කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයේ කුලපති පදවියට මුරුත්තෙට්ටුවේ ආනන්ද හිමි පත් කරන්නේ, ගලගොඩඅත්තේ හිමි ‘එක රටක් එක නීතියක් වෙනුවෙන් පිහිටුවන ලද ජනාධිපති කාර්ය සාධක බලකායේ සභාපති’ පදවියට පත් කිරීමේ ප්‍රීතිය භුක්ති විඳින්නටවත් වේලාවක් නොදෙමිනි. මේ පත්වීම් දෙකම කරන්නේ දුමින්ද සිල්වා නිදහස් කිරීම හා ආණ්ඩුවේ උසස් පදවියකට ඔහු පත් කිරීම යන කටයුතු දෙකෙන් එකකටවත් කිරිබත් කෑල්ලක් කා සතුටු වෙන්නටත් අවස්ථාවක් නොදෙමිනි.
මේ කටයුතු සාමාන්‍යයෙන් රාජපක්ෂවරුන්ගේ ආණ්ඩුකරණයේ අනන්‍ය ලක්ෂණ වන්නේය.
අපි කාටද බය, අපි කුමකට බය. මේ අපේ රට දැන් අපෙයි. මයි කාර්, මයි පෙට්රල්, මයි ලෝ.
කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයේ කුලපති පදවිය
කුලපති පදවිය යනු රටට විශිෂ්ට කාර්යභාරයක් කළ පුද්ගලයෙකුට බුහුමනක් ලෙස පිරිනමන ‘ගෞරවනීය තත්වයක්‘ වන්නේය. මේ ගෞරවනීය තත්වයට පත්වීමක් ලබන පුද්ගලයාට තිබිය යුතු වැදගත්ම සුදුසුකම වන්නේ, ‘මා මේ පදවිය ලබන්නට තරම් කෙනෙක් ද යන ස්වයං අවබෝධයක්‘ තිබීම ය. මා දන්නා අන්දමට වෙනත් විශ්වවිද්‍යාලවල කෙසේ වෙතත් කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයේ කුලපති පදවිය දැරූ සියලු දෙනාටම මෙකී ස්වයං අවබෝධය තිබුණි. මෙහි අදහස නම් අදාළ පුද්ගලයාට පදවිය අභිමානයක් වීම හා විශ්වවිද්‍යාලයට අදාළ පුද්ගලයා අභිමානයක් වීම ය.
ඉතිහාසයේ පළවෙනි වතාවට කුලපති පදවියකට තරම් නොවන පුද්ගලයෙකු පත් කිරීම කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයෙන් පටන්ගෙන ඇත. මුරුත්තෙට්ටුවේ හිමි කීර්තිමත් පැවිදි පඬිරුවනක් නොවේ. මේ පත් කිරීම කිසිම පැත්තකින් සාධරණීකරණය කළ නොහැකිය. මේ පත් කිරීමෙන් තව වතාවක් ජනාධිපතිවරයා තමන්ගේ මානසික තත්වය මැනවින් විශද කර සිටියි. කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයේ වත්මන් උපකුලපති කාන්තාවක බැවින් ඥානක්කා මේ පදවියට පත් කිරීමට කල්පනා නොවීම උපදේශකයන්ගේ ප්‍රමාද දෝෂයක් විය හැකිය.
උත්ප්‍රාසය නම් ජනාධිපති ලේකම් සහ ජ්‍යෙෂ්ඨ උපදේශකත් ජනාධිපති මාධ්‍ය ප්‍රධානීත් කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයයෙන් අධ්‍යාපනය ලැබූ උදවිය වීම ය. තවත් අය වෙති.
රාජපක්ෂවරුන් නැවත බලයට පත් කොට රටට සෞභාග්‍යය උදා කිරීමට, ඉදිරියෙන් සිටි න්‍යායාචාරීන් කිහිප දෙනෙකු කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයේ ආචාර්ය මහාචාර්යවරුන් බව ද සිහි වේ. ඒ කිසි කෙනෙකුට හෝ හෘදය සාක්ෂියට එකඟව මේ පත්වීම අනුමත කළ නොහැකි යයි මම උපකල්පනය කරමි. එහෙත් ඔවුන් ආණ්ඩුවේ කිලිකුණු සෝදන්නන් විනා ආණ්ඩුකරණයට කිසිම අන්දමකින් හිතකර නොවන තීන්දු තීරණ ගැන වචනයක් – හඬක් නඟන්නට පිට කොන්දක් නැති පුද්ගලයන් වී සිටින බව නොරහසකි. ඔවුන් ලවා මේ පත්වීම සාධාරණීකරණය කරන්නට ජනාධිපති – අගමැති පියවර නොගතහොත් එයත් පුදුමයකි.
මේ ගෞරවනීය පදවිය මුරුත්තෙට්ටුවේ හිමි භාවිත කරන අන්දම හිතා ගැනීමට පුළුවන. උන් වහන්සේගේ චරිත ලක්ෂණයක් ලෙස පෙනී යන්නේ තමන්ට අවශ්‍ය දේ කෙසේ හෝ කිරීම ය. සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශය ‘සවුත්තු‘ අමාත්‍යාංශය වන්නේ උන් වහන්සේගේ උපදෙස් මත කටයුතු නොකළ බැවිනි. ඉතින් මුරුත්තෙට්ටුවේ හිමියන් කුලපති ලෙසින් උප කුලපතිනියට නානාප්‍රකාර උපදෙස් – නියෝග ලබා දීම හා ඉල්ලීම් ඉදිරිපත් කිරීම මැනවින් සිදු කරන්නට පුළුවන. ශිෂ්‍ය ශිෂ්‍යාවන් ඇතුළත් කිරීම, ආචාර්ය මණ්ඩලයට බඳවාගැනීම් සිදු කිරීම, උසස් වීම් ලබා දීම, සම්මාන උපාධි ලබාදීම යනාදි කටයුතුවලට හිමියන් යහපත් චේතනා පෙරටු කරගෙන පියවර ගන්නට පුළුවන. ප්‍රධාන හේතුව හිමියන් කුලපති බැවින් උප කුලපති හිමියන්ගේ දෙවෙනියා ලෙස දැකීමයි. ඉතින් යට කී කුලපති නියෝග උප කුලපතිට පින් පිණිස හෝ ඉටු කළ හැකි ඒවා නොවේ. ඉටු නොකළහොත් කුලපති හිමි ලේසියෙන් අත හරින්නේ නැත. වහාම මාධ්‍ය සාකච්ඡා පවත්වා උප කුලපතිනියට දිගට හරහට නෙළන්නට පුළුවන. මගේ මිතුරෙකු පැවසුවේ අන්න ඒ වැඩේට මේ පත්වීම කර ඇති බවයි. එකක් හිමියන් උඩ දැමීමය, අනෙක පොළොවේ ගැසීම ය. පරමාර්ථය මුරුත්තෙට්ටුව ‘සවුත්තු කොට කැන්සල්‘ කිරීම ය. මහින්ද රාජපක්ෂ ඒ සියුම් වැඩවලට අති දක්ෂය.
සම්ප්‍රදායන් විනාශ කිරීම
රාජ්‍ය පාලනයේ දී ආණ්ඩු ක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ ප්‍රතිපාදන භාවිතයට ගැනීමට හැකියාව ඇතත් ආණ්ඩු ක්‍රම ව්‍යවස්ථාව ආරක්ෂා කිරීමට අදාළ සම්ප්‍රදායන් ඇත. අධිකරණ භූමියක සාහසිකව හැසිරුණ පුද්ගලයෙකු භික්ෂුවක වූ පමණින් නිදහස් කිරීම රාජ්‍ය පාලනය තුළ පැවතිය යුතු – ආරක්ෂා කළ යුතු සම්ප්‍රදායන් විනාශ කිරීමකි. සිරිසේන නීතියෙන් දඬුවම් ලැබූ ගලගොඩඅත්තේ හිමි නිදහස් කළේ ය. ගෝඨාභය එක රටක් එක නීතියක් වෙනුවෙන් වැඩ කිරීමට ඒ හිමිට පදවියක් නිර්මාණය කළේය. මෙවැනි පදවියක් නිර්මාණය කිරීම තුළින් ලෝකයට පවසා සිටින්නේ කුමක් ද? ගිලිහෙමින් තිබෙන භික්ෂු බලය ආරක්ෂා කර ගැනීම ද මෙහි අරමුණ වන්නේ?
අධ්‍යාපනයෙන් දීප්තියක් ලද කෙනෙකු පත් කළ යුතු උසස් පදවියකට කිසිම කිසි අන්දමකින් සාධාරණීය කළ නොහැකි පුද්ගලයෙකු පත් කිරීමෙන් ගම්‍ය වන යථාර්ථයක් ඇත. එය නම් පත් කිරීමේ බලය – වරම තිබෙන පුද්ගලයා තමාව කැඩපතින් දැකීමයි. එහෙත් ලංකාවේ ආණ්ඩුකරණය තුළ අධ්‍යාපනයෙන් දීප්තිමත් නොවුණ පාලකයන් සම්ප්‍රදායන් අවිනීතව උල්ලංඝනය කළ අවස්ථා ඉතා විරලය. ඛේදය වන්නේ ‘සිස්ටම් චේන්ජ්‘ කිරීමට පැමිණි, නීති ගරුක පාලනයක් ප්‍රතිෂ්ඨාපනය කිරීමට පැමිණි,
ඇමෙරිකාවෙන් උගත් පාඩම්වලින් රට පරමාදර්ශී තත්වයකට එසවීමට පැමිණි පුද්ගලයා ජන වරමට පිටු පාමින් ජනතා අපේක්ෂා කිසිවක් තුට්ටුවකට මායිම් නොකිරීම ය.
තරුණ මවක රත්තරන් බඩු සාප්පුවකට පැමිණ සිය දියණියට මාලයක් මිලට ගැනීමට තෝරමින් සිටි අවස්ථාවක් මට සිහි වේ. අලෙවිකරුවන් ඇය ධනවත් කාන්තාවක බව වටහා ගත් නිසාදෝ පෙන්වන්නට පටන් ගත්තේ අසාමාන්‍ය විලසිතාවලින් නිමවා තිබුණ ප්‍රමාණයෙන් විශාල මාල ය. අලෙවිකරුවා මේ කාන්තාවට ආභරණ අගය වර්ණනා කරන විට ඇය කීවේ මෙයයි.
”මිස්ට මං කුඩා කාලෙ ඉඳලා රත්තරන් ඇඳපු කෙනෙක්. ආභරණයක් පළඳින්නෙ මොකටද කොහොමද ගැළපෙන්නෙ මොකක්ද කියන එක ගැන මට අවබෝධයක් තියෙනවා.”
එහෙත් අලෙවිකරු සිය උත්සාහය අත් හැරියේ නැත. මේ කාන්තාව නොසතුට පළ කරමින් පිටව ගියා ය. මට මේ පුවත සිහිවුණේ මිතුරෙකුගේ යෝජනාවක් නිසා ය.
මගෙන් මිතුරෙකු ඇසුවේ, මුරුත්තෙට්ටුවේ හිමි මුණ ගැසී මේ පදවිය භාර නොගන්නැයි යෝජනා කරමු ද? ප්‍රරතික්ෂේප කළොත්- භාර නොගෙන හිටියොත්, හිමියන් ඉන් ගෞරවයට පාත්‍ර වනවා නොවේ ද? කියා ය.
මිතුරාට මා කිව්වේ මට ගැළපෙන සපත්තු පමණක් මා පළඳින බව ය.
කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලය සහ රාජපක්ෂවරු
මහින්ද රාජපක්ෂට සහ ගෝඨාභය රාජපක්ෂට සම්මාන ආචාර්ය උපාධි පිරිනමන ලද්දේ කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලය මගිනි. මහින්ද රාජපක්ෂගේ පුතු කුමරෙකු පවසන අන්දමට ඔහු ආචාර්ය උපාධියක් දිනාගෙන සිටින්නේ ද කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයෙනි. ක්ෂණිකා හිරිඹුරේගම කළ කී දෑ ඔස්සේ කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලය පමණක් නොව විශ්වවිද්‍යාල සංස්කෘතිය ගැනම රාජපක්ෂවරුන්ට පෘථුල අවබෝධයක් ලැබෙන්නට ඇතැයි සිතමි. ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ආරක්ෂක ලේකම් ලෙස නිදහස් චතුරස්‍රයේ ඇවිදින මං තීරු දියුණු කරන විට ඒ ඒ උදවිය වෙනුවෙන් කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයට ස්ටැන්ලි විජේසුන්දර මාවතින් පිවිසෙන ගේට්ටුව ළඟින් ‘අලංකාර කක්කුස්සියක්‘ හැදුවේය. ඒ සඳහා හොඳම භූමිය ලෙස එතුමන් එදා එය හඳුනා ගන්නට ඇත. ඉතින් මෙදා කුලපති පදවියට මුරුත්තෙට්ටුවේ හිමි හඳුනාගැනීමේ වරදකුත් නොපෙනේ.
කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලය රාජපක්ෂවරුන්ට සම්මාන ආචාර්ය පදවි පිරිනැමීමෙන් හා තවත් කටයුතුවලින් සිදු කළ මෙහෙවර ඔස්සේ සිය කීර්තිනාමය පළුදු කරගෙන සිටින්නීය. සනාතන සභාවේ දී සම්මාන උපාධි පිරිනැමීමේ යෝජනාව හිරිඹුරේගම උපකුලපතිනියට ඉදිරිපත් කළේ නම් දැරූ මහාචාර්යවරයෙකි. හිරිඹුරේගම උප කුලපතිනිය සිය අභිමතාර්ථය ඉහළින්ම මුඳුන් පත් කර ගත් අතර සනාතන සභාවම ගල් ගැසුණා සේ විය.
මහින්ද රාජපක්ෂගේ අපලයක් දුරු කිරීමට කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයේ කලා මණ්ඩලය මගින් අම්මාවරුන්ගේ දානයක් දිය යුතු බවට හිරිඹුරේගම උපකුලපතිනිය මට නියෝග කළාය. මම එවිට එහි සභාපති වීමි. මම මේ නියෝගය ඉටු කිරීමට නොහැකි බව ඇය මුණගැසී පැවසීමි. එහෙත් එතුමිය සිය අභිමතාර්ථය ඉටු කර ගත්තාය. ඇගේ අණ පිළි නොපැදීම නිසා කලා මණ්ඩලයේ සභාපති තනතුරෙන් මම ඉවත් වීමි. ඒ තනතුරෙන් මා ඉවත් කිරීමට ඇය විසින් කැඳවන ලද සභාවේ සිටි සියලුම ආචාර්යභවතුන් සිට ගත්තේ හිරිඹුරේගම උපකුලපතිනිය වෙනුවෙනි.
මට හිතෙන්නේ ලංකාවේ විශ්වවිද්‍යාල සංස්කෘතිය බිඳ දැමීමට මූලික වී සිටින්නේ දේශපාලනඥයන් නොව දීන මානසිකත්වයෙන් යුතු ආචාර්ය භවතුන් බව ය.
රාජපක්ෂවරුන් වෙනුවෙන් බැළමෙහෙවර කරන්නට පේ වුණ ආචාර්ය භවතුන් තමන්ගේ තනතුරු කැමති දවසක ආපසු එනතුරුම වෙන්කර තබා ගත් අන්දම නොරහසකි. සියලු නොපනත් වැඩ කළ ඔවුන් යහපාලනයක් වෙනුවෙන් පෙනී සිටි උදවිය ‘ජනවාරිවරුන්‘ ලෙස අවමානයට ලක් කළේ සිය හාම්පුතුන් වෙනුවෙන් පෙනී සිටින තමන් ‘දේශපාලන ප්‍රාඥයන්‘ බව විදහාපාමිනි. අද ඒ ප්‍රාඥයන් කොහි ද? මොළේ කළඳක් තිබෙන කෙනෙකුට අනුමත කළ නොහැකි දේවල් ඉවරයක් නැතිව, අවිනීත අන්දමට – අවිචාරවත් අන්දමට බලය අවභාවිත කරමින් රාජපක්ෂවරු කරති. මේ සංදර්භය තුළ වැරදි දේශපාලනඥයන් ද?
ලැජ්ජා බය නැතිකම
වත්මන් ආණ්ඩුව බලයට පත් වීමට භාවිත කළ ප්‍රධාන උපකරණය වන්නේ බොරුවයි. වත්මන් ආණ්ඩුව බලයට පත් කිරීමට දරදිය ඇද්ද අය හා සහයෝගය හා කැමැත්ත ඇතිව සිටි උදවිය පෙනී සිටියේ අවිද්‍යාව පෙරටු කරගෙන ය. ඉතා කෙටි කලක් තුළ හොඳටම බොරු කී සියලු දෙනාම නිරුවත් වී සිටිති. අවිද්‍යාව පෙරටු කර ගත් සියලු දෙනාම නිලංකාරව සිටිති. ආණ්ඩුවට එරෙහිව නැඟී සිටින එකොළොස් දෙනා මාධ්‍ය සංදර්ශනයක් ඔස්සේ කිසිම හිරිකිතයක් නැතිව කළේ මල පහකොට ඒවා අතින් ගෙන මුහුණේ ගා ගැනීමය. මේ එකොළොස් දෙනා ආණ්ඩුවේ සිටින දරුණුම දේශපාලන චෞරයන් බව පැහැදිලිය. හැම නින්දිත කටයුත්තක්ම සාධාරණීකරණය කිරීමටත්, ආණ්ඩුව සිදු කරන සියලු දූෂණ මූල්‍ය අපරාධ යහපාලනයට හරවා යවන්නටත් ඔව්හු සූරයෝ වෙති. මේ එකොළොස් දෙනා නොපමාව බැසිල් රාජපක්ෂගේ කුක්කන් වන දවස වැඩි ඈතක විය නොහැකි ය. එය සිදු වන්නේ අයවැය ලේඛනය අහස උසට වර්ණණා කිරීමෙනි. එය නොකළහොත් බැසිල් රාජපක්ෂ එකොළොස් දෙනා හීන් තැන්වලින් අල්ලා විසි කරන්නේ සිංහ ලීලාවකිනි. සැබවින්ම රාජපක්ෂවරුන්ගේ දේශපාලනය – ආණ්ඩුකරණය මේ තරම් පරිහානියකට පත්ව තිබෙන්නේ ඇත්ත නැත්ත කරන්නට උත්පත්තියෙන්ම කුසලතා උරුම කර ගත් පුද්ගලයන් නිසා ය.
නාට්‍යයක් තුළ තවත් නාට්‍ය රඟ දැක්වීම රාජපක්ෂවරුන්ගේ දේශපාලන අධ්‍යක්ෂණයේ ප්‍රතිභාව පළ කරයි. එකොළොස් දෙනාට ගාමිණි ලොකුගේ ප්‍රමුඛ කිහිප දෙනෙක් හිස් මුඳුනටම පහර දෙමින් පවසන්නේ තව දුරටත් ඉන්න එපා යන්න කියා ය. එහෙත් නොයන බව ඔවුහු දනිති. මේ මනරම් නාට්‍යමය ආතතියක් ප්‍රේක්ෂක ජනතාව තුළ ඇති කරන්නකි.
එකොළොස් දෙනාගෙන් කෙනෙකු මිතුරෙකු සමඟ යහමින් මධු පානය කොට පවසා තිබෙන්නේ, ‘අපි හොඳටම අසරණ වෙලා‘ යන්නය. ඇයි නම්බු පිටින් නොයන්නේ කියා විමසන විට පවසා තිබෙන්නේ දැන් අපට නම්බුව තියා බම්බුවක් වත් නැති බව ය. තව දුරටත් ආණ්ඩුව ශක්තිමත් කරන්නේ ඔබලා නොවේදැයි විමසූ විට දී ඇති පිළිතුර වන්නේ, ‘ගෙදර ගියොත් අඹු නසී මඟ සිටියොත් තෝ නසී‘ යන්නය.
පළමුව මව්බිම දෙවනුව බඩ
ගෝඨාභය රාජපක්ෂ භෞතීස්ම කරන්නේ මව්බිම බේරා ගැනීමටය. මහින්ද රාජපක්ෂ අගමැති කරන්නේ ඉඩගින්නට තිත තියන්නටය. ඒ කටයුතු දෙකම සිදුවෙන අන්දම මේ තරම් මනස්කාන්ත යයි හැට නව ලක්ෂයක් හිතන්නට නැත. අද මව්බිම නැත. බඩගින්න ඇත. දරුණු වසංගතයක් පවතින විටත් ආණ්ඩුවට එරෙහිව රට පුරා ජනතාව පාරට බසින්නේ ඇයි? ඒ ජවිපෙ වැඩ යයි හිත සනසා ගන්නට කීම බඩේ අමාරුවට බඩ මැද්දෙන් කපා වෙන්කොට පවතින්නට ප්‍රයත්න දැරීමක් වැන්න.
විරෝධතා පසුබිමේ ජවිපෙ දේශපාලනයක් තිබෙන බව සැබෑවකි. දේශපාලන ව්‍යාපාරයක් පවතින්නේ දේශපාලනය කිරීමෙනි. ප්‍රශ්නය වන්නේ සියල්ල ජවිපෙ බලය නම් ඔවුන්ට හේතු කාරණා දවසින් දවස වැඩි වැඩියෙන් නිර්මාණය කිරීමය.
රටේ ආර්ථිකය විනාශ කිරීම – ආණ්ඩුකරණය විපරීත වීම යන කටයුතු දෙකටම වසංගතය අදාළ නැත. මේ ආණ්ඩුව බලයට පත්වුණ දවසේ සිටි කළේ හා කරන්නේ කටයුතු දෙකකි. පළමු වැන්න රටේ නීතිය අවභාවිත කිරීමය. දෙවැන්න ගජ මිතුරන්ට මුල්‍ය අපරාධ කිරීමට ඉහළින්ම නෛතික රැකවරණය ලබා දීම ය. මේ පිරිසිදු ඇත්ත බව කියන්නේ වේදනාවට පත්ව සිටින ආණ්ඩුවේ ප්‍රබලයන්ය. (එකොළහේ කල්ලිය නොවේ) මේ ප්‍රබලයන්ට සිය ආත්ම ගෞරවය වෙනුවෙන් කිසිවක් කරන්නටත් නොහැකි ය. හේතුව කිසි කෙනෙකුගේ ශේෂ පත්‍ර බරපතළ ඒවා ලෙසින් ජීවමානව පැවතීමය.
මහනායක හිමිනමක් සිය ප්‍රධාන දායකයෙකුට පවසා තිබෙන්නේ ‘ගලගොඩට සැලකුවාට කමක් නෑ, හැබැයි සලකපු විදිහ නම් අනුමත කරන්න බෑ‘ කියා ය. මේ මොන හතර බීරි කතාවක් ද? ගුරුවරුන්ට බඩගින්නේ හරි දරුවන්ට උගන්වන්න යයි කීම මහනායක හිමි නමක් පවසන්නේ මොළේ විකාරයෙන් ද?
රාජපක්ෂවරුන් හොඳින්ම දන්නා කාරණාවක් වන්නේ ඕනෑම කෙනෙකු හීලෑ කිරීම ය. සැබවින්ම මව්බිම ගැන කැක්කුමක් තිබේ නම්, ජනතාවගේ කුසගින්න ගැන හැඟීමක් තිබේ නම් සංවිධානාත්මකව සිව් දිසාවෙන් සංඝ රත්නය පයින්ම දළදා මාලිගාවට වැඩම කොට උපවාසයක් කළ යුතු ය. එක්කෝ සත්‍යග්‍රහයක් කළ යුතුය. එවැනි දෙයක් නම් මොනම විදිහකින්වත් සිදු නොවන බවට සහතිකයක් රාජපක්ෂවරුන්ට ඇත. ඒ කටයුත්ත අපහසු නම් නායකයන් -දේශපාලනඥයන් තමන් වහන්සේලා බැහැ දැකීමට පලතුරු කූඩා හා අටපිරිකර රැගෙන නොපැමිණෙන ලෙසට මාධ්‍ය නිවේදනයක් නිකුත් කොට එය ක්‍රියාවට නැංවිය යුතු ය. එවැනි දෙයක් හෝ කරන්නට පරම වගකීමක් මහා සංඝරත්නය තිබේ. උන් වහන්සේලා රට බේරා ගැනීමේ අවසන් අවස්ථාව ලෙස පවසමින් මාස ගණන් බණ වැඩ සටහන් රට පුරා සංවිධානය කරමින් දිළිඳු නූගත් ජනතාව භීතියට පත් කළ අන්දම කිසිවෙකුට රහසක් නොවේ.
ඉගිලෙන විටය සුද පෙනන්නේ
ඕනෑම මනුෂ්‍යයෙකු අතින් වරදක් සිදු විය හැකි ය. එහෙත් ඒ වරද නැවත නැවතත් කරනවා නම් මානසික තත්වය කිසිසේත්ම යහපත් නොවේ. පාලකයෙකු තීන්දු තීරණ ගත යුත්තේ තනිවම නොවේ. හේතුව පාලකයා ගත් තීරණය නිවැරදි කිරීම අසීරු බැවිනි. ගෝඨාභය රාජපක්ෂ – ආණ්ඩුව ගත් තීරණ ගත්තාට වඩා වේගයෙන් ආපසු හරවයි. ඒ රාජ්‍ය පාලනයේ නොදැනීමය. අපි දැලි පිහිය ළමයෙකු අතට දෙන්නට පෙර ප්‍රතිඵල ගැන කල්පනාකාරී විය යුතුය.
කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලය හෙද පීඨයකින් සමන්විත එකක් බවට පත් විය. විශාල වශයෙන් මුදල් වෙන්වුණ බවද අසන්නට ලැබිණි. මේ පීඨය ගොඩ නැඟීමට දේශපාලනිකව සම්බන්ධ වුණේ හෙද වෘත්තීය සමිති නායකයෙකි. අනෙක් හෙද වෘත්තීය සමිති නායකයා කුලපති පදවියට පත් හිමියන් ය. ඉතින් වසංගත සමයේ හෙද සේවය එහෙම පිටින්ම ආණ්ඩුවේ අමනෝඥ පිළිවෙත් ගැන කලකිරී සිටින බව ඇත්තකි. මැතිවරණයක දී තීරණයක් ගැනීමට හෙද සේවයේ බහුතරය සංවිධානය වනු ඇත.
ඉතින් හෙද සේවයේ පරම උරුමක්කාර හිමි කුලපති පදවියට පත් කළ පසුව මල් පහට හෙද සේවයේ නිමග්න කාට කාටත් උපාධි – පශ්චාත් උපාධි හිමි වනු ඇත. ඒ වෙනුවෙන් කුලපති අණ පිළිපැදීමට උප කුලපතිනියට නියම කෙරෙනු ඇත. බඳවා ගැනීම් සිදු විය යුත්තේ කුලපති නියමය අනුව විය හැකි ය. එහෙම පිටින්ම හෙද පීඨයේ නිල නොලත් කාර්ය සාධන බලකායේ පරම බලය කුලපති හිමියන්ට යයි උන් වහන්සේ දැනටමත් තීන්දු කර තිබෙන්නට පුළුවන.
දැනට කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයේ උප කුලපති පදවිය දරන්නේ කීර්ති නාමයක් හිමි වෛද්ය පීඨයේ ජ්‍යෙෂ්ඨ මහාචාර්යතුමියකි. එතුමිය හොඳින් විශ්වවිද්‍යාලය පාලනය කරන්නීය. දැන් එතුමිය සිටින්නේ දෙවෙනි වාරයට පත්වීම අබියස ය. එහි තීරක බලය හිමියන් වුවහොත් කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයට අබ සරණයයි මම කම්පාවෙන් පසු වෙමි. හිමියන් කිසිම ප්‍රශ්නයක් ඇති නොකරමින් පාඩුවේ ගරුනාමය දරමින් සිටින්නටත් බැරි නැතැයි මගේ වෘත්තීය සගයෙක් පැවසීය.
මට හිතෙන්නේ හිමියන්ට එහෙම ඉන්නට බැරි බව ය. හිමියන් නම් දැරු භික්ෂුවකව සිටින්නේ දේශපාලන බලය අභ්‍යාස කිරීමෙනි. ආණ්ඩු – පාලකයන් මට්ටු කිරීමෙනි.
මොනවා වුණත් මහාචාර්ය සාවිත්‍රි ගුණසේකර, මහාචාර්ය ජේ.බී. දිසානායක සහ තවත් නම් කිහිපයකට වඩා මුරුත්තෙට්ටුවේ හිමියන් සුදුසුකම් සපුරාලීම දෛවයේ සරදමක් දැයි නොදනිමි.
දැන් හිමියන් පත් කර අවසන්ය. විසඳුම් දෙකක් ඇත. පළමුවැන්න පීඨාධිපතිවරුන් සහ ආචාර්ය භවතුන් උපාධි ප්‍රදානෝත්සවයට සහභාගි නොවීම ය. දෙවැන්න උපාධිලාභීන් උපාධිය විද්‍යාල මන්දිරයට පැමිණ ලබා ගැනීමය.
මම සිහිනයක් දකිමි.■
