එදා එට්කා ගිවිසුමට විරුද්ධ වූ ලෙසටම රජයේ වෛද්‍ය නිලධාරි සංගමය දැන් සිංගප්පූරු ගිවිසුමට එරෙහිව අවි අමෝරාගෙන සිටියි. වත්මන් ලෝක සන්දර්භය තුළ රටවල් අතර ඇතිකර ගන්නා වෙළඳ හා තාක්ෂණික ගිවිසුම්වලට එරෙහිවීම වෛද්‍යවරුන්ගේ බුද්ධියට තරම් නොවන නිසාවෙන් දෝ, ගිවිසුම්වලට විරුද්ධ නැති බව කියන වෛද්‍ය සංගමය සිංගප්පූරු ගිවිසුමට එරෙහිවීමට අලූත් තර්කයක් සොයාගෙන ඇත. ජාතික ප‍්‍රතිපත්තියක් නැති රටක එවැනි ගිවිසුම් ඇතිකර ගැනීම හානිකර බවයි වෛද්‍ය නිලධාරි සංගමය සොයාගත් අලූත් තර්කය වන්නේ. එම තර්කයේ එල්ලී සිංගප්පූරු ගිවිසුමට එරෙහිව ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ වෘත්තීය සමිති නායකයා වූ ලාල් කාන්තද පසුගිය දා ප‍්‍රකාශයක් කළේ ය. පාලක ප‍්‍රභූ පංතියේ අතිබහුතරය දුෂිතයන් වූ රටක ගිවිසුමේ යටි අරමුණු හා රටට ලැබෙන වාසි හා අවාසි මොනවාද යන්න සිංගප්පූරු ගිවිසුම සුපරීක්‍ෂාකාරීව අධ්‍යයනය කර නිගමනයකට බැසීම වෙනම කාරණයකි. මේ ලිපියෙන් මහන්සි ගන්නේ තම ජාතිය පමණක් ශ්‍රේෂ්ඨ යැයි සිතින් ගත් බහුතරයක් වන සිංහල ජනතාව, සිංගප්පූරු ගිවිසුමට එරෙහිව උසිගන්වන රජයේ වෛද්‍ය නිලධාරි සංගමයේ රාජපක්ෂවාදී කූප‍්‍රකට තර්කය සාකච්ඡුා කිරීමට ය.
වෛද්‍ය සංගමයේ ජාතික ප‍්‍රතිපත්තිය
නිරවි යුද සමයේ කෙසේ වෙතත් සංවර්ධන උපාය මාර්ගයක් ලෙස මෙකල රටවල් අතර වෙළඳ හා තාක්ෂණික ගිවිසුම් ඇතිකර ගැනීම ඉතා සුලබ ය. චීනය වැනි බලවත් රටවල් පමණක් නොව වියට්නාමය, බංගලි දේශය, මාලදිවයින වැනි කුඩා රටවල් ද අද ඉදිරියට ගමන් කරන්නේ මෙවැනි ගිවිසුම් ඇතිකරගෙන ය. රටවල් අතර වෙළඳ හා තාක්ෂණික ගිවිසුම් අත්සන් කළත් නැතත් රටකට ජාතික ප‍්‍රතිපත්තියක් ඇති නම් යහපතක් මිස අයහපතක් වන්නේ නැත. වෛද්‍ය නිලධාරීන්ගේ සංගමය කියන ආකාරයට මේ ආකාරයේ ගිවිසුම් ඇතිකර ගැනීමට පෙර ජාතික ප‍්‍රතිපත්තියක් අවශ්‍යම නම් රාජපක්ෂ රෙජීමය එදා චීනය සමඟ ගිවිසුම් ඇතිකර ගන්නා විට වෛද්‍ය නිලධාරීන්ගේ සංගමයට ඔය ජාතික ප‍්‍රතිපත්තිය මතක් නොවූයේ මන් ද?
සමහර විට කරුණු දෙකක් නිසා ඔය කියන ජාතික ප‍්‍රතිපත්තිය ඔවුන්ට එදා අමතක වන්නට ඇතැයි සිතිය හැක. එයින් එකක් වන්නේ රාජපක්ෂලා චීනය සමග එවකට ඇති කරගත් ගිවිසුම් තම වෘත්තීය ඒකාධිකාරියට අනතුරක් නොවීම ය. රටේ සියලූ ජන කොටස් අතර පොදු පිළිගැනීමක් නැතත්, රාජපක්ෂ රෙජීමයට ජාතික ප‍්‍රතිපත්තියක් තිබුණු බව රජයේ වෛද්‍ය නිලධාරීන්ගේ සංගමය පිළිගැනීම දෙවැන්නය. එසේ නොමැති නම් රාජපක්ෂ රෙජීමය ඇතිකරගත් ගිවිසුම්වලට එකඟවීමත්, වත්මන් ආණ්ඩුව ඇතිකර ගන්නා ගිවිසුම්වලට ජාතික ප‍්‍රතිපත්තියක් හරස්කර විරුද්ධවීමත් වෙනත් ආකාරයකට පැහැදිලි කළ නොහැක. ඒ සමඟම භෞතිකව පමණක් නොව දෘෂ්ටිවාදය අතින් ද පිරිහී ඇති පංති ව්‍යාපාරය තුළ, සිංහල ජාතිකවාදයට නැමියාවක් ඇති දේශපාලන පක්ෂයක වෘත්තීය සමිති නායකයෙකු වූ ලාල් කාන්ත, වෛද්‍ය නිලධාරි සංගමය ඉඟිකරන සිංහළ ජාතික ප‍්‍රතිපත්තියට ආකර්ෂණය වීම තාර්කික බව සඳහන් කළ යුතු ය.
ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ
ජාතික ප‍්‍රතිපත්තිය
සාම්ප‍්‍රදායික වමේ පක්ෂ මෙන් ජාතිකවාදීන් සමඟ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ මේ මොහොතේ සභාග දේශපාලනයක නිරත නොවන නමුත් ඔවුන් ද තවමත් අඩුවැඩි වශයෙන් සිටින්නේ සිංහල ජාතිකවාදී චින්තන ̵ දේශපාලන ලෝකයේ ය. දෙන ලද ඓතිහාසික සන්දර්භය තුළ යථාර්ථයක් නොවන නමුත් නිරවි යුද සමයේ පැවති සංවර්ධන උපාය මාර්ගික පරිකල්පනයෙන් මිදීමට ද තවමත් ඔවුන්ට හැකිවී නැත. ජනවාරි 8 පරමාදර්ශවලින් ඈත්වන වත්මන් පාලනයට එරෙහි විකල්ප ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී ව්‍යාපාරයේ දේශපාලන කොටස්කරුවන් වීම පසෙක තබා සිංහල ජාතිකවාදී වෛද්‍ය නිලධාරි සංගමයට ජවිපෙ වෘත්තීය සමිති නායකයා දක්වන සාධනීය ප‍්‍රතිචාරයෙන් මේ බව මොනවට පැහැදිලි වේ.
අප එළඹ සිටින්නේ ලෝකයේ රටවල් හා ප‍්‍රජාවන් අතර ඉතා සංකීර්ණ සම්බන්ධතා ජාලයක් ඇති කලකට බව ජවිපෙ තේරුම්ගත යුතු ය. එම සබඳතාවන්ගේ ස්වභාවය ගත් කල, විටෙක ඒවා අන්‍යෝන්‍ය පැවැත්මෙන් යුතු සබඳතා වේ. වෙනත් රටවල් මත ර\ පවතින සබඳතාවන් ද මේ අතර පවතින බව වසං කළ යුතු නොවේ. මෙසේ වන්නේ අපට එරෙහිව අන්‍යයන් කුමන්ත‍්‍රණය කිරිම නිසා නොව ලෝකයේ ඇතිවන වෙනස්කම් තේරුම් නොගැනීමෙන් සමාන ගනූදෙනුකරුවන් ලෙස ලෝක වෙළඳපොලට ප‍්‍රවිෂ්ටවීම පමා වූ නිසාවෙනි. හතර අතේ වනන කුමන්ත‍්‍රණ න්‍යාය මගින්, එසේත් නැති නම් ශ්‍රේෂ්ඨ ජාතියක් ලෙස අපව මුරුංගා අත්තේ තබාගැනීමෙන් සමාන ගනුදෙනුකරුවන් වීමට අපට හැකි වන්නේ නැත. ජාත්‍යන්තර වෙළ\ම හා තාක්ෂණ හුවමාරුව තුළ කේවල් කිරීමට අවශ්‍ය භෞතික පදනමක් ඇතිකර ගැනීමෙන් පමණයි ඒ අපිට ඒ තත්ත්වයට පත්විමට හැකි වන්නේ. දෙන ලද ඓතිහාසික තත්ත්වය තුළ සාර්ථක ලෙස කේවල් කිරීමෙන් එම පදනම් සකස්කර ගන්නවා හැරෙන්නට තෝරාගත් තත්ත්වයක් යටතේ එය සාක්ෂාත්කර ගැනීමට අපට හැකි වන්නේ නැත. එහෙයින් වෙළඳ හා තාක්ෂණික ගිවිසුම් අත්සන් කිරීම දිගින් දිගටම පමා කරන්නේ නම් මේ රට වේගයෙන් අගාධයකට තල්ලූ වී යෑම වැලැක්විය නොහැකි ය. සිරිසේන ̵ රනිල් රෙජීමය ජනවාරි 08 වෙනිදා පරමාදර්ශ වෙතින් ඈත්වෙන ප‍්‍රමාණයට ඇතිවන මහජන අප‍්‍රසාදය ගසා කා ආධිපත්‍යයට එන්නට වෙර දරන රාජපක්ෂලාට දොස්තරලාගේ සටන් උපකාර වනවා මිසක වෛද්‍ය සංගමය කියන ජාතික ප‍්‍රතිපත්තියේ එල්ලීමෙන් ජනතා විමුක්ති පෙරමුණට වාසියක් අත් නොවන බව ඔවුන් වටහාගත යුතු ය.
ජාතිය හා ජාතික ප‍්‍රතිපත්තිය
සාකච්ඡාවට බඳුන්වන ආකාරයේ ගිවිසුම් අත්සන් නොකළත් රටකට ජාතික ප‍්‍රතිපත්තියක් තිබිය යුතු බවට විවාදයක් නැත. රජයේ වෛද්‍ය නිලධාරි සංගමය පවසන ආකාරයට එවැනි ගිවිසුම් ඇතිකර ගැනීමට ප‍්‍රථම ජාතික ප‍්‍රතිපත්තියක් තිබීම යහපත් ය. එහෙත් ප‍්‍රශ්නය වන්නේ ජාතිය එක්සත් කරගැනීමට අසමත් රටකට ජාතික ප‍්‍රතිපත්තියක් සකස්කළ හැකි ද යන්න ය. මහ ජාතියේ හිස්වල ඇති සිංහල ප‍්‍රතිපත්තිය මේ රටේ ජාතික ප‍්‍රතිපත්තිය ලෙස පිරිසකට දැනෙනවා වියහැක ය. එහෙත් ජාතිය එක්සත් කරන ව්‍යුහාත්මක රාජ්‍ය ප‍්‍රතිසංස්කරණ ඇති නොකර ජාතික ප‍්‍රතිපත්තියක් සකස් කළ නොහැකි බව දේශපාලන ළදරුවකුට වුවද වැටහිය යුතු ය.
හෘදය සාක්ෂියට එකගව අදහස් පළකරන්නේ නම් වැඩි ඈතක නොයා ඉන්දියාව මේ සඳහා ආදර්ශයට ගත හැක. පූර්ව නිදහස් ඉන්දියාව ජාතික ප‍්‍රතිපත්ති සකස් කිරීමට යෑමේ දී ඉන්දීය නායකයන් මුහුණදුන් ගැටලූ අතර ප‍්‍රධාන ගැටලූව වූයේ ඉන්දියානු සමාජයේ ඇති නොයෙකුත් බෙදීම් ය. එහෙත් නිදහසෙන් පසුව අප රටේ මෙන් ආණ්ඩු වෙනස් වන විට වෙනස් නොවන ඉන්දියානුවන්ගේ ජාතික ප‍්‍රතිපත්තිය නිකම්ම නිකම් අහසින් කඩාපාත් වුණු එකක් නොවේ. ඒ රටේ ජාතික ප‍්‍රතිපත්තිය ඉන්දියානු සමාජයේ සියලූම ජාති, ජනවර්ග, පමණක් නොව කුල පවා ඇතුළත්වන ආකාරයට සකස් කරගත් රාජ්‍ය ව්‍යුහයේ අතුරු ඵලයකි. මධ්‍යම ආණ්ඩුවට හා ප‍්‍රාන්ත ආණ්ඩුවලට වගකීම් පවරා ඇති ඉන්දියානු ජාතික ප‍්‍රතිපත්තීන් සකස්කර ඇත්තේ සමානත්වය හා සමාජ සාධරණත්වය යනු මූලධර්ම මත ය. බලය බෙදා රට හා ජාතිය එක්සත් කිරීමට එරෙහි වර්ගවාදය සමග ලැග සිටින රජයේ වෛද්‍ය නිලධාරි සංගමය වැනි වෘත්තීය සමිති පවතින තාක් දුරට ජාතිය එක්සත් කළ නොහැකි හෙයින් මේ රටට ජාතික ප‍්‍රතිපත්තියක් හදන්නට නොහැකි ය. වෙනත් ආකාරයකට කියනවා නම් ජාතික ප‍්‍රතිපත්ති ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් සමග සෘජු ලෙස සම්බන්ධ බව අප තේරුම් ගත යුතුය. එහෙයින් ජාතික ප‍්‍රතිපත්තියක් හදන තුරු රටවල් සමඟ ගිවිසුම් ඇතිකර ගැනීම කල්දැමීමට ආණ්ඩුවකට පුළුවන්කමක් නැත. එය හරියට සමාජවාදය පැමිණෙන තුරු ජාතික ප‍්‍රශ්නයට විසඳුමක් නැත යන පරණ ජවිපෙ ස්ථවරයට සමාන ය.
මහින්ද රත්නායක
