පුරවැසි හඬ සම කැඳවුම්කරු කථිකාචාර්ය චින්තක රණසිංහ
මේ මොහොතේ එක්සත් ජාතික පක්ෂය හා ජාතික ජන බලවේගය යන ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී කඳවුරේ ප‍්‍රධාන කණ්ඩායම් දෙකෙන් ජාතික ජන බලවේගය වඩා ප‍්‍රගතිශීලී බව බැලූ බැල්මට පෙනෙනකොට ඔබේ කණ්ඩායම එයට සහයෝගය නොදක්වන්නේ ඇයි?
ජවිපෙ ප‍්‍රමුඛ ජන බලවේගය පැහැදිළිවම ප‍්‍රගතිශීලී, වැදගත්, ශිෂ්ඨ බලවේගයක් බව මම පිළිගන්නවා. එනමුත් අප එය විභාග කර බැලිය යුත්තේ අපට මතුපිට පෙනෙන සත්‍යයට වඩා වෙනස් ආකාරයකටයි. ජවිපෙ ආරම්භයේදී පුළුල් ජන පදනමක් ගොඩනැඟීමට යම් උත්සාහයක් ගත්ත පක්ෂයක්. ඒ ජන පදනම තුළ තරුණ ශිෂ්‍ය ප‍්‍රජාව වැඩි වුණත්, ගොවිකම්කරු සහ සුළු මධ්‍යම පාන්තික පිරිස්ද මේ පක්ෂය ගොඩනැඟීමට දායක වුණා. නිදසුනක් විදියට 71 කැරැුල්ල වැනි අවස්ථාවල විජේවීර ඈත ගම් පළාත්වල හේන් ගොවියන් සමඟ වැඩ කළා. ගාමිණී බාස් වගේ අය ඔහුගේ සමීපතමයන් වුණා. එහෙත් පසුව ජවිපෙත් හුදෙක් න්‍යායික තලයේ වැඩකරන තරුණ ශිෂ්‍යයින්ගේ හා බුද්ධිමතුන්ගේ ව්‍යාපාරයක් වුණා. එම නිසා අසූඅට අනූව අවස්ථාවේදී එය මර්ධනය කිරීමට එවකට තිබුණු ආණ්ඩුවට පහසු වුණා.
අනූහතරෙන් පසු ජවිපෙ ගොඩනඟන විට පැරණි පරපුර ඒ අඩුපාඩුව යම් දුරකට වටහාගෙන හිටියා. එම නිසා ඔවුන් ගම සමඟ ඓන්ද්‍රීය ගණුදෙනුවක් ගොඩනඟාගැනීමට උත්සාහ ගත්තා. ශ‍්‍රීලනිපය සමඟත් උපායමාර්ගිකව සන්ධාන දේශපාලනයකට එළැඹුණා. එය දරදඬු ලෙස මාක්ස්වාදී න්‍යාය පිළිබඳ විශ්වාස කරන පිරිස අසතුටු වූ කාරණයක්. එහෙත් ඔවුන් ආණ්ඩුවට ඇතුල්වී අමාත්‍යාංශවල බලය රැුගෙන ප‍්‍රායෝගික රාජ්‍ය පාලනයට දායක වීම ඔවුන්ගේ පරිණත සාමාජිකයන් සහ ඇතැම් ප‍්‍රායෝගික දේශපාලන කටයුතුවල නිරතවන දියුණු පිරිස් තුළ ඇතිකළේ දේශපාලන සතුටක්. එහෙත් ඔවුන්ට එම සතුට නිවැරදිව ඉදිරියට ගෙනයෑමට නොහැකි වුණා. එයට හේතුව වූයේ පක්ෂයේ දේශපාලන කටයුතු සහ රාජ්‍ය පරිපාලනය අතර සමතුලිතභාවයක් පවත්වාගෙන යෑමට ඔවුන් දැක්වූ අසමත්කම නිසා.
මේ සිදුවීම් වනවිට ලංකාවේ වාමාංශික දේශපාලනය තුළ චින්තනමය පෙරැුළියක් ඇතිවෙමින් පැවතුණා. මූලික වශයෙන් මේ කියන්නේ එක්ස් කණ්ඩායම හා එහි දේශපාලනය ගැන. මෙය අද අප සිතනවාට වඩා බරපතල දේශපාලනයක්. මෙය ඉතා සියුම් ලෙස තරුණ හා බුද්ධිමය කොටස් අතර පැතිරුණා. එම පැතිරීමෙන් ජවිපෙටත් ගැලවීමක් නැතිවුණා. තවත් දෙයක් තමයි මෙම දේශපාලන ධාරා අතර ඇතිවිය යුතුව තිබූ මතවාදී හා ප‍්‍රායෝගික සන්ධානය සිදුකිරීමට ජවිපෙ හා එක්ස් කණ්ඩායම යන දෙකම අසමත් වීම. ඒ දෙකටම තිබුණේ දේශපාලන උද්දච්චකමක් පමණයි. මෙහි වන්දිය වන්නේ පෙරටුගාමී සහ ජවිපෙ අතර ඇතිවෙන භේදය. එය බැලූ බැල්මට වෙනත් න්‍යායික භේදයක් ලෙස පෙනී ගියත් ඇත්ත වශයෙන්ම සිදුවන්නේ එක්ස් කණ්ඩායම ගෙන ආ දැනුම සහ භාවිතය යම් ආකාරයක වාමාංශික මතවාදයක් තුළ පුපුරා යෑමයි. මෙම පුපුරායෑම ලංකාවේ විශ්වවිද්‍යාල සහ සෙසු බුද්ධිමය ආයතන තුළද දිගින් දිගටම සිදුවුණා. මින්පසුව අප දකින නව ජවිපෙ හෙවත් මෑතකාලීන ජවිපෙ බිහිවෙනවා.
වත්මන් ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ ගැන ඔබේ අදහස මොකක්ද?
ජවිපෙ තුළ අසූ ගණන්වල පැරණි වාමාංශික සාමාජිකයන් විශාල බලයක් ගොඩනඟාගෙන සිටිනවා. පෙරටුගාමී ඛණ්ඩනයෙන් නව පරපුරේ බොහෝ අය ඉවත් වූ නිසා. එසේ බලය ලබාගෙන ඉන්නේ දැඩි ලෙස සාම්ප‍්‍රදායික යූඇන්පී විරෝධී පැරණි වාම අගතීන්ගෙන් ඔළුව පුරවාගත් පිරිසක්. ඒ අයගේ තිබෙන ප‍්‍රධානම දුර්වලතාවය වන්නේ රට සහ ජනතාව වෙනුවෙන් පොදු තීන්දුවක් ගැනීම වෙනුවට වැරදි බව දැන දැනත් පක්ෂය සහ නායකත්වය ආරක්ෂා කිරීමයි. එය මේ මොහොතේ කැපී පෙනෙනවා. මේ මොහොත අපි අර්ථ ගන්වන්නට අවශ්‍ය වන්නේ භයානක ඒකාධිපති පාලනයක් අසීරුවෙන් අවසන් කර එය ශක්තිමත් පාලනයක් විසින් පුරවාලීමට අසමත්ව වසර හතරක් ගෙවී ගිය අවාසනාවන්ත මොහොතක් ලෙසයි. එම අවාසනාවන්ත මොහොත තුළ පැරණි ඒකාධිපති රූපය වඩාත් භයානක වේෂයකින් නැවත පැමිණෙමින් ඉන්නවා. එම පැමිණීම තම දේශපාලනයට වාසියක් ලෙස ජවිපෙ අර්ථකතනය කරගෙන තිබෙන බව පේනවා. ‘
නමුත් ඔවුන් කරන්නේ මෙම ඒකාධිපතිවාදී පාලනය දැඩි වුවත් තමන්ට වාසිදායක තත්වයක් ඒයැයි බලාපොරොත්තුවෙන්. නමුත් එය එසේ නැහැ. ඒ නිසා අපට සාපේක්ෂ වශයෙන් අපගේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී බලවේගය දිනවිය හැකි, වඩා ප‍්‍රබල කඳවුර තෝරාගැනීමට සිදුවී තිබෙනවා. එම නිසා මම විශ්වාස කරන්නේ ජවිපෙ සහ ජාතික ජන බලවේගයට සහාය නොදී වඩා ප‍්‍රබල බලයක් සහිත ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී අපේක්ෂකයා දිනවා ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී පසුබිමක් නිර්මාණය කරගත් පසු නැවත අරගල භූමිය තුළ වැඩකටයුතු කළ හැකි බවයි.
එහෙත් 2015 දී බිහිකරපු ආණ්ඩුව කළ කී දේවල්වල හැටියට නැවතත් එවැනි කණ්ඩායමකට සහාය දීමෙන් පලක් තියෙනවාදැයි ජාතික ජන බලවේගය සමඟ සිටින පිරිස් විමසනවා නේද?
මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහතාගේ ප‍්‍රධානත්වයෙන් 2015 දී බිහිවූ ආණ්ඩුව පැරණි තනි පක්ෂ ආණ්ඩුවක් නොවෙයි. ඒක ලංකාව තුළ අලූ‍ත් අත්හදා බැලීමක්. ඒක සාර්ථකව කිරීමට අපේ දේශපාලඥයන්ට හා පුරවැසියන්ට පුහුණුවක් තිබුණේ නැහැ. ඒකයි ඇත්ත කතාව. ඒ මදිවාට අප තෝරාගත් නායකයා විශාල පෞරුෂමය දුබලතාවයන් සහිත පසුබානසුළු කෙනෙක්. එයින් මා එය කීවේ ඔහුට අපහාසයක් කිරීමට නෙවෙයි. ජනාධිපතිවරයා තමන් ගත් තීන්දුවේ පිහිටා සිටින්නට බැරිව ඡුන්ද ලක්ෂ 62 ක් පසෙකට විසිකරලා ප‍්‍රතිවාදියාව අගමැති කළා. ඒ තරම් අමනෝඥ තත්වයක් ඇතිවුණේ. ඒක ලෝක ඉතිහාසයේ කරපු භයානකම පාවාදීමක් විය හැකියි. අනෙක් පැත්තෙන් එජාපය ආණ්ඩුව ගත්තාට පස්සේ සාම්ප‍්‍රදායික යූඇන්පී ආණ්ඩුවක් ගෙනගියා පමණයි. මිනිස්සු බලය දුන්නේ ඇයිදැයි වටහාගන්න කිසිදු උත්සාහයක් එජාපයටත් තිබුණේ නැහැ. 2015 ගාමක බලවේගය වූ සිවිල් සමාජයත් තමන්ගේ මධ්‍යම පාන්තික නිද්‍රාවට වැටුණා. ප‍්‍රමාණවත් දේශපාලනයක් ඔවුන් කළේ නැහැ.
ඒ කාලසීමාවේ ජවිපෙ නැගිටීමක් වුණා නේද?
ජවිපෙ පසුගිය අවුරුදු හතර තුළ ඉතාම නරක විදියට තමන්ගේ ග‍්‍රාමීය ඡුන්ද පදනම විනාශ කරගත්තා. ඉන්පසුව නාගරික කලාකරුවන්, බුද්ධිමතුන්, විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන් සමඟ සුරතල් ගණුදෙනුවක් හදාගත්තා. ඒ දෙගොල්ලම හිතනවා අපි දෙගොල්ල එකතුවෙලා ඉන්න එක මාරයි කියලා. මධ්‍යම පාන්තික කලාකරුවන් හිතනවා අපට වමේ කෑල්ලක් ගෑවිලා කියලා. අනුර කුමාර දිසානායක හිතනවා මට සබුද්ධික ඕඩියන්ස් එකක් ලැබුණා කියලා. සිවිල් අය හෝ ගාලා ප‍්‍රතිපත්ති ලියලා දෙනවා. අනුර කුමාර දිසානායක දවස ගාණේ ප‍්‍රතිපත්ති ප‍්‍රකාශ එළිදක්වනවා. මේක විහිළුවක්. ජේවීපීය එහෙම කරද්දී ගම ඇතුලේ වැඩ කරලා තියෙන්නේ පොහොට්ටුව හා සජිත් විතරයි. යූඇන්පීයත් පසුගිය කාලයක් තිස්සේ ගම අත්හැරියා. ජවිපෙ හා එජාපයට ගම හා කතාබහ කරන භාෂාව නැතිවෙලා තියෙනවා.
ගමේ අය බලාපොරොත්තුවන දේශපාලන ලෙංගතුකමක් තියෙනවා. ඒක පොහොට්ටුවේ තියෙනවා. ජවිපෙටත් ඒ භාෂාවෙන් කතාකිරිමේ ශක්‍යතාවය තියෙනවා. ඒත් ඔවුන් ඒ හැකියාව විනාශ කරගෙන මධ්‍යම පාන්තිකයන්ගේ බහට රැුවටෙනවා.
මේ ලණුව ජවිපෙ, සිවිල් සමාජය, යූඇන්පීය කෑමෙන් ලොකු විනාශයක් සිද්ධවෙනවා. අපේ සමාජය වැඩවසම් සමාජයක්. ඔවුන්ට ඕනෑ නායකයා නිතර පෙනී සිටිමින් ආධ්‍යාත්මිකව නායකයාව අතපත ගාන්නයි. එහෙම නැතිව ඈතින් ඉඳලා පුරවැසියාට පූර්ණ නිදහස දෙන බටහිර පන්නයේ නායකයන්ට අපේ සමාජය කැමති නැහැ. එහෙම තැනකට අපේ සමාජයට එකපාර යන්න බෑ. ජවිපෙන්, යූඇන්පීයෙන් ඒක නොලැබෙද්දී ඒක ලැබෙන්නේ පොහොට්ටු පීතෘවරයාගෙන්. පොහොට්ටුව තර්කානුකූලයි. පොහොට්ටුවේ ව්‍යෘපෘතිය සමඟ ගැටෙන කෙනා සජිත්.
මේ මොහොතේ ජාතික ජන බලවේගය සමඟ හිටගැනීම වඩා ආරක්ෂාකාරී තීන්දුව. ඔවුන් ආණ්ඩුවක් පිහිටුවීමේ ඉඩකඩ අඩු නිසාම, අනාගතයේදී ඒ කණ්ඩායමේ සිටින අයව ප‍්‍රශ්න කරන්නට තියෙන අවස්ථාවක් අඩුයි….
තමන් කොතැනින් හරි ආවරණයක් ලබාගෙන බැබළීම මධ්‍යම පන්තියේ ස්වරූපය. රටේ කිසිදු ව්‍යුහයක් කැපවීමෙන් වෙනස් නොකරන නමුත් එහෙම වෙනස් කරන බව පෙන්වන්නයි ඔවුන්ට ඕනෑ. ඔය විද්වත්තු තමයි විශ්වවිද්‍යාල ඇතුළු ආයතනවල වැඩවසම් ක‍්‍රියාකාරකම් කරන්නේ. ආයතන ඇතුලේ වැරදි කරන අය අතරේ ඔය අයත් ඉන්නවා. ඒත් ඒ ගොල්ලන්ට වාම බැබලීමක් අවශ්‍යයි. මේ වර්ගයේ අය දැන් ජේවීපීය එක්ක එකතුවුණාට මීට කලින් වෙනත් කණ්ඩායම් සමඟත් හිටියා. සමසමාජයේ කම්කරු පදනම නැතිවුණාට පස්සේ ඒ පක්ෂයේ මධ්‍යම කාරක සභාවටත් මේ වර්ගයේ අය රිංගුවා. ඒ කාලයේ ආචාර්ය, මහාචාර්යවරු, සිනමාවේදීන්ගේ ගොදුරක් බවට සමසමාජ පක්ෂය පත්වුණා. ඔවුන්ට මිනිස්සු එක්ක සම්බන්ධයක් නෑ. ඒත් සමසමාජයෙන් වාම රැුඩිකල් භාවයක් ගත්තා. දැන් ජේවීපීයටත් එවැනි අය එකතුවෙලා. මේක පොදුජනයාගෙන් වියුක්ත තත්වයක්. දැන් කලාකරුවන් පවා හිතනවා අපි විවිධ තැන්වලට යන එකේ, පොඩි රැුඩිකල් වැඩකටත් ඔලූ‍ව දැක්කාම අපට හොඳයි කියලා. ඔවුන්ට ලොකු සතුටක් අනුර කුමාර එක්ක එකට වැඩ කරමින් අයියා මල්ලී කියමින් කතාකිරීම. අනුරටත් ඕක ලොකු සතුටක්. ඕක අහිංසක සතුටක් විතරයි. ඒත් ඕකයි ජන පදනමයි අතර සම්බන්ධයක් නෑ.
මොනවා කීවත් සජිත් වගේ කෙනෙක් එක්ක හිටගන්නේ කෙලෙසදැයි කෙනෙකු සාධාරණ ලෙස ප‍්‍රශ්න කරනවා..
සජිත් පේ‍්‍රමදාස කියන චරිතය එක අපරාධයකටවත් අධිකරණයට ගෙන්වලා නැහැ. සන්නද්ධ කැරළි මෙහෙයවලා නෑ, හමුදාව මෙහෙවලා නෑ. මම සජිත්ගේ අනාගතය ගැන රක්ෂණයක් දෙන්නේ නැහැ. එහෙත් දැනට එවැන්නක් නැති බව පැහැදිළිව කියන්න පුළුවන්. ඒ අනුව සජිත් කියන්නේ කිසිසේත්ම සහාය දිය නොහැකි වර්ගයේ කෙනෙක් නෙවෙයි. සමහර නායකයන්ට කිසිසේත්ම සහාය දෙන්න බෑ. උදාහරණයක් ලෙස එස්.බී. දිසානායකව පෙන්වන්න පුළුවන්. සජිත් ඒ වර්ගයේ කෙනෙක් නෙවෙයි. සජිත් සුබසාධනයේ යෙදුණු පළියට ඔහුව අයින් කරන්න බෑ. එහෙම වුණොත් අපට සමාජයේ කී දෙනෙක් එක්ක ඓන්ද්‍රීයව ගණුදෙනු නොකර ඉන්න සිද්ධවෙනවාද. මේවා පටු කියැවීම්.
ලංකාවේ වම හදපු ඔවැනි පටු කියැවීම් ගණනාවක් තියෙනවා. එකක් තමයි බුද්ධිමතෙන් වාමාංශිකයෙක් වෙන්න ඕනෑ බව. එහෙත් කේ.එන්. ඕ. ධර්මදාස, ජෙරල්ඞ් පීරිස් වගේ අය යූඇන්පීය එක්ක සම්භාව්‍ය අර්ථයෙන් ගණුදෙනු කරපු ඉතිහාසයක් තියෙනවා. ඒවා අපට තේරුණේත් පස්සේ. ඒ දේශපාලනය ඔවුන් පොත්වලට, පන්තිවලට, ශාස්ත‍්‍රීය සංවාදවලට ගෙනිච්චේ නැහැ. ඔවුන් විශ්වාස කළා ලංකාව ලිබරල්වාදී, ජාතිකවාදයක් මත ඉදිරියට යා යුතු බව. ඔවුන් ඒ වෙනුවෙන් පෙනී හිටියා. මම ඔවුන්ගේ මතය පිළිගන්නා බව කියන්නේ නැහැ. ඒත් ඒ භාවිතාව ගැන තේරුම් ගැනීම වැදගත්. යූඇන්පීය හා සම්බන්ධ වීම ඔය කියන තරම් අවර ගණයේ දෙයක් නෙවෙයි. මේ වෙලාවේ පොහොට්ටුව පරාජය කළ හැකි ප‍්‍රබලම නියෝජිතයා සජිත්. දැන් ලංකාවේ ව්‍යවසනයක් වළක්වන්න පුළුවන් ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී කඳවුරේ ප‍්‍රබලම අපේක්ෂකයා ඔහු. වැඩිම විභවයක් තියෙන අපේක්ෂකයා ඔහු.
එහෙත් සජිත්ගේ ආණ්ඩුවක් අනාගතයේ කරන දේවල් ගැන උත්තර දීමේ හැකියාවක් තියෙන බව හිතනවාද?
අපි මෙතැන ආණ්ඩුවක් ගේන්නේ නැහැ. අපි ගේන්නේ ප‍්‍රධාන නායකයා වන ජනාධිපතිව. ජාතික ජන බලවේගය හතුරෙක් හෝ නරක දෙයක් නෙවෙයි. විශාල විභවයක් සමඟ මධ්‍යම පන්තිය පළල් වීමත් හොඳ දෙයක්. ඒත් මේ මොහොතේ අත්‍යාවශ්‍ය දේශපාලනික කාරණය තමයි ගෝඨාභයට විරුද්ධ කඳවුරේ ඉන්න සියළු නායකයන් එක්වෙලා ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය වෙනුවෙන් ක්ෂණිකව පළල් වැඩපිළිවෙලක් හදාගැනීම. එයට තවමත් කාලය තියෙනවා. ඒ පළල් වැඩපිළිවෙල දිනවීම තමයි ඊළඟ අදියර වෙන්නේ. ඒකේ මූලික පියවර ආඥාපතිත්වය පැරදවීම. මූලික කොන්දේසිය සම්පූර්ණ වුණාට පස්සේ අපේ දේශපාලනය නැවත ප‍්‍රතිසංවිධානය කරගන්න පුළුවන්. අපට කෙනෙක් දිනුවාම කරන හැමදේමට වගකියන්න බැහැ. අපි උදව් කළා පමණයි. ඒත් වගකියන්න පුළුවන් යාන්ත‍්‍රණයක් හදාගන්න ඕනෑ. ජනතා නියෝජිතයන් නැවත කැඳවීම, නඩු පැවරීම්, උද්ඝෝෂණ වගේ ක‍්‍රමවේද පාවිච්චි කරන්න පුලූ‍වන්. කෙසේවෙතත් ඒ ඉල්ලීම්වලට යම් තරමින්වත් ඉඩ තියෙන්නේ සජිත් ආවොත් විතරයි. ඒක අපට පේනවා. දැන් පොඩි ළමයි වගේ හැසිරෙන්න ඕනෑ නැහැ. මගේ ටීක් බෝල දෙක ගත්තා කියමින් අඬන පොඩි ළමයින් වගේ යූඇන්පීය කරපු දේවල් ගැන කියමින් අඬලා වැඩක් නැහැ. කතා නවත්වලා පළල් පෙරමුණකට ඇවිත් ශක්තිමත් අපේක්ෂකයා දිනවීමේ අවශ්‍යතාවයයි දැන් තියෙන්නේ.
