No menu items!
25.4 C
Sri Lanka
16 June,2025
Home Blog Page 171

ධම්මික පැණිය ගැන මාධ්‍ය ජනතාවගෙන් සමාව ඉල්ලන්න ඕනෑ – සිනමාවේදී සෝමරත්න දිසානායක

ධම්මික පැණිය සායනික පර්යේෂණවලින් අසමත්. මුලින් කීවේ සීයට සීයක් සාර්ථක, එක්වරක් බීවොත් ජීවිතේට කොවිඩ් වැළඳෙන්නේ නැති බව. ඒ සියල්ලට ආවරණය දුන් මාධ්‍යවලට ඒ ප්‍රවෘත්තියත් වාර්තා කරලා අත පිහදාගන්න පුළුවන්ද?
මේක වෙනත් ව්‍යාජ ප්‍රවෘත්තියක් වගේ නෙවෙයි. මේක මිනිසුන්ගේ ජීවිත එක්ක කරන ගනුදෙනුවක්. විශේෂයෙන් පදනමක් නැතිව කිසියම් බෙහෙතක් ශරීරගත කිරීම භයානකයි. ඔය එක එක වන්දනා ක්‍රම, මන්තර, ශාන්තිකර්ම ආදී දේවල් තව මිනිසෙකුගේ ඇඟක් ඇතුළට යන්නේ නෑ. ඒකේ තියෙන්නේ මානසික බලපෑමක්. ඒක ඕනෑ කෙනෙකුට විශ්වාස කරන්න හෝ නොකරන්න පුළුවන්. ඒත් මනුස්සයෙකුගේ ශරීරය ඇතුළට බෙහෙතක් යනවා කියන්නේ, විශාල වෙනසක්. ඒකේ ප්‍රතිවිපාක ශරීරය ඇතුළටම එනවා. ජීව විද්‍යාත්මකව බලපානවා. ඒ නිසා බෙහෙතක් කියා යමක් ශරීරගත කරනවා නම් භයානකයි. මේ වගේ දේවල්වල වගකීම තියෙන්නේ රජයට. අපට සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශයක් තියෙනවා. ඒකට වෙනම බලධාරීන් ඉන්නවා. පර්යේෂණ කරන ආයතන තිබෙනවා. වෛද්‍යවරුන්, විශේෂඥයන්, මහාචාර්යවරුන් ඉන්නවා. ඒවා පාවිච්චි කරමින් මිනිසුන්ගේ ශරීරයට ඇතුළු කරන ඖෂධයක් සායනික පර්යේෂණයකින් තහවුරු වෙන්න ඕනෑ. ඒක වුණාට පස්සේ තමයි මහජනයාට දෙන්නේ. එන්නතක් හෝ බෙහෙතක් හෝ පෙත්තක් හෝ දියරයක් හෝ පැණියක් හෝ ඕනෑ දෙයක් වගකීමකින් කරන්න ඕනෑ.

ඒ වගකීම තිබුණේ නෑ..
මෙතැන එහෙම එකක් වුණේම නැහැ. එක්කෙනෙක් කීවා තමන් මෙහෙම එකක් හදලා තියෙනවා කියලා. එයාත් දන්නේ නෑ ඒක කොහොමද හැදුවේ කියලා. එයා කියන්නෙත් දෙයියෝ දුන්නා කියලා. කවුරු දුන්නත් කමක් නෑ, මේක සහතික වෙන්න එපායැ. මේකේ භයානකකම මේකයි. රජයෙන් පවා මැදිහත් වෙලා මේක ප්‍රවර්ධනය කළා.

ඇමතිවරුන් පවා බිව්වා..
ඔව්, රාජ්‍ය මාධ්‍යවලින් වගේම රාජ්‍යයට උදව් කරන පුද්ගලික මාධ්‍යවලින් මහජනයා අතර ප්‍රචාරය කළා. ඒ අනුව මම මේක සලකන්නේ ජාතික අපරාධයක් විදියට. ජනතාවට වගකියන අය පුද්ගලික සමාගමක හෝ කණ්ඩායමක ලාභ ප්‍රයෝජන බලාපොරොත්තුවෙන් මෙහෙම ප්‍රචාරයක් සිදු කිරීම ජාතික අපරාධයක් විදියටයි සලකන්න ඕනෑ. අපි දිගටම කිව්වා කිසියම් බෙහෙතක් ජනගත කරන්න කලින් පිළිවෙතක් තියෙන්න ඕනෑ බව. පෙරදිග වුණත්, බටහිර වුණත් බෙහෙතක් ජනගත කරද්දී අනුගමනය කළ යුතු පිළිවෙතක් තියෙනවා. ඕනෑ වෛද්‍ය ක්‍රමයක එහෙම පිළිවෙතක් තියෙන්න ඕනෑ බව පිළිගන්නවා. බෙහෙත සනාථ වුණාට පස්සේ තමයි මිනිසුන්ට දෙන්නේ. ඒ කිසිවක් නැතිව දෙයියන් දුන්නා, කාලි මෑණියන් දුන්නා කිව්ව පළියට ජනතාවට වගකියන, ආරක්ෂාවට ඉන්න, ජනතාව වෙනුවෙන් පෙනී ඉන්න ඇමතිවරුන් හා රාජ්‍ය බලධාරීන් මේක වෙනුවෙන් පෙනී සිටියානේ. මේක බොන්න, ආයෙත් හැදෙන්නේ නැහැ, ඔන්න අපි බිව්වා කියන සහතිකය දුන්නා. ප්‍රවෘත්ති ප්‍රකාශවලදීත් මේක ප්‍රමුඛ පුවතක් හැටියට අරගෙන ප්‍රචාරය දුන්නා. මම මේක ජාතික අපරාධයක් විදියට කීවේ ඒ නිසයි. ඇමතිවරුන් විතරක් නෙවෙයි, මේ විෂයන්ට අදාල වෛද්‍යවරුන්, මහාචාර්යවරුන් ආදී අය පවා මේ බොරුවට දායක වෙද්දී ජනතාව මේවා පස්සේ යනවා. මේක මිනිසුන් නොමග යැවීමක්.

අන්තිමේ සාමාන්‍ය මිනිසුන් අවදානම් සහගත විදියට එකතු වෙලා පොර කන තත්වයට පත් වුණා..
ඒක වැඩිපුර භයානක දෙයක් වුණා. රජයෙන් කියනවා මීටරයේ දුරින් ඉන්න, අනවශ්‍ය ගමන් යන්න එපා, එකතු වෙන්න එපා කියලා. අනෙක් පැත්තෙන් මේ පැණියක් ප්‍රචාරය කරලා මිනිසුන් පොදි ගැහෙන හැටි බලා ඉන්නවා.
මේක බීලා තමන්ට ජීවිතේට කොවිඩ්-19 හැදෙන්නේ නෑ කියන විශ්වාසයෙන් කී දෙනෙක් ඉන්න ඇතිද?
දැන් හරි නම් මේවා ප්‍රචාරය කරපු මාධ්‍ය නැවත කියන්න ඕනෑ තමන්ට වැරදුණා කියලා. ජනතාවගෙන් සමාව ඉල්ලන්න ඕනෑ. අඩු තරමේ ඒක බීපු ඇමතිනියටත් පස්සේ කොරෝනා හැදුණා. එයා බොනවා පෙන්නුවා. ආයෙමත් හැදෙන්නේ නෑ කියන සහතිකය ඇතිවනේ බීවේ. අඩු තරමේ ඇමතිනිය හරි සමාව ඉල්ලලා, තමන්ට වැරදුණා කියලා ප්‍රකාශයක් කරන්න ඕනෑ.

මේ ආණ්ඩුවම කොවිඩ්-19 ගැන අසත්‍ය ප්‍රචාර කළායැයි පුද්ගලයන් අත්අඩංගුවට ගත්තා. ලොකුම බොරුව කළ අයට නැති නීති..
අන්න ඒක තමයි. ඇමතිවරුන් සහ රාජ්‍ය බලධාරීන් බොරු කරනකොට හරි. කිසිම වගකීමකින් තොරව වැඩ කරනකොට හරි. අපි දන්නේ නෑ මේවා වෙනුවෙන් පෙනී හිටපු අයට යම් කිසි වාණිජමය ලාභ ලැබුණාද කියලා. ඒවා වෙනම හොයා බලන්න ඕනෑ.

මාධ්‍යවලට තියෙන වගකීමක් තමයි මිත්‍යාව ගැන විමර්ශන කරලා ඇත්ත කීම..
ඒක වෙනම දීර්ඝව කතා කරන්න ඕනෑ දෙයක්. මිත්‍යාව කියන්නේ කොරෝනා වගේ තවත් වසංගතයක්. සමහරවිට කොවිඩ්-19ට වඩා ලොකු ඇති ඒ වසංගතේ. මිත්‍යා ඇදහිලි. නොදන්නා අදෘෂ්‍යමාන බලවේගවලින් ජීවිත පාලනය කරනවා, අපට පිහිට වෙනවා, බේරගන්නවා කියන ඇදහිලි. දේව, යක්ෂ, භූත, පිශාච ඇදහිලි පිටිපස්සේ යන සමාජයක් ඉන්නේ. ඒකට මිනිසුන්ට දොස් කියන්න බැහැ. ඒවා පරම්පරාවෙන් ආපු දේවල්. ඒත්, රජය මේවා වෙනුවෙන් පෙනී සිටීමයි ප්‍රශ්නය. මම නම් කියන්නේ රජයට ආගමක් වෙනුවෙන් පෙනී සිටින්නත් බෑ.

ඒක වැදගත් තර්කයක්..
ඔව්, රාජ්‍ය ආගමක් කියලා දාගන්න බෑ. ආගම කියන්නේ දේශපාලන මතයකට අයිති එකක් නෙවෙයි. එක එක්කෙනාගේ විශ්වාසය. කවුරුහරි කළු ගලකට හෝ කොස් ගහකට වැඳලා පහන් පත්තු කරනවානම් ඒක විශ්වාසය. ඒත් මේ ගහේ දෙයියෙක් ඉන්නවා, ඇත්ත තමයි කියන්න රජයට බෑ. රජය ස්වාධීන වෙන්න ඕනෑ. රජයට කිසිම ආගමක් වෙනුවෙන් පෙනී ඉන්න හෝ රාජ්‍ය ආගමක් නම් කරන්න බෑ. මේක මිශ්‍ර ආගමික රටක් නම් එක ආගමක් ලොකුයි කියන්න අයිතියක් නෑ. ඒත් අපේ එහෙම නෑ. අපේ රටේ ආගමික විශ්වාස නොවන ඇදහිලිවලට පවා රාජ්‍ය අනුග්‍රහය ලැබෙනවා. ඕනෑ ආගමක් පසුපස දර්ශනයක් තියෙන බව ඇත්ත. ඒ දාර්ශනික විශ්වාස පාලකයන් පදනම් කර ගත්තාට කමක් නෑ.

ඒ කියන්නේ ආගමික නායකයන්ගේ ප්‍රකාශ, ඉගැන්වීම් මත පදනම් වීම..
ආගමික නායකයන් විතරක් නෙවෙයිනේ. බුදුහාමුදුරුවන්, ජේසුස් වහන්සේ පමණක් නෙවෙයි. කාල් මාක්ස්, මහත්මා ගාන්ධි ආදී බොහෝ අය දර්ශනයක් ප්‍රකාශ කරපු අය. ඒ අය විශ්වාස කරන ඕනෑ තරම් ඉන්නවා. ඉතින් ඒවා උපුටා ගත්තාට කමක් නෑ. ඒත් රජය අධිමානුෂික බලවේග විශ්වාස කරමින් ඒවා ඇත්ත කියලා සහතික කරන්න බැහැ. එහෙම කරනවා නම් ඒක නූගත්කමක් හැටියටයි අපි සලකන්න ඕනෑ.

ඔබ ජාතික රූපවාහිනියේ සභාපතිව සිටියදී විකාශය වූ යථාරූප වැඩසටහන මිත්‍යා විශ්වාස ගැන සාකච්ඡා කළ එකක්. මිනිසුන් ඒවා උනන්දුවෙන් නැරඹූ බව පෙනුණා..
මිනිසුන්ට හිතීමේ නිදහස දෙන්න ඕනෑ. මිනිසුන් තර්ක බුද්ධියෙන් වටහාගනීවි. පරිකල්පන නිදහස කියා එකක් තියෙන්න එපායැ. බුද්ධාගමේ පවා බුදු හිමියන් කාලාම සූත්‍රයේ ඉගැන්වූ බව කියනවා කෙනෙක් කී පළියට, කොහේ හරි ලියා තිබූ පළියට පිළිගන්න එපා. ඇසින් දැකලා විශ්වාස කරන්න. සාධක නැත්නම් පිළිගන්න එපා කියලා. එහෙම කියපු බුදුදහම අදහන අයම කියනවා හරස් ප්‍රශ්න අහන්න එපා කියලා. ඒත් ඊට පස්සේ ශක්‍ර දෙවියන්, මහා බ්‍රහ්මයා, මාතලී දිව්‍යා පුත්‍රයා, තිස්තුන්කෝටියක් දෙවිවරුන්, නාථ දෙවියන්, කාලි අම්මා, කතරගම දෙවියන්, යකුන්, නාගයන් ආදී අය ගැන කියනවා. ඒවා අපට විශ්වාස කරන්නලු. මිනිසුන්ට හිතන්න නිදහස නොදෙන අවස්ථාවලදී තමයි මේවාට නිදැල්ලේ පැතිරෙන්න ඉඩ ලැබෙන්නේ. හිතන්න නිදහස දුන්නොත් මේවායේ ඇත්ත නැත්ත ගැන විමසන්න ලැබේවි.

සමහරවිට ඒවා ඇත්ත කියලා තහවුරු කරන්නත් අවස්ථාව ලැබේවිනේ..
මම යථාරූප කරනකොට උපදෙස් දුන්නේ මෙහෙමයි. වැඩසටහන් නිෂ්පාදකයන්ගේ පැත්තෙන් මේක නෑ කියලා තර්ක කරන්න එපා. ඒ වෙනුවට ඒක තියෙනවා කියලා ඔප්පු කරන්න අවස්ථාව දෙන්න. ඒවා ප්‍රශ්න කරන්නත් අවස්ථාව දෙන්න. එක පැත්තකට විතරක් ඉඩ දෙන්න එපා. දෙපැත්තේම කණ්ඩායම් දෙක එන්න. මම අදටත් කියන්නේ ඒ වගේ අදෘෂ්‍යමාන දෙයක් මට කවුරුහරි ඔප්පු කළොත් මම පිළිගන්නවා. එතෙක් පිළිගන්නේ නෑ. ඒත් ඇත්තටම ඔප්පු කරන කෙනෙක් නෑ. රජයකට බැහැ සනාථ නොකළ දෙයක් ප්‍රවර්ධනය කරන්න. ඒත් ඔය නායකයන් ඉන්නේ අත්වල පිරිත් නූල් පොදි ගණන් ගැටගහගෙන. එහෙම රාජ්‍ය නායකයන් ඉන්නකොට ජනතාවට මේවා විශ්වාස කරන්න එපායැයි කියන්නේ කොහොමද. ඔවුන් පුද්ගලිකව ඕවා කළාට කමක් නැහැ. එහෙත් ජනතාව ඉදිරියට එනකොට ඒවා බැහැ. මේක ඇදහිලි සඳහා නිදහස සීමා කිරිමක් නෙවෙයි. ඇදහීම්වලට නිදහස තියෙද්දී කතා කරන්නත් නිදහස තියෙන්න ඕනෑ. ප්‍රශ්න කරන්නත් නිදහස තියෙන්න ඕනෑ. යථාරූප වගේ වැඩසහනක් දිගටම තිබුණා නම් මිනිසුන්ට හිතන්න නිදහස පුළුල් වෙනවා. ඒක නිසා තමයි ඒවා තහනම් කරලා තියෙන්නේ.

පෞද්ගලික ආයතන ලාභ පසුපස යනවායැයි සිතමු. ජාතික රූපවාහිනිය වගේ රජයේ මාධ්‍ය ආයතනවලට තමයි විද්‍යාව ප්‍රවර්ධනයට වැඩි වගකීමක් තියෙන්නේ..
හරියට හරි. නිවැරදි දේ වෙනුවෙන් ඔවුන් පෙනී ඉන්න ඕනෑ. සත්‍යය මොකක්ද කියලා කතාබහ කරන්නත් ඉඩ දෙන්න එපායැ. එක් පැත්තක් වහලා. මේක පිළිගන්න කියලයි ඔවුන් කියන්නේ. ඒක වැරදියි. මා එවැනි දේවල් සලකන්නේ රාජ්‍ය විරෝධී වැඩ කියලයි.

ධම්මික පැණිය වගේ මිත්‍යා කතන්දර හැමදාම ප්‍රචාරය කරනවා. පසුව බොරු බව ඔප්පු වෙනවා. මේ රැල්ලට එරෙහිව පුරවැසියන්ට කරන්න පුළුවන් මොනවාද?
මේ ගැන කතා කරන, අපේ මතයේ ඉන්න අය නිහඬ කරලා තියෙන්නේ. මේවා ගැන කතා කරන්නට මාධ්‍යවල ඉඩ නෑ. මා කියන්නේ ඒ නිහඬ කිරීමට අපි යට වෙන්න හොඳ නෑ. අපට තියෙන හැම අවකාශයක්ම පාවිච්චි කරමින් මේවාට විරුද්ධව කතා කරන්න ඕනෑ. අපට ඉඩ තියෙන අවකාශ තියෙනවා. සමාජ මාධ්‍ය, වෙබ් අඩවි, විකල්ප පුවත්පත් ආදී අවකාශ තියෙනවා. ඒවා තුළින් හරි කතා කරන්න ඕනෑ. බැරි නම් මිනිසුන් හමු වෙලා හරි කතා කරන්න ඕනෑ. සම්මන්ත්‍රණ පවත්වලා, දේශන පවත්වලා මේ මතය දෙන්න ඕනෑ. මිත්‍යාවට එරෙහිව අපි සංවිධානය වෙන්න ඕනෑ. බොරුවක් ජනගත කරනවා නෙවෙයිනේ. ඇත්ත හොයලා බලලා පිළිගන්න කියලයි අපි යෝජනා කරන්නේ. අඩු තරමේ ඊළඟ පරම්පරාවට හරි ඒ දැනුම දෙන්න පුළුවන්. කුරුවල් වූ වැඩිහිටි පරම්පරාවට අලුත් දෙයක් දෙන්න බැරිව ඇති. ඒත් අලුත් පරම්පරාවට සිතීමේ, පරිකල්පනයේ නිදහස දෙන්න ඕනෑ. නිවහල් චින්තනය හරි වැදගත්. ප්‍රශ්න කරන්න, නිදහසේ හිතන්න ඉඩ දෙන්න ඕනෑ. වැඩිහිටි පරම්පරාවේ ඉන්න, නිදහසේ හිතන කිහිපදෙනා හරි එකතු වෙන්න ඕනෑ. සංවිධානය වෙලා අපට පුළුවන් ශක්ති ප්‍රමාණයෙන් යමක් කරන්න ඕනෑ. මේ ධම්මික පැණිය, සුදර්ශන පැණිය වගේ ඒවා තනි සිදුවීම් පමණයි. මේවා උදාහරණවලට අරගෙන, මීට එහා ගිහින් සමාජයේ මුල් බැසගත් මිත්‍යා අදහස් ගැන කතා කරන්න ඕනෑ. ඒක ඊළඟ පරම්පරාව වෙනුවෙන් කරන්න පුළුවන් ආයෝජනයක්. ඒ වෙනුවෙන් කුමන හෝ ආකාරයක සමාජ ව්‍යාපාරයක් බිහිවිය යුතු බව මා හිතනවා.

සාපේක්ෂව බැලුවොත් පෙර පරම්පරාවේ අය ටිකක් විචාරශීලීව හිතනවා..
අලුත් පරම්පරාව හැදෙන්නේ මාධ්‍ය දිහා බලාගෙන. තියෙන මාධ්‍ය මොනවාද, ජනප්‍රිය මාධ්‍යය තමයි රූපවාහිනිය. ඒකේ තියෙන දේවල් දිහා බලාගෙන තමයි හිතන්නේ. ඒකේ මිත්‍යාව වපුරුවනවා නම් හැදෙන්නේ ඒක බලාගෙන. අලුත් පරම්පරාව මිත්‍යාවට නැඹුරු වෙනවා වැඩියි. කලින් පරම්පරාවලට තිබුණ සංවාදශීලී අවකාශයත් හැකිළිලා.■

පොහොර, කෘමිනාශක සහ වල්නාශක තහනම සෞභාග්‍යයේ දැක්මට පටහැනිය දෝෂ සහිතය

0

මහාචාර්ය රොහාන් සමරජීව

සාකච්ඡාවකින් තොරව පසුගිය සතියේ සම්මත කරනු ලැබූ, පොහොර, කෘමිනාශක සහ වල්නාශක ආනයනය වහාම ක්‍රියාත්මක වන පරිදි තහනම් කිරීමේ කැබිනට් පත්‍රිකාව මගින් ශ්‍රී ලංකාවේ කෘෂිකාර්මික ප්‍රතිපත්තියේ සම්පූර්ණ විපර්යාසයක් සිදුවෙයි. පාරිභෝගිකයන්ට, ගොවීන්ගේ ජීවනෝපායට සහ කෘෂිකර්මයට සහ ඊට සම්බන්ධ ක්ෂේත්‍රවල ආයෝජන කළ අයට එමගින් වන බලපෑම අතිවිශාල ය.
20 වැනි සංශෝධනය මගින් පාර්ලිමේන්තුව බාල්දු කළා වුවද, මෙවන් භාරධුර පෙරළියක් සම්බන්ධයෙන් එය මුළුමනින් නොතකා හැරීම සහ විශේෂඥතාව ඇති රජයේ ආයතන නොසලකා හැරීම වරදකි. කෘෂිකර්මය බෙදා ඇති විෂයයක් බැවින්, තෝරාපත් කරගත් සභිකයන් නොමැති වුව ද, පළාත් සභාවල අදහස් විමසිය යුතුව තිබිණි. තමන්ගේ ආයෝජන කෙරෙහි බලපෑම් ඇතිවූවන්ගේ පෞද්ගලික දේපළ සම්බන්ධයෙන් පවරාගැනීමේ බලපෑමක් ඇතිවීම නිසා, මූලික අයිතිවාසිකම් ආරක්ෂකයා සහ සාධාරණත්වය පවත්වාගෙන යන්නා වශයෙන් අධිකරණයේ බලයට ද ඉල්ලීම් කිරීමට සිදුවිය හැකි ය.

වෙනසට ජනවරමක් නැත
කැබිනට් පත්‍රිකාව අසාමාන්‍ය එකකි. යෝජිත ක්‍රියාමාර්ගය පිළිබඳ සම්පූර්ණ සාධාරණීකරණය රඳවා ඇත්තේ ජනාධිපතිවරයාගේ මැතිවරණ ප්‍රකාශනය මත ය. අධ්‍යයනයන්, කමිටු වාර්තා, ආදිය පිළිබඳ කිසිදු සඳහනක් නැත.
මැතිවරණ ප්‍රකාශනයක පොරොන්දුවල දුර්වල අත්තිවාරම මත ජාතික ප්‍රතිපත්ති ගොඩනැගීම මෝඩකමකි. සෑම මැතිවරණ ප්‍රකාශනයක ම විවිධාකාර වූ පොරොන්දු ඇත. ඡන්දය යනු මෙම ප්‍රතිපත්ති හැම එකක් ම හොඳින් සලකා බලා අනුමත කිරීමක් ද?
මැතිවරණ ප්‍රකාශනයක මූලික අරමුණ වන්නේ එය ඉදිරිපත් කරන අපේක්‍ෂකයාට හෝ දේශපාලන පක්ෂයට හෝ ඡන්දය දීමට පුරවැසියන් ඒත්තු ගැන්වීම යි. දෙවැනි අරමුණ විශේෂිත ක්‍රියා සඳහා සාධාරණීකරණයක් ලබා ගැනීම යි. මැතිවරණ ප්‍රකාශන සැකසීම විද්‍යාත්මක හෝ ක්‍රමානුකුල හෝ නොවන අතර දේශපාලනික වෙයි.
මැතිවරණ ප්‍රකාශන සැකසීමේ ක්‍රියාවලියකට සම්බන්ධව සිටි අය එම ක්‍රියාවලියේ පවතින පාරාන්ධතාව පිළිබඳව සාක්ෂි දරනු ඇත. එක දිනක පිළිගත් දේ අනෙක් දිනයේ අතුරුදන් විය හැකි අතර “අවසන් කළ” පසුව පවා අලු‍ත් වගන්ති සහ කොන්දේසි අද්භූත ලෙස ඇතුළත් විය හැකි ය. අදහස් ලබා ගැනීම, උපදේශන පැවැත්වීම සිදුකළා වුවද, අවසානයේ තීරණ ගැනීම කරනු ලබන්නේ අපේක්ෂකයාගේ සහෘදයන් ටික දෙනෙකු විසින්ය. බොහෝ විට මැතිවරණ ප්‍රකාශනයක් යනු දිශානතිය සහ ප්‍රමුඛතා සැකසුම පිළිබඳ දර්ශකයකි. මැතිවරණ ප්‍රකාශන සැකසීමට යොදාගන්නා පක්ෂග්‍රාහී සහ පාරාන්ධ ක්‍රියා පටිපාටිය නිසා වැරදි සහ ක්‍රියාත්මක කළ නොහැකි පොරොන්දු නොවැළැක්විය හැකි ය.
කැබිනට් පත්‍රිකාවේ වෙනත් කිසිදු සාධාරණීකරණයක් නැති නිසා ඒ ගැන සොයා බැලිය යුතු වෙයි. උපුටා දක්වා ඇති කොටස් මත සම්පූර්ණයෙන් රඳා පැවතීම වෙනුවට මම මූලාශ්‍රයට ගියෙමි. මැතිවරණ ප්‍රකාශනයේ භාෂාව සමඟ යෝජිත ක්‍රියා මාර්ග නොගැළපෙයි.
එබඳු සුරක්ෂිත ආහාර සඳහා මහජනයාට ඇති අයිතිය සහතික කිරීම සඳහා මීළඟ වසර දහය තුළ ශ්‍රී ලංකාවේ සමස්ත කෘෂිකර්මය කාබනික පොහොර භාවිතය සඳහා ප්‍රවර්ධනය කෙරෙයි. මේ සඳහා කාබනික පොහොර නිෂ්පාදනය වේගවත් කරනු ලැබේ.
■ කෘෂිකාර්මික ප්‍රජාව නැවත පණ ගැන්වීම සඳහා දැනට පවතින පොහොර සහනාධාර ක්‍රමය විකල්ප ක්‍රමයක් මගින් ප්‍රතිස්ථාපනය කළ යුතුව ඇත. නව ක්‍රමය යටතේ අකාබනික සහ කාබනික පොහොර යන දෙවර්ගය ම ගොවීන්ට නොමිලේ ලබාදෙනු ඇත. සම්පූර්ණයෙන් කාබනික පොහොර යොදා ගන්නා ක්‍රමයක් වෙත ක්‍රමානුකුලව මාරුවීමට ඔවුන් ප්‍රවර්ධනය කරනු ඇත.
■ සාම්ප්‍රදායික ගොවිතැනේ නියුතු ගම්මාන, කාබනික පොහොර පමණක් භාවිත කරන තත්ත්වයට පරිවර්තනය කිරීම සඳහා සහාය ලබාදීමේ ක්‍රමයක් හඳුන්වා දෙනු ඇත.
මෙම භාෂාවේ සඳහන් වන්නේ ලංකාවාසීන්ගේ ආහාරවල ආරක්ෂාව පිළිබඳව ය. එසේ වුව ද, තහනම පුරවැසියන් පරිභෝජනය කරන දේ සඳහා පමණක් නොව සියලු‍ වගාවන් සඳහා යොදාගන්නා පොහොර සහ රසායනික සඳහා බලපායි. අකාබනික පොහොර නොමිලේ ලබාදීම ද පොරොන්දුවකි. පරිවර්තනය සිදුකරනු ලබන්නේ දශකයක කාලයක් තුළදී ක්‍රමිකවය. ක්‍රියාකාරකම් සිදු කරන්නේ “පවතින ප්‍රතිපත්ති පිළිබඳව ගැඹුරු අධ්‍යයනයකින් පසුව නව කෘෂිකාර්මික ප්‍රතිපත්තියක් හඳුන්වා දෙනු ලැබීමේ” සන්දර්භය තුළ ය. “කන්නයෙන් කන්නයට වෙනස්වන ප්‍රතිපත්ති” හෙළා දැකීම මගින් මෙම පොරොන්දුවට පසුබිම සකසා තිබේ.
දැනට පවතින ප්‍රතිපත්ති සහ අත්දැකීම් සමාලෝචනයක් මත පදනම් වූ ජාතික ප්‍රතිපත්තියක් නැත. වෙනත් රටවල අත්දැකීම් ගැන විශ්ලේෂණයක් නැත. ප්‍රතිපත්තිය සමග සියල්ල වෙනස් කළේ කන්නයකින් නොව එක සතියකිනි. එමෙන් ම, ඉතා ම වැදගත් වන්නේ වසර දහයක ක්‍රියාවලිය මාස කිහිපයකට හැකිලීම යි. ක්‍රමානුකුලව නොව එක වරම ය. අකාබනික පොහොර නොමිලේ දෙනවා වෙනුවට කර ඇත්තේ තහනමකි. සාම්ප්‍රදායික ගම්වලට සීමා වනවා වෙනුවට සියලු‍ අංශවලට බලපාන පරිදි ප්‍රතිපත්තිය ක්‍රියාත්මක කෙරේ. යෝජිත තහනම සෞභාග්‍යයේ දැක්මට අනුකූල නැත.

කාර්ය පටිපාටිමය වශයෙන් දෝෂ සහගතය
පුළුල් බලපෑමක් සහිත ප්‍රතිපත්ති වෙනසක දී සැලකිල්ල සහ පරිස්සම අවශ්‍ය ය.
කැබිනට සංදේශය කියන පරිදි මෙම වෙනසින් යහපත් දේ බොහොමයක් සිදුවෙයි. අපගේ ආහාරවලට ‘වස විස’“ කලවම් වී ඇති බවට නැවත නැවත කීම නිසා, රසායනික පොහොර සහ කෘමිනාශකවලින් ඈත්වන ප්‍රතිපත්තියකට බොහෝ පාරිභෝගිකයන් සහයෝගය දෙනු ඇත. එසේ වුව ද, ඔවුන් ඉහළ මිල සහ ඒ සමගම එන බඩු හිඟය නොපිළිගනු ඇත. සංචාරකයන්හට සේවා සපයන හෝටල් “කැත පලතුරු” භාර නොගැනීමට ඉඩ ඇත. විශාල ලෙස අඩු වූ අස්වැන්න සහ/හෝ නිෂ්පාදන වියදමට වඩා ඉහළ මිලකට තම නිෂ්පාදන විකුණා ගැනීමට නොහැකි වීම පිළිගැනීමට වගාකරුවන් කැමති නොවනු ඇත. ශුද්ධ ප්‍රතිලාභ ගැන නිකම් කතා නොකර ඒවා පැහැදිලිව පෙන්වා දිය යුතු ය.
වගාවන්ට සූදානම් කිරීම සඳහා හෝ දැනටමත් වගා කොට ඇති බෝග සඳහා හෝ ඔවුන් කළ ආයෝජනය, ප්‍රතිපත්තියේ හදිසි ආපසු හැරවීම නිසා නාස්ති වීම ගැන ලොකු මෙන්ම කුඩා වගාකරුවන් නොසතුටට පත්වනු ඇත. රටේ පැවති නීතියට අනුකූල ගිවිසුම්වලට එළඹුණු නමුත්, දැන් ඔවුන්ගේ භාණ්ඩ වරායෙන් නිදහස් කර ගැනීමට නොහැකි වන ක්ෂේත්‍රයේ අනෙකුත් සහභාගිවන්නන් ද මෙම ප්‍රතිචාරයේ කොටස්කරුවන් වනු ඇත. පාඩු අවම කර ගැනීමට තම ව්‍යාපාරික පුරුදු ගළපා ගැනීමට හානියට පත්වන පාර්ශ්වයන්ට හැකි වන පරිදි, ප්‍රමාණවත් කාලයක් ප්‍රතිපත්ති හෝ නීති හෝ වෙනසකට පෙර ලබා දිය යුතු ය යන්න ආණ්ඩුවක සාමාන්‍ය දැනීම විය යුතු ය.
ප්‍රතිපත්ති වෙනසකින් යහපතක් විය හැකිවා මෙන් ම හානියක්ද සිදුවිය හැකි ය. වෙනත් රටවල හෝ එම රටේ ම හෝ අදාළ සිදුවීම් පිළිබඳව සොයා බැලීම ප්‍රතිපත්ති සම්පාදනයේ සහ ක්‍රියාත්මක කිරීමේ දී පවතින සම්ප්‍රදායකි. අවදානම් තක්සේරුව, සම පාර්ශ්වීය බලපෑම් හඳුනාගැනීම සහ අහිතකර ප්‍රතිවිපාක මගහැරීම සඳහා නීති පරිස්සමින් ව්‍යුහගත කිරීම, අවශ්‍ය විශේෂඥ දැනුම සහිත රජයේ නිලධාරීන් මගින් හෝ පිටස්තර උපදේශකයන් මගින් හෝ සිදුකළ හැකි ය. ජාත්‍යන්තර දූරකථන සේවා නිදහස්කරණයට 2003 දී ආණ්ඩුව කටයුතු කරන විට අපි හොංකොං (ආසියාවේ වඩාත් ම නිදහස් ආර්ථිකය) සහ ඉන්දියාව (මග හැරිය යුතු වැරදි පියවර හඳුනාගැනීම සඳහා) ඇතුළු රටවල පූර්ව අත්දැකීම් අධ්‍යයනය කළෙමු.
සම්පූර්ණ කාබනික කෘෂිකර්මයට යොමුවන පළමු රට බවට ශ්‍රී ලංකාව පත් කරන බව ජනාධිපතිතුමා ප්‍රකාශ කළේ ය. අන්තර් ජාලයේ මෙම විෂය පරීක්ෂා කර බලන ඕනෑම කෙනෙකුට පෙනී යන්නේ සම්පුර්ණ කාබනික ගොවිතැනට යොමු වීමේ අභිලාෂය සහෝදර සාක් රටක් වන භූතානය 2008 දී ප්‍රකාශ කොට ඇති බවයි. එමෙන් ම, එරටෙහි අත්දැකීම් ස්වාධීන විද්වතුන් විසින් තක්සේරු කරනු ලැබ ඇති අතර සමානයන්ගේ සමාලෝචනයට ලක්වන විවෘත විද්‍යා ප්‍රකාශනයක් වන PLOS ONE ශාස්ත්‍රීය සඟරාවේ 2018 දී එය පළ වී ඇති බව යි. එහි උපුටනයක සඳහන් වන්නේ:
‘කාබනික කෘෂිකර්මය සැලකෙන්නේ කෘෂිකර්මය වඩාත් තිරසාර කිරීමේ උපාය මාර්ගයක් වශයෙනි. 100% කාබනික ගොවිතැනට යොමු වූ ලෝකයේ පළමු රට වීමේ අභිලාෂකාමී ඉලක්කය භූතානය වැළඳගත්තේ ය. භූතානයේ ගොවිබිම්වල මෑත කාලීන දත්ත විශ්ලේෂණය කළ විට අපට පෙනීගියේ කාබනික භෝග අස්වැන්න සාමාන්‍යයක් වශයෙන් සාම්ප්‍රදායික අස්වැන්නට වඩා 24%කින් අඩු බව යි. අස්වැන්නේ මෙම අඩුව මත පදනම් වෙමින්, 100%ක් කාබනික වීමට පරිවර්තනය කිරීමේ ප්‍රතිපත්තියේ බලපෑම් අප විසින් තක්සේරු කරන ලද්දේ, කෘෂිකාර්මික කලාප, භෝග පෝෂ්‍ය පදාර්ථ සහ ක්ෂේත්‍ර මෙහෙයුම් ඇතුළත් කරගත් භූතානයේ කෘෂිකාර්මික ක්ෂේත්‍රයේ විස්තරාත්මක නියෝජනයක් සහිත ආර්ථිකය පුරා ගණනය කළ හැකි සාමාන්‍ය සමතුලිතතා ආකෘතියක් උපයෝගී කර ගනිමිනි. මෙම මුල පිරීම ආරම්භයේ පැවති කෘෂි රසායනික මත වූ අඩු රඳා පැවැත්ම සලකා බලමින් වුවද, අපට පෙනී ගියේ භූතානයේ දළ දේශීය නිෂ්පාදනයේ සැලකිය යුතු අඩුවක්, විශේෂයෙන් කෘෂිකාර්මික නොවන කුටුම්බවල සුබසාධනයේ විශාල හානියක් සහ ආහාර සුරක්ෂිතතාවට අහිතකර බලපෑමක් සිදුව ඇති බව යි.’
මෙයින් නිගමනය කළ යුත්තේ වෙනත් කිසිදු රටක් සම්පූර්ණ කාබනික කෘෂිකර්මයට නො යා යුතු බව ද? නැත. මෙම ශාස්ත්‍රීය විශ්ලේෂණය මත පමණක් සියලු‍ නිගමනයන් පදනම් කළ යුතුද? නැත. අන් අයගේ අත්දැකීම් ගැන සොයා බැලීමේ අරමුණ වන්නේ ඒවායින් ඉගෙන ගැනීම යි. එමගින් පාරිභෝගිකයන්, වගාකරුවන් සහ ක්ෂේත්‍රයේ සිටින වෙනත් අය මත පැටවෙන අයහපත් බලපෑම් අවම කිරීමට සහ දේශීය තත්ත්වයන්ට වඩාත් උචිත වන ලෙස ප්‍රතිපත්තිය සැලසුම් කිරීමට උත්සාහ නොදැරීම වගකීම් රහිත ක්‍රියාවකි.
පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී අතුරලියේ රතන හිමියන්ගේ බල කිරීමෙන් පසුගිය රජය ක්‍රියාත්මක කළ කාබනික වගා ප්‍රවර්ධන වැඩ සටහනෙහි ව්‍යසනය නිසා රට තුළ වුව ද පූර්ව දැනුම ඇත. එය අවසන් වූයේ මහජන මුදල් විශාල ලෙස නාස්ති කරමින් සහ එය ක්‍රියාත්මක කළ සේමා ආයතනය ද වසා දැමීමෙනි. එයින් පාඩම් ඉගෙන ගැනීමට වත්මන් රජය කටයුතු කළ හොත් ඒ සියල්ල නාස්ති වූවා වන්නේ නැත.
පසුබසින්නට සහ වෙනස් කරන්නට සිදු වූ පාම් ඔයිල් තහනමෙන් ද ආණ්ඩුව එතරම් දෙයක් ඉගෙනගෙන නැති බව පෙනෙන්නට තිබේ. අදාළ හැම අමාත්‍යාංශයකම අදහස් ලබා ගැනීමට සහ එකඟතාවක් ඇතිකර ගැනීමට කැබිනට් පත්‍රිකාවක් අදාළ සියලු‍ ඇමතිවරුන් වෙත ලබාදීම සාමාන්‍ය ක්‍රියා පටිපාටිය යි. පසුබසින්නට සහ වෙනස් කරන්නට සිදුවීම මෙම ක්‍රියා පටිපාටිය අනුගමනය නොකිරීමේ ප්‍රතිඵලය යි.
මෙම සම්පූර්ණ තහනම බලපාන්නේ ශ්‍රී ලංකාව තුළ පරිභෝජනය කරන ආහාර ද්‍රව්‍ය සඳහා පමණක් නොවේ. අමාත්‍යංශ ගණනාවක් යටතේ ඇති විෂය ක්ෂේත්‍ර කෙරෙහි එය බලපායි. ශාක පත්‍ර අපනයනය වැනි ආහාර නොවන ක්ෂේත්‍ර කෙරෙහි එය විනාශකාරී විය හැකි ය. කෘෂිකර්ම දෙපාර්තමේන්තුව සහ අපනයනකරුවන්ගේ සංගමය සමග මගේ ආයතනය ක්‍රියාත්මක කළ, යුරෝ ගැප් වැනි ප්‍රමිතීන් යටතේ වගා කරන ලද, වේගයෙන් වර්ධනය වන, පලතුරු සහ එළවළු අපනයනයේ ගෙල සිඳීම එමගින් සිදුවිය හැකි ය. එබඳු සමපාර්ශ්වීය බලපෑම්වල ප්‍රතිඵල සම්බන්ධයෙන් පියවර ගැනීම තෝරා ගැනීමට ව්‍යවස්ථාදායකයට හැකියාව ඇත. එසේ වුව ද, අඩු තරමින් එම කාරණා සැලකිල්ලට ගත යුතු ය. මෙම කැබිනට් පත්‍රිකාවේ එවැන්නක් සිදුකොට නැත.

කළ යුතු වන්නේ කුමක් ද?
ආණ්ඩුව කැබිනට් පත්‍රිකාව ක්‍රියාත්මක කිරීම අත්හිටුවිය යුතු අතර ආහාර සුරක්ෂිතතාව සහ පරිසර සංරක්ෂණය සහතික කිරීමේ අරමුණු සපුරා ගැනීමට ප්‍රායෝගික ක්‍රමවේද නිර්දේශ කිරීම සඳහා, පිටස්තර විශේෂඥයන් ද සම්බන්ධ කර ගැනීමේ බලය ඇති අන්තර් අමාත්‍යාංශ විශේෂඥ කමිටුවක් පත් කළ යුතු ය. යෝජිත වෙනසේ ඇති සංකීර්ණතාව සහ සමපාර්ශ්වීය බලපෑම් සැලකිල්ලට ගත් විට හොඳ ම දේ නියමු ව්‍යාපෘතියක් ක්‍රියාවට නැගීම යි. දීප ව්‍යාප්ත වැඩ සටහන සැලසුම් කළ යුත්තේ එම අධ්‍යයනයන් මත පදනම් වෙමිනි.
ආණ්ඩුව වගකීමෙන් කටයුතු නොකරන්නේ නම්, විපක්ෂය තේරීම් කාරක සභාවක් හෝ අඩු තරමින් පාර්ලිමේන්තුවේ විවාදයක් ඉල්ලා සිටිය යුතු ය. පාර්ශ්වකරුවන් තමන්ගේ මූලික අයිතිවාසිකම් උල්ලංඝනය කිරීමට සහ අනීතිකව කටයුතු කිරීමට විරුද්ධව අධිකරණය ඉදිරියට යා යුතු ය. ආණ්ඩුකරණය ඉගෙන ගන්නා උදවියගේ අත්හදා බැලීම් උදෙසා අපගේ ආහාර සැපයුම සහ කෘෂිකර්මයේ යෙදෙන්නන්ගේ ජීවනෝපාය බිල්ලට දිය නොහැක.■

ශ්‍රම බලකායේ කාන්තා දායකත්වය 33.7%

0

■ ඉඳුවර බණ්ඩාර

ශ්‍රී ලංකාවේ ශ්‍රම බලකාය පිළිබඳ වාර්තාවක් ජන හා සංඛ්‍යාලේඛන දෙපාර්තමේන්තුව 1990 වර්ෂයේ පළමු කාර්තුවේ සිට නිකුත් කරන අතර එම වාර්තාව මගින් අරමුණු කරන්නේ ශ්‍රී ලංකාවේ ශ්‍රම බලකායේ රැකියා නියුක්තියේ හා රැකියා වියුක්තියේ මට්ටම සහ දිශානතිය පිළිබඳ කරුණු දැක්වීමය.

රටේ ශ්‍රම බලකාය ලෙස, ‘ජනගහනයේ අවුරුදු 15ට වැඩි ආර්ථික වශයෙන් ක්‍රියාකාරි පිරිස’ හඳුනාගැනෙන අතර 2020 සිව්වැනි කාර්තු වාර්තාව අනුව ශ්‍රම බලකාය මුළු ජනගහනයෙන් සියයට 50.1කි. ඉන් පිරිමි දායකත්වය සියයට 70.9ක් වන අතර කාන්තා දායකත්වය සියයට 31.7කි. ඒ යටතේ සියයට 69ක් වූ වැඩිම ශ්‍රම බලකාය අවුරුදු 45ත් 49ත් අතර වයස් කාණ්ඩයෙන් හමුවේ. පිරිමි පාර්ශ්වයේ වැඩිම පිරිස අවුරුදු 35ත් 39ත් අතර කාණ්ඩයෙන් හමුවන අතර එය සියයට 96.8කි. කාන්තාවන්ගේ වැඩිම දායකත්වය අවුරුදු 25ත් 29ත් අතර කාණ්ඩයෙන් හමුවන අතර එය සියයට 46.6කි.

ඒ අනුව 2020 වර්ෂයේ 4 වෙනි කාර්තුවේ ආර්ථික වශයෙන් ක්‍රියාකාරි ශ්‍රම බලකාය මිලියන 8.5කි. ඉන් සියයට 66.3ක් පුරුෂ පාර්ශ්වය වන අතර සියයට 33.7ක් කාන්තා පාර්ශ්වය වේ. ඒ අතරින් ක්‍රියාකාරි නාගරික ශ්‍රම බලකාය මිලියන 1.3ක් වන අතර ඉන් සියයට 67.6ක් පිරිමි වන අතර 32.4ක් කාන්තාවෝය. ක්‍රියාකාරී ග්‍රාමීය ශ්‍රම බලකාය මිලියන 6.7ක් වන අතර ඉන් 66.6ක් පිරිමිය. කාන්තා දායකත්වය සියයට 33.4කි. ක්‍රියාකාරි ශ්‍රම බලකායේ වතු අංශයේ දායකත්වය 419095ක් වන අතර ඉන් පිරිමි දායකත්වය සියයට 56.7කි. වැඩිම කාන්තා දායකත්වය වතුකරයෙන් වාර්තා වන අතර එය සියයට 42.4කි.

ආර්ථික වශයෙන් ක්‍රියාකාරි නොවන ශ්‍රම බලකාය මිලියන 8.4කි. ඉන් සියයට 27.3ක් පුරුෂ පාර්ශ්වය වන අතර කාන්තා පාර්ශ්වය සියයට 72.7කි. එම වර්ගීකරණයට අයත් නාගරික ශ්‍රම බලකාය මිලියන 1.6ක් වේ. ඒ අතරින් සියයට 29.4ක් පිරිමි වන අතර සියයට 70.6ක් කාන්තාවෝ වෙති. එහි ග්‍රාමීය ශ්‍රම බලකාය මිලියන 6.5කි. ඉන් සියයට 26.4ක් පිරිමි වන අතර සියයට 73.6ක් කාන්තාවෝ වෙති. එහි වතුකරයේ පංගුව 278203කි. එහි පිරිමි දායකත්වය සියයට 36.3ක් වන අතර කාන්තා දායකත්වය සියයට 63.7කි. සේවා නියුක්තයන් වශයෙන් ශ්‍රමය ලබාදෙන, ශ්‍රමය ලබාගන්නා, පවුලේ කටයුතුවලට ශ්‍රම දායකත්වය දෙන හා තමාගේම කටයුත්තක යෙදෙන පිරිස අදහස් වන බව එම වාර්තාව සඳහන් කරයි. ඒ අනුව එම කාර්තුවේ මුළු සේවා නියුක්තිය 8,031,233ක් වන අතර ඉන් සියයට 29ක් කෘෂි ක්ෂේත්‍රයේ යෙදේ. කර්මාන්ත ක්ෂේත්‍රයේ යෙදෙන සංඛ්‍යාව 26.2කි. සේවා කර්මාන්තයේ යෙදෙන සංඛ්‍යාව සියයට 44.8කි.

රැකියා විරහිත අයගේ ප්‍රමාණය 2020 වර්ෂයේ 4 වන කාර්තුවේදී 441,997ක් වී ඇති අතර එය ප්‍රතිශතයක් වශයෙන් සියයට 5.2කි. ඒ අතරින් වයස අවුරුදු 15-24 පිරිස සියයට 25.7ක් වන විට වයස අවුරුදු 25-29 අතර පිරිස සියයට 12.4කි. වයස 30ට වැඩි අයගේ එම ප්‍රතිශතය සියයට 1.6කි. රැකියා විරහිතභාවයේ ඉහළම අගය අපොස උසස් පෙළ හා ඊට වඩා අධ්‍යාපන සුදුසුකම් ඇති අයගෙන් වාර්තා වන අතර එහි ප්‍රතිශතය සියයට 9.3කි. අපොස සාමාන්‍ය පෙළ අධ්‍යාපන සුදුසුකම් ඇති අයගේ ප්‍රතිශතය සියයට 7.3ක් වන විට අඩුම අගය ගන්නේ අපොස සාමාන්‍ය පෙළට වඩා අඩු අධ්‍යාපන සුදුසුකම් ඇති පිරිසය. ඔවුන්ගේ විරැකියා ප්‍රතිශතය සියයට 2.9කි.

මෙම ශ්‍රම බලකායෙන් සියයට 1.8ක් සතියකට පැය 1-9ත් අතර සේවා කාලයක යෙදෙන අතර සියයට 28.5ක් පැය 10-39ත් අතර සේවා කාලයක යෙදෙති. පැය 40කට වඩා සේවයේ යෙදෙන්නන්ගේ ප්‍රතිශතය සියයට 61කි.■

එන්නත් නිසා කවුරුත් මැරිලා නෑ මිථ්‍යා මතවලට පිළිතුරු

කොවිඩ්-19 එන්නත් මහා පරිමාණයෙන් නිෂ්පාදනය අරඹා මාස හයකට ආසන්නය. තවමත් එන්නත් පිළිබඳ වැරදි මත හුවමාරු වෙයි. එහෙත් බිලියනයකට වැඩි ප්‍රමාණයක් එන්නත් ලබා දී හමාරය. එන්නත්වල ගුණාත්මකභාවය පැහැදිලි අවබෝධයක් දැන් ලැබිය හැක.

‘මේ වන විට ඉතා ශීඝ්‍රයෙන් ලොව පුරා පැතිර යන මාරාන්තික කොරෝනා වසංගතය මර්දනය කිරීමට එන්නත් ඇතුළු සියලු ප්‍රතිකර්ම අසමත්ව තිබීම නිසා ඒ සඳහා වසර දෙදහස් පන්සියයක අතීතයක් පවතින අප රටට ආවේණික ප්‍රතිකර්ම භාවිත කිරීමේ හැකියාව දැන්වත් සොයා බැලිය යුතු බව මහජන යුතුකම් කේන්ද්‍රයේ කැඳවුම්කරු වසන්ත අල්විස් මහතා විසින් අගමැති මහින්ද රාජපක්ෂ, ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඇතුළු කොරෝනා මර්දන කාර්ය සාධක බලකායෙන් ලිඛිත ඉල්ලීමක් කර ඇත.’
මේ 2021 මැයි 04 දිවයින පුවත්පතේ පළ වූ පුවතකින් කොටසකි. දිවයිනට අමතරව එන්නතේ අකාර්යක්ෂමතාව හැඟවෙන පුවත් ලංකා සී නිව්ස් වැනි වෙබ් අඩවිවල පළ වී තිබේ. එන්නත හැර වෙනත් ප්‍රතිකාර වර්ග සහ ඖෂධ වර්ග ගැන පුවත් එවැනි වෙබ් අඩවිවල පළ විය.
ලෝකයම එන්නත්වල ප්‍රතිඵල අත්දකින පසුබිමක, එන්නත ගැන වැරදි තොරතුරු හුවමාරු නොකිරීම මාධ්‍යවල වගකීමකි.
අද රටේ කොවිඩ්-19 පිළිබඳ සාකච්ඡාවල කේන්ද්‍රය වී ඇත්තේ කොවිඩ්-19 තත්වය වැඩි වීමට නොදී පාලනය කර ගැනීමය. එහෙත් කතාවේ කේන්ද්‍රය විය යුතුව තිබුණේ එන්නත ලබාදීමය. අප සිහි එළවාගෙන නැවත කල්පනා කළ යුත්තේ, මේ වසංගතයට එන්නතක් තිබියදී එය ලාංකිකයන්ට ලබා දීම ප්‍රමාද වීම ගැනය. එන්නත් ධනවාදය සහ එන්නත ලෝක බලවතුන් ලබා ගන්නවායැයි මැසිවිලි නැඟීමෙන් වැඩක් නැත. පිනට එන්නත් ලැබෙන තුරු බලා සිටීමත්, චීන එන්නතට අනුමැතිය ලැබෙන තුරු බලා සිටීමත් හැර අපේ රටේ නායකයන් එන්නත ගැන කළේ මොනවාදැයි විමසිය යුතුය.
2021 අවුරුද්ද අවසන් වන විටත් රටේ ජනගහනයෙන් සීයට 60කට පමණ එන්නත් දීමට සැලසුම් කර ඇති බව සෞඛ්‍ය ඇමතිනී පවිත්‍රා වන්නිආරච්චි කියා තිබුණි. එය ප්‍රමාණවත් නොවේ.
එන්නත ප්‍රතිඵලදායක වී ‘හර්ඩ් ඉමියුනිටි’ තත්වයට ළඟා වන්නට නම් ජනගහනයෙන් සීයට 70ක් සඳහා එන්නත ලබා දිය යුතුය. එන්නත ලබා දිය හැක්කේ වැඩිහිටියන්ටය. එසේ නොවීමෙන් එන්නත ලබා නොගත් පිරිස් අතර වෛරසය පැතිරිය හැක. එමෙන්ම යම් පිරිසක් අතර වෛරසය දීර්ඝ කාලයක් පැතිරෙද්දී එන්නතේ විවිධාකාර විකෘති වීම් සහ ප්‍රභේද ඇති වෙයි. වෛරසය පරිණාමනය වෙයි. ඒ අනුව එන්නත නොලැබුණු අයගේ සිරුරුවල පරිණාමනය වූ වෛරසය, එන්නත ලබාගත් අයටත් නැවත පැතිරීමේ අවදානමක් ඇත. ඒ නිසා එන්නත් ප්‍රමාද කිරීම යනු කොවිඩ්-19 විකෘති ප්‍රභේද වගා කිරීමකි.
විද්‍යාඥයන් ඉතා වෙහෙස වී තැනූ මේ එන්නත ප්‍රයෝජනවත් වෙන්නට නම් වෛරසයේ ප්‍රභේද හැදෙන්නට කාලය ලබා නොදී, හැකි වේගයෙන් එන්නත ලබා දී ‘හර්ඩ් ඉමියුනිටි’ තත්වයට ළඟා විය යුතුය. නැත්නම් සියල්ල වතුරේය.
මේ වන විට ඇමෙරිකාවේ ලබා දී ඇති එන්නත් සංඛ්‍යාව මිලියන 247කි. එන්නත සම්පූර්ණයෙන්ම ලබාගත් පිරිස ජනගහනයේ ප්‍රතිශතයෙන් සීයට 32ක ප්‍රමාණයකි. දැන් ඇමෙරිකාවේ ප්‍රශ්නය වී ඇත්තේ එන්නත් ලබා ගන්නට අවශ්‍ය ප්‍රමාණයට පුරවැසියන් ඉදිරිපත් නොවීමය. ශ්‍රී ලංකාව වැනි කුඩා රටවල් ගණනාවක් රටේ ජනගහනයෙන් අඩකට ආසන්න පිරිසකට එන්නතේ පළමු කොටස හෝ දී හමාරය. සීෂෙල්ස් සීයට 70 සීමාව පසු කර ඇත. ඊශ්‍රායලය ජනගහනයෙන් සීයට 56කට එන්නතේ කොටස් දෙකම දී ඇත.
එසේ තිබියදී ශ්‍රී ලංකාවේ ලබා දී ඇත්තේ එන්නත් මිලියනයක් පමණය. එන්නත සම්පූර්ණයෙන් ලබා ඇත්තේ රටේ ජනගහනයෙන් සීයට 0.6ක් පමණය. ඒ අනුව ශ්‍රී ලංකාව ඉතා මන්දගාමී බවත්, එන්නත ලබා දීම සඳහා මීට වඩා විධිමත් සහ වේගවත් සැලසුමක් තිබිය යුතු බවත් අමුතුවෙන් කිව යුතු නොවේ.
ඒ අතර එන්නත පිළිබඳ වැරදි තොරතුරු ගණනාවක් තවමත් වට්ස්ඇප්, ෆේස්බුක්, යූටියුබ් කමෙන්ට් ආදි
මාධ්‍යවලින් හුවමාරු වෙමින් පවතී. ඇතැම් ඒවා පැරණි තොරතුරුය. එමෙන්ම ලෙහෙසියෙන් බිඳ දැමිය හැකි ඒවාය.

මයික්‍රොචිප්
තවම හුවමාරු වෙන එවැනි වැරදි තොරතුරක් වන්නේ බිල් ගේට්ස් එන්නත් ඇතුළට ‘මයික්‍රොචිපයක්’ දැමූ බවය. මේ බොරුවට පදනම් වී තිබුණේ මීට පෙර බිල් ගේට්ස් පදනම පර්යේෂණ මට්ටමේ පැවති සංකල්පයක් විස්තර කිරීමය. සංකල්පය වුණේ එන්නත්වලට (කොවිඩ් එන්නත්වලට පමණක් නොවේ.) ශරීරයට හානිකර නොවන තීන්ත වර්ගයක් ඇතුළු කොට, එන්නත ලබා ගත් උදවිය හඳුනාගැනීමට ක්‍රමවේදයක් සැකසීමය. ඒ අනුව යම් රටක සිට සරණාගතයන් ලෙස පැමිණෙන අය, වෛද්‍ය වාර්තා නොමැති අය හා කුඩා කාලයේ ලබා ගත් එන්නත් වර්ග නොදන්නා අය රුධිර පරීක්ෂාවක් කිරීමෙන් පසු එන්නත ලබා ගෙන තිබේදැයි හඳුනා ගැනීමට ලෙහෙසි වේ.
එහෙත් එය සංකල්පයක් පමණි. ක්‍රියාත්මක කිරීමට හැකියාවක් ලැබී නැත. ඒ සංකල්පය පිළිබඳ සටහන් සන්දර්භයෙන් උපුටාගෙන, බිල් ගේට්ස් මයික්‍රොචිපයක් ඇතුළු කරන කතාවකට මාරු වී ඇත. ගමරාල කපුටන් හත් දෙනෙකු වමනය කළා වාගේය. තර්කානුකූලව කල්පනා කළත් මයික්‍රොසොෆ්ට් සමාගමේ හිමිකරුවාට ලෝක ප්‍රජාවගේ ඔත්තු බලන්නට ඕනෑ නම් එන්නතක් ඕනෑ නැත. අපේ දූරකථන, පරිගණක ආදි උපකරණවලින් ඔත්තු බැලීමේ හැකියාව හොඳින්ම ඇත. අපේ පෞද්ගලිකත්වයට හානි කරන්නේ ඒ උපකරණ මගින්ය.

පර්යේෂණ මට්ටමේද?
තවත් සැකයක් වන්නේ එන්නත මෙතරම් වේගයෙන් හදා අවසන් කළේ ඇයිද යන සැකයය. ඒ අනුව හදිසියේ සමාජයට නිකුත් කළ, පර්යේෂණ අවසන් නැති එන්නත් සඳහා පර්යේෂණ මීයන් ලෙස ජනතාව පාවිච්චි කෙරෙනවාද යන සැකය යම් අයට පවතී.
ඒ සැකයට සාධාරණ පදනමක් තිබෙන බවත් සැබෑවකි. වෛරසය ගැන යම් හෝ සැකයක් තබා ගන්නේ තර්ක බුද්ධියෙන් අඩු අය පමණක් නොවේ. තමාගේම ආරක්ෂාව ගැන විමසිලිමත් වෙමින්, නිවැරදි තීන්දුව ගැනීමට උත්සාහ කරන විචාරශීලී පුද්ගලයන් පවා සැකයක් ඇති කර ගත හැක.
කොවිඩ්-19 වෛරසය ගැන එන්නතක් වාර්තාගත කෙටි කාලසීමාවක් තුළ සමාජගත කිරීමට හැකි වුණේ හේතු කිහිපයක් නිසාය. එකක් වන්නේ අනෙකුත් කොරෝනා වෛරස් ගැන පර්යේෂණ වසර ගණනක් තිස්සේ කර තිබීමය. ඒ නිසා කොවිඩ්-19 ආ විගස පර්යේෂණ ඇරඹීමට හැකි විය.
දෙවැනි හේතුව වුණේ සාමාන්‍ය ක්‍රමවේද යටතේ එන්නතක් හඳුන්වාදීමේදී ඇතැම් ආයතනවල සිදු වන ප්‍රමාදයන්, එක් අදියරකින් අනෙක් අදියරට ගමන් කිරීමට ගත වෙන කාලය ඉතා අඩු කිරීමය. ගත වූ කාලය අඩු වුණා නොව, ඒ සඳහා ගත වෙන කාල රාමුව සංකෝචනය කිරීම සිදු වී තිබුණි.
උදාහරණයක් ලෙස එන්නතේ පළමු අදියරේ පර්යේෂණ ප්‍රතිඵල ලැබී, එයින් ආරක්ෂිත බව තහවුරු වුණාට පසු, දෙවැනි අදියරේ පර්යේෂණ කළ යුතුය. ඒ අනුව පළවැනි අදියරේ පර්යේෂණ අවසන් වන තුරු දෙවැනි අදියර සඳහා නිදර්ශක ලෙස පුද්ගලයන් තෝරා ගනු ලබන්නේත් නැත. එහෙත් කොවිඩ්-19 එන්නත් හඳුන්වාදෙන විට පළවැනි අදියරේ පර්යේෂණ සිදු කරන අතරේම තුන්වැනි අදියරේ පර්යේෂණ සඳහාත් ස්වෙච්ඡාවෙන් ඉදිරිපත් වෙන අය තෝරාගැනීම, විවිධාකාර ලියකියවිලි සකස් කිරීම ආදි මූලික කටයුතු අරඹා තිබුණි. ඒ අනුව පෙර අදියරවලින් එන්නත ආරක්ෂිත සහ කාර්යක්ෂම බව තහවුරු වූ විගස ඊළඟ අදියර සඳහා එන්නත ලබා දීම සිදු විය. එමෙන්ම එන්නතේ තුන්වැනි අදියරේ ප්‍රතිඵල ලැබෙන තුරු මහා පරිමාණයෙන් නිෂ්පාදන ආරම්භ කිරීමටත් ප්‍රමාදයක් සිදු වුණේ නැත. එන්නත්වල තුන්වැනි අදියරේ පර්යේෂණ ප්‍රතිඵල ලැබෙන මොහොත වන විට මහා පරිමාණයෙන් නිෂ්පාදනයට අවශ්‍ය කර්මාන්තශාලා, බෙදා හැරීමට වාහන ආදි අනෙකුත් පහසුකම් සියල්ල සූදානම් කර තිබුණි. ඒ අනුව එන්නත සුදුසු බව සියලු පර්යේෂණවලින් තහවුරු වූ විගස බෙදා හැරීමට කටයුතු කළේය.
ඒ අනුව ආරක්ෂාව, කාර්යක්ෂමතාව හඳුනාගැනීම සඳහා අවශ්‍ය කිසිම පියවරක් කඩිමුඩියේ ගත්තේ නැත. එක් ප්‍රධාන උදාහරණයක් වන්නේ ඔක්ස්ෆර්ඩ්-ඇස්ට්‍රාසෙනෙකා එන්නතේ තුන්වැනි අදියරේ පර්යේෂණවලදී යම් අසාත්මිකතා වාර්තා වීමය. එයින් පසු එම එන්නතේ පර්යේෂණ නතර කරනු ලැබීය. සියල්ලට කලින් සාර්ථක ප්‍රතිඵල පෙන්වුවත් නිසි පරිදි පර්යේෂණ අවසන් කිරීම වෙනුවෙන් සිදු වූ එම ප්‍රමාදය නිසා ඒ එන්නත එළියට ආවේත් මොඩේනා සහ ෆයිසර්-බයෝඑන්ටෙක් එන්නත්වලින් පසුය. පර්යේෂණවලදී විද්‍යාත්මක කටයුතු සියල්ල සාමාන්‍ය වේගයෙන් ගනු ලැබීය. වේගයෙන් කරනු ලැබුවේ ලියකියවිලි සකස් කිරීම්, පහසුකම් සැලසීම් ආදි අනෙක් කටයුතුය. ඒ අනුව එන්නත් නිෂ්පාදනය කොට බෙදාහැරීමේ පළවැනි අදියරත්, හත්වැනි අදියරත් එකම මොහොතේ ආරම්භ කර තිබුණි. ඒ වෙනුවෙන් මහා පරිමාණයෙන් මානව සම්පත්, මුදල් ආදිය යෙදවීය. මේ එන්නත හදිසියේ හඳුන්වාදුන් එකක් බව කීම වැරදි කතාවකි.

අතුරු ආබාධ
එන්නත නිසා ස්නායු ආබාධ ඇති වෙන බව, රුධිරයේ ආබාධ ඇති වෙන බව, ඇල්සයිමර් ඇති වෙන බව, වඳභාවය ඇති වෙන බව ව්‍යාජ අදහස්ය. ඒ කිසිවක් තහවුරු කිරීමට ප්‍රමාණවත් කරුණු නැත. උදාහරණයක් ලෙස විද්‍යාත්මක යැයි හැඟෙන බ්ලොග් ලිපියකින් ෆයිසර් බයෝඑන්ටෙක් එන්නත ලබා ගන්නා කාන්තාවන් වඳ භාවයට පත් වෙන බවට ව්‍යාජ ප්‍රකාශයක් කර තිබුණි. එම ලිපිය බැලූ බැල්මට විද්‍යාත්මක යැයි හැඟෙන නිසා විශාල අවධානයක් ලැබී තිබුණි. එහෙත් එය වැරදි කරුණක් බව විද්‍යාත්මකව තහවුරු කරනු ලැබීය. ෆයිසර් බයෝඑන්ටෙක් එන්නතේ පර්යේෂණවලට මුහුණදුන් කාන්තාවන් ගණනකට දරුවන් ලැබීමත් සිදු විය.

ජාන විකෘති වෙනවාද?
එම්ආර්එන්ඒ නම් එන්නත් තාක්ෂණයෙන් අපගේ ඩීඑන්ඒ විකෘති කරවන බව තවත් ව්‍යාජ මතයකි. එම්ආර්එන්ඒ තාක්ෂණයෙන් යුත් එන්නත් අපගේ ඩීඑන්ඒවලට ඇතුළු වෙන්නේ නැත. අපගේ සෛලවල මධ්‍යයෙන් බොහෝ ඈත සිට එම්ආර්එන්ඒ එන්නත් ක්‍රියා කරයි. ඩීඑන්ඒ තිබෙන්නේ සෛල මධ්‍යයේය. ඒ නිසා එම්ආර්එන්ඒ සහ ඩීඑන්ඒ ගැටෙන්නේ නැත.

මිය ගියාද?
තවත් ප්‍රධාන පුවතක් වුණේ නොර්වේහි එන්නත ලබා ගත් 23 දෙනෙකු මිය ගිය බවය. එන්නත ලබා ගෙන මිය ගිය පුද්ගලයන් ගැන හැඟීමක් හොල්මන් කරන්නේ ඒ හැඟීම ඇසුරෙනි. කෙසේ වෙතත් නෝර්වේ තමන්ගේ එන්නත් මුලින්ම ලබා දුන්නේ රටේ වැඩිහිටි නිවාසවල හා සාත්තු නිවාසවල සිටින වියපත්, රෝගී සහ දුර්වල පුද්ගලයන්ටය. එනම් මරණයට ආසන්න, අවදානම් සහිත උදවියටය. ප්‍රතිශතයක් ලෙස එරට වැඩිහිටි නිවාසවලදී සහ සාත්තු මධ්‍යස්ථානවලදී 400ක පමණ පිරිසක් සතියකදී මරණයට පත් වෙයි. ඒ අතරට එන්නත් ලබා ගත් 23 දෙනෙකු අයත් වී තිබුණා පමණි. එහෙත්, ඒ මරණ සිදු වූ විගස කරුණු තහවුරු කර ගැනීම වෙනුවෙන් එන්නත ලබා දීම නවතා වැඩිදුර පර්යේෂණ පවා කර තිබුණි. එයින් අනතුරක් නැති බව තහවුරු විය.
ඒ හැරුණාම ලොව පුරා බිලියන 1.4 ඉක්මවමින් දැනටමත් එන්නත ලබා දී තිබේ. කිසිම රටක විශේෂඥයන් අස්වාභාවික ලෙස මරණ සංඛ්‍යාව වැඩි වීමක් වාර්තා කර නැත. එවැන්නක් කාටත් හොරෙන් සිදු වීමේ ඉඩක්ද නැත. එන්නත ආරක්ෂාව සපයන්නේ කොවිඩ්-19 වෛරසයටය. මරණය යන සංකල්පයට නොවේ. ඕනෑ කෙනෙකු යම් රෝගයකින් යම් දිනෙක මිය යන බව අමුතුවෙන් සටහන් කරන්නට ඕනෑ නැත. එය වැළකීමේ මායා බලයක් එන්නතට නැත.

ලේ කැටි ගැසීම
එන්නත ලබා දුන් පසුවත් ඒ ගැන විමර්ශන කරමින්, ඉතා පරීක්ෂාකාරීව පසු වීම එහි ආරක්ෂාව පිළිබඳ සහතිකයකි. මේ වෙද්දී බටහිර නිපදවූ හැම එන්නත් වර්ගයක්ම ලබා දීමේ ක්‍රියාවලිය විවෘතව නිරීක්ෂණයට ලක් කර ඇත. ජොන්සන් ඇන්ඩ් ජොන්සන් සමාගමේ එන්නත ලබා ගත් අයට රුධිර කැටි ගැසීමේ ප්‍රවණතාවක් නිරීක්ෂණය වීමත්, ඒ සමග එන්නත ලබා දීම තාවකාලිකව නවත්වා පරීක්ෂණ පැවැත්වීමත් ආරක්ෂාව පිළිබඳ සහතිකයකි.
සමහරුන් ඒ රුධිර කැටි ගැසීමේ සිදුවීම එන්නත් අනාරක්ෂිත බව තර්ක කරන්නට යොදා ගනී. එහෙත්, සැබෑව එහි අනෙක් පැත්තය. ඒ සිදුවීමෙන් වැටහෙන්නේ එන්නතෙන් යම් හානියක් සිදු වෙනවාදැයි සැකයක් ඇති වුණොත් වහා ක්‍රියාත්මක වී, පර්යේෂණ කරන බවය. ඒවා විවෘතව සහ විනිවිදභාවයෙන් යුතුව කරන බවය. එසේ නැතිව ඒ තොරතුරු මහා පරිමාණ සමාගම් සංවිධානාත්මකව යට ගැසීමෙන් පසු අහුමුළුවල සිට ස්මාට්ෆෝන්වලින් බය පතුරන අයගේ අතට ඒ තොරතුරු පත් වන බව නොවේ.

එන්නතද? කොවිඩ්-19 වෛරසයද?
එන්නත් බිලියනයකට වඩා ලබා දෙන අතරේ එවැනි අසාත්මිකතා සිදුවීම් සුළු ප්‍රමාණයක් වාර්තා වී තිබෙන්නේ උපතින් අසාත්මිකතා තිබෙන ඇතැම් අයටය. එහෙත් අනෙක් පැත්තෙන් දැනට වාර්තා වී ඇති කිසිම අසාත්මිකතාවක් ලෝකයේ මිලියන ගණනක් ඝාතනය කළ කොවිඩ්-19 වෛරසයේ ප්‍රතිඵල තරම් භයානක නැත. අප එන්නත සංසන්දනය කළ යුත්තේ වෛරසය සමඟය.

ඵලදායීද?
අවසාන සැකය වන්නේ එන්නත ලබා ගත්තද කොවිඩ්-19 වැළඳුණු පුද්ගලයන් සිටින බවය. එන්නත ලබා ගැනීමෙන් පසු එන්නත ලබා ගත් උදවියට කොවිඩ් වැළඳීම අමුතු කරුණක් නොවේ. එන්නත්වල සාර්ථකත්වයට සීයට අනූව, හැත්තෑව ආදි ලෙස ප්‍රතිශතයක් ඇත. ප්‍රවෘත්ති බවට පත් වන්නේ එන්නත ලබාගෙන කොවිඩ්-19 වැළඳුණු කුඩා පිරිසගේ කතාය. එන්නත ලබා ගත් යම් කෙනෙකු, ආරක්ෂිතව නිවසට වී සිටීම මාධ්‍යවලට ප්‍රවෘත්තියක් බවට පත් වන්නේ නැත. එවැනි අය මිලියන සිය ගණනක් සිටිති. එන්නතේ ප්‍රතිඵල දැනටමත් ලැබෙමින් පවතී. මේ සියලු කාරණා මත අප යෝජනා කළ යුත්තේ හැකි තරම් කාර්යක්ෂම ලෙස එන්නත ලබා දෙන ලෙස ආණ්ඩුවට බල කර සිටීමය. එන්නත් ලබාදීමේ අකාර්යක්ෂමතාව ගැන ප්‍රශ්න කිරීමය.■

රැඩිකල් සමාජවාදී රැඩිකල් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී විකල්ප ගැන සිතීම

අප සාකච්ඡා කළ යුතු දෙයක් නම්, ‘නිදහස’, ‘අයිතිවාසිකම්’, ‘සමානත්වය’ යන මේවා පිළිබඳව එකිනෙකට පටහැණි දාර්ශනික සහ දේශපාලන සම්ප්‍රදායන් දෙකක් වන සමාජවාදය සහ ලිබරල්වාදය අතර සහයෝගයක් ගොඩනැගිය හැකිද? එසේ නම් කෙසේද? යන කරුණයි.

  • පැරණි සෝවියට් ආකාරයේ සමාජවාදී මාදිලියට, ධනවාදයට විකල්පයක් ලෙස යළි මතුවීමට ඓතිහාසික හෝ දේශපාලන-බුද්ධිමය අවකාශයක් දැනට නැත.

‘නව ලිබරල්වාදයට එරෙහි වීම’ යන තේමාව යටතේ පසුගිය සතියේ අප කළ සාකච්ඡාවෙන් මතුවන ප්‍රශ්න අතරින් එකක් වන්නේ, ‘නව ලිබරල්වාදයට විකල්පයක් වීමට සමාජවාදයට හැකිද?’ යන්නයි. මෙලෙස ප්‍රශ්නය සූත්‍රගත කරන විට, එම ප්‍රශ්නයේ එකිනෙකට තරමක් වෙනස් ප්‍රශ්න දෙකක් ගැබ් වී තිබෙන බව අපට පෙනිය යුතුය. එම ප්‍රශ්න දෙක පහත සඳහන් පරිදි වේ.
1. සමාජවාදය විකල්පයක් විය හැකිදැයි අප කල්පනා කළ යුත්තේ නව-ලිබරල් ධනවාදයට විකල්පයක් ලෙසද?
2. සමාජවාදය විකල්පයක් විය හැකිදැයි අප කල්පනා කළ යුත්තේ නව-ලිබරල්වාදයට ඇති මතවාදී විකල්පයක් ලෙසද?
වෙනම පොතක් ලිවීමට තරම් පුළුල් විෂය පථයක් සහිත මෙම ප්‍රශ්න දෙක ගැන, පුවත්පතේ පිටු භාගයක ලිපියකින් ඉතා කෙටියෙන් කථා කිරීම මේ ලිපියෙන් උත්සාහ ගැනෙන දුෂ්කර අරමුණයි.

සමාජවාදය නව-ලිබරල් ධනවාදයට විකල්පයක්ද?
මෙහිදී මතුවන්නේ නව ලිබරල් පරිවර්තනය විසින් නියෝජනය කෙරෙන ලෝක ධනවාදයේ වර්තමාන අවධිය අවසන් කර, සම්පූර්ණයෙන්ම අලුත් සමාජවාදී ආර්ථික සමාජ ක්‍රමයක් නිර්මාණය කළ හැකිද? යන්නයි. ආර්ථික හා සමාජ ක්‍රමයක් ලෙස ‘සමාජවාදය’ 1980 ගණන්වලින් පසුව ඇතිවී තිබෙන ඓතිහාසික තත්වය තුළ මෙම ප්‍රශ්නය වනාහි ප්‍රායෝගික තලයට වඩා න්‍යායික තලයේ පමණක් මතුවන ප්‍රශ්නයකි. සමාජවාදය 19වැනි සියවසේ යුරෝපයේ මතුවූයේ කාර්මික ධනවාදයට විකල්පයක් වශයෙන් සමාජවාදී ආර්ථික සහ සමාජ ක්‍රමයක් යෝජනා කරමිනි. සමාජවාදය යුරෝපයෙන් පිටත යටත්විජිත සහ ඊට සමාන සමාජවලට පැතිරුණේද යටත්විජිතවාදයෙන්, වැඩවසම්වාදයෙන් සහ ධනවාදයෙන්ද පීඩනයට පත්වූ සමාජ පන්තිවල සමාජ-ආර්ථික විමුක්තියේ දැක්මක් ලෙසය. විසිවැනි සියවසේ තුන්වැනි කාර්තුව තෙක් ලෝකය පුරා සමාජවාදයට තිබි ආකර්ෂණය මූලික වශයෙන්ම එය පොරොන්දු වූ එම ආර්ථික-සමාජ විකල්පය පදනම් කොටගත් එකක් විය. එහෙත් 1980 ගණනවලින් පසු එම ආකර්ෂණය බිඳ වැටිණ. එය සිදුවූයේ ලෝක ධනවාදය නව-ලිබරල්වාදී අදියරට සම්ප්‍රාප්ත වන්නට පෙරදීය. සමාජවාදය ඓතිහාසික වශයෙන් මතුවූයේත්, ව්‍යාප්ත වූයේත් ධනවාදයත්, එය හා සම්බන්ධ සියලු ආකාර සුරාකෑම් සහ පීඩනයන්ට එරෙහි වූ පරිපූර්ණ විකල්පයක් ලෙස පෙනී සිටිමිනි.
ධනවාදයේ වර්තමාන නව-ලිබරල්වාදී අවධියේදී මනුෂ්‍ය වර්ගයා මුහුණ දෙන එක් ප්‍රධාන පෙළේ ගැටලුවක් වන්නේ, ධනවාදයට විකල්පයක් ලෙස ඉදිරියට පැමිණීමේ දේශපාලන ශක්‍යතාව පැරණි ආකාරයේ සමාජවාදී විකල්පයට තව දුරටත් නොමැති වීම සහ ඒ අතරම ධනවාදයට වඩා හොඳ විකල්පයක් පෙනෙන්නට නොමැති වීමයි. වර්තමානයේ නව-ලිබරල්වාදයේ ශක්තිය සහතික වීමට එක් හේතුවක් වන්නේද මෙම කාරණයයි. පැරණි සෝවියට් ආකාරයේ සමාජවාදී මාදිලියට, ධනවාදයට විකල්පයක් ලෙස යළි මතුවීමට ඓතිහාසික හෝ දේශපාලන-බුද්ධිමය අවකාශයක් දැනට නැත. මේ අතර, ආර්ථික වශයෙන් ඉතා ශක්තිමත් වී ඇති චීනය ඉදිරිපත් කරන්නේ, නව-ලිබරල් අවධියේ ධනවාදයට සමාජවාදී විකල්පයක් නොව, පශ්චාත්-සමාජවාදී විකල්ප මාදිලියකි. ලෝකයේ පළමුවැනි සමාජවාදී රාජ්‍යය වූ සෝවියට් රුසියාවේ සමාජවාදය බිඳවැටීමෙන් පසුව බිහිවූයේ පශ්චාත්-ලිබරල් ධනවාදී මාදිලියකි. සමාජවාදී ආර්ථික මාදිලිය යන්තම් හෝ ඉතිරි වී තිබෙන්නේ කියුබාවේය. එහෙත් එය, ලෝක සමාජවාදී පුනර්ජීවනයකට අනුප්‍රාණය ලබාදීමට ශක්තිය ඇති සමාජවාදී මාදිලියක් නොවේ. ඇමෙරිකානු අධිරාජ්‍යවාදයේ නිරන්තර පීඩනය ඉදිරියේ කියුබාවට පවතින්නට හැකිවී තිබෙන්නේ, ප්‍රාථමික-සමාජවාදී ආර්ථික-සමාජ ක්‍රමයක් ලෙසය.
මේ අතර, නව-ලිබරල්වාදය පිළිබඳ විවේචනය, ධනවාදය පිළිබඳ විවේචනයක් බවටද පත්කරමින්, සමාජවාදී විකල්පයක් ගැන සිතන්නට නම් ‘සමාජවාදය’ යන්නද අලුතෙන් පරිකල්පනය කළ යුතු වේ. ඒ සඳහා කළ යුතු පළමුවැනි කාර්යය වන්නේ විසිවැනි සියවසේ තිබුණ රාජ්‍ය-කේන්ද්‍රීය සමාජවාදී මාදිලිය පිළිබඳව පරිපූර්ණ විවේචනයක් ගොඩනැගීමයි. මෙයද අලුතෙන් පටන් ගත යුතු කාර්යයකි. ලෝක සමාජවාදී ව්‍යාපාරය තුළ එම රාජ්‍ය-සමාජවාදී මාදිලිය පිළිබඳ විවේචනයක් ගොඩනැගුණේ ට්‍රොට්ස්කිවාදී ව්‍යාපාරය තුළ පමණි. එහෙත් ලියොන් ට්‍රොට්ස්කිගේ මරණයෙන් පසුව, එම විචාරය න්‍යායික වශයෙන් ඉහළ තලයකට ගෙනයාමට ට්‍රොට්ස්කිවාදී ව්‍යාපාරයට නොහැකි විය. සිදුවූයේ ට්‍රොට්ස්කිගේ න්‍යායික සූත්‍රගත කිරීම්, වාදපිටියේ සටන් පාඨ බවට ලඝු කරනු ලැබීමයි. විසිවැනි සියවසේ මාක්ස්වාදී හා සමාජවාදී චින්තනයේ ඇති බරපතළම අඩුපාඩුවක් නම් රාජ්‍ය-සමාජවාදී මාදිලිය පිළිබඳව ගැමුරු විවේචනයක් ගොඩනැගීමට නොහැකි වීමයි. එම හිදැස පිළිබඳ පසුබිම තුළ මතුවූයේ ඇමෙරිකානු ප්‍රචාරකවාදී ලිබරල් විවේචනයයි. එය ඇමෙරිකාව හා සෝවියට් සංගමය අතර ඇතිවූ නිරවි යුද්ධයේ මතවාදී ප්‍රකාශනයක්ද විය.
මෙම අඩුව පිළිගෙන විසිවැනි සියවසේ සමාජවාදී මාදිලිය පිළිබඳ ගැඹුරු විවේචනයකට මුල පුරා තිබෙන්නේ පශ්චාත්-මාක්ස්වාදීන් ලෙස හැඳින්වෙන න්‍යායික ධාරාවයි. ‘රැඩිකල් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය’ පිළිබඳව ඔවුන් ඉදිරිපත් කර ඇති සාකච්ඡාව තුළ ගොඩ නගා ඇති ව්‍යුහය, නව-ලිබරල්වාදයට සමාජවාදී විවේචනයක් ගොඩනැගීමට කැමති ප්‍රගතිශීලී බුද්ධිමතුන්ට සහ දේශපාලන කේඩරයන්ට ඉතා ප්‍රයෝජනවත් න්‍යායික මග පෙන්වීමක් සිදුකරයි. නව ලිබරල්වාදය විසින් නව මාධ්‍ය සහ භාවිත තුළින් උග්‍ර කරනු ලැබ ඇති කම්කරු පන්තියේ ශ්‍රම සූරාකෑම, ගොවි ජනතාව හා මධ්‍යම පන්ති ස්තර නව ආකාරයක දරිද්‍රකරණයට පාත්‍ර කිරීම, අසමාන කලාපීය සංවර්ධනය තියුණු කිරීම, ආර්ථික සහ සමාජ අසමානතා තියුණු වීම, පරිසර සහ ස්වාභාවික සම්පත් විනාශය, දේශීය-විදේශීය ප්‍රතිවිරෝධතා තුළින් රාජ්‍ය අතර ගැටුම් සහ ආතතිය උත්සන්න වීම, වර්ගවාදය යන මේවා නව-ලිබරල් ධනවාදය තුළ උත්සන්න වී ඇති සමාජ ප්‍රශ්නයි. මේවාට විසඳුම් ඉල්ලා සිටින්නේ කම්කරු පන්තිය පමණක් නොවේ. ඒවාට විසඳුම් යෝජනා කරන සමාජ ආර්ථික ක්‍රමයක්, ‘කම්කරු පන්ති ආඥාදායකත්වය’ යන සෝවියට් මාදිලියේ, නැතහොත් චීන මාදිලියේ, දේශපාලන ව්‍යුහයක් සමග පරිකල්පනය කළ නොහැකිය. සූරාකෑම අවසන් කිරීම, සමාජ අසමානතා අහෝසි කිරීම, සමාජ සමානත්වය ස්ථාපිත කිරීම යන සමාජවාදී අපේක්‍ෂා සංයෝග කරන රැඩිකල් ලෙස අලුත් සමාජවාදී සහ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අනාගතයක් පිළිඳව දැක්මක් ගොඩනැගිය හැකි විවේචනයක් ධනවාදය සහ එහි නව-ලිබරල්වාදය පිළිබඳව සිතන්නට දැන් පුළුවන. අපට සිතන්නට වඩාත් සුදුසු වන්නේ එවැනි ආකාරයේ එක් සමාජවාදී විකල්පයක් ගැන නොව, නව අකාරයේ රැඩිකල් සමාජවාදී-රැඩිකල් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී විකල්ප ගැනය.

විකල්පයක් විය යුත්තේ කුමටද?
එවැනි නව ආකාරයේ රැඩිකල් සමාජවාදය සහ රැඩිකල් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය විකල්පයක් විය යුත්තේ නව-ලිබරල් යුගයේ ධනවාදයට මෙන්ම විසිවැනි සියවසේ රාජ්‍ය-සමාජවාදයට යන දේශපාලන මාදිලි දෙකටමය යන්න, ඉහත සාකච්ඡාවෙන් යෝජනා වන ප්‍රධාන ප්‍රවාදයයි. මෙය සමාජවාදී සහ ප්‍රගතිශීලී කේඩර අතර කුතුහලය දනවන අදහසක් නිසා, එය පැහැදිලි කළ යුතුව තිබේ.

රාජ්‍ය-කේන්ද්‍රීය සමාජවාදය
සෝවියට් දේශය නායකත්වය දෙමින් ගොඩනැගුණු විසිවැනි සියවසේ අධිපති සමාජවාදී මාදිලියේ ප්‍රධාන ලක්‍ෂණය මෙන්ම එහි සියලු දුර්වලතාවල මූලාශ්‍රයද වූයේ එය රාජ්‍ය -කේන්ද්‍රීය සහ රාජ්‍ය-අධිපති සමාජවාදයක් වීමයි. පළමුව ලෙනින් විසින් ගොඩනගන ලද රාජ්‍ය-කේන්ද්‍රීය සමාජවාදය පිළිබඳ න්‍යායේ මූලයන් මාක්ස්ගේ සහ එංගල්ස්ගේ අදහස් දක්වා දිවෙයි. මාක්ස්වාදී න්‍යායේ නිර්මාතෘවරුන් අනාගත සමාජවාදී සමාජයක් ගැන පැහැදිලි සැලැස්මක් ඉදිරිපත් කෙළේ නැත. එහෙත් ඔවුන්ගේ සමාජවාදය පිළිබඳ අනාගත දැක්මේ නිර්ධන පන්ති රාජ්‍යයක කේන්ද්‍රීය කාර්යභාරය ගැන මෙන්ම ජනතාවගේ ස්වයං-පාලන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයක් ගැන යෝජනාද තිබේ. ලෙනින් ‘සෝවියට් සභා’ පිළිබඳ සංකල්පය ගොඩනැගුවේ මාක්ස් සහ එංගල්ස්ගේ ලේඛනවල තිබුණ, අනාගත සමාජවාදී දේශපාලන ක්‍රමය පිළිබඳ මෙම ඉඟිකිරීම් දෙකම සම්බන්ධ කරගනිමිනි. එහෙත් රුසියානු විප්ලවයෙන් පසුව, විශේෂයෙන් සිවිල් යුද්ධය සහ නව ආර්ථික ප්‍රතිපත්ති (1919-1924 කාලයේ) මතු වූ නව දේශපාලන තත්වයන් යටතේ, සෝවියට් සමාජවාදී පරිවර්තනය තුළ සම්පූර්ණයෙන්ම නිෂේධනය වූයේ ‘කම්කරු පන්ති ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය’ පිළිබඳව එතෙක් කල් සමාජවාදීන් වෙත තිබුණ දේශපාලන දැක්මයි. විසිවැනි සියවසේ රාජ්‍ය- සමාජවාදී මාදිලිය තුළ ‘ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය’ හාස්‍යයට ලක්වීම ආරම්භ වීමේ පසුබිම එයයි.
මෙම තත්වයට න්‍යායික සහ දාර්ශනික මුල්, ලිබරල්වාදය පිළිබඳව 1840 ගණන්වලදී මාක්ස් ගොඩනැගූ දාර්ශනික විවේචනය දක්වා දිවෙයි. මාක්ස් ලිබරල්වාදය ගැන විස්තීරණව සාකච්ඡා කර නැත. මාක්ස්ගේ එම කඩින් කඩ කර ඇති විවේචන සිදුවූයේ හේගල් පිළිබඳ විවේචනයේ අතුරු කොටසක් ලෙසය. මාක්ස්ගේ දැඩි විවේචනයට ලක්වූයේ සම්භාව්‍ය ලිබරල්වාදයේ නිදහස, සමානත්වය සහ අයිතිවාසිකම් පිළිබඳ ප්‍රවේශයේ තිබුණ අත්‍යන්ත තනි පුද්ගලවාදයයි. සම්භාව්‍ය ලිබරල්වාදය, සමාජය දුටුවේ තනි පුද්ගලයන්ගෙන් සමන්විත සංසිද්ධියක් ලෙසය. එබැවින් නිදහස යනු පුද්ගලයන් තනි තනිව, හුදෙකලාව, භූක්ති විඳින නිදහසයි. සමානත්වය යනු එවැනි පුද්ගලයන් අතර ඇති සමානත්වයයි. අයිතිවාසිකම් යනු එලෙස තනි පුද්ගලයන් හුදෙකලාව භුක්ති විඳින අයිතිවාසිකම්ය. මාක්ස් මෙම ලිබරල් දාර්ශනික අදහසට තදින්ම පහර ගැසුවේය. මාක්ස් ලෝකය දුටුවේ තනි පුද්ගලයන්ගෙන් සමන්විත සමාජ ඒකකවල ඓක්‍යයක් ලෙස නොවේ. සෑම සමාජ ඒකකයක්ම සමන්විත වන්නේ සමාජ පන්තිවලිනි. පුද්ගලයාට පැවැත්මක් තිබෙන්නේ ඔහු/ඇය සමාජ පන්තියකටද අයත් වන නිසාය. මනුෂ්‍යයන් අතර ඇතිවන අසමානතා, හුදෙක් පුද්ගල මූල ඒවා නොව, සමාජ මූල ඒවාය. සමාජ ව්‍යුහයන් සමග සම්බන්ධ ඒවාය. ධනවාදය තුළ තිබෙනවා යැයි කියන පුද්ගල නිදහස, පුද්ගල ස්වායත්තතාව, අන්තර්-පුද්ගල සමානත්වය කම්කරුවන්ට සහ පීඩිත ජනයාට භුක්තිවිඳීමට නොලැබෙන දේපළ හිමි පන්තීන්ට හිමි වරප්‍රසාදයි. එහෙත් ඒවා සෑම කෙනකුට හිමිවන්නේ යැයි කීම ලිබරල්වාදයේ මිථ්‍යාවකි. සමාජ යථාර්ථය විකෘති කර පෙන්වීමකි. ලිබරල්වාදය යනු ‘මතවාදයක්’ යැයි මාක්ස් අවඥාවෙන් බැහැර කෙළේ එබැවිනි.
මාක්ස්ගේ මෙම විවේචනය මත පදනම්ව, පසු කාලයේ මාක්ස්වාදීන් අතර, විශේෂයෙන් ලෙනින්ගෙන් පසුව, ඇතිවූ පොදු අවබෝධයක් නම්, ලිබරල්වාදය ධනවාදයේ දෘෂ්ටිවාදය වන්නේය යන්නයි. රුසියානු සමාජ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදීන් සමග කළ දේශපාලන වාදවලදී, ලෙනින් ලිබරල්වාදය සහ ධනේශ්වර ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ගැන කථා කළ අය ඉතා දැඩි ලෙස හෙලා දැක්කේය. ඔවුන් ධනපති පන්තියේ ඒජන්තයන් සහ කම්කරු පන්තියේත්, සමාජවාදයේත් ද්‍රෝහීන් ලෙස හැඳින්වීය. පසු කාලයේ ට්‍රොට්ස්කි, ස්ටාලින් හ මාවෝ සේතුංද, ලංකාවේ සමාජවාදීන්ද ඉදිරියට ගෙනගියේ ලිබරල්වාදය පිළිබඳ මෙම ලෙනින්වාදී දේශපාලන විවේචනයයි. මාක්ස්ගේ දාර්ශනික විවේචනයයි. මගේ අදහස නම්, නව ලිබරල්වාදයේ සමාජවාදී විවේචකයන් වඩාත් අනුප්‍රාණය ලැබිය යුත්තේ ලිබරල්වාදය පිළිබඳව මාක්ස් ඉදිරිපත් කළ දාර්ශනික විවේචනයෙන්ය යන්නයි.

මුහුණු පොතේ පුද්ගලිකත්වය
ඒ සඳහා එක් නිදසුනක් පමණක් දක්වන්නට කැමැත්තෙමි. වර්තමාන ලෝකයේ බොහෝ දෙනා මුහුණු පොත, ට්විටර් ආදි නව සන්නිවේදන මාධ්‍ය ගැන වශීවී සිටිති. අදහස් හුවමාරුව සහ සන්නිවේදනය සඳහා ඔවුහු සමාජ මාධ්‍ය නිරන්තරව භාවිත කරති. ඔවුන් සමග කතා කරන විට ඔවුන්ගෙන් ප්‍රකාශයට පත්වන භාවයන්ගෙන් සංකේතවත් වන්නේ, මුහුණු පොත විසින් ඔවුන්ට නව ‘විමුක්තියක්’ නිදහසක් සහ සවිබල කිරීමක් ලබා දී ඇති බවයි. එහෙත් ගැඹුරට ඒ ගැන සිතන කෙනකුට පෙනෙනු ඇත්තේ මුහුණු පොත වනාහි නව ලිබරල්වාදය විසින් ප්‍රවර්ධනය කරනු ලැබ තිබෙන, අත්‍යන්ත තනි පුද්ගලවාදයේ එනම් අත්‍යන්ත පාරිභෝගික ධනවාදයේ, ගෝලීය ජයග්‍රහණයේ දෛනික සහ වශීකාරක සංකේතයක්ය යන්නයි.
1840 ගණන්වල ලිබරල්වාදය දාර්ශනික විවේචනයට ලක්කරමින් මාක්ස් පෙන්වා දුන් කරුණක් නම්, ලිබරල්වාදය කරන්නේ ධනවාදී ප්‍රාග්ධනය සිදුකරන, ධනවාදී සමාජයේ මනුෂ්‍යයන් හුදෙකලා තනි පුද්ගලයන් බවට පත්කරමින් සමාජය කුඩා පරමාණු බවට පත් කිරීමේ (Atomization) ක්‍රියාවලිය වසං කිරීම බවයි. කුඩා, හුදෙකලා පරමාණු බවට පත්කරනු ලැබූ, තනි පුද්ගලයන්ට සාමූහික විඥානයක්, සාමූහික හැඟීමක් ඇතිවන්නේ නැත. සාමූහික දේශපාලන සහ සමාජ ක්‍රියාකාරිත්වයට යොමුවන්නේ නැත. ඔවුන් ‘පුද්ගල විමුක්තිය’, තනිවම, අන්‍යයන්ගෙන් හුදෙකලාව භූක්ති විඳිති. මාක්ස් මෙය හැඳින්වූයේ ‘මසුරු තනිපුද්ගලවාදය’ (Possessive individualism) ලෙසය. නව ලිබරල්වාදය, එහි අත්‍යන්තවාදී සහ අත්‍යන්තයෙන්ම තනිපුද්ගලවාදී පාරිභෝජන චර්යාවන් ලෝකය පුරා ප්‍රචලිත කිරීම තුළින් කර ඇත්තේ, මාක්ස්ගේ ඉහත විවේචනයට නව අර්ථයක් සහ සන්දර්භයක් දීමයි. අප හැමදෙනාම සතුටින් භාවිත කරන ස්මාර්ට් ෆෝනය, මෙම නව ලිබරල්වාදයේ පාරිභෝගිකවාදයේ සමාජයක් පරමානුකරණ ක්‍රියාවලියකට ලක්කිරීමේ ජයග්‍රහණයේ මිල අඩු සංකේතයයි. මුහුණු පොත් සංස්කෘතිය පිළිබඳව මාක්ස්වාදී විවේචනයත්, නව-ලිබරල්වාදය පිළිබඳව කරන වාමාංශික, ප්‍රගතිශීලී විචාරයක් සඳහා හොඳ පටන්ගැන්මක් සපයන බව කිව හැක්කේද ඒ නිසාය. ‘මසුරු තනි පුද්ගලවාදයෙන්’ කැඩී වෙන්වීම, නව ලිබරල්වාදය පිළිබඳ එවැනි විවේචනයක් ගොඩනැගීමට කෙනකුගේ මනස සූදානම් කරන දේශපාලන භාවිතයක් යැයිද ඒ අනුව කිව හැකිය.
නිදහස, සමානත්වය, යුක්තිය, සාධාරණත්වය, අයිතිවාසිකම් යන ප්‍රතිමානීය නිෂ්ඨාවන් රැඩිකල් සමාජවාදී-රැඩිකල් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී විකල්ප සඳහා වන සිතීම් සමග සම්බන්ධ කර ගන්නේ කෙසේද? මෙම කරුණ ඉදිරි කාලයේදී සාකච්ඡා කරමු. ඒ සමගම අප සාකච්ඡා කළ යුතු දෙයක් නම්, ‘නිදහස’, ‘අයිතිවාසිකම්’, ‘සමානත්වය’ යන මේවා පිළිබඳව එකිනෙකට පටහැණි දාර්ශනික සහ දේශපාලන සම්ප්‍රදායන් දෙකක් වන සමාජවාදය සහ ලිබරල්වාදය අතර සහයෝගයක් ගොඩනැගිය හැකිද? එසේ නම් කෙසේද? යන කරුණයි. ■

රන්ජන්ට සමාව දුන්නාම හරිද?

0

■ අරුණ ජයවර්ධන

මේ දවස්වල සමගි ජන බලවේගයේ හැමෝම කතා කරන්නේ රන්ජන් රාමනායකට ජනාධිපති සමාව ලබාගැනීම ගැනය. ඒ සඳහා රන්ජන්ම අත්සන් කළ ලියැවිලි ජනාධිපතිට යැවූ බව කියැවෙයි.
රන්ජන් රාමනායක හිරේ දැම්මේ ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩුවෙන් නොවේ. ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයෙනි. අධිකරණයට අපහාස කිරීමේ චෝදනාව මත පැවති එම නඩු විභාගයේදී, අධිකරණයෙන් සමාව ඉල්ලීමේ අවස්ථා කිහිපයක්ම රන්ජන් මගහැර ගියේය. ඒ මදිවාට, අධිකරණයෙන් එළියට ඇවිත්, තමා කියූ (අපහාසාත්මක) කතා ඉල්ලා අස්කර නොගන්නා බවට නැවත නැවත පාරම් බෑවේය. මොළයේ කුඩාබව හා මුඛයේ විශාලත්වය නිසා අනවශ්‍ය කරදරයක වැටෙන කෙනකුට දිය හැකි හොඳම උදාහරණය රන්ජන් රාමනායකය.
අධිකරණයට අපහාස කිරීමේ වරදට සිරගතව සිටියදී, ගලගොඩඅත්තේ ඥානසාර හිමියන්ට මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා සමාව ප්‍රදානය කළේය. එයින් ජනාධිපති සිරිසේන කළේ, අධිකරණයට අපහාස කිරීමකි. ජනාධිපතිට ඇති සමාව දීමේ බලය අවභාවිත කිරීමකි.
අධිකරණයට අපහාස කිරීම නිසා සිරගතව සිටින රන්ජන්ට සමාව දෙන ලෙස විපක්‍ෂ නායක සජිත් ප්‍රේමදාස ඇතුළු සමගි ජන බලවේගය, ජනාධිපති රාජපක්‍ෂගෙන් ඉල්ලීමෙන්ද කර ඇත්තේ, අධිකරණයට අපහාස කිරීමට ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ජනාධිපතිවරයා පෙළඹවීමය. ජනාධිපති සමාව දීමේ බලය අවභාවිත කරන ලෙස ඔහුගෙන් ඉල්ලා සිටීමය.
සමාව ඉල්ලීමට බලාපොරොත්තුවක් තිබුණා නම්, රන්ජන් සමාව ඉල්ලා සිටිය යුතුව තිබුණේ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයෙනි. එය නොකර, ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂගෙන් සමාව ඉල්ලීම වනාහි, තම දේශපාලන ආත්මය තමා විසින්ම පාවාදීමකි. මේ කියන්නේ රන්ජන් සිරබත් කෑ යුතුමය යන්න නොවේ. ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ සමාව දී බන්ධනාගාරයෙන් එළියට දමනු ඇත්තේ, රන්ජන් නමැති හපයක් පමණක්ම වීමට ඉඩ ඇති නිසාය. ගෝඨාභය ජනාධිපතිවරයාගේ සමාව ලැබ එළියට එන ඒ හපය, රාජපක්‍ෂ පවුලත්, ජනාධිපතිත්, ආණ්ඩුවත් ඉදිරියේදී විවේචනය කරනු ඇද්ද? නැද්ද? රන්ජන්ට සමාව දීම ගැන ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂට ස්තුති කරන සජබට, ඒ වහාම දුමින්ද සිල්වාට සමාව දීම ගැනත් ජනාධිපතිට ස්තුති කළ හැකි මොහොතක් එළැඹෙනු ඇත. ■

ඝෝෂා කිරීමේ අයිතිය

0
  • වෙනස් මතයක් සාමකාමීව ප්‍රකාශ කිරීමට ඇති නීත්‍යනුකූල අයිතිය අද අහිමි කිරීමේ ප්‍රතිඵලය ප්‍රචණ්ඩත්වය පුපුරා ගොස් යම් දිනෙක ඇතිවන විනාශය වනු ඇත.
    විනිසුරු මාක් ප්‍රනාන්දු

■ ජනාධිපති නීතිඥ ආචාර්ය ජයම්පති වික්‍රමරත්න

විශේෂිත පුද්ගලයෙකු රැගෙන යන වාහන පේළියකට ඉඩ සැලසීම පිණිස කොළඹ ප්‍රධාන පාරක් කලින් දැනුම් දීමකින් තොරව වැසීමට තම විරුද්ධතාව පළ කිරීමට වාහන නලා ශබ්ද කරන ලෙස සෙසු රියැදුරන්ගෙන් ඉල්ලා සිටි තරුණයෙකු අත්අඩංගුවට ගැනීමත් සමග ශබ්ද නැගීමෙන් තම විරෝධය ප්‍රකාශ කිරීමට ඇති අයිතිය පිළිබඳ කතිකාවක් ඇතිවී තිබේ.
සිද්ධියේ වීඩියෝ පටය අන්තර්ජාලය පුරා සංසරණය වී ඇත. රථ පෙරහරින් රැගෙන ගියේ චීන ආරක්ෂක ඇමතිවරයා බව පසුව හෙළිවුණි. අදාළ මාර්ගය වසන බවට පොලිසිය කලින් දන්වා නොතිබුණි. අප රටේ ජනතාව ලාංකික වීඅයිපී රථ පෙරහැරවලට විරුද්ධ නමුත්, චීන, ඉන්දියානු හෝ වෙන රටක වේවා, අප රටට එන විශේෂ අමුත්තෙකු වෙනුවෙන් මාර්ගයක් මඳක් වසා තැබීමට විරුද්ධත්වයක් නොදක්වති. වාහන කීපයක් පමණක් සමග වැඩි ශබ්දයක් නොමැතිව එහා මෙහා යෑමෙන් ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ අනිකුත් අයට ආදර්ශයක් දී ඇත. 2019 මැයි මස යම් වීඅයිපී රථ පෙරහැරකට නලා ශබ්ද කර විරෝධය දක්වන වීඩියෝ පටයක් සංසරණය වූ විටක එසේ මාර්ග වසා තැබීම නොකළ යුතු යැයි ජනාධිපති සිරිසේන නියෝග කළේය. එවිට මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා කියා සිටියේ ජනතාව කළේ ආණ්ඩුවේ ප්‍රතිපත්තිවලට විරෝධය දැක්වීමක් බවය.
පසුගිය සතියේ වීඩියෝ පටය නරඹන විට පෙනී යන්නේ එම තරුණයා සිතුවේ එසේ රැගෙන යන්නේ දේශීය වීඅයිපී කෙනෙකු බවය. එසේ නොවුවද, විරෝධය පළ කිරීමට ඔහුට ඇති අයිතිය එසේම තිබේ. ඔහු නලා ශබ්ද කර විරෝධය පළ කරන ලෙස අන් අයගෙන් ඉල්ලා සිටියා පමණි. ඔහු කිසිවෙකු ප්‍රචණ්ඩත්වයට උසිගැන්වූයේ නැත. පොලීසියේ රාජකාරිවලට ඔහු බාධා නොකළ බව වීඩියෝව නැරඹීමෙන් මනාව පෙනේ. ඔහු “අයුතු ජනරාශියකට” අන් අය පෙළඹ වූවාය යන්න මුසාවකි. තමාට ඇප නියම කළ පසු සිද්ධිය පිළිබඳව ඔහු කනගාටුව පළකිරීම වැදගත් නැත.
සාමකාමීව විරෝධය දැක්වීමට ඇති අයිතිය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සමාජයක වැදගත් ලක්ෂණයකි. එය එකලාව හෝ සාමූහිකව ක්‍රියාත්මක කළ හැක. විරෝධය දැක්වීමට ඇති අයිතිය පිළිනොගන්නේ අධිකාරිවාදී රටවලය. එසේම, සාමකාමීව විරෝධය දක්වන්නන් ආරක්ෂා කිරීමට ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී රජයකට යුතුකමක්ද තිබේ.
විරෝධය දැක්වීමට ඇති අයිතිය පිළිබඳ අප ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය දුන් වැදගත් නඩු තීන්දුවක් ගිය සතියේ සිද්ධියෙන් නැවත ජනතාවගේ අවධානයට ලක්විය. ඒ 1993 වසරේ අමරතුංග එදිරිව සිරිමල් නම් මූලික අයිතිවාසිකම් නඩු තීන්දුවයි. එම නඩුවට විෂය වස්තුව වූ “ජනඝෝෂා” විරෝධයේ ප්‍රධාන සංවිධායක වූයේ වත්මන් අගමැති මහින්ද රාජපක්ෂ වීම ඉතිහාසයේ සරදමකි. ඒ විරෝධයේදී නලාවක් පිමිඹින් ඔහු සහභාගි වන ඡායාරූප සමාජ මාධ්‍යවල සංසරණය වී ඇත.
ජනඝෝෂාව ජනාධිපති ප්‍රේමදාසගේ අධිකාරිවාදී පාලන කාලය තුළ 1992 ජුලි 01 දින ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂය ඇතුළු පක්ෂ ගණනාවක් එක්ව සංවිධානය කළ විරෝධතාවකි. ඉහළ යන ජීවන වියදම, රාජ්‍ය ආයතන පුද්ගලීකරණය සහ ඒ අනුව සිදුවූ රැකියා අහිමිවීම්, නාස්තිකාර දේශපාලන ව්‍යාපෘති සඳහා මහජන මුදල් වියදම් කිරීම, දූෂණය, රටේ ප්‍රශ්න ගැන සාකච්ඡා කිරීමට ඇති ඉඩකඩ සීමා කිරීම, පැහැර ගැනීම් සහ ඝාතන, උතුරු නැගෙනහිර යුද්ධය වැනි කාරණා පිළිබඳ ආණ්ඩුවේ ප්‍රතිපත්ති සහ ක්‍රියාවලට මිනිත්තු 15ක කාලයක් තුළ විරෝධය දැක්වීම එහි අරමුණ විය. මාක් ප්‍රනාන්දු විනිසුරුතුමාගේ නඩු තීන්දුවේ දක්වා තිබූ පරිදි පන්සල් සහ පල්ලිවල ඝණ්ඨාර නාද කිරීම, වාහන නලා ශබ්ද කිරීම, බෙර ගැසීම, වළං පිඟන්වලට ගැසීම සහ වෙනත් එවැනි ඝෝෂාකාරී ක්‍රියා රට පුරා කිරීමෙන් විරෝධය පළ කිරීමට සැලසුම් කර තිබුණි.
පෙත්සම්කාර අමරතුංග හොරණ ප්‍රාදේශීය සභාවේ සාමාජිකයෙක් විය. ජනඝෝෂාවේදී තමා පාවිච්චි කළ බෙරය පොලිස් නිලධාරීන් දෙදෙනෙකු කඩා විනාශ කළ බව ඔහුගේ පැමිණිල්ල විය. බෙරය විනාශ කිරීමට පළමුවන වගඋත්තරකාර පොලිස් නිලධාරියා මෝල්ගහක් යොදා ගත්තේය. පොලිසිය එසේ කටයුතු කළේ ආණ්ඩු විරෝධී සටන් පාඨ කී නිසා බවට මාක් ප්‍රනාන්දු විනිසුරුතුමා සෑහීමකට පත්විය. අපගේ ව්‍යවස්ථාවේ 19(1)(අ) වගන්තියෙන් සහතික කර ඇති භාෂණයේ සහ ප්‍රකාශනයේ නිදහස, කටින් සහ වචනයෙන් පමණක් නොව සටන්පාඨ පුවරු, කළු පටි, කොඩි, බැනර්, යම් පාඨ සඳහන් ඇඳුම් ඇඳීම ආදියෙන්ද ක්‍රියාත්මක කළ හැකි යයි ඔහු ප්‍රකාශ කළේය. ආණ්ඩු, දේශපාලන පක්ෂ, ප්‍රතිපත්ති හෝ සැලසුම් විවේචනය කිරීම ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ජීවන ක්‍රමයට මූලිකය. භාෂණයේ සහ ප්‍රකාශනයේ නිදහස උල්ලංඝනය වන විට සිවිල් සහ දේශපාලන ආයතනවල පදනමේ මූලික අංගයක් වන නිදහස සහ යුක්තිය ද උල්ලංඝනය වන බව එතුමා අවධාරණය කළේය.
හෂ්මන් සහ හරුප් එදිරිව එක්සත් රාජධානිය යනු විරෝධය දැක්වීමේදී ශබ්දය පාවිච්චි කිරීමට අදාළ යුරෝපීය නඩුවකි. එංගලන්තයේ ප්‍රභූන් අතර ජනප්‍රිය “නරි දඩයම”ට විරුද්ධ ඉල්ලු‍ම්කරුවෝ, දඩයම් නලාවක් පාවිච්චි කිරීමෙන් සහ කෑගැසීමෙන් නරි දඩයමක් කඩාකප්පල් කළහ. වසරක් කාලයක් තුළ හොඳ කල්ක්‍රියාවෙන් සිටීමට පවුම් සියයකට ඔවුන්ගේ ඇඟ බැඳීමට මහේස්ත්‍රාත්වරයෙක් නියෝග කළේය. ඉල්ලු‍ම්කරුවන් තමන් අකමැති ක්‍රියාවක් කඩාකප්පල් කළද, ඔවුන්ගේ ක්‍රියා යුරෝපීය මානව හිමිකම් ප්‍රඥප්තියෙන් සහතික කර ඇති මත ප්‍රකාශ කිරීමේ එක ක්‍රමයක් ලෙස යුරෝපීය මානව හිමිකම් අධිකරණය පිළිගත්තේය. ඇඟ බැඳීමෙන් ඔවුන්ගේ ප්‍රකාශනයේ නිදහස උල්ලංඝනය වූ බව අධිකරණය තීන්දු කළේය.
මස්දූර් කිසාන් ශක්ති සන්ගතන් එදිරිව ඉන්දියානු සංගමය නඩුවේ විෂයය වූයේ විරෝධතා සඳහා පාවිච්චි කරන මධ්‍යම දිල්ලියේ සුප්‍රසිද්ධ ජන්තර් මන්තර් ප්‍රදේශයේ විරෝධතා පැවැත්වීමට ඇති අයිතියයි. එම ප්‍රදේශයේ සියලු‍ විරෝධතා, ජනරාශි, ප්‍රසිද්ධ කතා පැවැත්වීම, ශබ්ද විකාශන පාවිච්චි කිරීම ආදිය ජාතික හරිත විනිශ්චය සභාව විසින් තහනම් කරන ලදි. තමන්ට එහා මෙහා යෑමට ඇති අයිතිය සීමා වී ඇති බවත් විරෝධතාවලින් පිටවන ශබ්දයෙන් තමන් පීඩා විඳින බවත් ප්‍රදේශයේ නිවැසියන් පැමිණිලි කර තිබුණි. විරෝධතාකරුවන් ඉවත්කරන ලෙසත් විරෝධතා සඳහා වෙනත් ස්ථානයක් ලබා දෙන ලෙසත් විනිශ්චය සභාව නියෝග කළේය.
විනිශ්චය සභාවේ තීන්දුවට විරුද්ධව අභියාචනයේදී ඉන්දියානු ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය නිරීක්ෂණය කළේ සාමකාමී විරෝධතා සහ පෙළපාලි පැවැත්වීමට ජනතාවට ඇති අයිතිය මූලික අයිතිවාසිකමක් බවය. ප්‍රශ්නය නම් ප්‍රදේශයේ නිවැසියන්ට ඇතිවන කරදරවලින් නිදහස් වීම, විරෝධතාකරුවන්ගේ අයිතියට සාධාරණ සීමා දැමිය හැකි වඩා පුළු‍ල් මහජන අයිතියක්ද යන්නය. විරෝධතා නිසා නිවැසියන්ට බලවත් පීඩා සිදුවුවද, ජන්තර් මන්තර් ප්‍රදේශය විරෝධතා සඳහා බලධාරීන් විසින් බොහෝ කාලයක් ඉඩ දෙන ලද ස්ථානයක් බව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය සඳහන් කළේය. එක් අයිතියකට ප්‍රමුඛත්වය දී තවත් අයිතියක් සම්පූර්ණයෙන් නැති කළ නොහැක. එක් අයිතියක් නැති කිරීම තුලනය කිරීමක් නොවේ. තුලනය කිරීමෙන් එක් කොටසකගේ අයිතිය එක්තරා දුරකට සීමා වී තවත් කොටසකගේ අයිතියද ආරක්ෂා වේ. අදාළ ආයතන සමග සාකච්ඡා කර එම ප්‍රදේශය සීමා සහිත විරෝධතා ප්‍රමාණයක් සඳහා දෙන අතර, නිවැසියන්ට සහ කාර්යාලවලට හිරිහැර නොවන ලෙස විරෝධතා පැවැත්වෙන බව සහතික කිරීමට අවශ්‍ය නිර්ණායක විස්තර සහිතව පිළියෙල කරන ලෙස සික්රි විනිසුරුතුමා නව දිල්ලි පොලිස් කොමසාරිස්වරයාට නියෝග කළේය.
මේ අනුව පෙනී යන්නේ සාමකාමී විරෝධතා පිළිබඳව ඕනෑවට වඩා “ඇඟට ගෙන” පොලිසිය සහ සෙසු බලධාරීන් කටයුතු නොකළ යුතු බවය. සාමකාමී විරෝධතා ඉවසන අතර විරෝධතා දැක්වීමට පුරවැසියන්ට ඇති අයිතිය රාජ්‍යය විසින් සහතික කොට ප්‍රායෝගිකව ආරක්ෂා කළ යුතුය. විරෝධතා නොඉවසන ආණ්ඩුවලට අවසානයේදී සිදුවන දේ පිළිබඳ උදාහරණ නොයෙකුත් ඇත.
අවසාන වශයෙන්, අමරතුංග එදිරිව සිරිමල් නඩුවේදී මාක් ප්‍රනාන්දු විනිසුරුතුමා කළ අනතුරු ඇඟවීමක් මතක් කිරීම වටී: “වෙනස් මතයක් සාමකාමීව ප්‍රකාශ කිරීමට ඇති නීත්‍යනුකූල අයිතිය අද අහිමි කිරීමේ ප්‍රතිඵලය ප්‍රචණ්ඩත්වය පුපුරා ගොස් යම් දිනෙක ඇතිවන විනාශය වනු ඇත.”■

කොවිඩ්-19 අලුත්ම නාඩගම කැකිල්ලේ පර්යේෂණයෙන් හැදූ කරල

විධිමත් ආකාරයේ සායනික පර්යේෂණයක් සිදු නොකර කොවිඩ්-19 ඖෂධයක් යැයි කියමින් කරල් වර්ගයක් අලෙවි කරමින් සිටී. ඒ කරලට ඇතැම් මාධ්‍යවේදීන්ගේත් සහයෝගය ලැබී තිබේ.

‘අපි ප්‍රශ්නයම කතා කරලා හරි යන්නේ නැහැ. ගොඩ එන මාර්ගයක් හොයා ගන්නටත් අවශ්‍යයි. මේ අතරේ විස්මිත නිමැවුමක් හොයා ගන්නවා. ඒක හොයා ගන්නේ කරාපිටිය ශික්ෂණ රෝහලේ වෛද්‍ය කණ්ඩායමක්.’
එසේ කීවේ අන්තර්ජාලයෙන් විවිධාකාර චෝදනාලාභීන්ට, මිථ්‍යාව සහ බොරුව වපුරුවන්නන්ට අවස්ථා කිහිපයකදීම සම්මුඛ සාකච්ඡාවලින් ප්‍රචාරය දුන් චමුදිත සමරවික්‍රමය. ඔහු මේ කතාව කීවේ මෙගා ප්‍රයිමල් ඉන්ටේක් නමින් කොරෝනා වසංගතයට ඖෂධයක් ලෙස අලෙවි කරන කරල් වර්ගයක් ගැන සිදු කළ සම්මුඛ සාකච්ඡාවකදීය. මෙගා ප්‍රයිමල් ඉන්ටේක් නමින් එම කරල් වර්ගය බෝතල් ලෙස අලෙවි කරනු ලබයි. එකක මිල 3750කි.
කොවිඩ්-19 වසංගතයෙන් ගොඩ එන මාර්ගයක් හොයන්නට චමුදිත සමරවික්‍රම ඕනෑ නැත. මේ වන විටත් ලෝකයේ ඉහළම පහසුකම් සහ ප්‍රාග්ධනය සහිත ආයතන ගණනාවක්, ලොව ප්‍රමුඛ පෙළ විද්‍යාඥයන් සමඟ එක්ව ගොඩ එන මාර්ගය සොයා ගෙන හමාරය. මේ තරම් ඉහළ මිලට ව්‍යාජ ඖෂධ අලෙවි කිරීමෙන් ගොඩ එන්නේ ආසාදිතයන් නොවේ. ව්‍යාපාරිකයන්ය.
වසංගතයට විසඳුම අපේ රටෙන් එන්න ඕනෑ බව හිතෙන තරමට හීනමානය නම්, ගෝලීය වශයෙන් සිදු කළ විද්‍යාත්මක කාර්යභාරයට අපේ රටේ විද්‍යාඥයන්ද දායක වී ඇති බව සිහිපත් කරගත යුතුය. උදාහරණයක් ලෙස වෛරසය වෙන් කර ගැනීමේදීත්, කොරෝනා පවුලේ වෛරස වර්ග පිළිබඳ අධ්‍යයනය කිරීමේදීත් ලොව ප්‍රමුඛ පෙළ කාර්යභාරයක් කළ විද්‍යාඥයෙකු ලෙස අපේ ලාංකිකයෙකු වන මහාචාර්ය මලික් පීරිස් හැඳින්විය හැක. ව්‍යාජ ඖෂධ ප්‍රවර්ධනය කරන සෑම අවස්ථාවකදීම මාධ්‍ය සිදු කරන්නේ, කොවිඩ්-19 සඳහා සැබෑ විසඳුම වන එන්නත ලබාදෙමින් වසංගතය පරාජය කිරීම පස්සට යැවීමකි.
කෙසේ වෙතත්, අපේ රටේ අයට එන්නත මදිය. අපේ රටෙනුත් විසඳුමක් ගෙනාවායැයි කියන්නම ඕනෑය. ධම්මික පැණිය සායනික පරීක්ෂණයෙන් අසමත් වූ පසු අලුත් නාඩගමක් එළියට පැමිණ ඇත.
මේ ඖෂධය හොයා ගත් බව කියමින් මාධ්‍ය ඉදිරියට ආවේ කරාපිටිය රෝහලේ වෛද්‍ය සම්පත් ගුණවර්ධනය. ‘මේක විද්‍යාත්මක පදනමක් මුල් කරගෙන තමයි කළේ.’ යනුවෙන් චමුදිත සමරවික්‍රමගේ සාකච්ඡාවේදී ඒ වෛද්‍යවරයා කියා තිබුණි.
මෙය විද්‍යාඥ කණ්ඩායමක් සිදු කළ එකක් බව ඔවුන් කීවත්, එය පවුලේ ව්‍යාපාරයක් බඳුය. එහි නම් සඳහන් වූ ආචාර්ය නන්ද ගුණවර්ධන මේ වෛද්‍යවරයාගේ සහෝදරයාය. කාන්තිකා විජේසේකර යනු වෛද්‍ය සම්පත් ගුණවර්ධනගේ බිරිඳය.
මේ කියන කරලෙහි අඩංගු වන්නේ ඉඟුරු, සුදුලූණු, කොත්තමල්ලි, මදුරුතලා, වදකහ ආදි ශාක වර්ග කිහිපයකි. එමෙන්ම එය ප්‍රවර්ධනය කරන්නේත්, අලෙවි කරන්නේත් ඖෂධයක් ලෙස නොව ආහාර අතිරේකයක් ලෙස හඟවමිනි. එමෙන්ම ධම්මික වෙද මහතා වගේ තමන්ගේ එක ‘සීයට සීයක් සාර්ථකයි, එක්වරක් බීවොත් ජීවිතේට වැළඳෙන්නේ නෑ’ වැනි ව්‍යාජ පොරොන්දු නොදී ඉන්නට තරම් මෙගා ප්‍රයිමල් විකුණන උදවිය සූරය. ඒ වෙනුවට මෙය පානය කරන ආසාදිතයන් මිය යන්නේ නැති බව ඔවුන් ප්‍රවර්ධනය කරන කතාවය. එහෙත් ඒ බව ඔවුන් විද්‍යාත්මකව සහතික කර නැති අතර, ව්‍යාජ ප්‍රචාරණ උපක්‍රමයකි.
මේ බෙහෙත ශරීරය තුළ කරන්නේ කුමක්දැයි විමසද්දී වෛද්‍ය සම්පත් ගුණවර්ධන කියා තිබුණේ පෙණහළුවල තිබෙන සෛල වර්ග අතරින් ඇල්වියර් ටයිප් 2 නම් සෛල වර්ගයට කොවිඩ්-19 වෛරසය පහර දෙන බවත් මේ ඖෂධයෙන් එය වළක්වන බවත්ය.
ඇල්වියලර් ටයිප් 2 වර්ගයේ සෛලවලට කොව්ඩ්-19 වෛරසය ඉලක්ක කරන බව සැබෑවකි. ඒ බව ලොව පුරා පර්යේෂකයන් කියා ඇති අතර අන්තර්ජාලයේ සෙවුමකින් වුව සොයා ගත හැක.
පෙණහළුවල සෛල වර්ග නම් කිරීමෙන් මේ බෙහෙතට ධම්මික වෙද මහතාට වඩා විද්‍යාත්මක බවක් ආරෝපණය කරන්නට ඔවුන් සමත්ව ඇත. එහෙත් සෛල වර්ගවල නම් කී පළියට බෙහෙත විද්‍යාත්මක වන්නේ නැත. ඒ සෛල ආරක්ෂා කරන්නට ආරක්ෂා කරන්නට බෙහෙත ක්‍රියාත්මක වෙන්නේ කෙලෙසද, වෛරසය දුර්වල කරන්නට කරල සමත් වන්නේ කෙසේද යන්න ඔහු පැහැදිලි කරන්නේ නැත.
මේ කරලට පාවිච්චි කර ඇත්තේ කැකිල්ලේ වර්ගයේ පර්යේෂණ ක්‍රමයකි. ඔවුන් කරල කී දෙනෙකුට ලබා දුන්නාද කියා සංඛ්‍යාලේඛන පවත්වාගෙන ගොස් නැත. සායනික පර්යේෂණවලට යොමු කර නැත.
‘ක්ලිනිකල් ට්‍රයල් එකක් කරන්න අපට බැරි වුණා. අපි බය වුණා. වට්ටෝරුව ගත්තොත් කියලා.’ යනුවෙන් චමුදිතගේ සම්මුඛ සාකච්ඡාවේදී කියා ඇත. ‘ආහාරයක් විදියට ආහාර අතිරේකයක් ලෙස ආහාර පනත යටතේ ලියාපදිංචි කළා.’ යනුවෙන් වෛද්‍ය සම්පත් ගුණවර්ධන කියද්දී කට ඇරගෙන අසා සිටි චමුදිත හිස සලමින් පිළිතුරු දුන්නේ ‘මට තේරෙනවා’ යනුවෙනි. එනම් ඖෂධය සායනික පරීක්ෂාවට ලක් නොකිරීම හිස සලා අනුමත කිරීමෙනි. ඒ ඔවුන්ගේ මාධ්‍ය කලාවේ හැටිය.
ක්ලිනිකල් ට්‍රයල් හෙවත් සායනික පරීක්ෂාව මඟ හැරියාට පසු එය බෙහෙතක් බව කියන්නේ කෙලෙසද? ඇත්තටම සායනික පරීක්ෂාවක් කරන විට වට්ටෝරු පිට යනවාද? නිපදවූ ක්‍රමය රැක ගනිමින් ආරක්ෂිතව සායනික පරීක්ෂා කළ නොහැකිද? ඖෂධයක මුල් නිෂ්පාදකයාගේ අයිතිය රකින්නට ලෝකයේ ක්‍රම නැතිද? දැන් ලෝකයේ ඖෂධ වර්ග දහස් ගණනක් නිපද වූ සමාගම්, එන්නත් නිපද වූ උදවිය තමන්ගේ වට්ටෝරුව පිටට යනු ඇතැයි බියෙන් සායනික පරීක්ෂාවන් මඟහැරියාද? එසේ මඟ හැරීම කළ හැකිද? යන ප්‍රශ්න චමුදිත සමරවික්‍රම විමසුවේ නැත. මේ බෙහෙතේ ඇත්ත නැත්ත විමසීමට ඇති එකම ක්‍රමය මඟහැරීම ගැන ඔහුට කිසිම හරස් ප්‍රශ්නයක් නැත.
අපි කැකිල්ලේ පර්යේෂණ ක්‍රමවේදයට අවධානය යොමු කරමු. ‘මේ රැල්ලට කලින් 1000කට පමණ දුන්නා. පවුලේ අය මුලින් ගත්තා. ඊට පස්සේ යාළුවන්. ඊට පස්සේ දන්න අය ඉල්ලා ගත්තා. රෝගීන්ට ගෙනිච්චා. දුන්න ප්‍රතිචාර විශාල ප්‍රමාණයක් තියෙනවා. මේ රැල්ල එනකොට හොයාගෙන ආවා. 2500ක් විතර. ඊටත් වැඩියි මං හිතන්නේ. විශාල ප්‍රමාණයක් අරගෙන තියෙනවා.’ යැයි වෛද්‍ය ගුණවර්ධන කීය.
‘ඊටත් වැඩියි මං හිතන්නේ’ යනුවෙන් ඔහු කී ප්‍රකාශය අනුව කරල ලබාගත් පිරිසගේ සංඛ්‍යාලේඛන පවා ඔහු සතුව නැත. ඇත්තේ අනුමානයක් පමණි. ඒ මොන ලෝකේ පර්යේෂණ ක්‍රමයක්ද?
මේ කරලේ ගුණාත්මකභාවය ගැන ඔහුට ඇති සහතිකය වන්නේ කරල ගත් අය ‘හොඳ ප්‍රතිචාර’ දුන් බවය. ‘කරල නිසා තමයි තමන් ජීවත් වන්නේ’ යනුවෙන් එය ලබාගත් අය කී බවය. මෙය කැකිල්ලේ පර්යේෂණ ක්‍රමයක් වන්නේ ඒ නිසාය. මේ කරලට මාධ්‍ය ආවරණය දුන්නේ චමුදිත සමරවික්‍රම පමණක් නොවේ. ලංකා සී නිව්ස් වැනි වෙබ් අඩවි පමණක් නොවේ. ඩේලි ෆයිනෑන්ෂල් ටයිම්ස් (ඩෙලි එෆ්ටී) වැනි මාධ්‍ය ආයතන පවා මාර්තු 27 වැනිදා පැවති මෙම පෙත්ත එළිදැක්වීමේ අවස්ථාවට මාධ්‍ය ආවරණය ලබා දී තිබුණි.
‘ලංකාවේ ඉතිහාසයේ නෙවෙයි, ලෝක ඉතිහාසයේ විප්ලවයක් බවට පත් වෙයි.’ චමුදිත සමරවික්‍රමගේ සහතිකය නම් මේ ව්‍යාපාරයට ලැබී තිබුණි. එහෙත් තර්ක බුද්ධියක් ඇති අපේ රටේ පුරවැසියන්ගේ සහතිකය ලැබිය යුතුදැයි කල්පනා කර බලන්නම ඕනෑය.■

‘ධම්මික පැණිය වගේ වැඩක්’

  • කරාපිටිය රෝහලේ වැඩබලන අධ්‍යක්ෂ
    වෛද්‍ය ප්‍රියන්ත ජීවරත්න

කොවිඩ්-19 ඖෂධයක් නිෂ්පාදනය කළ බව කියමින් කරාපිටිය රෝහලේ නම පාවිච්චි කිරීම පිළිබඳ අපි කරාපිටිය රෝහලේ වැඩබලන අධ්‍යක්ෂ වෛද්‍ය ප්‍රියන්ත ජීවරත්නගෙන් විමසුවෙමු. ඔහු ප්‍රකාශ කළේ මේ පිළිබඳ සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශයට පැමිණිලි කර තිබෙන බවත්, කරාපිටිය රෝහලෙන් මෙවැන්නක් ප්‍රවර්ධනය නොකරන බවත්ය.
රෝහල් අධ්‍යක්ෂවරයා වැඩිදුරටත් මෙසේ කීය. ‘අපි දැනුවත්ව නෙවෙයි කරාපිටියේ නම පාවිච්චි කරලා තියෙන්නේ. අපට දැනුම් දීලාත් නෑ. කරාපිටිය රෝහලේ ඔය කියන නම තියෙන වෛද්‍යවරයෙක් ඉන්නවා තමයි. එහෙත් ඔහු අපට ඔය වගේ ඖෂධයක් ගැන දැනුම් දීලා නෑ. ඒ නිසා මේක අර ධම්මික පැණිය වගේ වැඩක් කියලා තමයි මට පෙනෙන්නේ. කොවිඩ්-19 රෝගීන්ට මේක දීලා බැලුවා නම් යම් කිසි ආයතනයක් හරහා තමයි දෙන්න ඕනෑ. ඒවා වාර්තාගත වෙන්න ඕනෑ. පර්යේෂණයට කලින් ආචාරධර්ම කමිටු අනුමැතියක් ලැබෙන්න ඕනෑ. විධිමත් නිරීක්ෂණයට ලක් වෙන්න ඕනෑ. එහෙම නැති නම් ඕනෑ කෙනෙකුට පෙති හදලා විකුණන්න පුළුවන්. අයියා හැදුවා, මල්ලි හැදුවා කියලා ඔබට වුණත් පෙත්තක් හදලා විකුණන්න පුළුවන්. කොහොම නමුත් මා විශ්වාස කරනවා මේවාට අනවශ්‍ය ප්‍රචාරයක් දෙන්න ඕනෑ නැති බව.’■

 

මාධ්‍යවේදී සජීවගේ හෙළිදරව්ව

ගාල්ල ප්‍රාදේශීය මාධ්‍යවේදියෙකු වන සජීව විජේවීර ‘රට’ වෙබ් අඩවිය වෙනුවෙන් වෛද්‍ය උදාර සම්පත් ගුණවර්ධන හමු වී මෙම බෙහෙත පිළිබඳ කරුණු විමසා තිබුණි. එම සාකච්ඡාවෙන් පසු සජීව විජේවීර ලියා තිබුණු කරුණු කිහිපයක් මෙසේය.
මෙම වෛද්‍යවරයා ඖෂධ නිෂ්පාදනය පිළිබඳ කිසිදු පුහුණුවක් ලබා නැත. ඔහු පවසන්නේ ආචාර්ය උපාධියක් සහිත තම සොහොයුරා මේ සම්බන්ධයෙන් තමන්ට සම්පූර්ණ සහයෝගය දක්වන බව වුව ද අවම වශයෙන් එම සොහොයුරාගේ දුරකථන අංකය හෝ ලබාදුන්නේ නැත. මෙම පර්යේෂණය සඳහා උදව් කළා යැයි පවසන මහමෝදර ශික්ෂණ රෝහලේ වෛද්‍යවරියක ලෙස සිටින තම බිරිඳ අප හා සම්බන්ධ කිරීමට මෙම වෛද්‍යවරයා කැමති වූයේ නැත.
ඔහු කියා සිටියේ ශාක වර්ග ගැන තොරතුරු සොයාගැනීමේ දී පමණක් තම බිරිඳ ඔහුට සහයෝගය දැක්වූ බවයි. එබැවින් මේ සම්බන්ධයෙන් ඇය සම්බන්ධ කරගැනීම අනවශ්‍ය බව ඔහු කියා සිටියේය. අප ඔහුගේ සහෝදරයා වෙනත් මාර්ගයකින් සම්බන්ධ කරගෙන ඇමතුම් ගත්ත ද ඔහු ඊට ප්‍රතිචාර දක්වන්නේ නැත. ඔහුට කෙටි පණිවිඩයක් යවා ඇමතීමට අවශ්‍ය කරුණ ගැන විමසූ විට තමන් රෝහලේ සිටන බව දන්වා පණිවිඩයක් එවා තිබිණි. මෙම නිෂ්පාදනය සඳහා ඔහුගේ දායකත්වයක් ඇත්දැයි විමසූ විට ඊට කිසිදු ප්‍රතිචාරයක් මේ දක්වා එවා තිබුණේ නැත.
රුහුණ විශ්වවිද්‍යාලයේ වෛද්‍ය පීඨයෙන් වෛද්‍ය විද්‍යාව පිළිබඳ මූලික උපාධිය ලැබීමෙන් පසු තමන් වැඩිදුර අධ්‍යාපනය ලැබූ විශ්වවිද්‍යාල, අධ්‍යාපන ආයතන හෝ පර්යේෂණ සිදුකළ විශ්වවිද්‍යාල, රසායනාගාර හෝ වෙනත් අධ්‍යයන ආයතන හෝ පෙන්වාදීමට ඔහුට හැකිවූයේ නැත. ආචාර්ය උපාධියක් හෝ ඇති බව නොකී මෙම වෛද්‍යවරයා තමන්ට මේ පර්යේෂණ සඳහා උපකාරකළා යැයි කියන අපට සම්බන්ධ කර නොදෙන සොහොයුරාගේ නම හැර වෙනත් කිසිම විශේෂඥයකු හෝ පර්යේෂණ සහායකයකු ගැන හෝ කීමට සමත්වූයේ නැත.
මෙම ඖෂධය සඳහා පර්යේෂණ කළ ස්ථානයක් හෝ නොකියන උදාර සම්පත් ගුණවර්ධන නමැති වෛද්‍යවරයා තමන් පර්යේෂණ සිදුකළේ කොරෝනා වයිරසයෙන් සිරුරේ රසායනික ද්‍රව්‍ය වෙනස්වන ආකාරය පිළිබඳ විදේශ රටවල පර්යේෂකයන් විසින් ලියා ඇති පර්යේෂණ වාර්තා කියවීමෙන් ඊට එරෙහිව ක්‍රියාත්මක විය හැකි ශාක සාර හඳුනාගැනීමෙන් බව කීවේය.
ඔහු සතුව ඇතැයි කියන පර්යේෂණ වාර්තා කිසිවක් ඔහු පෙන්නුවේ නැත. කොරෝනා වයිරසය සිරුරට ඇතුළු වූ පසු සිරුරේ සිදුවන වෙනස් කම් කිහිපයක් වෛද්‍යවරයා අපට පැවසුව ද ඒවා සාමාන්‍ය දැනීමක් ඇති මා හට වුව ද තේරුම්ගත හැකි කරුණු කිහිපයක් පමණි.
ඔහු ශාක සාර යොදාගත්තේ කවර නම් වූ රසායනිකයකට එරෙහිව ද යන්නත් ඊට එරෙහිව ඔහුගේ නිෂ්පාදනයේ ක්‍රියාත්මක වන රසායනික ද්‍රව්‍ය කවරේද කීමට හෝ ඔහු සමත්වූයේ නැත. ඔහු යොදා ගන්නා ශාක වර්ග ලෙස සුදුළූණු, ආඩතෝඩා, කොත්තමල්ලි, වද කහ, මදුරුතලා, ඉඟුරු නම් කළ ද ඔහුට ඒවායේ උද්භිද විද්‍යාත්මක නම් හෝ මතක නැත. ිමේ ශාක වර්ග 06 සමඟ මාස හයක් පර්යේෂණ කළ බව ඔහු පවසයි.
පර්යේෂණ කළ ආයතනයක් හෝ තැනක් කීමට ඔහු අසමත්ය. මෙම ශාක වර්ග 06ට අමතරව පර්යේෂණ කළ වෙනත් ශාක වර්ග කවරේද ඒ කොපමණ විශේෂ ප්‍රමාණයක් ද යන්න විමසූ විට ද ඔහු එම ප්‍රශ්නය මඟ හැරියේ මේ ශාක වර්ග සුදුසු බව තේරුම් ගත්තා යැයි කියමිනි. ඔහු විසින් වරෙක ඖෂධයක් ලෙසත් තවත් අවස්ථාවක ආහාර අතිරේකයත් ලෙසත් හඳුන්වන මේ නිෂ්පාදනය සඳහා අනුමැතිය ඇති බව ඔහු කීව ද අප අනුමැතිය ගත යුතු ඒ ඒ ආයතන නම් කරමින් අනුමැතිය ගත්තේ දැයි ඇසූ විට තමන් එම කිසිදු ආයතනයකින් අනුමැතිය ගෙන නැතැයි උදාර සම්පත් ගුණවර්ධන වෛද්‍යවරයා නිහතමානීව පිළිගත්තේය. ඔහු කියා සිටියේ බියුරෝ වෙරිටාස් නම් ජාත්‍යන්තර ආයතනයකින් තමන් මෙය ආහාර අතිරේකයක් බවට අනුමැතිය ලබාගත් බවයි. ඒ සහතිකය දැන් පෙන්වන්න යැයි කී විට එය තම ජංගම දුරකථනයේ නොමැති බවත් වාහනයේ තිබෙන බවත් ඔහු කීවේය. නමුත් එය පෙන්වන්න යැයි ඔහුට තුන්වරක් සිහිපත් කළ ද ඔහු එවැන්නක් පෙන්වූයේ නැත.
මා වෙතින් ඉවත්ව යාමෙන් පසු ඔහු කියා සිටියේ නිවසට ගිය වහාම එම අනුමැතිය ඇති සහතිකය මා වෙත එවන බවයි. නමුත් මේ ලියන මොහොත වනවිට ඔහු හමුවී පැය 12කට වැඩි කාලයක් ගතව ඇතත් ඔහු මා වෙත එවැනි අනුමත ලිපියක් එවා නැත. උදාර සම්පත් ගුණවර්ධන චමුදිත සමරවික්‍රම සමඟ පැවැත්වූ යූ ටියුබ් සාකච්ඡාවේ දී පවසන්නේ තමන්ට අයිඑස්ඕ 22000 තත්ත්ව සහතිකය තිබෙන බවයි. එමෙන්ම මේ නිෂ්පාදනයේ කැඩ්මියම් හෝ රසදිය වැනි බැර ලෝහ නොමැති බවට බියුරෝ වෙරිටාස් ආයතනය සහතික කර ඇති බවත් ඔහු කීවේය.
මේ කරුණු පරීක්ෂා කිරීම සඳහා ශ්‍රී ලංකා ප්‍රමිති ආයතනයට කතා කළ විට එම ආයතනය පැවසුවේ එවැනි නිෂ්පාදනයකට කිසිදු අයිඑස්ඕ සහතිකයක් ලබා දී නැති බවයි. නමුත් ඊමරු්ම ඪැරසඒි නම් ආයතනය ද තත්ත්ව සහතික ලබාදෙන බව කීවේය.
බියුරෝ වෙරිටාස් ආයතනයේ වෙළඳ අංශයේ මනේෂ් කෙවින් හට කතා කළ විට ඔහු කීවේ මෙම වෛද්‍යවරයාගේ නිෂ්පාදනය සඳහා කිසිදු අයිඑස්ඕ සහතිකයක් නිකුත් කර නැති බවයි. එමෙන්ම ඖෂධ හෝ ආහාර අතිරේක සඳහා තම ආයතනයට එවැනි සහතික ලබාදීමට බලයක් නොමැති බවත් ඔහු කීවේය. එම සහතිකය ලබාදිය යුත්තේ ශ්‍රී ලංකා ඖෂධ නියාමන අධිකාරියෙන් බව ද ප්‍රමිති ආයතනය හා බියුරෝ වෙරිටාස් ආයතයන පැවසූ අතර ශ්‍රී ලංකා ඖෂධ නියාමන අධිකාරියෙන් තමන් කිසිදු අනුමැතියක් ගෙන නැතැයි වෛද්‍යවරයාම අප සමග කීවේය.
ආහාර හෝ ඖෂධ නිෂ්පාදනයක් සඳහා තත්ත්වය සහතිකයක් ලබාගැනීමටනම් එම නිෂ්පාදනය සඳහා අමුද්‍රව්‍ය ලබාගන්නා ස්ථානවල සිට නිෂ්පාදනය කර අවසන්වන තුරු ක්‍රියාවලියේ ම ගුණාත්මකභාවය හා එම තාක්ෂණය පිළිබඳ පරීක්ෂණ වාර්තා රැසක් ගත යුතුය. උදාර සම්පත් ගුණවර්ධන එම අමුද්‍රව්‍ය ගන්නා ආකාරය හෝ සපයාගත හැකි ප්‍රදේශ ගැන හෝ කියන්නට දන්නේ නැත.■

රටත්, ජනතාවත් මෙතරම් අනතුරක දැම්මේ ඇයි?

0

බදාදා සවස, අපගේ ජංගම දූරකථනයට ඇමතුමක් ලැබිණි. ‘අර කරාපිටියේ දොස්තර මහත්තයාගේ බේත විකුණන්න තියෙනවා ද ඔබ ළඟ?’ අනෙක් පසින් ප්‍රශ්නයක් නැගිණ. ‘මොන බේත ද?’ අපි විමසීමු. ‘අර කොරෝනා හොඳ කරන්න, කරාපිටියේ දොස්තර මහත්තයා හදපු බෙහෙත.’

කිසියම් ප්‍රමාද දෝෂයක් සිදු වී ඇති බව තේරුණෙන්, අප ළඟ එවැනි බෙහෙතක් නැති බවත්, දූරකථන අංකය වැරදි විය හැකි බවත් පවසා ඇමතුම විසන්ධි කළෙමු.

ඊළඟ මිනිත්තුවේ දී, අපට පැහැදිලි වුණේ, තවත් ජාවාරමක් ඇරඹී තිබෙන බව ය.

නිවෙසේ කවුළුවලින් පවා එබිකම් කරන කෝවිඩ් වසංගතයෙන් බේරෙන්නට මිනිසුන්ට අවශ්‍ය ය. එහෙත්, මහජනතාවට ප්‍රතිශක්තිකරණ එන්නත් ලබාදීමේ විධිමත් වැඩපිළිවෙළක් ආණ්ඩුවට නැත. මිනිසුන්ට සිදු වී තිබෙන්නේ, කොහෙන් හෝ කොරෝනාවලින් බේරීමට පිහිටක් යදින්නට ය. ඒ ඇසිල්ලේ, විවිධ ජාවාරම්කාරයෝ වීදි බැස ඇත්තාහ. මේ මිනිසුන්ගේ අසරණකමත්, ආණ්ඩුවේ අසමත්කමත්, මේ ජාවාරම්කාරයන්ට කප්රුක බවට දැන් පත් වී තිබේ.

මේ අවබෝධයෙන් ටික වේලාවකට පසුව, වැරදීමකින් අපට කතා කළ අයට නැවත ඇමතුමක් ගත්තෙමු. ‘අර ඔබතුමා මීට ඉස්සෙල්ලා වැරදීමකින් කෝල්එක ගත්තේ මට. මමත් උනන්දුයි ඒ බේත ගන්න. ඔබතුමාට හොයා ගන්න පුළුවන් වුණා ද හරි තැන?’ අපි විමසීමු. ‘ඔව්. මම එක අංකයක් වරද්දාගෙනයි ඔබට කතා කරලා තියෙන්නේ. හරි අංකෙට පස්සෙ කතා කළා. තලවතුගොඩ පැත්තේ තැනක්. ඒත් බේත් දැන් ඉවරයිලු. තව දවස් දෙකකින් විතර තොග එනවාලු. එක්කෙනකුගෙ ඩෝස් එක තුන්දාහක් විතර කිව්වා.’ ස්ථානයේ දූරකථන අංකය හා විස්තර පත්‍රිකාවක් ද එවන්නට ඔහු පොරොන්දු විය.

මේ ද ධම්මික පැණිය, සුදර්ශන පැණිය වැනි ම වූ මහා ප්‍රෝඩාවකි.

කිසි ම පිළිගත් ක්‍රමවේදයක් නැති ව, කිසි ම සායනික පරීක්‍ෂණයක් නැතිව, කිසි ම ඖෂධ නියාමන අධිකාරියක අධීක්‍ෂණයට ලක් නොවී, කිසි ම විද්වත් පරීක්‍ෂාවකට භාජනය නොවී, කිසි ම බලය ලත් ලියාපදිංචි ආයතනයක ලියාපදිංචි නොවී කරාපිටිය ශික්‍ෂණ රෝහලේ වෛද්‍යවරයකු ඇතුළු පිරිසක් නිදහසේ තවත් මහා ප්‍රෝඩාවක් කර ගෙන යති. ඒ වෙනුවෙන් රටේ කීර්තිමත් රෝහලක නම ආවරණයක් ලෙස යොදා ගනිති. ඒ ගැන සමහර මාධ්‍යවේදීන් කළ සොයා බැලීම්වලදී හෙළි වී ඇත්තේ, පසුගිය කාලයේ පොහොට්ටු වේදිකාවේ බැබළුණු ඇතැම් නිළියන් ද මේ ජාවාරමේ ‘වෙළඳ ප්‍රචාරණය’ ක්‍රියාත්මක කරන්නට යහමින් හවුල් බව ය. ඒ මදිවාට, ඕනෑ ම ප්‍රෝඩාකාරයකුගෙන් මුදල් අය කර තමන්ගේ යූටියුබ් නාලිකා හරහා ප්‍රචාරය ලබා දෙන, මේ පල්වල ඉහගෙන කන ඇතැම් මාධ්‍යකාරයෝ ද මේ ප්‍රෝඩාවට ප්‍රචාරණය සපයමින් සිටිති. සති අන්ත පුවත්පත් ද පිටු බාගයේ ලිපි පළ කරමින්, මේ ජාවාරම්කාරයන්ගේ ජාවාරමට උඩ ගෙඩි දෙයි.

ධම්මික පැණිය ගැන කතුවැකිය තීරුවේ මීට පෙර ලියූ අයුරින් ම අපි මේ කොරෝනා සුව කරන කරල් ගැන ද ලියමු. ‘මේ ද මහා ප්‍රෝඩාවකි. වංචාවකි.’

මේ කතා කරන්නේ ප්ලාස්ටික් සෙල්ලම් බඩුවක් ගැන නොවේ. කොවිඩ් වසංගතයෙන් බේරීමට හැකි වනු ඇතැ’යි කියන විශ්වාසයෙන් මහජනතාව තම ශරීරය තුළට ඇතුළු කර ගන්නා ඖෂධයක් වැනි දෙයක් ගැන ය. මේ ප්‍රෝඩාකාරයෝ, වරෙක ඊට ඖෂධයක් යැයි කියති. ඒ ගැන ප්‍රශ්න කරන විට, එය ආහාර අතිරේකයක් යැයි කියති. ඒ කුමන වේශයකින් ආවත්, පොදු ගුණාකාරය නම්, මිනිසුන් එය සිරුරට ඇතුළත් කර ගන්නා බවයි.

එසේ ඇතුළත් කර ගන්නා ඊනියා ඖෂධය හෝ, ආහාර අතිරේකය නිසා කොරෝනා රෝගයෙන් ඇති වන සංකුලතා සමනය වීමක් සිදු වන්නේ දැයි කිසි ම සායනික පරීක්‍ෂණයක් පවත්වා නැති බව කෙසේ වුවත්, මේ ඖෂධය හෝ ආහාර අතිරේකය හෝ නිසා මිනිස් ශරීරයට වෙනත් ලෙඩ රෝග වැළඳෙන්නේ දැයි සොයා බලා වත් නැත. කිසි ම ආණ්ඩුවේ ආයතනයක් මේ ප්‍රෝඩාකාරයන්ගේ නිෂ්පාදනය ගැන විමර්ශනයක් ද කර නැත.

ඒ අල්ල පනල්ලේ, සමාජ මාධ්‍යවලින් මෙන් ම, ඉහත කී පුවත්පත්වලින් මෙන් ම, කටින් කට යන ප්‍රචාරයෙන් ද තොරතුරු ලබා ගන්නා මහජනතාව, දන්නා තැන්වලින්, දන්නා අයගෙන් මුදල් දී එය ගෙන පානය කරති. මෙය සිදු වන්නේ මහජනතාවගේ අනුවණකම නිසා යැයි ආණ්ඩුවේ ඇමතිවරුන් මෙන් තීන්දු කර අත පිස දා ගන්නට හැකියාවක් නැත. කවර මොහොතක හෝ කොවිඩ් විෂබීජය තමන්ගේ දොරට තට්ටු කරාවි යැයි මිනිස්සු බියෙන් පසුවෙති. ඊට අවශ්‍ය ප්‍රතිශක්තිකරණය සඳහා එන්නත් ලබා ගැනීමට කිසි ම ක්‍රමයක් සාමාන්‍ය මිනිසුන්ට නැත. සෞඛ්‍ය අංශ ඇතුළු අත්‍යවශ්‍ය සේවා, වැඩිහිටි ජනගහනය වැනි විශේෂිත කුලකවලට සීමා සහිත ලෙස එන්නත් ලැබී ඇති නමුත්, එදිනෙදා බස්රියේ, කෝච්චියේ වැඩට යන එන, නිෂ්පාදනයේ හා සේවාවල යෙදී සිටින කෝටි සංඛ්‍යාත රටේ වැඩ කරන ජනතාවට එන්නත් නැත. එනයින් ම ප්‍රතිශක්තිකරණය ද නැත. එහි ප්‍රතිඵලය වන්නේ ඕනෑ ම ප්‍රෝඩාකාරයකු පසුපස පිහිටක් පතා යන තරමට සමාජය අසරණ වීමයි.

මෙවැනි රටකත් ආණ්ඩුවක් කියා දෙයක් තිබේ.■

සැලසුම් කිරීමට අසමත් වීම යනු අසමත් වීමට සැලසුම් කිරීමකි

“අපිට රජයක් කියලා එකක් නැහැ. හුස්ම ගන්න තියෙන වායුව අපිට නැති වීගෙන යනවා. අපි ඉන්නේ පණඅදිමින්. ඕනෑ කරන සම්පත් අපිට ලැබිලත්, ඒවා අදාළ තැන්වලට යොමු කරලා කළමනාකරණය කරන යාන්ත්‍රයක් අපිට නැහැ… කරුණාකරලා, වදයක් නොවී පැත්තකට වෙන්න. අඩුගාන් මේ මොහොතේදීවත් මම බැගෑපත්ව ඔබෙන් ඉල්ලනවා, මෙතනින් ඉවත් වෙන්න!”

අරුන්දතී රෝයි
ලෝ ප්‍රකට ඉන්දියානු සාහිත්‍යධරියක සහ සමාජ ක්‍රියාකාරිනියක එම ඉල්ලීම කරන්නේ ඉන්දීය අගමැති නරේන්ද්‍ර මෝදිගෙනි.

රටක සාමාන්‍ය තත්වයන් යටතේ, මහජනතාව යනු ද්වීතීය සාධකයකි. ඡන්ද කාලයේදී ප්‍රමුඛත්වයට පත්වන මහජනතාව, ඉන්පසු තිරයෙන් පසුපසට යති. තවත් විදිහකින් කිවහොත්, එදිනෙදා පරිපාලනය පාලකයන්ට බාර කරති. ඊළඟට මහජනතාවට ඉතිරි වන්නේ පාලනයේ දුර්වලකම් ගැන සහ අසාර්ථකකම් ගැන කන්කෙඳිරිගාමින් සිටීමටයි. ඒ, සාමාන්‍ය තත්වයයි. එහෙත් පාලකයන් දිනපතා දුර්වල වන විට සහ දිනපතා අසාර්ථක වන විට, ඒ සාමාන්‍ය තත්වය වෙනස් වී, විශේෂ තත්වයක් උදා වෙයි. මේ අදියරේදී පාලකයාට නැවතත් මහජනතාව අවශ්‍ය කෙරේ. ඒ, වගවීමේ යාන්ත්‍රණය තුළට ජනතාව ඇතුළත් කරගැනීමටයි. කුමක් සඳහාද? පාලකයාගේ අසාර්ථකත්වය පැටවීමේ බිල්ල වශයෙන් පාවිච්චියට ගැනීමට ය. ‘ජයග්‍රහණය රජුගේ ය. පරාජය ජනතාවගේ ය’ යන න්‍යාය එහිදී ක්‍රියාත්මක වෙයි.

කෝවිඩ් වසංගතයේ මුල් අදියරේදී පාලකයා රට වැසුවේය. එසේ කෙළේ, මිනිසුන්ගේ ජීවිත ආරක්ෂා කර ගැනීම සඳහා ය. එහිදී, ජනතාවට කරන්ට දෙයක් තිබුණේ නැත. රට වසා දැමීම සම්බන්ධයෙන් පාලකයා ඉදිරිපත් කරන ‘ජීවිතය සහ මරණය’ පිළිබඳ සාධාරණ හේතුව පිළිගැනීම හැරුණුකොට, ගෙවල් තුළට වී කල්මැරීම පමණක් ජනතාවට ඉතුරු විය. වැඩි දෙනාගේ දීර්ඝ කාලීන සුභසිද්ධිය සඳහා පාලකයන් ගන්නා එවැනි ක්‍රියාමාර්ගවලට පාඩු විඳගෙන හෝ ජනතාව අවනත විය යුතු බව ඇත්තයි.

ඊළඟට ආණ්ඩුව වෙනස් ප්‍රතිපත්තියකට මාරු විය. එහිදී, මිනිස් ජීවිත ආරක්ෂා කිරීම යන ප්‍රතිපත්තියෙන්, මිනිසාගේ ආර්ථිකය ආරක්ෂා කිරීම යන ප්‍රතිපත්තියට ආණ්ඩුව මාරු විය. එය, පාලකයාගේ ජයග්‍රාහී මානසිකත්වයක් රජයන්නට පටන්ගත් අවධියකි. “මම තමයි හොඳටම කෙරුවෙ” වැනි පුරසාරම් ඇසෙන්නට ගත්තේ ඒ අවධියේ ය. ඒ අලුත් අවධිය අද වන විට මුළු ලංකාවම කෝවිඩ් ‘පොකුරක්’ බවට පත්කොට ඇත. මුල් අදියරේ ජයග්‍රහණය, ‘මම තමයි හොඳටම කෙරුවෙ’ යනුවෙන් තමාගේ තනි අයිතියට පවරාගත් ආණ්ඩුව, වර්තමාන අදියරේ බරපතළ තත්වය හඳුන්වන්නේ, ‘ජනතාව නිසා තමයි මෙහෙම වුණේ’ යනුවෙනි.

ඒ චෝදනාව ගැන කතා කිරීමට කලින් එක දෙයක් මතක් කරගැනීම වටී. කෝවිඩ් පාලනය කරගැනීම මුල් අවධියේ යම් සාර්ථකත්වයක් ලැබුවේ, රට වසා තැබීමට අමතරව, ලංකාව නමැති රටේ සුවිශේෂ පිහිටීමත් (භූගෝලීය වශයෙන් පමණක් නොව, ජාත්‍යන්තර සම්බන්ධතා ජාලය ආශ්‍රයෙන්ද පැවති සුවිශේෂ තත්වයත්), එදා කෝවිඩ් මාරයාගේ සාපේක්ෂ මෘදු ස්වභාවයත් නිසා ය. එහෙත් වසංගත අභියෝගය කෙමෙන් වර්ධනය වන විට, එකී විශේෂ අවසරයන් සහ සාමාන්‍ය ආරක්ෂණයන් තවදුරටත් පෙර පරිදි සැපයෙන්නේ නැත.

බෝට්ටුව පෙරළුණේ කාගේ වරදින්ද?
මොහොතකට මෙසේ සිතමු: බෝට්ටුවක් තිබේ. එම බෝට්ටුවේ ගෙන යා හැක්කේ මගීන් 10 දෙනෙකු පමණි. ඒ ප්‍රමාණය දැන් සම්පූර්ණයි. එසේ තිබියදී මේ බෝට්ටුවට තවත් මඟියක් ගොඩවෙයි. එහෙත් බෝට්ටුව නිරුපද්‍රැතයි. ඊළඟට තවත් මඟියෙක් ගොඩවෙයි. බෝට්ටුවේ සමබරතාව තරමක් අස්ථිර වන්නට පටන් ගත්තත්, තවම බෝට්ටුව නිරුපද්‍රැතයි. එසේ තිබියදී තුන්වැන්නෙක්ද ගොඩ වෙයි. එවිට බෝට්ටුව පෙරළෙයි. දැන්, බැලූ බැල්මට වරදකරු වන්නේ, අවසාන වරට බෝට්ටුවට ගොඩ වූ තුන්වැන්නා ය. මන්ද යත්, බෝට්ටුව පෙරළීම සහ ඔහු ගොඩවීම එක විට සිද්ධ වීම නිසා ය. එහෙත් ඒ තර්කය නිවැරදිද? ඔහුට කලින් බෝට්ටුවේ මුළු ධාරිතාව පිරී නොපැවතියේ නම් සහ ඊටත් පසුව තවත් දෙන්නෙකු ඒ බෝට්ටුවට ගොඩ වී නොසිටියේ නම්, මේ අවසාන තැනැත්තාගේ ගොඩවීමෙන් බෝට්ටුව පෙරලෙන්නේ නැත.

කෝවිඩ් උවදුර ඉදිරියේ පාලකයා යනු, අර කී තුන්වැනි පුද්ගලයෙකුත් යම් අවස්ථාවක බෝට්ටුවට ගොඩවීමේ ඉඩකඩ ගැන කල්තියා අවබෝධ කරගැනීමේ වගකීම භාර පුද්ගලයා ය.

එහෙත් අද පාලකයන් කරන්නේ, අර තුන්වැන්නා වෙතට ඇඟිල්ල දිග් කිරීමයි. එම චෝදනාව, පාලකයන් සේම, වෛද්‍ය අංශයේ විවිධ පාර්ශ්ව විවිධ ආකාරයෙන් සූත්‍රගත කරනු දක්නට ලැබේ. පාලකයාගේ එම චෝදනාව ප්‍රතික්ෂේප කිරීම, වසංගතයක් ව්‍යාප්ත වීම වැඩි වීම හෝ මැඩලීම කෙරෙහි ජනතාවගේ හැසිරීම බලපාන බව ප්‍රතික්ෂේප කිරීමක් නොවේ. බෝ වෙන ඕනෑම රෝගයක්, ආශ්‍රිතයන් හරහා සිද්ධ වන බව අමුතුවෙන් කිව යුතු නොවේ. එහෙත්, එවැනි ආශ්‍රිත බෝවීමක අවදානම කල්තියා වටහාගැනීම සහ ඊට පිළියම් කල්තියා යෙදීම, ජනතාවගේ වගකීමක් නොව, පාලකයාගේ වගකීමකි. අද ජනතාවට ඇඟිල්ල දිග් කිරීම වංචාවක් වන්නේ, පාලකයාගේ පැත්තෙන් ඒ වගකීම එක දිගටම ඉටු නොවුණු බැවිනි. ඊට නිදර්ශන අනන්තවත් ඇති මුත්, ඈතක එක නිදර්ශනයක් වශයෙන්, තොන්ඩමන්ගේ අවමඟුල ‘රාජ්‍ය මඟුලක්’ කරගත් අවස්ථාවත්, මෑතක එක් නිදර්ශනයක් වශයෙන්, පසුගිය සතියේ හෝ ඊට ආසන්නයේ නුවරඑළියේ රාජ්‍ය අනුග්‍රහයෙන් පැවති අසිරිමත් සැණකෙලි සමයත් පමණක් දැක්වීම සෑහේ.

පී.සී.ආර්. ද? එන්නත් ද?
කෝවිඩ් වසංගතය දුරු කිරීමට ඇති එකම මාර්ගය පී.සී.ආර්. පරීක්ෂණ වැඩි කිරීම නොව, එන්නත වැඩි කිරීම බව ජනාධිපතිවරයා දැන් කියයි. එහෙත් ඒ දෙකම වැඩි කරගත නොහැකි තත්වයකට අද මේ රටේ ආණ්ඩුව පත්ව ඇති බව ජනාධිපතිවරයා නොකියයි. මේ අතර, පී.සී.ආර්. පරීක්ෂණ නතර කරන ලෙස ඉහළින් නියෝග ලැබී ඇති බව මහජන සෞඛ්‍ය පරීක්ෂකවරු කියති. ඒ නියෝගයට හේතු දෙකක් තිබේ. එකක් වන්නේ, පාලකයා ගැසූ කයිවාරු ගැන ආපසු හැරී බලන විට පාලකයාටම ඇති වන ලජ්ජාවයි. ‘අපි තමයි හොඳටම කරේ’ යැයි කියන විට, ලෝකයේ විවිධ රටවල් සමග සසඳමින්, රෝගීන් සංඛ්‍යාව සේම මරණ සංඛ්‍යාව අඩුම රටක් වශයෙන් එදා අපේ රට හඳුන්වා දෙනු ලැබීය.

අපේ ප්‍රශ්නය වන්නේ, ඉන්දියාවට වඩා ලංකාවේ අඩු රෝගීන් සංඛ්‍යාවක් සිටීද සහ අඩු මරණ සංඛ්‍යාවක් තිබේද යන්න නොවේ. වළක්වාගත හැකිව තිබූ එක නිරෝගී මිනිසෙකු හෝ කෝවිඩ් රෝගියෙකු බවට පත්වන්නේද, වළක්වා ගත හැකිව තිබූ එක කෝවිඩ් රෝගියෙකු හෝ මරණයට පත්වන්නේද යන්නයි. “වළක්වාගත හැකිව තිබූ” යන්න, හුදෙක් මහජනයා සමත් විය යුතු පරීක්ෂණයක් නොව, වඩාත්ම පාලකයා සමත් විය යුතු පරීක්ෂණයකි. කෙසේ වෙතත්, පී.සී.ආර්. වැඩියෙන් කරන තරමට වැඩියෙන් රෝගීන් හමුවීම නමැති තිත්ත යථාර්ථයෙන් රිංගා යාමට පාලකයාට කළ හැකි පහසුම දෙය වන්නේ, පී.සී.ආර්. පරීක්ෂණ අඩුවෙන්ම කිරීමයි. සෞඛ්‍ය පරීක්ෂකවරුන් පෙන්වා දෙන, උඩින් පැමිණි ඉහත කී තහංචියට දෙවැනි හේතුව වන්නේ, අවශ්‍ය පමණට පී.සී.ආර්. පරීක්ෂණ කිරීමට තරම් වන කට්ටල සහ ඒ සඳහා වන ප්‍රතිපාදන අවශ්‍ය තරමින් ආණ්ඩුවට නැති වීමයි. ඉතිං, ඒ කරුණු දෙකම සැලකිල්ලට ගැනීමෙන් පසු, ප්‍රශ්නයට ඇති එකම විසඳුම එන්නත ය යන අලුත් සත්‍යය ජනාධිපතිවරයා අද වන විට සොයාගෙන ඇත. තවත් විදිහකින් කිවහොත්, කෝවිඩ් වසංගතයට ඇති විසඳුම, ගඟට කළගෙඩි දැමීම හෝ පැණි පානය කිරීම නොවන බව ජනාධිපතිවරයා දැන් තේරුම්ගෙන තිබීමත් විශාල ප්‍රගතියකි.

එතකොට එන්නතේ තත්වය කුමක්ද? එන්නත ලබා දුන් මුල් වටයේ පළමු එන්නත ලබා ගත් පුද්ගලයන්ගේ දෙවැනි එන්නත ලබාගැනීමේ දිනය යෙදුණේ පසුගිය සතියේ සිට ය. එහෙත් අද වන තෙක් ඔවුන්ට දෙවැනි එන්නත ලැබී නැත. මේ ලියන මගේ දෙවැනි එන්නත ලබා ගැනීමට නියමිතව සිටින්නේ මේ මස 17 වැනිදා ය. එහෙත් අද වන තෙක් දෙවැනි එන්නතක් ගැන සහතිකයක් නැත. රටවල් කිහිපයක් සමග දෙවැනි එන්නත ලබා ගැනීමේ සාකච්ඡා මේ වන විට පවත්වමින් සිටින බව පමණක් හමුදාපතිවරයාගෙන් අපි දැන ගතිමු. ඒ සාකච්ඡා පටන්ගත්තේ කවදාද? පළමු එන්නත දුන් කාලයේමද, නැතහොත් ගිය මාසයේ අවසාන සතියේද?

ඔක්සිජන් ඇතත්, ටැංකි නැත
ඔක්සිජන් සපයන සමාගම් දෙකක් ඇති බව කියැවෙයි. දවසකට ඔක්සිජන් ටොන් 75 ක් මේ සමාගම් දෙකෙන් නිෂ්පාදනය කෙරේ. ඒ නිෂ්පාදන ධාරිතාව තව තුන් ගුණයකින් වැඩි කළ හැකි බවද කියැවෙයි. එහෙත් ඒවා, සිලින්ඩර මාර්ගයෙන් වෙනුවට, අදාළ රෝහල්වල තිබිය යුතු විශාල ටැංකිවල ගබඩා කොට නළ මාර්ගයෙන් රෝගියාගේ ඇඳ වෙත සැපයීම, වසංගතය ශීඝ්‍රයෙන් උග්‍ර වන තත්වයක් තුළ, වඩාත් ප්‍රායෝගික සහ විද්‍යාත්මක ක්‍රමය බව විශේෂඥයෝ කියති. එහෙත් මේ කියන ආකාරයේ ටැංකි තිබෙන්නේ රටේ රෝහල් 28 ක පමණි. එයිනුත්, විශාල ප්‍රමාණයේ ටැංකි ඇත්තේ කොළඹ මහ රෝහලටත්, පේරාදෙණිය රෝහලටත් පමණි. දැන්, අවශ්‍ය ගෑස් නිෂ්පාදන ධාරිතාවට වගකියන පෞද්ගලික සමාගම් දෙකේ ප්‍රශ්නයක් නැති අතර, ඒවා රෝහල්වලට කාර්යක්ෂමව සපයා ගැනීමේ ප්‍රශ්නයක් ඇති විය හැකි බව පෙනේ. එය කල්තියා කළමනාකරණය කළ යුතුව තිබුණේ පාලකයන්ගේ පැත්තෙනි. එහෙත් මිනිසාට ඔක්සිජන් අවශ්‍ය නැතැයි කියන මැතිඇමතිවරුන් ඉන්නා ආණ්ඩුවක්, ප්‍රශ්න එසේ කල්තියා හඳුනාගැනීමක් හෝ එම ප්‍රශ්න විසඳාගැනීම සඳහා කල්තියා සැලසුම් කරතියි සිතාගැනීමක් අපහසු ය.

මේ වන විට ආණ්ඩුවට ඉතිරි වී තිබෙන්නේ, ඉන්දියාව සමග ලංකාව සන්සන්දනය කරමින්, ඉන්දියාව තරම් අප අසාර්ථක නැති බව කියා සිටීම පමණි. ලංකාවේ සාර්ථකත්වයක් පෙන්නුම් කිරීමට සන්සන්දනයට ගත යුත්තේ අසාර්ථක රටක් නොව, තවත් සාර්ථක රටකි. ඉන්දියාව යනු, මේ මොහොතේ තිබෙන මුළු ලෝකයේ වඩාත්ම අසාර්ථක රටයි. එවැනි රටක් සන්සන්දනයට ගැනීමෙන් කළ හැක්කේ, එම රට තරම් තමන් “අසාර්ථක නැති” බව පෙන්නුම් කිරීම මිස, තමන් “සාර්ථක වී ඇති” බව පෙන්නුම් කිරීම නොවේ. එය හරියට, පංතියේ වාර පරීක්ෂණයේ අන්තිමයාට වඩා තමන් ‘සාර්ථක’ යැයි ඊට කලින් සිටින ශිෂ්‍යයා කියන්නා සේ ය. එවැනි තර්ක ක්‍රමයක්, ස්වයං-රැවටීමකට මිස වෙන කිසිවකට ප්‍රයෝජනවත් නොවේ. ඊයේ රෑ ආණ්ඩුවේ රූපවාහිනී නාලිකාවේ ප්‍රවෘත්ති ප්‍රකාශය ඊට කදිම නිදසුනකි. ඉන්දියාවේ මහ පාරේ මිනී පිච්චීමට සිදු වී ඇති දර්ශන පෙලක් පෙන්වීමෙන් පසුව, එරටේ මහජනතාවගේ විවේචනවලට විශාල ඉඩක් අපේ මාධ්‍ය තුළ වෙන් කෙළේය. ඒ සෑම කෙනෙකුම කියා සිටියේ ඉන්දියාවේ ආණ්ඩුවේ අසාර්ථකත්වය එම විනාශයට වගකිව යුතු බවයි. එය ඇත්තයි. එහෙත්, ලංකාවේ කොවිඩ් වසංගතය ව්‍යාප්ත වීම ගැනත්, මෙම නාලිකාව ලංකාවේ ජනතාවගෙන් එවැනි විවේචනයක් ඒ විදිහට ඉදිරිපත් කරයිද? නැත. එහිදී ඉඩ ලැබෙන්නේ ආණ්ඩුවේ නායකයන්ට තමන්ගේ ‘සාර්ථකත්වය’ පිළිබඳ පම්පෝරි ගැසීමට පමණි.

කෝවිඩ් වසංගතයට වඩා අලුත් අවුරුදු අසිරිය වැදගත් ය
කෝවිඩ් වසංගතයේ අලුත් උවදුරුකාරී ප්‍රභේදය මුල් වරට හමු වී ඇත්තේ, ගිය මාසයේ 8 වැනිදා ය. ඒ වන විට, එම විශේෂ ප්‍රභේදයේ විනාශකාරී තත්වය පිළිබඳ ජීවමාන සාක්ෂි ලෝකයේ නොයෙක් තැන්වලින් ඕනෑවටත් වඩා ප්‍රසිද්ධියට පත්වෙමින් තිබුණි. ඒ නිසා, තව සතියකින් එලැඹෙන සිංහල-හින්දු අලුත් අවුරුදු සමය වහා පාලනය කළ යුතුව ඇති බව සෞඛ්‍ය බලධාරීන් උදක්ම පෙන්වා දී තිබේ. එහෙත් දේශපාලනික මුග්ධභාවය, එවැනි අනතුරු ඇඟවීම් මායිම් කෙළේ නැත. අවුරුදු කන්නට රටට ඉඩ දුන්නේ, ඊට කලින් වසරේත් අවුරුදු කන්නට ජනතාවට බැරි වූ නිසා යැයි ගොබ්බ හේතුවාචක කියන පාලකයන් සිටින තවත් රටක් සොයාගත හැකිද?

‘අවුරුදු පොකුර’ වශයෙන් දැන් හැඳින්වෙන එම රෝගීන් කාණ්ඩය ඊයේ (05) වන විට 15,000 ඉක්මවා තිබුණි. ඊයේ දවසේදී පමණක්, ඒ කාණ්ඩයට අයත් යැයි හඳුනාගත් රෝගීන් සංඛ්‍යාව 1897 කි. මතක තියාගන්න: පාලකයන් හිතාමතාම පී.සී.ආර්. පරීක්ෂණ අඩුවෙන්ම කරන නිසා, මේ ප්‍රමාණය සත්‍යය වශයෙන් ගත්තොත්, අඩුම ගණනින් තව දහ ගුණයක්වත් වැඩි විය යුතුය. පාලකයා රටට දුන් ‘අවුරුදු තෑග්ග’ එයයි.

කෝවිඩ් උවදුර පාලනය කිරීමේ කාර්යභාරය මුල පටන්ම පැවරිය යුතුව තිබුණේ සෞඛ්‍ය බලධාරීන්ට මිස දේශපාලනික සහ හමුදා අධිකාරීන්ට නොවේ. අද වන විට මේ ප්‍රශ්නය සාර්ථක අන්දමින් පාලනය කරගෙන සිටින සෑම රටකම ප්‍රතිපත්තිය වී ඇත්තේ එයයි. ලෝකයේ කිසි රටක්, මේ ප්‍රශ්නය සඳහා හමුදා නායකත්වය යොදවා නැති වීමෙන් ඒ බව පෙන්නුම් කෙරේ. හමුදා හෝ පොලීසිය යොදවාගත යුත්තේ, සෞඛ්‍ය බලධාරීන්ගේ වැඩපිළිවෙල ක්‍රියාවේ යෙදවීම සඳහා බිම් මට්ටමේ සහාය පිණිස මිස, ඉහළින් සිට සියල්ල මෙහෙයවීමට සහ පාලනය කිරීමට නොවේ.

ගිය සතියේ පිළියන්දල පොලිස් වසම වහා වසා දැමීමට සෞඛ්‍ය බලධාරීහූ තීරණය කළහ. එහෙත් එදා හවසම එම පළාතේ දේශපාලන බලවතෙකු වන ගාමිණී ලොකුගේ කළ මැදිහත්වීමක් මත ඒ වසමේ ප්‍රදේශ ගණනාවක් යළි විවෘත කෙරුණි. ඒ හිතුවක්කාරී ක්‍රියාව ගාමිණී ලොකුගේ යුක්තිසහගත කෙළේ කෙසේද? ‘තමාගේ ආධාරකරුවන්ගේ ඉල්ලීමට කන්දීමේ වගකීමක් තමන්ට ඇති නිසා’ එසේ කළ බවයි. ඒ සමාජ-විරෝධී (මෙන්ම නීති විරෝධී) පියවර අනුමත කළ කෝවිඩ් කාර්ය සාධක බලකායේ ප්‍රධානියා හමුදාපතිවරයා ය.

කෝවිඩ් වසංගතය ඉදිරියේ තමන් අසාර්ථක වනු දැකීම ජනාධිපතිවරයාගේ හෝ ආණ්ඩුවේ අභිමතය නොවන බව නොකිවමනා ය. ඊට සාර්ථකව මුහුණදුන්නොත්, රටේ ජනතාවගේ ජීවිත සහ රටේ ආර්ථිකයත් ආරක්ෂා වන අතරේම, තමන්ගේ දේශපාලනික අනාගතයත් සුරක්ෂිත වන බව ඔවුහූ දනිති. ඒ නිසා, මේ ප්‍රශ්නයට මුහුණදීමේදී ඔවුන්ගේ පැත්තෙන් සද්භාවය පිළිබඳ ප්‍රශ්නයක් මතු නොවේ. එහෙත්, යහපත් චේතනාව පමණක් සෑහෙන්නේ නැත. කෝවිඩ් මර්දනය කිරීමේ යහපත් චේතනාව සමග වෙනත් අයහපත් දේශපාලනික අවශ්‍යතා මිශ්‍ර වන විට සියල්ල කනපිට හැරෙයි. මෙවැනි රුදුරු වසංගතයක්දී, දේශපාලනය පැත්තකින් තියා සෞඛ්‍ය විශේෂඥයන්ට සුක්කානම භාරදිය යුතු බව දැන්වත් ආණ්ඩුව වටහා නොගත්තොත් අපේ අනාගතය තවත් අඳුරු වෙනවා නොඅනුමානයි.■