No menu items!
21.2 C
Sri Lanka
7 December,2024

දැන් සමාජ වාදයක් සදහා විලිරුදාවක් නෑ ජවිපෙ පාර්ලිමේන්තු මන්තී‍්‍ර බිමල් රත්නායක

Must read

විසිවැනි සංශෝධනය තියෙන්නේ කුමන අදියරේද?
රට විසිඑක්වැනි සියවසට ගැළපෙන පාලනයකට යන්නට තියෙන ප‍්‍රධානතම බාධාව විධායක ජනාධිපති ධුරය. මේක ගල් යුගයට අයිති තනතුරක්. මේ තනතුර නිසා ලංකාවේ යහපැවැත්මට සිදුකරලා තියෙන හානිය බැලූ‍වත් මේ තනතුර අහෝසි කිරීම අත්‍යවශ්‍යයි. මේ තනතුර නැති කරන්න ගත හැකි ව්‍යවස්ථානුකූල පියවර තමයි ආණ්ඩුව විසින් ගෙනෙන ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයක් සම්මත කරගැනීම. එහෙත් ජනාධිපතිවරයා සහ අගමැතිවරයා මේක නොකරමින් ජනාධිපතිවරණයට ඉල්ලන්න ලෑස්ති වෙන බව පෙනෙනවා. ඔවුන් මේක අහෝසි නොකරන බව පැහැදිලියි. ඒ නිසා තමයි ජවිපෙ කල්පනා කළේ කල්ගත වෙන ක‍්‍රියාවලියක් වුණත්, පෞද්ගලික මන්ත‍්‍රී යෝජනාවක් විදියට විසිවැනි සංශෝධනය ගෙනෙන්න. මේක නීතිපතිවරයාට කථානායකවරයා විසින් යොමු කරලා තිබුණා. නීතිපතිවරයාගේ නිර්දේශ කතානායකවරයාට ලැබිලා තිබුණා.

නීතිපතිවරයා නිර්දේශ කළේ මොකක්ද?
නීතිපතිවරයාට මේක යොමු කළේ පනත් කෙටුම්පත දහතුන්වැනි සංශෝධනය සමඟ ගැටෙනවාද යන්න විමසන්න. මේක පළාත් සභාවලට අදාලද නැද්ද යන්න විමසන්න. පළාත් සභාවලට අදාළ නම් මේක පළාත් සභාවලටත් ඉදිරිපත් කළ යුතුයි. නීතිපතිවරයා නිර්දේශ කරලා තියෙනවා මේක පළාත් සභාවලට අදාළ නැති බව. ඒ අනුව දැන් තිබෙන්නේ මේක පනත් කෙටුම්පතක් විදියට පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කිරීමේ අවශ්‍යතාව. ඒ සඳහා මුලින් කළ යුත්තේ පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් වන පෞද්ගලික මන්ත‍්‍රී පනත් විමර්ශනය කරන පාර්ලිමේන්තු කමිටුවට යොමු කිරීම. එහි නිගමනය ලැබුණු පසුව අධිකරණ අමාත්‍යාංශයේ නිගමනය ලබාගත යුතුයි. ඉන්පසුව කැබිනට් මණ්ඩලයේ අනුමැතිය ලබාගෙන පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කළ හැකියි. මේක දීර්ඝ ක‍්‍රියාවලියක්. අපි දකිනවා ක‍්‍රියාවලියේ ප‍්‍රශ්නයක් නැහැ. අපේ උත්සාහයයි වැදගත් වෙන්නේ. ජනතාවට මේ ක‍්‍රියාවලිය තුළින් තේරුම්ගත හැකියි විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි කරන බව කියලා බලයට පත්ව විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි නොකර සිටීමේ සම්ප‍්‍රදායට අනුවම මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන සහ රනිල් වික‍්‍රමසිංහ දෙපළ කටයුතු කරනු ඇතිද යන්න. එහෙම නොවුණොත් මේ ක‍්‍රියාවලිය හරහා විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි කරගන්න පුළුවන් වේවි.

විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි කිරීමේ අවශ්‍යතාව 2014 දෙසැම්බර් වනවිට අවිවාදිතව පිළිගන්නා කාරණයක් වී තිබුණා. එහෙත් මේ වෙද්දී විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අවශ්‍ය බවට තර්ක නැ‍‍ගෙනවා..
මීට පෙරත් විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි කළ යුතු බව කියැවුණා. දෙවරක් ඒ බව කියැවුණේ නැහැ. ඒ ඞී.බී. විජේතුංග මහතා බලයේ සිටි මොහොතේත්, 2002-2004 කාලයේදී එජාපයට පාර්ලිමේන්තුව සහ චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරණායකට ජනාධිපතිධුරය තිබුණු කාලයේදීත්. එහෙම වෙන්න හේතුව තමයි විධායක ජනාධිපතිවරයාට පාර්ලිමේන්තුවේ බලය නැතිවුණාම ඔහුගේ යම් බලතල ක‍්‍රියාත්මක කිරීමේ සීමාවක් ඇතිවීම. එහෙම වෙලාවක පෙනෙනවා මේක කියන තරම් බලවත් තනතුරක් නොවන බව. දැන් උදාවෙලා තියෙන්නේ එහෙම තත්වයක්. එහෙත් මේ තත්ත්වය හැමදාම පවතින්නේ නැහැ.

සාමාන්‍යයෙන් ජනාධිපතිවරණය සහ පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණය එක ළඟ පවත්වනවා. ජනාධිපතිවරණය දිනන පුද්ගලයාගේ පක්ෂය පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයත් ජයග‍්‍රහණය කරනවා. එහෙම සාමාන්‍ය අවස්ථාවකදී මේ තනතුරේ බලය අවභාවිත කරන බව හොඳින්ම පෙනෙනවා. දැන් ජනාධිපතිවරයාට පාර්ලිමේන්තුවේ බලය නැති පසුබිමක පවා බලය මොන තරම් අවභාවිත කළාද යන්න අපි දන්නවා. විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි නොකිරීමම හොඳ උදාහරණයක්. ව්‍යවස්ථා සම්පාදන ක‍්‍රියාවලියටත් වැඩිපුරම බාධා කළේ ජනාධිපතිවරයා. රාජපක්ෂවරුන් සම දුෂණයේ යෙදුණු පුද්ගලයන්ට ඇමතිකම් දීම සිදුවුණෙත් ජනාධිපති තනතුරේ බලය පාවිච්චි කරමින්. ඊට අමතරව වර්තමාන කණ්ඩායම සමඟ එක්වෙච්චි ඇමතිවරුන්ගේ දුෂණ පිළිබඳ පරීක්ෂණවලට බාධා කරලා තියෙන්නේ ජනාධිපතිවරයාගේ බලතල පාවිච්චි කරලා. ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතා අත්අඩංගුවට ගන්න මහේස්ත‍්‍රාත් නියෝග තිබියදී අත්අඩංගුවට නොගෙන ඉන්නේ ජනාධිපති ධුරයේ බලතල මත. ඇතැම් තනතුරුවලට දුෂිතයන්ව පත් කළ බවත් අපි දන්නවා.

විසිවැනි සංශෝධනය එන්නේ අලූ‍ත් ව්‍යවස්ථා ක‍්‍රියාවලිය අඩපණ වූ නිසා. ව්‍යවස්ථා ක‍්‍රියාවලියට වුණේ මොකක්ද?
පවතින ව්‍යවස්ථාවට රට ගොඩනඟන්න බැරිවීම නිසා අලූ‍ත් ව්‍යවස්ථාවක් අවශ්‍ය වීම තර්කානුකූලයි. ජවිපෙ අපේම ප‍්‍රතිපත්ති මාලාවක් මත රටේ සියලූ පක්ෂ එකතුවුණ ව්‍යවස්ථා සම්පාදක මණ්ඩලයට සම්බන්ධ වුණා. ඒ ක‍්‍රියාවලියට කාලයක් ගතවීම අත්‍යවශ්‍ය කාරණයක්. ඒකට විවිධ පාර්ශ්වයන්ගේ අදහස් රැුගෙන එකඟතාවන්ට පැමිණීමට කාලයක් අවශ්‍යයි.

ව්‍යවස්ථා සම්පාදක කාර්යයේදී ප‍්‍රධාන විෂයන් තුනක් සහ අතුරු විෂයන් හයක් විදියට බෙදාගත්තා. ප‍්‍රධාන විෂයන් තුන වුණේ විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය, මැතිවරණ ක‍්‍රමය සහ පළාත් සභා. මේ තුන පිළිබඳ යෝජනා සකස් කිරීම මෙහෙයුම් කමිටුව විසින් කළා. ආර්ථිකය, නීතිය හා සාමය, ඉඩම් වැනි අනෙක් විෂයන් උපකමිටු හයක් යටතේ සියලූ‍ පක්ෂවල නියෝජිතයන්ගේ සහභාගිත්වයෙන් කළා. මේ කමිටු සියල්ලට සහාය ලබාදීමට විද්වතුන්ගේ මණ්ඩලයක් පත්වුණා

හිරවුණේ කොතැනද?
අනුකමිටු හයත්, මහජන අදහස් ලබාගැනීම සඳහා පත්කළ කමිටුවත් මාස හයක් තුළ වාර්තා සකස් කළා. සියලූ පළාත් සභාවල මහඇමතිවරුන් පැමිණ අදහස් ඉදිරිපත් කළා. ඒකට සාධාරණ කාලයක් ගතවුණා. ඒත් ඒවා අවුරුදු එකහමාරක් පමණ ඇතුළත අවසාන වුණා. එහෙත් ඉන්පස්සේ පහුගිය වසරක කාලය තුළදී මේ කාරණය කල් ගත වුණා. මැතිවරණ ක‍්‍රමය ගැන සීයට අනූපහක් පමණ දක්වා එකඟ වුණා. බලය බෙදීම ගැනත් සීයට අනූවක් පමණ එකඟතා ඇතිවුණා. අඩු තරමේ එකඟවිය හැක්කේ කුමන කරණා ගැනද, එකඟවිය නොහැක්කේ කුමන කාරණාවලටද කියලා හඳුනාගත්තා. ප‍්‍රශ්නය ආව තැන තමයි විධායක ජනාධිපති ධුරය අහෝසි කිරීම ගැන. එතැනදී රනිල් වික‍්‍රමසිංහ මහතාගේ පැත්තෙනුත් සුවිශාල බාධා ඇතිවුණා. එතුමා විධායක අගමැති ක‍්‍රමයක් යෝජනා කළා. ඒකෙන් තමයි විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි කිරීමට විරුද්ධ අයගේ තර්ක ශක්තිමත් වුණේ. රනිල් වික‍්‍රමසිංහ මහතා අගමැතිවරයා වෙනම ඡුන්දයකින් පත් කරගන්නා ක‍්‍රමයකුත්, අගමැතිවරයා කලින් නම් කරලා ජනාධිපති අපේක්ෂකයෙක් වගේ අගමැතිවරයා පත්කරන විධායක අගමැති ක‍්‍රමයක් යෝජනා කළා. මෙය ව්‍යවස්ථාමය පටලැවිල්ලක් වුණා. මේක මගින් රනිල් වික‍්‍රමසිංහව විධායක අගමැති කෙනෙක් කරන්න සූදානම් වෙන බවට තර්කයක් ගොඩනඟන්න අවශ්‍ය පෙට‍්‍රල් ලැබුණා.

අනෙක් පැත්තෙන් නිමල් සිරිපාල ද සිල්වා මහතා ඇතුළු ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන නියෝජනය කරපු කණ්ඩායම බාධා කළා. ඔවුන් විශාල කාලයක් ගත්තා විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය පිළිබඳ ඔවුන්ගේ මූලික අදහස කියන්නට. ඔවුන් තර්කයක් ගෙනාවා ජනාධිපතිවරයා ජනතාවට නැතිව, ශ‍්‍රීලනිපයට වගකියන බවට.

මීට අමතරව දෙමළ ජාතිවාදීන් සහ සිංහල ජාතිවාදීන්ගෙන් බාධා එල්ලවුණා. දකුණේ රාජපක්ෂ පිළ විසින් මේක පිළිබඳ විශාල භීතියක් ගොඩනැඟු‍වා. ඒ භිතිය මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහතාට ජනාධිපති ධුරයේ රැුඳීසිටීමේ සහ නැවත ඉල්ලීමේ සැලසුමට ආශීර්වාදයක් කරගත්තා. අද ව්‍යවස්ථා සම්පාදනය නැවතිලා තියෙන්නේ එතැන.

ඒ ක‍්‍රියාවලියට ඊළඟට වෙන්නේ මොකක්ද?
ව්‍යවස්ථා මෙහෙයුම් කමිටුව පසුගිය පාර්ලිමේන්තු සතියේදී රැුස්වුණා. මේ වෙද්දී මම කලින් කී විද්වත් කමිටුව විසින් මෙතෙක් තිබුණු කරුණු සැලකිල්ලට ගෙන ලියැවිල්ලක් සකස් කරලා තියෙනවා. දැන් ඒ ගැන මෙහෙයුම් කමිටුව සාකච්ඡුා කළ යුතුයි. අපි දකින්නේ නැහැ නව ව්‍යවස්ථාවක් සඳහා අවශ්‍ය දේශපාලන වුවමනාව රනිල් වික‍්‍රමසිංහ මහතාට හෝ මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහතාට තිබෙන බව. මේ වෙද්දී ව්‍යවස්ථා වෙනසකට දේශපාලන ඉඩකඩක් සමාජයේ පුළුල් වශයෙන් නැහැ. ජවිපෙ තනිවම විසිවැනි සංශෝධන යෝජනාවක් ගෙනෙන්න හේතුවත් මේ කාරණය. අලූ‍ත් ව්‍යවස්ථාවක් එන්නේ නැති බව නිශ්චිතයි. අපි දන්නේ නැහැ අඩු තරමේ ලියැවිල්ලක් විදියට පාර්ලිමේන්තුවටවත් ඒවිද කියලා.

විසිවැනි සංශෝධනය සම්මත කරගැනීමට ගැළපෙන දේශප ාලන වටපිටාවක් තිබෙන බව ජවිපෙ තර්ක කළා නේද?
රටේ ආර්ථික අර්බුදයට විසඳුමක් පෙනෙන්නේ නැහැ. සමාජ අර්බුදයටත් විසඳුමක් පෙනෙන්නේ නැහැ. දැන් සමාජය එවැනි ප‍්‍රශ්න විසඳන්නට ජනප‍්‍රිය යෝජනා ගෙනෙනවා. එල්ලලා මරන්න ඕනෑ බව කියන්නේ ඒ නිසා. මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන වැනි දේශපාලනඥයන් එවැනි සමාජ ඉල්ලූ‍මක් උස්සලා ගන්නවා. හැබැයි එල්ලන්න යද්දී තමයි තේරෙන්නේ එල්ලන්නේ ග‍්‍රෑන්ඞ්පාස් වගේ ප‍්‍රදේශවල ඉන්න පහළ පන්තික මිනිස්සුන්ව බව.

අද ආණ්ඩුව දෙකට බෙදිලා තියෙන නිසා තමයි ඔය ඉල්ලූ‍මට සැපයුමක් විදියට දේශපාලන මර්දනය විශාල වශයෙන් එන්න පටන්ගෙන නැත්තේ. අද මිනිස්සු මේ ආණ්ඩුවට පණ නැති බව කියන්නේ හිටපු ආණ්ඩුව වගේ ගහන්නේ නැති නිසා. මිනිස්සුම මර්දනය ඉල්ලනවා. කළුකඩ ජනමාධ්‍ය අයිතිකාරයන් විසින් ඒ ඉල්ලූ‍ම හදනවා මිනිස්සුන්ට. මේ ඉල්ලූ‍ම සමඟ ඊළඟට එන පාලකයාට මර්දනකාරී පාලනයකට යා හැකියි. ඒක රටට හොඳ නැහැ. අනෙක ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍ර විරෝධී පාලනයක් ආ විගස විදේශ බලවේගවලට හොඳට රට නටවන්න පුළුවන්. මොකද රටේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය නැතිවීම තුළ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය හැදීමේ වුවමනාවට මුවා වෙලා අපි වගේ රටවලට මුවාවෙනවා. අද රනිල්-මෛත‍්‍රී ගැටෙද්දී රනිල් වික‍්‍රමසිංහ දුවන්නේ අමෙරිකන් තානාපතිවරයා ළඟට. ඒක අපි වගකීමෙන් කියනවා. ඒ නිසා ඊළඟට හැදෙන ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍ර විරෝධී ආණ්ඩුවකින් අපේ ස්වෛරීත්වය අහිමි වෙනවා. ඊළඟ ජනාධිපතිවරණයක් පැවැත්වුවොත් ජයග‍්‍රහණය කරන කෙනා කොළපාටින් ආවත් නිල්පාටින් ආවත් විධායක ජනාධිපති ධුරය පාවිච්චි කරලා ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍ර විරෝධී පාලනයක් ඇතිවෙනවා.

මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාට ජනාධිපතිවරණය ඉල්ලන්න බැහැ. තමන්ට ජයග‍්‍රහණය කරන්න බැරි ඡන්ද ක‍්‍රමයකින් එතුමාට වැඩක් නැහැ. ඉතින්, මේ ක‍්‍රමය අහෝසි කරලා එන අගමැති ක‍්‍රමයක් යටතේ එතුමාට එන්න අවස්ථාවක් තියෙනවා.

අනෙක් පැත්තෙන් රනිල් වික‍්‍රමසිංහ මහතා. දැන් තිබෙන බරපතළ දේශපාලන පිරිහීම නිසා එජාපයෙන් කුමන අපේක්ෂකයා ඉදිරිපත් කළත්, ජනාධිපතිවරණයක් දිනන්න කිසිසේත්ම බැහැ. දැන් පොදු අපේක්ෂක ක‍්‍රියාවලිය වෙන්න ඉඩක් නැහැ. මෑත අනාගතයේදී නම් එවැන්නක් වෙන්නේ නැහැ. එජාපයෙන් කුමන අපේක්ෂකයෙක් දැම්මත් දිනන්න බැහැ. සමහරවිට මේ මොහොතේ පක්ෂ නායකකම ඩැහැගෙන, අනාගතයේදී ජනාධිපති වෙන්න බලාගෙන සජිත් පේ‍්‍රමදාස වගේ කෙනෙක් අපේක්ෂකත්වය ගන්න ඉඩ තියෙනවා. එහෙම වුණත් එජාපයේ යම් තේරුමක් තිබෙන අය හිතනවා දෙමළ, මුස්ලිම් ඡන්ද පදනමක් තිබෙන නිසා පාර්ලිමේන්තු ක‍්‍රමයක් යටතේ ආණ්ඩුවක් ගැටගහගන්න ඉඩක් තිබෙන බව.

මෛත‍්‍රිපාල සිරිසේන මහතා තමයි මේ දිනවල ඉන්න ලොකුම දේශපාලන අනාථයා. අල්ලපු අත්තටත්, පයගහපු අත්තටත් පයින් ගහපු දේශපාලන ජුදාස් කෙනෙක්. රාජපක්ෂ මහතා ජනතාවගේ සතුරෙක්. එහෙත් ඔහුට ඡුන්දය දුන්න ජනතාවගේ වීරයෙක්. මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහත්තයාට විරුද්ධව ඡන්දය දුන්න මිනිස්සුන්ට තාමත් සතුරෙක්. මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහතාට ඡන්දය දුන්න මිනිස්සුන්ට ද්‍රෝහියෙක්. ඉතින් එතුමා මෑත කාලීන දේශපාලනයේ දැවැන්තම දේශපාලන පාවාදීම් කරපු අසාර්ථක පාලකයෙක් බවට පත්වෙලා තියෙනවා. මොකද අනූහතරේ සිට විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි කරන්නට ඇවිත් පොරොන්දුව කඩකරපු අය විපක්ෂයේ ඉඳලා, යම් දේශපාලනයක් කරලා ජනාධිපති තනතුරට ආ අය. එහෙත් මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහතා 2014 නොවැම්බර් වනතෙක්ම එතෙක් හිටපු ආණ්ඩුවේ ප‍්‍රධාන මුරභටයෙක්. දැන් මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහතා ජනාධිපතිවරණය ඉල්ලන්න සූදානමින් සිටින බව ආරංචිවෙනවා. එහෙත් ඔහුට දිනන්න බැහැ. ඔහුට මේ මොහොතේ වැදගත් යමක් කරලා දේශපාලනයෙන් විශ‍්‍රාම යන්න තියෙන ක‍්‍රමය තමයි විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි කිරීම. එහෙත් මේ කාරණා අමතර කාරණා පමණයි. විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය අහෝසි කරන්න පුළුවන් වෙන්නෙ ජනතාවගේ එකතුවීමකින්.

ජවිපෙ 2020 වෙද්දී කරන්නෙ මොනවද?
අපේ රටේ සාම්ප‍්‍රදායික ධනපති පක්ෂ දෙකටම තනි බලයක් ගන්න බැහැ. මම දැක්කා පස්වැනිදා උද්ඝෝෂණයේ සංවිධායකයන්. බැලූ බැල්මට පේනවා රාජපක්ෂ මහතාට 2015 ජනවාරි හිටපු අයම මිස අලූ‍ත් අය නැති බව. එදා හිටපු අයගෙනුත් සමහර අය දැන් නැහැ. ඉතින් මුහුණු වශයෙන්වත් ඔවුන්ට අලූ‍ත් දේශපාලන බලවේග එකතුවෙලා නැහැ. එදා ඉඳන් මහින්ද රාජපක්ෂ එක්ක හිටපු කළු මාධ්‍ය ආයතන ටිකක් ඉන්නවා, එදා හිටපු ව්‍යාපාරිකයන් පිරිසක් ඉන්නවා, කලාකරුවන් ටිකක් ඉන්නවා. අලූ‍ත් බලවේග එකතුවෙලා නැහැ. එතුමා එක්ක හිටපු ව්‍යාපාරික පැළැන්තියත් ඒ වගේ. රාජපක්ෂ මහතාට අලූ‍ත් දේශපාලන බලවේග එකතුකර ගැනීමේ හැකියාවක් තවම පෙන්වලා නැහැ.

රනිල් වික‍්‍රමසිංහ මහතාත් ඒ වගේ. එජාපය එදා වගේ දෙමළ, මුස්ලිම් ජනතාව එක් කරගන්නත් සමත් වෙලා නැහැ. මධ්‍යම පන්තික වෘත්තික බලවේගයත් අහිමි වෙලා. ජනමාධ්‍ය ක්ෂේත‍්‍රයේ පවා ප‍්‍රතිසංස්කරණවාදී අදහස් එක්ක එජාපයට කිට්ටු මුහුණුවරක් තිබුණු අය හිටියා. ඒ අය පවා දැන් අන්දොස් වෙලා ඉන්නෙ. ඉතින් එජාපයටත් බහුතර ආණ්ඩුවක් හදන්න බැහැ. ඒක හොඳ දෙයක්.

ඒ නිසා තමයි 2015 දී වුණත් මහින්ද රාජපක්ෂ ඇතුළු හුඟක් අය බලාපොරොත්තු නොවූ දේශපාලන ප‍්‍රතිඵලයක් ආවේ. දැන් රටේ ඉන්නවා රටේ ඉන්න ප‍්‍රධාන පක්ෂ දෙකට එක් නොවූ දැවැන්ත බලවේගයක්. ඔවුන් තමයි ජනවාරි 08 මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහතාව ගෙනාවේ. ඒ අයව තමයි මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන විසින් පාවාදුන්නේ. ඒ බලවේගය තමයි රටේ දේශපාලන ප‍්‍රතිසංස්කරණයකට අවශ්‍ය වෙන්නේ.

දැන් සමාජය තුළ සමාජවාදයක් සඳහා සමාජ විලිරුදාවක් නැහැ. දැන් තියෙන්නෙ ධනපති ප‍්‍රතිසංස්කරණයකින් හෝ තීන්ත ටිකක් ගාලා මේ වැටිලා තියෙන වලෙන් ගොඩ එන්න ක‍්‍රමයක් හොයලා දෙන්න කියන එක. රට වැටිලා තියෙන වලේ හැටියට ඒක පවා නරක දෙයක් නෙවෙයි. ඒ නිසා තමයි 2015 අගෝස්තු ඡුන්ද දෙකෙන් පස්සේ ජවිපෙත්, 2015 බලවේගයත් අතර පාලමක් නිර්මාණය කරගන්නට අපි උත්සාහ කරන්නේ. සාමාන්‍යයෙන් උගතුන් ඡුන්ද ආසන්නයේ භූමිකාවක් ඉටු කරනවා. පසුගි ය කාලයක් තිස්සේ උගතුන්, කලාකරුවන් ස්වෙච්ඡුාවෙන් දේශපාලන ක‍්‍රියාකාරීත්වයක නිරත වුණා. ඇත්තටම ඒ සිවිල් බලවේගයෙන් සියට අනූපහක්ම ජනාධිපතිවරයාගේ තනතුරු ගත්තේ නැහැනේ. ඉතින්, තනතුරු නොගෙන සමාජය හොඳ පැත්තට හරවාගන්නට උත්සාහ කරන උගතුන් බුද්ධිමතුන් ඉන්නවා.

ඔවුන්ගෙන් දහසක පමණ පිරිසක් සමඟ ජවිපෙට එකඟතාවක් තියෙනවා. ඔවුන් ජවිපෙට එන්නේත් නැහැ. අපි ප‍්‍රතිපත්ති වෙනස් කරගන්නේත් නැහැ. එහෙත් මේ එකතුව ගමේ මිනිස්සුන්ට සම්පේ‍්‍රෂණය වෙලා නැහැ. ඡුන්ද තියෙන්නේ ගමේ. ගමේ අය එකතු වුණොත් තමයි වෙනස කරන්න පුළුවන්. ඉදිරි අවුරුද්දක කාලය තුළදී ඉහළ මට්ටමේ එකට වැඩකරපු මධ්‍යස්ථානය ගමට ගෙනයෑමේ කටයුත්තක නිරත වෙනවා. අපි දකිනවා මේ දේශපාලන මධ්‍යස්ථානයට බලය මාරුකිරීම හැර වෙන දේශපාලන විකල්පයක් රටේ නැති බව. දැන් මිනිස්සු හිතනවා ෂෝට් කට් ගැන. ව්‍යාපාරිකයන් ගැන, සංගක්කාර ගැන මිනිස්සු කතාකරනවා. ඒත් ඒවා හරහා රට ගොඩගන්න බැහැ. දැන් ගෙඩිය පිටින් මේ බලවේගය නොපෙනුණත් ඉදිරි කාලය තුළදී මේක ජනතාව අතරට ගෙනයන්න බලාපොරොත්තු වෙනවා.

අද මාධ්‍ය හරහා ඊළඟ ජනාධිපතිවරණයකට ගැළපෙන තරු සෙවීමේ ව්‍යාපෘතියක ඉන්නවා. තවමත් රටේ ජනතාව අවබෝධ කරගෙන නැහැ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයේ අරමුණ. යම් පුද්ගලයෙක් ඇවිත් තමන්ව ගලවාගනු ඇතැයි ඔවුන් බලාපොරොත්තු වෙනවා….
තරුවන් සරණයි තමයි චැනල්වල තේමාව. චැනල්වලින් තරු තමයි ගේන්න හදන්නෙ. මහා දැවැන්ත ප‍්‍රාග්ධනයක් යොදවලා දුෂිත මුදල්වලින් දුවන මාධ්‍ය රටට බරපතළ ප‍්‍රශ්නයක් වෙලා තියෙනවා. මේවා ඔවුන් හදන දේවල්. පාරම්පරිකව මිනිස්සු හුරුවෙලා තියෙන්නෙත් රජවරු වන්දනා කරන්න. මිනිස්සුන්ගේ තියෙන අවංක අධ්‍යාශයන්ට මාධ්‍යවලින් තරු ඔබ්බවනවා. කොහොම වුණත් තරුවලට කරන්න පුළුවන් දෙයක් නැහැ. ජවිපෙ, ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාර වැනි කණ්ඩායම් අඩුපාඩුකම් මැද්දේ වුණත් රටට ශක්තීන් දීලා තියෙනවා. තනි වීරයන් නෙවෙයි, සාමූහික ක‍්‍රියාකාරකම්වලින් රටට දේවල් කළ හැකි බව පෙන්වලා තියෙනවා. ඔබේ පුවත්පත වුණත් තනි වීරයන් වෙනුවට සාමූහික ශක්තිය පෙන්වන උදාහරණයක්. ඒ නිසා සාමූහිකව ඔය ප‍්‍රවාහය අබිබවන්න පුළුවන් බවට විශ්වාසයක් අපට තියෙනවා.

- Advertisement -spot_img

පුවත්

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here

- Advertisement -spot_img

අලුත් ලිපි