අනුරංග ජයසිංහ
ඉන්දියාව. ලෝකයට ෂැම්පු සංකල්පයේත් දියමන්ති වලත් ෆ්‍රෙඩී මර්කරිගේත් මව්රට. ලොව පැවති කබඩි ලෝක කුසලාන සියල්ල ජයගත් රට. පළමු රොකට්ටුව බයිසිකලයකින් ප්‍රවාහනය කළ රට. ලොව වැඩිම චිත්‍රපටි ප්‍රමාණයක් නිපදවන රට. මේ සටහන ඉන්දියාව ගැන එවැනි රසවත් කරුණු කාරණා ගැන නොවෙයි. එහෙත් මේ මාතෘකාව නීරස එකක් නොවෙයි. පුදුම සහගත කරුණුවලින් මේ කතාවත් පිරී පවතිනවා. අපේ කතාව ඉන්දීය මහමැතිවරණය ගැනයි.
ඉහත කී කාරණා සියල්ලට වඩා ඉන්දියාව ගැන අපේ මේ කතාබහට වැදගත් වෙන කරුණු කිහිපයක් තිබෙනවා. එක් අතකින් පක්ෂ ක්‍රමයක් හා මැතිවරණ ක්‍රමයක් සහිත නියෝජිත ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයක් ක්‍රියාත්මක වෙන විශාලම රට ඉන්දියාවයි. තවත් ලෙසකින් කීවොත් ලොව වැඩිම ඡන්දදායකයන් ප්‍රමාණයක් සහභාගී වෙන මැතිවරණය ඉන්දියානු මැතිවරණයයි. ඡන්දදායකයන් මිලියන 900ක් පමණ ඉන්දීය මහමැතිවරණයේදී ඡන්දය දීමට සුදුසුකම් ලබා සිටිනවා.
ඉන්දියාව දළ වශයෙන් ද්වී පක්ෂ ක්‍රමයක් පවතින රටක් ලෙස හැඳින්විය හැකියි. ජාතික වශයෙන් භාරතීය ජනතා පක්ෂය හා කොංග්‍රස් පක්ෂය වටා දේශපාලන පක්ෂ සන්ධානගතව සිටිනවා. ඉතිහාසය පුරා ආණ්ඩු හැදුවේ ඒ පක්ෂ දෙක පමණයි. එහෙත් ඇත්තෙන්ම ඉන්දීය දේශපාලන පක්ෂ ක්‍රමයත් ඊට වඩා සංකීර්ණයි. වෙනත් පක්ෂවලින් සැලකිය යුතු පිරිසක් ලෝක් සභාවට තේරී පත්වෙනවා. දේශපාලන පක්ෂ 80කට වැඩි සංඛ්‍යාවක් හා ස්වාධීන අපේක්ෂකයන් ගණනාවක් ඉන්දීය මහමැතිවරණයට ඉදිරිපත් වෙනවා.
ඉන්දියාව ශ්‍රී ලංකාවේ අසල්වැසි මහා රාජ්‍යය වීම ලංකාවට ඉන්දීය මහමැතිවරණය වැදගත් වෙන්නට හේතුවක්. ලෝකයේ ඉන්දියාව ගොඩනඟාගෙන සිටින බලය ලෝකයට ඉන්දීය මහමැතිවරණය වැදගත් වීමට හේතුවක්. ඉන්දීය එක්සත් ජාතීන්ගේ ආරක්ෂක මණ්ඩල සාමාජිකයන් පස්දෙනා අතරින් එක රටක් වන්නේ ඉන්දියාව. න්‍යෂ්ඨික බලය සහිත ලොව බලවත්ම රාජ්‍යයන් කිහිපය අතරින් එකක් වන්නේ ඉන්දියාව. අනෙක් අතට ඉන්දීය ආර්ථිකය පහුගිය වසර ගණනාව තුළ පුදුමාකාර ලෙසින් වර්ධනය වී තිබුණා. ඒ වගේම ඉන්දියාවේ මධ්‍යම පාන්තික ධනවතුන් හා වෘත්තිකයන් ප්‍රමාණය වේගයෙන් වර්ධනය වෙනවා. ලොව වැඩිම ඉංජිනේරුවන් පිරිසක් සිටින රට ඉන්දියාව වීම මේ තත්වය පැහැදිළි කරන එක් උදාහරණයක් පමණයි. ලෝකයේ සෑම දැවැන්ත සමාගමක්ම ඉන්දියානු වෙළඳපොල ගැන දැඩිව කල්පනා කරනවා.
17 වැනි ලෝක් සභාව වෙනුවෙන් පවත්වන ඉන්දීය මැතිවරණය අප්‍රේල් 11 සිට මැයි 19 දක්වා කාලසීමාව තුළ පැවැත්වීමට නියමිතව තිබෙනවා. එසේ වුණත් මැතිවරණ ප්‍රථිපල ප්‍රකාශයට පත් කරන්නේ ලංකාවේදී මෙන් මැතිවරණය පවත්වන දිනයේදීම නොවෙයි. ඡන්ද ගණන් කොට ප්‍රථිපල නිකුත් කරන්නේ මැයි 23 වැනිදායි. මැතිවරණය අවසානයේදී ලෝක් සභාවට මන්ත්‍රීවරුන් 543 දෙනෙකු තෝරාගැනීමට නියමිතයි. මැතිවරණයෙන් තේරී පත්වෙන මන්ත්‍රීවරුන් ප්‍රමාණවත් ලෙස ඇංග්ලෝ ඉන්දියානුවන්ව නියෝජනය නොකරන බව වැටහුණොත් පමණක් ජනාධිපතිවරයා ඇංග්ලෝ ඉන්දියානුවන් දෙදෙනෙක්ව තේරීම සිදු කිරීමට නියමිතයි. ලෝක් සභාවේ බහුතරය ජයගන්නට නම් අඩු තරමේ මන්ත්‍රීධූර 272ක් ලැබිය යුතුයි. මැතිවරණයේදී පාවිච්චි කරන්නේ සරල බහුතර මැතිවරණ ක්‍රමයයි.
ඉහත කී පසුබිම සමඟ ඉන්දීය මැතිවරණය තීරණාත්මක වෙන්නේ ඉන්දීය අගමැති, භාරතීය ජනතා පක්ෂයේ අගමැති අපේක්ෂක නරේන්ද්‍ර මෝඩිව නැවතත් ජයග්‍රහණය කරනවාද නැද්ද යන කාරණාව නිසායි. ඒ නිසා මේ මහමැතිවරණය මෝඩි කේන්ද්‍ර කරගත් එකක් වෙනවා. මෝඩිගේ ජයග්‍රහණය හෝ පරාජය අපේ කලාපයටත් සමස්ත ලෝකයටත් දේශපාලනිකව බලපානවා. ඒ මෝඩිගේ හින්දු ජාතිකවාදී ජනප්‍රියවාදී ආර්ථික, දේශපාලනික ප්‍රතිපත්ති නිසායි.
මේ ප්‍රතිපත්තිය, මෝඩිගේ හින්දු ජාතිකවාදයේ ඉතිහාසය ගැන දීර්ඝ වශයෙන් විස්තර කරන්නට මේ සටහනේ ඉඩක් නැහැ. ඒත් ඉන්දියාවේ දරුණු හින්දු අන්තවාදයක් නැගී එමින් පවතිනවා. මනුෂ්‍ය ඝාතන, පහරදීම් දක්වා ඒ අන්තවාදය දරුණු වූ අවස්ථා බොහොමයක් තියෙනවා. දැඩි හින්දු ජාතිකවාදය ප්‍රධාන වශයෙන් ඉස්ලාම් විරෝධී ස්වභාවයක් ගන්නවා. ඒ වෙනුවෙන් ආයුධ සන්නද්ධ මිලිටරිමය සංවිධාන පවා නිර්මාණය වී තිබෙනවා. මෝඩිලාගේ හින්දු ජාතිකවාදය සෘජුව නොවුණත් එවැනි සංවිධාන සමඟ සම්බන්ධතා පවත්වන බවට චෝදනා එල්ලවෙනවා. අනෙක් අතට නරේන්ද්‍ර මෝඩි ආණ්ඩුවේ ක්‍රියාකලාපය ඒ අන්තවාදය හෙළාදැකීම වෙනුවට එය ශක්තිමත් කළ එකක් වුණා.
මැතිවරණය මෝඩි කේන්ද්‍රීය එකක් වෙන්නේ මෝඩිට ප්‍රතිවිරුද්ධ බලවේගය වන රාහුල් ගාන්ධිගේ කොංග්‍රස් පක්ෂයත් ජනතාප්‍රේමී සුන්දර ආණ්ඩුවක් නොවන නිසායි. දරාගත නොහැකි තරම් බරපතල දූෂණ චෝදනා පමණක් නොවෙයි, මිනීමැරුම් චෝදනා පවා ඇතැම් කොංග්‍රස් පක්ෂ සාමාජිකයන්ට එල්ලවී තිබෙනවා. සාමාන්‍යයෙන් ඉන්දීය මහමැතිවරණයකින් භාරතීය ජනතා පක්ෂය හෝ කොංග්‍රස් පක්ෂය ලෝක් සභාවේ බහුතර ආසන ප්‍රමාණයක් දිනාගන්නේ නැහැ. අනූව දශකයෙන් පසු නූතන ඉතිහාසයේ සැමදා බිහිව තිබුණේ සභාග ආණ්ඩු පමණයි. 2014 දී ඒ තත්වය වෙනස් වෙමින් නරේන්ද්‍ර මෝඩි නායකත්වය දැරූ භාරතීය ජනතා පක්ෂයට ලෝක් සභාවේ බහුතරයක් තනිව ජයගන්නට හැකිවුණා. එයට මෝඩිගේ ජාතිකවාදී ප්‍රතිපත්ති මෙන්ම කොංග්‍රස් ආණ්ඩුවට තිබුණු මහා පරිමාණ දූෂණ චෝදනා හේතු වුණා.
ඒ නිසා මේ මැතිවරණය තීරණාත්මක වන්නේ හින්දු ජාතිකවාදීන්ව කේන්ද්‍ර කරගත් භාරතීය ජනතා පක්ෂය නැවත බයට පත්වෙනවාද නැද්ද යන කාරණය නිසායි. විශේෂයෙන්ම ඒ කණ්ඩායමට කෙතරම් බලයක් හිමිවේවිද යන්න නිසායි. කොංග්‍රසය ජයගන්නවාද නැද්ද යන්න ද්විතීය කරුණක්. මැතිවරණ ප්‍රතිඵලය ගැන විවිධ සමීක්ෂකයන් විවිධ අනාවැකි කියා තිබුණත් කුමක් සිදුවේදැයි සියල්ලන් ඉන්නේ අවිනිශ්චිත තැනක.
හින්දු ජාතිකවාදය මුලින්ම බැහැර කරන්නේ ඉස්ලාම් භක්තික ඉන්දියානුවන්වයි. හින්දු අන්තවාදී සංවිධානවලින් තමන්ට සිටින සතුරන්ගේ ලැයිස්තුවේ අංක එකට මුස්ලිම්වරුන්ව තබනවා. ඔවුන් තමන්ගේ සතුරන් විදියට සලකන්නේ ඉස්ලාම් භක්තිකයන්වයි. හින්දු ජාතිකවාදයට එරෙහිව කතාකරන ඕනෑ අයෙක්ව පාකිස්ථානු ඔත්තුකරුවෙක් ලෙස නම් කරන්නට ඔවුන් ක්‍රියාකරනවා. මුස්ලිම් නමක් තිබූ පමණින් පුද්ගලයන්ව කොන් කරන තැනට ඔවුන් පත්ව සිටිනවා. මේ ජාතිවාදය ඉන්දියාවේ බහුතර කණ්ඩායම වන හින්දු භක්තිකයන්ගේ ඡන්ද භාරතීය ජනතා පක්ෂයට ඇදගැනීමට හේතුවෙනවා.
ඉන්දියාවේ හින්දු භක්තිකයන් 80%ක් පමණ සිටිනවා. මුස්ලිම් භක්තිකයන් 15%ක් පමණ සිටිනවා. ක්‍රිස්තියානි 2%ක්, සික් 1.7%ක් ආදී වශයෙන් සිටිනවා.ඒ අනුව ඉන්දියාවේ හින්දු භක්තියන් ප්‍රතිශතයක් ලෙස වැඩි බව පෙනෙනවා ඇති. එහෙත් හින්දු භක්තිකයන් කුල, භාෂා ආදී ලෙස විශාල වශයෙන් බෙදී සිටිනවා. ඒ මහා විවිධත්වය එක් අරමුණක් වටා එකතු කරන්නට භාරතීය ජනතා පක්ෂය උත්සාහ කරනවා. එහෙත් භයානක ගැටලුව වන්නේ ඒ විවිධත්වය ඉස්ලාම් විරෝධය වටා එකතු කිරීමයි.
ඉන්දියාවේ මුසල්මානුවන් රට පුරා විසිර ගොස් හින්දු භක්තිකයන් අතර ජීවත්වෙනවා. ඉන්දියාව තුළ මුස්ලිම් පල්ලි 300 000කට වඩා තිබෙනවා. ලොව අනෙක් රටවල් සියල්ලටම වඩා ඉන්දියාවේ ඉස්ලාම් පල්ලි ප්‍රමාණය වැඩියි. අඩු තරමේ ඉස්ලාම් රටවලවත් ඒ තරම් ඉස්ලාම් පල්ලි සංඛ්‍යාවක් නැහැ. ඒ අනුව ප්‍රමාණයෙන් ගත් කළ විශාල මුසල්මානුවන් පිරිසක් ඉන්දියාවේ ඉන්නවා. එහෙත් නරේන්ද්‍ර මෝඩිලා හින්දු ජාතිකවාදීන්ට සීමා වූ නව ඉන්දියාවක් ගොඩනැඟීමට උත්සාහ දරනවා.
ඉන්දීය පාකිස්ථානු දේශසීමා අර්බූදය නැවත මතුවී තිබුණේ ඒ සියල්ල මැදයි. අප සති කිහිපයකට කලින් මේ තීරුවෙන් ඉන්දීය පාකිස්ථානු නව දේශසීමා අර්බූදය ගැන කතාකළා. ඉන්දියාව පාකිස්ථානු දේශසීමාව උල්ලංඝනය කොට, වනාන්තරයක ගස් ටිකක් මතට බෝම්බ හෙළා පාකිස්ථානයේ ත්‍රස්තවාදී කඳවුරක් විනාශ කළ බව කී හැටි ඒ ලිපියෙන් අපි පෙන්වුවා. අද දක්වා පාකිස්ථානයේ ත්‍රස්තවාදී කඳවුරකට තමන් බෝම්බ හෙළු බව ඔප්පු කරන්න ඉන්දියාව අසමත් වෙලා. එහෙත් ඒ සිදුවීම් පෙළ මේ මැතිවරණයට ඍජුව බලපාන බව පැහැදිළියි. පාකිස්ථානයට එරෙහි යුද්ධයක් පටන්ගන්නා බවට දැනටමත් භාරතීය ජනතා පක්ෂයේ මැතිවරණ වේදිකාවලදී පොරොන්දු දී හමාරයි. ත්‍රස්තවාදීන්ට පොළියත් සමඟ පිළිතුරු දෙන බව මෝඩි කියා තිබෙනවා. සාමාන්‍ය හින්දු ජාතිකවාදීන් ත්‍රස්තවාදීන් යන වචනය මුසල්මානුවන් හා පාකිස්ථාන ජාතිකයන් යන වචනවලට සමාන පද ලෙස සලකනවා.
ඉන්දීය ජාතිය ගොඩනඟන්නට ඉන්දීය ව්‍යවස්ථාව දායක වුණා. ඉන්දීය ව්‍යවස්ථාවෙන් සියළු ජනවර්ග සමාන ලෙස සලකනු ලැබුවා. සියළු ජනවර්ගවලට සමාන ලෙස සැලකූ ඉන්දීය ජාතියක් පිළිබඳ හැඟීමෙන් සමස්ත ඉන්දියාවේ ප්‍රාන්ත සියල්ල ඒකාබද්ධ වුණා. ඒ නිසා ලොව වැඩිම ජනවාර්ගික විවිධත්වයක් ඇති රටක් වුව, ඉන්දියානු ජාතිකවාදය ශක්තිමත්ව පැවතුණා. ඉන්දියාව මෙතෙක් ආවේ එබඳු ගමනක්. එහෙත් අද ඉන්දියාව ඒ ගමන අත්හරින්නට සූදානම් වෙන බවට සලකුණු පෙන්වනවා. ඉන්දියාව තවදුරටත් ඉන්දියාව ලෙසම පවතීවිද? නැද්ද යන්න විසක්‍ෂෙන මැතිවරණයක් ලෙස මේ මැතිවරණය හැඳින්විය හැකියි. ඉන්දියාව අනෙක් ජනවර්ග තමන්ගෙන් ඈත් කරගැනීම හෝ ළං කරගැනීම යන තීන්දු දෙකෙන් එකක් මේ මැතිවරණයේදී ගත යුතුයි. ඉන්දියාව ගන්නවා තීන්දුව අපේ කලාපයටම බලපාන බවට කිසිදු සැකයක් නැහැ.
