ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන තවත් විනාශකාරී තීරණයක් ගෙන තිබේ. ඒ, ජනාධිපතිගේ කාර්ය මණ්ඩලයේ නීති ලේකම්වරියට, ලංකාවේ ඉහළ අධිකරණ දෙකෙන් එකක් වන අභියාචනාධිකරණයේ විනිසුරු ධුරයක් පිරිනැමීම මගිනි. ඇගේ නම යෝජනා කරමින්, ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථා සභාවට ඔහු විසින් මේ වන විටත් ලිපියක් යොමු කරනු ලැබ තිබේ.
මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා රට පාලනය කළ අඳුරු දශකයේ අගභාගයේ දී, අමාත්‍ය මණ්ඩලයේ නීති උපදේශක මොහාන් පීරිස් අගවිනිසුරුවරයා ලෙස පත් කරන ලදි. නීති උපදේශක තනතුර දැරුවාට අමතර ව මොහාන් පීරිස් මහතා, සිංහල අලූත් අවුරුද්දේ තංගල්ල කාල්ටන් නිවෙසේ අවුරුදු කෑම මේසය ඉඳුල් කරන්නට ද, රාජපක්ෂ ජනාධිපතිගේ පුතුන් රගර් ක‍්‍රීඩා කරනවා නරඹන්නට ද සහභාගි වී ඇඟෑලූම්කම් පවත්වා ගත්තෙකි. ආචාර්ය ශිරාණි බණ්ඩාරනායක නීති විරෝධී ආකාරයෙන් ධුරයෙන් ඉවත් කළාට අමතර ව, මොහාන් පීරිස් නීති විරෝධී ලෙස අගවිනිසුරු ධුරයට පත් කිරීමෙන් ද, ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂ රටේ අධිකරණය කෙළෙසී ය. ඔහු විසින් පත්කරන ලද අගවිනිසුරුවරයා, තමා ජනාධිපතිවරයා බවට පත් වූ පසු තමා හමුවීමට පැමිණ, ‘ඔබතුමා කියන ඕනෑ විදියකට නඩු තීන්දු දෙන්නම්, තවදුරටත් අගවිනිසුරු ධුරයෙහි සිටින්නට අවසර දෙන්න යැ’යි බැගෑපත් වූ බව ප‍්‍රසිද්ධ වේදිකාවල ම කියනු ලැබ ඇත්තේ ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන විසිනි.
දැන්, අවුරුදු හතරහමාරක් ගතවන තැන, ජනාධිපති සිරිසේන ගමන් කරමින් ඉන්නේ ද රාජපක්‍ෂවරුන්ගේ අශීලාචාර අත්තනෝමතික මාවතේ ම ය.
දැන්, ඔහු සිය කාර්ය මණ්ඩලයේ නීති ලේකම්වරිය අභියාචනාධිකරණයේ විනිසුරුධුරයට නම් කරයි. ඒ, අභියාචනාධිකරණයේ විනිසුරු ධුරයක් දැරීමට වෘත්තීය වශයෙන්, පළපුරුද්ද වශයෙන් මෙන් ම බුද්ධිමය වශයෙන් ද කිසිදු සුදුසුකමක් ඈ වෙත නොතිබිය දී ය. තිබෙන එක ම හේතු ව ලෙස පෙනෙන්නේ ඇය ජනාධිපති කාර්ය මණ්ඩලයේ සේවය කිරීම පමණෙකි.
මේ අවුරුද්දේ පෙබරවාරි 6 වැනි දා, පාර්ලිමේන්තුව ඇමතූ ජනාධිපතිවරයා, මහාධිකරණ, දිසාධිකරණ හා මහේස්ත‍්‍රාත් අධිකරණ විනිසුරුවරුන්, ‘තමන්ට ඉහළ අධිකරණ විනිසුරු තනතුරුවලට යන්නට අවස්ථාව නොලැබෙන බව’ තමා වෙත පැමිණ කියන බවත්, එනිසා ඔවුන් අපේක්‍ෂා භංගත්වයටට පත්ව තිබෙන බවත් කීවේ ය. ඔහු මේ චෝදනාව කෙළේ ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථා සභාවට ය. වැරදියට ය. ඉහත කී පහළ අධිකරණවල විනිසුරුවරුන් පත් කිරීම සම්බන්ධයෙන් ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථා සභාවට බලයක් නැත. ඒ කාරණය පැත්තකින් තැබුණා වේ. ජනාධිපතිවරයා එසේ පෙනී සිටියේ, නිසි පරිදි උසස්වීම් ලැබිය යුතු විනිසුරුවරුන්ට ඒවා නොලැබෙන්නේ යැයි චෝදනා කරමිනි.
දැන් ඔහු කරන්නේ කුමක් ද? දැනට හිස්ව තිබෙන අභියාචනාධිකරණ විනිසුරු ධුරයට, තමාගේ කාර්ය මණ්ඩලයේ සාමාජිකාවක පත් කරන ලෙස ඔහු යෝජනා කරන්නේ, එම තනතුරට හැම අතින් ම ගැළපෙන, සිය විනිසුරු භූමිකාවෙහි විශිෂ්ට වාර්තාවක් තබා ඇති විනිසුරුවරුන් මෙන් ම නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවේ නිලධාරීන් ද කිහිප දෙනකු ම සිටියදී ය. ඔවුහු අධ්‍යාපනික වශයෙන් ද, වෘත්තීය පළපුරුද්ද වශයෙන් ද, කීර්තිය අතින් ද ජනාධිපතිවරයාගේ තේරීමට බොහෝ ඉහළින් සිටින්නෝ ය.
මීට ඉහත ද ලංකාව් ඉහළ අධිකරණ විනිසුරුවරුන් සාම්ප‍්‍රදායික නීති ක්‍ෂෙත‍්‍රයන්ට අමතර ව, එනම්, සිටින විනිසුරුවරුන් අතරින්, නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවෙන්, පෞද්ගලිකව වෘත්තියේ යෙදෙන නීතිඥයන් යන ක්‍ෂෙත‍්‍රවලින් පරිබාහිර ව, තෝරා ගෙන තිබේ. කොළඹ විශ්වවිiාලයීය නීති පීඨාධිපතිනි ආචාර්ය ශිරාණි බණ්ඩාරනායක එවැනි තෝරා ගැනීමකි. එහෙත්, ඈ නීති අධ්‍යාපන ක්‍ෂෙත‍්‍රයේ විශිෂ්ටභාවයක් සටහන් කළ, හැම අතින් ම ඉහළ විනිසුරුධුරයකට සුදුසු කෙනෙකි. ඒ බව ධුරයට පත් වූ පසු භාවිතාවෙන් ම ඕ තොමෝ පැහැදිලි කළා ය.
එහෙත්, ජනාධිපති සිරිසේනගේ තෝරා ගැනීම එවැනි උදාහරණවලට අලගු තබන්නටවත් නොතරම් ය.
ඊට අමතර ව, තමන්ට ලැබිය යුතු නිසි උසස් වීමේ අවස්ථාවන් මේ තීරණය හරහා ජනාධිපතිවරයා අයුක්ති සහගත ලෙස පැහැර ගැනීම පිළිබඳ ව, වෘත්තීය විනිසුරුවරු මේ වන විටත් බලවත් විරෝධය ප‍්‍රකාශ කරමින් සිටිති. පෙබරවාරි මාසයේ උසස්වීම් නොලද විනිසුරුවරුන් ගැන ජනාධිපතිවරයා හෙළුවේ කිඹුල් කඳුළු බව, ඔහුගේ මේ අලූත් තීරණයෙන් මැනැවින් පැහැදිලි වෙයි. තමා අවංක ව වෘත්තීය විනිසුරුවරුන්ගේ යහපත වෙනුවෙන් පෙනී සිටින බව ජනාධිපතිවරයා කියනවා නම්, තමාගේ තීරණය හරි ද වැරදි ද කියා ඒ අධිකරණ නිලධාරීන්ගේ සංවිධාන ගෙන්වා විමසා, ජනාධිපතිවරයා තමා ම පරීක්‍ෂාවට භාජනය විය යුතු ය.
මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරයා, තමාගේ අන්තේවාසිකයකු අගවිනිසුරු ධුරයට පත් කරන විට, 18 වැනි ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය යටතේ අධිකරණයේ ස්වාධීනත්වය විනාශ කර, තමන්ට වුවමනා විදියට එය කෙළෙසිය හැකි තැනක් බවට පත් කර තිබුණි. එහෙත් අද අප ඉන්නේ ඊට වඩා ශිෂ්ට සම්පන්න රටක ය. 19 වැනි සංශෝධනයෙන්, ජනාධිපතිවරයකුගේ මෙවැනි අත්තනෝමතික තීන්දු නිශේධනය කළ හැකි ස්වාධීන ආයතනයක් අප නිර්මාණය කොට තිබේ. ඒ ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථා සභාව යි. මෙවැනි විනාශකාරි තීරණ ඔවුන් වෙතින්් නිසැකව ම ආපස්සට හැරෙනු ඇතැ’යි අපි සිතමු. x
