No menu items!
20.9 C
Sri Lanka
28 March,2024

ටීවී එක බැලූවත්, ආදරය කළත්, අප නොදැන අපව සූරා කනවා.

Must read

පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂයේ ලේකම් පුබුදු ජයගොඩ



ජනාධිපතිවරණයෙන් මාස දෙකහමාරක් ගෙවෙද්දී දේශපාලනය ගැන ඔබේ අදහස මොකක්ද?


ජනාධිපතිවරණය කාලයේ තිබුණු සංවාදයත්, ජනාධිපතිවරණයෙන් පස්සේ තියෙන තත්වයත් අතර වෙනස්කම් හා සමානකම් තියෙනවා. ජනාධිපතිවරණය කාලයේත් නායකයන් සිය ප‍්‍රතිපත්තිය විදියට ඉදිරිපත් කළේ ආසියානු පන්නයේ ධනවාදයක්. සිංගප්පූරුව, මැලේසියාව, දකුණු කොරියාව වගේ රටවල පවතින මාදිලිය විසඳුම විදියට ඉදිරිපත් කළා. ගෝඨාභය රාජපක්ෂ, සජිත් පේ‍්‍රමදාස හා අනුර කුමාර දිසානායක ප‍්‍රධාන අපේක්ෂකයන් තුන්දෙනාම ඒ ප‍්‍රතිපත්තිය අඩු වැඩි වශයෙන් ඉදිරිපත් කළා. ඒ අතරින් ලංකාව සිංගප්පූරුවක් කරන බව නිශ්චිතවම කීවේ ජනපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ. සිංගප්පූරුවේ පවතින ධනවාදයේ විශේෂත්වයක් තියෙනවා. යුරෝපීය ධනවාදය ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය එක්ක ගැටගැහිලා තිබුණත් සිංගප්පූරුව වැනි රටවල පවතින ආසියාතික ධනවාදයේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය නැහැ. අනෙක් අතට එම ධනවාදයට ජාතිකවාදය පාවිච්චි කරනවා. අපේ රටවල නම් කෙළින්ම ජාතිවාදය තමයි පාවිච්චි කරන්නේ. දේශපාලනඥයන්ට වඩා රාජ්‍යයේ තීන්දු තීරණ ගන්න නිලධාරී තන්ත‍්‍රය මැදිහත් කිරීමත් තව ලක්ෂණයක්. එතැන විශේෂත්වයක් තියෙනවා මොකද දේශපාලනඥයන් ¥ෂිත වුණත් ජනතාව තෝරා පත් කරගත් පිරිසක්. නිලධාරීන්ට එහෙම බැඳීමක් නැහැ. ඔවුන් හිතුමතේ වැඩ කරනවා.


ලංකාවේ එවැනි ක‍්‍රමයක් ක‍්‍රියාත්මක වේවිද?


දැන් එයට අදාළ ව්‍යුහාත්මක ප‍්‍රතිසංස්කරණය කරමින් ඉන්න බව පෙනෙනවා. ව්‍යවස්ථා ප‍්‍රතිසංස්කරණ හා තුනෙන් දෙකක බලයක් ගැනත් කතාකරනවා. හමුදාවට පොලිස් බලතල පවරන ගැසට් එකකුත් ගහනවා. කවුරුත් ඒකට විරුද්ධ නොවීමත් ආකර්ෂණීයයි. බුද්ධි අංශ නියාමන පනත කියලා එකක් එනවා. ඔත්තු සේවා නිලධාරීන්ට නීතියෙන් මුක්තිය දෙන්න ඒකෙන් උත්සාහ කරනවා. කම්කරුවන්ගේ අයිතිවාසිකම් කප්පාදු කරන කම්කරු ධවල පත‍්‍රිකාව ක‍්‍රියාත්මක කරනවා කියලා ආණ්ඩුව කියලා තියෙනවා. සුළු ගොවියාගේ ඉඩම උදුරගන්නා එම්සීසී එක බොහෝදුරට අත්සන් කරන්න ඉඩ තියෙනවා. දෙසැම්බර් 24 වැනිදා පෞද්ගලික විශ්වවිද්‍යාල සහිත වෙනම ආයෝජන කලාපයක් හදන්න කියලා කැබිනට් මණ්ඩලය එකඟ වෙලා තියෙනවා. ඒ සියල්ල මැද රටේ බරපතළ ආර්ථික දේශපාලන අර්බුදයක් තියෙනවා. ඒ සියල්ල ගැන සාකච්ඡුා කිරීම පැත්තකින් තියලා මිනිස්සු තාප්පවල චිත‍්‍ර ඇඳීම ගැනත්, ජනාධිපතිවරයා ට‍්‍රැෆික් ලයිට්වලට වාහනය නැවැත්වීම ගැනත් කතාකරනවා.


මර්දනකාරී පාලනයක් ක‍්‍රියාත්මක වෙද්දී ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයට ගරු කරන මිනිසුන්, මහපොළොවේ මිනිසුන්ව සංවිධානය කරන දේශපාලන බලවේග ගැන බලාපොරොත්තු තබනවා. වෘත්තිය සමිති, වාමාංශික දේශපාලන පක්ෂ ආදිය මිනිසුන්ව සංවිධානය කරනු ඇතැයි කල්පනා කරනවා..


ඒක කරන්න ඕනෑ දෙයක්. එහෙත් ජනාධිපතිවරණයේදී දක්ෂිණාංශික අපේක්ෂකයන් දෙදෙනා එක්ක ජනතාව ලක්ෂ ගණනාවක් බැඳුණා. ලක්ෂ 55ක් හා 69ක් විදියට බැඳුණා. ඒ ජනාධිපතිවරණයෙන් පස්සේ අපේක්ෂා භංගත්වයක් ජනතාව පැත්තෙන් තියෙනවා. ගෝඨාභය රාජපක්ෂට ඡුන්දය දුන්න අය අතර පවා විවේචනයක් තියෙනවා. ඒ අතරේ ඔවුන්ගේ බලාපොරොත්තුවකුත් තියෙනවා. මහමැතිවරණයෙන් පස්සේ වෙනසක් වේවි කියලා. අපි දේශපාලන ව්‍යාපාරයක් විදියට දේශපාලන හා සමාජ විද්‍යාත්මකව මේ තත්වය තේරුම්ගන්න ඕනෑ. ජනතාව මේවා තේරුම්ගන්නේ අත්දැකීම් ඇසුරෙන්. සමහර දේවල් තේරුම් ගන්නට ජනතාවට කල් දෙන්න ඕනෑ. ප‍්‍රධාන ක්ෂේත‍්‍ර ගණනාවකට ජනතාව මැදිහත් කරන්න අපි සංවිධානය වෙනවා. අද දවසේදී වුණත් සිංහරාජයට සිදුවෙන විනාශය ගැන අපේ සහෝදරවරුන් ක‍්‍රියාත්මක වෙනවා. ඒ විනාශය ගැන ලෝක බැංකුවට පැමිණිල්ලක් කරලා තියෙනවා. ඒ පැමිණිල්ලට අදාළව විමර්ශනයක් කරන්න ලෝක බැංකුව කලවානට ඇවිල්ලා ඉන්නවා. ඒ පිළිබඳව ජනතාව එක්ක සංවිධානය වෙලා ජනතාව දැනුවත් කරන්න අපි කටයුතු කරනවා.


මේ සමාජ මාධ්‍ය හා අන්තර්ජාලය වටේ ගොනුවුණ සමාජයක්. මීට දශකයකට කලින් ජනතාව සංවිධානය කිරීමට වඩා වෙනස් තත්වයක් අද තිබෙනවාද?


එහෙම තත්වයක් තියෙනවා. අපිත් ඒ අවකාශවලට මැදිහත් වෙමින් ඉන්නවා. ඒ මැද්දේ සමාජය දේශපාලන වශයෙන් ගල් වුණ ස්වභාවයක් තියෙනවා. රන්ජන් රාමනායකගේ හඬපට හරහා අධිකරණය, පොලීසිය, නිලධාරී තන්ත‍්‍රය, දේශපාලන තන්ත‍්‍රය වගේ ආයතන එකිනෙකා හවුල් වෙලා ඉන්න බව පෙනෙන්න තිබුණා. ඒක යහපත් තත්වයක් නෙවෙයි. අධිකරණය වැනි ආයතනවල විශ්වාසය බිඳවැටෙන තත්වයක්. හඬපටි ප‍්‍රසිද්ධ වීමෙන් මිනිස්සුන්ගේ විශ්වාසය දුර්වල වුණා. එහෙත් සමාජ මාධ්‍ය, යූටියුබ් වගේ දේවල් හරහා ඒවා අහන සමාජය ඒකේ කුණු රසය විතරක් අරගත්තා. දේශපාලනික පසුබිම ගත්තේ නැහැ. ඒ සියල්ලෙන් පස්සේත් සමාජය සුපුරුදු ලෙස පවතිනවා. ඉස්සර අපි අත්දැකපු සමාජයේ මේ වගේ දෙයක් වුණා නම් ලොකු කැරලිකාරීත්වයක් ඇතිවෙනවා. පොඩි කුණු රසයක් අරගෙන, නිළියන්ගේ දේවල් අහන රසවින්දන මාර්ගයක් විදියට දේශපාලනය අරගෙන තියෙනවා. සමාජ මාධ්‍ය වර්ධනය වෙද්දී ප‍්‍රජාතාන්ත‍්‍රික අවකාශය විවර වුණා. එහෙත් එය වගකීම් විරහිතව පාවිච්චි කිරීමේ සංස්කෘතියක් ලංකාවේ තියෙනවා. ඒ නිසා ඒ ගැන විශ්වාසයත් වැටිලා තියෙනවා. ෆේස්බුක් එකේ ප‍්‍රවෘත්තියක් දැක්කාම මම වුණත් එය විශ්වාස කරන්නේ නැහැ. ප‍්‍රධාන ධාරාවේ මාධ්‍යයක ඒ ප‍්‍රවෘත්තිය තියෙනවාද කියලා බලනවා. ප‍්‍රධාන ධාරාවෙන් පතුරුවන කතාවලට විකල්පව සමාජ මාධ්‍ය මතුවෙලා නැහැ. ඒ වෙනුවට අනෙක් පැත්ත සිද්ධවෙලා.


දේශපාලන ව්‍යාපාරවලට මේ මාධ්‍ය පාවිච්චි කළ නොහැකිද?


එයට ඉඩක් තියෙනවා. විකල්ප සන්නිවේදනයක් ලෙස එය පාවිච්චි කළ හැකියි. දැන් සන්නිවේදනය රැුඳිලා තියෙන්නේ මුදල් මත. අපේ අවම අදහසවත් මුදල් නැතිව සන්නිවේදනය කරන්න බෑ. මුදල් නෑ. මීට කලින් විකල්ප මාධ්‍යයක් විදියට පෝස්ටර් ක‍්‍රමය තිබුණා. ඒත් ඒවා හැකිළිලා. තාප්ප පාට කිරීමේ එක අරමුණක් තමයි පෝස්ටර් වගේ විකල්ප අවකාශය හකුළුවන එක. දැන් ඉතිරිවුණ අවකාශය සමාජ මාධ්‍ය. ඒක නව දේශපාලන සංවිධාන ක‍්‍රමයක් විදියටත්, උද්ඝෝෂණ මාදිලියක් විදියටත්, සන්නිවේදන මාධ්‍යයක් විදියටත් පාවිච්චි කරන විදිය අපි මීට වඩා අභ්‍යාස කරන්න ඕනෑ. පත්තරයක් යනු උද්ඝෝෂකයෙක්, ප‍්‍රකාශකයෙක් හා සංවිධායකයෙක් බව ලෙනින් කියනවා. දැන් ඒ තත්වය සමාජ මාධ්‍යවලට තියෙනවා. එය පාවිච්චි කිරීමේදී අපි දුර්වලයි.


නවීන ලෝකයෙහි දේශපාලන පණිවුඩයක් කියන ආකාරය, එහි දිග, වචන ආදි සියල්ල ගැන කල්පනා කරන්න ඕනෑ නේද?


අපි ජනතාවට මතයක් ඉදිරිපත් කරද්දී සාම්ප‍්‍රදායිකව පාවිච්චි කළ ආකෘති ගැන නැවත සලකා බැලීමක් කරන්න ඕනෑ. උදාහරණයකට වේදිකාවක කතාකරන විදියේ පවා වෙනසක් වෙන්න ඕනෑ. ඉස්සර කෑගහලා බලයක පෙන්වන්න උත්සාහ කළා. අද සමාජ බලයක් හදාගන්න ඒකෙන් බෑ. ඒ වගේ දේවල් ගැන හිතන්න ඕනෑ.


තවත් පැත්තකින් නවීන තාක්ෂණය පවතින ලෝකයේ පුරවැසියන්ව මර්දනය කරන ආකාරය ගැනත් අලූත් විදියට කතාකරන්න වේවි..


ඇත්තටම අපේ පෞද්ගලික ජීවිතවලට එබී බැලීම පවා ඉස්සර තිබුණු මට්ටමේ නෙවෙයි තියෙන්නේ. ඉස්සර ¥රකථන ඇමතුමකට හොරෙන් සවන් දෙනවා. අද ඊට වඩා සංකීර්ණයි. ¥රකථනයට ඇමතුමක් රෙකෝඞ් කිරීම මීට කාලෙකට කලින් වුණා නම්, එයින් ඇතිවන ප‍්‍රතිඵලයට වඩා අද ඇතිවන ප‍්‍රතිඵලය වෙනස්. යූටියුබ් වගේ මාධ්‍ය වර්ධනය වීම ඇතුළේ එවැනි පටිගත කිරීමකින් වෙනම ආන්දෝලනයක් ඇතිවෙනවා. ඒවා ගැන අපි සලකන්න ඕනෑ.


ඒ පසුබිමෙහි ලංකාවේ නූතන සමාජය ගැන දකින්නේ කොහොමද?


අපේ ජීවිතවල විශාල අර්බුදයක් තියෙනවා. ඒක ආර්ථික අර්බුදයකටත් වඩා සමාජ සදාචාරයන්ගේ, සමාජ ව්‍යුහයන්ගේ අර්බුදයක් තියෙනවා. සම්බන්ධතාවල ඉඳලා පවතින අර්බුදයක්. ප‍්‍රශ්නයක් ලෙස නොපෙනෙන තරමට ඒක සාමාන්‍යකරණය කරලා. සමහර පීඩාවන් එදිනෙදා උරුමයන් ලෙස අපි විඳිනවා. ඒවා එහෙම තමයි කියලා හිතනවා. කරුමය කියලාත් හිතනවා. අපි මුහුණ දෙන ප‍්‍රශ්න, ප‍්‍රශ්න කියලා හිතන තැනට සමාජය පත්කිරිමත් අසීරුයි.
මේ වෙද්දී අපි ප‍්‍රශ්න දෙකක් ඉදිරියේ ඉන්නවා. පැරිස් ජාත්‍යන්තර සමුළුවේදී පැහැදිලිව කීව විදියට මේ වේගයෙන් ගෝලීය උෂ්ණත්වය වර්ධනය වුණොත් අවුරුදු 100කින් පෘථිවියේ ජීවත් වෙන්න බැරි තත්වයක් ඇතිවෙනවා. මනුෂ්‍ය වර්ගයා වඳ වී යනවා. ගිය සතියේ ඇමෙරිකානු ජර්නල් ඔෆ් සයන්ටිස්ට් නම් ඇමෙරිකානු විද්‍යාඥයන්ගේ ජර්නලයේ දාලා තිබුණා, ලෝක විනාශය දවසක ඕනෑ මොහොතක වෙන්න පුළුවන් බව. ඒ ඕනෑ මොහොතක න්‍යෂ්ටික යුද්ධයක් වෙන්න පුළුවන් නිසා. න්‍යෂ්ටික යුද්ධයක් පිළිබඳ අවදානම සීතල යුද්ධයටත් වඩා වැඩි බව ඔවුන් කියනවා. ලෝකයම එයින් විනාශ විය හැකියි.


ඒ සියලූ ප‍්‍රශ්නවලට මුල එක කේන්ද්‍රයකට යොමුවෙනවා. පරිසරයේ විනාශයට බලපාන්නේත්, ලෝක ගැටුම්වලට මුල් වෙන්නේත් කෑදර ලෙස ලාභ හඹායෑමේ තරගය. විශාල ප‍්‍රාග්ධනය හිමි රටවල්, වෙළඳපොළ අධිකාරය තහවුරු කරගන්න ලෝකය බෙදාගෙන. මූලික වශයෙන් අපි හිතනවා අපේ ජීවිතවල ඇවිල්ලා තියෙන්නේ ප‍්‍රාග්ධනය පිළිබඳ අර්බුදයකට. වැඩබිම ඇතුළේදී තමයි ඉස්සර මිනිස්සුන්ව සූරාකෑවේ. එළියට ආවාම යම්කිසි ස්වාධීනත්වයක් තිබුණා. දැන් ටීවී එක බැලූවත්, විනෝද වුණත්, ආදරය කළත්, පවුලේ අය එක්ක එකට හැන්දෑවක් ගතකළත් අප නොදැන අපව සූරා කනවා. ප‍්‍රාග්ධනය විසින් ඇතිකරලා තියෙන ප‍්‍රශ්න එක්කෝ අපව ම්ලේච්ඡුයෝ සත්තු බවට පත්කරයි. නැත්නම් මනුෂ්‍ය වර්ගයා සහමුලින් විනාශ කරන තැනට පත් කරයි. පුංචි ප‍්‍රශ්න ඔක්කෝටම වඩා ලොකු ප‍්‍රශ්නය ඒක.


වාමාංශික දේශපාලන පක්ෂවලට, වෘත්තීය සමිතිවලට ඇතුළු නොයෙකුත් සංවිධානවලට නූතන පරපුර සම්බන්ධ වෙන්නේ නැහැ. ඔවුන් කැමති සමාජ මාධ්‍යවල අදහසක් පළකරමින් ඉන්න විතරයි. මේ තත්වය අභියෝගයක්ද?


ඒ තත්වය පසුපස අපේ අඩුවකුත් තියෙනවා. වමේ ව්‍යාපාරය ඇතුළේ දිගින් දිගටම පාවාදීම් වෙලා, විශාල විශ්වාසය කඩවීමක් සිද්ධවෙලා තියෙනවා. ඉස්සර දක්ෂිණාංශික දේශපාලනයේ පවා ලිබරල්, කොන්සර්වේටිව් කියලා බෙදීමකුත් තිබුණා. එය ප‍්‍රතිපත්තිමය වශයෙන් තිබුණු බෙදීමක්. එහෙත් නව ලිබරල් ධනවාදය හා විවෘත ආර්ථිකය මත ලිබරල් කොන්සර්වේටිව් භේදයත් නැතිවෙලා. දැන් හැමෝම නව ලිබරල්, නව කොන්සර්වේටිව්. ඉස්සර යූඇන්පී, ශ‍්‍රී ලංකා කීවාම වෙනසක් තිබුණා. දැන් කවුරු ආවත් එකම ප‍්‍රතිපත්තිය. ඒ නිසාම මිනිසුන්ට මේ දෙක අතරේ වෙනස සටහන් වෙන්නේ ප‍්‍රතිපත්තිවලින් නෙවෙයි, පුද්ගලයන්ගෙන්. දේශපාලන සුපිරි තරුවලින් තමයි වෙනස සටහන් වෙන්නේ. වම දකුණ පිළිබඳ වෙනසත් මැකිලා ගිහින්. දැන් වාමාංශික, දක්ෂිණාංශික වෙනස අඳුනගන්න බෑ. අසූව දශකයේදී තවත් පක්ෂයක් සහ ජවිපෙ අතර වෙනස අඳුනාගන්න තිබුණු නිර්ණායකයත්, අද ඔවුන්ගේ වෙනසත් අඳුනගන්න අමාරුයි. වම හා දකුණ පිළිබඳ භේදයත් මැකිලා ගිහින්. කාලාන්තරයක් තිස්සේ වාමාංශික ව්‍යාපාරය හදපු දා ඉඳලා පාවාදීම් ගැන අවිශ්වාසයක් තියෙනවා. මිනිස්සු කියනවා ඔයාලාත් දැන් ඔහොම හිටියාට කාට හරි හේත්තු වෙයි කියලා. යාළුවෝ මගෙන් අහනවා ඔයාත් විමල් වීරවංශ වගේ වෙයිද කියලා. ඒක එහෙම නොවන බව වචනවලින් ඔප්පු කරන්න බෑ. ක‍්‍රියාවෙන් ඔප්පු කරන්න ඕනෑ. ව්‍යුහාත්මක ප‍්‍රශ්නයක් තියෙන බව අපි කියද්දී, ඔවුන් කියනවා කලිනුත් ඔහොම කීව අය අන්තිමට ගියේ මෙතැනටයි කියලා. අපි ඉන්නේ පරණ වැරදිවල වන්දියත් ගෙවලා, පාරක් කපා ගනිමු කියන අදහසේයි. මේක මිනිසුන්ගේ වැරැුද්දක්ම නෙවෙයි. දේශපාලන ව්‍යාපාර කරපු දේවලූත් බලපාලා තියෙනවා.


සාමාන්‍ය පොදුජනතාව එක්ක අලූත් ආකෘතියකින් සම්බන්ධ වෙන්න කල්පනා කරනවාද?


බහුජනතාව සමග ගනුදෙනු කරන, ඔවුන්ව සංවිධානය කරන ආකෘතිය මොකක්ද කියන එකේදී අපේ තවම දුබලකමක් හා යාන්ත‍්‍රික ගතියක් තියෙනවා. අපි ඒක නිරවද්‍ය විදියට ග‍්‍රහණය කරගෙන නැහැ. සංවිධානාත්මක පක්ෂයකුත්, අසංවිධිත පොදු ජනතාවකුයි සංයෝජනය වෙන්නේ කොහොමද. දියුණු න්‍යායික මඟ පෙන්වීමක් කරන පක්ෂයකුයි කිසිදු න්‍යායාත්මක දැනුමක් නැති සාමාන්‍ය ජනතාවයි සංයෝගය වෙන්නේ කොහොමද. විනයගත පක්ෂයකුයි පොදු ජනතාවයි සංවිධානය වෙන්නේ කොහොමද. ක්ෂණික ප‍්‍රශ්නය විසඳුණොත් ඇති කියලයි පොදු ජනතාව හිතන්නේ. මේවා සංයෝග වෙන්නේ කොහොමද. වෛද්‍යවරයෙක් ලෙඩෙක්ට කියනවා ඔහුට තියෙන බරපතළ ලෙඩක් ගැන. එයට කළ යුතු දීර්ඝකාලීන ප‍්‍රතිකාර ගැන කියනවා. එතකොට රෝගියා කියනවා දැනට මට තියෙන්නේ ඔළුව කැක්කුමක් විතරයි. ඒකට පැනඩෝල් දෙකක් දුන්නාම ඇති කියලා. මට නිශ්චිතව කිව හැකියි, අපි දැඩි ආත්ම විශ්වාසයක ඉන්නවා අපි කරන දේශපාලනය නිවැරදියි කියලා. ඒකේ නිවැරදි බව අනෙක් අයට ඒත්තු ගන්වන්න අපි සමත්වෙලා නැහැ. සමාජය තුළ හැපෙමින්, අපි ඉගෙනගන්න ඕනෑ. අපි ජනතාවට ඉගෙනගන්නැයි කියනවාට වඩා වාමාංශික දේශපාලනඥයන් විදියට අපි ගොඩාක් ඉගෙනගන්න ඕනෑ.

- Advertisement -

පුවත්

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here

- Advertisement -

අලුත් ලිපි