපිය 1962 වසරේදී ලියන්නේ වසර 1956දී සිදුවූ සමාජ පෙරළිය නිසා ඇතිවූ චින්තනමය පිබිදීම නිසා බව අමරසේකර කියයි (ගුණදාස අමරසේකර: ගණඳුරු මැදියම දකිනෙමි අරුණලු‍ ; 1998 තෙවන මුද්‍රණය, පි. 132). උයන්ගොඩ දක්වන්නේ අමරසේකර එවකට මාර්ටින් වික්‍රමසිංහගේ සමාජ චින්තනයෙන් ලද ආභාසය ද මෙම ලිපිය ලිවීමට බලපෑ බවයි. වික්‍රමසිංහ සහ අමරසේකර දෙදෙනාම 1956 දේශපාලන පෙරළිය විග්‍රහ කළේ යුග විපර්යාසයක් ලෙසිනි.

ගුණදාස අමරසේකර තම “අබුද්දස්ස යුගයක්”‍ කෘතිය පළකරන්නේ 1971 ජනතා විමුක්ති පෙරමුණෙහි පළමු සන්නද්ධ දේශපාලන අරගලයට වසර පහකට පසුව 1976 වසරේදීය. යටත් විජිත යුගයේ සිට ආරම්භ වූ අධ්‍යාපන ක්‍රමය තවමත් (මෙම ලිපිය ලියූ 1962 වසර වනවිට ද) පවතින බවත් සී.ඩබ්.ඩබ්. කන්නන්ගර ප්‍රමුඛව ඇතිකළ නිදහස් අධ්‍යාපන ක්‍රමය නිසා පෙරකී අධ්‍යාපන ක්‍රමයේ ‍දළදඬු මුහුණුවර නැතිවූවත් එහි මූලික රටාවෙහි වෙනසක් සිදු නොවූ බවත් මේ අධ්‍යාපන ක්‍රමය විසින් මෙරටට හෝ සමාජයට කිසිඳු සේවයක් නොකළ මතු අනාගතයේදීත් එවැන්නක් කරති යි අපේක්ෂා කළ නොහැකි තුන් පිරිසක්” බිහිකර ඇතැයි ගුණදාස අමරසේකර ලිපිය ආරම්භයේදී ම සඳහන් කරයි.

යටත් විජිත පාලනය සමග එක්ව කටයුතු කරන, නාගරික සුඛෝපභෝගී ජීවන රටාවක් ගතකරන, රෝයල් සැන් තෝමස් වැනි රදළ ඉංග්‍රීසි පාසල්වල අධ්‍යාපනය ලබන, පොදු ජනයාගෙන් ඈත්වූ, පොදු ජනයා පෙළන, සුද්දන්ගේ සිරිත් විරිත් අකුරටම පිළිපැද එබස කතාකරන ඔවුනගේ සුවච කීකරු දාසයන් වූ, පොදු ජනයාගේ බස කලා ශිල්ප සිරිත් විරිත් නිගාවට ලක්කරන්නාවූ බමුණු කුලය (අමරසේකරගේ වචන) පළමුවන පිරිසය. මෙහි සඳහන් බමුණු කුලය යන වදන අමරසේකර භාවිත කරන්නේ දේශපාලන අර්ථයකින්ය. 1956 දී සිදුවූ දේශපාලන පෙරළිය විග්‍රහ කරන අවස්ථාවේදී මාර්ටින් වික්‍රමසිංහ බමුණු කුලය යන වදන භාවිත කළේද දේශපාලන අර්ථයකින් 1956 මහ මැතිවරණයේදී පරාජයට පත්වූ එක්සත් ජාතික පක්ෂය එජාප සහ එහි දේශපාලන නායකත්වය හා එයට පක්ෂපාතී දේශපාලන බලවේග හැඳින්වීමටය.

දෙවන පිරිස ඉහත පළමු පිරිසට හාත්පසින් වෙනස් වුවද බමුණු කුලය තුළින්; ඒ ආශ්‍රිතව මෙම යටත්විජිත අධ්‍යාපන ක්‍රමය විසින් බිහිකෙරුණු බව අමරසේකර සඳහන් කරයි. මේ දෙවන පිරිස සිපිරි ගෙවල, එක්ටැම් ගෙවල තනිවූ බමුණු කුලය තුළින් පහලවූ ප්‍රාඥයන්; විප්ලවවාදීන් බව සඳහන් කරයි. බමුණු කුලයේ පරමාර්ථ හා ඒවායේ සීමිතභාවය, ඒ ජීවිතවල ඇති නිසරු බව (අමරසේකරගේ වචන) වටහාගත් මේ බුද්ධිමය ජීවීන් ඒවා විවේචනය කළ නමුත් බමුණු කුලය ඒවා නොසලකා හැරියා පමණක් නොව ඔවුහු තම කුලකය තුළින් පිටමං කරන ලදහ. එපමණක් නොව බමුණු කුලයෙන් පිටමංව පොදුජනයා සමග එක්ව එම කුලයට එරෙහිව සටන් කිරීමටද අපොහොසත් වූහ. මෙම බුද්ධිමය ස්තරයට රටේ පොදුජනයා සමග පෑහීමට නොහැකි වන්නේ ඔවුන්ව හදින් නොව මනසින් (අමරසේකර ගේ වචන) වටහාගැනීම නිසා බව හෙතෙම පවසයි. මෙවන් බුද්ධිමය ජීවියෙකු ලෙස අමරසේකර විසින් උදාහරණයට ගන්නේ ආනන්ද කුමාරස්වාමිය.

මෙරට මධ්‍යම පංතික ජනතාවට ද අධ්‍යාපන අවස්ථා හිමිවීමත් සමග තුන්වන සමාජ කණ්ඩායම බිහිවූ බව අමරසේකර කියයි. මේ මධ්‍යම පංතියට ගම්බද ඉඩම් හිමියන්, ලිපිකරුවන්, සිංහල ගුරුවරුන් අයත්ය. මෙම පංතික දරුවන් පෙරකී බමුණු කුලය ලද අධ්‍යාපන ක්‍රමය තුළට යොමුවන්නේ ඒ කුලය වෙත ගමන් කිරීමේ අපේක්ෂාවෙන්ය. එයින් බිහිවූයේ දීනයන් හා නිවටයන් පිරිසක් බව ඔහු සඳහන් කරයි.

සී.ඩබ්.ඩබ්. කන්නන්ගර ප්‍රමුඛව ඇතිකළ නිදහස් අධ්‍යාපන ක්‍රමය තුළින් සීමිත අතලොස්සකට වරප්‍රසාදයක් වූ අධ්‍යාපනය බහුජනයාටද පොදු දායාදයක් (අමරසේකරගේ වචන) වීම නිසා විශ්වවිද්‍යාල තුළට පහළ මධ්‍යම පංතික හා දුප්පත් පංතිකයන්ට ඇතුල්වීමට අවස්ථාව ලැබිණි. මෙම බහුජන අධ්‍යාපනය මගින් අලු‍ත් උගත් ගැමි පරපුරක් බිහිවීම ද ඔවුන් “1956 දී බමුණු කුලය බිඳවැටීම නිසා මධ්‍යම පංතිය අතට පත් බලයට උරුමකම් කියන්නන්” බව අමරසේකරගේ අදහසයි. ඔවුන් වනාහි මෙරට පසෙන්, බහු ජනතාව කෙරෙන් බිහිවන මේ උගතුන් පිරිසකි. ඔවුන් මෙරට ඇති ආර්ථික හා සමාජ පදනම් වෙනස් කරනු නොඅනුමානය. බහුජනයා ලවා එවැන්නක් කරවීමෙහි සමත් වන්නේ ඔවුන් පමණියැයි අමරසේකරගේ අනාගතවාදී දැක්ම පළකරන 1962 වසර වනවිට ලංකා සමසමාජ පක්ෂය හා ශ්‍රී ලංකා කොමියුනිස්ට් පක්ෂය ප්‍රමුඛව ලංකාවේ වාමාංශික ව්‍යාපාරය ප්‍රබල ස්ථානයක සිටිය නමුත් මේ ලිපියේ කිසි තැනක ඔවුන් ගැන සඳහන් නොකරයි. ලාංකීය වාමවාදී සමාජවාදී දේශපාලනය පිළිබඳ තියුණු විවේචනයක් පසුකාලීනව ගොඩනඟන අමරසේකර මේ අවධිය වනවිට ද වාමාංශික දේශපාලන කතිකාවේ දැඩි විවේචකයෙක් විය. ඔහු කියන්නාවූ “බහුජනතාව කෙරෙන් බිහිවන මේ අලු‍ත් පරපුර”‍ කිසි ලෙසකින්වත් සමකාලීන ලාංකීය වාම දේශපාලන ව්‍යාපාරය ලෙස අදහස් වන්නේ නොවේ. ඇත්තටම ඔහු දේශපාලනිකව පිබිදී සිටියේ 1956දී එස්.ඩබ්.ආර්.ඩී. බණ්ඩාරනායකගේ ජයග්‍රහණය සමඟය.

1956 සමාජ පරිවර්තනීය කර්තෘකාරකත්වය ගැන සාකච්ඡාවට ගෙනෙන උයන්ගොඩ මෙකියන බමුණු කුලයට එරෙහිව සමාජ පරිවර්තනීය දේශපාලන බලවේග වූයේ සමකාලීන වාමාංශික පක්ෂ සහ බණ්ඩාරනායක ප්‍රමුඛ මහජන එක්සත් පෙරමුණ බව සඳහන් කරයි (සැප්තැම්බර් 12 ලිපිය). එම බලවේගවල පරිවර්තනීය කර්තෘකාරක සමාජ පංති, ස්තර, කොටස් ලෙස උයන්ගොඩගේ හඳුනාගැනීම සමග අමරසේකර හඳුන්වන කර්තෘකාරක පහළ මධ්‍යම පංතික හා දුප්පත් පංති හා සමාන වීම අහම්බයක් නොවේ. මේ සමාජ දේශපාලන බලවේග පසු නිදහස් ඉතිහාසයේ අඛණ්ඩව විවිධ තත්වයන් යටතේ ගමන් කරමින් සිටිති.

අමරසේකර 1962දී ලියූ ලිපිය තවදුරටත් සංවර්ධනය කරමින් “මෙරට අනාගතය බාරගන්නේ උගත් ගැමි පරපුරයි – මාක්ස්වාදී අර්ථකථනයක් ”‍ යනුවෙන් යළි පළකරන්නේ ඔහුගේ ගනඳුර මැදියම දකිනෙමි අරුණලු‍‍ නම්, 1988 අප්‍රේල් මස ප්‍රකාශයට පත්කළ ලිපි දොලහකින් යුතු කෘතියෙහි, මුල් ලිපියෙන් වසර විසිපහකට පසුවය.

1988 වසර වනවිට ජේ.ආර්. ජයවර්ධනගේ එක්සත් ජාතික පක්ෂ ආණ්ඩුව ජවිපෙ තහනම් කරනු ලැබ එනිසාම යටිබිම්ගත දේශපාලන ක්‍රියාකාරීත්වයක් ගොඩනගමින් සන්නද්ධ දේශපාලන අරගලය තීව්‍ර කරමින් සිටියේය. දකුණේ එවකට පැවති ‘ත්‍රස්තවාදය’ (අමරසේකරගේ වචන) ජයවර්ධන රජය විසින් බිහි කරන ලද බවත්, එවැන්නක් සිදුකරන්නේ ජවිපෙ නම් එයට හේතුව ජයවර්ධන රජය විසින් ජවිපෙ තහනම් කර ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී දේශපාලන භූමියෙන් ඉවත් කිරීම බවත් අමරසේකර පසුවදනෙහි සඳහන් කරයි. එනිසා මේ ත්‍රස්තවාදී උගුලට හසු නොවී සිටිය යුතු බව ජවිපෙට යෝජනා කරන ඔහු එළියට පැමිණ දේශපාලන කටයුතුවල නිරතවීමට සෑම අනුබලයක් දිය යුතු බවටද යෝජනා කරයි. 1962දී සිටි උගත් ගැමි තරුණ පරපුර 1988 කාලය වනවිට “‍…..මෙරට ඉන්නා සමාජවාදය පතන දහස් සංඛ්‍යාත ගැමි තරුණ පිරිස….”‍ ලෙස හඳුනාගන්නා ඔහු පවසන්නේ එම පිරිස “නියෝජනය කරන සංකීර්ණ ජන සංඝය…”‍ යනු ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ බවය.
මෙම ගනඳුර මැදියම දකිනෙමි අරුණලු‍ කෘතියෙහි තුන්වන මුද්‍රණය 1998 අප්‍රේල් මස දී ප්‍රකාශයට පත්කරන විට ජනතා විමුක්ති පෙරමුණෙහි සන්නද්ධ දේශපාලන අරගලය පරාජය වී සෝමවංශ අමරසිංහ හැර සියලු‍ම දේශපාලන මණ්ඩල හා මධ්‍යම කාරක සභා සාමාජිකයන් ඝාතනය කර බිමට සමතලා කර වසර නවයක් ගතවී තිබිණි. ජවිපෙ යළි ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී දේශපාලනයෙහි නිරත වෙමින් සිටින අවධියකි. එජාප ආණ්‌ඩුව පරාජය කර 1994දී ශ්‍රීලනිප ප්‍රධාන පක්‍ෂය වී ගොඩනඟාගත් නිදහස් සන්ධානය ජයගෙන ආණ්ඩුව පිහිටුවූ හා එහි නායිකා චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායක කුමාරතුංග ජනාධිපතිවරිය වූ අවධියකය.

1990 වනවිට ජවිපෙ ලද පරාජය සහ 1994 දී ශ්‍රීලනිප බලයට පත්වීම පසුගිය කාලය තුළ සිදුවූ වැදගත් සිදුවීම් බව අමරසේකර සඳහන් කරන්නේ මේ 1998 තුන්වන මුද්‍රණයේ පෙරවදනෙහිය. “මෙරට අනාගතය බාරගන්නේ උගත් ගැමි පරපුරයි – මාක්ස්වාදී අර්ථකථනයක් ”‍ යන ලිපිය මෙම කෘතියෙහි පිටු අංක 132 සිට 146 දක්වා දිවෙන 1962 ලිපියට වඩා දිගු ලිපියකි. මෙම ලිපියෙහිදීද මෙරට සමාජවාදී පරිවර්තනය කළ හැකි කර්තෘකයා වන්නේ ”‍උගත් ගැමි තරුණ පරපුර”‍ බව පවසයි. 1962 වසරේ ලියූ පෙර කී ලිපියෙහි මෙරට සමාජවාදී රටක් බවට පත්කළ යුතු යැයි සඳහන් කළේ නැති නමුත් රටේ සමාජ හා ආර්ථික පදනම් වෙනස් කළ යුතුය යන අදහස පළකළේය. එසේ වුවද 1988 මේ කෘතියෙහි පළකළ ලිපියෙහි ලංකාවේ වාමාංශික දේශපාලන ව්‍යාපාරය හා එහි මාක්ස්වාදී දර්ශනය ගැන තියුණු විවේචනයක් ඇත. සමාජවාදී සමාජ පරිවර්තනයෙහි කර්තෘකයා මෙරට කම්කරුවා බව “පැරණි මාක්ස්වාදී පක්‍ෂ”‍ පිළිගැනීම ගැන අමරසේකර විවේචනය කරන අතරම එම පක්ෂවල දේශපාලන අසාර්ථකත්වයටද එයම හේතුවක් බව දක්වයි. 1956දී සිදුවූ දේශපාලන වෙනස “විජාතික ආධිපත්‍යයට එරෙහිව දියත් කළ පළමු ජාතික විමුක්ති අරගලය”‍ බව හා එය මෙරට සමාජවාදී පරිවර්තනයේ පූර්විකාව ලෙස අමරසේකර හඳුන්වයි.

මෙම කර්තෘකාරක උගත් ගැමි තරුණ පරම්පරාවේ බහුතරය තම දේශපාලන පක්ෂය ලෙස ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ තෝරාගෙන ඇති නමුත් මෙරට ජනතාවගේ අධ්‍යාත්මය නියෝජනය කරන චින්තනයෙන් වියෝවීමක් පෙන්වන හෙයින් ඔවුන්ගේ මාර්ගෝපදේශකයා විය යුත්තේ මෙරට ජාතික චින්තනය බව අමරසේකර සඳහන් කරයි. 1956දී සිදුවූ දේශපාලන පෙරළිය මෙරට සමාජවාදී සමාජයක් බිහිකිරීමේ පූර්විකාව බවත් 1971දී හා 1988/90 සන්නද්ධ දේශපාලන අරගල ඒ ගමන්මගේ යම් උත්සාහයන් බවටත් අමරසේකරගේ සිතීම අනුව ගත්විට ඇත්තටම එහි කූටප්‍රාප්තිය වන්නේ 2024දී ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී මැතිවරණවලින් මහජන ඡන්දයෙන් ජවිපෙ/ජාජබ රටේ නායකත්වයට පත්වීමය.

1956 සිදුවූ දේශපාලන පෙරළිය මෙරට සමාජවාදය කරා යන ගමනේ පූර්විකාව බව අමරසේකර කියන්නේ ඒ පෙරළියට පුරෝගාමී වූ පුද්ගල හා දේශපාලන බලවේගවල ස්වභාවය අනුවය. සඟ, වෙද, ගුරු, ගොවි, කම්කරු යන පංච මහා බලවේගය පිළිබඳ සමාජ දේශපාලන හැඳින්වීම සේම අමරසේකරගේ පහල මධ්‍යම පංතික හා දුප්පත් පංතික බහුජනතාව පිළිබඳ හැඳින්වීම ද සැප්තැම්බර් 12 ලිපියෙන් උයන්ගොඩ සඳහන් කරන ‘නිර්ප්‍රභූ පන්ති ස්තර ගණනාවක’‍ එකතුවක් ලෙස කරන හැඳින්වීමද 1956 දේශපාලන පෙරළිය කළ සමාන දේශපාලන බලවේග ලෙස අර්ථ දැක්විය හැකිය.

අද පවතින ජාජබ ආණ්ඩුව කෙරෙහි අමරසේකරගේ දේශපාලන පක්ෂපාතීත්වයක් නොමැත. එසේවුවද උයන්ගොඩ කියන්නා සේ අමරසේකර නොකැමති වුවත් උගත් ගැමි තරුණ පරපුර දේශපාලන බලවේග ලෙසින් ජන සංඝයක්‍ බවට එක්වූ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ වර්තමානයේ රටේ දේශපාලන බලය අත්පත් කරගෙන ඇත. තරුණ අමරසේකර දුටු සිහිනය සැබෑ වූ බව දකින්නේ වියපත් අමරසේකරය.