රාජ්‍ය භාෂාව වශයෙන් සිංහල භාෂාවට අමතරව දෙමළ භාෂාවද භාවිතාවේ යෙදවිය හැකි බවට රටේ මූලික නීතිය වන ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙන්ම ප‍්‍රතිපාදන සලසා ඇති කලෙක එය එසේ සිදුනොවෙන බවට උදාහරණ ඕනෑ තරම්ය. මේ නිසාම දෙමළ භාෂාවෙන් පමණක් කටයුතු කළ හැකි පිරිසට විශේෂයෙන්ම රාජ්‍ය ආයතන සමග කටයුතු කිරීමේදී සිදුවන අපහසුතා ගැන වූ කථා අපමණය. පාසල් අධ්‍යාපනය, උසස් අධ්‍යාපනය හා කාර්මික අධ්‍යාපනය ආදි ස්ථානවලදීද මෙම කථාවල වෙනසක් නැත. මෙයද ශ‍්‍රී ලංකා දුම්රිය දෙපාර්තමේන්තුවට අනුබද්ධිත කාර්මික අධ්‍යාපන ආයතන පාඨමාලාවක දෙමළ මාධ්‍ය සිසුන්ට සිදුවී ඇති අපහසුතාවක් පිළිබද කතාවකි.
රත්මලානේ පිහිටි ශ‍්‍රී ලංකා ජර්මන් දුම්රිය කාර්මික අභ්‍යාස මධ්‍යස්ථානය එහි යන්ත‍්‍ර ශිල්පී පාඨමාලාව සදහා ආධුනිකයන් බදවා ගැනීම සදහා පසුගිය වසරේ මැයි මාසයේදීත් සුපුරුදු පරිදි අයදුම්පත් කැදවා ඇත.
මෙම අයදුම්පත් කැදවීම පිළිබදව රජයේ ගැසට් පත‍්‍රයේද පළකර ඇති අතර අයැදුම්කරුවන් මුලින්ම සුදුසුකම් ලැබීමේ ලිඛිත විභාගයකට යොමුකර තිබේ. ඒ සිංහල හා දෙමළ යන මාධ්‍ය දෙකෙන්මය. එමෙන්ම දෙමළ මාධ්‍ය අයදුම්කරුවන්ට ලිඛිත විභාගය සදහා දැනුම් දීම් සිදුකර ඇත්තේද දෙමළ භාෂාවෙනි. එහෙත් ප‍්‍රශ්නය පැන නැගී ඇත්තේ මෙසේ දෙමළ මාධ්‍යයෙන් එම ලිඛිත විභාගයට පෙනී සිට පුහුණුවට තෝරා ගත්තවුන්ට පුහුණුව ලබා දෙන්නේ සිංහල මාධ්‍යයෙන් පමණක් යන්න හා අවසන් විභාගය පවත්වන්නේ සිංහල මාධ්‍යයෙන් පමණක් යන්න දැනුම්දීමේ තත්වය තුළය. එය සාධාරණය කරමින් දැනුම් දී ඇත්තේ අයැදුම්පත් කැදවීමේ ගැසට් නිවේදනයේ ඒ බව සදහන් කර ඇති බවයි.
ගැසට් නිවේදනයේ පුහුණුව සිදුකරන භාෂා මාධ්‍යය හා පුහුණුවෙන් පසු විභාගය පවත්වන භාෂා මාධ්‍යය ගැන සදහන් වී තිබුණා වුවද එයට මුල් අවස්ථාවේ දෙමළ මාධ්‍ය අයැදුම්කරුවන්ගේ අවධානය යොමු නොවීම සාධාරණය. මන්ද දෙමළ මාධ්‍යයෙන් අයදුම්පත් යොමුකර දෙමළ මාධ්‍යයෙන් සුදුසුකම් ලැබීමේ විභාගයකට ලිවීමට හැකි නම් පුහුණුවද දෙමළ මාධ්‍යයෙන් ලැබිය හැකි බව ඔවුන් සිතන නිසාය.
කෙසේ වෙතත් මේ අඩුපාඩුව නිසා සිදුවී ඇත්තේ දෙමළ මාධ්‍යය භාවිත කරන සිංහල මාධ්‍ය බැරි පුහුණුව සදහා තේරී පත්වූ දෙමළ මාධ්‍ය අභ්‍යාසලාභීන් මේ පුහුණුව අතරමගදී මෙන්ම පුහුණුවට පෙරම හැලී යෑමය. මෙම පුහුණුවෙන් පසු රැුකියා ලබාදීමට දුම්රිය දෙපාර්තමේන්තුව බැදී නැතත්, දුම්රිය යාන්ත‍්‍රික ශිල්පය ගැන ඉගෙන ගැනීමට රටේ වෙනත් රාජ්‍ය හෝ පෞද්ගලික අංශයේ ස්ථානයක්ද නැති තත්වය තුළ මේ අභ්‍යාසලාභීන් පුහුණුවෙන් පසු දුම්රිය දෙපාර්තමේන්තුවට අවශ්‍ය බවට සැක නැත.
එහෙත් එසේ දුම්රිය දෙපාර්තමේන්තුවට ලැබෙන්නේ සිංහල මාධ්‍යයෙන් පමණක් කටයුතු කරන කාර්මික ශිල්පීන්ම නම් ජාතික සංහි`දියාවක් අවශ්‍ය රටකට එය නොගැළපේ.
එමෙන්ම අවුරුදු තුනහමාරක් නොදන්නා සිංහලෙන් ඉගෙනගෙන, නොදන්නා සිංහල විභාගයකට මුහුණදී කාලයද, ශ‍්‍රමයද, මුදල්ද නාස්ති කර අපතේ යවන්නට කිසිදු දෙමළ මාධ්‍ය තරුණයෙකු කැමති නොවන බවටද සැක නැත.
ඒ නිසා විය යුත්තේ මේ පාඨමාලාව සිංහල හා දෙමළ මාධ්‍ය දෙකටම විවෘත කිරීම හෝ නැතහොත් ඉංග‍්‍රීසි යන අන්තර් මාධ්‍යයෙන් පැවැත්වීමය. එමෙන්ම පාඨමාලාවට තෝරා ගැනීමේ මූලික විභාගය සිංහල මාධ්‍යයට අමතරව දෙමළ මාධ්‍යයෙන්ද පැවැත්වීමේ තරුණයන් රැුවටීමේ බොරුවෙන්ද පරිපාලකයන් වැළකිය යුතුය.
ඉදුවර බණ්ඩාර
