No menu items!
21.6 C
Sri Lanka
9 October,2024

පාස්කු ඉරිදා ප්‍රහාරය, සහන ණය ආපසු ඉල්ලීම හා ඉන්දියාව

Must read

■ අරුණ ජයවර්ධන

2019 අප්‍රේල් 21වැනිදා, පාස්කු ඉරිදා එල්ල වුණු බෝම්බ ප්‍රහාරය සම්බන්ධයෙන් ඉන්දියාව ඈඳාගනිමින් ගෙන යන ප්‍රචාරයක් නැවතත් හිස ඔසොවා තිබේ. විශේෂයෙන්, කොළඹ වරායේ නැගෙනහිර ජැටිය ඉන්දියාවේ අදානි සමාගම සමග හවුලේ කරන්නට තිබුණු සූදානම බලවත් විරෝධය නිසා අතහැර දමන්නට ආණ්ඩුවට සිදුවීමත් සමග, මේ ප්‍රචාරය හිස එසවීම සැලකිය යුත්තකි.
එසේ වුවත්, වරායේ නැගෙනහිර ජැටිය, හවුල් ව්‍යාපාරයක් ලෙස පවත්වාගෙන යෑමට ඉන්දීය ආණ්ඩුව දක්වන කැමැත්ත තවමත් අතහැර දමා නැත. ඉන්දියාව මැදිහත් වී තිබෙන්නේ එය කුප්‍රකට අදානි සමාගමට ලබාදීමටය. අදානි, අගමැති මෝඩිගේ සමීපතම ව්‍යාපාරිකයෙකි. මැතිවරණ කටයුතුවලදී යහමින් මෝඩි වෙනුවෙන් වියහියදම් කරන්නෙකි. ඒ වියදම්වලට කළගුණ සැලකීම සඳහා මෝඩි අගමැතිවරයා, ලංකාවේ වරායේ ජැටිය අදානි වෙත ලබාදීමට වෙහෙසෙන බව කියනු ලැබේ. නැගෙනහිර ජැටිය දෙන්නට බැරි නිසා, එය වෙනුවට බටහිර ජැටිය සම්පූර්ණයෙන්ම ගොඩනගා (දැන් එහි භෞතිකව ජැටියක් නැත.) ව්‍යාපාරය කරගෙන යන ලෙස ලංකාව යෝජනා කළ බව පැවසුණත්, ඉන්දියානු න්‍යාය පත්‍රයේ බටහිර ජැටියක් ගැන අංකයක් සඳහන්ව නැත. ඔවුන්ගේ එකම කැමැත්ත නැගෙනහිර ජැටිය බව පැහැදිලිව පෙනෙන්නට තිබේ.
නැගෙනහිර ජැටිය වරාය අධිකාරියට දෙන්නට ආණ්ඩුව තීරණය කිරීමෙන් පසු ලංකාවේ ඉන්දීය මහකොමසාරිස් ගෝපාල් බාග්ලේ ජනාධිපතිවරයා හමුවිය. ඔහුගේ අවධාරණය වූයේ, 2019 යහපාලන ආණ්ඩු සමයේදී එළැඹුණු ත්‍රෛපාර්ශ්වික සහයෝගිතා ගිවිසුමට තවදුරටත් ගරු කරන ලෙසය. ජපානය, අනෙක් හවුල්කරුවාය. ඒ අතර, ලංකාවේ ජපාන තානාපතිවරයාද ජනාධිපති ගෝඨාභය හමුවුණු බව පුවත්පත් වාර්තා කළේය. ඉන්දියාව ආපස්සට පියවරක් තබන්නට අකමැති බවක් එයින් දිස් වෙයි.
ජනාධිපතිවරයා මුලින් සිටියේ මේ එකඟතාව පිළිගෙන ත්‍රෛපාර්ශ්වික ගිවිසුම අනුව කටයුතු කළ යුතුයැයි කියන ස්ථාවරයේය. නැගෙනහිර ජැටිය ඉන්දියාවට දෙන්නට යෝජනා කළේද තමා බව ඔහු කිව්වේය. මේ ගැන ප්‍රසිද්ධියේ අදහස් දක්වමින් වරෙක ඔහු කිව්වේ, ‘රජය ගිවිසුම් අත්සන් කළාම අත්තනෝමතික ලෙස එකපාරටම නවත්තන්න බැහැ. සමහර ඒවා ප්‍රයෝජනවත් නම් අවශ්‍ය වෙනස්කම් කරලා පවත්වාගෙන යන්න ඕනෑ. හැම ගිවිසුමක්ම මම ඇවිල්ලා මේක කරන්නෙ නෑ කිව්වාම වැරදි මතයක් යනවා රටවල්වල රාජපක්‍ෂලා ආවාම ඔක්කොම චීනයට දෙන්න යනවා කියලා. ඒක හොඳ නැහැ.’ යනාදි ලෙසය.
2019 වසරේ අත්සන් තැබුණු සහයෝගිතා ගිවිසුමට අනුව නැගෙනහිර ජැටියේ 100%ක හිමිකාරිත්වය වරාය අධිකාරිය සතුව පවතින බව එම අධිකාරිය පවසයි. ජැටියේ මෙහෙයුම් සඳහා ලංකාව, ජපානය සහ ඉන්දියාව ඒකාබද්ධව හිමිකාරීත්වය දරන සමාගමක් පිහිටුවීමට නියමිතව තිබිණි. ලංකාව එම සමාගමේ 51%ක කොටස් ප්‍රමාණයක හිමිකාරීත්වය දැරීම හා ජපානය සහ ඉන්දියාවට 49%ක කොටස් ප්‍රමාණයක් හිමිවීම මුල් සැලසුම විය. ඒ යටතේ, ජැටිය සංවර්ධනය සඳහා ජපානය ඩොලර් මිලියන 500-800ක් අතර මුදලක් මෘදු ණයක් ලෙස ලබා දීමටද නියමිතව තිබිණි. ඒ, 0.1%ක පොලී අනුපාතයක් හා වසර 10ක සහන කාලයක් සමඟ වසර 40කින් ගෙවීමේ එකඟතාවකට අනුවය.
කෙසේ වෙතත්, ආණ්ඩුව තවමත් ඉන්දියාවේ දැඩි අවධාරණය කෙරෙහි ප්‍රතිචාරයක් දක්වා නැත. එහි තේරුම ගැලවීම පහසු නැති උගුලක ආණ්ඩුවද සිරවී සිටින බවය. එක පැත්තකින් වරාය සේවකයන් හා ආණ්ඩුවේම සුළුතර පක්‍ෂ කිහිපයක සහායෙන් පවතින විරෝධයයි. අනෙක් පැත්තෙන් ඉන්දියාවේ බලපෑමයි.
ඒ අතර, ඉන්දියාවේ තමිල්නාඩු වෙරළ සීමාවට කිලෝමීටර් 50ක පමණ ආසන්නයේ පිහිටි ඩෙල්ෆ්ට්, නයිනතිව් හා අනලතිව් යන දූපත් තුනෙහි විදුලි ජනන ව්‍යාපෘති ඉදිකිරීමට අවසර දීමට, රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩුවේ ඇමති මණ්ඩලය ජනවාරි 18 වැනිදා තීරණය කළේය. ඉන්දියාවේ ‘හින්දු’ පුවත්පත පෙබරවාරි 10වැනිදා ඒ ගැන වාර්තා කරමින් කිව්වේ, කොළඹ වරායේ නැගෙනහිර ජැටියේ ගනුදෙනුවෙන් ඉන්දියාව සහ ජපානය අතහැර දැමීමට ලංකාව ගත් තීරණය නවදිල්ලි අවශ්‍යතාවන්ට මතුවන එකම අභියෝගය නොවන බවයි.
‘ඉන්දියාව සහ ජපානය සමඟ ඇතිකරගත් නැගෙනහිර බහාලුම් පර්යන්තය ගනුදෙනුවෙන් ඉවත් වීමට ශ්‍රී ලංකාව මෑතකදී ගත් තීරණය මේ වසරේදී ඉන්දියාවේ අරමුණුවලට එල්ලවූ එකම අභියෝගය නොවේ. 2019 දී ඇතිකරගත් කොළඹ වරාය පර්යන්ත ගිවිසුම ආපසු හැරවීමට සතියකට පෙර, ශ්‍රී ලංකාව, තමිල්නාඩු වෙරළට කිලෝමීටර 50ක් පමණ දුරින් පිහිටි යාපනය අර්ධද්වීපයට ඔබ්බෙන් වූ දූපත් තුනක බලශක්ති ව්‍යාපෘතියක් ඉදිකිරීමට චීනයට අවසර දුන්නේය.’ යනුවෙන් ‘ද හින්දු’ පුවත්පතේ කොළඹ වාර්තාකාරිනී මීරා ශ්‍රීනිවාසන් වාර්තා කර ඇතැයි, බීබීසි සිංහල වෙබ් අඩවිය කියයි.
සිය ට්විටර් ගිණුමේ සටහනක් තබමින් ‘උපායමාර්ගිකව වැදගත් පර්යන්ත ව්‍යාපෘතියකින් ඉන්දියාව (සහ ජපානය) ශ්‍රී ලංකාව විසින් බැහැර කර ඇත. නමුත් ඉන්දියානු වෙරළට කිලෝමීටර 50 ක් ඈතින් ප්‍රධාන බලශක්ති ව්‍යාපෘතියක් ඉදිකිරීමට චීන සමාගමකට අවසර දී ඇත. (පකිස්ථානයේ අගමැති) ඉම්රාන් ඛාන් මේ මස අගදී ශ්‍රී ලංකා පාර්ලිමේන්තුව අමතනු ඇත.’ යනුවෙන් ‘හින්දු‘ පුවත්පතේ විදේශ කර්තෘ ස්ටැන්ලි ජොනී දක්වා ඇතැ’යිද බීබීසී සිංහල වෙබ් අඩවිය වාර්තා කර තිබේ.

ඉන්දීය සහන ණය
ඒ අතර, ආණ්ඩුවද සම්බන්ධ මාධ්‍ය ප්‍රචාරය කළේ, නැගෙනහිර ජැටිය තමන්ට නොදීම නිසා කෝපයට පත්වී ඇති ඉන්දියාව, එකට එක කිරීමක් හැටියට පසුගිය කෝවිඩ් වසංගතය ආරම්භ වුණු කාලයේ ලංකාවට ලබාදුන් සහන ණය මුදලද නැවත ඉල්ලා ඇති බවයි. එහෙත්, ඉන්දීය මහකොමසාරිස් කාර්යාලයීය ආරංචි මාර්ග පවසන්නේ, ඉන්දියාව කිසිසේත් එම හුවමාරු ණය හදිසියේ ඉල්ලා නොසිටි බවයි. ලංකාව සිය කැමැත්තෙන්ම ඒ මුදල ඉන්දියාවට නැවත දුන් බවයි. ඒ, ජැටිය වරාය අධිකාරියටම පවරන්නට තීරණය කිරීමෙන් පසුවය. ඒ අනුව තේරුම් ගත හැක්කේ, ලංකාව තමන් ගැනම ඇතිවූ වරදකාරී හැඟීමකින්, තමන් ඉල්ලා ගත් දේ ඉන්දියාවට නැවත දෙන්නට ඇති බවයි. ඒ මුදල ලංකාව එකතුකර ගත්තේ රටේ විදේශ සංචිත අරමුදලෙන් බවද දැනගන්නට තිබේ. එය එසේ නම්, මේ වන විට අපේ විදේශ සංචිත අරමුදලද ඇත්තේ පතුල පෙනෙන මානයේ විය යුතුය.
තත්වය එසේ තිබියදී ඉන්දියාව ණය මුදල ඉල්ලා සිටි බවට ආණ්ඩුවට හිතවත් මාධ්‍ය හරහාම ප්‍රචාරය කිරීමේ අරමුණ කුමක්දැයි පැහැදිලි නැත. ඉන්දියාවට එරෙහි මතයක් ගොඩනැගීමට ලංකාවේ ආණ්ඩුවට වුවමනාවක් තිබේද? නැතිනම් මේවා ආණ්ඩුවේ පාලනයෙන් තොරව සිදුවන දේද?

ජවිපෙ උපකල්පනය
ඊළඟට ඉන්දියාව ඈඳාගැනෙන්නේ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ විසිනි. එහි හිටපු පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී නලින්ද ජයතිස්ස, පාස්කු ප්‍රහාරයට ඉන්දියාවේ සම්බන්ධයක් ඇතැයි යෝජනා කළේ පසුගිය සතියේ බීබීසී සම්මුඛ සාකච්ඡාවකට එක් වෙමිනි. ‘මගේ විශ්වාසයේ හැටියට මේක පිටිපස්සේ ඉන්නේ ඉන්දියාව’ යැයි නලින්ද ජයතිස්ස මහතා බීබීසී සිංහල සේවයට කියා තිබේ.
ශ්‍රී ලංකාවේ පාර්ලිමේන්තුව විසින් පත්කරන ලද, පාස්කු ප්‍රහාරය පිළිබඳ සෙවීම සඳහා වූ පාර්ලිමේන්තු තේරීම් කාරක සභාවේද උද්යෝගිමත් සාමාජිකයකු වූ නලින්ද ජයතිස්ස, පාස්කු ප්‍රහාරයට ඉන්දියාව සම්බන්ධ බව කියන මේ උපමානය එම කාරක සභාවේදී සාක්‍ෂිකරුවන්ට ඉදිරිපත් කළ බවක්, ඒ ගැන ඔවුන්ගෙන් ප්‍රශ්න කළ බවක් පෙනෙන්නට නැත. හිටපු ආරක්‍ෂක ලේකම්, පොලිස්පති, සීඅයිඩී ප්‍රධානි හා අධ්‍යක්‍ෂ වැනි ඉහළ පෙළේ අය එහිදී සාක්‍ෂි දුන් නමුත්, ජයතිස්ස මහතාගෙන් ඉන්දියාවේ සම්බන්ධයක් මත පිහිටා ප්‍රශ්න කිරීමක් ඔවුන් වෙත බරපතළ එල්ල නොවුණේය.
කොහොම වුණත්, දැන් ඔහු ඉන්දියාවේ සම්බන්ධයක් ගැන පෙන්වන්නට ඉදිරිපත් කරන තර්ක නම් තරමක් දුඹුළුය.

සාරා ඉන්දියාවට ‘පැනගැනීම’
එක් තර්කයක් නම්, මීගමුවේ කටුවාපිටිය කතෝලික දේවස්ථානයට බෝම්බ ප්‍රහාරය එල්ල කළ පුද්ගලයාගේ බිරිඳ ‘සාරා ජෙස්මින්’ හෙවත් පුලස්තිනී රාජේන්ද්‍රන් පාස්කු ඉරිදා ප්‍රහාරයෙන් පසු මුහුදු මාර්ගයෙන් ඉන්දියාවට ගෙනගිය බවයි. පාස්කු ප්‍රහාරය පිළිබඳ විභාග කරන්නට පත්කළ ජනාධිපති කොමිසමට මෙන්ම ප්‍රහාරය පිළිබඳ ලංකාවේ විමර්ශනවලට ඇය ගෙන්වීම කළ යුතුව තිබුණු බවත්, ලංකාවේ ආණ්ඩුව ඒ සඳහා ඉල්ලීමක් නොකළ බවත්, ඉන්දියාවද ඇය එවීමට වුවමනාවක් නොදැක්වූ බවත් තවත් තර්කයකි.
ඇත්ත වශයෙන්ම සාරා, ප්‍රහාරයෙන් පසු ඉන්දියාවට පැනගත්තාදැයි අප දන්නේ නැත. එහෙත්, පැනගත්තායැයි කියන කිසිවකුත් ඒ ගැන නිශ්චිත තොරතුරක් පෙන්වාදීද නැත. එය හුදෙක්, ‘ඉන්දියාව තමයි කළේ. සාරා තමයි ඒජන්ට්. ප්‍රහාරයෙන් පසු ඉන්දියාව ඇය පන්නාගෙන ගෙනගියා.’ වැනි පරණ රහස් පරීක්‍ෂක චිත්‍රපටියක කතාවක් වැනිය. පාස්කු ප්‍රහාරය පිළිබඳ කොමිසමේදී එක් සීඅයිඩී නිලධාරියකු, සාරා මන්නාරම හරහා ඉන්දියාවට 2019 සැප්තැම්බර් මාසයේ පැන ගිය බවට කළ ප්‍රකාශය හැරුණු විට එවැන්නක් සිදුවූ බවට බලවත් සාක්‍ෂියක් හමුවන්නේ නැත.
පාස්කු ඉරිදා ප්‍රහාරයෙන් පසු වහාම ක්‍රියාත්මක වූ අපරාධ පරක්‍ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව, ප්‍රහාරයට සම්බන්ධ පුද්ගලයන් සොයාගත් බව නොරහසකි. දෙමටගොඩ මහවිල නිවාසය පැයක් දෙකක් ඇතුළත වැටලීමේ සිට, සයින්දමරුදු ආරක්‍ෂක නිවාසය සොයාගැනීම දක්වා එම විමර්ශන ව්‍යාප්ත විය. සති කිහිපයක් ඇතුළත ප්‍රහාරයට සම්බන්ධ සියලුම පුද්ගලයන් අත්අඩංගුවට ගැනීිමට සීඅයිඩීය සමත්විය. ප්‍රහාරකයන් අතර පැවැති සියලුම සම්බන්ධතා පැහැදිලි කරගැනීමට හැකි විය. වර්තමාන ආණ්ඩුව බලයට ආ පසු, නැවතත් විමර්ශන පටන්ගත් බව පෙන්වන්නට නීතිඥ හෙජාස් හිස්බුල්ලා වැනි අය අත්අඩංගුවේ තබාගෙන සිටින නමුත්, අලුතෙන් සොයාගත් කිසිම තොරතුරක් නැත.
සයින්දමරුදු නිවාසය, ප්‍රදේශවාසියකුගෙන් ලද තොරතුරු අනුව ආරක්‍ෂක අංශ විසින් වටලන ලද අවස්ථාවේ එහි සැඟවී සිටි අය බෝම්බ පුපුරුවා ගැනීමෙන් දිවි හානිකරගත්හ. එතැනින් ගැලවුණේ, සහරාන් හෂීම්ගේ බිරිඳත් ඇගේ දරුවාත් පමණය. ආරක්‍ෂක අංශ වටලෑම නිසා සියල්ලන් දිවි නසා ගන්නට සූදානම් වන බව තේරුම් ගත් වහාම දැරියද සමග නිවසේ වෙනත් කොටසකට යෑම නිසා, දිවි බේරාගන්නට ඇයට හැකිවිය.
අපරාධ පරීක්‍ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ ඉහළ නිලධාරීන්ගේ දැඩි මතය වන්නේ, එහිදී දිවි නසාගත් අය අතර, සාරාද නිශ්චිතවම සිටි බවයි. එයින් ඇය පිටවුණු බවට කිසිම තොරතුරක් නැති බවයි. ආරක්‍ෂක අංශ මෙන්ම ගම්වාසීන්ද නිවස දැඩි ලෙස වටලාගෙන තිබු පසුබිමක එයින් පැනයෑම පහසු කටයුත්තක් නොවේ. ඊටත් වඩා ඒ වසරේ සැප්තැම්බර් වෙන තුරු ලංකාවේ ඇය සිටි බවද විස්මිත කාරණයකි.
කෙසේ වෙතත්, සාරා ඉන්දියාවට පැන ගිය බවට ජනප්‍රිය මතයක් ප්‍රබල ලෙස පැතිර තිබේ. ඒ මතය දරන කිසිවකු, නලින්ද ජයතිස්ස මහතා මෙන්ම ඒ ගැන උපකල්පනය කරනවා මිස, කරුණු සහිතව සාරා පැනගියේ කෙසේදැයි පැහැදිලි කරන්නේ නැත. එනිසා පළපුරුදු අපරාධ විමර්ශන නිලධාරීන්ගේ මතය, එනම් සාරා සයින්දමරුදු නිවසේදී දිවි නසාගත් බව පිළිගන්නට සිදුවෙයි. ඒ අනුව, ඉන්දියාව සාරා තබාගෙන සිටින්නේයැයි කියන මතය දුර්වල වෙයි.
ඉන්දියාවෙන් ලැබුණු තොරතුරුවලට අනුව, ලංකාවේ ඉන්දිය මහකොමසාරිස් කාර්යාලයද ප්‍රහාරයේ ඉලක්කයක් වූ නමුත්, ඉන්දියාව සිය දූත කාර්යාලයට ආරක්‍ෂාව ඉල්ලා සිටියේ නැතැයිද, ලංකාවේ ආණ්ඩුව ආරක්‍ෂාව දුන්නේ නැතැයිද තවත් චෝදනාවකි.
එහෙත්, පොලිස් විශේෂ කාර්ය බලකායේ හිටපු අණදෙන නිලධාරී ජ්‍යේෂ්ඨ පොලිස් අධිකාරී එම්ආර් ලතීෆ් පාස්කු ප්‍රහාර විමර්ශන කොමිසමේ සාක්‍ෂි දෙමින් කීවේ, එය ඉලක්කයක් ලෙස නිශ්චිතව සඳහන්ව තිබූ නිසා ඉන්දීය මහ කොමසාරිස් කාර්යාලයට විශේෂ ආරක්ෂාවක් ලබා දුන් බවයි. එම ආරක්ෂාව සැලසීම නිසා විශේෂ කාර්ය බලකායට ඉන්දීය මහ කොමසාරිස් කාර්යාලය ස්තුති කළ බවද කොමිසමේ ප්‍රශ්නවලට පිළිතුරු දෙමින් ඔහු ප්‍රකාශ කළේය.
කාරක සභාවේ සාමාජික රාජිත සේනාරත්න මහතාද කියා ඇත්තේ ඉන්දීය මහ කොමසාරිස් කාර්යාලය ආරක්ෂා වූයේ ආණ්ඩුව ආරක්ෂක පියවර ගත් නිසා බවයි. එහි පියවරක් ලෙස මහ කොමසාරිස්වරයා හෝටලයක නතර කරන ලද බවද ඔහු කී බව කොමිසමේ වාර්තාවල සඳහන් වෙයි.

තොරතුරු දුන්නා
පාස්කු ප්‍රහාරය පිළිබඳව ලංකාවට සියලු තොරතුරු ලබාදුන්නේ ඉන්දියාව බව රහසක් නොවේ. එම තොරතුරු දුන්නේ එක් වතාවක් පමණක් නොවන බවත්, ප්‍රහාරයට ඉතා ආසන්නයේත් එම තොරතුරු ලැබුණ බවත් දැන් ප්‍රසිද්ධ කාරණයකි. ඉන්දියාව මේ ප්‍රහාරය පිටුපස සිටියා නම්, ලංකාවට එලෙස තොරතුරු ලබාදුන්නේ ඇයිද යන්න සරල ප්‍රශ්නයකි. ප්‍රහාරය සිදුවුණේ, හිටපු ආරක්‍ෂක ලේකම් හේමසිරි ප්‍රනාන්දුම වරෙක පිළිගත් ලෙස, ‘ප්‍රහාරයක් එල්ල වේයැයි සිතුවත්, මේ තරම් ලොකු එකක් වේයැයි ලංකාවේ ආරක්‍ෂක අංශ නොසිතූ නිසා’ය.
පාස්කු ප්‍රහාරය පිටුපස ඉන්දියාව සිටියාද නොසිටියාදැයි කවුරුත් හරියට කියන්නට දන්නේ නැත. එහෙත්, ඉන්දියාව සිටියායැයි කියන්නට, ඒ මතය ගෙනෙනවුන් දක්වන තර්ක නම් ඉතා දුර්වලය. ඒවා සාමාන්‍ය කෙනකුගේ හිතලුවලට එහා යන්නේ නැත. එහෙත්, දේශපාලන පක්‍ෂ හෝ ඒවායේ නායකයන් එවැනි මත ඉදිරිපත් කරන විට ඒවාට කිසියම් බරක් තිබේ. ඒ නිසා පිළිගත හැකි කරුණු සහිතව ඒ මත ඉදිරිපත් කිරීම අවශ්‍යය. නැතිනම් සිදුවන්නේ, හුදු ඉන්දියානු විරෝධයක් මැවීමට ගන්නා ප්‍රයත්නයක් ලෙස ඒවා හඳුනාගත හැකිවීමය.
මේ මොහොතේ ලංකාව තුළ ඉන්දීය විරෝධයක් ඇතිකිරීමටට, ආණ්ඩුවට කෙසේ වෙතත් චීනයට දැඩි වුවමනාවක් තිබෙනවා ඇත. වරායේ නැගෙනහිර ජැටිය ඉන්දියාවට නොදීම සඳහා චීනයට වුවමනාවක් තිබෙන බව අලුතෙන් කිවයුතු නැත. ඒ සඳහා යහමින් මුදල් වියදම් කිරීමටද, තමන් සමග සහයෝගයෙන් සිටින මාධ්‍යවේදීන් ඇතුළු විවිධ පුද්ගලයන් මෙහෙයවීමටද චීනයට හැකිය. චිනයට එරෙහි කිසිවක් මාධ්‍යයකින් ප්‍රකාශ වූ විට, වහාම ඒ ගැන ප්‍රතිචාර දක්වන්නට මැදිහත් වන මාධ්‍යකරුවෝ පිරිසක් චීනයට, ලංකාවේ සිටිති. වරින් වර චීන සංචාර ලබාදෙමින් හා චීන සහයෝගිතා මාධ්‍යවේදී සංගම් පිහිටුවමින් මේ පිරිස නඩත්තු කෙරේ.
ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ ඉන්දීය විරෝධයද, එහි දිගුවක් හැටියට කිසිවකු විශ්වාස කරන්නට පිළිවන. විශේෂයෙන්, කොළඹ වරායේ එක් පර්යන්තයක් චීනයට දුන් අවස්ථාවේදී ජවිපෙන් විරෝධයක් පැන නොනැගීමත්, නැගෙනහිර පර්යන්තය ඉන්දියාවට දීමට එරෙහිව ඔවුන් විශාල මැදිහත්වීමක් කිරීමත් සංසන්දනය කරන්නෝ ඒ මතයේ එල්බ සිටිති. ■

- Advertisement -spot_img

පුවත්

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here

- Advertisement -spot_img

අලුත් ලිපි