ඉතිහාසයේ අලුත් ම ආණ්ඩුවක්, ඉතිහාසයේ දරුණු ම ස්වාභාවික ව්යසනයට මුහුණ දෙමින් සිටියි.
ආණ්ඩුවේ වගකීම ව්යසනය කළමනාකරණයයි. එහෙත්, මේ ව්යසනය දැවැන්ත එකක් වීම නිසා ම ඊට තනිව මුහුණ දෙන්නට ආණ්ඩුවට බැරි ය. ඒ නිසා ආණ්ඩුවේ ඇත්තන්ට තම බලය පිළිබඳව අනාරක්ෂිතභාවයක් ඇති වී තිබේ. එය ස්වාභාවික ය. ඒ අනාරක්ෂිතබව නිසා ව්යසනය කළමනාකරණය කරන්නට තමන් ම, තනිව ම තතනන අතරේ, ආණ්ඩුව කරන්නේ කොහේවත් තිබෙන විරුද්ධ පක්ෂවලට ද ප්රහාර එල්ල කිරීමයි. ඒ කාරියෙහි යොදවන ලද ස්වේච්ඡා ආණ්ඩු හිතවත්තු ද, සමාජ මාධ්ය ප්රහාරක කණ්ඩායමක් ද සිටිති.
ව්යසනයක දී දේශපාලනය කෙරේ. එය එසේ දැයි අසන්නට සුදුසු ‘හොඳම පිළිතුරු දෙන්නා’ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණයි. මෙතෙක් කාලයක් ආණ්ඩු බලය නොතිබුණු ජවිපෙ, හැම ව්යසනයක දී ම දේශපාලනය කෙළේ ය. තම කුඩා බව නිසා ආණ්ඩු පෙරළන්නට නොහැකි වූවා මිස, එය කළ හැකි වී නම් එවක ආණ්ඩු පෙරලන්නට ද ජවිපෙ ව්යසන උපයෝගි කරගන්නවා නිසැක ය. ඒ නිසා මේ ව්යසනයේ දී, ආණ්ඩු විරෝධී වැඩ කරන්නට එපා යැයි විපක්ෂයට දැනමුතුකම් දෙන්නට තරම් ආණ්ඩුව සිල්වත් නැත.
විපක්ෂය යනු ආණ්ඩුව නොවේ. ඊළඟට ආණ්ඩුව ගන්නට බලාපොරොත්තු වන පිරිසයි. මෙවැනි හදිසි අවස්ථාවක දී තම ඡන්ද ගොඩ වැඩිකර ගැනීමට විපක්ෂයට වැඩ කළ හැකි ය. සුනාමි ව්යසනයෙන් පසුව, ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ, රතු තරුව නමින් අනාගත රාජ්ය බලය ලබාගැනීම අරමුණ කරගත් දේශපාලන ව්යාපෘතියක් පවත්වාගෙන ගියේ ය.
වර්තමාන විපක්ෂය එතරම් විචක්ෂණ නැත. උපායශීලී ද නැත.
සාමූහික ව්යසනයක දී, හැම ලොකු කුඩා පක්ෂයක ම යාන්ත්රණ ක්රියාත්මක වෙයි. ඔවුහු ආණ්ඩුව ව්යසනයට මුහුණ දෙන ආකාරය ගැන විවේචන ද ඉදිරිපත් කරති. ආණ්ඩුවේ හිතවත් විචාරකයන් ආණ්ඩුවේ වැරදි පෙන්වා නොදෙන කල, එය කළ යුත්තේ විපක්ෂයයි. ඊට අමතරව ව්යසනයට ලක් වූ තම පාක්ෂිකයන් හා පොදු මහජනතාවට සේවය කිරීමට ද විපක්ෂයට සිදුවෙයි. ඔවුන් අනාගත ඡන්ද විමසීම්වල දී සාර්ථක වන්නේ ඒ ක්රියාවලිය ඉදිරියට ගෙනයාම තුළ ය.
මේ ආණ්ඩුව විවේචනය කිරීමට ඕනෑ තරම් කරුණු කාරණා මේ ව්යසන කාලයේ දී තිබේ.
බි්රතාන්ය බීබීසී ගුවන් විදුලි සේවය නොවැම්බර් 25 වැනි දා සිය කාලගුණ වාර්තාවෙන් දැක්වූ පරිදි මිමී 400-500ක දැඩි වර්ෂාපතනයක් ලැබෙන්නට හැකි අවදානම නොසැලකුවේ ඇයි යන ප්රශ්නයේ සිට, ජලාශවලින් ජලය පිට කිරීම නියමිත තත්වයන්ට අනුව සිදුවුණි ද, මෙවැනි දැවැන්ත ව්යසනයක් නවත්වා ගැනීමට නොහැකි බව නියතයක් නම්, ඉන් විනාස විය හැකි ජීවිත ගණන අඩුකරගැනීමට හැකියාව තිබුණේ ද යනාදි ප්රශ්න ආණ්ඩුවට එරෙහිව දැන් නැගෙමින් තිබේ. ආණ්ඩුවේ ක්රියා පිළිවෙත තුළ, සහන ලැබිය යුතු අයට සහන නොලැබිණි ද යන්න ද වැදගත් ප්රශ්නයකි. සමස්තයක් හැටියට, ආණ්ඩුව මේ ව්යසනය කළමනාකරණය, කාර්යක්ෂම ව කළේ ද යන ප්රශ්නය, දැන් පැන නැගී ඇත.
ඒවාට ආණ්ඩුව පිළිතුරු සොයාගත යුතු ය. ඒ තමන්ගේ නිර්දෝෂිභාවය වෙනුවෙන් පමණක් නොවේ. මෙවැනි ව්යසනයක් අනාගතයෙහි ඇති වුවහොත්, ඊට කාර්යක්ෂම ව මුහුණ දීම අත්යවශ්ය වන නිසා ය.
මේ කාරිය විපක්ෂයට බැන අඬගැසීමෙන් කළ නොහැකි ය. ජනප්රියත්වය අතින්, විපක්ෂය සිටින්නේ ආණ්ඩුවට ගව් ගණනක් පසුපසිනි. එහෙව් විපක්ෂයකට එලව එලවා පහර දීමෙන් වැඩක් නැත. එහෙත් ආණ්ඩුව කළ යුතු වෙනත් කාරියක් තිබේ. එනම් මේ දැවැන්ත විනාශයේ පශ්චාත් කොටසට වත්, සාමූහික ව මුහුණ දීමට තරම් නිහතමානී වීම ය. දැනට සිදුවන්නේ, ආණ්ඩුවේ බොහෝ දේශපාලන නායකයන් ශ්රමදාන මානසිකත්වයෙන්, සමාජ මාධ්යවල ඡායාරූප පළකර ප්රසිද්ධියක් ලබාගැනීමේ සිල්ලර ආසාවෙන් කටයුතු කරන බව පෙනීම ය. පැය විසි හතර පුරා ම 159ක් ගැන උද්දච්ඡ මානසිකත්වයෙන් පෙළෙන ආණ්ඩුව, මේ ව්යසනයට මුහුණ දෙන්නේ ද තමන්ගේ කෙරුවාව ගැන ස්වයංමෝහනයට ලක්ව, උද්දච්ඡභාවයකිනි.
කෙසේ වෙතත්, සිදුවූයේ කුමක් ද යන්න ගැන දැනගැනීම අනාගතයට අවශ්ය ය. මෙවැනි වළක්වාගත නොහැකි ව්යසනයක දී වුණත්, රටක් හැටියට අප කටයුතු කළ ආකාරය හරි ද? එහි අඩුපාඩු සිදු වී ද? දේශපාලන නායකත්වයෙන්, රාජ්ය යාන්ත්රණයෙන් මෙන් ම මහජනතාවගෙන් ද මේ විනාසකාරී විපාකය සඳහා ඉච්ඡානුක හෝ අනිච්ඡානුක හෝ දායකත්වයක් ලැබිණි ද? ඒවා නොදැන අඩුපාඩුවලට පිළියම් කළ නොහැකි ය.
ඒ බව සෙවීමට, ස්වාධීන කොමිසමකට හැකි ය.
