No menu items!
23 C
Sri Lanka
22 July,2025

මරනවා කිව්වාද මැරෙනවා කිව්වාද වැදගත් නැත.. මහේස්ත්‍රාත්වරුන් රබර් සීල් විය යුතු නැත

Must read

අල්ලස් හෝ දූෂණ චෝදනා විමර්ශන කොමිසමේ නීතිඥවරියකට මරණ තර්ජන තර්ජන කළේ යැයි සැකපිට අත්අඩංගුවට ගෙන රිමාන්ඩ් බන්ධනාගාරගත කර සිටි ශ්‍රී ජයවර්ධනපුර රෝහලේ විශේෂඥ වෛද්‍ය මහේෂි විජේරත්නගේ දියණිය වන හේමාලි විජේරත්න කොළඹ ප්‍රධාන මහේස්ත්‍රාත් තනුජා ලක්මාලි ජයතුංග විසින් ජුලි 9 වැනිදා ඇප මත මුදාහරිනු ලැබුවාය. රුපියල් ලක්ෂ 5ක ශරීර ඇපයක් මතය.

ඇය රිමාන්ඩ් බාරයට පත්කරන ලද්දේ ජුලි 7 වැනිදාය.

කෙසෙල්වත්ත පොලිසිය මගින් සැකකාරිය අත්අඩංගුවට ගෙන අධිකරණයට ඉදිරිපත් කර තිබිණි.
වෛද්‍ය විජේරත්නගේ දියණිය මරණ තර්ජන කළ බව අල්ලස් කොමිසමේ සහකාර නීති අධ්‍යක්ෂ සුලෝචනා හෙට්ටිආරච්චි අධිකරණයට කරුණු ඉදිරිපත් කර තිබිණ. ඒ අනුව අල්ලස් කොමිසම කෙසෙල්වත්ත පොලිසියට පැමිණිල්ලක් ඉදිරිපත් කර තිබුණු අතර, වෛද්‍යවරියගේ දියණියද, කුරුඳුවත්ත පොලිසියට පැමිණිල්ලක් ඉදිරිපත් කර තිබිණ.

මේ රක්ෂිත බන්ධනාගාරගත කිරීම, නීති ක්ෂේත්‍රයේ විශේෂ අවධානයට යොමුවූ කරුණක් විය. ඒ, එම තීරණය හරිද වැරදිද යනුවෙන් නොවේ. ලංකාවේ පහළ උසාවිවලින් ඇප ලබාදීම සම්බන්ධයෙනි. නීතිඥ තිශ්‍ය වේරගොඩ සිය ෆේස්බුක් පිටුවේ සඳහන් කර තිබුණේ, ‘දොස්තරවරියගේ අවුරුදු 21 දුව උසාවියේදී මම මරනවා කිව්වාද, ‍මම මැරෙනවා කිව්වාද කියන එකෙන් ඔබ්බට ගිහිල්ලා පුද්ගලයින් රිමාන්ඩ් කිරීමට අදාළව අධිකරණවලට නිර්ණායක හදන්න අවශ්‍ය බවක් මට පේනවා!’ යනුවෙනි.

සමහරුන්ට අනුව, මේ තරුණිය සම්පූර්ණයෙන්ම විදේශ රටක වාසය කළ, එහි ඉගෙනුම ලැබූ, සිංහලවත් හරියට කතා කරන්නට දන්නේ නැති, මවගේ රැකවරණය යටතේ පමණක් ජීවත්වන තරුණියකි. ඇය අල්ලස් කොමිසමේ නීතිඥවරියට කියා ඇත්තේ, ‘මම මරනවා’ යැයි කියා නොව ‘මම මැරෙනවා’ කියාය. ඇය එසේ කියන්නට ඇත්තේ තම මව මුහුණ පා ඇති තත්වය ගැන දැඩි කම්පාව නිසා බව ඇගේ නීතිඥවරුද අධිකරණයට පෙන්වා දුන්හ. මේ කරුණු අනුසාරයෙන්, ඇය කෙරෙහි අනුකම්පාව උපදවන අදහස් සමාජ මාධ්‍යවල බහුල ලෙස පළවනු දැකිය හැකිවිය.

ඊට ප්‍රතිවිරුද්ධ පාර්ශ්වය කියන්නේ, ඇගේ මව ‘යක්ෂණියක’ සේ රෝගීන්ගේ ජීවිත අනතුරේ හෙළා ඇති හෙයින්, ඇයටද අනුකම්පාව හිමිවිය යුතු නැති බවත් ඒ විපාක ඇයටද උරුම බවත්ය.

එහෙත් නීති ක්ෂේත්‍රයේ කතාබහක් ඇතිවුණේ, වෛද්‍ය විජේරත්නගේ දියණිය ගැන අනුකම්පාව මත පදනම් වී නොවේ. ලංකාවේ මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණ, ඇප දීමේදී හෝ නොදීමේදී කටයුතු කරන ආකාරය ගැන විචාරාත්මක අදහස් පළකෙරෙමිනි.
එසේම, මේ සාකච්ඡාව වරින් වර යට යමින් උඩ එමින් තිබෙන්නකි.

ඇප පනත

ලංකාවේ උසාවිවලින් ඇප ලබාදීම හෝ නොදීම කරන්නේ 1997 අංක 30 දරන ඇප පනත යටතේය. පනතේ 2වැනි වගන්තිය මගින් පැහැදිලි කරන්නේ ‘මේ පනතේ විධිවිධාන ක්‍රියාත්මක කිරීමේ අනුගම්‍ය ප්‍රතිපත්තිය විය යුත්තේ ඇප දීම රීතිය වශයෙන් සැලකීම සහ ඇප දීම ප්‍රතික්ෂේප කිරීම ව්‍යතිරේකයක් ලෙස සැලකීමයි.’

එයින් අදහස් කරන්නේ සාමාන්‍යය වශයෙන් ඇප දිය යුතු බවයි. ඇප දීම ප්‍රතික්ෂේප කිරීම එම සාමාන්‍යය ක්‍රියාත්මක නොකළ හැකි තැන පමණක් කළ යුතු බවයි.

ලංකාවේ මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණ යනු, උසාවි පිළිවෙළේ තිබෙන පහළම උසාවියයි. බොහෝ විට ඒවායෙහි කටයුතු කරන්නේ අධිකරණ ක්ෂේත්‍රයට පළමුවරට එකතු වුණු අය හෝ පළපුරුද්දෙන් අඩු මහේස්ත්‍රාත්වරුන්/වරියන් වීම ස්වාභාවිකය. ලංකාවේ පමණක් නොව ඕනෑම රටක, පහළම අධිකරණවල දැකිය හැකි ස්වභාවයක් වන්නේ, නීතිය ගැන ප්‍රමාණවත් සැලකිල්ලක් නොමැතිව සමහර තීන්දු ගැනීමයි. සමහර නියෝග නිකුත් කිරීමයි. යම් අපරාධයක් හෝ සිදුවීමක් සම්බන්ධයෙන් ඇතිවන බලවත් මහජන මතයකට මේ පහළ අධිකරණ පහසුවෙන්ම යටත්වීමද සමහර විට දකින්නට හැකිය.

මහේස්ත්‍රාත්වරුන්ගේ මේ ක්‍රියාකලාපය, ඔවුන් දුන් තීන්දු, නියෝග සම්බන්ධයෙන් ඉහළ අධිකරණවලට ඉදිරිපත් වන අභියාචනාවලදී විවේචනයට ලක්වී තිබෙන අවස්ථාද ලංකාවේ දකින්නට තිබේ.

එවැනි ප්‍රකට නඩු තීන්දුවක් වන්නේ, 1999, ‘මැක්සිමස් ඩැනී එදිරිව සිරිනිමල් සිල්වා, හලාවත පොලිස් ස්ථානාධිපති’ නමැති මූලික අයිතිවාසිකම් නඩුවයි. සමාජයේ විශාල අවධානයකට ලක්වූ එම නඩුවේදී ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ තීන්දුව ලියමින් විනිසුරු ෂිරාණි බණ්ඩාරනායක (ධීරරත්න හා පෙරේරා යන විනිසුරුවරුන්ගේ එකඟත්වයෙන්) ප්‍රකාශ කළේ, ‘රිමාන්ඩ් නියෝග නිකුත් කිරීම පොලිසියට අවශ්‍ය වන නිසා, මහේස්ත්‍රාත්වරුන්ද යාන්ත්‍රිකව සැකකරුවන් රිමාන්ඩ් කිරීමේ නියෝග නිකුත් කරන බවයි. ඒ ගැන තමාගේ කනස්සල්ල ප්‍රකාශ කරන බවයි. මහේස්ත්‍රාත්වරුන් අපරාධ විමර්ශකයෙකුගේ හෝ නඩු පවරන්නෙකුගේ උපහාසාත්මක සතුට තෘප්තිමත් කිරීම සඳහා රිමාන්ඩ් නියෝග නිකුත් නොකළ යුතුයැයි ඇය සිය තීන්දුවේ ලියා ඇත.
රබර් සීල් නොවිය යුතුයි

මෙයින් අදහස් කරන්නේ, මහේස්ත්‍රාත්වරුන්, පොලිසිය හෝ චෝදනා නගන්නන්ගේ (අල්ලස් කොමිසම වැනි ආයතනවල පැමිණිල්ලේ නිලධාරීන්) අනුන්ට පීඩා කිරීමෙන් විඳින සතුට සම්පූර්ණ කිරීම සඳහා කිසිවකු රිමාන්ඩ් බන්ධනාගාරගත නොකළ යුතු බවයි.

‘පුද්ගලයෙකු රිමාන්ඩ් කිරීම අධිකරණ ක්‍රියාවක් වන අතර පුද්ගලයෙකුගේ නිදහස අහිමි කිරීමට පෙර එම කාරණය සම්බන්ධයෙන් මහේස්ත්‍රාත්වරයෙකු ලෙස ඔහුගේ ඇයගේ අධිකරණ මනස යොමු කළ යුතුය.’ යනුවෙන් එම තීන්දුවේ තවදුරටත් දැක්වෙයි.

පොලිසිය හෝ වෙනත් චෝදනා ඉදිරිපත් කරන ආයතන, අහවලා අහවල් වරද කර ඇතැයිද, නැතිනම් අහවල් සිදුවීම සම්බන්ධයෙන් විමර්ශන තවමත් අවසන් නැතැයිද, අහවලා නිදැල්ලේ සිටීමෙන් පරීක්ෂණවලට බාධා ඇතිවෙතැයිද, නැතිනම් අහවලා අහවල් අයට තර්ජනය කර ඇතැයිද ආදි වශයෙන් විවිධ කරුණු දක්වමින් සැකකරුවන් රක්ෂිත බන්ධනාගාරගත කරන ලෙස ඉල්ලන්නට පුළුවන. ඔවුහු නිරන්තරයෙන් එසේ කරති. එහෙත්, එවැනි ඉල්ලීම්වලදී, එම ඉල්ලීම වහාම අනුමත කරන හුදු රබර් මුද්‍රාවක් බවට මහේස්ත්‍රාත්වවරුන් පත් නොවිය යුතුය යන්න ෂිරාණි බණ්ඩාරනායක විනිසුරුවරියගේ නිරීක්ෂණයයි. ඒ වෙනුවට මහේස්ත්‍රාත්වරයා/වරිය ක්‍රියාත්මක කළ යුත්තේ තමාගේ ‘අධිකරණ මනස’යි.

තමා ඉදිරියේ සිටින්නේ පැමිණිලිකාර පාර්ශ්වය පමණක් නොවන බවත්, සැකකාර හෝ විත්තිකාර පාර්ශ්වයක්ද සිටින බවත්, තමා යම් නියෝගයක් කළ යුත්තේ මේ දෙපාර්ශ්වයම ඉදිරිපත් කරන කරුණු සලකා බලා බවත්, ඒ දෙපාර්ශ්වයටම අධිකරණයෙන් යුක්තිය ඉටුවන බව දැනෙන්නට තිබිය යුතු බවත් යනාදි කරුණු සලකා බැලීම, අධිකරණ මනස ක්‍රියාත්මක කිරීම යනුවෙන් සරලව පැහැදිලි කළ හැකිය. අවාසනාවකට, සමාජයෙන් ඇතිවන පීඩනය නිසා හෝ, පැමිණිල්ලෙන් ඇතිවන පීඩනයා නිසා හෝ, ප්‍රමාණවත් ලෙස කරුණු සලකා බලන්නට නොහැකි වීම නිසා හෝ, මහේස්ත්‍රාත්වරුන්ට තමන්ගේ අධිකරණ මනස ක්‍රියාත්මක කිරීමට ඉස්පාසුවක් නොලැබෙන්නට ඉඩ ඇත. ඒ නිසාම, ඔවුන් පැමිණිලිකාර පාර්ශ්වයේ ඉල්ලීම වහාම අනුමත කරන රබර් සීල් බවටද පත්විය හැකිය. එහි ප්‍රතිඵලය විය හැක්කේ අසාධාරණ ලෙස පුද්ගලයකුගේ නිදහස අහිමි කිරීමකි. එය බැරෑරුම් තත්වයකි.

ඇප පනත අනුව පළමුව බර තැබිය යුත්තේ ඇප දීමට අදාළ වන කරුණු මොනවාද යන්න ගැන මිස, ඇප නොදීමට අදාළ කරුණු ගැන නොවේ.

ලංකාවේ බරපතළ ලෙස යුක්තියට හානිකර තත්වයක් නම්, පොලිසිය හෝ පැමිණිල්ල මෙහෙයවන පාර්ශ්වය, විවිධාකාර හේතු දක්වමින් සැකකරුවන් රක්ෂිත බන්ධනාගාරගත කිරීමට දක්වන කෑදරකමයි.

එහෙත් ලංකාවේ රක්ෂිත බන්ධනාගාරගත වීම යනු, අතිශය අප්‍රසන්න, පීඩාකාරී, මානව ගරුත්වය කාබාසිනියා කරන, පරපීඩකයන්ගේ ආධිපත්‍යයට යටත්වන, අපායකට යාමක් බඳු තත්වයක් බව දවසක් වත් රිමාන්ඩ් බන්ධනාගාරගත වී සිටින අය සාක්ෂි දරනු ඇත. විවිධාකාර හේතු නිසා දවසක්වත් රිමාන්ඩ්ගත වීමට සිදුවීම, තමන්ගේ ජීවිතවලට කිසිදා මැකී නොයන අතිශය පීඩාකාරී ක්ෂතිමය අත්දැකීමක් වූ බව මේ ලියුම්කරු සමග කියා ඇත්තේ එක්කෙනෙක් දෙන්නෙක් නොවේ.
එනිසා අධිකරණයකින් පුද්ගලයකු රිමාන්ඩ් බන්ධනාගාරගත කිරීමේදී අන් සියලු හේතු සාධක පැත්තකට දමා වුණත්, මුලින්ම සැලකිය යුත්තේ එවැනි අපායකට මෙතෙක් සාමාන්‍ය ජීවිතයක් ගත කළ පුද්ගලයකු යැවීම ඉතාම සාධාරණ හේතුවක් නැතිව මිස, කළ යුතුමද? යන්නයි.

හොරුන්ට එරෙහි සුපිරිසිදු සමාජය

ඊට අමතරව මේ කාලයේ අප දකින තවත් වැදගත් සාධකයක් වන්නේ, සමාජයේ බොරුවට, දූෂණයට, අල්ලසට එරෙහිව විශාල මහජන මතයක් ක්‍රියාත්මක වීමයි. ජනාධිපතිවරයාගේ සිට ආණ්ඩුවේ සියලුම දේශපාලන නිලයන්, දූෂණ මර්දනය වෙනුවෙන් පණ දෙවැනි කොට කැපවී සිටින අතර, ඔවුන් විසින් ඇතිකරන ලද දූෂණ විරෝධී කතිකාව නිසා, සමාජයේ බොහෝ දෙනකුගේ සිත් පිරී පවතින්නේද දූෂණ මර්දනය පිළිබඳ යහපත් චේතනාවෙනි. මේ ‘මහජනතාව’ගේ හැසිරීම, අනුව පෙනෙන්නේ ඔවුන් හැර අනෙක් හැම කෙනකුම දූෂිතයන්, හොරුන්, වංචාකාරයන් ලෙස සලකන බවයි. ඔවුන්ට අනුව සැකකරුවන් නැත. සිටින්නෝ වරදකරුවෝ පමණි. උසාවි තිබෙන්නේ මේ වරදකරුවන්ට දැඩි දඬුවම් නියම කිරීමට මිස, මුලින් ඔහු හෝ ඇය වරදකරුද නිවැරදිකරුද යැයි සලකා බැලීමටවත් නොවේ. කිසිවකු වරදකරු කිරීමේ දිව්‍යමය වගකීම පැවරී තිබෙන්නේ ඔවුන්ටය.

ආයතනවල ක්‍රියාකාරිත්වය

මේ මහජනතාවට, විශේෂයෙන් ජාතික ජන බලවේගය බලයට ගෙනන්නට කැපවූ ‘පිරිසිදු’ මහජනතාව අයත් වන අතර, ඊට අමතරව සමාජ මාධ්‍ය පරිශීලකයෝ ද ඇතැම් ජනමාධ්‍ය හා ජනමාධ්‍යවේදීහුද ඇතුළත් වෙති.

මේ සමාජ හැසිරීමේ තවත් බරපතළ මුහුණුවරක් නම්, නීතිය ක්‍රියාත්මක කරන ආයතනද, ඒවායේ ප්‍රධානීන්ද, ‘තමන් මේ ලෝකයට දෙවියන් විසින් එවනු ලැබ ඇත්තේ යුක්තිය ඉටු කිරීමටය, වරදකරුවන් සොය සොයා දඬුකඳේ ගැසීමටය’ යන චේතනාවෙන්ම ක්‍රියාත්මක වීමයි. පොලිසියද, පොලිසියට අනුබද්ධ විවිධ ආයතනද, නීතිය ක්‍රියාත්මක කරන කොමිෂන් සභා වැනි ආයතනද මේ තත්වයට වැටුණු පසු, ඔවුන්ගේ ‘සුපිරිසිදු හා දිව්‍යමය ස්වභාවය’ නිසාද, මහේස්ත්‍රාත්වරුන්ට විශාල පීඩනයක් එල්ල වෙයි. ඔවුන් ඉල්ලන දේ ලබාදෙන රබර් සීල් බවට මහේස්ත්‍රාත්වරුන් නිරායාසයෙන් පත්වන්නට මේ නිසා ඉඩක් තිබේ.

මේ තත්වය විනිවිද දකින ඉතාමත් අලුත් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ තීන්දුවක්ද පසුගියදා නිකුත් විය. අරලංගවිල, කලුකැලේ ප්‍රදේශවාසීන් පිරිසක් වල් අලි කරදරයෙන් තමන් බේරාගන්නා ලෙස කියමින් රජයට එරෙහිව මහාමාර්ගය අවුරාගෙන උද්ඝෝෂණ කරද්දී, ඉන් දෙදෙනකු අත්අඩංගුවට ගෙන රඳවා තැබීම සම්බන්ධයෙන්, ඉදිරිපත් වුණු මූලික අයිතිවාසිකම් නඩුවක් අවසානයේ, ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ විනිසුරු යසන්ත කෝදාගොඩ ලියූ (අගවිනිසුරු මුර්දු ප්‍රනාන්දු හා විනිසුරු එස් තුරෙයිරාජා එකඟවූ) නඩු තීන්දුවේ මෙසේ සඳහන් වෙයි.

‘සැකකරුවන් රිමාන්ඩ් භාරයේ තැබීම සඳහා පොලිසිය කරන ඉල්ලීම් සම්බන්ධයෙන්, විචක්ෂණශීලී තීරණ ගැනීමේ අවශ්‍යතාව පිළිබඳව, මහේස්ත්‍රාත්වරුන් දැනුවත් කිරීමේ අනිවාර්ය අවශ්‍යතාව, මෙම අධිකරණය සටහන් කරයි. ඇප පනත මගින් හඳුනාගෙන ඇති පරිදි, පාලන මූලධර්මය නම්, ඇප ලබා දීම සම්මතයද, ඇප ලබා දීම ප්‍රතික්ෂේප කිරීම ව්‍යතිරේකයද විය යුතු බවයි. මහේස්ත්‍රාත්වරයෙකු ඇප ලබා දීම ප්‍රතික්ෂේප කිරීම සහ සැකකරු රිමාන්ඩ් භාරයේ තැබීම නීත්‍යනුකූල වුවද, ඔහු එසේ කළ යුත්තේ පොලිසියේ ඉල්ලීම නිසා පමණක් නොවේ. අපරාධ යුක්තියේ අරමුණුවලට අනුකූල, වලංගු හේතු මත ය. අධිකරණය ජනතාවගේ මූලික අයිතිවාසිකම් ආරක්ෂා කිරීමට ද බැඳී සිටින බව මහේස්ත්‍රාත්වරුන් දැඩි ලෙස දැනුවත් විය යුතු අතර, නීතියෙන් පිළිගත් වලංගු හේතු මත, සුවිශේෂ අවස්ථාවන්හිදී පමණක් එවැනි අයිතිවාසිකම් ක්‍රියාත්මක කිරීම සීමා කරන නියෝග නිකුත් කළ යුතු අතර, නීතියෙන් මගපෙන්වා ඇති ආකාරයට එවැනි තීරණ ගත යුතුය. මෙම තීන්දුවේ අඩංගු මූලධර්ම පිළිබඳව මහේස්ත්‍රාත්වරුන් දැනුවත් කිරීම සඳහා විනිසුරුවරුන්ගේ ආයතනය අවශ්‍ය පියවර ගනු ඇතැයි මෙම අධිකරණයේ අපේක්ෂාවයි.’

මේ වැදගත් තීන්දුවෙන්ද කියන්නේ, මහේස්ත්‍රාත්වරුන් ඇප දීම හෝ ප්‍රතික්ෂේප කිරීම සම්බන්ධයෙන් සිය අධිකරණ මනස මෙහෙයවා කල්පනා කළ යුතු බවයි.

වෛද්‍ය මහේෂි විජේරත්නගේ දියණිය ‘මරණ තර්ජනයක්’ කළ නිසා රිමාන්ඩ් කිරීමද සලකා බැලිය යුත්තේ මේ පසුබිම මත බව නීති ක්ෂේත්‍රයේ සාකච්ඡාවට බඳුන් වෙයි. මව සැකකාරියක වීම නිසා, ඇයගේ පුද්ගල නිදහස ඇහිරීමට එයින් හේතුවක් නොසැපයේ. පිරිසිදු සමාජය සිතන්නේ ඇය වෛද්‍ය විජේරත්නගේ දියණිය වීම නිසා ඕනෑම ගැහැටක් විඳීමට ඉරණම් ලබා තිබෙන බවයි. මරණ තර්ජනයක් කළායැයි කියනවා නම්, එය යථාවාදීද, වයස 21ක පසුවන ඇයට කිසිවකු මරාදැමීමට ඇති හැකියාව කුමක්ද, කොළඹ අතිශය කලබලකාරී පරිසරයක පිහිටා තිබෙන මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණයේ පිවිසුමේදී, මුවවැස්මක් ද පැළඳ සිටි වෛද්‍යවරියගේ දියණිය කීවේ කුමක්දැයි හරිහැටි පැහැදිලි විණිද, මේ නඩුව විභාග වන්නේ කුමන සමාජ, පෞද්ගලික තත්වයක් පසුබිමේ තබාගෙනද යන කාරණා එවැනි මොහොතක සැලකිල්ලට බඳුන් විය යුතුයැයි කෙනකුට යෝජනා කළ හැකිය.

9 වැනිදා නඩුව කැඳවුණු අවස්ථාවේදී ලිඛිත වාර්තාවක් ඉදිරිපත් කරමින්, අල්ලස් කොමිසමේ අධ්‍යක්ෂ ජෙනරාල්වරයාගේ උපදෙස් මත තවදුරටත් වාචිකව කරුණු නොදක්වන බවත් අධිකරණයට අභිමත තීරණයක් ගන්නා ලෙසත් අල්ලස් කොමිසමේ නීතිඥවරිය අධිකරණයට කීවාය. ඉදිරිපත් වූ කරුණු සලකා බැලූ මහේස්ත්‍රාත්වරිය, සැකකාරිය ඇප මත මුදා හැරීමට නියම කළ අතර පැමිණිල්ල නැවත අගෝස්තු මස 27 වන දා කැඳවන ලෙස නියම කළාය.

රක්ෂිත බන්ධනාගාරගත කර සිටින ශ්‍රී ජයවර්ධනපුර රෝහලේ විශේෂඥ වෛද්‍ය මහේෂි විජේරත්න ජූලි 15 වන දා දක්වා තවදුරටත් රක්ෂිත බන්ධනාගාරගත කරන ලෙසද නියෝග කරනු ලැබිණ. ඒ අතර, අනෙක් සැකකරුවන් දෙදෙනාට ඇප නියම කෙරිණි. වෛද්‍යවරියගේ වාට්ටුවේ ලිපිකරු වන කේ. ඉන්දික සහ ඇය විසින් පවත්වාගෙන යනු ලබන ආයතනයේ සේවකයෙකු බව කියන නිමල් රංජිත් මුතුකුඩ යන සැකකරුවන් දෙදෙනා රුපියල් 25,000 බැගින් වූ මුදල් ඇප සහ රුපියල් මිලියන දෙක බැගින් වූ ශරීර ඇප දෙකක් මත මුදා හරින ලෙස කොළඹ ප්‍රධාන මහේස්ත්‍රාත්වරිය නියෝග කළාය.

වෛද්‍ය මහේෂි විජේරත්නගේ නඩුව මුල් අවස්ථාවේදී කැඳ වූ විට, ඇය වෙනුවෙන් පෙනීසිටි ජනාධිපති නීතිඥ සාලිය පීරිස් මෙසේ කී බව මාධ්‍ය වාර්තා කර තිබිණ. ‘මෙම සිද්ධිය සම්බන්ධයෙන් මහජන කැළඹීමක් පවතින බව අල්ලස් කොමිසමේ නිලධාරියා ප්‍රකාශ කළා. මෙම සැකකාරිය අත්අඩංගුවට ගත් අවස්ථාවේ එතන මාධ්‍ය හිටියා, එතනට මාධ්‍ය ආවේ කොහොමද, පුද්ගලයෙකුව අල්ලන්න කලින් ඒක අල්ලස් කොමිසමෙන් මාධ්‍යයට කියනවා. සමාජ මාධ්‍යවලින් කෘත්‍රිම රැල්ලක් ඇති කර තිබෙනවා. ඒවා මත නඩු අහන්න බෑ. එවැනි කාරණා විනිසුරුතුමිය නඩු ඇසීමේදී සැලකිල්ලට ගන්නෙත් නැහැ කියලා අපි දන්නවා.’

වැඩිදුරටත් කරුණු දක්වූ ජනාධිපති නීතිඥ පීරිස් පැවසුවේ, රජයේ ප්‍රසම්පාදන ක්‍රියාවලීන් යටතේ මිලදී ගන්නා ශල්‍ය උපකරණ ප්‍රශස්ත මට්ටමේ ඒවා නොවන බව ය.

‘මේ සැකකාරිය කරන්නේ ඉතාම සියුම් සැත්කම්. පිටතින් ශල්‍ය උපකරණ මිලදී ගැනීම අලු‍ත් දෙයක් නෙවෙයි. ජයවර්ධනපුර රෝහල මුදල් අයකරලා ශල්‍යකර්ම කරන ආයතනයක්. එහි කරන ශල්‍යකර්ම සඳහා ඕනෑ තරම් පිටතින් උපකරණ රැගෙන තිබෙනවා. මේක පළවෙනි අවස්ථාව නෙවෙයි. රෝහලේ අලවා තිබෙන දැන්වීමක සඳහන් වෙනවා පිටතින් ශල්‍ය උපකරණ මිලදී ගෙනඒමට අවසර තිබෙන බව’ නීතිඥවරයා පෙන්වා දුන්නේ ය.

‘‍රජයේ ප්‍රසම්පාදන ක්‍රියාවලිය යටතේ මිලදී ගන්නා ශල්‍ය උපකරණ ප්‍රශස්ත මට්ටමේ ඒවා නෙවෙයි. ඒ නිසා තමයි වඩාත් ගුණාත්මක උපකරණ පිටතින් මිලදී ගැනීමට රෝගීන්ට සිදුවෙලා තිබෙන්නේ. මේ නඩුකරයට අදාළ විමර්ශනය ආරම්භ වුණේ 2023 වසරේ. එතැන් පටන් මේ දක්වා විමර්ශන සිදුවෙනවා. මගේ සේවාදායිකාව කිසිදු පුද්ගලයෙකුට තර්ජනය කර නැහැ.’‍
සැකකාරියගේ ඇප ඉල්ලීම ප්‍රතික්ෂේප කිරීමට තරම් සාධාරණ කරුණු අධිකරණයට ඉදිරිපත් වී නොමැති නිසා ඇය ඇප මත මුදාහරින ලෙස ජනාධිපති නීතිඥවරයා අධිකරණයෙන් ඉල්ලා සිටියේ ය. අද වන තුරු ඇයට ඇප නියම වී නැත.

මෙහිදී සැලකිල්ලට බඳුන් විය යුතු වැදගත් කාරණා කිහිපයක් තිබේ. එකක් නම්, රිමාන්ඩ් බන්ධනාගාරගත කරමින් පුද්ගලයකුගේ පුද්ගලික නිදහස අහිමි කිරීම ගැන බැරෑරුම් ලෙස සලකා බැලිය යුතු බවයි. පුද්ගලයකු රිමාන්ඩ් බන්ධනාගාරගත කිරීමට මහේස්ත්‍රාත්වරයකු සිය නඩු ගොනුවේ සටහන් කළ යුත්තේ හුදෙක් අකුරු දෙකක් පමණි. එනම් ‘රි.බ’ යන්න පමණි. එහෙත්, එම අකුරු දෙකෙන් පුද්ගලයකුගේ නිදහස ඉතාම අවාසනාවන්ත ලෙස සති දෙකක කාලයකටවත් අහිමි වෙයි. දිනයක්, දෙකක් සඳහා රිමාන්ඩ් කළද තත්වයේ වෙනසක් නැත. ඒ නිසා දවසකටවත් රිමාන්ඩ් නොකරන්නට හැකි නම් එය පුද්ගලයකුගේ ඉහළම යහපත වන්නේය. එය පවතින තත්වයන් අනුව වෙනස් වන බවද සැලකිල්ලට ගැනීම වටියි.

දෙවැන්න, මේ නඩුවේදී විමර්ශනයට භාජනය වන්නේ සැකකාරිය අල්ලස හෝ දූෂණය පිළිබඳ වරදක් කර තිබේද යන්න ගැන මිස, ඇයගේ වෘත්තීය පැවැත්ම ගැන නොවන බවයි. පළවන මාධ්‍ය වාර්තාවලින් පෙනෙන්නේ අධිකරණය ඉදිරියේ ඇගේ වෛද්‍ය වෘත්තීය පැවැත්ම පිළිබඳ කාරණාද උපුටා දැක්වෙන බවයි. නඩුවකට එක එල්ලේ අදාළ නොවන කාරණා නොසලකා සිටීමත්, අවශ්‍ය අවස්ථාවලදී ඒවා ප්‍රකාශ වීම නැවැත්වීමත්, මහේස්ත්‍රාත්වරුන්ට අයිති කාරියකි. මහේෂි විජේරත්න පිළිබඳ නඩුවේදීද විත්තිකරුවන් වෙනුවෙන් පෙනීසිටි නීතිඥවරුන් කී සමහර කතා, නඩුවට වැදගත් නොවන බව මහේස්ත්‍රාත්වරිය පැහැදිලිවම කියා තිබේ.

තුන්වැන්න, ඕනෑම නඩුවක, දඬුවම් දීම සිදුවන්නේ විත්තිකරු වරදකරු කළ පසුවය. ඒ සඳහා, විත්තිකරුගේ විශ්වාසයටද හේතුවන පරිදි සාධාරණ නඩු විභාගයක් පැවැත්වීම ලංකාවේ නීතියේ පැහැදිලිවම සිදුවෙයි. එහෙත්, වරදට දඬුවම් කිරීමට පෙර, රිමාන්ඩ් බන්ධනාගාරගත කිරීමෙන්ද පුද්ගලයකුට දඬුවම් දිය හැකිය. එයද සිරදඬුවමකට කිසිසේත් වෙනස් නොවේ. එනිසා, වරදකරු කෙරේවිද, නැද්ද යන ප්‍රශ්නය විසඳීම පසුවට තබා රිමාන්ඩ් බන්ධනාගාරගත කිරීමෙන් ‘දඬුවම මුලින්ම ලබාදීමට’ නීතිය ක්‍රියාත්මක කරන ආයතන සහ ඒවායේ ප්‍රධානීන්, පරපීඩක මානසික තත්වයන් විසින් මෙහෙයැවෙන බවටද අතීත අත්දැකීම් ලංකාවේ තිබේ. එවැනි අය තෘප්තියට පත්වන්නේ පුද්ගලයන් හැකි තරම් කාලයක් රිමාන්ඩ් කිරීමට සැලැස්වීම මගිනි. මේ උපායමාර්ගය බලරහිත කිරීමේ වගකීම පැවරෙන්නේ මහේස්ත්‍රාත්වරුන්ටය. ෂිරාණි බණ්ඩාරනායක හා යසන්ත කෝදාගොඩ යන විනිසුරුවරුන්ගේ තීන්දුවල අවධාරණය කෙරෙන කරුණ නම් එයයි.

හතරවැන්න, ලංකාවේ මාධ්‍යවේදීන් යැයි කියාගන්නා අයගෙන් ඇතිවන අහිතකර පීඩනයයි. යූටියුබ් නාලිකා හා පොඩ්කාස්ට් පවත්වාගෙන යන සමහරුන් සිතන්නේද, ලංකාවේ යුක්තිය පිහිටුවීමේ පරම කාර්යභාරය තමන්ට පැවරී ඇති බවයි. මේ අය සමහර විට නීතිය කුමක්දැයි හරියට දන්නේ ද නැත. අධිකරණ කටයුතු හා නීතිය ක්‍රියාත්මක වීමේ පිළිවෙළවත් හරියට දන්නේ නැත. අධිකරණයට තිබෙන, නීතිඥවරුන්ට තිබෙන ආචාරධාර්මික වගකීම් මොනවාදැයි හඳුනන්නේත් නැත. පැයක් පාසා පවත්වන සජීවී මාධ්‍ය හමුවලදී මොනවා හරි කියන්නට වුවමනා නිසා, ඉහත සියල්ල ගැන තමන් දන්නා කුඩා දේ ලාංකීකරණය මේ අයගේ දෛනික පරිචයයි. අවාසනාවකට මහජනතාවගේ මනස හැදෙන්නේද මේ අයගේ දැනුමේ පටු සීමාවන් තුළය. ඊටත් වඩා අවාසනාව නම්, ඒ පටු සීමාව තුළ සිතන්නට පුරුදු වන ‘පිරිසිදු මහජනතාව’, අධිකරණ පද්ධතියටත්, නීතිඥ සමාජයටත් කරන අනිසි බලපෑමයි. ඉන් යුක්තිය ඉටුවීමට වඩා ඉටු නොවීමටත්, තාවකාලික පරපීඩකත්වයක් පමණක් ඉස්මතු වී, ඉහළ අධිකරණවලදී එම තීරණ නැවත ආපසු හැරවීමටත් තිබෙන ඉඩකඩද සැලකිල්ලට ගත යුතුය.

පුද්ගලයන් රිමාන්ඩ් බන්ධනාගාරගත කිරීමේදී ඇතිවිය හැකි තත්වයන් ගැන ඉහළ අධිකරණ විවේචනාත්මකව සලකා බලා ඇත්තේ අද ඊයේ නොවේ. මැක්සිමස් ප්‍රනාන්දු නඩුව 1999දීය. ඊට පසු නඩු ගණනාවකදීම මහේස්ත්‍රාත්වරුන්ගේ කාර්යභාරය ඉහළ අධිකරණ තීන්දුවලදී විවේචනයට බඳුන් වී තිබේ. මෑතම තීන්දුව විනිසුරු යසන්ත කෝදාගොඩගේය. මේ පිළිබඳ දැනුම දශක ගණනාවක්ම ක්‍රමයෙන් පොහොසත් වෙමින් දියුණු වෙමින් පුළුල් වෙමින් ආ එකකි. එහෙත්, අවාසනාවකට යළි යළිත් එම කාරණා අවධාරණය කරන්නට ඉහළ අධිකරණවලට සිදුවීමයි. ඉහළ තිබෙන දැනුම, පහලට ගලා නොයන්නේ ඇයි? ඒ නිසා කෝදාගොඩ විනිසුරුවරයා කියන මේ කතාව වැදගත්ය. ‘මෙම තීන්දුවේ අඩංගු මූලධර්ම පිළිබඳව මහේස්ත්‍රාත්වරුන් දැනුවත් කිරීම සඳහා විනිසුරුවරුන්ගේ ආයතනය අවශ්‍ය පියවර ගනු ඇතැයි මෙම අධිකරණයේ අපේක්ෂාවයි.’

හැකි තරම් ‘හොරුන්’, හැකි තරම් ඉක්මනින්, උසාවි ඉදිරියට පමුණුවා, හැකි තරම් කාලයක් රිමාන්ඩ් බන්ධනාගාරගත කර, තමන්ට ඡන්දය දුන් මහජනතාව තාවකාලිකව ප්‍රීණනයට පත්කර, හදිසි පුනරුද සමාජයක් හැදීමේ ආණ්ඩුවේ පරම අධ්‍යාශයද, මේ ඊනියා මහජන වුවමනාව සමග තකට තක ලෙස ගැළපෙයි.

- Advertisement -spot_img

පුවත්

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here

- Advertisement -spot_img

අලුත් ලිපි