මැයි 06 වැනිදා පළාත් ආයතන ඡන්ද විමසීම් පැවැත්වූයේ පළාත් පාලන ආයතන 341න් 339ක් සභිකයන් තෝරා ගැනීම සඳහා පමණය. ඊට පෙර ඇල්පිටිය ප්‍රාදේශීය සභා ඡන්ද විමසීම පැවැත් වූ අතර එහි සභිකයින් 30න් 15ක් හෙවත් සියයට 50ක බලය ලබා ගත්තේ ජාතික ජන බලවේගයයි. එමෙන්ම කල්මුණේ මහ නගර සභාවේ ඡන්ද විමසීම පැවැත්වීමට නියමිත අතර එය පැවැත්වීමට නොහැකි වී ඇත්තේ ඒ සම්බන්ධයෙන් පවතින අධිකරණ කටයුත්තක් හේතුවෙනි. එම අධිකරණ කටයුත්ත පවතින්නේ එය මහ නගර සභාවක් බවට පත් කිරීම සම්බන්ධයෙන්ය.
කෙසේ වෙතත් අවසන් වරට පැවති පළාත් පාලන ආයතන ඡන්ද විමසීම් 339න් බහුතර ජයග්‍රහණය ජාතික ජන බලවේගයට දිනා ගැනීමට හැකි වී ඇත. එම ඡන්ද විමසීම්වලදී තේරී පත්වූ සභිකයන් 8793න් සභිකයන් 3926ක්ම තේරී පත්වී ඇත්තේ ජාතික ජන බලවේගයෙනි. ඇල්පිටිය ප්‍රාදේශීය සභාව සඳහා තේරී පත්වූ සභිකයන් 30ත් සමඟ ගත් කල්මුණේ මහ නගර සභාව හැර මුළු රටෙන්ම පළාත් පාලන ආයතන සඳහා තේරී පත්වී ඇති සභිකයන් ගණන 8823ක් දක්වා ඉහළ යන අතර ජාතික ජන බලවේගයෙන් තේරී පත්වී ඇති සභිකයන් ගණනද 3941 දක්වා ඉහළ යයි.
මැයි 06 වැනිදා පැවැත්වූ ඡන්ද විමසීම් අනුව ජුනි 02 වැනිදා එම පළාත් පාලන ආයතන පිහිටුවීමෙන් පසු එම සභිකයන්ට ස්ථීර මාසික දීමනාවක් ඇතුළු එහි සභාවාරයට සහභාගි වීම වෙනුවෙන් හා ස්ථාවර කමිටු සඳහා සහභාගි වීම වෙනුවෙන් දීමනා ලැබීම ආරම්භ වේ. එක් එක් පළාත් පාලන ආයතනයේ මූල්‍ය ශක්තිය මත ඔවුන් විසින් යෝජනා සම්මත කර ගන්නා ආකාරය අනුව වෙනත් දීමනාවලටද ඔවුන්ට හිමිකම් කිව හැකිය.
මහ නගර සභාවක හා නගර සභාවක නගරාධිපති යන තනතුරු සඳහා මේ වනවිට පොදුවේ තීරණය කර ඇති මාසික ස්ථීර දීමනාව රුපියල් 30,000ක් වන අතර එම ආයතනවල උප නගරාධිපතිවරයකු සඳහා තීරණය කර ඇති ස්ථිර මාසික දීමනාව රුපියල් 25,000ක් වේ. එමෙන්ම මහ නගර සභාවක හා නගර සභාවක සභිකයෙක්ට තීරණය කර ඇති ස්ථිර මාසික දීමනාව රුපියල් 20,000ක් වේ.
ප්‍රාදේශීය සභාවක නම් සභාපතිවරයකුට රුපියල් 25,000ක්ද, උප සභාපතිවරයකුට රුපියල් 20,000ක් හා සභිකයකුට රුපියල් 15,000ක් වශයෙන් තීරණය වී තිබේ. එහෙත් ඒ ඒ සභාවේ මූල්‍ය ශක්තිය අනුව එම දීමනාවල අගයන් වෙනස් කර ගැනීමේ හැකියාව පවතී.
මීට අමතරව මේ සෑම පළාත් පාලන ආයතන සභිකයකුටම එහි සභාවාරය සඳහා සහභාගි වීම වෙනුවෙන් හා ස්ථාවර කමිටු සඳහා සහභාගි වීම වෙනුවෙන් දීමනාවක් හිමිවේ. බොහෝ විට එය එක් කමිටුවක් සඳහා සහභාගි වීම වෙනුවෙන් රුපියල් 500ක් පමණ වේ.
පළාත් පාලන ආයතනවල සභිකයන්ද මේ පොදු සමාජයේ ජීවත් වන ජීවීන් වන අතර අමුතු සත්ව කොට්ඨාශයක් නොවේ. මේ අය අතර විවාහකයන් මෙන්ම අවිවාහකයන්ද සිටිති. විවාහකයන්ට ඔවුන්ගේ දරු පවුල් නඩත්තු කිරීමට සිදුවේ. ඒ ආහාර පාන, ඇඳුම් පැළඳුම්, ප්‍රවාහනය, සෞඛ්‍ය, අධ්‍යාපනය, ගේ දොර වැඩ කටයුතු, විනෝදාස්වාද, විදුලිය, ජලය, දුරකතන හා වෙනත් වියදම් හා වගකීම් වශයෙනි.
අවිවාහකයන් සම්බන්ධයෙන් වන තත්වයේද වෙනසක් නොවේ. දෙමාපියන් බලා ගැනීම, සහෝදර සහෝදරියන් බලා ගැනීම හා විවාහය වැනි අනාගත සැලසුම් වෙනුවෙන් කටයුතු කිරීමට ඔවුන්ට සිදුවේ.
පළාත් පාලන ආයතනයක සභිකයන් සඳහා හෝ එවායේ ප්‍රධානීන් සඳහා වර්තමානයේ ලබාදෙන දීමනාව එම වියදම් සඳහා කෙසේවත් සෑහෙන්නේ නැති බවට විවාදයක් නැත. වත්මන් ආණ්ඩුව විසින්ම පසුගිය අයවැයේදී මෙම වසරේ අප්‍රේල් 01 වැනිදා සිට ක්‍රියාත්මක විය යුතු යැයි යෝජනා කළ පෞද්ගලික අංශයේ ජාතික අවම වේතනය රුපියල් 27,000කි. එය ලබන වසරේ ජනවාරි 01 වැනිදා සිට රුපියල් 30,000ක් බවට පත්වේ. එම අයවැය යෝජනා අනුවම රාජ්‍ය අංශයේ අවම වැටුප ඇත්තේ ඊටත් වඩා බොහෝ ඉහළින් රුපියල් 45,000ක් වශයෙන්ය.
සැබෑ තත්වය එසේ වෙද්දී ජාතික ජන බලවේගයෙන් පළාත් පාලන ආයතනවලට තේරී පත්වී ඇථී සභිකයන්ට ඔවුන්ගේ මාසික දීමනා පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන් මෙන් පක්ෂයට ලබාදීමට සිදුවන බව වාර්තාවේ. අවසන් වූ පළාත් පාලන සභා නියෝජනය කළ සභිකයන්ගේ දීමනාද පක්ෂයට ලබාදීමට ඔවුන්ට සිදුවිය. නියෝජ්‍ය ඇමති සුනිල් වටගල මෙම වසරේ මුලදී මාධ්‍යයට කීවේ ඇමතිවරුන්ගේ හා මන්ත්‍රීවරුන්ගේ වැටුප් හා දීමනා එම පක්ෂයේ එක් ගිණුමකට බැර කරන බවත්, ජනාධිපතිවරයාද එය අනුගමනය කරන බවත් හා එම අරමුදල් පොදු සේවා සඳහා භාවිතා කරන බවත්ය. එසේම එය එම පක්ෂයෙන් පාර්ලිමේන්තුවට තේරී පත්වූ පළමු මන්ත්‍රීවරයා වූ නිහාල් ගලප්පත්තිගේ සිටම ක්‍රියාත්මක වූ එකක් බවය.
පළාත් පාලන ආයතනයක නගරාධිපති, උප නගරාධිපති, සභාපති හා උප සභාපති යන තනතුරු සඳහා ලැබෙන මාසික දීමනාවල වෙනස් වීම් නොසලකා හා එම සභාවන්හි කමිටු සඳහා සහභාගි වීම වෙනුවෙන් ලැබෙන දීමනාවල වෙනස්වීම් නොසලකා ඒ හැම සභාවකම සභිකයකුටම අවම වශයෙන් රුපියල් 20,000ක මාසික දීමනාවක් ලැබෙනවා යැයි උපකල්පනය කළ හැකිය. එම උපකල්පනය ජාතික ජන බලවේගයෙන් තේරී පත්වී ඇති සභිකයන් 3941 සඳහා යෙදුවහොත් මාසයකට එය රුපියල් 87,820,000ක් මුදලක් වශයෙන් ගණනය කළ හැකිය. එය වසරක් සඳහා ගණනය කළහොත් රුපියල් 945,840,000ක් වේ. (ආසන්න වශයෙන් රුපියල් මිලියන 945ක්)
පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරයකුට ලැබෙන මාසික දීමනාව හෙවත් වැටුප රු. 54,285ක් වන අතර ඇමතිවරයෙක්ට රුපියල් 65,000ක් හා නියෝජ්‍ය ඇමතිවරයෙක්ට රුපියල් 63,500ක මාසික දීමනාවක් හෙවත් වැටුපක් හිමිවේ. පාර්ලිමේන්තු රැස්වීම්වලට සහභාගි වීම වෙනුවෙන් රුපියල් 2500ක් හා පාර්ලිමේන්තුව නොපැත්වෙන දිනවල කාරක සභාවක් වෙනුවෙන් සහභාගිවීම වෙනුවෙන් රුපියල් 2500ක් හිමිවේ.
ඔවුන්ට කාර්යාලයක් පවත්වාගෙන යෑම සඳහා රුපියල් 100,000ක්ද, සංග්‍රහ දීමනාව වශයෙන් රුපියල් 1000ක්ද, රියදුරු දීමනාව වශයෙන් රුපියල් 3500ක්ද ලැබේ.
ඉන්ධන දීමනාව ලැබෙන්නේ එක් එක් මන්ත්‍රීවරයා තේරී පත්වී ඇති දිස්ත්‍රික්කයේ සිට පාර්ලිමේන්තුවට ඇති දුර පදනම් කර වන අතර එය ගණනය කරනු ලබන්නේ මාසයේ පළමු දිනට පවතින වෙළඳපොල මිල ගණන් අනුව ඩීසල් ලීටරයක මිල පදනම් කර ගනිමින්ය. ඒ අනුව කොළඹ දිස්ත්‍රික්කය නියෝජනය කරන මන්ත්‍රීවරයකුට ලීටර් 283.94ක්, ගම්පහ හා කළුතර දිස්ත්‍රික්ක නියෝජනය කරන මන්ත්‍රීවරයකුට ලීටර් 355.58ක් යන පදනම අනුව ඉන්ධන දීමනාව හිමිවේ. ඩීසල් ලීටරයක් මෙම සටහන ලියන මොහොතේ පවතින්නේ රු. 274ක මිලකටය. ඒ අනුව කොළඹ දිස්ත්‍රික්කය නියෝජනය කරන මන්ත්‍රීවරයකුට මාසයකට ඉන්ධන සඳහා රු. 77,799.56ක්, ගම්පහ හා කළුතර දිස්ත්‍රික්ක නියෝජනය කරන මන්ත්‍රීවරයෙකුට රු. 97,428.92ක් හිමිවේ.
ඊට අමතරව ස්ථාවර දුරකතන හා ජංගම දුරකතන සඳහා මාසික දීමනාව වශයෙන් රුපියල් 50,000ක්ද, පෞද්ගලික කාර්ය මණ්ඩල ප්‍රවාහන දීමනාව වශයෙන් සාමාජිකයන් 4ක් සඳහා රුපියල් 2500 බැගින් රුපියල් 10,000ක්ද හිමිවේ.
අමතර වශයෙන් නිදහස් තැපැල් පහසුකම් යටතේ සෑම මන්ත්‍රීිවරයකුටම එක් කාර්තුවකට රු. 87,500 බැගින් වර්ෂයකට රුපියල් 350,000ක මුද්දර හිමිවේ.
ඒ අනුව ජාතික ජන බලවේගය නියෝජනය කරන ඇමතිවරයෙකුගේ, නියෝජ්‍ය ඇමතිවරයෙකුගේ හෝ මන්ත්‍රීවරයෙකුගේ එම මාසික ආදායම දළ වශයෙන් රු. 300,000ක් යැයි උපකල්පනය කළහොත් එම පක්ෂයේ මන්ත්‍රීවරු 159 දෙනාගෙන් මාසයකට රුපියල් 47,700,000ක් හා අවුරුද්දකට රුපියල් මිලියන 600ක්, (රු.600,000,000) ලෙස එම පක්ෂයට ලැබෙන බව පෙනේ.
පළාත් පාලන ආයතනවලට තේරී පත්වන සභිකයන්ට රාජ්‍ය හෝ පෞද්ගලික අංශයේ රැකියාවක් කිරීමට නොහැකි යැයි නීතිමය සීමා නොපවතී. බොහෝ සභිකයන් රැකියා, ව්‍යාපාර හෝ ආදායම් උපදවන වෙනත් කටයුතු කරති.
ජාතික ජන බලවේගය වැනි පක්ෂයකට සම්බන්ධ වීමේදී මහජන නියෝජිත සභික ධුරය පූර්ණ කාලීන එකක් බවට පත්වීමේදී ඒ බොහෝ පිරිසකට ආදායම් උපදවීමේ රැකියා, ව්‍යාපාර හෝ වෙනත් කටයුතු කිරීිමේ හැකියාවන් සීමාවේ. ඒ කාලය පිළිබඳ ප්‍රශ්න මෙන්ම පක්ෂයේ ප්‍රතිපත්ති යන කරුණුද හේතුවෙනි.
මෙම තත්වය අද ජාතික ජන බලවේගයෙන් පාර්ලිමේන්තුවට තේරී පත්වූ බොහෝ පිරිසකට අත්වූ ඉරණම බවටද පත්වී තිබේ. පාර්ලිමේන්තුවට තේරී පත්වීමේදී රජයේ රැකියාවක නිරතවීම ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව අනුවම නුසුදුසුකමක් බවට පත්වී ඇත. එමෙන්ම රජය සමඟ ගනුදෙනු කරන ව්‍යාපාරයකට සම්බන්ධ වීමද නුසුදුසුකමක් වේ. උදාහරණයකට නීතිඥ වෘත්තියේ යෙදුනු අයෙක් ජාතික ජන බලවේගයෙන් පාර්ලිමේන්තුවට තේරී පත්වී සිටියේ නම් ඔහුට හෝ ඇයට සිය නීතිඥ වෘත්තියේ යෙදීමේ බාධාවක් නැත. එහෙත් ප්‍රායෝගික තත්වය වන්නේ සිය ආදායම් උපදවීම සඳහා නීතිඥ වෘත්තියේ යෙදීම පක්ෂයේ ප්‍රතිපත්ති අනුව ඔවුන්ව සීමා කිරීමයි. ඔවුන් උසාවි යන්නේ පක්ෂය වෙනුවෙන් පෙනී සිටීම වැනි අවස්ථාවකට පමණයි. වෛද්‍යවරුන් සම්බන්ධයෙන් තත්වය ගත්තද එසේමයි. ඔවුන්ට අනිවාර්යෙන්ම රජයේ වෛද්‍ය සේවයෙන් ඉවත් වීමට සිදුවන අතර මෙතෙක් කරගෙන ආ පෞද්ගලික වෛද්‍ය සේවයද පක්ෂයේ නාමයෙන් අත්හරින්නට සිදුවේ. ගුරුවරුන් වැනි අයගේ තත්වයද එසේමය. රජයේ ගුරුවරුන් සේ කටයුතු කිරීමට ඔවුන්ට අවස්ථාව නොලැබෙන අතර මෙතෙක් කළ ටියුෂන් කාර්යයටද වැට බැඳේ.
එහෙත් පළාත් පාලන සභිකයන්ගේ ජීවත්වීම සම්බන්ධයෙන් කී ලෙසම පාර්ලිමේන්තුවට තේරී පත්වී ඇති මන්ත්‍රීවරුන් සම්බන්ධයෙන් තත්වයද එලෙසම පවතී. ඒ අතර සිටින වෛද්‍යවරුන්, නීතිඥයින්, විශ්ව විද්‍යාල ආචාර්යවරුන් වැනි වෘත්තිකයන් සම්බන්ධයෙන් ගත්කළ ඉහත සඳහන් කළ යුතුකම් හා වගකීම්වල පිරිවැය ඉතා ඉහළ අගයක පවතින බවට සැකයක් නැත. සමහරවිට ආසන්න වශයෙන් පාර්ලිමේන්තුවෙන් ලැබෙන රුපියල් ලක්ෂ 3ක පමණ මුදල ඔවුන්ගේ පවුල්වල කටයුතු සඳහා නොසෑහෙනවාද විය හැකිය. එහෙත් එයත් නොලැබෙන තත්වය තුළ එක්කෝ ඔවුන්ට සිදුවන්නේ ඔවුන්ගේ ඉතුරුම්වලින් යැපෙන්නටය. එවැනි ඉතුරුම් නැත්නම් ඉතා අසීරු තත්වයකට පත්වන්නටය.
ලියුම්කරු දන්නා එක් සත්‍යයක් වන්නේ අගමැතිනී ආචාර්ය හරිනි අමරසූරිය නඩත්තු කිරීම වෙනුවෙන් ඇයගේ විශ්ව විද්‍යාල මිතුරු මිතුරියන් කිහිප දෙනෙකු කටයුතු කරමින් සිටින බවය. අගමැතිනිය ලෙස ඇය තෝරා ගැනීමට පෙර ජාතික ජන බලවේගයේ ජාතික ලැයිස්තු මන්ත්‍රීවරිය ලෙස පත් කිරීමට යෑමේදී ඒ සඳහා මුලින් ඇයගේ කැමැත්තක් තිබී නැත. ඇය එය බාරගෙන ඇත්තේ ජාතික ජන බලවේගයේ ඇයත් සමග කටයුතු කළ මිතුරු මිතුරියන්ගේ බලකිරීම මතය.
ජාතික ජන බලවේගයෙන් පාර්ලිමේන්තුවට තේරී පත්වූ විවිධ වෘත්තීන්වල නියැලුන මාසයකට රුපියල් ලක්ෂ ගණනින් ආදායම් ඉපැවූ කිහිප දෙනෙකු ඔවුන්ගේ එම ආදායම් කඩා වැටීම පිළිබඳව ඉතා කළකිරීමෙන් සිටින බවද අපට වාර්තාවේ. වැඩිදුරටත් වාර්තා වන්නේ එවැනි කළ කිරීමට පත්වී සිටින කිහිප දෙනෙකු නුදුරේදීම පාර්ලිමේන්තුවෙන් ඉල්ලා අස්වීමට තීරණය කර ඇති බවයි.
ජාතික ජන බලවේගයට අයත් මන්ත්‍රීවරුන් ඔවුන්ට ලැබෙන වැටුප් හා දීමනා මෙසේ පක්ෂයේ අරමුදලකට ලබාදීම කෙසේවත් ඔවුන් වැටුප් හෝ දීමනා රහිතව රටට වැඩ කිරීමක් වන්නේ නැත. මන්ද පාර්ලිමේන්තුව, අමාත්‍යාංශ, අගමැති කාර්යාලයල ජනාධිපති කාර්යාලය හා පළත් පාලන ආයතන එම සභිකයන්ට, මන්ත්‍රීවරුන්ට, අගමැතිවරයාට හා ජනාධිපතිවරයාට හිමි වැටුප් හා දීමනා ඔවුන්ට ගෙවන බැවිනි. එම වැටුප් හා දීමනා ඔවුන් පක්ෂයට දීම වූ කලී ඔවුන්ගේ කැමැත්ත අනුව සිදුකරන්නක් හෝ පක්ෂයේ තීරණයක් අනුව සිදු කරන්නක් වන බැවිනි. එම වැටුප් හා දීමනා නැවත රාජ්‍ය භාණ්ඩාගාරයට නොලැබෙන බැවිනි. පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන් සම්බන්ධයෙන් ගත්කළ තමන්ට හිමි රුපියල් ලක්ෂයක කාර්යාල දීමනාව ප්‍රතික්ෂේප කරමින් එය ලබා නොගත්තේ රන්ජන් රාමනායක මහතා පමණී. ඒ නිසා ඔහු ප්‍රතික්ෂේප කළ එම දීමනාව නැවත භාණ්ඩාගාරයට ලැබුණි.
ඒ කෙසේ වෙතත් පක්ෂයට වැටුප් හා දීමනා ලබාදීමෙන් පසු ඔවුන් ජීවත් වන්නේ කෙසේදැයි ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ මන්ත්‍රීවරුන්ගෙන් පසුගිය කාලයේ අසන ලද ප්‍රශ්නවලට එම මන්ත්‍රීවරුන්ගෙන් ලැබුණ පිළිතුර වූයේ ඔවුන්ගේ වියදම්වලට අවශ්‍ය මුදල් යළි පක්ෂයෙන් ලබා ගන්නා බවයි. එසේ ලබා ගන්නා ප්‍රමාණය ඔවුන් ලබාදුන් මුදලට වඩා වැඩිද අඩුද යන්න දන්නේ ඔවුන්ම පමණී.
මන්ත්‍රීකම් නැති කාලයේත් ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ හිටපු මන්ත්‍රීවරුන් කිසි අවුලක් නොමැතිව ජීවත් වූයේ පක්ෂය ඔවුන් රැකබලා ගත් නිසා විය හැකිය.
එහෙත් එම තත්වය ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ නොවන ජාතික ජන බලවේගය ලෙස පසුගිය පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයට හා පළාත් පාලන ආයතනවලට තරග කර ජයගත් මන්ත්‍රීවරුන්ට හා සභිකයන්ට වෙනස් ආකාරයට බලපාන බව පෙනේ. මන්ද ඔවුන්ට ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ නම් පක්ෂයේ තනතුරු, නියෝජන හෝ පූර්ණකාලීන තත්වයන් නොමැති බැවිනි.
මේ නිසා අවසානයේ සිදුවී ඇත්තේ පාර්ලිමේන්තුව නියෝජනය කරන මන්ත්‍රීවරුන් 225කින් 159 ක් හා පළාත් පාලන ආයතන නියෝජනය කරන සභිකයන් 8823කින් 3941ක් ආදායම් නැති තත්වයට පත්වී තිබීමය. එහි යම් බාහිරට නොපෙනෙන වෙනසක් ඇතිවිය හැකි නම් එසේ සිදුවිය හැක්කේ පෙර සඳහන් කළ ලෙස ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ තනතුරු, නියෝජනයන් හෝ පූර්ණකාලීන තත්වයන් ඇති අයට පමණය.
ඒ නිසා කුමන හෝ හේතුවක් මත මහජන නියෝජිතයන් පිරිසක් රජය ලබාදෙන වැටුප් හා දීමනා නොලබන තත්වයට පත්වීම සැලකිල්ලට ලක්කළ යුතු තත්වයක් බව අප අමතක කළ යුතු නැත. ඒ ඒ මගින් ඔවුන්ට බාරකළ කාර්ය නිසි පරිදි ඉටු නොවීම මෙන්ම වෙනත් අගතීන්ටද ඔවුන් ලක්විය හැකි බැවිනි.
