No menu items!
22.1 C
Sri Lanka
28 June,2025
Home Blog Page 525

විමර්ශන නිලධාරීන්ට ස්ථාන මාරු, දූෂිතයන් ඇමතිකම්වලට හා ඉහළ පුටුවලට ඔක්තෝබර් 26 සිට රට ආ අත

0

 

සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා විසින් ඔක්තෝබර් 26වැනිදා, නීති විරෝධී ලෙස මහින්ද රාජපක්‍ෂ මන්ත්‍රීවරයා අගමැති හැටියට නම් කිරීමෙන් පසු, පාර්ලිමේන්තුව තුළ බහුතර බලය ඔවුන්ට සහතිකවම නැති වුවද, ජනාධිපති සිරිසේනගේ උදව්වෙන්, බලහත්කාරයෙන් රටේ රාජ්‍ය යාන්ත්‍රණය තුළට ඔවුන්ගේ විසකුරු අඬුපඬු විහිදුවනු හොඳින් දැකගන්නට ලැබිණ. එහෙත්, ඒ හා සමගාමීවම, රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩුවේ පරණ දූෂිත හා අත්තනෝමතික බලහත්කාරය නැවත හිස ඔසවනු කාටත් පෙනුණේය. එහි කිසිම පුදුමයක් නැත. මන්ද යත්, 2015 රටේ පාලන බලයෙන් පලවාහරිනු ලබන විට, රාජපක්‍ෂ පාලනයේ තිබුණු දූෂිත, බලහත්කාර, අධිකාරිවාදී මුහුණුවර, පසු ගිය අවුරුදු තුහමාරක කාලය තුළ අබමල් රේණුවකින්වත් වෙනස්වී නැති නිසාය. අදත් වෙනසක් නැතිව ඉන්නේ පරණ හොරුමය. පරණ දූෂිතයෝමය.
ඒ බව තේරුම් ගැනීමට, ඔක්තෝබර් 26න් පසු ඔවුන්ගේ ක්‍රියාකාරිත්වය නිරීක්‍ෂණය කිරීමෙන් හැකිය.

මාධ්‍ය ආයතනවලට කඩාපැනීම
අගමැති හැටියට නීති විරෝධීව මහින්ද රාජපක්‍ෂ පත්කළ වහාම ජාතික රූපවාහිනියට හා ස්වාධීන රුපවාහිනියට කඩාපැන්න රාජපක්‍ෂ වහල්ලු, ඒවා තුළ මහත් කලබැගෑනියක් කළෝය. රූපවාහිනිය තුළ ඔවුන් කළ බලහත්කාරය වෙනත් රූපවාහිනි මාධ්‍ය තුළින් මහජනතාවට දැකගන්නට හැකිවුණු නිසා වැඩි විස්තර කීම අවශ්‍ය නොවේ. ස්වාධීන රූපවාහිනියට කඩාපැන්න එහි පරණ බලධාරී, යකඩ හොරකම් කිරීමේ නඩුවල විත්තිකරුවන් වන දූෂිතයන් ප්‍රධාන පිරිස, එහි සභාපතිනියගේ කාමරයේ අගුල් කඩා බලහත්කාරයෙන් ඇතුළුවී පිස්සු නැටූහ. මේ සිදුවීම් දෙකම, 2015 ජනවාරි 8 වැනිදා ජනාධිපති සිරිසේන පත්වීමෙන් පසු රටේ බලය හුවමාරුවු අතිශය සාමකාමී ආකාරය සමග සැසඳීමෙන්, රාජපක්ෂවරුන්ගේ ත්‍රාඩ දේශපාලනයේ තරම මැනැවින් තහවුරු වේ.

කටවුට් පිබිදීම
ඉන්පසු රට පුරාම, අඩියක් අඩියක් ගානේ කටවුට් නැගෙන්නට විය. රාජපක්‍ෂ කාලයේ ශ්‍රීලංකන් ගුවන් සමාගමේ ප්‍රචාරක ව්‍යාපෘති, ටෙන්ඩර් කැඳවීමකින් තොරව අත යටින් වැඩි මුදලට ලබාගත් රාජපක්‍ෂ ඥාතිවරයකු වුණු කුමා ස්ටිකර්ස් ආයතනය, යළිත් මහත් උජාරුවෙන් කොළඹ ප්‍රචාරක මර්මස්ථානවල කටවුට් ගොඩනගනු දකින්නට හැකිවිය. නීති විරෝධීව වුණත්, ඔවුන්ට ආශීර්වාදයක් වන ගජමිතුරු පාලනය යළිත් පැමිණ තිබේ. අද, බැලූ බැලූ හැම අතම මහින්ද රාජපක්‍ෂගේ කටවුට්ය. 2015 ජනවාරියේදී, දේශපාලනය වෙනස් කළ එක් අරමුණක් නම් මේ පරිසරය දූෂණය කරන කටවුට් දේශපාලනයත් පැරදවීමයි. එදා එය පැරදිණ. එහෙත්, මේ ඔක්තෝබර් 26 වැනිදා සිට ඇසිල්ලකින් යළි පිබිදිණ.
රාජපක්‍ෂවරුන් යටතේ රට යන අත ගැන විනාසකාරී නිමිති තවත් තිබේ.

වීරවංශට යළිත් ඇමතිකම
නිවාස හා ඉදිකිරීම් නව ඇමති වශයෙන් පත්කැරුණේ විමල් වීරවංශය. ඒ අමාත්‍යාංශයේම හිටපු ඇමති හැටියට ඔහුගේ ප්‍රගති වාර්තාව කුමක්ද? ආණ්ඩුවේ මුදල් යොදවා, ගොඩනගන ලද සුඛෝපභෝගී නිවාස සංකීර්ණවල නිවාස, තමන්ගේ සහෝදර සහෝදරියන්ටද, සමීප ඥාතීන්ටද, අඩු මුදලට හෝ අත යටින් හෝ ලබාදීම ගැන වීරවංශ මහතාට බරපතළ චෝදනා තිබේ. ඒ ගැන පරීක්‍ෂණ පවත්වා අවසන් කොට දැන් ගොනුව ඇත්තේ නීතිපතිවරයා භාරයේය. සිය අමාත්‍යාංශයේ වාහන 42ක්, තමන්ගේ සහෝදරයන්, පක්‍ෂයේ සාමාජිකයන්, ගැති මාධ්‍යවේදීන්ට පමණක් නොව, ජාතිවාදය අවුස්සමින් රට ගිනිතැබූ චීවරධාරීන්ගේද එදිනෙදා පරිහරණය සඳහා, මහජන මුදලින් ඉන්ධන ගසා, හිතුමනාපේ බෙදාදීම ගැනද වීරවංශ මන්ත්‍රීවරයාට චෝදනා තිබේ. යළිත් ඒ අමාත්‍යාංශයට ඊනියා ඇමති හැටියට යන්නේ මේ දූෂණ චෝදනා සහිත පුද්ගලයාය. යුක්තිය වෙනුවෙන් අපරාධ විමර්ශනයේදී තමන්ට එරෙහිව තොරතුරු දුන්, මේ අමාත්‍යාංශවල හා අනුබද්ධ ආයතනවල සේවකයන්ට දැන් අත්වනු ඇති ඉරණම කුමක්ද? දූෂිතයා යළි තමන්ගේ ඉහළ බලධාරියා වන විට? විකාරය නම්, මේ පත්වීම් දෙන්නේ, 2015දී දූෂණයෙන් තොර ලංකාවක් සඳහා හතර අතේ පිළිණ දුන් සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා වීමය. අද ඔහුට පරණ වචන යළි කටේ ඔබාගන්නට සිදුවී නැද්ද?

සුසිල් ප්‍රේමජයන්ත
අනෙක් පත්කිරීම, අධිකරණ ඇමති සුසිල් ප්‍රේමජයන්තය. ඛනිජ තෙල් සංස්ථාවේ ඛනිජ තෙල් ගෙන්වීම සම්බන්ධයෙන් ඔහුට බරපතළ චෝදනා එල්ලවී, එෆ්සීඅයිඩීය ඒ ගැන පරීක්‍ෂණ කරගෙන යන විට, එම පරීක්‍ෂණ නැවැත්වුයේ ජනාධිපති සිරිසේනය. එදා සිට අද වන තෙක්ම එෆ්සීඅයිඩීය විසුරුවා හරින බවට පුරසාරම් දොඩන, ඒ ගැන වෛරයෙන් පසුවන කෙනෙකි මේ මහතා. (ඒ ඇයිද යන්නද පැහැදිලිය.) අද ඒ චෝදනා ලත් පුද්ගලයා අධිකරණය භාර ඊනියා ඇමතිය. නීති විරෝධී ඇමති පත්කිරීම ලද විගස ඔහු කීවේ කුමක්ද? බරපතළ මූල්‍ය අපරාධ ගැන නඩු විභාග කිරීමට නීතියෙන්ම පිහිටුවා ඇති ත්‍රිපුද්ගල මහාධිකරණය විසුරුවා හරින පියවර වහාම ගන්නා බවටය. මේ අධිකරණය පිහිටෙව්වේ කාගෙන්වත් පළිගන්නට නොවේ. මහජන දේපළ මහා පරිමාණයෙන් මංකොල්ලකෑවුන්ට එරෙහිව ඉක්මනින් නඩු විභාග කරන්නටය. එය කළ යුතුමය. පසුගිය ආණ්ඩුවේ දේශපාලකයන්ට මෙන්ම, අලි හොරකම් කළවුන්ටද, මේ ආණ්ඩුවේ මහ බැංකු වංචාවට හවුල්වූවන්ටද නඩු පැවරීමට නියමිතව තිබුණේ මේ අධිකරණයේදීය. දැන් ඒ සියල්ල ආපස්සට හරවන බව ප්‍රේමජයන්ත කියයි. රට යන බිහිසුණු අත එවැනිය.

හොරු යළි රජවීම
අද සීඅයිඩීයට, එෆ්සීඅයිඩීයට, නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවට සිදුවී ඇත්තේ කුමක්ද? පසුගිය කාලය පුරා, විවිධාකාර දූෂණ හා අපරාධවලට වගකිවයුතු බවට බලවත් සාක්‍ෂි සොයාගැනුණු, ඒ සඳහා නඩු පැවරුණු විත්තිකරුවන් පිරිස අද ආණ්ඩුවේ ඇමතිවරුන් බවට පත්වී සිටීමය. රාජපක්‍ෂවරුන් ඇතුළු පිරිසට වුවමනා වී තිබුණේ, මේ නඩු පටන්ගන්නට, අසා අවසන් වන්නට පෙර කොහොම හරි රාජ්‍ය බලය අල්ලාගෙන ඒවා අත්හිටුවාගන්නටය. දූෂිතයන්ට එරෙහිව නඩු පවරා දඬුවම් දෙන බව කී සිරිසේන ජනාධිපතිගේම මෙහෙයවීමෙන් එය සිදුවිය. දැන් හොරු රජ වී සිටිති. හොරුන්ට එරෙහිව නඩු පැවරූ රජයේ නිලධාරීන්ට ඇත්තේ කුමන මානසිකත්වයක්ද? බියක්ද?

කපිල චන්ද්‍රසේන
ඊළඟ දූෂිත පත්කිරීම කපිල චන්ද්‍රසේනය. ඔහු වහ වහා ශ්‍රීලංකන් ගුවන් සමාගමේ සභාපති හැටියට පත්කෙරිණ. ශ්‍රී ලංකන් ගුවන් සමාගමේ 2011-2014 වසරවල ප්‍රධාන විධායක නිලධාරියාව සිටිමින්, එවකට එහි සභාපති නිශාන්ත වික්‍රමසිංහගේ සියලු අවභාවිතයන්ට උදව් වෙමින්, සමාගම ශුද්ධ අලාභයේ අගාධයට ගෙනගිය එක් ප්‍රධාන දායකයෙකි, කපිල චන්ද්‍රසේන. ඔහුට විරුද්ධව, ජනාධිපතිවරයා පත්කළ කොමිසමක් විසින්ම චෝදනා එකතුකොට තිබේ. ඒවා ඉතා ප්‍රසිද්ධය. පෙර කී රාජපක්‍ෂ ඥාති, කුමා ස්ටිකර්ස් සමාගමට, අත යටින් ප්‍රචාරක කොන්ත්‍රාත් දී, වැඩි මුදලක්ද ඔවුන්ට ගෙවු බවට චෝදනා කපිල චන්ද්‍රසේනට ඉදිරිපත්වී තිබේ. හොරු අල්ලන්නට ආ සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා මේ දූෂිත පත්වීමත් උපේක්‍ෂාවෙන් ඉවසා වැදෑරුවේය. එහෙත් චන්ද්‍රසේන එම ධුරයෙන් වහාම ඉවත්කරන ලදි. ඒ, රටේ හැම පැත්තකින්ම චන්ද්‍රසේනගේ මේ දූෂණ චෝදනා ගැන යළි මතක් කෙරුණු නිසාය. විරෝධය පළකැරුණු නිසාය. නැතිව රාජපක්‍ෂලාගේ හොඳකම නිසා නම් නොවේ. රාජපක්‍ෂවරුන්ට, යළි බලය ලැබුණහොත්, රජයේ ආයතනවලට අත්වන භයානක ඉරණම ගැන කපිල චන්ද්‍රසේන හොඳ පෙරනිමිත්තකි. එහෙත්, රාජපක්‍ෂලා කිසියම් විදියකින් බලය තහවුරු කරගත්තොත්, කපිල චන්ද්‍රසේන ටෙලිකොම් හෝ වෙනත් රජයේ ආයතනයක හෝ ප්‍රධාන ධුරයට යළි පත්කෙරෙන බවට දැන්ම කැට තියා අනාවැකි කිව හැකිය.

නිශාන්ත සිල්වා
රාජපක්‍ෂ-සිරිසේන අශුද්ධ සන්ධානයේ අලුත්ම ගොදුර වුණේ, සීඅයිඩීයේ පොලිස් නිලධාරී නිශාන්ත සිල්වාය. එල්ටීටීඊයට විරුද්ධව අපරාධ විශාල ප්‍රමාණයක් ගැන පරීක්‍ෂණ පවත්වා අධිකරණයේ ප්‍රශංසා ලබන තරමේ සාක්‍ෂි ඉදිරිපත් කළ නිශාන්ත සිල්වාට, මේ සතියේ දිනෙක හවස පහ හයට මාරු කිරීමේ ලිපියක් ලැබුණේ, ආරක්‍ෂක මාණ්ඩලික ප්‍රධානියා අත්අඩංගුවට ගැනීමට සුදානම්වීම ගැන ජනාධිපති සිරිසේන විරුද්ධවීමේ ප්‍රතිඵලයක් හැටියට, ඔහුගේ නියමය මතය. ඝාතන, දූෂණ ගැන හොයන්නට මහජන වරමක් ලත් ජනාධිපතිවරයා, ඝාතකයන්, දූෂිතයන් සමග එකට සිටගෙන ඇත්තේ එපරිදිය. ශිෂ්‍යයන් පස්දෙනකු ඇතුළු එකොළොස් දෙනකු කප්පම් සඳහා පැහැරගෙන ගොස් මරාදැමීමට සම්බන්ධ ප්‍රධාන සැකකරුවකුට රටින් පිටවන්නට ආධාර හා අනුබල දුන්නේයැයි චෝදනා ලබා ඇත්තේ හිටපු නාවික හමුදාපති, ආරක්‍ෂක මාණ්ඩලික ප්‍රධානි රවි විජේගුණරත්නය. සීඅයිඩීය සිය පරීක්‍ෂණ සඳහා කැඳවා අත්අඩංගුවට ගන්න යනවායැයි දැනගත් ජනාධිපතිවරයා, කෝපයට පත්ව ඔහු අත්අඩංගුවට නොගන්නැයි බලපෑම් කළා පමණක් නොව, ඊට විරුද්ධ වීමක් ලෙස රටින් පිටව යන්නට ඔහුට අනුබල හා ආධාරද දුන්නේය.
නිශාන්ත සිල්වා වැනි ඉතාමත් දක්‍ෂ නිලධාරියකු සීඅයිඩීයෙන් පලවාහැරීමට ගත් තීරණය, රාජපක්‍ෂවරුන් සමග එකතුවී ජනාධිපති ගත් තීරණයකි. එහෙත්, වාසනාවකට මෙන්, යුක්තිය සාධාරණය අගයකරන්නවුන් අතර මේ ක්‍රියාව ගැන බලවත් විරෝධයක් පැනනැගිණ. ජාතික පොලිස් කොමිසමද මේ නීති විරෝධී ක්‍රියාව ගැන වාර්තාවක්, පොලිස්පතිවරයාගෙන් වහාම කැඳෙව්වේය. නිශාන්ත සිල්වා වෙනුවෙන් මූලික අයිතිවාසිකම් නඩු කියා යුක්තියක් ඉටුකරගැනීමට ප්‍රකට නීතිඥවරු වහ වහා පෙළගැසුණාහ. මේ තත්ත්වය මත, ජනාධිපතිගේ වුවමනාවට තමා කළ නීති විරෝධී ස්ථාන මාරුව යළි කැඳවීමට පොලිස්පතිවරයාටම සිදුවිය. පසුගිය දිනවල, රනිල් වික්‍රමසිංහගේ අන්තේවාසිකයකු හැටියට ඕනෑ දෙයක් කර දෙන්නට සුදානම්ව සිටි පොලිස්පතිවරයා දැන් රාජපක්‍ෂ මැර රාජ්‍ය යාන්ත්‍රණයේ හොඳම රැකවලෙකු බවට සැණෙකින් රූපාන්තරණය වී සිටින බව එයින් පෙනේ.

නාලක ගොඩහේවා
දැන් වාර්තා වන අලුත්ම පත්කිරීම ශ්‍රී ලංකා රක්‍ෂණ සංස්ථාවේ සභාපති හැටියට නාලක ගොඩහේවා පත්කිරීමයි. ඔහු රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩුව කාලයේ විනිමය හා සුරැකුම්පත් කොමිසමේ සභාපතිවරයාව සිටියේය. ඒ කාලයේ සමහර පෞද්ගලික සමාගම් කොටස් වෙළෙඳපොළේ ලබාගත් විස්මිත හා විශාල ලාභ ලබාගැනීම් පසුපස නාලක ගොඩහේවාගේ සම්බන්ධයක් තිබුණු බවට චෝදනා නැගී තිබුණි. රාජපක්‍ෂවරුන්ට අතිවිශාල කොමිස් මුදලක් ලැබුණු බවට චෝදනා තිබෙන කුප්‍රකට ක්‍රිෂ් සමාගමේ ගනුදෙනුවටද ඔහු සම්බන්ධව සිටි බවට චෝදනා නැගී තිබුණු අතර, එෆ්සීඅයිඩීය ඒ සම්බන්ධයෙන් පරීක්‍ෂණ පවත්වමින් සිටියේය. මීට පෙර ඩිස්ටිලරීස් ලංකා සමාගමේ සභාපති හැරී ජයවර්ධන රක්‍ෂණ සංස්ථාවේද සභාපති ධුරය දරමින් සිටියදී නාලක ගොඩහේවා එහි සේවය කළ අතර, පසුව නැවත වරක් රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩුව විසින් ඔහු එහි කළමනාකාර අධ්‍යක්‍ෂ ලෙස පත්කරනු ලැබීය. 2015 රාජපක්‍ෂ පාලනය බිඳවැටීමෙන් පසු, නාලක ගොඩහේවා සම්බන්ධයෙන් විමර්ශන කටයුතු ආරම්භ විය. විනිමය හා සුරැකුම්පත් කොමිසමේ මුදල්, නාමල් රාජපක්‍ෂගේ ප්‍රචාරක ව්‍යාපෘතිවලට යොදවා රජයේ දේපළ සාවi පරිහරණය කළ බවට ඔහු ඇතුළු තිදෙනකුට එරෙහිව කොළඹ මහාධිකරණයේ නඩුවක් ද මේ වන විට පැවැත්වෙයි. ඔහු මේ වන විට සිටින්නේ ඇප මත මුදාහැර ය. මහින්ද රාජපක්‍ෂ රක්‍ෂණ සංස්ථාව භාරදෙන්නේ එහෙව් චුදිතයකුටය. එනයින් බලන විට නාලක ගොඩහේවාගේ පත්කිරීමද කපිල චන්ද්‍රසේනගේ පත්කිරීමද එකිනෙකට සමාන වෙයි. හෙවත්, ඒවා පරණ ආණ්ඩුවේ දූෂණ චෝදනා ලැබූවන් නැවතත් රජයේ විවිධ ආයතනවල ප්‍රධානීන් හැටියට පත්කිරීමට උදාහරණ වෙයි.

මේ යළිත් එන රාජපක්‍ෂ පාලනයක අසුබ පෙරනිමිති කිහිපයක් පමණෙකි. එහෙත්, ඒ සිදුවීම් කිහිපයෙන් පමණක් වුණත්, රටට අත්වන්නට යන බිහිසුණු ඉරණම ගැන ඉඟි සැපයෙයි. රාජපක්‍ෂවරුන් දශමයකින්වත් වෙනස්වී නැත. පුනරුත්ථාපනය වී නැත. වැරදි ගැන පසුතැවිල්ලක් නැත. අලුත් වැඩපිළිවෙළක් නැත. ඔවුන්ට රට ගියහොත්, 2015 ජනවාරියේදී නැවැත්වූ රට අඳුරට ගිය ගමන යළිත් වේගවත් ආරම්භයක් ගන්නවා ඇත.

හැන්සාඞ් වාර්තාව අනුව විශ්වාසභංගය සම්මත වූ හැටි

0

 

 

ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව අනුව පාර්ලිමේන්තුවේදී තීරණ ගැනීමේ බලය ඇත්තේ කථානායකවරයාටය. බහුතරයේ මතය පිළිබඳ විමසා බැලීම ඔහුගේ වගකීමකි. ඔහු කටයුතු කළ යුත්තේ පාර්ලිමේන්තුව විසින්ම සකසාගන්නා ස්ථාවර නියෝගවලට අනුකූලවය. පාර්ලිමේන්තුව හෙවත් ව්‍යවස්ථාදායකය යනු ආණ්ඩුවේ ප්‍රධාන ආයතන තුනෙන් එකකි. ඒ ආයතන තුන අතරින් පළමුවැනි ආයතනය ලෙස සැලකෙන්නේ ව්‍යවස්ථාදායකයයි. විධායකයට ක්‍රියාත්මක කරන්නටත්, විධායකයට පසිඳලන්නටත් නීති සකසන්නේ ව්‍යවස්ථාදායකයයි. විශේෂයෙන්ම විධායකයේ අත්තනෝමතිකභාවය පාලනය කරන්නේ ව්‍යවස්ථාදායකයයි. ඒ නිසා ව්‍යවස්ථාදායකය අහවල් ආකාරයෙන් කටයුතු කළයුතුයැයි උපදෙස් දීමටත්, ව්‍යවස්ථාදායකයේ තීරණ ප්‍රතික්ෂේප කිරීමටත් විධායකයට බලයක් හෝ හැකියාවක් නැත. මේවා සරල කාරණාය. දේශපාලන විද්‍යාවේ 12 ශ්‍රේණියේ පාඩම්ය.

ව්‍යවස්ථාදායකය හෙවත් පාර්ලිමේන්තුවේ තීරණ ඇතුළත් ලේඛනය හැන්සාඞ් වාර්තාවය. නොවැම්බර් 14 වැනිදා සිට 19 වැනිදා දක්වා පාර්ලිමේන්තුවේ හැන්සාඞ් වාර්තා මේ වෙද්දී නිකුත් වී ඇත. ඒ අනුව නිල වශයෙන් පාර්ලිමේන්තුවේ තීරණය ලිඛිතව පැමිණ ඇත. ජනාධිපතිවරයාට ඒවා ප්‍රතික්ෂේප කිරීමට කිසිදු නීත්‍යනුකූල අයිතියක් නැත. මේ සටහන පසුගිය දිනවල පාර්ලිමේන්තුවේ සිදුවූ ක්‍රියාවලියට අදාළ ලිඛිත ලේඛනවල සටහන්වන කරුණු ඇසුරෙන්ය.

ස්ථාවර නියෝග
විශ්වාසභංගය සඳහා පාර්ලිමේන්තුව විසින් ගෙන ඇති තීන්දුව ස්ථාවර නියෝග අනුව ගත් තීන්දුවක් නොවන බව නීතිවිරෝධී ආණ්ඩුව තර්ක කරමින් සිටියි. ඒ පිළිබඳව ප්‍රථමයෙන් විමසා බැලිය යුතුය.

පාර්ලිමේන්තුවේ ස්ථාවර නියෝග වල 135 වැනි ස්ථාවර නියෝගය වන්නේ ස්ථාවර නියෝග අත්හිටුවීමට ඇති හැකියාවයි. ස්ථාවර නියෝග අත්හිටුවීමද ස්ථාවර නියෝගයකි. ස්ථාවර නියෝග 135 හි මෙසේ සඳහන් වෙයි.
‘පාර්ලිමේන්තුවේ මන්ත්‍රීවරයන් බහුතරයක් විසින් යම් රැස්වීමක දී දැනුම් දීමෙන් අනතුරුව ඉදිරිපත් කරනු ලබන යෝජනාවක් මඟින්, යම් විශේෂ කටයුත්තක් තීරණය කිරීමට හෝ සුදුස්සක් කර අවසන් කිරීමට හැකිවනු පිණිස ස්ථාවර නියෝග එකක් හෝ ඊට වැඩි ගණනක් අත්හිටුවනු ලැබීමට හැකිය. එසේ වුවද මෙම ස්ථාවර නියෝගය යටතේ යෝජනාවක් අමාත්‍ය මණ්ඩලයේ අමාත්‍යවරයෙකු විසින් ඉදිරිපත් කරනු ලබන්නේ නම් මිස බෙදීමකින් තීරණය කරනු ලැබිය යුතු අතර, බහුතරයේ මන්ත්‍රීවරයන් විසි දෙනෙකුට අඩු සංඛ්‍යාවක් යෝජනාවට පක්ෂව ඡන්දය ප්‍රකාශ කර ඇති බව පෙනී යන්නේ නම් එම යෝජනාව නිෂ්ඵල බවට ප්‍රකාශ කරනු ලැබිය යුත්තේය.’

එම වගන්තිය අනුව බහුතරයේ කැමැත්ත අනුව ස්ථාවර නියෝග අත්හිටුවීමේ හැකියාවක් තිබේ. ‘එසේ වුවද මෙම ස්ථාවර නියෝගය යටතේ’ යැයි සඳහන් වාක්‍යයෙන්ද පැහැදිළි වෙන්නේ 135 වැනි ස්ථාවර නියෝගය අනුව පාර්ලිමේන්තුවේ තීරණ ගත හැකි බවයි.

ස්ථාවර නියෝග 143 හි මෙසේ සඳහන් වෙයි. ‘මෙම ස්ථාවර නියෝගවල නිශ්චිත වශයෙන් විධිවිධාන සලසා නොමැති සියලු‍ ම කරුණුද, මෙම ස්ථාවර නියෝග ක්‍රියාත්මක කිරීම පිළිබඳ වැඩි විස්තර සම්බන්ධයෙන් සියලු‍ම ප්‍රශ්න ද. මෙහෙයවීම සිදුකරනු ලැබිය යුත්තේ කථානායකවරයා විසින් යෝග්‍ය යැයි සලකනු ලබන ආකාරයට වරින් වර කරනු ලබන නියෝග ප්‍රකාරවය.’

එම වගන්තිය අනුවත්, ව්‍යවස්ථාවෙන් කථානායකවරයාට පැවරී ඇති බලතල අනුවත් මෙවැනි හදිසි අවස්ථාවකට ගැලපෙන ආකාරයෙන් තීන්දු ගැනිමේ බලයක් කථානායකවරයාට ඇත. මේ පාර්ලිමේන්තුව රැස්ව සිටින්නේ ජනාධිපතිවරයා හදිසියේ සැසිවාර අවසන් කිරීමකින් හා ව්‍යවස්ථා විරෝධී ලෙස විසුරුවාහැරීමට ගත් උත්සාහයක් අධිකරණයෙන් තාවකාලිකව අත්හිටුවාගනිමින් පසුව බව සිහිතබාගත යුතුය. මේ වෙද්දී බහුතරයක් තිබෙන කණ්ඩායම පිළිබඳව දැනගැනීමේ හදිසි අව්‍යතාවයක් ජාතික වශයෙන් උද්ගතව තිබෙන බවත් සිහිතබාගත යුතුය.

හැන්සාඞ් වාර්තාව
කථානායක කරූ ජයසූරිය මුල සිටම ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන සහ මහින්ද රාජපක්ෂලගේ ව්‍යවස්ථා විරෝධී කුමන්ත්‍රණයට මධ්‍යස්ථව මුහුණදුන් බව නොවැම්බර් 14 – 19 දිනවලට අදාළ හැන්සාඞ් වාර්තාවේ ඇති කරුණුවලින් පැහැදිළි වෙයි.

මහින්ද රාජපක්ෂව අගමැතිධූරයට පත් කිරීම පැහැදිළිව නීතිවිරෝධීය. ඒ බව පැහැදිළිය. අනිද්දා පුවත්පතේ පසුගිය කලාප කිහිපයෙන්ම එය පෙන්වා ඇති නිසා ඒ බව පෙන්වා නොදෙන්නෙමු. ජනාධිපතිවරයාට අගමැතිවරයාව ඉවත් කරන්නට ව්‍යවස්ථාවේ කිසිදු ප්‍රතිපාදනයක් නොමැති බව පැහැදිළිය. රනිල් වික්‍රමසිංහ තමන් තවමත් අගමැතිවරයා බව කියන්නේත් ඒ අනුවය. එහෙත් පාර්ලිමේන්තුවේ කාර්ය මණ්ඩලය මෙන්ම කථානායක කරූ ජයසූරිය මහතාද පාර්ලිමේන්තුව රැස් වෙද්දී වඩා මධ්‍යස්ථ තිරණයකට පැමිණ, ජනාධිපතිවරයා විසින් ඔක්තෝම්බර් 26 වැනිදා සිට නිකුත් කර තිබුණු ගැසට් නිවේදන නීත්‍යානුකූල ලෙස කටයුතු කරමින් පාර්ලිමේන්තුව රැස් කර තිබෙන බව හැන්සාඞ් වාර්තාව අනුවද පැහැදිළි වෙයි. අවශ්‍ය නම් එජාපයේ මතය අනුව කථානායකවරයාට රාජපක්ෂ ආණ්ඩුව පිළිගෙන කටයුතු කරන්නට හැකියාව තිබුණි.

එහෙත් පාර්ලිමේන්තුව 2018 නොවැම්බර් 14 වැනිදා රැස්වෙද්දී කථානායක කරූ ජයසූරිය එක්සත් ජාතික පක්ෂයද පිළිගෙන තිබූ ඒ ව්‍යවස්ථානුකූල තත්ත්වය පිළිගෙන කටයුතු කළේ නැත. ඒ වෙනුවට මහින්ද රාජපක්ෂලාගේ නීතිවිරෝධී ආණ්ඩුව නීත්‍යානුකූලයැයි පිළිගත්තේය. පාර්ලිමේන්තු කාර්ය මණ්ඩලයද එම ගැසට් නිවේදන පිළිගත් අතර නීතිවිරෝධී ආණ්ඩුවට පාර්ලිමේන්තුවේ ආණ්ඩු පක්ෂය පැත්තේ ඉඳගන්නට ඉඩ ලබාදී තිබුණි. නොවැම්බර් 14 වැනිදා හැන්සාඞ් වාර්තාව පාර්ලිමේන්තුවේ තුන්වැනි සැසිවාරයේ පළමු හැන්සාඞ් වාර්තාව වූ හෙයින් එහි කථානායක, නියෝජ්‍ය කථානායක, පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන්, කමිටු, අමාත්‍ය මණ්ඩලය, පාර්ලිමේන්තුවේ කාර්ය මණ්ඩලය ඇතුළු සියලු‍ දෙනාගේම සඳහන් විය යුතු විය. එහි එතෙක් තිබුණු ව්‍යවස්ථානුකූල ආණ්ඩුව වෙනුවට මහින්ද රාජපක්ෂලාගේ නීතිවිරෝධී ආණ්ඩුවේ ඇමතිවරුන්ගේ නම් සටහන් වී ඇත. එනම්, කථානායකවරයා සහ පාර්ලිමේන්තුව විසින් නීතිවිරෝධී ආණ්ඩුව නීත්‍යානුකූල ලෙසත් පිළිගෙන තිබෙන බවයි. ජනාධිපතිවරයා තමන්ගේ බලයට පිටින් නිකුත් කළ ගැසට් නිවේදනයක් ලෙස සලකමින් නීතිවිරෝධී කැබිනට් මණ්ඩලය පිළිනොගෙන සිටීමේ හැකියාවක් පාර්ලිමේන්තුවට තිබුණු බවත් කිව යුතුය.
කථානායකවරයා මේ ආණ්ඩුව පිළිනොගෙන කටයුතු කළ යුතුව තිබුණි. විශ්වාසභංගය ගෙන ආ යුත්තේ රාජපක්ෂලා විසින්යැයි කිව හැකිව තිබුණි. රනිල් වික්‍රමසිංහ අගමැතිවරයාව ඉවත් කළ හැකිව තිබුණු නීත්‍යනුකූල ක්‍රමය එයයි. එසේ වුව වඩා මධ්‍යස්ථව කටයුතු කිරීමට කථානායකවරයා කටයුතු කර තිබුණි. ඒ අනුව ව්‍යවස්ථාදායකය විසින් නීතිවිරෝධී ආණ්ඩුව පිළිගෙන තිබුණු අතර හැන්සාඞ් වාර්තාව ඒ අනුව සැකසී තිබේ.

නොවැම්බර් 14
එදින හැන්සාඞ් වාර්තාව විසින් සඳහන් කරන ආකාරයට එම්.ඒ. සුමන්තිරන් මන්ත්‍රීවරයා විසින් නැඟිට, ඉහතින් සඳහන් කළ ස්ථාවර නියෝග 135 අනුව ස්ථාවර නියෝග අත්හිටුවා සභාවේ කටයුතු කිරීමට යෝජනා කර තිබේ. එම යෝජනාව පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී විජිත හේරත් විසින් ස්ථීර කර තිබේ. ඒ අවස්ථාවේ සභානායකවරයා ලෙස කටයුතු කරමින් සිටි දිනේෂ් ගුණවර්ධන විසින් එයට විරෝධය පළ කර තිබුණි. ඔහු යෝජනා කර තිබුණේ පාර්ලිමේන්තුව කල් තැබිය යුතු බවයි. එසේ වුව දිනේෂ් ගුණවර්ධන මන්ත්‍රීවරයාගේ යෝජනාව ප්‍රතික්ෂේප කරමින් කථානායකවරයා පෙන්වාදීතිබුණේ මේ වෙද්දී විශේෂ තත්ත්වයක් උද්ගත වී තිබෙන නිසා, සුමන්තිරන් මන්ත්‍රීවරයාගේ යෝජනාව පිළිබඳව සභාවේ මතය විමසන බවයි.

ඉන්පසුව දිනේෂ් ගුණවර්ධන සහ විමල් වීරවංශ එයට විරෝධය පළකරන අතර, කථානාකවරයා විසින් ඡන්දය විමසන්නට සීනුව නාද කරන්නේය. තමන්ට තීරණයක් ගත නොහැකි නිසා සභාවට තීරණයක් දෙන ලෙස කථානායකවරයා කියන්නේය. කථානායකවරයා හඬ අනුව ස්ථාවර නියෝග අත්හිටුවීමට එකඟ බව තීරණය කරන්නේය. ඉන්පසුව විශ්වාසභංගය පිළිබඳව හැන්සාඞ් වාර්තාව සඳහන් කරයි.

‘අග්‍රාමාත්‍ය ගරු මහින්ද රාජපක්ෂ මැතිතුමා ඇතුළු කැබිනට් මණ්ඩලය සහ ආණ්ඩුව කෙරෙහි විශ්වාස භංගත්වය’ යැයි හැන්සාඞ් වාර්තාවේ ඒ පිළිබඳව මාතෘකාවක් ලෙස සඳහන් කර ඇත. ඒ අනුව අනුර කුමාර දිසානායක විසින් විශ්වාසභංග යෝජනාව කියවා ඇත. ඒ අනුව විශ්වාසභංග යෝජනාවේ තිබුණු කරුණු නොදැන සිටියායැයි රාජපක්ෂ පිළට තර්ක කිරීමේ හැකියාවක්ද නොහැක.

විශ්වාසභංග යෝජනාවේ දීර්ඝ කරුණු නොවීය. එහි සඳහන්ව තිබුණේ ජනාධිපතිවරයා විසින් නිකුත් කළ ගැසට් නිවේදන වලංගු නොවන බවත්, ඔක්තෝම්බර් 26 වැනිදා සහ ඉන් පසුව පත් කළ කැබිනට් මණ්ඩලය හා ආණ්ඩුව කෙරෙහි කිසිදු විශ්වාසයක් නොමැති බවත් යෝජනා කරන බව පමණි. ඒ නිසා තමන්ට බහුතරයක් තිබුණේනම් විශ්වාසභංග යෝජනාවට මුහුණදීමේ පැහැදිළි හැකියාවක් ආණ්ඩුවට තිබුණි. එදින පාර්ලිමේන්තුවට පැමිණ නොසිටියේ දිලු‍ම් අමුණුගම, දුමින්ද දිසානායක සහ අන්නාමලෙයි නඬේසු ශිවශක්ති යන මන්ත්‍රීවරුන් පමණි. ඉන්පසුව කථානායකවරයා විසින් නමින් ඡන්දය විමසිය යුතුයැයි කියන්නේය. එසේ වුව සභාවේ ඝෝෂා තිබුණු බව හැන්සාඞ් වාර්තාව සටහන් කරයි.

‘ඔබතුමන්ලා කැමති නම් බයි නේම් ඡන්දයක් ගන්න. ඒක පිළිගන්නවා. ඡන්දයක් විමසන්න ඔබතුමන්ලා මට අවස්ථාව දෙන්නේ නැත්නම් හඬ අනුව මට තීරණයක් දෙන්න වෙනවා. ඒකට අවස්ථාව දෙන්න එපා. හඬ අනුව තීරණයක් ගන්න අවස්ථාවක් දෙන්න එපා. වැදගත් මන්ත්‍රීවරු විදියට හැසිරෙන්න. (ඝෝෂා කිරීම්) බහුතර මතය අනුවයි මම ක්‍රියා කරන්නේ. මම අවසාන වතාවට කියනවා. මම ඡන්දය හඬ අනුව ගන්නවා. (ඝෝෂා කිරීම්)’ ඒ ආකාරයෙන් කථානායකවරයා නමෙන් ඡන්දයට ගැනීමට උපරිම උත්සාහය ගනියි. එම උත්සාහයට බාධා එල්ලවෙයි. අවසානයේදී කථානායකවරයා හඬ අනුව පැහැදිළිවම විශ්වාසභංගයේ තීන්දුව ප්‍රකාශයට පත් කර ඇත.
‘ඒ අනුව දැනට පත් කර ඇති ආණ්ඩුවට බහුතරයක් නොමැති බව මම මේ අවස්ථාවේ ප්‍රකාශ කරනවා.’ යැයි සිංහලෙන් සඳහන් වන අතර ඉන්පසුව කථානායකවරයා විසින් විශ්වාසභංගය පිළිගනිමින් කරන ප්‍රකාශය ඉංග්‍රීසි භාෂාවෙන් සටහන් වී තිබෙන්නේය. ‘ඔවුන්ට බහුතරයක් නැහැ. විශ්වාසභංගය සම්මත වුණා.’ යැයි කථානායකවරයා ඉංග්‍රීසියෙන් පැවසූ බව හැන්සාඞ් වාර්තාවෙහි සඳහන් වෙයි.

ඒ අනුව 14 වැනිදා හැන්සාඞ් වාර්තාව හෙවත් පාර්ලිමේන්තුවේ ඉතිහාසය සටහන් කරන නීත්‍යානුකූල වාර්තාව අනුව විශ්වාසභංගයක් සම්මත වී තිබෙන්නේය. එහෙත් ජනාධිපතිවරයා ව්‍යවස්ථාදායකය සම්පූර්ණයෙන්ම නොතකා හරිමින්, ව්‍යවස්ථාදායකට බලපෑම් කරමින් විශ්වාසභංගයක් සම්මත කරගැනීම පිළිබඳව කොන්දේසි ඉදිරිපත් කරන්නේය.

නොවැම්බර් 16
එදින විශ්වාසභංගයක් සම්මත කරගැනීම අවශ්‍ය නොවීය. නොවැම්බර් 15 වැනිදා හැන්සාඞ් වාර්තාවට අනුවද කථානායකවරයා රාජපක්ෂ පිලට බහුතරයක් ඇති බව පිළිගෙන නැත. එසේ වුව ජනාධිපතිවරයාට ඒ බව තහවුරු කිරීම සඳහා යළිත් විශ්වාසභංගයක් ඉදිරිපත් කිරීමට කටයුතු කළ බව හැන්සාඞ් වාර්තාවෙහි සඳහන් වෙයි.
නොවැම්බර් 16 වැනිදා යළිත් විශ්වාසභංග යෝජනාවක් ඉදිරිපත් කරන්නට සිදුවිය. එදින හැන්සාඞ් වාර්තාවට අනුව එම විශ්වාසභංග යෝජනාවද සම්මත වී ඇත.

එදින සුමන්තිරන් මන්ත්‍රීවරයාගේ යෝජනාවක් අනුව ස්ථාවර නියෝග අංක 27 අත්හිටුවීමට යෝජනා කර තිබෙන්නේය. අජිත් පී. පෙරේරා මන්ත්‍රීවරයා විසින් එය ස්ථීර කළ බව හැන්සාඞ් වාර්තාවේ සඳහන්ය. ඉන්පසුව යළිත් අනුර කුමාර දිසානායක මන්ත්‍රීවරයා විසින් විශ්වාසභංගයක් ඉදිරිපත් කළ බවත් විජිත් හේරත් මන්ත්‍රීවරයා විසින් විශ්වාසභංගය ස්ථීර කළ බවත් එහි සඳහන්ය. පෙර පරිදිම විශ්වාසභංගය කෙටි, වාක්‍ය දෙකකින් සමන්විත එකක් වූ අතර සරලව සඳහන්ව තිබුණේ ආණ්ඩුව කෙරෙහි විශ්වාසයක් නොමැති බවය.

ඒ අනුව කථානාකවරයා හඬින් ඡන්දය විමසන අතර පාර්ලිමේන්තුවේ තමන්ගේ ආසනවල සිටි බහුතර මන්ත්‍රීවරුන් කණ්ඩායම යෝජනාවට පක්ෂව ඡන්දය ප්‍රකාශ කරන්නේය. විරුද්ධව ඡන්දය විමසද්දී ඝෝෂා කිරීම් තිබුණු බව පමණක් හැන්සාඞ් වාර්තාවෙහි සඳහන් වෙයි. එම කණ්ඩායම ඡන්දය ලබාදීමට උනන්දු වී ඇත. එම අවස්ථාවේදීද කථානායකවරයා නම්වලින් ඡන්දය ගන්නට උත්සාහ කරන බව හැන්සාඞ් වාර්තාවෙහි සඳහන් වෙයි. නම්වලින් ඡන්දය විමසීමේ උත්සාහය සාර්ථක වීමෙන් පසුව හඬින් ඡන්දය විමසා, විශ්වාසභංගය සම්මත වූ බව කථානායකවරයා ප්‍රකාශ කරයි. ඒ බව හැන්සාඞ් වාර්තාවෙහි සඳහන් වෙයි.

පාර්ලිමේන්තු සම්ප්‍රදාය ආරක්ෂා කළ යුතු බවට හඬ ගෑ උදවියට මේ වෙද්දී හැන්සාඞ් වාර්තාව ලැබී ඇත. එයද ප්‍රතික්ෂේප කරන්නේ නම් පාර්ලිමේන්තු සම්ප්‍රදායට පයින් ගහන්නේ කා විසින්දැයි අමුතුවෙන් කිව යුතු නැත.■

අනුරංග ජයසිංහ

අර්බුදය පැය විසිහතරෙන් විසඳන්න පුළුවන් ඉරාන් වික්‍රමරත්න එක්සත් ජාතික පක්ෂය

රජයක් වියදම් කරන හැම සතයක්ම පිළිබඳ පූර්ණ බලය මහජනතාවගෙන් ව්‍යවස්ථ ාදායකයටයි ලැබෙන්නේ. පාර්ලිමේන්තුව නැතිව බලහත්කාරයෙන් ආණ්ඩුවක් ගෙනයන්න උත්සාහ කිරීම ආර්ථික වශයෙන් මරු පහරක් විය හැකියි…
නොවැම්බර් 14 වැනිදා සහ 16 වැනිදා පාර්ලිමේන්තුවේ සම්මත වුණ විශ්වාසභංග යෝජනාවෙන් පසු පාර්ලිමේන්තුවක් පමණයි නීත්‍යානුකූලව තියෙන්නේ. ආණ්ඩුවක් නිත්‍යානුකූලව නැති නිසා මූලික ප්‍රශ්න බොහොමයක් තියෙනවා. 2018 අයවැය යටතේ වුණත් දැනටම සිදුවීගෙන යන වියදම් ගෙවීම් පිළිබඳ ගැටලු‍වක් තියෙනවා. අනෙක 2019 ජනවාරි මාසයේ සිට කිසිදු ගෙවීමක් සඳහා පාර්ලිමේන්තුවේ අනුමැතියක් නැහැ. මේ තත්ත්වය විසඳන්න නම් රජයක් පත් කළ යුතුයි. ඒ රජය විසින් අයවැය යෝජනාවක් හෝ අතුරු සම්මත ගිණුමක් සඳහා පාර්ලිමේන්තුවේ අනුමැතිය ලබාගන්න ඕනෑ. ව්‍යවස්ථාවේ 148 වන වගන්තිය අනුව මුදල් පිළිබඳ පූර්ණ බලතල තියෙන්නේ පාර්ලිමේන්තුවට. මේක ඉක්මනින් විසඳාගන්න තරමට හොඳයි.

ජනාධිපතිතුමා දැන් පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතරයක් තියෙනවායැයි විශ්වාස කරන කෙනෙක්ව අගමැතිවරයා ලෙස පත් කළ යුතුයි. ජනාධිපතිතුමාට අර්බුදය පැය විසිහතරෙන් විසඳන්න පුලු‍වන්. අපි සූදානමෙන් ඉන්නේ ආණ්ඩුව ලැබුණොත් පාර්ලිමේන්තුවේ දැනටමත් ඉදිරිපත් කරලා තියෙන විසර්ජන පනත අනුව කටයුතු කරන්න. අපි කලින් සැලසුම් කරලා තිබුණේ නොවැම්බර් 05 විසර්ජන පනත කියවලා දෙසැම්බර් මුල සම්මත කරන්න. එහෙත් දැන් තියෙන තත්ත්වය නිසා අපි උත්සාහ කරනවා තත්ත්වය විසඳගෙන දෙසැම්බර් 10 වැනිදා විසර්ජන පනත ඉදිරිපත් කරන්න. එහෙම වුණොත් ජනවාරි මාසයේ 12 වැනිදා වෙද්දී අයවැය කතාව කියවලා තුන්වැනි ඡන්දය ගන්න පුලු‍වන්. ඒ අනුව දවස් 12 කට පමණක් මුදල් වියදම් කරන්නට තමයි තාවකාලික අනුමැතියක් ගන්න වෙන්නේ. ජනාධිපතිවරයා තීරණයක් නොකර ඉදිරියට ගියොත් මේක ව්‍යවස්ථාවට පටහැනි තත්වයක් ලෙස සලකන්න වෙනවා. ව්‍යවස්ථාව තමයි රටේ මූලික නීතිය. ඒක ක්‍රියාත්මක නොවුණොත් විපාක බොහොමයකට මුහුණදෙන්න වේවි. එහෙම වුණොත් මිනිස්සු අනෙක් නීතිරීති පවා පිළිනොගෙන කටයුතු කරන්න පටන්ගනීවි.

මේ වෙද්දී කුමන්ත්‍රණයට එරෙහි පාර්ලිමේන්තු කණ්ඩායම බලහත්කාරයෙන් ආණ්ඩුව අල්ලාගෙන සිටින රාජපක්ෂ කණ්ඩායමේ මුදල් වියදම් කිරීම සීමා කරන්න කටයුතු සූදානම් කරනවා නේද?
මේ කණ්ඩායම මුදල් වියදම් කිරීම වැරදියි. එහෙම වැරදි ආකාරයට වියදම් කළත්, ඔවුන් පසුව පාර්ලිමේන්තුවට ඇවිත් ඒ මුදල් අනුමත කරගන්න වෙනවා. ප්‍රශ්නය වෙන්නේ ඔවුන්ට පාර්ලිමේන්තුවට ඇවිත් කිසිම දෙයක් අනුමත කරගන්න බැහැ. ඔවුන්ට බහුතරයක් නැහැ. ඒ නිසා ඔවුන් දැන් මුදල් වියදම් කළොත්, ඒක ලොකු ගැටලු‍වක් වෙන්න යනවා. අපි උදේ ඉඳන් රෑ වෙනතුරු උත්සාහ කරන්නේ මේ ප්‍රශ්නය ව්‍යවස්ථානුකූලව සහ සාමකාමීව විසඳාගන්න. මොකද එහෙම විසඳාගන්න බැරිවුණොත් මේක විසඳාගන්න වෙන්නෙ මහපාරේ.

මේ කුමන්ත්‍රණය ජාත්‍යන්තර සමාජය විසින්ද කුමන්ත්‍රණයක් ලෙසින් පිළිගැනීම නිසා දැවැන්ත ආර්ථික අර්බුදයක් උද්ගත වෙලා තියෙනවා නේද?
අපි රට බාරගන්නකොට විශාල ආර්ථික අස්ථාවරත්වයකින් තමයි රට බාරගත්තේ. මහින්ද රාජපක්ෂ එදා, වසර දෙකක් තියෙද්දී ඡන්දයකට ගියේත් ඒ අර්බුදය නිසා. ඒ අර්බුදය තුළ තමයි අපි ආණ්ඩුව ගත්තේ. ඉන්පසුව අපි අර්බුදය ජනතාවට දැනෙන්නෙ නැතිව රට ඉදිරියට ගෙනයන්න පියවර රැසක් ගත්තා.

අපි ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල සමග ගිවිසුමකට ගියේ ඒකෙන් ලැබෙන මුදල් නිසා නෙවෙයි. ඔවුන් මුදල් දෙන්නේ යම්කිසි මූල්‍ය විනයක් පිළිබඳ සහතිකයක් එක්ක. ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල සමග ගණුදෙනු කිරීම ජාත්‍යන්තර ශ්‍රේණිගත කිරීම්වල අපට ඉහළ තැනක් ලැබෙන්නට හේතුවක්. එවැනි ශ්‍රේණිගත කිරීම් කරන ප්‍රධාන ආයතන තුනක් තමයි එස් ඇන්ඞ් පී, ෆිච්, මූඩීස් කියන ආයතන තුන. ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල සමග ගණුදෙනු කරනවාය කියන කාරණය ස්ථාවරභාවයක් තියෙන බවට සහතිකයක්. ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලෙන් මුදල් දීමට අදිමදි කළොත් ඒක අස්ථාවරභාවයට සහතිකයක්. මේ වෙද්දී මූඩි ආයතනය විසින් අපව පහළට දාලා තියෙනවා. පහළට වැටුණාම පිටරටවල්වලින් ණය ගනිද්දී, ඒවායේ පොලිය ඉහල යනවා. එහෙම වෙද්දි ණයක් ගනිද්දී වැඩිපුර ගෙවන්න වෙනවා. එතකොට පුරවැසියන්ට මේක බලපානවා. අපි අධ්‍යාපනයට, සෞඛ්‍යයට කරන වියදම අඩුවෙන්න මේක හේතුවෙනවා. ඔක්තෝම්බර් 26 වැනිදා විදේශීය විදේශීය බැඳුම්කර වල වටිනාකම 5.62 කට තිබුණා. ගිය සතිය වෙද්දී ඒක 9 පමණ දක්වා ඉහළ ගිහින්. අනෙක රජයක් රුපියල්වලින් ණය ගන්නෙ භාණ්ඩාගාර බිල්පත් හරහා. වසරක භාණ්ඩාගාර බිල්පතක මිල ඉහළ ගිහින් තියෙනවා. මේවා නිර්මාණය වෙමින් තියෙන අර්බුදයේ ලක්ෂණ. මේවා වෙලා තියෙන්නේ ආර්ථිකය වැටුණ නිසා නෙවෙයි. ආර්ථිකය වැටෙන්න ටික දවසක් යනවානේ. මේක වෙන්නේ දේශපාලන අස්ථාවරභාවය නිසා.

ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලේ ණය වාරිකය අහිමිවුණා. එතැන මුදලට වඩා රටේ ආර්ථික ස්ථාවරභාවය පිළිබඳ ජාත්‍යන්තර පිළිගැනීමට හානි වුණා. ජයිකා ආයතනයේ විදුලි දුම්රිය පද්ධතිය සඳහා ලැබෙන්න තිබුණු ඩොලර් බිලියන 1.7ක් අහිමි වුණා. ඊට අමතරව මිලේනියම් චැලේන්ජ් පදනමෙන් ලංකාවට ඇමෙරිකන් ඩොලර් මිලියන 480ක දීමනාකවක් ලබන්න හිටියේ. මේක තමයි ලංකා ඉතිහාසයේ ලැබෙන්න තිබුණු විශාලම දීමනාව. මේක ණයක් නෙවෙයි. මේක ගන්න සෑහෙන උනන්දුවක් දැරුවා. සාකච්ඡා කළා. අවසන් වශයෙන් අත්සන් තබන්නයි නියමිතව හිටියේ. අපි මේකෙන් ගමනාගමන පහසුකම් සංවර්ධනය කරන්න හිටියා.
කුමන්ත්‍රණයට පෙරත් රුපියලේ අගය පහත යමින් තිබුනු බව පැහැදිළියි. එහෙත් ආසියාවේ අනෙක් රටවල මුදල් ඒකකවලට වඩා හෙමින් තමයි රුපියල පහළ යමින් තිබුණේ. එහෙත් ඔක්තෝම්බර් 26 වැනිදා ඉඳලා රුපියල අනෙක් රටවල්වලට සාපේක්ෂව වේගයෙන් වැටුණා. නොවැම්බර් 16 අනෙක් රටවල්වල මුදල් ඒකක ඉහළ ගිහින් තියෙනවා. ශ්‍රී ලංකාවේ සහ පාකිස්ථානයේ මුදල් ඒකක තමයි වේගයෙන් පහළ ගිහින් තියෙන්නේ. එතැනිනුත් වැඩිපුර වැටිලා තියෙන්නේ ශ්‍රී ලංකා රුපියල.

අපි 2018 අවුරුද්දේ තමයි වැඩිපුරම ණය ගෙව්වේ. රුපියල් බිලියන 1980ක් ණය ගෙව්වා. එළැඹෙන අවුරුද්දේ තමයි විශාල ප්‍රමාණයක් ගෙවන්න තිබුණේ. ඒකට අපි වැඩපිළිවෙලක් යොදලා ඒක ගෙවන්න හිටියා. මේ වෙද්දී හැම දෙයක්ම අවුල් වෙලා. එහෙත් මේවා ක්ෂණික ප්‍රතිඵල පමණයි. මේවායේ ඵලවිපාක දීර්ඝකාලීනව මීට වඩා බොහෝ බරපතළයි.

රාජපක්ෂ ආණ්ඩුවේ ණය ගැන කතාකළාට යහපාලන ආණ්ඩුවත් ණය ලබාගෙන තිබෙන බව මේ වෙද්දී වාර්තා රැසකින් හෙලිවෙලා තියෙනවා නේද?
2004 ඉඳන් 2014 දක්වා මහින්ද රාජපක්ෂ මුදල් ඇමතිවරයා විදියට ණය ගත්තා. 2015 ඉඳන් 2017 වෙනතුරු අපේ ආණ්ඩුව ණය ගත්තා. වසර තුනක පමණ කාලයක් තුළදී අපි ගත්ත ණයවලින් 49%ක් වියදම් වුණේ රාජපක්ෂලා ගත් ණයවල පොලිය ගෙවන්න විතරයි. ණය ගෙවන්න නෙවෙයි. 2004 – 2014 කාලයේ ගත්ත ණයවල පොලිය විතරක් ගෙවන්න. ඒක බොහෝ දෙනෙක් දන්නේ නැති කාරණයන්. අපි එහෙම අර්බුදයක් මැද කටයුතු කළත් එක සහනයක් කපලා නැහැ. සමෘද්ධිය දෙගුණයක් කළා මිසක් ඒක කැපුවේ නැහැ.

මේ ආණ්ඩුව හුස්ම ගහන්නටත් බදු පනවාවි කියලා ජනතා මතයක් තිබුණා. ආණ්ඩුව වෙනස් වෙන්න ඒක හේතුවුණා නේද?
බදු කියලා කියන්නෙ රජයට ලැබෙන ආදායම. ඒ ආදායමෙන් රජය කරන්නේ රටේ කටයුතුවලට වියදම් කිරීම. උදාහරණ විදියට ගත්තොත් රටේ ආරක්ෂාවට වියදම් කරන්න වෙනවා. අපි මෙවර අයවැය සඳහා පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කරලා තිබුණු විසර්ජන පනත් කෙටුම්පත අනුව පාර්ලිමේන්තුවේ වැඩිපුරම මුදල් වෙන්කරලා තියෙන්නෙ ආරක්ෂාවට. සෞඛ්‍යයට ඊළගට වියදම් කරලා තියෙනවා. රුපියල් බිලියන 185 ක්. අධ්‍යාපනයට රුපියල් බිලියන 105 ක් වෙන්කරලා තියෙනවා. මුදල් තියෙන කෙනෙක්ට බදු වලට විරුද්ධ වෙන්න පුලු‍වන්. මොකද එහෙම කෙනෙක්ට පුද්ගලික රෝහලකට, පෞද්ගලික පාසැලකට යන්න පුලු‍වන්. බදු මුදල් දුප්පත් ජනතාවට යන්නෙ. එක්කෝ අපට බදු නොගෙන ඉන්න පුලු‍වන්. නැත්නම් මිනිස්සුන්ට සේවා වැඩි කරන්න පුලු‍වන්. පහුගි ය අවුරුදු ගණනක් තිස්සෙ ලංකාවේ අයවැය වලින් නිදහස් අධ්‍යාපනයට වෙන් කර මුදල අඩු කරමින් ආවේ. ඒත් අපි ඒක පිළිගත්තෙ නැහැ. අපි ප්‍රතිපත්තියක් විදියට වැඩි වැඩියෙන් අධ්‍යාපනයට මුදල් වෙන්කිරීම පිළිගත්තා.

කුමන්ත්‍රණය නිසා මඟහැරුණු අයවැයෙන් කරන්න හිටියේ මොනවාද?
අපේ සැලසුම වුණේ මාළුවා වෙනුවට බිලිපිත්තක් දිය යුතුය යන අදහස. මම උදාහරණ කිහිපයක් කියන්නම්. කෘෂිකර්මය උදාහරණයට ගමු. ගිය අවුරුද්දේ කෘෂිකර්මයට වියදම් කරලා තිබුණේ රුපියල් බිලියන 23.79 යි. මෙවර රුපියල් බිලියන 63.13 ක් වෙන් කරලා තියෙනවා. එය ප්‍රතිශතයක් ලෙස ගත්තොත් 165% කින් වැඩි වීමක්. ඉස්සර කෘෂිකර්මය ගැන කතාකළාම පොහොර සහනාධාරය ගැන විතරයි කතාකළේ. අපි පොහොර සහනාධාරය කොහොමත් දෙනවා. එහෙත් අපි එතැනින් එහා යනවා. අපි තේ, පොල්, රබර් හා කුරුඳු කියන අපනයන බෝග සම්බන්ධයෙන් විශේෂ අවධානයක් යොමු කළා. කුඩා වගාකරුවන් වෙනුවෙන් සැලසුම් හැදුවා. කෘෂිකර්මය කීවාම අපි වී වලට සීමා වුණේ නැහැ.

ගම්පෙරළිය කියන්නේ එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ මන්ත්‍රීවරුන් සම්බන්ධ යෝජනාවලියක් නෙවෙයි. මා සතුව තියෙනවා ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයේ මන්ත්‍රීවරුන් ඉන්න ආසනවලට එම මන්ත්‍රීවරුන් හරහා ගම්පෙරළිය ක්‍රියාත්මක කරවීම වෙනුවෙන් මුදල් වෙන්කිරීම ගැන විස්තර. අපි ගම්පෙරළිය හරහා ප්‍රමුඛත්වය දුන්නේ වැව් අමුණු හදන්න. දැන් ඒවා ඇණහිටලා. ලංකාවට සංස්කෘතික වශයෙන් කෘෂිකර්මය වැදගත් වෙනවා. ආහාර සුරක්ෂිතභාවයටත් කෘෂිකර්මය වැදගත් වෙනවා. එහෙත් කෘෂිකර්මයේ ඵලදායීතාවය අඩුයි. දළ දේශීය නිෂ්පාදනයෙන් 9% යි ලැබෙන්නේ. ඒත් ශ්‍රම බලකායෙන් 28%ක් පමණ කෘෂිකර්මයේ යෙදෙනවා. අපි මේ අයවැයෙන් මුදල් වෙන්කරලා තිබුණේ කෘෂිකර්මයේ යෙදෙන පිරිස අඩු වෙන පසුබිමක ඵලදායීත්වය වැඩි කරන්න.

ඊට අමතරව මත්ස්‍ය කර්මාන්තයට අපි විශාල මුදලක් වෙන්කළා. මීගමුව, ගාල්ල, මාතර වගේ තැන් කිහිපයක පමණයි බහුදින යාත්‍රා තියෙන්නෙ. බහුතරය තවමත් මුහුදු යන්නේ විශාල අවදානමක් එක්ක. පුංචි බෝට්ටුවක. අපට අයවැයේදී ප්‍රතිපත්තියක් තිබුණා. ධීවර පියෙකුගේ පුතෙක් ධීවර රස්සාවේ යෙදෙන්න ඕනෑ නැහැ. අපට පුලු‍වන් පුතාව ඒ ක්ෂේත්‍රයේම ව්‍යාපාරිකයෙක් බවට පත් කරන්න. මේ මිනිස්සුන්ටත් අපි බහුදින යාත්‍රා දෙන්න සැලසුම් හැදුවා. ධනපති ව්‍යාපාරිකයන් පමණක් මහාපරිමාණයෙන් මසුන් අල්ලලා පිටරට යවන ව්‍යාපාර කරන්න ඕනෑ නැහැ.

අධ්‍යාපනය පැත්තෙනුත් කතාකරන්න විශාල දේවල් තියෙනවා. මම කෙටි කාරණයක් කියන්නම්. ලංකාව පුංචි රටක්. වියපත් වෙමින් සිටින ජනගහනයක් තියෙන්නේ. සීමිත ජනගහනයක් තියෙන රටක් නිසා ඉහළට එන්න නම් උසස් අධ්‍යාපනයට ඉහළ ප්‍රමුඛත්වයක් දෙන්න ඕනෑ. රැකියාවට සුදුසු හැකියාවක් සහ පුහුණුවක් දෙන්න ඕනෑ. ලංකාවේ උස්සපෙළ විභාගයට 300 000කට වඩා වාඩිවෙනවා. 130 000 ක් විතර විශ්වවිද්‍යාලයට යන්න වරම් ලබනවා. ඒත් ගන්නේ 30 000කට අඩු පිරිසක්. ඊට අමතරව මුදල් තියෙන 10 000ක් විතර මුදල් තියෙන නිසා පිටරටින් අධ්‍යාපනය ලබනවා. ඉඩමක් උගස් කරලා හෝ තවත් පොඩි පිරිසකට පුහුණුවක් ලැබෙනවා. අපි ගිය අවුරුද්දේ අයවැයෙන් කීවා අඩු තරමේ මුදලක් දීලා, ඒ අයට කැමති පුහුණුවක් ලබාගැනීම සඳහා පොලියක් නැතිව ණය ලබාදෙන බව. ඒ ණය ගෙවන්න ඕනෑ අධ්‍යාපනය ලබලා රැකියාවක් කරද්දී. ඒ සඳහා ඒ ණය ප්‍රමාණය වැඩි කරන්න ප්‍රතිපාදන මෙවර විසර්ජන පනතෙන් තිබුණා. සාමාන්‍යපෙල සමත් පුද්ගලයන්ටත් රජයෙන් වෘත්තිය පුහුණුවක් දෙන්න කටයුතු කළා. නිකන්ම නෙවෙයි. එයාලාට වෘත්තිය පුහුණුව ලබන අතරේදී වැටුපක් ලබාදෙන්න තීරණය කළා. මොකද මැදපෙරදිග ගිහිල්ලා වුණත් නුපුහුණු ශ්‍රමිකයෙක් ලෙස වැඩකරනවාට වඩා වෘත්තිය පුහුණුවක් ලබලා රස්සාවක් කරද්දී ආදායම තුන් ගුණයක් වෙනවා.

අපේ ශ්‍රම බලකාය හරිම කුඩා එකක්. ලංකාවේ ජනගහනයෙන් 51% ක් කාන්තාවන්. විභාගවලදී කාන්තාවන් ඉදිරියෙන් ඉන්නවා. විශ්වවිද්‍යාලවලත් කාන්තාවන් වැඩියි. එහෙත් ශ්‍රම බලකායේ කාන්තාවන් අඩුයි. ඒක පහුගි ය අවුරුදුවලදී තවත් අඩුවෙලා. කාන්තාවන් අධ්‍යාපනයෙන් ඉදිරියට ඇවිත්, ශ්‍රම බලකායට දායකත්වයක් දෙන්නෙ නැහැ. එකට හේතු තියෙනවා. කාන්තාවන්ට ගෙදර තියෙන වගකීම්, සංස්කෘතික සීමා බලපානවා. ඔවුන්ට ආරක්ෂිත පොදු ප්‍රවාහනයක් නැහැ. දරුවන් ලැබුණාම කාන්තාවන්ට වගකීම් වැඩියි. අපි නීතියක් හරහා මව්වරුන්ට රාජකාරී කරන ස්ථානයේදී වුණත් මව්කිරි දෙන්නට නීතිමය අයිතිය ලබාදුන්නා. ඒ කාන්තාවන්ව ශක්තිමත් කරන්නට. මේ අයවැයේදී දිවා සුරැකුම් මධ්‍යස්ථාන වැඩි කරන්න සැලසුම් කළා. ආරක්ෂිතව දරුවා තබන්නට සහ මවට මානසික නිදහසක් ඇතිව වැඩ කරන්නට පසුබිම සලසන්න අපට ඕනෑ වුණා. කාන්තා ශ්‍රමයට සාධාරණයක් ඉටු කරන්න තවත් පියවර අපි සැලසුම් කළා. කෙටි කාලයක් තුළ කියන්න පුලු‍වන් සැලසුම් කිහිපයක් පමණයි අපි ඉදිරිපත් කළේ. රටට දීර්ඝකාලීනව වැදගත් වෙන සැලසුම් ගොඩක් අපට තිබුණා. ඒ සියල්ල දැන් මඟ ඇණහිටලා.

හොර අගමැතිට විරුද්ධව පෙරමුණ ගත්තේ ජ.වි.පෙ

0

ජනතාවිමුක්ති පෙරමුණ

විජිත හේරත්

රටතුළ පවතින දේශපාලන කුමණත‍්‍රණය පරාජය කිරීම සදහා ජනතා වීමුක්ති පෙරමුණ ගනු ලබන ඉදිරි ක‍්‍රියා මාර්ග මොනවාද?
මෙම කුමණ්ත‍්‍රණය ක‍්‍රියාත්මක වෙන්නේ පියවරෙන් පියවර. ඒ නිසා එහි හැම පියවරක්ම පරාජය කල යුතු වෙනවා. ජනාධිපතිවරයාගේ නියෝග මත නිකුත් කල පාර්ලිමෙන්තුව විසුරුවීමේ උත්සහය පරාජය කිරීම ලංකාවේ ප‍්‍රජාත‍්‍රන්ත‍්‍රවාදය දිනා ගැනීමේ මාවතේ විශාල ජයග‍්‍රහණයක්. එහිදී ලංකාවේ වමේ ව්‍යපාරය වශයෙන් දෙගිඩියවකින් තොරව ඊට එරෙහි ක‍්‍රියාමාර්ග අප ගනු ලැබුවා. නමුත් එය අත්හිටුවීමේ නියෝගයෙන් පමණක් මෙම කුමන්ත‍්‍රණය පරාජය කළ නොහැකියි. අධිකරණ නියෝගයෙන් පරාජය වුනේ මෙම කුමන්ත‍්‍රණයේ දෙවන පියවරයි. අනෙක් කාරණය තමයි පාර්ලිමේනතුව තුළ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදීව බහුතරය පෙන්වමින් අප මෛත‍්‍රී, මහින්ද කුමන්ත‍්‍රණයේ තෙවන පියවරත් පරාජය කර තිබෙනවා. තවද අපි හොර අගමැතිට විරුද්ධව බහුතර බලය තහවුරු කරමින් විශ්වාස භංගයත් සම්මත කර පෙන්වා තිබෙනවා. මෙම අවස්ථාවේදී ඉදිරියට පැමිණ පෙරමුණ ගත්තේ ජවිපෙයි එය අපේ වගකීමක්.

මේ තත්ත්වය යටතේ ජනාධිපති වරයා විසින් යම් හෙයකින් නැවත වරක් පාර්ලිමෙන්තුව කල් තැබීමක් සිදුකල හොත්
අපි විස්වාස කරන්නේ නෑ මහින්ද, රනිල්, මෛත‍්‍රීපාල තුන් කට්ටුව ඉතාම සරල විදිහයට බලය අතහැර යයි කියලා. ඒක එතරම් සරල කාරණයක් නම් මේ ව්‍යවස්ථා අර්බුදය නිර්මාණය වෙන්නේ නෑ. ඇත්ත ඒකයි. ජනාධිපතිවරයාගේ වචනවලින් කියනවානම් තව තුරුම්පු තියෙනවා වෙන්නත් පුළුවන්. ඒ කිසිවක් නීතිය යුක්තිය ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය යන සාධකවලට අදාළ නෑ. ඒ සියල්ල හිතුවක්කාර අත්තනොමතික කම්. ඒ සියළු අත්තනෝමතිකම් පරාජය කිරීම සඳහා ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ ඉදිරියට එනවා. අපේ වගකීම තමයි. රට තුළ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය හා ව්‍යවස්ථාපිත අයිතිවාසිකම් දිනාග ැනීම සදහා අරගල කිරීම.

ජ.වි.පෙට‍ පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂය යෝජනා කලා නේද ඇති වී ඇති ව්‍යවස්ථා කුමන‍්‍රත‍්‍රණය පරාජය කිරීම සදහා තමන් සමග එක්වන ලෙස. ඒ සම්බන්ධයෙන් ඔබලාගේ අදහස මොකද්ද?
සමහර අයට එක එක දේවල් හිතිලා හිටපු ගමන් ඒවා මාධ්‍යට කියන්න පුළුවන් එවැනි ප‍්‍රකාශ අපි අදාළ කර ගන්නේ නැ. මේ රටේ වම තමයි ජනතා වීමුක්ති පෙරමුණ කියන්නේ එතනින් එහා මොන වමක්ද ඒ නිසා ජවිපෙට සමාජ වගකීම කර‍ගෙන යන්න උගන්වන්න දෙයක් නැති බව රටේ ජනතාව දන්නවා. පිරිසක් ඉන්නවා රටේ දේශපාලන සිදුවීමක් වෙච්ච ගමන් වම හොයන්න පටන් ගන්නවා වමට දේශපාලනය උගන්වන්න දේශණ දෙනවා. ඒ අපිට ඒ අයට කියන්න තියෙන්නේ ජවිපේ තමයි වම.

ඒ කියන්නේ වමේ එකතුවක් සම්බන්ධයෙන් පෙරටුගාමී යෝජනාව ප‍්‍රතික්ෂේප කරන බවද?
වම දකුණ මාරු වෙච්ච එහෙම වෙලා තමන්ගේ සාමාජීකයන් නොමග යවපු අය වම මොකද්ද කියා හදුනාගත යුතුයි.

20 වෙනි සංශෝධනය සම්බන්ධයෙන් ජවිපේ අදහස?
සිද්ධවෙලා තියෙන දේශපාලන කුමන්ත‍්‍රණ වලින් පැහැදිලියි. නේද පාර්ලිමේන්තු ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය ශක්තිමත් කල යුතු බව රටේ තනි පුද්ගලයෙකුට පුළුවන් එක් රැයකින් මුළු රටම අරාජකත්වය වෙතට ඇදලා දාන්න. අනාගතයේදී මෙවැනිම තත්ත්වයන් ඇතිවීම වැළැක්විය යුතුයි. තනි පුද්ගලයෙකුගේ බල අරගලයකට රටක් යට කරන්න දෙන්න අපි සූදානම් නෑ. 20 සංශෝධනය අවශ්‍ය වන්නේ එය වැළැක්වීම සදහායි. මෙම අර්බුධය නිසා රටේ අර්ථිකය කෙතරම් පහළට වැටුණද එකට වගකියන්න ඕනේ මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපති වරයායි.

ධම්මික ප්‍රියදර්ශන

දේශපාලනය, ව්‍යවස්ථාව සහ චර්යාධාර්මිකත්වය

0

 

 

පසුගිය ‘අනිද්දා’ පත්‍රයේ ආචාර්ය නිර්මාල් රංජිත් දේවසිරි මහතා ලියා තිබුණු ‘දේශපාලන ව්‍යවස්ථාමය තලයෙන් ආචාරධර්ම තලයට’ යන අනගි රචනාවට ඌන පූරණයක් ලෙස මෙම ලිපිය ලියන්නෙමි.

ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ක්‍රමයක දේශපාලනයට ආචාරධර්මික ආවේශය ලැබෙන ප්‍රධාන මූලාශ්‍ර දෙකක් තිබේ. පළමුවැන්න, සමාජයේ දේශපාලන විඥානය හැඩගස්වන දේශපාලන මතවාදයි. දෙවැන්න, මනුෂ්‍ය ප්‍රජාවත් දේශපාලන ප්‍රජාවක් ලෙස, එනම් රාජ්‍යයක් ලෙස, සංවිධානය වී සිටින විට, එම රාජ්‍යයේ අණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවට පදනම් වන චර්යාධාර්මික මූලධර්මයි. “ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවාදය” සහ “ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවාදීමය චර්යාධර්ම” යන සංකල්පවලින් හඳුන්වන්නේ මෙම දෙවැන්නයි.

අනාගත ජනාධිපති වීමට අපේක්‍ෂාවෙන් සිටින ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මහතාට පුවත්පත් තීරුලිපි ලියාදෙන අයගේද ප්‍රහාරයට මේ දිනවල ගොදුරු වී තිබෙන ‘ලිබරල්වාදය’ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී දේශපාලන සහ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවාදීමය චර්යාධර්ම සකස් කිරීමට කර ඇති දායකත්වය ගැන කෙටියෙන් හෝ මතක් කර ගැනීම මෙහිදී අපට ප්‍රායෝජනවත්ය.

චර්යාධාර්මික දේශපාලනය
දේශපාලනයට චර්යාධාර්මික පදනමක් තිබිය යුතුය යන අදහස ලිබරල්වාදයට බොහෝ කලකට පෙර ලෝකයේ පැවැති අදහසකි. එහි නිර්මාතෘවරුන් වන්නේ සම්භාව්‍ය චීනයේ සිටි කොන්ෆියුසියස් පඬිතුමා, සම්භාව්‍ය ඉන්දියාවේ සිටි බුදුන් වහන්සේ සහ ධර්මාශෝක අධිරාජ්‍යයා සහ සම්භාව්‍ය ග්‍රීසියේ සිටි ප්ලේටෝ සහ ඇරිස්ටෝටල් යන පඬිවරුය. ඒ හැම දෙනාගේම චින්තනවල තිබුණු දේශපාලන චර්යාධාර්මිකත්වයේ(Political morality) අදටද අදාළ වන පොදු ලක්ෂණ කිහිපයක් තිබිණ. ඒවා මෙසේය.

* දේශපාලන බලයට තිබිය යුත්තේ එකම අරමුණකි. එය නම් රටවැසියන්ගේ පොදු යහපතයි.
* පාලකයන් සමාජයටත්, වැසියන්ටත් වගකිව යුතුය. එම වගකීම සහ වගවීම, දේශපාලන බලය භාවිත කිරීමේ චර්යාධාර්මික යුතුකමකි.
* දේශපාලන බලය ප්‍රජාපීඩක ලෙස අවභාවිත කිරීම නොකළ යුතුය.
දහහත්වැනි සියවසේ සිට යුරෝපයේ වර්ධනය වූ ලිබරල්වාදී දේශපාලන චින්තනය සහ මෙම සම්භාව්‍ය ග්‍රීක ඉන්දියානු සහ චීන දේශපාලන චින්තනය තුළ තිබි චර්යාධාර්මික සමානත්වය පුදුම එළවනසුලුය. එම සමානත්වයන් වනාහි, වෙනස් ඵෙතිහාසික තත්ත්වයක් තුළ පවා, දේශපාලන බලය පිළිබඳව තිබුණු එක් අතිමූලික අනතුරක් වැළැක්වීම උදෙසා ගොඩනැගුණු ඒවාය. එම අනතුර නම්, දැනට ජනාධිපති සිරිසේන මහතා කරන්නාක් මෙන් දේශපාලන බලය තම පුද්ගලික න්‍යාය පත්‍රවලට සේවය කරන පරිදි අවභාවිත කිරීමත්, හිටපු ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්‍ෂ මහතා කළාක් මෙන් ප්‍රජාපීඩක සහ මර්දනකාරී ලෙස අවභාවිත කිරීමත් යන දෙකයි.

සම්භාව්‍ය ලිබරල්වාදී දේශපාලන චින්තනය 17 සහ 18 වැනි සියවස්වල වර්ධනය වූයේ, යුරෝපයේ පශ්චාත් මධ්‍යකාලීන යුගයේ පැවැති අතිශයින් මර්දනකාරී, හිතුවක්කාර සහ ප්‍රජාපීඩක, ඒකබලවාදී රාජාණ්ඩු ක්‍රමයට විකල්ප දේශපාලන ඉදිරි දර්ශනයක් ගොඩනැගීමේ දාර්ශනික ප්‍රයත්න ලෙසයි. සැම චින්තනය ගොඩනැගූ චින්තකයන් සියලු දෙනාම, සම්භාව්‍ය ග්‍රීක දර්ශනවාදයේත්, යුරෝපීය ක්‍රිස්තියානි ධර්මයේ තිබුණු රැඩිකල් මානුෂවාදී ධාරාවන්ගේත් උරුමකරුවෝ වූහ. දේශපාලනයේ “චර්යාධාර්මිකත්වයේ” සාම්ප්‍රදායික උපකල්පනය වූයේ පාලකයන්ගේ බලය අයුතු ලෙස අවභාවිත කිරීම වැළැක්වීමට ඇති සීමාව වන්නේ දෙවියන් වහන්සේට ඇති බය සහ උත්තර දීමේ වගකීමය යන්නයි. ලිබරල්වාදී දාර්ශනිකයන් කෙළේ, ‘දෙවියන් වහන්සේට වගකීම’ වෙනුවට ‘මහජනයාට වගකීම’ යන්න දේශපාලන බලයේ සීමාව බවට ආදේශ කිරීමයි. මධ්‍යකාලීන ඒකබලවාදී රාජාණ්ඩුවාදයේ අත්දැකීම් පසුබිම් කොටගෙන, යුරෝපීය ලිබරල්වාදී දාර්ශනිකයන් ඉදිරිපත් කළ දේශපාලන චින්තනයේ පහත සඳහන් ප්‍රධාන ප්‍රවාද අඩංගු විය.

* දේශපාලන බලය වනාහි ප්‍රජාපීඩක, මර්දනකාරී සහ හිතුවක්කාර ලෙස පාලකයන් විසින් අවභාවිත කරනු ලැබීමේ නිසර්ග හැකියාව ඇති දෙයකි.
* එම හැකියාව වැළැක්වීමටත්, දේශපාලන බලය මහජනතාවගේ පොදු යහපත වෙනුවෙන් යෙදවීමටත් ඇති මග වන්නේ දේශපාලන බලය භාවිත කිරීම සම්බන්ධව, ප්‍රකාශිත සීමා පැනවීමයි. බලය පාවිච්චි කිරීම, එම සීමා ඇතුළත පමණක් සිදුකිරීමයි.
* ව්‍යවස්ථාදායකයේ පරමාධිපත්‍යය, ව්‍යවස්ථාදායකය මහජන පරමාධිපත්‍යයේ ප්‍රධාන නියෝජිත ආයතනය ලෙස සැලකීම සහ ව්‍යවස්ථාදායකය විධායකයෙන් ස්වාධීනව පැවතිය යුතුය යන මූලධර්ම
* අගමැතිවරයා සහ කැබිනට් මණ්ඩලය විධායකයේම කොටසක් වුවත්, අගමැති සහ කැබිනට් මණ්ඩල නියම වශයෙන් සම්බන්ධතා පවත්වන්නේ පාර්ලිමේන්තුව, එනම් ව්‍යවස්ථාදායකය සමගය. විධායකයේ ප්‍රධානියා සමග ඇත්තේ නාමික සම්බන්ධතාවකි.
රාජ්‍ය බලය ප්‍රජාපීඩක ලෙස අවභාවිත කිරීම වැළැක්වීමට නම්, බලය එක පුද්ගලයෙකු හෝ එක ආයතනයක් වෙත හෝ කේන්ද්‍රවීම වළක්වන පරිදි ආණ්ඩුවේ ව්‍යුහය සකස්විය යුතුය. පසුකාලයේදී බලතල වෙන් කිරීම සහ සංවරණ හා තුලන ක්‍රම ලෙස වර්ධනය කරන ලද්දේ මෙම මූලධර්මයයි.
* පාලකයින් විසින් පුරවැසි නිදහස හිතුවක්කාර ලෙස උල්ලංඝනය කරමින් දේශපාලන බලය අවභාවිත කිරීම වැළැක්වීමට නම්, පුරවැසි අයිතිවාසිකම්වල අනුල්ලංඝනීයත්වය ව්‍යවස්ථාවෙන්ම සහතික කළ යුතුය. නීතියේ ආධිපත්‍යය පිළිබඳ මූලධර්මයත්, මූලික අයිතිවාසිකම් ප්‍රඥප්තියක් ව්‍යවස්ථාවේ අනිවාර්ය අංගයක් කිරීමත් නූතන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී දේශපාලන භාවිත ලෙස වර්ධනය වූයේ මේ නිසාය.
* ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය යනු මිනිසාගේ පාලනය නොව, නීතියේ පාලනය වේ යන මූලධර්මයයි.

ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවාදය
අප ඉහත කෙටියෙන් හඳුනාගත් මූලධර්ම කිහිපය නූතන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී න්‍යායේ හඳුන්වන සංකල්පයක් තිබේ. එය නම් “ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවාදය” (Consitutionalism) යන්නයි. නූතන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවාදය නියෝජන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ආණ්ඩුක්‍රමය සමග අත්‍යන්තයෙන්ම බැඳී තිබෙන, ලිබරල් දේශපාලන දර්ශනය මත ගොඩනැගුණු දේශපාලන, නෛතික සහ චර්යාධාර්මික මූලධර්මයි. ලංකාවේ වර්තමාන අර්බුදය තුළින් මතුවන ප්‍රධාන කාරණයක් නම් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව ගැන කථාකරන අය, ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවාදයේ මූලධර්ම ගැන නොසලකා හැරීමයි. මෙම දේශපාලනඥයන්, නීතිඥයන් පමණක් නොව අධිකරණයද සතු අඩුපාඩුවකි. ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ කරුණු ගැන දී තිබෙන ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ නඩු තීන්දුවල ඇති ප්‍රධාන දුර්වලතාවක් නම්, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවාදය තුළ පදනම් වූ නෛතික දර්ශනවාදයේ ප්‍රතිමානීය (normative) මූලධර්ම ගැන ලංකාවේ අධිකරණ චින්තනය දක්වන අඩු සැලකිල්ලයි. ඒවා ගැන උනන්දුව දක්වා තිබුණේ විනිශ්චයකාවරුන් කිහිප දෙනෙකි. අභාවප්‍රාප්ත මාක් ප්‍රනාන්දු විනිශ්චයකාරතුමා ඒ පිළිබඳ අග්‍රගණ්‍ය නිදසුනයි. ලංකා නීති ක්‍ෂේත්‍රයේ ශාස්ත්‍රීය විශාරදයන් වූ නඩරාජා, ජී.එල්.පීරිස්, ජෝසප් කුරේ, මාර්ක් කුරේ මෙන්ම දැන් විශ්වවිද්‍යාලයේ සිටින නීති විශාරදයන්ගේ කෘතිවලද නැත්තේද, මෙම නීතිය පිළිබඳ ප්‍රතිමානීය ප්‍රවේශයයි.
ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවාදී චින්තනයක් ලංකාවේ නොමැතිවීමට සමාන්තරව යන තවත් අඩුවක් අප රටේ තිබේ. එනම් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව පාවිච්චි කිරීම සහ අර්ථකථනය කිරීම යන කාරණා දෙකෙහිදීම ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාමය චර්යාධර්මවලට කැපවීම (Constitutional Morality) ගැන සම්පූර්ණයෙන් නොසලකා හැරීමයි. ජනාධිපතිතුමා පසුගිය කාලයේ ආණ්ඩුක්‍රම වගන්ති පාවිච්චි කළ ආකාරයත්, ඒවා නිවැරදි යයි කියමින් එතුමාගේ නීති උපදේශකයන් අධිකරණයේත් එළියේත් කළ තර්කත් දෙස බලන විට මේ කරුණ හොඳින්ම පෙනේ. එජාපයේ නීතිඥයන් අතර පවා අද පවත්නා අර්බුදය තුළ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාමය චර්යාධර්ම ගැන විවෘතව සාකච්ඡා වන්නේ නැත.
‘ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාමය චර්යාධර්මවලට කැපවීම’ යනුවෙන් අදහස් වන්නේ, දේශපාලන බලය පාවිච්චි කිරීමේදී තිබිය යුතු ස්වයං-හික්මීම, සමාජයේ ඇති බහුත්වවාදයට ගරුකිරීම, ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාමය ක්‍රියාවලියට ගරුකිරීම, මහජන පරාමධිපත්‍යය තමන් සතුව ඇතැයි රාජ්‍යයේ එක් එක් ආයතන වෙන වෙනම කරන අයිතිවාසිකම් ප්‍රකාශ දෙස සැකයෙන් බැලීම, “පුරවැසි නිදහස’‘ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව සහ නීතිය අර්ථකථනය කිරීමේත්, දේශපාලන ආයතනවල චර්යාවේත් පදනම ලෙස සැලකීම යන මූලික ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී මූලධර්මවලට ගරුකිරීමයි. මේ අනුව ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව ක්‍රියාවට නගන්නාවූත්, එහි එක් එක් වගන්ති පාවිච්චි කරන්නාවූත්, ඒවා අර්ථකථනය කරන නීතිඥයන් මෙන්ම විනිශ්චයකාරයන්ද, තම හෘදය සාක්ෂියෙන් විමසිය යුතු කරුණක් තිබේ. එය නම්, මාගේ මේ ක්‍රියාව, ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාමය චර්යාධාර්මික මූලධර්ම උල්ලංඝනය කරන්නේද, නැද්ද යන්නයි. ජනාධිපති සිරිසේන මහතා පසුගිය ඔක්තෝබර් 26 දාත්, ඉන් සතියකට පසුවත් මේ ප්‍රශ්නය තමාගෙන්ම ඇසුවේ නම් අද අප රටේ තිබෙන මේ මහා අර්බුදය ඇති නොවන්නට තිබිණ.

පාඩම
මෙයින් අප උගත යුතු පාඩම කුමක්ද? ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් තිබීම පමණක් රටක ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට, යහපාලනයට සහ දේශපාලන ස්ථාවරභාවයට ප්‍රමාණවත් නැත. ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවාදය සහ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාමය ආචාරධාර්මිකත්වය ගැනත්, රටක ශක්තිමත් චින්තන සම්ප්‍රදායක් තිබිය යුතුය. අප රටේ ඇත්තේ දෙකම නැති හිස් අවකාශයක සාදන සහ උල්ලංඝනය කරන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවකි.

අවසාන වශයෙන් ‘චර්යාධාර්මිකත්වය’ යන වචනය ගැන යමක් කිව යුතුව තිබේ. එය ඵදර්කසඑහ යන ඉංග්‍රීසි වචනයට මා භාවිත කරන සිංහල පදයයි. එය ‘සදාචාරවාදය’ යන සිංහල වචනයේ ඇති පටු අර්ථය ඉක්මවා යන්නකි. ලංකාවේ බොහෝ දෙනා ‘සදාචාරවාදය’ යන වචනය තේරුම් ගන්නේ සද්-ආචාර යන එහි සම්භාව්‍ය සහ පොහොසත් අර්ථයෙන් නොව, සමහර පටු මාක්ස්වාදීන් හඳුන්වා දී ඇති “ආගම්වාදී” අර්ථයෙනි. ඊට වෙනස්ව දේශපාලන සිතීමේදී අප එය භාවිත කළ යුත්තේ එහි ලෞකිකවාදී, සමාජ දේශපාලන වටිනාකම් සහ ප්‍රතිමානීය නිෂ්ඨාවන්වලට සම්බන්ධ අර්ථයෙනි.■

මහමැතිවරණයකින් අයිතිවාසිකම් කඩවෙන්නේ කොහොමද?

0

 

 

මහ මැතිවරණයකින් අයිතිවාසිකම් කඩවෙන්නේ කාගේදැයි අසන පෝස්ටරයක් මේ දවස්වල කොළඹ තාප්පවල වරින්වර අලවා තිබෙනු දක්නට ලැබේ. පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී මහින්ද රාජපක්‍ෂද ඒ පෝස්ටරයේ තිබෙන අදහස තමාගේ කතාවකදී උජාරුවෙන් උපුටා දක්වා තිබේ.

මේ මොහොතේ මහ මැතිවරණයක් අවශ්‍ය වන්නේ මන්ත්‍රී රාජපක්‍ෂ ඇතුළු ඔවුන්ගේ ගෝලබාලයන්ටය. මේ පෝස්ටරයේ හිමිකරු වන යුතුකම සංවාද කවය නමැති සංවිධානයද මහින්ද රාජපක්‍ෂගේ ගෝලබාල සංවිධානයක් මිස අන් යමක් නොවේ. රට, ජාතිය ආගම වෙනුවෙන් වැඩකරන බව කිව්වත්, යුතුකම කවයේ පරම අභිලාෂය, මහින්ද රාජපක්‍ෂ වටා සිංහල බෞද්ධ පිරුවටය පොරවා, ඔහු වෘකයකු මෙන් කියන කරන හැම බලලෝභී, විනාසකාරී දෙයක්ම පිරිපහදු කිරීමයි. වෙනත් විදියකින් කියනවා නම්, ඔවුන් කරන්නේ සිංහල බෞද්ධ අරමුණු වෙනුවෙන් මහින්ද රාජපක්‍ෂ හැඩගස්වාගැනීම නොව, මහින්ද රාජපක්‍ෂට අවශ්‍ය විදියට සිංහල බෞද්ධ චින්තන කුලකය හැඩගස්වා දීමයි. ඊට වඩා අන්තේවාසිකයන්ගෙන් බලාපොරොත්තු විය හැක්කේ කුමක්ද?

ඔවුන් අසන ප්‍රශ්නය, එනම්, මහ මැතිවරුණයකින් අයිතිවාසිකම් කඩවන්නේ කාගේද? යන්න බැලූ බැල්මට ඇත්තක් සේ පෙනෙන දෙයකි. ඇත්ත තමයි, මහ මැතිවරණයකදී ඡන්දය පාවිච්චි කරන්නේ මහජනතාව නොවැ. ඉතින්, ඔවුන්ගෙන් අසන්නට හදන විට එයින් අයිතිවාසිකම් කඩවෙනවායැයි කියන්නේ කවුරුද?

එහෙත්, ඇත්ත හා සාධාරණය ඉන් සපුරා වෙනස්ය.
අප ඉන්නේ පුරාණ ග්‍රීසියේ ඇතැන්ස් නුවර නොවේ. එදා ඇතැන්ස්වලදී නම්, හැම දෙයක් ගැනම තීරණය කරන්නට නගරවාසීන් එක තැනකට කැඳවා ඔවුන්ගේ මතය විමසන අන්දමේ ඍජු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයක් තිබිණ. එහෙත්, ඒ වෙනුවට නියෝජන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ලෝකයේ ඇතිවී දැන් බොහෝ කල් ගතවී තිබේ. ඒ අනුව, මහජනතාවගේ පරමාධිපත්‍යය දැන් ක්‍රියාත්මක වන්නේ ඔවුන් විසින් වරින් වර පත්කෙරෙන ඔවුන්ගේම නියෝජිතයන් හරහාය. ඒ තත්ත්වය යටතේ, ප්‍රශ්නයක් පැනනගින හැම මොහොතකම මහජනතාව කැඳවා ඔවුන්ගේ මතය විමසීමේ අවශ්‍යතාව පැනනගින්නේ නැත. ඒ වෙනුවට කරන්නේ, නිශ්චිත කාලාන්තරයකට මහජන නියෝජිතයන් පත්කොට, එම කාල අන්තරය තුළ ඔවුන්ගේ මතය අනුව අවශ්‍ය නීති පැනවීමයි. මේ ඇත්ත පහේ ශිෂ්‍යත්වයටත් උගන්වන තරමේ පහළ දැනුමකි. එහෙත්, රට විනාසයට දක්කන්නට දිවිහිමියෙන් කැපවී සිටින අන්තවාදීහු මේ ඇත්ත පවා විකෘතිකර මහජනතාව ගොනාට අන්දවන්නට තැත් දරති.

මහමැතිවරණයක් පැවැත්වෙන්නේ අවුරුදු පහකට වරකි. මහමැතිවරණයකදී තමන්ගේ නියෝජිතයන් තෝරා පාර්ලිමේන්තුවට යවන ඡන්දදායකයා, ඒ මොහොතේ පැමිණ සිටින වැදගත් පූර්ව නිගමනයක් තිබේ. එනම් තමන් තෝරා පත්කර යවන මේ නියෝජිතයා අවුරුදු පහක් තමන්ගේ නියෝජිතයා හැටියට කටයුතු කරනු ඇත කියාය. ඒ අනුව, 2015 අගෝස්තු 17වැනිදා, තමන්ගේ නියෝජිතයන් තෝරා පාර්ලිමේන්තුවට යැවූ මහජනතාව ඒ අවස්ථාවේදී සාධාරණ හා නීත්‍යනුකූල ලෙස කල්පනා කළේ, තම නියෝජිතයන් අවුරුදු පහක් දක්වා එනම්, 2020 අගෝස්තු දක්වා එම නියෝජිතත්වය දරනු ඇත කියාය.

යම් හෙයකින් ඒ අවුරුදු පහට පෙර ඔවුන්ගේ නියෝජිතත්වය නැතිවිය හැකිද? හැකිය. එහෙත්, ඒ ජනාධිපති හෝ අන් පුද්ගලයන් පිරිසකගේ වුවමනා එපාකම අනුව නොවේ. රටේ උත්තරීතර නීතිය වන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවට අනුවය. ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව ඒ ගැන පැහැදිලිව කියයි. එසේ විය හැක්කේ අවස්ථා දෙකකදී පමණි. පළමුවැන්න, සිය පළමු රැස්වීම පවත්වා, අවුරුදු හතරහමාරකට පසු, ජනාධිපතිවරයා විසින් පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීමයි. දෙවැන්න, එම අවුරුදු හතරහමාරක කාලයට පෙර, තමන් විසිර යායුතුයැයි පාර්ලිමේන්තුව විසින්ම යෝජනාවක් ඉදිරිපත්කොට එය මන්ත්‍රීවරයන් තුනෙන් දෙකකගේ අනුමැතියෙන් සම්මත කරගැනීමයි. මේ අවස්ථා දෙකේදී පමණක්, නියමිත අවුරුදු පහක කාලයට පෙර පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා මහ මැතිවරණයකට යෑමට හැකිය. එසේ නොවන කිසිම අවස්ථාවක්, නීත්‍යනුකූල නොවේ.

දැන් උද්ගත වී ඇත්තේ ඒ අවස්ථාවයි. සිය ජනවරම, ඒ ජනවරමේ පොදු හතුරා වුණු රාජපක්‍ෂට පාවාදුන් මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා නීති විරෝධීව පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීමට නියම කළේය. ( එහෙත්, ඒ නියෝගය වුවද මේ වන විට ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය විසින් අත්හිටුවනු ලැබ තිබේ. )

මේ අවස්ථාවේ මහමැතිවරණයකින් මිනිසුන්ගේ අයිතිවාසිකම් කඩවන්නේ ඒ හේතුව නිසාය. තමන් අවුරුදු පහකට පත්කළ ආණ්ඩුවක්, කිසිම සාධාරණ හේතුවක් නොමැතිව, සම්පූර්ණයෙන් නීතිය නොතකා හරිමින් එක් පුද්ගලයකුගේ හෝ පුද්ගල කණ්ඩායමකගේ බල තණ්හාව වෙනුවෙන් විසුරුවා හැරීමට නියෝග කිරීම නිසා, අයිතිවාසිකම් කඩවන්නේ, 2015 අගෝස්තුවේදී මේ ආණ්ඩුව පත්කළ මහජනතාවගේය. යුතුකමේ පෝස්ටර්කාරයන් ජනතාවට නොකියන ඇත්ත එයයි.

යුතුකමේ මේ තර්කය හරි නම්, ඕනෑම කාලයක තමාට හිතුණු වෙලාවක පවතින ආණ්ඩුව විසුරුවා හැර මහමැතිවරණයකට යෑමට ඒ මොහොතේ සිටින ජනාධිපතිවරයාට හැකිය. උදාහරණයකට, මේ මොහොතේ බලයේ සිටියේ මන්ත්‍රී රාජපක්‍ෂගේ ආණ්ඩුවක් නම්, හිතුමනාපේ එය විසුරුවා හැර ජනාධිපති සිරිසේන මහ මැතිවරණයක් නියම කළහොත්, මේ කියන යුතුකමේ අන්තවාදීන් ඔහුගේ ඒ අත්තනෝමතික පියවරත් සාධාරණය කරන්නේද? නැතිනම්, ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ වගන්ති උපුටා දක්වමින්, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී මූලධර්ම ගැන මෛත්‍රීපාල සිරිසේනට පාඩම් උගන්වමින්, ‘සිරිසේන.. සිරිසේන..’ කියමින් ඔහු අවමානයට පත්කරමින් වෛරයෙන් දෙස්දෙවොල් තබන්නේද?
අනෙක් අතට, මැතිවරණ පැවැත්වීමෙන් පමණක් රටක් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී වන්නේවත්, එයින් මහජනතාවගේ අයිතිවාසිකම් රැකෙන්නේවත් නැත. එහෙම බලනවා නම්, පසුගිය රාජපක්‍ෂ පාලන කාලය රටේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය හොඳින්ම ආරක්‍ෂා වුණු මිනිසුන්ගේ අයිතිවාසිකම් හොඳින්ම රැකුණු කාලය හැටියට ඉතිහාසගත විය යුතුය. එහෙත්, ඇත්ත කුමක්ද? ජනාධිපතිවරණයේදී මහජනතාවගේ බදු මුදල් කෝටි හැටක් වියදම් කොට ඡන්ද අල්ලසක් හැටියට සිල්රෙදි බෙදීමට වරදකරු බවට ජනාධිපති ලේකම්වරයාම පත්වීමයි. ඒ කාලයේ ඡන්ද පැවැත්වුණු ‘අයිතිවාසිකම් රැකෙන ආකාරය’ ගැන තිබෙන හොඳම සංකේතය එයයි. මහින්ද රාජපක්‍ෂ කාලයේ අවුරුද්දකට දෙකක් තුනක් බැගින් විවිධ ඡන්ද විමසීම් පැවැත්වුණු බව ඇත්තය. එහෙත්, ඒ කාලයේ රටේ නොතිබුණේම ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයයි. එනිසා, මහජනතාවගේ අයිතිවාසිකම් රැකුණේද නැත. මහජන මුදල් හිතූ සේ කාබාසිනියා කරමින්, ඡන්ද අල්ලස් දෙමින්, රට පුරා කටවුට් පුරවමින්, රාජ්‍ය සම්පත් අවභාවිතයේ යොදවමින්, මැතිවරණ කොමිසම කිසිදා නොපිහිටුවමින්, උඩින් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සළුපිළි පැළඳගෙන රාජපක්‍ෂවරුන් මහජන මතය දූෂණය කළ ආකාරය රටේ හැමෝම අත්දැකීමෙන්ම දනිති. ඒ කුණු ගඳ ගහන ජඩ පාලනය දේශප්‍රේමයේ කඩතුරාවෙන් වසා සාධාරණය කළවුන්ට, අදත් එය සාධාරණය කරනවුන්ට, මේ මොහොතේ මිනිසුන්ගේ අයිතිවාසිකම් ගැන කතාකරන්නට කිසිම අයිතියක්, සදාචාරයක් නැත.

ජනාධිපතිවරයා පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීමට නීති විරෝධී නියෝගය කළ දින සවසද, ඒ කියන්නේ විසුරුවා හරින්නට පැය දෙක තුනකට පෙරද, අලුත් ඇමතිවරු දිවුරුම් දුන්හ. ඒ වන විට රාජ්‍ය ඇමතිවරුන් හැටියට හිටි සමහරු කැබිනට් ඇමතිවරුන් බවට පත්කරන ලදහ. ලජ්ජා නැතිව ඇමතිකම්වල පත්වීම් ලිපි දෙද්දී, තව පැය දෙක තුනකින් තමා පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවන බව ජනාධිපතිවරයා නොදැන සිටියේද? එසේ නම් මේ ඇමතිකම් දුන්නේ කුමටද? පැහැදිලිය. 2015 ජනවාරියේදී මෙන්ම, මුළු රාජ්‍ය බලය, රාජ්‍ය සම්පත් සියල්ල තමා අතේ තබාගනිමින් මැතිවරණයකට යෑමටය. එයින් ජනතාවගේ අයිතිවාසිකම් රැකෙන්නේ කොහොමද? ආණ්ඩුවක් නැති තැන, ඊට පැය ගණනකට පෙර පත්වුණු ඊනියා ඇමතිවරුන් වාහන ඇතුළු සියලු ඇමති වරප්‍රසාද භුක්තිවිඳිමින් සිටින විට ඒවාට බදු ගෙවන්නේ කවුද? මෙවැනි විනාසකාරී පසුබිමක අයිතිවාසිකම් රැකේද?

එනිසා, රටේ සියලු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී හරයන්, නීතිය වළපල්ලට යවා හෝ තමන්ට විරුද්ධකාරයන් නැති භංගස්ථාන කළ යුතුයැයි කියන මේ ඊනියා යුතුකම්වාදීන්, සමාන වන්නේ සිංහල බෞද්ධ සංස්කෘතික හරයන් අගයකරන්නවුන් පිරිසකට වඩා, මහාකාලිට වන්දනා කරන, ඇඟපුරාම ද්වේෂය හා වෛරය තවරාගත් ගෝත්‍රික අන්තවාදීන් පිරිසකටය.■

තිවංක සපරමාදු

නීතිපතිගේ පිරිහීම නසා ගැනීම මොනවා කිව්වත්..

0

 

ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන විසින් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා විරෝධී ව පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීමට කළ නියෝගය පිළිබඳ නඩු කටයුතු සම්බන්ධයෙන් නීතිපතිවරයා දක්වන හැසිරීම, නීතියේ පාලනය ගැන උනන්දුවක් දක්වන බොහෝ පිරිස්වල කනස්සල්ලට හේතු වී තිබේ.

නීතිපතිවරයා යනු රජයේ නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවේ ප්‍රධානියා ය. රජය වෙනත් පාර්ශ්වයකට එරෙහි ව නඩු කියන විට ද, රජයට එරෙහි ව කිසිවකු නඩු කියන විට ද, රජය වෙනුවෙන් පෙනී සිටීම නීතිපතිවරයා කරයි. එහෙත්, එහි අර්ථය ඒ තරම් සරල රේඛීය නොවේ. හැම විට ම රජයේ ස්ථාවරය, රජයේ නිලධාරීන්ගේ ස්ථාවරය නඩුවල දී කියන්නට ඔහු බැඳී නැත.

මූලික අයිතිවාසිකම් නඩුවල දී, රජයේ නිලධාරීන් වෙනුවෙන් නීතිපතිවරයා පෙනී සිටින නමුත්, අදාළ රජයේ නිලධාරියා බැලූබැල්මට ම මූලික අයිතිවාසිකම් කඩ කර ඇති බව පැහැදිලි වන විට, එම නිලධාරියා වෙනුවෙන් ඕනෑ ම ස්ථාවරයක් අධිකරණය ඉදිරියේ ගන්නට නීතිපතිවරයා බැඳී සිටින්නේ නැත. හොඳ ම උදාහරණය, පසුගිය කාලයේ වධහිංසාවලට අදාළ මූලික අයිතිවාසිකම් නඩුවල දී නීතිපතිවරයා ගත් ස්ථාවරයයි. වධහිංසාවලට පුද්ගලයන් භාජනය කිරීම සම්බන්ධයෙන් රජයේ නිලධාරීන්ට එරෙහි ව ඉදිරිපත් වන මූලික අයිතිවාසිකම් නඩුවල දී එම රජයේ නිලධාරීන් වෙනුවෙන් පෙනී නොසිටින්නට නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුව පසු ගිය කාලයේ තීරණය කළේ ය. අදත් ඒ තීරණය එලෙස ම ක්‍රියාත්මක වෙයි. එහි තේරුම, අවශ්‍ය අවස්ථාවන්හි දී සාධාරණය අසාධාරණය සලකා බලා තම ස්ථාවරය ගැනීමට නීතිපතිවරයාට ඉඩක් තිබෙන බවයි.

19වැනි ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය යටතේ, ජනාධිපතිවරයාට විරුද්ධ ව මූලික අයිතිවාසිකම් නඩු පැවරිය හැකි නමුත්, එහිදී ජනාධිපතිවරයා වෙනුවට නම් කළ යුත්තේ නීතිපතිවරයා ය. මේ අනුව, කොන්දේසි විරහිත ව එවැනි නඩුවක දී, ජනාධිපතිවරයා වෙනුවෙන් ඔහුගේ උපදෙස් මත නීතිපතිවරයා පෙනී සිටිය යුතුයැ’යි කිසිවකුට තර්ක කළ හැකි නමුත්, එවැනි කොන්දේසි විරහිත බැඳීමක් නීතිපතිවරයාට නැති බව කිව යුතු ය. ජනාධිපතිවරයා දැන දැන නීති කඩ කළ විට?

නීතිපතිවරයා රජයේ නිලධාරියෙකි. ඔහු ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව රැකීමට, ඒ වෙනුවෙන් පෙනී සිටීමට රාජකාරිමය වශයෙන් බැඳී සිටියි. කිසිවකු ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කරන විට ඒ වැරදි ක්‍රියාව ආරක්‍ෂා කර ගැනීම සඳහා පෙනී සිටීමට නීතිපතිවරයාට අයිතියක් තිබේ ද? නැත. සංයුක්ත ව ගතහොත්, ජනාධිපතිවරයා බැලූබැල්මට ම ව්‍යවස්ථාව කඩ කරමින් පියවරක් ගෙන තිබෙනවායැ’යි පෙනෙන විට, නීතිපතිවරයා ජනාධිපතිවරයාගේ ස්ථාවරය ම අනුමත කළ යුතු ද? නැතිනම්, ජනාධිපතිවරයාට ඒ වැරදි ස්ථාවරය ගැන පැහැදිලි කර දී, අවශ්‍ය නම් අධිකරණයට වෙනත් නීතිඥවරයකු මගින් පෙනී සිටින ලෙස උපදෙස් දිය යුතු ද? අපට පෙනෙන්නේ නීතිපතිවරයා ගත යුතු ස්ථාවරය දෙවැන්න බවයි.

තමාට අභිමත අවස්ථාවක පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීමට ජනාධිපතිවරයාට බලය ඇතැ’යි කියන ස්ථාවරයේ සිටීමෙන් නීතිපතිවරයා කරන්නේ, දැන දැනම ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කිරීම අනුමත කිරීමකි. අපේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ ඒ සම්බන්ධයෙන් තිබෙන විධිවිධාන ඉතාමත් පැහැදිලි හා ඍජු වෙයි. ජනාධිපතිවරයා වැරදි පියවරක් තබමින් එම පැහැදිලි විධිවිධාන කඩ කළ විට නීතිපතිවරයාගේ කාර්යභාරය විය යුත්තේ, ජනාධිපතිවරයා නිවැරදි කිරීම හා නඩුකටයුතුවලදී ජනාධිපතිවරයාගේ ස්ථාවරය ගන්නට තමාට නොහැකි බව පැහැදිලි ව කීමයි. ජනාධිපතිවරයා පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීමට එරෙහි ව ඉදිරිපත් වුණු මූලික අයිතිවාසිකම් නඩුවලදී මෙන් ම, මීට පෙර සිය ධුර කාලය අවුරුදු හයක් ද, පහක්දැ’යි ජනාධිපතිවරයා ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයෙන් විමසූ අවස්ථාවේදී ද ජනාධිපතිවරයාගේ ස්ථාවරය වෙනුවෙන් කිසියම් අන්ධභාවයකින් යුක්ත ව මෙන් කරුණු දැක්වීමෙන් නීතිපතිවරයා තමාගේ අපක්‍ෂපාතීත්වය හා දෙපාර්තමේන්තුවේ කීර්තිය සම්බන්ධයෙන් කර ගත් හානිය අතිවිශාල ය.

ඒවායින් පෙනුණේ ඔහු විධායකයේ රූකඩයක් හැටියට නැටවෙන පුද්ගලයකු මිස, නීතියේ පාලනය පවත්වා ගැනීමට විශේෂඥභාවයකින් ක්‍රියා කරන පුද්ගලයකු නොවන බව ය. ■

පාදෙනියලා නිරුවතින්

 

 

රජයේ වෛද්‍ය නිලධාරින්ගේ සංගමය මහින්ද රාජපක්ෂලා මිට පෙර ආණ්ඩු කළ සමයේදී දේශපාලන කාරණා ගැන අදහස් නොදක්වා සිටීමට වගබලාගත් සංවිධානයකි. අපි දේශපාලනය කරන්නේ නැතැයි එවැනි අවස්ථාවල එම සංගමය කීය. එහෙත් රාජපක්ෂලා විපක්ෂයේ සිටියදී ඔවුන් ප්‍රධාන ආණ්ඩු විරෝධී සටන් බලවේගයක් විය. දේශප්‍රේමය, ස්වාධීනත්වය වැනි මහින්ද රාජපක්ෂලාගේ වචන මාලාව පාවිච්චි කරන්නට පටන්ගත්තේය. සිංගප්පූරු ගිවිසුම රට පාවාදීමක්යැයි රාජපක්ෂලාගේ ස්වරයෙන්ම කීය. රජයේ වෛද්‍ය නිලධාරින්ගේ සංගමයේ සභාපති අනුරුද්ධ පාදෙණිය මහතාට අඩු වී තිබුණේ සාටකයක් පමණි. කෙසේ වුව ඔවුන් දේශපාලනය කිරීම සතුටට කාරණයක් විය. කුමන හෝ කඳවුරක දේශපාලනය කිරීම යහපත්ය. 25 000ක් වූ එම සංගමයේ සාමාජිකයන් ඒ දේශපාලනය සමග එකඟදැයි විමසා බැලීමේ වැදගත්කමක් තිබුණත්, පාදෙණියලා එළිපිට දේශපාලනය කිරීම හොඳය. පාදෙණියලා විද්වත් ලේබලය සමග රට අන්දමින් සිටියද, දේශපාලනය කිරීමම හොඳය. මේ වෙද්දි රාජපක්ෂලා නීතිවිරෝධී ලෙස ආණ්ඩු බලය අල්ලාගෙන සිටියි. ආණ්ඩුවක් සේ හැසිරෙන්නට උත්සාහ කරන රාජපක්ෂලාව ආරක්ෂා කරගැනීමට මාධ්‍ය ආයතනවලටද නිරුවත් වීමට සිදුව ඇත. රජයේ වෛද්‍ය නිලධාරීන්ගේ සංගමයද දැන් නිරුවත් වෙමින් සිටියි.
රජයේ වෛද්‍ය නිලධාරින්ගේ සංගමයේ සභාපති අනුරුද්ධ පාදෙණිය සභාපතිත්වය දරණ වෘත්තිකයන්ගේ ජාතික පෙරමුණ නම් සංවිධානය විසින් බි්‍රතාන්‍ය මහකොමසාරිස්වරයා වෙත ලිපියක් යවා ඇත. ලිපියෙහි ඇත්තේ වියානා සම්මුතියෙහි 41 වැනි වගන්තියෙහි රටක අභ්‍යන්තර කටයුතු වලට මැදිහත් නොවිය යුතුයැයි සඳහන්ව ඇති බවත්, යම්කිසි රාජ්‍යයක් සමග සිදුකරන කටයුත්තක් එම රටේ විදේශ අමාත්‍යවරයා හරහා සිදුවිය යුතුයැයි සඳහන්ව ඇති බවත්ය. අපගේ මාතෘභූමියෙහි අභ්‍යන්තර කටයුතුවලට මැදිහත් නොවෙන ලෙස ඉල්ලා සිටින බව එහි අවසානයට සඳහන් වෙයි. අනුරුද්ධ පාදෙණියලා යවන මේ ලිපියෙන් හඟවන්නට උත්සාහ කරන්නේ බ්‍රිතාන්‍ය මහකොමසාරිස්වරයා මේ වෙද්දි ලංකාවේ අභ්‍යන්තර කටයුතුවලට ඇඟිලි ගසමින් සිටින බවය. එහෙත් සැබෑ ලෙසම ලංකාවේ මේ වෙද්දී පවතින තත්වයට බි්‍රතාන්‍යය රජය හෝ වෙන කිසිම රජයක් ඇඟිලි ගසා නැත. මැදිහත්වීම් කර නැත. ලංකාවේ සිංහල ජනමාධ්‍ය ආයතන ටික විසින් ආණ්ඩුවයැයි කිවද ලංකාවේ මේ වෙද්දි ආණ්ඩුවක් නැති බව පැහැදිළිව පෙනෙන කාරණයකි. පාර්ලිමේන්තුවේ විශ්වාසභංග දෙකක් සම්මත වි ඇත. ජනාධිපතිවරයා ව්‍යවස්ථා විරෝධීව අගමැතිවරයාව ඉවත් කර ඇත. එය පිළිනොගැනීම හෝ පිළිගැනීම ඒ ඒ රටවල අභ්‍යන්තර කටයුත්තකි. බි්‍රතාන්‍ය පාර්ලිමේන්තුව පමණක් නොව ලංකාවේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය අගයන පුරවැසියන්ද මේ නීතිවිරෝධී ආණ්ඩුව පිළිගන්නේ නැත. ඔවුන් කළ ඇඟිලිගැසීමක්යැයි කීමෙන් පාදෙණියලා ඉල්ලන්නේ ලංකාවේ ව්‍යවස්ථා විරෝධී ආණ්ඩුවක් ව්‍යවස්ථානුකූලයැයි පිළිගන්නා ලෙස ඉල්ලා සිටීමය. ඒ නිසා අනුරුද්ධ පාදෙණියලා යැවූ ලිපිය විහිළුවකි. අනෙක් පැත්තෙන් කුමන්ත්‍රණයක කොටස්කරුවන් වීමකි.

අනුද්ධ පාදෙණිය වෛද්‍යවරයා රාජපක්ෂලා ආණ්ඩුවක් නිර්මාණය කර ඇතැයි පිළිගන්නවා විය හැකිය. නොවැම්බර් 07 වැනිදා නීතිවිරෝධී සෞඛ්‍ය ඇමතිවරයා ලෙස චමල් රාජපක්ෂව පත්කළ පසුව ඒ නීතිවිරෝධී ඇමතිවරයාව 08 වැනිදාම මුණගැසෙන්නට රජයේ වෛද්‍ය නිලධාරින්ගේ සංගමය දිවගොස් තිබුණේ ඒ නිසා විය යුතුය. ඉන්පසුව 11 වැනිදාද, 12 වැනිදාද චමල් රාජපක්ෂ ඇමතිවරයා සමඟ එම සංගමයේ නිලධාරින් සාකච්ඡා කර ඇත. මේ සටහන ලියැවෙන මොහොත වෙද්දි චමල් රාජපක්ෂ සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශයට ගොස් ඇත්තේ දින හතරක් පමණි. එයින් දින තුනකදීම මේ රජයේ වෛද්‍ය නිලධාරීන්ගේ සංගමය මුණගැසි තිබේ.

අමාත්‍ය රාජිත සේනාරත්න විසින් සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශයේ කඩාපනින හමුදාව නම් ඒකකයක් ක්‍රියාත්මක කර තිබුණි. රෝහල් ඇතුළු සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශයේ ආයතනවලට හදිසියේ ගොස් රාජකාරී නිසිලෙස සොයාබලනවාදැයි නිරික්ෂණය කිරිම කඩාපනින හමුදාවේ කාර්යභාරය විය. විනය කඩකිරීම්, රාජකාරී මඟහරිමින් පෞද්ගලික සේවයේ යෙදෙන නිලධාරීන් පිළිබඳව සොයා බැලිම් එම කඩාපනින හමුදාවේ රාජකාරිය විය. මෙය බාධාවක්ව තිබුණේ පෞද්ගලික වෛද්‍ය සේවයේ යෙදෙන අනුරුද්ධ පාදෙණිය වැනි වෛද්‍යවරුන්ටය. වාර්තාවන ආකාරයට කඩාපනින හමුදාව නවත්වන්නැයි රජයේ වෛද්‍ය නිලධාරින්ගේ සංගමය නීතිවිරෝධී සෞඛ්‍ය අමාත්‍ය චමල් රාජපක්ෂගෙන් ඉල්ලා ඇති අතර චමල් රාජපක්ෂ විසින් නොවැම්බර් 15 සිට කඩාපනින හමුදාව නවත්වා ඇත. (ජනතාවට මහත් ආදරයක් ඇතැයි පෙන්වන අනුද්ධ පාදෙණිය වෛද්‍යවරයා මොනතරම් පෞද්ගලික වෛද්‍ය සේවයේ යෙදෙනවාදැයි එක ගූගල් සෙවුමකින් සොයාගත හැකිය.)

එපමණක් නොව නීතිවිරෝධී ආණ්ඩුවේ අමාත්‍යවරයෙකු ලෙස පෙනි සිටින බන්දුල ගුණවර්ධණ විසින් පැහැදිළිව ප්‍රකාශ කර ඇත්තේ සිංගප්පූරු ගිවිසුම අහෝසි කරන්නට තරම් තම කණ්ඩායම මෝඩ නොවන බවයි. ගිවිසුමේ යම් යම් සංශෝධන කරන බවත් සිංගප්පූරු ගිවිසුම අහෝසි නොකරන බවත්‍ ඔහු කියා ඇත. යහපාලන ආණ්ඩුව සමයේ සිංප්පුරු ගිවිසුම අහෝසි කිරිමට දිවි හිමියෙන් සටන් කිරීමට සූදානමින් සිටි රජයේ නිලධාරින්ගේ සංගමයේ සාමාජිකයන් මේ වන විට නිහඬය. මිතුරු මාධ්‍යවේදියෙක් එහි නිලධාරියෙකුගෙන් පෞද්ගලිකව ඒ ගැන විමසද්දී කියා ඇත්තේ රාජපක්ෂලා එම ගිවිසුමේ ඇති නරක වගන්ති ඉවත් කරනු ඇති බවයි. ඒ තරම් රාජපක්ෂලාව රජයේ වෛද්‍ය නිලධාරින්ට විශ්වාස ය. යහපාලන ආණ්ඩුව කිසිසේත්ම විශ්වාස නොකොට, ඔවුන් සමඟ සටන් වැදුණු දේශප්‍රේමි සංවිධානයක් මේ තත්වයට වැටීම එක් අතකින් කණගාටුදායකය. විද්වත් සංවිධාන ලෙස පෙනි සිටියත්, රාජපක්ෂලාගේ සැබෑ ස්වරූපය නොපෙනෙන්නට තරම් අවිද්වත් වීම කණගාටුදායකය.

ඉදිරියේදීත් රාජපක්ෂලාගේ ආණ්ඩුවක් නීතිවිරෝධීව හෝ නීත්‍යානුකූලභාවයක් ලබාගෙන ක්‍රියාත්මක වුණොත් අනුරුද්ධ පාදෙණියලාගේ සටන්කාමීත්වය බලා සිටියදී අඩුව යනු ඇතැයි කල්තියා ටක්කෙට කිව හැකිය. 2015 ට පෙර සිටි අන්දමේ නින්දකට යළිත් පාදෙණියලා වැටෙනු ඇතැයි කිව හැකිය. ඒ තරම් කල් නොගියද, මේ මොහොතේ පවා විහිළුකාර ලියුම් ලියමින් අනුරුද්ධ පාදෙණියලා තමන්ගේ සැබෑ නිරුවත පෙ‍න්වා හමාරය.■

නිමල් සිරිපාල රුපියල් මිලියන 1145ක් චීන සමාගමකට දෙයි

 

මාතර – කතරගම දුම්රිය මාර්ග ව්‍යාපෘතිය ගැන මීට පෙරද අපි ලියා ඇත්තෙමු. මේ ව්‍යාපෘතිය 2013 අගොස්තුවේ රාජපක්ෂ ආණ්ඩුව සමයේ ආරම්භ කළ එකකි. ව්‍යාපෘතිය ආරම්භ කළ සමාගමට ව්‍යාපෘතිය බාර නොදෙන ලෙස ඇමෙරිකන් ඩොලර් මිලියන 278.2 ක ණයක් ලබාදුන් චීන එක්සිම් බැංකුව නිර්දේශ කර තිබුනි.එහෙත් එම සමාගමටම ව්‍යාපෘතිය බාරදීමට රාජපක්ෂ ආණ්ඩුව කටයුතු කර තිබුණේ එම සමාගම කෙරෙහි රාජපක්ෂලාට අසීමිත ප්‍රේමයක් තිබුණු නිසා විය යුතුය.

ව්‍යාපෘතිය නිම කිරීමට සැලසුම් කර තිබුණේ 2016 ජුලි 31 වෙද්දීය. ඒ වෙද්දී ව්‍යාපෘතිය ආරම්භ කිරීමට සමාගම අසමත් විය. මේ ව්‍යාපෘතිය මේ වෙද්දී අවසාන කර ඇත. කෙසේ වෙතත් ව්‍යාපෘතිය අවසාන කිරීමට අපේක්ෂා කළ කාලසීමාව තුළ ව්‍යාපෘතිය අවසන් කර නොතිබුණු නිසා සිදුවූ පාඩුව අතිශය බරපතළ විය. කෙසේ වෙතත් යහපාලන ආණ්ඩුව සමයේ ප්‍රවාහන ඇමතිවරයා වූයේ නිමල් සිරිපාල ද සිල්වාය. ඔහු තුළද රාජපක්ෂලාට නොදෙවනි ප්‍රේමයක් චීන සමාගම කෙරෙහි තිබුණි.ඒ ප්‍රේමය නිසා රාජපක්ෂලාටවත් නිමල් සිරිපාල ද සිල්වාටවත් පාඩුවක් සිදුවී ඇතැයි කල්පනා කළ යුතු නොවේ. පාඩුව වුණේ ජනතාවටය. රටටය.

විගණකාධිපති දෙපාර්තමේන්තුව පෙන්වා දෙන ආකාරයට චීන එක්සිම් බැංකුව විසින් කොන්ත්‍රාත් සමාගම වෙත ඇමෙරිකන් ඩොලර් 83 460 000ක් ගෙවීම වර්ෂ දෙකකින් ප්‍රමාද වීම නිසා රුපියල් මිලියන 737.6 ක විනිමය පාඩුවක් සිදුව තිබේ. ඉහතින්ද පෙන්වාදුන් ආකාරයට මාස 48ක් තුළ කොන්ත්‍රාත්තුව නිම කළ යුතුව තිබුණි. එසේ වුව නියමිත කාලයට අවසන් නොකළ නිසා කොන්ත්‍රාත්තුව තුන් වරක් දීර්ඝ කිරීමට සිදු විය. ඒ නිසා රජයට රුපියල් මිලියන 36.5 ක විදේශ විනිමය පාඩුවක් සිදුව තිබේ.

මේ දුම්රිය මාර්ගය ඉදිකිරීමේ කොන්ත්‍රාත්තුව සඳහා වූ ගිවිසුමේ 8.7 හා 14.15 (6) වගන්ති අනුව කොන්ත්‍රාත්තුව ඉදිකිරීම ප්‍රමාද වුවහොත් ඉදිකිරීම් අවසන් කළ යුතුව තිබුණු 2016 ජුලි 31 වැනිදාට පසුව එන සෑම සතියකටම කොන්ත්‍රාත් වටිනාකමින් 0.1% ක ප්‍රමාද ගාස්තුවක් අය කළ යුතුව තිබුණි. ඒ අනුව 2018 ජුනි 14 වන විට සති 34 ක ප්‍රමාදයක් සිදුව ඇත. ඒ අනුව රුපියල් මිලියන 1445.85 ක ප්‍රමාද ගාස්තුවක් කොන්ත්‍රාත් ගාස්තුවක් අය කරගත යුතු විය. අය කරගත යුතුව ඇති මුදලක් අය නොකර සිටීමෙන් එන සමාගමට ලැබෙන්නේ ශුද්ධ ලාභයකි. දේශප්‍රේමී තීන්දුවක්යැයි කියමින් ආණ්ඩු පෙරලීමේ කුමන්ත්‍රණවලට සුජාතභාවය සපයමින් සිටින නිමල් සිරිපාල ද සිල්වා රටට ලැබිය යුතු රුපියල් මිලියන දහස් ගණන් අහිමි කර ඇත.

ඔහු ප්‍රමාද ගාස්තු අයකිරීම වෙනුවට වෙනුවට ඒ සමාගමට තවත් කොන්ත්‍රාත්තු බාරදීම සිදුකර තිබුණි. ලංකාවේ ඉංජිනේරුවන්ට කර හැකිව තිබුණු සිග්නල් කොන්ත්‍රාත්තුව ලැබුණේ ඒ ආකාරයටය.

එපමණක් නොව, දුම්රිය දෙපාර්තමේන්තුවේ වාර්ෂික පාඩුව ඉහළ දැමීමටද නිමල් සිරිපාල ද සිල්වාට හැකියාව ලැබී තිබේ. 2012 දී දුම්රිය දෙපාර්තමේන්තුව ලැබූ වාර්ෂික පාඩුව රුපියල් මිලියන 3 796 කි. ලැබූ අලාභය ඒ වර්ෂයේදී ලැබූ ලාභයෙහි ප්‍රතිශතයක් ලෙස ගතහොත් 78% ක් විය. 2016 දී පාඩුව රුපියල් මිලියන 6773 කි. එය 2017 දී 7590 ක් දක්වා වැඩි කරගැනීමට නිමල් සිරිපාල ද සිල්වා ඇමතිවරයා සමත් වී තිබේ. 2017 දී ලැබූ ආදායමේ ප්‍රතිශතයක් ලෙස ගතහොත් 116%ක අලාභයක් නිමල් සිරිපාල ද සිල්වා ඇමතිවරයා යටතේ ලබා ඇත. ආදායම මෙන් දෙගුණයකටත් වඩා පාඩු ලබන්නට සිදුව ඇත.

2017 දී දුම්රිය දෙපාර්තමේන්තුව භාණ්ඩ ප්‍රවාහනයෙන් ලැබූ ආදායම සමස්ථ ආදායමෙන් 7%ක් පමණි. එහෙත් ඊට වඩා විශාල ආදායමක් භාණ්ඩ ප්‍රවාහනයෙන් ලබාග ැනීමට දුම්රිය දෙපාර්තමේන්තුවට හැකියාවක් තිබුණි. සාමාන්‍යයෙන් ශ්‍රී ලංකා වරායෙන් වාර්ෂිකව කන්ටේනර් 232 000ක් පිටවෙයි. වරායේ සිට ඔරුගොඩවත්ත දක්වා දුර කිලෝමීටර් 3.3 කි. මේ දුර, දුම්රියෙන් ප්‍රවාහනය කළ හැකිය. එක කන්ටේනරයක් කිලෝමීටරයට රුපියල් 150 ගාස්තුවකට ප්‍රවාහනය කළද රුපියල් මිලියන 114ක් වාර්ෂිකව උපයාගත හැකිය. ඒවා ගැන හිතන්නට නිමල් ඇමතිවරයාට වෙලාවක් කොයින්ද.
ඛණිජ තෙල් නීතිගත සංස්ථාවට අයත් ප්‍රාදේශීය ගබඩා 11ක 2017 වර්ෂයේ පළමු මාස දෙක හැර අනෙක් මාසවල ඉන්ධන අවශ්‍යතාවය ලීටර් 987 402 120ක් වී තිබේ. ශ්‍රී ලංකා දුම්රිය දෙපාර්තමේන්තුව විසින් 2017 දී ඉන්ධන ලීටර් 315 435 760ක් දුම්රිය මගින් ප්‍රවාහනය කර තිබේ. ඒ අනුව ප්‍රාදේශීය ගබඩා වෙත තවත් ඉන්ධන ලීටර් 671 966 360 ක් දුම්රිය මඟින් ප්‍රවාහනය කළ හැකිව තිබී ඇත. එම ඉන්ධන තොගයෙන් රුපියල් මිලියන 360කට වැඩි ආදායමක් ලබාගත හැකිව තිබුණි.

සිමෙන්ති ප්‍රවාහනයද දුම්රිය දෙපාර්තමේන්තුව අත්හරිමින් තිබී ඇත. 2013ට සාපේක්ෂව ගතහොත් සිමේන්ති ප්‍රවාහනයෙන් ලබාගත හැකිව තිබුණු ආදායම 60% කින් අඩු කරගෙන තිබේ. එය වැඩි කරගැනීම පිළිබඳව දුම්රිය දෙපාර්තමේන්තුවේ හෝ ප්‍රවාහන ඇමතිවරයාගෙ අවධානය යොමුවී නැත.

ඒ සියල්ල පසෙක තිබියදී අනාරක්ෂිත දුම්රිය මාර්ග පිළිබඳ සොයා බලන්නටවත් මේ අමාත්‍යවරයාට කිසිදු වුවමනාවක් තිබී නැත. 2017 වර්සයේදී දුම්රියවල වාහන ගැටීම් 86 ක් සිදුව තිබේ. ඉන් 59 දෙනෙකු තුවාල ලබා ඇත. 12 දෙනෙකුගේ ජීවිත අහිමි වී තිබේ. වාහන ගැටීමේ සිදුවීම් 439 ක් වාර්තා වී තිබේ. මෙවැනි දුම්රිය හරස් මාර්ගවල පුවරු සවිකිරීම ඇතුළු ආරක්ෂිත පියවර ගැනීම සඳහා සලසා තිබුණු රුපියල් මිලියන 4 ක ප්‍රතිපාදන යොදවා එම කටයුත්ත කර තිබුණේ නැත.

කෙසේ වෙතත් මේ ඇමතිවරුන් තමන්ගේ වාසිය උදෙසා දේශපාලනයක නියැලීම මිස තමන්ට පැවරෙන වගකීම් ඉටු කිරීමේ හැකියාවක් ඇති පුද්ගලයන් නොවන බව අතිශයින්ම පැහැදිළි කාරණයකි. මෙවැනි අයගෙන් ව්‍යවස්ථා විරෝධී කුමන්ත්‍රණ හැර වෙන කිසිවක් බලාපොරොත්තු විය නොහැකිය. දැන් ප්‍රකාශ නිකුත් කළද ඔවුන් කිසි දෙයක් කර නොමැති බවත් පැහැදිළිය.■

මහින්ද-මෛත්‍රී දෙපළගේ ව්‍යාජ රණවිරු ප්‍රේමය

0

 

 

ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ‘රණවිරුවන්ගේ ආරක්ෂකයා’ ලෙස පෙනී සිටීමට කැමතිය. යුද්ධය අවසන් කළ මොහොතේ ආරක්ෂක අමාත්‍යධූරයේ වැඩ බැලු‍වේ තමන් බව ඔහු ඉතා ආඩම්බරයෙන් කියයි. රණවිරුවන් ආරක්ෂා කිරීමට යැයි කියමින් මිනීමරුමකට සැක සෙබලෙක්ව ආරක්ෂා කරමින් රටින් පැන්නීමට තැත්කළ රවීන්ද්‍ර විජේගුණරත්නව අත්අඩංගුවට ගැනීමේ කටයුත්තට දැඩිව එරෙහි විය. රවීන්ද්‍ර විජේගුණරත්න නීතිය අනුව බරපතළ වරදක් කර තිබුණු පුද්ගලයෙක් විය. රවීන්ද්‍ර විජේගුණරත්නව අත්අඩංගුවට ගැනීමට උත්සාහ කළ පොලිස් නිලධාරීන්ගෙන් පළිගැනීමටද ඔහු මැදිහත් විය.

එපමණක් නොව, ඔහු එක්නැලිගොඩ මිනීමරුවන්ව ආරක්ෂා කළේය. ඒ සියල්ල කළේ තමන් රණවිරුවන්ට ආදරය කරන බව පෙන්වීමටය. එහෙත් මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා හෝ මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරයා යන දෙදෙනාම සෙබළුන් පිළිබඳව වගේ වගක් තිබුණු නායකයන් නොවේ. යුධ හමුදාවේ හිටපු නායකයෙකු වූ ෆීල්ඞ් මාෂල් සරත් ෆොන්සේකාව නීතිවිරෝධී ලෙස අත්අඩංගුවට ගැනීමට සැලසුම් හදන ඔවුන් සාමාන්‍ය සෙබලු‍න් ගැන කිසිම තැකීමක් කරනු ඇතැයි බලාපොරොත්තු වීමද, මිරිඟු‍වක් පසුපස යෑඹකි.

ප්‍රථමයෙන් යමක් කිව යුතුය. අපි රණවිරුවන් යන යෙදුම නොපිළිගන්නේ එක් පැහැදිළි හේතුවක් නිසාය. යුද්ධ ඇති කරන්නේ සාමාන්‍ය ජනතාව නොවේ. පටු අරමුණු සහිත රාජපක්ෂලා, සිරිසේනලා වැනි දේශපාලන නායකයන් විසින්ය. සාමය වෙනුවට යුද්ධය එන්නේ ඔවුන්ගේ ක්‍රියාවල ප්‍රතිඵල ලෙසය. යුද්ධයට විසඳුම ලෙස යුද්ධයම තෝරාගන්නේද ඔවුන්මය. ඉන්පසුව යුද්ධයකින් වැඩිම අතුරු ලාභයන් ලබන්නේද දේශපාලනඥයන්ය. මිග්යානා ගණුදෙනු යැයි අපට ඇසෙන්නේ එවැනි අතුරු ලාභයන් පිළිබඳවය.

ඒ සියල්ල අවසාන වූ පසුව යුද්ධයට ගිය සෙබලු‍න්ව රණවිරුවන් වැනි යෙදුම්වලින් හඳුන්වන්නේ, වර්ණනා කරන්නේ යුද්ධයෙන් සෙබළුන්ගේ ජීවිතවලට සිදුව ඇති විනාශය වසාගැනීමටය. නැතිවූ සෙබලු‍න්ගේ ජීවිතවලට වටිනාකමක් එක් කිරීමටය. ඒ වටිනාකම එක් කරන්නේ ජීවිත නැතිවෙන්නට නොදී යුද්ධයේ ප්‍රශ්ණය විසඳාගන්නට තිබුණාය යන කාරණාව වසාගැනීමටය. යුද්ධයට නොගියානම් මේ ජීවිත ආරක්ෂා වෙන බව රණවිරුවන්ව අගය කරන දේශපාලනඥයන් සඟවන කාරණයයි. කෙසේ වෙතත් යුද්ධයට ගොස් ජීවිත අහිමි කරගත්, ශරීර හානි වලට ලක්වූ සියලු‍ සෙබළුන් සම්බන්ධයෙන් සුබසාධන කටයුතු කාර්යක්ෂමව සිදු කළ යුතු බව අපි සියළුම දෙනා පිළිගන්නෙමු. යුද්ධ ඇති කළ අය වෙනුවෙන් වන්දි ගෙවන්නේ ඒ සෙබළුන්ය.

රණවිරුවන් යන වචනය යුද සෙබළුන් පිරිසකට පාවිච්චි කරන්නේ නම් ඒ වචනයට ගැලපෙන කණ්ඩායම ලෙස සැලකිය හැක්කේ යුද්ධයෙන් මියගිය හෝ ආබාධයට ලක්වූ සෙබලු‍න්ය. රටට ආදරයක් ඇතිව යුද්ධයට ගිය සෙබළෙක් වුව, වැටුපක් ලැබීමේ අරමුණෙන් පමණක් යුද්ධයට ගිය සෙබළෙක් වුව ඔවුන්ගේ ජීවිතය හෝ සිරුරේ අංග අහිමිව ඇත්තේ අනුන්ගේ පාපයන් නිසා බව පැහැදිළිය.

ඉතින්, සැබෑ රණවිරු ප්‍රේමියෙක් කළ යුත්තේ රණවිරු නිල ඇඳුම පාවිච්චි කරමින් තමන්ගේ පෞද්ගලික අරමුණු වෙනුවෙන් සෙබළුන්ව අපරාධ සඳහා මෙහෙයවීම නොවේ. එලෙස අපරාධ කළ සෙබළුන්ව ආරක්ෂා කිරීමද නොවේ. යුද්ධයෙන් හානි වූ අයගේ සුභසාධනය ගැන සොයා බැලීමටය. අපට ඉන්නේ පළමු දෙක සිදුකලත් දෙවැනියට කී වගකීම ඉටු නොකළ නායකයන්ය.

යුද්ධයෙන් මියගිය, ආබාධයට ලක්වූ යුධ සෙබලු‍න් හා ඔවුන්ගේ පවුල්වලට සුබසාධන කටයුතු කිරීම සඳහා ආයතන කිහිපයක් තිබුණි. දැන් ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන යටතේ තිබෙන, මීට පෙර ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂ යටතේ තිබුණු අමාත්‍යාංශය වන රාජ්‍ය ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශය යටතේ ඒවා ක්‍රියාත්මක විය. ශ්‍රී ලංකා රණවිරු සේවා අධිකාරිය, ආරක්ෂක අරමුදල හා අපි වෙනුවෙන් අපි අරමුදල යන ආයතන තුන ඒ අරමුනෙන් ක්‍රියා කළ ආයතන තුන වේ.
විගණකාධිපති දෙපාර්තමේන්තුව විසින් පසුගිය මාසයේදී නිකුත් කර ඇති 2017 වසරට අදාල වාර්ෂික විගණකාධිපති වාර්තාවේ මේ අරමුදල් පිළිබඳව සඳහන් වෙයි. ඒ අනුව 2017 දෙසැම්බර් 31 වෙද්දී ආරක්ෂක අරමුදලේ රුපියල් මිලියන 997.3ක් සහ අපි වෙනුවෙන් අපි අරමුදලේ රුපියල් මිලියන 1116.47 ක මුදල් ශේෂයක් තිබී ඇත. ඒවා තිබෙන්නේ ඉහත කී ලෙස දිළිඳු සෙබළුන්ගේ සුභසාධනය පිණිසය.

එහෙත් 2013 සිට 2017 දක්වා කාලයේදී ජාතික ආරක්ෂක අරමුදලේ මුදල් යොදවා තිබුණේ ආරක්ෂක සේවාවලට අනියුක්ත නිලධාරීන්ගේ පහ ශ්‍රේණියේ ශිෂ්‍යත්ව විභාගය සමත් දරුවන්ට ප්‍රතිලාභ ලබාදීමට පමණි.

අපි වෙනුවෙන් අපි අරමුදලේ කටයුතු හමුදා සෙබළුන්ගේ පවුල් සඳහා නිවාස ණයක් ලබාදීමට පමණක් සීමා වී තිබුණි.
රණවිරු සේවා අධිකාරිය සතුව ආබාධිත තත්වයට පත්වූ, මියගිය හෝ අතුරුදන්වූ සෙබළුන්ගේ හා ඔවුන්ගෙන් යැපෙන්නන් පිළිබඳව තොරතුරු ඇතුලත් නාමලේඛණයක්වත් තිබී නැත. සරලව කීවොත් රණවිරුවන්ගේ ආරක්ෂකයා ලෙස පෙනී සිටින කපටි නායකයන් දෙදෙනාම ඔවුන්ගේ වචනවලින් කීවොත් සැබෑ රණවිරුවන් කවුද කියාවත් දැන සිට නැත. ඔවුන් ඒ කටයුත්ත මඟහැර ඇත්තේ 1999 අංක 54 දරණ රණවිරු සේවා අධිකාරිය පනතේ 6 වැනි වගන්තිය අනුව ඔවුන් සතුව එවැනි නාමලේඛණයක් තිබිය යුතුයැයි සඳහන්ව තිබියදීය. එය අඛණ්ඩව යාවත්කාලීන කළ යුතුයැයි සඳහන්ව තිබියදීය. ඒ කටයුත්ත වෙනුවෙන් රණවිරු සංසද යැයි හැඳින්වූ ශාඛා 269ක් පිහිටුවා තිබුණි. 2018 වෙද්දී රුපියල් මිලියන 12.98ක් වියදම් කර තිබුණි. එහෙත් ඒ නාමලේඛණය සකස් කර නොතිබුණි. රණවිරු ප්‍රේමය ඒ තරම් විය. හමුදාව තුළ සැඟවී සිටින අපරාධකරුවන්ව ආරක්ෂා කිරීම මිස, අසරණ සෙබළුන් පිළිබඳ සොයා බැලීමට ආරක්ෂක ඇමතිවරුන්ට වෙලාවක් නොතිබුණා විය හැකිය.

මහින්ද රාජපක්ෂ ලංකාවේ ජීවත්වෙන රණවිරුවන්ට වැඩිපුරම ආදරය කරන නායකයා ලෙස පෙනී සිටින පුද්ගලයාය. පොළොන්නරුවේ මහින්ද වීමට කොපමණ උත්සාහ කළත් මෛත්‍රීපාල සිරිසේනට එතැනට ලඟාවිය නොහැකි වනු ඇත.
ඒ තරම් රණවිරු ප්‍රේමී මුහුණක් පවත්වාගෙන යන මහින්ද රාජපක්ෂ විසින් කොටුවේ තිබුණු ශ්‍රී ලංකා යුධ හමුදා මූලස්ථානය හෝටලයක් වෙනුවෙන් විකුණා දැමූ බව තතු දන්නෝ හොඳින්ම දනිති. ඉන්පසුව පැලවත්ත ආසන්නයේ අකුරේගොඩ ප්‍රදේශයේ ත්‍රිවිධ හමුදා මූලස්ථානයක් වෙනුවෙන් දැවැන්ත ගොඩනැඟිල්ලක් ඉදිකිරීම ආරම්භ කර තිබුණි. වසර අටකට ආසන්න කාලයක් තිස්සේ ඒ ගොඩනැඟිල්ල සම්පූර්ණ නොවූ නිසා කොටුවේ ගොඩනැඟිල්ලෙන් දොට්ට දැමූ ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශයේ කාර්යාල රැසක් කොළඹ තැනින් තැන, පෞද්ගලික ඉඩම්වල පවත්වාගෙන යන්නට සිදුවිය. තිතටම කීවොත් එකිනෙකට වෙනස් ස්ථාන 10ක් කුලියට ගෙන මේ කාර්යාල පවත්වාගෙන ගොස් තිබුණි. ඉහත කී විගණකාධිපති වාර්තාවේ සඳහන් වන ආකාරයට 2017 දෙසැම්බර් 31 වෙද්දී ඒ තැන්වලට ගෙවූ සම්පූර්ණ කුලිය රුපියල් මිලියන 1293 කි. එය ජාතික ආරක්ෂාව වෙනුවෙන් රාජපක්ෂ කළ වැදගත් මෙහෙවරක් ලෙස උත්ප්‍රාසාත්මකව කිව හැකිය.

ඔවුන් කී ආකාරයට අලු‍තෙන් ඉදිවන අකුරේගොඩ ත්‍රිවිධ හමුදා මූලස්ථානය තුළ ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශයට අයත් සියලු‍ කටයුතු ආවරණය කිරීමට බලාපොරොත්තු විය. 2011 ජනවාරි 25 වැනිදා මෙම ගොඩනැඟිල්ල වර්ග මීටර් 211 500 කින් සමන්විතතව ඉදිකරන්නට සැලසුම් ඉදිරිපත් කර තිබුණි. ඇස්තමේන්තු ගත වියදම රුපියල් බිලියන 25 ක් විය. අදියර දෙක් සැලසුම් කර තිබුණි.

කෙසේ වෙතත් කල්යද්දී භූමි ප්‍රමාණය වර්ග මීටර් 411 915 ක් දක්වා පුළුල් කිරීමට ඇස්තමේන්තු කර තිබුණි. දෙවැනි ඇස්තමේන්තුව අනුව පිරිවැය රුපියල් බිලියන 55.60 ක් විය.

කෙසේ වෙතත් 2017 දෙසැම්බර් 31 වෙද්දීත් වැය කර තිබුණේ රුපියල් බිලියන 19ක් පමණි. තව බිලියන ගණනක වියදම් ඉදිරියේදී ශ්‍රි ලංකාවේ ජනතාවට දරන්නට සිදුවනු ඇත. ඉදිකිරීම්වලින් 48%ක් පමණක් 2018 මාර්තු 31 වෙද්දී අවසන් කර තිබුණු අතර මේ වෙද්දී සැලකිය යුතු ප්‍රමාණයක් අවසන් කර ඇත. ඉදිකිරීම් කටයුතු 2020 ජුනි 30 වෙද්දී අවසන් කිරීමට කාලය දීර්ඝ කර ඇත. සෙබළුන්ගේ සුභසාධනය ගැන නොතැකූ නායකයන් වසර ගණන් ඇදෙන දැවැන්ත ගොඩනැඟිලි වෙනුවෙන් මුදල් යටකර තිබුණේ එසේය. ඒ ඉදිකිරීම් හමුදාවේ අවශ්‍යතාවයක් වී නොතිබුණු ඉදිකිරීම් වීම ගැටලු‍වකි. කොහොම වෙතත් මෙවැනි විහිළු තවත් කාලයක් ගතවෙනතෙක් ඉදිරියට ඇදෙනු ඇත.■

 අනුරංග ජයසිංහ