No menu items!
26.3 C
Sri Lanka
7 May,2025
Home Blog Page 441

අනන්‍යතා අර්බුදය අබියස විවිමරී සහ විසාකේස

0

මේ ලියවිල්ල ලිවීම සඳහා මා පරිගණකය අසලින් වාඩි වන්නට පැයකිහිපයකට පෙර යළිත් භීෂණකාරී ලෙස අතීත ‘කළු ජූලියක’ මතක සෙවණැලි ලාංකිකයින්ගේ මනස් ගැබ තුළට නැගෙමින් තිබිණ. වයඹ පළාත මුල් කරගෙන නැගෙමින් තිබුණු ප‍්‍රචණ්ඩකාරී සිදුවීම් කිහිපයක් ඒ අතීත භීතිය, ඉතිහාසය හඳුනන හා ඉන් උගත් පාඩම් මත අනාගත වත ලියැවෙනු දකින්නට කැමති, පුරවැසි මනස තුළට කැඳවා තිබිණ.


අපේ‍්‍රල් 21 ප‍්‍රහාරයට පිළිතුරු ලෙස අප මේ විරෝධය ගොනු කරමින් ඉන්නේත්, ප‍්‍රචණ්ඩත්වය මුදා හරින්නේත් කාට එරෙහිව ද? 83 දී අප ‘දෙමළා’ අපගේ අනෙකා ලෙස නම් කරගනිමින් ඔහුට එරෙහිව අවි ගත් පරිද්දෙන්ම දැන් අපේ අනෙකා වී ඇත්තේ මුසල්මානුවා ය. අයිඑස් සංවිධානයේ මූලධාර්මික අදහස් ඇත්තවුන් ශුද්ධ ඉස්ලාම් භක්තිකයන් හඳුනාගත් පරිද්දෙන්ම ය. එහෙත් පුද්ගල අනන්‍යතාව එතරම් සරල ලෙස හඳුනාගත හැක්කක් ද?


මේ පැනය යළිත් මසිත නැගුණේ මාහට විවිමරී මුණගැසුණු පසු ය. ඇයගේ සම්පූර්ණ නම ‘විවිමරී වැන්ඩර්පූටන්’ ය. ඇය විවෘත විශ්වවිද්‍යාලයේ ඉංග‍්‍රීසි භාෂාව පිළිබඳ ආචාර්ය උපාධිධාරී කථිකාචාර්යවරියකි. එයටත් වඩා ගේ‍්‍රෂන් සම්මානය, රාජ්‍ය සාහිත්‍ය සම්මානය හා ගොඩගේ සාහිත්‍ය සම්මානය විවිධ වසරවල තමන් වෙත දිනාගත් කිවිඳියකි. කවියේ දී ඇගේ බස ඉංග‍්‍රීසියයි. එම කවිවල යටි පෙළෙහි ප‍්‍රමුඛ විශ්ව බස මනුෂ්‍යත්වයයි!


ජාතික ගුවන් විදුලියේ ස්වදේශීය සේවය සති දෙකකට වරක් සඳු දින රාත‍්‍රී 9.30 සිට පුරා පැයක් විකාශය කරන ‘රසදීපනී’ යනු පසුගිය අපේ‍්‍රල් මස පටන් යළි ශ‍්‍රාවකයා හමුවට පැමිණෙන ශාස්ත‍්‍රීය සංවාදමය වැඩසටහනකි. ‘යළි’ යැයි මා සටහන් කළේ එය ගෙවුණු දශක කිහිපයකට පෙර ගුවන් විදුලි ශ‍්‍රාවකයා හමුවේ දිග හැරුණු, වඩා හරවත් මාතෘකා සාකච්ඡුාවට බඳුන් කළ වැඩසටහනක් වී ඇති හෙයිනි. මෙම නව නිෂ්පාදනයත් සමග, මූලිකව සංස්කෘතික අධ්‍යයනය හා කලාව විෂයයෙහි ඇති සාකච්ඡුා කලාප සමගින් එය අප වෙත ගෙන එන්නේ පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ සිංහල අධ්‍යයනාංශයේ මහාචාර්ය ලියනගේ අමරකීර්ති ය.


මට විවිමරී මුණ ගැසෙන්නේ ‘රසදීපනී’ වැඩසටහන සඳහා සහභාගි වීමට මා වෙත ලැබුණු ආරාධනයක් මත එහි ගිය මොහොතක ය.


”මගෙ නම නිසාම ගොඩක් අයට මගෙ අනන්‍යතාව ගැන ප‍්‍රශ්න තිබ්බා. මගෙ හමේ පාට. සමහරු ඒකට කිව්වා ආගමේ පාට කියලා. ඒත් මම බුද්ධාගමේ වුණාම ඒගොල්ලො පුදුම වුණා.”
වැඩසටහනින් අනතුරුව සතුටු සාමීචියක දී විවිමරී අප සමග කීවා ය. අප ශුද්ධ සිංහල බෞද්ධයන් වී ශුද්ධ මුසල්මානුවන්ට විවිධ මාධ්‍ය ඔස්සේ ශාරීරිකව හෝ වැඩිමනත් වාචිකව නැතිනම් සමාජ මාධ්‍යමය මාර්ග ඔස්සේ පහර දෙමින් සිටින විට විවිමරී අනන්‍යතාව පිළිබඳ අප රැුඳිය හැකි මිථ්‍යාව අප අබියස දිග හරින්නී ය. ඒ හා සමග තවත් බොහෝ මෙරට ජන ජීවිත අර්බුද සිය කවිය තුළ හිඳ ප‍්‍රශ්න කරන්නී ය.


Meeting a VIP නමින් ඇය ී weh Stitch your eyelids shut නමැති කාව්‍ය ග‍්‍රන්ථය තුළ තබන කවිය ස්වකීය ජීවිතය තුළින්ම ගෙන නගන අනන්‍යතාව පිළිබඳ ගැඹුරු මෙන්ම උපහාසාත්මක ප‍්‍රශ්න කිරීමකි. පහත සරල පරිවර්තනය මවිසින් සිදු කරන ලද්දකි.

”තානාපතිතුමා මගෙන් ඇහුවා
මං කොහොම ද
සිංහල වෙන්නෙ කියල
50%කින් විතරක්?
ඉතින් එහෙම බැලූවම
මං 50%ක් බර්ගර් ද
එහෙමත්ම නැත්තං
මගෙං කාලක් බෙල්ජියං ද
මගෙ ඇෙඟ් දුවන
ලේවල හැටියට?

ටිකක් අමාරු වැඩක් වුණා
පැහැදිලි කරන එක
මං හිතපු විදිහට
අටෙන් එකක් කියන්නෙ
සීයට දොළාමාරක්
බෙල්ජියං විත්තිය
ඒත් එක්කම
ඉතිරි කාලම
ලන්දේසි විත්තිය
තවත් සීයට විසිපහේ දෙකක්
අනිත් පැත්තෙන්
බොහෝ විට මාව
සීයට පණහක
සිංහලයෙක් කරන විත්තිය!

(ඒත් මට හරියටම දිවුරන්න නං බෑ ඔන්න,
මං 25%ක් දෙමළ වුණත් වෙන්න පුළුවන්,
මගෙ උඩරට ලේවලින් සමහර විට*

ඉතින් මට බැරිවුණා
මේ ගණිත කරුමෙ කරන්න
මං උන්නේ ප්ලේන් එකෙන්
බැස්ස ගමන්
හරිම නිදිමතින්
ඒත් මට කියන්නමත් හිතුණ
අන්තිම වතාවෙ මං
අසනීප වුණු වෙලාවෙ
තානාපතිතුමනි
ගන්න වුණා ”ෆුල් බ්ලඞ් කවුන්ට්” එකක්

මං හිතන්නෙ
ඒ රිපෝට් එක නෝමල්
‘ප්ලාස්මයි’ සුදු රුධිරාණුයි’
දෙකම නියම ප‍්‍රතිශතේ ලූ
ඒත්,
මගෙ රතු රුධිර ෙසෙල
ටිකක් අඩුයි ලූ

පේනවනේ තානාපතිතුමනි
මං රතු මස් කන්නෙ නෑ
ඉතිං මං
හැමවෙලාවෙම
ටිකක් සුදුමැලි පාටයි!”


සිය පරම්පරාවේ මෑත අතීතය දන්නා විවිමරී 2008 වර්ෂයේ දී ලන්ඩන් නුවරදී එරට ශ‍්‍රී ලාංකික තානාපතිවරයා සිය අනන්‍යතාව පිළිබඳ නැගූ ප‍්‍රශ්නයට කාව්‍යාත්මක පිළිතුරක් තබයි. බෙල්ජියම් ජාතික මුත්තා පිළිබඳව පටන් සිය අතීත වෘත්තය පිළිබඳ අදහසක් ඇති ඇයට ස්වකීය නාමය වැන්ඩර්පූටන් වීම පිළිබඳව ද අදහසක් ඇත. පුද්ගල අනන්‍යතා පිළිබඳ ඒකමානීය ලාංකික අදහසට ඇය අභියෝග කරන්නේ එහෙයිනි.


දැන් මුසල්මානු හා සිංහල බෞද්ධ අනන්‍යතා සමග එකිනෙකාට අභිමුඛව සිට ගන්නා ශුද්ධ (ආගමික) ජාතිකත්වයක් පිළිබඳ අදහසක් ඇති පිරිසට නැතිනම් ඔබට සහ මට විවිමරීට තරමින්වත් අපගේ අතීත වත නිශ්චිතව සිතියම්ගත කළ හැකි ද?


එයට පිළිතුර අපට මුණගස්වන්නේ විසාකේස චන්ද්‍රසේකරම් ය. ඔහු ‘රජ සහ ඝාතකයා’ නමින් ගෙන එන ස්වකීය නිර්මාණය වෙනුවෙන් ලියන ගීය තුළ තබමිනි. ‘නුඹෙ අම්මා ඉතා කළුයි’ නමින් ඇරඹෙන විසාකේස ලියන ගීතය මෙරට දීර්ඝ ඉතිහාසය තුළ සිදු වන්නට ඉඩ ඇති බොහෝ ජනවාර්ගික මිශ‍්‍රවීම් පිළිබඳ අපට සිහිකර දෙයි. එහි මධ්‍යයේ එන මෙම පද පෙළ ඔබ වෙත තබමින්, ගීතය අන්තර්ජාල විමසුමකින් සොයා හැකි පමණ ප‍්‍රජාව අතර බෙදා හරින ලෙස ඉල්ලමින් මම මෙම ලිපියට කෙළවර කරමි. ගීතය පූර්ණ වශයෙන් අසා නිම කළ පසු ඔබටත් මා මෙන්ම කැඩපතක් අබියස සිටගත හැකිවනු ඇත!

”ඔය චීන ඉන්දියන් යෝනක
කාපිරි සහ හම්බ පැටව්
දාල යන්න බැරි හින්දා
බින්න බහින්නැති නොවැ
අර හීනි වළලූකර වැද්දගෙ
තඹ පැහැ කෙස් ගස් සුද්දගෙ
බොකුටු කොණ්ඩෙ කාපිරියගෙ
කැරපොතු ඇස් පරංගියගෙ
චීනගෙ මොක්කන් නාසය
හම්බයන්ගෙ හමේ පැහැය
සේරම කලවන් වී සැදි
සාම්බාරෙ අපූරු ය!” x

ප‍්‍රියන්ත ෆොන්සේකා

රිද්ම රිදවිලිවල මිහිරි පිරිමැදිල්ල

0

සැම අතකම වෙන්වයාම් සිහි ගන්වන සලකුණු ය. සුළඟ ගැවසී තුරු මතින් පත් ළිහා දමයි. නෙතකින් කඳුළක් ගිළිහෙයි. සුවඳක්, නෙත් බැල්මක්, සිනහවක් සුළං දැලේ පාවී කාලය දිගේ ඈතට ඇදී යයි. හුදකලාව ම නන්නාඳුනන ලෝකයක් වෙතට ප‍්‍රවේශ වීමකින් ඇරඹෙන ජීවිතය ක‍්‍රමයෙන් ඇලූම්-බැඳුම් සමුදායක පැටලෙන්නකි. එය හමුවීම් සහ වෙන්වීම්වලින් පිරී පවතී.

නැවත හුදකලාව ම සැඟවී යාමට පෙර ජීවිතය තුළදී ආදරණීයයන්ගෙන් වෙන්ව යාමට සිදු වන අවස්ථා කොතරම් ද? ප‍්‍රියයන්ගෙන් වෙන්වීම රිදුම් උපදවන බව සැබෑ ය. එහෙත් අන් විකල්පයක් නොමැති වූ කල්හි, ඊළඟ වියෝගය දෙසට ඇදෙන හමුවීම් වීදියේ ම ඉදිරියට ඇවිද යාමට අපට සිදු වේ. රිදීමක ගෑවුණු යම් මිහිරක් ද, ශෝකයේ තැවරුණු අරුම පුදුම රසයක් ද සාහිත්‍යයේදී අපි හඳුනා ගනිමු. වියෝගයේ සියුම් විඳීම් පිරි වචන, දෙබස්, දිගු සුසුම්, ශෝකී රාවයන්, ඉකිබිඳීම් සේ ම යළි හමුවීමේ සියුම් අපේක්ෂා රේඛාවන් ද අවකාශය පුරා නිතොරව ඉහිරී යයි. මේ දැන් මසිත තුළ අමරදේවගේ හඬ සුසර වන්නේ කලකට ඉහතදී, යුක්තිය පසිඳනා බිමකදී හමු වූ අජන්තා රණසිංහ නමැති කෘතහස්ත ගී රචකයා උපේක්ෂා සහගතව සිහි කළ ගීතයක් සමගිනි.


ඔබ සැමරැුම් රැුඳි කවුළුව මානේ –
කඳුළක පැල්ලම් ඉරි ඇඳුණා

අලූත් මලින් සැදි වනෝද්‍යානේ –
සැඳෑ බොල් හුළෙඟ් –
මට තනියක් දැනුණා

වැලපෙන මා හද කැටපත් පවුරේ –
හංස ගීතය ලියවෙන දා
පළමු අරුණු රන් රේඛාවක් සේ –
ප‍්‍රාර්ථනා සුවඳේ – ඔබ එතැයි සිතුණා


ඕනෑම කඳුළු බිඳක අගිස්සක බලපොරොත්තුවේ සිහින් රේඛාව දිලිසෙයි. වියෝග මොහොත කල්පනා විමනේ පාළු අවට කම්පනය කරන කල්හි අප සවන් සහ සිත් සතන් මොකක්දෝ නුහුරු වූත්, එසේ ම යම් කිසි ලෙසකින් හුරු පුරුදු ද වූත් ශෝකී රාවයක පැටලෙන්නේ නිරායාසයෙනි.
හෙන්රි වර්ඞ්ස්වර්ත් ලෝන්ග්ෆෙලෝ නම් කවියේ වරක් මෙසේ ලියයි.


”ආරම්භය පිළිබඳ කලාව විශිෂ්ට ය. එහෙත් වඩාත් විශිෂ්ට වන්නේ නිමාව පිළිබඳ කලාව යි”.
හමු වීමේ හෝ පේ‍්‍රමයේ මිහිරියාව කවි-ගීතාදිය එක්තරා ලෙසක සාමාන්‍ය ඒවා බවට පත් කරන්නේත්, වෙන්ව යාමේ සහ අහිමි වීමේ හැඟීම් හා බැඳුණු නිර්මාණ දැඩිව හද බැඳ ගන්නා කලා කෘතීන් බවට පත් වෙන්නේත්, යම් වැඩිමනත් ගුණාංගයක් වේදනාබර කලාව තුළට කා වැදී ඇති නිසාදැයි නොදනිමි. නිතරම මසිත නතර කර ගන්නා එඞ්වඞ් මුන්ච්ගේ ශෝකී පින්සල අදත් අමතක කළ නොහැක. මේ සටහන ලියන මොහොතේ මගේ සිතිවිලි වේදිකාවේ පසුබිම සැරසී ඇත්තේ ඔහුගේ ඵැක්බජයදකහ නම් ප‍්‍රකට සිතුවම වැන්නකින් යැයි සිතමි.

එය ශෝකාකූලභාවයේ උපරිමය පත් ඉරුවක තවරා කළ නිර්මාණයකි. මුන්ච්ගේ සිත්තම් ක‍්‍රමයේ අනන්‍යතාවන් බඳු වූ ළා මලානික වර්ණ ගැළපුම සහ පසුබිම් අවටින් මතු වන කතා කරන සෙවණැලි රූ වැලක් වැනි පාළු හැඟීම් කැටිය, 1891 වසරේදී නිමැවුණු මේ සිතුවමට ද ඇතුළු වී ඇත. සිත්තරාගේ මිතුරෙකුගේ දුක්බර ආදර අත්දැකීමක් මෙයට පාදක වූ බව ප‍්‍රකටය. සයුර සහ අහස වෙරළ පසුබිමින් වෙන් කෙරෙන නිම්නෝන්නත රේඛාවන් ආදරවන්තයාගේ වියෝග ඉරියව්ව හා මනාව සමපාත වේ. වියෝ වීමකින් හෝ ප‍්‍රතික්ෂේප වීමකින් පසුව කෙනෙකු දකින ඇල් මැරුණු වටපිටාව නිරූපණය කරන බව දැනේ.

දිය මතට වැටී ඇති සඳ පහනෙහි ඡායාව පැහැබරව පෙන්වන්නේ විප‍්‍රලම්භ ශෘංගාරය බව ද, සිතුවමේ වම්පස ඉහළ කලාපයේ දැවටී ඇති මෘදු දම් පැහැයෙන් ඇඟවෙන්නේ තව දුරටත්, සිතැඟි තුළ වියෝ නොවී පවතින අපේක්ෂාවන් බවද විචාරකයෝ දක්වති. වෙන්වීමේ වේදනාව ප‍්‍රකාශ කරන්නට සංගීතය තරම් සූක්ෂ්ම භාෂාවක් නැතැයි ඒ අතර මට සිතේ. ශෝකී ස්වර පරාස අතර වචන එතරම් වැදගත් නොවන බැවින් ගීතය ගැයෙන භාෂාව ගැටලූවක් වන්නේ නැත. සංගීතය හඹා එන අරුත හරියට ම උකහා ගන්නට පමණක් භාෂාව උදව් කරනු ඇත. ෂභෘෂඛ් නමැති ගායිකාව ගයන ෘැරබසැරු ෘ්බිැ නම් වූ ප‍්‍රංශ ගීතය මේ වෙනුවෙන් මට ඉදිරිපත් කළ හැකි හොඳ ම උදාහරණයකි. වියෝගයේ වේදනාවත්, එහි කෙළවරක ඇතැයි සිතන අපේක්ෂාවත් මධුර හඬකින් ෂභෘෂඛ් ගයනු ශදමඔමඉැ මගින් ඔබත් අසන්න. පෙර කීවා සේ පැහැදිලි සෝ හැඟුම් තවත් පිරිපහදු කර ගන්නට පමණක් අරුත් කියවමු.

අහෝ මගෙ මිහිරි වේදනාව!
ඔබ යළිත් දබර වීමෙහි අරුතක් නැහැ.
මගේ මේ ජීවිතය කිසි කමකට නෑ.
ඔයා නැතිව මං දුකට පත් වෙලා.
මේ පටු වීදියේ මං ඇවිද යනවා.
ඉතින් මේ මගේ අන්තිම නර්තනය!

දුක අමතක කරන්නට සියල්ල හැරදා ආයෙත්
අලූතින් පටන් ගන්නට

මගේ මිහිරි වේදනාව!
අහස අකුලා ? දහවල කලතා
සුළඟ සහ වැස්ස සමග
එක ආදර ස්පර්ශයක්
එක පැණි බින්දුවක් පතා
නටමි මම නටමි නටමි නටමි


සැබැවින් ම අපි මේ ජීවන මාවතේ දෛවයේ අපි සංගීත රාවය අනුව පා තබමින් ගමන් කරමින් සිටිමු. අපහසුවෙන් මුහුණදෙන සමුගැනීම්වල නිම්නයෙන් එපිට ඔබටත්, මටත් යම් නොදන්නා දම්පාට දිලිසුමක් පෙනේවා! ඒ ප‍්‍රාර්ථනය මෙබඳු කලා නිර්මාණවල රිද්දීම් අතරින් යම්තමින් දැනී යන පිරිමැදීම් අතර කොහේ හෝ තිබෙනු ඇත. එසේ නම්, මා අන්තිමට කියන්නට තබා ගත් පාවුලෝ කොයියෝ ලියූ වැකිය මෙයයි.


”සමුගැනීමට අවශ්‍ය නිර්භීත බව ඔබට තිබේ නම් ඒ වෙනුවෙන් අලූත් හමුවීමක ත්‍යාගය සැම විට ම ඔබට ලැබෙනු ඇත.” x

ලක්ශාන්ත අතුකෝරල

අලිබබාගේ අලූත් කතාව

0
HANGZHOU, CHINA - OCTOBER 25: (CHINA OUT) Jack Ma, founder and chairman of Alibaba Group, president of the General Association of Zhejiang Entrepreneurs, makes a speech on the Zhejiang Entrepreneurs Association on October 25, 2015 in Hangzhou, Zhejiang Province of China. (Photo by ChinaFotoPress/ChinaFotoPress via Getty Images)

අද ලෝකයේ ඉන්ටර්නෙට් හය හතර දන්නා ඕනෑම අයෙකුට අලිබබා වෙබ් අඩවිය ( www.alibaba.com )* අරුමයක් නොවේ. ඉන්ටර්නෙට් ඔස්සේ විවිධ පන්නයේ භාණ්ඩ මිලදී ගන්නට සහ අලෙවි කරන්නට හැකි ලොව ප‍්‍රමුඛතම ජාලගත වෙළඳපොළක් ලෙස අලිබබා වෙබ් අඩවිය හැඳින්විය හැකිය.


ලෝකයේ හතර දිග්භාගය පුරා ඉන්ටනෙට් පැතිර යද්දී හා ඉන්ටර්නෙට් ආශ‍්‍රිත වෙළඳාම ජනප‍්‍රිය වෙද්දී මෙපරිද්දෙන් සාර්ථක වූ වෙබ් අඩවි කිහිපයක් තිබේ. ඇමරිකාවේ සිලිකන්වැලි නිම්නයේ ආරම්භ වූ ඇමසොන් amazon සහ ඊබේ ebay බඳු වෙබ් අඩවි ඊට සමීපම නිදසුන්ය.
එහෙත් අලිබබා වෙබ් අඩවියේ සහ එහි ආරම්භකයා වූ ජැක්මාගේ කතන්දරය ඊට තරමක් වෙනස් ය.


චීනය ලෝකයට විවර වෙද්දී ව්‍යාපාරික අවස්ථා සොයා එළියට බසින තරුණ ව්‍යවසායකයෙකු ලෙස ජැක්මා තෝරා ගන්නේ පරිගණක ඉන්ටර්නෙට් ක්ෂේත‍්‍රයයි. චීනයේ පාසලක ඉංග‍්‍රීසි ගුරුවරයකු වූ ජැක්මා සතුව මේ වෙද්දී පරිගණක ඉන්ටර්නෙට් ගැන හෝ කළමනාකරණ ක්ෂේත‍්‍රය ගැන හෝ ප‍්‍රමාණවත් දැනුමක් තිබුණේ නැත. එහෙත් හුදෙක් නොපසුබට ව්‍යවසායක මනසින් යුතුව වැටි වැටී නැගිට සිටි ජැක්මා වසර විස්සකදී ගොඩනැගූ ඉන්ටනෙට් අධිරාජ්‍යය අද එහි ඇමරිකානු තරගකරුවන්ට පවා දැවැන්ත අභියෝගයක් වී හමාරය.


චීනයේ හැන්සූ පළාතේ වසර 1964 දී උපත ලද ජැක්මා පාසල් වියේදී ඉගෙනීමට දක්ෂයෙක් නොවීය. සාමාජිකයන් තිදෙනකුගෙන් යුත් පවුලක දෙවැනියා ලෙසින් හැදී වැඩුණු ජැක්මා උනන්දුවක් දැක්වූ එකම විෂය ඉංග‍්‍රීසි භාෂාව බව හේ පසුකලෙක සඳහන් කරයි. පාසල් අධ්‍යාපනයෙන් පසු රැුකියා මාර්ගය ලෙස ඉංග‍්‍රීසි ගුරුවරයෙකු වන්නට ජැක්මා තීරණය කරන්නේද ඒ නිසා විය යුතුය.


1990 දශකයේ දී චීනයේ ආර්ථිකය ලිහිල් වන්නට හරිබරි ගැහෙන වකවානුවේ සීමිත පහසුකම් ඔස්සේ ඉන්ටර්නෙට් වෙත එබී බලන්නට ජැක්මාට හැකිවිය. බටහිරට සෙමෙන් විවෘත වන චීන ව්‍යාපාර ලැයිස්තුගත කරමින් වෙබ්ගත ඩිරෙක්ටරියක් ‘චයිනාපේජ්’ නමින් ජැක්මා ආරම්භ කළේය. සිය පස් වසරක ගුරු වෘත්තියට සමු දී ඉන්ටර්නෙට් ව්‍යවසායකයෙකු වන්නට ජැක්මාට අඩිතාලම වැටුණේ එපරිද්දෙනි.


ජැක්මා වාසය කළ හැන්සූ පළාතේ මේ වන විට ඉන්ටර්නෙට් පහසුකම් පවා නොතිබුණු අතර ඇමරිකාවේ සියැටල්හි මිතුරෙකුට ව්‍යාපාරිකයන්ගේ විස්තර තැපැල් කරමින් වෙබ් අඩවි ලැයිස්තුගත කරන්නට ජැක්මා උත්සාහ කළේය. එහෙත් තාක්ෂණික හා කළමනාකරණ අගහිඟකම් මැද්දේ ජැක්මාගේ පළමු ව්‍යාපාරික උත්සාහය සාර්ථක වූයේ නැත.
චීනයේ ඉන්ටර්නෙට් පෙරළිය ඇරඹෙන 1999 වසර සමඟ සිය අලිබබා ඉන්ටර්නෙට් මාර්කට්ටුව ආරම්භ කරන්නට ජැක්මා තීරණය කරන්නේ සිය පළමු ව්‍යාපාරයේ අසාර්ථක අත්දැකීම් ද පාදක කරගනිමිනි.


අතිශය තරගකාරී ඉන්ටනෙට් ව්‍යාපාරික ලෝකයේ පැලපදියම් වීම ජැක්මාගේ අලිබබා සමාගමට ද ලේසිපහසු කටයුත්තක් නොවිණි. වෙබ් අඩවිය වේගයෙන් ජනප‍්‍රිය වුවද ඊට අවශ්‍ය තරමින් ආදායම් උපයා ගැනීමට නොහැකිවීම අලිබබා කණ්ඩායම මුහුණ දුන් විශාලම අභියෝගය විය. විශාල ඉන්ටනෙට් ව්‍යාපාරයක් මෙහෙයවීමට අවශ්‍ය තාක්ෂණික හා කළමනාකරණ දැනුම ආරම්භයේදී අලිබබා කණ්ඩායම සතු නොවීය. මේ හේතුවෙන් සිදුවන අතපසුවීම් වැරදීම් සමග සිය ඉලක්කගත අරමුණුවලට යාම අසීරු බව කෙටි කලකින්ම වටහාගන්නට ජැක්මා සමත් විය.
එනිසාම ඉන්ටනෙට් ව්‍යාපාර ලෝකයේ පළපුරුදු කළමනාකරුවන් පිරිසක් සේවයට එක් කරගෙන ආයතනය පවත්වාගෙන යාමට ජැක්මා කටයුතු කළේය. මෙසේ අලිබබා ව්‍යාපාරය ආරම්භයේදීම සේවයට එක්වූ එහි උප සභාපතිවරයෙකු ලෙස කටයුතු කළ පෝටර් එරිස්මන් දෙදහස් පහළොවේදී ‘අලිබබාගේ ලෝකය’ Alibaba’s උදරකා නමින් පොතක් ප‍්‍රකාශ කරන ලදි. ලෝකයේ පාරිභෝගික වෙළඳාමේ මුහුණුවර වෙනස් කළ චීනයේ ඉලෙක්ට්‍රොනික් වාණිජ අධිරාජ්‍යය, අලිබබා සමාගම බිඳෙන් බිඳ ගොඩනැගූ හැටි එහි අපූරුවට දක්වා තිබේ.


වසර 1999දී ජැක්මා හැන්සූ පළාතේ සිය තට්ටු නිවාසයේ සිට අලිබබා ආරම්භ කරද්දී චීනයේ ඉන්ටර්නෙට් භාවිතය තිබුණේ සියයට එකකටත් වඩා අඩුවෙනි. ක්‍රෙඩිට්කාඞ් භාවිතයද අතිශය අවම මට්ටමක පැවතිණි. චීන රජය ඉන්ටර්නෙට් අරභයා කවර ප‍්‍රතිපත්තියක් අනුගමනය කරයිද යන්න පවා අවිනිශ්චිතව පැවතිණි.


චීනය පුරා ඉතිරී පැතිරී තිබූ නිෂ්පාදන කර්මාන්ත ශාලාවල සැපයුම්කරුවන්ට ලෝක වෙළඳපොළ ගැනුම්කරුවන් ඉන්ටර්නෙට් ඔස්සේ පළමුවෙන් මුණගැසුණේ ඊබේ වෙබ් අඩවිය හරහා ය. ඇමරිකාව පදනම් කරගත් දැවැන්ත ඉන්ටර්නෙට් මාකට්ටුවක් වූ ඊබේ අඩවියට නොබියව අභියෝග කළ ජැක්මා ඉතා කෙටි කලකදීම චීන සැපයුම්කරුවන්ගෙන් වැඩි ප‍්‍රතිශතයක් සිය සමාගමේ ඒදඉ්ද වෙබ් අඩවි තුළ ලැයිස්තුගත කර ගන්නට සමත් වූයේ ඔහු සතු සූක්ෂ්ම ව්‍යාපාරික දැනුම යොදාගනිමිනි.


චීනයේ firewall තොරතුරු ආරක්ෂණ පද්ධතිය ඔස්සේ ලෝකය හා ගනුදෙනු කිරීමේ කලාව බටහිර සමාගම්වලට වඩා හොඳින්ම දැන සිටියේ ජැක්මාය.
චීන රජය සමාජ වෙබ් අඩවි හා ඉන්ටර්නෙට් පුවත් මාධ්‍ය සඳහා දැඩි වාරණයකින් කටයුතු කළද ඉලෙක්ට්‍රොනික් වාණිජ්‍යය සඳහා අතිශයින් සහයෝගි පිළිවෙතක කටයුතු කළේය. චීනයේ ආර්ථික පෙරළිය සමග සමපාත වෙමින් සාර්ථක ගමනක් යන්නට අලිබබා බඳු වෙබ් සමාගම්වලට හැකිවූයේ එබැවිනි.


ආරම්භයේදී ව්‍යාපාරිකයන් අතර ඊ එද ඊ ඉන්ටර්නෙට් මාර්කට්ටුවක් ලෙස පැවැති අලිබබා සමාගම සිය අතුපතර විහිදා හැරියේ ඉලෙක්ට්‍රොනික් වාණිජ්‍යයේ බොහෝ ක්ෂේත‍්‍ර ආවරණය කරමිනි. ‘අලිපේ’ නමින් ඇරඹි ඉන්ටනෙට් ගෙවීම් සේවාව මේ අතරින් අතිශය සාර්ථක වූ උත්සාහයකි. අද වන විට චීනයේ විශාලතම බැංකුවකට වඩා මූල්‍ය සාර්ථකත්වයක් අලිපේ සේවාව ලබාගෙන තිබේ.


2018 වසරේ අගභාගය වෙද්දී මසකට මිලියන හයසියයකට අධික පාරිභෝ ගික සංඛ්‍යාවක් අලිබබා සතු කර ගෙන තිබුණි. චීනයේ ඉන්ටනෙට් ගනුදෙනුවලින් සියයට හැටකට වඩා සිදුවන්නේ අලිබබා වෙබ් අඩවිය හරහා ය. චීනයෙන් විදේශගත වන භාණ්ඩ පාර්සල්වලින් අඩකට වඩා අලිබබා වෙබ් අඩවිය හරහා සිදුවූ ගනුදෙනුවලින් නිකුත් වෙයි. වසර 2014දී අලිබබා සිය මූලික මහජන කොටස් නිකුතුව සිදුකළේ ලෝකයේ වටිනාම ඉලෙක්ට්‍රොනික් වාණිජ සමාගම බවට පත්වෙමිනි. මසකට ඩොලර් විස්සකට අඩු වැටුපකින් ජීවිතය ඇරඹූ ජැක්මා අමරිකානු ඩොලර් බිලියන හතළිහකට ආසන්න වත්කමක් හිමි ලොව ධනවතුන්ගේ ලැයිස්තුවට එක් වූයේ වසර විස්සකට අඩු කාලයකිනි.


අද වන විට ලෝකයේ ඉන්ටනෙට් වෙළඳාමේ ප‍්‍රමුඛතම ස්ථානයක් අලිබබා වෙබ් අඩවිය දිනාගෙන තිබේ. චීනයේ ආර්ථික පෙරළිය හා සමාන්තරව ලෝකය දිනාගත් ජැක්මා සිය ව්‍යාපාරික ජාලය ගොඩනැගුවේ ඉන්ටර්නෙට් ගැන හෝ කළමනාකාරිත්වය ගැන හෝ විශේෂඥ දැනුමකින් නොව හුදෙක් ව්‍යවසායක ඉව නිසි ලෙස යොදා ගනිමිනි. චීනය පාදක කරගනිමින් බටහිර ලෝකයේ ඉන්ටර්නෙට් ගලිවරයනට අභියෝග කළ හැකි අන්දමේ සයිබර් වෙළඳ රාජ්‍යයක් ගොඩනැඟූ ජැක්මා මෑතකදී ප‍්‍රකාශ කළේ සිය ආයතනයේ ක‍්‍රියාකාරී සභාපති තනතුරෙන් විශ‍්‍රාම ගැනීමට තමා තීරණය කොට ඇති බවයි.x

ජීවපද්ම සඳගෝමි

ෆොන්ට් මාස්ටර්ගේ අක්‍ෂර බන්ධනය

0

‘පුෂ්පානන්ද ඒකනායක’ කියන නම සමහරුන් දන්නේ හඳුනන්නේ නැති විය හැකි නමුත්, ලංකාවේ සිංහල භාෂාවෙන් මුද්‍රිත ඕනෑම දෙයක් – පාරේ සිටුවා ඇති අඩි සිය ගණනක් දිග පළල කටවුට් එකක සිට, පත්තරයක්, නවකතා පොතක් හරහා ලූණු පැකට් එකක, කුඩා බාම් කුප්පියක ලේබලය දක්වා වූ – අප කියවන්නේ ඔහුගේ අකුරුවලිනි. කොටින්ම මේ පත්තරය පුරා ඇත්තේද එක එක මෝස්තරයේ පුෂ්පානන්දගේ අකුරුය. ලිපියක් ලියා පත්තරයකට ඊමේල් කරන්නට පෙර ලේඛකයෙකු, ‘මොන අකුරෙන්ද එවන්න ඕනෑ, ‘එෆ්එම්’ එකෙන් එව්වා නම් හරිදැ’යි සංස්කාරකගෙන් අසන විට, ඒ කියන්නේ පුෂ්පානන්දගේ ‘ෆොන්ට් මාස්ටර්’ අක්‍ෂර හෙවත් ‘ෆොන්ට්’ ගැනය. ඇත්ත වශයෙන්ම නම්, පුෂ්පානන්ද නමැති මේ සරල, සැහැල්ලූ හා මිත‍්‍රශීලී අන්තිම රසවතා, ලංකාවේ සිංහල ටයිප් අක්‍ෂර භාවිතයේ ‘ෆොන්ට් මාස්ටර්’ය. දැන් මේ ෆොන්ට් මාස්ටර්, ‘ෆොන්ට්’ වෙනුවට අලූත් සිංහල වචනයක්ද හඳුන්වා දී තිබේ. ෆොනුරු


කුරුණෑගල, මාවතගම, විදුහල්පතිවරයකුගේ පුතකු වූ පුෂ්පානන්ද තාත්තා සමග ඔහු මාරුවන තැන්වලට ගොස් අන්තිමේ වැඩි කාලයක් ඉගෙනගන්නේ මහනුවර ධර්මරාජයේය. අවුරුදු දාහත පනින විටම, එවකට කොළඹ කොටුවේ ටයිම්ස් ගොඩනැගිල්ලේ පිහිටි, අර්වින් වීරක්කොඩිගේ ෆීනික්ස් ඇඞ්වර්ටයිසිං ආයතනයේ, වෙළෙඳ දැන්වීම්වල අකුරු අඳින්නකු ලෙස වැඩ පටන්ගන්නා පුෂ්පානන්ද, වැඩි කල් නොයවාම එතැනින් ශ‍්‍රී ලංකා රූපවාහිනියට යන්නේය.


‘මුලින්ම වැඩට ආවේ ෆීනික්ස් ඇඞ්වර්ටයිසින් ආයතනයට. සම්මුඛ පරීක්‍ෂණයට ගිහින් අකුරු ඇඳලා පෙන්නුවාම අර්වින් ලොක්කා එදාම වැඩට එන්න කිව්වා. ඒකේ වැඩ කර කර ඉන්නකොට තමයි ලංකාවට රූපවාහිනිය ලැබුණේ. ෆීනික්ස් එකේ වැඩ වුණත් මට නිකම් උණක් තිබුණා, රූපවාහිනියේ වැඩක් කරන්න. ඒ වෙලාවේ ටෙලිවිෂන් එක දිව්‍ය ලෝකයක් වගේ එකක්නේ. ඒක වටේට ගම්වල අමුතු සංස්කෘතියක් හැදුණා. මුල් කාලේ ගම්වල එහෙමත් ගෙදරක ටෙලිවිෂන් එකක් තිබුණේ. ඉතින් ගමේම අය එතැනට එකතු වෙලා පැදුරු දාගෙන බිම ඉඳගෙනනේ ටෙලිවිෂන් බලන්නේ. ෆීනික්ස් එකේ ඉද්දීම මට රූපවාහිනියේ සම්බන්ධකමක් හැදුණා,

අබේවර්ධන බාලසූරිය එක්ක. අබේවර්ධන රූපවාහිනියේ ‘නන්දන වින්දන’ පටන් ගත්තා. දෙවැනි ප්‍රෝග‍්‍රෑම් එක යනකොටත් ඒක මාර පොපියුලර්. ‘නන්දන වින්දන’ තුන්වෙනි එක යනකොට මම ඒකේ ටයිට්ල් (නාමාවලිය* ඇන්දා. ජීවිතේ මුලින්ම මං කළ ටයිට්ල් එක තමයි නන්දන වින්දන නම් ටික. ඒ කාලේ, කොටුවේ ෆීනික්ස් එකේ හවස වැඩ ඉවර කරලා, එතැනින් 108 ඇළකන්ද බස්එකක නැගලා රූපවාහිනියේ ගේට්ටුව ඉස්සරහින්ම බහිනවා. එතැන ඉඳලා පැය තුනක් විතර වැඩ කරනවා. පැයකට රුපියල් අටද කොහේද ගෙව්වේ.


ඒත්, ඉරිදාට නන්දන වින්දන එකේ මගේ නම ගියාට රූපවාහිනිය බලන්න මට තැනක් නැහැ. මම එතකොට නැවතිලා හිටියේ කොටුවේ රජයේ ලිපිකරු සේවා සංගම් ගොඩනැගිල්ලේ. ? කෑමට යන්නේ කොම්පඤ්ඤ වීදියට. කොම්පඤ්ඤවීදියේ කොල්ලෙක් හිටියා අපි ටිකක් අඳුනන. කොම්පඤ්ඤ වීදියේ කඬේකින් කෑම කාලා, මිනිහාත් එක්ක මැලේ වීදිය දිගේ එන ගමන් මං කිව්වා, අද ටීවී එකේ ප්‍රෝග‍්‍රෑම් එකක් තියෙනවා බලන්න, ඒත් තැනක් නෑනේ කියලා. මම අඳුනන ගෙයක් තියෙනවා කියලා මැලේ වීදියේ පාරෙ අයිනේ පොඩි ගෙදරකට මිනිහා මාව එක්කගෙන ගියා. ගෙදර කට්ටිය ටීවී බලනවා. ටීවී එක නොපෙනෙන තරමට සෙනග පිරිලා. නන්දන වින්දන දැන් යනවා. කොල්ලායි මායි දෙන්නාම බලාගෙන ඉන්නවා. මම බලාගෙන ඉන්නේ ඉවර වෙනකංනේ. ඉවරවුණ ගමන් මගේ නම ගියා. මම කොල්ලාට කිව්වා, ‘නම් ඇන්දේ මම. දැන් මගේ නම ටීවී එකේ ගියා’ කියලා. කොල්ලා පුදුමවෙලා, ‘ඈ.. ඔයා ඉස්සෙල්ලා කියන්න එපැයි’ කියලා ඒ ගෙදර අයටත් මාව පෙන්නලා අඳුන්වලා දීලා මාර වැඩක් වුණා. මගේ බිරිඳගේ යාළුවෙක් මාතලේ, එයා නිකං පුටුවෙන් නැගිට්ටුණාලූ මගේ නම යනවා දැකලා. මගේ තව යාළුවෙක් නම දැකලා පෝස්ට් කාඞ් එකකුත් එවලා තිබුණා සතුටට.


පහුවදා උදේ ෆීනික්ස් එකේදී අර්වින් ලොක්කා මං ළඟට ඇවිත් ඇහුවා, පුෂ්පානන්ද රූපවාහිනියේ මොකක් හරි කළාද කියලා. මම ඇත්තම කිව්වා. ‘ඒක තමයි මම දැක්කා, හොඳයි හොඳයි’ කියලා ගියා. මාස දෙකකින් මම රූපවාහිනියේ වැඩට ආවා. කැෂුවල් බේසිස් ගත්තේ ඉස්සෙල්ලාම. ඒත් අවුරුද්දයි මාස තුනකින් විතර රූපවාහිනියෙන් අයින් වුණා. ඊට පස්සේ තැන් කීපයක ආර්ට්වර්ක් කළා. පොඩි පොඩි වැඩ. බැනර් අඳිනවා, බෝඞ් අඳිනවා වගේ වැඩත් කළා. මගේ බෝඩිමේ ආටිස්ට්ලා තව කීප දෙනෙක් හිටියා. අපි බෙදාගෙන වැඩ කළා.’


ඊළඟට ඇරඹෙන්නේ පුෂ්පානන්දගේ කොම්පියුටර් අකුරු නිර්මාණ අවධියයි. ඒ කාලයේ මුද්‍රණ වැඩට අකුරු ගන්නේ, කොම්පියුටරෙන් ටයිප් කර ‘බ්‍රෝමයිඞ්’ නමැති ඡුායාරූපයකට සමාන ක‍්‍රමයකිනි. පසුව, ‘ලේසර් ප‍්‍රින්ට්’ නමින් ඒ4 පිටුවල අකුරු මුද්‍රණය කරන කාලය එළැඹුණේය.
‘93 ජනවාරි විතර තමයි අද මේ ඉන්න තැනට ආවේ. එතකොටත් මට කොම්පියුටර් එකක් නැහැ. බ්‍රෝමයිඞ් ගන්න පුළුවන් ආයතන තිබුණා. ටික දවසක් යනකොට කොල්ලෙක් කොම්පියුටර් එකකුත්් අරගෙන මා ළඟ ටයිප් සෙටිං සර්විස් එකක් කරන්න ආවා. එතකොට බ්‍රෝමයිඞ්වලින් ලේසර් ප‍්‍රින්ට්ස්වලට මාරුවෙන කාලේ. මේ කොම්පියුටරෙන් වැඩ ගන්න අතරේ මට පුළුවන් වුණා, මගේම කොම්පියුටර් ෆොන්ට් එකක් හදාගන්න. එතකොට මම ටෙලිකොම් එකේ ඇඞ්වර්ටයිසිං වැඩ වගයක් කළා. ඒ ඇඞ්ස්වලට පළමු වරට මට පුළුවන් වුණා, මගේම කොම්පියුටර් ෆොන්ට් එකක් දාන්න. 1994 වෙනකොට මම ඇපල් කොම්පියුටර් එකක් අරගෙන තිබුණා.’


මුලින්ම පුෂ්පානන්ද කොම්පියුටරෙන් එළියට දැම්මේ ‘මලිති’ අකුරු මෝස්තරයයි. එදා සිට අද දක්වාම මලිති, මුද්‍රණ අකුරුවලින් අනේක වැඩ ගන්නා ඕනෑම කෙනෙකුගේ ප‍්‍රාණප‍්‍රිය අකුරකි.
ඒ වෙනකොට ලංකාදීප පත්තරේ මුද්‍රණය කරන විජය ග‍්‍රැෆික්ස් ‘ඇපල්’ කොම්පියුටරයට තමන්ගේම ෆොන්ට් හදා තිබුණි. දැනුත් ඉඳහිට පාවිච්චි වන මානෙල්, අනුරාධා, කැලණි වැනි ඒ අකුරු පසුබස්වමින් එෆ්එම් ෆොන්ට් ඉදිරියට ආවේය. අද විජය පුවත්පත්වල පවා තිබෙන්නේ එෆ්එම්ය.


මේ වන විට පුෂ්පානන්ද ෆොන්ට් හෙවත් සිංහල ෆොනුරු හෙවත් අකුරු මෝස්තර 60කට වැඩියෙන් නිර්මාණය කර තිබේ. එහෙත්, පොදු භාවිතයේ තියෙන්නේ ඉන් 37ක් පමණය.
පුෂ්පානන්ද වනාහි අකුරු ලියන්නෙක් නොවේ. අකුරු විඳින්නෙකි. අකුරක අර්ථයට වඩා අකුරක රූපය ඔහුට දැනෙයි. ඔහුගෙන් අලූත් අකුරක් නිර්මාණය වන්නේ ඒ විඳීමේ ප‍්‍රතිඵලයක් හැටියටය. කොටින්ම අකුරු යනු, පුෂ්පානන්දගේ් පරිකල්පනය එළියට එන විදියයි.


‘සන්නිවේදනය වෙන්නේ අකුරුවලින්නේ. ඒක අකුරේ හැඩය ඔස්සේ සන්නිවේදනය කළ හැකි දෙයක්. ඒකට කියන්නේ අකුරේ භාවිත ගුණය. ඒ භාවිත ගුණය පාවිච්චි කිරීමෙන් ක්‍ෂණයෙන් යමක් දනවන්න පුළුවන්, ඒක තීව‍්‍ර කරන්න පුළුවන්. පොදු සම්මත අකුරකින් කිව්වාට රූපමය වශයෙන් දැනෙන්නේ නෑනේ. රූපමය වශයෙන් දනවන්න තමයි විවිධාකාර අකුරු හැඩ ඕනෑ වෙන්නේ. ඒ විවිධාකාර හැඩ කියන ඒවා මගේ ඇෙඟ් හැම තිස්සේම වැඩකරනවා. මොකක් හරි වචනයක් දැක්කාම රූපයක් හැටියට, ඒ රූපයට මේ විදියේ හැඩයක් තිබුණා නම් කියන අදහස මට එනවා. සමහර විට මමම හිතලා විවිධ වැඩවලට යෝජනා කළ අලූත් අකුරු තියෙනවා. ඒවා මම හිතුව වැඬේට පාවිච්චි නොවුණා වෙන්නත් පුළුවන්. ඒ වාගේම හිතන්නේ නැති අවස්ථාවල ඒ අකුරු පාවිච්චි වෙන අවස්ථාත් තියෙනවා. උදාහරණයක් හැටියට, ‘ගැමුණු’ කියන හතරැුස් අකුර නිර්මාණය කළ වෙලාවේ, හුඟ දෙනෙක් ඇහුවා, ‘මොකටද මේ හතරැුස් අකුරක්? සිංහල අකුරු රවුම්නේ’ කියලා. ඒත් මේක එළියට ගියාට පස්සේ, දැන් බලනකොට මේකෙන් තොර දෙයක් නැති තත්ත්වයට පත්වෙලා. අඩු ඉඩක පාවිච්චි කරන්න පුළුවන්, පිරිච්ච අකුරක් හැටියට ඒකෙ භාවිත ගුණයක් තියෙනවා. ඒ ගුණය තමයි ඔය පාවිච්චි වෙන්නේ. ඒ වගේ විවිධ ගුණයන්වලට විවිධ ලක්‍ෂණ තියෙන්න පුළුවන්නේ. අන්න එකෙ මගේ ඔළුවෙ හැම තිස්සෙම වැඩකරනවා. සමහර වෙලාවට හිතෙනවා, ‘මේ කාරණය සන්නිවේදනය කරන්න මේ අකුර උචිත නෑ. එතකොට ඒ වැඬේ කරන්න ගැළපෙන අකුරක් ඇයි මම කරලා නැත්තේ?’ කියලා.


වෙනත් අයගේ යෝජනාවලටත් මම අකුරු කරලා තියෙනවා. ස්වර්ණා මල්ලවාරච්චිගේ සිනමා දිවියට අවුරුදු 50ක් පිරිච්ච වෙලාවෙ මම ‘ස්වර්ණා’ කියලා ලියන්න අකුරක් අලූතෙන් ඇන්දා. ඒක ඔවුන් යොදාගත්තේ නෑ. නමුත් මගේ අතින් ඒ අකුරු හතර, පසුව සම්පූර්ණ අකුරු පෙළක් හැටියට නිර්මාණය වුණා. කුමාර සිරිවර්ධනලා ‘ලක්හඬ’ කියලා පත්තරයක් කරන්න යනවා, හෙඞ්පීස් එක කරලා දෙන්න කිව්වා. මම ඒකට අලූත් ෆොන්ට් එකක් කළා. ඒත් පත්තරේ කෙරුණේ නැහැ. ඒත් අලූත් ෆොන්ට් එකක් හැදුණා. ඊයේ පෙරේදා ‘විජයබා කොල්ලය’ චිත‍්‍රපටියට ටයිට්ල්ස් අඳින්න ආවා. ඒ අතරේ මම විජයබා කොල්ලය කියන වචන දෙකට ගැළපෙන ෆොන්ට් එකක් තීම් ටයිට්ල් එකට අලූතෙන් නිර්මාණය කළා.’


පුෂ්පානන්ද වැඬේට බහිනකොට හිතන්නේ අකුර පැත්තෙන්ද? මෝස්තරේ පැත්තෙන්ද?
‘මම එන්නේ කන්සෙප්ට් එක හරහා. මොකක් අරබයාද වැඬේ යෙදන්නේ කියන එක උඩ. ඒකට කියන්නේ අකුරක ප‍්‍රකාශන ශක්තිය කියලා. ඉස්සර පත්තරවල හෙඞ්ලයින් අතින් අඳින කාලේ, මිනීමැරුමක හෙඞ්ලයින් එකකින් ලේ බේරෙන විදියටයි අඳින්නේ. එතකොට නිව්ස් එකෙන් කියන එක හෙඩිමෙන්ම කියලා ඉවරයි.’


වෙනත් ඕනෑම භාෂාවක අකුරක් මෙන් සිංහලයේ අකුරු ද සියවස් ගණනක පරිණාමයේ ප‍්‍රතිඵලයකි. ඒ පරිණාමය නිසා අකුරුවලට ආවේණික ගුණ පිහිටයි. සිංහල අකුරක ප‍්‍රමුඛ ආවේණික ගුණය නම් රවුම් හැඩයයි. ඊට අමතර ලක්‍ෂණ රාශියක්ද සිංහල අකුරක තිබේ. අකුරු නිමවන විට මේ ‘උපන් ගුණ’ සිහිකල්පනාවට ගෙන එය කළ යුතුය.


‘මං කිසිසේත්ම අකුරක තියෙන අනන්‍යතාවට හානිකරලා අලූතෙන් අඳින්න හිතන්නේම නැහැ. අපේ පැරැුන්නන් අතින් අකුරු ඇඳලා නැවතිච්ච තැනක් තියෙනවානේ. ඒ තැන තහවුරු කරන්න තමයි මම උත්සාහ කරන්නේ. ඒ අංග ලක්‍ෂණ බිඳිනවා වෙනුවට ඒවාවලින් අපේ අනන්‍යතාව තහවුරු කරන්නයි මම හිතන්නේ. මම අකුරු නිර්මාණය කළ මුල් කාලේ සියලූ භාෂා ශාස්ත‍්‍රඥයන් ළඟට අකුරු අරගෙන ගියා. ජේබී දිසානායක කිව්වේ, චයන්නයි වයන්නයි වෙන වෙනම අඳුනගන්න බැරි නම් ඔයාගේ අකුරුවලින් වැඩක් නෑ කියලා. චයන්නේ ඉර දික්වෙලා අකුර කැත වෙන්න පුළුවන්, හැබැයි ඒ ඉර ඕනෑ. මම මුලින්ම ඇඳපු ඒවායේ ඒ අඩුපාඩු තිබුණා. අද වෙනකොට එවැනි වැරදි කෙරෙන්න ඉඩක් තියන්නේ නෑ.’


සිංහල අකුරු රවුම් වීම නිර්මාණයට පහසුවක් වෙනවා නේද?


‘ඒක තාක්‍ෂණික වශයෙන් ඉතාම අමාරුයි. සිංහල අකුරු රවුම් වුණාට ජ්‍යාමිතික ලක්‍ෂණ හුඟාක් අඩුයි. රයන්නේදී උඩින් යටින් තිරස් ඉරි දෙකයි. සයන්නට ඉරි හතරයි. පයන්නට තුනයි. මහාප‍්‍රාණ ඨියන්නට ඉරි 8ක් 9ක් විතර එනවා. ඒක තමයි භයානකම අකුර. සෞන්දර්යාත්මකව ගත්තාම අපේ අකුරු හරිම හැඩයි. ඒත් නිර්මාණය කරන්න ගියාම හරිම අමාරුයි.’
එහෙත්, ෆොන්ට් මාස්ටර්ගේ අකුරු නිතර දෙවේලේ භාවිත කරන්නන් බහුතරයකට නම් ඒ අකුරු නිර්මාණය පිටුපස ඇති විඳීම, දැක්ම තේරෙන්නේ නැත. එනිසාම, පත්තරවල සිට මරණ දැන්වීම් දක්වා ඒ අකුරු අපයෝජනයට ලක්වන අවස්ථා විරල නැත.


‘මට නම් තියෙන්නේ අකුරු අවභාවිත කරනවා වගේ හැඟීමක්. අපේ මිනිස්සු සෞන්දර්ය, රවුම් කියන දේවලට ආසයිනේ. ‘අර්ජුන්’ අකුර නිර්මාණය වෙන්නේ ඒ සෞන්දර්යාත්මක ගුණයක් එක්ක. ඒ ගුණය අනුව ඒක පාවිච්චි කළ යුතු තලයකුත් තියෙනවා. මගුල් ඇරියුම් පතකට, සුබපැතුම් පතකට වගේ ලාලිත්‍යයක් දනවන තැනකට තමයි ඒක ගැළපෙන්නේ. ඒත් මළගෙවල්වල බැනර්වලටත් ඒක පාවිච්චි වෙනකොට නම්, මටත් මැරෙන්න හිතෙනවා.’
ටෙක්ස්ට් ෆොන්ට් එකක් හෙවත් පොතක, පත්තරයක අන්තර්ගතය මුද්‍රණය කරන්නට දැන් තියෙන ප‍්‍රශස්තම අකුර ‘අභය’යි. එවැනි වැඩකට කිසිසේත් නොගැළපෙන ‘මලිති’ ෆොනුරුවෙන් ලිපි නිමවන පුවත්පත්ද ලංකාවේ තිබේ. ඒ ඉතින් පත්තරය කරවන්නන්ගේ සිතීමේ පරාසයට අනුවය. එහෙත්, අභයද පුෂ්පානන්ද අතින්ම තවමත් පරිණාමය වෙයි.


‘උදාහරණයකට ක‍්‍රිම්සන් කියන ඉංග‍්‍රීසි ටෙක්ස්ට් ෆොන්ට් එක නැවත නැවත වෙනස් වෙනවා. දියුණු වෙනවා. එකම ෆොන්ට් එකක වුණත්, ලොකු පොඩි වෙනකොට අකුරුවල වෙනස්කම් සිදුවිය යුතුයි. අභය ෆොන්ට් එක තමයි ටෙක්ස්ට් එකකට හොඳම එක. ඒත් එක පවා දියුණු කරලා මම ‘තේජානි’ කියලා හැඩයක් අලූතෙන් කළා. ‘රැස’ පත්තරේ ගහන්නේ ඒ අකුරෙන්. එවැනි දේවල් ලෝකේ පුරා දිගටම සිදුවෙනවා.’


ෆොන්ට්වලටත් පවුල් හෙවත් කුලක තිබේ. උදාහරණයක් හැටියට මලිතියි ගංගානියි එක පවුලකය. සන්ධ්‍යානියි, රශ්මියි තවත් පවුලකය. අකුරු ගැන නොදන්නාවුන් කරන්නේ මේ පවුල් කඩා ඉහිරවා, තමන්ට ඕනෑ අකුරක් එළහරකා සහ මීහරකා ලෙස එකට ඈඳීමය.
‘සමහරු හිතන්නේ විවිධ ෆොන්ට් තිබීම තමයි හොඳ කියලා. ලෝකේ කොහේවත් තියෙන හැම ෆොන්ට් එකක්ම පාවිච්චි කෙරෙන්නේ නැහැ. මම මෙච්චර ෆොන්ට් ඇන්දාට මගේ කිසිම වැඩකට මගේ ඔක්කොම ෆොන්ට් පාවිච්චි වෙන්නේ නැහැ. මම කළ නිර්මාණ පාවිච්චි කරන්න වැඩ නැතුව මමම දුක්වෙනවා. ජාතික පුවත්පතක ප‍්‍රධාන සිරස්තලය ඇරුණාම, අනෙක් පුවත්වල හෙඩිමයි ටෙක්ස්ට් එකයි එකම පවුලක වෙන්න ඕනෑ.’


මුලින් කී ලෙසම, සිංහල පරිගණක අකුරුවල මේ අවධිය ලියැවෙන්නේ ෆොන්ට් මාස්ටර්ගේ හෙවත් පුෂ්පානන්දගේ නමිනි. අකුරුවල මෑත ඉතිහාසය මාරුකළ පුද්ගලයා ඔහුය.
‘මිනිසුන්ට මගේ වැඩ ගැන මතකයක් තියෙනවා. ගායකයෙක් පෙනීහිටින්නේ ගීතයක් යන වෙලාවට විතරයි. නළුවා පෙනෙන්නේ තිරයේ පෙනීහිටින වෙලාවට විතරයි. ඒත් මගේ අකුරු හැම මොහොතම, හැම වෙලාවෙම රට හැම තැනම තියෙනවා. පත්තරවල, පොතක සිට ලූණු පැකට් එකේ ඉඳලා ඉතාම කුඩා ලේබල් එකක් දක්වා මගේ අකුරු තමයි තියෙන්නේ. එනිසා භාවිතය පැත්තෙන් සියයට අනූපහක්ම මමමයි ඉන්නේ. යන යන හැම තැනම මගේ ෆොන්ට්මයි තියෙන්නේ. ඒ කෑලි දෙකේදී මම සියයට සියයක්ම තෘප්තිමත්. ඒත් රටේ සමස්ත අක්‍ෂර භාවිතය සඳහා තවමත් මෝස්තර මදි. එතැනදී මම තෘප්තිමත් වෙන්නේ නැහැ. ඒ කොටස ඉටුකරන්න මගේ හිතේ අඩුවක් තියෙනවා. ඒ අඩුව විසින් තමයි මාව වැඩකරන්න මෙහෙයවන්නේ.’x

x අරුණ ජයවර්ධන

කෘති‍්‍රම බුද්ධිය මානව පරිණාමයේ ඊළග අදියරයි

0

බුද්ධිය යනු කුමක්දැයි යන ප‍්‍රශ්නය අතීත ප‍්‍රාඥයන් අතර ද සංවාදයට හා විවාදයට ගැනුණුනු ගැටලූවක් වෙයි. ගෞතම බුදුන්වහන්සේ මෙන්ම ජෛන, සොක‍්‍රටීස්, ප්ලේටෝ වැනි දාර්ශනිකයන් මේ සදහා විවිධ පිළිතුරු සපයා ඇත. කෙසේ නමුත් අද වන විට බුද්ධිය යනු තර්කණයේ, අවබෝධයේ, ස්වයංපරීක්ෂාකාරීභාවයේ, ඉගෙනුමේ හා සැලසුම් ඇති කිරීමේ හැකියාව ලෙස නිර්වචනය වී තිබේ. මානවයා නොවන අනෙක් සතුන්හට ද ඉහත කී කාරණා එක දෙකක් හෝ ඊට වැඩි ගණනක හැකියාව ඇත. එ් අතුරින් ක්ෂිරපායී සත්තු ප‍්‍රමුඛ වෙති. චිම්පන්සින්, ගොරිල්ලන් වැනි ප‍්‍රයිමේටාවන් පමණක් නොව සුනඛයන් හා ගවයන් වැනි ක්ෂීරපායීහුද සරල බුුද්ධියක් ඇතිව කටයුතු කරති. එසේම පක්ෂීන්, උරගයන් මෙන්ම කෘමීහුද යම්කිසි බුද්ධිමත්භාවයක් පෙන්නුම් කරති.

ඔවුන්ගේ බුද්ධි ඵලය ගණනය කිරීමේ නිශ්චිත ක‍්‍රමවේදයක් නැතද, මානවයාගේ බුද්ධි ඵලය මැනීමේ නිශ්චිත ක‍්‍රමවේදයක් තිබේ. ඒ ( Intelligence Quotient- IQ )* ලෙස නම් කෙරන ප‍්‍රශ්න මාලාවකට මුහුණදීම මගිනි. තම බුද්ධිමත්භාවය කොතරම්දැයි මැන ගැනීමට අද දවසේ ඕනෑම අයෙකුට හැකිය. බුද්ධිඵලය 130 හෝ ඊට වඩා වැඩි නම් ඔහු/ඇය සුපිරි බුද්ධිමතකු සේ නිර්ණය වේ. සාමාන්‍ය වශයෙන් 90-109 අතර අගයක් ලබාගැනීම බුද්ධිමතෙකු වශයෙන් කටයුතු කිරීමට ප‍්‍රමාණවත්ය. සමාජයේ වැඩි දෙනෙකු මේ බුද්ධි මට්ටමේ සිටින්නේ නම් එම සමාජය බුද්ධිමත් සමාජයක් සේ සැලකේ.

අමෙරිකානු සමීක්ෂණයකදී ජනගහනයෙන් 60%ක ආසන්න ප‍්‍රමාණයක් ස්ත‍්‍රීන් සිටින්නේ මෙම පරාසයේ බව හෙළිදරව් වී තිබේ. බුද්ධිය වර්ධනය වන්නේ ඉගෙනුම/අධ්‍යාපනය මගිනි. අදින්් අවුරුදු බිලියන 4.5කට පෙර දී ලෝකය බිහිවුණ අතර ජීවය බිහිවීමට තවත් අවුරුදු බිලියනයක් පමණ ගතවී ඇත. මේ එ්කෙසෙලික ජීවය වසර බිලියන ගණනක පරිණාමයෙන් බහුෙසෙලික, විශාල මොළයක් සහිත නූතන මානවයා පරිණාමය වී ඇත. එ් අනුව නූතන මානවයා අප‍්‍රිකානු වනාන්තරවල පරිණාමය වී ගෙවී ඇත්තේ යම්තමින් අවුරුදු මිලියන 20කි. එසේ පරිණාමය වූ සත්වයාගේ බුද්ධිය අනෙකුත් ක්ෂිරපායී සත්වයන්ගේ බුද්ධියට වඩා වෙනස් නොවීය. එහෙත් එ් නිර්මාණාත්මක චින්තනයේ හෙවත් බුද්ධියේ ආරම්භයයි. අප‍්‍රිකානු වනවදුලේ පරිණාමය වී ආසියාවට සංක‍්‍රමණය වූ නූතන මානවයා අවුරුදු ලක්ෂයක් යන විට දඩයම් ආයුධ තැනීමට ඉගෙනගෙන ඇත. මේ උගැනුම හුදකලා මානවයෙකුගේ උගැනුමක් නොව මානව කණ්ඩායමක සමූහ චින්තනයක ප‍්‍රතිඵලයකි. ඒ ආකාරයෙන්ම සතුන් හඹා යමින් දවස පුරා දඩයමේ ගිය මානවයා ධාන්‍ය වගාව හා සතුන් හීලෑ කිරීම ඉගෙන ගන්නේ අදින් අවුරුදු දසදහසකට පෙරදීය. තැනින් තැන ඇවිද ගිය ජීවිතය නැවතී ස්ථාවර කෘෂිකාර්මික ජීවිතයක ආරම්භය වූ මේ අවධිය මානව පරිණාමයේ ඉතා වැදගත් කඩඉමක් ලෙස සැලකේ. එදිනෙදා දඩයමින් උපයාගත් ප්‍රෝටීන මාංශය වෙනුවට සැලසුම් කරමින් ආහාර නිෂ්පාදනය කිරීමට ඔහු පුරුදු පුහුණු විය. වැඩි වැඩියෙන් ධාන්‍ය වගාකිරීම හේතු කොට ගෙන ඇතිවන කාබෝහයිඩ්‍රේට සපිරි ධාන්‍ය ආහාරයට ඔහු ක‍්‍රමයෙන් හුරුවිය.

කාබෝහයිඩ්‍රේට මගින් ඔහුගේ මොළය වඩාත් පුඵල් විය. එසේම දැන් ඔහුට දිනපතා දිවීමක් නැති නිසා සිතන්නට හා අදහස් හුවමාරුවට අතිරික්ත කාලයක් ඇතිවිය. ඒ අනුව සංස්කෘතික යුගයට මානවයා පරිණාමය වෙමින් බුද්ධියෙන් කළ යුතු දේ ක‍්‍රමයෙන් එකතු වන්නට විය. මානවයාගේ සමූහ චින්තනය මගින් එකිනෙකාගේ බුද්ධිය ඔවුනොවුන් අතරම සුපෝෂණය විය. ගලෙන් ගල ඝට්ටනය කොට නිපදවා ගත් ගිනිපුපුරු මෙන්ම 5ජී තාක්ෂණය ද පොදු මානව බුද්ධියේ ප‍්‍රතිඵල වන්නේ එම නිසාය.


මානවයා නොවන සතුන්ගේ ජානමය බුද්ධිය ස්වභාවයෙන්ම පරම්පරාවෙන් පරම්පරාවට සම්පේ‍්‍රෂණය වෙයි. මානවයා තම ජානමය බුද්ධිය මෙන්ම, ඉගෙනුම මගින් ලබාගන්නා බුද්ධිය ද පරම්පරාවෙන් පරම්පරාවට සම්පේ‍්‍රෂණය කරයි. එකී පරම්පරාව, එම බුද්ධිය මෙන්ම නව ඉගෙනුම මඟින් ලබාගන්නා බුද්ධිය ද භාවිත කරමින් මානවයා සම්පතක් බවට පරිපූර්ණ කරයි. එ් අනුව මානව කණ්ඩායම් තම නිර්මාණාත්මක බුද්ධිය භාවිත කරමින් සාහිත්‍යය, කලාව, සංගීතය, නර්තනය, ගීතය පමණක් නොව විද්‍යාව හා තාක්ෂණයද, ගණිතය හා ජ්‍යාමිතිය ද බිහි කර ඇත. අවසාන විනිශ්චයේදී මේ නිර්මාණ බිහිකළ මානවයන් පමණක් නොව මුඵමහත් මානව සමාජයම එම නිර්මාණ භුක්ති විදිනු ඇත. එය සීසාන නඟුල නිර්මාණයේ සිට අභ්‍යවකාශ චන්ද්‍රිකාව දක්වා වූ දීර්ඝ ගමන් මඟක් අපට පෙන්නුම් කරයි.


මානව බුද්ධිය විසින් කෘත‍්‍රිම බුද්ධිය නිර්මාණය කෙරෙනුයේ තවත් සුවිශේෂ මානව විජයග‍්‍රහණයක් ලෙසය. කෘත‍්‍රිම බුද්ධිය AI-Artificial Intelligence අයත් වන්නේ මානව බුද්ධිය විසින්ම නිර්මාණය කරන ලද පරිගණක විද්‍යාව නම් විෂය පථයට ය. මෙම කෘත‍්‍රිම බුද්ධිය හෙවත් බුද්ධිමත් යන්ත‍්‍ර, ක‍්‍රියා හා ප‍්‍රතික‍්‍රියා දක්වන්නේ මානවයාගේ අනුරුවක් ලෙසය.
රුසියානු ජාතික Garri Kimovich Kasparov ලෝක චෙස් ශූරයා ලෙස කිරුඵ පළඳින්නේ 1986 දීය. එතැන් සිට ඔහු තම ක‍්‍ර‍්‍රීඩාවෙන් සමුගන්නා තුරු එනම් 2005 දක්වා පුරා වසර 19ක් හෙතෙම ලෝක චෙස් ශූරයා විය. අමෙරිකානු ෂඊඵ සමාගම ෘැැච ඊකමැ නම් පරිගණකය 1989දී නිර්මාණය කිරීම ආරම්භ කරන්නේ චෙස් ක‍්‍රීඩාව සඳහා වූ දත්ත හෙවත් ඉගෙනුම ලබාදෙමිනි.

මේ නිර්මාණය සඳහා විද්වතුන් රැුසකගේ දැනුම ලබාගත් අතර IBM iud.u Deep Blue අතර ප‍්‍රමුඛය. මා ඔබට මේ විද්වතුන්ගේ නම් සඳහන් කළේ මන්දැයි සිතා බලන්න. කෘත‍්‍රිම බුද්ධිය නිර්මාණය කිරීමේදී එය පොදු මානව සමූහ නිර්මාණයක් ලෙස එකලස් වූවා මිස ජාති ආගම් හෝ භාෂා භේදයන්ගෙන් සැලසුම් නොවීය.

ත්‍ැබට චීන ජාතිකයකු වන අතර ඔයදප්ි ඉන්දීය ජාතිකයෙකි. ඵමරර්හ කැනේඩියානු ජාතිකයෙකි. ෂඊඵ අමෙරිකානු සමාගමක් වෙයි. මොවුන් ඇතුඵ සියයකට ආසන්න කණ්ඩායම පොදු මානව දැනුම භාවිත කරමින් නිර්මානය කළ කෘත‍්‍රිම බුද්ධිය චෙස් ක‍්‍රීඩාවට ගැළපෙන ලෙස නිර්මානය කරන ලදි. 1997 මැයි 11 වෙනිදා ජාත්‍යන්තර චෙස් තරග නීතිරීතිවලට එකඟව ණ්ිචැරදඩ මානවයා සමග ෘැැච ඊකමැ කෘත‍්‍රිම බුද්ධිය චෙස් ක‍්‍රීඩාවේ යෙදුණි. ෘැැච ඊකමැ කෘති‍්‍රම බුද්ධිය, තරග වට එකකදී පමණක් පරාජය වී අනෙකුත් වට සියල්ලම මානව බුද්ධිය යටපත් කරමින් ජයගත්තේය. එ් අදින් දශක 2කටත් වඩා එහා අතීතයකදී ය. මේ සිදුවීම මානව වංශ කථාවේ සටහන් වන්නේ මානව බුද්ධිය, කෘති‍්‍රම බුද්ධියකට පරාජය වූ ප‍්‍රථම අවස්ථාව ලෙසය.


එදා සිට ගෙවීගිය කාලය තුළ කෘත‍්‍රිම බුද්ධිය ඉතා වේගයෙන් සංවර්ධනය වී ඇත. එ් අනුව කෘත‍්‍රිම බුද්ධිය ආකාර 4කට වර්ග කොට, බුද්ධිමත් යන්ත‍්‍ර නිර්මාණය කිරීමට පරිගණක ඉංජිනේරුවන් සමත්වී ඇත.


මූලික ආකාරයේ කෘති‍්‍රම බුද්ධිය සහිත ප‍්‍රාථමික යන්ත‍්‍ර එ් අතුරින් පැරණිතම නිර්මාණය වේ. මේවාට අතීත මතකයන් හෝ පැරණි දත්ත විශ්ලේෂණය මගින් තීන්දු ගත නොහැකිය. නිර්මාණයේ දී ඉගෙනුම ලැබූ දත්ත මත පමණක් කටයුතු කරයි. ලෝක චෙස් ශූරයා පරාජයට පත් කරන ෘැැච ඊකමැ එවැනි ප‍්‍රාථමික හෙවත් ඊ්ිසජ දෙරප කෘත‍්‍රිම බුද්ධියකි. මෙම බුද්ධිය තමාට පවරන විශේෂිත කාර්ය එකකට හෝ කීපයකට පුහුණු කර ඇත.


දෙවැනි කාණ්ඩයට ගැනෙනුයේ සීමාසහිත මතකය ( Limited memory * සහිත කෘත‍්‍රිම බුද්ධියයි. පැරණි දත්ත විශ්ලේෂණය කරමින් එ් අනුව අනාගතය පුරෝකථනය කිරීමේ හැකියාව එයට ඇත. ීැකෙ ාරසඩසබට ජ්රිහි කටයුතු කරන්නේ මෙම කෘත‍්‍රිම බුද්ධියයි.


සාමාන්‍ය මානවයකු සිතන ආකාරයට කටයුතු කළ හැකි කෘත‍්‍රිම බුද්ධිය සහිත යන්ත‍්‍රවලට මානව හැඟීම් අවබෝධ කරගත හැකිය. මෙම යන්ත‍්‍ර ‘ Self Aware AI ලෙස නම් කෙරෙයි. දැනට ඉහත ආකාරයේ කෘත‍්‍රිම බුද්ධිය සහිත යන්ත‍්‍ර විද්වතුන් නිර්මාණය කර ඇත. Self driving carsys යනු ස්වයංසංවේදී කෘත‍්‍රිම බුද්ධියයි. අනාගත රොබෝ තාක්ෂණය මගින් මෙම බුද්ධිමත් යන්ත‍්‍රය ද හෙට හෝ අනිද්දා වන විට මානව සමූහ බුද්ධිය භාවිතාවෙන් ලොව කොතැනකදී හෝ එළිදකිනු ඇත. ආතර් සී ක්ලාක් චින්තකයාගේ මතය වී ඇත්තේ මෙම නිෂ්පාදන තරගයේදී චීනය ජයගන්නා බවයි.

කෘත‍්‍රිම බුද්ධිය පහළ වීම මානව පරිණාමය තවත් එක් ඉහල ඵලයක් වනු ඇත. අද ද ඔබ භාවිත කරන ී Siri, Gmail, Tesla, Amazon, Google now ආදිය කෘත‍්‍රිම බුද්ධියයි. එසේම ස්මාර්ට් ෆෝන්, ඩ්‍රෝන, සමාජ ජාලා, ෆෝන් බෑන්කින් ආදිය කෘත‍්‍රිම බුදධියෙන් ඔබ ලබන ප‍්‍රතිලාභයි.
මානව බුද්ධිය මෙන් නොව කෘත‍්‍රිම බුද්ධියේ දී සිදුවන වැරදි ඉතා අවමය. එසේම විශ්වසනීයත්වය හා අතිශය නිවැරදිභාවයෙන් මානව බුද්ධියට වඩා ඉහළය. එසේම වේගවත්ය. අතිශය දුෂ්කර තත්වයක් යටතේ වුවද කෘත‍්‍රිම බුද්ධිය මැසිවිලි නොනගා තම කටයුත්ත සඳහා ඉදිරියට යයි. බෝම්බ නිෂ්ක‍්‍රිය කිරීම, ගිනි නිවීම ආදිය සඳහා කෘත‍්‍රිම බුද්ධිය යොදවා ගැනීම අද සාමාන්‍ය කාරණාවකි.


කෙසේ නමුත් කෘත‍්‍රිම බුද්ධිය වැරදි අත්වලට පැවරුණහොත් එය මානව සමාජයේ අවසානය විය හැකිය. තුන්වැනි ලෝක යුද්ධයක් තීන්දු වුවහොත් කෘත‍්‍රිම බුද්ධිය හිමි දෑත්වල ක‍්‍රෑරත්වය බිලියන 7ක ජනයා වෙත නිසැකයෙන්ම එල්ල වනු ඇත.


කෘත‍්‍රිම බුද්ධිය සංවර්ධනයේ උපරිම ඵලයේදී ඔවුන් විසින් මානවයා පාලනය කරනු ඇති බවට ද මතයක් වේ. එ් වෙනුවෙන් විද්වතුන් පෙනීසිටින්නේ එවැන්නක් විය හැකි නමුත්, එසේ වීමට ඇති සම්භාවිතාව ඉතා අවම බව පෙන්වා දෙමිනි.x

මනුෂ්‍යත්වයේ පහළම අත්දැකීම් ඔවුහු විඳිති

0

මා බෙහෙවින් ආසා කරන්නේ උපසංස්කෘතික හැසිරීම්වලටය. 1996-7 කාලයේ මා ජීවත්වූ නෝර්වේ රටේ එන්කේආර් 2 චැනලයේ විකාශයවූ උපසංස්කෘතින් පිළිබඳ වැඩසටහන මගේ මේ පිළිබඳ අද පවතින ආසාව මුවහත් කළ නිමිත්තයි. උපසංස්කෘතීන් පිළිබඳ මා තුළ තවත් කුහුලක් ඇතිකළේ භද්‍රජි මහින්ද ජයතිලක විසින් රචිත ‘සුරදූත පුර’ නවකතාවයි. ලොස් ඇන්ජලිස්හි හිස්පැනික් (ලතින් ඈමරිකානු සම්භවයක් සහිත ජනතාව* තරුණ කණ්ඩායම්හි හැසිරීම්, ඔවුන්ගේ ස්පේ‍්‍ර ගන් බිතුසිතුවම් කලාව හා කණ්ඩායම් අතර ඇතිවන බිහිසුණු ගැටුම් එහි විෂයයි.
වාණිජ ලිංගික සේවා සපයන්නන් හා සපයන්නියන් බොහෝ කලෙක සිට මගේ සැලකිල්ලට පාත‍්‍රවූ කණ්ඩායමකි. පසුකාලීනව මම ඔවුනට නීතිඥ සේවා සපයන හා ඔවුන් වෙනුවෙන් කතාකරන කෙනෙකු බවට පත්වුණෙමි.


මා හොංකොං රටේ ජීවත්වුණු සමයේ ලොව පුරා වෙසෙන එවැනි සේවා සපයන්නියන්ගේ මහා සම්මේලනයකට සහභාගිවුණේ මහත් අභිරුචියකිනි. එය මා බොහෝ කලක් සිට බලපොරොත්තුවුණු අවස්ථාවකි. හොංකොං පොලිටෙක්නික් විශ්වවිද්‍යාලයේ තිබුණු එම රැුස්වීමේ මමද ආරාධිතයෙකි. ’ස ඔැබට ලිංගික සේවා සපයන්නියන් හා කටයුතු කරන සංවිධානයකි. ඔවුහු හොංකොං හා වෙනත් රටවලද කටයුතු කරති.


එම රැස්වීමේදී සම්පත්දායකයන් වූයේ ලිංගික සේවා සපයන්නියන්මය. ලංකාවේදී නම් අපගේ අවඥාවට ලක්වුණද, මෙහිදී ඔවුන් ඉතා දැනුමැ’ති පුද්ගලයන් බව ඔප්පු කළේ තමන්ගේ වෘත්තීය සුදුසුකම් ඉදිරිපත් කිරීමේදීය. සමහරුන් ගුරුවරුන් වුණු අතර සමහරු උපාධිධාරීහු වූහ. ඔවුන් කතාකළ එකම දෙය නම්, තමන්ට තම කාර්යය කරගෙන යාමට ඇති අයිතිය තහවුරු කරගැනීමයි. වෙන කෙනෙකුගේ වහලකු නොවී, වෙන කෙනෙකුට කප්පම් නොගෙවා තම ශරීරය අලෙවිකර මුදල් ලබා ගැනීමට ඇති අයිතියයි.


කෙනෙකු ලිංගික සේවා සපයන්නියක හෝ සපයන්නෙකු වන්නේ කෙසේද යන්නට පොදු පිළිතුරු නැත. විවිධ හේතු මත ඔවුහු මෙම වෘත්තිය තෝරාගනිති. මට නෝර්වේහිදී හමුවුණු මාරියා පෘතු ගීසි භාෂාව මනා ලෙස හසුරුවන ඉතා රූමත් කාන්තාවකි. දකුණු අප‍්‍රිකානු ජාතික ඈ ඇපාතයිඞ් සමයේදී ලිංගික සේවා සපයන්නියක් වූවාය. ඇය කියූ පරිදි එය ඉතා දුෂ්කර, වේදනාකාරී හා අසීරු රැුකියාවකි. එතුළ ඇය කිසිදු විඳීමක් ලබා නැත්තේය. ඇගේ වර්ග කිරීමට අනුව, කිසිදු ආකාරයකට තමා නැවත තෝරානොගන්නා රැකියාවකි. ඇය එයින් ඉවත්ව භාෂා පරිවර්තිකාවක වී ඇත. ‘මිදීමට නොහැකි රැුකියාවක්’ යන දුර්මතය නිෂ්ප‍්‍රභ කොට, ඇය විවාහවී දරුවන් ලබා වෙනස් ආරක රැුකියාවක් කරන්නීය.


‘එම්පවර්’ තායිලන්තයේ බැංකොක් නගරය මූලික කරගත් සංවිධානයකි. මගේ මිත‍්‍ර මැක්ස් එඩිගර් එහි සමාරම්භකයෙකි. ඔවුහු, බැංකොක් නගරයේ අවන්හල්, ගො ගො බාර් ( Go Go Bar )* හා වෙනත් ස්ථානවල රැකියා කරන ලිංගික සේවා සපයන්නියන් සංවිධානය කර, උසස් අධ්‍යාපනය, වෘත්තීය පුහුණුව හා භාෂා ප‍්‍රවීණතාව ලබාදී, ඔවුන් එම පසුගාමී තත්ත්වයෙන් මුදවා ගනිති. විශේෂත්වය වන්නේ මෙහි සියලූ සංවිධාන ව්‍යුහයන් එම සේවා සපයන්නියන් විසින්ම කිරීමයි. තවද, ඔවුන් තම ජීවිත වෙනස් කරගන්නා තුරුම මෙම රැුකියාව කිරීමයි. එමෙන්ම ගො ගො බාර් හා සේවා සපයන ආයතන හිමියන්ද මෙම කාර්යයට ඔවුන්ගේ එකඟතාව ලබාදීමයි.
ඔවුහු විවිධ සංවිධාන හා පුද්ගලයන්ට තම ව්‍යාපාරය ගැන කියාදෙති. ඒවා කියා දෙන්නට පෑමිණෙන්නේද සේවා සපයන්නියන්මය. සමහර විට එම සම්මන්ත‍්‍රණ තුළද මුදලට තම සේවාදායකයන් සොයාගන්නට ඔවුන් කටයුතු කරන්නේ එම සම්මන්ත‍්‍රණ තුළද කටේ කෙළ හළමින් සිටින්නන් බහුල නිසාය. ප‍්‍රශ්නය ඔවුන්ගේ නොව සේවාදායකයාගේය.


වරෙක මැක්ස්ගේ මිතුරෙකුට අනාවරණ වැඩසටහනක ( Exposure Programme ) එම සංවිධානයට සම්බන්ධ පිරිස් සමග ගතකිරීමට අවශ්‍ය විය. මැක්ස් සම්බන්ධීකරණය කර දුන් අතර, එම කණ්ඩායම මැක්ස්ට පවසා සිටියේ තමන් මිතුරාට ඉතා ඉහළින් සැලකූ බවය. සිදුවී තිබුණේ එම මිතුරා මැක්ස්ගේ අනුග‍්‍රහය හේතුවෙන් ඉතා හොඳ ලිංගික අනුග‍්‍රහයක් ලබා තිබීමය. මන්ද ඔවුන්ගේ සැලකිල්ල ඔවුන්ගේ ආකාරයටය. එහි තෝරාගැනීම හා අධ්‍යාත්මය සතුවිය යුත්තේ සම්බන්ධවන අයටය. ලංකාවේ මෙවැනි සංවිධානයක් ඇරඹුමට මා බොහෝ උත්සාහ කළ අතර, එවැනි සමහර උත්සාහයන්ට දායකවීමටද හැකිවිය. ඔවුන් සමග පෙනීසිටීමද, ඔවුන් පිළිගැනීමද, ඔවුන් හා උරෙනුර ගැටී සිටීමද ඔවුන්ට දක්වන මහත් පිළිගැනීමකි, ගෞරවයකි.
පිරිමි සේවා සපයන්නන්ගේ කතාව මීට වඩා භයංකර විය හැක.

මන්ද ඔවුන් බහුතරය සංක‍්‍රාන්ති ලිංගිකයන් හෝ සමලිංගිකයන් වීමය. පිළිගැනීමක් ඇත්තේම නැත. රාත‍්‍රියේදී වීදියක හමුවුවොත් අපහරණයට ලක්වෙති. නිලදරුවන් අතින්ද අපහරණයට ලක්වෙති. ගෙදරින්ද පලවා හැර ඇත. ගමෙන්ද එලවා දමයි. ඔවුන්ට නැවත සමාජගත වන්නට, සමාජයේ පළමු පන්තියේ පුරවැසියන් ලෙස පිළි ගැනීමක් ලබාගන්නට හැකිවේද? පෙර කලෙක ලංකාවේ සංවිධානාත්මක වීදි සේවා සපයන්නියන් සිටියද ආරක්ෂක හේතු මත ඔවුන් වීදියෙන් ඉවත්ව ගොසිනි. පිටකොටුවේ හෝ වෙනත් තදාසන්න නගරවල ඔවුහු සුළු වශයෙන් සිටිති.
ලිංගික සේවා සෑපයීම පහසු කරුණක්ද? මචං චිත‍්‍රපටයේ පිරිමි සේවා සපයන්නා තම සේවාව සපයා කාමරයෙන් එළියට පැමිණ වෙහෙස නිසාම බිත්තිය දිගේ රූටා වැටෙන ආකාරය මට අදද මතකය. ගැහැනියකට පිරිමින් බර ගණනක් ඇසුරු කිරීමට බලකෙරුණද, පිරිමියකුට එසේ සේවා සපයන්නකු ලෙස ගැහැනුන් බර ගණනක් සංතර්පණය කළ හැකිද? ලිංගික මිථ්‍යාද සමාජයේ බහුලය.


ලෝකයේ ලිංගික සේවා සපයන නගර ඇති අතර ඉන් කිහිපයක් බැලීමට මා ගොස් ඇත. බැංකොක් නගරයේ පැට්පොන්ග්, කව්බෝයි හා වෙනත් වීථිද, පිලිපීනයේ මකිනි වීථියද, ඉන්දියාවේ බොම්බායේ කාමටිපුර ඒවායින් විශාලතම ඒවාය. ඉන්දුනීසියාවේ ජකාර්තා නුවර, දිල්ලි නුවර හා සිංගප්පූරුවේ ගේලෑන් ප‍්‍රදේශයද මතක තබා ගනු වටී. ලෝකයේ වෙනත් බොහෝ තැන්වලද මෙවැනි සංගෘහිත ප‍්‍රදේශ ඈත. ලිංගික සේවා සපයන ආයතන මෙන්ම විවිධ රටවල ලිංගික සේවා සැපයීම සම්බන්ධ වෙබ් පිටුද ඇත. ලිංගික සේවා භාෂාවද සුවිශේෂය.


ලංකාවේ කූට්ටනය සිදුවේද? ලංකාවේ අතිමහත්වූ (3000කට ආසන්න* ස්පා ආයතනවල වැඩකරන ලාංකීය කාන්තාවන්ට එම්පවර් වැනි අත්දැකීමක් ලබාගැනීමට අවස්ථාව නැද්ද? ඇත්තටම ඔවුන් එම රස්සාව කරන්නේ මගේ දකුණු අප‍්‍රිකානු මිතුරිය සේ තෝරාගැනීමක් සහිතවද? නැත්නම් කූට්ටනය වීම තුළද? මැද මාවතේ සිනමාකරු එච්ඞී පේ‍්‍රමරත්න, කිනිහිරියා මල් තුළින් කී කථාව අපට ග‍්‍රහණය වුණේද? ලංකාදීප පුවත්පතේ ලහිපිටේ රැුකියා (විවිධ) තීරයේ රුපියල් 2,00,000 සිට මාසික වැටුප් ලැබෙන රැුකියා දැන්වීම්, අප සලකන්නේ කූට්ටනය ලෙස නොවේද? එහි රැුවටීම නැද්ද? ඔබම කියවා බලන්න. මහා පරිනිබ්බාණ සූත‍්‍රය හා පවුකාර ස්ත‍්‍රිය කතාවන්හි සේවා සපයන්නියන් දෙස ආගමික ශාස්තෲවරුන් කෙසේ බලා ඇද්දැයි ඔබටම සොයාගත හැක.


මනුෂ්‍යත්වයේ පහළම අත්දැකීම් ඔවුහු විඳිති. ඒ ගැන කියන්නට ඔවුන්ට කෙනෙකු නැත. අසන්නට වේලාවක් අපටද නැත. ඒවා කියන චිත‍්‍රපට පමණක් අපි බලන්නට පුරුදුව සිටිමු, වීඑෆ්එම් සේවයේ ශාන් විජේතුංග මෙහෙයවන වැඩසටහනකදී එවැනි සේවා සපයන්නියක සමග සම්මුඛ සාකච්ඡුාවකට සහභාගි වී, මට ලැබුණු ප‍්‍රතිචාර විවිධය. ඇයට තම දරුවාගේ පාසලද අහිමි විය.x

ලක්ෂාන් ඩයස්

මානව හිමිකම් හා ජාතික ආරක්‍ෂාව

0

ජාතික ආරක්‍ෂාව උදෙසා මානව හිමිකම් නොසලකා හැරිය යුතු යැ’යි කියන කතාව, දැන් එක්සත් ජාතික පක්‍ෂ නියෝජ්‍ය නායකයාට ද බෝ වී තිබේ.

රටක් සංවර්ධනය කරන තුරු මානව හිමිකම් පසෙකින් තැබිය යුතු යැ’යි කීම ද ඒ කාසියේ ම අනෙක් පැත්ත ය. මේ දෙමුහුණුවරෙන් යුක්ත එක ම කතාව, හෙවත් දෘෂ්ටිය, ඉතිහාසයේ පුරා ම වරින් වර ලෝකය පුරා ම පැතිරී යන ව්‍යාධියකි. අදත් හෙටත් එය එසේ ම ය.

ව්‍යාධියක් ලෙස ඒ දැක්ම බෝ වන්නේ විශේෂිත මිනිස් කොට්ඨාසයක් අතර ය. එනම්, බලයේ සිටින ආඥාදායකයන්, බලයට එන්නට බලාපොරොත්තුවෙන් සිටින ආඥාදායක මනැස් ඇත්තවුන් හා ඒ දෙවර්ගයේ ම අන්තේවාසිකයන් හැටියට ඉන්නට කැමති වහලූන් වැනි මිනිසුන් අතර ය.

ඉහත කොට්ඨාසවලට අයත් නොවන, කෙටියෙන් කිවහොත්, තමා ලද මිනිස්කම ගැන අබමල් රේණුවක තරම් හෝ ගෞරවයක් ඇති කිසි ම මිනිසකු මානව හිමිකම්, අන් කිසිවකට පාවා දෙන්නට කැමති වන්නේ නැත. ඒ නිසා, ආරක්‍ෂාවට මානව හිමිකම් යටත් කළ යුතු ය කියන්නා ද එවැනි මිනිස්කම ගැන ගෞරවයක් නැත්තකු හැටියට හඳුනා ගත්තාට කමක් නැත.

ආරක්‍ෂාවේ නාමයෙන්, මහමඟ හරස් කර, මිනිසුන්ට හා වාහනවලට ගමන් කරන්නට නොදී ප‍්‍රභූ වාහන එතැන් පසු කර යන තුරු, සෑහෙන වේලාවෙක් තබන විට, තමන්ගේ වාහනවල නලාව ශබ්ද කර ඊට විරෝධය පෑමේ සිදුවීම් පසුගිය දිනවල වාර්තා විය. ඇත්ත වශයෙන් ම එතැන ඇති වුණේ, තමාගේ යාමේ ඊමේ නිදහස වෙනුවෙන් කිසියම් හඬක් නැගූ මිනිසුන් හා ඒ නිදහස සීමා කළ ‘ආරක්‍ෂාව’ අතර ගැටුමකි. යන්නේ ලංකාවේ ජනාධිපතිවරයා වුණත්, ඔහුට එසේ යෑමට ඇති අයිතිය ජාතික ආරක්‍ෂාවේ ම අංගයක් ලෙස කිසිවකු කීවත්, තමන්ගේ අයිතිවාසිකම් ඒ වෙනුවෙන් පාවා දෙන්නට මිනිසුන් කැමති නැති බව ඉන් පැහැදිලි වෙයි.

අපේ ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ ජනතා පරමාධිපත්‍යය කියා දෙයක් තිබේ. එය අයත් ජනතාවට ය. එය අන්සතු කළ නොහැකි ය. ජනතා පරමාධිපත්‍යයට අයත් අංග තුනෙන් එකක් වන්නේ මූලික අයිතිවාසිකම් ය. ඒ මූලික අයිතිවාසිකම් ව්‍යවස්ථාවේ තුන්වැනි පරිච්ඡෙදයේ, ව්‍යවස්තා පහක විස්තරාත්මක ව දක්වා තිබේ. ඉන් ව්‍යවස්ථා තුනක දක්වා ඇති අයිතිවාසිකම් කිසි ම සීමාවකට යටත් නැත. ව්‍යවස්ථාවේ සඳහන් අනෙක් අයිතිවාසිකම් සීමාවලට යටත් කර ඇත. එහෙත් ඒ අයිතිවාසිකම් සීමා කළ යුත්තේ ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ දක්වා ඇති සීමා තුළ පමණකි.

දැන් එක්සත් ජාතික පක්‍ෂ නියෝජ්‍ය නායකයාගෙන් ඇසිය යුතු ප‍්‍රශ්න කිහිපයක් තිබේ.

‘තමා කියන ආරක්‍ෂාව සැපයීම සඳහා මූලික අයිතිවාසිකම්වලට ව්‍යවස්ථාවේ දක්වා තිබෙන සීමාවන් ද තව දුරටත් පුළුල් කළ යුතු යැ’යි ඔහු කල්පනා කරන්නේ ද? තවදුරටත් කිවහොත්, ව්‍යවස්ථාවේ දක්වා ඇති කිසි ම සීමාවකට යටත් නොවන අයිතිවාසිකම් ද සීමා කළ යුතු යැ’යි ඔහු කියන්නේ ද? මානව හිමිකම් යටපත් කොට ජාතික ආරක්‍ෂාව ඉහළට ගැනීමෙන් පසු ඉතිරි කරන්නට ඔහු බලාපොරොත්තු වන්නේ මිනිස් අයිතීන් නැති මිනිසුන් පිරිසක් ද? ඔහුගේ බලාපොරොත්තුව එවැනි ලංකාවක් ද?

මේ ප‍්‍රශ්නවලට පිළිතුරු දෙන්නට තරම් ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව වත්, මානව අයිතිවාසිකම්වල පසුබිමවත් ගැන දැනුමක් සජිත් පේ‍්‍රමදාස මහතාට ඇති බව අපි නොසිතමු. එවැනි දැනුමක් ඇත්තකු කිසි විටෙක මෙවැනි ප‍්‍රකාශ නොකරන හෙයිනි. එහෙත් සජිත් පේ‍්‍රමදාස මහතාගේ කතාව බැ?රුම් එකකි. ඒ ඔහු ලංකාවේ ජනාධිපතිවරයා වන්නට ද කල්පනාවෙන් පසු වන නිසා ය. රටක ජනාධිපතිවරයකු වන්නට බලා සිටින දේශපාලන නායකයකු, මානව හිමිකම් පසෙකට දමා ජාතික ආරක්‍ෂාව ඉහළට ගත යුතු යැ’යි කියන විට ඒ රටේ ජනතාව බියට පත් විය යුතු ය. විශේෂයෙන් පසුගිය රාජපක්‍ෂ පාලන කාලය ගැන දන්නා, ඊටත් එහා ජේආර් ජයවර්ධනගේ පාලන කාලය දක්වා යන දැනුමක් ඇති සියලූ දෙනා ම ඒ ගැන බිය විය යුතු ය. ඒ හැම අවස්ථාවක දී ම මානව හිමිකම් පසෙකට දමා ඒ ඒ ආණ්ඩු විසින් කරන ලද විනාශය අප හොඳින් ම දන්නා නිසා ය. මේ තරමට මානව හිමිකම් ගැන ගරු කරන පරිසරයක් රටක් හැටියට අපට නිර්මාණය කර ගත හැකිි වූයේ 2015 ජනවාරි මාසයේ කරන ලද දේශපාලන වෙනසෙන් පසුව ය.

ඒ වෙනසට දායක වූ ඇත්තකු, දැන් මානව හිමිකම්, ජාතික ආරක්‍ෂාව සඳහා පාවා දිය යුතු යැ’යි කියන විට, එවැනි චින්තනයක් සහිතවූවන් රටේ අනාගත නායකත්වයට පත් වීම හැකි වෙර යොදා නැවැත්විය යුතු යැ’යි කියන කල්පනාව මානව ගරුත්වය අගය කරන හැම දෙනාගේ ම සිත් තුළ ඇති වේ. සජිත් ප්‍රේමදාස ඇමතිවරයාගේ අදහසේ අනෙක් පැත්ත මීට පෙර මැතක දී කීවේ ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මහතා ය. ඔහු කිව්වේ, සංවර්ධනය සඳහා මානව හිමිකම් නොසලකා කටයුතු කළ යුතු බව ය. ඔහු ආරක්‍ෂක අමාත්‍යාංශ ලේකම් ධුරය දැරූ කාලයේ සංවර්ධනය සඳහාත්, ජාතික ආරක්‍ෂාව සඳහාත් මිනිස් ගරුත්වය පමණක් නොව මිනිස් ජීවිත පවා විනාශ කළ හැටි අපට හොඳට මතක ය. එජාප නියෝජ්‍ය නායකයා දැන් කියන දේවලින් හැෙඟන්නේ, ඔහුට බලය ලැබෙන විටෙක අපට බලාපොරොත්තු විය හැක්කේ ද, 2005-2014 භීම සමයේ ම දිගුවක් බව ද?x

ජාතිකත්වය රෙපරමාදු වී ද ?

0

එළඹුණු සතිය තරම් දේශපාලනික සිදුවීම් සමුදායකින් ගහණ එකක් ගැන සිතා ගත නොහැක. සමහර ඒ සිදුවීම් හුදෙක් සිදුවීම් ලෙස ම ලඝු කළ නොහැක. ඒවා නව ප‍්‍රවණතා හෝ එවැන්නකට මග පෑදිය හැකි විභවතාවක් ඇති ආරම්භයන් ලෙස හඳුනා ගත හැක.


පසුගිය සතියේ මගේ අවධානය වඩා යොමු වූයේ වයඹ පළාත ඇතුළු තවත් ප‍්‍රදේශ කිහිපයක ම දුටු මුස්ලිම් ව්‍යාපාර හා පුද්ගලයන්ට එරෙහි ව දියත් වූ කුප‍්‍රකට ප‍්‍රහාර මාලාවට ම නොවේ. එම ප‍්‍රහාර මුළුමනින් ම පිළිකෙව් කළ යුතු නමුදු එම ‘හැසිරීම’ සාමාන්‍ය දකුණේ හෙළ-බොදු තත්ත්වයේ පුරෝකථනය කළ හැකි ( predictable ) හැසිරීම ය. එක ම වෙනස ඔවුන් මෙවර හෙල්මට් පැළඳ ගිනි තැබීම ය; ගල් ගැසීම ය. ඊට හෙළ-කිතුනු කොටසකුත් එකතු වේ නම් මම මවිත නොවෙමි. ඒ පා.ම. දයාසිරි ජයසේකර කිතුනු පිරිස් අතරත් අන්තවාදී කොටස් සිටිය හැකි’යි කීමෙන් අනතුරු ව සමාජ මාධ්‍ය හරහා එතුමන් ලද කුණුහරුපමය, වෛරී හා ප‍්‍රචණ්ඩකාරී කිතුනු ප‍්‍රතිචාරය කියවීමෙන් ලද ‘අධ්‍යාපනය’ නිසාවෙනි. බයිබලයේ ම කියැවෙන පරිදි දෙමාපියන් ඇඹුල් කෑ විට හිරිවැටෙන්නේ දරුවන් දත් ය. ’83 ජුලි ආභාසය දකුණේ සමාජයෙන් මුළුමනින් ම පහව නොගොස් ඇති බව මැයි 13 දින ක‍්‍රියා කලාපයෙන් මැනැවින් පෙනේ. මැතිව්ලා ද ඇල්ලේලා වෙනුවට නව ගිහි-සඟ-දෙස්පලූ අනුප‍්‍රාප්තියක් සුමුදු ව ගොඩනැගී ඇත.


උත්ප‍්‍රාසජනක දේ නම් මුස්ලිම් විරෝධී ප‍්‍රචණ්ඩත්වය හෙල්මට්ධාරී පුරවැසියන් මුදා හළ දිනට පසු දින ම කොළඹ නව දේශපාලන ව්‍යාපාරයක් ‘ජාතික මග’ නමින් දියත් වීමයි. එය සුවිශේෂ වන්නේ එම සාකච්ඡුාව කැඳ වූ පාර්ශ්වයේ අඩු තරමින් ඓතිහාසික ඉලක්ක ප‍්‍රජාව ( constituency )* හෙල්මට්ධාරී ගිහි-සඟ පිරිස ම ද විය හැකිව තිබීමයි. එසේ නොවේ නම් ඊට හේතු වන්නේ එම කොටස් කඩාගෙන ගිය ‘පිවිතුරන්’ සමග සිටීම ය. කෙසේ හෝ චම්පික රණවක ප‍්‍රමුඛ ව, කතානායක ඇතුළු විශාල පිරිසකගේ සහභාගිත්වයෙන් දියත් වූ සභාවෙහි හා ඉන් අනතුරු ව රණවක දෙරණ නාලිකාවේ 360 වැඩසටහනේ පෙනී සිටීමින් කළ ප‍්‍රකාශ අතිශයින් වැදගත් ය.

මෙම අවස්ථාවන්හි රණවක විසින් කරන ලද අදහස් දැක්වීම්වල අන්තර්ගතය විශ්ලේෂණය කිරීම වටී. කතාවෙන් මිනිසා මිනිය හැකි නම් රණවක බරපතළ ලෙස වෙනස් වී, පරිණත තලයකට හා බොහෝ දුරකට මධ්‍යස්ථ ආස්ථානයකට පිවිස ඇත. මෙම වර්ධනය මා දකින්නේ ‘ජාතිකත්ව රෙපරමාදුවක්’ ලෙස ය. මෙහිදී රණවකගේ යටගියාව අවුස්සනු මට අවැසි නැත. එය දන්නෝ දනිති. වැදගත් දේ නම් ඇත්තට ම රණවක පරිණාමය වී ඇත් ද යන්න ය. එසේ වී නම් හෝ වන්නට කැමැත්තේ නම් ලාංකීය සමාජය එම නව දැක්ම සාධනීය එකක් ලෙස නිර්මාණශීලී විවේචනයෙන් භාරගත යුතු ය. රණවක ළඟ සිටි බොහෝ අගතිගාමී හා ගැටලූ සහගත කොටස් විවිධ හේතු මත ඔහුගෙන් වෙන් වී ඇත. එම තත්ත්වය රණවකට වාසියකි. ඊට හේතුව ඔහුට තම ඉලක්ක ප‍්‍රජාවක් ගොඩනගා ගැනීමට බාධා වන ණයකරුවන් නොමැති වීම ය.


ඇත්තට ම රණවකගේ ජාතික මගෙහි දේශපාලන දැක්ම කුමක් ද? එය රාජපක්ෂ සහෝදර සමාගමේ එළිය, වියත් මග, පොහොට්ටුව ආදි විවිධ වේශයෙන් එක තලයක ක‍්‍රියාත්මක වන ජාතිකවාදී බලවේග සහ එම සමාගමේ ම අනු-සමාගම් ubsidiaries ) ලෙස තවත් තලයක ක‍්‍රියාත්මක වන බොදු බල, මහසෝන්, රාවණා වැනි ජාතිවාදී බලවේගවලින් වෙනස් වන්නේ කෙසේ ද? එක ම කාසියක දෙපැත්තේ කෙටී ඇති මිගෙලියානු ජාතිකවාදයෙන් හා දනියෙලානු ජාතිවාදයෙන් මිදී ඉන් ඔබ්බට ගමන් කළ හැකි දේශපාලන බලවේගයකට අවැසි ජීව ගුණයකින් හා විභවයකින් රණවක ප‍්‍රමුඛ ජාතික මගට ඒකරාශි කළ හැකි ද ?


පශ්චාත් අපේ‍්‍රල් 21 තත්ත්වය සිංහල ජාතිකවාදී හා ජාතිවාදී ඇරීනාව රත් කළ අතර එහි නායකත්වය තව දුරටත් තහවුරු කර ගැනීමට හා නව නායකත්වයන් ඉස්මත්තට පැමිණෙන්නට විවිධ කොටස් අතර නව තරගයක් මතු ව තිබේ. අන්තවාදී හෙළ-බොදු හා මුස්ලිම්-ඉස්ලාමික කණ්ඩායම් දෙකකට තමන් ආරක්ෂක අමාත්‍යංශයේ ලේකම් ව සිටින කාලයේ රහස් ගිණුමකින් මුදල් හා පඩිනඩි මුදා හළ බවට නැගී ඇති චෝදනාවෙන් ගෝඨාභය නායකත්වය දෙන ජාතිකවාදී සංවිධානවල දිස්නය පහ ව ගියේ ය. තමන්ගේ ම පාසලේ පිට්ටනියේ පවත්නා ක‍්‍රීඩා තරගයක් ලෙස සංවිධානය වුණ ද, දිල්කා මෙනෙවිය කෙතරම් පුල්-ටොස් දැම්ම ද, ගෝඨාභය මහතා දෙරණ 360 වැඩසටහනේ තම සුපුරුදු ‘කූල්’ සිනාවෙන් මිදී අවුල් සහගත ව හැසිරුණේ ඒ නිසා විය හැක. එයින් යම් ආකාරයකට නිර්මාණය වූ රික්තකයක් තුළ ය මෙම නව තරගකරුවන් අප දකින්නේ. රණවක පමණක් නොව ‘යුතුකම’ ද දැන් තරමක් රෙපරමාදු වී ඇත. ඔවුන් විසින් නගරය පුරා අලවන ලද ඇන්ජී ඕ පන්නයේ පාඨ සහිත පෝස්ටර් ව්‍යාපාරය කදිම උදාහරණයකි. පසු ගිය කාලය පුරා ම ආගිය අතක් නැති ව හුන් රතන හිමියෝ පසුගිය සතියේ කොළඹට වැඩම කළෝ මුස්ලිම් අන්තවාදය නසන පස් මග වන් නමක් ඇති පොතක් එළි දැක්වීමට ය.

එම උළෙලට ආරධිත කථික මණ්ඩලය ද, කාදිනල් ද ඇතුළු, නව මිගෙලියානු-දනියෙලූයානු චරිත ය. එහෙත් කුකුසට හේතුවන කරුණ වන්නේ, මේ අවකාශවලට අමරසේකර හා ද සිල්වා වැනි ජ්‍යේෂ්ඨ ජාතිකවාදීන් වැද්ද නොගන්නේ ඇයි ද යන්නයි. නව රෙපරමාදු තත්ත්වයට ඔවුන්ගේ තෙම්පරාදු චින්තන හා යටගියාව නොගැළපෙන නිසා ද? එසේත් නැත්නම් අලූත් මුහුණු කිහිපයකට අවස්ථාව දීම ද?


කුමන හේතුවක් නිසා හෝ සමාජය පරිණාමය වීම සාධනීය දෙයකි. ජාතිවාදය පිළිකෙව් කළ යුතු අතර ජාතිකවාදය පිළිබඳ බරපතළ හා නැවුම් රෙපරමාදුවක් වේ නම් එය ට අවස්ථාවක් දිය යුතු ය. ජාතික මග ගත යුතු අභියෝගය එය ය. සිනාවෙන් හෝ කතාවෙන් හෝ මිනිසා මනින්නට නොහැකි බව මේ වෙසක් සමයේ වෙනදා වාතලයේ වැජඹෙන බෙග් මාස්ටර්ගේ ගීතය අපට මතක් කර දෙයි. සිතේ ඇති දේ කීම ද එය ක‍්‍රියාවෙන් කර පෙන්වීම ද ජාතික මග කළ යුතු ය.

එසේ කළහොත් එය නවමු බලවේගයක් ලෙස ජාතිකත්ව කඳවුර තුළ පෙරමුණ ගනු ඇත. මතවාදී, දේශපාලනික හා උපායශීලී තලයේ රණවක ඉදිරියේ ඇති අභියෝගය හා වගකීම ජාතිකත්ව කඳවුරෙන් ඔබ්බට දිවෙන්නකි. දකුණේ මාතර සිට ඇමති සමරවීර කළ ප‍්‍රකාශය ද උතුරේ මුල්ලිවයික්කාල්හි දශක සැමරුම ද එළඹුණු සතියේ සෙසු වැදගත් සන්ධිස්ථාන වන අතර එම අභිලාෂයන් ද වත්මන් ජාතිකත්ව කතිකාවට නොතකා හළ නොහැක. මේ දේශපාලන මොහොතට අවැසි රෙපරමාදුව කරනට රණවකට හැකි වුවහොත් ඔහු සැබෑ නායකයෙකු ලෙස ඉතිහාසගත වනු ඇත.x


ෆ වෙනසකට භාජනය වන ලද හෝ සංශෝධනය වූ තත්වයකට පරණ සිංහල භාවිතයේ ඇති යෙදුම ‘රෙපරමාදු’ ය. එය රිෆෝර්ම්ඞ් ( reformed ) යන ඉංග‍්‍රීසි වචනයේ මූලයෙන් අවුත් පසු ව සිංහල වචනයක් ලෙස ජන වහරට එක් වූවකි. මෙය යටත් විජිත කාලයේ ඕලන්ද ක‍්‍රිස්තියානි නිකායක නමක් වන Dutch Reformed Church ( ඕලන්ද රෙපරමාදු සභාව* යන්නෙන් අපගේ වචනාවලියට එක් වූවකි.

උදන් ප‍්‍රනාන්දු

කුෂ්වාන්ත් සිං නිතර ආගිය නව දිල්ලි කාන් මාර්කැට්ටුවේ පොත් සාප්පුව

0

සුප‍්‍රකට ඉන්දීය ලේඛක කුෂ්වාන්ත් සිං වාසය කළ සුජාන් සිං උද්‍යානය පැත්තේ යා යුතු යැයි සිතුණේ අහම්බෙනි. ඒ වන විට අපි නව දිල්ලි නගර මධ්‍යයේ පිහිටි කෝනාට් පෙදෙස පසු කරමින් සිටියෙමු. අප හුන් තැන සිට සුජාං සිං උද්‍යානයට ඇත්තේ කෙටි දුරකි.


සුජාං සිං උද්‍යානයේ සුඛෝපභෝගී මහල් නිවාස පේළිය කවාකාරය. ‘ඇතුළුවීම’ – ‘පිටවීම’ පුවරු උද්‍යානය දෙකෙළවර තබා ඇත. නිවාස පේළිය ඉදිරිපිට කුඩා සෙල්ලම් පිටිටනියකි. මනාව ඇඳපැළඳ ගත් කුඩා ළමයි පිරිසක් ඒ වටේ වූ තුරුලතා සෙවණේ සෙල්ලම් කරති. සුදු දාර සහිත රතු ගල් අල්ලා තනන ලද නිවාස පේළියේ කිසියම් පාළු බවක් විණ. ඒ මෙහි විසූ සම්භාවනීය නිවැසියා නොමැතිවීම හේතුවෙනැයි සිත කුකුස් හටගති. ‘ඇතුළුවීම’ පුවරුව තිබුණු ගේට්ටුව ළඟ සිටි මහලූ සෙකියුරිටිකාරයාද ආගන්තුක අපගේ පැමිණීම ගැන එතරම් උනන්දු නොවූ සෙයකි.
සුජාං සිං උද්‍යානය ඉදිරිපිට පළල් පාර සුබ‍්‍රමානියම් භාරතී මාර්ග් නමි. ඉන් එහාට පෘත්වි රාජ් මාර්ග්ය. ඒ මාර්ගය ලෝදි උද්‍යානය දිහාවට යොමුවන්නකි. කුෂ්වාන්ත් සිං ලියූ අන්තිම නවකතාවට (ද සන්සෙට් ක්ලබ්) පසුතලය වනුයේ මේ විසල් ලෝදි උද්‍යානයයි. ලෝදි උද්‍යානයට යන මඟ කෙළවර ‘ඉන්ඩියා ඉන්ටර්නැෂනල් සෙන්ටර්’ නම්වූ නිකේතනය පිහිටා ඇත. මේ කුෂ්වාන්ත් සිං කෝපි කෝප්පයක් බොන්නට හැන්දෑවරුවේ ගොඩ වූ ස්ථානයයි. ඉතා දැකුම්කළු පරිසරයක පිහිටි මෙම නිවාඩු නිකේතනයේ මමද වතාවක දින කිහිපයක් ගත කෙළෙමි.

නගර මධ්‍යයේ මේ සුන්දර වටපිටාව දූවිලි ගහණ නව දිල්ලියේ ‘කොළඹ හත’ වැනිය. හිතන්නට බැරි තරම් නිස්කලංක පරිසරයකි. මග දිගට තුරුලතා සෙවණය. ගම්භීර ගොඩනැගිලිය.
නව දිල්ලියේ සුප‍්‍රකට කාන් මාර්කැට්ටුවේ ප‍්‍රධාන පිවිසුම ඇත්තේ කුෂ්වාන්ත් සිංගේ නිවස ඉදිරිපිට පාරෙන් එහා පැත්තේය. 1951දී පමණ ඉදිකෙරුණු කාන් මාර්කැට්ටුව මුල් කාලයේ ‘සරණාගතයන්ගේ මාර්කැට්ටුව’ ලෙස හඳුන්වන ලදි. අලූත්වැඩියා සහ නවීකරණය කරන ලද්දේ නමුදු එම මණ්ඩියේ ගොඩනැගිලි තවමත් ඇත්තේ ඒවායේ මුල් ස්වරූපයෙනි. එකිනෙකට ඈඳුණු කාමර සහිත දෙමහල් ගොඩනැගිලි සංකීර්ණයක ස්වරූපයෙන්ය.


කාන් මාර්කැට්ටු පරිශ‍්‍රයට ඇතුළු වූ අපි පාර දෙපස සිට අලූත් මල් කිනිති- දොඩම් යුෂ- කුල්චා රොටි විකුණන වෙළෙන්දන්ද අයිස්ක‍්‍රීම්, සබ් වේ, ඔරලෝසු, සාරි, බෙහෙත් බඩු, ලිපි ද්‍රව්‍ය, විදුලි භාණ්ඩ වෙළෙඳ කුටිද පසු කර එහි මැද මිදුල වැනි වූ රිය ගාල අසළදී වෙන්වීමු. අප සමග සිටි ඇතැමෙකුට ගම්රටට ගෙනියන්නට සමරු භාණ්ඩ ගැනීමට අවශ්‍ය විය. තවෙකෙකුට සාරි ගැනීමට අවශ්‍ය විය. තවෙකෙකුට අවශ්‍ය වූයේ අගර්වාල් ස්වීට් පාර්සලයක් ගැනීමටය. වේලාව කළමනාකරණය කරගත යුතු වූයෙන් අපි පැය කිහිපයකට වෙන්වීමු.


කාන් මාර්කැට්ටුවේ හොඳ පොත් සාප්පු දෙකක් ඇත. ඒවා ප‍්‍රමාණයෙන් විශාල නැත. කුඩා ශාලාවක් වැනිය. හැබැයි, නැති පොතක් නැති තරම්ය. මින් එකක් ‘ෆකීර්-චාන්ද් සහ පුත‍්‍රයෝ’ නමි. අනෙක ‘බාරිසන්ස්’ය. මේ පොත් සාප්පු දෙකේ සුවිශේෂත්වය නම්, ඒවා ලිපිද්‍රව්‍ය, පෑන් පැන්සල්, කඩදාසි සහ පාසල් පොත් ආදිය නොව, සහිත්‍ය පොත් සහ සඟරා අලෙවි කරනු ලබන ස්ථාන වීමය.


මම මුලින්ම ‘චාන්ද්’ පොත් සාප්පුවට ගියෙමි. කලින් කීවාක් සේ මෙම ස්ථානය කුඩා ශාලාවක් වා ගේය. ඉහළට ඇදුණු බිත්ති රාක්කවලට අමතරව සාප්පුවේ හැමතැනම නෙක ශානරවලට අයත් සාහිත්‍ය පොත් අට්ටි ගසා තිබිණ. ඒ හේතුවෙන් එතැන එකවර දහ-දොළොස් දෙනෙකුට එහා මෙහා විය නොහැකි තරම් විය. විවේකීව පොතක් පතක් තෝරා ගැනීම මඳක් අසීරු වූවේ එබැවිනි. එසේ වුවත්, එහි සේවයේ නියුතු මව්-පුතු දෙදෙනා (පසුව දැනගත් පරිදි) පතපොත ගැන මනා දැනුම් ඇත්තෝ වූහ. අවැසි පොත් කිහිපයේ නම් සඳහන් කළ සැණෙන් ඒවා ලබා දෙන්නට තරම් කාර්යශූරත්වයක් ඔවුන් දැක්වූයේ එබැවිනි.


මගේ පොත් ලැයිස්තුවේ කුෂ්වාන්ත් සිංගේ පොත් දෙකක්ද අඩංගු විණ. අනූඅට හැවිරිදි වියේදී (2013* ඔහු පළකළ ‘ද ගුඞ්, ද බෑඞ් ඇන්ඞ් ද රිඩිකියුලස්’ කෘතිය ඉන් එකකි. කුෂ්වාන්ත්ගේ ඇවෑමෙන් පසු ඔහුගේ දියණිය මාලා දයාල් විසින් පළකරන ලද තම පියාගේ පුවත්පත් තීරු ලිපි එකතුවකි, අනෙක් කෘතිය. ඉල්ලූ සැණෙන් අත පත් එම පොත් කිහිපයේ පිටුවක් දෙකක් කියවා බලනු රිසියෙන් ඒ සඳහා තැනක් ඇද්දැයි බැලීමි. ඔව්. පොත් සාප්පුවට ඇතුළුවන තැන වූ ගෙවීම් කවුන්ටරය ළඟ පරණ පන්නයේ පුටුවක් තිබෙනු දැක එහි ඈඳිගතිමි. මේ ස්ථානයේ පිටස්තරයකුට ඉඳගන්නට කියා තැනක් තිබුණේ එතැන පමණි.


ජනප‍්‍රිය ඉන්දියානු ලේඛක චේතන් භගත්ගේ නවතම නවකතාව- 105 කාමරයේ හුන් යුවතිය- වෙළෙඳපොළට නිකුත්වී තිබුණේ මා මේ පොත් සාප්පුවට ගිය දවසේමය. මා එහි සිටියදී, එම නවකතාවේ පිටපත් දහයක් දොළහක් අලෙවි වනු දැකගත හැකි විය. ඒ සඳහා වැඩියෙන්ම පැමිණියේ මැදිවියේ කාන්තාවන්ය. ඔවුන් මේ පොත් සාප්පුව සමග නිරන්තරව ගනුදෙනු කරන උදවිය බව ආගිය කතාබහෙන් තේරිණි.


‘මං මේ ආවෙ පුතාව අරගෙන යන්න ඉස්කෝලෙට ආපු ගමන’යි ඉන් එකියක ගෙවීම් කවුන්ටරයේ සිටි මැදිවියේ කාන්තාවට කීවාය.


‘චේතන්ගේ අලූත් පොතක් නිකුත් වුණා කියන ආරංචිය ලැබුණු ගමන් මම තකහනියක් ටක්-ටක් එකක් අරගෙන මෙහාට ආවා’ තවත් එකියක කියනු ඇසිණ.


මා මහත් උනන්දුවෙන් කුෂ්වාන්ත් සිංගේ පොත්වල පිටු පෙරළනු පොත් සාප්පුකාරිය දකින්නට ඇති. එහෙයිනි, ඇය, ‘කුෂ්වාන්ත් ලියපු තවත් පොත් ගණනාවක් අපි ළඟ තියෙනවා’ කියා කීවේ.
‘ස්තුතියි, මං හිතන්නේ ඒ හැම පොතක්ම වාගේ මම මිලදී ගෙන තියෙනවා කියා’යි මමද ඉංග‍්‍රීසියෙන් පිළිතුරු දුනිමි.


‘එහෙනම් එඔබ කුෂ්වාන්ත් සිං පාඨකයෙක්. එහෙම නේද? ඔබ දන්නවාද කුෂ්වාන්ත් සිං පදිංචි වෙලා හිටියේ මේ පාරෙන් එහා පැත්තේ තියෙන සුජාං සිං පාර්ක් එකේ කියලා.’
‘ඔව්. මම මෙතැනට එන්න කලින් එහේ ගියා, නිකමට වාගේ තැන බලන්න. මීට කලිනුත් මම එහේ ගිහින් තියෙනවා.’


‘ඔබට කියන්න, අවුරුදු ගණනාවක් තිස්සෙ දවස ගාණෙම වාගෙ ඔය මහ පාර පැනලා කුෂ්වාන්ත් සිං මෙහාට ආවා පොත් කියවන්න. ඒක එයාගෙ දෛනික පුරුද්දක්. පහු කාලෙදි හැරමිටිය අතින් අරගෙනත් ආවා. ඒ ඇවිත් වාඩිවෙන පුටුවේ තමා දැන් ඔබ ඔය වාඩිවෙලා ඉන්නේ. ඒ ආපුවාම හුඟක් බැලූවේ සඟරා වාගෙ වාර ප‍්‍රකාශන. ඒ වගේම නොන්-ෆික්ෂන් පොත් ගැනත් උනන්දුවක් තිබුණා.’


‘ඇයි මෙතැනට ආගිය කාන්තාවන් දිහා ඔහු බැලූවේ නැද්ද?’ මම සිනාසෙමින් ඇසීමි.
‘ඔබ එහෙනම් කුෂ්වාන්ත් සිං ගැන හොඳට දන්නවා.’ එසේ පැවසූ ඇය තමන්ගේ පොත් සාප්පුව ගැනද යමක් කීවාය. මේ නම් කවදාහරි දවසක කතාවක් ලියන්නට වටිනා අත්දැකිමක් යැයි මට සිතුණි. එහෙයිනි, මා සාක්කුවේ තිබු නෝට් පොතත් පෑනත් අතට ගෙන තවත් කරුණු විමසුවේ. තවත් කාරණාවක්ද ඊට බලපෑවේය. ඒ මෙතැනින් මිලදී ගන්නා පොත් තුළ බහාලන පොත් සලකුණ-බුක් මාර්කයයි. එම කහ-රතු පොත් සලකුණේ ලොකු ඉංග‍්‍රීසි අකුරෙන් ‘මම ටජ්මහලටද නව දිල්ලියේ කාන් මාර්කැට්ටුවේ ෆකීර්-චාන්ද් සහ පුත‍්‍රයෝ පොත් සාප්පුවටද ගොස් ඇත්තෙමි’ යන අරුතැ’ති වැකියක් සඳහන්ව තිබේ.


මෙම පොත් සාප්පුවේ කාර්ය මණ්ඩලය සමන්විත වන්නේ දෙදෙනකුගෙනි. ඒ ඉදිරිපස කවුන්ටරයේ සිටි මැදිවියේ කාන්තාව සහ ඇගේ පුතණුවන්ය. ඔවුහු මේ ස්ථානයේ මුල් අයිතිකරු වූ ෆකීර්-චාන්ද් පරම්පරාවෙන් පැවත එන්නෝ වූහ.


‘අපේ කට්ටිය මෙතැනට- මේ කාන් මාර්කැට්ටුවට ආවේ හරියට 1951දී.’
තවත් ගනුදෙනුකරුවන් කිහිප දෙනෙකු පැමිණි බැවින් මව්-පුතු දෙපල කාර්ය බහුල වූහ. කතාව අතරමග නතර විණ.
තවත් සුළු වේලාවකට පසු අර කාන්තාව ගුරු පැහැති පිට වැස්මකින් යුත් පොතක් මා අත තබමින් මෙසේ කීවාය. ‘මේ මීට දවස් දෙක තුනකට කලින් නිකුත් වූ අලූත් පොතක්. මේකේ අන්තිම කතාව තියෙන්නේ අපේ පරම්පරාව ගැන. ඔබට දැනගන්නට ඕනෑ මේ පොත් සාප්පුවේ ඉතිහාසය ගැනනෙ. ඒ ගැන විස්තර ටිකක් මේ පොතේ තියෙනවා. පොඞ්ඩක් කියවල බලන්න. එතකොට මේ පොත් සාප්පුව ගැන අදහසක් ඇතිකර ගන්ට පුළුවනි.’


ෘසඩසාැා ඉහ ඡු්රඑසඑසදබ ඹබසඑැා ඉහ ඍැිසකසැබජැ නම් වූ එම කෘතිය මල්ලිකා අහ්ලූවාලියා විසින් සංස්කරණය කරන ලද්දකි. මේ නම් මහ අපූරු පොතකැ’යි එහි පිටවැස්මේ සඳහන් දෑ කියවූ සැණෙන් මට සිතුණි. මෙය ඉන්දියාව 1947දී දෙකඩ වූ අවස්ථාවේ ඇතිවූ මහා ගැටුම් සහ කලකෝලාහල හේතුවෙන් පීඩා විඳි- උන්හිටිතැන් අහිමිවූ එහෙත් ඉන් නොසැලී තම තමන්ගේ ජීවිතවලට නව වටිනාකමක්-නව මානයක් එක්කර ගන්නට සමත්වූ අසාමාන්‍ය ගණයේ ධෛර්යමත් පුද්ගලයන් 21 දෙනෙකුගේ සත්‍ය අතීතාවර්ජන රැුසක කතා එකතුවකි. මේ සියල්ලෝම තම ජන්ම භූමියේ ජනජීවිතය කැළඹුණු අවස්ථාවක ඉන් පසුබට නොවී ස්වකීය අපරිමිත උත්සාහයෙන් ජීවිතය ගොඩනගා ගත්තෝ වෙති. මෙහි කතානායකයන් හැමෝම පාහේ ඉන්දියාව මතු නොව මුළු මහත් ලෝකයේම නම් දැරූ අය වීම සුවිශේෂ කරුණකි. මංමෝහන් සිං, එල්.කේ. අද්වානි, ගුල්සාර්, ගෝවින්ද් නිහලානි, කුල්දීප් නායර්, මිල්කා සිං, අජීත් කෝර්, රාමා ජෙත්මලානි. මේ නම් ලැයිස්තුව තව දිගට සඳහන් කළ හැකිය.


මෙහි සඳහන් කථන සියල්ලක්ම එකකට එකක් වෙනස් ස්වරූපයක් ගනී. ඒ මෙම කතානායකයන් භාරතයේ විවිධ ප‍්‍රදේශ-ප‍්‍රාන්ත- ජාතීනට අයත්, එමෙන්ම විවිධ සමාජ පසුබිම් සහිත උදවිය වීම හේතුවෙනි.


පොත් සාප්පුකාරිය මට කියවන්නැ’යි ඇරියුම් කළ කතාවට මම යොමුවීමි. මෙහි කතානායකයා වෙද් මර්වා(හ්* නමැත්තෙකි. ඔහු මෙම පොත් සාප්පු නාමය හිමි තැනැත්තාගේ පුත‍්‍රයෙකි. දැනට පාකිස්තානයට අයත් පෙෂාවොර් නගරයේ 1932දී උපත ලද වෙද් මර්වා(හ්* පසු කලෙක දිල්ලියේ පොලිස් කොමසාරිස් ධුරය හෙබවීය. ඉන්දියාවේ ප‍්‍රාන්ත තුනක ආණ්ඩුකාරධුරය ලද හෙතෙම පද්ම ශ‍්‍රී සම්මානයෙන් පිදුම් ලද්දෙකි.


‘අගෝස්තු 14දා (1947* අපි අපේ රටේ කොඩි ඔසොවා බි‍්‍රතාන්‍ය පාලනයේ අවසානය සැමරුවා. ඒ වෙලාවේ අපි හිතුවේ නැහැ රටේ දෙකඩවීම අපටත් බලපාවි කියා. ඒත් අපටත් උන්හිටිතැන්වලින් පිට වෙන්නට සිදුවුණා’ යි ඔහු කියයි.


ඒ වන තෙක් ඔහුගේ පවුල පෙෂාවෝර්හි සුඛෝපභෝගී ජීවිතයක් ගතකර ඇත. පියා ෆකීර් චාන්ද් මර්වා(හ්* ‘ඔරියන්ටල් බුක් ෂොප්’ නමින්වූ පොත් සාප්පුවේ අයිතිකරු විය. ඉන්දියාව දෙකඩවීම හේතුවෙන් ඇතිවූ ජනවාර්ගික ගැටුම් සාමකාමී වාතාවරණයක් පැවැති පෙෂාවෝර් නගරය කරා විහිදෙතැ’යි චාන්ද් පවුලේ ඇත්තෝ බලාපොරොත්තු නොවූහ. ඔවුන් සිතුවේ, මේ කලහකාරී තත්ත්වය දවසකින්, දෙකකින් එහෙමත් නැතිනම් සතියකින් හමාරකින් සමනය වෙතැ’යි කියාය. නගරය අතැ’ර යන්නට ඔවුන් අදිමදි කළේ එහෙයිනි. එහෙත් තවදුරටත් පොලිස් ආරක්‍ෂාව සැපයිය නොහැකි බව ඔවුන් දන්නා හඳුනන පොලිස් කොමසාරිස්වරයකු දැන්වූ විට මේ තත්ත්වය මුළුමනින්ම වෙනස් විය.


‘උන්හැටියේ අපි දිල්ලියට අවේ අතේ සතේ නැතිව. මුලදි අපට ඉතා කටුක ජීවිතයක් ගතකරන්නට සිදුවුණා. නතර වෙලා උන්නු තැන බිම නිදාගත්තෙ. අපිට අපේ ජීවිත අඩියෙන් අඩිය නැවත ගොඩනගා ගන්නට සිදුවුණා. මේ කාලෙදී මට ලිපිකාර රස්සාවක් ලැබුණා. පඩිය මාසෙකට රුපියල් සීයයි.’
ඔහු පවසන ආකාරයට නව දිල්ලි නගර මධ්‍යයේ කාන් මාර්කැට්ටුව ඉදිකරනු ලබන්නේ 1951 වසරේදීය. එමෙන්ම එය සරණාගතවූවන්, විශේෂයෙන් සරණාගත වෙළෙඳ ව්‍යාපාරිකයන් පුනරුත්ථාපනය කරනු වස් ඉදිකරන ලද්දකි. මෙහි බිම්මහල කඩසාප්පු සඳහාද ඉහළ මහල නේවාසික භාවිතය සඳහාද වෙන් කෙරිණ. ඒ අනුව මුලින් මේ ස්ථානයේ කඩසාප්පු 154ක්ද ඉහළ මහලේ නිවාස 74ක්ද තිබී ඇත.


පෙෂාවෝර් සිට දිල්ලියට සංක‍්‍රමණය වූ ෆකීර් චාන්ද් මර්වා(හ්ට බිම්මහලේ කඩසාප්පුවක් සහ ඉහළ මහලේ නිවාස ස්ථානයක්ද ව්‍යාපාරයක් ආරම්භ කිරීම සඳහා රජයෙන් දුන් රුපියල් තුන්දහසක ණය මුදලක්ද හිමිවිණ. ඔහු දැනසිටි එකම වෙළෙඳාම පොත්පත් විකිණීම පමණ.ි එහෙයින් ඔහු තමාගේ නමින් එම ස්ථානයේ පොත් සාප්පුවක් විවෘත කළේය. ‘ෆකීර්-චාන්ද් සහ පුත‍්‍රයෝ’ නමින් හැඳින්වෙන සුප‍්‍රකට පොත් සාප්පුවේ ආරම්භය එයයි. ‘ඒ කාලෙ නව දිල්ලිය දැන් වගේ ඝෝෂාකාරී තැනක් වුණේ නැහැ. සමහර දවස්වල මම කෝනාට් පෙදෙසට හරි, ජන්ත මන්තර් හරි ගිහිල්ල බංකුවක වාඩිවෙලා පාඩම් කරනවා. වටාපිටාව එච්චර නිස්කලංකයි. මේ කාන් මාර්කැට්ටුවේ තිබුණේ පොඩි කඩ පේළියක්.

ගනුදෙනුකරුවන් හිටියෙත් ටික දෙනයි. ඒත් අද? මේ පරිශ‍්‍රය අද මුළු ඉන්දියාවේම තිබෙන වටිනාම දේපලක් හැටියට සලකනවා.’ 2015දී ‘ද ටයිම්ස් ඔෆ් ඉන්ඩියා’ පුවත්පතේ පළවූ ලිපියකට අනුව, කාන් මාර්කැට්ටුවේ මුල් නිවැසියන් 74 දෙනාගේ පවුල්වලින් දැන් එහි සිටිනුයේ පවුල් දහයකටත් අඩු ප‍්‍රමාණයකි. එමෙන්ම මෙම ස්ථානයේ පිහිටුවූ මුල් කඩසාප්පු අතරින් චාන්ද් සහ පුත‍්‍රයෝ, බාරිසන්ස් සහ ආනන්ද් ස්ටේෂනර්ස් වැනි ව්‍යාපාර කිහිපයක් පමණි, අද එහි ඇත්තේ. මෙදවස චාන්ද් පොත් සාප්පුව පවත්වාගෙන යනුයේ එහි මුල් අයිතිකරුවූ ෆකීර් චාන්ද් මර්වා(හ්ගේ මුණුපුරු පරම්පරාව විසිනි. මා මේ ස්ථානයේ වැඩි වේලාවක් අසුන්ගෙන සිටීම නොමනායැ’යි සිතුණු බැවින් හුන් අසුනෙන් නැගිටින්නට සිතා වටපිට බැලීමි. මව සහ පුතා ගනුදෙනුකරුවන් පිරිසක් සමග ලොකු කතාබහකය. මා සිටින තැන ගැන තැකීමක් ඔවුනට නැත. ලද අවසරයෙන් ෘසඩසාැා ඉහ ඡු්රඑසඑසදබ ඹබසඑැා ඉහ ඍැිසකසැබජැ කෘතියේ තවත් කතා කිහිපයක් කියැවීමි. ගුල්සාර්ගේ කතාව ඉන් එකකි.


කවියකු, ප‍්‍රබන්ධකරුවකු, ගීත රචකයකු, චිත‍්‍රපටි ශිල්පියකු, ගත් කතුවරයෙකු මෙන්ම ෆිල්ම් ෆෙයාර් සම්මාන 20කට වැඩි ගණනක් දිනූ පිළිගත් කලාකරුවෙකු වූ ඔහු දැනට පාකිස්තානයට අයත් දිනා දිස්ත‍්‍රික්කයේ උපත ලද්දෙකි. ඉන්දියාව දෙකඩවූ අවස්ථාවේ ලද ඛේදනීය අත්දැකීම් ඔහු තරමට තම නිර්මාණ සඳහා යොදා ගත් තවත් ඉන්දීය කලාකරුවකු නොමැති තරම්ය.
අද ගුල්සාර් කියා හැඳින්වුවද ඔහුගේ ජන්ම නාමය සාම්පූරන් සිං කල්රාය. උපන් ගම හැරදා බොම්බායට එන්නට සිදුවන ගුල්සාර්ගේ මුල් රැුකියා ස්ථානය මෝටර් කාර් ගරාජයකි.


ඉන්දියාව බෙදුණු අවස්ථාවේදී තමා ලද අත්දැකීම් ස්වකීය කෙටිකතා ගණනාවකට පසුතලය වූ ආකාරය ඔහු මේ කෘතියේදී සවිස්තරාත්මකව ගෙනහැර දක්වයි. ඔහුගේ ‘බට්වරා’ නම්වූ කෙටිකතාවද එවැනි සත්‍ය සිදුවීමක් ඇසුරු කර ගත්තකි. ‘මේ කතාවේ තියෙන්නෙ එක්තරා වැදගත් මහත්මයෙක් ඇත්තටම මා ඔහුගේ නැතිවූ පුතාය කියා එල්බගත් මතයේ රැුඳී සිටීම. මෙය දිග කතාවක්. ඒ දේවල් ඇත්තටම සිදුවූ ආකාරයටම මා මේ කතාව රචනා කළා. කොටින්ම මෙහි එන නම් ගම් පවා ඇත්ත ඒවා’යි ගුල්සාර් කියයි.


1970 අගභාගයේ පන්ජාබයේ ජනතා පක්‍ෂ ආණ්ඩුවක් තිබුණු සමයේ හර්බජන් සිං නමින් ඇමතිවරයෙක් විය. ඔහු ගුල්සාර් තමාගේ නැතිවූ පුතා බව අනුමාන කළේය. ඊට හේතුවක් තිබේ. ඉන්දියාව 1947 දෙකඩ වූ කාලයේ දන්නා කියන ඉඩම් හිමියකුගේ ගෙදර රහසේ නවාතැන් ගෙන තවත් පිරිසක් සමග ඉන්දියාවට පැමිණි අවස්ථාවේ තමාගේ බාල පුතා සහ දියණිය ඔවුනගෙන් මඟ හැරී නැතිවීමය. ඔවුන් සොයා ගැනීමට වසර ගණනාවක් මුළුල්ලේ දරන ලද උත්සාහය ඵල රහිත විය. මේ අතර, හර්බජන් සිංට 1970 මැද හරියේ නැවත පාකිස්තානයට යාමට අවස්ථාවක් ලැබිණ. ඒ ගිය ගමනේ වුව ඔහු උත්සාහ කළේ නැතිවූ තම දරුවන් දෙදෙනා ගැන හෝඩුවාවක් -ආරංචි මාත‍්‍රයක් සොයා ගන්නටය. පලක් නොවිණ. අවසානයේ ඔහු පාකිස්තානයෙන් පිටත්වූයේ කලකෝලාහල සමග තමාට රහසේ නවාතැන් දුන් ඉඩම් හිමියාටත් ඔහුගේ පුතාටත් මේ බව කියා උදව් ඉල්ලා ලියුම් කඩදහි දෙකක් යොමුකරමිනි.

වසර කිහිපයක් ඇවෑමෙන් එම ලිපියට ප‍්‍රතිචාර ලැබිණ. පාකිස්තානයේ සිටි ඉඩම් හිමියාගේ පුතා මියගිය අවස්ථාවේ ඔහු සන්තකයේ තිබුණු එම ලියුම සොයාගන්නා ලදු, ඒ පිළිබඳව මියගිය තැනැත්තාගේ පුතා විසින් අවමංගල්‍යයට පැමිණි තම ඥාතියකු දැනුවත් කර ඇත. එම ඥාතියා නැතිවූ කාන්තාව ගැන දැනසිටි අයෙකි. ඔහු ගත්කටටම කියා සිටියේ ඒ කාන්තාව මේ මළගෙදර සිටිනු තමා දුටු බවය. මේ ගැන හර්බජන් සිංට දැනුම් දුන්නෙන් ඔහු නැතිවූ තම දියණිය මුණගැසෙන්නට තකහනියක් පාකිස්තානයට ගොස් ඇත. ඔහුගේ දියණිය ඒ වන විට තරුණ දරුවන් දෙදෙනකුගේ මවක් වූවාය. එක් දරුවකු ගුවන් හමුදාවේ සේවයේ නිරතව සිටි අතර, අනෙකා වෙළෙඳ ව්‍යාපාරිකයෙක් විය. එදා මෙදා තුර අවුරුදු තිහක තරම් කාලයක් ගතවී තිබුණත් ඇයට තමාගේ ජන්ම නාමය-සත්‍යා-හොඳට මතක තිබිණ. ඒ වාගේම එදා සිදුවූ සිදුවීමත් ඇයට හොඳට මතක තිබිණ. වැඩිහිටි පිරිස ගමනට ලෑස්ති වන තෙක් තමා ඩිංගක් නිදා ගත් බවත්, ඇහැ ඇරී බලන විට කරත්ත පේළිය පිටත්ව ගොස් තිබුණු බවත් ඇයට මතක තිබිණ.


දශක කිහිපයක් ඇවෑමෙන් වුව තම දියණිය සොයාගන්නට හැකිවීමේ ප‍්‍රීති ප‍්‍රමෝදයෙන් සිටි හර්බජන් සිං නැතිවූ තම බාල පුතා සොයාගන්නටද හැකි සෑම උත්සාහයක්ම දැරීය.
ගුල්සාර් කියනාකාරයට: ‘ඔන්න දවසක් මට ඇමතුමක් ආවා හර්බජන් සිං ඇමතිතුමා මුණ ගැසෙන්නටය කියා. ඊට පස්සේ තවත් අය මේ ගැන මට කතාකළා. ඔවුන් මගේ පැටිකිරිය විමසුවා. මට තේරුණා මෙතන මොකක් හරි පටලැවිල්ලක් සිදුවී ඇති බව. ‘නැහැ. නැහැ. ඒ මම නෙවි. මගේ දෙමව්පියෝ කව්ද කියා මා දන්නවා. අනෙක ඉන්දියාව බෙදෙන වෙලාවෙ මම උන්නෙ දිල්ලියේ.’ කියා උත්තර දුන්නත් ඒ අය උත්සාහය අත්හැරියේ නැහැ. බැරිම තැන මම ඔවුනගේ ඉල්ලීම මත හර්බජන් සිං පවුලේ කට්ටිය මුණගැසුණා. මම කෙලින්ම ඇහුවා මොන හේතුවකටද මා ඔයගොල්ලන්ගේ පවුලේ දරුවකු කියා නිගමනය කළේ කියා. එතකොට ඒ කට්ටිය මගෙන් අහනවා මගේ නම. ‘සාම්පූරන් සිං.’ ‘හරියට හරි. සාම්පූරන් සිං තමා අපේ නැතිවූ බාලපුතාගේ නම.’ මොන පටලැවිල්ලක්ද මේ? හැබැයි මේ මුළු කතාබහේදීම හර්බජන් සිංගේ බිරිඳ මා දෙස එකඑල්ලේ බලා උන්නා මිස වචනයක්වත් කතාකළේ නැහැ. ‘ඔබ මගේ පුතෙක් කියා නිකමට හරි පිළිගන්නට ඔබට බැරිකමක් නැහැ නේදැ’යි කතාව යන අතරතුර ඇය බොහෝම ළෙන්ගතුව මගෙන් ඇහැව්වා. තම පුතා තවමත් ජීවතුන් අතර සිටිනවාය කියන හැඟීම ඇගේ මුහුණේ කෙටී තිබුණා. තවත් වසර කිහිපයකට පසු හර්බජන් සිං මියගියා. ඒ අවස්ථාවේ මට ඔහුගේ පුතෙකුගෙන් ලියමනක් ලැබුණා. ‘අම්මා කීවා ඇගේ බාල පුතාටත් මේ සෝක පණිවුඩය දන්වා යවන්න කියා.’ එහි සඳහන් වූවා.’


මේ කතාව අවසානයේ ගුල්සාර් මෙසේ ප‍්‍රශ්න කරයි.
‘ඇත්තෙන්ම ජීවිතය හැදෙන්නෙ මේ වගේ කතාවලින්, අත්දැකීම්වලින්. ඉතින් ජීවිතය කියා කියන්නෙ එක්තරා විදිහක කතා එකතුවක් නේද? අනෙක, රට රටවල් බෙදන්නට පුළුවනි. භූමිය බෙදන්නට පුළුවනි. පාරවල් බෙදන්නට පුළුවනි. එහෙම වුණත්, මිනිසුන්වත්, ඔවුන්ගේ සංස්කෘතික අනුගතවීම්වත් වෙන් වෙන් කරන්නට පුළුවන්ද? දේශසීමා මායිමේ ගසක සෙවණැල්ල උදේ වරුවේ එක පැත්තකටත්, හවස් වරුවේ අනෙක් පැත්තටත් වැටෙනවා. ඒ සෙවණැල්ල බෙදා වෙන්කරන්නට කාටවත් පුළුවනිද?’
අත රැුඳි පොතෙන් දෑස මෑත්කර මම පොත් සාප්පුකාරිය දෙස බැලීමි.


‘අපේ පොත් සාප්පුව ගැන ඔබට දැනගන්න ඕනෑ විස්තර සේරම ඔය පොතේ තිබුණා නේද?’
‘ඔව්. ඓතිහාසික තැනකටනෙ මම මේ ඇවිත් ඉන්නෙ.’යි මම පිළිතුරු දුනිමි. ‘පොත් සාප්පුව ගැන විතරක් නෙවි. ගුල්සාර් ගැනත් හුඟක් දේ දැනගත්තා. නියම පොත.’
මට කියවන්නට දුන් ගුරු පැහැති පිටවැස්ම සහිත පොත පසෙකින් තබා පොත් සාප්පුකාරිය මගේ පොත් ඇණවුම සඳහා බිල්පත පිළියෙල කරන්නට වූවාය. ගනුදෙනුව අවසානයේ මම පොත් පාර්සලය රැුගෙන සාප්පුවෙන් එළියට බසින්නට පය තැබුවා පමණි. පොත් සාප්පුකාරිය නැවත මා ඇමතුවාය.


‘මේ අලූත් පොත චාන්ද් පොත් සාප්පුවෙන් ඔබට තෑග්ගක්’යි පැවසූ ඕ තොමෝ ‘මම ටජ්මහලටද නව දිල්ලියේ කාන් මාර්කැට්ටුවේ ෆකීර්-චාන්ද් සහ පුත‍්‍රයෝ පොත් සාප්පුවටද ගොස් ඇත්තෙමි’ කියා සඳහන් පොත් සලකුණ අර ගුරු පැහැති පිට වැස්මෙන් යුත් පොත තුළට දමා එය මට පිළිගැන්වූවාය. x

නීල් විජේරත්න

ආගමික ප‍්‍රතිසංස්කරණ, ත‍්‍රස්තවාදය හා ගෝලීය යුද පද්ධතිය

0

ආචාර්ය සුනිල් විජේසිරිවර්ධන:

ආගමික වර්ධනයේ ගැටලූ අපේ‍්‍රල් 21 වෙනි දින භයානක පසුබිමේ ඉඳලා මේ රටේ ආගමික ප‍්‍රජාවට ප‍්‍රබලතම, දැවැන්තම අභියෝගයක් එල්ලවෙලා තියෙනවා. අපි තේරුම් ගැනීමට අවශ්‍යයි, මේ සන්දර්භයේ විවිධ පැති.

අධ්‍යාත්මික උල්පත්වලින් ගොඩනැගිලා ඉතිහාසය හරහා එන ආධ්‍යාත්මික ලෝකය සහ ධාරාවන් දෙස බැලීමේදී අපි තේරුම් ගතයුතු චිත‍්‍රයක් තියෙනවා. මේ ආගමික ධාරාවන්, ඒ යුගයේ තියෙන ආර්ථිික, සාමාජික, සංස්කෘතික, දේශපාලනික බලගතු පරිසරය නැත්නම්, එහි අධිපති පරිසරය තුළ නැවත සකස් වෙනවා. විකල්ප ධාරාවන් තියෙන්න පුළුවන්, එහි භයානක තත්ත්වයන්ට අභියෝග කරන. නමුත් ඊට අනුගතවීම් අපට නිරන්තරයෙන් දකින්න පුළුවන් ඒ සන්දර්භයන් තුළ. උදාහරණයක් විදියට ලෝකයේ හුඟක් තැන්වල, යුරෝපය සහ වෙනත් රටවලත්, ලංකාව ඇතුළු රටවලත්, අප කරා පැමිණි ආගමික ධාරාව රාජාණ්ඩු පරිසරයේ, ඉඩම් හිමියන්ගේ විශාල බලය ඇතුළේ, රජවරුන්ගේ බලය ඇතුළේ නැවත සකස් වුණා. ලංකාවේ බෞද්ධ සම්ප‍්‍රදාය බැලූවොත්, මූලික වශයෙන් වැඩවසම් රාජාණ්ඩු, නුවර යුගයේ නැවත සකස්වෙලා තියෙනවා. අද අපට තියෙන්නේ නුවර බෞද්ධාගමක්. නුවර වැඩවසම් ගර්භය තුළ සකස්වුණු බෞද්ධාගමක්.

නූතනත්වයට අනුව වෙනස්වන ආගම් පහුගිය සියවස් පහ තුළ, නූතන යුගය ආරම්භවෙලා යනකොට ප‍්‍රාග්ධන තර්කණය ඉහළට ඇවිල්ලා, කෑදර, තිරිංග නැති වෙළඳපොළ ක‍්‍රමයක් හැදුණා. වටපිටාව පරිභෝජනය කරමින් යන, භෞතික දේ පෙරමුණේ තියෙන, මිනිසාගේ අනෙකුත් පැවැත්ම සම්පූර්ණයෙන් නැතිවෙලා යන පරිසරයක් තුළ, ප‍්‍රාග්ධනය ප‍්‍රධාන දෙවියා බවට පත්වුණු පරිසරයක් තුළ, මේ ආගම් නැවත ඒ තත්ත්වයටත් සකස් වුණා. ඒකට අපට කියන්න පුළුවන් නූතන ආගම් කියලා. ඒ කියන්නේ නූතනත්වයට ගැළපෙන ආගම්. යුරෝපයේත්, අපේ රටවලත්, කතෝලික කි‍්‍රස්තියානි ආගම් නූතන තත්ත්වයට ගොදුරු වෙනවා. පැරණි ආධ්‍යාත්මික උල්පත් වැහිලා යනවා. මානව විරෝධී දේවල්, ස්වභාව ධර්මයට විරෝධී දේවලට ප‍්‍රතිපක්ෂ වෙනවාට වඩා ආගම, ඒකට සහභාගි වන, ඒකට උදව්වන, දායක වන බලවේගයක් බවට තමයි පත්වෙන්නේ. ලංකාවේ මේ නූතන ලක්ෂණ පැමිණෙමින් තියෙනවා බුද්ධාගමට.


ඒ මහා ගැටුම් මැද්දේ ඉස්ලාම් සමාජයත්, ඉස්ලාම් ආගමික ජීවිතයත්, පරිවර්තනයන්ට මුහුණදෙමින් තියෙනවා. බොහෝම අන්තවාදී ධාරාවන් ඇතිවෙන්නේත් ඒකට ගැළපෙන්න බැරිවුණාම. දියුණු වෙනවා නම් ඒ සීමාව කඩාගෙන විපර්යකාරක, නැත්නම් ප‍්‍රතිසංස්කරණ අලූතෙන් එන්න ඕනෑ. විසි එක්වෙනි සියවසේ අපි පෘථිවි සමාජයක් විදියට ලොකුවට කල්පනා කළොත්, මීට වඩා සහරක්ෂිත, ඒ කියන්නේ එකිනෙකා රැුකබලා ගන්න ශිෂ්ටාචාරයක් කරා යන්න අවශ්‍ය නම්, යෑමට හැකියාවන් තියෙනවා. එහෙම නම් අපේ ආගම් සියල්ලම නැවත ප‍්‍රතිසංස්කරණය විය යුතුයි.

ආගමික ප‍්‍රතිසංස්කරණ අපි දකින්න ඕනෑ චිත‍්‍රයේ සුබවාදී පැත්ත. කි‍්‍රස්තියානි කතෝලික ලෝකය තුළ 1960 ගණන්වල ඉඳලා මේ ප‍්‍රතිසංස්කරණ ව්‍යාපාර පටන්ගත්තා. එය විමුක්තිවාදී දේවධර්මය විදියට ලෝකයේ නොයෙකුත් තැන්වල පැතිරුණා. මීට වඩා මානව ගෞරවය, සමාජ සාධාරණත්වය පැත්තට යොමුවන ලෙස දහම නැවත අර්ථකථනය විය යුතුයි, නැවත ආරම්භයට යා යුතුයි කියලා ඔවුන් කිව්වා. ඒක මුල් ආගමේ සංහිතාවල, මුල් ආධ්‍යාත්මික උල්පත්වල තිබුණු ලක්ෂණයක්. ඒක තමයි නැතිවෙලා ගියේ අර රාජාණ්ඩු සමයේදී සහ නූතන යුගයේ.
බෞද්ධ ප‍්‍රතිසංස්කරණ


ගෝලීය වශයෙන්, ජාත්‍යන්තර වශයෙන් බෞද්ධ සමාජයේත් ප‍්‍රතිසංස්කරණ ආරම්භ වී තිබෙනවා, 70, 80 දශකයෙන් මෙපිටට. ප‍්‍රධාන නායකයෝ කිහිප දෙනෙක් සමාරම්භක අවස්ථාවේදී දකින්න පුළුවන්. මේ ප‍්‍රතිසංස්කරණ අදහස පැනනැගීමට තායිලන්තය තෝතැන්නක්. මහාචාර්ය සුලක්ෂි සිවරාක්ෂ පෙන්වා දුන්නා, ඒ වන විට තායිලන්තයේ බුද්ධාගම් දෙකක් තියෙනවා කියලා. ‘කැපිටල් බී’ බුද්ධාගම සහ ‘සිම්පල් බී’ බුද්ධාගම කියලා ඔහු අර්ථකථනය කළා. රජවරුන්ගේ වැඩවසම් සමාජයේ බුද්ධාගම තමයි ව්‍යාප්ත එක. ඒක ඇතුළේ පුංචියට නිස්සරණාධ්‍යාශයෙන්, මනුෂ්‍යයා කෙරෙහි යහපතට යොමුවුණු, ආරම්භක සංදේශය තාමත් නැති නොකර ගත්ත මානයක් තියෙනවා. නමුත් එය දුර්වලයි කියලා එතුමා කිව්වා.


සිම්පල් බී, කැපිටල් බී බුද්ධාගම් අතර මේ තියෙන සංකීර්ණ තත්ත්වය මුළු ආසියාවටම ගළපන්න පුළුවන්. ජාත්‍යන්තර ප‍්‍රතිසංස්කරණ වැඩපිළිවෙළකුත් තියෙනවා, එයට මැදිහත්කාර බුද්ධාගම කියලා කියන්න පුළුවන්. බෞද්ධාගම දන්න කෙනෙක්ට කියන්න පුළුවන්, මහායානික සම්ප‍්‍රදාය මෙම ප‍්‍රවාහයට වැඩි දායකත්වයක් තියෙනවා කියලා. ථෙරවාදී සම්ප‍්‍රදාය තරමක් දුර්වල වුණත්, මහාඝෝෂ වගේ යතිවරයෙක් සහ තායිලන්තයේ අජාන් කියලා හැඳින්වෙන භික්ෂූන් රැුසක් මෙන්ම ආරාමීය පාර්ශ්වයෙන් පැමිණෙන අජාන් තානිස්සරෝ, අජාන් බ‍්‍රාහ්මෝ වගේ භික්ෂූන් විශේෂයෙන් මේ අදහස් ගැන දායක වෙන අය. මෙහි පදනම වන්නේත් පොදු සාමූහික යහපත. හුදෙක් පුද්ගලයා බේරගන්න තියෙන ධර්මයක් නෙමෙයි බෞද්ධ ධර්මය. මේක සමාජීය යහපත, පුද්ගලයාගේ යහපත, පරිසරය යන කරුණු තුනම ඇතූළත් කරලා ගොඩනැගූ ධර්මයක් කියන එක අවධාරණය වෙමින් පවතිනවා. අපේ රටේ බෞද්ධ ධර්මයේ ප‍්‍රතිසංස්කරණ ශක්‍යතාව ඉතාම දුර්වලයි. තැනින් තැන ඉන්නවා භික්ෂූන් වහන්සේලා දෙතුන් දෙනෙක්. අපට ආයතන වශයෙන් දෙකක් තුනක් නැහැ. ගල්කන්දේ ධම්මානන්ද හාමුදුරුවන් ඇතුළු භික්ෂූන් වහන්සේලා පිරිසක් ඉන්නවා, වල්පොල රාහුල ආයතනය තිබෙනවා. නමුත් එය මහා ධාරාවට සාපේක්ෂව, ඉතාමත් කුඩා සමාජයක්. එහෙත්, මම හිතනවා එයත් ඉතාම වැදගත් ප‍්‍රවණතාවක් කියලා ලංකාවේ ගැඹුරු ප‍්‍රතිසංස්කරණ වැඩපිළිවෙළට.

මුස්ලිම් ප‍්‍රතිසංස්කරණ සහ මුස්ලිම් සංස්කෘතික බලපෑම


දැන් අපි මුහුණ දෙන ප‍්‍රබලම ප‍්‍රශ්නය වන මුස්ලිම් සමාජය තුළ, මුස්ලිම් ආගමික ප‍්‍රජාව තුළ, අනාගතය දිහාට හැරුණු, මානව ගෞරවය, සමාජ සාධාරණත්වය, සාමූහික යහපත පිළිබඳ ප‍්‍රතිසංස්කරණ ව්‍යාපාරයක් තියෙනවාද කියලා හොයලා බලන්න ඕනෑ. අපි ඉන්න 21 වෙනි ශත වර්ෂයේ පැරණි ලෝකයේ තිබුණු සීමා සියල්ලම කැඩිලා ගිහිල්ලා. අපිට ආගමික කලාප කියලා දෙයක් නෑ, සියලූම ආගම්, එකිනෙකා හමුවෙන අවකාශයකට අපි එමින් සිටිනවා. ඒ නිසා අපි එකට ජීවත්වෙන්න ඉගෙන ගත්තේ නැත්නම් ලෝකය විනාශ වෙනවා. පැරණි ආගමික කලාප කියලා හඳුන්වන්න පුළුවන් දෙයක් තවදුරටත් ඇත්ත වශයෙන් යථාර්ථයේ නැහැ. ආගමික සම්ප‍්‍රදායන් හා ආගමිකයන් අතර මේ හමුවීම ලොකු යථාර්ථයක් බවට පත්වෙනවා. මේ අභියෝගය මුස්ලිම් සමාජයටත් ඒ විදියටම තියෙනවා.


මුස්ලිම් සමාජයේත් ආධ්‍යාත්මික උල්පත් ඉතාම දියුණුයි. ඒවා ලෝකයටම එළිය විහි¥ අවස්ථා තියෙනවා. සංස්කෘතික ජයග‍්‍රහණ රැුසක් ඉතිහාසයේ ඉඳලාම ලෝකයට ළඟාකර දුන්නු, පරිත්‍යාග කළ සමාජයක් එය. සුෆි ධර්මය, මහා කාව්‍ය සුෆිි යෝගීන්ගෙන් ආවා. කබීර්, හෆීස්, ඔමාර් ඛයියාම්, පර්සියානු කවිය විතරක් නෙමෙයි, ගණිතය, තාක්ෂණය වගේ ගොඩාක් දේවල් ඇවිල්ලා තියෙනවා. ඉන්දියාවේ දැනුත් සංගීත ලෝකයේ සහ සංස්කෘතික ජයග‍්‍රහණවල කව්ද ඉන්නේ? සිනමාවේ දක්ෂතම නළුනිළියෝ කව්ද? මුස්ලිම් ප‍්‍රජාව අතරත් මේ ප‍්‍රතිසංස්කරණ ව්‍යාපාර තියෙනවා. ඔවුන් සිතනවා, ඔවුනුත් අනාගතයට යා යුතුයි කියලා. ඒ සම්බන්ධයෙන් ගෝලීය ජාල ඇතිවෙලා තියෙනවා. මුස්ලිම් ප‍්‍රතිසංස්කරණ ව්‍යාපාරය කියලාමයි ඒකට කියන්නේ. වැදගත් විද්වතුන්, නායකයෝ, ගෝලීය මට්ටමෙන් වැඩ කරන තත්ත්වයක් තියෙනවා. ඉන්දියාවේ වැදගත් විද්වතුන් ඉන්නවා, මේ සම්බන්ධයෙන් ශාස්තී‍්‍රය වශයෙන් අධ්‍යයනය කරන.

දේශීය මුස්ලිම් ප‍්‍රතිසංස්කරණවල පවතින දුර්වලතා


අපේ රටේ තත්ත්වය කුමක්ද? අපේ රටෙත් මගේ දැනීමේ හැටියට ප‍්‍රතිසංස්කරණවාදීන් ඉන්නවා අනාගතය දෙසට යොමුවුණු. ඔවුන්ගේ ශක්තිය දුර්වලයි. ඒක තමයි තිබෙන ගැටලූව. පුද්ගලයෝ වශයෙන් ඉන්නවා, සමහර මව්ලවිවරුත් ඉන්නවා. පොඩි කණ්ඩායම් වශයෙනුත් ඉන්නවා. සාම්ප‍්‍රදායික මුස්ලිම් සමාජය තුළත්, පැනනැගිලා තියෙන අන්තවාදී මුස්ලිම් සමාජ කොටස් අතරත් ප‍්‍රතිසංස්කරණවාදීන් දුර්වලයි. මුස්ලිම් සමාජය තුළ ධාරාවන් තුනක් තියෙනවා. පොදු සාම්ප‍්‍රදායික ධාරාව, ගෝලීය හේතු නිසා පැනනැගී තිබෙන අන්තවාදී ධාරාව, අවුරුදු පහළොවක් තිස්සේ ගමන් කළ කුඩා ප‍්‍රතිසංස්කරණ ධාරාව වශයෙන්. දැන් අපි බලය දෙන්නේ කාටද කියලා හිතන්න ඕනෑ.


මේ ආගමික සමාජ සියල්ලේම අපි ශක්තිය දෙන්න ඕනෑ, ආරක්ෂා කරගන්න හා දායක වෙන්න ඕනෑ, ප‍්‍රතිසංස්කරණ වැඩපිළිවෙළටයි. සෑම ආගමික සමාජයකම ඉන්න, කල්පනා කරන ප‍්‍රතිසංස්කරණ නායකයන් කව්ද, කණ්ඩායම් කව්ද කියන එක හොයාගෙන, ඒවා පාදාගෙන ඒ අය එක්ක සම්බන්ධවීම අවශ්‍යයි. මේ වෙලාවේ විශේෂයෙන්ම මාධ්‍යවල තියෙන භයානක, අගතිගාමී තත්ත්වය නිසා හඬ අහිමි වෙන්නේ ආගමික ප‍්‍රතිසංස්කරණවාදීන්ට. සිංහල බහුතර සමාජය මේවා තේරුම් ගැනීමට අවශ්‍යයි. ඒ නිසා අනාගතයට යොමුවුණු සියලූම ආගමික ප‍්‍රජාවන් ප‍්‍රතිසංස්කරණ වැඩපිළිවෙළකට සහයෝගය දෙමින් ශක්තිමත් කිරීම අවශ්‍යයි.

පාස්කු දින ප‍්‍රහාරය සහ ජාත්‍යන්තර ඉස්ලාමීය ත‍්‍රස්තවාදය


අපේ‍්‍රල් 21 වෙනි දින ප‍්‍රහාරයට සම්බන්ධයැ’යි සැකකරන ලංකාවේ අන්තවාදී කණ්ඩායමට ශක්තිය කොහෙන්ද ලැබෙන්නේ කියන එක දකින්න වටිනවා. එය හුදෙක්ම ලංකාව තුලින්ම ලැබුණු ශක්තියක්ද, නැත්නම් ඊට වඩා බරපතළ ගෝලීය වැඩපිළිවෙළක කොටසක්ද? ලංකාවේ සිටින ප‍්‍රධාන මුස්ලිම් නායකයෝ කියන්නේ, ‘ඔවුන් මුස්ලිම් කියලා කියන්නවත් අපි කැමති නෑ’ කියලා. ඒ අය කියන්නේ, ‘ඔවුන් ත‍්‍රස්තවාදීන්, ඔවුන්ට ආගමකුත් නෑ’ කියලා. එය කියන්න සාධාරණ හේතු තියෙනවා. ඉස්ලාම් රාජ්‍යය පිළිබඳ මේ ධාරාව හැදුණු විදිය හොයන්න ගියාම ලොකු කරුණු කාරණා තේරුම් ගන්න පුළුවන්. එක් තැනක් අපිට මතක් කරගන්න වටිනවා.
2001 සැප්තැම්බර් 11 වෙනිදා අල්කයිඩා සංවිධානය ලෝක වෙළෙඳ මධ්‍යස්ථානයට එල්ල කළ ප‍්‍රහාරයේදී 5000කට වඩා මරණයට පත්වුණා. ඒ අවස්ථාවේදී මුළු ලෝකයම සැලූණා. භයානක, ම්ලේච්ඡු අභියෝගයක් මනුෂ්‍යයාට ඇවිල්ලා තියනවා වගේ අදහසක් බටහිර විද්වතුන්ට, බටහිර නායකයන්ට, ඇමෙරිකානු ජනතාවට හිතෙන්න පටන්ගත්තා. එය සාධාරණ සිතිවිල්ලක්. නමුත් ඒ වෙලාවේ ඇමෙරිකාවේ දේශපාලන නායකත්වය හා ඒ හා ආසන්නව වුණු සිදුවීම පරිස්සමෙන් තේරුම් ගැනීම අවශ්‍යයි.

ගෝලීය ත‍්‍රස්තවාදයේ නිර්මාතෘ විසින්ම එය පරාජය කිරීමට සැරසීම


මේ අල්කයිඩා ප‍්‍රහාරය නම් කරනවා, ත‍්‍රස්තවාදී සංවිධානයක් විදියට. ඒ සඳහා සාධාරණ හේතු තියෙන්න පුළුවන්. අපි හොයලා බලන්න ඕනෑ අල්කයිඩා සංවිධානය පැනනැගුණේ කොහොමද කියලා. එතකොට අපිට, මීට වඩා බරපතළ අරාබිකරයේ ඇමෙරිකානු අවශ්‍යතා සහිත, තෙල් නිධි පිළිබඳ අවශ්‍යතා සහිත, ලොකු කතාන්දරයක් හොයන්න පුළුවන්. අල්කයිඩා සංවිධාන පැනනැගීම පිටුපස්සේ තිබෙන අමෙරිකානු ව්‍යාපාරික පද්ධතියේ, ඇමෙරිකානු සීඅයිඒ අත හොඳට පැහැදිලි කරලා තියෙනවා. ඇමෙරිකානු ජනාධිපතිවරයා ප‍්‍රහාරයෙන් පසුව ලෝක ජනතාව, නායකයන් අමතා ප‍්‍රකාශයක් කරනවා. ඔහු ත‍්‍රස්තවාදයට එරෙහි ජාත්‍යන්තර ගෝලීය යුද්ධයක් ප‍්‍රකාශ කරනවා. ඊට පස්සේ ඔහු කියනවා, ‘මේ වෙලාවේ ත‍්‍රස්වාදයට එරෙහි යුද්ධයේ ගෝලීය නායකත්වය දෙන අප සමග නැත්තේ මොන නායකයාද, ඒ අය ඉන්නේ ත‍්‍රස්තවාදය සමග’ කියලා. මේ බයිබලයේ වචන සම්පූර්ණයෙන්ම වැරදි විදියට අර්ථකථනය කිරීමක්. යේසුස් වහන්සේ සම්පූර්ණයෙන් වෙනස් තේරුමක් සහිතව, සම්පූර්ණයෙන් වෙනත් විදියකට කියන, ‘මා සමග මේ වෙලාවේ කවුුද නැත්තේ, ඔවුන් ඉන්නේ මගේ සතුරන් සමග’ කියන කතාව සම්පූර්ණයෙන් ගෝලීය දේශපාලනයේ තමන්ගේ අවශ්‍යතාව සඳහා බුෂ් යොදාගන්නවා. ඒක කතාව භයානක වුණත් ඒ අදහස කි‍්‍රස්තියානින් අතර ප‍්‍රචලිත වුණා. ඔවුන්ට ඒ අදහස දැනුණා. ඊට පසුදා ඊශ‍්‍රායෙල් අගමැතිවරයා මීට දායකවෙමින් ප‍්‍රකාශයක් කරනවා. ඊට හේතුවෙන දේශපාලන සම්බන්ධතා අපිට තේරුම්ගන්න පුළුවන්. ඊට පස්සේ යුරෝපීය නායකයන් ඇතුළු බොහෝ රාජ්‍ය නායකයන් ගෝලීය ත‍්‍රස්තවාදයට එරෙහි වෙනවා කියලා ප‍්‍රකාශ කරනවා.

ත‍්‍රස්තවාදය පරාජය කිරීමෙන් යුද පද්ධතිය ලාභ ලැබීම


පර්යේෂක කණ්ඩායම් විවිධ හෙළිකිරීම් සිදුකරනවා මේ සිදුවීමත් සමගම, ඇත්තටම මොකක්ද ලෝකයේ සිදුවුණේ කියලා. ඇමෙරිකාව සහ ඊශ‍්‍රායලය ආදායම් උපයාගනු ලබන ප‍්‍රධාන මාර්ගයක් තමයි ආයුධ වෙළෙඳාම. ඒකට කියන්නේ ආයුධ වෙළඳාම නෙමෙයි, යුද කර්මාන්තය. මේක මහා භයානක පද්ධතියක්. මේ පද්ධතිය හීනවේගෙන යනවා සාම කාලවලදී, ජාත්‍යන්තරව ප‍්‍රශ්න අඩුවෙනකොට. මේකට අයිති වරම ඇමෙරිකාව තුළම අහිමි වෙන්න පටන් ගන්නවා. ජනතාව ආරක්ෂණ බදු අඩුකරන්න කියනකොට ඊට එරෙහිව කිසිම දෙයක් කරන්න බැරිවෙනවා. අල්කයිඩා ප‍්‍රහාරය සහ බුෂ්ගේ මේ ප‍්‍රකාශයෙන් පස්සේ, යුද පද්ධතියට වැය වැඩිවෙන්න පටන් ගන්නවා දහපාළොස් ගුණයකින්. ඊට සාපේක්ෂව මහජනයාගේ යහපත සඳහා යන්න තියෙන අරමුදල් අඩුවෙන්න පටන්ගන්නවා. සුබසාධන වැය කැපෙන්න පටන්ගන්නවා.

අයිඑස් ත‍්‍රස්තවාදයේ යැපීම හා මුහුණුවර


මේක තමයි අවසාන ප‍්‍රතිඵලය. ගෝලීය ත‍්‍රස්තවාදයට එරෙහි යුද්ධයේ ප‍්‍රතිඵලයයි මේ. මිනිස්සුන්ගේ බඩට ගහනවා, නමුත් යුද පද්ධතිය දියුණු වෙනවා. කවුද යැපෙන්නේ? කල්පනා කරන මිනිස්සු පරෙස්සම් වෙන්න ඕනෑ මේ සිදුවන දේවල් ගැන. අයිඑස් ප‍්‍රහාර පිටුපස තියෙන මේ යුද පද්ධතියේ දේශපාලනික හස්තය හුඟාක් අපි කල්පනා කරන්න ඕනෑ. මේක හුදෙක් දේශීය ප‍්‍රපංචයක් විදියට විතරක් තේරුම් ගැනීම හරිම භයානකයි. ඒවාට මුදල් විශාල වශයෙන් එනවා. අයිඑස් එක යැපෙන ක‍්‍රම තුනක් විද්වතුන් අවුරුදු 10ක් තිස්සේ පෙන්වනවා. සිරියානු යුද්ධයෙන් පස්සේ ආදායම් ලබන එක් ප‍්‍රධාන විදියක් තමයි මත්ද්‍රව්‍ය වෙළඳාම. ලෝක මත්ද්‍රව්‍ය ජාලයයි, අයිඑස් ජාලයයි අතර තියෙන සහසම්බන්ධය. දෙවෙනි එක තමයි, මුදල් විශුද්ධිකරණය. ලෝකයේ නොයෙකුත් තැන්වල දේශපාලනඥයෝ තමන්ගේ සාක්කුවට දාගෙන අයිඑස් එක ඒ මුදල් ආයෝජනය කරමින් යන වැඬේ. තුන්වෙනි එක, අයිඑස් වගේ සංවිධානයකට පවතින්න බෑ, ඉහළ මට්ටමට නොකඩවා ආයුධ ගලන්නේ නැතුව. මේ තත්ත්වයන් තුනම කළු, භයානක ජාලයන්. ලෝකයේ මේ කළු ජාල ඇතුළේ තමයි අයිඑස් එක හැසිරෙන්නේ.

ඒක පවතින්නේත් ඒ විදියට. ලංකාවේ දේශීය තත්ත්වය ඇතුළේත් කොහොමද මත්ද්‍රව්‍ය වෙළෙඳාම තියෙන්නේ, කා අතේද කියන එක. ඒවා පාලනය කරන්නේ කව්ද, ඒවාවල අනුශාසකයන් කව්ද කියලා හොයන්න ඕනෑ. මුදල් විශුද්ධිකරණය සම්බන්ධයෙන් දේශපාලන හස්තය හොයන්න ඕනෑ. ඊට පස්සේ ආයුධ වෙළෙඳාම. ලංකාව ආයුධ වෙළෙඳාමට ගියා ඇවන්ගාර්ඞ් වගේ ව්‍යාපෘතිවලින්. ලංකාවේ වගේ රටක් ලෝක තත්ත්වය හමුවේ කිසිම දිනක ආයුධ වෙළඳාමට නොයා යුතුයි. අපි ආයුධ හදන්නේත් නෑ. ඒවා ගැන දන්නේත් නෑ. අපි ආයුධ විකුණනවා නම් අපිට ආයුධ විකුණන්න තියෙන්නේ නිල තත්ත්වයන් යටතේ නෙමෙයි. ඒ නිසා ආයුධ විකුණුවේ කාටද කියලා අපි හරියට දන්නේ නෑ. මේ වාගේ අවස්ථාවක මේවා පිටුපස තියෙන දේශපාලනය ඉතාමත් වැදගත්. අපේ මහජනයා මේ වෙලාවේ උඩ තට්ටුවේ දේශපාලනයේ යටින් ගලන දේවල් ගැන පරිස්සම් වෙන්න ඕනෑ. ගෝලීය භයානක දේශපාලන ජාලය සහ මේ යුද පද්ධතිය ඇතුළේ තියෙන උපාමාරු තේරුම් ගන්නට ඕනෑ.x

සාකච්ඡාව/සටහන සුදේශ් ද සිල්වා