පසුගියදා හම්බන්තොට ජාත්‍යන්තර සම්මන්ත‍්‍රණ ශාලාවේදී ජනපතිතුමාගේ මූලිකත්වයෙන් පුරන් කුඹුරු අස්වැද්දීම පිළිබඳව ජනතාව දැනුවත් කිරීමේ සම්මන්ත‍්‍රණයක් පැවැත්විණි. එහිදී ජනපති මෛතී‍්‍රපාල සිරිසේන කියූ කතාවක් මේ වනවිට බොහෝ ජනප‍්‍රිය වී ඇත. ඒ ශ‍්‍රී ලන්කන් ගුවන් යානයකදී ඔහුට බල්ලෙකුටවත් කන්නට බැරි කජු දුන්නැයි කියූ ආඩපාලියයි. මෙවැනි රටම හිනස්සන විහිළු කතා ජනපතිවරයෙකුට තරම්දැයි දැන් දැන් සිතන වාර බොහෝ ය. මේ විහිළු කතාව ජනප‍්‍රිය වීමත් සමග එම අවස්ථාවට සහභාගිවූ කෘෂිකර්ම අමාත්‍ය මහින්ද අමරවීර පැවසූ එක් වැදගත් කතාවක් යට ගියේය. අප හිතෙන ලෙස නම් එම කතාව මතුවිය යුතුමය. ඔහු සංඛ්‍යා දත්ත ඉදිරිපත් කරමින් ප‍්‍රකාශ කළේ 2016 වර්ෂයේ සංගණනයට අනුව පුරන් කුඹුරු ප‍්‍රමාණය අක්කර එක්ලක්ෂ හතළිස් අටදාහක් තරම් බවය. පසුගි ය අවුරුද්දේදී එම කුඹුරු ප‍්‍රමාණයෙන් අක්කර 15000ක් පමණ නැවත වගාකර ඇති බවය.
දැන් අපි ඔහුගේ කතාව මඳකට පසෙකින් තබා මේ පුරන් කුඹුරු කතාවට යමු. පළාත් වශයෙන් ගත්විට පුරන් කුඹුරු බහුලව හමුවෙන්නේ බස්නාහිර පළාත තුළය. දේශගුණික සිතියමට අනුව ගත්තොත් තෙත් කලාපයේ වතුර අතිරික්තයක් තිබෙන කලාපයේ පුරන් කුඹුරු ප‍්‍රමාණය වැඩිය. එයට ප‍්‍රධානම හේතුව මේ පළාත්වල මිනිසුන් සිය දෛනික අවශ්‍යතා වෙනුවෙන් පමණක් කුඹුරු කිරීමය. සරලව කියනවා නම් ගෙදර කන්න වී ටික අස්වද්දනවා පමණි. වී විකිණීමට නිෂ්පාදනය නොකරන පසුබිම තුළ මේ කෙරුවාව පාඩුය. වාර්ෂිකව කුඹුරක් නඩත්තුකර අස්වැන්න ගෙදරට ගන්නට යන වියදම සහ සිය නිවසේ වාර්ෂික සහල් අවශ්‍යතාවේ මුදල්මය වටිනාකම සංසන්දනය කළ විට කුඹුරක් කරන්නට යන වියදමෙන් අවුරුදු එකහමාරක් පමණ සහල් කඩෙන් ගෙන පරිභෝජනය කරන්නට පුළුවන්ය. මේ තත්ත්වය තුළ සහ වියලි කලාපයට සාපේක්ෂවවියලි කලාපයට සාපේක්ෂව රැුකීරක්ෂා සුලබ පසුබිම තුළ කුඹුරු කෙරුවාව අමතක කිරීම සාධාරණය. එම තත්ත්වය තුළ කුඹුරු පුරන් වීම නොවැලැක්විය හැකිය. අනෙක් පැත්තෙන් ලංකාවේ සෑම ප‍්‍රදේශයකම වී වගාකළ යුතු නැත. එම වගාවට යෝග්‍යම කලාපය සහ අපේ සහල් අවස්ථාව දෙස බලා පාලකයන් එය තීරණය කළ යුතුය. අප වී වගාව එවැනි දියුණු ක‍්‍රමයකට සංවිධානය කිරීම තුළ පමණක් අස්වැන්න නෙළන කලට මිල අඩුවීමේ ප‍්‍රශ්නයටත් විසඳුමක් වනු ඇත. වී ගොවිතැන කලාපකරණය කර හිස්වෙන රටේ අනික් කුඹුරු විකල්ප වාණිජ වගාවන්වලට යොදාගැනීම අද ප‍්‍රමුඛ අවශ්‍යතාව වුණත් අපේ ජනපතිවරුන් තවම කතාකරන්නේ පුරන් කුඹුරු වීවලින්ම අස්වැද්දීම පිළිබඳවය. මෛත‍්‍රිපාල සිරිසේන ජනපතිම කියන ලෙස ඔහු වැඩිම කාලයක් ධුරය දැරූ කෘෂිකර්ම සහ මහවැලි ඇමතිය. ඔහුට මේ තත්ත්වය නොපෙනීයාම කරුමයක්මය. දැන් අපි නැවත මහින්ද අමරවීර මහතාගේ කතාවට යමු.
ඔහු මෙහිදී කියන්නේ පුරන් කුඹුරු වීවලින් අස්වද්දන්නට නොහැකිනම් බඩඉරිඟු, එළවළු ආදි වෙනත් බෝගවලට අප යායුතු බවය. එයත් ලාභදායි නොවන්නේ නම් අප මත්ස්‍ය වගාව වැනි විකල්ප ක‍්‍රමවලට යායුතු බවය. තෙත් කලාපයේ පුරන් කුඹුරු පිළිබඳව කල්පනා කරනවිට මේ මත්ස්‍ය වගාව පිළිබඳව වූ යෝජනාව බෙහෙවින් කාලෝචිත බව ලියුම්කරුගේ හැ`ගීමයි. තෙත් කලාපයේ කුඹුරු ලෙහෙසියෙන් මත්ස්‍ය තටාක බවට පත්කළ හැකිය. එමෙන්ම දේශගුණ සහ ජලයේ ලවණ තත්ත්වය වැනි පාරිසරික සාධකවල තිබෙන උචිතභාවය තුළ තිලාපිය වැනි මසුන් මෙහි ඇතිකර අඩු මුදලකින් වැඩි ආදායමක් උපයාගත හැකිය. අනෙක් පැත්තෙන් මේ ක‍්‍රමය පහත් බිම් සේ පවතින කුඹුරු ගොඩකර වෙනත් පාරිසරික ප‍්‍රශ්න ඇතිකරගන්නවාට වැඩිය හොඳය. මේ වනවිට මොනරාගල, වැල්ලවාය, බලහරුව වැනි වියලි කලාපයේ කුඩා වැව් කඩිතිවලද මේ මසුන් බෝකිරීමේ ව්‍යාපෘති නිසා එහි ගොවියන් ගොවිතැනට අමතරව විශාල ලාභයක් උපයමින් සිටිනු දකින්නට පුළුවන්ය. මෙම ක‍්‍රමය දීපව්‍යාප්තව වුවද පර්යේෂණ මගින් අත්හදාබැලීම් මතින් ක්රියාත්මක කරන්නට හොඳ යෝජනාවක්ය. එයින් රට මැද මිනිසුන්ගේ ප්‍රෝටීන අවශ්‍යතාවද යම් ප‍්‍රමාණයකට පිරිමැසෙනු නියතය. එනිසා මේ ලියුම්කරුට අනුව නම් මේ යෝජනාව කුඹුරුවල රෝස පැල ඉන්දවන්නට කතාකරනවාට වැඩිය ප‍්‍රයෝගික බවය.
