No menu items!
29.7 C
Sri Lanka
29 March,2024

.. ඒවා ඇතුළේත් දේශපාලන පෙළක් තිබුණා. අසංක සායක්කාර

Must read

 

අසංක සායක්කාර ‘ලංකා’ පුවත්පතේ දීර්ඝ කාලයක් සේවය කළ මාධ්‍යවේදියෙක්. ‘ජේලර්’ නම්වූ නවකථාව, ‘ඇම්ඩන්’ නම් වූ වැඩිහිටි ජනකතා කෘතිය, ‘ප‍්‍රින්ස් ගුණසේකරගේ ජීවිත කතාව’ වැනි පොත්පත් ලියූ ලේඛකයෙක්. ‘ජීවිතය ලස්සනයි, අපි අපි වගේ, සිහින පුරය, ජෝඩු ගෙදර’ වැනි ජනප‍්‍රිය ටෙලිනාට්‍යවල ටෙලිනාට්‍ය පිටපත් රචකයා. ‘ශ‍්‍රීමත් සූ-මන, සංඝදාසගේ චූටි කලිසම’ වැනි වේදිකා නාට්‍ය ලියා අධ්‍යක්ෂණය කළ වේදිකා නාට්‍ය අධ්‍යක්ෂවරයෙක්. ඔහු ‘අහස මීඩියා’ පොත් ප‍්‍රකාශන ආයතනයේ ප‍්‍රධානියෙකු ලෙස කටයුතු කරනවා. ඔහුගේ නවතම වේදිකා නාට්‍යය වන ‘මම කෙළින් මිනිහෙක්’ ජුනි 15, 16 දිනවල වේදිකාගත වීමට නියමිතයි.

තරිඳු උඩුවරගෙදර

කලාකාරයෙක් වෙන්න පසුබිම හැදුණේ කොහොමද?
ඉස්කෝලේ ගිය කාලයේ ඉඳන් සාහිත්‍යය පැත්තට උනන්දුවක් තිබුණා. මම මුලින් ඉගෙනගත්තේ කන්නංගර විද්‍යාලයේ. එතැනින් මම උසස්පෙළ 2000 අවුරුද්දෙ කණ්ඩායම එක්ක කලා විෂයන් කරන්න ආනන්දයට ගියා. එතැනදී මට හමුවුණා අමුතු කණ්ඩායමක්. මම අමුතුයි කියන වචනෙ පාවිච්චි කළේ එතැන හිටි අය අද කරන දේවල් එක්ක. එතැනට නාලන්දෙන් ආවා කෞශල්‍ය කුමාරසිංහ, හොරණ රාජකීය විද්‍යාලයෙන් ඉන්ද්‍රචාප ලියනගේ ආවා, අශෝක විද්‍යාලයෙන් ආවා විශ්ව පරණයාපා. එතකොට ආනන්දයේම කසුන් කල්හාර, චරිත් සේනාධීර හිටියා. විද්‍යා අංශයේ හිටියා තව පිරිසක්. ප‍්‍රදීප් සාරංග, චාමිකර මෝසස් අපට කලින් අවුරුද්දේ විදර්ශන කන්නංගර වගේ පිරිසක් හිටියා. අපේ අවුරුද්දෙම හිටපු මිතුරු කණ්ඩායමේ හිටියා සමනලී ෆොන්සේකා, අමන්දා, චාමර ගුරුගේ වගේ පිරිසක්. අපට පස්සේ අවුරුද්දේ තමයි බූපති නලින් හිටියේ. මට මඟහැරුණු නම් කිහිපයකුත් ඇති. අපි එකිනෙකා මුණගැහෙමින් කතාබහ කළා. සංවාද කළා, විවාද කළා, බෙදාගත්තා. මට මතකයි අනූනවයේ පේරාදෙණිය ශිෂ්‍ය සංගමයෙන් කරපු ශිෂ්‍ය සාහිත්‍ය උලෙළේදී ලංකාවෙන්ම ආ විවිධ කෙටිකතා අතරින් කෙටිකතා අංශයේ පළමු ස්ථානය කෞශල්‍ය, දෙවැනි ස්ථානය මම සහ තුන්වෙනි ස්ථානය සමනලී ගත්තා.
උසස්පෙළින් පස්සේ විශ්වවිද්‍යාලයට ගියාම මම වැඩිපුර ජවිපෙට ගැටගැහුණු විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍ය දේශපාලනය පැත්තට බරවුණා.
ඔබ දීර්ඝ කාලයක් මාධ්‍යවේදියෙක් විදියට වැඩ කළ ‘ලංකා’ පත්තරය සෑහෙන ජාතිවාදී දේශපාලනයක යෙදුණා නේද?
‘ලංකා‘ නිසා ඉගෙනගත් හොඳ දේවල් අතර ඔය වගේ තත්ත්වයකුත් තිබුණු බව පිළිගන්න වෙනවා. මුල ඉඳන්ම සාමාන්‍ය ජේවීපී පාක්ෂිකයා හිරවුණු තැන්වල පත්තරය හිරවෙලා හිටියා. විශේෂයෙන් යුද්ධය සම්බන්ධයෙන්. ඒ කාලයේ තිබුණු පත්තරේ සමහර දේවල් මොන තරම් ආන්තිකද කියලා දැන් තමයි තේරෙන්නේ. පක්ෂය ඇතුළේ අනෙක් අයගේ මත පිළිනොග ැනීමේ ජවිපෙ දුර්වලතාව ලංකා පත්තරේත් තිබුණා. මම ලියූ දේවල් කප්පාදු කිරීම නිසා ගැටුම් හැදුණා. මම ලියූ සමහර දේවල් වැඩිහිටියන්ට සුදුසු නිසා ගැටුම් හැදුණා. ඒ කාලයේ මම මාධ්‍යවේදියෙකු විදියට යුද්ධය සම්බන්ධයෙන් ලියලා නැතත් සරත් ෆොන්සේකා ගෙනා වෙලාවේ අපි අන්ධ විදියට ෆොන්සේකා උස්සන්න කටයුතු කළා. ඒ සමහර තැන් සීමාව ඉක්මවලා ගියා. ෆොන්සේකාව යුද වීරයෙක් කළා.

ඔබේ වේදිකා නාට්‍යවල, ඇතැම් පුවත්පත් ලිපිවල වගේම ඇම්ඩන් වගේ පොත්වලත් වැඩිහිටියන්ට සුදුසු ස්වභාවයක් තියෙනවා නේද? ඒක එන්නේ කොහොමද?
ඒ මට පෙනෙන විදිය නිසා වෙන්න ඇති. ඇම්ඩන් කතාන්දර කියන්නේ අපි එදිනෙදා කතාකරන සංස්කෘතියේ කොටසක්. ඇත්තටම ඒවා හරි රසවත්. ලියා තැබීම වටිනවා. ඒවා හංගන්න අවශ්‍ය නැති බවයි මම හිතන්නේ. සමලිංගිකත්වය ගැන කතාබහක් නොතිබුණු 2002 දී විතර මම ‘ඊඩිපස් නොමළේය’ කියලා නාට්‍යයක් කළා. ඒක හරහා කතාකළේ පියෙක් සහ පුතෙක් තමන්ගේ සම්බන්ධය නොදැන හිරගෙදරදී සමලිංගික සම්බන්ධයක් පැවැත්වීම පිළිබඳ කතාවක්. මේ වගේ නිර්මාණ මම මුල්ම කාලයේදී කළේ ලොකු දේශපාලන අදහසක් ඇතිව නෙවෙයි. හැබැයි ඒවා ඇතුළේත් දේශපාලන පෙළක් තිබුණා.
මේ නිර්මාණ ඇතුළේ තිබුණේ නිකන්ම වැඩිහිටියන්ට පමණයි කතාන්දර නෙවෙයි. ඒවා ඇතුළේ යටිපෙළ කතාවක් තිබුණා. උදාහරණයක් විදියට ‘සංඝදාසගේ චූටි කලිසම’ සෙක්ස් ගැනම කතාකරන දෙයක් නෙවෙයි. ඒක සුභසාධන රාජ්‍යයේ අවුලක් ගැන කතාකරන්නේ. හැබැයි අලූ‍තෙන් කරන ‘මම කෙළින් මිනිහෙක්’ කියන වේදිකා නාට්‍යයේ පළවැනි වතාවට මම දේශපාලනයේ ලිංගිකත්වය ගැන කතාකරනවා. එතකොට ඒක සෙක්ස් ගැනම කතාකරන වේදිකා නාට්‍යයක්.

ඔබ ටෙලිනාට්‍ය කලාව ගැන හිතන්නේ මොකක්ද?
අපට අවශ්‍ය දේ සම්පූර්ණයෙන්ම කරන්න බෑ. ව්‍යාපාර අරමුණු තියෙනවා. මූලිකවම මම ටෙලිනාට්‍ය ලීවේ ජීවත්වීමේ මාර්ගයක් විදියට. හැබැයි අපට අවශ්‍ය දේවල් ටෙලිනාට්‍ය ඇතුළේ ව්‍යංගයෙන් කියන්න අවස්ථාවක් තියෙනවා. මම ‘සිහිනපුරය’ තමයි මුලින්ම තනිවම ලියූ ටෙලිනාට්‍යය. සිහිනපුරයේ චරිත හරහා ලංකාවේ සමහර තැන්වලට සියුම් ප‍්‍රහාර එල්ලකළා. ඒකට බාධා එල්ලවුණේ නැහැ. කල් යද්දී මටම දැනුණා මගේ නිර්මාණශීලීත්වය හීන වෙන විදිය. අනෙක ටෙලිනාට්‍යවල වියදම බරපතළ විදියට කප්පාදු කෙරෙද්දී ඒවායේ නිර්මාණශීලීත්වය කඩාවැටුණා. අපි ලියන දේවල් ඒ විදියටම වෙන්නේ නැතිවුණා. ලොකේෂන් ගොඩක රූගත කරන්න බැරි නිසා ගෙවල් ඇතුළේම දර්ශන ලියන්න වෙනවා වගේ තත්ත්වයන්ට මුහුණදුන්නා. චරිත අඩුවෙන් තබාගන්න වුණා. මගේ අදහස නම් ඒ සීමා ඇතුළේ වුණත් නිර්මාණශීලිත්වය තියෙන කෙනෙකුට වැඩ කරන්න පුළුවන්. හැබැයි මම අවුරුදු එකහමාරකින් විතර ටෙලිනාට්‍යයක් ලියලා නැහැ. මම තිරිංග නැතිවම වැඩකට බහින්නේ වේදිකා නාට්‍යයක් කරද්දී. වේදිකා නාට්‍යයක් කරන්නේ මම මගේ සල්ලිවලින්. ඒ නිසා ටිකට් කොච්චර විකිණුණාද කියලා මගෙන් ප‍්‍රශ්න කරන්න කෙනෙක් නැහැ.

- Advertisement -

පුවත්

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here

- Advertisement -

අලුත් ලිපි