No menu items!
22.2 C
Sri Lanka
15 May,2025
Home Blog Page 389

ජනාධිපතිවරණය සහ ප්‍රතිරෝධක බලයක් ගොඩනැගීම

0

අප රටේ දැනට ගොඩනැගෙමින් පවතින දේශපාලන තත්ත්වයන් තුළ තීරණාත්මක අවස්ථාවක් වන ඉදිරි මැතිවරණවලදී මෙරට වාමාංශික, ප්‍රගතිශීලී සහ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී බලවේගවලත්, පුරවැසියන්ගේත් වගකීම කුමක් විය යුතුද? මේ දිනවල සෙමින් සෙමින් සාකච්ඡා වෙමින් පවතින මේ ප්‍රශ්නය පිළිබඳව තරමක් බැරෑරුම් ලෙස සිතා බැලීමට ‘අනිද්දා’ පාඨක ප්‍රජාවට ආරාධනා කිරීම මේ ලිපියේ අරමුණයි.


මේ ලිපියෙන් ඉහත කී ප්‍රශ්නයට මා යෝජනා කරන, කොටස් දෙකකින් යුත් පිළිතුර පළමුවෙන්ම ඉදිරිපත් කරමි. එම පිළිතුරේ පළමුවැනි කොටස නම්, ‘ලංකාවේ දේශපාලනය පශ්චාත්-ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අවධියකට පාත්‍රවීම වැළැක්වීම’යි. දෙවැනි කොටස නම්, ‘ඒ සඳහා ශක්තිමත් සහ පරිවර්තනීය ප්‍රතිරෝධක බලයක් ගොඩනැගීම’යි.
මේ ලිපියේ මූලික වශයෙන් කෙරෙන්නේ මේ පිළිතුර පැහැදිලි කිරීමයි.


‘ප්‍රතිරෝධක බලය’ යනු දේශපාලනයේ ඇති අධිපති, ප්‍රතිගාමී සහ දක්‍ෂිණාංශික බලවේගවල ශක්තියට එරෙහි විය හැකි, එය සමග සටන් කළ හැකි සහ එය පරාජය කළ හැකි විකල්ප බලයයි. මෙය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ පැවැත්ම සහ ආරක්‍ෂාව සඳහා අත්‍යවශ්‍ය සාධකයකි. විකල්ප බලය ශක්තිමත්ව පවත්වා ගැනීම සාමාන්‍යයෙන් සමාජයක දේශපාලන සෞඛ්‍යයට අත්‍යවශ්‍යය.

පශ්චාත් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ප්‍රවණතා


ලංකාවේ දේශපාලන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ ඉරණම අර්බුදයකට මුහුණ පාමින් සිටියි. මෙය ලංකාවට විශේෂ වූවක් නොව, ඇමෙරිකාවේ සහ බි්‍රතාන්‍යයේ සිට ඉන්දියාව දක්වා අපට දැකිය හැකි ලෝක මට්ටමේ ප්‍රවණතාවකි. එය එක් එක් රටවල දිග හැරෙන්නේ ඒවාට සුවිශේෂ තත්ත්වයන්, පසුබිම් සහ පාත්‍ර වර්ගයාද සහිතවය.


ලංකාවේ වර්තමාන දේශපාලන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ අර්බුදය 2015 වසරින් පසු නව දිසාවකට ගමන් කළ බව මෙහිදී සටහන් කළ යුතු අතර, අර්බුදයේ එම යළි දිසාගත වීම තේරුම් ගැනීම අපේ සාකච්ඡාවට වැදගත් වෙයි. 2009-2014 යන අවුරුදු පහක පමණ කාලය තුළ අප රටේ සිදුවූයේ පශ්චාත්-ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පරිවර්තනයකට ආරම්භක පියවර තැබීමයි. මෙම ක්‍රියාවලියේ කර්තෘකයන් වූයේ එවකට ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්‍ෂ, ඔහුගේ පවුලේ සාමාජිකයන් සහ ඔවුන්ට පදනම සැපයු බල හවුලයි. 2014 වසර වන විට පැහැදිලිව පෙනුණ දෙය නම්, රාජපක්‍ෂ පවුල නායකත්වය දුන් බල හවුල සතුවූ ලංකාවේ දේශපාලනය අධිකාරවාදී දිහාවට ගෙනයාමේ ව්‍යාපෘතිය නැවැත්විය හැකි ශක්තිමත් බලවේගයක් නොපැවැති වූ බවයි. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී බලවේග පැවැතියේ විසිරී ගොස්ය. අල්ලස, දූෂණය, බියගැන්වීම් සහ බෙදා පාලනය කිරීම් යනාදි ඉන්දියාවේ බීජේපී ආණ්ඩුව දැනට පාවිච්චි කරන අධිකාරවාදී උපක්‍රම ඵලදායි ලෙස පාවිච්චි කරමින් රාජ්‍යය පාලන තන්ත්‍රය පෙනීසිටියේ තමන් අපරාජිත බලවේගයක් බවට වර්ධනය වී ඇති ප්‍රතිරූපයද ගොඩනගමිනි.


එහෙත් මෙම බැලූබැල්මට භයානක පසුබිම තුළ තවත් වැදගත් දේශපාලන සාධකයක් බිහිවී තිබිණ. එය නම්, ප්‍රතිරෝධක බලවේගයක අවශ්‍යතාව මහජනතාවට දැනීමත්, එවැන්නක් මතුවීමට අවශ්‍ය දේශපාලන අවකාශය විවෘත වීමත්ය. රාජපක්‍ෂ බල හවුල ඡන්දයෙන් පරාජය කළ විකල්ප සන්ධානය බිහිවුණේ මෙම පසුබිම මතය. එම සන්ධානය, ලංකාවේ දේශපාලන පරිවර්තනයේ අලුත් කර්තෘකයකු වීමේ විභවතාව තිබුණ එකකි. එම විභවතාව විනාශ කරගැනීම, ‘යහපාලන සන්ධානය’ නමින් හැඳින්වුණු විකල්ප බල හවුලට, තම ප්‍රජාතාන්ත්‍රික ප්‍රතිරෝධක වගකීම ගැන නිසි අවබෝධයක් නොතිබීමේ ප්‍රතිඵලයක්ද විය.

නව ප්‍රතිරෝධක පෙරමුණක්


අවුරුදු පහකට පසුව දැනටද ලංකාවේ විවෘත වෙමින් පවතින්නේ, එවැනි ප්‍රජාතාන්ත්‍රික ප්‍රතිරෝධක පෙරමුණක් ගොඩනැගීමේ අවශ්‍යතාවයි. එම පෙරමුණ ගොඩනැගීම වනාහි (අ) තනි දේශපාලන පක්‍ෂයකට පමණක් සාක්‍ෂාත් කරගත නොහැකි කර්තව්‍යයකි. (ආ) එය හතර ආකාරයක සන්ධානයක එකතුවක් විය යුතුය. එනම්, (1) අන්තර් පක්‍ෂ සන්ධානයක්, (2) අන්තර් වාර්ගික සන්ධානයක්, (3) දේශපාලන පක්‍ෂ සහ සිවිල් සමාජ බලවේග අතර සන්ධානයක් සහ (4) අන්තර් පන්ති සන්ධානයක්, විය යුතුය. ලංකාවේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය රැකගැනීමේ න්‍යාය පත්‍රය අද ඉදිරියට දමා, එය ආරක්‍ෂා කරගෙන, එය දේශපාලන පරිවර්තනයේ යථාර්ථය බවට පත්කිරීමේ කර්තෘක කාර්යය කළ හැක්කේ මෙවැනි සතරාකාර ලක්‍ෂණවලින් සමන්විත පුළුල් සන්ධානයකටය.

පරිවර්තනීය සන්ධානයක්


අද ලංකාවේ හදිසි දේශපාලන කර්තව්‍යයක් වන්නේ මෙවැනි බහුපාක්‍ෂික, බහුවාර්ගික, බහුපන්තික සහ පක්‍ෂ සහ සිවිල් සමාජ බලවේග අතර ගොඩනගන පරිවර්තනීය සන්ධානයකි. 2015 සන්ධානය මෙවැන්නක් වුවද, එය අසාර්ථක විය. එම අසාර්ථකත්වය ගැඹුරු විග්‍රහයකට ලක්කර, එයින් මතුපිට නොව ගැඹුරු දේශපාලන පාඩම් ඉගෙන ගැනීම, අද ලංකාවේ වාමාංශික සහ ප්‍රගතිශීලි බලවේග විසින් කළ යුතු දෙයකි. එසේ ඉගෙනගන්නා පාඩම් අතර එකක් වන්නේ, 2015 සන්ධානය පරිවර්තනාත්මක සන්ධානයක් (ඔර්බිදෙරප්එසඩැ ක්‍ද්කසඑසදබ) එකක් නොවීමයි. ආණ්ඩු බලය තමන් අතට ලැබුණත්, එය සිය න්‍යාය පත්‍රය ක්‍රියාත්මක කිරීමට භාවිත නොකර, ඇඟිලි අස්සෙන් ලිස්සා යාමට එයට ඉඩ හැර තිබෙන්නේ, තමන්ගේ උකුලට වැටුණ ඓතිහාසික වගකීම ගැන අලුත් ආණ්ඩුවේ නායකයන් සවිඥානක නොවීම නිසායි. 2015දී සිදුවූ ආණ්ඩු වෙනස ඔවුන් දුටුවේ ලංකාවේ දේශපාලනය වෙනස් කිරීමේ වරපත්‍රයක් ලෙස නොවේ.
ලංකාවේ අද ගොඩනැගිය යුතුව තිබෙන නව පරිවර්තනීය දේශපාලන සන්ධානයක කේන්ද්‍රීය ඉලක්කය, සටන් පාඨය සහ මහජනතාව වෙත ඉදිරිපත් කරන ආරාධනය විය යුත්තේ දේශපාලන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය රැකගැනීමයි. සමාජවාදය ගොඩනැගීම නොවේ. සමාජවාදී පරිවර්තනයද නොවේ. සමාජවාදී පරිවර්තනයක් සඳහා සටන් කිරීමට ඉඩ තබන සහ අවකාශය සහතික කරන එකම දේශපාලන ක්‍රමය වන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ක්‍රමය ආරක්‍ෂා කර, ස්ථායි කිරීමයි.


මෙම ප්‍රිස්මය තුළින් අප ඉදිරි මැතිවරණ දෙස බලන්නේ නම්, ජනාධිපතිවරණය, පළාත් සභාවරණය සහ පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණය යනු සමාජවාදී පරිවර්තනයේ මොහොතවල් නොවේ. අප රටේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී දේශපාලන ජීවිතය, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පදනම්, චර්යාව සහ ස්වභාවය ආරක්‍ෂා කර, දීර්ඝ කාලීනව ස්ථායි කරගැනීමේ මොහොතවල්ය. දේශපාලන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය නැතිවීම, එය අධිකාරවාදී බලවේග විසින් තෙරපනු ලැබීම සහ දේශපාලන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය දේශපාලන අධිකාරවාදී බලවේග විසින් විස්ථාපනය කරනු ලැබීම, ඉදිරි ජනාධිපතිවරණය විසින් අප වෙත ඉදිරිපත් කෙරෙන අති දැවැන්ත ඓතිහාසික අනතුරයි. අප රටේ ප්‍රජාතාන්ත්‍රීය ප්‍රතිරෝධක බලවේග ගොඩනැගිය යුත්තේ මෙම අනතුර වළක්වා ගැනීමටය. එයට මුහුණ දීමටය. එය පරාජය කිරීමටය.

ප්‍රතිරෝධක බලය


ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ පැවැත්ම සහ ආරක්‍ෂාව සඳහා ප්‍රතිරෝධක බලය සහ බලවේග අවශ්‍ය වන්නේ ඇයි? එයට ප්‍රධාන හේතුව, දේශපාලන ක්‍රමයක් ලෙස ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය යන්න, පහකරනු ලැබීමේ අනතුරට නිරන්තරයෙන් පාත්‍රවී සිටින්නක් වන නිසාය. සමාජයේ සිටින සෑම පන්තියක්ම ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී දේශපාලන න්‍යාය පත්‍ර ඇති ඒවා නොවේ. ඓතිහාසික වශයෙන් ධනේශ්වර පන්තිය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ ප්‍රධාන ගාමක බලවේගය වුවත්, ධනවාදයේ අර්බුද ඇතිවූ හැම අවස්ථාවකම ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ ධජය අතහැර දැමීමට ධනේශ්වර පන්තිය මැලිවී නැත. වර්තමාන ලෝකයේ මෙන්ම ලංකාවේද බිහිවී සිටින වාණිජ සහ මූල්‍ය ධනේශ්වර පන්ති ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී සමාජ බලවේගයක්ද වෙයි. එම පන්තිය ප්‍රමුඛත්වය දෙන්නේ තමන්ට ඉක්මනින් ලාබ ලබාදෙන, දේශපාලන ස්ථාවරභාවය ඕනෑම වියදමක් දරා සහතික කරන, හැඩිදැඩි දේශපාලන සහ රාජ්‍ය නායකයන්ටය. මේ අතර මධ්‍යම පන්ති ස්තරද පහසුවෙන් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය අතහැර දමති. නිර්-ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී හැඩිදැඩි නායකයන්ට අවශ්‍ය ඡන්ද පදනම සපයන්නේ අපේක්‍ෂා භංගත්වයට පත්වූ මධ්‍යම පන්තික ස්තරයි. නිර්-ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ජනකාන්තවාදී න්‍යාය පත්‍රය ඉදිරියට දමන ‘පොදු ජන වීරයන්’ ආමන්ත්‍රණය කරන්නේද මධ්‍යම පන්ති ස්තරවලටයි. මෙම බලවේගවලට එරෙහි වන සමාජ-දේශපාලන සහ දෘෂ්ටිවාදී බලවේග නොමැතිව, දේශපාලන ක්‍රමයක් ලෙස ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට පැවතිය නොහැකිය. එහි පැවැත්ම ආරක්‍ෂා කරන මිත්‍ර සහ ප්‍රතිරෝධක බලවේගද බහුපන්තික සමාජ බලවේගයකි. ඒ සඳහා ධනපති පන්තියේ සිට කම්කරු සහ ගොවි ජනතාව දක්වා වන සමාජ බලවේගවල සහභාගිත්වය සහ බලමුළු ගැන්වීම අවශ්‍ය වේ. ශක්තිමත් සහ පුළුල් පන්ති පදනමක් නොමැතිව දේශපාලන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට පැවැතිය නොහැකි ඓතිහාසික තත්ත්වයක් කරා අපි දැන් පා නගා සිටින්නෙමු.

වැත්ම සහ ආරක්‍ෂාව සඳහා ප්‍රතිරෝධක බලය සහ බලවේග අවශ්‍ය වන්නේ ඇයි? එයට ප්‍රධාන හේතුව, දේශපාලන ක්‍රමයක් ලෙස ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය යන්න, පහකරනු ලැබීමේ අනතුරට නිරන්තරයෙන් පාත්‍රවී සිටින්නක් වන නිසාය. සමාජයේ සිටින සෑම පන්තියක්ම ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී දේශපාලන න්‍යාය පත්‍ර ඇති ඒවා නොවේ. ඓතිහාසික වශයෙන් ධනේශ්වර පන්තිය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ ප්‍රධාන ගාමක බලවේගය වුවත්, ධනවාදයේ අර්බුද ඇතිවූ හැම අවස්ථාවකම ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ ධජය අතහැර දැමීමට ධනේශ්වර පන්තිය මැලිවී නැත. වර්තමාන ලෝකයේ මෙන්ම ලංකාවේද බිහිවී සිටින වාණිජ සහ මූල්‍ය ධනේශ්වර පන්ති ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී සමාජ බලවේගයක්ද වෙයි. එම පන්තිය ප්‍රමුඛත්වය දෙන්නේ තමන්ට ඉක්මනින් ලාබ ලබාදෙන, දේශපාලන ස්ථාවරභාවය ඕනෑම වියදමක් දරා සහතික කරන, හැඩිදැඩි දේශපාලන සහ රාජ්‍ය නායකයන්ටය. මේ අතර මධ්‍යම පන්ති ස්තරද පහසුවෙන් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය අතහැර දමති. නිර්-ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී හැඩිදැඩි නායකයන්ට අවශ්‍ය ඡන්ද පදනම සපයන්නේ අපේක්‍ෂා භංගත්වයට පත්වූ මධ්‍යම පන්තික ස්තරයි. නිර්-ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ජනකාන්තවාදී න්‍යාය පත්‍රය ඉදිරියට දමන ‘පොදු ජන වීරයන්’ ආමන්ත්‍රණය කරන්නේද මධ්‍යම පන්ති ස්තරවලටයි. මෙම බලවේගවලට එරෙහි වන සමාජ-දේශපාලන සහ දෘෂ්ටිවාදී බලවේග නොමැතිව, දේශපාලන ක්‍රමයක් ලෙස ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට පැවතිය නොහැකිය. එහි පැවැත්ම ආරක්‍ෂා කරන මිත්‍ර සහ ප්‍රතිරෝධක බලවේගද බහුපන්තික සමාජ බලවේගයකි. ඒ සඳහා ධනපති පන්තියේ සිට කම්කරු සහ ගොවි ජනතාව දක්වා වන සමාජ බලවේගවල සහභාගිත්වය සහ බලමුළු ගැන්වීම අවශ්‍ය වේ. ශක්තිමත් සහ පුළුල් පන්ති පදනමක් නොමැතිව දේශපාලන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට පැවැතිය නොහැකි ඓතිහාසික තත්ත්වයක් කරා අපි දැන් පා නගා සිටින්නෙමු.

මැතිවරණ සහභාගිත්වය


මේ පසුබිම තුළ අප රටේ ප්‍රගතිශීලී, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සහ වාමාංශික බලවේග ජනාධිපති සහ පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණවලට ප්‍රවේශ විය යුත්තේ හුදෙක් තවත් මැතිවරණයකට සහභාගි වීමේ පටු කාර්යයක් ලෙස සලකා නොවේ. එම මැතිවරණ සහභාගිත්වයේ මූලෝපායික නිෂ්ඨා පිළිබඳවද පැහැදිලි ගණන් බැලීමක් සහිතවය. ජනාධිපතිවරණය සහ පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණය එකිනෙකට වෙනස් ගතිකත්ව සහිත අවස්ථා දෙකකි. ජනාධිපතිවරණයෙන් අත්පත් කරගැනීමට අපේක්‍ෂා කරන්නේ කවර මූලෝපායික ඉලක්කයක්ද? පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයෙන් අත්පත් කරගත හැකිවන්නේ කවර මූලෝපායික ඉලක්කයක්ද?


ජනාධිපතිවරණයෙන් ඕනෑම අපේක්‍ෂකයකු සතු වනු ඇත්තේ ඉරණම් දෙකකින් එකකි. ජය ලබාගෙන ලංකාවේ රාජ්‍ය නායකයා වීම හෝ පරාජය වී සාමාන්‍ය පුරවැසියකු ලෙස නැවත පත්වීමය. එහෙත් පරිවර්තනීය න්‍යාය පත්‍රයක් ඇති අපේක්‍ෂකයකුට තිබිය යුත්තේ මේ දෙකම නොවේ. ලංකාවේ රාජ්‍යයේ, රාජ්‍ය ව්‍යුහයේ, දේශපාලන ආයතනවල සහ සමාජයේ දේශපාලන සහ සමාජමය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ආරක්‍ෂා කර, එය අධිපති දේශපාලන විඥානය සහ භාවිතය බවට පත්කිරීමේ මූලෝපායික ඉලක්කයයි.

අසමසම කර්තව්‍යය


මෙම ඉලක්කය ජනාධිපතිවරණයෙන් ජයගැනීම හෝ පරාජය ලැබීම හෝ යන පටු ඉලක්ක දෙකේ රාමුවෙන් නිදහස් විය යුත්තකි. ජය ගතහොත්, තමා ඉදිරියේ තිබෙන අති දැවැන්ත පරිවර්තනීය ප්‍රතිසංස්කරණ වගකීම, 2015න් පසුව සිදුවූ පරිදි, කෑලිවලට කැඩෙන්නට ඉඩ නොතබා, දේශපාලන යථාර්ථයක් බවට පත්කිරීමේ අසමසම කර්තව්‍යයයි. පරාජය වුවහොත්, ජනාධිපතිවරණ ව්‍යාපාරය තුළ පදනම දමාගෙන ගොඩනැගූ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ප්‍රතිරෝධක බලවේගය, පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණය විසින් විවෘත කරනු ලබන නව අවකාශය කරා මෙහෙයවීමයි. ලංකාවේම පැරණි වමේ 1960 ගණන් දක්වා පැවැති අත්දැකීමෙන් උගත හැකි වැදගත්ම පාඩමක් වන්නේ, පාර්ලිමේන්තුව, ප්‍රතිරෝධක දේශපාලනයේ (ක්‍දමබඑැරඩැසකසබට චදකසඑසජි) ඉතාම වටිනා වේදිකාවක්ය යන්නයි. මේ සඳහා ජනාධිපතිවරණයේත්, පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයේත් තමන්ට ලැබිය හැකි ප්‍රතිඵල මූලෝපායික වශයෙන් සම්බන්ධ කර ගැනීම, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ප්‍රතිරෝධක දේශපාලන පෙරමුණක් විසින් කළ යුතුව තිබේ. එම පෙරමුණ ඉදිරි පාර්ලිමේන්තුවේ ශක්තිමත් බලවේගයක් වීම අප රටේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ආරක්‍ෂා කිරීමේ අනාගත අරගලයට නැතිවම බැරි පූර්ව කොන්දේසියකි.


ලංකාවේ දේශපාලනයේ මේ දිනවල පවතින්නේ ක්‍ෂණිකව වෙනස්වන ගතිකත්වයක් බව පහසුවෙන්ම නිරීක්‍ෂණය කළ හැකිය. ඒ සමගම දේශපාලන බලවේග පවතින්නේ විසිරී ගිය, ද්‍රවශීලී සහ කැටි නොගැසුණු තත්ත්වයකය. විවිධ බලවේග ප්‍රතිසන්ධානගත වීමේ ක්‍රියාවලීන් ගණනාවක්ම එකවර සිදුවෙමින් තිබේ. මේවා දෙස පුරවැසියෝද මහත් අවධානයෙන් ද විමසිල්ලෙන්ද බලාසිටිති. මේ අතර පරිවර්තනීය ප්‍රජාාතන්ත්‍රවාදී ප්‍රතිරෝධක බලවේගයක් සඳහාද ඇති දේශපාලන අවකාශයද ටිකෙන් ටික පුළුල් වෙමින් පවතී. ව්‍යාකුලත්වයෙන් පිරි පසුබිමෙහි තිබෙන එක් සාධනීය විවෘත වීමක් වන්නේ එයයි. ■

ලිපි ගොනු අසම්පූර්ණ වන්නේ ජනාධිපතිවරයාගේ බලපෑම නිසාය

ගම්පහ රතුපස්වලදී පිරිසිදු වතුර ඉල්ලූ මහජනතාවට වෙඩි තබා තිදෙනකු ඝාතනය කිරීමත් විශාල පිරිසකට එලව එලවා පහරදී තුවාල කිරීමත් යන චෝදනා යටතේ යුදහමුදා බි්‍රගේඩියර්වරයකු හා තවත් හමුදා සෙබළුන් ගණනාවකට එරෙහිව පවරා ඇති නඩුව විභාග කිරීම සඳහා ත්‍රිපුද්ගල මහාධිකරණ විනිසුරු මඬුල්ලක් පත්කරන්නට අගවිනිසුරුවරයා තීරණය කර තිබේ. ඒ වාගේම, ඇවන්ගාඞ් ආයුධ වංචාව, ප්‍රගීත් එක්නැලිගොඩ පැහැරගෙන ගොස් ඝාතනය කිරීම යන අපරාධ සම්බන්ධයෙන්ද තවත් ත්‍රිපුද්ගල විශේෂ මහාධිකරණ විනිශ්චයාසන දෙකක් පත්කිරීමට අගවිනිසුරුවරයා තීරණය කර තිබේ.


ඒ අතර, නිතිපතිවරයා වැඩ බලන පොලිස්පතිවරයාට දන්වා තිබෙන්නේ, තමා අපරාධ සම්බන්ධව ලිපි ගොනු ඉල්ලූ විට අසම්පූර්ණ ලිපි ගොනු එවීමෙන් වළකින ලෙසය. පසුගියදා නීතිපතිවරයා ලසන්ත වික්‍රමතුංග ඝාතනය, වසීම් තාජුදීන් ඝාතනය වැනි ප්‍රධාන අපරාධ පහක් සම්බන්ධයෙන් පරීක්‍ෂණවලට අදාළ ලිපිගොනු තමා වෙත එවන මෙන් අපරාධ පරීක්‍ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවට දැනුම් දුන් අතර, ඒ අනුව යවන ලද ගොනු අසම්පූර්ණ වීම නිසා, නීතිපතිවරයා නැවතත් එසේ අවවාද කරන්නට ඇතැ’යි සිතිය හැකිය.


මේ ලිපි ගොනු අසම්පූර්ණ ඇයිද යන්නට අපරාධ පරීක්‍ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව හෝ වැඩ බලන පොලිස්පතිවරයා දක්වන හේතු නිශ්චිතවම අප නොදන්නා නමුත්, ඒවා අසම්පූර්ණ වන්නට ඇති බලවත්ම හේතු, ඒ ගැන පසුගිය කාලයේ විමසීමෙන් සිටි අය හැටියට, අපට කිව හැකිය.


මේ කුප්‍රසිද්ධ අපරාධ එනම්, ලසන්ත වික්‍රමතුංග ඝාතනය, ප්‍රගීත් එක්නැලිගොඩ පැහැරගෙන ගොස් ඝාතනය කිරීම, වසීම් තාජුදීන් ඝාතනය, කීත් නොයර් පැහැරගෙන ගොස් ඝාතනයට තැත්දැරීම, තරුණ ශිෂ්‍යයන් පස්දෙනකු ඇතුළු එකොළොස් දෙනකු කප්පම් ලබාගැනීම සඳහා පැහැරගෙන ගොස් ඝාතනය වැනි අපරාධවල ප්‍රධාන ලක්‍ෂණය නම්, ඒවාට ආරක්‍ෂක හමුදාවල, එනම් යුද හමුදාවේ හා නාවික හමුදාවේ සෙබළ හා නිලධාරි කණ්ඩායම් සම්බන්ධ වී සිටීමය. මේ වන විට හෙළිවී ඇති කරුණු අනුව, ඒ සහභාගිත්වය ඉතාමත් පැහැදිලිය.


ශිෂයන් ඇතුළු එකොළොස් දෙනකු පැහැරගෙන ගොස් මරාදැමීම සම්බන්ධයෙන් නාවික හමුදාවේ ඉහළ නිලධාරීන්ගෙන් සමන්විත කණ්ඩායමක් වගකිවයුතු බවට කරුනු හෙළිවී ඇති අතර, ඒ එකොළොස් දෙනා පැහැරගෙන විත් රඳවා තබාගෙන මරණයට පත්කිරීමට පෙර, ඒ බව දැන සිටියදීත් ගලවාගැනීමට කටයුතු නොකිරීම ගැන හිටපු නාවික හමුදාපති වසන්ත කරන්නාගොඩටද චෝදනා එල්ලවී තිබේ. වර්තමාන ආරක්‍ෂක මාණ්ඩලික ප්‍රධානී රවි විජේගුණරත්නට චෝදනා එල්ලවී ඇත්තේ ඒ අපරාධයට සම්බන්ධ ප්‍රධාන සැකකරුවකු සඟවා තබාගෙන ඔහුට රටින් පිටවීමට ආධාර අනුබල දුන්නේය යන්න මතයි. (රවි විජේගුණරත්නට මේ අවුරුද්ද අවසානය දක්වා ජනාධිපතිවරයා සේවා දිගුවක් දී ඇති අතර, වසන්ත කරන්නාගොඩ අද්මිරාල් ඔෆ් ද ෆ්ලීට් නමැති ඉහළම නිලයකට ජනාධිපතිවරයා විසින් පසුගියදා ඔසොවනු ලැබ තිබේ.)


ප්‍රගීත් එක්නැලිගොඩ, ලසන්ත වික්‍රමතුංග, කීත් නොයර්, උපාලි තෙන්නකෝන් වින්දිතයන් වූ අපරාධවලට සම්බන්ධවී ඇත්තේ, කිසියම් එක් පුද්ගයකු හෝ කණ්ඩායමක් විසින් සැලසුම් සහගතව මෙහෙයවන ලද හමුදා ප්‍රහාරක කණ්ඩායම්ය. ප්‍රගීත් පැහැරගෙන ගොස් රැඳවූයේ ගිරිතලේ යුද හමුදා බුද්ධි අංශ කඳවුරේය. එහි භාර නිලධාරි කර්නල් ශම්මි කුමාරරත්න විසිනි. එහි රඳවාගෙන ප්‍රශ්න කිරීමෙන් පසු කඳවුරෙන් පිටතට හමුදා වාහනවලින්ම ප්‍රගීත් එක්නැලිගොඩ ගෙනගොස් මරාදමන ලද බව දැන් ඉතා පැහැදිලිය. ලසන්ත වික්‍රමතුංග ඝාතනයට, කීත් නොයර් පැහැරගැනීමට හමුදා ප්‍රහාරක කණ්ඩායම පිටත් වුණේ මරදානේ ටි්‍රපොලි හමුදා කඳවුරෙනි.
දැන් මේ ලිපිගොනු අසම්පූර්ණ වන්නේ මන්ද?


ඒ අපරාධ පිළිබඳ පරීක්‍ෂණ, දීර්ඝ ලෙස විහිද ගොස්, එකම තැනකදී නැවතී ඇති නිසාය. එනම්, මේ ඝාතනවලට සම්බන්ධ හමුදා ඛණ්ඩ ස්ථානගතව සිටි හමුදා කඳවුරුවලින් ඔවුන්ගේ ගමන්බිමන්, පාවිච්චි කළ වාහන යනාදිය ගැන අවශ්‍ය තොරතුරු අපරාධ පරීක්‍ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවට ලබා නොදීම නිසාය.


සෑම හමුදා කඳවුරකම, ඒ ඒ කඳවුරේ සෙබළුන් හා නිලධාරීන් යොදවන රාජකාරි, ගමන්බිමන් ආදිය ගැන දෛනිකව සටහන් කෙරෙන අතර, හමුදා කඳවුරට යන එන වාහන සියල්ලත්, ඒවා පිටත්ව ගියේ නම්, පැමිණියේ නම් ඒ කොහේටද, කොහි සිටද, ඒවායේ ගමනේ යෙදුණේ කවුද යනාදි සියලුම විස්තරත් ඒ දෛනික සටහන්වල ඇතුළත් වෙයි. මේ අපරාධ සම්බන්ධයෙන් විමර්ශන කරන නිලධාරීන් මුහුණදී සිටින වැදගත්ම ප්‍රශ්නය නම්, මේ තොරතුරු හමුදාව විසින් ලබා නොදීමයි. ඒ සම්බන්ධව අනේක වාරයක් ඒ විමර්ශන කෙරෙන අධිකරණවලට, හමුදාපතිවරුන්ට, ආරක්‍ෂක ඇමති-ජනාධිපති ඇතුළු සියලු පාර්ශ්වවලට අපරාධ විමර්ශකයන් විසින් දැනුම් දෙනු ලැබ ඇතත්, මේ වන තෙක් විවිධ හේතු දක්වමින් ඒවා හමුදා අංශ විසින ලබාදී නැත. සමහර විට එසේ ලබා නොදීමට හේතු හැටියට කියන්නේ ජාතික ආරක්‍ෂාවට එය තර්ජනයක් වන බවය. සමහර විට කියන්නේ, ඒ තොරතුරු සටහන් පොත් දැන් හමුදාව සතුව නැති බවය.


පසුගියදා විශ්‍රාම ගිය යුද හමුදාපති මහේෂ් සේනානායක, ධුරය බාරගන්නා විට කීවේ, රණවිරුවන් යනු මිනීමරුවන් නොවන බැවින්, මේ පරීක්‍ෂණ සඳහා තමාට දිය හැකි උපරිම සහාය දෙන බවයි. විවිධාකාර ප්‍රකාශ හරහා තමා මහා ප්‍රගතිශීලියකුයැ’යි පෙන්වුවත් ඔහුගේ ධුර කාලය අවසන්ව ගෙදර යන තුරුත්, ඒ වගකීම ඉටුකිරීමෙන් ඔහු මගහැර සිටියේය.


ඒ සියල්ලටම වඩා, ඒ තොරතුරු ලබාදීමට විශාලතම බාධාව කළේ ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේනය. ආරක්‍ෂක අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරයාගේ, නීතිය හා සාමය අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරයාගේ, පොලිස්පතිවරයාගේ, අපරාධ පරීක්‍ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ නිලධාරීන්ගේ, හමුදාපතිවරුන්ගේ, යුද හමුදා බුද්ධි අංශයේ ප්‍රධානිගේ සහභාගිත්වයෙන් පැවැති රැස්වීමකදී, මේ තොරතුරු උසාවියටවත් ලබා නොදෙන ලෙස නියෝග කළේ ජනාධිපතිවරයාය. ඒ 2018 අගෝස්තු 28 වැනිදා ඔහුගේ පැජට් පාරේ නිවසේ පැවැති සාකච්ඡාවකදීය.


ජනාධිපති ආරක්‍ෂක ඇමතිය. සේනාධිනායකය. ඔහුම ඒ පරීක්‍ෂණවලට තොරතුරු ලබා නොදෙන ලෙස නියම කරන විට, හමුදාපතිවරු ඇතුළු වගකිවයුත්තෝ ඒ අණ නියම ලෙස පිළිපදිමින් තොරතුරු වසං කරමින් සිටිති. දැන් සිදුවෙමින් පවතින්නේ එයයි. හරි නම්, නීතිපතිවරයා ඒ ගැන ප්‍රශ්න කළ යුත්තේ වැඩ බලන පොලිස්පතිවරයාගෙන් නොවේ. ජනාධිපතිවරයාගෙනි.■

ලංකාවේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ අද්‍යතන ප්‍රශ්න(ය) කවරේද? (1)


මුලින්ම 1977 වසරට යන්න. ලංකාවේ වර්තමානයේ අප මුහුණදෙන ඕනෑම ප්‍රශ්නයක් පැහැදිලි කරගැනීමේ ආරම්භක ස්ථානය 1977 යැයි බොහෝ දෙනා කියති. ඒ සෑම ප්‍රශ්නයකම නිර්මාතෘ වන්නේ ජේ.ආර්. ජයවර්ධන ය යන්න ඒ අයගේ හැඟීමයි. මෙය, ප්‍රශ්නය වටහා ගැනීම සඳහා මතුපිටින් පෙනෙන ඉතා පහසු ඉලක්කයක් සහ පුද්ගලයෙකු වශයෙන් ගත හැකි වෙතත්, එයම වර්තමාන අර්බුදය ව්‍යාකුල කර ගැනීමටත්, සොයා ගැනීමට ඇති පිළිතුර දුෂ්කර කර ගැනීමටත් හේතුකාරක වන බවක් බොහෝ විට පෙනෙන්ට තිබේ. හැම කුණු ගොඩක්ම බේරේ වැවට යැයි කියන්නා සේ 1977 සහ ජේ.ආර්. ජයවර්ධනගේ ඇඟේම අප එල්ලුණොත්, තවත් දශක ගණනාවක් තිස්සේ ඒ හොල්මන් දෙකේ වින්දිතයන් බවට අප පත්වෙනු නිසැකයි.


සියලු සමාජ ප්‍රශ්නවල මූලය ධනවාදය යැයි සරලව ගැනීමට සහ සියලු ප්‍රශ්නවලට විසඳුම ඇත්තේ සමාජවාදය තුළ යැයි ගැනීමට එය සමාන ය. මිනිස් සමාජය කිසි දවසක සමාජවාදී සමූහ ගොවිපොළක් කිරීමටවත්, ධනවාදී වෙළඳපොළක වෙන්දේසියක් කිරීමටවත් නිත්‍ය අවකාශයක් නැත. සමූහ ගොවිපොළ බලහත්කාරයෙන් ඇති කළ හැකිය. එහෙත් එය තාවකාලික ය. ධනවාදී වෙන්දේසිය, ඊට වඩා සූක්ෂ්ම ය. සාර්ථක ය. එහෙත් වෙන්දේසිය විසින්ම ඇති කරන කොන්දේසි මගින් එයද විවිධ අර්බුදවලට පත්කරනු ලැබේ.


අප කවුරුත් සිතන ආකාරය සකස්ව ඇත්තේ භෞතික පරිසරයක, දෙන ලද තත්වයන්ට යටත්ව ය. උදාහරණයක් වශයෙන්, අප දෙවියන් යැයි හඳුනාගන්නා රූපකය, භෞතික වශයෙන් හැම අතකින්ම මනුෂ්‍යයාට සමාන ය. පන්සලේ විහාරගෙය ඇතුළේ ඇඳ තිබෙන ශක්‍රයාගේ රුවත්, ලස්සන මිනිස් රුවකි. කතරගම දෙවියන් එසේ නොවන බව දැන් ඔබ පෙන්වා දිය හැකිය. ඒ රූපකය භාවිතයට පැමිණීමේ සමාජ හේතු පැහැදිලි කිරීමක් සඳහා මෙය අවස්ථාව නොවෙතත්, ඔහුගේ අඟපසග සියල්ල, පවතින ලෝකයේ ඒවා මිස ඉන් පිටස්තර කිසිවක් නොවන බව පෙන්වා දිය හැකිය.


සමාජවාදයේ ‘උත්තරීතර’ මිනිසාවත්, ධනවාදයේ ‘අධමයාවත්’ අප රූපගත කරගෙන සිටින්නේ, ඉහත කී අපේම භෞතික සීමාවන්ට යටත්වයි. එය, අපේ චින්තනය පහසු කරවන බව සැබෑව. මේ නිසා, ‘සා දුකින් පෙළෙනවුන් දැන් ඉතිං නැගිටියව්’ කියා හෝ ‘නිර්දන පංති ආඥාදායකත්වයෙන් තොර අනාගතයක් මිනිසාට නැතැ’ යි කියා හෝ කීම ආස්වාදනීයයි. ආකර්ෂණීයයි. අනිත් අතට, ධනවාදියාගේ පැත්තෙන් ගත් විට, මිනිසාගේ වරණයේ (තෝරා ගැනීමේ) පරාසය නිර්බාධීව පුළුල් කරන තරමට, ඒ සඳහා අවස්ථා වඩ වඩාත් වෙළෙඳපොල තුළ සම්පාදනය කර දෙන තරමට, ‘නිදහස්’ සහ ‘නිවහල්’ මිනිසා බිහි වනු ඇතැයි කියනු ඇත. මේ යාන්ත්‍රික චින්තන ද්වය, ප්‍රශ්නය විසඳා ගැනීමට තබා ප්‍රශ්නය තේරුම් ගැනීමටවත් වැඩිමනත් සහායක් නොවනු ඇත.
ඒ සීමාවන් හිතේ තබාගෙන 1977 ගැන සහ ජේ.ආර්. ජයවර්ධන ගැන අප සිතා බැලුවොත්, මෙවැනි අදහසක් ඇති කරගත හැකිය. ආර්ථිකය විවෘත කොට, ධනවාදී මිනිසා බිහි කිරීමට ඔහුට අවශ්‍ය විය. එය කළ හැකිව තිබුණේ දේශපාලනික ශල්‍යකර්මයක් මාර්ගයෙන් යැයි තමා විශ්වාස කරන බව ඔහු රටට කීවේය. විධායක ජනාධිපති ක්‍රමයක් ඔහු ලංකාවට හඳුන්වා දුන්නේ එබැවිනි. ඊට වසර කිහිපයකට පසුව මේ කියන විවෘත ආර්ථිකයම ඉන්දියාවත් වැළඳගත්තේය. එහෙත්, විධායක ජනාධිපති ශල්‍යකර්මයක් ඒ සඳහා අවශ්‍ය යැයි ඔවුන් සිතුවේ නැත.


එසේ නම්, මේ ක්‍රමය ජේ. ආර්. ජයවර්ධනට අවශ්‍ය කෙළේ වෙනත් කාරණයක් සඳහා බව පැහැදිලි ය. ජේ.ආර්. ජයවර්ධන මුදල් ඇමති වශයෙන් සිටියදී හටගත් 1953 හර්තාලයේ පටන් ජේ.ආර්. චින්තනය සැකසී තිබුණේ අධිකාරීවාදී පාලකයෙකු රජ කැරැවිය හැකි ක්‍රමයක් තුළ ඇතැයි ඔහු විශ්වාස කළ සාර්ථකත්වයක් සහ කාර්යක්ෂමතාවක් කෙරෙහි ය. ඒ බව වරෙක ඔහු කෙලින්මත් කීවේය. තමාට අවශ්‍ය කරන්නේ, පාර්ලිමේන්තුවට යටත් නැති පාලකයෙකුගේ තන්ත්‍රයක් බව එහිදී ඔහු කීවේය. මෙය භයානක තත්වයක් බව, ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂය ඇතුළු මේ රටේ සියලු ප්‍රධාන සහ අප්‍රධාන පක්ෂ, විශේෂයෙන් මාක්ස්වාදී පක්ෂ, 1978දීම වටහාගත්තේය. ඒ ගැන අනතුරු ඇඟෙව්වේය. එහෙත් ඒ පක්ෂ සියල්ලේ ඊළඟ පරම්පරාව, එක්කෝ ජේ.ආර්. ජයවර්ධනගේ ඒ විධායක ජනාධිපති ක්‍රමයේ පසුකාලීන සෘජු අනුගාමිකයෝ (මහින්ද) වූහ. නැත්නම්, වක්‍ර අනුගාමිකයෝ (ඩිව්, තිස්ස, වාසු) වූහ.


ජේ.ආර්. ජයවර්ධනටත්, මේ ඊළඟ පරම්පරාවටත් විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය ආසක්ත වීමට අමතර තල්ලුවක් තවත් කාරණයක් නිසා සැපයුණි. ඒ බෙදුම්වාදී යුද්ධයයි. එම යුද්ධය අවසන් කරගත්තේ විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය නිසා යැයි කීම පට්ටපල් බොරුවක් සහ සහසුද්දෙන්ම අතාර්කික කතාවක් වූවත්, යුද්ධය විසින් සිංහල දකුණේ අලුත් ජනවිඥානයක් ඇති කළ බව සැබවි. එය ‘සිංහල රාජකීය’ විඥානයකි. දෙමළ උතුරෙන් එල්ල වුණු ‘පරසතුරු’ තර්ජනය ඉදිරියේ දකුණේ ‘සිංහල රාජකීයත්වය’ කරටියටම නැග්ගේය. රාජපක්ෂ කඳවුරෙන්, ඒ අනුව, රජ පවුලක් නිර්මාණය කෙරී ඇත. ඊට පිටස්තරව, මීට පෙර කිසි දවසක නොවූ විරූ පරිද්දෙන්, තනි පුද්ගලයන් (මා මොවුන් හඳුන්වන්නේ ‘නයි නටවන්නන්’ වශයෙනි) ජාතියේ ගැලවුම්කාර භූමිකාව කෙරෙහි තමන් වෙත විශ්වාසය තබන්නැයි ඉල්ලා සිටිති. (මහින්ද, චමල්, බැසිල්, ගෝඨාභය සහ නාමල් ඇතුළු) රාජපක්ෂලාගේ පවුල විශාල වීම නිසා ඔවුන්ට ඈඳෙන ‘රාජකීය පවුල්’ අපනාමය, අර කියන තනි පුද්ගලයන්ට ඇලවෙන්නේ නැත. හේතුව, ඔවුන් තුළ පවුල්වාදයක් නැති නිසා නොව, පවුලක් දක්වා ව්‍යාප්ත කිරීමට තරම් වන ‘රාජකීයත්වයක’ අහලටවත් තවම ඔවුන් පැමිණ නැති නිසාවෙනි. එහෙත්, ප්‍රජාතන්ත්‍රීය පද්ධති වෙනුවට පුද්ගලයා කෙරෙහි රාජපක්ෂලා තුළ ඇති විශ්වාසය මේ සෑම පුද්ගලයෙකු තුළම නොමඳව පවතී. ඊටත් වඩා, රාජපක්ෂලා පසුපස ඇති ජනමූල පක්ෂයක තිරිංගය ඔවුන් පසුපස නැති නිසා, පුද්ගලවාදය කෙරෙහි ඔවුන්ගේ නැමියාව රාජපක්ෂලාටත් වඩා භයානක එකක් වීමටත් හැම ඉඩකඩක්ම තිබේ.
මේ පුද්ගලවාදය එන්නේ කොතැනින්ද? 1953 හර්තාලයෙන් බැටකෑ දා පටන් පුද්ගල ආඥාදායකත්වයක් කෙරෙහි ජේ.ආර්. තුළ තිබූ මූලාශ්‍රයෙන්මයි. ඒ ජේ.ආර්.ගේ වර්තමාන ‘අවතාරය’ වන්නේ, ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂ මහ පවුලේ ගෝඨාභය රාජපක්ෂ කෙනෙකු මිස එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ කෙනෙකු නොවීම, ඇත්තෙන්ම ඓතිහාසික සරදමකි. මෙය, ගෝඨාභය රාජපක්ෂ තවත් ජේ.ආර්. ජයවර්ධන කෙනෙකු වෙනු ඇතැයි කීමක් නොවේ. එසේ කීවොත් එය අධම අවතක්සේරුවකි. ගෝඨාභය රාජපක්ෂ යනු, යම් හෙයකින් බලයට පත්වුවහොත්, ජේ.ආර්. අතදරුවෙකු බවට පත්කරවන ඒකාධිපතියෙකු වෙනවා නොඅනුමානයි.


‘පුද්ගලයා පිළිබඳ විශ්වාසය තැබීම’ සමග විධායක ජනාධිපති ක්‍රමයක් සමපාත වන්නේ කෙසේද? ඉහත කී, වාර්ගික සහ සමාජයීය (‘පරසතුරු’ තර්ජනයට එරෙහිව ‘සිංහල රාජකීයත්වය’ සමාජගත වීමේ) කාරණාවට අමතරව ගත් විට, උත්තරය ඉතා සරල ය. තනි පුද්ගලයෙකු රජෙකු කිරීමේ එකම ආයතනික ක්‍රමවේදය එය වන බැවිනි. පාර්ලිමේන්තු ක්‍රමයක් තුළ තනි පුද්ගලයෙකු රජෙකු කිරීම (බැරි නැතත්) දුෂ්කර ය. හේතුව, ඒ පුද්ගලයාගේ (විධායක අගමැති?) පැවැත්ම යම් තාක් දුරකට හෝ සාමූහිකයක් (පාර්ලිමේන්තුව) සමග බැඳී පවතින බැවිනි. එහෙත්, වෙනම තනි ඡන්දයකින් පත්කරගන්නා සහ සාමූහිකත්වයකට වගනොකියන පුද්ගලයා ඊට සපුරා වෙනස් ය. වරක් ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන කළා සේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව පවා ඔහුට උල්ලංඝනය කළ හැකිය. එය එදා වැළකුණේ, කතානායකවරයා ප්‍රමුඛ පාර්ලිමේන්තුවේ අප්‍රතිහත නැගිටීම සහ අධිකරණයේ අදීනත්වය නිසාම පමණි.


(ඉතිරිය ඉදිරියට)■

රාජපපක්ෂලා දින්නොත් ඩාලි පාරේ කාර්යාලයත් නැතිවේවි

නීතිඥ රජික කොඩිතුවක්කු
ශ්‍රීලනිපය සුරැකීමේ ජාතික සංවිධානයේ ලේකම්

ඔබ නියෝජනය කරන කණ්ඩායම ගැන පැහැදිළි කිරීමක් කළොත්…

මම කතාකරන්නේ ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂය සුරැකීමේ ජාතික සංවිධානයේ ලේකම් විදියටයි. ගිය අවුරුද්දේ ඔක්තෝබර් මාසයේදී මම ජනාධිපතිතුමාගේ ලේකම් තනතුරත්, ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයේ ආසන සංවිධායක ධූරයත් අත්හැරියා. මාත් ඇතුලුව ආසන සංවිධායකවරුන් 18 දෙනෙක් ඒ විදියට සංවිධායක ධූර අත්හැරලා ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂය සුරැකීමේ ජාතික සංවිධානය හදාගෙන ශ්‍රීලනිපය වෙනුවෙන් වැඩකරන්නට පටන්ගත්තා. අපි පැහැදිළිව ඉල්ලුවේ පක්ෂය ආරක්ෂා කරන්න කියන කාරණාව. ඒ කාරණය හරිහැටි ඉටු නොවී මහින්ද රාජපක්ෂ මහත්තයාට පක්ෂය උගස් කරන්නට ගිය අවස්ථාවේදී තමයි අපි එයට විරුද්ධවෙලා ආසන සංවිධායක ධූර අත්හැරියේ. අපි පක්ෂය රැකගන්න කියන තැන ඉඳලා ජනාධිපතිවරයාගෙන් ඉල්ලීම් මාලාවක් කරමින් ඉන්නවා. මීට කලින් අපි එක්සත් ජනතා නිදහස් සන්ධානයේ මහලේකම්තුමා සමඟ කතාකළා. ජනාධිපති ලේකම් කාර්යාලයේදී අතිගරු ජනාධිපතිතුමාවත් අපි මුණගැහුණා. ඒ සාකච්ඡාවලදී අපි පැහැදිළිව කීවේ ජනාධිපතිතුමා ඊළඟ මැතිවරණවලට ඉදිරිපත් විය යුතු බව. එතුමා ඉල්ලන්නේ නැතිනම් ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයෙන් වෙනත් අපේක්ෂකයෙක්ව හෝ දෙන්න කියලා අපි ඉල්ලුවා. ඒ අපේක්ෂකයාට වැඩ කරන්න ලෑස්ති බව අපි කීවා.

එහෙත් ශ්‍රීලනිපයට තනිවම කටයුතු කරන්න තරම් ශක්තියක් නැති බව කියනවා නේද?
ලංකාව පුරාම ග්‍රාමසේවක වසම් 14022ක් තියෙනවා. ඒ හැම ග්‍රාමවසමකම පාහේ ශ්‍රීලනිපය නියෝජනය කරන නියෝජිතයන් 25කට වඩා ස්ථීරවම ඉන්නවා. තරුණ සංගමේ ගත්තත් එහි සභාපති, ලේකම්, භාණ්ඩාගාරික, කාරක සභාව ඉන්නවා. ඊට අමතරව කාන්තා සමිති ආදී විවිධ ශාඛා සංවිධාන තියෙනවා. ඒ තනතුරුධාරීන් ටික හෝ ඉන්නවා. ඒ අනුව අපට එතැනින්ම එනවා 280,125ක ප්‍රමාණයක්. ආසන්න වශයෙන් ඒ ඉන්නේ අපේ පක්ෂයේ සාමාජිකත්වය. මේ සාමාජිකත්වය වෙන කොහේටවත් යන්නේ නැහැ. ඔවුන් ශ්‍රීලනිපය ඇතුලේ ඉන්න මිනිස්සු. ගම් මට්ටමෙන් පොදුජන පෙරමුණටත් ඔය වගේම යාන්ත්‍රණ තියෙනවා. එජාපයටත් තියෙනවා. ඒ නිසා ගම් මට්ටමෙන් ඔවුන් අතර බෙදීමක් තියෙනවා. ඒ නිසා වෙන පක්ෂයකට යන්න ශ්‍රීලනිප කණ්ඩායමට බැහැ. වෙන පක්ෂවල ග්‍රාමීය නායකයන් අපේ ග්‍රාමීය නායකයන්ට ඉඩ දෙන්නේ නැහැ. මා මෙය පැහැදිළි කළේ පහළම මට්ටමෙන්.

ශ්‍රීලනිපයෙන් ගිය මන්ත්‍රීවරුන් ගැටලුවක් නැතිව පොදුජන පෙරමුණේ වැඩකරනවා නේද?
නැහැ. ඉහළ මට්ටමෙනුත් ඔය ප්‍රශ්නයම තියෙනවා. මම උදාහරණයක් කියන්නම්. චන්දිම වීරක්කොඩි මන්ත්‍රීතුමා හබරාදූවේ තමන්ගේ පොදුජන පෙරමුණු ආසන බලමණ්ඩලය පිහිටුවන්න ගියාම ඔහුව හූ තියලා එළෙව්වා. ඔහුව එළවලා ආසන බලමණ්ඩලයේ ප්‍රධානත්වයට පත්කරගෙන තිබුණේ පොදුජන පෙරමුණේ ප්‍රාදේශීය සභාවේ සභාපතිවරයාව. මේ ගැන චන්දිම වීරක්කොඩි මන්ත්‍රීතුමා මහින්ද මහත්තයාට කියලා තියෙනවා. මහින්ද මහත්තයා කියලා ඕක බැසිල් මහත්තයාට කියන්න කියලා. බැසිල් මහත්තයා කියලා තියෙනවා ඕක ඩලස්ට කියන්න කියලා. ඩලස් අලහපෙරුම මන්ත්‍රීවරයා කිව්වාලු ඕක රමේෂ් පතිරණට කියන්න කියලා. එතකොට රමේෂ් පතිරණ මන්ත්‍රීතුමා කීවාලු ඔයාට ගමේ අය කැමති නැහැ, ඒ නිසා ඔයා එන්න එපා කියලා. එතකොට මේ ඉරණමට මුහුණදෙන්නද ශ්‍රීලනිප මන්ත්‍රීවරු ගියේ.

පොදුජන පෙරමුණ හා එක්වෙන්න බැරි බව කියන්නේ ඇයි?
දැන් පොදුජන පෙරමුණෙන් ජනාධිපතිවරණ අපේක්ෂකයෙක්ව නම් කරලා. දැන් අපට කියනවා ඒ අපේක්ෂකයා එක්ක එකතුවෙන්න කියලා. ඒ උදව්ව ගන්නාතෙක් අපට හරිම ආදරයෙන් කතාකරනවා. ඒත් අපි එකතුවුණාම අපව සම්පූර්ණයෙන්ම තලලා පොඩිකරලා ශ්‍රීලනිපය විනාශ කරනවා. ඒ නිසයි අපි යෝජනා කරන්නේ මොන අමාරුකම් මැද වුණත් ශ්‍රීලනිපය විදියට අපි මේ තත්වයට තනියෙන්ම මුහුණදෙමු කියලා. මේක අභියෝගයක් ලෙස සලකමු කියලා. ලංකාවේ බිම් මට්ටමෙන් ඡන්දය ඉල්ලපු අපේ ගමේ නියෝජිතයෝ ඉන්නවා. එයාලා අසරණ වෙලා ඉන්නේ. ඔවුන්ට පොහොට්ටුවට යන්න බැහැ. යූඇන්පීයට යන්නත් බැහැ. 2015 දී ජනාධිපතිතුමාට ඡන්ද ලක්ෂ 62ක් ලැබුණා. එතැනින් එජාපයේ ස්ථාවර ඡන්ද ලක්ෂ 40ක් තිබුණායැයි සිතන්න පුලුවන්. ඊට අමතරව අනෙකුත් ජනවර්ගවල පක්ෂ, ජේවීපීය, සිවිල් සමාජය ඇතුලු බලවේග නිසා තවත් ඡන්ද ලක්ෂ 12ක් තිබුණායැයි හිතමු. අඩු තරමේ ඡන්ද ලක්ෂ 10ක් විතර ජනාධිපතිතුමා එක්ක ශ්‍රීලනිපයෙන් කැඩිලා ආවා. ඒ ඡන්දවලින් තමයි ජනාධිපතිතුමාව ජයග්‍රහණය කෙරෙව්වේ. ශ්‍රීලනිපයෙන් කැඩිලා වඩා යහපත් සමාජයක් ඇතිකිරීම වෙනුවෙනුයි ඔවුන් ඡන්දය දුන්නේ.

ශ්‍රීලනිපයේ හිටපු මහලේකම්වරයාටයි ඔවුන් ඡන්දය දුන්නේ. ඒ ඡන්දය දීපු උදවියට තමයි අද යනඑනමං නැතිවෙලා තියෙන්නේ. ඒ මිනිස්සුන්ට අපේ පක්ෂයේ ජාතික ලැයිස්තුවෙන් පත්වුණ සමහර නායකයෝ දැන් කියනවා මහින්දලාගේ වැරදි දැන් ඉවරයි කියලා. මහින්දලාට උදව් කරන්න කියලා. ආත්ම ගෞරවයක් තියෙන කිසිම කෙනෙක්ට තමන් ප්‍රතික්ෂේප කරපු ඒ කණ්ඩායම රාජපක්ෂලා තමන්ගේ මතවාද පවා කිසිම ආකාරයකින් වෙනස්වෙලා නැති පසුබිමක රාජපක්ෂලාට එකතුවෙන්න බැහැ. ශ්‍රීලනිප ජාතික ලැයිස්තුවෙන් ආපු එස්.බී. දිසානායකලා, ඩිලාන් පෙරේරාලා කරන්නේ ඊළඟ මැතිවරණය සඳහා තමන්ගේ ඊළඟ මැතිවරණය සඳහා වැඩකටයුතු හදාගන්න එක. එස්.බී. දිසානායක ඇමතිතුමාට මතක නැතිවෙලා තියෙනවා තමන්ම කලිනුත් මහමැතිවරණයෙන් පරාද කළේ මහින්ද රාජපක්ෂලා බව. රාජපක්ෂලා නුවර වේදිකාවල කීවේ එස්.බී.ට හැර අනෙක් අයට ඡන්දය දෙන්න කියලයි.

ශ්‍රීලනිපය යළි ගොඩගන්නට කරන්න ඕනෑ දේවල් බොහොමයක් තියෙනවා නේද?
මේ වැටීම තාවකාලිකයි. අපි කියන්නේ අපට නැවත ගොඩඑන්න අවශ්‍යයි. ඒකට වැඩපිළිවෙලක් තමයි ඕනෑ. දැන් කුමාර වෙල්ගම වගේ අය ප්‍රගතිශීලී විදියට ඉදිරියට ඇවිල්ලා තියෙනවා. ඔහු කියන කතාව එක්ක එකතුවෙන්න අපට බැරිකමක් නැහැ. ඔහු කියන්නේ ශ්‍රීලනිපය දිනවන්නට වැඩපිළිවෙලක් හදන්න කියලා. කුමාර වෙල්ගමලා ළඟ ඉඳලා දැක්ක ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ දුර්ගුණ අපි දුර ඉඳලා දැක්කා. මේ වෙද්දී ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහත්තයා එක් ගමකට විශ්‍රාමික හමුදා හා පොලිස් නිලධාරී 50 දෙනෙකුගෙන් සමන්විත කණ්ඩායමක් නිර්මාණය කරමින් ඉන්නවා. මෙය හිට්ලර්ගේ හමුදාව වගේ වැඩ කරන්න යන කට්ටියක්. මේකෙන් කියන්නේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය නෙවෙයි, තමන්ගේ අණට ක්‍රියාත්මක වෙන පාලනයක් බලගන්වන්න ඕනෑ බවයි. අපට ඒකට එකඟ වෙන්න බැහැ. මොන අඩුපාඩු තිබුණත් 2015න් පස්සේ රජයක්, පුද්ගලයෙක්, දේශපාලඥයෙක් විවේචනය කිරීමේ හැකියාවක් තිබුණා. එතැනින් අපි යන්න ඕනෑ ආපස්සට නෙවෙයි. ඉදිරියටයි. ඒ නිසයි අපි ජනාධිපතිතුමාට කීවේ එතුමා ඉල්ලන්නේ නැතිනම් එතුමා වහාම ශ්‍රීලනිප අපේක්ෂකයෙකුට ඉදිරිපත් වෙන්න ඕනෑ බව. ජනාධිපතිතුමා එසේ නොකර ගෝඨාභය රාජපක්ෂට සහාය දුන්නොත් අපි ඒකට විරුද්ධව ශ්‍රීලනිප මතවාදය නියෝජනය කරමින් අපේක්ෂකයෙක්ව ඉදිරිපත් කරනවා. ඉන්පස්සේ අපි නිකන්ම ඉන්නේ නැහැ. පොදුජන පෙරමුණ පරාජය කළ හැකි හැමදේම අපි කරනවා.

ඔබේ කණ්ඩායමේ ඉල්ලීම් පසුගිය සතියේදී ලිඛිතව ඉදිරිපත් කළා නේද?
ජනාධිපතිතුමාට දෙන්න කියලා ශ්‍රීලනිප ජාතික සංවිධායක දුමින්ද දිසානායක මහත්තයාට අපි ලිඛිත යෝජනා 12ක් ඉදිරිපත් කළා. අපේ අපේක්ෂකයෙක්ව ඉදිරිපත් කිරීම, පිළිගත හැකි පොදු අපේක්ෂකයෙක්ට සහාය දීම හෝ පොදු අපේක්ෂකයෙක්ව ඉදිරිපත් කිරීම, එසේ නැතිනම් රාජපක්ෂලාට එරෙහි පිළේ සිටගැනීම කරන්න ඕනෑ. අපි ඉදිරිපත් කළ යෝජනා දුමින්ද දිසානායක මන්ත්‍රීතුමා පිළිගත්තා. ඒවා ඉටු කළ යුතු බව අප ඉදිරියේ ඔහු පිළිගත්තා. එතුමා එය මධ්‍යම කාරක සභාවට ඉදිරිපත් කරන බවටත් කිව්වා.

රාජපක්ෂලාට එරෙහිව කැරළි ගසන්නට ශ්‍රීලනිපය ප්‍රමාද වැඩි බව හැඟෙන්නේ නැද්ද?
මේ වෙද්දී ප්‍රධාන දේශපාලන ධාරාවන් දෙකක ජනාධිපති අපේක්ෂකයා කවුද කියලා නම්කරලා හමාරයි. තවමත් අපට අපේක්ෂකයෙක් නැහැ. අපේක්ෂකයෙක් නැතත් අපට හිටගන්න පුලුවන් මතවාදයක් හදන්න කියලා අපි ඉල්ලනවා. මම දැක්කා රෙජිනෝල්ඞ් කුරේ මහත්තයා කියනවා මේ වෙද්දී ශ්‍රීලනිපය කියන එකේ ඔලුව නැති බව. ඇඟ විතරක් තියෙන බව. අපට මතකයි මීට කලින් එතුමා රාජපක්ෂලාව විනාශ කරන්න ඕනෑ කියලා ශ්‍රීලනිප මධ්‍යම කාරක සභාවේදී කියපු බව. නයාට පොල්ලෙන් ගැහුවානම් මරලා ඉවරකරන්න කියලා ජනාධිපතිතුමාට මධ්‍යම කාරක සභාවේදී ඔවුන් උපදෙස් දුන් බව අපට මතකයි. ඊළඟ මැතිවරණය ළංවෙද්දී ඔවුන් රාජපක්ෂලා ලඟ හිටගෙන. අපට එහෙම හිටගන්න බැහැ. අපේ පක්ෂයට මැරෙන්න ඉඩදෙන්න බැහැ. රාජපක්ෂලා ශ්‍රීලනිපය විනාශ කළා. අද මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා වෙනත් පක්ෂයක සභාපතිවරයෙක්. ගෝඨාභය රාජපක්ෂ වෙනත් පක්ෂයක අපේක්ෂකයෙක්. අපේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරු බහුතරයක් වෙනත් පක්ෂයක සාමාජිකයෝ. අපි එයාලා පස්සේ යන්නේ ඇයි. එතැන ඉන්නේ ඉතිහාසයේ කුණුකූඩයට යන්න නියමිත අය. රාජපක්ෂලාගෙන් තොර කිසිදු දෙයක් හිතන්නේ නැති, කතාකරන්නේ නැති තැනකට යන්න අපට අවශ්‍ය නැහැ.

ජනාධිපතිවරණ අපේක්ෂකත්වයට යෝජනා වී සිටින ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ගැනත් ඔබලාගේ දැඩි විරුද්ධත්වයක් තියෙනවා නේද?
ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහත්තයා මහින්ද රාජපක්ෂ මහත්තයාගෙන් අපේක්ෂකත්වය ගත්තේ කැමැත්තෙන් නෙවෙයිනේ. බලහත්කාරයෙන් වගෙයිනේ. එළිය වගේ නම්වලින් ගෝඨාභය රාජපක්ෂව රටවටේ ගෙනගිය මිලිටරි කණ්ඩායම මේ වෙද්දී පැහැදිළිව කියන කාරණය තමයි ඊළඟ පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණවලදී ඒ සංවිධානවලට කෝටා එකක් ඕනෑ බව. ඒ සංවිධානවල ඉන්නේ මිලිටරිවාදීන්. ගෝඨාභය රාජපක්ෂව කිසිසේත්ම පාලනය කරන්න බැහැ. ඔහුට අපේක්ෂකයා වෙන්නට වේදිකාව හදලා දුන්නේ බැසිල් රාපජක්ෂ මහත්තයා. ඒත් අපේක්ෂකත්වය ලැබුණ වෙලාවේ කිසිම වෙලාවක බැසිල් රාජපක්ෂගේ නම කීවේ නැහැ. බැසිල් රාජපක්ෂට තමයි මම ස්තූති කරන්න ඕනෑ කියලා ටෙලිප්‍රොම්ප්ටරයේ ආපු වචන කාණ්ඩය එහෙමපිටින්ම ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතා කීවේ නැහැ. ඒක තමයි රාජපක්ෂ පවුලේම අයට ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහත්තයා සලකන විදිය. සහෝදරවරුන්ටත් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ සලකන්නේ එහෙමනම් තමන්ට කොහොම සලකයිද කියලා සැකයෙන් ඉන්නේ ශ්‍රීලනිපයේ අය නෙවෙයි. පොදුජන පෙරමුණේම සාමාජිකයන්ට ඒ සැකය තියෙනවා. ශ්‍රීලනිපයේ අපි නම් සැකයක්වත් තියාගන්න ඕනෑ නැහැ. ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ශ්‍රීලනිපයට කිසිම අවස්ථාවක් දෙන්නේ නැහැ. ඒ නිසා අපි කියන්නේ මේ තත්වයේ ඉන්නේ නැතිව පැහැදිළිව පේන අනතුර හමුවේ එකා වගේ සටන් කරමු කියලයි. රාජපපක්ෂලා දින්නොත් පහුවදා අපට ඩාලි පාරේ කාර්යාලයත් නැතිවේවි.

ඔබ දකින අන්දමට ශ්‍රීලනිප නායකයන් ඉන්නේ මොන මතයේද?
මේ වෙද්දී දුමින්ද දිසානායක මන්ත්‍රීවරයා පැහැදිළිවම ශ්‍රීලනිපය වෙනම තරග කළ යුතුයි කියන තැන ඉන්නවා. මහින්ද අමරවීර, දයාසිරි ජයසේකර කියන නායකයනුත් දෙපළත් පැහැදිළි මතයක ඉන්නවා. අනෙක් අයගේ මතය මොකක්ද කියලා පැහැදිළි නැහැ. ගොඩක් අය කල් මරමින් බලාගෙන ඉන්නේ තමන් කොයි පැත්තේද කකුල තියන්නේ කියලා කල්පනා කරමිනුයි.

තනිවම ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත් වුණොත් ශ්‍රීලනිපය පරාද වේවි නේද?
අපි පරාජය වෙන්න පුළුවන්. මේක කෙටිකාලීන පරාජයක්. ඒත් මම විශ්වාස කරන විදියට දීර්ඝකාලීන ජයග්‍රහණයක් තියෙනවා. අපි අනුමාන කරමු අපට ඡන්ද ලක්ෂ 18ක් දැන් තියෙනවා කියලා. අපි දැන් පොහොට්ටුවට ගියොත් අනිවාර්යයෙන්ම ඒ ඡන්ද ලක්ෂ 18 පොහොට්ටුවට යනවා. නැවත ඒක දිනාගන්න පුලුවන් වෙන්නේ නැහැ. ඒත් අපට පුලුවන් වුණොත් තනියෙන් ඉල්ලන්න. අපි පරාජය වෙන්න පුලුවන්. අපි මීට කලිනුත් විපක්ෂයේ හිටියානේ. ඒත් අපි පරාජය වුණත් අපේ ඡන්ද ආරක්ෂා වෙනවා. ඊට පස්සේ එන පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයේදී අපි තනියෙන් ඉදිපත් වුණොත් දැනට පවතින ඡන්ද මට්ටමත් එක්ක ලංකාවේ දිස්ත්‍රික්ක 25න් අඩුම තරමේ නියෝජිතයෝ 15කට වඩා ගන්න පුලුවන්. ඒ අඩුම අනුමානය. සිරිමාවෝ මැතිණිය පක්ෂය ගොඩගත්තේ ආසන 8ට වැටුනාට පස්සේයි. ඉතින්, අපට පක්ෂය ගොඩගන්න ආසන 15ක් හොඳටෝම ඇති. මතක තියාගන්න ඕනෑ ඒ ආසන 15ම පත්වෙන්නේ තරුණ, ජවසම්පන්න නායකයෝ. නැවුම් නායකයෝ. අපට තියෙන ලොකුම ආශිර්වාදය තමයි විවිධ චෝදනාවලට ලක්වෙලා මහජනතාවගේ පිළිකුලට හේතුවුණ වියපත් නායකයන් පක්ෂයෙන් ඉවත්වීම. බහුතරයක් පොහොට්ටුවට ගිහින්. ඉතිරි අය එජාපයට ගිහින්. අලුත් ගමනක් සඳහා නැවුම් නායකයන් නිර්මාණය කරගන්න අපට දැන් පුලුවන්. ඒ නායකයන්ට අපේ ආණ්ඩුවක් හදාගන්න පුලුවන්. ශ්‍රීලනිප නායක මට්ටමේ ඉන්න දුමින්ද දිසානායක, මහින්ද අමරවීර හා දයාසිරි ජයසේකර කියන්නේ තවත් අවුරුදු විස්සක් යනතුරු දේශපාලනය කරන්න පුලුවන් දේශපාලඥයන්. අපි වෙනම තරග කළොත් ඊළඟ මැතිවරණයේදී රාජපක්ෂලාගේ පොහොට්ටුව පරාද වෙනවා. දැන් පොහොට්ටුව පැරදුණොත් රාජපක්ෂලාගේ වයස එක්ක ගත්තාම නැවත ඔවුන්ට නැගිටීමක් නැහැ. ඒ නිසා පොහොට්ටුවට පැනපු පහළ මට්ටමේ උදවිය නැවත ශ්‍රීලනිපයට එන්න පටන්ගනීවි.

අපරාධ චුදිතයන්ට සේවා දිගු දෙන අපරාධවලට එරෙහි ජනාධිපති

0

කුඩු ජාවාරම්කාරයන් එල්ලා මැරිය යුතුයැයි රටපුරා මහත් ප්‍රචාරයක් ගෙනයන ජනාධිපතිවරයා වෙනත් අපරාධකරුවන් හෝ අපරාධ චෝදනා ලැබූවන් පිළිබඳව කටයුතු කරන්නේ හාත්පසින්ම වෙනස් ආකාරයකටය. එම වෙනස් ආකාරය හොඳින්ම පෙනෙන්නට තිබෙන්නේ ත්‍රිවිධ හමුදාවලට අයත් අපරාධ සැකකරුවන් සම්බන්ධයෙන් ජනාධිපතිවරයා කටයුතු කිරීමේදීය.
සාමාන්‍ය ක්‍රමවේදය අනුව යම් ත්‍රිවිධ හමුදා සාමාජිකයෙකු අපරාධයක් සම්බන්ධයෙන් චෝදනා ලබන විට, සැකකරුවෙකු ලෙස අත්අඩංගුවට ගන්නා විට එම ත්‍රිවිධ හමුදා සාමාජිකයා වැඩ තහනමට ලක්වීම, ඔහුට හෝ ඇයට උසස්වීම් නොලැබීම හෝ සේවා දිගු නොලැබීම ආදිය සිදුවෙයි.


පසුගිය රාජපක්ෂ පාලන කාලයට අදාල ත්‍රිවිධ හමුදා සාමාජිකයන්ට චෝදනා එල්ලවූ අපරාධ සම්බන්ධයෙන් මේ සාමාන්‍ය පටිපාටිය සිදුනොවන බව පෙනෙන්නට තිබෙන කරුණය.
වෙනස් අපරාධ සම්බන්ධයෙන් බන්ධනාගාරගතවෙන හමුදා අපරාධකරුවන්ට අධිකරණයෙන් ඇප ලබාදුන්නද එම නඩු කටයුතු අවසන් වනතෙක් ඔවුන්ට යළි රැකියාව ලැබෙන්නේ නැත. එහෙත් ලසන්ත වික්‍රමතුංග ඝාතනය, ප්‍රගීත් එක්නැළිගොඩ අතුරුදන් කිරිම, කීත් නොයාර් පැහැරගෙන යෑම, වසීම් තාජුඩීන් ඝාතනය, උපාලි තෙන්නකෝන්ට පහරදීම, මුතූර්හි සහන සේවකයන් 17 දෙනෙකු ඝාතනය හා තරුණයන් 5 දෙනෙකු ඇතුළු පුද්ගලයන් 11 දෙනෙකු අතුරුදන් කිරීම ආදි අපරාධවලදී එම අපරාධ සැකකරුවන්ට අධිකරණයෙන් ඇප ලැබුණ සැණින් යළි සේවයේ පිහිටුවීම් ලබාදී තිබේ.


ඒ ආකාරයේ විශේෂ කොට සැලකීමේ ජනාධිපතිවරයාගේ අලුත්ම තීරණ දෙකක් පසුගිය දිනවල සිදුවුණි. එකක් ත්‍රිවිධ හමුදා මාණ්ඩලික ප්‍රධානී අද්මිරාල් රවීන්ද්‍ර විජේගුණරත්නගේ එකී ධුරකාලය 2019 දෙසැම්බර් 31 දක්වා දීර්ඝ කිරීමය. ඔහුගේ වසර දෙකක ත්‍රිවිධ හමුදා මාණ්ඩලික ප්‍රධානී ධුරය අවසන්වීමට නියමිතව තිබුණේ පසුගිය අගෝස්තු 22 වන දාය. සාමාන්‍යයෙන් මෙම ධුරය විශ්‍රාම යන ත්‍රිවිධ හමුදාපතිවරයෙකුට හිමිවීම සිදුවේ. ආසන්නයේම විශ්‍රාම ගියේ හිටපු යුද හමුදාපති ජෙනරාල් මහේෂ් සේනානායකය. ඔහුට පෙර හිටපු නාවික හමුදාපතිවරුන් වූ සිරිමෙවන් රණසිංහ හා ට්‍රැවිස් සින්නයියාද හිටපු ගුවන් හමුදාපති කපිල ජයම්පතිද විශ්‍රාම ගියෝය. එහෙත් ඒ කිසිවෙකුට ත්‍රිවිධ හමුදා මාණ්ඩලික ප්‍රධානී පුටුවේ ඉඳගන්නට ඉඩ ලැබුණේ නැත. අද්මිරාල් රවීන්ද්‍ර විජේගුණරත්නට දුන් මෙම සේවා දිගුවත් සමඟ එහි හිඳගැනීම විශ්‍රාම යන හමුදාපතිවරයෙකුට තවදුරටත් පමාවනු ඇත.


අද්මිරාල් රවීන්ද්‍ර විජේගුණරත්නගේ එම සේවා දිගුව මේ අවස්ථාවේ කථාකළ යුතු එකක් බවට පත්වන්නේ ඔහු තරුණයන් 5 දෙනෙකු ඇතුළු පුද්ගලයන් 11 දෙනෙකු කප්පම් ලබාගැනීම සඳහා පැහැරගෙන ගොස් අතුරුදන් කිරීමේ සිද්ධියේ නාවික හමුදා අපරාධකරුවන්ට රැකවරණ ලබාදීම සම්බන්ධයෙන් චෝදනා ලැබූවකු නිසාය. ඔහු ත්‍රිවිධ හමුදා මාණ්ඩලික ප්‍රධානී ධුරයේ තබාගෙන සිටීමම ප්‍රශ්නයක් වී තිබියදී තවදුරටත් සේවා දිගුවක් ලබාදීම යනු හමුදා අපරාධ සැකකරුවන් ආරක්ෂා කිරීමේ ජනාධිපතිවරයාගේ පිළිවෙත හොඳටම පෙන්නුම් කරන්නකි.


අනෙක් තීරණය වන්නේ තරුණයන් 5 දෙනෙකු ඇතුළු 11 දෙනෙකු කප්පම් ලබාගැනීම සඳහා පැහැරගෙන ගොස් අතුරුදන් කිරීමේ නඩුවේම තවත් ප්‍රධාන සැකකරුවෙකු වන නාවික හමුදා තාවකාලික කොමදෝරු, හිටපු නාවික හමුදා මාධ්‍ය ප්‍රකාශකවරයෙකු වූ ඩී.කේ.පී. දසනායකට යළි සේවා දිගුවක් ලබාදීමය. ඔහුට 2019 ජුලි 01 වැනිදා සිට වසරක කාලයකට ජනාධිපතිවරයා සේවා දිගුවක් ලබාදී ඇත. මේ සේවා දිගුවත් සමඟ තවදුරටත් නාවික හමුදාව තුළ රැඳී සිටීමේ හැකියාව ඔහුට ලැබී ඇත.


නාවික හමුදා ක්‍රියා පටිපාටිය අනුව එහි යම් නිලධාරියෙකු යම් නිලයකට තාවකාලිකව උසස්වුවහොත් ඔහු එම නිලයේ වසරක කාලයක් තුළ ස්ථීරත්වයට පත්විය යුතුය. ඩී.කේ.පී. දසනායක තාවකාලික කොමදෝරු නිලයට උසස්වී ඇත්තේ 2015 වර්ෂයේදීය. ඒ අනුව ඔහුට 2016 වර්ෂයේදී ස්ථීර කොමදෝරු තනතුරට පත්වීමට හැකිවී නැත.


එම ස්ථීරත්වයට පත්වීම සඳහා ඉන්පසු වසරක සේවා දිගුවක් සෑම තාවකාලික නිලධාරියෙකුටම ලැබේ. එම වසරක සේවා දිගු කාලයේදීත් ඔහුට හෝ ඇයට ස්ථීර නිලයට පත්වීමට නොහැකි වුවහොත් විශ්‍රාම යා යුතුය. තාවකාලික කොමදෝරු ඩී.කේ.පී. දසනායකට 2016 සිට 2017 දක්වා ලබාදුන් සේවා දිගුවේදීත් ස්ථීරත්වයට පත්වීමට හැකිවී නැත. ඒ අනුව සේනාධිනායක, ආරක්ෂක අමාත්‍ය ජනාධිපතිවරයා 2017 දීත් 2018දීත් ඔහුට වැඩිපුර සේවා දිගු දෙකක් ලබාදී ඇත. වත්මන් සේවා දිගුවත් සමග එය වැඩිපුර සේවා දිගු 3කි. අපරාධ සැකකරුවන් සම්බන්ධයෙන් ජනාධිපතිවරයාගේ ඇති ආලය එයාකාරය.


ජනාධිපතිවරයාගේ මේ ආලයේ තරම දන්නා නිසාම නාවික හමුදාපතිවරයාද ඔහුගේ යුතුකම් ඉටුකිරීම අත්හැර දමා නැත. තාවකාලික කොමදෝරු ඩී.කේ.පී. දසනායක ශ්‍රී ලංකා නාවික හමුදාවේ සැපයුම් අධ්‍යක්ෂ ලෙස 2019 ජුලි 01 දින සිට පත්කර තිබේ.
තරුණයන් පැහැරගැනීමේ සිද්ධියේම තවත් සැකකරුවෙකු වන නාවික හමුදාවේ ස

මං මැරෙන්න කලින් මධුෂ්ක හොයලා දෙන්න


ඒ සිදුවීම ගැන විමර්ශන කිසිම ප්‍රගතියක් ලබලා නැහැ. අඩුම තරමේ මධුෂ්කව පැහැරගෙන යනකොට එයා ළඟ හිටපු දෙන්නාගෙන් කටඋත්තරයක් ගැනීමවත් කරලා නැහැ. මට තියෙන ලොකුම කණගාටුව ඒකයි. අඩුම තරමේ ඔහුව අතුරුදන් කරවීමට අදාලව යුක්තියවත් ඉටු නොවීමයි.

මයුරි ඉනෝකා ජයසිංහ දෙදරු මවකි. පසුගිය වසර කිහිපයක් තිස්සේ සැප්තැම්බර් 02 වැනිදා ඇය ජනාධිපති ලේකම් කාර්යාලය ඉදිරිපිට හිඳ නිහඬ විරෝධතාවයක් පැවැත්වුවාය. ඒ ඇගේ සැමියා වන මධුෂ්ක ද සිල්වා පැහැරගෙන ගොස් අතුරුදන් කරවීම සම්බන්ධයෙන් යුක්තිය ඉටු කරන ලෙස ඉල්ලමින්ය. 2019 සැප්තැම්බර් 02 වැනිදාට මධුෂ්කව අතුරුදන් කොට වසර 06ක් සම්පූර්ණ වෙයි. එහෙත් මේ වසරේදී ඇය විරෝධතාවයක් දැක්වීමට බලාපොරොත්තු නොවන බව පවසන්නීය.
ඒ මධුෂ්ක පිළිබඳව යුක්තිය ඉටු කිරීමේ ක්‍රියාවලිය ගැන සෑහීමට පත්වෙන නිසා නොවේ. ලංකාවේ අසංවේදී නායකයන් හා අසංවේදී සමාජය ඇගේ වේදනාවට ඇහුම්කන් නොදෙන නිසාය. ඇගේ විරෝධතා වාර්ෂික කැලැන්ඩරයේ තවත් එක් සිදුවීමකින් එහාට බලපෑමක් ඇති නොකරන බව ඇයට හැඟෙන නිසාය.
සැමියාට යුක්තිය ඉටු කරගැනීමට ගිය ගමනේදී ඇයට මුහුණදෙන්නට සිදුවී ඇති අත්දැකීම් ගැහැණියක කෙසේ දරාගන්නදැයි අනුමාන කළ නොහැකි තරම් වේදනාකාරී ඒවාය. ඔහුගේ සැමියාව අතුරුදන් කළ බවට සැකකරන පොලිස් නිලධාරීන් කිසිදු ප්‍රශ්න කිරීමකට ලක් නොවී නිදැල්ලේ සිටිනු දකින්නට ඇයට සිදුවිය. ඇය සැමියාගේ අතුරුදන්වීම ගැන හඬනඟද්දී 2014 වර්ෂයේ ඇයවද පැහැරගැනීමට ලක්විය. ඇයව පැහැරගත් අය සැමියාගේ අතුරුදන්වීම ගැන හඬනැඟීම නවත්වන ලෙස කියමින් ඇයට තර්ජනය කර තිබුණි. ඉන්පසුව ඒ ගැන පැමිණිලි කරන්නට ඇය පොලීසියට ගියාය. පොලීසියේදී ඇගේ දුක්ගැනවිල්ලට ඇහුම්කන්දීම වෙනුවට කාන්තාවන්ට කළ හැකි පහත්ම අපහාසවලින් ඇයට බැණවැදී තිබුණි. එකල තිබුණේ අතුරුදන් කරවීම එදිනෙදා සංස්කෘතිකාංගයක් වූ සමාජයකි. තමන්ගේ සීමාව ඉක්මවමින් රාජකාරී කළ බව දැන් කයිවාරු ගසන එකල සිටි ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරුන් ඇගේත් ඇගේ සැමියාගේත් ආරක්ෂාව තහවුරු කර තිබුණේ ඒ විදියටය. ඒ ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශ ලේකම්ලා තහවුරු කරන්නට අසමත් වූ පුරවැසි ආරක්ෂාව තහවුරු කරන බව කියමින් බලයට ආ නායකයන්ද ඇගේ සැමියා අතුරුදන් කරවීම ගැන යුක්තිය ඉටු කළේ නැත. කිසිදු අතුරුදන් කරවීමක් ගැන යුක්තිය ඉටු කළේ නැත.
මේ ඇයට දැන් කියන්නට ඇති කතාවය.
‘මධුෂ්කව දැන් පැහැරගෙන ගිහින් අවුරුදු 06 ක් වෙනවා. සමහර අය හිතනවා දැන් මම ඒ සිදුවීම අමතක කරලා හරි සතුටින් ඉන්නේ කියලා. කාටවත් තේරෙන්නේ නැහැ තමන්ගේ පවුලේ කෙනෙක්ව පැහැරගෙන ගිහින් එයා ගැන කිසිම තොරතුරක් නැත්නම් තියෙන වේදනාව.
ඒ සිදුවීම ගැන විමර්ශන කිසිම ප්‍රගතියක් ලබලා නැහැ. අඩුම තරමේ මධුෂ්කව පැහැරගෙන යනකොට එයා ළඟ හිටපු දෙන්නාගෙන් කටඋත්තරයක් ගැනීමවත් කරලා නැහැ. මට තියෙන ලොකුම කණගාටුව ඒකයි. අඩුම තරමේ ඔහුව අතුරුදන් කරවීමට අදාලව යුක්තියවත් ඉටු නොවීමයි. නැවතත් ඔහුව අතුරුදන් කරවීමට අදාල නඩුව කැඳවන්නේ ඔක්තෝබර් 01 වැනිදා. මම නඩුවට යන්න බලාපොරොත්තු වෙනවා.
මට දරුවෝ දෙන්නත් එක්ක ජිවත් වෙන්නත් අරගලයක් කරන්න වෙලා තියෙනවා.ඒ අරගලය එක්ක මම බොහෝම අමාරුවෙන් මධුෂ්කව හොයාගැනීමේ අරගලයත් කරනවා. මධුෂ්කව හොයාගන්න එක තමයි මගේ ජිවිතේ පළවෙනිම රාජකාරිය. ඒක මගේ ජීවිතේ කොටසක්. ඒත් දරුවන්ව බලාගැනීමත් මම කරන්න ඕනෑ.


ළමයින්ගේ වැඩයි, මගේ රැකියාවයි එක්ක සමහර වෙලාවට මට නඩුවට යන්න වෙලාවක් හම්බවෙන්නේ නැහැ. මානව හිමිකම් ගැන ස්වෙච්ඡාවෙන් පෙනීසිටින සිවිල් සංවිධාන නියෝජිතයන් ඉන්නවා. මධුෂ්කගේ නඩුව අහන දවස්වල අධිකරණයට යන ඒ වගේ කිහිපදෙනෙක් ඉන්නවා. ඔවුන්ගෙන් තමයි මම නඩුවේදී සිද්ධවෙච්ච දේවල් දැනගන්නේ. මේ නඩුව වෙනුවෙන් සල්ලි වියදම් කරලා මගේම නීතිඥයෝ හොයාගෙන මට ඕනෑ වේගයෙන් නඩුව ඇදගෙන යන්න මට හැකියාවක් නැහැ.
මධුෂ්කව පැහැරගෙන ගිය වාහනේ නම්බර් එක පවා තියෙනවා. ඒ පැහැර ගෙන යන වෙලාවේ ඒක දැකපු අය ඉන්නවා. ඒවගේ තොරතුරු තියෙද්දිත් පරීක්ෂණ අංශ කිසිම පියවරක් අරගෙන නැහැ. සාක්ෂි තියෙද්දිත් මේක විමර්ශණය වෙන්නේ නැතිව වැළලෙනවා.
අපේ පවුලේ හැමෝම පුදුම විදියට වේදනාව විදිනවා. ළමයි පොඩි කාලේ වගේ නෙවෙයි. දැන් එයාලා ලොකුයි. මගෙන් හැම වෙලාවෙම අහනවා කෝ තාත්තා කියලා. සමහර මිනිස්සු එයාලාට කියලා තියෙනවා ඔයාලාගේ තාත්තා මැරිලා එයා අහසේ ඉන්නේ කියලා. දැන් එයාලා කියන්නේ අපේ තාත්තා අහසේ ඉන්නේ කියලා. මට ලොකු වේදනාවක් දැනෙනවා. ඒ වගේම කණගාටුයි. අද කාලේ පුංචි ගිනිකූරක් වගේ දෙයක් නැති වුනත් කොහොම හරි ඒක හොයා ගන්න පුලුවන්. නමුත් මධුෂ්කගේ සිද්ධියට සාක්ෂි තිබිලාත් ඇයි තවම මධුස්කව හොයාගෙන නැත්තේ කියන එක මට ලොකු ප්‍රශ්ණයක්.
රාජපක්ෂ ආණ්ඩුවෙනුයි, යහපාලන ආණ්ඩුවෙනුයි මධුෂ්කගේ පැහැරගෙන යෑමට කිසිම පිළිතුරක් මට ලබා දුන්නේ නැහැ. ආණ්ඩු දෙකෙන්ම කලේ මධුෂ්කගේ පැහැරගෙන යෑම, අතුරුදහන් කිරීම යටගහපු එක විතරයි. ඇයි මේ ආණ්ඩුවල වගකිවයුත්තෝ මධුෂ්කගේ පැහැරගෙන යෑම ගැන කතා කරන්නේ නැත්තේ, ඇයි එයාලා මේ අතුරුදහන් වීමට සම්බන්ධ අය නීතීය ඉදිරියට ගේන්නේ නැත්තේ. මට තියෙන ලොකුම ප්‍රශ්නේ ඒක.
කලින් සැප්තැම්බර් 02 දිනවල ජනාධිපති ලේකම් කාර්යාලය ඉදිරියට ගිහින් මගේ ළමයි දෙන්නත් එක්ක නිහඩ විරෝධතාවයක් කළා. ඒකටවත් මට තවම උත්තරයක් ලැබිලා නැහැ.අන්තිමට මාව විහිළුවක් වුණා. නැවත ඒ වගේ විරෝධතා කරන්න මට බැහැ. බොහෝවිට මාධ්‍යවලිනුයි සමාජයෙනුයි මාව දකින්නේ වැරදිකාර ගැහැනියක් විදියටයි. මේ සමාජයේ සුළු ප්‍රමාණයක් විතරයි මාව අගය කරන්නේ. මගේ අරගලයට සහයෝගය දෙන්නේ. බොහෝ අය මාව එයාලාගේ කණ්නාඩිවලින් තේරුම් ගන්නවා.
මගේ දරුවන්ට ඉස්කෝලයක් ලැබුණෙත් නැහැ. බොහෝම අමාරුවෙන් ළමයි දෙන්නාව මේ අවුරුද්දේ ඉස්කෝලේ දාගත්තේ. මම දරුවන්ගේ වැඩ නිසා නිවාඩු ගන්න නිසා මම රැකියාව කරන ආයතනයෙන් මට ලොකු වැටුපක් හම්බවෙන්නෙත් නැහැ. ළමයි දෙන්නාගේ වැඩ කරන්න මම අමතර රැකියාවලුත් කරනවා.
හැමදාම අනුන්ගේ උදව්වෙන් ජීවත්වෙන්න බැහැ. මුලදි මට ගොඩක් අය උදව් කලා. නමුත් දැන් කිසි කෙනෙක් උදව් කරන්නේ නැහැ. අඩුම තරමේ මගේ දරුවෝ දෙන්නාව ඉස්කෝලේ දාගන්න කලින් පොත් ලැයිස්තුව ගන්න බැරිව මම සෑහෙන්න අසරණ වුණා.මම ඉස්කෝලේ ගුරුවරියන්ට මගේ අපහසුතාවය කිව්වාම එයාලා මට උදව් කළා. මගේ දරුවන් කැමති දේවල් අරන් දෙන්න මට වත්කමක් නැහැ. ඒත් ඒ දෙන්නාවත් අගය කරන්න ඕනෑ. එයාලා ගොඩක් ශක්තිමත්, හැම දෙයක්ම ඉක්මනින් තේරුම් ගන්නවා.
කලින් කළා වගේ විරෝධතා දක්වන්න මම නැවත බලාපොරොත්තු වෙන්නේ නැහැ. මට දැන් ඇති වෙලා තියෙන්නේ. ඇත්තටම ඒක දැන් විහිළුවක් වෙලා ඇත්තටම එයාලා ළඟට යන එක යුක්තිය ඉල්ලගෙන.
තමන්ගේ මහත්තයාව පැහැරගෙන ගිහින් අතුරුදහන් කරනවා වගේ දෙයක් තවත් ගැහැනියෙකුට අත්විදින්න වෙනවා බලන්න මම නම් කැමති නැහැ. මට මගේ මහත්තයාව කොහොම හරි හොයා ගන්න ඕන.
මම කාගෙන්වත් කන්න, අඳින්න ඉල්ලන්නේ නැහැ. මට මගේ මහත්තයාව හොයලා දෙන්න. මම මාධ්‍යවලිනුත් ඉල්ලන්නේ මනුස්සයෙක්ව පැහැරගෙන යෑම, අතුරුදහන් දරුණු අපරාධයක් බව සමාජයට තේරුම් කරලා දෙන්න කියලා. අතුරුදන් කිරීමට විරුද්ධව පෙනී ඉන්න කියලා.
සමහරවිට මේවා විහිළුවක් වගේ. මාව රත්තරන් භාණ්ඩයක් වගේ වුණ කාලයක් තිබුණා. මගේ ශක්තිය අගය කරලා මගේ ගැන පත්තරවල ලස්සන කතා ලියලා තිබුණා. මගේ ළඟ ඒ පත්තර තියෙනවා. ඒත් මගේ ප්‍රශ්නයේ කිසිම වෙනසක් නෑ. මා ගැන ලියපු දේවල් ෆයිල් එකක පුස් කනවා. මා ගැන ලියපු අයටත්, කතාකරපු අයටත්, කියවපු අයටත් මම කියන්න ඕනෑ, තවමත් මම යුක්තිය නැතිව හිටපු විදියටම ඉන්න බව. එයාලා මට මගේ මහත්තයාව දුන්නේ නැහැ. දේශපාලඥයන්ගේ කන් අගුල් වැටිලා වගේ එයාලා ඉන්නවා. ඇත්තටම එයාලාට කිසිම උවමනාවක් නැහැ මේවා ගැන කතා කරන්න.
සමහරු මට චෝදනා කරනවා එන්ජීඕවලින් උදව් අරගෙන සතුටින් ඉන්නවා ඇති කියලා. ඇත්තටම එන්ජීඕ වලින් මට යම්තාක් දුරකට උදව් කළා. මගේ දරුවන්ට කිරිපිටි ටික පවා අරන් දුන්නා. ඒත් දැන් ඒ හැමදේම මම තනියෙන්ම කරගන්න ඕනෑ. මට කවදාවත් එන්ජීඕ වලින් සල්ලි කුට්ටි ගණන් ලැබිලා නැහැ. සමහරවිට එන්ජීඕ වලින් හම්බකරගන්න අය ඇති. ඒ ගැන මම දන්නෙ නැහැ. ඒත් කෙටි කාලයක් තිස්සේ එදිනෙදා වියදම් හැරුණාම ලැබුණු දෙයක් නැහැ. අඩු තරමේ මට ගෙයක්වත් නැහැ. මිනිස්සු තමයි හිතන්නේ මට එන්ජීඕ ආධාර ලැබෙනවා කියලා. එන්ජීඕ වලින් සල්ලි කඩා ගන්න මම පාරේ ගිහින් වාඩි වෙනවා කියලා. මට ඕනෑ මගේ මහත්තයාව. වෙන මොනාවත් නෙවෙයි.
දැන් එන්ජීඕවලටත් දැන් මගේ ප්‍රශ්ණය සාමාන්‍ය පරණ ප්‍රශ්නයක් වෙලා, ඒක යටපත් වෙලා ගිහින්. අලුත් උණුසුම් ප්‍රශ්නයක් හම්බවුණාම එයාලා ඒක පස්සේ යනවා. ඒත් එදා වගේම අදත් මට මගේ ප්‍රශ්නය තමයි ලොකුම ප්‍රශ්නය. අදටත් මම ඒක මත්තේ නැහෙනවා.
දැන් මගේ ස්නායු දුර්වල වෙලා. මම බෙහෙත් ගන්නවා. මගේ රුධිර පීඩනය හොදටම වැඩි වෙලා තියෙන්නේ. ඩොක්ටර්ස්ලා මට කියනවා පුළුවන් තරම් විවේකයෙන් ඉන්න බලන්න කියලා. මම කොහොමද විවේකයෙන් ඉන්නේ. මේ ප්‍රශ්ණවලට විසදුමක් නැතිව. කොයි වෙලාවක මට මොනවා හරි වුනොත් කිසිම කෙනෙක් නැහැ මගේ දරුවන්ව බලාගන්න. එහෙම වුණොත් මාවත් මධුෂ්කවත් සමාජයට අමතකත් වේවි. ඒ නිසයි මම ඉල්ලන්නේ. මං මැරෙන්න කලින් මධුෂ්කව හොයලා දෙන්න. ඔහුට මොනවාද වුණේ කියලා කියන්න.’ ■

රාජපක්ෂලාගේ මැතිවරණ වංචාව ගැන කොමිසම බෝලය පාස් කළාද?


ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඇතුලු රාජපක්ෂ පවුලේ සාමාජිකයන් කිහිපදෙනෙකු ශ්‍රී ලංකාවේ ද්විත්ව පුරවැසිභාවය ලැබීමට පෙර, ඇමෙරිකන් පුරවැසිභාවය පමණක් තිබියදී ශ්‍රී ලංකාවේ ඡන්දහිමි නාමලේඛණයට ලියාපදිංචිව සිට ඇත. ඒ පිළිබඳව සන්ඬේ ඔබ්සර්වර් පුවත්පත මුලින් හෙළිදරව් කළේය. ඉන්පසුව අනිද්දා පුවත්පතේ නියෝජ්‍ය කර්තෘ ලසන්ත රුහුණගේ ඒ පිළිබඳව මැතිවරණ කොමිෂන් සභාවට පැමිණිලි කළේය. මැතිවරණ කොමිෂන් සභාව ඒ පිළිබඳව කරුණු සොයා තිබුණි. එහෙත් ඒ සම්බන්ධයෙන් ගතයුතු ක්‍රියාමාර්ග මොනවාදැයි ඔවුන් පසුගිය සතියේදී සොයාබලා තිබුණි.


කෙසේවෙතත් මේ වෙද්දී මැතිවරණ කොමිෂන් සභාව එම පැමිණිල්ල පිළිබඳව තීන්දුවක් ගෙන ඇත. ඒ එය හම්බන්තොට දිස්ත්‍රික් ලේකම්වරයාට යොමු කළ යුතු බවටයි. ඒ අනුව මැතිවරණ කොමිෂන් සභාව එම පැමිණිල්ල හා එයට අදාලව දැනට ඇති තොරතුරු හම්බන්තොට දිස්ත්‍රික් ලේකම්වරයාට යවා ඇත. ඒ අනුව මැතිවරණ කොමිෂන් සභාව අනිද්දා නියෝජ්‍ය කර්තෘවරයාගේ පැමිණිල්ල පිළිබඳ බෝලය හම්බන්තොට දිස්ත්‍රික් ලේකම්වරයාට බෝලය පාස් කර ඇත.
මැතිවරණ කොමිෂන් සභාවේ අභ්‍යන්තර ආරංචිමාර්ග පවසන්නේ වසර ගණනාවක් තිස්සේ ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ නම ඔහු පුරවැසිභාවය නොමැතිව සිටියදී ඡන්දහිමි නාමලේඛනයට ඇතුලත් කර ඇති බවයි. වීරකැටිය මැදමුලන ප්‍රදේශයේ ඡන්දහිමි නාමලේඛණය 2000 සිට ඔවුන් පරීක්ෂා කර ඇත. 2000 සිට 2015 දක්වාම ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ නම මැදමුලන රාජපක්ෂලාගේ නිවෙසේ ඡන්දහිමි නාමලේඛනයේ තිබී ඇත. 2015න් පසුව ගෝඨාභය රාජපක්ෂ කොළඹ ලිපිනයකට මාරු වී ඇත.


ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ නම එම ඡන්දහිමි නාමලේඛණයට ඇතුලත් කර ඇත්තේද වැරදි ආකාරයටය. ගෝඨාභය නන්දසේන රාජපක්ෂ වෙනුවට ගෝඨාභය නන්දිමිත්‍ර රාජපක්ෂ යනුවෙන් එම නම ඡන්දහිමි නාමලේඛණයට ඇතුලත් කර ඇත. නන්දසේන වෙනුවට නන්දිමිත්‍ර යනුවෙන් යොදා ඇත. එහෙත් ඒ වෙනත් පුද්ගලයෙකු නොව ගෝඨාභය රාජපක්ෂම බව තහවුරු වෙන්නේ 2006න් පසුව ඡන්දහිමි නාමලේඛනයට ඡන්දහිමියාගේ ජාතික හැඳුනුම්පත් අංකයද ඇතුලත් කළ යුතු නිසාය. ඒ අනුව ගෝඨාභය නන්දසේන රාජපක්ෂගේ ජාතික හැඳුනුම්පත් අංකය ගෝඨාභය නන්දිමිත්‍ර රාජපක්ෂ යන වැරදි නම ඉදිරියේ සටහන් කර ඇත. ඊට අමතරව ගෝඨාභය නන්දිමිත්‍ර රාජපක්ෂ යන නම ඡන්දහිමි නාමලේඛණයේ තිබියදී ඔහු ඡන්දය භාවිත කළ අවස්ථාද තිබේ. එහෙත් ඒ පිළිබඳව ඡන්ද පොළේදී ප්‍රශ්නයක් මතුවී නැත. සාමාන්‍යයෙන් ඡන්ද පොළට පැමිණෙන ප්‍රසිද්ධ පුද්ගලයන් හැඳුනුම්පතේ ඇති නම හා ඡන්දහිමි නාමලේඛණයේ ඇති නම සසඳා අනන්‍යතාවය තහවුරු නොකර, ඡන්දය භාවිතා කරන අවස්ථා ඇත.


කෙසේවෙතත් ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ නම ඡන්ද ලේඛනයේ තිබීම ඔහු විනයගරුක පුද්ගලයෙක් බව තහවුරු කරන අවස්ථාවක් බව කියන්නට පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී, පිවිතුරු හෙළ උරුමයේ නායක උදය ගම්මන්පිළ මහතා උත්සාහ කර තිබුණි. ඔහු කියන්නේ 2005 ජනාධිපතිවරණයේදී ඔහුගේ නම ඡන්දහිමි නාමලේඛනයට ඇතුලත් වී තිබුණේ වැරදීමකින් බවයි. ඊට පෙර ලංකාවේ පුරවැසියෙකුව සිටියදී ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ නම ඡන්දහිමි නාමලේඛනයට ඇතුලත් කර තිබුණු බවත්, ඔහුගේ ලාංකික පුරවැසිභාවය අහිමිවීමෙන් පසුවද එය දිගින් දිගටම ඇතුලත් කර ඇති බවත් ඔහු කියයි. මැදමුලන නිවෙසේ ගෘහමූලිකයා වන චමල් රාජපක්ෂ මහතා ඔවුන්ගේ නම් ඇතුලත් කළේ ඒ අනුව බව ඔහු කියයි. එලෙස වැරදීමකින් ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ නම ඡන්දහිමි නාමලේඛනයට ඇතුලත් වුණත්, ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඇමෙරිකන් පුරවැසියෙක්ව සිටියදී ඡන්දය පාවිච්චි නොකළ බව ඔහු පවසයි. ඕනෑනම් තමන්ගේ පවුලේ සාමාජිකයන් ඉදිරිපත් වූ මැතිවරණවලදී ඡන්දය පාවිච්චි කරන්නට වුව ගෝඨාභය රාජපක්ෂට හැකියාව තිබුණු බව ඔහු කියයි.
ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඡන්දය පාවිච්චි කළ බව කියමින් කිසිවෙකු චෝදනා නොකරන්නේ ඔහු ඡන්දය පාවිච්චි නොකළ නිසා බව උදය ගම්මන්පිල මහතාගේ අදහසය. ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඡන්දය පාවිච්චි නොකළේ ඔහු විනයගරුක පුද්ගලයෙකු නිසා බව ගම්මන්පිල මන්ත්‍රීවරයා අපට යෝජනා කරයි.
එහෙත් ඇත්තෙන්ම එකල ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතා ඡන්දය පාවිච්චි කළාද නැද්ද යන්න කියමින් කිසිවෙකු චෝදනා නොකරන්නේ එක් හේතුවක් නිසාය. ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඡන්දය දැම්මාද නැද්ද යන්න නිශ්චිතව සොයාගැනීම හා එය ඔප්පු කිරීම පහසු කටයුත්තක් නොවේ. ඔහු ඡන්දය දැමූ බව සඳහන් කරමින් ඡන්දහිමි නම් ලැයිස්තුවේ ඔහුගේ නම සලකුණු කර තිබුණත්, තමන් ඡන්දය දැම්මේ නැතැයි ඔහුට කිව හැකිය. එසේනම් ඔහු ඡන්දය දැමූ වතාවේ සිටි නිලධාරීන්ව නැවත සොයාගෙන ඔවුන්ව ප්‍රශ්න කළ යුතුය. එහෙත් ඔවුන්ට පවා වසර 10කට පෙර පැවති ඡන්දයක් ගැන මතකය පැහැදිළි නොවිය හැකිය.
අයියා ජනාධිපති වූ පසුව ලංකාවේ දේශපාලනයේ කරණම් ගසන්නට පටන්ගත්තා මිස ඊට පෙර ගෝඨාභය රාජපක්ෂලාව කිසිවෙක් පයිසෙකට ගණන් ගත්තේ නැත. අයියාගේ ජනාධිපතිකමට පිංසිද්ධවෙන්නට ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශයේ ලේකම් වූවා මිසෙක යුද්ධයට බයේ ලංකාවෙන් පලාගිය ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ලංකාවේ කිසිදු වැදගත් තනතුරකට සුදුසු වැදගතෙක් ලෙස 2005 දී සැලකුවේ නැත. ඒ නිසා ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඡන්දය දැම්මත් නැතත් කිසිම මාධ්‍ය ආයතනයක් එකල එය වාර්තා කරන්නේ නැත. නැතිනම් මාධ්‍ය වාර්තාවලින් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඡන්දය දැම්මාද නැද්ද යන්න කිව හැකිය. ඒ නිසා මෙහිදී තමන් ඡන්දය දැම්මේ නැතැයි ගෝඨාභය රාජපක්ෂට කීමට ඇති හැකියාව පිළිගැනීමට සිදුවෙයි.
එහෙත් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඇතුලු ඇමෙරිකානු පුරවැසියන්ගේ නම් ඡන්දහිමි නාමලේඛනයට ඇතුලත් කොට, එයට අත්සන් කළ චමල් රාජපක්ෂට අපරාධ වරදින් මිදිය නොහැකිය. ඒ නිසා මෙතැන වරද කර ඇත්තේ චමල් රාජපක්ෂය. චමල් රාජපක්ෂට එරෙහිව නීතිය ක්‍රියාත්මක කිරීමට දැනටමත් තොරතුරු ලැබී හමාරය.
මෙම ක්ෂේත්‍රයට අදාල එක්තරා ආයතනයක ප්‍රධානත්වය දරන ඉහළ නිලධාරියෙකු කීවේ සාමාන්‍ය පුරවැසියෙකු මෙම වැරැද්ද කළානම් එය අපරාධ වරදක් ලෙස සලකමින් ඔහුට එරෙහිව නීතිය ක්‍රියාත්මක කළ හැකි බවය. ඔහු එයින් අදහස් කළේ අනෙකුත් පුරවැසියන්ට මෙන් රාජපක්ෂ පවුලට නීතිය සමානව ක්‍රියාත්මක නොවන බවය. රාජපක්ෂ පවුල අසාමාන්‍ය ලෙස නීතියට ඉහළින් සිටින බවය. පොලීසියට පැමිණිල්ල යොමු කළොත් මේ පිළිබඳව නීතිය ක්‍රියාත්මක කළ හැකි බව එම නිලධාරියා කීය.
ජනතාවගේ ඡන්ද අයිතිය පැත්තෙන් සාධාරණය ඉටු කළ යුත්තේ මැතිවරණ කොමිෂන් සභාවය. ලංකාවේ බලවත්ම පවුලක ගෘහමූලිකයා වන චමල් රාජපක්ෂ ඡන්දහිමි නාමලේඛනයට හොරෙන් විදේශිකයන්ගේ නම් ඇතුලත් කර ඇත. මැතිවරණ කොමිෂන් සභාව එවැනි බරපතල කාරණයක් ගැන ක්‍රියාත්මක නොවුණොත් වෙනත් අයට ඡන්දහිමි නාමලේඛනයට ඇතුලට හොරෙන් නම් ඇතුලත් කිරීමට එය දිරිමත් කිරීමකි. නීතිය ක්‍රියාත්මක නොවුණොත් ලක්ෂ ගණනක් වුව චමල් රාජපක්ෂව ආදර්ශයට ගත හැකිය.
ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ‘විනයගරුක‘ නිසා තමන්ට ඡන්දය දාන්නට පුලුවන්කම තිබියදී ඡන්දය නොදැම්ම බව ගම්මන්පිල මන්ත්‍රීවරයා ආඩම්බරයෙන් හිස වනමින් කියයි. එහි අනෙක් පැත්තේ තේරුම ඕනෑනම් ඡන්දය දාන්නටත් හැකියාව තිබුණු බව නොවේද. එය, හොරඡන්ද දැමීමට උනන්දුවන අයට අපූරු පාඩමක් විය හැකිය. පූර්වාදර්ශයක් විය හැකිය. ඒ නිසා නීතිය ක්‍රියාත්මක කොට, එලෙස හොරඡන්ද දැමීම කළ නොහැකි බව තහවුරු කිරීම ස්වාධීන මැතිවරණ කොමිෂන් සභාවේ වගකීමකි. බෝලය පාස් කොට, අපි පැමිණිල්ල අහවලාට යොමු කළායැයි කීම කොමිසමේ වගකීම ලෙස අපි නොසලකමු.
මේ ගැන පරීක්ෂණ කළ යුත්තේ පොලීසිය නම් පැමිණිල්ලෙහි පිටපතක් පොලීසියට යොමුකිරීමද මැතිවරණ කොමිෂමට කළ හැකිය. සාධාරණ ඡන්ද අයිති වෙනුවෙන් ක්‍රියාත්මක විය යුතු රටේ ප්‍රධාන ස්වාධීන ආයතනය වන මැතිවරණ කොමිෂන් සභාවට අප පැමිණිලි කළේ ගත යුතු සුදුසු පියවර ගෙන, සෑහීමට පත්විය හැකි අවසානයකට එම පැමිණිල්ල ගමන් කරනු දැකීමේ බලාපොරොත්තුවෙනි. අප බලාපොරොත්තු තබන්නේ කොමිෂම මතය. අප හෝ වෙනත් පාර්ශ්වයක් ඒ ගැන පොලීසියට පැමිණිලි කරනු ඇතැයි කොමිසම බලා ඉන්නවානම් එය ස්වාධීන කොමිෂන් සභාවලින් අපේක්ෂිත කාර්යභාරය ඉටු කිරීමක් නොවේ.
මේ ගැන වාර්තා කිරිමෙන් එහාට ගොස් අපි පුවත්පතක් ලෙස කොමිසමට පැමිණිලි කිරීමද කළේ ඇයිදැයි කෙනෙකු විමසිය හැකිය. එයට හේතුව වුණේ මේ සිදුවීම මුලින්ම ඔබ්සර්වර් පුවත්පතනේ වාර්තා කළ මොහොතේ කොමිෂන් සභාවෙන් අපට ලැබුණු ප්‍රතිචාරයයි. ඒ සිදුවීම ගැන පියවර ගන්නේදැයි අප කළ විමසීම්වලදී කොමිෂන් සභාවෙන් ප්‍රතිචාර දක්වා තිබුණේ තමන්ට පැමිණිල්ලක් නොමැතිව පියවර ගත නොහැකි බවයි. අප පැමිණිලි කොට, දැන් ගන්නා පියවර කුමක්දැයි විමසුවේ ඒ අනුවය. දැන් අපේ පැත්තට හැරී, ඒ ගැන පොලීසියට පැමිණිලි කරන්නැයි අපටම කීම වෙනුවට අප කළ පැමිණිල්ල සම්බන්ධයෙන් පියවර ගෙන, රටට පූර්වාදර්ශයක් සැපයීම කොමිසම කළ යුත්තකි.
තවත් කාරණාවක් කිව යුතුය. ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මැතිවරණයකදී නීතිවිරෝධීව හැසිරී, ඒ ගැන විමසූ අවස්ථාවක පැමිණිල්ලක් නැතිව පියවර ගත නොහැකි බව ප්‍රතිචාර ලැබුණු පළවැනි අවස්ථාව මෙය නොවේ. මැතිවරණ කොමිෂන් සභාව පත් කරන්නට පෙර, මැතිවරණ කොමසාරිස්වරයා ලෙස මහින්ද දේශප්‍රිය මහතා කටයුතු කළ 2014 දීත් එවැන්නක් සිදුවිය. එදා මැතිවරණ කොමසාරිස්වරයා කළේත් බෝලය පාස් කිරීමය.
බස්නාහිර පළාත් සභා මැතිවරණය පැවති 2014 වර්ෂයේදී එවකට ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශයේ ලේකම්වරයා වූ ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මැතිවරණ වේදිකාවකට ගොඩවිය. ඒ එම පළාත් සභා මැතිවරණයට අපේක්ෂකයෙකු ලෙස ඉදිරිපත් වූ උදය ගම්මන්පිල මහතාගේ වේදිකාවටය. අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරයෙකු ලෙස රාජ්‍ය සේවයට අදාල නීතිවලට එදා ගෝඨාභය රාජපක්ෂ බැඳී සිටියේය. රජයේ මාණ්ඩලික නිලධාරීන් කිසිවෙකුට ප්‍රසිද්ධ දේශපාලන අයිතිවාසිකම් නැත. එනම්, ඡන්දය පාවිච්චි කිරීම හෝ පෞද්ගලිකව දේශපාලන අදහස් දැරීම කළ හැකිය. ප්‍රසිද්ධ රැස්වීම්වලදී දේශපාලන පක්ෂපාතීත්වයක් ප්‍රකාශ නොකළ යුතුය. ඒ නිසා පැහැදිළිවම අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරයෙකු ලෙස ගෝඨාභය රාජපක්ෂ නීතිය කඩා තිබුණි. ඒ ගැන පියවර ගන්නේදැයි විමසූ විට මැතිවරණ කොමසාරිස් මහින්ද දේශප්‍රිය කියා තිබුණේ පැමිණිල්ලක් තිබුණොත් පියවර ගත හැකි බවයි. ඒ අනුව මාධ්‍යවේදී ලසන්ත රුහුණගේ ඒ ගැන පැමිණිලි කර තිබුණි. එහෙත් එම පැමිණිල්ල ගැන පියවර ගෙන තිබුණේ නැත.
පැමිණිල්ල ගැන ගත් පියවර මොනවාදැයි පසුව විමසූ විට දේශප්‍රිය මහතා කියා තිබුණේ ඒ ගැන කියන්නට නම් ලිඛිතව ඒ ගැන විමසන ලෙසයි. පසුව විමසූ විට ඔහු ලිඛිතව දැනුම් දුන්නේ පැමිණිල්ල අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරුන්ගේ ප්‍රධානියා වන ජනාධිපති ලේකම්වරයාට යොමු කළ බවයි. ජනාධිපති ලේකම් ලලිත් වීරතුංගගෙන් විමසුවද එයට ප්‍රතිචාර ලැබී තිබුණේ නැත.
එදා මැතිවරණ කොමසාරිස් මහින්ද දේශප්‍රිය මහතා ස්වාධීන කොමිෂන් සභාවක ප්‍රධානියෙකු නොවීය. එදා ඔහු රාජපක්ෂලාගේ ආණ්ඩුවකට බැඳී ඉන්නට ඇත. රටේම මාණ්ඩලික නිලධාරීන් දේශපාලන වේදිකාවලට ගොඩවෙන්නට ඉඩ ඇති අන්දමේ නරක පූර්වාදර්ශයක් විය හැකි ක්‍රියාවකට එරෙහිව එදා පියවර ගන්නට ඔහුට නොහැකි වන්නට ඇත. එහෙත් අද එසේ නොවේ. කොමිෂන් සභාවක් ලෙස ඔහු ඇතුලු කණ්ඩායමට පියවර ගත හැකිය. අපි ඒ දෙස බලාසිටිමු.■

රාජපක්ෂලාගේ මැතිවරණ වංචාව ගැන කොමිසම බෝලය පාස් කළාද?


ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඇතුලු රාජපක්ෂ පවුලේ සාමාජිකයන් කිහිපදෙනෙකු ශ්‍රී ලංකාවේ ද්විත්ව පුරවැසිභාවය ලැබීමට පෙර, ඇමෙරිකන් පුරවැසිභාවය පමණක් තිබියදී ශ්‍රී ලංකාවේ ඡන්දහිමි නාමලේඛණයට ලියාපදිංචිව සිට ඇත. ඒ පිළිබඳව සන්ඬේ ඔබ්සර්වර් පුවත්පත මුලින් හෙළිදරව් කළේය. ඉන්පසුව අනිද්දා පුවත්පතේ නියෝජ්‍ය කර්තෘ ලසන්ත රුහුණගේ ඒ පිළිබඳව මැතිවරණ කොමිෂන් සභාවට පැමිණිලි කළේය. මැතිවරණ කොමිෂන් සභාව ඒ පිළිබඳව කරුණු සොයා තිබුණි. එහෙත් ඒ සම්බන්ධයෙන් ගතයුතු ක්‍රියාමාර්ග මොනවාදැයි ඔවුන් පසුගිය සතියේදී සොයාබලා තිබුණි.


කෙසේවෙතත් මේ වෙද්දී මැතිවරණ කොමිෂන් සභාව එම පැමිණිල්ල පිළිබඳව තීන්දුවක් ගෙන ඇත. ඒ එය හම්බන්තොට දිස්ත්‍රික් ලේකම්වරයාට යොමු කළ යුතු බවටයි. ඒ අනුව මැතිවරණ කොමිෂන් සභාව එම පැමිණිල්ල හා එයට අදාලව දැනට ඇති තොරතුරු හම්බන්තොට දිස්ත්‍රික් ලේකම්වරයාට යවා ඇත. ඒ අනුව මැතිවරණ කොමිෂන් සභාව අනිද්දා නියෝජ්‍ය කර්තෘවරයාගේ පැමිණිල්ල පිළිබඳ බෝලය හම්බන්තොට දිස්ත්‍රික් ලේකම්වරයාට බෝලය පාස් කර ඇත.
මැතිවරණ කොමිෂන් සභාවේ අභ්‍යන්තර ආරංචිමාර්ග පවසන්නේ වසර ගණනාවක් තිස්සේ ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ නම ඔහු පුරවැසිභාවය නොමැතිව සිටියදී ඡන්දහිමි නාමලේඛනයට ඇතුලත් කර ඇති බවයි. වීරකැටිය මැදමුලන ප්‍රදේශයේ ඡන්දහිමි නාමලේඛණය 2000 සිට ඔවුන් පරීක්ෂා කර ඇත. 2000 සිට 2015 දක්වාම ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ නම මැදමුලන රාජපක්ෂලාගේ නිවෙසේ ඡන්දහිමි නාමලේඛනයේ තිබී ඇත. 2015න් පසුව ගෝඨාභය රාජපක්ෂ කොළඹ ලිපිනයකට මාරු වී ඇත.


ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ නම එම ඡන්දහිමි නාමලේඛණයට ඇතුලත් කර ඇත්තේද වැරදි ආකාරයටය. ගෝඨාභය නන්දසේන රාජපක්ෂ වෙනුවට ගෝඨාභය නන්දිමිත්‍ර රාජපක්ෂ යනුවෙන් එම නම ඡන්දහිමි නාමලේඛණයට ඇතුලත් කර ඇත. නන්දසේන වෙනුවට නන්දිමිත්‍ර යනුවෙන් යොදා ඇත. එහෙත් ඒ වෙනත් පුද්ගලයෙකු නොව ගෝඨාභය රාජපක්ෂම බව තහවුරු වෙන්නේ 2006න් පසුව ඡන්දහිමි නාමලේඛනයට ඡන්දහිමියාගේ ජාතික හැඳුනුම්පත් අංකයද ඇතුලත් කළ යුතු නිසාය. ඒ අනුව ගෝඨාභය නන්දසේන රාජපක්ෂගේ ජාතික හැඳුනුම්පත් අංකය ගෝඨාභය නන්දිමිත්‍ර රාජපක්ෂ යන වැරදි නම ඉදිරියේ සටහන් කර ඇත. ඊට අමතරව ගෝඨාභය නන්දිමිත්‍ර රාජපක්ෂ යන නම ඡන්දහිමි නාමලේඛණයේ තිබියදී ඔහු ඡන්දය භාවිත කළ අවස්ථාද තිබේ. එහෙත් ඒ පිළිබඳව ඡන්ද පොළේදී ප්‍රශ්නයක් මතුවී නැත. සාමාන්‍යයෙන් ඡන්ද පොළට පැමිණෙන ප්‍රසිද්ධ පුද්ගලයන් හැඳුනුම්පතේ ඇති නම හා ඡන්දහිමි නාමලේඛණයේ ඇති නම සසඳා අනන්‍යතාවය තහවුරු නොකර, ඡන්දය භාවිතා කරන අවස්ථා ඇත.


කෙසේවෙතත් ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ නම ඡන්ද ලේඛනයේ තිබීම ඔහු විනයගරුක පුද්ගලයෙක් බව තහවුරු කරන අවස්ථාවක් බව කියන්නට පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී, පිවිතුරු හෙළ උරුමයේ නායක උදය ගම්මන්පිළ මහතා උත්සාහ කර තිබුණි. ඔහු කියන්නේ 2005 ජනාධිපතිවරණයේදී ඔහුගේ නම ඡන්දහිමි නාමලේඛනයට ඇතුලත් වී තිබුණේ වැරදීමකින් බවයි. ඊට පෙර ලංකාවේ පුරවැසියෙකුව සිටියදී ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ නම ඡන්දහිමි නාමලේඛනයට ඇතුලත් කර තිබුණු බවත්, ඔහුගේ ලාංකික පුරවැසිභාවය අහිමිවීමෙන් පසුවද එය දිගින් දිගටම ඇතුලත් කර ඇති බවත් ඔහු කියයි. මැදමුලන නිවෙසේ ගෘහමූලිකයා වන චමල් රාජපක්ෂ මහතා ඔවුන්ගේ නම් ඇතුලත් කළේ ඒ අනුව බව ඔහු කියයි. එලෙස වැරදීමකින් ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ නම ඡන්දහිමි නාමලේඛනයට ඇතුලත් වුණත්, ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඇමෙරිකන් පුරවැසියෙක්ව සිටියදී ඡන්දය පාවිච්චි නොකළ බව ඔහු පවසයි. ඕනෑනම් තමන්ගේ පවුලේ සාමාජිකයන් ඉදිරිපත් වූ මැතිවරණවලදී ඡන්දය පාවිච්චි කරන්නට වුව ගෝඨාභය රාජපක්ෂට හැකියාව තිබුණු බව ඔහු කියයි.
ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඡන්දය පාවිච්චි කළ බව කියමින් කිසිවෙකු චෝදනා නොකරන්නේ ඔහු ඡන්දය පාවිච්චි නොකළ නිසා බව උදය ගම්මන්පිල මහතාගේ අදහසය. ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඡන්දය පාවිච්චි නොකළේ ඔහු විනයගරුක පුද්ගලයෙකු නිසා බව ගම්මන්පිල මන්ත්‍රීවරයා අපට යෝජනා කරයි.
එහෙත් ඇත්තෙන්ම එකල ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතා ඡන්දය පාවිච්චි කළාද නැද්ද යන්න කියමින් කිසිවෙකු චෝදනා නොකරන්නේ එක් හේතුවක් නිසාය. ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඡන්දය දැම්මාද නැද්ද යන්න නිශ්චිතව සොයාගැනීම හා එය ඔප්පු කිරීම පහසු කටයුත්තක් නොවේ. ඔහු ඡන්දය දැමූ බව සඳහන් කරමින් ඡන්දහිමි නම් ලැයිස්තුවේ ඔහුගේ නම සලකුණු කර තිබුණත්, තමන් ඡන්දය දැම්මේ නැතැයි ඔහුට කිව හැකිය. එසේනම් ඔහු ඡන්දය දැමූ වතාවේ සිටි නිලධාරීන්ව නැවත සොයාගෙන ඔවුන්ව ප්‍රශ්න කළ යුතුය. එහෙත් ඔවුන්ට පවා වසර 10කට පෙර පැවති ඡන්දයක් ගැන මතකය පැහැදිළි නොවිය හැකිය.
අයියා ජනාධිපති වූ පසුව ලංකාවේ දේශපාලනයේ කරණම් ගසන්නට පටන්ගත්තා මිස ඊට පෙර ගෝඨාභය රාජපක්ෂලාව කිසිවෙක් පයිසෙකට ගණන් ගත්තේ නැත. අයියාගේ ජනාධිපතිකමට පිංසිද්ධවෙන්නට ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශයේ ලේකම් වූවා මිසෙක යුද්ධයට බයේ ලංකාවෙන් පලාගිය ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ලංකාවේ කිසිදු වැදගත් තනතුරකට සුදුසු වැදගතෙක් ලෙස 2005 දී සැලකුවේ නැත. ඒ නිසා ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඡන්දය දැම්මත් නැතත් කිසිම මාධ්‍ය ආයතනයක් එකල එය වාර්තා කරන්නේ නැත. නැතිනම් මාධ්‍ය වාර්තාවලින් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඡන්දය දැම්මාද නැද්ද යන්න කිව හැකිය. ඒ නිසා මෙහිදී තමන් ඡන්දය දැම්මේ නැතැයි ගෝඨාභය රාජපක්ෂට කීමට ඇති හැකියාව පිළිගැනීමට සිදුවෙයි.
එහෙත් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඇතුලු ඇමෙරිකානු පුරවැසියන්ගේ නම් ඡන්දහිමි නාමලේඛනයට ඇතුලත් කොට, එයට අත්සන් කළ චමල් රාජපක්ෂට අපරාධ වරදින් මිදිය නොහැකිය. ඒ නිසා මෙතැන වරද කර ඇත්තේ චමල් රාජපක්ෂය. චමල් රාජපක්ෂට එරෙහිව නීතිය ක්‍රියාත්මක කිරීමට දැනටමත් තොරතුරු ලැබී හමාරය.
මෙම ක්ෂේත්‍රයට අදාල එක්තරා ආයතනයක ප්‍රධානත්වය දරන ඉහළ නිලධාරියෙකු කීවේ සාමාන්‍ය පුරවැසියෙකු මෙම වැරැද්ද කළානම් එය අපරාධ වරදක් ලෙස සලකමින් ඔහුට එරෙහිව නීතිය ක්‍රියාත්මක කළ හැකි බවය. ඔහු එයින් අදහස් කළේ අනෙකුත් පුරවැසියන්ට මෙන් රාජපක්ෂ පවුලට නීතිය සමානව ක්‍රියාත්මක නොවන බවය. රාජපක්ෂ පවුල අසාමාන්‍ය ලෙස නීතියට ඉහළින් සිටින බවය. පොලීසියට පැමිණිල්ල යොමු කළොත් මේ පිළිබඳව නීතිය ක්‍රියාත්මක කළ හැකි බව එම නිලධාරියා කීය.
ජනතාවගේ ඡන්ද අයිතිය පැත්තෙන් සාධාරණය ඉටු කළ යුත්තේ මැතිවරණ කොමිෂන් සභාවය. ලංකාවේ බලවත්ම පවුලක ගෘහමූලිකයා වන චමල් රාජපක්ෂ ඡන්දහිමි නාමලේඛනයට හොරෙන් විදේශිකයන්ගේ නම් ඇතුලත් කර ඇත. මැතිවරණ කොමිෂන් සභාව එවැනි බරපතල කාරණයක් ගැන ක්‍රියාත්මක නොවුණොත් වෙනත් අයට ඡන්දහිමි නාමලේඛනයට ඇතුලට හොරෙන් නම් ඇතුලත් කිරීමට එය දිරිමත් කිරීමකි. නීතිය ක්‍රියාත්මක නොවුණොත් ලක්ෂ ගණනක් වුව චමල් රාජපක්ෂව ආදර්ශයට ගත හැකිය.
ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ‘විනයගරුක‘ නිසා තමන්ට ඡන්දය දාන්නට පුලුවන්කම තිබියදී ඡන්දය නොදැම්ම බව ගම්මන්පිල මන්ත්‍රීවරයා ආඩම්බරයෙන් හිස වනමින් කියයි. එහි අනෙක් පැත්තේ තේරුම ඕනෑනම් ඡන්දය දාන්නටත් හැකියාව තිබුණු බව නොවේද. එය, හොරඡන්ද දැමීමට උනන්දුවන අයට අපූරු පාඩමක් විය හැකිය. පූර්වාදර්ශයක් විය හැකිය. ඒ නිසා නීතිය ක්‍රියාත්මක කොට, එලෙස හොරඡන්ද දැමීම කළ නොහැකි බව තහවුරු කිරීම ස්වාධීන මැතිවරණ කොමිෂන් සභාවේ වගකීමකි. බෝලය පාස් කොට, අපි පැමිණිල්ල අහවලාට යොමු කළායැයි කීම කොමිසමේ වගකීම ලෙස අපි නොසලකමු.
මේ ගැන පරීක්ෂණ කළ යුත්තේ පොලීසිය නම් පැමිණිල්ලෙහි පිටපතක් පොලීසියට යොමුකිරීමද මැතිවරණ කොමිෂමට කළ හැකිය. සාධාරණ ඡන්ද අයිති වෙනුවෙන් ක්‍රියාත්මක විය යුතු රටේ ප්‍රධාන ස්වාධීන ආයතනය වන මැතිවරණ කොමිෂන් සභාවට අප පැමිණිලි කළේ ගත යුතු සුදුසු පියවර ගෙන, සෑහීමට පත්විය හැකි අවසානයකට එම පැමිණිල්ල ගමන් කරනු දැකීමේ බලාපොරොත්තුවෙනි. අප බලාපොරොත්තු තබන්නේ කොමිෂම මතය. අප හෝ වෙනත් පාර්ශ්වයක් ඒ ගැන පොලීසියට පැමිණිලි කරනු ඇතැයි කොමිසම බලා ඉන්නවානම් එය ස්වාධීන කොමිෂන් සභාවලින් අපේක්ෂිත කාර්යභාරය ඉටු කිරීමක් නොවේ.
මේ ගැන වාර්තා කිරිමෙන් එහාට ගොස් අපි පුවත්පතක් ලෙස කොමිසමට පැමිණිලි කිරීමද කළේ ඇයිදැයි කෙනෙකු විමසිය හැකිය. එයට හේතුව වුණේ මේ සිදුවීම මුලින්ම ඔබ්සර්වර් පුවත්පතනේ වාර්තා කළ මොහොතේ කොමිෂන් සභාවෙන් අපට ලැබුණු ප්‍රතිචාරයයි. ඒ සිදුවීම ගැන පියවර ගන්නේදැයි අප කළ විමසීම්වලදී කොමිෂන් සභාවෙන් ප්‍රතිචාර දක්වා තිබුණේ තමන්ට පැමිණිල්ලක් නොමැතිව පියවර ගත නොහැකි බවයි. අප පැමිණිලි කොට, දැන් ගන්නා පියවර කුමක්දැයි විමසුවේ ඒ අනුවය. දැන් අපේ පැත්තට හැරී, ඒ ගැන පොලීසියට පැමිණිලි කරන්නැයි අපටම කීම වෙනුවට අප කළ පැමිණිල්ල සම්බන්ධයෙන් පියවර ගෙන, රටට පූර්වාදර්ශයක් සැපයීම කොමිසම කළ යුත්තකි.
තවත් කාරණාවක් කිව යුතුය. ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මැතිවරණයකදී නීතිවිරෝධීව හැසිරී, ඒ ගැන විමසූ අවස්ථාවක පැමිණිල්ලක් නැතිව පියවර ගත නොහැකි බව ප්‍රතිචාර ලැබුණු පළවැනි අවස්ථාව මෙය නොවේ. මැතිවරණ කොමිෂන් සභාව පත් කරන්නට පෙර, මැතිවරණ කොමසාරිස්වරයා ලෙස මහින්ද දේශප්‍රිය මහතා කටයුතු කළ 2014 දීත් එවැන්නක් සිදුවිය. එදා මැතිවරණ කොමසාරිස්වරයා කළේත් බෝලය පාස් කිරීමය.
බස්නාහිර පළාත් සභා මැතිවරණය පැවති 2014 වර්ෂයේදී එවකට ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශයේ ලේකම්වරයා වූ ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මැතිවරණ වේදිකාවකට ගොඩවිය. ඒ එම පළාත් සභා මැතිවරණයට අපේක්ෂකයෙකු ලෙස ඉදිරිපත් වූ උදය ගම්මන්පිල මහතාගේ වේදිකාවටය. අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරයෙකු ලෙස රාජ්‍ය සේවයට අදාල නීතිවලට එදා ගෝඨාභය රාජපක්ෂ බැඳී සිටියේය. රජයේ මාණ්ඩලික නිලධාරීන් කිසිවෙකුට ප්‍රසිද්ධ දේශපාලන අයිතිවාසිකම් නැත. එනම්, ඡන්දය පාවිච්චි කිරීම හෝ පෞද්ගලිකව දේශපාලන අදහස් දැරීම කළ හැකිය. ප්‍රසිද්ධ රැස්වීම්වලදී දේශපාලන පක්ෂපාතීත්වයක් ප්‍රකාශ නොකළ යුතුය. ඒ නිසා පැහැදිළිවම අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරයෙකු ලෙස ගෝඨාභය රාජපක්ෂ නීතිය කඩා තිබුණි. ඒ ගැන පියවර ගන්නේදැයි විමසූ විට මැතිවරණ කොමසාරිස් මහින්ද දේශප්‍රිය කියා තිබුණේ පැමිණිල්ලක් තිබුණොත් පියවර ගත හැකි බවයි. ඒ අනුව මාධ්‍යවේදී ලසන්ත රුහුණගේ ඒ ගැන පැමිණිලි කර තිබුණි. එහෙත් එම පැමිණිල්ල ගැන පියවර ගෙන තිබුණේ නැත.
පැමිණිල්ල ගැන ගත් පියවර මොනවාදැයි පසුව විමසූ විට දේශප්‍රිය මහතා කියා තිබුණේ ඒ ගැන කියන්නට නම් ලිඛිතව ඒ ගැන විමසන ලෙසයි. පසුව විමසූ විට ඔහු ලිඛිතව දැනුම් දුන්නේ පැමිණිල්ල අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරුන්ගේ ප්‍රධානියා වන ජනාධිපති ලේකම්වරයාට යොමු කළ බවයි. ජනාධිපති ලේකම් ලලිත් වීරතුංගගෙන් විමසුවද එයට ප්‍රතිචාර ලැබී තිබුණේ නැත.
එදා මැතිවරණ කොමසාරිස් මහින්ද දේශප්‍රිය මහතා ස්වාධීන කොමිෂන් සභාවක ප්‍රධානියෙකු නොවීය. එදා ඔහු රාජපක්ෂලාගේ ආණ්ඩුවකට බැඳී ඉන්නට ඇත. රටේම මාණ්ඩලික නිලධාරීන් දේශපාලන වේදිකාවලට ගොඩවෙන්නට ඉඩ ඇති අන්දමේ නරක පූර්වාදර්ශයක් විය හැකි ක්‍රියාවකට එරෙහිව එදා පියවර ගන්නට ඔහුට නොහැකි වන්නට ඇත. එහෙත් අද එසේ නොවේ. කොමිෂන් සභාවක් ලෙස ඔහු ඇතුලු කණ්ඩායමට පියවර ගත හැකිය. අපි ඒ දෙස බලාසිටිමු.■

බිය අවුස්සන දිවයිනේ බොරු

ගෝඨාභය රාජපක්ෂ නම් වූ ජනාධිපතිවරණ අපේක්ෂකයාගේ මැතිවරණ ව්‍යාපාරය සාර්ථක කරගන්නට නම් එක් අමුද්‍රව්‍යයක් යහමට අවැසි වෙයි. ඒ මහජනතාව අතර වැඩුණු ත්‍රස්ත බියයි. ඒ අතින් බලද්දී ඉස්ලාම් මූලධර්මවාදී ත්‍රස්ත කල්ලියක් අප්‍රේල් 21 වැනිදා බෝම්බයක් පිපිරවීම රටට ඛේදවාචකයක් වුව ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ දේශපාලනයට වාසනාවක් විය හැකිය. එහෙත් ඒ ත්‍රස්ත බිය දැන් යටපත් වෙමින් පවතී.


ඒ ත්‍රස්ත කල්ලියේ නායකයන් ත්‍රස්ත ප්‍රහාරයේදී තමන්වද ඝාතනය කරගත්තේය. ඒ කල්ලියේ ඉතිරි බිතිරි අත්අඩංගුවට ගැනීමට පොලීසිය සමත්විය. මහා ඝාතන සංස්කෘතියක් ලංකාවේ මුස්ලිම් ජනතාව අතර තිබී නැත. ත්‍රස්තවාදීන් අල්ලාගැනීමට මුස්ලිම් සමාජයේද උදව් ලැබුණි.
සයින්දමරුදුවලදී ත්‍රස්තවාදීන් මුදල් විසිකරද්දී මුස්ලිම් ජනතාව ආරක්ෂක අංශවලට සහාය දෙමින් ත්‍රස්තයන්ව කොටු කරගැනීමට උදව් විය. ත්‍රස්ත බිය ක්‍රමයෙන් යටපත්වීම ජනාධිපති අපේක්ෂක ගෝඨාභය රාජපක්ෂට අවාසියකි. ඒ නිසා ඔහුට හිතවත් උදවියට දැන් ඕනෑ වී තිබෙන්නේ ත්‍රස්ත බිය නැවත මතු කිරීමටය. එය පණපිටින් පවත්වාගෙන යෑමටය. විශේෂයෙන්ම ගෝඨාභය බලයට පත්කරන්නට සිහින දකින මාධ්‍යවලට අවැසි වී තිබෙන්නේ ඒ බිය හැකිතරම් වර්ධනය කිරීමටය.


ඒ වෙනුවෙන් ඔවුන් සිය මාධ්‍ය ආයතන හැකිතරම් නින්දිත, අධම ආකාරයට හසුරවමින් සිටියි. මීට පෙර ඔවුන් ගැහැණුන්ව වඳකරන සැත්කම් කළ වෛද්‍යවරයෙකු ගැන පට්ටපල් බොරුවක් ලියා තිබුණි. ඒ පුවත ලියා ඒ බොරුව ඇත්ත කරන්නට කෙස් පැලෙන තර්ක පත්තර පිටු පුරා ලිවීය. දැන් ඒ බොරුව හෙළිවී හමාරය. දැන් ඔවුන්ට ඕනෑ අලුත් කතාවක් සමග අලුත් බියක් සමාජගත කරන්නටය.


අගෝස්තු 19 වැනිදා අත්අඩංගුවට ගත් යාපනයේ පලෙයිහි අධිකරණ වෛද්‍ය නිලධාරියා පිළිබඳ කතාව ඔවුන්ගේ වවාගෙන කෑ හැකි සිදුවීමක් විය.
දිවයින පුවත්පතේ කුප්‍රකට හිතලු ලියන්නන් තිදෙනාගෙන් කෙනෙකු වන සමන් ගමගේ ( කීර්ති වර්ණකුලසූරිය හා හේමන්ත රන්දුණු අනෙක් දෙදෙනාය. ) ඒ අත්අඩංගුවට ගැනීම පමණක් පාවිච්චි කරමින් සම්පූර්ණ එල්ටීටීඊ සංවිධානයට යළි පණදුන්නේය. දිවයින පමණක් කියවන වැඩි විචාර බුද්ධියක් නැති පාඨකයන්ගේ බිය අවුස්සන්නට එය ප්‍රමාණවත්ය.


‘ඉලක්කය මෛත්‍රී සහ ගෝඨා.. කොටි දොස්තර සියල්ල වමාරයි.. ප්‍රහාරවලට ස්නයිපර්කරුවනුත් සොයලා..!‘ සමන් ගමගේ අගෝස්තු 25 වැනි ඉරිදා දිවයින පුවත්පතට ලියා තිබුණු ලිපියේ සිරත්ලය වුණේ එයයි. ‘මොසාඞ් ක්‍රමයට හමුදා ප්‍රධානීන් ඝාතනයටත් සැලසුමක්, කොටි පුහුණුව ගත්තේ මඩකලපුවේදී‘ යනුවෙන් උප සිරස්තල දෙකකුත් එම ලිපියෙහි ඇත. ඒ සිරස්තලවලින් පාඨකයෙකුගේ හිසෙහි මැවෙන චිත්‍ර භයානක එකකි. නැවතත් එල්ටීටීඊය හිස ඔසවා ඇතැයි කීමට ඔහු තනි තනි සිදුවීම් කිහිපයක් ඒ ලිපියේදී එකට යා කරයි.


ඇත්තෙන්ම සමන් ගමගේ ඒ ලිපියේදී කළ අයුරින් කොළඹ පාතාලයේ ආයුධ දකුණේදී හමුවීමේ සිදුවීම් එකිනෙකට යා කළානම් සිංහල ත්‍රස්තවාදයකුත් පහසුවෙන්ම මැවිය හැකිය. අසූනවයේ භීෂණය යළි මතුවෙනවායැයි පතරංග ලිවිය හැකිය. එහෙත් එවැනි සටන්කාමී ව්‍යාපාර මතුවන්නේ දේශපාලන පසුබිමක, දේශපාලන ව්‍යාපාර ලෙසය. මේ වෙද්දී යාපනයේ එකදු දේශපාලන සංවිධානයක්වත් ආයුධ සන්නද්ධ අරගලයක් යෝජනා කරන්නේ නැත. ඒ නිසා එල්ටීටීඊය නැවත මතුවීම යනු හිතලුවක් පමණි.


ඔහු කතාව ගෙනයන්නේ අගෝස්තු 19 වැනිදා යාපනයේදී හමුදාවෙන් සිදුකළ අත්අඩංගුවට ගැනීමක් වෙතය. එලෙස අත්අඩංගුවට ගත්තේ පලෙයි රෝහලේ අධිකරණ වෛද්‍ය නිලධාරියා වන සින්නයියා සිවරූබන්වය. ඔහු ඒ ලිපියේ කියන අන්දමට එම වෛද්‍යවරයාව කොටු කරගැනීමට කාලයක් තිස්සේ හමුදා බුද්ධි අංශ සැලසුම් කරමින් සිට ඇත. රෝහලේදී වෛද්‍යවරයාව කොටු කරගන්නට උත්සාහ කළද එයත් අසමත් වූ බව ඔහු කියා ඇත. ඒ කියන අන්දමින් අපට මැවී පෙනෙන්නේ යටිබිම්ගත ලෙස ක්‍රියාකාරී වූ සැඟවුණු ත්‍රස්තවාදියෙකි.
එතැනින් පසුව සමන් ගමගේ ලියා ඇත්තේ වෛද්‍ය සින්නයියා සිවරූබන් පිළිබඳ පරීක්ෂණවලදී ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඝාතන කුමන්ත්‍රණයක් ගැනත් කරුණු හෙළිවූ බවයි.


‘මේ වන විට එල්ටීටීඊයේ ප්‍රධාන ඝාතන ඉලක්කය බවට පත්ව තිබී ඇත්තේ හිටපු ආරක්ෂක ලේකම් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතා සහ ජනාධිපති මෛත්‍රිපාල සිරිසේන මහතා බව එහිදී සින්නයියා සිවරූබන් හෙළි කරනු ලබන්නේ පොලිස් හා බුද්ධි නිලධාරීන් ද අන්දමන්ද කරමිනි.‘ මේ කාරණය ඉතා බරපතලය. එය වහා විමසිය යුතු කාරණාවකි. ඒ වෛද්‍යවරයාව ප්‍රශ්න කිරීමේදී ඝාතන කුමන්ත්‍රණයක් ගැන හෙලිවුණාදැයි සොයාබැලිය යුතුය. අප අගෝස්තු 28 වැනිදා පොලිස් මාධ්‍ය ප්‍රකාශක රුවන් ගුණසේකරගෙන් කළ විමසීමකදී ඔහු ඒ ගැන කීවේ මෙසේය.
‘ඒ කතාව සම්පූර්ණයෙන්ම වැරදියි. තවමත් එවැනි කාරණයක් හෙළිවෙලා නැහැ.‘ ඒ සම්බන්ධයෙන් අප කළ විමසීමකදී පොලිස් මාධ්‍ය ප්‍රකාශකවරයා කීය.


‘ඔහුව අත්අඩංගුවට ගෙන තිබුණේ හමුදාවෙන්. ඉන්පසුව පොලීසිය කළ පරීක්ෂණවලදී තමයි ආයුධ හමුවුණේ.‘ පොලිස් මාධ්‍ය ප්‍රකාශකවරයා වැඩිදුරටත් කීය.
ඊට පෙර දිනයේ මෙම වෛද්‍යවරයාව අත්අඩංගුවට ගැනීම ගැන මාධ්‍ය සාකච්ඡාවකදී පොලිස් මාධ්‍ය ප්‍රකාශක රුවන් ගුණසේකර අත්අඩංගුවට ගැනීම සිදුවූ හැටි කියා තිබුණි. අත්අඩංගුවට ගෙන තිබුණේ හමුදා මාර්ග බාධකයකදී සැකපිටය. ඒ අනුව එම වෛද්‍යවරයා යටිබිම්ගතව සැඟවී සිටි අයෙකු නොවේ. මෝටර් රිය පැදගෙන හමුදා මාර්ග බාධකයක් ඉදිරියෙන් යන අන්දමේ කෙනෙකි.


ඉන්පසුව එම වෛද්‍යවරයාව ත්‍රස්ත විමර්ශන කොට්ඨාශයේ යාපනය ප්‍රදේශයේ නිලධාරීන්ට බාරදී තිබේ. එම නිලධාරීන් ප්‍රශ්න කිරීමේදී ඔහුගේ අනන්‍යතාවය හෙළි කරගෙන ඇත. ඊට අමතරව තමන් එල්ටීටීඊය ක්‍රියාත්මකව සිටි යුධ සමයේදී ආයුධ ප්‍රවාහනයට සම්බන්ධව සිටි බව ඔහු පිළිගෙන ඇත. එලෙස ප්‍රවාහනයට සඳහා බාරදුන් අවිආයුධ යුද්ධාවසානයෙන් පසුව වළලා සඟවා තැබූ බව ඔහු ප්‍රකාශ කර ඇත. ඒ අනුව එලෙස අවිආයුධ වැළලූ ස්ථාන පිළිබඳවත් එම වෛද්‍යවරයා තොරතුරු දී තිබේ.


පලෙයිහි කරන්ඩිය නම් ප්‍රදේහයේ ආයුධ වළලා ඇති ස්ථානයක් පිළිබඳව ඔහු කියා ඇත. අගෝස්තු 26 වැනිදා එම ස්ථානය හාරා සිදුකළ සෝදියකදී අදාළ පුපුරනද්‍රව්‍ය හා ගිනිඅවි හමුවී තිබේ. ඒකේ 47 ගිනිඅවියක්, මැගසින් දෙකක්, අත්බෝම්බ 11ක්, පීඊ වර්ගයේ බවට සැකකෙරෙන පුපුරනද්‍රව්‍ය කිලෝ 10ක්, පතොරම් 120ක්, දුරදක්නයක් මෙලෙස හමුවී ඇත.
යුධ සමයේදී වළදැමූ අවිආයුධ මෙලෙස හමුවූ පළවැනි අවස්ථාව මෙය නොවේ. මෙලෙස අත්අඩංගුවට ගැනීම්ද, ආයුධ හමුවීම්ද ගණනාවක් සිදුවී තිබේ. එහෙත් ඒවා පැරණි ආයුධය. ඒ ආයුධ නැවත පාවිච්චි කරන්නට උත්සාහ ගත් බවක් මේ සටහන ලියන මොහොත වනවිටත් හෙලිවී නැත. ඉදිරියේදී මොනවා හෙලිවේදැයි අපට නිශ්චිතව කිව නොහැකිය. එහෙත් සමන් ගමගේ ලියා ඇති කරුණු හිතලු මිස සැබෑ ලෙසම හෙළිවූ කරුණු නොවේ. එය සමාජය බියගැන්වීමේ නින්දිත උත්සාහයක කොටසක් පමණි.


ඇත්තෙන්ම රටේ ආරක්ෂාව ගැන අවංක හැඟීමකින් යුද්ධය කාලයේ වැළලූ ආයුධ තවමත් හමුවීම බරපතළ තත්වයක් බව කියමින් සමන් ගමගේ ලිපියක් ලීවානම් අපට පුදුම වෙන්නට දෙයක් නැත. ඔහු බරපතළ ලෙස ඉස්මතු කරන්නේ සැබෑ ලෙසම සිදුවූ සිදුවීමකි. එහෙත් ඒ සිදුවීමට ගෝඨාභය රාජපක්ෂ කෙනෙක්ව ගාවාගනිමින් බොරු ලිවීමෙන් පෙනෙන්නේ ඔහුගේ සැබෑ අරමුණ රටේ ආරක්ෂාව නොව, රාජපක්ෂ ආණ්ඩුව යළි බලයට පත්කිරීම බවය.
කෙසේ වෙතත් එක් කාරණයක් පැහැදිළිව පෙනෙන්නට ඇත. පලෛයි සිදුවීම කොහාට ඇදගෙන යනු ඇතිදැයි දැන්ව කිව නොහැකිය. එමෙන්ම සාමාන්‍ය ජනතාවගේ බිය අවුස්සන්නට ඉදිරියේදී කෙබඳු කතා මතුවනු ඇතිදැයි දැන්ම කිව නොහැකිය. ගෝඨාභයගේ ව්‍යාපාරයට සමගාමීව මහජනතාව බියගැන්වීමේ කටයුත්ත යහමින් කිරීමට දිවයින, මව්බිම, අරුණ ආදී පුවත්පත් කිහිපයක් හා අද දෙරණ, හිරු ටීවී ආදී රූපවාහිනී නාලිකා කිහිපයක් සැදී පැහැදී සිටී.■

ගෝඨා කී පල් බොරුව

ගෝඨාභය රාජපක්ෂ එකිනෙක පට්ටපල් බොරුවක් කියා තිබුණි. ඒ අගෝස්තු 22 වැනිදා පොදුජන පෙරමුණේ පළාත් පාලන නියෝජිතයන් හමුවූ අවස්ථාවේදීය. ඔහු කළ ප්‍රකාශය මෙසේය.


‘මගේ ඇමෙරිකානු පුරවැසිභාවය තවම ඉවත්කරගෙන නෑ කියලා බොරු මතයක් යවලා තියෙනවා. මම මේ අවුරුද්දේ අප්‍රේල් මාසයේ 17 වැනිදා මට ඇමෙරිකානු තානාපති කාර්යලයෙන් පුරවැසිභාවය ඉවත් කිරීමේ සහතිකය ලබාදුන්නා. ඒ සහතිකය ආගමන හා විගමන දෙපාර්තමේන්තුවට ඉදිරිපත් කරලා මට ඉස්සෙල්ලා තිබුණු ශ්‍රී ලංකා පාස්පෝට් එකේ තිබුණු ද්විත්ව පුරවැසියෙක් කියන එකත් ඉවත් කරගත්තා. ඒක සම්පූර්ණයෙන්ම නිත්‍යානුකූලව කිසිම ප්‍රශ්නයක් නැතිවෙන විදියට විසඳගෙන අවසානයි.’


මෙය පට්ටපල් බොරුවක් බව අප කියන්නේ ඉතාම සරල කරුණු කිහිපයක් නිසාය. ඔහු කියන්නේ අප්‍රේල් 17 වැනිදා පුරවැසිභාවය ඉවත්කරගත් බවත්, පුරවැසිභාවය ඉවත්කරගැනීමේ සහතිකය ඔහුට ඇමෙරිකානු තානාපති කාර්යාලය එදින ලබාදුන් බවත්ය. එය අමුම අමු බොරුවකි. පොදුජන පෙරමුණේ පළාත් පාලන නියෝජිතයන්ව එයින් රැවටිය හැකිය.
එහෙත් ඇමෙරිකානු පුරවැසිභාවය ඉවත්කරගැනීමේ සහතිකයක් යනු කුමක්දැයි ඇමෙරිකානු රාජ්‍ය දෙපාර්තමේන්තුවේ නිල වෙබ් අඩවියෙන් කියවා ඇති අයෙකුට එය පට්ටපල් බොරුවක් බව ක්ෂණයෙන් වැටහෙනු ඇත. අඩු තරමේ විකිපීඩියාවෙන් ඒ ගැන කියවෙන කෙනෙකුට වුව බොරුව වැටහෙයි. ඇත්තෙන්ම මේ වෙද්දී ලංකාවේ සිටින ක්‍රියාකාරී පුරවැසියන් ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ පුරවැසිභාවය පිළිබඳ මාතෘකාව ගැන දැඩි අවබෝධයකින් සිටී. පුරවැසිභාවය ඉවත් කරගැනීමේ සහතික දෙන්නේ ගෝඨාභය රාජපක්ෂ කියන ආකාරයට ඇමෙරිකානු තානාපති කාර්යාලවලන් නොවේ. එමෙන්ම එම සහතිකය දෙන්නේ යම් ඇමෙරිකන් පුරවැසියෙකු පුරවැසිභාවය ඉවත් කරගැනීමට අදාල දිවුරුම ඇමෙරිකන් තානාපති කාර්යාලයකට ලබාදෙන දිනයේත් නොවේ. ඒ නිසා එම සහතිකය ලැබුණේ කාගෙන්ද යන්නත්, ලැබුණේ කවදාද යන්නත් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ කියූ පට්ටපල් බොරු වෙයි.


දැනට ගෝඨාභය රාජපක්ෂ සත්‍ය යැයි පිළිගෙන තිබෙන, මව්බිම පුවත්පතෙන් ප්‍රසිද්ධ කළ පුරවැසිභාවය ඉවත් කරගැනීමේ සහතිකය දෙස බැලූ කලම ඒ ගැන සැබෑ තත්වය ඕනෑම අයෙකුට පැහැදිළි වෙනු ඇත. එම සහතිකයේ ඉහළ දකුණු කෙළවරේ එම සහතිකය අනුමත කළ දිනය ඇත. ඒ දිනය වන්නේ ගෝඨා ඉහතින් උපුටා දැක්වූ ප්‍රකාශයේදී කී අප්‍රේල් 17 වැනිදාට පසු දිනයකි. 2019 මැයි 03 වැනිදාය. ඒ සහතිකයේම සඳහන්ව ඇත්තේ ඇමෙරිකානු රාජ්‍ය දෙපාර්තමේන්තුවෙන් එම සහතිකයට අනුමැතිය දුන් බවයි.


අප්‍රේල් 17 වැනිදා සිදුව ඇත්තේ ඔහු පුරවැසිභාවය ඉවත් කරගැනීමට අදාල දිවුරුම ලබාදීමයි. (තමන් ඇමෙරිකන් පුරවැසිභාවය අත්හැරියද තමන් ක්ෂේත්‍ර කිහිපයකින් තවදුරටත් ඇමෙරිකාවට බැඳී සිටින බවට දිවුරුම් දිය යුතුය.) ඇමෙරිකානු පුරවැසිභාවය ඉවත් කරගැනීම ලැබෙන්නේ ඒ දිවුරුම ඇමෙරිකාවට යැවීමෙන් පසුය. ඇමෙරිකානු රාජ්‍ය දෙපාර්තමේන්තුව ඉන්පසුව පුරවැසිභාවය ඉවත් කරගැනීමේ සහතිකය නිකුත් කරයි. ඒ සහතිකය නිකුත් කරන්නේ කලින් කී දිවුරුම ලබාදුන් දිනයේ ඇමෙරිකන් පුරවැසිභාවය ඉවත් කරගත් බව සඳහන් කරමින් බව ඇත්තය. එහෙත් ඒ සහතිකය දෙන්නේ පසුවය. ඒ නිසා තමන් ඒ සහතිකය ඉදිරිපත් කොට ලාංකික ගුවන් බලපත්‍රය ලබාගත් බව ඔහු කියන කතාව බොරුවකි.
ඇත්තෙන්ම ඔහු දින වකවානු විකෘති කරමින් මේ බොරුව කියන්නේ සිය අලුත් ලාංකික ගුවන් ගමන් බලපත්‍රය පසුපස තිබෙන වංචාව වසාගැනීමටය. මැයි 03 වැනිදා සහතික කර තිබුණු ඔහුගේ පුරවැසිභාවය ඉවත් කරගැනීමේ සහතිකය ලංකාවට පැමිණ තිබුණේ ජුලි මාසයේදී බව ඔහුට සමීප ආරංචිමාර්ග පවසයි.
එහෙත් ඔහු ලාංකික පුරවැසියෙකු බව සඳහන් ගුවන් බලපත්‍රය ලබාගෙන තිබුණේ ඊට පෙරය. මැයි 07 වැනිදාය. මීට පෙර ඬේලි එෆ්ටී පුවත්පතද වාර්තා කර තිබුණු පරිදි ඔහු ගුවන් බලපත්‍රය ලබාගෙන තිබුණේ පුරවැසිභාවය ඉවත් කරගැනීමේ සහතිකය ඉදිරිපත් කරමින් නොවේ.


මැයි 03 සිකුරාදාවකි. එදින අනුමත කළ සහතිකය තමන්ගේ අතට මැයි 07 වැනිදාට පෙර ලැබුණු බව ගෝඨාභය රාජපක්ෂ කියන්නේද. එසේ කියන්නේනම් ඇමෙරිකානු රාජ්‍ය දෙපාර්තමේන්තුව සාමාන්‍ය ක්‍රමවේදවලට පිටින් ගොස් ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ ඉහත සහතිකයට අනුමැතිය දුන් දිනයේම එය වහාම ඇමෙරිකාවෙන් තැපැල් කර ඇතිවා විය යුතුය. ඉන්පසුව සති අන්තය ඇතුලත ඇමෙරිකාවෙන් ලංකාවටත් පැමිණ ඇත. ඉන්පසුව ඔහු ලංකාවේ නව ගුවන් ගමන් බලපත්‍රයක් ලබාගැනීමට අදාල අයදුම්පත්‍ර පුරවා ආගමන විගමන දෙපාර්තමේන්තුවට ඉදිරිපත් කොට ඒවාට අනුමැතියත් ලැබී නව ගුවන් බලපත්‍රයක් ලබාගැනීමත් මැයි 07 වැනිදා සවස 3 වෙදදී සිදුවිය යුතුය. එය තර්කානුකූළව සැලකුවොත් සිදුවිය හැක්කක් නොවේ. සිදුව තිබුණේත් එය නොවේ.


ඔහුට නව ගුවන් බලපත්‍රය නිකුත් කර තිබුණේ ඔහු නව හැඳුනුම්පතක් ඉදිරිපත් කර තිබුණු නිසාය. ඒ ගුවන් බලපත්‍රය ලැබී තිබුණේ නව හැඳුනුම්පත් අංකය යටතේය. ඔහුගේ ද්විත්ව පුරවැසිභාවය හසු නොවෙන ලෙස නව ගුවන්බලපත්‍රයක් ලබාගන්නට හැකිවුණේ ඒ නිසාය.
ඇත්තෙන්ම පොහොට්ටු පළාත් පාලන නියෝජිතයන් හමුවේ ගෝඨාභය රාජපක්ෂ කර ඇති ඉහත කී ප්‍රකාශයෙන් ඔහුගේ පුරවැසිභාවය ඉවත් කරගැනීමේ පිළිබඳ සැකය තවත් තහවුරු වීමක් පමණක් සිදුව ඇත. ඔහුගේ පුරවැසිභාවය ඉවත් කරගැනීම පිළිබඳ සැකය තහවුරු කරන තවත් කාරණයක් වන්නේ ඇමෙරිකාව ෆෙඩරල් රෙජිස්ටර් වෙබ් අඩවියෙහි නිකුත් කරන ලැයිස්තුවේ ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ නම නොතිබීමය. සාමාන්‍යයෙන් පුරවැසිභාවය ඉවත් කරගැනීමේ ක්‍රියාවලිය සම්පූර්ණ වන්නේ එම ලැයිස්තුවට නම ඇතුලත් වීමෙන් පසුවය.
මේ අතර ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මැතිවරණ කොමිෂන් සභාවේ නිලධාරීන්ව අගෝස්තු 26 වැනිදා හමුවී තිබුණි. එහිදී ගෝඨාභය රාජපක්ෂ පුරවැසිභාවය ඉවත් කරගත් බව ලියකිවිලි ලබාදෙමින් තහවුරු කළ බවත්, එය මැතිවරණ කොමිෂන් සභාව පිළිගත් බවත් මාධ්‍යවලින් මහා ඉහළින් වාර්තා කර තිබුණි. එය විශේෂ හමුවක් ලෙස මවා පෙන්වා තිබුණි.
එහෙත් ඇත්තෙන්ම එය විශේෂ හමුවක් නොවේ. ඒ හමුව ගැන විමසන අවස්ථාවලදී මැතිවරණ කොමිෂන් සභාවේ නිලධාරියෙකු කියා තිබුණේ මැතිවරණයකට ඉදිරිපත් වෙන බව කියන ඕනෑම කෙනෙක්ව මුණගැසීම මැතිවරණ කොමිෂන් සභාව සාමාන්‍යයෙන් සිදුකරන කටයුත්තක් බවයි. පක්ෂවල නියෝජිතයන්ට කොමිෂම හමුවීමට අවශ්‍ය නම් සඳුදා දිනයක පැමිණෙන ලෙස මීට පෙර දැනුම් දී ඇත. ඒ අනුව ගෝඨාභය රාජපක්ෂ සඳුදා දිනයක හමුවීමට පැමිණ ඇත.
එම හමුවේදී ඔහු සිය ඇමෙරිකන් පුරවැසිභාවය ඉවත් කරගැනීමේ සහතිකය මැතිවරණ කොමිෂන් සභාවේ නිලධාරීන්ට පෙන්වා ඇත. එහෙත් ආරංචිමාර්ග පවසන්නේ මැතිවරණ කොමිෂන් සභාවේ සභාපති මහින්ද දේශප්‍රිය හා එහි සාමාජික නලින් නලින් අබේසේකර මහතා එම සහතිකය ගැන උනන්දුවක් පෙන්වා ඇත්තේම නැත. මහාචාර්ය රත්නජීවන් හූල් පමණක් එය අතට අරගෙන බැල්මක් හෙලා නැවත ලබාදී ඇත. ‘පේන විදියට නම් හරි.‘ මහාචාර්යවරයා ඉංග්‍රීසියෙන් එසේ පවසා ඇත. එපමණකි. ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඉදිරිපත් කළ සහතිකය ගැන මැතිවරණ කොමිෂන් සභාවේ සාමාජිකයන් එතැනින් එහා උනන්දුවක් දක්වා නැත.


එයට හේතුව වී ඇත්තේ ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ පුරවැසිභාවය පිළිබඳ තත්වය කුමක් වුවද මැතිවරණ කොමිෂන් සභාව නාමයෝජනා ප්‍රතික්ෂේප නොකිරීමයි. ඔවුන් නාමයෝජනා බාරගනු ඇත. ඔවුන් එම නාමයෝජනා පිළිනොගන්නා තත්වයට පත්විය හැක්කේ යම් පුරවැසියෙකු ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ පුරවැසිභාවය ප්‍රශ්න කරමින් අධිකරණය ඉදිරියට ගියහොත්ය. ඇත්තෙන්ම ගෝඨාභය රාජපක්ෂට තිබෙනවායැයි කියන පුරවැසිභාවය ඉවත් කරගැනීමේ සහතිකය මැතිවරණ කොමිෂන් සභාවට පෙන්වීමෙන් ඇති සෙතක් නැත. ඔවුන්ටද එය අදාල නැත.
මේ වෙද්දී ගෝඨාභය රාජපක්ෂ හිතවාදී මාධ්‍ය උත්සාහ කරන්නේ එවැනි සිදුවීම් හා ප්‍රකාශ මගින් ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ පුරවැසිභාවය පිළිබඳ ප්‍රශ්නය සම්පූර්ණයෙන්ම නිරාකරණය කරගත් බව මවා පෙන්වන්නටය. එහෙත් ඒ බව පෙන්වන්නට ඔහු ගන්නා හැම උත්සාහයක්ම සැකය වැඩිකරන ඒවාය. ඔහුගේ පුරවැසිභාවය පැහැදිළිවම ඉවත් කරගෙන ඇතිනම් ඔහුට ප්‍රසිද්ධියේ ඒ බව පැහැදිළිව ප්‍රකාශ කළ හැකිය.
මීට පෙර කලෙක ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඇමෙරිකන් පුරවැසියෙකුය යන කාරණයත් සඟවා තැබීමට ඔහුගේ පැත්තෙන් විශාල වෙහෙසක් ගෙන තිබුණි. එයට හේතුව දේශප්‍රේමීන්ගේ වීරයෙකු වන ඔහු ඇමෙරිකානුවෙකු වන බව සමාජයට හෙළිවීම වැළැක්වීමේ වුවමනාවය. එහෙත් මේ වෙද්දී ඔහු පුරවැසිභාවයේ ප්‍රශ්නය හත්පොලේ ගාගෙන හමාරය. දැන් ඔහු යුද්ධයට බයේ ලංකාවෙන් ඇමෙරිකාවට පලාගිය බියගුල්ලෙකු බව පැහැදිළිව සමාජය ඉදිරියේ නිරාවරණය වී හමාරය. තමන්ට ජනාධිපතිවරණ අපේක්ෂකත්වය දෙන්නට බැරිනම් මහින්ද රාජපක්ෂගෙන් බලෙන් හෝ ලබාගත හැකි බව තහවුරු වනතෙක්ම ඔහු ඇමෙරිකානු පුරවැසිභාවය රැකගත්තේය. ඔහුට ඇමෙරිකානු පුරවැසිභාවය එතරම් වටිනා වස්තුවකි. ඒ වස්තුව රැකගන්නට ගොස් ඔහුට නිසි වෙලාවට ඒ පුරවැසිභාවය අත්හැරීමට නොහැකි විය. තම පුරවැසිභාවය ඉවත් කරගන්නට බැරිවේදැයි බයෙන් ඔහු ලංකාවේ නීතිය අස්සෙන් රිංගා ගොස් ඇමෙරිකන් පුරවැසිභාවය ඇති ද්විත්ව පුරවැසියෙකුව සිටියදීම ද්විත්ව පුරවැසියෙක්ය යන කාරණය ඉවත් කරගත් ලාංකික ගුවන් ගමන් බලපත්‍රයක් හදාගත්තේය. දැන් ඔහු උත්සාහ කරන්නේ ඒ ඒ බොරු එකිනෙකට සමපාත කරගැනීමටය.


එහෙත් ඇමෙරිකානු පුරවැසිභාවය ඉවත්කරගැනීමේ සහතිකයක් යනු කුමක්දැයි ඇමෙරිකානු රාජ්‍ය දෙපාර්තමේන්තුවේ නිල වෙබ් අඩවියෙන් කියවා ඇති අයෙකුට එය පට්ටපල් බොරුවක් බව ක්ෂණයෙන් වැටහෙනු ඇත. අඩු තරමේ විකිපීඩියාවෙන් ඒ ගැන කියවෙන කෙනෙකුට වුව බොරුව වැටහෙයි. ඇත්තෙන්ම මේ වෙද්දී ලංකාවේ සිටින ක්‍රියාකාරී පුරවැසියන් ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ පුරවැසිභාවය පිළිබඳ මාතෘකාව ගැන දැඩි අවබෝධයකින් සිටී. පුරවැසිභාවය ඉවත් කරගැනීමේ සහතික දෙන්නේ ගෝඨාභය රාජපක්ෂ කියන ආකාරයට ඇමෙරිකානු තානාපති කාර්යාලවලන් නොවේ. එමෙන්ම එම සහතිකය දෙන්නේ යම් ඇමෙරිකන් පුරවැසියෙකු පුරවැසිභාවය ඉවත් කරගැනීමට අදාල දිවුරුම ඇමෙරිකන් තානාපති කාර්යාලයකට ලබාදෙන දිනයේත් නොවේ. ඒ නිසා එම සහතිකය ලැබුණේ කාගෙන්ද යන්නත්, ලැබුණේ කවදාද යන්නත් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ කියූ පට්ටපල් බොරු වෙයි.
දැනට ගෝඨාභය රාජපක්ෂ සත්‍ය යැයි පිළිගෙන තිබෙන, මව්බිම පුවත්පතෙන් ප්‍රසිද්ධ කළ පුරවැසිභාවය ඉවත් කරගැනීමේ සහතිකය දෙස බැලූ කලම ඒ ගැන සැබෑ තත්වය ඕනෑම අයෙකුට පැහැදිළි වෙනු ඇත. එම සහතිකයේ ඉහළ දකුණු කෙළවරේ එම සහතිකය අනුමත කළ දිනය ඇත. ඒ දිනය වන්නේ ගෝඨා ඉහතින් උපුටා දැක්වූ ප්‍රකාශයේදී කී අප්‍රේල් 17 වැනිදාට පසු දිනයකි. 2019 මැයි 03 වැනිදාය. ඒ සහතිකයේම සඳහන්ව ඇත්තේ ඇමෙරිකානු රාජ්‍ය දෙපාර්තමේන්තුවෙන් එම සහතිකයට අනුමැතිය දුන් බවයි.
අප්‍රේල් 17 වැනිදා සිදුව ඇත්තේ ඔහු පුරවැසිභාවය ඉවත් කරගැනීමට අදාල දිවුරුම ලබාදීමයි. (තමන් ඇමෙරිකන් පුරවැසිභාවය අත්හැරියද තමන් ක්ෂේත්‍ර කිහිපයකින් තවදුරටත් ඇමෙරිකාවට බැඳී සිටින බවට දිවුරුම් දිය යුතුය.) ඇමෙරිකානු පුරවැසිභාවය ඉවත් කරගැනීම ලැබෙන්නේ ඒ දිවුරුම ඇමෙරිකාවට යැවීමෙන් පසුය. ඇමෙරිකානු රාජ්‍ය දෙපාර්තමේන්තුව ඉන්පසුව පුරවැසිභාවය ඉවත් කරගැනීමේ සහතිකය නිකුත් කරයි. ඒ සහතිකය නිකුත් කරන්නේ කලින් කී දිවුරුම ලබාදුන් දිනයේ ඇමෙරිකන් පුරවැසිභාවය ඉවත් කරගත් බව සඳහන් කරමින් බව ඇත්තය. එහෙත් ඒ සහතිකය දෙන්නේ පසුවය. ඒ නිසා තමන් ඒ සහතිකය ඉදිරිපත් කොට ලාංකික ගුවන් බලපත්‍රය ලබාගත් බව ඔහු කියන කතාව බොරුවකි.
ඇත්තෙන්ම ඔහු දින වකවානු විකෘති කරමින් මේ බොරුව කියන්නේ සිය අලුත් ලාංකික ගුවන් ගමන් බලපත්‍රය පසුපස තිබෙන වංචාව වසාගැනීමටය. මැයි 03 වැනිදා සහතික කර තිබුණු ඔහුගේ පුරවැසිභාවය ඉවත් කරගැනීමේ සහතිකය ලංකාවට පැමිණ තිබුණේ ජුලි මාසයේදී බව ඔහුට සමීප ආරංචිමාර්ග පවසයි.
එහෙත් ඔහු ලාංකික පුරවැසියෙකු බව සඳහන් ගුවන් බලපත්‍රය ලබාගෙන තිබුණේ ඊට පෙරය. මැයි 07 වැනිදාය. මීට පෙර ඬේලි එෆ්ටී පුවත්පතද වාර්තා කර තිබුණු පරිදි ඔහු ගුවන් බලපත්‍රය ලබාගෙන තිබුණේ පුරවැසිභාවය ඉවත් කරගැනීමේ සහතිකය ඉදිරිපත් කරමින් නොවේ.
මැයි 03 සිකුරාදාවකි. එදින අනුමත කළ සහතිකය තමන්ගේ අතට මැයි 07 වැනිදාට පෙර ලැබුණු බව ගෝඨාභය රාජපක්ෂ කියන්නේද. එසේ කියන්නේනම් ඇමෙරිකානු රාජ්‍ය දෙපාර්තමේන්තුව සාමාන්‍ය ක්‍රමවේදවලට පිටින් ගොස් ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ ඉහත සහතිකයට අනුමැතිය දුන් දිනයේම එය වහාම ඇමෙරිකාවෙන් තැපැල් කර ඇතිවා විය යුතුය. ඉන්පසුව සති අන්තය ඇතුලත ඇමෙරිකාවෙන් ලංකාවටත් පැමිණ ඇත. ඉන්පසුව ඔහු ලංකාවේ නව ගුවන් ගමන් බලපත්‍රයක් ලබාගැනීමට අදාල අයදුම්පත්‍ර පුරවා ආගමන විගමන දෙපාර්තමේන්තුවට ඉදිරිපත් කොට ඒවාට අනුමැතියත් ලැබී නව ගුවන් බලපත්‍රයක් ලබාගැනීමත් මැයි 07 වැනිදා සවස 3 වෙදදී සිදුවිය යුතුය. එය තර්කානුකූළව සැලකුවොත් සිදුවිය හැක්කක් නොවේ. සිදුව තිබුණේත් එය නොවේ.
ඔහුට නව ගුවන් බලපත්‍රය නිකුත් කර තිබුණේ ඔහු නව හැඳුනුම්පතක් ඉදිරිපත් කර තිබුණු නිසාය. ඒ ගුවන් බලපත්‍රය ලැබී තිබුණේ නව හැඳුනුම්පත් අංකය යටතේය. ඔහුගේ ද්විත්ව පුරවැසිභාවය හසු නොවෙන ලෙස නව ගුවන්බලපත්‍රයක් ලබාගන්නට හැකිවුණේ ඒ නිසාය.
ඇත්තෙන්ම පොහොට්ටු පළාත් පාලන නියෝජිතයන් හමුවේ ගෝඨාභය රාජපක්ෂ කර ඇති ඉහත කී ප්‍රකාශයෙන් ඔහුගේ පුරවැසිභාවය ඉවත් කරගැනීමේ පිළිබඳ සැකය තවත් තහවුරු වීමක් පමණක් සිදුව ඇත. ඔහුගේ පුරවැසිභාවය ඉවත් කරගැනීම පිළිබඳ සැකය තහවුරු කරන තවත් කාරණයක් වන්නේ ඇමෙරිකාව ෆෙඩරල් රෙජිස්ටර් වෙබ් අඩවියෙහි නිකුත් කරන ලැයිස්තුවේ ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ නම නොතිබීමය. සාමාන්‍යයෙන් පුරවැසිභාවය ඉවත් කරගැනීමේ ක්‍රියාවලිය සම්පූර්ණ වන්නේ එම ලැයිස්තුවට නම ඇතුලත් වීමෙන් පසුවය.
මේ අතර ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මැතිවරණ කොමිෂන් සභාවේ නිලධාරීන්ව අගෝස්තු 26 වැනිදා හමුවී තිබුණි. එහිදී ගෝඨාභය රාජපක්ෂ පුරවැසිභාවය ඉවත් කරගත් බව ලියකිවිලි ලබාදෙමින් තහවුරු කළ බවත්, එය මැතිවරණ කොමිෂන් සභාව පිළිගත් බවත් මාධ්‍යවලින් මහා ඉහළින් වාර්තා කර තිබුණි. එය විශේෂ හමුවක් ලෙස මවා පෙන්වා තිබුණි.
එහෙත් ඇත්තෙන්ම එය විශේෂ හමුවක් නොවේ. ඒ හමුව ගැන විමසන අවස්ථාවලදී මැතිවරණ කොමිෂන් සභාවේ නිලධාරියෙකු කියා තිබුණේ මැතිවරණයකට ඉදිරිපත් වෙන බව කියන ඕනෑම කෙනෙක්ව මුණගැසීම මැතිවරණ කොමිෂන් සභාව සාමාන්‍යයෙන් සිදුකරන කටයුත්තක් බවයි. පක්ෂවල නියෝජිතයන්ට කොමිෂම හමුවීමට අවශ්‍ය නම් සඳුදා දිනයක පැමිණෙන ලෙස මීට පෙර දැනුම් දී ඇත. ඒ අනුව ගෝඨාභය රාජපක්ෂ සඳුදා දිනයක හමුවීමට පැමිණ ඇත.
එම හමුවේදී ඔහු සිය ඇමෙරිකන් පුරවැසිභාවය ඉවත් කරගැනීමේ සහතිකය මැතිවරණ කොමිෂන් සභාවේ නිලධාරීන්ට පෙන්වා ඇත. එහෙත් ආරංචිමාර්ග පවසන්නේ මැතිවරණ කොමිෂන් සභාවේ සභාපති මහින්ද දේශප්‍රිය හා එහි සාමාජික නලින් නලින් අබේසේකර මහතා එම සහතිකය ගැන උනන්දුවක් පෙන්වා ඇත්තේම නැත. මහාචාර්ය රත්නජීවන් හූල් පමණක් එය අතට අරගෙන බැල්මක් හෙලා නැවත ලබාදී ඇත. ‘පේන විදියට නම් හරි.‘ මහාචාර්යවරයා ඉංග්‍රීසියෙන් එසේ පවසා ඇත. එපමණකි. ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඉදිරිපත් කළ සහතිකය ගැන මැතිවරණ කොමිෂන් සභාවේ සාමාජිකයන් එතැනින් එහා උනන්දුවක් දක්වා නැත.
එයට හේතුව වී ඇත්තේ ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ පුරවැසිභාවය පිළිබඳ තත්වය කුමක් වුවද මැතිවරණ කොමිෂන් සභාව නාමයෝජනා ප්‍රතික්ෂේප නොකිරීමයි. ඔවුන් නාමයෝජනා බාරගනු ඇත. ඔවුන් එම නාමයෝජනා පිළිනොගන්නා තත්වයට පත්විය හැක්කේ යම් පුරවැසියෙකු ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ පුරවැසිභාවය ප්‍රශ්න කරමින් අධිකරණය ඉදිරියට ගියහොත්ය. ඇත්තෙන්ම ගෝඨාභය රාජපක්ෂට තිබෙනවායැයි කියන පුරවැසිභාවය ඉවත් කරගැනීමේ සහතිකය මැතිවරණ කොමිෂන් සභාවට පෙන්වීමෙන් ඇති සෙතක් නැත. ඔවුන්ටද එය අදාල නැත.
මේ වෙද්දී ගෝඨාභය රාජපක්ෂ හිතවාදී මාධ්‍ය උත්සාහ කරන්නේ එවැනි සිදුවීම් හා ප්‍රකාශ මගින් ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ පුරවැසිභාවය පිළිබඳ ප්‍රශ්නය සම්පූර්ණයෙන්ම නිරාකරණය කරගත් බව මවා පෙන්වන්නටය. එහෙත් ඒ බව පෙන්වන්නට ඔහු ගන්නා හැම උත්සාහයක්ම සැකය වැඩිකරන ඒවාය. ඔහුගේ පුරවැසිභාවය පැහැදිළිවම ඉවත් කරගෙන ඇතිනම් ඔහුට ප්‍රසිද්ධියේ ඒ බව පැහැදිළිව ප්‍රකාශ කළ හැකිය.
මීට පෙර කලෙක ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඇමෙරිකන් පුරවැසියෙකුය යන කාරණයත් සඟවා තැබීමට ඔහුගේ පැත්තෙන් විශාල වෙහෙසක් ගෙන තිබුණි. එයට හේතුව දේශප්‍රේමීන්ගේ වීරයෙකු වන ඔහු ඇමෙරිකානුවෙකු වන බව සමාජයට හෙළිවීම වැළැක්වීමේ වුවමනාවය. එහෙත් මේ වෙද්දී ඔහු පුරවැසිභාවයේ ප්‍රශ්නය හත්පොලේ ගාගෙන හමාරය. දැන් ඔහු යුද්ධයට බයේ ලංකාවෙන් ඇමෙරිකාවට පලාගිය බියගුල්ලෙකු බව පැහැදිළිව සමාජය ඉදිරියේ නිරාවරණය වී හමාරය. තමන්ට ජනාධිපතිවරණ අපේක්ෂකත්වය දෙන්නට බැරිනම් මහින්ද රාජපක්ෂගෙන් බලෙන් හෝ ලබාගත හැකි බව තහවුරු වනතෙක්ම ඔහු ඇමෙරිකානු පුරවැසිභාවය රැකගත්තේය. ඔහුට ඇමෙරිකානු පුරවැසිභාවය එතරම් වටිනා වස්තුවකි. ඒ වස්තුව රැකගන්නට ගොස් ඔහුට නිසි වෙලාවට ඒ පුරවැසිභාවය අත්හැරීමට නොහැකි විය. තම පුරවැසිභාවය ඉවත් කරගන්නට බැරිවේදැයි බයෙන් ඔහු ලංකාවේ නීතිය අස්සෙන් රිංගා ගොස් ඇමෙරිකන් පුරවැසිභාවය ඇති ද්විත්ව පුරවැසියෙකුව සිටියදීම ද්විත්ව පුරවැසියෙක්ය යන කාරණය ඉවත් කරගත් ලාංකික ගුවන් ගමන් බලපත්‍රයක් හදාගත්තේය. දැන් ඔහු උත්සාහ කරන්නේ ඒ ඒ බොරු එකිනෙකට සමපාත කරගැනීමටය.