2015 ජනවාරි 8 වැනිදා, මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන පොදු අපේක්‍ෂකයා ලෙස ගෙනෙන විට, අද ඉන්නා වැනි මෛත‍්‍රීපාල කෙනකු අනාගතයේ ඇතිවෙතැ’යි එකි දේශපාලන වෙනසට දායකවූ කිසිවකුට හිතන්නට කාරණාකාරණ තිබුණේ නැත. මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන විශ්වාස කළ හැකි කෙනෙකුදැ’යි රනිල් වික‍්‍රමසිංහ මහතා චන්ද්‍රිකා කුමාරතුංග මහත්මියගෙන් විමසූ විට, ඇය තම පපුවට අත තබා ඔහු ගැන විශ්වාසය පළකළ හැටි ගැන ඒ අවස්ථාවේ සිටියාහු කියති. ඇමතිවරයකු හැටියටත්, පක්‍ෂයේ ඉහළ නිලධාරියකු හැටියටත් ඔහු ගැන දැනසිටියාට වඩා යමක් කිසිවෙකු දැන සිටියේ නැත.
එහෙත්, ඒ වන විටත් මහජන අවකාශයේ නිර්මාණය වී තිබුණු ප‍්‍රතිසංස්කරණවාදී න්‍යාය පත‍්‍රය පිළිගැනීමටත්, ඒ අනුව වැඩ කිරීමටත් ඔහු එකඟ වූ විට, ඔහුගේ අතීත භාවිතාවන්ගෙන් වැඩක් නැතැ’යි බොහෝ දෙනා කල්පනා කළහ. කැපී පෙනෙන පෞරුෂයක් සහිත පුද්ගලයකු නොවීමත්, ඒ නිසාම බල රැුස් වළල්ලක් වටා නැතිවීමත් මත, මහජනතාවගේ න්‍යාය පත‍්‍රය ඔහු වැනි පුද්ගලයකු හරහා ඉටුකරගත හැකි වනු ඇතැ’යි හැම දෙනාගේම කල්පනාව විය. අනෙක් අතට, ඔහු හැම අවස්ථාවකදීම, තමා ඒ න්‍යාය පත‍්‍රය ක්රියාත්මක කිරීමට බැඳී සිටින බව මහජනතාව හමුවේ කීවේය. සංවිධාන හමුවේ අවබෝධතා ගිවිසුම් අත්සන් කර පිළිගත්තේය.
එහෙත්, ජනවාරි 8 වැනිදායින් පසු අවුරුදු පහකට ආසන්න කාලයක් ගතවන තැන, අද ඔහු සිටින්නේ ඒ මහජන න්‍යාය පත‍්‍රයේ පරම සතුරා හැටියටය. මෙතෙක් කළ ප‍්‍රතිසංස්කරණ පවා වැරදි හැටියට දැකීමෙන් ඔහුගේ පාවාදීමේ තරම පැහැදිලි වෙයි.
මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන සම්බන්ධයෙන් වූ ඒ අත්වැරැුද්ද මතක් කරගෙන, අලූත් ජනාධිපතිවරණයක් මුව විට, ඊටත් වඩා බරපතළ වරදක් සිදුවන්නට යන අවස්ථාවකදී ක‍්‍රියාකළ යුතු අන්දම ගැන අප සැලකිලිමත් විය යුතුය. ඒ එක්සත් ජාතික පක්‍ෂයේ කණ්ඩායමක්, සජිත් පේ‍්‍රමදාස මහතා ඉදිරි ජනාධිපතිවරණ අපේක්‍ෂකයා හැටියට විසින් ගෙනඑන්නට දරන වෑයම සම්බන්දයෙනි.
ජනාධිපති ධුරයට පත්කරගන්නා විට ජනතාව මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන ගැන ප‍්‍රමාණවත් තරමට දන්නේ නැත. ඔවුන්ට විශ්වාසය තිබුණේ පුද්ගලයාටත් වඩා වැඩපිළිවෙළ ගැනය. එහෙත්, පුද්ගලයකුට වැඩපිළිවෙළක් සම්පූර්ණයෙන්ම අවුලේ හෙළීමට ඇති හැකියාව මෛත‍්‍රිපාල සිරිසේනත්, රනිල් වික‍්‍රමසිංහත් එකතුව මේ වන තෙක් පෙන්වාදී තිබේ. ඒ කෙරුවාව අවසානයේ, අවුරුදු පහක් ඇතුළත රට බලවත් අවුලකට ගිය බව රහසක් නොවේ. නොදන්නා කෙනකු බලයට ගෙනැවිත් මේ සා අවුලක් ඇතිකරගත් අයට, එයින් පාඩමක් ඉගෙන ගන්නේ නම්, දන්නා කෙනකු, ඒ ගැන දැන දැනම බලයට ගෙනැවිත්, පැහැදිලිවම සිදුවන අවුලක් ඇතිකරගැනීමට සාධාරණයක් ඇත්තේ නැත.
ඇත්ත. මේ ජනාධිපතිවරණයේදීත් රාජපක්ෂ කඳවුරෙන් එන අපේක්‍ෂකයා පරාජය කළ යුතුමය. ඒ, රට අධිකාරිවාදී, ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍ර විරෝධී පාලනයකට ගෙනයෑමට ඔවුන්ට යළිත් ඉඩ නොතැබිය යුතු නිසාය. ඒ වගකීම සියලූ දෙනා කෙරෙහිම තිබේ.
අනෙක් අතට, ගෝඨාභය රාජපක්ෂ වූකලි රාජපක්ෂ කඳවුරෙන් පැමිණිය හැකි දුර්වලම අපේක්‍ෂකයා බවද කිව යුතුය. ඔහු ඉදිරියට පැමිණෙන විට ඊට එරෙහිව, ගොඩනැගීමට ඉඩ ඇති ප‍්‍රතිරෝධයේ ස්වභාවය කල් තබාම කිවහැක්කකි. සිංහල බෞද්ධ ඡුන්ද මත පදනම්ව කුමන ගණන් හදාබැලීම් කළද, 2015දී මහින්ද රාජපක්ෂ සම්බන්ධයෙන් ඒ සියලූ ගණන් හිලව් වැරදී ගියාටත් වැඩියෙන්, ඒවා වැරදි යෑමට 2019දී ගෝඨාභය සම්බන්ධයෙන් හැකියාව තිබේ. ඒ නිසා, රාජපක්ෂ කඳවුරට එරෙහිව එකතුවන පොදු පෙරමුණකට මේ ජනාධිපතිවරණයේදී ජයගන්නට තිබෙන ඉඩෙහි අඩුවක් නැත.
හැබැයි ඒ, 2015දී එක පෙරමුණක සිටි සියලූ ජනතාව එකමුතු කරගෙන බැඳතබාගත හැකි සුදුසු අපේක්‍ෂකයකු ඉදිරිපත් වූවොතින්ය. 2015දී ඒ සියලූ දෙනා එකතුව ලක්‍ෂ 62ක් ලබාගනිද්දී, මහින්ද රාජපක්ෂ ලක්‍ෂ 58ක්ම ලබාගත් බවද අමතක නොකළ යුතුය.
එහෙත්, සජිත් පේ‍්‍රමදාස මහතා බලයට ගෙනඑන්නට කර උඩ තියාගෙන යන පිරිස්වල අදහස, මේ අවුරුද්දේ ඒ කිසිදු බලවේගයක් එකතුකර නොගෙන එජාප පහළ මට්ටමේ ඡුන්ද සියල්ල ගතහොත් ජයග‍්‍රහණය කළ හැකි බවයි. ඔවුන්ගේ ගණන් හැදීම නම්, ජවිපෙ, දෙමළ සන්ධානය, රාජිත සේනාරත්න, චම්පික රණවක, වැනි පක්‍ෂ සහ පෙරමුණු මෙන්ම කිසිම දේශපාලන පක්‍ෂයකට සම්බන්ධයක් නැති රටේ විශාල ඡුන්දදායක තීරුවක් වන පුරවැසි ජනතාවගේද සහායක් නැතිව, හුදෙක් එක්සත් ජාතික පක්‍ෂයේ බිම් මට්ටමේ ඡුන්දවලින් පමණක් සජිත් පේ‍්‍රමදාස මහතාගේ ජයග‍්‍රහණය තහවුරු කරගත හැකි බවයි. මෙවැනි උද්දච්ච කතා කියන එජාප දේශපාලකයන්ට, කුමන තත්ත්වයක් යටතේ වුව එජාප ඡුන්ද සංඛ්‍යාව ලක්‍ෂ 30 ඉක්මවා ගොස් නැති බව මතක් කර දෙනු වටියි. ලක්‍ෂ 62ක් සහ 30ක් යනු භාගයට භාගයකි.
අප දන්නා සජිත් පේ‍්‍රමදාස යනු කවුද? ඔහු රට පුරා චෛත්‍ය 1250ක් හැදීමෙන් රටේ ප‍්‍රශ්න සියල්ලම අවසන්වේයැයි සිතන්නෙකි. මේ චෛත්‍යවලට යට කරන්නේ කාගේ මුදල්ද? ගම්උදාවල් හැදීමෙන්, රට දියුණු වේයැයි ඔහු සිතයි. මිනිසුන්ට හා පල්ලි පන්සල්වලට අත දිග හැර ආධාර හා ණය හැටියට ඔහු දෙන්නේ ආණ්ඩුවේ අරමුදල්වලින් ගත් මුදල්ය. ආණ්ඩුවේ අරමුදල්වලට සල්ලි එන්නේ රටේ අනෙක් ජනතාව ගෙවන බදුවලිනි. නැතහොත් පිටරටින් ගන්නා ණයවලිනි. මෙලෙස විවිධ දේ දීමෙන් රට සුඛිත මුදිත වේයැයි ඔහු සිතයි. ඒ අතර උසේ තරම අනුව, ඡුන්දදායකයන් පේළිගස්වා රජයේ රැුකියා බෙදාදීමද කරයි.
මංගල සමරවීර මහතා සජිත් පේ‍්‍රමදාස මහතා කරේ තියාගෙන යන්නට පටන්ගත් පසුවත්, ඔහු මරණ දඬුවම ක්රියාත්මක කිරීම ගැන අගය කරමින් කතා කළේය. මරණ දඬුවම යළි ක්රියාත්මක කිරීම ගැන මුළු ලෝකයම ජනාධිපති සිරිසේනට එරෙහිව සිටිද්දී, එජාපය මරණ දඬුවම අහෝසි කිරීමට පනත් කෙටුම්පතක් ගෙනඑද්දී, පේ‍්‍රමදාස මහතා මරණ දඬුවම අගය කිරීමෙන් අපට පැහැදිලි වන්නේ, ඔහු බලයට පත්වුවහොත් ඇතිවන්නේ මරණ දඬුවම් ලබා පෝලිමේ සිටින සියල්ලන්ම එක දිගට එල්ලා මරා දමන ම්ලේච්ඡු ශ‍්‍රී ලංකාවක් බවයිි. ඔහු කරඋඩ තියාගෙන යන්නන් සමග වෙන වෙනම කතාබහ කළහොත්, සජිත් පේ‍්‍රමදාස යනු කිසිම මහජන සම්බන්ධතාවක් නැති, කිසිවකු කියන දෙයක් අහන්නේ නැති, කිසිම වැදගත් ප‍්‍රශ්නයක් ගැන දැනුමක් හා මතයක් නැති, කොයි මොහොතේදී හෝ වස දී, බෝම්බයක් ගසා තමා මරාදමතැ’යි බියෙන් පසුවන, වැරදිලාවත් අනුන් දෙන කෑමක් නොකන, අධිකාරිවාදී මනසක් සහිත අයකු බව නිසැකවම පිළිගනු ඇත. ගෝඨාභය කෙරෙහි බිය උපදවා, අප රටේ අනාගත නායකයා කරන්නට යන්නේ මෙවැනි පුද්ගලයකු නම්, 2015 කරගත්තාටත් වඩා අවුලක් 2019න් පසු අපි නොකරගනු ඇත්තෙමුද?x
