No menu items!
29.7 C
Sri Lanka
29 March,2024

උස ගස් කපා දමමුද?

Must read

‘හුටු’සහ ‘ටුට්සි’ කියන්නේ රුවන්ඩාවේ හිටිය ජාතීන් දෙකක්. රුවන්ඩාවේ මුල් පදිංචිකරුවන් අතුරින් හරකුන් වැඩි ප‍්‍රමාණයක් අයිති අය ‘ටුට්සි’ කියලත්, අඩු ප‍්‍රමාණයක් අයිති අය ‘හුටු’ කියලත් හැඳින්වුණා. බහුතරයක් හිටියේ, වැඩිය හරක් අයිති නැති හුටු කට්ටිය. එහෙම වුණාට හුටු-ටුට්සි කියලා ජාති අනන්‍යතා දෙකක් තිබුණේ නැහැ. වැඩිපුර හරක් අයිති කරගන හරි ටුට්සි කෙනෙක්ව කසාද බැඳගන හරි හුටු කෙනෙකුට ටුට්සි කෙනෙක් වෙන්න පුළුවන් වුණා. 1894 ජර්මන්කාරයෝ ඇවිත් තමයි හුටු -ටුට්සි කියලා තිබුණු මේ බෙදීමට විශේෂ අවධාරණයක් ඇති කෙරුණේ. ටුට්සි අයගේ හම ටිකක් පැහැපත්. උසින් වැඩියි. (‘උස ගස්’!. ජර්මන්කාරයෝ ටුට්සි අයව තමන්ට ළං කරගත්තා. පළවෙනි ලෝක යුද්ධෙන් පස්සේ ජර්මන්කාරයන්ට රුවන්ඩාවේ යටත්විජිත පාලනය අහිමි වුණා. ඊට පස්සේ ඒ බලය හිමිවුණේ

බෙල්ජියම්කාරයන්ට. 1933දී මේ බෙල්ජියම්කාරයෝ, රුවන්ඩාවන්ට ‘ජාතිය’ සඳහන් අයිඩෙන්ටි කාඞ් නිකුත් කළා. ඒ අයිඩෙන්ටි කාඞ් නිකුත් වීමත් එක්ක තමයි මුල් වරට රුවන්ඩාවේ හුටු, ටුට්සි සහ ට්වා කියලා ජාතිකත්ව තුනක් ඇති වුණේ. ට්වා කියන්නේ ඉතා කුඩා දඩයක්කාර කණ්ඩායමක්. ටුට්සි කියන්නේ රුවන්ඩාවේ මුළු ජනගහනයෙන් සියයට 10ක් විතර සුළුතරයක්. බෙල්ජියම්කාරයෝ රටේ නායකත්ව තනතුරුවලට මේ ටුට්සි අයව එකතු කරගත්තා. හුටූන්ට ටුට්සීන් ගැන තරහක් ආවේ මේ වැඩෙන් පස්සේ. මේ තත්වය කණපිට මාරු වුණා රුවන්ඩා නිදහස් අරගලයත් එක්ක. අරගලය උත්සන්න වෙනකොට බෙල්ජියම්කාරයෝ උපායමාර්ගයක් විදියට ටුට්සීන් වෙනුවට බහුතරයක් වුණු හුටූන්ව පාලනයට ළං කරගත්තා. ඒකට ටුට්සීන්ගේ හිත් නරක්වුනා. ඉතින් මේ විරසකය දශක කීපයක් ම මේ විදියට තිබුණා.

1994 අපේ‍්‍රල් 6 වෙනිදා ? 8.30 ට ටැන්සානියාවේ සමුළුවකට ගිහින් පෙරලා එන රුවන්ඩා ජනාධිපති ජුවේනල් හබියරිමානා රැුගත් ගුවන්යානයකට කිගාලි අගනුවර උඩදී මිසයිලයක් වැදුණා. කඩාවැටුණු ගුවන් යානයේ හිටිය ජනාධිපති ඇතුළු සියලූ දෙනාම මියැදුණා. ජුවේනල් කියන්නේ 1973 සිටම ටුට්සී සහභාගිත්වයක් නැති ඒකාධිපති පාලනයක් ගෙනගිය හුටු ජාතික ජනාධිපති කෙනෙක්. 1993 අගෝස්තුවේ මේ තත්වය වෙනස් කරමින් මේ ජනාධිපති අරුෂා ගිවිසුම කියලා ගිවිසුමක් අත්සන් කරලා ටුට්සීන් ද ආණ්ඩුවට එකතු කරගත්තා. හුටු අන්තවාදීන් මේ ගැන කිපිලයි හිටියේ. ප‍්‍රහාරය එල්ල කළේ කවුද කියලා හරියටම තහවුරු කෙරෙන්නත් කලින් ම මේ අන්තවාදීන් ප‍්‍රහාරයේ වගකීම ටුට්සීන් පිට පටවලා ආණ්ඩුව තමන් අතට අරගන, ප‍්‍රහාරයෙන් පැය විසිහතරක් යන්නටත් කලින් කුප‍්‍රසිද්ධ ‘රුවන්ඩා සමුල ඝාතනය’ පටන් ගත්තා. මෑත ඉතිහාසයේ ලොව කුරිරුතම ජන සමූල ඝාතන මෙහෙයුමයි ඒ.


රුවන්ඩාව පුරා මාර්ග බාධක අටවලා, හැඳුනුම්පත්වල ‘ටුට්සි‘ ජාතිකත්වය ඇති ගැහැනු – පිරිමි – ළමයින් සහ අත දරුවන් පවා මරා දැමුණා. ආණ්ඩුවේ ජනලේඛනවල ඇති සියලූ ටුට්සීන් දොරින් දොරට ගොස් මරා දැමුණා. වෙඩි උණ්ඩවලට වියදමක් යන නිසා ඒ මරාදැමීම් කෙරුණේ මන්නාපිහි, කඩු පොලූ ආදි ආයුධවලින්. සමහර අවස්ථාවල තමන්ගේ මරණය ‘උණ්ඩයකින්’ ද ‘පිහියෙන්ද’ කියා තෝරාගන්න මරා දැමෙන පුද්ගලයාට අවස්ථාව ලැබුණා. ඒ උණ්ඩයේ වියදම ගෙවීමෙන්. මන්නා පිහි, පොලූවලින් කෙරුණු මේ මිනීමැරීම් අළුගෝසුවන්ට වෙහෙසකර අභ්‍යාසයක් වුණෙන්, ඔවුන් එය කළේ ‘වැඩමුර‘ ක‍්‍රමයට. ස්ත‍්‍රීන් ඉතා කුරිරු ලෙස ¥ෂණය කර මරා දැමුනා. අනාථයන්ට මානුෂික රැුකවරණ සලසන රෝහල්, පාසල් සහ පල්ලි මහාපරිමාණ ඝාතන බිම් බවට පෙරළුණා.


මේ අතිඅමානුෂික මිනිස් ඝාතනයේ විශාල වගකීමක් ඇතැම් ජනමාධ්‍යයට ද පැවරෙනවා. ඒ කාලයක් තිස්සේ වෛරී මත පතුරුවමින් ඝාතන මානසිකත්වයක් හුටූන් තුළ නිර්මාණය කිරීම වෙනුවෙන්. හුටූ අන්තවාදීන් විසින් පවත්වාගන ගිය ‘කන්ගුරා’ (* පුවත් පත 1990 තරම් ඈතක ‘හුටූන් සඳහා දස පනතක්’ පළකළා. මේ දස පනතට අනුව ටුට්සියෙකු විවාහකරගන්නා හුටුවෙකු කියන්නේ පාවාදෙන්නෙක්. ඒ වගේම හුටුවෙකු සැමවිටම හුටුවෙකු වෙනුවෙන් පෙනී සිටිය යුතු අතර ටුට්සියෙකුට අනුකම්පා නොකළ යුතුයි. 1993 විකාශයන් පටන් ගත් ගුවන් විදුලි (සහ රුපවාහිනී* ජාලයක් වන ඍඔඛඵ කළේත් වෛරය පතුරන එක. ඉන් නොනැවතී, සමූල ඝාතන පටන්ගත් විට මේ ඝාතන ක‍්‍රියාවල සක‍්‍රිය කාර්යභාරයක් මේ නාලිකාවන් විසින් කළා. ටුට්සීන් මරා දමන මෙහෙයුම ‘උස ගස් කපාදමන’ මෙහෙයුම සහ ‘කැරපොත්තන් තලන’ මෙහෙයුම ලෙස නම් කර ඒ මෙහෙයුම් කිරීම සඳහා මේ නාලිකා හරහා හුටූන්ට ආරාධනා කෙරුණා. මරාදැමිය යුතු අයගේ ද මරා දැමුණු අයගේ ද නම් ලැයිස්තු පවා ප‍්‍රසිද්ධ කෙරුණා. සාමාන්‍ය අහිංසක හුටු වැසියන්ව පවා ඝාතනවලට යොමු කෙරුණා. මරාදැමීම් ප‍්‍රතික්ෂේප කරන හුටූන්ට අන්තවාදීන් තේරීම් දෙකක් දී තිබුණා.එක්කෝ ‘මරන්න’ නැත්නම් ‘මැරෙන්න’ !


මේ ඝාතනය තුළ ටුට්සීන් ලක්ෂ 8ක් පමණ තිරශ්චීන ලෙස මරා දැමුණා. ඒ කියන්නේ, 1994 වන විට රුවන්ඩාවේ සිටි සමස්ත ටුට්සි ජනගහනයෙන් සියයට 84ක්. ! මේ මහා සමූල මිනිස් ඝාතනයන් සිදුවෙද්දී ලෝකය කිසිවක් නොකර ඔහේ බලා සිටියා.


රුවන්ඩා සමූල ඝාතන මෙහෙයුමේ ඉතිහාසය සහ පසුබිම පිළිබඳ ඉහත සටහන ලියන්නට හිතුණේ, පාස්කු ඉරිදා ප‍්‍රහාරයෙන් පසු ලංකාව තුළ පැතිරෙමින් සහ පතුරුවමින් පවතින වෛරී අදහස් සහ මතිමතාන්තර කුමන ආකාරයේ ඛේදවාචකයකට අපව කැඳවනු ඇතිද යන්න පිළිබඳ අදහසක් ඇතිකරවනු පිණිසයි. ඇත්ත තොරතුරු වෙනුවට අවධාරණය කර පතුරුවා හරින ප‍්‍රබන්ධ තොරතුරු හරහා බහුතර සිංහල සමාජය තුළ මුස්ලිමුන් කෙරෙහි වෛරය සහ සැකය පැතිරවීම තුළින් සුළු සිද්ධියකින් මහා මිනිස් ඝාතන වැලක් ජනනය කරන්නට පුළුවන්. ප‍්‍රධාන ජනමාධ්‍ය හරහා නොකඩවා තොරතෝංචියක් නැතුව පතුරුවන්නේ ඒ වෛරී ආවේශයයි. ලංකාවේ මේ ජනමාධ්‍ය මෙහෙයුම සමාන කළ හැක්කේ රුවන්ඩාවේ සමූල ඝාතනයට පෙර එරට ජනමාධ්‍ය විසින් කළ මෙහෙයුමට යි. මිනිස්සුන්ගේ ඡුන්දවලට කෙළ හලන දේශපාලකයන් ද ඔවුනට අනුශාසනා කරන ආගමික කණ්ඩායම් ද කරමින් සිටින්නේ එයයි.


2012 ජන සංගණන වාර්තා පෙන්වමින් මන්ත‍්‍රී උදය ගම්මන්පිල කල මාධ්‍ය රංගනය ලොමු දැහැගන්වන එකක්. ඔහු සංඛ්‍යා ලේඛන පෙන්වමින් පින්තාරු කළ චිත‍්‍රය අතිශය බිය ජනක විකෘතියක්. ඔහු කියා සිටියේ සිංහල ළමා ජනගහන ප‍්‍රතිශතයට වඩා වැඩි ප‍්‍රතිශතයකින් මුස්ලිම් ළමා ජනගහනය වර්ධනය වන බවයි. ඒ නිසා නුදුරු අනාගතයේ දී මුස්ලිමුන් සිංහලූන් අබිබවා යනු ඇතැයි යන බියජනක චිත‍්‍රයක් තමනට රිසි පරිදි ඇඳ ගන්නට ඔහු ඇතුළු ඔහුගේ අනුගාමිකයන් පැන්සල්, පාටකූරු සපයමින් සිටිනවා. මේ පිංතූරය තුළින් විදහා දැක්වෙනුයේ සත්‍යයම නොවුණත්, මොහොතකට එය සත්‍යයම ලෙස පිළිගතහොත් මේ මුස්ලිම් අභියෝගය ජය ගැනීමට සිංහලයාට විකල්ප දෙකක් හමුවෙනවා.


පළමුවැන්න හැකි තරම් ළමයින් හැදීමයි. දැනටමත් ගෙයින් ගෙට ගොස් එවැනි ප‍්‍රචාරක කටයුතු කරගන යන බවට ආරංචි පැතිරෙනවා. එහෙත් සිංහල අඹුසැමි යුවලක් තමනට හදා වඩා ගතහැකි දරුවන් ප‍්‍රමාණය තීරණය කිරීමට බොහෝ විට බලපාන්නේ ආර්ථික කාරණාවන් ඉක්මවා ගිය සමහර කාරණායි. තම නිදහස සහ විනෝදය ඇහිරීමද ඒ අතර තිබෙන්නට පුළුවන්. මිනිසුන් සෙක්ස් කරන්නේ ළමයින් හදන්නට ම නෙවෙයි. ඒ නිසා ජාතිය බෝ කිරීම අරමුණු කරගන ළමයින් හදන අදහස සිංහල සමාජයට විකුණන්නට ලෙහෙසි වන්නේ නැහැ. ජාතිය බෝ කරන්නට ළමයින් හැ¥ හම්බන්තොට පළාතේ එක්තරා පවුලක මාස 11ක් වයසැති බිළිඳෙකු මන්ද පෝෂණයෙන් මිය ගිය පුවත අප පසුගියදා ඇසුවා.


දෙවැනි විකල්පය රුවන්ඩාවේ ‘උස ගස් කපා දැමීම’ වැනි මහා ජන සංහාරක මෙහෙයුමක් දියත් කිරීමයි. එවැනි මෙහෙයුමක අති-අමානුෂික සවරූපයයි රුවන්ඩා උදාහරණයෙන් ඉහත පැහැදිලි කර දුන්නේ. ජාතිය බේරා ගැනීම සඳහා බුදුන්ගේ නාමයෙන් එවැනි සංහාරයකට ජනතාව මෙහෙයවන අයට යන්නට සිදුවන නරකාදිය මේ ‘පින්බිමේ’ම ඉදිනොවනු ඇති ද?


රුවන්ඩාවේ සිදුවෙමින් තිබුණු මේ සමූල ඝාතනය කෙළවර වුණේ, කලින් වසරවල රටින් පලාගොස් සිටි ටුට්සීන්ගෙන් සැදුම්ලත් රුවන්ඩා දේශපේ‍්‍රමී පෙරමුණ රුවන්ඩාවට ඇතුළුවී සටන් කර 1994 ජූලි මාසේ රටේ පාලන බලය අල්ලාගත්තාට පසුවයි. අද රුවන්ඩාවේ හුටූ සහ ටුට්සි කියා ජාතීන් දෙකක් නැහැ. ඉන්නේ රුවන්ඩා ජාතිකයන් විතරයි. ඒ නිසා අප කාගේත් මෙහෙයුම විය යුත්තේ රුවන්ඩාව පසුකර ගිය ‘සංහාරක දින සියය’ මගහැර අද රුවන්ඩාව වැනි පරිසරයක් ලංකාව තුළ බිහිකර ගැනීමයි. x

x අශෝක හඳගම

- Advertisement -

පුවත්

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here

- Advertisement -

අලුත් ලිපි