No menu items!
27.4 C
Sri Lanka
29 March,2024

මිනිස්සු ඉන්නේ තොරතුරු දැනගැනීමේ පිපාසයෙන් – ධර්මශ්‍රී වික්‍රමසිංහ

Must read

  • ඒ දවස්වල මරණ දැන්වීම් ප්‍රචාරයට අවසර තිබුණේ ගුවන් විදුලියට විතරයි. පසුකාලීනවත් පෞද්ගලික නාලිකාවලට ඒ අවසරය දුන්නේ නෑ. මරණ දැන්වීමක ගාණ හරිම ඉහළයි. වචන පනහක දැන්වීමක් රුපියල් 8,500ක් 10,000ක් විතර වෙනවා.
  • පටිගත කිරීම බලන්න නිෂ්පාදකයාත් ශබ්දාගාරයට ආවා. කොච්චර හොඳින් කිව්වත්, තව ටිකක් හයියෙන් කියන්න කියලා ඔහු කරු අයියාට කිව්වා. කරු අයියාට ටිකක් තරහ ගිහින් ‘මුදලාලි ඔයිට වඩා හයියෙන් කියන්න ගියොත් ඔහේගේ රතිඤ්ඤා විකුණගන්න බැරි වෙයි’
    කියලා කිව්වා.

නිවේදකයෙකු තුළ තිබිය යුතු මූලික ගුණාංග කෙබඳු විය යුතුද?
හොඳ කටහඬක් තියෙන්න ඕනෑ. කටහඬ නැති වුණත් නිවේදක වෘත්තියේ නියැලිලා ඉන්න අය අතීතයේත් වර්තමානයේත් අපිට හමු වෙනවා. වචන උච්චාරණය පැහැදිලි වෙන්නයි ඕනෑ. වචන පිටවෙන්නේ නැතිව කතා කරන අය ඉන්නවා. වචනයක අක්ෂර අඩුවෙන් කතා කරන අය ඉන්නවා. සමහරු වාක්‍යයේ අන්තිම වචනය ගිල ගන්නවා. අදටත් සමහර නාලිකාවල අන්තිම වචනය හරියට කියන්නේ නැති නිවේදක නිවේදිකාවෝ ප්‍රවෘත්ති කියනවා මට ඇහිලා තියනවා. සමහර වාක්‍යයක අර්ථය රැඳිලා තියෙන්නේ අන්තිම වචනය මත. ශබ්ද උච්චාරණය නිවැරදි වෙන්න ඕනෑ. භාෂාව පිළිබඳ ප්‍රමාණවත් දැනුමක් තියෙන්න ඕනෑ. ජනතාවගේ ආදරය දිනාගත හැකි ආකාරයෙන් කතා කරන්න පුළුවන් වෙන්න ඕනෑ. සමහරු ඉන්නවා පොල්ලෙන් ගැහුවා වාගේ කතා කරන්නේ. ඒත් නිවේදන කාර්යය එහෙම නෙමේ. ඒ සඳහා සිත් ගන්නාසුලු ශෛලියක් අවශ්‍ය වෙනවා. ශ්‍රාවකයා ඇද බැඳ තබා ගන්න බැරි නම් නිවේදකයෙකුට අනෙක් මොනවා තිබුණත් වැඩක් නෑ. ගුවන් විදුලියේ මගේ ගුරුවරයා වූ කරුණාරත්න අබේසේකර කිව්වේ ‘නිවේදන කටයුතු කරන්න ඕනෑ තමන්ගේ පෙම්වතියට කතා කරනවා වගේ ළයාන්විතව’ කියලා.

ඔබ එක යුගයක අතිශයින් ජනප්‍රිය නිවේදකයෙක් වෙලා හිටියා. අද ගුවන් විදුලි නිවේදකයෝ ඒ වගේ ජනප්‍රිය වෙන්නේ නැත්තේ අයි?
ඉස්සර ලංකාවේ තිබුණේ ජාතික ගුවන් විදුලිය පමණයි. 1990 දශකයේ ඉඳන් එෆ්එම් 99න් පටන් අරන් මේ වනවිට එක එක නම්වලින් නාලිකා විශාල සංඛ්‍යාවක් බිහිවෙලා තියනවා. ශ්‍රාවකයෝ බෙදිලා ගිහිල්ලා. අපි ගුවන් විදුලියේ නිවේදන කටයුතු කළ කාලේ මුළු රටම අපේ කටහඬ ඇහුවා. අපි එදා ලබපු ජනප්‍රියත්වය අද කාලේ නිවේදකයෙකුට, නිවේදිකාවකට ලබන්න අමාරු වෙලා තියෙන්නේ ඒ බෙදී යාම නිසා.

අපේ ගුරුවරු අවධාරණයෙන් කියූ දෙයක් තමයි, තමන් ප්‍රිය කරන නිවේදක, නිවේදිකාවෝ අනුකරණය කරන්න යන්න එපා කියලා. හැබැයි අනුගමනය කළාට කමක් නෑ කිව්වා. අනුකරණය කිරීමෙන් අනන්‍යතාවක් ගොඩ නැගෙන්නේ නැතිව යනවා. ගුවන් විදුලියෙන් කටහඬක් ඇහෙනවිට මේ කතා කරන්නේ කරුණාරත්න අබේසේකර, ලලිත් එස්. මෛත්‍රීපාල, ධර්ම ශ්‍රී වික්‍රමසිංහ කියලා එදා අයට විශේෂිත අනන්‍යතාවක් තිබුණා. අද සමහර විට වැඩසටහන කළේ කවුද කියලා හඳුනාගන්න නිවේදකයාගේ, නිවේදිකාවගේ නම කියනකම්ම ඉන්න සිද්ධවෙලා තියනවා.

මම හැම විටම අනුගමනය කළේ කරුණාරත්න අබේසේකර මහතාව. මමත් ඔහු වගේ සරල භාෂාවක් භාවිත කරන්න පුරුදු වුණා. රසික රසිකාවෝ ගෙදරට හොයාගෙන එන්න තරම් ඒ ශෛලිය බෙහෙවින් ජනප්‍රිය වුණා. මම ගුවන් විදුලියේ ගේට්ටුවෙන් එළියට එනකම් පොකට් රේඩියෝ කණේ තියාගෙන ඇතැම් රසික රසිකාවෝ බලාගෙන හිටියා.

ගුවන් විදුලි නිවේදකයෙකුට භාෂා දැනුම වැදගත් වෙන්නේ කොයි ආකාරයටද?
හැකි තරම් පොතපත කියවන්න ඕනෑ. කොයි තරම් තාක්ෂණය දියුණු වුණත් පොතපත කියවීමේ අවශ්‍යතාව තවමත් යල් පැන ගිහිල්ලා නෑ. එයින් තමයි නිවේදකයෙකුගේ භාෂා හා සාහිත්‍ය දැනුම වර්ධනය වෙන්නේ. අලුත් වචන හමුවෙන්නේ.

හැබැයි තමන් දන්නා සියලු භාෂා දැනුම පෙන්නලා මහා බර දේවල් කතා කළාට ශ්‍රාවකයාට දැනෙන්නේ නෑ. තමන් කරන වැඩසටහන අහන ශ්‍රාවකයා කුමන බුද්ධි මට්ටමේ කෙනෙක්ද කියලා තක්සේරුවක් තියෙන්න ඕනෑ. ඒ තක්සේරුව අනුව බස හැසිරවීම තමයි සාර්ථක. කරුණාරත්න අබේසේකර කියන්නේ විශාල සාහිත්‍ය දැනුමක් තිබුණු පුද්ගලයෙක්. ඒත් ඔහු නිවේදන කටයුතුවලදීත්, ගීත නිර්මාණ සඳහාත් යොදා ගත්තේ සරල භාෂාවක්. ඔහුට විශාල භාෂා දැනුමක් තිබුණ නිසා ඔහුට බොහෝ වෙලාවක් එක දිගට රසවත්ව, සරලව කතා කරන්න පුළුවන්කම තිබුණා. වචන කැරුණු නැති වුණාම තමයි මොනවා හරි දෙයක් නැවත නැවත දොඩවන්නේ.

එදිනෙදා වැඩක් කරන ගමන් කෙනෙක්ට ගුවන් විදුලිය ශ්‍රවණය කරන්න පුළුවන්. ඒක තමයි ගුවන් විදුලියේ තියන සුවිශේෂත්වය. කොච්චර තාක්ෂණය දියුණු වුණත්, රූපවාහිනී නාලිකාවල ආගමනය සිදු වුණත්, ගුවන් විදුලිය අභාවයට නොගියේ ඒ සුවිශේෂතාව නිසයි.

ගුවන් විදුලි නිවේදකයා ශ්‍රාවක මනසේ චිත්ත රූප මවනවා. රූපවාහිනී නිවේදකයාට සහායට රූප රාමු ලබා දෙන්න කැමරා ශිල්පියෙක් ඉන්නවා. ගුවන් විදුලි නිවේදකයාට සහායට ඉන්නේ තමන්ගේ වාක්කෝෂය, දැනුම හා තොරතුරු. ඒ නිසා ගුවන් විදුලි වැඩසටහනක් සඳහා අපි විශාල පෙර සූදානම් වීමක් වෙනවා. පැයක වැඩසටහනක ප්‍රචාරය වෙන්නේ ගීත 10ක් නම්, තව විශාල ගුවන් කාලයක් ඉතිරි වෙනවා. ඒ කාලය සම්පූර්ණ කරන්න මොනවා හරි දෙයක් දොඩවලා වැඩක් නෑ. ගීතවලට අදාල විස්තරවලින්, ශ්‍රාවක මනස ප්‍රබෝධයට පත් කරන්න පුළුවන් අලුත් තොරතුරුවලින් නිවේදකයා පොහොසත් වෙන්න ඕනෑ. මිනිස්සු ඉන්නේ තොරතුරු දැනගැනීමේ පිපාසයෙන්. සංගීතමය වැඩසටහනකට වඩා ප්‍රවෘත්ති අහන්න ශ්‍රාවකයා වැඩියෙන් පෙළඹෙන්නේ ඒ නිසා. නිවැරදි අලුත් තොරතුරුවලට ගුවන් විදුලි මාධ්‍යයේ විශාල ඉඩක් තියෙනවා.

ඔබ ශ්‍රී ලංකා ගුවන් විදුලියේ වාණිජ වැඩසටහන් ඉදිරිපත් කිරීම සම්බන්ධයෙන් විශාල ලෙස දායක වූ නිවේදකයෙක්..
වාණිජ නිවේදකයෙක් වීමත් පහසු දෙයක් නෙමෙයි. යම් ව්‍යාපාරිකයෙක් තමන්ගේ ව්‍යාපාරය නිෂ්පාදනය ගැන වෙළඳ දැන්වීමක් නිර්මාණය කරන්න තමන් කැමතිම නිවේදකයාගේ කටහඬ යොදන්න කැමතියි. සිංහල අවුරුදු කාලෙට ගුවන් විදුලියේ වාණිජ වැඩසටහන් බොහෝමයක් හැදෙනවා. මම ගුවන් විදුලියට ගිය අලුත මම දැක්කේ කරු අයියලාට හුස්ම ගන්නවත් වෙලාවක් නැති බව. ලියනවා, පටිගත කරනවා. අලි ඩොන් කියලා රතිඤ්ඤා නිෂ්පාදකයෙක් ඇවිත් වෙළඳ දැන්වීමක් කර ගන්න කරු අයියා මුණගැහුණා. කරු අයියා ලස්සනට දන්වීම් කිහිපයක් ලිව්වා. පටිගත කිරීම බලන්න නිෂ්පාදකයාත් වෙළඳ සේවයේ ඩී මැදිරියේ ශබ්දාගාරයට ආවා. ඔහුව සතුටට පත් කරන්න හරිම අමාරු වුණා. කොච්චර හොඳින් කිව්වත්, තව ටිකක් හයියෙන් කියන්න කියලා ඔහු කරු අයියාට කිව්වා. කරු අයියාට ටිකක් තරහ ගිහින් ‘මුදලාලි මට කියන්න පුළුවන් උපරිම හයියෙන් තමයි කිව්වේ. ඔයිට වඩා හයියෙන් කියන්න ගියොත් ඔහේගේ රතිඤ්ඤා විකුණගන්න බැරි වෙයි’ කියලා කිව්වා. සේවාදායකයා තෘප්තිමත් කරන එක ඒ තරම් ලේසි නෑ. ඒ අය කැමති වචන හරියට උච්චාරණය කරන්න ඕනෑ. ‘එකම බෙදාහරින්නෝ’ කිව්වාම ‘එකම’ කියන වචනය අවධාරණය කරන්න ඕනෑ. සමහර නිවේදකයන්ට ඕක තේරෙන්නේ නෑ. ‘එකම බෙදාහරින්නෝ’ කියලා, කියලා දානවා. නිෂ්පාදන නාමය, ද්‍රව්‍යය මොකක්ද කියලා ලස්සනට ශබ්ද වෙන්න ඕනෑ. ඉංග්‍රීසි වචන හරියට ශබ්ද වෙන්න ඕනෑ.

ප්‍රොස්පර් ප්‍රනාන්දු, කරුණාරත්න අබේසේකර වගේ කීප දෙනායි අතිදක්ෂ වෙළඳ නිවේදකයෝ හිටියේ. කරු අයියා නිසා පසුකාලීනව මටත් ඒ කිට්ටුවට එන්න පුළුවන් වුණා. ඒ කාලේ මම සතියට වෙළඳ දැන්වීම් 14ක් කළා. මාසයට 68ක්. මරණ දැන්වීම් කියවීමත් ඒ හැටි ලේසි වැඩක් නෙමේ. මරණ දැන්වීම් තැපෑලෙන් එවන්නේ. ඒ දැන්වීමක් දෙපාරක් කියවන්න ඕනෑ. දැන්වීම් 20ක් තිබුණොත් හතලිස් පාරක්. එකක්වත් වරදින්න බෑ. වැරදුණොත් දඩ ගහනවා. ඒ දවස්වල මරණ දැන්වීම් ප්‍රචාරයට අවසර තිබුණේ ගුවන් විදුලියට විතරයි. පසුකාලීනවත් පෞද්ගලික නාලිකාවලට ඒ අවසරය දුන්නේ නෑ. මරණ දැන්වීමක ගාණ හරිම ඉහළයි. වචන පනහක දැන්වීමක් රුපියල් 8,500ක් 10,000ක් විතර වෙනවා. මරණ දැන්වීමක් වැරැද්දුවා කියලා දැන්වීම එවපු අයගෙන් පැමිණිල්ලක් ආවොත්, විකාශය නැවත ශ්‍රවණය කරලා බලලා නිවේදකයාගේ පඩියෙන් කපා ගන්නවා. සජීවී ලෙස ඉදිරිපත් කළ වෙළඳ දැන්වීම් වැරදුණත් ඒ වගේ තමයි. පසුකාලීනව ඒවා පටිගත කරලා සේවාදායකයාට අහන්න සලස්සලා විකාශය කරන්න පටන් ගත්තාම ඒ තත්වය වෙනස් වුණා. වෙළඳ නිවේදකයෙක් වෙන්න පුළුවන් නම් හොඳ අතිරේක ආදායමක් ලබන්න පුළුවන්.

ඒ යුගයේ ප්‍රසංග වේදිකාව පිළිබඳ අත්දැකීම් ගැන සඳහන් කළොත්?
ගුවනින් අපිට සමීප වුණු ශ්‍රාවකයා ප්‍රසංග වේදිකාවේදී හැබැහින් දැකගන්න ලැබුණා. ඔවුන් බොහෝ දෙනෙක් සමරුපොත් අරන් ඇවිත් අනේ ‘ධර්ම ශ්‍රී අයියේ ඔයාව දකින්න අපි හරි ආසාවෙන් හිටියේ’ කිව්වා. එතකොට ලංකාවේ රූපවාහිනී මාධ්‍ය නෑ. අපිව ශ්‍රාවකයා හඳුනාගෙන තිබුණේ කටහඬින් පමණයි. තරුණ, තරුණියෝ තමයි ගොඩාක් අපිත් එක්ක කතා කළේ. සෑහෙන කලක් ප්‍රසංග වේදිකාවේ නිවේදන කටයුතු කළා. එච්.ආර්.

ජෝතිපාලගේ ‘ජෝති රාත්‍රියේ’ ආරම්භක සංදර්ශනේ ඉඳන් අවසාන සංදර්ශන 10ක් විතර හැර සියල්ල කළේ මම. ප්‍රසංග වාර ගණන වැඩි වෙනකොට අනෙක් ප්‍රසංගවලට සහභාගි වීම ටික ටික අත හරින්න වුණා. මොකද එක සතියට ජෝති රාත්‍රිය සංදර්ශන දෙකක්, තුනක් පවත්වන්න පටන් ගත්තා. අදටත් ජෝති රාත්‍රිය සංදර්ශනය නරඹපු අය හමු වුණාම කියන්නේ ‘ඉතාම සුන්දර සංදර්ශනයක් අපේ මතකයේ නොමැකී තියෙනවා’ කියලා. ජෝතිපාලත් මගේ ඉදිරිපත් කිරීම්වලට ඉතාම කැමති වුණා. ප්‍රසංග වේදිකාවකට නොයන නිවේදකයා කාමරයක් ඇතුළේ තනි වෙච්ච හුදෙකලා නිවේදකයෙක් පමණයි.■

- Advertisement -

පුවත්

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here

- Advertisement -

අලුත් ලිපි